تست شلیک موشک بالستیک کره شمالی از روی حامل ریلی ( قطار) در جریان جنگ سرد ، دو طرف درگیر یعنی ایالات متحده و شوروی برای جلوگیری از غافلگیر شدن توسط هم ، بخشی از بمب افکن های حامل مهمات هسته ای و همچنین موشکهای بالستیک قاره پیمای هسته ای خود را همواره درحالت آماده باش و بخشی را هم بصورت شیفتی در مناطقی که اصطلاحا" مناطق انتظار"نامیده می شدند ، در حال اجرای اجرای ماموریتهای گشتی - رزمی به پرواز در آورده یا مستقر می نمودند. در این خصوص ، ایالات متحده در اوایل دهه هشتاد میلادی ( 1983 ) در جریان بررسی های کمیسیون موسوم به کمیسیون اسکاکراف ، طرح متحرک سازی حامل های موشکهای بالستیک زمین پایه را مطرح نمود که با اصرار دولت ریگان ، موشکهای پیس کیپر به گونه ای طراحی گردید که بطور همزمان قابلیت شلیک از سیلو های ثابت زیرزمین و همچنین حامل های ریلی را داشته باشد . در همین زمان هم روسها ، علیرغم پهناور بودن سرزمین شوروی سابق ، با معرفی گونه بالستیک قاره پیمای ss-24 که قرار بود جایگزین اس اس -18 بشود ، بسرعت مقدمات لازم برای استقرار این موشک را بر روی لانچرهای ریلی فراهم نمود . در سال 2021 نیز ، کره شمالی با رونمایی از لانچر شلیک بر روی حامل ریلی ، یکی از جذاب ترین و در عین حال ، عاقلانه ترین تاکتیکهای موجود برای حفظ توان بازدارندگی / تهاجمی بالستیکی خود را به نمایش گذاشت . https://www.aparat.com/v/URiwb پی نوشت : با توجه به وضعیت نیروی هوایی در حوزه دفاع از فضای آسمان کشور و تک پایه بودن راهبرد فعلی دفاعی مملکت ، حداقل سعی کنند تنوع بیشتری به حامل های موشکهای بالستیک موجود بدهد تا در زمان مقتضی ، مشکلی در ارائه پاسخ متقابل به یک تهاجم بوجود نیاید .

بسم ا... بخش دوم ... دوره زمانی که شرح آن رفت ، بلحاظ تاریخی با اوایل دهه سی میلادی تطابق داشت ، جایی که ژنرال داگلاس مک آرتور برای انتخاب سلاح جدید وارد صحنه شد. وی که در دوره موصوف، رئیس ستاد ارتش ایالات متحده بشمار می رفت و باید با شرایط نامطلوب کمبود بودجه ارتش ، مجموعه تحت امر خود را مدیریت می نمود ، دریافت که انبارهای ارتش مملوء از مهمات کالیبر 0.30 اینچ بوده و با توجه به اینکه در آن زمان عقیده رایج برعدم دخالت واشنگتن دریک جنگ اروپایی تاکید داشت و اصرار براین نکته که ارتش باید یک کالیبر استاندارد برای سلاح های خود اعم از جنگ افزارهای انفرادی و جمعی ( تیربار ) داشته باشد ، انتخاب همزمان دو کالیبر 0.27 اینچ و 0.30 اینج غیر ممکن به نظر می رسید ، در نتیجه کالیبر 0.27 اینچ از دور رقابت خارج و نهایتاً در سال 1936 تفنگ گاراند ام- یک بعنوان سلاح سازمانی جدید ارتش برگزیده شد. ژنرال داگلاس مک آرتور در مراسم معرفی ام-یک گاراند این انتخاب البته یک بازخورد جهانی را بخود می دید چرا که ارتش ایالات متحده به نخستین سازمانی تبدیل گردید که یک سلاح نیمه خودکار را بخدمت گرفته بود ، هر چند گزینه انتخابی ، مشکلاتی نیز داشت ، بطوریکه تیرانداز برای تعویض خشاب باید تمامی هشت تیر خود را شلیک می کرد و تاقبل از تمام شدن آن ، فرآیند تعویض خشاب ، تا حدودی مشکل بوجود می آورد. علاوه براین ، تجربه نشان می داد که سربازان دشمن در صحنه نبرد ، منتظرمی ماندند تا صدای آشنای بیرون پریدن خشاب خالی شنیده شده و تلاش می کردند تا پیش از پُر شدن مجدد سلاح ، به وی حمله کنند . یک رسد تیربار سپاه تفنگداران ارتش ایالات متحده اوکیناوا / سال 1945 مسلح به نمونه های ام- یک گارند و نمونه کارابین ام- یک با این وصف ، تولید انبوه ام-یک و تحویل آن به واحدهای نیروی زمینی ارتش آمریکا بخوبی کارایی این سلاح نیمه خودکار را ثابت نمود بطوریکه که گفته می شد در همه نوع آب و هوایی برای رضایت کاربرانش استفاده می گردید واین ویژگی نبود که برای تمامی جنگ افزارهای خودکار/نیمه خودکار آن زمان بتوان آن را بکار برد . وجود این واقعیت که سلاح مذکور تنها پس از شلیک هشت فشنگ نیاز به بارگذاری مجدد داشت ، به کاربر اطمینان می داد که می تواند بطور کامل بر روی فرآیند نشانه روی ، شلیک و از میان بردن دشمن متمرکز شود تا جای که آن را نمونه کامل یک سلاح پیاده نظام (the infantryman’s perfect weapon) لقب داده بودند. راست : مهمات کالیبر 0.30 اینچ تفنگ تهاجمی ام- یک گاراند چپ : اسکرین شات از فیلم نجات سرباز رایان از سویی دیگر ، تاثیر طراحی ام- یک و مهمات کالیبر 0.30 اینچ آن آنچنان قابل توجه بود که وقتی کشورهایی اروپایی در ابتدای دهه پنجاه میلادی ، تصمیم گرفتند تا براساس تجربیات جنگ دوم جهانی ، بخصوص سلاح های نیمه خودکار آمریکایی ، آلمانی و روسی ، طرح جدیدی را ارائه کنند ، گونه های ئی ام-2 بریتانیایی و فال بلژیکی به ناگاه غوغایی عجیبی بوجود آورد بطوریکه نمونه بریتانیایی و بلژیکی علیرغم اینکه در ابتدا با کالیبر 0.28 اینچ وارد آزمایش ها شد ولی بتدریج کالیبر استاندارد 0.30 اینچ را پذیرفتند. پس از اتمام آزمایشات این دو سلاح ، گزارشی میان کارشناسان درگیر در این برنامه ها منتشر شد که هدف از اجرای چنین مقایسه ای را استانداردسازی مشترک میان ارتش ها در زمینه سلاح های سبک و مهمات ذکر کرده بود . این هدف شاید یکی از چند برنامه ستودنی در ارتش های برآمده از جنگ دوم جهانی بشمار می رفت ، چرا که استفاده از یک کالیبر مشترک زمانی که ارتش های بریتانیا و ایالت متحده در کنارهم می جنگیدند ، منافع طرفین را بخوبی تامین می کرد . تفنگ تهاجمی پیش ماشه ( بولپاپ ) بریتانیایی ئی ام-2 برای نیل به چنین هدفی ، آزمایشات جدیدی از سوم ماه می 1950 در مرکز تست سلاح فورت بنینگ آغاز شد تا دو مهمات 0.30 اینچ آمریکایی و 0.28 اینچ بریتانیایی در مولفه هایی نظیر مسیر بالستیکی ، نفوذ به درون هدف و توانایی مهمات آتش زا و نافذ آنها مورد ارزیابی قرارگیرد . اما برخلاف تصور اولیه ، این رقابت اثبات نمود که مهمات 0.28 اینچ بریتانیایی در بسیاری از شاخص ها و با وجود مخالفت های طراحان آمریکایی ، طراحی بهتری را به نمایش می گذارد . بررسی های صورت گرفته حاکی ازآن بود که مهمات بریتانیایی استانداردی فراتر از اعداد مشخص شده را کسب نموده و البته بدلیل وزن کمتر ، تعداد بیشتری ازآن توسط پیاده نظام قابل حمل است . علاوه براین ، تمامی سلاح های مورد آزمایش ، پس از شلیک حدود 1280 عدد فشنگ ، بیش از حد داغ می شدند که البته محصول بلژیکی برتری محسوسی را نسبت به نمونه های آمریکایی و انگلیسی به نمایش می گذاشت. بدین ترتیب ، درست در زمانی که به نظر می رسید ، ضرورت استاندارد سازی سلاح های سبک و مهمات می تواند بر ملی گرایی اروپایی – آمریکایی غلبه کند ، اولین و ناامید کننده ترین شکست تاریخ در این حوزه رقم خورد . ارتش آمریکا مدعی بود که هزینه های مربوط به تغییر کالیبر از 0.30 اینچ به 0.28 اینچ بسیار زیاد بوده و علاوه براین ، با وجود ثبت برتری مهمات انگلیسی بر نمونه آمریکایی ، پنتاگون آن را با قاطعیت رد نمود و درنهایت با این استدلال که کنگره چنین مساله ای را تایید نخواهد کرد ( که بعدها مشخص شد ، کمیته جنگ افزار کنگره از اساس ، داده های مرتبط به این موضوع را دریافت نکرده بود ) چنین مساله ای محقق نگردید. شکاف ایجاد شده میان کارشناسان انگلیسی و آمریکایی به حدی رسید که موضوع تغییر کالیبر به نشست مشترک نخست وزیر وقت بریتانیا ، وینستون چرچیل و رئیس جمهوری وقت ایالات متحده ، هری ترومن نیز کشیده شد. با این حال ، یک سال بعد ، یعنی درسال 1953 ، توافق مشترکی میان ارتش های بریتانیا ، فرانسه و ایالات متحده منعقد شد که مهمات استاندارد باید فشنگ های کالیبر 51×7.62 م.م باشد و این خود به طراحی و تولید ام-14 منجر گردید . نشان شرکت اسلحه سازی اسپرینگفیلد ام- یک گاراند ، یک تاریخ بازنگری شده ... جان کانتیوس گاراند به تاریخ یکم ژانویه 1888 در سن رمی کبک به دنیا آمد . سن رمی در استان کبک ، مکان کوچکی بود که تنها درسال 1975 بعنوان یک شهر به ثبت رسید که اکنون در لبه جنوبی کبک و درست در لبه شمالی نیویورک قرارداد و مردم آن به شکل انحصاری به فرانسوی صحبت می کنند. خانواده وی ، یکسال بعد یعنی درسال 1889 به کانکنیکات نقل مکان کرده و جان گاراند پس از رسیدن به یازده سالگی دریک کارخانه نساجی و با سمت نظافتچی شروع به کار کرد ولی کار با ماشین ابزارها را به شکل تجربی از همکارانش در این مجموعه یاد گرفت . با این حال علاقه بیش از حد به حوزه ابزارسازی و سرگرمی روزانه وی در تیراندازی باعث شد بتدریج وارد حوزه طراحی سلاح شده و نهایتاً به طراحی و تولید جنگ افزاری منجر شود که یکی از چند سلاح موفق یگانهای پیاده نظام ارتش ایالات متحده درطول تاریخ بشمار می آید . وی پس از چند سال کار بعنوان کارگر ساده ، به سمت ماشین کار در این کارخانه مشغول به کار شد و طی مدت خدمت خود در این مجموعه یک جک تلسکوپی و یک دستگاه سیم پیچ خودکار بوبین را اختراع و به ثبت رساند. با افزایش تجربه ، گاراند در شرکت ابزارسازی براون و شارپ در پراویدنس رودآیلند استخدام و همین جا بود که سرگرمی همیشگی وی در تیراندازی با تخصص در ماشین کاری ترکیب و به طراحی سلاح منتج و درطول سالهای بعد ، چیزی که تنها یک سرگرمی بشمار می رفت ، به یک کار حرفه ای مبدل شد که وی را به شهرت رساند. مندارگون ام-1908 آر.اس.سی ام-1917 ام- یک گاراند کارابین ام- یک گاراند ژ-43 پیش از آغاز نیمه دوم دهه دوم قرن بیستم ، جنگ جهانی اول دراوت 1914 آغاز و ایالات متحده نیزسه سال بعد ( 1917) به طرفداری از کشورهای متفق دست به اعزام نیرو زد و با توجه به اینکه پیشرفتهای زیادی در حوزه ماشین های کشتار نظیر تانک ، تسلیحات شیمیای و تیربار بوجود آمده بود ، ارتش ایالات متحده مناقصه ای را برای طراحی و تولید انبوه یک مسلسل جدید اعلام نمود که مورد توجه گاراند قرار گرفت. او که اکنون در نیویورک ساکن بود با همکاری یک طراح سلاح به نام جان کیویش و پرداخت هفته ای پنجاه دلار به وی ، توسعه طرح اولیه خود را آغاز نمود و در ژوئن سال 1918 اولین نمونه ساخته شده ایده وی در معرض دید هادسون ماکسیم ( برادر هیرام ماکسیم ) طراح برجسته سلاح قرار گرفت . ماکسیم که ویژگی های جدیدی را در طراحی گاراند دیده بود به او توصیه کرد تا طرح خود را به هیئت مشاوران نظامی نیروی دریایی عرضه کند و این مجموعه نیز به نوبه خود ، طرح وی را به دانشکده جنگ ارجاع داد که البته توسط معاونت اسلحه و مهمات ارتش رد گردید . اما گاراند ناامید نشد و طرح خود را مجدداً به هیئت مشاوران نیروی دریایی ارائه کرد . همزمان با این تحولات ، گارند تلاش کرد طرح خود را در مجموعه فنی شخصی خود توسعه دهد که تا اوت 1918 ( سه ماه قبل از پایان جنگ ) به طول انجامید . گیره هشت فشنگی ام- یک گاراند نخستین نمونه کامل شده طرح گاراند درسال 1919 ، یعنی نزدیک به یکسال پس از اتمام جنگ ، کامل گردید و پس از ارائه آن به وزارت جنگ ، وی در نوامبر 1919 بعنوان مهندس مشاور در شرکت تسلیحاتی اسپرینگفیلد ماساچوست منصوب و با دریافت امتیاز شهروند ایالات متحده ، مهندس ارشد شرکت مذکور لقب گرفت . https://www.aparat.com/v/ftqcoyu شرکت اسلحه سازی اسپرینگفیلد به معنای واقعی کلمه ، خانه اصلی طراحی سلاح برای ارتش ایالات متحده و محل تولید سلاح های سبک بشمارمی رفت . مجموعه فوق برای اولین بار درسال 1777 با عنوان تسلیحات اسپرینگفیلد جهت تولید و ذخیره جنگ افزار و با هدف پشتیبانی از نیروهای انقلابی که علیه بریتانیا می جنگیدند تاسیس و بدلیل موقعیت دفاعی خوب و همچنین قرارداشتن در مسیر اصلی لجستیک ارتش ، (جنوب غربی ماساچوست ) نقش بسیار مهمی را در پیروی انقلابیون برعهده داشت. علاوه براین ، وجود رودخانه کانکتیکات که هم مسیر انتقال سلاح ها و هم نیروی لازم برای تولید را فراهم می نمود یکی از دلایل استقرار مجموعه فوق در این مکان بشمار می رفت . شات های بارگذاری گیره های هشت فشنگی ام -یک گاراند با این حال درسال 1794 دولت ایالات متحده در اقدامی تازه تصمیم گرفت تا انحصار تولید سلاح را به تملک خود درآورده تا وابستگی به خرید تسلیحات از خارج بطور کامل ازمیان برود . برهمین اساس ، جرج واشنگتن که درآن زمان ، فرمانده کل ارتش فدرال نیز محسوب می شد ، دو شرکت شامل اسپرینگفیلد در ماساچوست و هارپرز-فری در ویرجینیا را برای نیل به چنین هدفی انتخاب کرد و به شکل خاص ، اسپرینگفیلد از سال 1795 ماموریت ساخت سلاح های سنگ چخماقی با تیراژ 220 قبضه را برعهده گرفت. اما با شروع جنگ داخلی ، مجموعه اسلحه سازی هارپرز-فری نابود شد و اکنون شرکت اسپرینگفیلد تنها مرکز تولید تسلیحات سبک برای ارتش ایالات متحده بحساب می آمد که وظیفه داشت نیاز نیروهای مسلح را تامین کند. پیاده نظام حین نبرد در تک فرصتهای بوجود آمده نخستین وظیفه ای که دارد ، تنظیف سلاح انفرادی است . این عکس پیاده نظام لشکر 32 تفنگداران دریایی ایالات متحده در ژانویه 1943 هنگام نبرد برای اشغال گینه جدید را به نمایش گذاشته تفنگ خودکار برونینگ ام-1918 ، ام -یک گاراند و حداقل یک قبضه کُلت 45 در تصویر دیده می شود بدین ترتیب ، تا زمان ورود ارتش ایالات متحده به صحنه جنگ اول جهانی ، کمی بیشتر از 843 هزار قبضه تفنگ اسپرینگفیلد مدل 1903 ( 1903 Springfield) تولید شده بود و پس از آنکه واشنگتن تصمیم به جنگ گرفت ، شرکت فوق 265620 قبضه دیگر از این سلاح را به کاربران عرضه کرد . همزمان با این روند ، شرکت وینچستر نیز قراردادی را با دولت فدرال به منظور تحویل تفنگ انفیلد 1917 منعقد و ارتش نیز براساس نیاز روبه گسترش خود با احداث یک خط تولید در جزیره راک ، 47251 قبضه دیگر از سلاح فوق را در انبارهای خود بصورت ذخیره نگهداری می نمود. پی نوشت : 1- ادامه دارد .... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

حضور یک میلیون و چهارصد هزار نفر در مراسم تشییع شهید نصرالله در بیروت حضور مقام های ایرانی در مراسم تشییع سرداران فدوی و مسجدی و کاظم غریب آبادی و همچنین عراقچی وزیر امور خارجه و قالیباف رئیس مجلس مکان دفن در بیروت پرواز جنگنده های اسرائیلی در ارتفاع پایین بالای سر تشییع کنندگان https://www.aparat.com/v/txp4azw تصاویری از تشییع جنازه رهبران شهید حزب الله:

ویدئو از تمرین کماندوهای سپاه در ارتفاعات سبلان تمرین رزم نیروهای ویژه و تکاور تیپ 37 حضرت عباس (ع) استان اردبیل در ارتفاعات و دامنه‌‌های سبلان با تجهیزات مدرن و در برف سنگین مورد توجه قرار گرفته است. سردار علی تدین فرمانده تیپ 37 حضرت عباس (ع) در جریان بازدید از این تمرینات رسمی نیروهای سپاه در منطقه آلوارس سرعین اظهار داشت: «نیروهای ویژه و تکاور تیپ 37 از امروز به مدت سه روز تمرینات خود را در دامنه‌های سبلان و شرایط و هوای سرد زمستانی انجام می‌دهند تا با شیوه‌های نوین عملیاتی بیشتر آشنا شوند.» تصاویر تمرینات این تیپ را می‌بینید. لینک ویدئو : منبع

دلقک بازی جمهوری خواهان و نظام آمریکا علیه ایران و ایرانی تمامی ندارد روز گذشته یک فروند پهپاد سرنگون‌شده‌ی گران-۲ (شاهد ۱۳۶) روسی که توسط لهستانی‌ها,به آمریکا منتقل شده و سپس در کنفرانس سالانه‌ی مهم جمهوری‌خواهان موسوم به کنفرانس اقدام سیاسی محافظه‌کاران (CPAC) به نمایش درآمد. البته جواب حساب ایکس وزارت امور خارجه هم در نوع خودش جالب بود حساب ایکس نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل در واکنش به این اقدام متن زیر را منتشر کرده است: «پهپاد شاهد یکی از پیشرفته‌ترین هواپیماهای بدون سرنشین در جهان است که توانایی‌های بی‌نظیر شناسایی، نظارتی و عملیاتی دارد و درعین‌حال، از قیمت بسیار مقرون‌به‌صرفه‌ای برخوردار است. هیچ ممنوعیت قانونی برای فروش آن وجود ندارد. هر کشوری که متعهد شود از این پهپاد در اقدامات تجاوزکارانه علیه کشور دیگری استفاده نکند، واجد شرایط درخواست خرید آن خواهد بود.»

موازی کاری یک پدافند غیر عامل برای جلوگیری از حادثه فراگیر همچون حادثه پیجر های حزب الله هستش. صنایع نظامی ایران و شرایط محیطی که باهاش رو به رو هست با همه دنیا متفاوت است. نیروها و صنایع نظامی ایران مورد هجمه شدید از انواع و اقسام مختلف هستند. ستاد پدافند غیر عامل ایران علنا از موازی کاری بعنوان یک راهکار پدافندی یاد می‌کنه. این ها سوای محدودیت های دسترسی به قطعات در بازار بین المللی هستش. برخی تجهیزات در تعدادی خاص وارد کشور میشن که البته ما هم نمی تونیم همه چیز رو در داخل بسازیم و در نتیجه مجبوریم در طراحی یک سلاح دست ببریم تا منطبق با آن تعداد قطعه بشود و ماحاصل میشود دو سلاح مشابه اما وقتی از بعد صنعتی به قضیه نگاه کنید دو مسیر متفاوت و دو دسترسی متفاوت است. صنایع نظامی ایران و یا خرید های نظامی ایران با هیچ جای دنیا قابل قیاس نیست.

ایده بسیار جالبی هست توسعه پهپاد هایی با سرعت سوپر سونیک اما مسئله این هست که افزایش چشمگیر سرعت تغییرات طراحی زیادی رو می طلبه. برای مثال پهپاد جدید گلاله که یک نسخه جت از پهپاد پیستونی شاهد هستش با کشیده شدن کلی پهپاد و تغییرات در سطوح کنترلی و باله ها رو به رو شده تا با سرعت جت هم خوان بشه. چنین تعبیری در پهپاد شاهد ۲۳۸ که نسخه جت پهپاد شاهد۱۳۶ هست هم دیده میشه. در این پهپاد از سطوح کنترلی پر تعداد تری استفاده شده تا کنترل در سرعت بالا امکان پذیر باشه . خلاصه که این پهپاد یا موشک فعلی در حال حاضر نیاز به باز طراحی جدی برای سرعت های بالا داره. اما نکته جالب سری کاری گسترده وزارت دفاع و صنایع هوافضا سپاه در پلتفرم موشک کروز کنت۲ اوکراینی هستش. از کروز های یمنی قدس و سری پاوه ایرانی تا موشک های کروز جدید ضد کشتی از این کلاس و حالا هم نسخه پدافندی این موشک کروز با نام ۳۵۹ !!! این سری کاری قیمت رو به شدت پایین میاره و تولید رو بسیار پر تعداد می‌کنه.

از نظر من این پهپاد جت نیست موشک کروز هم نیست موشک پرسه زن با موتور جت هست. و از مهمترین شاخصه هاش که در سایر محصولات کاملا ایرانی کمتر دیده شده استفاده از موتور جت درون بدنه است. اونهایی که علاقه به ورودی هوا دارند احتمالا میدونند که 359 اوج طراحی ورودی هواست. بر خلاف سایر موشک های کروز و پهپادها که محدودیت های تغییر بردار حرکتی دارن این موشک طوری طراحی شده که در فضای سه بعدی بتونه مانور های بدون محدودیت بگذاره. به همین خاطر از 4 جهت بالک و ورودی هوا استفاده میکنه. - یه روزی از همین روزها ممکنه این ورودی هوا به حالت سوپرسونیک تغییر کنه و در انتهای موتور جتی که داخل هست یک رانشگر رمجت هم قرار داده بشه تا بشود به بردها و سرعت های بسیار بالاتر دست پیدا کرد. البته ایده است ولی غیر ممکن نیست. اگر این موشک به چیزی شبیه استارلینک مجهز باشه در برد های بسیار بالا میتونه وارد عمل بشه.

پرتابگر پهپاد انتحاری رعد ۲ الحاق چند پهپاد ناشناس به نیروی زمینی سپاه عملیاتی شدن پهپاد مهاجر ۱۰ در نیروی زمینی سپاه

در این عکس تعداد 9 دستگاه مشاهده میشود.وفقط 2 دستگاه از انها اسا نسور وبازوی لانچر از سقف بالا امده اگه به الباقی دقت شود همان پلیت روی لانچر.در روی سقف قابل مشاهده است.

بسم ا... در مراسم تحویل / رزمایش پیامبر اعظم (ص) 19 دو دستگاه سامانه ضدزره متحرک پیروز هم ظاهرا قابل مشاهده است ..

دیده شدن موتور قدرتمند موشکی RD-250 در ایران طرح پایگاه فضایی چابهار

پهپاد شناسایی هیبریدی «بینا» با برد عملیاتی 40 کیلومتر پهپادهای شناسایی «قندیل 4 و 5» با برد 100 کیلومتر و مداومت پروازی 5 و 10 ساعت پهپاد عمودپرواز بمب‌افکن «اربعین» با برد 10 کیلومتر و حمل بمب 7کیلوگرمی پهپاد انتحاری «رعد2» با برد 20 کیلومتر و سر جنگی 5 کیلوگرم پهپاد انتحاری «رعد3» با برد 100 کیلومتر و سر جنگی 12 کیلوگرم پهپاد انتحاری «صاعقه» با برد 20 کیلومتر و سر جنگی یک کیلوگرم ریزپرنده رزمی «صابر» با قابلیت حمل انواع محموله‌های ضد زره، ضد نفر و ضد استحکامات و برد عملیاتی 5 کیلومتر انبوه ریز پرنده های FPV شناسایی و انتحاری

مستند نبردهای تامکت مستند نبردهای تامکت ، روایتی از دلاورمردی خلبانان نیروی هوایی ارتش است، این مستند به گونه ای ساخته شده است که بینندگان در خلال صحبت های خلبانان، صحنه های بازسازی شده این جنگ را می بینند. بازسازی درگیری هوایی خلبانان نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران با خلبانان عراقی در آسمان خارک، اصفهان و تهران از جمله بخش های فیلم مستند “نبردهای تام کت “است. فصل اول : قسمت 1 - تاریخچه لینک تماشا و دریافت قسمت 2 - اولین شکارها لینک تماشا و دریافت قسمت 3 - پوشش فانتوم لینک تماشا و دریافت قسمت 4 - تامکت در مقابل فاکسبت لینک تماشا و دریافت قسمت 5 - نبرد بر فراز خلیج فارس ( بخش اول ) لینک تماشا و دریافت قسمت 6 - نبرد بر فراز خلیج فارس ( بخش دوم ) لینک تماشا و دریافت

سامانه دفاع هوایی تور-ام-یک گروه دفاع هوایی جبهه مرکزی اوکراین فوریه 2025

بسم ا.. رزمایش دریایی نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران جنوب شرقی

بکارگیری تجهیزات جدید نیروی دریایی سپاه در رزمایش پیامبر اعظم 19 نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از صبح امروز ( 1403/11/05 ) یک رزمایش گسترده را در خلیج فارس، تنگه هرمز و در محدوده جزایر سه گانه آغاز کرده است. سردار علی رضا تنگسیری فرمانده نیروی دریایی سپاه امروز در حاشیه رزمایش اقتدار پیامبر اعظم(ص) 19نیرویی دریایی سپاه انتقال پیام صلح و دوستی برای کشورهای همسایه و برقراری امنیت در آبراه های بین المللی را از اهداف اصلی این رزمایش دانست. وی با بیان اینکه در این رزمایش از تکنولوژی های جدید رونمایی می شود تصریح کرد: هر سال و در هر رزمایش شناورها و تکنولوژی های جدیدی وارد رزمایش شده و اکنون در این رزمایش از شناورهای با سرعت 75 و 90 نات با قابلیت شلیک موشک، همچنین مین های پرتاب شونده بهره برداری می شود. دریادار پاسدار تنگسیری یادآور شد: کشور های متخاصم و دشمنان ملت عزیز ایران اسلامی بدانند که ما با اقتدار و شجاعت در مقابل زورگویی های آنان خواهیم ایستاد و نقشه های شوم آنان را با مشت محکم، نقش بر آب خواهیم کرد. تصاویر رزمایش : لینک خبر : منبع

بسم ا.. عملیات سامانه تورام-2 ارتش روسیه - دسامبر 2024 https://aparat.com/v/wnkvqg4

ولی این نمونه ای که تصویری ازش پخش شد تفاوت های زیادی با نمونه روسی داره. پهپاد لانست: پهپاد معروف به لانست ایرانی (احتمالاً شاهد ۱۰۷): ۱- به طراحی و اندازه بالها توجه کنید در لانست بالهای جلو و عقب تقریباً در سایز یکسان هستند(طراحی غیر متعارف) برخلاف نمونه مشابه ایرانی که بالهای جلو بزرگ و بالهای عقب کوچک هستند( طراحی متعارف) ۲-زاویه بالاها در لانست با نمونه ایرانی متفاوت هست در لانست زاویه بالها در جناحین بسته تر ولی در نمونه ایرانی زاویه بالها مساوی هست. ۳-طراحی بدنه لانست از طراحی چند وجهی بهره میبره که احتمالاً جهت کاهش سطح مقطع راداری باشه اما در نمونه ایرانی از طراحی ساده بدنه استوانه ای شکل استفاده شده. از این تفاوت ها میتوان چند برداشت کرد: درصورتی که خواستگاه لنست ایران باشه: ۱- احتمال داره که این پهپاد جزء نمونه های اولیه ما باشه و فقط از این نمونه تصویر منتشر شده و نمونه های مشابه لانست هم داشته باشیم. ۲- یا اینکه نمونه ایرانی همین یک مدل باشه و روسها با الگو گیری از آن پهپاد های سری لانست خودشون رو توسعه دادند. (به نظرم این دو مورد احتمال کمی دارند) اما اگر خواستگاه لانست روسی باشه این به معنی این هست که ما با اقتباس از لانست یک پهپاد تقریباً مشابهی رو در دست طراحی و توسعه داریم و سادگی و متعارف بودن طراحی اون بخاطر ساده سازی و ارزان سازی نمونه ایرانی هست. (به نظرم محتمل تر است هر چند همه این موارد فرضیه هستند). ساده سازی و ارزان سازی در عین کیفیت مناسب داره به امضای تسلیحات ایرانی تبدیل میشه

بسم ا... تحویل رادار جوشن و سامانه 15 خرداد 18 آذر 1402

بسم ا... طوفان یونیون جک سامانه دفاع هوایی سبک وزن چند ماموریته (استار استریک متحرک /Stormer HVM ) برای ارتش اوکراین براساس خبرهای جدید منتشر شده در حوزه کمک های تسلیحاتی به اوکراین ، ظاهرا بریتانیا قصد دارد تا تعدادی از سامانه های دفاع هوایی سبک / متحرک Stormer HVM خود را به اوکراین تحویل دهد . با تحویل این سامانه ها دولت بریتانیا قصد دارد تا شبکه دفاع هوایی ارتش اوکراین را در ارتفاع پائین تا حدودی تقویت کند تا عرصه بر هواگردهای تهاجمی نیروی هوایی روسیه ( از جمله ناوگان فعال سوخو-25 ها ) تنگ تر شود . متن پیش رو ، بررسی مختصری در باب ویژگی های مختلف این سامانه دفاع هوایی بشمار می رود . شرح ماوقع در مطبوعات در 18 آوریل 2022 روزنامه "سان" در گزارشی مفصل از کمکهای نظامی بریتانیا به اوکراین ، چنین ذکر نمودکه وزارت دفاع این کشور قصد دارد تا شبکه دفاع هوایی کوتاهبرد ارتش اوکراین را تقویت نماید . این روزنامه به نقل از یک منبع ناشناس چنین ذکر نمود که روند جسورانه ای طراحی شده که ممکن است با واقعیت موجود چندان سنخیتی نداشته باشد . نشریه فوق در ادامه مطلب خود چنین تحلیل نمود که دو هفته پیش از این ( احتمالا در اوایل آوریل 2022 ) وزارت دفاع بریتانیا ، هیئتی بلندپایه از ارتش اوکراین را پذیرفت تا نمایش رزمی یک سامانه پیشرفته را بدانها نشان دهد . این نمایش که در میدان تیر ارتش در سالزبوری انجام شد ، سامانه دفاع هوایی سبک / متحرک Stormer HVM که هم اکنون در خدمت ارتش بریتانیا قرار دارد را شامل می گردید و در همان روز تصمیم گرفته شد تا این سیستم به ارتش اوکراین تحویل گردد . براساس گزارش های موجود ، وزیر دفاع بریتانیا ( بن والاس ) قرار است در هفته جاری ( جولای 2022 ) در پارلمان بریتانیا سخنرانی کرده و رسما تحویل این سامانه ها را اعلام نماید . پس از اعلام این خبر ، این تجهیزات بارگیری و بسرعت در اختیار ارتش اوکراین قرار داده خواهد شد . تحلیلگران معتقدند که این سیستم در کنار ده ها دستگاه خودروی زرهی ، راکت انداز و خضموک ، تحویل کیف می شود و احمتمال تاثیر گذاری بر میدان نبرد نیز دور از ذهن نخواهد بود . با این حال ، روزنامه " سان" جزئیات بیشتری را ارائه ننموده بخصوص اینکه تعداد تحویلی و زمان انتقال نیز معین نشده است . علاوه براینکه هنوز این خبر رسماً تایید نشده ولی این شکل تحویل تسلیحات ، با روال اقدامات دولت لندن به نسبت همخوانی دارد . گروه حمله (Storm trooper) بریتانیایی تاریخچه توسعه سامانه دفاع هوایی Stormer HVM به دهه هفتاد میلادی بازمی گردد ، زمان که وزارت دفاع بریتانیا ، سفارش ساخت یک نفربر زرهی را به شرکت آلویس ارائه نمود . پس از اعلام سفارش ، شرکت مزبور پروژه FV4333 با شناسه استورمر را آغاز و قرار براین شد که نفربر جدید ، از قطعات و مجموعه های مشترک با تانک سبک FV101 اسکورپیون استفاده نماید . در اواخر همین دهه ، روند توسعه این نفربر تکمیل گردید و نمونه ساخته شده در خط تولید قرار گرفت و از همان ابتدای امر ، روند طراحی و ساخت گونه های مشتق شده از آن نیز آغاز شد تا تسلیحات تخصصی بر روی آن نصب و بکارگیری شود . در حدود 10 سال بعد ، یعنی درسال 1986 ارتش بنابر نیازمندی های روز خود ، دستور توسعه یک سامانه دفاع هوایی خودکششی مسلح به موشکهای کوتاهبرد را صادر نمود که این گونه با شناسه Stormer HVM ( موشک با سرعت بالا ) مورد نامگذاری قرار گرفت و اگر چه در رده خود سامانه بسیار ساده ای بشمارمی رفت ، اما توسعه آن به تعویق افتاد و آزمایشهای تا تا اواسط دهه نود میلادی بطول انجامید و سرانجام ارتش درسال 1997 اولین سامانه تولید شده را بصورت عملیاتی به سازمان رزمی خود وارد نمود . با این حال بدلایلی که هنوز مشخص نیست ، شاسی و سامانه های تسلیحاتی این گونه بصورت انبوه تولید نگردید و تنها 220 دستگاه از آن توسط ارتش بخدمت گرفته شد . براساس گزارش نشریه میلیتاری بالانس ، ارتش بریتانیا در حال حاضر ، 60 دستگاه از این سامانه دفاع هوایی را در اختیار دارد و اگر چه هنوز عملیاتی است ولی بدلیل افزایش سن ناوگان و کاهش قطعات یدکی در دسترس ، بتدریج تعداد نمونه های عملیاتی محدود می شود ولی امکان تحویل آنها به اوکراین تا حدودی وجود دارد . مشخصات فنی سامانه دفاع هوایی کوتاهبرد Stormer HVM یک جنگ افزار دفاع هوایی خودکششی با پیکربندی شنی دار است که برای اجرای ماموریتهای دفاع هوایی نزدیک طراحی شده است . با توجه به نیاز آن زمان ارتش بریتانیا و به منظور ساده سازی و سرعت بخشیدن به روند پروژه ، بخش قابل ملاحضه ای از سیستم های مورد استفاده در این طرح از اجزای آماده تانک سبک اسکورپیون استفاده شده و تنها در بخشی از قسمتها ، تغییرات جدیدی بوجود آمده است .بدنه زرهی FV4333 ، جوشکاری شده با قابلیت محافظت در برابر ترکش ها و پرتابه های کالیبر سبک بوده و تحرک آن نیز از یک پیشرانه دیزل پرکینز تی-6-3544 به قدرت 250 اسب بخار تامین می گردد که توان تولید شده با یک سامانه انتقال نیروی مکانیکی به چرخ های متحرک جلوی نفربر می رسد . این نفربر با شش چرخ ، از یک سامانه تعلیق میله-پیچشی استفاده می نماید . بر روی بخش فوقانی نفربر ، یک پرتابگر که روی یک برجک متحرک نصب شده ، قرار می گیرد که 2 ریل پرتاب در هر کدام از طرفین آن در نظر گرفته شده و به گونه ای طراحی گردیده که سامانه های هدفگیری و شلیک ، در هر جهت و زاویه ای امکان حرکت را پیدا می نماید . بخش ردیابی و هدفگیری شامل یک مجموعه الکترواپتیکی است که از دوبخش تشکیل شده که یکی روی بخش فوقانی نفربر و دومی بر روی پرتابگر نصب می شود . سلاح اصلی این سامانه دفاع هوایی ، موشک استاراستریک با پرتابگرهای هشت تایی است و به گونه ای چیدمان شده که تمامی فرآیند ردیابی ، شناسایی و شلیک ، از درون نفربر صورت می گیرد . اما مهمات این سیستم ، یعنی موشک استاراستریک ، یک پرتابه با پیشرانه سوخت جامد است که یک کلاهک جنگی سه بخشی را بخود می بیند . هر کدام از این سه بخش ، یک پرتابه پیکان مانند از جنش تنگستن و ترکش شونده است که طولی برابر حدود 1.4 متر و وزن 14 کیلوگرم را داراست و میتواند کلاهک جنگی خود را به وزن 900 گرم ، با سرعتی در حدود 3 ماخ در یک برد بین 5 تا 7 کیلومتر بسوی هدف روانه کند . شیوه هدایت استاراستریک نیز بصورت نیمه خودکار و در امتداد پرتو هدایت کننده است ، در حالی که یک هدف یاب لیزری با تاباندن پرتو لیزر بسوی هدف ، موشک را در زمان پرواز در یک امتداد کنترل می کند تا درنهایت به هدف اصابت نماید . با این حال ، بر خلاف نمونه های دوش پرتاب استاراستریک ، بخشی از عملیات هدایت موشک بصورت خودکار صورت می گیرد .بخش پرتابگر Stormer HVM به شکل استاندارد از هشت موشک ( دو مجموعه 4 تایی ) تشکیل شده که برای شلیک های بیشتر ، 12 تیر موشک نیز در بخش انتهایی این نفربر قابل ذخیره سازی است . بارگیری موشکهای جدید بصورت دستی صورت می گیرد و بیشتر از چند دقیقه بطول نمی انجامد . سامانه های دفاع از خود این سیستم دفاع هوایی کوتاهبرد ، شامل دو مجموعه پرتابگر نارنجک دودزا و سلاح های انفرادی خدمه است در حالی که حداقل یک قبضه استاراستریک دوش پرتاب نیز دراختیار پرسنل این سامانه قرار دارد . کل این سامانه توسط سه خدمه قابل راه اندازی است .براساس داده های موجود ، درازای این سیستم حدود 5.6 متر ، ارتفاع 3.4 متر و وزن رزمی حدود 1.7 تن بوده که می تواند در مسیرهای جاده ای با سرعت 80 کیلومتر درساعت در یک برد 600 کیلومتری وارد عمل شود . مشکلات احتمالی در بکارگیری Stormer HVM در شرایط کنونی ، ارتش اوکراین بدلیل قرارگرفتن زیر فشار شدید حملات هوایی و موشکی ارتش روسیه ، هر گونه کمک نظامی را به ناچار می پذیرد . با این حال برخی ناظران نظامی معتقدند که اگر این کمک ها روی برنامه صورت نگیرد ، نه تنها امکان رفع مشکلات موجود را ندارد ، بلکه موجب بروز وقایعی می شود که ممکن است برای ساختار دفاعی این کشور به نوعی ناهمسانی ایجاد نماید . نخستین مشکل ، احتمال بروز کمبود قطعات یدکی است ، بدین معنی که ارتش بریتانیا در حال حاضر ، حدود 60 سامانه Stormer HVM را بصورت فعال در اختیار دارد که اگر همه این سیستم ها نیز در بهترین شرایط عملکرد خود نیز تحویل شوند ، با توجه به اینکه سامانه های مشابه قبلا توسط روسها هدف قرار گرفته و منهدم شده است ، ممکن است چندان تاثیر گذار نیز نباشد . دومین مشکل موجود ، قدیمی بودن فناوری این سامانه هاست که همگی در اواسط دهه نود میلادی ساخته شده اند و هنوز مشخص نیست که آیا امکان مقابله با تهدیدهای فعلی را دارند یا خیر .. اما مهمترین مزیت مثبت تحویل سامانه های فوق الذکر در این است که نیازی به آموزش مجدد خدمه ندارد ، چرا که پیش از این بریتانیا سامانه های دوش پرتاب استار استریک را به اوکراین تحویل داده که این مساله به عملیاتی شدن سریع آنها کمک زیادی می کند ، ولی در حوزه تعمیر و نگهداری وضعیت کاملا متفاوت است . با این حال ، در نقطه مقابل تمامی این معایب ، باید دانست که حضور تعداد زیادی سامانه های دفاع هوایی از انواع مختلف ، گرچه یک کابوس آموزشی – تعمیر و نگهداری برای نیروی کاربر بشمارمی رود ، اما خطر متقابلی برای هواگردهای مهاجم نیز خواهد داشت ، چرا که خدمه هوایی روس بطور همزمان باید با چند سامانه مختلف که کارایی های متفاوتی نیز دارند ، مواجه شوند ( برخلاف ماه های گذشته که تنوع سامانه های دفاع هوایی به مراتب کمترمی بود . م ) که این روند درصورتی که جدی گرفته نشود ، ممکن است مجددا آمار سرنگونی بالگردها و جتهای بال ثابت ارتش روسیه را صعودی نماید . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند منبع1

این مطلب رو اینجا گذاشتم تا بصورت خلاصه فرق رادار پسیو و فعال رو بگم چون الان همه میگن رادار جوشن تابش الکترومغناطیس نداره که با توجه به شکل رادار این قضیه کمی بعید بنظر میرسه بنظرم این رادار ارایه فازی غیر فعال هست برای گزینه ارزانتر و کاربردی تر از این این رادار استفاده شده است چون رادار ارایه فازی فعال از نظر قطعات دارای گلوگاه های زیادی بوده که امکان تولید به تعداد زیاد رو با چالش روبرو میکنه کما اینکه حرارت بالایی هم تولید میکنه آرایه فازی، بر اساس جمع آثار امواج ارسال شده توسط مجموعه‌ای از آنتن‌ها می‌باشد. رفتار الگوی تابش آنتن، وابسته به چیدمان آنتن‌ها و میزان شیفت فاز در فیدر هر آنتن می‌باشد. از ویژگی‌های آنتن‌های آرایه فازی امکان دستیابی به پترن‌های دایرکتیو (لوب اصلی باریک) و تغییر جهت لوب اصلی آنتن می‌باشد. این امکان در رادار‌هایی که آنتن قادر به حرکت‌های مکانیکی نمی‌باشد، امکان اسکن کردن محیط وسیعی را فراهم می‌آورد. در فرکانس‌های بالا، برای اکثر انواع آنتن ها، الگوی تابش آنتن‌ها به شکل ایزوتروپیکنزدیک می گردد. برای حصول الگوهای تابش دایرکتیو، آرایه فازی نمودن، برای طیف وسیعی از انواع آنتن‌ها مفید می نماید. انواع از نظر حوزه عملکرد به‌طور کلی می‌توان فرستنده/گیرنده‌های آرایه فازی را به دو دسته تقسیم نمود. انواعی که اساس عملکردشان در حوزه زمان و بر اساس تاخیرهای زمانی می‌باشد و نوع دیگر در حوزه فرکانس. در حوزه زمان در این نوع آرایه فازی، اساس عملکرد بر روی تاخییرهای ایجاد شده در امواج ارسالی و دریافتی می‌باشد . در امواج با فرکانس‌های پایین، مانند دستگاه‌های فراصوت با پراب آرایه فازی، می‌توان این تاخییرها را در گیرنده به صورت نرم‌افزاری و در فرستنده به صورت تاخیر در ارسال پالس ها، ایجاد نمود و در فرکانس‌های بالای الکترومغناطیسی، این تاخیرها به کمک خطوط تاخیر و سویچ‌های دیودی، صورت می‌گیرد. انواع از نظر شیفت فاز آریه فازی ثابت در آرایه فازی ثابت، مقدار شیفت فاز در فیدر هر المنت، مقدار ثابتی داشته و در زمان طراحی و بسته به کاربرد و ویژگی‌های مطلوب کلی المان‌ها تعیین و طراحی می گردد. این دسته از آرایه‌های فازی در آنتن‌هایی با دایرکتیویته بالا با امکان حرکت مکانیکی، مطلوب می‌باشد. آرایه فازی پویا در آرایه فازی پویا، میزان تاخییرها در فیدر هر المنت، قابل انتخاب می‌باشد. این دسته از آرایه‌های فازی، امکان تغییر جهت لوب اصلی و شکل انتشار امواج با تغییر در تاخیر فیدرها امکان پذیر می‌باشد. این دسته از آنتن‌ها در سیستم‌های راداری هواپیماها کاربرد گسترده‌ای دارد. هزینه ی طراحی این سیستم‌ها نصبت به تمام انواع دیگر، بیشتر می‌باشد. انواع از نظر تقویت‌کننده آریه فازی پسیو(غیرفعال) در آرایه فازی پسیو، از یک تقویت‌کننده ی بزرگ برای تأمین توان همهٔ فیدرها استفاده می‌شود. در این حالت پس از دریافت امواج توسط المان‌ها باید برای هر المان شیفت اولیه حذف شود. آرایه فازی اکتیو(فعال) در آرایه فازی اکتیو، به ازای هر المان آنتن، یک تقویت‌کننده ی کوچک وجود دارد که به صورت یک پارچه با المان طراحی می‌شود. در نتیجه امکان کنترل توان خروجی برای هر المان به صورت جداگانه فراهم می‌شود.در این حالت پس از دریافت امواج توسط المان‌ها نیازی به حدف کردن شیفت اولیه‌ای که در حالت ارسال ایجاد شده نیست. زیرا خروجی هر کدام به صورت جداگانه قابل اندازه‌گیری است. انواع از نظر چیدمان آرایه فازی یک بعدی در این حالت المنت‌های فرستنده و گیرنده در یک ردیف کنار هم چیده شده‌اند. آرایه فازی دو بعدی در این حالت المنت‌های فرستنده و گیرنده در چندین ردیف کنار هم چیده شده‌اند. کاربرد نظامی در کاربردهای نظامی این آنتن‌ها قادر به سویپ و چرخش لوب اصلی پترن آنتن در زمان‌های بسیار کوتاه در حد چند نانو ثانیه بوده که امکان قفل بر روی تعداد بسیار زیادی از اهداف را فراهم می‌آورد. این امر به کمک رادارهای پسیو که نیازمند یک حرکت مکانیکی می‌باشند میسر نمی‌باشد. آنتن‌های آرایه فازی اکتیو به‌طور گسترده توسط ارتش‌های کشورهای پیشرفته بر روی هواپیماها و رزم ناوها و پایگاه‌های زمینی و متحرک به کار گرفته می‌شود. از دیگر ویژگی‌های مهم این دسته از آنتن‌ها امکان باریک نمودن لوب اصلی آنتن می‌باشد که رزولوشن مکانی بهتری را فراهم می‌آورد.

ضربه جدید به دفاع ضد بالستیکی شرق آسیا احتمال وجود قابلیت شلیک موشک های مافوق صوت از روی حامل ریلی کره شمالی با انتشار خبر دو شلیک جدید ارتش کره شمالی در 15 سپتامبر 2021 ، رسانه های این کشور با پخش ویدئویی از یک حامل ریلی ، این مساله را که نیروی موشکی کره شمالی می تواند اهدافی را در بردهای بیشتر مور اصابت قرار دهد ، فاش نمودند . تصاویری که از قطار حامل موشک ، چند ثانیه پس از خروج از تونلی در مکانی نامعین از رسانه های کره شمالی در مورخ 16 سپتامبر به نمایش درآمد ، موجب شد تا گمانه زنی های جدیدی از توان آفندی ارتش کره شمالی پدید آید مارشال پارک جونگ چون بر همین اساس ، به گفته مارشال پارک جونگ چون از ارتش خلق کره ، سامانه موشکی نصب شده بر روی حامل ریلی ، یک سامانه رزمی پدافندی کارآمد بشمار می رود که قابلیت وارد آرودن یک ضربه چند جانبه شدید را به نیروی مهاجم در اختیار ارتش خواهد گذاشت . وی با تشریح توانمندی های این سیستم جدید در خصوص برنامه آینده ارتش برای گسترش هنگ های موشکی حامل ریلی در مقیاس یک تیپ موشکی درآینده نزدیک اشاره نمود و براین اعتقاد قرار داشت که تمرینات فشرده و مستمری برای انتقال تجربه رزمی در شرایط جنگ واقعی به پرسنل در حال اجراست . وی بعنوان ناظر اصلی در اجرای این آموزشها ، بطور همزمان عضو هیئت رئیسه دفتر سیاسی کمیته مرکزی حزب کارگران کره و دبیر مرکزی حزب بشمارمی رود که نشاندهده اهمیت تمرینات صورت گرفته ، تحت نظارت وی است . براساس داده های منتشر شده از سوی خبرگزاری کره شمالی ، نخستین هنگ بالستیک حامل ریلی در هشتمین کنگره حزب در ژانویه 2021 با هدف افزایش قابیلتهای ایراد ضربه به نیروی های مهاجم در فواصل طولانی همزمان با وقوع درگیری مسلحانه در مرزهای هوایی ، دریایی و زمینی سازماندهی گردیده و آخرین آزمایش صورت گرفته نیز با هدف ارزیابی میزان آمادگی هنگ تازه سازماندهی شده در اجرای ماموریتهای محوله بوده است . موشک مورد آزمایش در یک برد 800 کیلومتری شلیک شد، هر چند تحلیلگران معتقدند که حداکثر برد این موشک به مراتب می تواند بیشتر از این رقم باشد . لانچر این موشک با یک حامل ریلی منطبق شده و پس از باز شدن سقف یکی از واگن ها ، لانچر کمی به بالا آمده تا حرارت ناشی از شلیک به بیرون منتقل گردد . این آزمایش ، تنها 72 ساعت پس از رونمایی از موشک کروز جدید خود با بردی در حدود 1500 کیلومتر صورت پذیرفت . برخی ناظران نظامی معتقدند که زیرساختهای ریلی کره شمالی پس از حوادث طبیعی دهه نود و همچنین تلاش غرب برای ایجاد بحران اقتصادی در این کشور ، بطور قابل ملاحضه ای از میان رفته ولی برخی گزارشهای نشان میدهد که این کشور تا سال 2010 بخش قابل توجهی از این زیرساختها را مرمت نموده و احتمالا گسترش داده است . در واقع ، کره شمالی تا کنون حامل های دریاپایه و زمین پایه متنوعی را برای شلیک سامانه های بالستیک و کروز خود تولید نموده ولی این مساله در حوزه هوایی هنوز با محدودیتهای مهمی روبرست . در این میان ، موشکهای مورد استفاده در این حامل جدید هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد ، اما تصور می شود که گونه ای خاص از موشک KN-23 که با شناسه KN-26 شناخته میشود و در سال 2018 رونمایی شد ، با بردی بیشتر از 800 کیلومتر روی این پرتابگرهای ریلی استقرار یابد . برخی منابع معتقدند که خانواده موشک KN-23 یک موشک مافوق صوت بوده و می تواند یک چالش بسیار جدی برای سامانه های دفاع هوایی AEGIS و سیستم هایی که قرار است در آینده رونمایی شود ، را فراهم آورد . پی نوشت : 1- بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

سراب رقابت نافرجام سنگین وزن ها !!!!! تلاش نافرجام داسوآوییشن برای رقابت با جتهای اف-15 ایگل آمریکایی ! با ظهور جتهای رزمی نسل چهارم ، این مساله برای کشورهای پیشگام در توسعه فناوری این هواگردها پدید آمد که بدلیل افزایش هزینه های طراحی و عملیاتی نمودن این نسل ، می بایست به منظور بهینه ساختن قابلیتهای نظامی در حوزه هوایی ، جنگنده هایی در محدوده وزنی متفاوت را طراحی و در اختیار گرفت . با توجه به این مساله ، در حالی که نیروی هوایی و دریایی ارتش ایالات متحده به ترتیب با در اختیار گرفتن جنگنده های اف-14 و اف-15 به برتری هوایی ایجاد شده بر فراز میدان نبرد اطمینان داشتند ، اما پیچیدگی بیش از حد و قیمتهای نجومی که خطرپذیری کاهش توان رزمی ، وقتی که پدافند حریف موفق میشد این برتری را تا حدودی کم رنگ کند ، باعث گردید تا تعداد تولید شده از این هواگردها در محدوده مشخصی باقی بماند و متقابلاً اکثریت قریب به اتفاق مشتریان نیز از خرید چنین سخت افزارهای نسبت به تهیه آنها ابراز تردید نمایند . در نتیجه ، شرکتهای هواپیماسازی نظامی در غرب برای جبران خلاء ایجاد شده ، رو به طراحی و تولید انبوه جنگنده های سبک وزن و ارزان تر و بطور طبیعی کم توان تری نظیر اف-18 و اف-16 (به ترتیب برای نیروی دریایی و هوایی ) آورده و بطور طبیعی همتایانشان در شرق نیز برای متوازن کردن توان رزمی ، جنگنده های سری سوخو-27 را برای مقابله با ناوگان ایگل ها و جتهای سبکتر میگ-29 را برای رویارویی با ناوگان هورنتها و فالکن های غربی توسعه دادند . درواقع بخش قابل توجهی از تولید کنندگان هواپیما در دو سوی جنگ جبهه جنگ سرد ، محصولات خود را به یک نوع از جتهای رزمی سبک محدود نمودند ، به این دلیل که حرکت بسوی طراحی های سنگین تر به تنهایی برای آنها صرفه اقتصادی پیدا نمی نمود . در این حوزه کشورهایی نظیر تایوان ، هند ، سوئد و محصولات اروپایی نمونه های برجسته ای بشمار می آیند . با شروع قرن جدید نیز ارتش چین از ماه های ابتدای سال 2000 میلادی تلاش نمود تا حداقل دو جنگنده مکمل هم با مقیاسهای وزنی متفاوتی را وارد میدان نبرد کند ،اما این امر تا مدرنیزه نمودن بخش صنعت هوایی و گسترش توانمندهای اقتصادی به طول انجامید . راست : میراژ-2000 چپ : نمونه اولیه میراژ 4000 با این وجود ، فرانسه ، علیرغم اندازه کوچک بخش صنعت هوانوردی و همچنین حجم کوچک اقتصادی خود ، در طول جنگ سرد ، براین تلاش متمرکز بود تا در کنار دو ابرقدرت موجود ، بتواند نمونه های مختلفی از جتهای رزمی را طراحی و بصورت عملیاتی ، بخدمت گیرد .اما بر خلاف روند حرکتی ایالت متحده ، که در ابتدا یکسری نمونه از جتهای رزمی بسیار پیشرفته را تولید نمود و سپس بسمت طراحی نسخه های سبکتر رفت ، فرانسوی ها ابتدا بر روی تولید یک جنگنده سبک تک پیشرانه سرمایه گذاری کرده و پس از آن تصیم گرفتند تا بسمت تولید یک جنگنده سنگین بروند . بدین ترتیب ، نیروی هوایی ارتش فرانسه پس از مدتها کش و قوس ، جنگنده چند ماموریته برتری هوایی میراژ 2000 را بعنوان روگرفتی اروپایی از جنکنده اف-16 طراحی و بخدمت گرفت که در حوزه قابلیتهای رزمی ، کمی از نسخه آمریکایی پایین تر بود . ضمن اینکه نیاز به تعمیر و نگهداری بیشتری داشت ، در حالی که در حوزه توانمندی های رزم هوا به هوا به هیچ عنوان با اف-16 قابل مقایسه نبود و تنها پس از تطبیق موشکهای هوا به هوای جدید توانست تا حدودی با نسخه آمریکایی خودش قیاس شود . در حوزه پیشرانش نیز صنعت هوانوردی فرانسه هرگز موفق نشد تا موتوری شبیه به پیشرانه اف-110 آمریکایی تولید کند ، در نتیجه موتور ام-53 میراژ-2000 چیزی در حدود 28 درصد نیروی کمتری تولید می نمود که این مساله نقطه ضعف قابل توجهی بشمار می رفت . علاوه براین ، عدم توانایی فرانسه در تولید انبوه این جنگنده به همراه افزایش هزینه های مستمر خط تولید بدام معنا بود که میراژ 2000 با وجود توانمندی های کمتر از اف-16 ، بلحاظ قیمت گران تر از نسخه آمریکایی خواهد شد. با این وجود ، میراژ2000 در زمان خود یکی از جتهای توانایی ناتو بشمار می آمد و با توجه به سال ورود بخدمت اش ( 1984) در میان جنگنده های عملیاتی که همگی از نسل دوم جتهای رزمی بودند ، یک سرو گردن بالاتر قرار داشت . در آن زمان و پس از ورود بخدمت میراژ 2000 و بررسی نقاط قوت و ضعف آن در برابر همتایان آمریکایی و روسی ، بخصوص اف-15 و سوخو-27 ، شرکت هواپیماسازی داسو تصمیم گرفت ، همان کاری که شرکت لاکهید با اف-16 انجام داد ، یعنی ترکیب همان فناوری توسعه داده شده در یک هواگرد جدید سنگین و با کارایی بالاتر دو موتوره ، را این بار در اروپا تکرار کند . در نتیجه جنگنده چند ماموریسته میراژ 4000 بعنوان یک نسخه دو موتوره و سنگین تر از میراژ 2000 متولد شد که از همان پیشرانه های ام-53 ولی با ترکیب دو تایی استفاده می نمود ، با این تفاوت که سریع تر از میراژ 2000 بود ، ارتفاع پروازی بالاتری داشت ، برد رزمی افزون تری را به نمایش می گذاشت و در نهایت از حسگرهای پیشرفته تری بهره می برد . با توجه به اینکه تصور میشد این جنگنده می تواند بازار خوبی را در اختیار بگیرد ، شرکت داسو به تنهایی تمامی هزینه های لازم را متقبل شد و امیدوار بود که حداقل در خاورمیانه فروش خوبی را برای این شرکت به ارمغان آورد . این انتظار برای فروش خوب نزد مدیران داسو از آنجایی نشات می گرفت که ایالات متحده محدودیتهای صادراتی قابل توجهی را برای فروش جتهای اف-14 و اف-15 بویژه به مقصد کشورهای عربی اعمال می نمود ( بدلیل نفوذ لابی های اسراییل ) و این بدان معنا بود که مشتریان محصولات غربی در منطقه براحتی برای خرید بسمت فرانسه متمایل می شدند ، حتی اگر با نمونه های آمریکایی قابل رقابت نباشد . محصول جدید شرک داسو برای غلبه بر محدویتهای وزنی بصورت گسترده ای از مواد مرکب استفاده می نمود که ضمن کاهش وزن ، استحکام سازه را تا حد زیادی افزایش می داد که این در مورد ، مشکل جنگنده های میراژ که به گفته برخی کاربرانش ، پس از چند سال ترک های خطرناکی بر روی سازه ایجاد می گردید تا جایی موجبات زمین گیر شده هواپیما را فراهم می ساخت ، تا حدودی حل شده بود . پیشرانه اسنکما ام-53 پی-2 استفاده از پیشرانه هایی ام-53 در کنار کاهش وزن هواپیما ، باعث شد تا پیکربندی جدید فرانسوی به شکل قابل ملاحضه ای از قابلیت مانور بیشتری برخوردار گردد و نسبت رانش به وزن آن در مقایسه با میراژ2000 بیشتر شود . بدین ترتیب ، نخستین نمونه میراژ 4000 در 9 مارس 1979 به پرواز در آمد و در تستهای صورت گرفت ، به سرعت 2 ماخ نیز دست یافت هر چند این عدد هنوز از سوخو-27 و اف-15 کمتر بود . ولی براساس یکسری عوامل این جنگنده هرگز خط تولید انبوه را تجربه ننمود . در این مورد تحلیل های بسیاری وجود دارد ، اما به نظر می رسد نیروی هوایی فرانسه بدلیل هزینه های بالای عملیاتی تعداد محدودی را قرار بود سفارش دهد و این بدان معنا بود که ادامه تولید این جنگنده کاملا به سفارش خارجی اتکاء داشت . از یکسو ایران و عربستان سعودی از مشتریان بالقوه این جنگنده بشمارمی آمدند ( دقت کنید در دهه هفتاد میلادی .م ) ولی به محض اینکه یک نمونه با قابلیتهای بالاتر از سوی ایالات متحده پیشنهاد شد ، احتمال امضاء این معامله بسرعت از میان رفت . بدین ترتیب ، ایران برای خرید جنگنده های اف-14 اقدام نمود که بدلیل اینکه برد موشکهای فرانسوی هنوز به برد مهمات اصلی این جنگنده نرسیده اند و علاوه براین قابلیت حسگرهای نصب شده بر روی اف-14 فراتر از میراژ4000 بود ، جنگنده آمریکایی را به انتخابی معقول تبدیل مینمود . از سویی دیگر ، پس از تقاضای عربستان برای خرید جنگنده ، نسخه ای از اف-15 به این کشور پیشنهاد گردید که بتواند خلاء ناشی از خروج بریتانیا از منطقه و افزایش تهدیدهای منطقه ای را جبران نماید . علاوه براین ، ارتش سعودی سابقه قابل توجهی درخرید تسلیحات فرانسوی نداشت که به این دلایل و مزیتهای قابل توجه اف-15 ، آن را به گزینه مناسبتری نسبت به میراژ 4000 تبدیل می نمود . اما واقعیت میدانی آن بود که اف-15 مدتها پیش از میراژ4000 عملیاتی شده بود و فناوری های مورد استفاده در آن ، به تقریب تستهای رزمی را با موفقیت طی نموده بود در نتیجه پس از ناکامی میراژ4000 ، این برنامه بسرعت متوقف گردید و بعدها ناوگان میراژ 2000 نیروی هوایی فرانسه با یک جنگنده جدیدتر میان وزن که با جتهای F-18C و میگ-29 ام قابل مقایسه می بود جایگزین گردید . اما خبرها حاکی از آن است که کشورهای اروپایی برای بخدمت گرفتن یک جنگنده سنگین نسل ششم تلاش هایی را در دستور کارقرار داده اند که در این میان ، همکاری مشترک آلمان و فرانسه ، محتمل تر از سایر برنامه ها به نظر می رسد . پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

«15 خرداد» ایرانی؛ دوربردتر از buk روسی و PAC-1 آمریکایی/ ثبت رکورد قابل تحسین در سرعت عملیاتی شدن سامانه‌های پدافندی در کنار طراحی و توسعه انواع موشک‌های کروز و بالستیک، ساخت و به‌روزرسانی موشک‌های ضد هوایی چند سالی است که در نیروهای مسلح کشورمان با شدت در حال پیگیری است بخصوص پس از تأکیدات رهبر انقلاب مبنی بر اولویت قرار دادن پدافند و دفاع هوایی. به همین خاطر چندین محصول خوب در این زمینه تا به امروز به تولید رسیده و تلاش‌ها برای بهبود و افزایش توان پدافند هوایی کشور ادامه دارد که جدیدترین آن‌را می توان رونمایی از یک سامانه مهم و مدرن در روز ۱۹ خرداد ۱۳۹۸ با نام "۱۵ خرداد" دانست. در مدل پیش بینی و اجرا شده در نیروهای مسلح کشورمان، سپاه پاسداران با الگوگیری از طرح موفق و مدرن "بوک" روسیه، خانواده موشک‌های سری طائر را توسعه داده و سامانه‌هایی مثل سوم خرداد و طبس را به تولید انبوه رسانده است. این سیستم در حال حاضر به نوعی ستون فقرات دفاع هوایی سپاه را تشکیل می دهد. در مقابل، وزارت دفاع برای ارتش جمهوری اسلامی ایران با بهره‌گیری از طرح موشک آمریکایی استاندارد که نمونه‌های اولیه آن قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به کشور وارد شده بود، طرح موشک‌های سری صیاد را کلید زد. صیادها برای دفاع مطمئن به پرواز در می‌آیند یکی از پروژه‌های اجرا شده در بخش خودکفایی نیروهای مسلح، مربوط به مهندسی معکوس و تولید مجدد موشک استاندارد است که خروجی این برنامه، موشک محراب نامیده می شد که در یگان‌های شناور نداجا نصب شده است. برد موشک محراب در حدود ۳۰ الی ۴۰ کیلومتر تخمین زده می شود. سری بعدی در این خانواده موشک صیاد ۲ است. این موشک در سال ۱۳۹۲ رونمایی شده و این سامانه نیز در زمینه طراحی کلی از موشک استاندارد الگو گرفته است. موشک صیاد -۲ هر چند تا نزدیک انتهای بدنه شباهت بسیاری به موشک‌های استاندارد / محراب دارد اما مهمترین تفاوت ظاهری آن در شکل بالک کنترلی نصب شده در انتهای بدنه است. تفاوت دیگر صیاد -۲ با موشک‌های استاندارد موجود در ایران در طول آنها است که با توجه به فاصله نوک دماغه از بال و فاصله بالک از انتهای بال، موشک جدید باید در حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد کشیده‌تر از نمونه آمریکایی بوده و در واقع به ابعاد نسل‌های جدید موشک استاندارد نزدیک است. این موارد به علاوه تفاوت‌های موجود در اندازه و زوایای لبه حمله و فرار بال دو موشک با وجود مشابهت کلی طرح، نشان دهنده اجرای فرایند طراحی روی موشک ایرانی و نه یک مهندسی معکوس از طرح آمریکایی است. همچنین هر چند از تصاویر نمی‎توان اطلاعات قطعی در زمینه قطر بدنه موشک بدست آورد اما به نظر می‎رسد در صورت بیشتر بودن قطر صیاد -۲ از استاندارد، این اختلاف بسیار اندک است هر چند که تأثیر آن روی برد موشک به دلیل ایجاد فضای بیشتر برای پیشران می‎تواند قابل توجه باشد. بنا بر این با توجه به اینکه بر مبنای مقایسه با موشک‌های هم رده احتمالاً باید برد موشک صیاد -۲ در حدود ۱۰۰ کیلومتر یا کمتر با بیشینه ارتفاع درگیری کمتر از ۳۰ کیلومتر باشد، لذا این موشک به خوبی بردهای متوسط و ارتفاعات بالا و متوسط را پوشش می‎دهد. موشک صیاد ۳ جدیدترین عضو خانواده صیاد است.بدنه و ظاهر کلی این موشک شبیه به خانواده استاندارد و باله های انتهایی موشک نیز شبیه به خانواده موشک‌های پاتریوت هستند. در موشک صیاد ۳ با یک حالت ترکیبی از هدایت‌های مختلف برای موشک هستیم. بر اساس آنچه که اعلام شده است از سیستم‌های هدف‌یابی مادون قرمز، راداری نیمه فعال و فعال راداری در صیاد ۳ استفاده شده است. هنوز اطلاعات کاملی از نحوه عملکرد این سامانه‌ها در موشک مذکور منتشر نشده اما می توان این گونه این احتمال را مطرح کرد که حالت هدایت نیمه فعال راداری برای زمانی است که موشک به سمت هدف شلیک شده و تا قبل از فاز نهایی، اطلاعات لازم را از رادار زمینی دریافت می کند و در صورت لزوم نسبت به تغییر مسیر پروازی اقدام می کند. پرواز با هدایت فعال راداری احتمالاً مربوط به مرحله نهایی است که رادار نصب شده در خود موشک، هدف را کشف کرده و بدون نیاز به به ایستگاه رادار زمینی به سمت هدف حرکت می کند. با وجود رادار فعال در این موشک میزان نیازمندی آن به رادار زمینی کمتر است. در نمونه‌های راداری نیمه فعال تا لحظه برخورد نیاز به حفظ ارتباط با رادار درگیری مستقر در زمین، هوا یا دریا وجود دارد که سامانه مورد نظر را در برابر جنگ الکترونیک دشمن آسیب پذیر می کند. اما درباره بحث هدایت مادون قرمز احتمالاً از این حالت برای درگیری با اهداف در فاصله کمتر بدون نیاز به استفاده از رادار استفاده می شود. جستجوگر فروسرخی که در سامانه زمینی نصب شده بعد از کاوش فضای مورد نظر هدف را کشف و به موشک منتقل کرده و موشک تا لحظه برخورد با هدایت سامانه مادون قرمز به حرکت خود ادامه می دهد. سامانه ۱۵ خرداد، جدیدترین عضو خانواده پدافندی ارتش همانطور که اشاره شد وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در روز ۱۹ خرداد سال ۹۸، سامانه دفاع هوایی جدیدی را به پدافند هوایی ارتش تحویل داده است. سامانه جدید که ۱۵ خرداد نام دارد از نظر ظاهری شبیه به سری سامانه‌های تلاش بوده و بر اساس اعلام وزیر دفاع از موشک صیاد ۳ بهره می برد. درباره مشخصات این سامانه، وزیر دفاع گفته است: در شبکه جامع پدافند هوایی کشور لازم است گستره‌ای از سامانه‌های پدافند هوایی با بردهای مختلف از چند کیلومتر تا چند صد کیلومتر به کارگرفته شوند؛ و بر این اساس این سامانه می تواند اهدافی نظیر جنگنده و پهپادهای مهاجم را در برد ۱۵۰ کیلومتر شناسایی و تا برد ۱۲۰ کیلومتر ردگیری نماید و توانایی شناسایی اهداف پنهان‌کار در برد ۸۵ کیلومتر و درگیری و انهدام آن‌ها را در برد ۴۵ کیلومتری را دارا می‌باشد. سامانه پدافند هوایی "۱۵ خرداد" قادر است تعداد ۶ هدف را بطور همزمان شناسایی و ردگیری کرده و علیه ۶ هدف عملیات شلیک و انهدام را انجام دهد. از دیگر ویژگی‌های بارز این سامانه سلاح قابلیت تحرک پذیری آن می‌باشد، بگونه‌ای که زمان حاضر به جنگ و عملیاتی شدن آن کمتر از ۵ دقیقه است. برد موشک این سامانه برای مقابله با اهداف معمولی ۷۵ کیلومتر و ارتفاع درگیری آن ۲۷ کیلومتر اعلام شده است. یکی از نکات مهم درباره سامانه سوم خرداد نسبت به دیگر سیستم‌های مشابه در کشور، افزایش تعداد پرتابگرهای موشکی روی یک کشنده است. قبلاً به صورت معمول هر پرتابگر موشک صیاد حامل ۲ موشک بود که در سامانه ۱۵ خرداد این تعداد به عدد ۴ رسیده و حجم آتش هر واحد از این سامانه را به نسبت مدل‌های قبلی افزایش می دهد. در عین حال قابلیت درگیری همزمان آن با ۶ هدف از جمله دیگر توانایی‌های مهم این سامانه است که پیش از این کم‌تر در سیستم‌های پدافندی بومی ایران دیده شده بود. استفاده از رادار آرایه فازی کنترل آتش در ۱۵ خرداد نیز باعث افزایش مقاومت آن در برابر جنگ الکترونیک دشمن خواهد شد. در مقام مقایسه باید گفت نسل جدید موشک بوک به اسم مدل "ام ۳ " که یکی از مدرن‌ترین سامانه‌های پدافندی در کلاس خود در دنیا محسوب می شود و ورود آن به ارتش روسیه عمری کمتر از ۳ سال دارد، دارای برد درگیری در حدود ۷۰ کیلومتر است. روس‌ها با توجه به وضعیت تهدیدات هواپایه، امروز اقدام به افزایش تعداد موشک‌ها بر روی پرتابگر بوک ام ۳ و افزایش برد درگیری آنها کرده‌اند. افزایش قدرت رادار برای کشف و شناسایی موشک‌های کروز و اهداف پنهان‌کار از دیگر فعالیت‌های روسیه بر روی بوک مدل ام ۳ است. ارتفاع درگیری موشک بوک ام ۳ بیش از ۳۰ کیلومتر است ولی در هر صورت ارتفاع درگیری ۲۷ کیلومتری صیاد ۳ نیز برای پوشش دادن طیف کاملی از تهدیدات هوایی کفایت می کند. بر این اساس، سامانه ۱۵ خرداد، بردی بیش از بوک ام ۳ و پاتریوت مدل ۱ دارد (برد و نه ارتفاع) و به خوبی پتانسیل‌های افزایش برد به ۱۰۰ کیلومتر نیز در خود جای داده است.فراموش نکنیم که پلتفرم مورد استفاده برای موشک این سامانه یعنی صیاد ۳، بر اساس موشک استانداردی است که امروز حتی بر اساس آن مدل‌هایی با توانایی خروج از جو زمین و درگیری با ماهواره‌ها و موشک‌های قاره‌پیما در حال حرکت در مدار زمین نیز ساخته شده است. توسعه سامانه ۱۵ خرداد نشان دهنده این مسئله است که سیستم پدافند هوایی کشور ما عمده تهدیدات را در برد و ارتفاع متوسط رصد کرده که شامل هواپیماهای شکاری بمب‌افکن می شود چراکه امروزه عمده سیستم‌های پدافند هوایی زمین پایه روی این محدوده تمرکز کرده‌اند. در عین حال با داشتن قابلیت درگیری با پهپاد ها و موشک‌های کروز و همچنین افزایش تعداد موشک‌ها به ازای هر کشنده، قدرت آتش پدافند هوایی ارتش برای مقابله با حملات پر حجم هوایی نیز افزایش پیدا کرده است. رسیدن به چنین قابلیت‌هایی که بتوان یک سامانه پدافندی کاملاً ایرانی را با نمونه‌های مشهور پدافندی در روسیه و آمریکا مقایسه کرد، افتخاری است که قطعاً با تکیه بر نیروهای جوان و متخصص داخلی و اعتماد به ظرفیت‌های بومی، امکان رسیدن به آن فراهم شده است؛ چیزی که کمبود آن در سایر بخش‌های کشور به شدت احساس می شود.