در باب اصل یکم جنگ غافلگیری اگر شما شیوه جنگی دارید که درآن دشمن متوجه نمی شود که از کجا آسیب پذیر هست ، این کارآمد ترین شیوه رزمی شماست و نمی بایست آن را رها کرد . "ایلان رامون ، یکی از چند خدمه نیروی هوایی رژیم عبری در حمله به اوسیراک" پی نوشت : 1- 24 ساعت بعد از حمله دوم به نطنز ( بیست و چهارم فروردین سال 1400 ) 2- روز صفر و عملیات نیتروزئوس

گفتار پندآموز روباه صحرا تفاوت بین دو نیرو ، یکی دارای نیروی هوایی و دیگری فاقد این نیرو ، به مانند نبرد میان یک ارتش مدرن و قبایل صحرا نشین است . بنابراین در نبردهای امروزی یک واژه دائما" می بایست مورد توجه قرار گیرد " برتری هوایی ".. پی نوشت : شرح عکس : اروین رومل و هانس یواخیم مارسیل (دارنده 109 پیروزی هوایی در جنگ دوم جهانی )

سلام .اینکه ایران اصلا یک کشور مهاجر پذیر هست یا نه به کنار.همون طور که مستحضرید از زمان حمله شوروی به افغانستان مسئله مهاجرین افغان وجود داشته و کار به تبعات اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی که به ما تحمیل می کردند هم ندارم .چیزی که الان شاهدش هستیم بحث دموگرافی در ایرانه .یعنی احساس میشه برای حل مشکل رشد جمعیت و نیروی کار و مهاجرت ایرانیان به خارج کشور و غیره تصمیم به جایگزینی با مهاجرین افغان گرفته شده.(شایدم اشتباه برداشت کردیم)اگر تصور ما درست باشه سیاست صحیحی به نظر نمی رسه.ما کشوری بودیم که در دهه 60رشد3.5درصدی رو هم تجربه کردیم چرا بعد 3دهه دچار معضل کاهش رشد جمعیت و کمبود نیروی کار و از اون طرف پارادوکس مهاجرت قشر تحصیل کرده و نیروی کار با کیفیت بالا شدیم که الان مجبور به جایگزینی با مهاجری بشیم که از نظر مذهبی کاملا باهاشون زاویه داریم و فاصله فرهنگی مون با اونها فرسنگها ست .بعید بدونم قابلیت حل شدن با این حجم در مدت زمان کوتاه در فرهنگ و اجتماع ما رو داشته باشند.ایران هنوز اون قدر جوان هست که با شناسایی دلایل این کمبود و برطرف کردنش خودش مشکلات جمعیتیشو حل کنه

همین روزها بود ، 4 سال پیش ... شهید علی بلورخانی 94/10/22

https://defapress.ir/376086 یک روز پس از سقوط جنگنده ، یک مصاحبه سفارشی از فرمانده نیرو که در اون هیچ اشاره ای به سقوط جنگنده نمی شه و با گفتن ادعاهایی عملا می گویند « وضع خوبه و انتقاد وارد نیست »

پی نوشت : پرواز FCF یا Functional Check Flight بوده ، این پروازها معمولا بعد از انجام چک رده C یا D ( اورهال سنگین ) با هدف چک کردن تست عملکرد همه سامانه های موجود در پرنده به منظور جلوگیری از حوادث ناخواسته و غیر منتظره برای هواپیما پس از تحویل به یگان بکارگیرنده صورت می گیرد .

با توجه به سقوط میگ ۲۹ و فوت یکی از خلبانان (‌سرمایه ی کشور )‌ .... دنبال مقصر گشتن و حالا کسی که فوت کرده رو مقصر دونستن ، جه سودی داره !؟‌ این پست بنده برای ۱۹ آذر ۱۳۹۸ هست ... حتی بنده که هیچ سر رشته ای از جنگنده ها ندارم می فهمم که این جنگنده های فرسوده حتی در پرواز های تستی در زمان صلح هم قابلیت اعتماد ندارند ولی ... عملا با توجه به تعدد نوع جنگنده هایی که داریم ، نه امکان این هست که وزارت دفاع روی نوسازی یک جنگنده ی خاص سرمایه گذاری کنه ، نه نیروی هوایی می تونه روی آموزش های کادر پروازی ، خدمه نگهداری و تعمیر جنگنده ها ، سرمایه گذاری کنه .... امکان ساخت سلاح های پیشرفته هم وجود نداره چون سلاحی که برای اف ۴ ساخته بشه ، امکان نصب روی سوخو ۲۴ و میگ ۲۹ نداره در وضعیت فعلی ، بارزترین آفت نیروی هوایی علاوه بر کمبود بودجه و امکانات و جنگنده ای قدیمی ، همین تعدد انواع جنگنده هست .... متاسفانه فرماندهی نیروی هوایی جرات لازم رو نداره وگرنه عملا خیلی از این جنگنده های فرسودده رو باید بازنشست کنه .... هدف اینه که در آمار ها بگند ما مثلا ۲۰۰ تا جنگنده ی عملیاتی داریم و بس ...

سی و چند سال بعد از اتمام جنگ ایران و عراق ، نیروی هوایی بعنوان صف دفاعی نخست دفاع از آسمان ایران زمین ، همچنان در حال تقدیم شهید هست اما این بار نه سلاح های تقدیمی شرق و غرب ، بلکه اهمال ناجوانمرادنه مدیریتی باعث شنیدن این اخبار ناگوار می شود . سرهنگ خلبان شهید محمد رضا رحمانی دوره خدمتی : 1373-1398 برای ثبت در تاریخ میلیتاری 1398/10/06

درست می فرمائید ، ولی آیا جنگنده های 60 ، 50 ، 40 و 30 ساله ی ما ( اف 5 ، اف 4 ، اف 14 ، میگ 29 آ و سوخو 24 ) که هیچکدومشون توسط سازنده ها به روز رسانی نشده و حتی قطعاتشون تامین نشده ، و 3 تای اولی 8 سال جنگ فرسایشی رو گذروندند ، قابلیت اطمینانی دارند یا حتی نشست و برخاستشون در زمان صلح هم توی دل خدمه ی پروازی و خلبان رو خالی می کنه !؟ ما الآن به تعدادی جنگنده نیاز داریم که هزینه هاشون کم باشه و در کنار پدافند هوایی امکان دفاع هوایی داشته باشند تا نگذارند حداقل در جنگ با همسایگان ، آسمان ما جولانگاه جنگنده های دشمن بشوند و علاوه بر این امکان پشتیبانی هوا به زمین در مبارزه با گروهک ها رو با کمترین هزینه در اختیار ما بگذارند .... فعلا تهاجم رو به موشک های بالستیک ، کروز و پهپادها می سپاریم ... اگه بتونیم میگ 35 یا جی 10 سی بخریم و در داخل تولید مشترک کنیم ، چه بهتر ولی از نظر من فعلا تنها گزینه ی در دسترس همین جی اف 17 هست که هم پاکستانی ها تمایل زیادی به فروشش دارند و هم چین و روسیه به صورت مستقیم با فروشش به ایران تحت فشار قرار نمی گیرند ... علاوه بر این اگه بتونیم پاکستان رو وابسته به گاز عسلویه و پارس جنوبی کنیم ، مطمئن باشید از اولین کشورهایی که مخالف هر گونه حمله به ایران می شه ، همین پاکستان خواهد بود ( مگر اینکه بخواد خودش مستقیم این مناطق رو اشغال کنه )

یه جنگنده رو ممکنه هیچ وقت به هیچ جنگی وارد نکنید، صرفا پرواز کنه و تمریناتی داشته باشه تا پایان طول عمر ماموریتی. بنابراین برای یه جنگنده فاکتورهای هزینه های بسیار مهم دیگری هم باید متصور بود، مثلا نسبت مصرف سوخت به برد. یا دفعات تعمیرات به ساعات پرواز و یا هزینه هر بار اورحال اساسی. اصولا اف 16 جنگنده خاصی هست، بسیار از نظر هزینه ای و اطمینان پذیری نظامی برتری ویژه ای نسبت به سایر جنگنده ها حتی اف 15 داره، از نظر بروز رسانی هیچ جنگنده ای تا این حد موفق نبوده و امکانات براش تولید نشده. از طرفی اف 4 اطمینان پذیری رزمی بسیار بسیار بالایی داره، حتی با اصابت موشک هم تونسته خلبان رو زمین بنشونه. تجربه اش رو ما تو جنگ تحمیلی بسیار داریم، اف 15 سعودی رو اگر خاطرت باشه با اینکه موشک انصارلله در کنارش منفجر شد اما بی هیچ مشکلی به راهش ادامه داد و رفت. مستندی که از خود چینی ها و اگر اشتباه نکنم شبکه cctv میدیدم این بود اکثر جنگنده هاشون تا قبل از همین جی اف 17 مشکلات فنی بسیار داشتند. مثلا مرتب روغن ریزی داشتن و روغن هیدرولیک که اساس کنترل سطوح یک جنگنده است مرتبط ریزش داشت و باعث آتش سوزی جنگنده هم میشد حتی(فکر کنم میگ 21 چینی). گرچه چین امروزی بشدت از نظر فنی رشد بسیاری کرده.

یک زمانی شما می گی بودجه که سه حالت داره ۱- دلار نقد ۲- ریال نقد ۳- اعتبارات غیر نقدی با کدوم بودجه می خواید سوخو 30 یا سوخو 35 یا میگ 35 یا جی 11 یا جی 10 رو بخرید !؟ آیا اطلاع دارید ایران می خواد ۵ میلیارد دلار از روسیه وام بگیره ( خدا رحم کنه ) بعد شما انتظار داری ما بریم پول نقد برای خرید جنگنده جور کنیم ؟! در ضمن ، روس ها حاضر نخواهند بود جنگنده با این شرایط لرزان سیاسی که ما داریم ، بهمون بفروشند ، اونم به صورت نسیه و با انتقال فناوری و ساخت مشترک هست... عزیز ، وضعیت ما بحرانی هست ، عملا ما دیگه نیروی هوایی نداریم ، باید جوری جبران بشه .... خرید و ساخت مشترک جی اف ۱۷ منافع ۳ کشور ( پاکستان ، چین و روسیه ) رو تامین می کنه و حساسیت کمتری هم داره چون ذاتا یک جایگزین سنگین تر و تدافعی برای اف۵ هست .... در حالی که سوخو ۳۰ و سوخو ۳۵ تهاجمی هستند .... علاوه بر این با داشتن یک پلتفرم مثل جی 17 ما می تونیم رادار ها و موشک های خودمون رو براش بسازیم ... موتورهای به روز آر دی 93 وارد کشور می شوند ... بخش اعظم از جنگنده های قدیمی ما که نه به ارتقائشون به صرفه هست نه خرید سلاح براشون و مثل فیل سفید برای نیروی هوایی ما هستند ، بازنشست می شوند ... پیشنهاد باید عملی باشه .... منم می تونم حالا پیشنهاد خرید سوخو پاکفا و یا اف 35 رو بدهم ولی چه حاصلی داره !؟ من از سال 1380 منتظرم این صاعقه واقعا یک چیزی بشه در حد و اندازه های اف 16 ولی بعد از 18 سال نهایت چیزی که تولید شده ، کوثر هست که توان رزمی نداره ... 3 راه برای به دست آوردن تکنولوژی وجود داره : 1- سرمایه گذاری سنگین ( که ج.ا در اوج توان مالیش حاضر به این کار در حوزه ی هوا و فضا نبود ) 2- خرید و انتقال فناوری ( که یکی از راه هاش همین خرید و تولید مشترک جی 17 هست ) 3- دزدی اطلاعات که البته بدون سرمایه گذاری برای بهره برداری ازش ، نتیجه ای نداره پیشنهاد بنده ۳ موضوع رو دنبال می کرد ، اقتصادی ، سیاسی ، نظامی و اینکه شاید نیروی هوایی و نیروی نظامی ما نتونند بودجه رو برای اینکار تامین کنند ولی اگه وزارت نفت و وزارت خارجه هم در این کار منفعتی ببیند ، اونوقت احتمال انجام این کار بیشتر می شود .

چندی پیش هم در پست دیگری عرض کردم که گویا حداقل دو کاربر با اکانت حضرتعالی فعالیت می کنند. یکی آدم فرهیخته ای است که به قانونمندی و مدیریت سیستماتیک مبتنی بر دانش و تجربه مکتوب (واقعیات) باور داشته و دیگری از همین جوانان امروزی که معتاد به فضای مجازی و گفته های این و آن شده است و‌هدفی جز گذراندن زمان و‌رفع تکلیف ندارد. برادر من! یعنی شما پس از اینهمه سال هنوز این سیاست کثیف بیشتر مسوولان ما که برای بزرگ کردن خود از حربه کوچک کردن دیگران و گل آلود کردن آب در رسانه ها استفاده می کنند را فرا نگرفته اید؟ اگر‌هم‌‌ این داستان‌هایی که این بنده خدا جناب ابهری و دوستان ایشان در اینجا و آنجا مطرح می کنند درست باشد (که‌ ۱۰۰ درصد نیست) مقصر چه طرفی‌ است؟ خریدار یا فروشنده؟ ۱- هر سیستم خریداری شده پیش‌ از تحویل به خریدار بایستی توسط کارشناسان طرف خریدار در مبدا بازرسی کیفی و کمی شود. اگر برای هپلی هپو کردن بخشی از قرارداد، چنین موضوعی در قرارداد ذکر نشده مقصر کیست؟ یا اگر دوستان بازرس در دوره بازرسی خارج از کشور زمان و‌ تنخواه مربوطه را صرف امور دیگری کرده اند به فروشنده چه ارتباطی دارد؟ از سیاست “حالا شما این را به ما بده، ما خودمان یک فکری‌ برای بعدش می کنیم” چه انتظاری دارید؟ ۲- سیستم خریداری شده‌ پیش‌ امضای سند تحویل رسمی بایستی در حضور کارشناسان طرف خریدار آزمون واقعی را پاس‌ کند ( همانند پرفورمنس تست اس-۳۰۰ که همه دیدیم). اگر برای هپلی هپو کردن بخشی از قرارداد، چنین موضوعی در قرارداد ذکر نشده مقصر کیست؟ از سیاست “حالا شما این را به ما بده، ما خودمان یک فکری‌ برای بعدش می کنیم” چه انتظاری دارید؟ ۳- من که نمی فهمم چرا هر فروشنده ای به ایران که می رسد تبدیل می شود به یک کلاهبردار حرفه ای که گویا قصدی جز ضربه زدن به ایران را ندارد؟ گویا حضرتعالی هیچ تجربه ای از کارکردن برای شرکتی که محصولی‌ صنعتی‌ به کشورهای دیگر عرضه می کنند ندارید. کارشناسان این شرکت‌ها دقیقا” برخلاف آن چه شما می گویید نهایت تلاش خود را برای عرضه باکیفیت ترین محصول به مشتری خارجی انجام می دهند تا راه را برای فروش های بعدی هموار سازند. ۴- خوب پس از اینهمه تجربه تلخ، چرا این بندگان خدا یا همان دزدان و کلاهبرداران بین المللی را به حال خود رها نمی کنند؟ خوب چه از جان یک مشت شیاد و قلاب کن می خواهند؟ چرا دوباره از آنها خرید می کنند؟

صر فا" برای اطلاع جنابعالی و سایر دوستان عزیز در انجمن میلیتاری به نقل از سرهنگ بازنشسته پدافند ، حسین صفری ابهری ( مجله صف شماره 369 ) چین ، سامانه دفاع هوایی HQ-2 ، جنگ ایران و عراق و.... باقی قضایا مرجع شماره یک : ..... و بعد از مدتی حدوداً اواخر پاییز بود که برای عملیات کربلای 5 یک سایت را به منظور آماده کردن جهت منطقه در رامهرمز گسترش دادیم و تازه داشت سایت آماده می‌شد که محل ما کشف و مورد تهاجم موشکی عراق قرار گرفت که الزاماً محل را ترک و جهت استقرار بعدی به اصفهان در منطقه فلاورجان و در یک منطقه کشاورزی که پیاز کاری شده بود سایت (یابن الزهرا )پایه گذاری گردید و عملیات مهندسی فوق‌العاده سریع و منسجمی در آن منطقه صورت گرفت و روزی صدهاکمپرسی مایلر شن و ماسه ومصالح به سایت می‌آوردند و خیلی سریع سایت آماده و تجهیزات گسترش یافت و با توجه به اینکه کلیه کارکنان در هر تخصص دوره یکسان طی نموده بودن و در تیمی که جهت عملیات پیش بینی شده بود از کارکنان فنی کسی در نظر گرفته نشده بود و لازم بود کل امور تعمیراتی نیز توسط خود کارکنان عملیات انجام شود بعد از روشن کردن سایت و انجام سرویس‌ها و تست‌های مربوطه مشخص شد که بخشی از سیستم که در بخش اطاق عملیات (تراک3) اشکال دارد که کلیه فرایند سامانه را با اشکال مواجه کرده است که با تلاش بسیار زیاد معلوم گردید در یک شاسی به عمد خرابکاری گردیده است به طوریکه در جایی که باید لامپی با شماره خاص گذاشته شود یک لامپ با شماره دیگر کار گذاشته بودند و روی شاسی را به غلط و عمداً غلط نوشته بودند ولی در نقشه لامپ دیگری بود و اشکالتی مشابه که ظاهراً چینی‌ها در هر سیستم اعمال کرده بودند که ما مجبور شویم از آن‌ها جهت رفع عیب کمک بگیرم و به این وسیله برای خود جایی باز کنند ولی از آنجایی که خداوند در تمام مراحل یار ما بود این اشکالات رفع و با از جان گذشتگی و کارهایی که بیشتر به معجزه شبیه بود سایت عملیاتی گردید که از آن جمله سوخت گیری موشک به صورت دستی و توسط سطل و قیف که با هیچ معیاری هم خوانی ندارد. مرجع شماره 2 - فصلنامه نگین ایران ، شماره 30 بازخوانی عملکرد نیروی هوایی سپاه در عملیات کربلای 4 و 5 پی نوشت : دو تجربه تلخ از اعتماد به چینی ها یا هرکشور دیگر. همانطور که در بروزرسانی هم عرض شد ، هر معامله سلاح قانونی ( سفید ) دو سمت دارد ، فروشنده و خریدار ، فروشنده طبیعتا" قصد فروش سلاح را دارد و خریدار هم بنا بر نیازهای خودش ، خواهان سلاح . ولی در این میان ، هوشمندی خریدار در انعقاد قرارداد هست ماهیت قرار داد را مشخص می کند . نتیجه مشخص این پست ، در معاملات مربوط به ابزار کشتار ، مفهومی به نام اعتماد وجود ندارد .

سلام علیکم و رحمت ا... یک نکته ای که این مساله ذهن بنده را بخودش مشغول کرده ، این هست که اگر مقاله فوق الذکر غربی بوده باشد ، چرا بنیاد اعمال قدرت کشورهایی غربی ، به جای تولید موشک در مقیاس انبوه ( کروز ، بالستیک ، موشکهای تاکتیکی و .... ) سرمایه گذاری غیر قابل تصور روی فناوری هوایی و بویژه تلاش برای ایجاد و حفظ استمرار برتری هوایی هست ؟؟!!! به جدول دقت نظر داشته باشیم ( آمار برای 2019 هست ) ،اگر این گراف را درست تشخیص داده باشم ، درصد تخصیص بودجه در وزارت دفاع هست ، اول نیروی دریایی (بعنوان دستان بلند اعمال قدرت نظامی ) که بخشی از توان رزمی ان در حوزه هوایی هست و بعد نیروی هوایی ، حالا این نویسندگان غربی ، چرا به اصطلاح " رطب خورده ، منع رطب کند ؟؟؟" عمل می کنند ، باید بیشتر بررسی اش کرد !!!!! چند سال پیش ، امیر سرتیپ بازرگان ، در مقاله معرفی پروژه سجیل ( هاوک هواپایه برای تامکت ) استدلال جالبی داشت . ایشان معتقد بودند که سامانه هاوک ، یک سامانه دست و پاگیر و حجیم که نیازمند نیرو انسانی زیاد در مقابل آسیب پذیری نسبی ( در برابر تاکتیک های ضد رادار ) بود . حالا با هواپایه کردن هاوک روی تامکت ، کل سامانه هاوک را فشرده سازی کرده و گذاشتند زیر انگشت خلبان ، این شکلی صرفه جویی بسیار زیاد در وقت ، هزینه ، جلوگیری از تلفات بالا و.... ایجاد شد . اگر راهبرد تمرکز صرف روی توسعه توان موشکی ، ( عرض شد تمرکز صرف و نه ان چیزی که درسالهای اخیر روی ان پافشاری کردیم و ان دنبال کردن راهبرد توسعه متوازن نظامی بود ) جواب میداد ، موفقیت پروژه وی-2 برای به زانو درآوردن بریتانیا در جنگ دوم و اتکاء صدام به شلیک موشکهای اسکاد به اسراییل و عربستان ، شلیک موشکهای کروز به علیه طالبان در جنگ 2001 ، شلیک موشکهای کروز به یوگسلاوی و ... هم چیزی غیر از اینی بود که الان هست . در تمامی موارد ذکر شده ، این نیروی هوایی و برتری حاصل از کاربرد ان بود که نتیجه جنگ را رقم زد ( البته در افغانستان ترکیبی از نیروی هوایی و زمینی عامل موفقیت محسوب میشد ) حالا اگر توان موشکی را ( که در جای خودش که با کمترین دریافت کمک خارجی توسعه پیدا کرده ) را بعنوان یک سلاح بازدارنده محسوب کنیم ، این جمله که پدافند ( چه پدافند ضد هوایی و چه پدافند مبتنی بر موشکهای بالستیک ) همیشه یک گام عقب تر از نیروی آفندی نیروی هوایی بعنوان یک نیروی سیال و انعطاف پذیر بلحاظ رزمی است، در جای خودش جای تامل و مطالعه دارد . در جنگ با عراق هم قطعا" اطلاع دارید که عراق اگر چه از موشکهای بالستیک برای ایجاد ضربه روانی به پشت جبهه ایران استفاده می کرد ولی هرزمان قصد داشت تا ضربه کاری به زیرساختهای حیاتی ما وارد کنند ، بدون هیچ شکی ، اول نیروی هوایی خودش را به بسمت اهداف نظامی بلحاظ استراتژیک ارسال می کرد نقاط مشخص شده روی نقشه ، موقعیتهای شلیک موشکهای بالستیک عراقی به ایران هست ، در حالی طیف حملات دوربردهوایی دقیق به زیرساخت های ما در طول جنگ ( تهران ، اصفهان ، مازندران ، بوشهر ، خارک ، و.... ) بدون شک توسط نیروی هوایی صورت پذیرفته قطعا" راهبرد ما در اولویت دادن به تقویت مستمر پدافند هوایی زمین پایه ، راهبرد درستی هست ولی باید بدانیم که این استراتژی ، ناقص هست تازمانی که جنبه مکمل آن ، یعنی نیروی هوایی بعنوان رکن اصلی دفاع از فضای هوایی کشور مورد توجه قرار بگیرد . گرفتاری ما این هست که چون بیشتراز 40 سال ، نیروی هوایی در اولویت قرار نداشته ، انتظارات در کف و پایین ترین سطح خودش قرار دارد . به قول قدیمی ها اگر قصد داشته باشیم برای نمره 15 مطالعه کنیم ، قطعا" در امتحان ، نمره زیر 10 کسب میشود ولی اگر برای نمره 20 تلاش کنیم ، بدون شک نمره 15 تا 17 در انتظار ماست .

قطعا برای دفاع از آسمانمون نمیشه تنها به پدافند زمین پایه متکی شد در اینصورت هزینه خسارات وارده در اثر نفوذ هواپیماهای دشمن تو این محاسبات اینجور مقالات دیده میشه؟ مضاف بر اینکه فرماندهان ایرانی برای اولین بار در عملیات فتح تکریت که به بن بست رسیدن و ائتلاف به اون ورود کرد، مزیت داشتن نیروی هوایی رو درک کردن و پس از اون بود که خودشون از روسیه دعوت ورود به سوریه کردن و البته نتیجش رو هم دیدن و جنگ در سوریه با ورود پشتیبانی نیروی هوایی روسیه از بن بست خارج شد. بنابراین دیدگاه فرماندهان ایرانی الان با قبل از جنگ سوریه و عراق فرق کرده. آثارش رو هم میشه در توسعه پهپاد های تهاجمی و مسلح و همینطور ، تزریق خون تازه ای به پروژه مهندسی معکوس اف ۵ و تلاش بر تولید انبوه اون دید.

اگر به گذشته نگاه کنیم به این نتیجه میرسیم که روسیه عملا به ما حاضر نیست هواپیما بخصوص هواپیمای به روز بفروشد مگر اینکه در اثر سیاست های اخیر امریکا که بسیار تهاجمی شده سیاست های روسیه نیز عوض شده باشد. یعنی به این نتیجه رسییده باشد که نیاز به یک ایران قدرتمند مقابل امریکا در این قسمت جهان است. اما اگر واقعا بخواهد به ما بفروشد. قبلا اعلام شده. سیاست نهاجا تولید سوخو 30 در ایران به عنوان یک جنگنده چند منظوره برای جایگزینی فانتوم- میراژ اف 1 و شاید سوخو 24 باشد. در مرحله بعد یعنی چند سال بعد خرید تعدادی محدود سوخوپکفا به عنوان جایگزین اف 14. یعنی یک رهگیر تخصصی. البته خود سوخو 30 نیز یا تعویض اویونیک میتواند تبدیل به یک رهگیر بسیار خوب شود. این سیاست چند علت اصلی دارد 1- ایران قبلا در مورد میگ 29 و سوخو 24 پشتیبانیضعیف روس ها رو دیده است. بخصوص موتورهای روسی دارای عمر کم هستند و بعد از مدتی باید تعویض شوند. این مسئله بارها باعث زمین گیر شدن میگ ها و سوخوهای ما شده. سیاست نهاجا این است که هواپیمای خریداری شده در کشور تولید شود تا وابسته به روس ها نباشیم. زیرا در شرایط حساس ممکن است پشت ما را خالی کنند. 2- روس ها حاضر نیستند تکنولوژی تولید هواپیمایی مثل سوخو 35 که هواپیمای روز انها است را به ما بدهند. سیاست نهاجا این است که صاحب یک هواپیما ولی صاحب تکنولوژی تولید ان باشد. هر چند دارای تکنولوژی پایین تری باشد. 3- یکی از مشکلات نهاجا تعداد زیاد مدل های هواپیماهای موجود در این نیرو است. فانتوم- اف 14 اف 5 میراژ- میگ 29 سوخو 24. و...این تعداد هزینه پشتیبانی و اموزش را بالا برده. سیاست این نیرو کاهش تعداد مدل ها است. سوخو 30 یک هواپیمای چند منظوره است 4 اگر ما سوخو30 را در کشور تولید کنیم به علت شباهت ان به مدل های دیگر سوخو مثل پکفا در شرایط اصطراری قادر به پشتیبانی پکفا نیز هستیم. مثلا موتور های این جنگنده ها بسیار شبیه و همه ورژن هایی از AL31 هستند و میتوان موتور یکی را به دیگری خوراند. نهاجا به دنبال تولید AL31 نیز است. 5- با تعویض اویونیک و ارتقاهایی بتدریج میتوان سوخو 30 را تبدیل به یک رهگیر تخصصی کرد. حتی در اینده با الگو برداری از پکفا میتوان سوخو 30 را به نسل 5 نزدیک کزد. مثل الگو برداری از تی 90 که با ارتقا تی 72 تانک کرار زاده شد. 6- در صورت تولید سوخو 30 در کشور و تولید موتور ان، میتوان با خوراندن موتور AL31 به اف 14 های فرسوده در صورت لزوم انها را نیز احیا کرده و جان دوباره بخشید. در کل به نظر من این انتخاب نهاجا با فکر بوده و انتخاب درستی بوده است.

سلام علیکم نکته جالب این جاست که این مفهوم قبلا درمیلیتاری این بحث شده بوده مواردی که در جدول ذیل مطرح شده ، فاکتورها و اِلمان های قرن بیست و یکمی حوزه قدرت هوایی هستند ، حالا کلاه خودتون را قاضی کنید و بدون اینکه قصد تحقیر داخلی را داشته باشیم ، ببینیم چقدر برنامه ریزی ها و تولیدات ما روی اصول منطق نظامی قرار دارد !!! ======= پروژه اف-20 تایگر شارک ، اگر به ثمر می رسید ، این توانایی را در اختیار کاربران می داد : برد رزمی برای ماموریتهای برتری هوایی 320 ناتیکال مایل /592 کیلومتر برد رزمی برای ماموریتهای پشتیبانی رزمی 150 ناتیکال مایل / 277 کیلومتر ( دو عدد باک خارجی ، 7 تیر مارک 82 ، دو تیر سایدویندر ) برد رزمی برای ماموریتهای گشت رزمی 300 ناتیکال مایل / 555 کیلومتر ( 2 تیر سایدویندر و دو عدد باک خارجی ، مجموعا برای 138 دقیقه پرواز ) برد رزمی برای اجرای ماموریتهای بمباران ( بالا- پایین- بالا ) ، با مسلح شدن به 5 تیر مارک 82 / دو تیر سایدویندر و دو باک خارجی ) 550 ناتیکال مایل /1018 کیلومتر .