قسمت دوم    ********** میراژ F-1 ایی کیو 5 ( F1EQ-6 )، شماره سریال 6212-3 را از نیروی هوایی ایران دریافت کرده و نام خلبان (ایرانی) هم در پایین کاکپیت آن درج شد , (پس از آماده سازی مجدد) خلبان به منظور انجام نخستین پرواز تاکسی باند سریعی با آن داشت . در آگوست 1995 دو فروند از میراژ های F-1 بی کیو 3 ( F1BQ-3 ) نیز بازگردانده شده و برای آموزش دو تن از خلبانان (ایرانی) به نام های سرهنگ الهی و کاپیتان آ ( A ) مورد بهره برداری قرار گرفتند .   میراژ F-1 (به شماره سریال) 6407-3 نخستین (نمونه) تعمییر اساسی (اورهال) شده در بخشی از پروژه حبیبی بود . نشانه مخصوص (میراژ ها) نیز که بر روی دهانه هواکش موتور جنگنده (ایر اینتیک) نیز نقش بسته است یادآوری می کند که این نخستین اف 1 در حال اتمام تعمیرات است . در 24 ام آپریل سال 1997 چهار فروند (دیگر) از میراژهای F-1 به شماره سریال های 6212-3 ، 6215-3 ، 6403-3 و 6407-3 به پایگاه 9 ام تاکتیکی مستقر در بندر عباس به منظور حضور و مشارکت در تمرین ( رزمایش ) طریق القدس (راهی به اورشلیم - مربوط به خود متن ! ) فرستاده شدند (در حالی) که این رزمایش تحت فرماندهی ( آیت الله ) سید علی خامنه ای ، رهبر ( معظم انقلاب اسلامی ) ایران قرار داشت . در آن زمان تیم جهاد خودکفایی (نیروی هوایی ارتش )  میراژ F-1 ها را برای شلیک موشک AIM-9J سایدوایندر با نصب و الحاق ( بکارگیری ) لانچر ( همین موشک ) موجود در جنگنده F-14A موسوم به LAU-7A در بالک های نوک بال جنگنده سازگار و بهینه سازی کرده بودند ، ( این ایده ) در طی پروژه ابرار (سرزمین ها - مربوط به خود متن !) در همدان انجام شده بود ، ( گفتنی است ) طی همین پروژه ( توسط همان تیم) دو مخزن سوخت خارجی ( میانی ) متعلق به جنگنده F-5E/F برای نصب در زیر بال های میراژ به منظور حمل سوخت خارجی و به عنوان مخازن سوخت رهاشدنی ،  هر یک به ظرفیت 275 گالن آمریکایی (برابر با 1041 لیتر)  در نظر گرفته شده و مهیا شد . مابین سال های 1997 تا 1999 بیشتر از 6 فروند از میراژهای F-1  برای تجهیز یک اسکادران در پایگاه 14 ام مشهد بازگردانده شده و در اسکادران تاکتیکی 142 بکار گرفته شدند . این واحد زمانی فعال شده بود که مرزهای شرقی ایران مورد تهدید تروریستی طالبان و حمل و نقل قاچاقچیان ( مواد مخدر ) قرار گرفه بود . میراژ F-1 بی کیو 3 ( F1BQ-3 ) به شماره سریال 6403-3 دومین نمونه ای بود که توسط ( سازمان ) صنایع هوایی ایران تعمیرات اساسی شد و رنگ استتار آسیای صغیر II را دریافت کرد . اما در آپریل 2013 جانشین [معاونت] عملیات نیروی هوایی ایران به صنایع هوایی ایران رنگ استتار آبی و خاکستری را برای [این] میراژ ( 6403-3 ) سفارش داد که برای انجام وظیفه دفاع هوایی آن مناسب تر است . در 5 ام جولای سال 2001 میراژ F-1 ایی کیو 5 ( F1EQ-5 ) به شماره سریال 6217-3 (پیشین 4571 نیروی هوایی عراق) دراطراف مشهد سقوط کرد و خلبان آن سرهنگ ناصر حبیبی زوهام کشته شد [به شهادت رسید] . در این زمان 10 فروند میراژ در مشهد وجود داشت اما فقط [میراژ] 6217-3 توانایی انجام کامل ماموریت های محموله را دارا بود [در شرایط عملیاتی کامل قرار داشت] . جت های دیگر [عمدتا"] قابلیت انجام نیمی از ماموریت های محوله را دارا بودند و یا بطور کامل غیر عملیاتی شده بودند . [بررسی] این سانحه وجود نقصی در سیستم هیدورلیک [جنگنده ها] را به اثبات رساند . پس این وقوع سانحه تمامی فعالیت های پروازی میراژ های F-1 متوقف شده و اسکادران تاکتیکی 142 [مستقر در مشهد] هم منحل شد و [در نهایت] تمامی خلبانان میراژ بازنشسته شده و یا به [گردان های] F-5 منتقل شدند .   پایان قسمت دوم ... ادامه دارد    منبع ترجمه

پروژه حبیبی    حیاتی تازه برای میراژ های ایرانی      توجه: مطلبی که فرا روی شما قرار گرفته از جمله نوشته های انتشار یافته از بابک تقوایی عکاس و نویسنده هوانوردی ایرانی در نشریه برون مرزی ایرفورس مانسلی می باشد و اینجانب صرفا" در نقش مترجم ظاهر شده و به درخواست یکی از دوستان وظیفه برگردان آن به فارسی را عهده دار شده و تلاشم بر این است که ترجمه عینی ومطابق با متن ارائه شود و تا حد ممکن از کم و یا کاستی هایی که در صنعت ترجمه رایج است در این نوشتار دستکم در اقل ممکن باشد با توجه به چندخطی که از نظر گذشت طبیعی است که بنده در قبال مواردی که در ادامه و طی این نوشتار ذکر خواهد شد تعهدی برای خود قائل نیستم .    ضمنا" ذکر این نکته ضروری است که حقیر صرفا" دانشجوی مکانیک هستم و بنا بر نیاز طی سال های گذشته به یادگیری زبان انگلیسی مبادرت ورزیده ام از این رو قطعا" کیفیت ترجمه بنده با ترجمه دوستانی که تحصیل کرده رشته مترجمی زبان انگلیسی هستند در طراز پایین تری از اعتبار قرار می گیرد !   محمد مهدی ساجدی فر ، 9 آذر ماه سال 1393 ، تالارگفتگوی زیرون       25 فروند از میراژ های اف 1 نیروی هوایی عراق در زمانی که نخستین جنگ خلیج فارس به اوج خود رسیده بود به ایران متواری شدند [ پس از این فرار ] و در 17 سال قبل فرماندهان نیروی هوایی ایران این جنگنده ها را در خط نخست [ عملیاتی ] به خدمت گرفتند . روایتی به قلم بابک تقوایی از داستان دنباله دار میراژ اف 1 در دستان ایرانی ها .   [ در حالی که جنگ خلیج فارس به اوج خود رسیده بود ] افسران ستاد و پرسنل  پایگاه هوایی صدام حسین بخشنامه فوریتی را از [ فرماندهی ] نیروی هوایی عراق  دریافت کردند [ برابر با مفاد این بخشنامه ] پرسنل زمینی و خلبانان این پایگاه فراخوانده شدند تا موظف شوند که جنگنده های عملیاتی خود را برای اجرای عملیاتی محرمانه در صبح روز 26 ام ژانویه [ سال 1991 ] آماده و مهیا کنند .    در این مقطع زمانی تعداد 76 فروند جنگنده میراژ اف 1 در گونه های ایی کیو و بی کیو در سرویس دهی نیروی هوای [ جمهوری عربی ] عراق قرار داشت که بیشتر از نیمی از این ناوگان در اختیار پایگاه اصلی و مرکزی خود [ پایگاه هوایی صدام حسین ] بود . در کل تعداد 25 فروند از این جنگنده ها برای نقل مکان [ از عراق ] به سوی ایران انتخاب شدند که پیش بینی می شد پناهگاه امنی در عملیات طوفان صحرا باشد .    میراژ ها به همراه تقریبا" 120 فروند از [ انواع ] هواگرد های [ بال ثابت ] دیگر موجود در نیروی هوایی عراق به همراه خلبانانشان به سوی ایران متواری شدند .   دوسال بعد از این ، همه این هواگردها توسط دولت ایران به عنوان بخش نسبتا" کوچکی از مطالبه ایران از بغداد به منظور جبران اثرات خسارات وارده [ غرامت جنگی ] عراق در جنگ با ایران که از سال 1980 تا 1988 در جریان بود ضبط و مصادره شدند .   در ماه می سال 1993 یک درخواست از طرف خلبانان پایگاه هوایی تاکتیکی سوم [ در همدان ] مبنی بر فعالسازی مجدد میراژ های ذخیره شده در پایگاه به سرفرماندهی نیروی هوایی ایران ارائه [ فرستاده ] شد دو ماه بعد [ امیر ] سرتیپ منصور ستاری [ سر فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران ] درخواست [ دستور ] فعالسای مجدد میراژ های فراری عراقی با کمک تکنسین های جنگنده اف 4 فانتوم 2 مستقر در پایگاه سوم تاکتیکی [ همدان ] به همراه واحد جهاد خودکفایی نیروی هوایی مستقر در این پایگاه را به امضا رساند .    [ بدین ترتیب ] اولین میراژ اف 1 ایی کیو با شماره سریال 4651 [ پیشین نیروی هوایی عراق ] و ملبس به رنگ استتار سیاه و خاکستری در تاریخ 16 ام اکتبر سال 1993 به خلبانی سرهنگ بهروز نقدی بیک [ در ایران ] به پرواز در آمد .   پ.ن: لطفا" برای بازنشر در دیگر سایت ها نام و لینک زیرون به عنوان منبع و نام بنده به عنوان مترجم ذکر شود   پایان قسمت اول ... ادامه دارد 

نگاهی تصویری به رزمایش دریایی الحسم 2020 مصر سامانه دفاع هوایی اونجر امریکایی ..مصری ها از این سامانه برای دفاع از دو ناو بالگرد برد کلاس میسترال خود استفاده میکنند ناوچه تحیه مصر از کلاس فریم ساخت فرانسه مصر یک فروند از این ناوچه را در اختیار دارد با قابلیت شلیک 16 موشک پدافند هوایی استر 15 و 8 موشک ضد کشتی اگزوست بالگرد میل 24 زیردریایی المانی تایپ 209 4 فروند در خدمت دارند 4 زیردریایی چینی قدیمی رمیو هم دارند در این رزمایش سعی بر شلیک یک فروند موشک ضد کشتی هارپون از یکی از انها شد که با شکست روبرو بود بالگرد هجومی کاموف 52 مستقر بر ناو بالگرد بر میسترال ناوچه شرم الشیخ از کلاس پری ساخت امریکا چهار فروند در خدمت مصر هستند سربازان مصری و ناو بالگرد بر میسترال و هاموی ها...مصر فاقد نفربر اب خاکی تخصصی هست که برای این نیروی دریایی بزرگ ضعفی بارز هست لندینگ کرافت EDA مصر ..مصر 18 لندینگ کرافت دارد... مصر تعداد زیادی قایق موشک انداز و کورت هم در اختیار دارد .......

عرض سلام و وقت بخیر خدمت همه دوستان دوست عزیز و گرامی جناب sami1993 در خواست داشتند که بنده بررسی روی مقاله داشته باشم و همچنین درباره امکان مهندسی معکوس این جنگنده در داخل کشور از دیدگاه خودم توضیحاتی را ارائه بدم . در خصوص مقاله باید بگم که دسته کم برای بنده اطلاعات جدیدی نداشت ، در واقع خودم شخصا" موضوع مدرنیزاسیون میراژ ها و تسلیحشون به تسلیحاتی مثل موشک سایدوایندر و نور و موریک یا ماوریک ( البته در مقاله ذکر نشده و خبرش در رزمایش اخیر بیرون آمده ) را از چند سال قبل در محافل عمومی و خصوصی و در دنیای مجازی اطلاع رسانی کرده بودم که متاسفانه از طرف کاربران مورد قبول واقع نشده بود ... تنها نکته ای از این مقاله که برای من جدید بود نصب موشک ام آی ام 23 سی (مدل هواپایه هاوک که قبلا" سجیل نامیده شده بود) روی میراژ بود که در مقاله با اسم شاهین هواپایه معرفی شده بود ... راستش در خصوص انتشار این خبر بنده دو عامل رو محتمل تر می بینم اولی بحث حفاظت اطلاعات و دومی اشتباه نویسنده چراکه کسی که کمی مطالعه و یا تجربه داشته باشه می دونه که نصب این موشک روی میراز توجیه عقلانی نداره به چند دلیل : 1- اندازه موشک بسیار بزرگ هست ... جالبه یاد آوری کنم که میراژ اف 1 حداکثر توانایی حمل موشکی در ابعاد ای ام 39 اگزوسه رو داره در حالی موشک اشاره شده در مقاله حتی از فینیکس بزرگتره و درگ زیادی رو به پرنده حامل خودش تحمبل می کنه که باعث کم شدن ماورپذیری ، کم شدن فشار قابل تحمل جی ، سخت شدن کنترل پرنده در ازتفاع پست و افزایش واقعی نرخ استال پرنده میشه که همه موراد بالا یعنی ریسک در پرواز ! 2- میراژ برای حمل این موشک با مشکل اساسی مواجهه ... در واقع این موشک زیر بال های میراژ به دلیل ابعاد بسیار بزرگش و از طرفی کوچک بودن میراز قابل نصب نیست چرا که در صورت نصب باعث ایجاد اختلال در عملکرد فلپ ها و ایلرون ها میشه ... پس تنها مقر زیر بدنه برای نصی باقی می ماند ، لازمه که یاد آوری کنم که میراژ توانایی حمل فقط یک تیر از موشک اگزوسه را در مقر زیر بدنه دارد! به تصویر بالا دقت کنید ... یک تیر اگزوسه در مقر میانی میراژ اف 1 عراقی لود شده ... ابعاد موشک اگزوسه در تصویر کاملا" واضح هست ... توجه داشته باشید که هاوک بزرگتر از اگزوسه هم هست ... فرض محال که این موشک در زیر بدنه میراژ لود شد ، جنگنده ای فقط با یک تیر موشک هوا به هوای برد متوسط تاکید می کنم یک تیر موشک هوابه هوای برد متوسط در میدان رزم چه کاری می تواند انجام دهد ؟ 3- صرف نظر از موضوعات بالا بحث انطباق موشک با اویونیک میراژ هم هست که البته با توجه به پیرشفت های کشور در عرضه تکنولوژی الکترونیکی امکان پذیر هست ! در نهایت قضاوت درباره این مورد در مقاله رو به کاربران واگذار می کنم ! توضیحاتی هم راجب مهندسی معکوس میراژ ارائه خواهم داد .

قسمت چهارم ... ماموریت دریایی   دولت ( نظام جمهوری اسلامی )  ایران ماموریت حفاظت از خلیج فارس را به نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی واگذار کرد ، حال آنکه نیرو های دریایی و هوایی ایران موظف به حراست و تامین امنیت تنگه هرمز و دریای عمان شده بودند . تحت راهبرد جدید ( جمهوری اسلامی ایران) ، نیروی هوایی به تقویت و افزایش قابلیت ها و توان رزمی پایگاه دهم ( مشرف بر دریای عمان) به وسیله تجهیز این پایگاه به تعدادی از اف 4 دی های موجود روی آورده بود . در این هنگام پایگاه نهم تاکتیکی اف 4 ئی ها را به منظور انجام عملیات هشدار واکنش سریع (QRA) گماشته و محیا ساخته بود ، حال آنکه میراژ های F-1 به منظور شکل گیری یک اسکادارن جدید در این پایگاه اختصاص یافته بودند .   F-4D در پایگاه یکم تاکتیکی ( مهرآباد ) به شماره سریال 6714-3 و میراژ 6205-3 . آن ها عازم دزفول بودند که هر دو بعدا" در نمایشگاه هوایی همان پایگاه (وحدتی) در ایران شرکت کردند .   فروند میراژ آماده عملیات به تاریخ 10 ام تا 16 ام ماه می سال 2010 میلادی در پایگاه تاکتیکی دهم به منظور شرکت در رزمایش دریایی بر فراز دریایی عمان که ولایت 89 نامیده شده بود استقرار یافتند . در آن زمان به استثنای میراژ F-1 بی کیو 3 ( F1BQ-3 ) به شماره سریال 6407-3 ، 4 فروند میراژ عملیاتی دیگر در شرایط غیر استاندارد و سر رسید عمر عملیاتی نگهداری می شدند . تیم اورهال میراژ F-1 مشهد در روند بازسازی دو فروند میراژ F-1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 ) به شماره سریال های 6209-3 و 6210-3 تجدید نظر کرده و آنان را مسترد ساخت .اتمام برنامه اورهال به علت محدودیت های اعمال شده از سوی سازمان ملل متحد در پی تحریم های واصله از سوی این سازمان علیه ایران ، به تاخیر افتاد . این درحالی بود که شرکت صنایع هواپیما سازی ایران هنوز حتی قادر به تهیه تایر های میراژ های 6205-3 و 6403-3 هم نبود ، در حالی که سه فروند میراژ دیگر به شماره سریال های 6201-3 ، 6203-3 و 6204-3 از همدان به منظور بازسازی و طی دوره اورهال به شرکت صنایع هواپیما سازی ایران منتقل شده بودند .     در یکم دسامبر 2013 ، دو فروند میراژ اف 1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 ) به شماره سریال 6210-3 و بی کیو 3 به شماره سریال 6407-3 ، که از نوع بومی پایلون های داخلی آلکان همراه با تانک های سوختی رها شدنی به ظرفیت 275 گالن (1014 لیتر) برای اولین بار در پرواز بدون توقف 882 مایلی (1420 کیلومتری) از پایگاه دهم تاکتیکی (برادران دلحامد) مستقر در کنارک به سوی پایگاه یکم تاکتیکی شهید لشگری در تهران ، استفاده می کنند . هر دو جت به منظور بازسازی به تهران و شرکت صنایع هواپیمایی ایران مراجعه کرده بودند . پس از شکست های پیاپی شرکت صنایع هواپیمایی ایران در بدست آوردن قطعات یدکی شامل چتر ترمز ، پایلون ها ، لانچر ها و حتی موتورهای اسنکما آتار 9 کی 50 پروژه میراژ بسته شد تا در سال 2010 ملغی گردد .   نخستین میراژ بازسای شده توسط شرکت صنایع هواپیمایی ایران دلال های متعددی در آپریل 2011 یافته شد ، پس از آن که پروژه معلق شده بود ، توافق نامه ای توسط شرکت صنایع هواپیمایی ایران با این دلالان به منظور تهیه قطعات یدکی ضروری شامل 50 دستگاه موتور توربوجت آتار 9 کی 50 به امضا رسیده بود . شرکت صنایع هواپیمایی ایران بودجه مورد نیاز را دریافت کرده و محموله ای از 14 دستگاه موتور را به همراه قطعات یدکی ضروری سفارش داد ، که آن هم از فرانسه ، آفریقای جنوبی و لیبی وارد شد .     یک نما از مجتمع شرکت صنایع هواپیمایی ایران ، کارگاه شماره 1 در میانه سال 2011 میلادی ، تمامی هواپیما های نمایش داده شده مورد بازسازی قرار گرفته و مجددا" به نیروی هوایی ایران پیوستند . میراژF-1 دو سرنشینه 6403-3 ، هنگامی که میراژ F-1 ایی کیو 1 ( F1EQ-1 ) به شماره سریال 6202-3 در سال های دهه 1990 میلادی در پایگاه سوم تاکتیکی دیده شده بود رنگ استتار قدیمی آبی/ خاکستری را تن پوش خود داشت . شرکت صنایع هواپیمایی ایران حالا قادر بود که با دقت پروژه را مجددا" فعال کند ، متخصص فنی بازنشسته میراژ اف 1 در نیروی هوایی ایران به نام سرهنگ جی و تیم او بر روی میراژ 6205-3 کارکرده و این هواگرد در دسامبر 2011 آماده چک های تاکسی شد . جت 6205-3 نخستین پرواز بازبینی کاربردی [فنی] خود را در 10ام ژانویه 2012 به انجام رساند . عنقریب پس از تیک آف سرهنگ اچ متوجه قفل بودن الویتور ها (سکان های افقی) حین پرواز شد در حالی تنها در ارتفاع 300 پایی (91 متری) قرار داشت ، او در ادامه مجبور به انجام فرود اضطراری در فرودگاه مهرآباد شد . پس از قفل شدن الویتور ها سرهنگ اچ از زبانه های تِرایم برای صعود و فرود ارتفاع خود به منظور بالا و پایین راندن هواپیما استفاده کرد . دلیل بروز این حادثه نقص فنی [عملکرد ناقص] سامانه خلبان خودکار عنوان شده است .      میراژ F-1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 ) به شماره سریال 6212-3 (سابق 4651) در 16 اکتبر 1993 ملبس به رنگ استتار خاکستری تیره نخستین پرواز خود را در دستان سرهنگ بهروز نقدی در پایگاه پایگاه سوم تاکتیکی به انجام رساند . اف 1 نامبرده هم اکنون در حال گذراندن بازسازی در مشهد است .   11 روز بعد هواپیمای مورد نظر تست های فنی پروازی دیگری را به انجام رسانده و در نهایت با موفقیت همه آن ها را پشت سر گذاشت . این میراژ می توانست هم اکنون در حال آماده سای برای مرحله بعدی تست ها شامل اریابی پایلون ها و تانک های رها شدنی سوخت باشد .   ادامه دارد ...... منبع ترجمه

  قسمت سوم :    ***   بازگشت به زندگی  در ماه فبریه سال 2008 سر فرماندهی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران دستوری را مبنی بر حضور و مشارکت [این نیرو] در رژه روز ارتش آن سال ایران از ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران دریافت کرد . در آن زمان نیروی هوایی ایران در حال آماده سازی تعداد 140 فروند هواگرد شامل میراژ های اف 1 بود . در مقیاس کوچک 3 فروند میراژ اف 1 به شماره سریال های 6215-3 ، 6405-3 که میراژ 6405-3 برای بازسازی انتخاب شده بود . 4 نفر از خلبانان اف 5 از اسکادران تاکتیکی 27 ام انتخاب شده و فرصت آشنایی و آموش پروازی کوتاهی با میراژ در قالب یک گروه کوچک پروای در مشهد ، برای آنان گذاشته شد ! سه فروند میراژ در 17 ام آپریل 2008 در رژه شرکت کردند ، [که] خلبانان در اثر مه آلودگی هوا در پایگاه یکم تاکتیکی میدان دید خود را از دست داده و در کنار آن به علت خرابی و قابل استفاده نبودن سامانه ناوبری داخلی (آی ان اس) مجبور به انجام فرود اضطراری در فرودگاه بین المللی [امام] خمینی در جنوب تهران شدند . پس از این حادثه فرماندهان نیروی هوایی حالا درک کرده بودند که اگر قصد بازگردانی میراژ ها را به چرخه عملیاتی دارند ، این هواگرد ها [میراژها] نیاز به تعمییرات اساسی دارند . بدین منظور نیروی هوایی ایران درخواست بازگردانی و تعمییرات اساسی میراژ ها را در آپریل 2008 به شرکت صنایع هواپیمایی این کشور ارائه کرد ، [در این راستا] پروژه جدیدی تعریف شده و نام پروژه حبیبی را به خود گرفت . [گفتنی است] پیش از این تعمییرات اساسی و بازسازی یک فروند از میراژ های اف 1 بی کیو 3 به شماره سریال 6407-3 در مشهد شروع شده بود . در 25 ام نوامبر 2008 و در مرحله پایانی عقد قرارد بین نیروی هوایی و صنایع هواپیمایی ایران ، نخستین بار دو فروند میراژ [یکی] اف 1 ایی کیو 4 به شماره سریال 6205-3 (پیشین 4500 نیروی هوایی عراق) و [دیگری] اف 1 بی کیو 3 به شماره سریال 6403-3 از شیلتر های پایگاه مبدا خودشان ، پایگاه سوم [بعد از خروج از خدمت میراژ ها در این پایگاه ها نگهداری می شدند] به شرکت صنایع هواپیمایی ایران از طیق جاده [حمل با کشنده] انتقال داده شدند . یک تیم از مهندسین و تکنسین های شرکت صنایع هواپیمایی ایران که شامل تعدادی از پرسونل تعییر و نگهداری بازنشته اف 4 هم می شد موظف شده بودند تا به دقت یک استاندارد متمرکز را طی پروژه برای تعمییرات اساسی هواگرد ها به پیش برده و توسعه دهند . [در این هنگام] مدیرعامل شرکت هواپیمایی ایران درخواستی را به منظور بی خطر و ایمن سازی انجام پروژه برای سرژ داسو مدیر عامل گروه داسو [شرکت سازنده میراژ] ارسال کرد . با این حال به دلیل بروز مشکلات مالی انجام پروژه حبیبی به تاخیر افتاده بود ، اگرچه نخستین بودجه در سال 2010 به پروژه حبیبی اختصاص داده شد [اما] داسو هرگز کمک های فنی را برای شرکت صنایع هواپیمایی ایران فراهم نکرد . نخستین میراژ اف 1 تعمییر اساسی شده بصورت بومی در مارس 2009 و توسط نیروی هوایی در پایگاه مشهد کامل شد . در این نقطه حالا نیروی هوایی تعداد 5 فروند میراژ مناسب برای پرواز به شماره سریال های 6213-3 ، 6215-3 ، 6405-3 ، 6406-3 ، 6407-3 را در اختیار داشت سپس معاونت عملیات نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت که تمام میراژ های اف 1 را به پایگاه دهم تاکتیکی مستقر در کنارک (چابهار) منتقل و مستقر کند .   پایان قسمت سوم ... ادامه دارد    منبع ترجمه : زیرون

امروز 30 ام تیر ماه ، سالروز شهادت عقاب تیز پرواز نیروی هوایی ارتش ، عباس دوران است . ایشان در خصوص مورد اصابت قرار گرفتن هواپیمایشان و احتمال اسارت توسط دشمن به همرزمانشان میگفتند : " اگر هواپیما بال نداشته باشد ، خودم بال درآورده و بر سر دشمن فرود می آیم . بعثی ها آرزوی اسارت مرا به گور خواهند برد " ایشان بابت هدایای مادی و .... پیشکش شده ، ( که بعلت زحمات بسیار ، شهامت ، جسارت ، ایثار و صد البته عملیات های موفق ایشان بود ) ناراحت شدند و نظرشان این بود : " دوست ندارم بعضی از افراد جامعه فکر کنند که ما پرواز میکنیم و میجنگیم تا شجاعت های ما را ببینند و به ما حواله ی خانه و زمین بدهند " روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد.

انتشار تصاویری جدید از ابرامز مجهز به سامانه دفاع فعال تروفی و زره واکنشی در منطقه تمرینی Bergen-Hohne المان ...

"دانش و اعتماد به نفس در ذهن دانشمندان نگهداری می شود." باراک اوباما در اولین جلسه شورای امنیت ملی در دوره ریاست جمهوری وی در سال 2009، این را از هایدن پرسید که ایران چه میزان مواد غنی شده در نطنز انبار کرده است. هایدن پاسخ داد که «آقای رئیس‌جمهور، من پاسخ به این پرسش را می‌دانم و یک دقیقه دیگر به این پرسش پاسخ خواهم داد ولی اگر از یک زاویه دیگر به این مسأله نگاه کنیم، این عدد اهمیتی نخواهد داشت. یک الکترون و یا یک پروتون از مواد موجود در نطنز از سلاح‌های هسته‌ای ایران سر در نخواهد آورد. آنچه ایرانی‌ها در نطنز در حال تهیه آن هستند، دانش است. آن چه ایرانی‌ها در نطنز در حال تهیه آن هستند، اعتماد به نفس است، آنگاه آنها این دانش و این اعتماد به نفس را به جای دیگری خواهند برد و دست به غنی‌سازی خواهند زد. این دانش، آقای رئیس‌جمهور، در ذهن دانشمندان نگهداری می‌شود.» "دانش و اعتماد به نفس در ذهن دانشمندان نگهداری می شود." رونن برگمن، "برخیز و تو زودتر بکش؛ تاریخ سری ترورهای هدفمند اسرائیل"

بسم الله........ 25 تیر 1399 حمله انتحاری به کاروان گشت مشترک ارتش روسیه وترکیه در استان ادلب این حمله توسط یک خودروی انتحاری در ورودی شهر اریحا رخ داد . خودرو انتحاری سعی داشت یکی از زرهپوشها ارتش روسیه را منهدم کند . با وجود انفجار مهیب در کنار این زرهپوش بی تی آر 82 اما تنها سه نظامی روس زخمی شده حال عمومی انها خوب گزارش شده است یکی امرپ ارتش ترکیه هم دچار خسارت های شد ه است. از اسفند ماه گذشته ات کنون همچنین حمله ایی به روسها سابقه نداشته است ومطمئنا در صورت ادامه گشتها ی مشترک حملات شدت بیشتری میگیرد چند روز گذشته هم پرند ه های کنترلی تروریستها سعی داشتن که به پایگاه حمیمیم حمله کنند که توسط سامانه های روس سرنگون شدن ماه گذشته هم یک بمب کنار جاده در کنار نفربر بی تی آر 82 ارتش روسیه در این مسیر منفجر شد که در آن حمله هم نظامیان روس اسیب خاصی ندیدن ارتش سوریه واحدها و تجهیزات بیشتری را در حدود اداری استان ادلب مستقر نموده است . شیوع کسترده بیماری کرونا و همچنان ادامه رایزنی مقامات روس با ترکها تا کنون مانع شروع حملات سرویها برای پاکسازی شهرهای مثل اریحا و جسر الاشغر شده است اما انچه حائز اهمیت است تصمیم روسها ( البته در شرایط کنونی ) در کنار سوریه و مقاومت برای پاکسازی جاده حلب به لاذقیه بوده و نیروهای متحد در سوریه خواهان پایداری این وضع نبوده همچنین سوریه چند هزار نیروی جدید را در استان رقه مستقر کرده اند

نسل جدید ناوهواپیمابر (ناو جرالد آر فورد) بعد از ناوهواپیمابر کلاس نیمیتز ارتقاهایی در فناوری ها و طراحی های ناوهای هواپیمابر صورت گرفت که مجموع این فناوری ها در ناوهواپیمابر جدید با نام کلاس فورد معرفی شد. این ناوهواپیمابر در جانمایی، آسانسور، منجنیق پرتاب هواپیما، رادار، پیشران، تسلیحات دچار تغییرات ساختاری شده که در ظاهر هم تغییراتی را ایجاد کرده است. دو جنگنده اختصاصی این ناو اف 35 و هواپیمای بدون سرنشین می باشد ولی حضور باقی جنگنده ها اجتناب ناپذیر بود.

براي كسي كه بخواد كار كنه راهكار هست حداقلش مبادلته كالا با كالا يا پول همان كشور و بقيه هم دارد ولي براي كسي كه بخواد

چیز جالب در رونمایی جهاد خود کفایی سپاه انتن ارتباط ماهواره ای باد شونده قابل حمل احتملا کپی انتن های شرکت GATR Technologies امریکاست که بطور گسترده در ارتش امریکا استفاده میشه البته نسخه سپاه احتمالا کپی ورژن با قطر 1.2 با وزن 34 کیلوگرم شرکت امریکایی البته نسخه های با قطر 2.4و4 متری وجود دارد ویدئو نحوه برپاسازی انتن https://www.aparat.com/v/Z1FHP کپی شرکت روسیNEBO این انتن نشانه گذار لیزری ؟؟؟ منبع 1 و منبع2 https://www.youtube.com/watch?v=bA-FvhOMxsk&feature=youtu.be&t

تولید جنگنده کوثر و تحویلش هرچند با ریتم کند و مقدار کم تولیدی همراه بود ولی در کل خبر خوشی بود و نشون دهنده اینکه کم کم باید به تولید تولید مستقل بومی رفت و در آینده حرف هایی رو برای گفتن داشت، امیدوارم هم از نظر جنبه کمی تولید با افزایش روبرو باشیم و هم راه تکامل تدریجی اف 5 به سمت اف 18 رو پیش بریم و جنگنده ای مولتی رول با برد و قابلیت حمل مقدار تسلیحات و بقاپذیری بالا داشته باشیم.

پرش از آسمان - عملیات نیروهای ویژه دریایی اسمشان نیروی دریایی هست ولی به عنوان بازوی اجرای سیاست های آمریکا در تمامی مناطق دست به عملیات می زنند اگرچه که نیروی دلتا به عنوان نیروی مخصوص شناخته می شود ولی نیروهای ویژه دریایی بیشتر از دیگر نیروها با مناطق درگیری در ارتباط هستند شروع عملیات با پرش از آسمان، غواصی، هلی برد و ... شروع می شود و به انهدام هدف، ازادی گروگان یا ربودن هدف منتهی می شود شاید بد نباشد نیم نگاهی به تفاوت نیروهای دلتا و ویژه دریایی بیندازیم ولی اکنون وقت پریدن هست

ناوگروه ناوهواپیمابر Carrier Strike Group قدرت نیروی دریایی آمریکا برای اعمال سیاست های اقتصادی و امنیتی و سیاسی

موشک توچکا یا احتمالا پلتفرم Badr-1F و ما رمیت اذ رمیت ولکن الله رمی

رول سامانه باور 373 ضد بالستیک میباشد با این حال برای این سامانه 3 نوع موشک طراحی شده ، تاور 40V6MD در صورتی کاربرد داره که ما برای باور موشکی مشابه 9M96E یا 9M100 سامانه S-350 Vityaz توسعه داده باشیم که گفته طراحان هر دو موشک 9m96 نسل جدید و 9m100 قابلیت تحمل 20 و 60 جی مانور را هم دارا میباشند ، این که توقع داشته باشیم با صیاد 4 که تقریبا 7.5 متر طول دارد وارد درگیری با اهداف ارتفاع پست بشیم انتظار بیهوده ای است ، با این حال سامانه راداری اوپتیکی عقاب و LAWS بومی به همین منظور توسعه داده شده تا برای مقابله با تهاجم گستره اهداف در ارتفاع پست وارد عمل شوند The Russian navy has successfully tested the latest naval version of the S-350 anti-missile systems. These systems are equipped with guided missiles 9M96E and have received the official designation "Redut". https://www.youtube.com/watch?v=tyZbByEX4qI البته سامانه Tor-M1 هوافضای سپاه هم جزو سامانه های کوتاه برد که با رادار کاوش هم هماهنگ شده ، رادار کاوش هم تقریبا مشابه همون تاور 40V6MD توسعه داده شده تا اهداف را در ارتفاع پست و در برد 40 کیلومتر شناسایی کند

آرش 450 کیلومتر برد داره و رو باند L فعاله ، رولش کشف پرنده های نسل پنج و پنهانکار اشاره شد ، احتمالا TWS هم داره ولی که فعلا چیزی اعلام نشده ، در اون صورت میتونه با تلاش ، 15 خرداد و باور Integrate بشه برای پوشش برد متوسط و بلند... امیر اسماعیلی: این رادار مکمل رادار آرایه فازی 10 شهریور است و مراحل نگهداری و تعمیر آن بسیار ساده است. وی افزود: این رادار در عین سادگی، برد بسیار بلند و توان مناسبی را برای شبکه یک پارچه پدافندی فراهم خواهد کرد. فرمانده قرارگاه پدافند هوایی کشورگفت: رادار آرش مکمل توان راداری کشور در تمامی باندهای فرکانسی VHF، UHF و HF است و با استفاده از این رادار پیشرفته شبکه یکپارچه پدافندی کشور در مقابله با جنگ الکترونیک توانمندتر خواهد شد.

راهبرد ما کاملا تغییر کرده ، در حال حاضر قایق های تندرو بدون سرنشین وارد میدان رزم شده با تسلیحات و ماموریت های مختلف که جنگال و بحث سلاح های electromagnetic هم شامل میشه که البته محدود به قایق های تندرو نمیشه و ما به موازاتش برای تهاجم سوارم وارد حوزه زیر سطحی شدیم که البته گوشه ای از این دستاورد رونمایی هم شده https://youtu.be/3hYxTTmtNu0 https://youtu.be/VniuX8whzCU هرچند که تو حوزه سامانه های پدافندی و جنگال زمینی و هوایی هم دست خالی نیستیم

دقیقا مثل بعضی ها که میرن با برو بچ دبکا و اورشلیم پست و فاکس نیوز دیزی میزنن ، یه جوری هم میان حملات تحلیل میکنن انگار که خودشون مستقیم داشتن از c&c عملیات هارو رصد میکردن

اسرائیل فقط یکبار تاکید میکنم فقط یکبار تو سوریه به پایگاه ایران (پایگاه پهپادی سپاه واقع در t-4) حمله کرد و پاسخشو گرفت ، قرار نیست هر طویله ای که اینا هدف قرار میدن پایگاه های ایرانی باشد ، ظاهرا شما بدجوری تحت تاثیر رسانه قرار گرفته اید که قطعا نشات گرفته از ترسه ، در حالی که نه فیلمی از حملات منتشر شده نه تصاویر ماهواری نه آماری از تلفات که این موضوعو تائید کنه

ظاهرا تو نسخه ارتقاء یافته TCS & IR Seeker اضافه نشده ، به نظر میاد تمرکزشون برای ارتقاء تامکت ها روی موشک های راداری برد متوسط و برد بلند باشه که با توجه توانایی های تامکت در مقابل جنگنده های نسل ++4 و نسل 5 و نوع تهدیداتی که با آن مواجه هستیم منطقی به نظر میاد

قسمت ششم    ***   آزمایش موشک در چابهار    در ماه مارس 2012 وقتی که میراژ F-1 ایی کیو 4 (  F1EQ-4 ) به شماره سریال 6205-3 برای تحویل به نیروی هوایی ایران آماده شده بود ، کارشناسان شرکت صنایع هواپیمایی ایران برای نخستین بار نمونه بومی غلاف های آلکان را بر روی آن نصب کردند .همچنین آن ها سامانه سوختی هواگرد را بوسیله تانک های سوختی خارجی 275 گالنی (1041 لیتری) با موتور روشن مورد آزمایش قرار دادند .       در مرحله اول صنایع هواپیمایی ایران موفق به تهیه تایر برای ناوگان میراژ های اف 1 شده بود که به دلیل تحریم های سازمان ملل در سال 2010 غیر محتمل است . میراژ F-1 ایی کیو 4-200 ( F1EQ-4 )به شماره سریال 6205-3 تا هنگامی که منبع جدیدی یافته شد در میان پرنده های زمین گیر شده بود . این تصویر در 21 فبریه 2012 حین بازگشت از یک تست محلی گرفته شده است.   متعاقبا" PL-7 ها در آویزگاه های نوک بال ها به منظور انجام آزمایشات زمینی نصب شدند. در 16 ام مارس 2012 ، پس از 12 ماه تاخیر میراژ 6205-3 به عنوان اولین میراژ F-1 که تحت دوره بازسازی استاندارد قرار گرفته بود به نیروی هوایی ایران تحویل شد . این هواگرد مشابه F-4 و F-5 های نیروی هوایی ایران رنگ استتار آسیای صغیر 2 را دریافت کرد بود. جنگنده شماره 6205-3 که به همراه F-4D به شماره سریال 6714-3 از مبداء فرودگاه بین المللی مهرآباد به مقصد دزفول پرواز کرده بود ، در نمایشگاه هوایی سالانه نیروی هوایی ایران در روز سال نو پارسی [عید] آن سال شرکت جست. این نخستین باری بود که میراژ F-1 های نیروی هوایی ایران در یک نمایشگاه هوایی به نمایش در می آمدند. این نقل مکان بدان معنا بود که میراژ دیگری برای انجام تست های بیشتر برای غلاف ها ، تانک های سوختی و موشک ها در دسترس نیست. تست های جنگی نیروی هوایی ایران در پایگاه دهم تاکتیکی ادامه نیافت و در نهایت پس از گذشت چند ماه پیاپی از تلاش ها معاونت عملیات نیروی هوایی ایران مجوز تست جنگی PL-7 را در چابهار صادر کرد که موفقیت آمیز هم بود . در جریان تست ها از دو هواگرد استفاده شد : میراژ F-1 ایی کیو 6 (F1EQ-6 9 ) به شماره سریال 6210-3 و میراز F-1 بی کیو 3  ( F1BQ-3 ) به شماره سریال 6407-3 . هفت سورتی پرواز توسط دو هواگرد به انجام رسید که هر دو جنگنده موشک ها را به سوی اهداف پروازی موسوم به  TDU-11/B ، رها شده توسط F-4 ها ، شلیک کردند .    شرکت صنایع هواپیمایی ایران تطبیق موشک R-73E را به منظور استفاده میراژ ها شروع کرده بود . در ابتدا لانچر موشک موسوم به APU-73-1-D را در مقر 2 جنگنده به وسیله ساخت تطبیق کننده ای (منظور آداپتور) که شامل رابط کامپیوتری هم می شد نصب کرده و یک پانل کنترلی موشک هم در کاکپیت نصب کردند. توانایی کاری موشک بر روی زمین به وسیله میراژ 6403-3 در طی پرواز بازبینی اصلی (مین چک فلایت) پیشین ، مورد آزمایش قرار گرفته بود . رادار سیرانو 4 همچنان فعال نبود و آزمایش موشک ها بدون یکپارچه سازی با رادار جنگنده به انجام رسید .   [گفتنی است] در زمان دیگری اداره تسلیحات شرکت صنایع هواپیمایی ایران طراحی غلاف های خارجی R-73 را برای میراژ ها شروع کرد. اداره نامبرده کار را بر روی جعبه اتصال میراژ 6201-3 به منظور نصب خشاب های چف / فلیر موسوم به AN/ALE-40 در نزدیگی مخروط دمی آغار کرده بود .   معاوت عملیات نیروی هوایی ارتش ایران در آپریل 2013 شرکت صنایع هواپیمایی ایران را به اجرای پرواز تست میراژ تجهیز شده به مخازن سوخت خارجی به ظرفیت 275 گالن آمریکایی و در پی آن غلاف های آلکان در ژوئن 2013 مجاز کرد. تابحال غلاف ها اصلاح شده بودند و مشکلات بروز یافته در آزمایشات قبلی مشخص شده بود .   پس از موفقیت تست دوم ، نیروی هوایی ارتش ایران قراردادی را مبنی بر سفارش بیش از 16 جفت غلاف دیگر به منظور بکارگیری توسط میراژهایش با شرکت صنایع هواپیمایی ایران به امضا رساند. معاونت عملیات در می 2013 به این نتیجه رسید که الگو استتار دو رنگ و جدید آبی / خاکستری از آرایش آسیای صغیر 2 برای میراژ های ایرانی که بعدا" بر روی دریای عمان بکار می روند ، مناسب تر است . شرکت صنایع هواپیمایی ایران در می 2013 میراژ 6403-3 را در رنگ جدید آبی رنگ آمیزی کرد . این جنگنده در ماه های بعد به پایگاه دهم تاکتیکی تحویل داده شد   میراژ 6406-3 و 6210-3 با هم یک پرواز سرتاسری را در یکم دسامبر 2013 از مبداء چابهار به مقصد تهران به انجام رساندند در حالی که نخستین بار برای استفاده از یک جفت از غلاف های بومی و مخازن سوخت 275 گالن مهیا شده بودند . هر دو جنگنده پس از پرواز برای بازسازی به شرکت صنایع هواپیمایی ایران مراجعه کردند .   ین میراژ F-1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 )هنوز نشان رسمی زمان حضور خود در نیروی هوایی عراق در دوران صدام حسین را در زیر هلال نشان نیروی هوایی ایران بر تن خود دارد . این هواگرد در موراد متعددی در اختیار و تحت پشتیبانی معاونت جهاد خودکفایی به منظور انجام تحقیقات و گذران تست ها در پایگاه سوم تاکتیکی حاضر بوده است .   بازسای تعداد بیشتری میراژ    شرکت صنایع هواپیمایی ایران در حالی به بازسازی و بروزسازی میراژ ها هدایت شد که که نیروی هایی ایران در مرکز تعمییر و نگهداری مشهد ، کار بر روی میراژ های موجود در مشهد و بازسازی آنان را در دست اجرا داشت . مابین سال های 2011 و 2013 مرکز تعمییر و نگهداری مشهد میراژ های F-1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 ) به شماره سریال های 6209-3 و6211-3 را تعمییر اساسی کرده و به خدمت بازگرداند . این هواگرد ها در ماه مارس 2013 پرواز های چک اصلی خود را به انجام رسانده و برای خدمت در 102امین اسکادران تاکتیکی در می 2013 هر دو آن ها در الگوی استتار جدید دو رنگ آبی / خاکستری رنگ آمیزی شده و تحویل شدند که این الگو استتار مشابه رنگ استتار مورد استفاده میراژ های 2000 یونانی است .    دو میراژ نامبرده به منظور شرکت در رزمایش فدائیان حریم در پایگاه 19 ام تاکتیکی مزین به نام |عبدل کریمی| مستقر در بندر عباس در تاریخ 20 و 21 ام دسامبر 2013 حضور یافتند .        یکی از 9 فروند میراژ F-1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 )همه گونه به شماره سریال 6210-3 تجهیز شده با سیستم کنترل آتش سیرانو 4 ام . شش فروند از میراژ های اف 1 بازگردانی شده توسط تکنسین های حاضر در پایگاه سوم تاکتیکی به آرایش دو رنگ خاکستری /آبی دفاع هوایی در مابین سال های 1992 و 1999 ملبس شده بودند این آخرین نمونه موجود از این گونه بود که تا اواخر سال 2013 آرایش خود را حفظ کرده بود . حالا این جنگنده در حال گذراندن بروزسازی در شرکت صنایع هواپیمایی ایران است که در آنجا رنگ استتارش به رنگ جدید آبی تغییر خواهد یافت !   پروژه حبیبی عمومی می شود   رژه روز ارتش ایران در تاریخ 18 آپریل 2014 با حضور 4 فروند میراژ F-1 که به غلاف های بومی و تانک های سوختی آمریکایی تجهیز شده بودند برگزار شد. هواگرد ها در جنوب تهران و در حال پرواز در ارتفاع پست در رژه شرکت کردند ، 5 فروند از میراژ ها از مشهد به تهران منتقل شده بودند که یکی از جت ها در تهران باقی ماند تا در شرکت صنایع هواپیمایی ایران مورد بازسازی قرار گیرد .   شرکت صنایع هواپیمایی ایران بازسازی و بازیابی میراژ اف 1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 ) به شماره سریال 6201-3 را در ماه می 2014 به اتمام رساند، در حالی که می باید بازیابی چهارمین میراژ به شماره سریال 6203-3 را در ژانویه 2015 به اتمام برساند ،حال آنکه امروز ، چهار فروند میراژ F-1 ایی کیو ( F1EQ)، دو فروند ایی کیو 2 ( F1EQ-2 )، یک فروند ایی کیو 4 ( F1EQ-4 ) ، دو فروند ایی کیو 5 ( F1EQ-5 )، نه فروند ایی کیو 6 ( F1EQ-6 ) و هفت فروند بی کیو 3 (  F1BQ-3) را از نیروی هوایی ایران دریافت کرده و در وضعیت گوناگونی از تعمیر دارد.     همه 25 فروند جت تا سال 2020 به خدمت بازگردانده شده و در همین راستا برنامه اصلی موجود بر کاربری 18 فروند میراژ اف 1در اسکادران 102 ام تاکتیکی در نقش های دفاع هوایی و ضد کشتی استوار است .     مشاهده کنید لیست 25 فروند میراژ اف 1 عراقی که در سرویس ایران هستند        پایان منبع

قسمت پنجم *** مسلح شدن میراژ ها معاونت جهاد خودکفایی نیروی هوایی ایران طی پروژه ابرار میراژ ها را با موشک AIM-9J تطبیق داده و چند شلیک از موشک ها را به نمایش گذاشت هرچند که موشک موجود با سامانه تسلیحاتی میراژ سازگاری نداشت علاوه بر آن نصب تانک های سوختی F-5E/F در زیر بال ها بدون انجام محاسبات لازم و به روش غیر استاندارد تکمیل شده بود . در مرحله دوم پروژه حبیبی ، شرکت صنایع هواپیماسازی ایران عهده دار تطبیق سامانه تسلیحاتی میراژ ها با ترکیبی از تسلیحاتی که پیش از این در سرویس نهاجا بود ، شد . نخست لانچر ها و غلاف ها شامل ، غلاف های داخلی آلکان 915 و 916 برای حمل تانک های سوختی F-5E/F لازم بودند ،  در این هنگام کارشناسنان شرکت صنایع هواپیمایی ایران به وسیله دلالان به خرید قطعات یدکی و این غلاف ها از شرکت صنایع هوایی آفریقای جنوبی مبادرت ورزیدند که موفقیتی را در پی نداشت . تنها راه حل باقی مانده برای شرکت صنایع هواپیمای ایران دریافت کمک امن از کارشناسان بازنشسته سامانه تسلیحاتی میراژها در جهاد خودکفایی نهاجا بود. این اشخاص تجربه ساخت غلاف های مشابهی را برای F-4 و F-14 نیروی هوایی در سال های 1980 و 1990 در کارنامه خود داشتند .در ژانویه سال 2011 شرکت صنایع هواپیمایی ایران قراردادی را با کارشناسان جهاد خودکفایی  منعقد کرد که تمرکز آن در شروع کار بر طراحی و ساخت نمونه بومی غلاف های آلکان 915 و 916 استوار بود . گروهی از مهندسان هوافضا بر روی شکل و قالب آیرودینامیکی غلاف ها کار کرده و گونه مخصوصی از غلاف ها را برای حمل تانک های سوختی به ظرفیت 275 گالن آمریکایی (1024 لیتر) موسوم به کابام (کابهام) طراحی کردند . غلاف های ایرانی تنها مستعد حمل تانک های سوختی نبودند بلکه به منظور حمل تسلیحات رها شدنی متعدد و چندگانه بصورت قفسه ای به منظور کاربری انواع بمب های سقوط آزاد ، بمب ها خوشه ای ، موشک ضد کشتی چینی C-802A ( منظور نور هست ! )  در برد وسیع تدارک دیده شده بودند . بعد از رد شدن و نپذیرفتن موشک AIM-9J برای میراژ ها ، نیروی هوایی ارتش در خواستی را مبنی بر کار بر روی موشک هایی در هر دو رده برد کوتاه و برد بلند برای نصب روی میراژ ها به شرکت صنایع هواپیمایی ایران ارائه کرده بود . پس از انجام مطلعات اولیه در اداره تسلیحات شرکت صنایع هواپیمایی ایران در سال 2011 سه موشک انتخاب شد . موشک هوا به هوای چینی PL-7 ، موشک هوا به هوای نسل چهارمی روسی R-73E  و شاهین هواپایه که موشکی نیمه فعال و هدایت راداری بود . پس از پیشرفت تحقیقات و انجام مطالعه توسط نیروی هوایی شرکت صنایع هواپیمایی ایران مجاز به تطبیق موشکPL-7 با میراژ ها در مرحله اول [پروژه] شد . ادامه دارد....