بسم ا.. جی - دَم اسرارآمیز روسی پیکربندی مهمات غیرهوشمند ، نسخه های متنوع و هدایت ماهواره ای با افزایش تلفات نیروی هوایی روسیه که به شکل عجیبی بر استفاده از جتهای ضربتی سوخو-34 و همچنین جتهای پشتیبانی نزدیک سوخو-25 برای اجرای ماموریتهای بمباران فرشی با مهمات سقوط آزاد تاکید می نمود ، فرماندهی این نیرو تصمیم گرفت تا به شکل موردی و سپس بصورت انبوه ، کاربرد مهمات هوشمند هدایت شونده را در دستور کار خود قرار دهد . بدین ترتیب ، از ابتدای سال 2023 بتدریج شواهدی مبنی بر استفاده از مهمات سُرشی از سوی روسها در جنگ اوکراین مشاهده گردید ، اما اطلاعات چندانی از آنچه که JDAM روسی نامیده می شد در دسترس قرارنداشت ولی اکنون جزئیات بیشتری از آنچه که مهمات UMPK نامیده می شود ( مخفف عبارت مازول یکپارچه پروازو تصحیح مسیر) در دسترس قرار دارد. در این میان ، گرچه مولفه های پروازی این مهمات هدیات شونده روسی به سختی با مهمات JDAM قابل مقایسه است ولی مجموعه سطوح پروازی ( بال ) وبسته هدایت کننده بومی نصب شده بر روی این مهمات ، اکنون بصورت گسترده ای تولید شده و توسط نیروی هوایی روسیه در درگیری های جاری مورد استفاده قرار می گیرد و از دید برخی تحلیلگران غربی ، اکنون به نگرانی عمده ارتش اوکراین تبدیل شده است . علیرغم تمامی موارد فوق الذکر ، در4 ژانویه 2023 نخستین اطلاعات در خصوص استفاده روسها از یک مهمات هدایت شونده دقیق برای حمله به زیرساختهای ارتش اوکراین در خطوط تماس منتشر گردید .پس از این داده اولیه ، در 20 فوریه 2023 رسانه گزارش دادند که نیروی هوایی روسیه از حدود 4 ماه پیش ( احتمالا اکتبر 2022 ) تولید مهمات موسوم UMPK را آغاز نموده و در این بازه نیز صدها تیر از این مهمات در صحنه رزم استفاده شده است . تصویر نزدیک از بخش انتهای مهمات سُرشی روسی این روند تا 4 آوریل 2023 ادامه پیدا نمود تا اینکه ارتش اوکراین به شکل رسمی اعلام نمود که ارتش روسیه درحدود 2 ماه است که روزانه 20 تیر از این مهمات هدایت شونده را علیه ارتش اوکراین استفاده می کند و جتهای سوخو-35 و سوخو-34 مهمترین کاربران این مهمات جدید محسوب می شوند ، بطوریکه جنگنده های حامل بدون وارد شدن به محدود برد موثر سامانه های دفاع هوایی این کشور ، مهمات فوق الذکر را رها کرده و به شکل ایمن از منطقه دور می شوند . به گفته طرف اوکراینی ، رهگیری این مهمات بسیار دشوار بوده و سرنگونی آنها تقریبا غیرممکن است . راست : نمای داخلی بسته هدایتی JDAM چپ : نسخه های مختلف مهمات JDAM ارتش روسیه نیز در 8 ماه می 2023 استفاده از مهمات هدایت شونده دقیق را از سوی نیروی هوایی این کشور رسما تایید نمود و اعلام کرد که جتهای ضربتی سوخو-34 مسلح به مهمات هدایت شونده UMPK به مواضع ارتش اوکراین در نزدیکی روستای ایوانوفکا در حومه خارکف حمله برده اند . این بسته های هدایت شونده ، به مهمات سقوط آزاد روسی اجازه میدهد تا بصورت غیرمستقیم ، به اهداف در عمق خاک اوکراین حمله برند بدون آنکه نیازی باشد تا با شبکه در حال گسترش پدافند هوایی اوکراین مواجهه مستقیم صورت گیرد . به گفته این منبع ، کاربرد این مهمات هدایت شونده ارزان قیمت ، از کاربرد مهمات پیشرفته تر و گران قیمت تر که بصورت محدود در انبارهای ارتش وجود دارد ، جلوگیری می کند . راست : گفته شده JDAM تحویلی به اوکراین ، از نمونه ای است که بُردآن افزایش یافته چپ : نمونه عملیاتی JDAM غربی ایده قدیمی ، کاربرد جدید درواقع امر ، نظریه ابداع یک بسته هدایت کننده کم هزینه برای افزودن به مهمات سقوط آزاد ، بسیار قدیمی تر از کاربرد این نوع مهمات در جنگ اوکراین محسوب می شود . بعنوان مثال ، چنین ابداعی برای اولین با از سوی ارتش ایالات متحده در اوایل دهه 90 میلادی ارائه شد و درنهایت به برنامه مهمات ضربه مستقیم مشترک (JDAM) ختم شد در حالی بعدها ، یک نسخه با برد بلند تر نیز طراحی و تولید گردید که به نیروی هوایی ارتش اوکراین نیز تحویل گردید . دیاگرام مهمات سقوط آزاد فاب-500 ام-62 مجهز به بسته هدایت ماهواره ای ارتش روسیه نیز مهمات مشابه نمونه JDAM را برای اولین بار در نمکایشگاه هوایی فارنبرو به سال 2002 معرفی نمود. درآن زمان ، شرکت بازالت ، 4 ماژول MPK را برای مهمات فاب-500ام-62 پیشنهاد کرده بود که این 4 مازول قابلیتهای متفاوتی را به نمایش می گذاشتند ( شرکت بازالت ، یک مجموعه تحقیقاتی و تولیدی دولتی در مسکو است که در حوزه طراحی و تولید مهمات چند منظوره یک پیشگام محسوب می شود ) نمونه فاب-500 ام-62 مجهز به بسته هدایت MPK سمت راست نمونه معرفی شده در سال 2005 و نمونه سمت چپ برای سال 2002 است ساده ترین نوع مهمات MPK ، ساختاری از نوع بال بازشونده با دهانه بالی در حدود 6.5 فوت داشت ( 1.9 متر ) ، هر چند به بسته هدایت شونده ای مجهز نبود ، به همین دلیل هدف از طراحی این مدل ، تنها افزایش برد نسبت به مهمات سقوط آزاد بود بطوریکه وقتی از کمترین ارتفاع ممکن ( 328-164 فوت ) پرتاب می شد ، بردی برابر 3.7 تا 5 ( 5 تا 8 کیلومتر ) مایل را ثبت می کرد . دومین نسخه MPK به سامانه هدایت شونده اینرسیایی مجهز می شد که دقت آن را در بردی میان 5 تا 7و 9.3 مایل ( 8 تا 14 کیلومتر) تضمین مینمود . مسلح شدن فنسرهای نیروی هوایی روسیه به مهمات فاب-500 ام-62 هدایت شونده ماهواره ای سومین نوع مهمات MPK به یک گیرنده هدایت ماهواره ای مجهز می شد که وقتی از یک برد 25 تا 37 مایلی ( 40 الی 59 کیلومتر ) و از ارتفاع بالا بسمت هدف رها می گردید ، دقتی در حدود 33 فوت ( حدود 10 متر ) را داشت . این درحالی بود که چهارمین نوع مهمات MPK یک پیشرانه پالس جت نیز به این مجموعه اضافه می شد تا برد آن به حدود 62-50 مایل ( 80 الی حدود 100 کیلومتر ) برسد .درسالهای بعد ، این شرکت روسی ، ماژول های متنوعی از این دست را در نمایشگاه های بین المللی ارائه نمود ولی بدلایل مختلف اغلب این نمونه ها ، هرگز به تولید انبوه نرسیدند . درواقع ، اصولا مشخص نیست که آیا این برنامه ها از مرحله کاغذ ، فراتر رفتند یا خیر . به اعتقاد تحلیلگران اطلاعاتی غربی ، دودلیل برای تولید انبوه این برنامه ها قابل حدس است . نخست ، ارتش روسیه هرگز تصور نمی کرد که درگیر یک جنگ طولانی و فرسایشی شود که درآن به مقادیر بالایی مهمات هدایت دقیق ارزان قیمت نیاز باشد . دوم اینکه ممکن است این احتمال نیز وجود داشته باشد که استراتژیست های روسی ، علاقه ای به مهمات هدایت دقیق ارزان قیمت نداشته بودند و برعکس ، معتقدند بودند که با تولید نسخه های گران قیمت تر ، می توانند درآمد بیشتری را کسب نمایند . درواقع ، طراحان شرکت بازالت معتقد بودند که اگر ایالات متحده ، چیزی دراین رده دارد ، ما نیز باید چنین چیزی داشته باشیم! با این وجود ، به گفته برخی ناظران غربی ، جدی ترین نقص فنی بسته های هدایت کننده مهمات سری MPK/UMPK روسی این است که برخلاف نمونه های آمریکایی ، بسته هدایت کننده به بدنه بمب ، جوش داده شده و درصورت عدم نیاز ، جدا کردن آن از بمب تقریبا غیرممکن است (برخلاف نمونه JDAM) درواقع ، ماژول روسی یک وسیله پرنده مستقل است که به بدنه بمب متصل می شود ولی برخلاف نمونه آمریکایی ، درصورت نیاز می توان آن را در یگان عملیاتی تعمیر نمود و لزوما نیازی به ارسال آن به شرکت سازنده نیست . نمونه رصد شده از فاب-500 ام-62 هدایت ماهواره ای در جولای 2023 استراتژی موقت ، عملکرد محدود با وجود اغراق های های طرفین در خصوص این جنگ افزار ، تا امروز ( جولای 2023) تنها چند تصویر بسیار محدود از مهمات فاب-500ام-62 مجهز به بسته هدایت کننده UMPK دیده شده که از جمله آن ، فیلمی از پرتاب این مهمات توسط یکفروند جت ضربتی سوخو-34 که در اوایل ماه می 2023 منتشر گردید . علاوه براین ، تصاویری از بقایای یک مهمات ناشناس که در موقعیتهای مختلف محورهای درگیری ثبت شده نیز حاکی از کاربرد آن است . اما این مهمات به شکل رسمی توسط وزارت دفاع روسیه به نمایش درنیامده و با توجه به تصاویر موجود ازآن ، احتمالا این ایده ، یک راه کارموقت است که برای استفاده در اوکراین آماده شده است . علاوه براین ، هنوز مشخص نشده که آزمایش های اولیه آن توسط شرکت بازالت در کجا و چگونه صورت پذیرفته ولی برخی معتقدند که این بسته هدایت ، محصول شرکت بازالت یا شرکت GNPP که مسئولیت تولید مهمات هدایت شونده برای ارتش روسیه را برعهده دارد ، نیست . رها سازی مهمات هدایت ماهواره ای سُرشی FAB-500M62 UMPK / جولای 2023 https://www.aparat.com/v/jVNrs علیرغم چنین وضعیتی ، یک بررسی فنی صورت گرفته برروی ماژول UMPK که احتمالا از سوی یکی از کارمندان فنی مستقر در روسیه صورت گرفته نشان میدهد که این مهمات با نرخ بالای عدم برخورد به هدف و به شکل طبیعی ، عملکرد ضعیف مواجه است . این منبع معتقد است که پس از اتصال ماژول هدایتی ، وزن مهمات فاب-500 ام-62 از ظرفیت حمل آویزگاه های استاندارد نیروی هوایی روسیه بیشتر شده ( افزون تر از 500 کیلوگرم یا 1102 پاوند ) و این مساله ممکن است باعث جدا شدن مهمات از روی آویزگاه در زمان اجرای مانور توسط جنگنده حامل شود . علاوه براین ، به گفته این منبع ، یکی از معایب این بسته هدایت کننده ، ماسوره آن بوده که به مانند مهمات سقوط آزاد ، به محض جدا شدن از بدنه ، مسلح می شود ( در مهمات بالدار استاندارد ، ماسوره جنگی در زمان سُرش بسمت هدف فعال می شود ) . این بدان معنی است که اگر به هر دلیلی ، بالهای این بمب ، باز نشود ، مهمات سقوط کرده و منفجر میشود . این همان رویدادی است که در روز 20 آوریل 2023 در بلگورود روسیه رخ داد . مجموعه بال مهمات UMPK در نزدیکی روستای Oktyabrsky / دونتسک 12 مارس 2023 به همین ترتیب ، برخی نیز مدعی هستند که ماهیواره بال این بمب ، بلحاظ آیرودینامیکی ، ضعیف طراحی شده و برد واقعی این مهمات هدایت شونده ، بسیار کمتر از عددی است که در رسانه ها از آن نام برده شده است . ( برخی مدعی اند که برد این مهمات حدود 44 مایل/70 کیلومتر و مشابه جی دم می باشد ) به همین دلیل برخی معتقدند که UMPK تنها یک فناوری موقت بوده وصرفا برای پر کردن خلاء نبود یک مهمات هدایت شونده در جنگ اوکراین ، ساخته می شود . مهمات رها شده از سوخو-34 روسی برفراز شهر بلگورود این مهمات پس از برخورد به زمین ، پس از 48 ساعت جستجو در عمق 7 متری بازیابی شد در حادثه شهر بلگورود ، یکفروند سوخو-34 دو تیر مهمات فاب-500 را درست برفراز این شهر و درفاصله 25 مایلی مرز اوکراین از دست داد که یک تیر بمب منفجرشد و سه نفر را مجروح کرد ولی بمب دوم منفجر نشد و 48 ساعت بعد ، بطور کامل در فاصله 820 فوتی ( 249 متر ) بمب اول و درعمق 23 فوتی ( 7 متری ) پیدا شد . مضاف براین شواهدی وجود دارد که این مهمات در 12 مارس 2023 در دونتسک ، در 24 مارس در استان سومی و در 25 آوریل در بلگورود سقوط کرده اند. مجموعه آنتن ماهواره ای Kometa-M روسی و اجزاء هدایت مهمات UMPK شیوه هدایت ماهواره ای UMPK با وجود شایعات اولیه ، برای مدتهای طولانی ، مشخص نبود که این بمب چگونه هدایت میشود ، یا اصولا چیزی به نام بسته هدایت شونده برای آن وجود دارد یانه ولی سرانجام در 13 جولای 2023 اولین تصاویر از یک ماژول UMPK جدا شده از بمب منتشر گردید که به یک آنتن Kometa-M مجهز شده بود تا امکان ناوبری ماهواره ای برای این بمب اثبات شود و درنهایت شک و تردیدها در این زمینه از میان رفت . در همین زمینه ، نخستین سری از این آنتن ها ، یعنی آنتن های خانواده Kometa برای گیرنده های ماهواره ای توسط شرکت VNIIRT Progress در حدود 16 سال پیش ساخته شد . درآن زمان ، مجموعه گیرنده حدود 88 پاوند وزن داشت ولی بتدریج ضمن افزایش عملکرد ، وزن آن نیز کاهش یافت . این آنتن برای دریافت سیگنالهای ماهواره های جی پی اس / گلوناس طراحی شده و گفته میشود حتی در شرایط اخلال بسیار سنگین نیز قابلیت استفاده دارد . بررسی ها نشان می دهد که گیرنده فوق از 4 قسمت تشکیل شده که به لطف این طراحی ، میتواند سیگنال های واقعی را از سیگنالهای مداخله گر تفکیک کرده یا آنها را قطع کند . به گفته سازنده ، آنتن های تولیدی این شرکت ، مقاومت کل مجموعه را حدود 40 تا 50 دسی بل افزایش می دهند که احتمالا به کاهش بُرد آن می انجامد . ( برخی مدعی اند این کاهش برد به معنای کاهش دقت درحدود چند صد یارد است ) با این وصف ، آنتن Kometa-M که اکنون بر روی ماژول UMPK نصب شده ، حدود 5 تا 7 سال پیش عمدتا برای استفاده در بدون سرنشین های کوچک شامل اورلان-10 و 30 توسعه یافت و وزن آن کمتر از 5 اونس است درحالی که نسخه Kometa-A برای جتهای سرنشین دار و نسخه Kometa-B برای خودروهای نیروی زمینی نیز وجود دارد . اما برخی معتقدند که بخش عمده از قطعات بسته هدایت ماهواره ای مهمات UMPK بطورکامل از قطعات خارجی ساخته می شود و احتمالا روند تولید آن در روسیه ، اکنون با مشکل روبرو شده است ، هر چند با وجود تردیدها در خصوص دقت این بمب ، اکنون می دانیم که شیوه هدایت آنها از نوع ماهواره ای است. تولید مهمات UMPK در نسخه ها و ابعاد متفاوت درواقع امر ، هر دوماژول MPK که بیست سال پیش ساخته شد و همچنین ماژول UMPK که امروز بکار میرود ، بر روی مهمات سوختارشدید 500 کیلوگرمی فاب-500ام-62 نصب شده که پرطرفدارترین مهمات هوایی در ارتش روسیه محسوب می شود ولی در 3 ماه می 2023 خبرگزاری تاس به نقل از یک منبع ناشناس مدعی شده که شرکتهای روسی در حال تولید مجموعه بال و بسته های هدایت ماهواره ای برای مهمات 250 کیلوگرمی ( 551 پاوندی ) بوده در حالی که رسانه های غربی نیز مدعی اند که روسها در حال تبدیل مقادیر زیادی مهمات 1500 کیلوگرمی ( 3307 پاوندی ) به منظور استفاده در جنگ اوکراین هستند . در مجموع ، نیروی هوایی روسیه احتمالا دست از اجرای ماموریتهای بمباران فرشی برداشته ( طبق معمول تنها پس از متحمل شدن تلفات بالا .م ) و برای اجرای ماموریتهای بمباران در یک فاصله ایمن از شبکه پدافندی ارتش کیف در حال کسب آمادگی بیشتر است . پی نوشت : بن پایه 1 بن پایه 2 بن پایه 3 بن پایه 4 بن پایه 5 بن پایه 6 7- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

بسم ا... نه برادر... اشتباه گرفتید .. مهمات پرسه زن رضوان ، تیوب شلیک متفاوتی دارد . هر چند خودروی حامل ممکن هست برای این کار استفاده شده باشد

بسم ا... سامانه جنگ الکترونیک Avtobaza-M ارتش هر واحد عملیاتی سامانه «آوتوبازا ـ ام» متشکل از سه الی چهار مرکز کشف اولیه است که می تواند در فاصله 30 کیلومتری از هم قرار گیرد؛ همچنین یک واحد اصلی پردازش و فرماندهی اطلاعات که در فاصله 20 الی 30 کیلومتری از آن ها قرار می گیرد.

الان شاید برای زدن فردو حتی یک مگاتنی هم بزنند، ولی وقتی 300 تا icbm داشته باشید هر کدوم 3 تا 50 کیلوتن روش باشه، به فکرش هم نمیرسه که از بقل ایران بدون سر خم کردن رد بشه...

آن وقت دشمن هم قارچ هیدروژنی می فرستد وسط تهران و اصفهان و شیراز و تبریز و بوشهر و بندر عباس و ... هر چند عقیده دارم واقعا هدف قرار دادن سرزمین دشمن رو هم باید بصورت جدی دنبال کرد. اما باید دستاورد میدانی در منطقه جنگ را اولویت قرار داد. یک گزینه موثر تهاجمی میتواند بار رسانه ای سنگینی بر جامعه آمریکا هم داشته باشد و صلح را نزدیک کرده و اراده سیاسی ما را تحمیل کند.

برای ایده تهاجمی باید مستقیم برید سراغ icbm و بمب اتمی در تعداد مناسب برای کل شهر های بالای یک میلیون در دنیا علی الخصوص آمریکا، باقی راه ها اتلاف وقت و هزینه است

یک نظر شخصی و نا محبوب: اما تصور میکنم وقتی نمی‌توانیم یک نیروی پدافندی هواپایه و زمین پایه قابل بسازیم که کمی خیال ما را راحت کند شاید بهتر باشد در بحث تهاجمی بطور جدی کار کنیم. دفاع اصلی در اسرائیل هم حملات کوبنده و پیشگیرانه به توان تهاجمی رقباست . برای مثال هزاران هدف تهاجمی حزب الله در چند روز اول مورد حمله سنگین قرار گرفتند( نیاز به اشراف اطلاعاتی) که حجم حملات حزب الله تا روز پایانی جنگ بسیار قابل تحمل کردند و آن وقت دفاع هوایی اسرائیل توان مقابله قابل قبول با آن ها را داشت و چه بسا اگر کل توان تهاجمی حزب الله پای کار می‌آمد شدیدا پدافند اسرائیل اشباع میشد. اما این ها رو گفتم تا مثالی که این روز ها زیاد تکرار کردم رو مجدد تکرار کنم. همانطور که پرواز پهپاد های ایران در وعده صادق۱ توانست نیروی هوایی چند کشور در منطقه را شدیدا درگیر کند میشود باز هم روی آن ها حساب باز کرد. برای یک نیرو مهمترین ماموریت در مقام اول حفظ توان و جان خود است. به همین علت است که یمنی ها بطور مداوم به سمت ناوگان آمریکایی ها در سال اخیر پهپاد پرتاب می‌کردند. آن ها کاملا می دانستند که هیچ پهپادی به ناو نمی رسد اما همین کار ساده باعث شد جنگنده های زیادی درگیر بخش دفاعی شوند که این به معنای کم شدن از توان تهاجمی آنها بود. اگر بتوانیم در روز های اول جنگ بطور مداوم هزاران پهپاد به سمت تمام توان تهاجمی دشمن ( از پایگاه های هوایی گرفته تا شناور ها) پرتاب کنیم آنقدر آن ها درگیر میشدند که دیگر نتوانند حمله شدیدی به شهر های موشکی و صنایع ما کنند. ان وقت این فرصت برای ما پیش می آمد که بر حملات موشکی خودمون شدت ببخشیم. اما چرا گفتم شدت ببخشیم . در وعده صادق ۱و۲ مشخص شد که هم زمانی و کثرت در تعداد پرتابه ها اولویت یک حمله است. شلیک یکی دوتا موشک جوابگو نیست. باید بصورت هم زمان برای مثال ۳۰۰ موشک به سمت یک پایگاه شلیک شود و بعد این روند تکرار شود برای دیگر اهداف و ... وقتی فرصت این کار نباشد و ما نتوانیم این کثرت و همزمانی را در روز های اول بدست بیاوریم کارمان بجاهای باریک می کشد. فکر میکنم نیروهای مسلح هم به این موضوع آگاه هستند. روی مزاحمت هوایی حساب ویژه باز کرده اند. اصولاً هدف از ساخت پهپاد هایی چون کرار هم از روز اول همین مسئله بود. خوبی مزاحمت هوایی با پهپاد این است که می شود آن ها را از فاصله ایمن پرتاب کرد و هزینه این اقدام بسیار کم است. و البته تولید پهپاد میتواند بسیار ساده تر و سریع تر باشد. چهار تا دانشجو هم می‌توانند یک پهپاد را سر هم کنند. آموزش پهپاد انتحاری هم کار سختی نیست. و همینطور حمله پهپاد میتواند پیچیدگی زیادی را برای دشمن ایجاد کند. مسیر های حمله متنوع و ایجاد اخلال و همینطور سطح مقطع کم برای هر نیروی مدافعی میتواند کابوس باشد. و متاسفانه تنها گلوگاه ما همیشه بحث بانک اطلاعاتی آنلاین و ماهواره هاست که معلوم نیست کی درست میشود. ما نیاز به اشراف اطلاعاتی بهتری داریم. و البته از همه مهمتر ابزار ذکر شده باید اطمینان پذیر باشد.

این سناریوی کلی هست.. شما در هر سطح تعدادی هدف دارید که باید رهگیری کنید، بیشتر ترین تعداد مربوط به ارتفاع پست و در محدوده اهدافی که دشمن میخواد بهش برسه. کمترین در برد خیلی بلند هست. اگر نتونید در برد بی 2 رو بزنید باید در برد کوتاه بقول شما 114 تا sdb بزنید پس نسبت به همین شکله... حدود 114 به 1 به ازای هر بی 2 دشمن باید دو موشک برد بلند و بیش از 114 موشک برد کوتاه داشته باشید. به ازای هر اف 15 باید دو موشک برد بلند و بیشتر از 20 تا برد کوتاه داشته باشید و ... حالا همه هواگرد های منطقه و ضرفیت هاشون رو شناسایی کنید متوجه میشید که اولویت و حساسیت با برد کوتاه در تعداد بسیار و واکنش بدون خطا هست.

در شرایط ایده آل مطالب فرموده شده می‌توانند درست و جذاب باشند اما حقیقت در یک جنگ واقعی مشابه آن چه که تاکنون دیده ایم ممکن است چالش های بسیار جدی ایجاد شود و کل تحلیل زیر سوال رود. اولین مسئله ای که باید توجه کنیم ابن هستش که وقتی از برد موشک پدافندی صحبت میکنیم این به معنی صد در صد بودن توانایی در این برد نیست.برای مثال وقتی میگوییم یک سامانه اس۳۰۰ میتواند یک هواگرد را در دویست کیلومتری بزند. مشخصات منظور هدف قرار دادن یک هواگرد با سطح مقطع زیاد و در ارتفاع زیاد در این برد است و آن هم اگر در شرایط نزدیک شونده باشد. تا این جا همه چیز خوب است تا اینکه پای اخلال و پرواز در ارتفاع کم و سطح مقطع کم راداری پیش می آید. بر اساس بسیاری از تحلیل ها و شبیه سازی ها در چنین وضعیتی وقتی یک اس ۳۰۰ تمام و کمال است و در شرایط ایده آل قرار دارد برد عملیاتی به ۷۰ کیلومتر کاهش پیدا می‌کند. یعنی یک سامانه ای که میتواند دویست کیلومتری را هم شناسایی کند در برابر یک اقدام ساده در برد نزدیک به ۱۳۰ کیلومتر محدود می‌شود! به این موضوع باید ارتفاع کم پروازی را اضافه کنید که آن هم با توپوگرافی ایران می شود یک کابوس برای دفاع زمین پایه که آن وقت نیاز به رادار های روی برج ها و ارتفاعات برای هر گردان پدافندی را واجب میکند. اما حقیقت این است که نمی شود همه نقاط کور را پوشش داد. در سوی دیگر وقتی شما به برد هفتاد کیلومتری محدود شدید که این کار بسیار روش های گوناگونی دارد و بار ها هم اثبات شده است یک جنگنده می آید که موشک کروز با برد ۳۰۰ کیلومتر شلیک می‌کند! یعنی عملا ۲۳۰ کیلومتر قبل از اینکه اصلا رادار های پدافندی ما متوجه شوند. توجه کنید که رادار های فرا افق و کم تحرک بسیار آسیب پذیر هستند و قطعا اکثر آن ها را از دست خواهیم داد. توجه کنید بمب افکن B-2 آمریکایی میتواند ۱۱۴ بمب sdb حمل کند که به برد ۱۱۰ کیلومتر هم می رسند و عملا پدافند ما را به شدت اشباع میکنند( موارد این چنینی بسیار است و این ساده ترین گزینه ی پیش روست) و این یعنی اینکه این پدافند زمین پایه به شدت ضربه خواهد خورد و از قدرت آتش پدافند زمینی کاسته می شود و جبران آن واقعا کار سختی است. شاید همین نام امن کردن مرزی بقول شما تنها گزینه باشد. حفظ یکپارچگی در پدافند زمین پایه اصلا امکان پذیر نیست. هر چند دفاع هواپایه هم در مقابل قدرت بلامنازع هوایی و صاحب سبکی چون آمریکا هم کار آسانی نیست. و در مورد پدافند زمین پایه بخصوص از نوع کوتاه برد همون‌طور که در پیام قبلی گفتم چالش ها بسیار بیشتر از یک پدافند برد بلند است و باید خیلی شرایط را ایده آل فرض کنیم تا این سناریو های بخش های ۱۲۳ اجرایی شود. و البته قدرت های پدافندی از جمله روسیه نیز در کنار سامانه های پدافندی آواکس و جنگنده با رادار های برد بلند پرواز می‌دهند و با شبکه سازی خلا ها و ضعف ها رو پوشش میدهند. در بحث دفاع نزدیک یک جنگنده با رادار آرایه فعال میتواند رادار به سمت زمین بگیرد و یک پرتابه در ارتفاع بسیار کم را هم شناسایی کند و این خب در یک منطقه صنعتی میتواند بسیار کلیدی باشد.

مسئله فقط هزینه نیست، بلکه بقول شما پایداری رزمی هم مهمه. برخلاف آفند که طی یک عملیات در یک بازه زمانی محدود انجام میشه، پدافندی امری دائمی هست و صلح و جنگ نداره در جنگ فقط عملکردش با جدیت بیشتری اهمیت پیدا میکنه. تا قبل از جنگ اکراین صرفا از متوقف کردن موشک های کروز بصورت انبوه و پرتابه های بالستیک بصورت محدود صحبت میکردیم، برآورد من این بود که در نهایت دشمن نیروی ویژه اش رو پیاده میکنه و پدافندهای ما رو از نزدیک میزنه! یا به ارتفاعات خیلی بالا با سرعت های خیلی بالا میره(هایپرسونیک) و دیگه دست پدافند بهش نمیرسه. واقعیت اینه که جنگ هوایی واقعا تغییر کرده. با این وجود باید پدافند رو بر اساس سناریو تامین کرد. در حالت سناریو هم قویترین دشمن رو با بهترین شرایطش باید در نظر گرفت. تقریبا 20 سالی هست که مرتب تو شبیه سازها و بازی ها سناریو های آفندی و پدافندی رو اجرا میکنم. هیچ چیزی با اهمیت تر از ارتفاع پست و خیلی پست و ارتفاع بالا نیست. ارتفاع متوسط و برد متوسط رو عملا باید به جنگنده ها سپرد. و همینطور پدافند خارج از خانه. اما داخل خانه باید روی پست و بلند متمرکز شد و بیشترین تجهیزات رو ساخت و مستقر کرد. این حرکتی که روی جنگنده ها برای شکار پهپاد زدن اهمیت مربوط به عملیات در دور دستها قبل از رسیدن پرتابه به مرز کشوره. آمریکا آسمان کل کشورهای خلیج فارس رو در اختیار داره همینطور دریاها، بنابراین وقتی پرتابه ای از جایی خارج میشه این فرصت هست که جنگنده هاشون دست به تعقیب و رهگیری برای مدت طولانی بزنند. ولی این برای کشورما ممکن نیست، چون جنگنده های ما به محض خروج با دشمن روبرو میشن و امکان تعقیب های طولانی رو ندارند مگر اینکه وظیفه اشون ممانعت از تعقیب پرتابه های ما باشه که مقدار زیادی وابسته به همین محاسبات روی کاغذ جنگنده در برابر جنگنده است که میدونیم وضعیت از نظر کمی و کیفی چه شکلیه. اما حالت برعکسش هم هست: یعنی دشمن پرتابه های زیادی رو میفرسته و همزمان وارد آسمان کشور میشه، اینجا بین پدافند و جنگنده خودی هم اختلال وجود داره و دشمن میتونه در لبه مرزها رهگیری هم انجام بده و شیر تو شیر میشه... پس بهتره روی پدافند کوتاه برد بشدت در حجم بسیار بسیار زیاد متمرکز شد، جنگنده خودی از 15 هزارپایی پایین تر نیاد(هرچند که نیروی هوایی از این حرف خوشش نمیاد!) و عملا بردهای بسیار دور رو هم مثل همین ترکیب اس 300 و سوخو 35 با کمک پدافند زمینی هدایت کنه و در شرایط ویژه به شکل محدود دست به تعقیب و رهگیری مستقیم دشمن بزنه. بخش اول»: برآورد من بعد از روزها و ماهها! شبیه سازی رزمی پدافند اینه که به موشکی مثل 9m317m نیاز داریم که عمود پرتاب باشه، بتونه تا 36 پرتاب همزمان رو انجام بده به دو سنسور مجهز باشه اینفرارد و همزمان فرمانی هم باشه. در یک رقمی حدود 5600 موشک آماده در سامانه های 32 تایی با حدود 350 رادار و تجهیزات رهگیر، و همین تعداد(موشک) ذخیره. (این حداکثر ارتفاع پست هست) حالا درسته که موشک حتی توان درگیری با بالستیک هم داره، ارتفاع 35 کیلومتری رو هم میزنه و همینطور 15 متری! اما باید محدود باشه به ارتفاع پست تا 12 هزار پا و برد 25کیلومتر. یکی از کارها جداکردن موشک از سامانه سوم خرداد؛ عمود پرتاب کردن و استفاده از لانچر های محافظت شده زیر زمینی(غیر قابل کشف و اختفا شده) هست که کشنده رادار بصورت کاملا ریموت و در حرکت پرتاب ها رو رهگیری کنه و موشک ها از مکان های مختلف برای رادارهای متحرک مختلف در دسترس قرار بگیرند. اینجوری حملات هارم باعث تلفات نمیشه، موشکها عموما دست نخورده باقی میمانند و بصورت فرمانی(و اینفرارد داخل موشک) برای هر سامانه ای حتی واحد پیاده زمینی با چشم کمی مسلح! که روی یه منطقه دستی موشک رو هدایت کنه در دسترس باشند. این حد بالای ارتفاع پست هست، پدافند بعدی در این حوزه فوق کوتاهبردهست که باید بتونه تا 1.2 ماخ در ارتفاع 5 متر از سطح زمین تا 8000 پا و برد 8 تا 12 کیلومتر درگیر بشه. برای اینکار سامانه های زیادی هست. اما تعداد موشک ها باید بین 10 تا 15 هزار عدد و همین تعداد هم ذخیره باشه! این رده انواع ترکیب های تاکتیکی رو لازم داره. اینم 350 سامانه است. بخش دوم: یک موشک پدافندی روز قیامت برای همه سامانه فوق بلند برد دسترس از همه جای کشور برای همه متقاضیان رهگیری با جستجوگر فعال و مادون قرمز و حتی تصویری (به شکل سنسورفیوژن مجهز به مقداری یادگیری ماشینی برای تفکیک هدف از دیکوی) برد N کیلومتر! دست کم 400 تا 800 کیلومتر. پرتابه دو مرحله ای بخش اول حدود 12 ماخ سرعت و بخش دوم برای تعقیب اهداف زیر صوتی در ارتفاع متوسط. روش کار! بعد از اعلام پرواز ممنوع در منطقه فرودگاه های دشمن، به محض مشاهده امادگی دشمن طی یک زمان بندی موشک شلیک میشه و هواگردهای بزرگ دشمن رو نزدیک به فرودگاه ها تعقیب میکنه اعم از اینکه مسافری باشند! یا نظامی... ممنوع یعنی ممنوع!× در حالت بعدی پرتاب با استفاده از رادارهای ماورای افق، جنگنده ها، پهپادها و ... وشلیک به سمت دسته های پروازی. برای نمونه به سمت العدید شلیک میکنیم و موشک در یک منطقه وسیع هدفی که در حال خروج از محدوده فرودگاه هست رو تعقیب میکنه. نیازی نیست که قفل راداری قبل از پرتاب انجام بدیم.(موشک احتمال موفقیت زیادی نداره!) تعداد حدود دست کم 200 پرتابه یا بیشتر... بخش سوم: موشک برد بلندپدافندی با برد 150 کیلومتر مثل همین هایی که موجود هست، مثلا آرمان تاکتیکی، تعداد؟ شما در نظر داشته باشند چقدر هواگرد جت هست(موشک بماند) در منطقه ما هست؟ بیش 2500 فروند مختلف. یه آرمان (شامل یک رادار با 9 موشک) میشود 280 سامانه... از نظر جغرافیایی بررسی کنیم تعداد مناطق زیادند و تعداد بیشتری پدافند باید مستقر بشه! بر اساس دشمن حساب کنیم خیلی بیشتر! پس حدود دست کم 700 سامانه کوتاه برد و 280 برد بلند نیاز هست که، در کنار یک نیروی هوایی بتونند موفق عمل کنند.. رادارها رو نگفتم. پدافند منطقه رزمی یعنی اونی که قراره با لشکر ها اعزام هم بشه نگفتم.

پروژه کلاهبرداری جدید در راهه

آینده روشن راکت های چند بار مصرف راکت های چند بار مصرفی چون اسپیس ایکس از جمله فالکن ۹ و استارشیپ ظرفیت های گسترده ای برای استفاده در بخش نظامی دارند. این موشک در دو بخش ترابری با سرعت بسیار زیاد و همچنین در بخش پرتاب تسلیحات بالستیک و شبه بالستیک با ارزان ترین قیمت می‌توانند مفید باشند. با گسترش سرجنگی های بالستیک با توانایی تغییر مسیر و حتی انتقال مداری، با این روش میتوان به سرجنگی های بالستیک در برد های مختلف اما با هزینه کم رسید.همچنین این بوستر های می‌توانند به عنوان یک راهکار کاهش هزینه برای تسلیحات نسل جدید هایپرسونیک سرشی مورد استفاده قرار گیرند. همانطور که مشخص است این نوع از بوستر ها می‌توانند در دفعات مورد استفاده قرار گیرند. با گسترش ماهواره ها و رصد مداوم و با فاصله زمانی کم توسط آن ها، یک نیروی موشکی بالستیک ارزان قیمت میتواند به ابزاری موثر در دست فرماندهان نظامی تبدیل شود. اسپیسX به عنوان یک شرکت آمریکایی در توسعه این راکت های به درجه تثبیت فناوری و تولید رسیده است و کشور چین هم مشغول کار در این بخش است. قابل تصور است که در آینده نزدیک یکی از مرز های فناوری نظامی همین موشک های چند بار مصرف باشند. طرح موشک چند بار مصرف ایرانی سروش۲ انسان بر

مستند ویدئویی از موشک خرمشهر 4 ، هیولای ایرانی که هنوز به اسرائیل شلیک نشده ! ایران یک هیولای خفته دارد که می‌تواند تمامی سامانه‌های پدافندی با هر ظرفیتی را اشباع کند و زمینه برای ضربات سخت را فراهم کند. در این ویدیو با این سلاح مرگبار و مکانیزمش آشنا می‌شوید. لینک ویدئو : منبع

مستند ویدئویی رونمایی از موتور موشک‌های قاره پیمای ایران؛ افزایش برد به 10 هزار کیلومتر؟ یکی از دستاوردهای صنایع دفاعی که اخیراً رونمایی شد اما مورد توجه قرار نگرفت، موتور موشک‌های قاره‌پیما یعنی موتور RD-250 است که قبلاً مشابهش در موشک 10 هزار کیلومتری روسیه و همچنین موشک‌های کره شمالی استفاده شد. جزئیات را می‌بینید و می‌شنوید. لینک ویدئو : منبع

عجیب ترین نکته این عملیات حضور خبرنگاران شبکه سی ان ان و پخش مستقیم عملیات در جهان بود !!! این بخش از ماجرا باید به دقت موشکافی شود چون تصادفی بودن آن از ذهن دور است !

بسم ا... بُرش هایی از عملیات هوابرد ارتش روسیه به فرودگاه گوستمول اوکراین- فوریه2022 https://aparat.com/v/bro7j7d پی نوشت : شیوه اجرای این عملیات و نتایج آن هنوز بعد از سه سال عجیب به نظر می رسد ... هرچند روسها چنین عملیاتی را در مقیاس گسترده تری به سال 2014 در کریمه انجام داده بودند..

موشک کروز فراصوت (سوپر سونیک) ایران این تصویر بیرون آمده از نمایشگاه نشان میدهد موشک سوپرسونیک کروز ایران با استفاده از سکوی موشک کروز سانبرن در حال ساخت است. نسخه ی جدید موشک خرمشهر با برد ۲۰۰۰ کیلومتر و کلاهک ۲۰۰۰ کیلویی نسخه ی جدید از موشک عماد با نام اعتماد

سامانه ی پدافند هوایی لیزری سراج

این پالت های تخته ای و سنگ هایی که زیر جک ها هستند نشون میده که جک ها درست طراحی نشدن توی محیط جنگی و با توجه به نیاز به استقرار سریع و جابجایی سریع این مشکل و پیدا کردن سنگ و تخته و پالت کلی وقت میخواد که با لزوم تحرک پذیری و استقرار پذیری سریع سامانه اصلاً نمیخونه. در تصویر دوم هم برای آماده سازی سامانه کلی سیم تک رشته و سیم سیار به سامانه وصل کردند که احتمالاً بخاطر تکمیل نبودن سامانه هست و باید در چنین سامانه ای، سیستم کاملاً بی نیاز به واحد های کمکی و قدرت باشه.

بخش سوم و پایانی تنوع و پیچیدگی بیش از حد سامانه های رزمی بعنوان چالش تعمیر و نگهداری هر دو ارتش درگیر ، طیف بسیار متنوعی از سامانه های تسلیحاتی را مورد استفاده قرار می دهند و براساس داده های بررسی شده یک اندیشکده آمریکایی بیشتر از 6300 سامانه اکنون در ارتش اوکراین قابل مشاهده است ولی طرف روسی به نسبت از سامانه های قدیمی تر و البته محدودتر بهره می برد که برخی از ناظران نظامی غربی معتقد بودند مسکو فاقد ابزار کافی برای جایگزینی سامانه های نابود شده است ، با این وصف ، سامانه های قدیمی بدلیل پیچیدگی کمتر نیاز به آموزش را کمتر و تربیت نیروی حرفه ای را آسان تر و ارزان تر می کند. علاوه براین ، استفاده از سامانه های شناخته شده و امتحان پس داده ، فرآیند خرید قطعات یدکی و تعمیر و نگهداری را تا حدودی آسان تر می نماید. https://www.aparat.com/v/x91sll7 درواقع امر ، تولید و نگهداری تانک و سایر خودروهای زرهی فرآیند بسیار سخت و پیچیده ای است که نیازمند یک پایگاه صنعتی بسیار قوی در کشورمورد نظر است . به همین دلیل به منظور برخورداری از یک چهارچوب تعمیر و نگهداری کامل ، کشور مورد نظر باید توانایی انجام تعمیرات اساسی را که پیچیده ترین نوع آن است داشته باشد. در این میان ، چهارچوب تعمیراتی که برای جبران آسیب های رزمی طراحی می شود ، آخرین رده تعمیرات ، یعنی تعمیرات اساسی است وبه نیروهای فنی ماهر و با تجربه ، امکانات، اسناد ، ابزارهای ویژه ، قطعات یدکی نیاز دارد . از سویی دیگر ، گونه های مختلفی از تجهیزات زرهی که اکنون در سازمان رزمی ارتش های روسیه و اوکراین مورد استفاده قرار می گیرد ، نیازمند وجود طیف بسیار متنوعی از تخصص های مختلف نیروی زمینی است و این تنوع درست در جایی باعث دردسر می شود که سامانه های آسیب دیده برای بازیابی و عملیاتی شدن مجدد به عقب برده می شوند. در چنین شرایطی ، فقدان اسناد یکپارچه فنی در حوزه فناوری های پیشرفته استفاده شده و همچنین سازماندهی روند تعمیرات از چالش هایی است که ارتش ها معمولا با آن روبرو هستند. بعنوان مثال ، ارتش روسیه برای بررسی عملکرد یک خودروی زرهی چیزی در حدود 20-15 سند فنی را باید در اختیار داشته باشد و به همین تعداد سند و کتاب برای تعمیرات نیز لازم است. لئو پیر پیاژن کارشناس فرانسوی تسلیحات در اندیشکده IFRI در همین رابطه مدعی است که تانک اصلی میدان نبرد ، پیچیده ترین سامانه رزمی ارتش ها بشمار می آید که برای شناخت هرچه بیشتر این مساله جدول ذیل به نمایش درآمده که مربوط به تانک اصلی میدان نبرد ام-84 است. این تانک مجموعه ای از سامانه های کنترل آتش ماژولار الکتروهیدرولیک خودکار با قابلیت تثبیت در سمت و بُرد ، رایانه بالستیک یکپارچه شده و مسافت یاب لیزری ، سامانه های بصری دید در روز و شب وبارگذار خودکار را بخود می دید. با توجه به پیچیدگی مذکور ، یک سئوال جالب ایجاد می شود که با چه فلسفه ای ، تانکهای ام-84 ارتش اسلوونی به اوکراین ارسال گردید ؟! از 54 دستگاه تانک ام-84 تنها 13 دستگاه بروزرسانی و بقیه از سال 2013 به شکل ذخیره شده نگهداری می شدند . ارتش اوکراین که پیش از این با دریافت سامانه های پیچیده غربی تا حدودی اعتماد به نفس پیدا کرده بود ، ناگهان با چالش روند بسیار آهسته آموزش خدمه مواجه شد در حالی که تعمیر و نگهداری آنها نیز یک کابوس لجستیک بشمارمی رفت ، به همین دلیل بلغارستان به ناگاه تحویل سامانه های رزمی را متوقف نمود و به جای آن اعلام کرد ، تسلیحات آسیب دیده اوکراینی را تنها ازطریق شرکتهای غیرنظامی بازسازی خواهد کرد. در همین راستا ، فرض براین قرار داده شده که ورود سامانه های جدید در سریع ترین زمان ممکن باعث رسیدن سطح آموزش خدمه به میزان کیفی خواهد شد ولی تعمیر و نگهداری چالشی به مراتب بزرگتراست که برطرف کردن آن در جریان عملیات جنگی قابل حل نیست . https://www.aparat.com/v/vb82R بعنوان مثال ، از 7 دستگاه هویتزرخودکششی پانزرهابیتز-2000 آلمانی که به اوکراین تحویل داده شد ،پس از اجرای یک آموزش کوتاه مدت خدمه اوکراینی بدون مشکل از آن استفاده می کردند ولی با گسترش درگیری ها بتدریج مکانیزم بارگیری مهمات این هویتزرها شروع به نشان دادن مشکل کرده ، لوله های آن بسرعت فرسوده شدند و همین امر باعث شد تا سامانه های مذکور از خط مقدم به عقب کشیده شده تا برای تعمیرهای دوره ای به لهستان اعزام شوند. اگر این مساله را در کنار تنوع تسلیحاتی که اوکراین اکنون بدان دچار شده قرار دهیم ، یک چالش بزرگ قابل مشاهده است که البته اوکراین تا حدودی خود را با آن منطبق کرده است ولی ذکر این نکته از اهمیت بسیار بالایی برخوردار خواهد بود که روند آموزش تعمیر و نگهداری به ارتش اوکراین زمانی نتیجه خواهد داد که غرب تعداد کافی تانک و خودروهای زرهی را به ارتش این کشور تحویل دهد . بعنوان مثال ، اگر انگلیس تنها 10 دستگاه چالنجر-2 را به نیروی زمینی ارتش کیف تحویل دهد ، این تنها یک جام مسوم خواهد بود چرا که مساله استانداردسازی و یکسان سازی فناوری باید به شکل همزمان مورد توجه قرار گیرد . درواقع ، اهمیت یکسان سازی فناوری/ سخت افزار در درجه نخست و قبل از نوآوری یا توسعه سامانه های جدید قرار می گیرد، به همین دلیل در ارتش سرخ و سپس ارتش شوروی و روسیه شعار " یکسان سازی مهمتر از نوآوری است " به یک اصل تبدیل شده بود. این مساله ، یعنی اهمیت یکسان سازی سخت افزاری حتی در ارتش اتحادشوروی که عادت داشت نمونه های مختلف سامانه های رزمی را بخدمت بگیرد به یک قاعده اصلی تبدیل گردید بطوریکه در پایان جنگ دوم تنها دو گونه تانک ( تی-34 و زره پوش های سری KV/IS) با یک پیشرانه ( موتور وی-2 ) در دونسخه برای تانکهای میان وزن و سنگین در خط تولید قرار داشت و هویتزرهای خودکششی نیز تنها بر روی این دو سکو طراحی و بخدمت گرفته می شدند. https://www.aparat.com/v/J7K18 چنین رویکردی در میان روسها بطور کامل در تضاد با رویکرد ورماخت در جنگ دوم جهانی بشمار می رفت چرا که نوآوری های فنی ارائه شده توسط آلمان ها به صورت چشمگیری در سطح بالایی قرار داشت ولی همین نوآوری ها چالش بسیار بزرگی را برای خط لجستیکی ، واحدهای تعمیر و نگهداری ارتش های زرهی گودریان بوجود آورده بود تا جایی که وی در کتاب خاطرات خود به این نکته بسیار پرداخته و چنین به یاد می آورد که دستورات متعدد هیتلر مستلزم ایجاد تغییرات پی درپی در خطوط تولید تسلیحات بود و برهمین اساس تحویل نمونه های متنوعی از خودروهای رزمی به یگانهای عملیاتی ، نیاز به طیف متنوعی از قطعات یدکی را بوجود آورد که اشتباه بسیار بزرگی محسوب می شد . همه این مسائل باعث شده بود تا روند تعمیرات اساسی تانکها و نفربرهای ورماخت به یک مشکل لاینحل تبدیل شود . این تجربه مد نظر فرماندهان روسی پس از اتمام جنگ دوم قرار گرفت و همچنان مورد استفاده قرار می گیرد بطوریکه سه تانک تی-80 ، تی-72 و تی-64 محصول سه دفتر طراحی زرهی خارکف ، لنینگراد و نیژنی تاگیل با وجود استفاده از سه شاسی ، پیشرانه و جعبه دنده متفاوت امکان تعویض قطعات و زیرسیستم ها را با یکدیگر دارند . با توجه به مواردی که بیان شد ، اکنون ارتش اوکراین به انباری از قطعات یدکی مختلف برای تانکها ، نفربرهای غربی و شرقی تبدیل شده که این مشکلاتی را در آماده نگه داشتن ناوگان خودروهای زرهی این ارتش بوجود آورده است ، هر چند روسها یک مزیت بسیار مهم را در اختیار دارند که درآن می توانند از ذخیره های خود همچنان قطعات یدکی مورد نیاز را تهیه کنند . نتیجه گیری جنگ دراوکراین به تمام ارتش های جهان اثبات نمود که پیشبرد یک عملیات نظامی نیازمند یکسان سازی تمامی سطوح فنی است که پیش از آن ارتش سرخ در برابر ورماخت آن را تجربه کرده بود. ارتش های غربی نیز باید تلاش کنند تا به یک وحدت فنی در حوزه هایی نظیر مهمات مورد استفاده ، سوخت و شبکه دسترسی به قطعات یدکی نائل آیند . پی نوشت : 1- منبع : ارتش ایالات متحده ، فصلنامه تحولات نظامی - ژوئن 2023 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

استتار پرتابگر موشک های پدافندی با کامیون های غیر نظامی این کامیون تجاری مجهز به موشک پدافندی در نمایشگاه دستاوردهای هوافضای سپاه به نمایش در آمده است. استفاده از این نوع استتار، سرکوب پدافند ایران را برای دشمن بسیار سخت میکند.

موشک های پدافند هوایی ایرانی

توضیحاتی در رابطه با سامانه ضدهوایی راکتی رعد در تاپیک تحولات اسرائیل قرار داده شد که فلسطینی ها هم سامانه مشابه به نام متبر 1 را در مقابل اسرائیل بکار گرفته اند . پست مربوطه:

تطبیق تاکتیکی بررسی روند انطباق سازمان رزم ارتش روسیه در صحنه عملیات اوکراین نیروی هوایی / هوانیروز  بخش دوم و پایانی  3- تجربه و آموزش ناکافی اگر چه نیروی هوایی روسیه ، حداقل در دو دهه اخیر ، بدلیل حضور به نسبت طولانی در جنگ داخلی سوریه ، کریمه و سپس گرجستان ، تجربه به نسبت قابل قبولی را در اختیار داشت ، ولی برخلاف صحنه درگیری هوایی در اوکراین ، ماموریتهای هوابه زمین در جنگهای پیشین ، تحت تاثیر حداقلی سامانه های دفاع هوایی قرارداشت. علاوه براین ، داده های منتشر شده توسط وزارت دفاع روسیه نشان میدهد که خلبانان جنگنده نیروی هوایی این کشور ، به شکل میانگین ، سالانه تنها 100 تا 120 ساعت پرواز را ثبت می کردند و این رقم برای خدمه رسته ترابری هوایی نظامی چیزی درحدود 120 تا 140 ساعت بود . در کناراین مساله ، خلبانان بمب افکن های راهبردی ارتش روسیه نیز تنها 100 ساعت در سال پرواز داشتند که درمقایسه با استانداردهای ناتو ، رقم چندان جالب توجهی نیست . علاوه براین ، داده های فوق الذکر تنها مربوط به کمیت ساعات پروازی خدمه روسی بوده و نشانه ای از کیفیت آموزش ها را بدست نمی دهد . درواقع ، تمرینات نیروی هوایی روسیه بلحاظ اندازه و چالش های تاکتیکی ، می بایست حوزه های مختلفی را نظیر پروازهای شبانه ، پروازهای ارتفاع پائین ، پروازدر شرایط آب و هوایی نامطلوب یا عملیات از فرودگاه های خط مقدم یا ناآماده / نیمه آماده را شامل شود ولی ظاهرا این ماموریت ها یا انجام نمی شود یا اینکه سطح کیفی پایینی را به نمایش می گذارد در حالی که هنوز داده های موثقی در خصوص ادغام این ماموریتها با عملیات نیروی زمینی در سطح تاکتیکی ، در دست نیست . خانواده معظم غلاف های راکت انداز هدایت ناپذیر ( آزاد پرتاب ) نیروی هوایی و هوانیروز ارتش شوروی سابق / روسیه در همین راستا ، برخی تحلیلگران نظامی بر این اعتقاد قرار دارند که عملیات نیروی هوایی روسیه در حوزه تاکتیکی ، عمدتاً بصورت آرایش های تک فروندی یا در صورتبندی های پروازی کوچک ، بدون وجود آموزش های ضروری در خصوص شیوه های رزم با سایر واحدهای ارتش ،برنامه ریزی و اجرا می شود تا جایی که گفته می شود ،روسها سناریوهای تاکتیکی بسیار محدودی را بصورت استاندارد در اختیار دارند و الزامات مربوط به طراحی عملیات هوایی پیچیده را درنظر نمی گیرند . دراین میان ، گرچه روسها تجربه کاربرد مهمات هدایت شونده را در سوریه ، در کارنامه خود ثبت کرده اند ولی آموزش های اصلی در نیروی هوایی این کشور ، تنها بر روی استفاده از مهمات سقوط آزاد و راکتهای هدایت ناپذیر استوار شده و دسترسی به مهمات هدایت شونده ، بسیار محدود به نظر می رسد . مضاف براین ، حتی اجرای حملات با راکتهای غیرهدایت شونده توسط خدمه با تجربه بدلیل وجود تهدید از سمت سامانه های خودی و دشمن ، همواره با خطرات بالایی همراه بوده و این دقت نشانه گیری را بخصوص در زمان هایی که نیروی زمینی به آتش دقیق نیاز دارد ، کاهش می دهد . سرتیپ خلبان بازنشسته ، کانامات بوتاشف ( 63 ساله ) که جت فراگفوت وی در 24 می سال 2022 ، هدف قرار گرفت و کشته شد برخی منابع مدعی هستند که وی بصورت نیروی قراردادی به واگنر پیوسته بود تجهیزات نامناسب : ارتش روسیه تا حدود ژوئن سال 2023 از واحدهای شبه نظامی واگنر در اوکراین استفاده می نمود و حضور این پیمانکاران شبه نظامی ، البته در دوران معاصر مساله چندان غیرعادی محسوب نمی شود ولی استفاده از خلبان های شبه نظامی یک حوزه بسیار استثنایی ، بویژه دریک رسته تخصصی نظیر نیروی هوایی بشمار می آید . جنگ دراوکراین و مشکلات مربوط به هدفگیری / هدفیابی و ناوبری ، نیروی هوایی روسیه را مجبور کرد تا به شکل ابتکاری از سامانه های ناوبری ماهواره ای جی پی اس استفاده کند این دوتصویر ، استفاده از این سامانه را در جت ضربتی سوخو-34 ( راست ) و سوخو-25 ( چپ ) بخوبی نشان می دهد شاخه هوایی گروه واگنر ، براساس داده های موجود ، متشکل از یک گروه بسیار با تجربه است که حداقل دو نفر از خلبان های سوخو-25 خود را در جریان عملیات نظامی برفراز آسمان اوکراین ، از دست داده است ( احتمالا تا انتهای سال 2022 ) ، با این حال ، یکی از این خلبانها ، پس از ساقط شدن و بازداشت توسط ارتش اوکراین ، در جریان بازجویی ها ، به شکل ضمنی اعلام نمود که تجهیزات پیشرفته ای در اختیار نیروی هوایی قرار ندارد که نشان میدهد ، واگنر ، قدیمی ترین سوخو-25 های نیروی هوایی روسیه را خریداری نموده که علت قدیمی بودن تجهیزات را توضیح میدهد . در همین راستا ، برخی تصاویر و ویدئوها نشان میدهد که این فراگفوت ها ، بصورت کاملا ابتکاری به سامانه های جی پی اس ، مجهز شده اند . در کنار این مساله ، پس ازشروع جنگ ، چند کارزار تبلیغاتی از سوی واگنر برای تهیه تجهیزات پروازی نظیر پوتین های پرواز ، لباس پرواز زمستانی ، سامانه های مخابراتی پیشرفته ، تلفن های ماهواره ای ، دوربین های دوچشمی و حتی بدون سرنشین های تجاری برگزار شده که گرچه نشانگر کمبود در نیروی هوایی روسیه نیست ولی محدودیت مهمات هدایت شونده ، سامانه های ناوبری یکپارچه شده با جتهای رزمی ، به نسبت ، وضعیت فعلی نیروی هوایی روسیه را به نمایش می گذارد . عملیات جتهای سوخو-25 نیروی هوایی روسیه در اوکراین https://www.aparat.com/v/0Zq1i مهمات شدید الانفجار ترکش شونده سقوط آزاد OFAB-250-270 نیروی هوایی روسیه که یکی از چند نمونه مهمات آهنی سقوط آزاد روسی پرکاربرد در جنگ اوکراین بشمار می آید 4- تاکتیک ها و مهمات مورد استفاده : نیروی هوایی ارتش روسیه (VKS) با وجود استقرار واحدهای دفاع هوایی در سرتاسر محورهای درگیری بصورت متراکم ، هیچ تمایلی برای وارد کردن فشار بیشتر به حریم هوایی اوکراین ندارد . با این حال ، این نیرو همچنان به حملات خود ادامه میدهد ولی ماه هاست که بخش اصلی این حملات تنها به شلیک موشک های کروز هواپایه اختصاص یافته است . مهمات و غلاف راکت انداز 80 م.م اس-8 بدین سان ، فرماندهی نیروی هوایی این کشور ، به جای بدست گرفتن برتری هوایی بر فراز محورهای درگیری ، بخش عمده ای از تلاش خود را برای شناسایی اهداف در عمق دفاع ارتش اوکراین و انهدام آنها با آتش موشکهای کروز هواپایه خود ، متمرکز نموده است و در همین راستا ، ناوگان بمب افکن های استراتژیک توپولف-95 نیروی هوایی روسیه که ستون فقرات نیروی هوایی راهبردی ارتش این کشور را تشکیل می دهد ، برای اجرای راهبرد مسکو ، بکار گرفته می شوند . در این میان ، با وجود اینکه بخش قابل ملاحضه ای از این بمب افکن ها ، وارد عملیات شده اند ولی تعداد محدودی از این هواگردها مبادرت به حمل و شلیک موشکهای کروز می کنند که البته با واکنش شبکه دفاع هوایی اوکراین مواجه می شود . مهمات سقوط آزاد آهنی 500 کیلوگرمی FAB-500 این مهمات حدود 64 ساله ، به گفته مقامات اطلاعاتی اوکراینی در مقادیر بسیار قابل توجه توسط شوروی سابق ، تولید و در انبارهای مهمات نیروی هوایی روسیه ذخیره شده است در سطح تاکتیکی ، اسکادران های جنگنده سوخو-35 نیروی هوایی روسیه ، جنگ افزار اصلی روسها برای اجرای حملات تاکتیکی در عمق صحنه نبرد بشمار می آیند که البته با قابلیت حمل مهمات هدایت دقیق با برد حدود 70 کیلومتر ، دقت به نسبت پائینی را به نمایش می گذارند . در همین رابطه ، افسران نیروی هوایی اوکراین براین اعتقاد قراردارند که نیروی هوایی ارتش روسیه ، ذخایر بسیار بزرگی از مهمات FAB-500 را در اختیار دارد و از ابتدای سال 2023 به شکل نظام مند در حال تولید کیت های هدایت دقیق سُرشی برای تبدیل کردن این مهمات قدیمی به نمونه های هدایت شونده است که میتواند یک ابزار قابل توجه برای جتهای روسی باشد.با این وصف ، پیش بینی هایی وجود دارد که درآن برخی معتقدند ، با توجه به بهبود مستمر قابلیتهای رزم هوابه زمین ارتش روسیه ، ممکن است پس ازطی یک بازه زمانی مشخص ، نیروی هوایی ارتش این کشور بتواند اهداف مد نظر خود را در عمق بیشتر و با دقت بهتری هدف قرار دهد . کارشناسان اطلاعاتی اوکراینی با ایجاد یک جدول زمانی با محوریت استفاده روسها از مهمات هدایت دقیق متوجه شدند که این نیرو در حال حاضر به تدریج درحال کسب توانایی های بیشتر برای انهدام اهداف با دقت افزون تر است و این روند ممکن است باز ادامه داشته باشد. https://www.aparat.com/v/06d1y با این وصف ، دومین مهمات پرکاربرد نیروی هوایی و هوانیروز ارتش روسیه ، غلاف های راکت انداز مسلح به راکت های هدایت ناپذیر اس-8 است که اطلاعات اوکراین معتقد است روسها ذخایر قابل توجهی از آن را در اختیار دارند ولی بدلیل کاربرد گسترده ، تولید آن را با سرعت بیشتری در پیش گرفته اند . این راکتها توسط جتهای سوخو-25 ، بالگردهای میل-28 ، کاموف-52 و همچنین میل-25 هایند به شکل قوسی برعلیه اهدافی در حداکثر برد این راکت مورد استفاده قرار می گیرند . برد بلندترین گونه تولید شده از راکتهای هدایت ناپذیر اس-8 ، نسخه S-8OFP1 محسوب می شود که حدود 6000 متر برد دارد این شیوه پیش از این دیده نشده بود ولی واحدهای هوایی روسی ظاهرا برای اجتناب از برخورد مستقیم با سامانه های دفاع هوایی کوتاهبرد خودکششی و همچنین سامانه های دوش پرتاب که پیاده نظام به آن مسلح است ، از این تاکتیک بهره می برند ولی با توجه به اینکه نیروی هوایی اوکراین نیز از این روش استفاده مینماید ، هنوز کارآمدی آن مشخص نشده است ، هر چند برخی معتقدند که وقتی جتهای فراگفوت یا بالگردهای روسی / اوکراینی ، ازاین جنگ افزاربصورت شلیک های انبوه ( حداقل برای طرف روسی ، در زمان استفاده از نسخه S-8OFP1 بابرد بیشتر از 6000 متر ) در یک محدوده 12 کیلومتری در دوطرف خطوط درگیری استفاده می کنند ، به نظربرای انهدام مواضع مستحکم شده طرف مقابل ، مفید هستند . دیاگرام فوق ، تاکتیک های بمباران استاندارد اسکادران های اف-4 فانتوم-2 نیروی هوایی عبری را که درسال 1973 مورد استفاده قرار می گرفت ، به نمایش گذاشته است شکل سمت چپ ، تاکتیک لافت/تاس بمبینگ را نشان می دهد که درآن خلبان براساس دستورالعمل های استاندارد شده ، وظیفه داشت تا با سرعت حدود 600 نات ( 1.1 ماخ ) بین ارتفاع 100 تا 200 فوت ( 31 تا 61 متر ) و با زاویه ای حدود 45 درجه بسمت هدف حرکت کرده و سپس در زمان مناسب ، مهمات خود را رها نموده و بسرعت خود را به ارتفاع حدود 2000 فوت ( 607 متری ) برساند که گفته می شود در این حال ، سرعت هواپیما به شدت کاهش پیدا خواهد کرد شکل سمت راست نیز شیوه حمله به پایگاه های هوایی مصر و سوریه را به نمایش گذاشته که درآن جتهای مهاجم در ارتفاع پائین بسوی هدف حرکت کرده و با رسیدن به یک فاصله مشخص ، ناگهان اوج گرفته و سپس با زاویه حدود 180 درجه بسوی هدف گردش می کنند و بعد با استفاده از تاکتیک لافت/تاس بمبینگ ، مهمات خود را رها می کنند . گفته می شود در این روش ، بدلیل گردش شدید جنگنده در محور عمودی ، موشکهای سام-2 و سام-3 مصری امکان رهگیری و دنبال کردن جتهای عبری را نداشتند جالب اینجاست که اوکراین ، اولین آوردگاهی است که درآن نیروی هوایی روسیه ، برای اجرای حملات هوا به زمین از شیوه لافت بمبینگ (Loft bombing) که درآن هواگرد در ارتفاع پایین وارد محدوده هدف شده و در یک نقطه مشخص با یک اوجگیری مختصر ، اقدام به رها کردن مهمات محمول خود می کند ، استفاده کرده است . به همین دلیل برخی از افسران اطلاعاتی اوکراینی معتقدند که حرکت روسها به سوی اجرای لافت بمبینگ ، از روی اجبار و بدلیل کمبود آتش پشتیبانی توپخانه صورت گرفته و این تاکتیک برای افزایش میزان تهدید علیه پیاده نظام اوکراینی انجام می گیرد . در کنار اجرای حملات هوابه زمین ، مشخص ترین ماموریت محوله به نیروی هوایی روسیه ، پشتیبانی و تقویت عملیات جنگ الکترونیک نیروی زمینی است ، به همین دلیل گمان می رود که حداقل هشت فروند بالگرد میل-17 مجهز به سامانه های جنگ الکترونیک ، در جنوب اوکراین به شکل فعال ، حضور دارند و از این ناوگان برای حمله با سامانه های کنترل- فرماندهی ارتش اوکراین بهره برداری می شود و با توجه به ارتفاع پروازی این بالگرد ها ، تاثیرگذاری بر روی سامانه های اوکراینی ، در عمق بسیار بیشتری قابل انجام خواهد بود . نتیجه گیری : نیروی هوایی ارتش های عضو ناتو ، هم در آموزه ها و هم در تمرینات /جنگ ، نقش و ماموریت اصلی را برعهده دارد ، در زمان طراحی هر عملیات نظامی ، شاخه هوایی ، به شکل مداوم ، وظیفه برنامه ریزی ، اجرای ماموریتهای مختلف شامل عملیات هوایی مقدماتی ، کسب برتری هوایی و درنهایت اعمال و حفظ برتری هوایی ، پشتیبانی نزدیک هوایی و سایر موارد را بردوش داشته و کارزار هوایی ، موفقیت را در هر عملیاتی به نسبت تضمین می نماید ، چرا که نیروی زمینی با این فرض که آسمان در اختیار نیروهای خودی است ، با آسودگی بیشتر ، دست به عمل می زند . با این حال ، نیروی هوایی روسیه با وجود مشاهده مزیتهای کاربرد نیروی هوایی از عملیات طوفان صحرا به این سو ، هنوز از تاکتیک های کلاسیک خود استفاده کرده و بدلیل محافظه کاری شدید ، به سختی ، تن به تغییر میدهد . این می تواند به نوعی ، توجیهی برای حضور غیرطبیعی نیروی هوایی روسیه در جنگ اوکراین باشد ولی با پیشرفت و گسترش درگیری ، این روند به نسبت تغییر نمود . از سویی دیگر ، دلایل عدم تمایل نیروی هوایی روسیه برای دست زدن به عملیات بزرگ ترکیبی هوایی با مشارکت تعداد زیادی از هواگردهای رزمی را می توان در یک طیف متنوع مورد بررسی قرار داد . در واقع امر ، نیروی هوایی روسیه ، بدلیل ترس از متحمل شدن تلفات بالا ، آموزش ناکافی خدمه ، برنامه ریزی ضعیف و عدم توانایی در هماهنگ کردن دوسطح راهبردی و تاکتیکی ، به شکل موثرتری در عملیات نظامی مشارکت ندارد . طراحان نظامی روسی ، احتمالا همچنان نیروی هوایی را بصورت یک سامانه توپخانه ای پرنده تصور می کنند که باید مکمل سامانه های توپخانه ای نیروی زمینی باشد و در عین حال ، بیشتر بر روی استفاده از سامانه های دفاع هوایی زمین پایه متمرکز هستند که این روند ، یک نتیجه واضح را بدست می دهد ، بدون برتری هوایی ، واحدهای زمینی ، کاملا آسیب پذیر خواهند شد . بدین ترتیب ، نیروی هوایی روسیه ، با وجود ناتوانی واضح در ایجاد برتری هوایی برفراز صحنه نبرد در اوکراین ( تا سپتامبر 2023 ) ، درس های ارزشمندی را برای آموختن ، کسب نمود ، بدین معنی که هم روسها و هم ناتو ، باید همچنان برنامه بازسازی و نوسازی ناوگان را ادامه داده ، آن را به تسلیحات بهتر ، مسلح نمود ، آموزه ها را کامل کرد و آمادگی رزمی آن را همچنان حفظ نمود . سامانه های رزمی تسلیحاتی هدایت شونده و غیرهدایت شونده نیروی هوایی روسیه https://www.aparat.com/v/Ieb0Z علیرغم همه این موارد ، نیروی هوایی روسیه ، همچنان یک معمای نامکشوف در صحنه جنگ اوکراین محسوب می شود . از یکسو ، ناوگان نیروی هوایی و هوانیروز ارتش روسیه ، قدرت آتش بسیار بالایی را در اختیار دارد که حجم بالایی از مهمات ، در پشتیبانی آن است ولی از سویی دیگر ، ازفوریه 2022 حضور بسیار محدودی را به ثبت رسانده است . در همین ارتباط برخی افسران اطلاعاتی اوکراین معتقدند که اگر روسها با پذیرش تلفات بالا ، تمام توان آتش خود را وارد صحنه کنند ، کیف با یک چالش بزرگ روبرو می شود و امکان بروز خسارتهای غیرقابل جبران وجود خواهد داشت ، در نتیجه ، تا زمانی که این تهدید پنهان وجود داشته باشد ، این امر بر تصمیم گیری نظامیان اوکراینی تاثیر خواهد گذاشت ، چراکه پیشروی واحدهای زمینی ارتش اوکراین به معنای خارج شدن از پوشش چتر دفاع هوایی برد بلند خواهد بود و این به معنای یک چالش که به سختی میتوان برآن غلبه نمود ، بحساب می آید . بدین ترتیب ، نبرد اصلی در هوا میان طرفین ، در ارتفاع متوسط ، یعنی ارتفاعی که سامانه های دفاع هوایی دوش پرتاب ، درآن کارایی چندانی ندارند ، رخ خواهد داد. این بدان معناست که هر طرفی که بتواند این ارتفاع را در اختیار خود بگیرد ، نخست می تواند اهداف مورد نظر خود را براحتی شناسایی کرده و در برد بیشتر و دقت بالاتری آنها را مورد اصابت قرار دهد . اگر این فرض مبناء قرار گیرد ، در حال حاضر ، روسها چندان تمایلی برای ورود به یک درگیری تمام عیار دراین ارتفاع ندارد ولی اگر به هردلیلی ، نیروی هوایی روسیه بتواند دست برتر را در این حوزه بدست آورد ، این به معنای آزادی عمل بیشتر نیروی زمینی خواهد بود . پی نوشت : 1- ادامه دارد تطبیق تاکتیکی -مقدمه تطبیق تاکتیکی- پیاده نظام - بخش اول تطبیق تاکتیکی -پیاده نظام - بخش دوم تطبیق تاکتیکی -مهندسی -رزمی تطبیق تاکتیکی -توپخانه- بخش یکم تطبیق تاکتیکی - توپخانه - بخش دوم تطبیق تاکتیکی -زرهی تطبیق تاکتیکی -جنگ الکترونیک پدافند هوایی نیروی هوایی / هوانیروز - بخش یکم 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

سلام دوست عزیز اول قراره در برابر کدوم حمله مقاومت کنه یک حمله تاکتیکی در عمق مثلا بیاد نطنز را بزنه و در بره یا یک حمله گسترده. اول باید به دارای های ارتش اسراییل دقت کنیم : اول نیروی هوای اسراییل که مهمترین برگ برنده اون هستش که شامل جنگنده های اف 35 ،15،16 می باشد و فاقد هر گونه بمب افکن دوربرد یا سنگین هستش. تسلیحات هم که احتمالا استفاده خواهد کرد بمب های هدایت جی پی اس هدایت لیزری یا موشک های کروز هستش. در مورد موشک های بالستیک هم به نظر میاد که هر چند دانش فنی این تولیدات را داره اما زراد خانه قوی از موشک های برد بلند و دقیق برای حمله به عمق ایران را نداره. و در اخر برگ برنده اسراییل سلاح هسته ای اون هست که باید به وسیله موشک های کروزش به سمت ایران شلیک بشه . نیروی دریایی هم که بعید می دونم بتونه بیاد بزنه و در بره و ما نفهمیم از کانال سوئز رد بشه زیر نظر خواهد بود. نیروی زمینی هم که تا بخواد برسه به ایران هیچیش نمی مونه. پس درگیری قطعی ما با اسراییل از سمت اونها یک حمله همه جانبه هوای یا یک حمله تاکتیکی در عمق خواهد بود. حال سناریو اول یعنی حمله تاکتیکی: چند دسته ازجنگنده های اسرایلی به پرواز در امده به سمت ایران می ایند.از هر مسیری بیان برای اینکه بتونند مهمات کافی حمل کنند نیاز به سوخت گیری هوای دارند که تازه مثلا به یه جای مثل اصفهان برسند برگشتش پیش کش و این سوخت گیری باید نزدیک مرز ایران انجام بشه که قطعا در دید راداری ایران هستند و اقدامات لازم انجام میشه پس محاله بدون دیده شدن بتونن وارد مرز ایران و نقاط حساس بشن تا که بخوان از تسلیحات دور ایستا مثل بمب های هدایت لیزری یا هدایت جی پی اس استفاده کنند.چون حتی اگر هم توان ورود داشته باشن به دلیل شبکه محور بودن پدافند ایران حتی اف 35 ها به وسیله یکی از سامانه های راداری ایران شناسای شده و مورد هدف قرار داده خواهند شد. پس تنها گزینه محتمل شلیک موشک های کروز از اسمان کشور های همسایه است .که با توجه به فاصله نقاط حساس ایران از مرز ها تنها از دو سمت امکان حمله اسراییل به زیر ساخت های ایران را دارد .اول غرب و دوم شمال غرب. تنها از اسمان این دو نقطه با کمک موشک های برد بلند کروز توانای حمله را خواهد داشت تا خلبانان از اسیب مصون باشند .حال ایا اسراییل موشک کروزی دارد که این مسافت طولانی را طی کن اطلاعی ندارم به هر حال اگر هم داشته باشد به دلیل مسافت زیاد باید از ارتفاع بالا شلیک شود که باز هم در تیر رس و دید پدافند ایران هست حتی در صورت کاهش ارتفاع و ورود به خاک ایران سیستم های پدافندی ایران قادر به شناسای و مقابله با چند فروند موشک کروز هستند.نمونه ان پهپاد هرمس که در اسمان نطنز چندین سال پیش سرنگون شد یا گلوبال هاوک. پس عملا حمله نظامی موثر از سمت اسراییل به ایران منطفی است چه در بعد تاکتیکی چه در بعد حمله گسترده به همان دلایلی که ذکر شد.تنها اسراییل در صورت حماقت و اقدام به حمله هسته ای به تهران می تواند ضربه جبران ناپذیری به ایران بزند که ان هم چون تمام کلاهک های اسراییل هوا پایه هست مشکلات ذکر شده برای تسلیحات متعارف برای این سلاح هم قابل ذکر است.قطعا اسراییل نمی تواند به تنهایی اقدام به حمله علیه ایران بکند چون حتی در صورت موفقیت مجوزی به ایران داده است تا به اسراییل حمله کند و به قول معروف دیگی که برای من نجوشد می خواهم سر سگ در ان بجوشد تل اویو هیفا دیمونا و خیلی جاهای دیگر در دسترس ایران هست و قطعا خلبانان اسراییل باید بعد از حمله به فکر کشور دیگری باشند. البته منکر ان نیستم که پدافند زمین پایه کامل نیست و نیاز به رهگیر و هواپیمای پیش اخطار اولیه در ایران به شدت احساس می شود. اما اسراییل عاقل تر از ان است که به تنهای اقدام به حمله نظامی رسمی به ایران بکند... و در پایان الان که من و شما پای سیستم نشستیم و داریم تایپ می کنیم یه تعدادی چشم به صفحه رادار دوخته و شده و قرمز شده اون چشم ها قابل احترامه...