لایتنینگ|| دو برابر پنهانکاروتوانمند تر خواهد شد..... پنتاگون در صدد بررسی و ارتقای موتور F-35 است و دو پیمانکار این پروژه موتور های تطبیقی سه جریان هوا را ارائه داده اند که هر سه مدل F-35 قادرند به موتور جدید تجهیز شوند. کمپانی پرت اند ویتنی طی آزمایش اولیه جنرال الکتریک گزارش داد با افزایش 10 درصدی رانش نه تنها 242 کیلومتر به برد عبوری F-35A افزوده میشود و هر سه مدل این جنگنده میتوانند چابک و سریعتر شوند همچنین سرعت و مداومت ابرپیمایشی افزایش یافته و درنهایت 50 درصد از حرارت خروجی موتور نسبت به موتور موجودF135کاهش خواهد یافت و به کمتر از 990 درجه خواهد رسید درنتیجه بسامد نوری کمتری منتشر شده و نشان از افزایش دو برابری پنهانکاری این جنگنده است. فناوری جدید هزینه نگهداری موتور را نسبتا کاهش داده و 40 میلیارد دلار در طول پروژه JSF صرفه جویی پایدار ایجاد میکند. هدف از برنامه انتقال موتور تطبیقی که در سال 2016 توسعه یافت دسترسی به صرفه جویی بهینه سازی مصرف سوخت ، افزایش رانش و مدیریت حرارتی جدید بود. مفهوم این فناوری ، تطبیق و تنوع پذیری موتور با قابلیت و شرایط متفاوت محیطی است که بطور همزمان راندمان چندمنظوره را به هواپیما ارائه دهد. دو کمپانی پرت اند ویتنی و جنرال الکتریک هر کدام موتور سه جریان تطبیقی خود را با حداکثر توان رانش 45 هزار پوند تکمیل کرده اند و به زودی در رقابتی تنگاتنگ برترین موتور پیروز قرارداد میشود. این موتور ها همان پلتفرم موتور توربوفن است اما میان هسته موتور و فن کنار گذر یک جریان سوم تشکیل شده تا با کمترین احتراق سوخت بیشترین انرژی مکانیکی توسط فن و کمپرسور های هوا بهره برداری شود. جریان سوم هوای فشرده را از اگزاست خارج میکند بدین ترتیب مزایایی فراوان در پی داشته و از جمله آن میتوان به کاهش حرارت موتور و گاز های خروجی ، افزایش مداومت پروازی ، افزایش رانش ، افزایش سرعت ، افزایش نرخ چابکی ، افزایش برد ، کاهش بسامد نوری ، افزایش ابرپیمایش ، افزایش پنهانکاری ، افزایش عملکرد منحرف کننده های فلر و کاهش احتمال اصابت موشک های ردیابی فروسرخ اشاره کرد در آن سو نازل هسته موتور بجای کامپوزیت های سرامیکی NLM از نسخه مقاوم تر CMC استفاده شده که با جریان اتصال بالاتر حرارت بیشتری را از گاز موتور جذب میکند. نیروی هوایی قصد دارد تا سال 2027 در پروژه نسل بعدی برتری هوایی جنگنده های نسل ششم ، جنگنده تهاجم مشترک F-35 و دیگر موجودی ناوگان هواپیمای نسل 4 و 5 موتور های سه جریان تطبیقی را عملیاتی کند. (یکی از بزرگترین نقدها به این پرنده شایسته نسبت پایین تراست به وزن بود که با این ارتقا تا حد زیادی رفع میشود) به نقل از پیج اینستاگرامی phantom.iiaf

دهها فروند اف 35به دلیل مشکلات موتور زمین گیر هستند مقام عالی ارتش اعلام کرده که دهها فوند هواپیمای اف 35 به دلیل مشکلات موتوری قابلیت عملیاتی ندارند. ژنرال اریک فیک در برابر کمیته نیروی هوایی اعلام کرد که برنامه استفاده از اف 35 به دلیل مشکلات پیش آمده به کندی به پیش می رود. به گفته وی هم اکنون 41 فروند هواپیمای اف 35 به دلیل کمبود قطعات بخصوص در بحث موتوری قابلیت عملیاتی ندارند. به گفته وی بعلاوه این 41 فروند تعداد 5 فروند هواپیما هم در حال تعمیر هستند که احتمالا امکان تهیه برخی قطعات برای موتورهای انها وجود ندارد که به این 41 فروند اضافه خواهند شد. به گفته اریک فیک بخشی از این هواپیماها موفق به دریافت قطعات برای بهبود عملکرد موتور نشدند. امل جی استفانی از وزارت دفاع اعلام کرد نه تنها به روز رسانی ها موجب شده که این تعداد هواپیما زمین گیر شوند بلکه مشکلات خود موتور که بیشتر مربوط به قسمت تغذیه برق بوده و پوشش پره های موتورهای این هواپیما هم بود باعث کاهش تعداد هواپیمای عملیانی شده . به گفته استفانی پوششهایی که روی پره های موتور قرار بوده نصب شود باعث کاهش خوردگی موتورها می شده و اکنون با کمبود این پوشش عمر موتورها کمتر از مقدار اعلام شده هست. اریک فیک اعلام کرده کهدرپایگاه هوایی اوکلاهوما سالن های جدیدی برای تعمیر اف 35 ساخته شده اماکمبود قطعات مشکل اساسی می باشد در عین حال نیروی هوایی تصمیم به ادامه تحویل گرفتن اف 35 ها دارد. میتو برومبرگ رئیس قسمت موتورهای نظامی در ریتون (Pratt & Whitney زیر مجموعه ریتون هست ) : اعلام کرده که بیماری کرونا و اخراج ترکیه از برنامه اف 35 به دلیل خرید سامانه اس 400 از ترکیه اصلی ترین دلیل این کمبود هست. از طرف دیگه گفته شده که نرم افزار تشخیص خطایی که روی موتور های اف 35 قرار گرفته( هدف این نرم افزار کنترل حرارتی و دمای قسمت های مختلف موتور هست) در برخی موارد قادر به تشخیص مشکلات پوشش موتورها نیستند و اگر این مشکل حل نشود تا سال 2022 حدود 6 درصد تعداد جنگنده های بیشتری به تعمیر نیاز پیدا کنند و باادامه این وضعیت تا چند سال دیگه شاید حدود 20 درصد از کل اف 35 ها نیاز به تعمیرات خواهند داشت. در حال حاضر حدود 69 درصد ایرادهایی که در جنگنده اف 35 وجود دارد مربوط به موتور آن هست. از 1000 قطعه موتور 188 قطعه موتور مربوط به ترکیه بوده و در حاضر فقط امکان تهیه قطعات موتور برای هواپیمای در خط تولید و جود دارد و برای هوپیماهای که نیاز به تعمیر هست با کمبود قطعات مواجه هستند. شرکت Pratt & Whitney اعلام کرده که این شرکت برنامه ریزی کرده که در کوتاه مدت این مشکلات را حل کند . منبع منبع 2 ............................................................................................................................................................................................................................... یکی از اصلی ترین مشکلات روسیه در جنگنده پکفا موتورش هست آمریکا هم در موتور اف 35 به مشکل برخورده چین هم ظاهرا هنوز نتونسته موتور جدیدی که برای جی 20 ساخته را به طور کامل عملیاتی کنه مثل اینکه واقعابحث موتور در جنگنده های نسل 5 بحث جدی هست شاید به دلیل اینکه دنبال استتار حرارتی و کم کردن حرارت منتشر شده از موتورها هستند این مشکلات پیش میاد

مقدمه : پیروزی در نبردها ، تنها بواسطه دو عامل صورت می پذیرد ، کشتار و مانور . هر اندازه یک افسر ارشد نظامی ، حرفه ای تر و با تجربه تر باشد ، بیشتر بر تحرک و مانور می افزاید و از میزان کشتار می کاهد . به تقریب ، همه نبردهای مشهور تاریخ نظامی که به منزله شاهکار در حوزه جنگاوری به ثبت رسیده ، نبردهایی بوده اند که دراغلب آنها ، دشمن ، بواسطه کاربرد ابزار یا روشهای نوظهور یا ایراد ضربات سریع و غافلگیر کننده ، از ادامه نبرد عاجز شده و تسلیم می گردد. در چنین نبردهایی ، میزان تلفات طرف پیروز ، عمدتا با یک فاصله قابل توجه از سمت شکست خورده ، کمتر بوده و این اصل نخست در پیشبرد یک کمشکش مسلحانه است . با این وصف ، وجود مولفه هایی نظیر فرماندهی خوب ، عقل سلیم یا قدرت استدلال و اندیشه کافی نیست ، بلکه استعداد در استفاده از اطلاعات برای ضربه زدن به نقاط ضعف دشمن ،مورد نیاز است تا امکان وارد آوردن تلفات در ابعاد بالا بدان میسر گردد . این مساله تا بدانجا اهمیت دارد که این مفهوم به شکل تعیین کننده ای ، بر میدان جنگ اثر می گذارد و هدف از استفاده چنین مولفه ای این است که به جای کشتار وسیع ، در رسیدن به مقصود ، مسیرهای سهل تری انتخاب و در پیش گرفته شود . از سویی دیگر ، مفهوم اطلاعات در یک تعریف به معنای گردآوری ، استخراج ، پردازش ، تلفیق ، تحلیل ،ارزیابی و تفسیر داده های بدست آمده از کشورهای متخاصم در زمان جنگ است و بدین ترتیب ، تلفیق و تحلیل در کنار درک دقیق و صحیح از این داده ها ، آنها را به ابزاری سودمند برای پیشبرد جریان عملیات نظامی تبدیل می کند . بااین مقدمه ، باید اعتراف کرد که انتخاب موضوع برای هشت هزارمین پست محتوایی در انجمن میلیتاری ، بسیار سخت بود . طیف متنوعی از موضوعات برای ارائه خدمت مخاطبان محترم ، انتخاب شدند ، اما در میان مطالب مختلفی که وجود داشت ، با توجه به روند عملیات نظامی در اوکراین و آغازتحویل تانکهای لئوپارد-2 به کیف و شباهتهای تاریخی ارسال سخت افزارهای آلمانی به جبهه روسیه در جریان جنگ دوم جهانی و تلاش روسها برای تجزیه و تحلیل وهمچنین آموزش چگونگی انهدام این سخت افزارها به ارتش خود ، تصمیم گرفته شد تا یک متن با محوریت آشنایی متفقین با افسانه زرهی جنگ دوم جهانی که همانا ، پانزر-6 یا آن چیزی که علاقه مندان حوزه زرهی با آن آشنایی دارند ، یعنی تانک تایگر ، در انجمن میلیتاری مورد بررسی قرار گیرد . اثر هنری از نخستین عملیات رزمی تایگر در روسیه سپتامبر 1942 آغاز ماراتُن نفسگیر اطلاعاتی تانک تایگر ، یکی از افسانه های جنگ دوم جهانی بشمار می رود که در ابعاد مختلف ، چه روند طراحی روی کاغذ ، ایجاد خط تولید ، مشکلات فنی ، تاکتیک های رزمی تبدیل به یک افسانه شد و به تقریب هیچ تانک مشابهی ، چه در سوی متفقین و چه دراردوگاه متحدین ، امکان نزدیک شدن به چنین شهرتی را بدست نیاورد . در این میان ، ارتش سلطنتی بریتانیا و شخص وینستون چرچیل ( نخست وزیر زمان جنگ انگلیس .م ) به محض اطلاع از وجود و سپس عملیاتی شدن این تانک ، متوجه شدند که چه تهدید بالقوه ای پدید آمده است . بخشی از جزوه آموزشی ارتش سرخ پس از بررسی تایگر و شناخت نقاط قوت و ضعف تانک به منظور مقابله با آن در صحنه نبرد اما به شکل غیرقابل باوری و علیرغم توانمندی گسترده اطلاعاتی متفقین در جمع آوری اطلاعات از درون آلمان نازی ، این مساله احتمالا بسیار حیرت انگیز به نظر می رسد که جامعه اطلاعاتی متفقین ، هیچ پیش زمینه اطلاعاتی از روند طراحی و ورود به خدمت تانک پانزر-6 مدل-ئی ( PANZER VI AUSF-E) که به تایگر (TIGER) شهرت پیدا کرده بود نداشت ،اما با نشر شایعاتی که درآن ادعا شده بود ، ورماخت قصد عملیاتی نمودن یک تانک سنگین جدید را در میدان نبرد روسیه دارد و خط تولید آن نیز فعال شده ، به ناگاه موجب جلب توجه شاخکهای اطلاعاتی سرویس اطلاعاتی متفقین گردید . نمای پُشت تایگر به شماره برجک 100 با این وجود ، نخستین سری تولیدی تانکهای تایگر-یک در اوت سال 1942 محوطه کارخانه سازنده را ترک کرده و بلافاصله به جبهه شرقی و در محور جنوب لنینگراد فرستاده شده شدند تا در مقابل تانک های روسی تی-34 و کی وی -1 قرار گیرند . این تانکها پس از توجیه خدمه نسبت به وضعیت صحنه نبرد در 16 سپتامبر 1942 وارد عمل شده و به مانند همه سخت افزارهای نظامی تازه تولید شده مراحل آزمایش در شرایط واقعی نبرد را آغاز نمودند تا ضمن کسب تجربه خدمه ، مشکلات مربوط به تعمیر و نگهداری ، نواقص فنی و درنهایت قابلیت اطمینان آنها شناخته و بررسی شده تا با برطرف نمودن نواقص ، درمراحل به شکل موثرتری بکار گرفته شوند . با این حال ، توپ اصلی افسانه ای این تانک که همان جنگ افزار 88 م.م مشهور آلمانی بود در زمین های مسطح و نسبتا باز شمال روسیه ، به موثرترین شکل ممکن عمل می نمود و میتوانست طیف متنوعی از تانک های روسی را در یک فاصله بسیار قابل توجه و بدون قرار گرفتن در برابر آتش متقابل روسها ، مورد اصابت قرار داده و منهدم نماید . بازدید افسران ارشد ارتش سرخ از تایگر به غنمیت گرفته آلمانی به شماره برجک 100 که پارک گورگی (مسکو ) به نمایش گذاشته شده بود / 1943 این تانک جمعی گردان سنگین پانزر 502 بشمار می رفت با این وصف ، انتظار واحدهای اطلاعات نظامی متفقین و بخصوص بریتانیا چندان بطول نیانجامید و در 9 نوامبر 1942 ، نمایندگان اطلاعاتی بریتانیا در مسکو به یک سند ورماخت دست پیدا کردند که درآن نسخه های جدیدی از خودروهای رزمی ارتش آلمان فهرست شده بود . دراین سند که تاریخ 7 اکتبر 1942 بر روی آن دیده می شد ، نمونه های جدیدی نظیر پانزر-2 ، پانزر-2 مارک -جی ، پانزر-1 مارک-سی پانزر-2 مارک-جِی و پانزر-6 نامبرده شد ولی جزئیات بیشتری وجود نداشت . اما نماینده اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا ، حدس زده که پانزر-6 احتمالا شناسه یک تانگ بزرگتر و سنگین تر از پانزر-3 و پانزر-4 است و این تحلیل با سایر داده های بدست آمده به لندن منتقل گردید . علاوه براین ، بریتانیا بطور رسمی از مسکو درخواست نمود که به محض کسب اطلاعات بیشتر یا به غنمیت گرفتن نسخه ای که پانزر-6 نامیده می شد ، لندن را مطلع کنند . بدین ترتیب ، مورخین حوزه اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا معتقدند که این رویداد ، نقطه آغازی برای تلاش سرویس های اطلاعاتی متفقین به منظور کسب اطلاعات بیشتر از این تانک محسوب می شد . نخستین تایگر اسیر صحنه نبرد در جبهه شرق بسرعت در حال پیچیده تر شدن بود و طرفین درگیر با شدت بیشتری در حال توسعه توان رزمی خود بودند در نتیجه ارتش سرخ که در ابتدای جنگ ضربات بسیار مهلکی را از لشکرهای زرهی ورماخت دریافت کرده بود ، اکنون نیازداشت تا واحدهای تانک و ضد زره خود را در خصوص نقاط آسیب پذیر این تهدید جدید آلمانی توجیه نماید ، در نتیجه ، دپارتمان آموزش ستاد کل ارتش سرخ ، درابتدای سال 1943 و قبل از آغاز نبرد کورسک ، جزوه ای را تهیه کرد که درآن نقاط ضعف و قوت تانک تایگر به نمایش گذاشته شده بود . پس از خاتمه نبرد کورسک ، نسخه جدیدتری از این جزوه منتشر گردید که حاوی اطلاعات به روزتری بود . اما این اطلاعات بطور دقیق از کجا بدست می آمد ؟!! پاسخ به این سئوال چندان پیچیده محسوب نمی شد ، چرا که ارتش سرخ ، نخستین ارتش از مجموعه ارتش های متفقین محسوب می گردید که موفق شد تا چندین نمونه از تانکهای تایگر و پانتر ارتش آلمان را به غنیمت گرفته و برای شناخت نقاط قوت و ضعف آن ، مطالعات گسترده ای را بر روی آنها آغاز و داده های بدست آمده رابا سایر کشورهای متفق به اشتراک گذارده بود . با این حال قبل از به غنمیت گرفته شدن اولین تایگر ، داده های موجود در جزوات ارتش سرخ ، بیشتر براساس گزارش های ارسالی از میدان های نبرد و سپس اندازه گیری ها و شلیک های آزمایشی بر روی تانک های به غنمیت گرفته شده استوارمی گشت . سه تصویر از تایگر به شماره برجک 121 ا- جمعی گردان پانزر آبتایلونگ -502 براساس داده های موجود در سوابق ارتش سرخ در جنگ دوم جهانی ، در 17 ژانویه 1943 یک دستگاه تاتک تایگر به شماره برجک 121 ( شماره سریال تولیدی 250004 ) که از نسخه پانزر-6 مارک-ئی جمعی گردان تانک سنگین پانزرآبتایلونگ 502/1 محسوب می شد ، بر اثر آتش متقابل ، در بخش پیشرانه دچار مشکل گردید و پس از نقص در کارکرد رادیاتور ، در نزدیکی لنینگراد متوقف و سپس بحال خود رها گردید . این تانک بزودی توسط عناصر اطلاعاتی ارتش سره کشف و بسرعت به میدان تیر زرهی ارتش در کوبینکا ( محل فعلی مشهورترین موزه زرهی دنیا که در خارج از مسکو قرار دارد ) منتقل گردید . بدین ترتیب ، کوبینکا به محلی برای آزمایش میزان حفاظت زرهی تایگر و بررسی نقاط قوت و ضعف آن تبدیل گردید . تایگر به غنمیت گرفته شده توسط ارتش سرخ - 1943 اما این روند بدین جا ختم نشد ، چرا که در 17 ژانویه 1943 یک دستگاه تایگر به شماره برجک 100 ( شماره سریال 250009) در همان محور قبلی ، بدلیل خارج شدن از جاده و فروافتادن در یک گودال ، متوقف شده و امکان خروج از آن را نداشت ، به همین دلیل از سوی خدمه خود رها گردید تا بدست روسها بیافتد . ارتش سرخ نیز بسرعت این غنمیت بادآورده با ابتدا به پارک گورگی در مسکو منتقل نمود تا در کنار سایر تجهیزات به غنمیت گرفته شده از ورماخت ، در معرض دید عموم قرارگیرد . همزمان ، تایگر121 نیز که به تازگی آزمایش های مربوط به تستهای ارتش سرخ را پشت سر گذاشته بود نیز در معرض نمایش عمومی قرار گرفت تا مردم شوروی از اینکه مهمات ضد زره روسی می تواند به درون زره این غول های فلزی نفوذ کند ، اطمینان حاصل کنند . این دوتانک تا سال 1948 که تحت بررسی و آزمایش های مستمر قرار داشتند ، در خدمت باقی ماندند . علاوه براین ، داده های موجود از اسناد ارتش شوروی نشان می دهد که حداقل دو دستگاه تایگر دیگر نیز در همان روز موصوف کشف شدند که یکی بعنوان منبعی برای قطعات یدکی استفاده گردید و دیگری نیز به منظور شناخت قابلیتهای حفاظت زرهی آن ، بُرش داده شد تا برای آزمایش های بعدی ارتش آماده شود . https://www.aparat.com/v/E9USt درآنسوی اقیانوس ، وزارت جنگ بریتانیا با علم به اینکه واحدهای زرهی متفقین غربی ، دیر یا زود با این هیولای آلمانی روبرو خواهند شد ، به محض دسترسی به اطلاعات تایگرهای آلمانی ، که در اواخر سال 1942 یا اوایل سال 1943 رخ داد ، ابتدا داده های موجود را برای بررسی به بخش دهم از اطلاعات نظامی (MI10) که مسئولیت تجزیه و تحلیل تسلیحات کشورهای دشمن درطول جنگ دوم جهانی را برعهده داشت ، ارسال نمود در حالی که این بخش بطور همزمان تلاش می نمود تا با استفاده از منابع خارج از اتحاد شوروی نیز ، تهدید تایگر را بصورت کامل تری روشن نماید . ژنرال اندرو مک نوتن با توجه به این مسئولیت بخش دهم از اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا ، بررسی فنی تسلیحات دشمن را بعنوان ماموریت نخست خود می دید ، تا حد امکان داده های مختلفی را در خصوص این تانک جمع آوری نمود و این مساله ، مدیرین بخش فوق را قادر ساخت تا از این تانک جدید ، نمودارهای مختلفی را تهیه نماید . پس از تکمیل اطلاعات ، این نمودارها در آوریل 1943 به خطوط درگیری ارسال شد ولی داده مشخصی در خصوص نقاط قوت و ضعف این تانک ارائه نگردید ، در حالی که نخستین واحد انگلیسی که این اطلاعات را دریافت نمود ، گردان ششم از هنگ لینکلن شایر بود . مارشال ژوکف در حال بازدید از تایگر به غنیمت گرفته شده آلمانی طبق اسنادی که توسط ارتش انگلیس منتشر شده ، نخستین شایعات درخصوص تانک سنگین جدید آلمانی در تلگرام رمزگذاری شده ای به افسر مسئول در بخش توسعه فناوری زرهی MI10 ارسال گردید . اگر چه این پیام چند اشتباه اختصاری نیز داشت بطوریکه افسر ارسال کننده ، به جای استفاده از عبارت تانک سنگین جدید Panzerkampfwagen V ، از نسخه جدید مورد نظر با عبارت Panzerkampfwagen VI نام برد ، در حالی که مشخصات تانک Neubaufahrzeug ( PzKpfw Nb.Fz.V ) که به سال 1936 رونمایی و در جریان حمله به نروژ به سال 1940 وارد عملیات گردید را در این تلگرام درج نموده بود . درواقع امر ، وقتی این تلگرام نوشته می شود ، ارتش بریتانیا ، هیچ اطلاعاتی در خصوص پانزر-5 ( پانتر ) در اختیار نداشتند ، به همین دلیل فرض می شود که دلیل پرش از پانزر-4 به پانزر-6 بعلت عدم وجود داده های موثق در خصوص پانزر-5 بوده باشد . دراین تلگرام رمز ، چنین آمده بود : در همین زمان ، اداره اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا در اظهارنظری اعلام نمود که گزارش اطلاعاتی منتشر شده در نوامبر 1942 داده های محدودی را در اختیار تحلیگران نظامی قرار داده در حالی که ارسال کننده ، به شکل عجیبی ، از منبع خود نام نبرده بود ، به همین دلیل ، به گزارش اولیه یک ضمیمه با محتوای زیراضافه نمود : ادبیات مورد استفاده در این گزارش نظامی به وضوح نشان می دهد که پدیدارشدن داده های مربوط به تانک جدید ورماخت ، باعث نگرانی در سطوح سرویس اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا شده بود ، به همین دلیل در فوریه 1943 پیامی از بخش دهم اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا به قرارگاه ژنرال مک نوتن در کانادا ارسال شد که درآن اطلاعات دریافت شده در خصوص تانک پانزر-6 مارک ئی ملقب به تایگر آمده بود تایگر به شماره برجک 121 پس ازاین گزارش بود که سپاه آفریقایی آلمان در 11 دسامبر 1942 ، روزنامه نشنال زایتونگ عکسی از تانک تایگر به شماره برجک 142 که جمعی گردان تانک سنگین 501 (پانزرآبتایلونگ 501 ) محسوب می شد ، بحالت پیشروی در بیابان های تونس ( شمال آفریقا ) را به چاپ رساند و بطور طبیعی مشخص شد که این تانک ناشناس وارد صحنه نبرد آفریقای شمالی نیز شده است . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- ادامه دارد ...

با توجه به عدم موضع قاطع ایران نسبت به تحولات اخیر بعید می‌دونم در صورت وقوع جنگ اقدامی انجام بده . حداکثر اقدامش کمک نظامی به ارمنستان خواهد بود . اینقدر قدرت پان‌ترکیسم در داخل زیاد هست که مداخله نظامی ایران را با لابی و بحثهایی مانند شیعیان و... منتفی کنند. وقتی توی ورزشگاه یادگار پرچم ترکیه و آذربایجان به راحتی نمایش داده میشه و شعارهای قومی در ورزشگاه کسی نمی خواد بشنوه ، نتیجه این میشه که تفکر پان‌ترکیسم هر روز بیشتر از دیروز رشد خواهد کرد

استفاده نیروهای ویژه سپاه ایران از تجهیزات آلمانی و رونمایی از زیردریایی بدون سرنشین ایرانی در رژه ی اخیر سپاه ایران در بندرعباس تجهیزات جالبی نشان داده شد. در این رژه قایق‌های تازه‌ساخت از جمله قایق تندرو پدافند هوایی کلاس ذوالفقار به نمایش گذاشته شد . اما پنهان شده در میان بقیه ی وسایل ، یک زیردریایی بدون سرنشین و چیز شگفت‌انگیز دیگری بود "یک وسیله نقلیه پیشران غواصی کوچک (DPV)." وسیله ی کمک غواصی آلمانی: این وسیله ی کمک غواصی یک مدل آلمانی بونکس (Bonex) است . این شبیه به مواردی است که توسط نیروهای ویژه ی دریایی نخبه آلمانی استفاده می شود.(Kampfschwimmer) چگونگی دستیابی ایران به تجهیزات مدرن نیروهای ویژه غربی مشخص نیست. نمونه ایرانی در بالای یک جعبه حمل نظامی نمایش داده شد که نشان می‌دهد خرید غیرنظامی نبوده است. زیردریایی بدون سرنشین ایرانی: این زیر دریایی بدون سرنشین دارای پیشرانه‌های دیزلی-الکتریکی است که این وسیله را به بهترین صورت با رده ی زیردریایی های بزرگ بدون خدمه (XLUUV) مطابق میکند. بنابراین به طور ضعیفی با بوئینگ Orca XLUUV نیروی دریایی ایالات متحده قابل مقایسه است. با این حال، به وضوح کمتر پیچیده است و در یک وضعیت توسعه اولیه قرار دارد. مدل ایرانی به احتمال زیاد ارزانتر است! _____________________________ تلخیص و ترجمه از mehdipersian برای میلیتاری _____________________________ منبع: http://www.hisutton.com/Iranian-XLUUV-submarine-drone.html http://www.hisutton.com/Iran-IRGC-Bonex-DPV.html

با اوضاعی که رژیم صهیونیستی خصوصا در چند هفته اخیر داره (مشکلات داخلی و توافق ایران و عربستان و آرامش نسبی منطقه) هیچ بعید نیست بخواد که در منطقه شمال غرب ایران ماجرای جدیدی ایجاد کنه. عملا رژیم باکو هم مطیع و به شکل واضحی تحت تاثیرات و نفوذ رژیم صهیونیستی است و هیچ بعید نیست طرحی تحمیل شده را ( البته با تحمیق سران باکو و جلو انداختنشون ) به مرحله اجرا بزاره. ترکیه هم بیشتر درگیر مشکلات داخلی خودش هست و البته برای اردوغان هم شاید نتایج یک جنگ جدید و ژست کمک به رژیم باکو بد نباشه. همانطور که بارها گفته شده مهمترین مشکل ما ارمنستان خودش هست با سران کاملا بی بخار اگر نگیم خائن. حتما باید طرح هایی برای هر سناریویی آماده داشته باشیم. هرچند همه طرح ها به شدت حساس خواهند بود و رژیم باکو هم نهایت خباثت خودش را با صهیونیستها برای انتقال مشکلاتی به داخل کشور خواهد داشت. ولی عنوان این جنگ حمله به منافع و تمامیت ارضی ایران هست و نه صرفا مثل جنگ قره باغ که تبلیغ میکردند جنگ مسلمان و مسیحی و منافع حکومت باکو و ارمنی ها. اصولا بعید میدونم قصدی برای اشغال استان یا منطقه بزرگی باشه در این مرحله. هدف دو چیز خواهد بود: یک اشغال وسیع و سپس عقب نشینی ( با چانه زنی سر دالان قره باغ کوهستانی) و حفظ دالانی در امتداد ارس. یک اشغال سریع و در امتداد ارس فقط به شکل دالانی طویل. مهمترین برنامه برای ایران با توجه به عوارض کوهستانی که تنها مسیر سهل و ساده به نخجوان را همون دالان در امتداد ارس میکنه حضور و مراقبت از این امتداد مرز هست حتی در خاک ارمنستان. یعنی باید هر لحظه آمادگی داشت در صورت ورود نیروهای باکو از سمت نخجوان و سمت باکو، بلافاصله وسط کریدور شده و مرز را قطع کنند تا هر جایی که امکان دور زدن وجود داره. احتمالش وجود داره که رژیم باکو مناطقی را تصرف کنه و بعدش برای عقب نشنیی دولت ارمنستان را وادار کنه درخواست خروج نیروهای ایران را از دالان امتداد ارس بده، باید برای هر شرایطی آماده بود. پ ن: اصولا عکس های ماهواره ای رصد بشه و ساخت و سازها در امتداد مرز ارمنستان در نقاط تازه تصرف شده و سمت دیگر مرز ایران مشاهده بشه معلوم هست که برنامه ای برای آینده این مرزها دارند و مسئله به همین سادگی نیست. برای همین ایران هم به شدت باید زیرساختهاش را در امتداد مرز ارس در هر شکل مورد نیاز تقویت و تجهیز کنه. از جمله فرودگاه و زیرساختهای نظامی و البته اقتصادی و امنیتی.

به نام خدا ANKA-3 پهپاد رزمی ترکیه فقط 1 روز پس از آنکه جنگنده ی پنهان کار بومی ترکیه قبل از ارائه رسمی به طور کامل دیده شد، یک هواپیمای جنگنده جاه طلبانه دیگر از ترکیه ظاهر شده است. ANKA-3 MIUS (که مخفف عبارت National Unmanned Combat Aerial Vehicle System در زبان ترکی است) صنایع هواپیماسازی ترکیه (TAI) یک هواپیمای بدون سرنشین رزمی بال پرنده (UCAV) با قابلیت پنهان کاری است. این هواپیما تقریباً به اندازه یک جنگنده سبک است و به عنوان یک پلت فرم قابل بقا، با مداومت نسبتاً طولانی مدت، حمله، نظارت و جنگ الکترونیک طراحی شده است. همچنین گفته می شود که سرکوب و انهدام پدافند هوایی دشمن یکی از نقش های کلیدی در نظر گرفته شده برای ANKA-3 است. تصور می‌شود که ANKA-3 برای همکاری با جنگنده رادارگریز سرنشین دار ترکیه TF-X در برنامه‌های خاص ماموریتی در نظر گرفته شده است. ANKA-3، که از راه هواپیما های بدون سرنشین بسیار متنوع و پیشرفته ترکیه، از جمله خانواده معروف Bayraktar TB2 پیروی می کند، دارای نقاط سخت خارجی برای مهمات و سوخت، و همچنین جایگاه های تسلیحات داخلی است. این پهپاد از یک موتور توربوفن نیرو می گیرد. معاون رئیس جمهور ترکیه، Fuat Oktay، در یک سخنرانی مربوط به بودجه در دسامبر 2022 در مورد انکا-3 اظهار داشت: "ANKA-3 با موتور جت و سرعت خود، ظرفیت بار بالا و ساختار بدون دم که تقریباً در رادار قابل مشاهده نیست، صفحه جدیدی را در زمینه پهپادها باز خواهد کرد. امیدوارم سال آینده به اشتراک گذاری خبرهای خوب پروژه ANKA-3 MIUS با ملت خود ادامه دهیم." اخیراً گزارش شده است که این پهپاد می تواند پروازهای آزمایشی خود را از ماه آوریل آغاز کند، اما برنامه زمانی برای اولین پرواز آن دقیقاً مشخص نیست. به هر حال به زودی باید منتظر آزمایش تاکسی باشیم. این هواپیما دارای یک ورودی هوای پشتی دندانه دار و همچنین یک ورودی کمکی در قسمت بالا و عقب، نزدیک خروجی موتور است که به نظر می رسد از نوع معمولی و گرد باشد. روی این ورودی کمکی یک آنتن هوایی کوچک و یک آنتن conformal (نوعی آنتن آرایه فازی) دیگر دیده می شود. 2 لوله پیتوت بزرگ در امتداد لبه های جلویی آن نصب شده اند و 1 لوله پیتوت دیگردر امتداد دماغه پهپاد دیده می شود. به طور کلی، این پیکربندی آزمایشی برای هواپیماهای نوع UCAV بال پرواز غیر معمول نیست. چیزی که به نظر می رسد یک جفت مخزن سوخت یا اشکالی از اسلحه باشد، در زیر بال های آنکا دیده می شود. به نظر می رسد که یک پوشش مستطیلی منسجم بزرگ و یک صفحه گرد در جلوی آن، بافت متفاوتی نسبت به بقیه بدنه هواپیما دارد. دلیل این تفاوت دقیقا مشخص نیست، اما یک احتمال این است که این صفحات برای پوشش آرایه های آنتن هستند. طرح کلی پهپاد شبیه به X-45C بوئینگ و Dassault nEURon است، اگرچه به طور کلی ظرافت های کمتری دارد. Dassault nEURon باید بگوییم که شاید پهپادهای بال پرنده رادارگریز بیشتر از انواع دیگر هواپیماها، در فرآیند آزمایش به طور قابل توجهی تکامل می یابند. در ابتدا، پنهان کاری برای آزمایش موفقیت آمیز پرواز و سایر آزمایش‌ های اولیه ضروری نیست، بنابراین در نسخه های بعدی به مواردی مانند دریچه های اضافی، آنتن، لوله های پیتوت، اصلاح سطح بدنه هواپیما و به ویژه خروجی موتور پرداخته می شود. اگزوز، به طور خاص، یکی از سخت‌ترین اجزای یک هواپیمای پنهان کار است، بنابراین می توان از اگزوز ساده برای آزمایش اولیه استفاده کرد. همانطور که پیش بینی می شد، دقیقاً این موضوع را در پهپاد رزمی Okhotnik-B روسیه نیز شاهد بودیم. پس از تکمیل آزمایش‌های اولیه پرواز و آزمایش‌های دیگر، که شامل یک اگزوز با قابلیت مشاهده کم، و بسیاری از اصلاحات دیگر می شد، یک پیکربندی دیگر که بیشتر به تولید و نمایش نزدیک بود پدیدار گشت. Okhotnik-B نکته مهم در اینجا این است که ترکیه در حال کار بر روی ساخت یک پهپاد رزمی بال پرنده رادارگریز است که بیشتر از عملکرد بالا، به رصد پذیری پایین اهمیت می دهد. این پهپاد همتای جالبی برای هواپیمای بدون سرنشین جنگنده مانند Bayraktar Kizilelma است که اخیراً رونمایی شده و در حال آزمایش پرواز است. این دو نوع می‌توانند ترکیبی جذاب از قابلیت‌های جنگ هوایی بدون سرنشین پیشرفته را برای نیروی هوایی ترکیه فراهم کنند و اگر بتوانند توانایی‌ های مورد انتظار را در آزمایش ها ثابت کنند، می توانند مشتریان خارجی را هم به خود جذب کنند.یکی از پهپاد ها یک طرح مفهومی با عملکرد بالا به همراه تعدادی از خصوصات رصد پذیری پایین است. طراحی دیگر کمتر به عملکرد حرکتی فکر می کند، اما طراحان آن برای بقا و پایداری اهمیت زیادی قائل شده اند. Bayraktar Kizilelma در حال حاضر، چین و روسیه به طور کامل از برنامه فعال‌ پهپاد های رزمی بال پرنده خود پرده برداشته اند - چین انواع مختلفی را در دست توسعه دارد. از سوی دیگر، ایالات متحده تحت توسعه بودن چنین برنامه ای را اعلام نکرده است. در عوض، تمرکز خود را بر روی هواپیماهای تیمی مشترک گذاشته است که عمدتاً یا بسیار مقرون به صرفه اند یا عملکرد بالاتری دارند. از سویی، صنایع به یک UCAV سنتی تر به عنوان گزینه ای برای اکوسیستم جنگ هوایی بدون سرنشین نیروی هوایی ایالات متحده در آینده اشاره کرده اند، اما هیچ نشانه ای وجود ندارد که سرویس این مسیر را طی کند. البته، ما نمی دانیم در اسناد طبقه بندی شده چه می گذرد، اما در این مرحله، یک UCAV سنتی مشکل ساز خواهد بود، زیرا تنها نشان دهنده یک فعالیت تحقیق و توسعه ای یا یک قابلیت عملیاتی با چگالی بسیار پایین است. واقعیت این است که مناسب بودن یک UCAV بال پرنده 20 سال پیش ثابت شد و به نظر می رسید که بزرگترین انقلاب در نبردهای هوایی از زمان فناوری رادارگریز یا حتی شاید موتور جت باشد. پس از این که به نظر می رسید این هواپیماها یک عنصر اصلی در آینده نزدیک نیروی هوایی ایالات متحده باشند، کاملاً از دید ناپدید شدند. حتی هر گونه اشاره ای به این کلاس از هواپیماهای بدون سرنشین تقریباً از تمام اسناد و نکات صحبت نیروی هوایی ایالات متحده پاک شد. نیروی دریایی ایالات متحده آزمایش‌ های پهپاد مبتنی بر کشتی حامل X-47B را انجام داد که بسیار موفقیت آمیز بود، اما این طرح نیز به طرز شگفت انگیزی رها شد. در عوض، نیروی دریایی به دنبال سوخترسان بدون سرنشین مبتنی بر ناوهای حامل MQ-25 Stingray رفت که بسیار جاه طلبی کمتری داشت. MQ-25 Stingray در حالی که نیروی هوایی ایالات متحده ممکن است در آینده یک UCAV سنتی را در تعدادی قابل توجه دریافت کند، به راحتی می توان استدلال کرد که این اتفاق سال ها دیر شده است و این اشتباه آسیب جدی به برتری نبرد هوایی پنتاگون وارد کرده است. صرف نظر از این، ترکیه به وضوح منتظر تحقق نتیجه هواپیمای بدون سرنشین خود نیست، و این کشور ابتکار هواپیماهای جنگی بومی خود را به پیش می برد. هواپیمای دیگری که دیروز روی آسفالت کارخانه TAI در آنکارا مشاهده شد، جت آموزشی پیشرفته HÜRJET این کشور بود که می تواند قابلیت های یک جنگنده سبک را نیز فراهم کند. همچنین قرار است این هواپیما اولین هواپیمای مافوق صوت تولید شده در ترکیه باشد. HÜRJET این چهار هواپیما (TF-X، ANKA-3، Bayraktar Kizilelma و HÜRJET) در کنار هم نشان دهنده عصر جدیدی از نویدبخشی برای صنعت هوافضای ترکیه و قابلیت‌های تاکتیکی بازوی هوایی آن است. با این حال، تحقق این وعده داستان کاملاً متفاوتی است. همه این پروژه ها به صورت جداگانه می توانند با مشکلات احتمالی مواجه شوند. موانع بزرگی در هر مرحله وجود دارد و این موضوع فقط در مورد بدنه هواپیما نیست. توسعه نرم‌افزار و یکپارچه سازی زیرسیستم ها از بزرگترین چالش ها هستند. برای انواع پنهان کار، همه چیز، از خطا های حسگرهای رهگیری و ارتباطات پیشرفته گرفته تا پوشش های جاذب رادار و تمام فرآیندهایی که با آن عوامل همراه است، باید در سطح عملیاتی توسعه و تحقق یابد. حتی هواپیماهای با اثر کاهش یافته (نه هواپیماهای سطح بالا و با قابلیت رصد پذیری پایین) باید بر برخی از این مسائل غلبه کنند. دسترسی به فناوری موتور یکی دیگر از مسائل بالقوه است. اما اگر ترکیه بتواند این هواپیماها را به قابلیت های واقعی اش نزدیک کند، یک دستاورد بزرگ خواهد بود. منبع

بالگرد های میل 17 و میل 171 ایرانی: Mil Mi 17 Mil Mi 171 بالگرد های میل 17 و میل 171 در واقع نسخه های بالگرد میل 8 هستند و به تعداد حدود 50 عدد در دهه ی 70 شمسی خریداری شدند و در خدمت سپاه و نیروی انتظامی و هلال احمر در ایران فعالیت میکنند. تعدادی از این بالگرد ها در ایران مسلح نیز شده اند:

بالستیک فجر ۴CL هواپرتاب: سال 97 راکت زمین پرتاب هدایت ترکیبی فجر F۴CL رونمایی شد. در سال 99 هم مشخص شد قبلا سوخو 22 های سپاه به نوع هواپایه ی این راکت مجهز شده اند. سرعت نهایی راکت های سری فجر در حالت زمین پرتاب در حدود ۱۱۰۰ متر بر ثانیه است که چیزی در حدود ۳.۲ ماخ محاسبه می شود. مشخصا در زمان پرتاب از یک پرنده همچون سوخو ۲۲، موشک با افزایش سرعت رو به رو بوده و می توان رسیدن سرعت به حدود ۴ ماخ را به راحتی برای این راکت (موشک) در وضعیت هوا پرتاب تخمین زد. در بحث برد با توجه به مدل های قبلی این سری می توان بردی بین ۸۰ تا ۱۰۰ کیلومتر را برای مدل زمین پرتاب این خانواده در نظر گرفت. حال در زمان پرتاب از یک هواپیما و بسته به شرایطی مثل ارتفاع و سرعت پرنده حامل در زمان پرتاب می توان این برد را و در عین حال شتاب راکت را افزایش داد.

سلام - تبریک به مناسبت 8000 پست و 9 سال حضور در میلیتاری ، ایجاد یک تاپیک جدید به این دلیل ابتکار جالبی است .

آمادگی برای تولید انبوه ؟!!! تحویل نمونه دوم جت آموزشی یاسین در طول حداقل دو دهه گذشته ، صنایع هوانوردی ایران ، برنامه های مختلفی را برای تولید یک جت رزمی- آموزشی بومی در دستور کار خود قرارداده بود که درنهایت در مارس 2023 ، نمونه دوم و به گفته مقامات نیروی هوایی ایران ، نمونه معیار جت یاسین رونمایی گردید . به تنهایی و بر روی پاهای خود دراواخردهه نخست قرن بیست و یکم ، یعنی از میانه های سال 2010 نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران تصمیم گرفت برای پاسخ به نیازمندی های روزافزون این نیرو به یک جت آموزشی پایه ، با علم به عدم توانایی خرید چنین تجهیزاتی از شرکتهای اصلی سازنده این سامانه های هوایی ، یک نسخه بومی از چنین هواگردهایی را توسعه دهد . در این میان ، اگر چه ناوگان عملیاتی این نیرو همچنان پاسخگوی نیازمندی ها به نسبت می بود و امکان آموزش خلبانان را فراهم می نمود ولی فناوری این هواگردها بتدریج قدیمی می شد و نیازمند بروزرسانی گسترده بود ، در نتیجه ، طراحی یک برنامه بومی در اولویت قرار گرفت . بدین ترتیب ، از اوایل سال 2009 ، سازمان صنایع هوانوردی ایران ( IAIO) نیازمندی های نیروی هوایی را در این حوزه دریافت نمود و سنک بنای اولیه را دراین زمینه بنا نهاد . این هواگرد جدید که کوثر-88 نام گرفته بود ( برگرفته از سوره مبارکه یکصد و هشتم قرآن کریم .م ) قرار بود در چند سال آینده بتدریج توسعه پیدا کند . بااین حال روند شکل گیری پیکربندی این هواگرد جدید تا تابستان سال 2014 بطول انجامید و پس از تولید نسخه یک به یک در همین سال ، مرحله آزمایش های آیرودینامیکی ، سازه ای آغاز گردید تا پس از حل مشکلات احتمالی ، برنامه برای تولید نمونه پروازی ادامه پیدا کند . اگرچه این روند بدلایل مختلف با کُندی پیشرفت می نمود ، اما در اواخر سال 2015 مراحل ساخت اولین نمونه در تاسیسات اصفهان آغاز شد و درنهایت ، بهار سال 2017 شاهد اتمام مراحل مونتاژ بود و متعاقب آن ، در پائیز سال 2018 آزمایش های اولیه ای که بیشتر در حوزه خزش روی باند می بود ، در دستور کارقرار گرفت . در این میان ، براساس اطلاعاتی که به شکل غیر رسمی در رسانه ها پدیدار می شد ، آزمایش های زمینی برخی مشکلات اساسی را پدیدار نمود تا زمان اولین پرواز این هواگرد به تاخیر بیافتد ،در حالی که با پیشرفت پروژه ، نام آن نیز تغییر پیدا کرده و به "یاسین" ( برگرفته از سوره مبارکه سی و ششم قرآن کریم .م ) تغییر پیدا نمود ، که ازاین مرحله به بعد ، کل برنامه وارد دوره جدیدی گردید . طبق اطلاعات منتشر شده در رسانه های ایرانی ، آزمایش های پروازی این هواگرد جدید در پایگاه سوم شکاری نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ( پایگاه هوایی شهید نوژه ) انجام می شد و نهایتاً به شکل رسمی ، در 17 اکتبر 2019 اولین پرواز این هواگرد ثبت گردید . دومین فروند ، نمونه معیار برای تولید : با توجه به ثبت اولین پرواز یاسین و ادامه آن ، می شود تحلیل نمود که برنامه تولید یاسین به احتمال بسیار زیاد ، شکل نهایی خود را گرفته در نتیجه ، تولید نمونه دوم که به نوعی استاندارد برای تولید انبوه این هواگرد است ، آغاز شد . براساس گزارش های موجود ، نمونه دوم یاسین ، تفاوت های نسبی را نسبت به نمونه نخست بخود می بیند . اگر این مساله بعنوان یک مبناء برای تحلیل قرار گرفته و داده های منتشره از سوی وزارت دفاع و سازمان صنعتی هوانوردی ایران نیز در کنار آن قرار داده شود ،این هواگرد در آینده نزدیک در خط تولید انبوه قرارخواهد گرفت . برای نیل به این هدف ، کارگاه های این شرکت ایرانی در حال تجهیز به سامانه های لازم هستند تا روند تولید قطعات و زیرمجموعه های مورد نیاز را آغاز کنند . درصورتی که این روند بدون وقفه ادامه پیدا کند ، در زمانی که هنوز اعلام نشده ، می بایست شاهد اولین پرواز نمونه دوم نیز بود ولی با توجه به اینکه این روند برای نیروی هوایی ایران از اهمیت بسار زیادی برخوردار است ، احتمالا یک برنامه با اولویت بالا محسوب شده و می توان پیش بینی نمود که تولید فروندهای بعدی صورت پذیرد . https://www.aparat.com/v/XZIEl آینده : علیرغم امیدواری های اولیه ، زمان واقعی شروع تولید انبوه این هواگرد مشخص نشده ولی اگر این امر محقق شود ، نیروی هوایی ایران احتمالا امیدوار است که سری نخست این جتهای دومنظوره راطی چند سال آینده تحویل گیرد . در همین راستا برخی تحلیلگران نظامی معتقدند که نیروی هوایی ایران برای بروزرسانی ناوگان آموزشی خود حداقل به 50 تا 60 فروند هواگرد نیاز دارد و اگرچه تولید این تعداد نیازمند زمان بسیار طولانی است ولی میتواند کمک بسیار بزرگی به منظور آموزش خلبانان جدید و مهمتر از آن ، حفظ آمادگی حرفه ای خلبانان این نیرو باشد . براساس داده های موجود ناوگان آموزشی عملیاتی نیروی هوایی ایران ، از چند اسکادران تشکیل شده که همگی به هواگردهای آمریکایی مجهز هستند که پنج دهه پیش خریداری شده و اگر چه هنوز فعال هستند ، اما پاسخگوی نیازهای روز این نیرو نبوده و باید جایگزین شوند . در نتیجه اگر تولید یاسین محقق شود ، به نیروهای مسلح ایران ، این توانمندی را می دهد که تجهیزات قدیمی را بتدریج از رده عملیاتی حذف و مهم تر از آن ، نسل جدیدی از خلبانان را برای مواجه با تهدیدات ، آموزش دهد . ویژگی های فنی : کوثر-88 /یاسین ، یک هواگرد دو منظوره آموزشی –رزمی است که برای تربیت خدمه هوایی برای نیروی هوایی ایران و همچنین اجرای ماموریت های پشتیبانی نزدیک سبک طراحی شده و اگر چه هنوز قابلیتهای رزمی برای آن تعریف نگردیده ولی مقامات ایرانی مدعی هستند که امکان تبدیل این هواگرد به نسخه مسلح شده نیز وجود دارد .بلحاظ آیرودینامیکی ، یاسین یک هواگرد با الگوی متعارف بود که از یک بدنه کشیده بهره می برد که بخش اعظم آن را کابین دو سرنشینه آن تشکیل می دهد . در طرفین بدنه ، ورودی های هوای پیشرانه و درانتهای آن نیز خروجی موتور قرار دارد . درازای یاسین به 12 متر می رسد ، در حالی که فاصله دوسربال آن نیز حدود 10.4 متر است . وزن خالی آن حدود 3.9 تن و حداکثر وزن آن هنگان برخاست حدود 6.6 تن ارزیابی شده . این هواگرد از دو پیشرانه توربوجت با نام ایرانی " اوج" استفاده می کند که گفته میشود نسخه اصلاح شده ای از پیشرانه جنرال الکتریک جی-85 است . طبق اطلاعات موجود از منابع داخلی ایران ، رانش این موتور چیزی بیش از 2250 پاوند بدون پس سوز بوده که یاسین را قادرمی سازد تا به سرعتی درحدود 1.4 ماخ در یک برد 1200 کیلومتری و سقف پرواز 11 هزارمتر برسد . یاسین ، بدلیل فلسفه طراحی اولیه خود بعنوان یک هواگرد آموزشی ، دو سرنشینه بوده و هر دوکابین ، به مجموعه ای از اویونیک و تجهیزات پروازی مجهز است ،در حالی که گفته می شود مجموعه صندلی پران های این هواگرد به شکل بومی و با استفاده از کمک های فنی روسیه توسعه پیدا کرده است .اگر این تحلیل که یاسین یک جت آموزشی پیشرفته برای نیروی هوایی ایران است را بعنوان یک فرض اولیه در اختیار داشته باشیم ، با توجه به اینکه این نیرو به احتمال بسیار زیاد در آینده ممکن است جنگنده های سوخو-30 و سوخو-35 را دریافت کند ، احتمالا نسل جدید خلبانان نیروی هوایی ایران ، با این هواگرد آموزشی تربیت خواهند شد . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. بن پایه

امیر سرتیپ شهرام: با کمترین هزینه برد باور ۳۷۳ به بیش از ۳۰۰ کیلومتر رسید. فرمول انهدام اهداف توسط باور ۳۷۳ در فاصله ۳۸۰ کیلومتری را داریم. باور ۳۷۳ در مدت زمان کمی آماده جنگ می‌شود. باور 373 برای ایران بهتر از s 400 است. قطعات پرمصرف را از باور ۳۷۳ حذف می‌کنیم. اپراتوری سامانه باور ۳۷۳ را آسان کردیم. شبیه‌ساز سامانه باور ۳۷۳ تولید شده است. ادامه +مصاحبه ی کامل: https://www.mashreghnews.ir/news/1473101/برد-باور-۳۷۳-با-کمترین-هزینه-به-بیش-از-۳۰۰-کیلومتر-رسید-این

پرتاب وانتی! این نوع پرتاب بدون باند برای حملات غافلگیرکنند بسیار مناسب هست.

چند تصویر از قطعات یاسین:

همون طور که دوستان فرمودند تغییر ورودی موتور و تا حدی کوچکتر شدنش البته بیشتر کردن فاصله دهانه ورودی نسبت به کنار بدنه که در نمونه اولیه تقریبا چسبیده بود احتمالا دلیل آئرودینامیکی داره و شاید بحث فراصوت باشه خروجی موتور هم تغییر کرده و قطعه ایی به انتهای موتور افزوده شده (به نظر نمیرسه پس سوز باشه .شاید موتور دیگری در نظر گرفته شده) جای آنتن عوض شده و به سمت کانوپی رفته در قسمت بالای سکان عمودی یک قطعه اضافه شده و در قسمت پایین منتهی به دم هواپیما با یک شیب به سمت بالا رفته که در نمونه اولیه کاملا صاف بود.

اولین و دومین هواپیمای یاسین: قرار هست دومین نمونه ی یاسین تولید انبوه بشود و نمونه ی اول آزمایشی بوده. در نمونه ی دوم بومی سازی زیر سامانه های عمده مانند صندلی پران، اویونیک ، موتور و ارابه های فرود انجام شده و مخزن اضافی سوخت و رادارهواشناسی و توانایی ثبت داده های پروازی هم اضافه شده. موتور یاسین هم فعلا نسل دوم موتور اوج هست و بعد قرار هست موتور توربوفن نصب بشود.

تفاوت فروند اول و دوم ( به نقل از گزارش تسنیم) فروند اول با پرواز خود طراحی آیرودینامیکی و معماری سازه ای و دستیابی به فناوری ساخت را محقق نمود و لیکن این فروند که امروز رونمایی شد در ابعاد تخصصی و تاکتیکی نسبت به نمونه قبلی توسعه و تکامل یافته و دستاوردهای مختلفی داشته است. بومی سازی زیر سامانه های عمده مانند صندلی پران، اویونیک کاملا بومی، موتور و ارابه های فرود بخشی از توانمندی های به دست آمده در این فروند می باشد. در برخی اقلام دیگر مانند رادار هواشناسی نصب شده در دماغه هواپیما نیز از توان شرکت های دانش بنیان استفاده شده است. تکنولوژی بال این هواپیما به تکنولوژی بال با تعبیه نصب مخازن سوخت در آن تغییر یافته است.مهم ترین فاکتور در بحث آموزش خلبانی در این فروند پایش دائمی و ثبت داده های پروازی حین و پس از پرواز(نمایش و تحلیل سه بعدی داده های سورتی و پروازی) می‌باشد که یک تحول در بحث آموزش خلبانی است. از لحاظ تخصصی نیز بسیاری از سامانه ها، تست های استاندارد را طی کرده و آزمون های تعدادی از آن ها در این فروند تکمیل می شود. به این جهت این فروند معیار تولید بوده و این فرصت را فراهم کرد که خط تولید آن نیز آغاز به کار کند. متن کامل خبر

اولین تصاویر از نمونه معیار تولید جت یاسین و برخی تغییرات در ظاهر پرنده نسبت به نسخه اول کیفیت مناسب بدنه تغییراتی در ورودی هوای موتور تغییرات در کانوپی و تکمیل بودن هر دو کابین نسبت به نسخه اول ارابه های فرود جمع شونده و قرار گیری ارابه جلو دقیقا در مرکز بدنه برخلاف نسخه اول

نمونه معیار تولید جت یاسین با حضور وزیر دفاع رونمایی و خط تولید آن افتتاح شد https://media.farsnews.ir/Uploaded/Files/Images/1401/12/20/14011220000161_Test_NewPhotoFree.jpg به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری فارس، مراسم افتتاح سالن تولید و رونمایی از نخستین نمونه فروندِ تولید معیار و عملیاتی جت آموزش پیشرفته یاسین صبح امروز(شنبه ۲۰ اسفندماه) با حضور امیر سرتیپ محمدرضا آشتیانی وزیر دفاع و امیر خلبان حمید واحدی فرمانده نیروی هوایی ارتش انجام شد. آموزش خلبانی از جمله آموزش‌های سطح بالا و پیچیده‌ای است که هر کشوری توان انجام آن را ندارد. جمهوری اسلامی ایران در حوزه‌های دانش و فناوری موفق به رسیدن به یافته‌های آموزش در سطح استانداردهای جهانی شده است و خلبانی به عنوان یک حوزه آموزشی ترکیبی از این قاعده مستثنی نیست. در بیان تفاوت نمونه های اول و‌ دوم هواپیمای یاسین باید گفت؛ فروند اول با پرواز خود طراحی آیرودینامیکی و معماری سازه ای و دستیابی به فناوری ساخت را محقق نمود و لیکن این فروند که امروز رونمایی شد در ابعاد تخصصی و تاکتیکی نسبت به نمونه قبلی توسعه و تکامل یافته و دستاوردهای مختلفی داشته است. همچنین، بومی‌سازی زیر سامانه‌های عمده مانند صندلی پران، اویونیک کاملا بومی، موتور و ارابه های فرود بخشی از توانمندی‌های به دست آمده در این فروند است. https://media.farsnews.ir/Uploaded/Files/Images/1401/12/20/14011220000118_Test_PhotoN.jpg منبع

چقدر زود آرزوها برآورده میشه سامانه ی نواب روی قایق تندرو

تانک های ناشناخته پادشاهی زاهد!! بخش چهارم...تانک M2020 تانک اصلی میدان نبرد جدید کره شمالی که از خیابان کیم ایل سونگ می گذرد. توسعه : متاسفانه هنوز اطلاعات زیادی در مورد این تانک در دست نیست.ارتش خلق کره (KPA) هنوز به طور رسمی تانک جدید را معرفی نکرده یا نام دقیقی را مانند بقیه خودروهای زرادخانه خود به دلیل استراتژی کره شمالی مبنی بر فاش نکردن جزئیات در مورد آن، ارائه نکرده است. با این حال، این یک طراحی تقریباً کاملاً جدید است که به نظر می رسد اشتراکات کمی با MBT های قبلی توسعه یافته در کره شمالی داشته باشد. همچنین این اولین تانکی است که پس از معرفی Songun-Ho در یک رژه در همان مکان در سال 2010 ساخته شده است. طراحی تانک جدید کره شمالی در نگاه اول یادآور MBT های استاندارد غربی است که به طور قابل توجهی از تانک های قبلی تولید شده در کره شمالی متمایز شده است. تانک های قبلی به طور کلی،در مقایسه با MBTهای غربی از اندازه کوچک‌تری برخوردارند که مهمترین دلیل آن را می توان کاهش هزینه ها و همچنین برای حمل و نقل ساده تر از طریق راه آهن و هواپیما دانست، در حالی که MBTهای ناتو معمولا گران تر و بزرگتر هستند و راحتی بیشتری را برای خدمه فراهم می کنند. استتار سه رنگ ماسه ای روشن، زرد و قهوه ای روشن نیز برای تانک های کره شمالی بسیار غیرمعمول است، که یادآور الگوهای استتار استفاده شده بر روی خودروهای زرهی در طی عملیات طوفان صحرا در سال 1990 است. اخیراً، زره ای های کره شمالی با استتار استاندارد شبیه به روسی و سه استتار قهوه ای و خاکی روی پایه سبز نیز به نمایش درامده اند. با این حال، تجزیه و تحلیل دقیق تانک نشان می دهد که در واقعیت، همه چیز آنطور که به نظر می رسد نیست. بدنه : بدنه تانک جدید کاملاً متفاوت از MBT های قبلی کره شمالی است و بسیار شبیه به تانک T-14 آرماتا، مدرن روسی است که برای اولین بار در رژه هفتادمین سالگرد پیروزی جنگ بزرگ میهنی در 9 می ۲۰۱۵ ارائه شد و در آن راننده در مرکز در جلوی شاسی قرار می گیرد و دارای یک دریچه با دو پریسکوپ است. تانک مانند T-14 دارای هفت چرخ جاده با قطر بزرگ است که توسط یک دامن پلیمری(مشکی رنگی که در تصویر دیده می شود) محافظت می شود. در تانک کره شمالی، دامن پلیمری تقریباً به طور کامل چرخ‌ها را می‌پوشاند و بیشتر وسایل متحرک را پنهان می‌کند. مانند تقریبا تمام MBT های مدرن، چرخ زنجیر در عقب و چرخ بی کار یا هرز در جلو قرار دارد. شنی تانک نیز دارای سبک جدیدی هستند. در واقع، به نظر می رسد که آنها یک نوع لاستیکی دو پین دار از مشتقات غربی هستند، در حالی که در گذشته، این شنی ها تک پین با پین های لاستیکی مانند نمونه های شوروی و چینی بودند. قسمت عقب بدنه توسط زره‌ قفسی محافظت می‌شود. این نوع زره که از کناره‌های محفظه موتور محافظت می‌کند، اغلب در خودروهای نظامی مدرن استفاده می‌شود و در برابر سلاح‌های ضد تانک پیاده نظام با کلاهک‌های HEAT ، مانند RPG-7 حفاظت ایجاد می‌کند. در سمت چپ، مانند تی ۱۴ زره قفسی دارای سوراخی برای دسترسی به صدا خفه کن است،تنها تفاوت بین این دو تانک این است که در T-14، دو صدا خفه کن، یکی در هر طرف وجود دارد. شباهت های بدنه T-14(بالا) و بدنه MBT جدید کره شمالی(پائین) آشکار است. در فیلم های رژه در نقطه ای یکی از تانک ها از روی دوربین رد می شود و مشاهده می شود که تانک دارای سیستم تعلیق میله پیچشی می باشد. عقب خودرو نیز یادآور T-14 است که از قسمت جلو بلندتر است. این احتمالاً برای افزایش فضای موجود در محفظه موتور انجام شده است، احتمالاً به منظور قرار دادن یک نسخه ارتقا یافته از موتور 12 سیلندر Songun Ho که طبق تخمین ها، قدرتش از 1000 به 1200 اسب بخار رسیده است. بدیهی است که مشخصاتی مانند حداکثر سرعت، برد یا وزن MBT جدید ناشناخته است. بخش های مختلف تانک تی ۱۴ روسی.یک نگاه گذرا شباهت های تانک جدید کره ای را با این تانک روسی نشان می دهد. برجک : اگر بدنه، درظاهرش ، T-14 ، مدرن ترین MBT در ارتش روسیه را به یاد می آورد، برجک به طور مبهم یادآور M1 Abrams ، ارتش ایالات متحده یا تانک صادراتی MBT-3000 چینی که به عنوان VT-4 شناخته می شود، می باشد. از نظر ساختاری، برجک بسیار متفاوت از برجک آبرامز است. در واقع قسمت پایینی برجک دارای چهار سوراخ برای تعدادی لوله نارنجک انداز است. بنابراین می توان فرض کرد که برجک مانند بسیاری از MBT های مدرن (به عنوان مثال Merkava IV یا Leopard 2) اهنی و مجهز به زره های کامپوزیتی است که روی آن نصب شده است. در نتیجه ساختار درونی آن با ظاهر خارجی متفاوت است. زره برخی از تانک های مدرن مانند M1 Abrams وChallenger 2 از مواد کامپوزیتی ساخته شده است که قابل جدا شدن نیستند. جزئیاتی که به این موضوع اشاره می کند، برجستگی آشکاری است که بین زره شیب دار جلو و سقف، جایی که دو گنبد برای فرمانده و لودر وجود دارد، قابل مشاهده است. M1A2 SEPv2 مجهز به سامانه دفاع فعال تروفی در سمت راست برجک یک تکیه گاه برای دو لوله پرتاب موشک نصب شده است. اینها احتمالاً می توانند یک کپی از موشک های ضد تانک روسیه 9M133 Kornet یا برخی موشک های ضد هوایی را شلیک کنند روی سقف برجک، در سمت راست چیزی شبیه سامانه دید حرارتی مستقل فرمانده وجود دارد، جلوی گنبد فرمانده، سایت دید توپچی و درست زیر آن، یک سیستم تسلیحاتی کنترل از راه دور مسلح به نارنجک خودکار در مرکز وجود دارد. و در سمت چپ گنبد دیگری با پرسکوپ ثابت نیز قرار گرفته است. در بالای توپ یک مسافت یاب لیزری وجود دارد که قبلاً در خودروهای قبلی کره شمالی در آن موقعیت وجود داشت. در سمت چپ آن چیزی شبیه دوربین دید در شب است. همچنین پریسکوپ ثابت دیگری در سمت راست گنبد فرمانده، بادسنج، آنتن رادیویی در سمت راست و در سمت چپ، چیزی که ممکن است شبیه یک حسگر باد باشد وجود دارد. در قسمت عقب، فضایی برای قرار دادن تجهیزات خدمه یا چیز دیگری وجود دارد که دو طرف و پشت برجک را می پوشاند و چهار پرتاب کننده نارنجک انداز های دودزا برای هر طرف وجود دارد. در قسمت عقب و طرفین سه قلاب برای بلند کردن برجک تعبیه شده است. طرحی که سیستم های تانک جدید کره شمالی را نشان می دهد. تسلیحات : ما می‌توانیم استنباط کنیم که سلاح اصلی تانک، مانند سونگون-هو،کپی کره شمالی از توپ ۱۲۵ میلی متری 2A46 روسیه است و نه از توپ 115 میلی متری 2A20 شوروی زیرا که ابعاد توپ آشکارا بزرگتر است و همچنین بعید است که کره شمالی یک توپ نسل قدیم را بر روی خودرویی که به نظر می رسد از نظر فناوری پیشرفته است نصب کرده باشند. از روی تصاویر می توان منطقا فرض کرد که این توپ توانایی شلیک موشک‌های هدایت شونده ضد تانک را برخلاف توپ های ۱۲۵ میلی متری روسی ندارد،زیرا این تانک به موشک انداز خارجی مجهز است، روی لوله توپ ، مانند C1 Ariete یا M1 Abrams، یک MRS (سیستم مرجع دهانه توپ) نصب شده است که به طور مداوم در یک راستا بودن لوله توپ را با دید توپچی بررسی می کند. یک فرض دیگری که می توان مطرح کرد این است که توپ به سیستم لودر خودکار مجهز نیست زیرا در داخل برجک سه خدمه حضور دارند. فرمانده تانک در سمت راست برجک پشت توپچی قرار گرفته است.دلیل آن این است که سامانه دید حرارتی فرمانده و توپچی در سمت راست قرار دارند، مانند C1 Ariete ایتالیایی، جایی که فرمانده پشت توپچی نشسته است و موقعیت های مشابهی از نظر اپتیکی دارند. لودر در سمت چپ برجک قرار دارد و گنبد شخصی خود را بالای سرش دارد. تسلیحات ثانویه متشکل از یک مسلسل کواکسیال، احتمالاً 7.62 میلی متری است که در کنار برجک نصب شده است، و یک نارنجک انداز خودکار روی برجک، احتمالاً کالیبر 40 میلی متر، که از داخل تانک کنترل می شود. موقعیت قرار گیری تجهیزات فرمانده و توپچی در C1 Ariete بسیار شبیه به MBT جدید کره شمالی است. حفاظت : به نظر می رسد این تانک مانند تی ۱۴ دارای زره واکنش گر انفجاری در بخش های جانبی شاسی است و زره های کامپوزیت فاصله دار جلو و کنار برجک را می پوشانند. در مجموع 12 لوله نارنجک انداز در اضلاع پایینی برجک وجود دارد که در گروه های سه تایی، شش عدد در جلو و شش عدد در دو طرفین قرار دارند. این سامانه ها احتمالاً کپی سیستم دفاع فعال افغانیت، تولید روسیه هستند که بر روی تی-14 آرماتا و روی خودروی جنگی سنگین پیاده نظام تی-15 نصب شده است. افغانیت روسی از دو زیرسیستم تشکیل شده است، یک زیرسیستم عمومی متشکل از خمپاره های کوچک نصب شده بر روی سقف برجک، با پوشش 360 درجه، که نارنجک های کوچک را علیه راکت ها و گلوله های تانک شلیک می کند، و یک سیستم ضد موشکی شامل 10 فروند نارنجک انداز ثابت بزرگ (5 عدد در هر طرف) در قسمت پایینی برجک نصب شده است. سیستم حفاظت فعال افغانیت بر روی تی ۱۴ نصب شده است. حداقل چهار رادار که احتمالاً از نوع آرایه اسکن شده الکترونیکی فعال (AESA) هستند، دو مورد روی زره کامپوزیت جلویی و دو تا در طرفین نصب شده اند. اینها برای شناسایی موشک های ورودی به سمت تانک استفاده می شوند، اگر یک موشک توسط رادارها شناسایی شود، سیستم به طور خودکار فعال می شود و یک یا شاید چند نارنجک را در جهت هدف شلیک می کند. همچنین دو دستگاه در طرفین برجک نصب شده است. اینها می‌توانند گیرنده‌های هشدار لیزری باشند که با سایر حسگرها برای سیستم حفاظت فعال استفاده می‌شوند.در صورت صحت این نظر، هدف آنها شناسایی پرتوهای لیزر تابانده شده دشمن است که به سمت تانک نشانه می روند و به طور خودکار نارنجک های دودزا را فعال می کنند تا تانک را پنهان کنند. تصویر دیگری از برجک به وضوح شش نارنجک انداز و دو رادار جلویی سامانه دفاع فعال را نشان می دهد. کره شمالی یکی از عجیب‌ترین کشورهای جهان است این کشور که اغلب پادشاهی گوشه نشین نامیده می شود، در حال حاضر به دلیل آزمایش های هسته ای، تقریباً در سراسر جهان تحت تحریم است. این امر کشور را نه تنها از مزایای اقتصادی ، بلکه از بسیاری از منابع مورد نیاز برای ساخت تانک، از جمله سیستم های تسلیحاتی خارجی و مواد معدنی که این کشور در آن با کمبود مواجه است، تا حد زیادی محروم کرده است. در حالی که کره شمالی راه هایی برای دور زدن این تحریم ها و شرکت در تجارت محدود،از جمله فروش سلاح به کشورهای خارجی پیدا کرده است. کره شمالی یک تولیدکننده بزرگ تسلیحات است و ثابت کرده است که می تواند هزاران MBT، APC، SPG و بسیاری از انواع سلاح های دیگر بسازد. آنها همچنین پیشرفت ها و توسعه های زیادی در طرح های خارجی انجام داده اند. در حالی که واضح است که نسخه های کره شمالی پیشرفت های قطعی نسبت به نسخه های اصلی دارند، نسخه های اصلی معمولاً نیم قرن قدمت دارند.البته هیچ کس،به جز ماشین تبلیغاتی کره شمالی، نمی تواند ادعا کند که خودروهای کره شمالی برتری یا حتی قابل مقایسه با مدرن ترین خودروهای سایر کشورها هستند. علاوه بر این،صنعت الکترونیک کره شمالی در موقعیتی نیست که بتواند سیستم های الکترونیکی گران قیمت و پیچیده و نرم افزارهای مرتبط با آنها را برای MBTهای مدرن تولید کند.حتی برای تولید داخلی نمایشگرهای LCD بسیاری از اجزا و قطعات مستقیما از چین تهیه و سپس در کره شمالی مونتاژ می شود.با توجه به همه این عوامل،بسیار عجیب است که اقتصاد و صنعت نظامی کره شمالی بتواند یک MBT با ویژگی ها و سیستم های قابل مقایسه با نمونه های ساخت ایالات متحده و روسیه طراحی کند و بسازد. سیستم دفاع فعال افغانیت شوروی که MBT جدید کره شمالی در تلاش است از آن تقلید کند، مبتنی بر دهه‌ها تجربه شوروی در این زمینه بود که از اواخر دهه 1970 شروع شد.به طور مشابه، اولین MBT آمریکایی که حفاظت فعال را ارائه کرد M1A2C از سال 2015 است که از سیستم Trophy ساخت اسرائیل استفاده می کند که در سال 2017 وارد خط تولید شد. بسیار بعید است که کره شمالی بتواند این کار را انجام دهد و از یک سیستم بسیار پیشرفته مانند افغانیت تقلید کند.البته این احتمال وجود دارد که کره شمالی این سیستم را از روسیه خریداری کرده باشد، اما هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد روس ها مایل به فروش این سیستم بسیار پیشرفته به کره شمالی هستند.یک منبع وارداتی محتمل‌تر، چین است، که سامانه دفاع فعال بومی خود را توسعه داده است. استدلال های مشابهی را می توان برای تسلیحات کنترل از راه دور جدید MBT کره شمالی، دوربین مادون قرمز پیشرفته، زره های ترکیبی پیشرفته ارائه کرد. بسیار بعید است که کره شمالی بتواند این سیستم ها را به تنهایی توسعه دهد و بسازد. این تنها دو گزینه ممکن را باقی می‌گذارد: یا این سیستم‌ها از خارج به احتمال زیاد از چین خریداری شده‌اند، یا اینکه آنها تجهیزات جعلی‌ ساده‌ای هستند که برای فریب دادن دشمنان به‌کار می‌روند. هیچ راهی برای محققان نظامی برای دسترسی به فناوری کره شمالی وجود ندارد و کره شمالی از انتشار علنی هرگونه اطلاعات در مورد تجهیزات خود خودداری می کند. با توجه به اینکه رژه تنها راه برای مشاهده جدیدترین فناوری نظامی کره شمالی است، باید در نظر داشت که هیچ تضمینی وجود ندارد که سیستم های نشان داده شده عملیاتی یا کاملاً توسعه یافته باشند یا اینکه آنها همه قابلیت های ارائه شده را دارند. اطلاعاتی که می توان از یک رژه به دست آورد سطحی است و اکثر جزئیاتی که برای درک قابلیت های یک سیستم تسلیحاتی مدرن بسیار مهم هستند، غیرقابل دسترس یا مبهم هستند. با وارد شدن به خدمت K2 Black Panther در سال 2014، کره شمالی نیز مجبور شد تانک جدیدی ارائه دهد که بتواند با MBT جدید کره جنوبی کنار بیاید. بنابراین، این می تواند ماکتی برای ترساندن برادران جنوبی آنها باشد و به جهان نشان دهد که آنها می توانند از نظر نظامی با ارتش های توسعه یافته ناتو رقابت کنند. در هر صورت مشخصات این تانک کاملا متفاوت از تانک های قبلی کره شمالی است و نشان می دهد که حتی کره شمالی، شاید با کمک جمهوری خلق چین، قادر به توسعه و ساخت یک MBT مدرن است. جزئیاتی که نباید نادیده گرفته شود این است که 9 مدل ارائه شده در 10 اکتبر 2020 احتمالاً مدل های پیش تولید هستند و در آینده باید منتظر تانک های تولیدی باشیم اگر این خودرو واقعاً قرار است خدمات ارائه کند. تانکی که در اکتبر ۲۰۲۰ در میدان کیم ایل سونگ رژه می رفت،استتاری شبیه به M1 آبرامز آمریکایی دارد. یکی از ۹ تانک نشان داده شده در رژه ۱۰ اکتبر ۲۰۲۲ یکی از ۹ تانک که در رژه ۲۵ آپریل ۲۰۲۲ با استتار سه رنگ جدید شرکت داشت. پایان  مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد.  منابع : https://www.google.com/amp/s/tanks-encyclopedia.com/modern/north_korea/songun-ho-915.php%3famp https://www.google.com/amp/s/tanks-encyclopedia.com/new-north-korean-mbt/amp/

https://www.farsnews.ir/news/14011118000577/پایگاه-هوایی-راهکنشی-عقاب-44-ارتش-رونمایی-شد

احتمالا دوستان قبلا در تاپیک گذاشته باشند یک بدنه هواپیما یا پهپاد با دم v شکل در حال انتقال در بزرگراه های تهران /شبیه پهپاد گلوبال هاوک منبع What Looks Like The Tail Of A Global Hawk Clone Just Appeared On A Truck In Iran

سلام چند تا گزاره : 1 - غیر از همین مورد پهپادی که به شکل سالم به دست اوکراینی ها رسید ، هیچ گزارش رسمی دیگری از طرفین درگیری در مورد حضور مهاجر 6 در جنگ اوکراین وجود ندارد . 2 - حضور یک پهپاد مسلح کامل در آن منطقه و در ارتفاع پایین و روی دریا ، در صورتی که بیشترین ماموریتها معمولا شناسایی و از ارتفاع بالا هستند و ماموریتهای انهدامی در اوکراین تقریبا همیشه با گل شمعدانی صورت گرفته است . 3 - پاک نشدن هیچکدام از علایم و نشانه های سخت افزاری و تجهیزات در یک پهپادی که به منطقه دشمن نفوذ عمقی می کند ( مراجعه کنید به شکل حضور اف 4 های ایران در بمباران داعش در عراق ) و حتی پاک نشدن علایم و شماره سریال روی آن که در روی شاهد ها تجربه ای کاملا برعکس آن از قبل وجود داشت ( تبدیل شدن به گل شمعدانی ) ... یک سوال : چقدر احتمال می دهید که ایران توانایی انجام یک عملیات فریب واقعی با یک نسخه خاص از مهاجر ، برای پوشش منابع اصلی تجهیزات واقعی استفاده شده در مهاجر واقعی را داشته باشد ؟

به نام خدا IAIO Yasir (Yasseer) پهپاد سبک جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) (2014) یسیر هواپیمای بدون سرنشین غیر مسلح مهندسی معکوس شده سبک، مقرون به صرفه و برد بلند ایرانی است که برپایه ی نمونه بوئینگ ScanEagle آمریکایی که در دسامبر سال 2012 وارد حریم هوایی ایران شد، ساخته شده. وقتی که ایرانی ها به فواید آن پی بردند، نمونه ی گرفته شده در طول بازدید فرمانده نیروی هوایی روسیه از ایران به او تقدیم شد. اعتقاد بر این است که Yasir به طور فعال در خدمت نیرو های ایران و حزب الله است و همچنین در طول جنگ داخلی سوریه (2011 تا کنون) هم در این کشور پرواز می کند. ScanEagle اصلی که توسط شرکت Insitu وابسته به Boeing ساخته شده، در ژوئن سال 2002 برای اولین بار پرواز کرد و در سال 2005 به نیرو های آمریکایی معرفی شد (ابتدا به نیروی دریایی ایالات متحده اما پس از آن تمام سرویس ها از آن استفاده می کنند). امروزه کشور های زیادی در سطح جهان از افغانستان و استرالیا تا انگلستان (ScanEagle RM.1) و یمن از این پهپاد استفاده می کنند. نیرو های دریایی جهان از این مدل در کشتی های جنگی خود بهره می برند زیرا این پهپاد توانایی پرتاب (توسط منجنیق) و بازیابی (توسط یک سامانه نسبتا ساده) در دریا را دارد. نیرو های ویژه نیز به این سری علاقه دارند. یسیر 4572 متر ارتفاع پروازی، 200 کیلومتر برد و مداومت 8 ساعته دارد. این پهپاد از منجنیق پرتاب می شود و نیاز به باند فرود آماده ندارد. اپتیک های نصب شده در جلو (دوربین شب/روز کیفیت بالا به همراه تصویربرداری حرارتی) تصاویر را به ایستگاه کنترل زمینی مخابره می کنند تا اطلاعات به روز در دسترس فرماندهان قرار گیرد. نسخه ای انتحاری از این پهپاد با نام رعد 85 نیز ساخته شده است. در هفدهم جولای سال 2016، پهپاد یسیر در بالای آسمان اسرائیل که در حال اجرای رزمایش بود پرواز کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2014 - وضعیت: در خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: سازمان صنایع هوایی ایران (IAIO) (ایران) - کشورهای مصرف کننده: ایران، حزب الله، نیروهای عراق و سوریه - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 1.7 متر - طول بال ها: 3.11 متر - وزن: 16 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 25 کیلوگرم (9 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور پیستونی 2 زمانه متعارف با قدرت بیش از 1.5 اسب بخار که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 145 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4572 متر - برد: 200 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. تجهیزات ماموریتی شامل دوربین - نسخه ها: Yasir (سری پایه) منبع