با سلام؛ نمیدانم این بزرگواران از این گفته های نادرست خود چه سودی می برند و چه سودی برای کشور و مردمان آن در کوتاه مدت و دراز مدت در نظر دارند. البته با توجه به اینکه جناب حاجی زاده از شخصیت های محبوب در میان بیشتر مردم هستند، فرض بر این است که ایشان تنها دستورات را اجرا می کنند: - در کشور تجربه جنگنده نسل چهارم هم از دوران نظام شاهنشاهی (اف ۱۴) و هم در دوران نظام جمهوری اسلامی بلافاصله پس از پایان جنگ با عراق (میگ ۲۹) وجود داشت. از سال ۱۳۶۳ تاکنون نزدیک به چهار دهه می گذرد. یعنی چه که ما در نسل ۳ درجا می زدیم؟ یعنی اگر سرمایه گذاری مناسب، نقشه راه درست، و مدیریت دلسوز و شایسته برای ساخت جنگنده در کشور وجود داشت، پس از چهار دهه همچنان در نسل ۳ درجا می زدیم؟ مگر همین الان ادعا نمی شود کوثر و یاسین از نسل ۴ هستند؟ - اگر بکارگیری هواپیما برای اهداف تهاجمی درست نیست، پس برای چه علاوه بر بکارگیری فراگ فوتهای عراقی، خرید مستقیم همین جنگنده را از روسیه در دهه هشتاد خورشیدی انجام دادیم؟ دلیل تلاش‌های یک ساله برای بستن قرارداد خرید جنگنده ضربتی AMX از برزیل چه بود؟ دلیل اینکه فیترهای عراقی را بازسازی کرده و به خدمت گرفته ایم چیست؟ تصاویر گوگل نشان می دهد که اخیرا” حتی فلاگرهای عراقی نیز از پایگاه شاهرخی همدان به مکان نامعلوم منتقل شده اند که یحتمل برای بازسازی و بکارگیری آنها است. چرا برای مقابله با داعش به نیروهای عراقی موشک فاتح و شهاب ندادیم و در عوض سوخوهای ۲۵ را اهدا کردیم؟ - چنان از حوزه موشکی گفته می شود که گویا واقعا” خبری شده است! آنچه ما به چشم می بینیم عمده قدرت موشکی ما همچنان برپایه موشکهای بالستیک و کروز روسی، موشکهای تاکتیکی چینی، و سامانه های هدایت و کنترل توسعه یافته برپایه آنچه از خرید موفق موشک تاکتیکی CSS-8 چینی وارد کشور شد می باشد. چه اشکالی داشت که همین الگو برای جنگنده ها هم در کشور پیاده سازی می شد و ما اکنون تولید یا مونتاژ کننده مثلا” میگ ۲۹ با سامانه های بهینه سازی شده (رادار، ایویونیک،…) می بودیم؟ نه واقعا” چه مشکلی داشت؟ - البته ممکن است که مقام معظم رهبری با خرید مستقیم سامانه بوک از روسیه به هر دلیلی مخالفت کرده باشند، ولی به گفته خود حضرتعالی ایشان با خرید (سامانه مشابه) با واسطه از گرجستان توسط وزارت دفاع موافقت فرمودند که این خرید خود شد پایه توسعه سامانه های وطنی مشابه در صنایع دفاع و هوافضای سپاه! البته سامانه های الکترونیکی تولیدات وطنی حداقل در ظاهر پیشرفته تر از نسخه های قدیمی تر بوک به نظر می آیند و به نمونه های چینی نزدیک تر هستند. به بیان دیگر به نظر می رسد سامانه بوک خریداری شده از نوع ابتدایی آن بوده که سامانه طبس از روی آن ساخته شده است. - نکته بسیار جالب گفتگوهای سردار حاجی زاده در سال‌های اخیر و آنچه مؤسسه صلح استکهلم منتشر نموده و آنچه با چشم می بینیم این است که گویا برخلاف شانتاژهای رسانه ای درون کشور، مجموعه سپاه هیچگاه هیچ مشکلی برای خرید جنگ افزار از روسیه نداشته است! به بیان دیگر گویا قرارداد گور - چرنومردین تنها ارتش ایران و به ویژه نیروی هوایی آن را با هوشمندی هدف گذاری کرده بود (قطعا” ابرقدرت‌ها از اهمیت نیروی هوایی بهتر از هر کس دیگری آگاه هستند). سپاه در دو دهه اخیر هر آنچه خواسته از روسیه و هم پیمانان این کشور خریداری کرده است! هواپیماهای رزمی (سوخوی ۲۵)، بالگردهای نظامی (میل ۱۷۱)، هواپیماهای ترابری نظامی (آنتونف)، موشکهای پدافندی (تور ام-۱، بوک)، انواع رادارهای هوایی، اژدرهای پیشرفته، موشکهای ضد تانک،… کجای دنیا برای ترور و از میان برداشتن فرماندهان دشمن در یک خانه سازمانی کوچک از موشک بالستیک یا تاکتیکی استفاده می شود؟ این کار دقیقا” وظیفه سازمانی پهپادها و یا جنگنده های پیش رفته با جنگ افزارهای هوشمند است که هزینه چنین عملیاتهایی را در حد امکان پایین نگهداشته و جزییات را از دشمن تا حد امکان مخفی نگه می دارد نه وظیفه موشکهای چند صد هزار دلاری و شاید چند میلیون دلاری! برای زدن آن خانه در سوریه چند موشک شلیک شد؟ چند فروند به خطا رفت؟ قطعا” هوافضای سپاه می دانست که همانند تجربه تلخ سرنگونی چندین فروند پهپاد شاهد توسط نیروی هوایی پاکستان و آمریکا در سال‌های اخیر، بدون داشتن برتری هوایی در منطقه انجام چنین عملیات هایی توسط یگان های سوخو و یا پهپادی هوافضا آسان نبوده و ریسک بالایی داشته است. به همین دلیل “مجبور بودند” که روش گرانقیمت تر را برگزینند! نه اینکه موشک بهتر از جنگنده بوده است. این که برای توجیه کوتاهی ها و ناکارآمدیها همواره پشت سر مقام معظم رهبری مخفی شویم و هر آنچه در کشور روی دهد را به ایشان نسبت دهیم کار ناپسندی است که در درازمدت به سود هیچ کس و حتی مملکت نیست. تصمیمات ایشان قطعا” بدون در نظرگرفتن نظر مشاوران و فرماندهان پیرامون ایشان نبوده و نمی توانسته بوده باشد. آنچه اخیرا” از گفته های جناب حاجی زاده و دیگر عزیزان بویژه دو وزیر دفاع اخیر کشور بر می آید این است که دقیقا” برخلاف آن چه می گویند، برپایه تجربیات تلخی که از جنگ‌های اخیر منطقه ای آموخته اند متوجه شده اند که عدم توسعه نیروی هوایی در سه دهه گذشته چه تصمیم نادرست و مهلکی بوده است. به بیان دیگر، شمار رو به افزایش گفتگوهای رسانه ای مقامات درباره مقایسه نیروی هوایی با نیروهای موشکی و پهپادی خود بهترین دلیل برای این واقعیت است که گویا شمار انتقادات و تجربیات تلخ میدانی در این زمینه به افزایش بوده و مقامات عالی را وادار به پاسخگویی نموده است. بارها در این انجمن این واقعیت را مطرح نموده ام که بدون داشتن برتری هوایی، سکوهای پرتاب موشکهای بالستیک و تاکتیکی، مراکز کنترل پهپادها، …. همگی طعمه هایی آسان برای نیروی هوایی برتر بوده و اصولا” با وجود برتری هوایی دشمن امکان بکارگیری پهپادهای رزمی/شناسایی و شلیک موشک وجود نخواهد داشت و همه این تجهیزات در کمتر از چند ساعت تا چند روز توسط جنگ افزارهای هوشمند و هدایت شونده جنگنده های دشمن نابود خواهند شد. یعنی واقعا” سردار حاجی زاده و همفکران ایشان در نیروهای مسلح این را نمی دانند؟ یعنی واقعا” سردار حاجی زاده و همفکران ایشان در نیروهای مسلح از خود نپرسیده اند که چگونه همه قدرت های موشکی جهان از آلمان نازی گرفته تا چین و شوروی (روسیه) و آمریکا ، پاکستان و هند هیچ کدام نیروی هوایی را قربانی موشک و پهپاد نکرده و نخواهند کرد؟ دلیل این لجبازی ها آنهم در سطوح عالی فرماندهی در کشور ما برای چیست؟

سلام دوستان. وقت به خیر. در مورد این رونمایی نکاتی به نظرم میرسه که در ادامه با شما عزیزان در میان می گذارم. این موشک جدیدی برای سامانه سوم خرداد هست اما طبق معمول همیشه به عنوان سامانه جدید معرفی می شود. در ادامه شاید چندین سال بعد (البته اگر پروژه به نتیجه رسیده باشد) هم سامانه سدید ۶۳۰ با نامی جدید رونمایی شود که آن هم قرار هست موشک جدیدی برای سامانه سوم خرداد و با برد بلند مثلا ۳۰۰ کیلومتر باشد. البته برای آن موشک، رادار تلار و شاید خود تلار نیاز به تغییراتی داشته باشد. به نظرم در صورت وجود نسخه رادار فعال یا فروسرخ از موشک ۹ دی میتوانند با اضافه کردن یک بوستر به راحتی برد این موشک را به ۵۰ تا ۷۵ کیلومتر هم برسانند که نسخه ارزان و جذابی برای این سامانه خواهد بود. برای تبدیل به نسخه هوا به هوا هم برای جایگزینی اسپارو ها گزینه خوبی باشد که البته امید بکار گیری آن توسط نیروی هوایی ارتش کمی بعید می باشد. با توجه به عکسی که فیلد مارشال در توئیتر قرار داده بود و سریال روی یکی از موشک ها به صورت ۰۴۹-۱۹ در کنار حرفی انگلیسی بود، به نظرم حداقل در سال ۲۰۱۹ تعداد ۴۹ عدد از این موشک ساخته شده بود. برای کنیستر ها دو فرضیه مطرح هست، اول اینکه اون کنیستر های داخل سالن کنیستر حمل و نگهداری هست و به همین خاطر با کنیستر روی لانچر تفاوت دارند، دوم اینکه این کنیستر ها نمونه اولیه هستند و با محصول تولیدی تفاوت دارند. این را هم در نظر بگیرید که کنیستر ها خاکی رنگ هستند و برای رونمایی فقط دو بخش جانبی برای زیبایی رنگ استتار زده شده. در ضمن به نظر می رسد یکی از کنیستر های لود شده روی لانچر ها متفاوت هست. در تصاویر فاصله شلیک تا برخورد حدود ۱۰ ثانیه بود که با فرض سرعت ۳ ماخ برای موشک هدف در ۱۰ کیلومتری منهدم شده. اماکمهمترین بخش این رونمایی به نظرم بخشیه که کمتر در موردش صحبت شد. رادار قدس اگر بتوانند مقاومت این رادار را در برابر جنگ الکترونیک قوی تر کنند و کاهش برد کمتری در شرایط جنگ الکترونیک داشته باشد کار بسیار بزرگی هست و با توجه به تاکتیکی بودن و توان جابجایی سریع می تواند بسیار راهگشا باشد. کارهایی که باید برای سامانه سوم خرداد انجام داد قراردادن موشک های طائر و صیاد داخل کنیستر تا بتواند تعداد بیشتری موشک حمل کند. تغییر خودرو حامل به خودرویی قوی تر برای حمل مهمات بیشتر. البته مثل اینکه فعلا رادار رهگیر سامانه توان درگیری با ۸ هدف همزمان را دارد و موشک بیشتر فقط برای اووت نامبر شدن دیرتر هست.

تفکر ماژوال و استفاده از یک پلتفرم برای تنوع نیازها همون بحث استاندارد سازی و تجاری سازی هست که باعث کاهش شدید هزینه تولید، نگهداری و تعمیرات میشه این اتفاق در صنایع زرهی در حال انجام است

به نام خدا General Atomics Guardian هواپیمای بدون سرنشین (UAV) گشت دریایی (2006) جنرال اتمیکس Guardian نسخه تغییر یافته مخصوص گشت دریایی از سری موفق MQ-9 ریپر است که در محافظت گمرکی و مرزی ایالات متحده (US CBP) خدمت می کند. CBP حداقل از 2 فروند این پهپاد مجهز به سامانه رادار دریایی SeaVue استفاده می کند. همچنین Guardian یک حسگر الکترواپتیکی مادون قرمز دریایی را حمل می کند. MQ-9 ریپر (با نام سابق پریدیتور B ) پهپاد گشتی مسلح با مداومت و ارتفاع بالا برای نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) است که نیرو های استرالیا، بریتانیا، هلند و ایتالیا از آن استفاده می کنند و بیشتر از 100 فروند از آن ساخته شده است. این هواپیما شکل و کاربرد مشابه ریپر شامل بال های اصلی مستقیم، باله های عمودی دمی V شکل و بخش دماغه برجسته دارد.البته، یک پاد مخصوص در بخش شکم بدنه قرار دارد و بالچه هایی در انتهای بالا نصب شده اند. Guardian توسط یک سامانه موتور متعارف (توربوپراپ Honeywell) نیرودهی می شود که یک ملخ 3 پره را در انتهای بدنه با آرایش pusher می گرداند. بخش زیرین با چرخ های جمع شونده به Guardian اجازه می دهد که در باند های آماده برخاست و فرود انجام دهد. از Guardian در مرکز Cape Canaveral نیروی هوایی (فلوریدا) و مرکز هوایی Corpus Christi نیروی دریایی (تگزاس) استفاده می شود. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2006 - وضعیت: در حال خدمت محدود - تعداد فروند ساخته شده: 2 - سازنده: General Atomics Aeronautical Systems - ایالات متحده - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 11 متر - طول بال ها: 20 متر - ارتفاع: 3.6 متر - وزن: 2225 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 4750 کیلوگرم (2525 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور 900 اسب بخاری توربوپراپ Honeywell TPE331-10 - حداکثر سرعت: 480 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 15200 متر - برد: 1850 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله ماموریتی شامل نظارت، جمع‌آوری داده و شناسایی - نسخه ها: Guardian (سری پایه) منبع

بسم ا... برگردیم به دهه نود ، زمانی که در قلب اروپا ، تکنیکالهای متولد شده در یوگسلاوی ، کولاک می کردند آخرت تکنیکال (تراکتور و دوشکا ) تا اینجای تاپیک در میلیتاری این هم یک سامانه فوق پیشرفته که باید گفت داعش باید جلوی اینها لُنگ می انداخت ظاهرا توپ سوئیسی M55A4B1 نه تنها در لیبی ، بلکه در مملکت ژنرال تیتو هم طرفدار داشت !! این هم ترکیب شاسی تراکتور ( احتمالاً ) و پوشش زرهی خودروی سنگین خارج جاده ای محصول یوگسلاوی TAM 110 مسلح به راکت انداز 3.6 اینچی روسی

این سلاح به کمک دوربین خودش می تونه سلاح هایی که پردازش تصویر دارند را هدایت بکنه ( البته به نظر من) ـصویر این پاد در کنار موشک خا 29 روسیه البته یک غلاف هدف گیری هم در کنار هست احتمالا برا موشک های هدایت لیزری هست نیروی هوایی آمریکا هم به کمک یک غلاف مادون قرمز موشک امرام را از یک اف 15 شلیک کرده USAF test fires tracking-system-assisted missile from F-15C aircraft (airforce-technology.com) هر چند نوشته شده که این غلاف موشک kh31 را هم می تونه شلیک کنه احتمالا اول به کمک دوربین محل رادار را پیدا میکنه بعد موشک را به سمت محل حدودی رادار شلیک می کنه که خود سیکر موشک بتونه محل رادار را پیدا کنه »نبع والله اعلم

با عرض پوزش از جناب @MR9 و سایر دوستان بابت اینکه دو پست پشت سر هم گذاشتم یکی از بهترین اپشن هایی که برای جنگنده سوخو 30mk2 وجود دارند قابلیت نصب غلاف m400 روسی هست ویژگی های سیستم شناسایی M400: 1 جمع آوری داده ها شبیه سازی و ذخیره اطلاعات 2ماژول رادار جانبی. 3 سیستم ذخیره اطلاعات ویدئویی. 4 سیستم شناسایی چند کاناله (چند باند)ارتفاع بالا 5. سیستم شناسایی الکتروپتیک ارتفاع پایین 6ماژول دوربین عکاسی با قدرت فوکوس زیاد هواپیمای Su-30 مجهز به سیستم M400 موارد زیر را فراهم می کند: • تشخیص تاسیسات زمینی و حمله در هر شرایط آب و هوایی ، روز یا شب ، در ارتفاع کم ، متوسط و زیاد بدون ورود به محدوده پدافند هوایی دشمن با استفاده از رادار ، و دوربین مادون قرمز و دوربین های نوری • اطلاعات هدف گیری یکپارچه ؟؟؟) Integrated targeting information acquisition [for attack platforms])( مفهومشو نمیفهمم چیه) • دریافت و ثبت اطلاعات روی داده از طریق شناسایی و انتقال آن در زمان واقعی به ایستگاه زمینی از طریق پیوند با پهنای باند بالا حداکثر برد تشخیص بدون ورود به محدوده پدافند هوایی دشمن: شناسایی عکس - بیش از 70 کیلومتر( دقت 30 سانتی متر) رادار - بیش از 100 کیلومتر( با دقت 2 متر) حسگرها: رادار با نمای جانبی جمع آوری داده ها ، تجسم و سیستم ذخیره سازی. سیستم شناسایی الکترواپتیک ارتفاع پایین سیستم شناسایی IR چند کانالی (چند باند) ماژول دوربین عکاسی با فوکوس طولانی( برای مدت زمان طولانی قادر هست روی هدف نظارت داشته باشه) دولت تایوان اعلام کرده بارها چین به کمک این غلاف اقدام به شناسایی در سواحل تایوان کرده از طرفی این سیستم قادر هست با 10 هواپیمای دیگه اطلاعات خودشو به اشتراک بزاره و همچنین قادر هست بدون قفل راداری انواع سلاح را شلیک کنه حتی این سیستم قادر هست به اهدافی که در کنار یا پشت هواپیما هستند هم شلیک بکند . ( مشخصاتی که نوشتم مربوط به نسل اول این پاد هست تو منابع نوشته شده که مدلهای پیشرفته تر ی هم ساخته شده . همچنین چین 100 تا از این پادها را خریداری کرده) منبع 1 منبع 2

ارتقاء دُرنای خاکستری به سوپر فلانکر شالوده استراتژی نیروی هوایی روسیه تا تولید انبوه جنگنده های نسل جدید در یک دهه گذشته ( 2021- 2011) جنگنده چند ماموریته سوخو-30 اس ام ، به استخوان بندی اصلی راهبرد ارتش روسیه برای نوسازی سازمان رزم نیروی هوایی این کشور تبدیل شده است تا بتواند جایگزین مناسبی برای ناوگان جتهای میگ-29 و سوخو-24 ام به جامانده از نیروی هوایی و دریایی ارتش شوروی سابق گردد . در این میان ، گرچه قابلیتهای رزم هوایی این جنگنده از همتای پیشرفته خود یعنی سوخو-35 و در نقش تهاجم زمینی ( ضربتی ) از همخانواده مشهور خود ، سوخو-34 ، کمتر به نظر می رسد ، اما سوخو-30 اس ام بدلیل هزینه های بسیار پایین تولید و همچنین سهولت تعمیر و نگهداری و تطبیق پذیری بالا (در استانداردهای روسی.م ) در ترکیب با طیف متنوعی از مهمات هوا به هوا ، هوا به زمین و ضد کشتی ، می تواند به گزینه ای مطلوب برای نوسازی ناوگان هوایی تبدیل شود . از سویی دیگر ، این گونه از خانواده فلانکر ، در سالهای اخیر به وزنه ای سنگین در بازار صادرات سلاح روسیه مبدل شده که دراین حوزه ، با محصول مشهور شرکت میگ ( فالکروم ) و سوخو-35 بعنوان جنگنده تخصصی برتری هوایی ، قابل رقابت بوده و در حالی که سوخو-35 تنها 2 مشتری داشته و تا کنون سوخو-34 بطور رسمی فروشی در کارنامه خود ثبت نکرده ، سوخو-30 اس ام تا کنون به کشورهایی نظیر قزاقستان ، بلاروس ، میانمار و ارمنستان صادر شده و الجزایر نیز درصدد است تا گونه ای مشابه با شناسه SU-30MKA را سفارش دهد ، در حالی که هند و مالزی نیز در گذشته ، گونه های خاصی از این خانواده را خریداری نموده اند . بر همین اساس ، روسیه برای ایجاد جذابیت بیشتر در بازار صادراتی ، درصدد است تا جتهای رزمی سنگین سوخو-30 اس ام خود را تا استاندارد بلندپروازانه جنگنده های 4++ نیز برساند ، چرا که پیش از این ، خطوط تولید این جنگنده ، بتدریج گونه SM2 را جایگزین اس ام نموده اند . در همین راستا ، رسانه های روسی اخیرا اعلام کرده اند که نیروی هوایی این کشور برنامه ای گسترده را برای ارتقاء نمونه های SM به SM2 تدارک دیده که روند نهایی آن در اوت 2021 به تایید رسیده است . درواقع امر ، اجرایی شدن این برنامه ، شکاف موجود میان قابلیتهای رزمی اسکادران های مجهز به سوخو-30 اس ام و سوخو-35 را تا حدود بسیار زیادی ، جبران نموده و بطور طبیعی انتظار می رود تا با پایان یافتن این برنامه ، تمامی خطوط تولید فعال به برنامه سوخو-57 اختصاص پیدا کند . راست : کاب-250 چپ : خا-59 مارک-2 بدین ترتیب ، طبق داده های منتشر شده ، این ارتقاء شامل تطبیق رادار Irbis-E و پیشرانه AL-41 با سوخو- 30 اس ام است که بدان امکان میدهد تا طیف متنوع تری از تسلیحات استاندارد روسی شامل مهمات هدایت شونده KH-59MK2 و KAB-250 را با خود حمل کند . علاوه براین ، گزارشهایی در دست است که نشان میدهد ، به احتمال زیاد ، روسها درصدند تا پیشرفته ترین سامانه های مخابراتی چند کاناله ، سیستم های تبادل اطلاعات ، ناوبری و شناسایی ( OSNOD) را که قرار است بر روی سوخو-57 استفاده شود را با این برنامه منطبق کنند ، که این توانایی رزم شبکه محور را به این جنگنده اضافه خواهد کرد .با این حال هنوز مشخص نیست که چند درصد از ناوگان فعلی گونه اس ام به این استاندارد ارتقاء پیدا می کنند ، اما این احتمال که بخش بزرگی بهینه سازی شوند ، وجود دارد . به گفته وادیم کوزلین ( استاد آکادمی نظامی روسیه ) : " عمر پیشرانه این جنگنده بدون افزایش وزن و ابعاد به یکباره به 4000 ساعت رسیده که یک جهش 2 برابری را به نمایش می گذارد . درو اقع پیشرانه AL-41F-1C بسیا مقرون به صرفه تر از AL-31FP است که هم اکنون مورد استفاده قرار می گیرد . بدین ترتیب ، گونه اس ام 2 با همان مقدار سوخت استاندارد خود ، قابلیت ماندگاری بیشتری بدست خواهد آورد . علاوه براین ، سامانه های الکترونیکی ، رادار ، تجهیزات ردیابی بصری ، دچار تغییرات زیادی می گردد . با توجه به این تغییرات ، گونه اس ام 2 احتمالا نسخه پیشرفته تری از موشک ضد کشتی KH-32 را نیز بخود خواهد دید " راست : AL-31FP چپ : AL-41F-1C با این حال هنوز مشخص نیست آیا سوخو-35 قبل از بسته شدن خط تولید مشتری جدیدی پیدا خواهد کرد یا خیر ، به همین سبب ، سوخو-30 اس ام 2 می تواند به گزینه ای جذاب و به صرفه تر برای نیروی هوایی روسیه و مشتریان احتمالی آن تبدیل گردد . پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

به نام خدا ارتش آمریکا در اولین آتش زنده "گنبد آهنین" با 8 موشک کروز مقابله کرد گنبد آهنین در حال شلیک ارتش آمریکا به همراه سازمان دفاع موشکی اسرائیل (IMDO) دیروز از اولین شلیک موفقیت آمیز سیستم دفاع هوایی گنبد آهنین با هشت هدف موشک کروز خبر دادند. سربازان توپخانه پدافند هوایی (ADA) 3-43 ارتش با موفقیت با 8 هدف جانشین موشک کروز را به عنوان بخشی از یک آزمایش عملکردی هماهنگ و رویداد آتش زنده درگیر شدند. گردان 43-3 (BN) اولین واحدی است که تحت آموزش تجهیزات جدید قرار گرفته و به تازگی آزمایش های آتش زنده را با سیستم دفاع موشکی کروز موقتی به دست آورده است. در بیانیه ارتش آمریکا آمده است: "ارتش گامی مهم در جهت استقرار اولین باتری از دو باتری سامانه دفاع گنبد آهنین (IDDS-A) برداشت. IDDS-A از نیروهای پشتیبانی شده در مکانهای ثابت و نیمه ثابت در برابر موشک های کروز زیر سرعت صوت، سامانه های هواپیمایی بدون سرنشین گروه 2 و 3 و تهدیدهای راکتی، توپخانه ای و خمپاره ای دفاع می کند." باتری گنبد آهنین در آگوست سال 2019، ایالات متحده و اسرائیل توافق نامه ای را برای خرید دو باتری IDDS-A برای دفاع از نیرو های آمریکایی در برابر تهدید های مختلف هوایی امضا کردند. سامانه های IDDS-A در سال 2020 تحویل داده شد و طی ماه های گذشته مراحل آزمایش پذیرش و آموزش اپراتور را پشت سر گذاشته اند. ارتش آمریکا قصد دارد هر دو باتری IDDS-A را به عنوان یک راه حل دفاعی موشک کروز موقت مورد استفاده قرار دهد، و در عین حال به دنبال دستیابی به یک سامانه مقاوم با قابلیت حفاظت در برابر آتش غیر مستقیم (IFPC) 2 Increment (Inc2) است. نسخه های آینده برنامه IFPC شامل ارتقا فناوری مانند انرژی هدایت شده است که توانایی حفاظتی مهمی را در برابر موشک های کروز زیر صوتی، سامانه های پهپادی گروه 2 و 3 و تهدید های راکتی، توپخانه ای و خمپاره ای فراهم می کند. منبع

قسمت دوم راه حل کوتاه مدت (فعل حال تا 2025) نسل بعدی مطالعه AISR DOTMLPF -P از توسعه توانمندی و استراتژی مدرن سازی عمدی که بر اساس رویکردی چابک و سازگار است و منعکس کننده مدیریت دقیق منابع اختصاص یافته و حساب ریسک ، واقعیت مالی و وضعیت فناوری است ، حمایت می کند. برای انجام این کار ، سیستم های AISR آینده باید قابلیت های اساسی و مرتبط با یکدیگر را توسعه داده و از آنها استفاده کنند. استراتژی راه حل کوتاه مدت شامل پلتفرم ها ، حسگرها ، PED ، شبکه/ساختار و ادغام SIGINT/EW/CS است. Kestrel Eye یک نانو ماهواره الکترو نوری است که توسط فرماندهی استراتژیک نیروهای ارتش و فرماندهی فضایی و دفاع موشکی ارتش ایالات متحده توسعه یافته است. این امر فرماندهی ماموریت را برای تیم های رزمی تیپ در حال حرکت بهبود می بخشد و به رهبران تاکتیکی اجازه می دهد تا عملیات را هماهنگ کرده ، ابتکار عمل را به دست بگیرند و آگاهی موقعیتی را در زمان نبرد حفظ کنند. پلتفرم: پلتفرم های مرتبط با AISR برای قرار دادن حسگرها برای جمع آوری امضای تهدید وجود دارد. اطلاعات ارتش به بسترهایی نیاز دارد که بتوانند زنده بمانند ، با نرخ قابل قبولی دچار فرسایش شوند یا یکبار استفاده شوند. ویژگیهای بقا شامل کاهش امضا(احتمال ردگیری راداری و حرارتی و ...) ، قابلیت نبرد سایبری/ EW و در فعالیت چند لایه (ارتفاع بسیار کم ، ارتفاع بسیار زیاد ، مدار پایین زمین) را نیز داشته باشند. حسگرها: استراتژی های مدرنیزاسیون در کوتاه مدت باید بر بهبود مستمر در محدوده تشخیص حسگرها و وضوح انها تمرکز کنند، تا بتواند در عملیات های زمینی در مقیاس بزرگ اطلاعات را جمع آوری کند. اطلاعات ارتش باید از حسگرهای مینیاتوری استفاده کند که می توانند برای دسترسی به امضای تهدید ، با پلتفرم های کوچک به راحتی جفت شوند. پیشرفت های انجام شده در زمینه های مختلف ، توسعه حسگر را برای سکوهای هوایی آینده را مشخص می سازد: الکترواپتیکال/مادون قرمز با وضوح بالا ، موقعیت مکانی دقیق ، SIGINT پهن باند ، تصاویر فراطیفی ، light detection and ranging (م: همون لادار خودمون)،foliage penetrating (م:نوعی از فناوری که امکان تشخیص اهداف پنهان شده زیر درختان را نیز می دهد) ، و رادار دیافراگم مصنوعی پیشرفته(SAR)/نشانگر هدف متحرک (MTI). حسگرهای راداری در سکوهای هوایی با توجه به سرعت MDO ، باید بصورت خودکار با استفاده از شبکه های مش توزیع شده و خود ترمیم کننده برای تجمیع داده ها عمل کنند. سنسورها باید به کوتاه شدن پیوند حسگر به تیرانداز کمک کرده و از تشخیص خودکار اهداف ، ارزیابی خسارت نبرد و درک موقعیتی پشتیبانی کنند. PED: سیستم عامل های AISR باید از پالایش و بهره برداری از داده های مبتنی بر سیستم مشترک زمینی مشترک استفاده کنند و از طریق ادغام اطلاعات نیمه مستقل و قادر به هشدار تحلیلگران و مدیران مجموعه از شاخص های کلیدی و اطلاعات هشداردهنده باشند. پردازش و بهبود تصمیم گیری خودکار در حسگر ، بار شناختی را بر روی اپراتورهای سنسور و تحلیلگران PED کاهش می دهد. اصلاح مداوم خودکار تجزیه و تحلیل داده ها و یادگیری ماشینی باعث توسعه هوش مصنوعی پیشرفته ای می شود. شبکه/ساختار: ارتش شبکه فرماندهی ماموریت خود را در محیطی متفاوت از امروز ایجاد و به میدان آورد است. نتیجه یک شبکه آسیب پذیر در برابر حملات سایبری ، حملات الکترومغناطیسی و فیزیکی هنگام مواجهه با تهدید همتایان در عملیات رزمی زمینی در مقیاس بزرگ است. سرمایه گذاری های آینده باید قابلیت های مازاد و انعطاف پذیر ارتباطات و سخت افزار محاسباتی را فراهم کند که برای همگام سازی داده ها در زمان در دسترس بودن شبکه پیکربندی شده است. توسعه مداوم مفهوم معماری باز ، SIGINT نرم افزاری و حسگرهای هوشمند مطابق با استانداردهای تعیین شده برای پشتیبانی از برنامه های مأموریت مشترک (به عنوان مثال ، تعیین موقعیت جغرافیایی با محوریت مانور) قابلیت همکاری و انعطاف پذیری را از طریق پاسخگویی سریع به تاکتیک ها ، تکنیک ها و روش های تهدید، تسهیل می کند. ارتقاء ناوگان موجود و قابلیت های پایدار باید شامل فن آوری هایی برای اطمینان از موقعیت ، ناوبری و زمان بندی از طریق جایگزینی دقیق برای سیستم موقعیت یابی جهانی باشد. ادغام SIGINT/EW/Cyberspace : قابلیت های فضای سایبری و EW به ارائه جایگزین های کم هزینه برای کاهش مزایای سنتی ایالات متحده ادامه خواهد داد. گنجاندن قابلیت های فضای سایبری/SIGINT/EW به سنسورها ، عملیات همزمان را برای استفاده از فرصت های موجود در موقعیت های مزیت تشویق می کند. داده های جمع آوری AISR باید در سطح ملی تا اطلاعات تاکتیکی در مدل های استاندارد داده ای که توسط سطوح مختلف قابل کشف است ، منتشر شود. DOTMLPF–P: doctrine, organization, training, materiel, leadership and education, personnel, facilities, and police ادامه دارد ... بد نیست نگاهی دوباره این تاپیک هم بیاندازید صرفا برای میلیتاری / و انتشار با نام نویسنده و http://www.military.ir/ مجاز است منبع در اخرین پست قرار میگیرد دوستان برای پرسش سوالات تا انتشار تمامی بخش ها صبر کنید پایان قسمت دوم ...

وانت های تکنیکال نیروی هوایی نیجریه نیروی هوایی ارتش نیجریه وانت های تکنیکال تویوتا لندکروز محفاظت شده را به نیروهای ویژه خود تحویل داد. این وانت های تکنیکال برای محافظت و ایجاد امنیت پایگاه های هوایی استفاده می شود. این وانت های تکنیکال مجهز به شیشه های ضد گلوله، اضافه شدن کابین محافظت شده در پشت کابین اصلی برای حفاظت از سرنشین ها و گانر ، اضافه شدن محافظ ضد گلوله برای گانر ، اضافه شدن یک محافظ در بخش جلو پنجره، اضافه شدن هواکش های روی کاپوت (هود کاپوت ) اشاره کرد. ====================================================================================================== وانت تویوتا لندکروز تکنیکال در یمن ساخت دفتر طراحی و توسعه ملک عبدالله دوم (KADDB ) اردن

به نام خدا EMT Luna X-2000 هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2000) سری پهپاد های EMT Luna (Luna X-2000) پلتفرم شناسایی و نظارت هوایی، در همه شرایط جوی و برد کوتاه است که در حال حاضر توسط ارتش آلمان مورد استفاده قرار می گیرد. با اینکه این مدل از پهپاد ها برای درگیری با نیرو های دشمن، مسلح نیستند، اما با ارائه اطلاعات به روز به فرماندهی زمینی تبدیل به جزئی حیاتی از ماشین آلات مدرن جنگ شده اند. این سامانه ها قابلیت رهگیری هدف های مشخص و هدف گذاری لیزری را دارند تا تیم ضربتی یا خودرو ها آن را مورد اصابت قرار دهند. پهپاد Luna "چشمی در آسمان" برای اپراتور های خود است که تاکنون در بالکان و افغانستان با 6000 سورتی پرواز استفاده شده است. توانایی های آن در تمام محیط ها اثبات شده است. همانند سایر پهپاد های این کلاس، Luna پهپادی نظامی و تجاری است. یعنی علاوه بر شناسایی و نظارت توانایی جست و جو و نجات و نظارت بر اثرات محیطی مثل آتش‌سوزی و فوران آتشفشان را نیز دارد. Luna توسط شرکت آلمانی EMT Penzberg ساخته می شود و ارتش آلمان از سال 2000 از آن استفاده می کند. تا کنون 40 فروند از این پهپاد ساخته شده است. طراحی خارجی Luna در مقایسه با سایر پهپاد های هم کلاس، ترکیبی از اشکال مرسوم و غیر متعارف است. بدنه فرمی قطره ای دارد که در جلو برآمده و در انتها باریک است. محموله در پایین بخش جلویی بدنه قرار می گیرد. بال های مستقیم در 2 طرف بدنه نصب شده اند و بالچه هایی بریده در انتهای آن ها وجود دارد. بالچه عمودی دمی به شکل مرسوم است اما بال های افقی در انتها قرار دارند و بالچه های عمودی رو به پایین از آن منشا می گیرند. یکی دیگر از عناصر جالب طراحی Luna، نحوه قرارگیری موتور در طول پشت بدنه و در بالای زائده ای از دماغه است. Luna هیچ گونه چرخی ندارد، به همین دلیل توسط منجنیق به پرواز در می آید و به کمک چتر نجات و توری بازیابی می شود. موتور 2 سیلندر و 2 زمانه یک ملخ 3 پره را در آرایش pusher می چرخاند. Luna با کمک این موتور به سرعت 70 کیلومتر بر ساعت و ارتفاع 3500 متر می رسد. پنجره پروازی آن بین 6 تا 8 ساعت است. طول بال های آن 4 متر و طول آن 2.3 متر است. با اینکه Luna ظاهر سبکی دارد اما پهپاد نسبتا بزرگی است و چند نفر برای بلند کردنش نیاز است. البته برای انتقال می توان قطعات اصلی Luna را از هم جدا کرد. همانند سایر پهپاد های مدرن، اصلی ترین بخش Luna محموله آن است که معمولا از دوربین و حسگر تشکیل می شود. محوله، برای کمک در تغییر سریع تر پارامتر های ماموریت، به طور خاص برای ماژولار بودن طراحی شده است تا پرسنل بتوانند به سرعت محموله را تعویض کنند. به جز دوربین متعارف و سامانه های مادون قرمز، با نصب حسگر های مخصوص می توان آلاینده های اتمی، بیولوژیک و شیمیایی (NBC) جو را نظارت کرد یا از داده های جمع‌آوری شده برای بحث هواشناسی استفاده کرد. در حوزه نظامی می توان یک محموله روی Luna نصب کرد تا ارتباطات رادیویی و راداری دشمن را هدف قرار دهد. Luna برای پرواز تا فاصله 100 کیلومتری از ایستگاه کنترل طراحی شده است. این پهپاد کاملا خودکار است و می تواند بدون گرفتن ورودی از خلبان زمینی در مسیر های از پیش تعیین شده پرواز کند. ایستگاه کنترل از یک دسته کنترل پرواز و یک صفحه کلید با مانیتور های رنگی برای مخابره جزئیات پرواز، نظارت بر داده های حین پرواز و تصاویر دوربین است. کل سامانه Luna، شامل پهپاد، خدمه و ایستگاه فرماندهی را می توان توسط یک بالگرد نظامی کلاس متوسط یا موارد مشابه به هر نقطه ای از زمین اتقال داد. EMT Penzberg از سال 1978 شروع به فعالیت کرد و دهه ها در خدمت جامعه هوانردی ارتش است. این شرکت اخیرا یک سری از پهپاد های میکرو کوچک و متوسط با بال های ثابت و چرخنده را برای مصارف نظامی توسعه داده است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2000 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 40 - سازنده: EMT Penzberg (آلمان) - کشورهای مصرف کننده: آلمان - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 2.36 متر - طول بال ها: 4.17 متر - وزن: 20 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 40 کیلوگرم (20 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور 2 سیلندر 2 زمانه - حداکثر سرعت: 70 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 3500 متر - برد: 100 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله شامل تجهیزات اپتیکی، حسگر ها و تجهیزات جمینگ - نسخه ها: "X-2000 "Luna (سری پایه) منبع

داستان دراماتیک نیروی دریایی اندونزی و شناور تریماران شناور جنگی اندونزی (KRI) GOLOK-688 ، ساخته شده توسط شرکت PT Lundin Industry Invest (شرکت چند ملیتی ) دیروز طی مراسمی به این نیرو تحویل شد. نیروی دریایی اندونزی گفته است که KRI GOLOK-688 اولین محصول شناور ساخته شده از مواد کامپوزیتی است، و دارای پنهانکاری ، وزن پایین و کاهش خستگی و افزایش مقاومت در برابر خوردگی است. بنابراین، این کشتی را می توان به عنوان یک طرح توسعه به عنوان یک نمونه اولیه از یک کشتی تریماران ارائه کرد.دریاسالار یودو گفت که ساخت کشتی Trimaran قطعا معنای بسیار استراتژیک برای ما دارد.این شناور دارای طول کل 63 متر است. عرض 16 متر، ارتفاع 18.7 متر و وزن 53.1 تن دارد. این تریماران دارای سرعت بالا 28 گره و سرعت کروز 16 گره است. این مجهز به یک توپ 30 میلیمتر و تفنگ 12.7 میلیمتری است و می تواند 25 عضو خدمه را حمل کند. Range : 2,000 nmi (3,704 km; 2,302 mi) Armament : 1 × AK-730 CIWS _ 4 × C-705 SSM در واقع این شناور دومین در کلاس خود یعنی Klewang است. اولین تریماران ساخته شده به نام Kri Klewang، در سال 2012به اب انداخته شد ، اما به طرز عجیبی تنها چهار هفته پس از به اب اندازی دچار حریق شده و کاملا تخریب شد. https://navalpost.com/pt-lundin-launches-kri-golok-688-trimaran-for-indonesian-navy/ https://defbrief.com/2021/08/21/indonesia-launches-futuristic-trimaran-warship-golok-688/ https://defbrief.com/2021/08/21/indonesia-launches-futuristic-trimaran-warship-golok-688 https://en.wikipedia.org/wiki/Klewang-class_fast_attack_craft/

گراد با کشنده کیان 160 در مسابقه اربابان سلاح با شروع مسابقات نظامی 2021 روسیه ، بخش اربابان سلاح به میزبانی ایران و در استان اصفهان برگزار می شود. در این بخش ایران برای اجرای یکی از ایتمهای این رقابت از سیستم راکتی گراد که بر روی کشنده کیان 160 سوار است استفاده کرده و تمامی شرکت کنندگان خارجی حاضر در این رقابت نیز از همین نوع خودرو استفاده می کنند. کشنده کیان 160 در حقیقت نمونه اورهال و فیس لیفت شده کشنده های قدیمی راکت انداز های گراد Ural-375D است در نتیجه شرکت کنندگان خارجی در این بخش مشکلی از نظر استفاده از کشنده کیان 160 ندارند 

قدرت یعنی اینکه ما همیشه دلیلی برای کشتن داشته باشیم اما به این کار دست نزنیم. "Schindler's List""

یک جمله از مامون تو سریال امام رضا بود که به نظرم باید از طلا نوشت. در یک قسمت مامون تعدادی زندانی(فخیم زاده) را از زندان آزاد کرد و گفت به من برای مقابله با امین کمک کنید. فخیم زاده گفت برای ما امین با مامون فرقی ندارد. امین گفت فرق دارد. من حاکم خراسان هستم باید خراسانی باشد که من حاکم ان باشم. ولی امین بیاید خراسانی باقی نمی ماند. من خودم از جمهوری اسلامی رضایتی ندارم و خیلی هم مشکل دارم. ولی باز مال خود این کشور هستن. وای به حال مردمی و کشوری که برای امنیت خود به خارجی تکیه می کنند. در کشور خود ما کم نداریم ادم هایی که فکر می کنند امریکا بیاد وضع خوب میشه. وضع لیبی و عراق مایه عبرت انها نشد. شاید وضع افغانستان مایه عبرت انها بشه. الان مشکلی که در افغانستان به وجود امده احتمالا یک طرح امریکایی برای ایجاد یک ناامنی و جنگ جدید در خاورمیانه است. فقط مشکل امریکا این است که فکر نمی کرد افغانستان انقدر زود سقوط کنه و قضیه انقدر تابلو بشه. انها فکر می کردند یک سقوط تدریجی خواهد بود و مسئولیت ان هم متوجه دولت و ملت افغانستان و این وسط کشورهایی مانند ما رو هم از طریق پروپاگاندا متهم میکردند که به تروریست ها کمک کردند. عده ای هم باور میکردند که امریکا خواست افغانستان رو اباد کنه ایران و چین و روسیه و... نذاشتند. عده ای هم از جمله زشت کلام باور می کردند و در این مورد رو منبر میرفتند. ولی قضیه طوری پیش رفت که مشکلات گردن مسبب اصلی افتاد و ته مانده اعتبار امریکا هم به باد رفت.

چشم انداز بهینه سازی سامانه توپخانه ای کالیبر 152 م.م Msta-S رسته توپخانه نیروی زمینی ارتش روسیه با دراختیار داشتن سابقه ای طولانی در بکارگیری توپهای کالیبر سنگین در دهه های گذشته ، امروز به طیف متنوعی از جنگ افزارهای توپخانه ای خودکشش با قابلیتهای متفاوت مسلح است ، با این حال ، در میان چنین طیف متنوعی از جنگ افزارهای سنگین ، بخش قابل توجهی از سازمان رزم رسته توپخانه این ارتش ، به توپهای کالیبر 152 م.م 2 اس-19 مسلح شده است که باید بمدت طولانی در خدمت فعال قرارداشته باشند ، به همین منظور ، برنامه مدونی برای بهینه سازی این سلاح ها در نظر گرفته شده است که روند آن مورد بررسی قرار می گیرد . فرآیند نوسازی این توپ سنگین روسی ، از اواخر دهه هشتاد میلادی ، وارد سازمان رزمی ارتش شوروی سابق گردید ،اما تولید انبوه آن بتدریج از اوایل دهه نود میلادی آغاز شد ، با این حال پس از فروپاشی شوروی ، نمونه های تحویلی میان ارتشهای جمهوری های استقلال یافته تقسیم گردید ، در حالی که تولید این توپ در سرزمین اصلی روسیه ، ادامه پیدا کرد . بدین ترتیب ، براساس داده های موجود ، تا حال حاضر ، چیزی در حدود 1100 دستگاه از این توپ با چند تغییر ، تولید و در اختیار کاربران قرار گرفته است . اما فرآیند بهینه سازی این سلاح بلافاصله پس از عملیاتی شدن آن ، آغاز گردید . در طول دهه نود میلادی ، پروژه 2S19M یا بعبارت بهتر aKa2S33 معرفی شد و سپس در نیمه دوم دهه نخست قرن جدید نیز نسخه 2S19M1 برای خدمت عملیاتی به ارتش روسیه تحویل گردید که براساس استاندارد نامگذاری نیروی زمینی روسیه ، شناسه M1 برای این توپهای خودکششی به معمای تعمیر و بهینه سازی شده نمونه های موجود بود . با این حال ، کار به این جا ختم نشد و شرکت سازنده ، برنامه جدیدی را با هدف بهینه تر کردن این توپ با شناسه 2S19M2 یا Msta-SM کلید زد که شامل بروزرسانی های مختلف از جمله سامانه کنترل آتش ، سلاح ها و ... میشد . دوسال نخست دهه دوم قرن 21 ( 2012 و 2013 ) بازه زمانی آزمایش این بهینه سازی ها در شرایط واقعی میدان نبرد بود و با موفقیت آمیز بودن این آزمایشها ، تولید انبوه این گونه در دستور کار قرار گرفت که شامل ارتقاء سخت افزارهای موجود یا تولید پیکربندی های جدید می شد .بدین ترتیب ، براساس گزارش های نشریه میلیتاری بالانس 2021 ، نیروی زمینی ارتش روسیه ، در حال حاضر ، چیزی در حدود 820 دستگاه از گونه Msta-S را پس از اجرای بهینه سازی های برنامه ریزی شده در اختیار دارد ، در حالی که تحلیلگران این نشریه تاکنون براین اعتقادند که حداقل 500 دستگاه از این توپها ، شامل 2S19و 2S19M1 را شمارش کرده اند ، در حالی که حداقل 320 دستگاه از گونه 2S19M2 نیز در اختیار ارتش روسیه قرار گرفته ، که این رقم در کنار حدود 150 دستگاه توپ که در حالت ذخیره قرار دارد ، رقم قابل توجهی را به نمایش می گذارد . گونه 2S19M1 با توجه به این ارقام ، تعداد توپهای خانواده 2S19 بتدریج از تعداد توپهای عملیاتی قدیمی تر 2S3 که کالیبر مشابهی را در اختیار دارد ، فراتر رفته که درنهایت ناظران نظامی ، رقم 800 دستگاه توپ عملیاتی و 1000 دستگاه توپ در حالت ذخیره را بعنوان استخوان بندی اصلی توپخانه خودکششی ارتش روسیه محاسبه نموده اند . نرخ تولید با انتشار خبر تولید انبوه گونه 2S19M2 توسط شرکت Uraltransmash که با مشارکت چند شرکت زیر مجموعه که وظیفه تامین قطعات و مونتاژ نهایی را بر عهده داشتند ، ارتش روسیه آماده شد تا بتدریج این سامانه های جدید را در اختیار بگیرد . در واقع ، اولین دسته از نمونه های جدید این توپ خودکششی شامل 35 دستگاه ، در ژوئن سال 2013 به واحدهای رزمی تحویل گردید و بسرعت به جنوب روسیه اعزام گردید تا سازمان رزمی یگانهای مربوطه ، برای اجریا عملیات نظامی ، تکمیل گردد . با توجه به نیاز گسترده روسها به این سلاح ، سرعت تولید این توپ بتدریج افزایش خواهد یافت تا تحویل منظم سامانه های تسلیحاتی و همچنین قطعات یدکی مورد نیاز تضمین گردد . با این وجود ، 5 ماه پس از انتشار این خبر ، یعنی در 31 ماه مه 2013 ، شرکت روسی Rostec اعلام نمود که کار تولید جدیدترین نمونه ازاین توپ ، یعنی 2S19M2 برای سال مالی 2021- 2019 برنامه ریزی شده و به احتمال بسیار زیاد ، روند تولید و نوسازی این سامانه توپخانه ای همچنان ادامه پیدا خواهد نمود . از جمله برنامه های این شرکت برای افزایش بقاء این سیستم رزمی در میدان نبرد ، بهینه سازی سطح حفاظت آن است که بطور قابل توجهی ، پتانسیل آتش نیروی زمینی را افزایش خواهد داد . ویژگی های فنی با شروع تولید گونه 2S19M2 و تحویل آن به کاربران مورد نظر ، روند نوسازی این نمونه جدید و گونه های قدیمی تر ، بدلیل ایجاد قابلیت جایگزینی قطعات قدیمی با جدید ، فرصتی جدید را برای نیروی زمینی روسیه فراهم می آورد که بدون ایجاد تغییرات زیاد در ساختار این توپ ، بتوانند توانمندی های آن را تا حد پیشرفته ترین نمونه های موجود در بازارهای تسلیحاتی ارتقاء دهند . درواقع ، برای تمامی نمونه های تولیدی تا امروز ، از یک شاسی استفاده شده ولی بنا بر نیازمندهای میدان نبرد ، یک سامانه هشدار برای خدمه به این توپ اضافه گردید تا همواره اطلاعات دقیقی از وضعیت آمادگی سلاح در دسترس قرار داشته باشد . در عین حال ، تغییرات اصلی صورت گرفته در گونه Msta-SM در بخش رزمی قابل مشاهده است ، جایی که توپ 152 م.م 2A64M2 برای آن درنظرگرفته شده که این نمونه جدید بدلیل یکسری بهینه سازی ها ، نواخت آتش افزون تری در حدود 10 تیر در دقیقه را بدست آورده است . گونه 2S19M2 در حوزه هدایت آتش ، نسخه های جدید این توپ روسی ، به یک سامانه ناوبری با قابلیت استفاده از نقشه های رقومی ( دیجیتال ) و همچنین جی پی اس ( احتمالا گلوناس ) مجهز شده است . علاوه براین ، حسگرهای هواشناسی با نمونه ها ی پیشرفته تر جایگزین شده اند که بطور خودکار کارایی توپ را افزایش خواهد داد ، تا جایی که امکان کنترل روند هدایت آتش از خودروی فرماندهی جداگانه نیز بوجود آمده است . در بخش پرتابه های سازمانی این توپ ، شرکت Uraltransmash ،مدعی طراحی نمونه های جدیدی از مهمات شده که گفته میشود بهبود قابل توجهی در عملکرد این توپ خواهد داشت . آینده سامانه توپ خودکششی 152 م.م روسی 2S19 در همه ابعاد ، بلحاظ کیفی از تمامی نمونه های قبلی خود برتر به نظر می رسد ، در حالی روند تولید انبوه آن نیز ادامه دارد ، که این دو در مجموع ، پیامدهای مثبت آشکاری را به نمایش می گذارد . گونه 2S35 از یکسو ، روسها در حال آزمایش یک توپ خودکششی جدید با شناسه 2S35 هستند که بطور طبیعی ، تولید انبوه آن مدت زمان زیادی بطول خواهد انجامید ، بنابراین ، 2S19 با دریافت ارتقاءهای فوق الذکر ، در طول زمان ، جایگاه ثابت خود را در سازمان رزم نیروی زمینی ارتش روسیه بدست خواهد آورد و بتدریج استاندارد SM را نیز بخود خواهد دید . اما شواهد حاکی از آن است که حتی با وجود دریافت تعداد قابل توجهی از گونه 2S35 ، بسیار بعید خواهد بود که ارتش روسیه ، نمونه 2S19 را براحتی از خدمت خارج نماید ، چرا که ترکیب قابلیتهای این دو توپ ، انعطاف پذیری قابل توجهی را در اختیار روسها قرار خواهد داد ، ضمن اینکه حفظ این توپ ، ذخیره بزرگی را برای ارتش روسیه فراهم می کند تا در زمان بحران ، پشتیبانی آتش مطلوبی را برای یگانهای پیاده خود فراهم کند . پی نوشت : 1- بن پایه 2- بازیابی تصاویر و اصلاح تاپیک ، سی و یکم مرداد سال 1400 خورشیدی 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

به نام خدا EMT ALADIN پهپاد شناسایی و تصویربرداری منطقه نزدیک (2005) ارتش آلمان از پهپاد شناسایی کوچک، سبک و چند بار مصرف EMT ALADIN استفاده می کند. این هواپیما در اصل توسط نیرو های زمینی از راه دور کنترل می شود و قابلیت "چشمی در آسمان" که زمانی برای عملیات های در سطح پیدا نظام وجود نداشت را اضافه می کند. سری ALADIN به همراه نیرو های آلمان و هلند در افغانستان حضور داشته است. این محصول روی خودروی شناسایی ارتش آلمان هم نصب شده که توانایی های تاکتیکی ALADIN برای نیرو های مکانیزه را بالا می برد. طول حدود 1.5 متر، طول بال ها 1.4 متر و ارتفای آن 0.35 متر است. وزن ALADIN به 3.2 کیلوگرم می رسد و توسط یک موتور الکتریکی DC که از یک مجموعه باتری لیتیوم یون پلیمری نیرو می گیرد، حرکت می کند. حداکثر سرعت آن 90 کیلومتر بر ساعت است و برد آن به 15 کیلومتر می رسد. مداومت پروازی ALADIN حدود 1 ساعت است و تا ارتفاع 300 متری پرواز می کند. وزن واحد کنترل زمینی (GCU) حدود 17 کیلوگرم است و توسط پیاده‌نظام حمل می شود. کیت ALADIN از 2 قاب تشکیل شده و در کمتر از 5 دقیقه آماده پرواز می شود. Up-link آن از طریق یک کانال باند UHF و down-link از طریق کانال باند C صورت می گیرد. ظاهر ALADIN همانند هواپیماهای متعارف یک بدنه در مرکز دارد که بیشتر جرم آن را به خود اختصاص می دهد. یک میله دمی نازک واحد دم T مانند آن را در عقب به بدنه متصل می کند. ملخ 2 پره در دماغه پهپاد نصب شده و سامانه های اپتیکی (رله ویدئویی با قابلیت تصویربرداری در روز و شب) در قسمت شکم قرار دارد. بال های اصلی به بالای بدنه متصل اند. با اینکه کنترل ALADIN معمولا از طریق ریموت صورت می گیرد، اما این سری از پهپاد توانایی دنبال کردن مختصات GPS از پیش تعیین شده را دارد. ALADIN از طریق منجنیق یا با دست پرتاب می شود و بازیابی از طریق فرود روی یک سطح نسبتا نرم است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2005 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 30 - سازنده: EMT Penzberg (آلمان) - کشورهای مصرف کننده: آلمان، هلند - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 1.53 متر - طول بال ها: 1.45 متر - ارتفاع: 0.35 - وزن: 3 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 3 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی DC بدون جاروبک 12 ولت - حداکثر سرعت: 90 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4500 متر - برد: 16 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله شامل دوربین های ویدئویی شب و روز - نسخه ها: Aladin (سری پایه) منبع

البته با کمک آشکار و پنهان آمریکا ، ناتو ، رژیم عبری ، مرتجعین عربی و مزدوران داخلی افغانستان که در تسلیح و به روزرسانی طالبان نقش ویژه داشتند و اسلحه و مهمات و آموزش لازم برای ادامه جنگ داخلی افغانستان به مدت سی سال را فراهم کردند! امروز طالبان به رفقای اخوانی در ترکیه پیغام فرستاد که شما برادر ما هستیدو ... ولی به پیام تبریک ارسالی از لبنان پاسخی نداد مبادا باعث کدورت در تل آویو شود

بسم ا... بطور مستمر ، به یاد داشته باشید "دشمن همواره در حال گوش دادن هست " Allied-2016

بسم ا... ویدئوی آموزشی سامانه دفاع هوایی MIM-23 هاوک https://www.aparat.com/v/aNw5X

بسم ا... ویدئوی با کیفیت از رادار قدس https://www.aparat.com/v/uaRAG

امروز 3 دستاورد مهم داشتیم پهپاد غزه که برادر بزگوارمون جناب MR9 زحمت کشیدند و خبر مربوط رو در تایپیک مربوط گذاشتند موشک نه دی که دوستمون در بالا این خبر رو قرار دادند که این موشک رو میشه کوچک شده موشک سوم خرداد دانست این موشک رو میشه سومین موشک کوتاه برد پدافندی بعد از سامانه مجید و ذوالفقار دانست که امسال رونمایی شده و در تعداد لانچرهای بالاست و همچنین توانایی برابری با کروزها، بمب هواپیما و انواع پهپاد‌ها رو داره که خبر خوشیه برای دوست داران میلیتاری و سومین رونمایی مربوط میشه به رادار قدس که نمونه بومی رادار وستوک هستش منبع:https://www.iribnews.ir/fa/news/3112587/رونمایی-از-دستاوردهای-راهبردی-سپاه-در-حوزه-پهپادی-و-پدافندی

اشتباه نکنم یک تاپیک در خصوص پیشرفت های نظامی ترکیه اذربایجان داشتیم به هر حال کاتالوگ محصولات دفاعی ترکیه 2019 در 632 صفحه به حجم 450 مگابایت https://www.ssb.gov.tr/urunkatalog/en/files/assets/common/downloads/01072019_00 SSB_SAVUNMASANAYIBASKANLIGI_ENG_HR.pdf برای عزیزانی که علاقمند هستند بخش ترکیه سایت پاک دیفنس تحولات نظامی و پیشرفتش رو پیگیری کنند https://defence.pk/pdf/forums/turkish-defence-forum.101/

راز بقای شاهین شصت سال دفاع از پهنه آسمان بخش یکم زمانی که برای نخستین بار به سال 1959 ، سامانه دفاع هوایی زمین پایه MIM-23 Hawk برای خدمت رزمی به ارتش ایالات متحده تحویل گردید ، سالها از خدمت نسل قبلی سیستم های دفاع هوایی موشکی با سرجنگی هسته ای نظیر MIM-14 نایت هرکولس می گذشت و در واقع می توان چنین گفت که هاوک ، بیشتر در پاسخ به نیاز نیروی هوایی ارتش ایالات متحده به منظور یک سامانه مکمل پیشرفته تر و در عین حال سبکتر از نایت هرکولس ، همزمان با نسل طلایی توسعه فناوری های مربوط به موشکهای هوا به هوا ، در دست توسعه قرار گرفت . با توجه به این مساله ، می توان گفت که هاوک یکی از پرطرفدارترین سیستم های دفاع هوایی غربی ( خارج از بلوک شوروی ) در کنار سیستم های پیشرفته تر نظیر MIIM-104 پاتریوت و همچنین سامانه های پدافندی قابل حمل توسط پیاده نظام (FIM-92 استینگر ) که از اوایل دهه هشتاد میلادی وارد خدمت شدند ، قرار دارد و بطور گسترده ای به بیش از 20 کشور از کشورهای همپیمان این کشور تحویل داده شده است . در مقایسه ، این سامانه دفاع هوایی ، به تقریب ، مدت کوتاهی پس از سیستم های مشابه شرقی نظیر S-25 و S-75 ( به ترتیب 1955 و 1957 ) در حالی خدمت رزمی را بخود می دید که همتایان شرقی اش صرفا" بصورت محدود برای دفاع از مسکو یا پیونگ یانگ ، مورد استفاده قرار می گرفتند و تنها بعد از مدت زمانی معینی مجوز صادرات را بخود می دیدند . بااین وصف ، ناظران براین اعتقاد قرار دارند که در میان سامانه های معرفی شده شرقی و غربی در دهه پنجاه و شصت میلادی ، تنها MIM-23 و S-75 قابل مقایسه با یکدیگر بوده ، هر چند سامانه آمریکایی قابلیت تحرک بیشتری در اختیار داشت ، در حالی که همتای روس آن ، سریعتر ، با برد بیشتر و مزیت مهم ورود به درگیری در ارتفاع بالاتری ( نزدیک به 3 برابر ) را اثبات کرده بود . ضمن اینکه هر دو سیستم در طول عمر خدمتی خود ، بطور گسترده ، مورد ارتقاء قرار گرفته و در حالی که پس از جنگ سرد ، به شکل ناگهانی از چرخه تولید سازندگانش ، خارج شدند ، همچنان به خدمت فعال خود در سراسر جهان ادامه دادند . سیستم دفاع هوایی هاوک ، پایگاه هوایی دانانگ ، 1968 با توجه به پراکندگی جالب توجه مشتریان سامانه دفاع هوایی هاوک ، این سیستم در بسیاری از درگیری های نظامی که از اواخر دهه شصت میلادی بوقع پیوسته بود ، حضور خود را به ثبت رساند . چنانکه روند تاریخی مورد بحث نشان میدهد ، هاوک نخستین تجربه رزمی را در ویتنام، پشت سر نهاد ، جایی که سپاه تفنگداران اولین سری از آتشبارهای خریداری شده را به سال 1965 عملیاتی نمودند تا درگیری های آسیای جنوب غربی میان ایران و عراق و همچنین جنگ سال 1990 که در کنار آتشبارهای پاتریوت وارد عمل شده بودند . با این وصف ، سابقه نیاز ارتش و بخصوص نیروی هوایی ایالات متحده به یک سیستم دفاع هوایی متحرک به بحران موشکی کوبا ( اکتبر- نوامبر 1962 ) برمی گردد که در آن پنتاگون پس از بررسی های طولانی به این نتیجه رسید که نیروی زمینی این کشور و ارتش های متحدش ، در برابر حملات هوایی تاکتیکی نیروی متخاصم ، بسیار آسیب پذیر بوده و سامانه های نایت هرکولس ، بدلیل ماهیت نقشی که برای آن طراحی و تولید شده بودند و همچنین تجهیز آنها به کلاهکهای هسته ای ، برای ایفای نقش دفاع هوایی تاکتیکی ، مناسب نخواهند بود. در نتیجه این تشخیص ، سرمایه گذاری بر روی تولید انبوه این موشک و تجهیزات مربوط به آن ، در اولویت قرار گرفت . به رغم آنکه ارتش ایالات متحده ، در شمار بزرگترین کاربر این پیکربندی دفاع هوایی قرار دارد ، اما به ندرت امکان شلیک در شرایط رزمی برای این ارتش فراهم آمده است ، در حالی که برعکس ، همپیمانان وقت این کشور ، نظیر ایران که تا سال 1979 این سخت افزار دفاع هوایی را تحویل گرفتند ، با توجه به کاربرد گسترده در جنگ باعراق ( دهه هشتاد میلادی ) ، به یکی از پرتجربه ترین کاربران این سیستم دفاع هوایی مبدل شدند . شاید تنها جنگ افزاری که همین شرایط را برای ارتش ایالات متحده بوجود آورده ، موشک هوا به هوای فینکس است که این نیز در دهه هفتاد میلادی به نیروی هوایی ایران تحویل شد و علیرغم بازنشسته شدن هواپیما و موشک در نیروی دریایی کشور سازنده ، این سلاح ، هنوز یکی از تجهیزات خط مقدم ارتش ایران بشمارمی آید و براساس اطلاعات موجود ، شکار حداقل سه دوجین جنگنده عراقی ، به نام این سیستم دفاع هوایی ثبت شده است ، هر چند محدودیتهای این سامانه در حوزه سرعت و ارتفاع درگیری ، بدان معنا بود که هاوک بطور کامل دربرابر جنگنده های بلند پرواز MiG-25RB نیروی هوایی عراق ، ناکام می ماند . پی نوشت : 1- بروزرسانی ،تجمیع و اصلاح تاپیک سامانه سطح به هوای میانبرد هاوک (MIM-23 HAWK) ( شامل تمامی تاپیک ها ، اخبار ، تحلیل ها ، پستهای بایگانی و قفل شده ، پستهای مربوط به نمونه های بومی هاوک در ایران و ..... ) // یکم خرداد سال یکهزار و سیصد و نود هشت خورشیدی. 2- ادامه دارد ............ صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9