ابردرنای خاکستری بر فراز حامل های هواپیمابر جدیدترین نگاه به جنگنده J-15B براساس آخرین اخبار موجود ، نیروی دریایی ارتش چین ، جدیدترین و در عین حال نخستین جنگنده ویژه برای حامل های هواپیمابر خود را که پیش از این رونمایی شده بود را به نمایش گذاشته است . این جنگنده پیشرفته "پیش نسل پنجم" که باشناسه جی-15 بی کوسه پرنده شناخته میشود ، طبق ادعای طرف چینی ، پیشرفته ترین فناوری های موجود معرفی شده برای جتهای نسل آینده ارتش چین را در خود می بیندو بر همین اساس در کلاس جتهای نسل ++4 طبقه بندی شده است . این در حالی است که جت جی-15 از سال 2012 در خدمت نیروی دریایی ارتش چین بوده و برای تجهیز این نیرو ، از روی گونه زمین پایه جی-11بی توسعه یافته است ، هر چند برخی منابع گفته اند که قابلیتهای این نمونه معرفی شده جدید از نسخه جی-11دی به مراتب بیشتر خواهد بود . جنگنده جی-11دی براساس توافقات میان روسیه و چین ، براساس بدنه جنگنده سوخو-27 روسی ساخته شده بود و می بایست همان نقش محوله به جتهای سوخو-35 نیروی هوایی روسیه را برای نیروی هوایی ارتش چین بازی کند ، اما چینی ها به این روند قانع نشده و مزیتهای قابل توجهی را که منعکس کننده نقاط قوت فناوری بومی این کشور را در حوزه های مختلفی نظیر کاربرد مواد مرکب ( کامپوزیت ها ) و حسگرهای الکترونیک ، به بدنه سوخو-27 روسی اضافه نموده اند . با این وصف ، برنامه جی-11دی گرچه در مراحل اولیه پروژه ، پیشرفتهای زیادی را بخود دید ، اما بدلیل تمرکز نیروی هوایی چین بر روی برنامه های جی-20 ، جی-16 و در نهایت ارتقاء کامل ناوگان جی-11بی موجود ، به تعویق افتاده و تولید انبوه آن لغو گردید . با توجه به این مساله ، انتظار می رفت که یک گونه مشتق شده از این جنگنده ، بعنوان یک هواگرد رزمی دریاپایه ، وارد خدمت نیروی دریایی چین شود که به تازگی توسعه قدرت دریایی خود را در دستور کار قرار داده است . بدین ترتیب ، بر خلاف نمونه های اولیه جی-15 که برای برخواست از روی عرشه ناوهواپیمابر ، امکان استفاده از منجنیق های ویژه را نداشته و از روی سکوی اسکی مانند ناو به پرواز در می آمدند ، گونه جی-15بی به شکل ویژه برای پرواز از روی عرشه ، بواسطه کاربرد منجنیق های پیشرفته الکترومغناطیسی که قرار است روی جدیدترین شناورهای نیروی دریایی چین نصب گردد ، تطبیق یافته است . این قابلیت به سوپرفلانکرهای نیروی دریایی چین اجازه می دهد تا با محموله سوخت و مهمات بیشتری بر روی حامل های هواپیمابر مستقر شود که این روند ، درست مشابه استراتژی نیروی دریایی ایالات متحده برای حامل های هواپیمابر کلاس جرالد فورد است . در حوزه قابلیتهای رزمی ، جی-15 بی به احتمال بسیار زیاد ، بدنه ای با سطح مقطع پائین تر ( طراحی سازه ای ) ، کاربرد مواد جذاب امواج رادار ، اویونیک نسل پنجم و طیف بسیار جدیدی از مهمات بومی این کشور شامل موشکهای پی ال-15 و پی ال -10 را به نمایش خواهد گذاشت . با توجه به این مساله ، انتظار می رود که جی-15بی پایایی پروازی بهتر ، سرعت افزون تر ، شتاب بیشتر و سقف پروازی بالاتری را داشته باشد ، در حالی که گمانه زنی هایی مبنی بر استفاده از فناوری خروجی های بُردار رانش شبیه به جی-11 دی نیز درآن وجود دارد . استفاده از این فناوری ، مانورپذیری بیشتری را به این جنگنده در برد های کوتاه خواهد داد . جی-15دی با توجه به موارد بیان شده ، تحلیلگران نظامی معتقدند که این جنگنده جدید در مقایسه با نمونه پایه آن ، به تعداد بیشتری تولید شود ، چرا که ارتش چین ، برنامه بلندمدتی را برای گسترش سازمان رزمی نیروی دریایی خود طراحی نموده و به ازای تولید هر ناو هواپیمابر ، نیروی دریایی نیازمند جنگنده های بیشتر خواهد شد . در مجموع ، هراندازه دریافت سفارش برای جتهای جی-15بی در حاشیه امنیت بیشتری قرار گرفته ، (به همراه گونه جنگ الکترونیک جی-15دی ) آینده گونه زمین پایه آن ( جی-11دی ) در پرده ای از ابهام قرار دارد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- با توجه به داده های موجود در خصوص جی-11دی ، بهتر نیست برای ایجاد زیرساخت واقعی تولید جنگنده در ایران ، رفت سراغ نمونه جی-11دی ؟!!!!

مشخصات احتمالی موشک الماس: این سلاح یک موشک هواپرتاب دارای موتور راکتی سوخت جامد و بالهای بازشونده از داخل بدنه بوده و از جستجوگر تصویری حرارتی به عنوان سامانه هدایت خود بهره می برد. برد این موشک در پرتاب از پهپادها 8 کیلومتر عنوان شده است. به نظر می رسد ایران نمونه Spike-LR یا نمونه LR-2 آن را مبنای ساخت موشک مشابه داخلی جدید خود قرار داده است. برد نهایی نمونه LR در شلیک از سطح زمین بین 4 تا 5 کیلومتر، جرم 14 کیلوگرم و میزان نفوذ 700 میلیمتر عنوان شده است. نمونه LR-2 این موشک دارای برد 5.5 کیلومتر با شلیک از زمین و تا 10 کیلومتر با پرتاب از بالگرد بوده و جرم آن به 12.7 کیلوگرم کاهش یافته است. از آنجا که رده وزنی موشک مذکور کاملاً با میزان محموله قابل حمل پهپاد ابابیل-3 تطابق دارد این احتمال که نمونه ساخت ایران همرده با آنها باشد تقویت می‌شود. در نتیجه برد نمونه زمین پایه الماس که در اختیار نزسا قرار گرفت بین 4 تا 5.5 کیلومتر قابل تخمین است. در حالی این برد بیشتر از نمونه‌های پایه موشک طوفان و قابل مقایسه با نمونه‌های جدید طوفان-5، توسن و دهلاویه است که موشک الماس از همه این موارد بسیار سبکتر بوده و به راحتی توسط نفر قابل حمل و به کارگیری است. نکته مهم در زمینه موشک الماس، علاوه بر قابلیت شلیک کن-فراموش کن آن (برخلاف موشک‌های طوفان و توسن و دهلاویه) قابلیت حمله به هدف از بالا است. با توجه به اینکه در تجهیزات زرهی معمولاً قسمت فوقانی ضعیف ترین سطح حفاظت را دارد، یک موشک با قابلیت حمله از بالا یا تاپ اتک، می‌تواند اثر گذاری مخرب بسیار بالایی بر هدف داشته باشد.

با سلام سیبرهای ایرانی در پاکستان در اوج روابط ایران و پاکستان ، نیروی هوایی ارتش پاکستان که در جنگ 1965 بخش قابل توجهی از سازمان رزم خود را از دست داده بود ، در قالب اسکادران هفدم ، نمایش هوایی قابل تحسینی را به مناسبت روز نیروی هوایی در برابر دیده گان پهلوی دوم برگزار نمود ( اکتبر 1966 / مهر 1345) نمود . این نمایش نه تنها ، تشکر کوچکی از ایران برای پشتیبانی های پیدا و نهان از این کشور در برابر هند بود ، بلکه بیشتر بدان خاطرصورت گرفت که دست و دلبازی قابل توجه پهلوی به نحوی جبران شود . نیروی هوایی پاکستان بدلیل ضربات قابل توجهی که در برابر هند متحمل شده بود ، برای بازسازی نیروی هوایی خود دست به دامان ایران شد و بدلیل حضور در پیمان سنتو ، از شانس خود بخوبی بهره برداری نمود . در این زمان نیروی هوایی ایران درصدد بود تا تمامی سیبرها و تاندرجتهای خود را بازنشست نموده تا شرایط برای جذب تعداد بیشتری از جتهای جدید F-5A فراهم گردد . به همین بهانه ، ایران به شکل صوری ، به سال 1966 تعداد 90 فروند جت کاناداایر F-86 MK.6 را بواسطه یک شرکت سویسی خریداری نمود و به بهانه کمبود تاسیسات فنی جهت بازبینی و ارتقاء این جتها ، همه آنها را به پاکستان ارسال نمود . با این خرید غیر قابل باور ، نیروی هوایی پاکستان موفق شد در اوج تحریم ها ، سه اسکادران هفدهم ، هیجدهم و نوزدهم خود را بازسازی نماید و این هواپیماها در جنگ بعدی با هند ( 1971) نقش غیر قابل تصوری را ایفا نمودند .

یک فروند سوخو ۲۲ سپاه دچار سانحه شد روابط عمومی نیروی هوافضای سپاه: یک فروند هواپیمای سوخو ۲۲ متعلق به نیروی هوافضای سپاه در حین اجرای ماموریت‌های جاری دچار نقص فنی شد و با مهارت خلبانان به مناطق غیرمسکونی هدایت شد. خوشبختانه خلبان با استفاده از سامانه صندلی پران (اجکت) در سلامت کامل فرود آمد.

مردی بنام ایپ فیلم مردی به نام ایپ ساخت سال 2008 میلادی اگر چه در ژانر فیلم های رزمی طبقه بندی شده و شیفتگان هنر های رزمی شرقی را مجذوب کرده ولی در پس زمینه ای پررنگ به یورش ژاپنی ها به چین و ددمنشی های متجاوزان ژاپنی اشاره شده که زندگی و معیشت مردم چین را بشدت دگرگون کرده است فیلم به دو بخش پیش و پس از یورش نیرو های امپراطوری ژاپن به چین در سال 1937 تقسیم شده است ، در نیمه نخست فیلم شهر فوشان شهری زنده ، بهره مند و امیدوار تصویر شده است و در نیمه دوم فیلم در این شهر نشانی از زندگی و امید وجود ندارد کارگردان به خوبی حس ملی گرایی بیننده چینی و همینطور همزاد پنداری بینندگان دیگر کشور ها را برانگیخته و ظلم و ستم گذشته بر کشور چین را یادآوری میکند

رونمایی سپاه پاسداران از نسخه زمین‌پایه موشک الماس

پروتکل شبح !!! ماموریت غیر ممکن !!! آیا جنگنده J-10C قابلیت جایگزینی ناوگان جنگنده –رهگیرهای سنگین اف-14 نیروی هوایی ایران را خواهد داشت ؟! نیروی هوایی ایران بیشتر از 45 سال است که بعنوان دومین و اکنون تنها کاربر جتهای سنگین اف-14 تامکت محسوب میشود که در دهه 70 میلادی عمدتاً برای خنثی نمودن تهدیدات اتحاد شووری و ایجاد برتری هوایی در برابر تهدید نیروی هوایی عراق نزدیک به 79 فروند از آن را دریافت نمود . در واقع ، تامکت سنگین ترین و گرانترین جنگنده زمان خود بشمار می رفت که علیرغم وجود جتهایی سبک تر و ارزان تری نظیر اف-5 ، اف-16 و اف-15 در اختیار ارتش ایران قرارگرفت . بدین ترتیب IIAF تنها مشتری خارجی این جنگنده بشمار می رفت که بدلیل مساحت قابل توجه ایران ، تامکت را در حالی که به حسگرهای پیشرفته و مهمات دوربرد مناسب در زمان خود ، مسلح شده بود ، خریداری نمود و صحت این انتخاب نیز سالهای بعد و در جریان جنگ شدید با عراق و ثبت نزدیک به 160 شکار و همچنین آمارهای غیر قابل تصوری نظیر سه شکار در یک روز توسط یک جنگنده را در تاریخ هوانوردی نظامی از خود برجای گذاشت . با این حال ، گزارش های مختلفی در دست است که نشان میدهد ایران همچنان در حال بررسی های کارشناسی در خصوص جنگنده های جدید برای نیروی هوایی است و در این میان ، برخی معتقدند که جنگنده نسل ++4 جی-10سی کاندیدای اصلی برای بازسازی توان هوایی این نیرو بشمار می رود . به اعتقاد کارشناسان نظامی ، این انتخاب برای نیروی هوایی ایران ، در مقایسه با طرح های روسی ، انتخاب منطقی تری خواهد بود ، چرا که در درجه نخست ، تعداد قابل توجهی از آن تا کنون از خطوط تولید خارج شده ( بیشتر از 200 فروند در سه سال ) که این به معنای کارآمدی روند تولید است . علاوه بر این ، تجهیز این جنگنده چینی به سامانه های الکترونیک پیشرفته و همچنین مهمات هوا به هوای دوربردی نظیر PL-15 نیز مزید بر علت انتخاب آن به نظر می رسد . اما بر خلاف انتظارها ، در حالی که تحریم نظامی سازمان ملل در اکتبر 2020 منقضی گردید ، هیچ اتفاق مشخصی در این خصوص رخ نداد و این به معنای زیرسئوال رفتن توانایی مالی ایران برای خرید این جنگنده چینی است تا جایی که حتی خرید یک اسکادران ( 32 فروند ) نیز بسیار سخت به نظر می رسد . اما با وجود این روند ، انتظار می رود با بهبود وضعیت اقتصادی ایران در سالهای آینده ، خرید این نمونه به واقعیت نزدیکتر گردد . اما در صورتی که جی-10 سی وارد سازمان رزم نیروی هوایی ایران گردد ، سئوالات بسیار زیادی در خصوص اینکه توانمندی کدام یک از این دو جنگنده ( تامکت یا فایربرد ) بیشتر خواهد بود ، ایجاد می گردد . جت رهگیر اف-14 گرچه بلحاظ فناوری مورد استفاده ، متعلق به دهه هفتاد میلادی است ، اما اطلاعات جسته و گریخته ای از بهینه سازی های بومی صورت گرفته بر روی آن و همچنین تسلیح این جنگنده به مهمات بومی ( فکور-90) به گوش می رسد . در مقابل ، جی-10سی بعنوان یک جنگنده سبک وزن کم هزینه ، عمدتاً بصورت مکمل در کنار جتهای سنگین تری نظیر جی-20 و جی-16 می بایست وارد عمل گردد . در نتیجه اختلاف محدوده وزنی این دو جنگنده بدلیل استفاده از ترکیب دو و تک موتوره و همچین تفاوت قابل ملاحضه در میزان حمل سوخت و سامانه های الکترونیک و راداری شبهاتی را بوجود می آورد . از یک نظر ، اف-14 یکی از بزرگترین رادارهای هوابرد نصب شده بر روی یک جنگنده را در اختیار دارد که برخی معتقدند که این رادارها با توجه به قابلیتهای بومی ایران ، در این کشور مورد بهینه سازی قرار گرفته اند . با این حال گفته شده که آگاهی موقعیتی فراهم شده توسط رادار جی-10سی علیرغم کوچکتر و سبک تر بودن تا حدودی به سامانه های نصب شده روی تامکت شباهت دارد . برخی ناظران معتقدند که قابلیت اسکن رادار نصب شده بر روی جی-10سی ، از سرعت بیشتری برخوردار بوده ، اهداف بیشتری را می تواند ردیابی کند . علاوه بر این ، جنگنده چینی نه تنها از حسگرهای پیشرفته تری برخوردار است ، بلکه بدلیل اندازه کوچکتر بدنه ، پوشش احتمالی رادارگریزی می توانند برای جتهای مهاجم ، دردسر بیشتری تولید نمایند . این مساله باعث می شود تا بقاپذیری جت چینی افزون تر گردد و این در کنار نسبت رانش به وزن بالاتر جی-10 قدرت مانورپذیری بهتری را برای آن فراهم نماید. این مساله ، عمدتا در ارتفاعات بالاتر برای خدمه جی-10 یک مزیت بسیر عمده خواهد بود . به اعتقاد این کارشناسان ، تامکت بدلیل جثه بزرگ ، قابلیت مانور محدودی را به نمایش می گذارد ، گرچه بالهای متحرک آن ، قابلیت چرخش قابل توجهی را بدان داده است . در حوزه تسلیحات نظامی ، جنگنده اف-14 در حال حاضر با اختلاف نسبی ، دوربردترین موشک عملیاتی در آسیای جنوب غربی را در اختیار دارد که اگر نسخه داخلی آن نیز عملیاتی شده ، فرض شود می توان از آن برای هواگردهای تهاجمی سنگین و جتهای سبک تر ( نظیر آنچه که بر علیه جنگنده های عراقی کاربرد پیدا نمود ) استفاده کرد . بدین ترتیب ، درصورت ورود احتمالی PL-15 به نیروی هوایی ایران ، بدلیل ماهیت پیچیده آن و استفاده از فناوری جدید تر و اینکه از فینیکس سبک تر خواهد بود می تواند گزینه ای جذاب برای مسلح نمودن سایر جنگنده های ایرانی نیز باشد . علاوه براین ، قابیلت ذاتی جی-10سی در به اشتراک گذاری داده ها با یگانهای حاضر در صحنه نبرد ، تفاوت قابل ملاحضه ای را با وضعیت فعلی تامکتهای ایرانی برای استفاده موثر از موشکهای محمول بوجود می آورد . صرف نظر از مهمات هوا به هوا ، جی-10سی در نقش ضربتی و بر روی کاغذ ، برتری مشخصی را به نمایش می گذارد . این جنگنده درصورت مسلح شدن به موشکهای کروز YJ-91 نقش تهاجمی تری را نسبت به اف-14 نشان میدهد در حالی که تامکتهای نیروی هوایی ایران تا این لحظه قابلیت حمل مهمات آهنی سقوط آزاد را در اختیار دارند و در این حوزه ، جی-10سی می تواند گزینه به طورنسبی بهتری باشد . علاوه براین ، در حالی که جی-10سی به موشکهای کوتاهبرد PL-10 سایت نصب شده بر روی کلاه پروازی خلبان مجهز است ، تامکتهای ایرانی بر روی کاغذ تنها به موشکهای قدیمی AIM-9 مسلح هستند و این مزیت قابل توجه محصول چینی است . اما از سوی دیگر ، تامکتهای ایرانی در حوزه کاراکترهای پروازی ، نظیر برد بیشتر و پایایی پرواز افزون تر که از مزیتهای جتهای سنگین است ، از جی -10سی در رده بالاتری قرار می گیرند ، هر چند این مساله بطور خودکار ، به معنای افزایش هزینه های تعمیر و نگهداری خواهد بود و در زمان نبرد ، این بدان معناست که به ازای هر ساعت پرواز ، اف-14 ها می بایست مدت زمان بیشتری را بر روی زمین جهت طی نمودن فرآیندهای تعمیر و نگهداری سپری نمایند . مضاف براین ، پیشرانه های تی اف-30 تامکت نیز با وجود پشتیبانی خارق العاده نیروی هوایی ایران ، همچنان یکی از مشکلات قابل توجه بشمارمی آیند تا جایی که همین عامل باعث گردید تا نیروی دریایی ایالات متحده در نهایت موتورهای اف-110 را جایگزین آن نماید در حالی که پیشرانه WS-10B جنگنده چینی ، چنین مساله ای را تا کنون از خود نشان نداده است . ولی در مجموع ، حضور جی-10سی در کنار اف-14 های ایرانی ، بخوبی می تواند توان رزم نیروی هوایی ایران را افزون کند ، که این بسته به ماهیت ارتقاء صورت گرفته بر روی اف-14 هاست ، هر چند همچنان بحث هزینه های تعمیر و نگهداری مطرح و پراهمیت به نظر می رسد . از یک طرف سامانه های الکترونیک پیشرفته چینی و رادار AESA آن مزیت عمده ای را بوجود می آورد و از سوی دیگر ، تامکتها بدلیل در اختیار داشتن کاراکترهای یک جنگنده سنگین ، برای ایفای نقش های خاص از جمله اجرای گشت رزمی هوایی (MIG CAP) / اسکورت سوخترسان ها و ای وکس های احتمالی مناسب خواهند بود . با توجه به اینکه بسیار بعید است که ایران تامکتهای خود را بازنشسته کند ، احتمالا جی-10سی برای کاهش فشار بر روی اسکادرانهای اف-5 و ( در یک فرآیند بسیار بعید .م ) جانشین اف-4 های این نیرو گردد . بنابراین ، اگر خرید جی-10سی رخ دهد ، قرارگرفتن آنها در کنار تامکتهای عملیاتی ، بخش دفاع هوایی نیروی هوایی ارتش ایران را تا حدودی از وضعیت فعلی نجات خواهد داد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ مترجم و نویسنده : MR9

تصاویر با کیفیت از نسخه ایرانی اسپایک

کیفیت فیلم پایینه ولی به نظر میرسه پهپاد هست. از این وسیله پرتاب شد: نکته ی مهم تر رسیدن به تکنولوژی حملات جمعی ریز پهپادی هست. هیچ راه فراری برای دشمن در این نوع حملات وجود نداره با رونمایی از این پهپاد باید هدف مرحله ی بعد رسیدن به این تکنولوژی باشه نمونه ی خارجی:

اکسکالیبور و nasmas اسلامی را هم فراموش نکنیم تازه ایتالیا می خواد آستر به اوکراین بده samp/t اسلامی هم باید دنبالش باشیم

تصاویر گرافیکی از سه پهپاد ایرانی شاهد 191 شاهد 129 شاهد 136

از تيپ پهپادهاي الكتريكي و كوچك و پرتابل هست كه اگر بصورت شاهد و پرتعداد از ماشين پرتاب شود ميتونه شبيه شاهد ولي در خطوط درگيري كارايي بالايي از خودش نشون بده

جریان شناسی انصار الله یمن تاریخ پیدایش جنبش انصار الله یمن شباب المومن نام اولین تشکیلات جوانان زیدی یمن بود که در سال ۱۹۹۰ برای فعالیت های اجتماعی سیاسی و عقیدتی در شهر صعده ی یمن تشکیل شد. مقر اصلی شباب المومن شهر شمالی صعده بود ، این گروه کوچک توسعه نیافته حکومت وقت یمن را وابسته به غرب می دانستند ، نخست دبیر این تشکیلات محمد یحیی عزان بود . صلاح احمد فلیته از تئوریسین های این جنبش به حساب می آمد. بعد از مدتی از گذشت ریاست محمد یحیی عزان ، حسین الحوثی به عنوان دبیر این مجموعه منصوب شد . حکومت یمن برای سرکوب گروه شباب المومن بارها به شهر صعده حمله کرد و بسیاری از جوانان زیدی را دستگیر و در زندان ها شکنجه می کردند. جنبش انصار الله یمن همان جریان توسعه یافته ی شباب المومن است که با شکل گیری بیداری اسلامی در کشورهای عربی جان تازه ای گرفت و پایگاه های اجتماعی گسترده ای را در استان های شمالی ایجاد کردند. شباب المومن مبانی اعتقادی خود را به صورت تلفیقی از مبانی اعتقادی زیدی و اعتقادات اثنی عشری شکل دادند ، این مبانی تحت تاثیر اعتقادات بدرالدین الحوثی شکل گرفت . بدرالدین الحوثی مبانی انقلاب اسلامی و امام خمینی ره را به عنوان الگوی اجتماعی سیاسی جریان خود در صعده ی یمن قرار داده بود. جنبش شباب المومن از ابتدای پیدایش خود تحت تاثیر اندیشه های بدر الدین الحوثی قرار گرفت به شکلی که مراکز مختلف این جنبش روابط فکری خود با بدر الدین الحوثی را آشکار کردند ، هرچند این موضوع موجب شکاف و اختلافات زیادی میان شاخه های مختلف زیدیه شد اما بسیاری از زیدی مسلک ها در شمال یمن اعتماد زیادی به بدر الدین پیدا کردند و بر اساس مبانی فکری وی قدم بر می داشتند. یکی از ویژگی های فکری شباب المومن ( انصار الله ) که آبشخور از افکار بدرالدین الحوثی بود تقارب فکری زیدیه با شیعه ی اثنی عشری است ، این تئوری زیدیه را مجاب به مقابله با وهابیت و تبلیغات گسترده ی آن ها در مناطق مختلف یمن کرد و در صدد مبارزات فکری با جریان انحرافی نو پدید وهابیت در یمن که قبل از آن به عنوان یک تهدید فکری مطرح نبود بر آمدند. اشتراکات فقهی و کلامی شیعه ی اثنی عشری و زیدیه در نظریه ی تشکیل حکومت اسلامی و مبارزه با کفر و دفاع از اسلام خود را بیش از پیش به منصه ظهور آورد . برای همین بسیاری از زیدی مسلک ها که به اشتراکات فقهی و اعتقادی مذهب شیعه و زیدیه واقف بودند ، با کسانی که بدر الدین الحوثی را به دلیل افکار وی مذمت می کردند به مقابله بر آمدند و آن ها را انسان های کم فهم قلمداد می کردند . زیدیه همانند شیعیان امامت را یکی از اصول پنجگانه ی مذهب زیدی و اطاعت از وی را واجب شرعی می دانند. محمد عبد العظیم الحوثی از جمله علمای زیدیه بود که به مخالفت با بدر الدین الحوثی پرداخت ، به شکلی که بدر الدین الحوثی را متهم به ارتداد و خروج از زیدیه کرد ، کار به این جا ختم نشده بود و محمد عبد العظیم الحوثی بدر الدین و حامیان وی را خبیث تر از اسراِئیل نامید و جنگ با آنان را از نماز واجب برتر برشمرد. اما زیدیه امروز عبد الملک بدر الدین الحوثی را امام خود می دانند و دفاع از وی را واجب شرعی اعلام کردند ، در سال های کنونی تقارب فکری میان مذهب شیعه و زیدیه به اوج خود رسید و وحدت فکری بسیار هوشمندانه ای میان زیدی مسلک ها در یمن شکل گرفته است ، این رفتار مهر تاییدی بر افکار صحیح علامه بدر الدین الحوثی است که در فضای خفقان یمن از اشتراکات مبانی فکری جریان های اسلامی دفاع می کرد و در صدد مقابله ی فراگیر با وهابیت بر آمده بود. به برکت مجاهدت های بدر الدین الحوثی و دیگر علمای زیدیه ، امروزه اندیشه های زیدیه از صورت فرضیه خارج و به یک نظریه ی تثبیت شده رسید و در مدارس استان های مختلف از جمله صنعاء پایتخت یمن تدریس می شود ابوقاسم

بسم ا... بخش سوم تاکتیک عبوراز خط الراس ridge crossings برای توضیح تاکتیک های عبور از خط الراس توسط جنگنده های مهاجم در فیلم تاپ گان -2 ابتدا می بایست ، عملیات هواگردهای رزمی در ارتفاع پایین را به صورت مختصر بررسی نمود . درواقع امر ، پرواز در ارتفاع پائین ، بخصوص در توپوگرافی های ناهموار و کوهستانی ، این مزیت را برای جتهای مهاجم فراهم می آورد با قرار گرفتن درمیان ناهمواری های مسیر منتهی به هدف ، ازدید رادارهای دفاع هوایی دشمن پنهان شده ، در حالی که فرصت تشخیص بصری از واحدهای دیده بانی متحرک شدن را نیز سلب کنند که این در مجموع ، غافلگیری در سطح تاکتیکی را برای جنگنده های مهاجم فراهم می کند . بنابراین ، درصورتی که این تاکتیکها به درستی اجرا شوند ، کشف و رهگیری مهاجمان بسیار سخت خواهد شد ،با این حال ، دستور العمل استاندارد آموزشی برای همه خدمه جتهای ضربتی برای اجرای چنین حملاتی ، این است که نباید هرگز پائین تر از آنچه که ممکن است ماموریت آنها را مورد تهدید قرار دهد پرواز نمایند . در همین رابطه ، دستورالعمل های استاندارد برای پرواز در ارتفاع کم و نحوه مقابله با خطرات پرواز در این سطح بشرح ذیل است : غلتش 90 درجه و معکوس کردن جنگنده و پائین کشیدن دماغه جنگنده با زاویه 20 درجه بسمت پائین سکانس حمله به هدف / تاپ گان 2 در جریان آموزشهای مربوط به پرواز در ارتفاع کم ، به خدمه پرواز این توصیه ها صورت می گیرد 1- محدودیت دید ، بروز خطای دید و زاویه کم نور خورشید می تواند عملکرد خلبان را برای دنبال کردن خطوط زمینی ( احتمالا منظور نشانه های زمینی ) را تحت تاثیر قرار دهد . 2- این خطر همواره در کمین خلبان قرار دارد که افق روبروی خود را بسرعت گم کند . در نتیجه به محض مشاهده هرگونه تردید در خصوص مشاهده افق ، به داده های افق نمای مصنوعی توجه بیشتری گردد . 3- حفظ ارتفاع پرواز در مدت طولانی ، ممکن است بتدریج باعث کاهش ارتفاع جنگنده از سطح زمین گردد در نتیجه خلبان می بایست به شکل مستمر تکنیک NEAR ROCKS then FAR ROCKS را بکار بندد ( در ادبیات نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، این تکنیک برای جلوگیری از کوبیده شدن جنگنده در حال پرواز در ارتفاع کم استفاده می شود ، بدین معنی که اشاره به واژه "صخره" تاکید بر پیامدهای ناگوار عدم توجه به ارتفاع جنگنده از سطح زمین در توپوگرافی کوهستانی است . در این تکنیک خلبان می بایست همواره مراقب محیط اطراف جنگنده خود در زمان پرواز باشد ، یعنی اولویت بندی هوشیاری و توجه خلبان درزمان پرواز در چنین شرایطی متفاوت است . بعنوان مثال تصور کنید که در ارتفاع 500 فوتی و با سرعت 500 مایل در ساعت پروازمی کنید و تمام توجهات شما بعنوان خلیان باید همزمان بر سامانه های داخل و مضاف برآن ، چک کردن مستمر محیط بیرون از کابین در شعاع دید باشد . این مساله در جریان عملیات اوپرا به سال 1981 برای خدمه عبری بصورت عینی اتفاق افتاد چرا که جنگنده های مهاجم برای 60 دقیقه کامل مجبور بودند در ارتفاع 100 فوتی ، زیر دید رادارهای دفاع هوایی پرواز کنند ، در لحظه آخر ، با زاویه بسیار زیاد شروع به گرفتن ارتفاع کرده و سپس در یک شیرجه با زاویه تند ، مهمات محمول را بر روی هدف تخلیه نموند . //// نکته آخر اینکه این نوع پروازها برای خدمه هوایی نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران در جنگ با عراق تبدیل به یک خاطره شده ، چرا که بخش اعظم حملات نیروی هوایی ارتش علیه ستون های زرهی ارتش بعث در شش ماه اول جنگ و سپس سالهای بعد ، در ارتفاع پائین صورت می گرفت و البته تلفات ناشی از حضور سامانه های سام-6 و ZSU-23-4 نیز به همین دلیل بود . ضمن اینکه جنگنده های اف-5 و فانتوم نیروی هوایی حداقل در 3 مورد با پرواز درارتفاع پائین در زمان برگشت از بمباران هدف در داخل خاک عراق ، خلبانان عراقی را مجبور کردند تا ارتفاع پروازی خودرا کاهش داده و به همین دلیل پس از یک تعقیب و گریز ، جنگنده عراقی به زمین برخورد کرده یا به کابل های فشار قوی برخورد کرده بود .م ) معکوس کردن جنگنده در زمان عبور از فضای خط الراس 4- در طول دوره آموزش به خلبانان جنگنده های ضربتی همواره این مساله تاکید می شود که کلید اجرای حملات در ارتفاع پائین ، اولویت بندی وظایف و چک کردن مستمر سامانه های جنگنده است و این روند بصورت متقاطع می بایست با مشاهده هرگونه تغیر ارتفاع مرتبا صورت گیرد تا ایمنی جنگنده در زمان پرواز بسوی هدف تامین شود . یکی از جزئیاتی که در فیلم بخوبی به نمایش گذاشته شد ، اجرای تکنیک NEAR ROCKS / FAR ROCKS بشمار می رفت این روش معمولا در زمان اجرای پرواز ارتفاع پائین در توپوگرافی های کوهستانی مورد استفاده قرار می گیرد تا از برخورد جنگنده به دیواره ارتفاعات مسیر عبور یا زمین جلوگیری شود 5- خدمه جتهای ضربتی می بایست به این نکته توجه نمایند که کم شدن ارتفاع ، اگر با چرخش های نامحسوس به طرفین ، افزایش بی رویه زاویه چرخش و .. همراه گردد ، می تواند بسرعت نرخ کاهش ارتفاع را افزایش داده و موجب برخورد با زمین گردد که برای جلوگیری از وقوع چنین پیشامدهایی ، می بایست دو عامل سرعت و ارتفاع را با مرتب بررسی نمود . در اکثر حوادثی که درآن جنگنده بدلیل ارتفاع کم ، به زمین برخورد نموده ، خلیان در اولویت بندی بررسی سامانه های جنگنده اشتباه نموده است . اجرای مانور در ارتفاع پائین در واقع امر ، تمامی خلبان های جنگنده های ضربتی ، با چالش های بسیار بزرگی درزمان اجرای عملیات رزمی در ارتفاع پائین روبرو می شوند که این مساله بخصوص بدلیل افزایش خطر ناشی از برخورد با زمین پدید می آید . بعنوان مثال یکی از این چالش ها ، کم گرفتن ارتفاع برای عبور از دالان های موجود در مناطق کوهستانی و سپس اوج گیری بسمت خط الراس و پس از آن مجددا کاهش ارتفاع است و خدمه معمولا برای اجرای تکنیک بمباران pop-up و یا احتراز از خطرات پدافند هوایی برای ورود و خروج به منطقه هدف از آن استفاده می کنند ، که در این مورد دو قانون 50 و 10 درجه برای خدمه هوایی تعریف شده است . قانون 50درجه : در زمانی پرواز عبوری با ارتفاع بالا ، قانون 50 درصد معمولا برای تعیین حداکثر زاویه مورد نیاز برای یک چرخش 90 درجه مورد استفاده قرار می گیرد . بدین ترتیب ، زاویه شیرجه 50 درصد قبل از اجرای مانور غلتش ،در یک ارتفاع معین از سطح زمین ، در حدود 100 فوت است . بعنوان مثال ، اگر ارتفاع جنگنده از سطح زمین ، 4000 فوت است ، خلبان می تواند بدون نگرانی ، یک شیرجه 90 درجه با زاویه غلتش حداکثر 20 درجه بزند و اگر ارتفاع 2000 فوت باشد ، این عدد به 10 درجه کاهش پیدا می کند . بطور معمول ، خدمه جتهای ضربتی از این قانون ، برای تغییر موقعیت خود نسبت به هدف یا غلتش بسوی هدف استفاده می نمایند . ولی چون تکنیکهای غلتش بسیار متنوع است ، این قانون چندان دقیق به نظر نمی رسد . قانون 10 درجه : این قانون بیشتر برای اجرای مانورهای آفندی بصورت "پائین – بالا-پائین " که در قالب تکنیک های پاپ -آپ و چرخش های عمودی صورت می گیرد ، قابل استفاده است . در این قانون ، هیچ محدودیتی در حوزه ارتفاع پرواز وجود ندارد ، چرا که خلبان برای اطمینان از داشتن ارتفاع کافی از سطح زمین ، بر روی دو عامل " زمان " و "هندسه پرواز" متکی است . این قانون به ساده ترین تعریف ممکن بصورت ذیل قابل تشریح است : پس از یک صعود با زاویه تند ، ارتفاع کم شده ، جنگنده را برعکس کنید و با زاویه 10 درجه بسمت پائین شیرجه بزنید ،سپس هواگرد را وارد غلتش نموده و وضعیت را برای چند ثانیه درهمان حالت حفظ کنید . برای بیرون آمدن از این وضعیت ، زاویه دماغه جنگنده 10 درجه کاهش پیدا کرده ، این وضعیت برای 5 ثانیه حفظ شده و پس از آن خلبان مبادرت به خروج از حالت شیرجه می کند . با توجه به این وضعیت ، کاربرد قانون 10 درجه ، یک فضای مانور نامحدود را نسبت به محور عمودی هدف فراهم کرده و در عین حال ، ارتفاع ایمن از زمین نیز حفظ می شود ولی برای اجرای این مانور ، خلبان می بایست ، محدودیتهای اجرای این مانور را نیز در نظر داشته باشد ، بدین معنی که میزان سرعت کاهش ارتفاع ، باید بیشتر از سرعت بالا کشیدن دماغه هواپیما باشد ، ضمن اینکه سرعت هوایی در زمان بالا کشیدن دماغه یا پائین کشدن آن می بایست مشابه تعیین شود . درواقع امر ، برای اجرای چنین تکنیکی " کنترل زمان " از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است . شبیه سازی حمله در ارتفاع پائین جتهای عبری به نیروگاه هسته ای عراق - 1981 https://www.aparat.com/v/iYI0U با این مقدمه ، اجرای مانور عبور از خط الراس که در فیلم تاپ گان-2 برای اجرای حمله در ارتفاع پائین ازسوی دسته پروازی مهاجم اجرا شد ، نکته اصلی این مطلب محسوب میشود . درواقع ، اجرای این مانور در مناطقی با توپوگرافی کوهستانی ، از خطرناکترین مانورهای مورد استفاده جتهای رزمی است . دراین مانور ، جنگنده بسرعت و در چند ثانیه ، در معرض تهدید سامانه های دفاع هوایی زمین پایه و جتهای رهگیر دشمن قرار می گیرد در نتیجه توصیه همیشگی در دوره های آموزشی ، خودداری از اجرای این مانور صورت می گیرد ولی درصورتی که موقعیت هدف ، خلبان را اجبارا وادار به استفاده از این مانور می نماید ، می بایست برای آن از قبل بخوبی برنامه ریزی نمود . به شکل استاندارد ، برای عبور از خط الراس ، از سه روش اصلی استفاده می شود . عبور ستونی از خط الراس اجرای چنین روشی برای عبور از خط الراس ، میزان دیده شدن در اسکوپ رادار یا رصد بصری دشمن را به حداقل ممکن ، کاهش می دهد ولی فقط درزمانی می بایست انجام شود که خلبان از ایمن بودن ساعت شش خود ( پشت سر جنگنده ) اطمینان داشته باشد . برای اینکه سرعت هوایی جنگنده حفظ شود ، معمولا شتاب هواگرد افزایش می یابد ، در حالی که قبل از رسیدن به منطقه ای که باید ارتفاع افزایش پیدا کند ، خلبان می بایست دماغه جنگنده را بالا کشیده ، بطوریکه یال ارتفاع جلوی جنگنده ، در حداقل ارتفاع ، در میدان دید خلبان قرار داشته باشد . برای کاهش ارتفاع ، خلبان باید به پشت برگشته ، سپس وارد غلت شده و سپس دماغه هواپیما را بالا بکشد و سپس درمسیر افقی ادامه مسیر دهد . تجربه های موجود نشان میدهد که دماغه هواپیما در مراحل اول اجرای این مانور باید نسبت به خط افق حداقل 15 درجه باشد ولی خلبان نباید سعی کند تا بیش از حد مبادرت به چنین کاری کند ، چرا که پس از عبوراز خط الراس ، ممکن است جنگنده بسمت ارتفاعات مجاور کشیده شود . برای عبور از خطوط توپوگرافیگ برآمده ( احتمالا نوک تیز .م ) بکاربستن روش غلت و بالا کشیدن جنگنده توصیه میشود در حالی که برای جلوگیری از کاهش شتاب درست در بالای خط الراس ، قدرت پیشرانه باید زودتر از رسیدن به منطقه ارتفاع گیری افزایش پیدا کند . عبور موازی از خط الراس کاربرد این روش تنها در زمانی توصیه میشود که خلبان از ساعت شش خود ( پشت سر جنگنده ) تهدیدی احساس می کند یا احتمال می دهد که ممکن است تهدید جدی وی را دچار چالش نماید . براساس تجربه موجود ، جنگنده مهاجم با اجرای این تکنیک ، در پس زمینه آسمان قرار می گیرد و هدف قرار دادن مهاجم با آتش پدافند هوایی بسیار سخت میشود . در این روش خلبان به جای اینکه بطور مستقیم به خط الراس نزدیک شود ، چرخیده و با زاویه تقریبی 45 درجه ، نسبت به خط الراس قرار می گیرد ، سپس قبل از رسیدن به منطقه خط الراس ، به یکباره دماغه جنگنده را بالا کشیده و جنگنده را همزمان در حالت چرخش قرار میدهد تا موازی با دیواره ارتفاع مورد نظر به مسیر ادامه دهد . عبور زین اسبی از خط الراس در این روش ، که مشابهت زیادی با روش عبورموازی دارد ، عموما زمانی استفاده میشود که میزان تهدید از جهت های مختلف از سوی خلبان احساس میشود ، در نتیجه خلبان سعی می کند تا به موازات خطوط برآمدگی های موجود و درست زیر تاج ارتفاع مورد نظر پرواز کند تا امکان عبور ایمن از خط الراس فراهم آید . اجرای این مانور به شکل خاص ، به توپوگرافی ارتفاعی که قرار است از خط الراس آن عبور شود ، بستگی خواهد داشت ، چراکه می تواند به آسانی ، بصورت یک گردش ساده نیز انجام شود . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- ادامه دارد ........

پهپاد امین با تشکر از دوستمان projectile

بسم ا..

این تصویر چند وقت پیش منتشر شده و گفته شده از یکی از فرودگاه‌های ایرانه

با سلام اصلا هم شباهتی به یک موشک نقطه زن معروف ندارد. الحمدلله رب العالمین

Spacewalk 2017 این فیلم بسیار خوش ساخت روسی ، درباره داستان اولین راهپیمایی فضایی بشر در فضاست . داستان واقعی و گفته نشده الکسی لئونف فقید ( اولین کیهان نوردی که موفق به راهپیمایی فضایی شد ) و ماجراهای این سفر تاریخی ست . ماجرای این فیلم از نحوه انتخاب الکسی لئونف بعنوان یک فضانورد آغاز میشود و در صحنه های ابتدایی فیلم ، سکانس نفس گیری از خلبانی و بازیابی یک جنگنده میگ روسی در حال سقوط توسط اون وجود دارد که برای علاقه مندان به هوانوردی بسیار جذاب خواهد بود . در ادامه پروسه آموزشها و اعزام به فضا و مشکلاتی که در حین عملیات راهپیمایی فضایی برای کیهان نوردان روس اتفاق افتاده بخوبی به نمایش در آمده ، اما مهمترین بخش فیلم ، بخش بازیابی کیهان نوردان و فرآیند فرود آنها به زمین است که داستان فاجعه بار آن تاکنون و قبل ازین فیلم بصورت کامل افشا نشده بود ! چون توضیحات اضافه تر این ماجرا منجر به لو رفتن جزئیات فیلم میشود از بیان اون خود داری میکنم و شما را به تماشای این فیلم جذاب و خوش ساخت دعوت میکنم . همچنین بخشهایی ازین فیلم به معرفی بزرگ مرد و پدر فضانوردی شوروی _ سرگئی کرولوف _ فقید ، پرداخته که در نوع خود بسیار جذاب است .

kursk 2018 به یاد فاجعه زیر دریایی K - 141 kursk که در سال 2000 در دریای بارنتز غرق شد فیلم خوبیه ، پیشنهاد میشه که ببینید . ( چقدر اون موقع برای زنده موندن اون ملوانای بیچاره دعا کردیم ) دیدن این فیلم اطلاعات خوبی در مورد ارتش روسیه و شیوه تصمیم گیری در این ارتش به ما میده ، همچنین به دلیل واقعه جنگ اوکراین و سوالهای بی پایانی که در ذهن ما میلیتاریست ها در مورد سازمان رزم ارتش روسیه شکل گرفته ، دیدن این فیلم میتونه بسیار مفید باشه . البته دلیل اصلی این حادثه که در فیلم نمایش داده شده ، قابل تایید نیست .

به نام خدا اولین پرواز اموزشی جنگنده J-10C ارتش آزادی بخش خلق چین با موتور ساخت داخل چنگدو جی-10 سی جنگنده چینی J-10C با موتور بومی WS-10 Taihang وارد سرویس عملیاتی در نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق چین (PLAAF) شد. در تصاویر منتشر شده توسط تلویزیون ملی چین از تمرین تیراندازی PLAAF در مکانی نامشخص، J-10C "اژدهای نیرومند" با نازل های گاز خروجی متمایز موتور توربوفن WS-10B Taihang دیده می شود. این اولین بار است که این موتور به طور رسمی در یک J-10 عملیاتی مورد استفاده قرار گرفته است. پیشتر از موتور های روسی AL-31 در این جنگنده استفاده می شد. به گزارش رسانه های محلی به نقل از کارشناسان نظامی، وجود WS-10 Taihang در یک جنگنده J-10C عملیاتی نشان دهنده این است که این موتور در حال حاضر از لحاظ فنی با ثبات و قابل اعتماد است و به بلوغ کافی رسیده است. در ماه مارچ سال 2020 جنگنده J-10C با موتور Taihang در ویدئویی که شرکت سازنده جنگنده منتشر کرد، دیده شد. جنگنده جی-10 سی با موتور بومی WS-10 Taihang J-10C اولین بار با موتور روسی در رژه سال 2017 به مناسبت نودمین سالگرد تاسیس ارتش آزادی بخش خلق چین (PLA) دیده شد مدتی است که جنگنده های J-11B و J-16 از پیکربندی 2 موتوره WS-10 استفاده می کنند. اما استفاده از این موتور در J-10 ، که جنگنده ای تک موتوره است، نشان می دهد که این موتور کامل قابل اطمینان است. به گفته وانگ یانان ، سردبیر مجله دانش هوافضا (Aerospace Knowledge) مستقر در پکن، J-10C در دسته های بزرگ تولید می شود بنابراین حالا که از موتور Taihang استفاده می کند نشان دهنده این است این نسخه به طور انبوه به PLA تحویل داده شده است. موتور توربوفن WS-10B وی افزود: انتظار می رود چین موتور های پیشرفته جدید تر با نسبت نیروی رانش به وزن بزرگتر، عمر عملیاتی بیشتر، استاندارد های نگهداری بهینه تر و تکنولوژی کنترل هوشمند را توسعه دهد تا نیاز نسل جدید جنگنده ها را تامین کند. WS-10 Taihang اولین موتور توربوفن چینی با تراست بالا محسوب می شود که حق مالکیت معنوی آن کاملا با چین است. ابتدا قرار بود نسخه اولیه WS-10 به نام WS-10A ارائه شود اما مشخص شد که خروجی رانش خشک این موتور، که حدود 132 کیلو نیوتن تخمین زده می شود، برای آینده ناکافی است. اگرچه که برنامه های توسعه این طرح از زمان ارائه در 2006 در نمایشگاه هوایی چین، وجود داشت. اطمینان پذیری هم مشکل دیگری بود، بنابراین برنامه تولید انبوه WS-10A متوقف شد تا روی توسعه های بعدی تمرکز شود. به گفته رسانه های چینی، در WS-10B انبوهی از مواد پیشرفته مثل آلیاژ تیتانیم با مقاومت بالا، پره های توربین تک کریستالی، سوپر آلیاژ های پیشرفته و کامپوزیت دمای بالای مبتنی بر رزین استفاده شده است. جنگنده پنهانکار J-20 ، که توسط چنگدو توسعه یافته است، هم می تواند در آینده از موتور WS-10 استفاده کند. البته چین در حال توسعه موتور توربوفن قوی تر WS-15 برای J-20 است اما این موتور نسل بعد نیاز به زمان بیشتری برای ورود به سرویس دارد. منبع 1 منبع 2 منبع 3

انیمه Obsolete انیمه Obsolete مجموعه انیمه ساخت شرکت ژاپنی Buemon است که در یوتیوب منتشر میشود. داستان این انیمه در مورد فناوری است که توسط موجودات بیگانه فضایی به انسان ها می دهند. بیگانگان فضای در سال 2014 فناوری Exoframe که یک اسکلت خارجی با فناوری پیشرفته است در عوض مواد معدنی موجود در زمین معامله میکنند. فناوری Exoframe برای بهبود زندگی انسان ها برای پیشرفت در کشاورزی و ارتقا صنایع به آنها داده میشود. اما این فناوری پیشرفته بسیار ارزان است و به راحتی در دسترس همگان قرار میگرید. همین ویژگی باعث میشود در یک چشم به هم زدن تغییراتی در سراسر جهان رخ دهد. فناوری Exoframe به عنوان یک سلاح توسط انسان ها استفاده میشود در نتیجه این فناوری پیشرفته، تروریسم به شکل چشمگیری در دنیا افزایش پیدا میکند و صحنه میدان ها نبرد را به شکل کامل تغییر میدهد. برای دیدن انیمه Obsolete از لینک زیر استفاده کنید: https://project-obsolete.com/en/episodes/ تا الان 12 قسمت این انیمه منتشر شده

مقاله لذت بخشی بود انشالله بوقوع بپیونده.من خودم ترکیب 60 فروند سوخو30 یا 35 با 120 فروند جی 10 سی رو بیشتر میپسندم

به نظر بنده بسیار احتمال داره ایران به موازات سوخو 30 به دنبال جنگنده J10 هم بره. چون کار عاقلانه و به صرفه ای است. علت این است که هر دو هواپیما از موتور al31 استفاده می کنند. بزرگترین مشکل هواپیماهای روسی یرای ایران ان است که موتورهای روسی عمر کمی دارند و پس از 2 یا 3 بار اورهال باید تعویض شوند. که با توجه به تجربه قبلی از روس ها ممکن است روس ها موتور را تامین نکنند و هواپیما بخوابد. ناوگان میگ 29 و سوخو 24 ایران بارها به این علت خوابیده.و همین الان هم در استفاده از این ناوگان ها دقت میشود تا عمر کاری موتورها تمام نشود چون معلوم نیست بشود دوباره از روسیه تهیه کرد طبق تفاهم نامه بین ایران و روسیه که امضا شده و قول داده شده بعد اتمام تحریم های تسلیحاتی عملی شود قرار است دانش موتور AL31 به ایران داده شود. J10 نیز از موتور AL31 استفاده میکند. ولی J10 تک موتوره ولی سوخو 30 دو موتوره است. با خرید J10 از همان خط تولید موتور سوخو میتوان روی J10 هم استفاده کرد. علاوه بر این AL31 طبق مطالعاتی که قبلا انجام شده قابل انطباق بر اف14 است و با کمک ان میتوان ناوگان اف 14 را هم احیا کرد. خود سوخو پکفا نیز که گفته میشود ایران در اینده به سمت ان خواهد رفت با یک ورژن بالاتر از این موتور کار می کند. به عبارتی نهاجا با یک تیر میتواند چند نشان بزند. تولید موتور بسیار پرهزینه است. تولید چند موتور توربوفن برای ایران مقرون به صرفه نیست. با این روش با ساخت یک موتور میتوان 90 درصد نهاجا را پوشش داد اگر نهاجا به جای خرید J10 به سمت میگ 35 برود مجبور میشود تولید موتور RD33 را نیز داخلی کند. چون همانگونه که گفته شد نمی توان بعدا به روس ها برای تامین این موتور اعتماد کرد. گذشته از اینکه روس ها شاید قبول نکنند دانش هر دو موتور را به ما بدهند هزینه این کار نیز بسیار بالا است و زمان طولانی نیز طلب میکند شاید هم عملی نباشد. الان ما یک صنعت موتورهای توربینی صمت داریم که مهمترین موتور ان موتور J85 است. اتوسعه این صنعت صرف چند سال برای دریافت دانش دو موتور یعنی هم RD33 هم al31عملی نیست. مضافا بر اینکه این صنعت درگیر ساخت موتورهای کروز و هلیکوپتر هم است

تاپ گان روسی داستان تولد اسکادران Aggressor نیروی هوایی اتحاد شوروی در اوایل دهه 70 میلادی ، فرماندهی ارشد نیروی هوایی اتحاد شوروی براین تصمیم شد تا یک مرکز آموزش رزم هوایی مشابه اسکادرانهای 64 و 65 نیروی هوایی ایالات متحده را برای ابداع تاکتیکهای رزم هوابه هوا و هوا به زمین جدید ، با انتقال یک هنگ هوایی به پایگاه نیروی هوایی این کشور واقع در جمهوری ترکمنستان ( که 365 روز سال ، هوای مطلوبی برای تمرین در آن وجود داشت ) تاسیس نماید . در گام نخست ، این هنگ آموزشی به جتهای MiG-21PFM,SMو در نهایت گونه UM مجهز گردید و براساس استاندارد های این نیرو ، برنامه آموزشی جدید با شناسه "Kavkaz" " نامگذاری گردید . با شروع برنامه ، خلبان های دست چین شده نیرو از هنگ های هوایی مستقر در سراسر خاک اتحاد شوروی به ترکمنستان اعزام شدند تا آخرین الگوهای موجود در نبردهای هوا به هوای یک به یک و گروهی را به شکل عملی تمرین کنند. از سویی دیگر ، تجارب بدست آمده از نیروی هوایی شوروی از نبردهای هوایی خاورمیانه ، برای این مرکز آموزشی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بود ، به همین دلیل فرمانده نیرو تصمیم گرفت تا براساس اطلاعات در دسترس ، حداقل یک اسکادران مهاجم ( Aggressor Squadron) را برای شبیه سازی یگانهای هوایی غربی ایجاد کند . تا این زمان ، استخوان بندی جتهای آموزشی این پایگاه ، صرفا" به فیشبدهای دست دوم محدود می شد و خلبانانی که از تجارب نبردهای خاورمیانه ، ویتنام و همچنین دوره های رزمی این پایگاه ، فارغ شده بودند ، برای تشکیل این اسکادران جدید ، دست چین شدند . بدین ترتیب ، 5 سال پس از نخستین تلاش برای ایجاد این اسکادران ، نیروی هوایی شوروی جتهای جدید تری شامل جنگنده های MiG-23M و MiG-23UB را به این مرکز تخصیص داد . با آغاز سال 1979 ، تمامی جتهای میگ-23 مرکز ، استتار صحرایی با لکّه های سبز رنگ بخود گرفتند تا نقش مهماجمان را بهتر شبیه سازی کنند . اما 4 سال بعد ، مربیان آموزشی بدین نتیجه رسیدند که توانایی های جتهای موجود ، نیازهای آموزشی را برطرف نمی کند ، در نتیجه ، جنکنده های جدیدتر MiG-23MLD جایگزین تمامی پرنده های قدیمی تر شده و استتار مشابهی را دریافت نمودند . این جتها که پس از مدتی با گونه های اولیه میگ-29 تعویض شدند ، با داشتن شماره بدنه به رنگ آبی با حاشیه سفید از سایر جتهای روسی متمایز شده ، اما همچنان تشخصی انها در یک جنگ هوایی با عناصر مدافع بسیار مشکل بود ، در نتیجه تمامی فالکروم های موجود طرح دندان کوسه روی بخش جلویی بدنه را بخود گرفته در حالی که فلاگرهای موجود ، علائم دیگری را روی باله های شکمی خود دریافت کردند . شماره ثبت این جتها نیز با ابعاد بزرگ و بصورت برجسته روی بدنه هواگردهای حک گردید . اما به روال غیر رسمی ، خدمه حداقل دو نشانه دیگر شامل حک عدد "1" روی بال ( به رنگ زرد ) با یک پیکان قرمز در پس زمینه و یک پلنگ در حال پرش در کنار بدنه کابین خلبان را به این جتها اضافه نمودند .در سالهای پایانی حیات اتحاد شوروی ، برنامه های گسترده تری برای اعزام جتهای پیشرفته تر سوخو-27 به این مرکز طرح ریزی گردید ( پاییز 1991) اما بدلیل وقایع سیاسی هرگز صورت نگرفت و پس از فروپاشی نیز بدلیل واقع شدن این پایگاه در یک کشور خارجی ( جمهوری ترکمنستان ) کل برنامه لغو شد . این پایان داستان اسکادران مهاجم نیروی هوایی اتحاد شوروی بحساب می آمد . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9