بسم ا... گربه مکّار

بسم ا... گفته شده وزن موشک ضد زره شفق به شصت کیلوگرم می رسد .. با احتساب توان حمل شش تیر موشک و سامانه های پخش کننده شراره ، شاید حدود 400 کیلوگرم بار روی این پرنده قرار دارد حمل چنین وزنه قابل توجهی با توجه به پیشرانه های قدیمی بل-209 های هوانیروز مقداری عجیب به نظر می رسد مگر اینکه تغییراتی در برخی از اجزاء این بالگرد رخ داده شده باشد.. !!!!!

بسم ا... اسکادهای منهدم شده سوری توسط نیروی هوایی جهود . پس از جنگ دوم خلیج فارس (1990) ، جنگ قره باغ (2020) ، اکنون سوریه (2024) نیروی هوایی 3- نیروی موشکی 0 پی نوشت : البته بازی هنوز تمام نشده ... امید هست که نیروی موشکی یک کامبک بزرگ داشته باشد ...

شفق بهینه دارای وزن ۵۰ کیلوگرم است که ۶ موشک می شود ۳۰۰ کیلوگرم تاو دارای وزن ۱۹ تا۲۲ کیلوگرم در نسخه های مختلف است و در سنگین ترین لود کبرا ۸ موشک تاو رو حمل می‌کنه که مجموع وزن آن بصورت ماکسیمم میشود ۱۷۶ کیلوگرم الماس در نسخه های ۱و۲ دارای وزن ۱۵ کیلوگرم است که مجموع وزن هشت موشک لود شده می شود، ۱۲۰ کیلوگرم. پ ن: اهمیت موشک الماس در هواگرد های پهپادی و بالگردی کاملا مشخص هستش. هر چند در برد متفاوت هستند اما دستکم با برنامه ریزی در همین نسخه های ۱و۲ الماس و ایجاد توانایی اوج گیری میشه به برد هم افزایش داد

عملیات علیه عین الاسد پیش روی شماست. خطری که نیروی موشکی می‌تونه روی پایگاه هوایی بدون پدافند غیر عاملی مناسبب بیاره اینکه بین این همه پیامبر دست بزاریم روی جرجیس و نظری باب دلمان پیدا کنیم در نهایت به تحلیل جانبدارانه ختم میشود. پیشاپیش این پست در رد اهمیت و کارایی نیروی هوایی نیست اما کوبیدن توان موشکی با تمام مزایای که در نبرد های قرن ۲۱ می‌تونه فراهم کنه کم لطفی هستش. مثال های فوق مثال های نا متوازنی بودند. در مورد صدام حسین با یک ارتش درجه چندم رو به رو بودیم که تاکتیک عملیاتی موشکی خاصی در برنامه نداشت و وقتی نیروی هواییش فلج شد روی آورد به استفاده از بالستیک. تاکید میکنم این وسط نیروی هوایی آمریکا پیروز شد اما نیروی هوایی صدام حسین مغلوب شد و اما تا هفته پایانی جنگ صدام از موشک برای هدف قرار دادن مناطق مختلف خاورمیانه بهره برد! تفاوت در چه هست؟ آیا بهتر نیست همچین نیرویی به عنوان تکمیل کننده تقویت بشه. نیروی موشکی صدام حسین از توان اطلاعاتی و ابزار های شناسایی کافی برخوردار نبود. در مورد هر کس دیگری که به توان ماهواره ای و شناسایی بالقوه مجهز نباشه وضع همین است. در مورد نبرد قره باغ که اساسا تقابل بین یک نیروی موشکی و نیروی هوایی نبود. موشک های محدودی شلیک شدند که البته در تمام مورد به هدف خودشون رسیدن . از جمله شلیک یک لورا که بصورت نمادین پلی را در عمق خاک قره باغ بصورت دقیق هدف قرار داد که با توجه به توان ارامنه از توان هیچ پهپاد یا نیروی هوایی بر نمی آمد! در موردی جنگ سوریه باید توجه کنید که در حال حاضر جنگ یکطرفه ای هستش و ارتش سوریه بر اثر شورش داخلی فروپاشیده و تمام فرماندهان نظامی کارآمد فرار کرده یا کشته شده اند و بطور خلاصه دست سوری ها خالیست. طرف سوری که در حال حاضر تحریر الشام است و در حال استقرار دولت هستش توان شلیک یک گلوله به اسرائیل را در خورد ندیده و چه انتظاری دارید از چنین سوریه ای؟ در رابطه با عملیات های دیگر هم چی ی نگفتید من هم بهشون ورود نمیکنم در مورد نیروهای نظامی ما با انتخاب بین نیرو مواجه نیستیم یعنی نمی تونیم بگیم نیروی هوایی هست و نیازی به نیروی موشکی و پدافندی یا زمینی نیست و یا بالعکس. در توازن نیروهای نظامی ما با مسئله جور بودن جنس و داشتن ترکیبی از کارآمدترین نیروها چه در حوزه نیروی زمینی و چه دریایی و نیروی هوایی - موشکی اعم از جنگنده، پدافند و موشک روبروییم. بهترین نمونه اش هم رژیم صهیونیستی که ترکیبی متوازن از نیروی دریایی خوب، نیروی هوایی و پدافند قدرتمند و نیروی موشکی خوب و همچنین نیروی زمینی قابل قبول برخورداره. کشوری که فقط بر روی یک نیرو از مجموع نیروهای نظامی اش حساب باز کنه عملا دست خودشو در داشتن پلن بی و سی می بنده و این بلاییه که ما بعد از دفاع مقدس با عدم تکامل نیروی هوایی مون بهش گرفتار شدیم. مثالش هم همین عملیات های وعده صادق 1 و 2 بودند که از بعد روانی و در وعده صادق 2 عبور از سپر پدافندی و موشکی رژیم صهیونیستی خوب ولی در وارد کردن خسارت و ضربه به سازمان رزم رژیم عبری به نظرم ناموفق و تا حد زیادی ناکارآمد بودند. در مورد نیروهای نظامی ما با انتخاب بین نیرو مواجه نیستیم یعنی نمی تونیم بگیم نیروی هوایی هست و نیازی به نیروی موشکی و پدافندی یا زمینی نیست و یا بالعکس. در توازن نیروهای نظامی ما با مسئله جور بودن جنس و داشتن ترکیبی از کارآمدترین نیروها چه در حوزه نیروی زمینی و چه دریایی و نیروی هوایی - موشکی اعم از جنگنده، پدافند و موشک روبروییم. بهترین نمونه اش هم رژیم صهیونیستی که ترکیبی متوازن از نیروی دریایی خوب، نیروی هوایی و پدافند قدرتمند و نیروی موشکی خوب و همچنین نیروی زمینی قابل قبول برخورداره. کشوری که فقط بر روی یک نیرو از مجموع نیروهای نظامی اش حساب باز کنه عملا دست خودشو در داشتن پلن بی و سی می بنده و این بلاییه که ما بعد از دفاع مقدس با عدم تکامل نیروی هوایی مون بهش گرفتار شدیم. مثالش هم همین عملیات های وعده صادق 1 و 2 بودند که از بعد روانی و در وعده صادق 2 عبور از سپر پدافندی و موشکی رژیم صهیونیستی خوب ولی در وارد کردن خسارت و ضربه به سازمان رزم رژیم عبری به نظرم ناموفق و تا حد زیادی ناکارآمد بودند. اما چه کار باید کرد؟ به نظرم بنده در باب توان موشکی موشک ها ما از لحاظ برد و دقت در شرایط مناسبی قرار دارند ولی دو عملیات وعده صادق نشون داد از نظر قدرت تخریب نیاز به کار بیشتر هست.البته خوشبختانه این ضعف نسبت به دو نقطه قوت، جزئی تر بوده و قابل رفع شدنه. مکمل نیروی موشکی قابل قبول ما باید نیروی هوایی کارا، قدرتمند و دارای توان تهاجمی باشه. ما 35 سال رو در تجهیز نیروی هوایی مون هدر دادیم و اگرچه نمی تونیم انتظار داشتن ابزارهای قدرتمندی در حد اف 111 یا درنای سپید (توپولوف 160) رو داشته باشیم ولی ورود سوخو35، سوخو30 به همراه جی 10 یا میگ 35 میتونه توان توامان تهاجمی و دفاعی مارو بالا ببره. چه بخواهیم چه نخواهیم آخرالزمان در حال وقوع و نبردنهایی ما با رزیم عبری در پیش .روزها و یا ماها یا سالهای باقیمانده تا نبردنهایی رو باید به حداکثر تجهیز، خرید و آموزش بپردازیم و بنابر آیه شریفه وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ آماده نبرد باشیم.

نقطه ضعف رو که در کوتاه مدت نمیشه کاری کرد حداقل ضربه دردناک باشه.1000 تا شلیک کنیم اگه شدم بیشتر با نبود پلن بی و سی چاره ای جز این نیست، بهرحال این موشک هارو نگه داشتیم برای این روز اگر قراره از اسرائیل شکست بخوریم چه فایده ای داره نگه داریشون؟. آیت الله خامنه ای وقتی خودش بعد از عملیات وعده صادق 2 نماز جمعه اومد و امامت رو برعهده گرفت نشون داد تا نقطه آخر پای کار هست و ترسی نداره. بهرحال وعده صادق 3 و 4 هم انجام نشه دشمن جری تر میشه و ضربه های بدتری میزنه پس چه بهتر که ما ضربه قوی بهش وارد کنیم مخصوصا نابودی آشیانه و مراکز بازآماد هواپیماهاشون و بجز تمهیدات و احتیاطات قبل و بعدش بقیه کار رو بسپاریم به خدا ...

با کلیت حرف شما موافقم ولی سه نکته لازم به گفتن هست ۱.در بحث نیروی هوایی مشکل این هست که کشور خارجی حاضر به فروختن جنگنده به ما نیست خودمان هم تا الآن نتوانستیم جنگنده مدرن تولید کنیم یعنی توان علمی و اقتصادی آن را نداشتیم پس به اجبار و نه به اختیار به سمت موشک رفتیم. ۲.همان طور که بیان کردید در جنگ عراق و آمریکا مشخص شد نیروی هوایی قدرتمند در مقابل ابرقدرت ها به سرعت کارایی خودش را از دست می‌دهد. حتی در جنگ ایران و عراق علی رغم برتری نیروی هوایی ایران، برای پاسخ به عراق در جنگ شهرها نتوانستیم از جنگنده استفاده کنیم و مجبور به روی آوردن به موشک شدیم. ۳.درباره قدرت ضربه زدن و بازدارندگی موشک های ایران موضوع این است که تا به حال ما حمله قابل توجه و جدی انجام ندادیم. در وعده صادق ۲ در کل حدود ۱۸۰ موشک به ۵ هدف متفاوت برخورد کرد. خب این خیلی کمه! یعنی در مجموع حدود ۹۰ تن مواد منفجره. برای مقایسه اسرائیل برای ترور سیدحسن در حمله به ضاحیه جنوبی در یک نقطه ۸۵ تن بمب ریخت. اگر می‌خواهید توان تخریبی واقعی موشک را بسنجید شلیک ۵۰۰ موشک به یک پایگاه بسیار جذاب خواهد بود.

و بشار نیز با انتخاب پزشکیان به ریاست جمهوری در ایران، خاطره سفرش در دوره ریاست جمهوری حسن روحانی در سال ۱۳۹۷ به تهران و به هم ریختگی در سیاستمداران ایرانی با استعفای وزیر خارجه و عدم حمایت روحانی از سوریه را در ذهن مرور کرده و ایران را جبهه قابل اعتمادی برای تکیه‌کردن نمی یافت روسها نیز درگیر اوکراین بودند به همین جهت سیاست عدم تنش در منطقه و فاصله گرفتن از ایران را دنبال ‌کرد. گرچه برخی تحلیل‌گران بشار را متهم به فاصله گررفتن از ایران می‌کنند اما به واقع این نظر بشار را نمی‌توان نادیده گرفت که ((وقتی ایران هدف قرار گرفتن خاک خود در ترور هنیه یا در حمله اسراییل به مراکز نظامی تهران را بی پاسخ می‌گذارد و دفاعی از خود نمی‌کند چگونه می‌توان به کمک آن امیدوار بود؟)) به همین دلیل بشار نیز خود را تنها یافته و سعی در کاهش هزینه‌های همراهی با محور مقاومت داشت. به عبارتی خود را از محور مقاومت خارج نمود. اما ایران سوریه را خیلی پیش‌تر، در سال ۱۳۹۷ در سفر بشار به تهران از دست داد، در به هم ریختگی سیاسی در تهران، درمرکز جبهه مقاومت، و در استعفای وزیر خارجه و بی تفاوتی روحانی در جایی که دولت حاضر به هزینه دادن حتی در حد یک ملاقات معمول با اسد نبود. اکنون نیز در دوره پزشکیان نیز حتی برای دفاع از خاک خود حاضر به هزینه نیست. سوریه نیز در اقدامی منطقی ارتباط خود را با ایران قطع کرد تا هزینه کمتری، به زعم خود، در همراهی با ایران بدهد. قراردادهای تجاری نیز با عدم فعالیت اتاق بازرگانی ایران و سوریه فراتر از تفاهم نامه نرفت. سرمایه های نظامی و پایگاههای ایران نیز یک سال پس از ایجاد محدودیت‌های دولت سوریه در عمل متروک شده بودند. محور مواصلاتی ایران نیز از سمت دمشق کاملا قطع بود و اندک ارتباطی از سمت لاذقیه با لبنان وجود داشت. در مورد کاهش قدرت بازدارندگی نیز بیش از آنکه کاهش بازدارندگی نتیجه سقوط سوریه باشد، سقوط سوریه معلول کاهش بازدارندگی ایران، منفعت سنجی‌های کوتاه مدت نابخردانه برخی سیاستمداران،از سمت ایران و به همان مقدار از سمت دولت سوریه بود. این فرایند نتیجه بذر این حادثه در دولت روحانی گذاشته شد و بی عملی در دوره پزشکیان به بلوغ رسید و چنانچه بازدارندگی کشور ترمیم نشود در آینده باید شاهد ضرباتی از سوی محور عربی عبری و ترکی، باشیم.""""" """"""""""""" اینقدر آسمان ریسمان کردی تا نشون بدی بشار اسد و روسیه در هماهنگی با اسراییل به ما هیچ خیانتی نکردند و نارویی نزدند.خیانت رو روحانی رییس جمهور پیشین و پزشکیان رییس جمهور فعلی مرتکب شدند!!! احیانا ایران رو با آمریکا اشتباه نگرفتی؟! یه جوری می گید که هیچ کس ندونه فکر می کنه ما تا به الان اونجا رو تصرف کرده بودیم و مستعمره ما بوده.می تونست مطلب خوبی باشه بدون گرایش سیاسی ولی متاسفانه داره طرف کشی سیاسی توش موج میزنه .نمی دونم اگر این اتفاق که استارت در دوره شهید رییسی واقع شد در دوره ایشون رقم می خورد چطور باید تحلیل می کردید.راستش بدم نمیاد جریان پانترک در ایران با ورود احتمالی ما به جنگ فنا برن ولی چیزی که مشخصه تمایل شدید مدیریت میلیتاری به یک طرف سیاسی در نشر این مطالب قابل نادیده گرفتن نیست

بسم ا...

-در جواب نکته اول عرض کنم که اتفاقا برنامه های بسیار خوب و جدی در حوزه هوایی و زمینی دنبال شد آذرخش شفق برهان و...اما کار بعد تغییر دکترین بالکل رها شد -نکته دوم همون اشتباهی که فرماندهان و تئوریسینهای ما کردند رو دارید تکرار می کنید تهدید جدی از طرف همسایگانمون هست ترکیه باکو پاکستان عربستان امارات وحتی افغانستان...صرف نیروی موشکی به هیچ وجه جوابگو تهدیدات نیست به خصوص در بخش پدافند -همون شلیک 180موشک "ادعایی"( من تصور می کنم کمتر از این حرفهاست)هم برای تدارک و طرح ریزی و پرتابش کلی زمان برد

بلعکس نظر شما فکر میکنم اگه دیر بجنبیم تبدیل میشیم به دشمن اول ملت سوریه!!! در هر صورت این سیستم جدید و نوپا یه دشمن میخاد که بهتره ما نباشیم!!! اگه اون دشمن همسایه های اشغالگر باشن تا ما که دشمن فرا مرزی هستیم که قراره ترکیه و اسراییل از ما بسازن و به خورد اونها بدن و بنظرم بهتره با مصر، و اردن ،امارات و عربستان شبیه قضیه حفتر همکاری کنیم... بلاخره ممکنه مصر و اردن احساس خطر نفوذ ترکیه را بکنن...

بنظرم باید رفت با دولت فعلی هر طور میشه بست که حداقل از توش دشمنی و قطع روابط در نیاد! روسها که سفارتم تحویل دولت جدید دادن و گویا اجازه حفظ پایگاه هاشون را گرفتن!! فکر میکنم ما هم میتونیم با برقراری روابط و اخراج نشدن از اعضا آستانه بتونیم نقش بازی کنیم توی این کشور و خب حداقل جمعیت علوی را کم کم جذب کنیم

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست توپخانه خودکششی اسکندر ( Aleksander S-PAS ) سامانه اسکندر (یا الکساندر) یک سیستم تسلیحات توپخانه خودکششی 155 میلی متری جدید است که توسط شرکت سازنده محصولات دفاعی صربستان Yugoimport SDPR طراحی و توسعه یافته است. سامانه توپخانه در حال حاضر تحت آزمایشات شلیک و ارزیابی فنی است. پیکربندی طراحی الکساندر ، اپراتورها را قادر می سازد تا آن را به راحتی با هواپیمای نظامی یا خطوط ریلی ، به مکان های ماموریت اعزام کنند. سیستم تسلیحاتی اسکندر بر پایه یک شاسی چرخدار 8×8 کاماز تقویت شده است. ساختار کابین کج و متمایل به جلو کامیون دارای یک در دو سمت است. کابین زره پوش سه خدمه را در خود جای داده و دارای یک شیشه جلوی بزرگ است که دید واضحی از اطراف ارائه می دهد. در قسمت عقب خودرو یک ماژول اسلحه 155 میلی متری و یک سیستم بارگیری تمام اتوماتیک در پشت اسلحه اصلی ادغام شده است. ماژول سلاح می تواند انواع مهمات «استاندارد» و «ویژه» کالیبر 155 میلی متری ناتو را شلیک کند. طول، ارتفاع و عرض این سلاح به ترتیب 11.4 متر، 3.85 متر و 2.6 متر است. فاصله آن از سطح زمین 385 میلی متر است. ماژول سلاح می تواند پرتابه های کالیبر 155 میلی متری/52 میلی متری را تا حداکثر برد 25 کیلومتر شلیک کند. قابلیت شلیک متناوب و همزمان چند دور (MRSI) این سلاح، آن را قادر می سازد تا چهار پرتابه متناوب را در زوایای گوناگون شلیک کند. حداکثر سرعت شلیک سیستم تسلیحاتی شش گلوله در دقیقه است. الکساندر می تواند استحکامات دشمن را در حداکثر برد شلیک 32.5 کیلومتر با مهمات استاندارد نابود کند. حداکثر برد شلیک را می توان تا 52 کیلومتر با استفاده از سیستم های توپخانه پیشرفته مانند پرتابه های توپخانه 155 میلی متری HE ERFB RA/BB بسیار دور برد (VLAP) افزایش داد. این خودرو همچنین دارای چهار محور هیدرولیک است که شلیک در هر دو جهت را تضمین می کند و آن را به یک سلاح توپخانه منحصر به فرد تبدیل می کند. سامانه توپخانه الکساندر مجهز به کانتینر ذخیره سازی است که می تواند 12 گلوله مهمات اضافی را در خود جای دهد. سیستم بارگیری خودکار اسلحه را با مهمات موجود در محفظه ذخیره سازی مجدداً پر می کند. موتور و تحرک وسیله نقلیه 8×8 سیستم توپخانه از یک موتور دیزلی سوپرشارژ 400 اسب بخار نیرو می گیرد. این وسیله نقلیه می تواند با حداکثر سرعت جاده ای 90 کیلومتر در ساعت حرکت کند و حداکثر برد 500 کیلومتر را طی کند. این آتشبار می تواند از ترانشه هایی به عرض 1600 میلی متر عبور کند و همچنین می تواند از موانع آبی با عمق 1100 میلی متر عبور کند. منبع پ.ن : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. .

سلام تام کتها عمدتا با فرمیشن 3 فروندی دیده شدند

گفته میشد که طرح این عملیات قبل از انقلاب ریخته شده بود ولی آمریکا و عراق باور نداشتند ایران در شرایط وخیم 59 بتواند چنین کاری انجام دهد! همان روز که این عملیات انجام شد همگان و بخصوص عراق متوجه این قضیه شدند که ایران حریف دست و پا بسته ای نیست. حفظ آسمان کشور در ماههای اول یعنی تا سال 60 که عملیاتهای غیر کلاسیک سپاه و ارتش شروع شد باعث عدم سقوط خوزستان شد. البته رشادتهای نیروی زمینی جای خود ولی اگر نیروی هوایی نبود احتمالا شاهد سقوط اهواز و آبادان و شیراز و ... هم میبودیم! عراق هم یک روز قبل چنین عملیاتی انجام داد با 190 فروند جنگنده ولی بجز یک فانتوم که آسیب دید به دلیل نبودن در آشیانه تقریبا هیچ صدمه ای به توان عملیاتی نیروی هوایی وارد نشد! در اینجا اهمیت مبحث آموزش حرفه ای آشکار میشود که باعث این شگفتی شده چون مهاجم در یک حمله غافلگیرانه با 190 جنگنده میتوانست کل کشور را زیر و رو کند که حتی سایتهای پدافند ما آماده درگیری نبودند! ولی نتوانست هیچ کاری بکند بجز بمباران اطراف باند بجای خود باند!

بمب افکن استراتژیک B-52 Stratofortress ساخت Boeing اولين پرواز:1952 شروع توليد:1955 پايان توليد:1962 وضعيت:85 عدد عملياتي و 9 عدد رزرو استفاده كننده:نيروي هوايي ايالات متحده تعداد ساخت:744 قيمت واحد:4/53 ميليون دلار در سال 1998 تعداد سرنشين:5 نفر طول:5/48 متر ارتفاع:4/12 متر مساحت بال:370متر مربع وزن خالي:83.250 كيلوگرم وزن لود:120.000كيلوگرم وزن ماكزيمم تيكاف:220.000كيلوگرم نيرو ي محركه:8 عدد Pratt & Whitney TF33-P-3/103 turbofans هركدام به قدرت 76 كيلو نيوتون حداكثر سرعت:1000 كيلومتر در ساعت سرعت كروز:393 كيلومتر در ساعت برد:15000 كيلومتر سرعت برخاستن:85/31 متر بر ثانيه تسليحات:يك توپ 20 ميليمتر M61 Vulcan كه اكنون از روي تمام واحدها برداشته شده؛ 27200 كيلوگرم انواع بمب و موشك و مين.