بخش دهم تک نفوذی ، پرهزینه -کم فایده همانطور که در سطور پیشین شرح آن رفت ، بخش قابل ملاحضه ای از مولفه هایی که موجب شکست ضدحمله ارتش اوکراین درسال 2023 شد ، مشکلاتی جدیدی بشمار نمی آمدند چرا که ارتش پنجاه و هشتم تسلیحات ترکیبی ارتش روسیه ، عملیات دفاعی ماهرانه ای را با استفاده از روش های کلاسیک قرن بیستم انجام داد تا ارتش اوکراین و پشتیبانان غربی آن ، شکست سنگینی را درابعاد مختلفی نظیر پیش بینی عکس العمل مدافعان ، منابع تجهیزاتی و انسانی ذخیره و آمادگی آنها برای رویارویی با چالش های جدید پذیرا شوند. درواقع ، تمامی سازمان های نظامی برای مواجه با یک عملیات نظامی تهاجمی ، عموماً بر استفاده انبوه از واحدهای زرهی و توپخانه متحرک ، بدست گرفتن برتری هوایی موضعی برای محافظت از نیروهای خودی در برابر حملات هوایی دشمن و عقبه وی به منظور برهم زدن سازمان رزمی آن و جلوگیری از جابه جایی عناصر مدافع تاکید داشتند و دارند . بنابراین ، شیوه دفاعی که ابتدا توسط ارتش روسیه و سپس بصورت فزاینده ای توسط ارتش اوکراین استفاده شده و می شود بخوبی جنگ را بصورت یک صحنه نبرد موضعی درآورده و هیچکدام ازطرفین نیز تا کنون ( دسامبر 2024 ) موفق نشده تا با استفاده از روش های کلاسیک خود را از تله آن بیرون آورد. حتی زمانی که ارتش روسیه حملات هوایی انبوه خود را با مهمات هدایت شونده سُرشی آغاز نمود ، سایر اجزاء صحنه نبرد امکان هماهنگ شدن با آن برای خروج از چهارچوب رزم خندقی را پیدا نکردند. حملات با مهمات پرسه زن روسی در محور کورسک https://aparat.com/v/dxnw27n چالش جدید : سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی با وجود توقف نسبی درگیری روی زمین ، فناوری جدید این امکان را به طرفین داد که جنبه جدیدی از درگیری را به صحنه نبرد اضافه کنند . در میان این نوآوری ها و علیرغم اینکه شروع عملیات جنگ الکترونیک را می توان با آغاز استفاده از ارتباطات الکترومغناطیسی همزمان دانست ، ولی بدلیل وابستگی بیش از حد ارتش ها به سامانه های مخابراتی ، تلاش برای ایجاد اختلال درآن به یک روش رزمی جدید و کاملا تخصصی تبدیل گشت. از سویی دیگر ، گسترش ناگهانی استفاده از سامانه های بی سرنشین بویژه گونه های هواپایه آن که حسگرهای منصوب برآن را به سامانه های توپخانه زمینی پیوند می داد ، باعث گردید تا مفهوم جدیدی با عنوان سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی شکل بگیرد و این خود به معنای پیدایش چالش بسیار بزرگی برای شیوه های دفاعی کلاسیک بود که درآن تلاش می شد تا ضمن ایجاد اختلال در ارتباطات دشمن ، تحرکات وی با استفاده از سامانه های خاصی محدود گردد. ماهیت سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی همانطور که در سطور پیشین شرح آن رفت ، مفاهیم سامانه های شناسایی – ضربتی ( RSC) و سامانه های شناسایی- آتش ( RFC) در ارتش شوروی سابق ، یک جداسازی منطقی میان سامانه های آتشباری ( نیروی هوایی ، توپخانه متعارف ، توپخانه موشکی .. ) براساس بُرد بوجود آورد تا سامانه های شناسایی – ضربتی به شکل خاص در سطح عملیاتی و سامانه های سامانه های شناسایی- آتش درسطح عملیات بکار گرفته شوند. اگر این مساله مبناء تحلیل قرار گیرد ، اکنون طرفین درگیری در اوکراین ، این دومفهوم را با یکدیگر ادغام کرده تا اثر آن را به شکل مستقیم در سطح تاکتیکی مشاهده کنند. حملات با مهمات پرسه زن در صحنه رزم اوکراین https://www.aparat.com/v/obqm3uh بنابراین اکنون با ترکیب این دو می توان مفهوم سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی (TRCS/ Tactical Reconnaissance Strike Complex) را تعریف نمود که درآن حملات دوربرد ( پهپادها ، موشک ها و راکتهای دوربرد ) ، شلیک های کوتاهبرد ( توپخانه متعارف ، پهپادهای تاکتیکی و راکتهای کوتاهبرد ) در یک ساختار ادغام می شوند تا ابتدا اثرات آن در سطح تاکتیکی لمس شده و پیامدهای احتمالی آن نیز تا سطح عملیاتی ادامه یابد. درواقع سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی ترکیبی از شناسایی هوایی تاکتیکی گسترده توسط بی سرنشین ها ، آتش توپخانه اصلاح شده توسط پهپادها ، حملات هوایی دقیق با جتهای بال ثابت و پهپادها و تعداد زیادی مهمات پرسه زن اول شخص (FPV) است که تمامی آنها با هماهنگی مورد استفاده قرار می گیرد و یک ساختار جنگ الکترونیک گسترده ازآن پشتیبانی می کند با این حال ، هیچکدام ازطرفین هنوز از سامانه های تهاجمی دوربرد برای دفاع یا عملیات تهاجمی همزمان با اجرای تک های نفوذی در مقیاس گسترده استفاده ننموده هر چند توانایی این کار برای هردوطرف وجود دارد . با این حال واقعیت آن است که طرفین اکنون سامانه های مناسبی برای اجرای حملات دوربرد را در اختیار دارند بطوریکه روسها از این سامانه ها برای هدف قرار دادن موقعیت های راهبردی در عقبه ارتش اوکراین استفاده می کنند ، هر چد پهپادهای گل شمعدانی برای انهدام مواضع مشخصی در خطوط تماس نیز استفاده می شود . ارتش اوکراین نیز سامانه های دوربرد هدایت دقیق غربی را برای اجرای حملات در عمق دفاع روسیه بکارمی برد ولی هنوز این حملات با تک های نفوذی روی زمین ترکیب نشده اند ولی اگر چنین اتفاقی بخصوص در حوزه تاکتیکی رخ دهد ، می توان امیدوار بود که اثرات آن چیزی فراتر از کاربرد ترکیب پهپادهای شناسایی و توپخانه باشد. درواقع امر ، سامانه های توپخانه دوطرف همچنان محدودیت های قابل توجهی رابه نمایش می گذارند که توانایی کاربران آن ربرای انهدام تعداد زیادی اهداف تاکتیکی در کوتاه ترین زمان ممکن تضعیف می کند. به همین دلیل هردوطرف برحسب تجربه یاد گرفته اند که انهدام خودروهای جداافتاده یا گروه های کوچک پیاده نظام درفواصل متفاوت از هم با کاربرد سامانه های بی سرنشین بسیار موثرتر از شلیک توپخانه کلاسیک است . این مشکل بدلیل شلیک تعداد قابل توجهی مهمات غیرهوشمند تشدید نیز شده ، هرچند هم روسها و هم اوکراینی ها به شکل محدود از مهمات هدایت شونده توپخانه بهره می برند. حملات با مهمات پرسه زن در محور تورتسک https://aparat.com/v/rxyotf9 بنابراین ، هنر کنونی ارتش های درگیر درآن است که تلاش کنند با استفاده از سامانه های بی سرنشین هوایی امکان هدایت آتش موثری را برای مهمات غیرهوشمند خود فراهم آورند که این امر با ظهور و گسترش سریع پهپادهای تاکتیکی ممکن شده است ،اما با وجود قابلیت هدایت آتش ، باز محدودیت های مهمی برای سامانه های توپخانه ای وجود دارد. از سویی دیگر ، توپخانه ( کششی یا خودکششی ) خود در برابر تاکتیک های ضدآتشبار دشمن آسیب پذیر به نظر می رسند چرا که رادارهای آتش یاب بسرعت مواضع استتار شده توپخانه طرف مقابل را شناسایی کرده و با اتش سنگین آن را از میان بردارند که این خود باعث شده تا تاکتیک شلیک- جابه جایی از سوی طرفین دیگر به شکل گسترده ای کاربرد پیدا کند. استفاده از چنین تاکتیک هایی بقای سامانه های توپخانه ای را افزون نموده ولی استمرار آتشباری را از نیروی زمینی گرفته و همین امر نیز انهدام اهداف متعدد را با مشکل مواجه می کند. به شکل خلاصه ، می توان تا حدودی یک دید کلی درخصوص این مساله که چرا عناصر توپخانه در جنگ اوکراین امکان درگیر شدن با تعداد محدودی هدف در یک منطقه کوچک دارند را بدست آورد در حالی که وظیفه کلاسیک آنها یعنی انهدام اهداف پراکنده در یک محدوده بسیار گسترده همچنان بخوبی اجرا می شود . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

شما خودرو مال ۵۰ سال پیش هم نباید سوار بشوی چه برسه به جنگنده ی مال ۵۰ سال پیش که ۸ سال جنگ هم پشت سر گذاشته! این تفکرات عمردهی انقلابی و ... فقط باعث هزینه ی بیخود نگهداری این عتیقه ها و شهادت خلبانانمان در زمان صلح و بی فایده بوده این ها در زمان جنگ شده،بعد تازه میگویند جنگنده که داریم جدید میخواهیم چی کار!!!!!از همه طرف باخت

دو فروند دیکوی تامکت بطور کامل مشخص شده و تردیدی در آن نیست ... بقیه را باید براساس ادعاهای ویدئویی بررسی کرد .. لطفاً وقت بگذارید و کتاب ویرانی دروازه شرقی وفیق السامرایی ،درسهایی از جنگ مدرن آنتونی کردزمن ( که سه جلد آن مربوط به جنگ ایران و عراق هست ) ، جنگ ایران و عراق پیر رازو و بیشتر از دویست جلد کتابهای منتشره نیروی هوایی ارتش و مرکز اسناد دفاع مقدس یک بررسی بفرمایید ... دلایل درآن کامل مشخص شده و یک فهرست بسیار طولانی است که چرا عراق موفق نشد و جهود ضربه خودش را زد ... تصاویر ماهواره ای شلترهای مهرآباد و همدان منتشر شده ... هنوز از اصفهان چیزی ندیدیم ... همه اینها ، ادعای طرف مقابل هست ... اگر چیزی از رسانه های داخلی منتشر شده در همین تاپیک قرار بدید .

برتری هوایی با قدرت تهاجمی دو موضوع جدا است که باید در جای خودشون بحث بشه. اینگه اگر ایالات متحده وارد میشد چی میشد با اگر و اگر که چیزی پیش نمیره، چیزی که ما دیدیم برتری مطلق هوایی اسرائیل و سپردن کامل آسمون به دست اونها و در گام بعدی سرکوب شدید پدافند و یگان های موشکی ما بود. اینکه بیاییم جنگنده هارو فلان جا پنهان کنیم یا جنگنده هامون رو باند پایگاه هوایی نابود شن حالتی تحقیرآمیز و فوق العاده ناراحت کننده داشت. در موضوع برتری هوایی ترکیب سامانه های زودهشدار هوایی، رادارهای متحرک، پدافند چند لایه و وجود تعداد زیادی جنگنده که به جز تکافوی کمیتی از نظر ترکیب (رهگیر، جنگنده چند منظوره، جنگنده دفاع نقطه ای ) می تونست برتری هوایی اسرائیل رو به چالش بکشه. به اندازه کافی هم قبلا در این مورد در تاپیک های نیروی هوایی و قراردادها حرف زدیم. وقتی جنگنده بومی داشته باشیم و ترکیب جنگنده های رهگیر رو با تعداد زیادی جنگنده نسل 4 و البته آواکس رو برای برتری هوایی به کار ببریم. ولی چه در موضوع خرید و چه ارتقای جنگنده های موجود سستی زیادی وجود داشت و دلیل محوری اش هم این بود اعتقاد خاصی به نیروی هوایی وجود نداشت و در زمان جنگ 12 روزه هم عملا نیروی هوایی رو به کناری گذاشتن. واقعا همین اف 14 و میگ 29 نمیشد در طی زمان ارتقا پیدا کنند ؟ یا هیچ شرایطی برای خرید وجود نداشت. همین معامله ای که با شرگت گرومن در خرید اف 14 کردیم رو میشد با شرکت میگ در خرید میگ 35 همراه با انتقال فناوری داشته باشیم ولی ما چه تحرکی داشتیم در استفاده از این فرصت؟ هیچی. یه نکته رو در نظر داشته باشید اگر ما سامانه های زودهشدار و هدایت هوایی میداشتیم (مثلا 10 آواکس) و مقدار زیادی جنگنده رهیر با برد بلند و نقطه ای شرایط اینطور پیش نمیرفت که ب 2 ها ( و چه جنگنده های دیگه ای) با خیال راحت بیان بمباران بکنند و برن. وقتی یه جنگنده رادارگریز تهاجم خودشو انجام میده اگر ترکیب بالا رو میداشتیم با گسیل جنگنده های مختلف می تونستیم حتی از ب 2 و اف 35 هم تلفات بگیریم بقیه جنگنده ها پیشکش چون ب 2 که یک بمب افکن و توان دفاع هوایی خاصی نداره اف 35 هم سرعت خارق العاده ای در گریز از منطقه خطر نداره اگر ما تعداد کافی جنگنده رهگیر در پایگاه هایی در استان های سمنان، قم و... می داشتیم که در ناحیه فردو و در زمان حمله به حد اشباع برسن با یک تاکتیک درست و داشتن ابزارهای مناسبی چه در رزم هوایی نزدیک و چه با موشک های دوربردی مثل پی ال 15 یا آر 77 میتونستیم خسارت به دشمن وارد کنیم. طبیعتا در این رزم هوایی خسارت زیادی به خودمون وارد میشد ولی شکار ب 2 یا اف 35 ارزششو می داشت. در مورد راندمان موشکی. راندمان دقیق موشکی ما چه بود؟ دیمونا رو زدیم؟ جنگنده های دشمن رو روی باند فرودگاه یا در مراکز اورهال زدیم؟ پدافند دشمن رو سرکوب کردیم؟ فرماندهان دشمن رو شکار کردیم؟ اصلا موشک اون قدرت غافلگیری و وارد کردن ضربه دقیق نیروی هوایی رو داره یا خیر؟ شدت ضربات و دقت وارد کردن آسیب ناشی از حملات موشکی ما کافی بود؟ به نظرم به قاطعیت میشه گفت در جواب همه پرسش های بالا بگیم خیر و حتی اگر جواب بله بود هیچ فرد عاقلی نمیاد تنها از یک راهکار استفاده کنه و دست خودشو از نظر گزینه های دیگه ببنده. هرچند قدرت موشکی و وارد اومدن ضربه به دشمن رو نمیشه کتمان کرد ولی در حد انتظار نبود. در مورد پهپاد و... وقتی این ادعا شد که خود ما از جمله کشورهای پیشرو در زمینه صنعت پهپاد هستیم این انتظار میرفت که چه در تهاجم و چه دفاع در مقابل حملات پهپادی قوی باشیم ولی عملکرد ما زیر متوسط بود.قبل از شروع جنگ خود بنده پیشنهاد دادم که ما باید از سامانه های فالانکس و سیستم دفاع موشکی برد کوتاه برای دفاع نزدیک از سامانه های پدافندی و لانچرای موشکی و... در ترکیب با موارد دیگه ای مانند استتار، بالا رفتن تحرک، استفاده از پوشش های ضربه گیر در مقابل ضربات پهپادها و ریزپهپادها استفاد کنیم. طبیعی بود رادارها و سیستم های پدافندی با برد متوسط و بلند هدف دشمن خواهند بود ولی ما برای رادارهامون چیکار کردیم؟ برای سامانه های موشکی و پدافندی چی؟ در مورد رادارهای ایستا حتی زحمت اینکه اتاق فرماندهی و هدایت رو در دل خود رادار و در معرض حمله دشمن نزارن رو نکشیده بودند. حقیقتا در مورد سامانه های پدافندی و موشکی انتظار من چه در مورد تاکتیک های دفاعی و چه محافظت از سامانه های پدافندی و موشکی بیشتر بود و پیش بینی این مقدار از ضعف و بی برنامگی رو نداشتم. اون پیشنهاد سیلوپرتاب رو قبلا خودمم و طبیعتا افراد زیادی قبل از ما مطرح کردند و پیشنهاد درستیه. از جنگ وکراین به کنار ما از قبل ترش و نزاع ارمنستان و آذربایجان سرکوب پدافند توسط پهپادهارو دیدیم و طبیعتا باید متوجه ضعف هامون میشدیم و اونهارو پوشش می دادیم.

سلام. پهپاد های هدف تقریبا همین شکلی ان. مثل کراتوس اسکیتر آمریکا

دوستان عنایت بفرمایید روبروی شما ، اسرائیل یا همون ارتش دوم آمریکا ایستاده . وقتی طرف F-35 و F-15I و F-16I داره میشه بفرمایید با خرید کدوم جنگنده و به چه تعداد میتونستیم برتری هوایی رو حفظ کنیم ؟؟ همونطوری که آمریکا کار نا تموم اسرائیل توی زدن فردو رو با B-2 تموم کرد ، اگه ما صد تا سوخو 30 هم میخریدیم و اسرائیل نمیتونست برتری هوایی کسب کنه ، آمریکا با اف 22 واسش این کارو انجام میداد و آسمون اتوبان شده ایرانو در اختیارش میذاشت . اونوقت همین اندک بودجه نظامی مونم به هیچ میرفت ! اصلا اگه روی موشک سرمایه گذاری نمیکردیم ، با کدوم یکی از این جنگنده هایی که قرار بود بخریم ، میتونستیم به پدافند و نیروی هوایی اسرائیل نفوذ کنیم و همین اندک ضربه اییم که با بالستیک زدیم ، با هواپیما بزنیم ؟ آقا از سوخو 34 بهتر که نمیتونستیم تهیه کنیم ؟؟ همین الان روسیه با سوخو 34 نمیتونه به پاتریوت های قدیمی که به اوکراین دادن نفوذ کنه . از ترس F-16AM !! ( توجه کنید یه ارتقا جزئی رو نسل اول این هواپیما هستش ) نمیتونه بمباران کنه اوکراینو . تهش با بمب های دورایستا یه کاری از پیش ببره . گیریم اصن سوخو 34 و بمب هایی با برد 150 کیلومترم تهیه کردیم . باید از آسمون عراق و سوریه و اردن بگذریم تا یه بمب ول بدیم سمت اسرائیل ! مگه پایگاه های آمریکا تو عراق و قطر کور هستن ؟ سرمایه گذاری روی موشک بالستیک و پدافند که در ایران اتفاق افتاد با توجه به قدر و اندازه بودجه مون بهترین کار بود . مشکل تو چند تا مسئله بود که آقایان نادیده گرفتنش . به قول یه سیاست مداری فقط یه احمق از تجربه خودش درس میگیره . آدم خردمند از تجربه دیگران درس میگیره . سه سال ریزپهپاد و FVP شده بلای جون دومین ارتش دنیا !! از بمب افکن tu160 و tu965 گرفته تا پدافند s400 و s300 رو اوکراینیها دارن با پهپاد و ریزپرنده میزنن . تو کشور ما بجای اینکه روی سلاح های ضد پهپاد و ریزپرنده (مثل لیزر یا سلاح های الکترومغناطیسی و ماکروویو و یا حتی اصلا اضافه کردن اپتیک و رادار به توپ های ضد هوایی که ساده ترین کاره ) سرمایه گذاری بشه ، میرن ناو پهپاد بر میسازن . هر چی ناوچه و ناو و کشتی نظامی ساختیم کاملا بدون دفاع هوایی هستن . اگه تا حالا نخوردن چون دشمن خطری از جانب اونا حس نکرده . و گرنه اراده کنه ناو شهید باقری رو به طرفت العینی میزنه ! ما هنوز از تجهیزات رو زمینیمون به درستی نمیتونیم دفاع کنیم ، ناوچه ساختن با 8 تا دونه موشک پدافندی !!! قبل تر ها یادمه ناوچه داشتیم با دو تا موشک محراب !! کلا مسیر سرمایه گذاری ها اشتباهه . ما تو پدافند خیلی خوب داشتیم جلو میرفتیم . باور 373 ، سوم خرداد ، طبس ، دزفول ، مجید و ... تو همه لایه ها داشتیم پیشرفت میکردیم . گل سرسبدشونم سامانه آرمان بود که توانایی ضد بالستیک اضافه میکرد و در برابر موشک های خانواده اسپارو اسرائیل مصون میشدیم . اما همونطور که عرض کردم خدمتتون از دفاع در برابر ریزپرنده ها و پهپادهای کوچیک غافل شدیم . شروع حمله اسرائیل هم با همینا بود به رادارها و لانچرهامون و گرنه با هرمس و اف 16 اگه میومدن که این بلا سرمون نمیومد . حتی مطمئنم اگه نفوذی های داخلیشون نبود جرات نمیکردن ریسک کنن و با اف 35 به پدافندمون حمله کنن ! اشتباه دوممون هم تمرکز روی موشک های بالستیک با حداکثر برد 1400 کیلومتر بود . بعد از اینکه متوجه شدیم تو وعده صادق 2 دقت موشک ها کافی نیست برای زدن دقیق توانمندی نیروی هوایی اسرائیل موشک قاسم بصیر رو ساختیم . با اینکه سرعتش کم شده ولی دقت جبران شده . اما با چه بردی !! 1400 کیلومتر . فقط از کرمانشاه و ایلام و تبریز میشد به سمت اسرائیل شلیکش کرد که اون پایگاه ها زیر آتش سنگین دشمن بود. موشک فتاح هم باز بردش جوریه که فقط از پایگاه های مرزی شلیک میشن و به اسرائیل میرسن . باید میتونستیم موشک هایی با این دقت رو به صورت سیلوپرتاب (و نه لانچر که بخواد بیاد بیرون شهر موشکی و کلی زمان ببره تا مستقر بشه) شلیک کنیم . این دو تا مشکل رو اگه مرتفع کنیم دفعه بعدی اینقدر آسیب نمیبینیم و ضربات موثرتری هم میتونیم وارد کنیم .

قطعاً مسئله خرید جنگنده در بین بوده در غیر اینصورت خرید یاک ها چه دلیلی داشته! یاک ها برای آموزش سوخو خرید شدند اما یا روسها کارشکنی کردند و بر سر ما معامله کردند یا اینکه خبر های منتاژ سوخو ها در ایران واقعیه ولی هنوز کامل نشده اند و یا تعداد اثرگذاری نداشته اند و استفاده نشده اند

تامکت هنوز خیلی کارامد تر از میگ 29 هستش واسمون و از بین رفتنش جای افسوس داره . اف 5 دیگه تقریبا به هیچ کاری به جز آموزش نمیومد . فانتوم و فنسر هم فقط بمباران سنگین در یک آسمان امن رو میتونن انجام بدن که دوره اون هم گذشته ! الان هر کشوری کلی جنگنده مدرن داره که فرستادن این دو تا هواپیما تو آسمونش ینی به خطر انداختن جون خلبانامون فقط . تنها خاصیتی که میتونستن داشته باشن تبدیلشون به عنوان پلتفرم پرتاب موشکهای کروز سنگین مثل عاصف هستش . از دل پایگاه های زیرزمینی در بیان موشک رو شلیک کنن و برگردن . برای خرید هم نه قبلا پولش بوده و نه الان هست و نه خواهد بود . همین سوخو 35 که با روسیه بستیم خدا میدونه چقدر سرمون بازی در بیاره برای تحویلش . البته با سرعت خیلی پایینی در حال انجام بود (حداقل تا قبل از جنگ) . گویا 2 فروند اسمبل شدن و سومی داشت تکمیل میشد . همه نگرانیم سر این بمبارانها این بود اونارو نزنن ! ایران یه شانس عالی داشت که امکانش بود به جنگنده درست درمون برسه . اونم ورشکستگی شرکت میگ بود . اگه به جای خرید سوخو 35 روی مونتاژ و انتقال فناوری میگ 35 سرمایه گذاری میکردیم احتمال داشت الان هم فناوری تولیدشو می داشتیم هم یه تعداد جنگنده به روز عملیاتی . البته که قطعا سوخو 35 بهتر از میگ 35 هستش . ولی وقتی نمیدنش و تازه تحویلم بدن تو پشتیبانیش هر زمان منافع روسیه ایجاب کنه ، بازی سرمون در میارن ، چه فایده ؟؟ خرید جنگنده فقط در یک صورت منطقیه ، اونم اینکه بتونیم خودمون از پس عملیاتی نگه داشتنش بر بیایم . و گرنه روز جنگ که فرا برسه ، اسرائیل ، عربستان ، آمریکا ، ترکیه و ... خوب راه رسم تطمیع روسیه رو بلدن . جیبشونم خیلی پرتر از ماست . یه کاری میکنن روسیه پشتیبانیش رو قطع کنه و دیگه جنگنده ها بلااستفاده بشن واسمون . اونوقت میبینین کوثر خودمون ارزشش از سوخو 35 زمین گیر بیشتره ! الانم که در شرایط جنگی هستیم . اسرائیل اصلا نمیذاره تجهیزاتی که ورق رو به نفع ما برگردونه به ایران برسه و عملیاتی بشن . اگه هنوز پول و انگیزه ایی برای نیروی هوایی مونده باید رو ساخت پایگاه های زیرزمینی سرمایه گذاری کنه .

ادعاهای بی ارزش برای اینکه روسیه را سفید کنند که چرا هنوز جنگنده ها را نفرستاده

بسم ا.. دُن یا کرار ؟!!! پاسخ مسکو به تائوروس آلمانی یک میل بلاگر اوکراین در خبری عجیب مدعی شده که یک سلاح دوربرد جدید با شناسه "دن" از کریمه پرتاب شده و هدف نامشخصی را مورد اصابت قرار داده ولی از نتایج حمله مذکور داده بیشتری منتشر نکرده است .. این مساله باعث شده تا اخبار متواتری از تحویل نمونه ایرانی به ارتش روسیه منتشر شود ولی هنوز صحت و سقم آن مشخص نیست به گفته میل بلاگرهای روسی این پرنده بی سرنشین برای تمرینات دفاع هوایی ، شبیه‌سازی هواپیماهای تاکتیکی و موشک‌های کروز استفاده می‌شود و کل سامانه و پرتابگر زمینی آن از سال 1993 در حال توسعه بوده است!!!!!!!! مشخصات تاکتیکی و فنی طبق ادعای توسعه‌دهنده: درازا / دهانه بال: ۴.۶ / ۲.۷ متر سرعت : ۳۵۰ تا ۷۰۰ کیلومتر در ساعت ▪️ارتفاع پرواز : ۵۰ تا ۹۰۰۰ متر ▪️مدت زمان پرواز : یک ساعت ▪️وزن برخاست : ۳۵۰ کیلوگرم https://aparat.com/v/ytb5cj5 همچنین یک سامانه کنترل ترکیبی برای این نمونه تعبیه شده که به کاربر امکان می‌دهد طبق یک برنامه مشخص پرواز کرده یا بواسطه امواج رادیویی هدایت شود برخی از منابع مدعی اند که امکان پرتاب حداکثر چهار پرنده از یک پرتابگر وجود دارد !!! در همین رابطه برخی تحلیلگران نظامی معتقدندکه با ورود این نمونه جدید ، زرادخانه موشک‌های کروز روسی با یک محصول جدید دوباره پر شده که در ماموریت اصلی خود ( هدف پرنده ) چندان مورد تقاضا نیست. ویدئوهایی از پرتاب های آزمایشی آن از بالگردهای میل-8 منتشر شده برخی دیگر نیز براین باور قرار دارند که محصول مذکور ، یک پهپاد هدف‌گیری روسی نبوده ، بلکه یک پهپاد کاملاً رزمی ایرانی به نام کرار است که از سالها پیش در خدمت ارتش این کشور قراردارد با این وصف هنوز اطمینان به داده های مذکور وجود ندارد . 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

از بمب های نفوذ کننده به شیلتر استفاده شده بود . هواپیماهای آلرت هم حتی منهدم شدن . تنها راه حفظ جنگنده ها در اون زمان انتقالشون به مشهد یا پایگاه زیرزمینی عقاب 44 بود که این اتفاق هم تا حد ممکن افتاد .

12 فروند پرنده بال ثابت که حداقل 2 تای آن دیکوی بوده ، یک فروند اف-5 براساس ویدئوی ثبت شده روی زمین و هشت فروند بالگرد که تردیدهایی در مورد صحت آن هست و هنوز قابل تایید نیست .. تمام این اعداد باید صحت سنجی شوند.

با اوضاع فعلی سیاسی دنیا بعیده چین همون J-10 رو هم به ما بده چه برسه J-35 . اسرائیل حکم روزنه به دنیای فناوری غرب رو برای چین داشته طی سالهای اخیر . همون J-10 هم حتی توش حرف و حدیث هست که از اسرائیل کمک گرفته شده تو ساختش . بخاطر شباهت J-10 به جنگنده اسرائیلی لاوی . حجم تجارت چین با اسرائیل خیلی بیشتر از ماست . اگه چین به ما جنگنده بده توی روابطش با اسرائیل تبعات منفی داره . اما ما دستمون به جایی بند نیست ، حتی اگه چین همین الان موشک بده به اسرائیل به فرض محال !! باز ما مجبوریم نفتمون رو فقط به چین بفروشیم . کسی نمیخره ! ما تنهاییم ... گذشته از اینا قرارداد بستن و تحویل جنگنده تا عملیاتی شدنش شاید چند سال زمان ببره ، با فرض تامین مالی که اونم بعیده تو وضع فعلی ایران . ما الان وسط جنگیم ، حتی قرارداد سوخو 35 که بستیم و همه چیش جلو رفته ، اگر خوش بین باشیم به تعهد روسها بعیده سوخوها توی این جنگ با اسرائیل بدردمون بخورن . وقتی جنگنده آلرتمون رو توی آشیانه محافظت شده با بمب های نفوذکننده ، منهدم میکنن ، سوخوها رو کجا میخوایم نگه داریم که نزننشون ؟ با این آسیبی که اسرائیل بهمون زد به این فکر میکنم خوب شد چند صد میلیون پول آواکس ندادیم ، اونام به راحتی میزدن . به عنوان یه عاشق هوانوردی و دیوونه جنگنده ها ، باید اعتراف کنم ایده سرمایه گذاری روی موشک و ایجاد شهرهای زیرزمینی ، حداقل در برابر اسرائیل و آمریکا جوابگو ترین ایده ست . اگه یه جنگنده درست درمون رو 100 میلیون دلار در نظر بگیریم ، با پولش میشه 500 تا موشک بالستیک هایپرسونیک ساخت . حالا پول 24 تا سوخویی که بستیم اگه 3 میلیارد دلار باشه ، با پولش میشه 15000 هزارتا موشک هایپر سونیک ساخت !!!! همه مون توی ویدیوها شانس بالای عبور هایپرسونیک ها رو از دفاع موشکی اسرائیل دیدیم . با این تعداد موشک میشد بارها پایگاه های هوایی اسرائیل رو شخم زد . همه پایگاه هاشو . فقط اشتباه استراتژیک نیروهای مسلح این بود تصور نمیکرد آسمون این شکلی در اختیار اسرائیل قرار بگیره که نتونیم لانچرها رو از شهرهای زیرزمینی در بیاریم . باید روی سیلوهای پرتاب زمینی مخفی بیشتر سرمایه گذاری میکردیم . در کنار این تسلط نیروی هوایی اسرائیل ، خرابکارهای داخلی هم خیلی آسیب زدن و فکر اینجاشم نمیکردیم ! احتمالا اگه تمرکز روی پرتاب از سیلوهای ثابت مخفی بود ، بیشتر میتونستیم ضربه بزنیم . میدونم حرفام به مذاق خیلی ها شاید خوش نیاد . باور این حقایق برای خودمم هم تلخ بود . اما واقعا تو این اوضاع سرمایه گذاری روی جنگنده های گرون قیمت ، ریسک بالایی دارن . توجه کنید دشمن به مرز تکنولوژی غرب مجهزه . با اف 35 اومده . با جنگنده های قابل تهیه در بازار فعلی نمیشه به شکل کلاسیک ، رودررو و مستقیم باهاش مقابله کرد .

بسم ا.. فریگیت کینژو کلاس تایپ 054 بی نیروی دریایی ارتش چین بخشی از تمرینات آموزشی در دریای چین جنوبی فریگیت 054B یک شناور نسل جدید چینی با ظرفیت جابجایی بیش از 5000 تن بشمار می رود که مجهز به فناوری‌های رادارگریزی بهبود یافته، سامانه اطلاعات و کنترل رزمی مدرن و فضای داخلی گسترش یافته است. این شناور نسخه بهینه شده 054A برای عملیات در منطقه ساحلی و نزدیک دریا محسوب می گردد. https://aparat.com/v/gsvmm67

بسم ا.. تجهیز شاهد-136 های روسی به دوربین های تصویر برداری حرارتی و آنتن ماهواره ای تالیسمان وجود دوربین تصویربرداری حرارتی به کاربر اجازه می‌دهد تا منابع گرما را شناسایی کند که انهدام هدفمند هدف را در تاریکی و در دود یا مه تضمین می‌کند. ژوئیه 2025

بخش نهم تعریف مشکل اساسی صحنه نبرد اوکراین در واقع امر ، وضعیت فعلی جنگ اوکراین را نمی توان تنها به یک عامل نسبت داد ، چرا که مولفه های متفاوتی نظیر پهپادها ، ساختار پیچیده مواضع دفاعی ، میادین مین و سطح خشونت برابر طرفین درگیر در بوجود آمدن وضعیت فعلی موثر هستند در حالی که عوامل غامض تری مانند ویژگی های سربازان و صحنه نبرد و ظهور قابلیت های خاص ( ترکیبی از فناوری و روش های رزمی ) نیز وجود دارد که محدودیت هایی را برای تغییر روند فعلی فراهم می نماید. ولی باید این نکته را یادآور شد که هچکدام از این مولفه ها ، پایدار نبوده و اگر هرکدام ازآنها به صورت چشمگیری ، حتی برای مدتی محدود ، دچار تغییر شود ، می توان امیدوار بود که مفهوم مانور باردیگر به صحنه نبرد بازگرددکه عواقب بسیار سریع و غیرمنتظره ای بدنبال خواهد داشت. این مساله نیز می تواند به شکل متضادی به دو مولفه خودرضایتی بیش از حد و شکست گرایی افراطی دامن بزند که برای اوکراین یک خسران عظیم خواهد بود. از سویی دیگر ، ویژگی های واحدهای رزمی دوطرف نیز در تبدیل صحنه نبرد به یک درگیری موضعی موثر واقع گردید، چرا که نه تنها هردوطرف تقریباً از قدرت رزمی کافی برای دفاع از خطوط مقدمی که جناح های آن بخوبی تامین شده ،برخوردارند و میتوانند از عمق تاکتیکی و حضور واحدهای احتیاط استفاده کنند ، بلکه بخوبی توانایی متوقف کردن مهاجم در یک نبرد نفوذی را داشته و می توانند هزینه های ادامه آن را برای دشمن چندین برابر نمایند که البته این مساله زمانی عینیت پیدا می کند که هدف نیروی مهاجم بدرستی شناسایی شده و آمادگی برای مقابله زودتر رخ دهد . ( این روند البته تا زمانی می تواند ادامه داشته باشد که اوکراین از کمک های غرب بهره مند شود ) انهدام استرایکر اوکراینی https://aparat.com/v/oqa6274 در واقع هیچکدام از طرفین درگیری نمی توانند بخش بزرگی از خطوط دفاعی خود را در سطح عملیات و درعمق زیاد مدیریت کنند در عین اینکه همچنان ذخیره مناسبی از واحدهای پیاده نظام را حفظ نمایند. وجود چنین عاملی ، اجرای هرگونه عملیات تهاجمی در مقیاس مختلف را با درصد بسیار بالایی با موفقیت همراه خواهد کرد چرا که مدافع برای پوشش دادن تمامی محورهای درگیری از نیروی احتیاط کافی برخوردار نیست و برای پوشش دادن محورهای مورد تهاجم بالاجبار باید نیروهای ذخیره خود را از سایر نقاط به محل مورد نظر منتقل کند. اما همین عامل ( فقدان نیروی ذخیره کافی برای مدافعان جهت پوشش همه محورهای درگیری ) باعث شده تا درصد خطرپذیری نیروی مهاجم در تمرکز نیروی موردنیاز جهت پیشروی بیشتر به جلو افزایش پیدا کند ، هر چندباید به این نکته اذعان نمود که بازکردن یک محور جدید نظیر کاری که روسها پیش از حمله ارتش اوکراین به کورسک قرار بود در محور خارکف انجام دهند ، می توانست به بازگرداندن مانور به صحنه نبرد کمک کند ولی واحدهای ذخیره اوکراینی حمله محدود روسها را مجدداً به یک درگیری تن به تن فرسایشی تبدیل نمودند. بنابراین ، ویژگی های خاص یگانهای رزمی که خود بسته به کمیت این نیروها و همچنین توانایی ارتش مربوطه در توسعه مجدد قابلیتهای نیروی هوایی و دریایی است ، می تواند ورق را تا حدودی برگرداند. انهدام مواضع پیاده نظام ارتش اوکراین https://aparat.com/v/dyf55rn بعنوان مثال ، درصورت آغاز بسیج نظامی کامل در روسیه ، کل خط مقدم در عمق می تواند شاهد درگیری عظیمی شود که ذخایر ارتش اوکراین درآن بسرعت تحلیل رفته و این شکاف های بزرگی را در سرتاسر محورهای درگیری می تواند به ضرر کیف ایجاد نماید. علاوه براین ، ارتش روسیه با توسعه قابلیتهای آبخاکی در مقیاس بزرگ امکان تهدید عقبه اوکراین را نیز دارد هر چند در حال حاضر چنین اقدامی بسیار بعید به نظر می رسد . افزایش قابلیتهای هوایی در مقیاس انبوه نیز می تواند تعادل موجود فعلی را برهم زند که البته این نیز چشم اندازی بعید به نظر می رسد. ( البته خشک شدن تدریجی سیلاب ناشی از سوراخ شدن سد نوواکاخوفکا نیز یکی از مسیرهای تغییر صحنه نبرد خواهد بود ) علاوه براین ، اجرای تک های نفوذی به اندازه ای برای نیروی مهاجم ( روسیه یا اوکراین ) پرهزینه شده که بهره برداری از پیشروی های صورت بصورت کامل امکان پذیر نیست . درواقع ، کشورهای غربی درسال 2023 به منظور کم هزینه تر کردن تک های نفوذی برای اوکراین ، تلاش کردند با ارسال فناوری های بیشتر و وارد کردن فشار به ارتش اوکراین برای متمرکز کردن نیروهای خود در یک محور برای اجرای عملیات تهاجمی ،این معضل را رفع کنند ولی عدم موفقیت ضد حمله سال 2023 که پیشتر بحث آن رفت را می شد با ایجاد تعادل نسبی میان استفاده از فناوری ، تجهیزات ، نیروی انسانی و تاکتیک ها تا حدودی به یک موفقیت نسبی تبدیل نمود. حتی زمانی که نیروی مهاجم به دلایل مختلف موفق شود تا شکافی درون ساختار دفاعی نیروی مدافع ایجاد کند ، این امکان برای دولتهای بزرگ با سطوح مشخصی از قابلیتهای نظامی بخوبی آماده شده می توانند با ایجاد و تقویت خطوط دفاعی بعدی ، میان هر پیشروی عناصر تکور وقفه ایجاد کنند. یکی از نیازهای اصلی برای طراحی یک عملیات موفق ، تعیین عمق قابل دسترسی براساس مولفه های زمان- مکانی در شرایط خاص است ( مولفه یا روابط زمان- مکان ، به فاصله ای گفته می شود که یک نیروی رزمی با استعداد رزمی مشخص می تواند در برابر نیروها و قابلیتهای شناخته شده دشمن وارد عمل شده و دست به پیشروی بزند ) . حملات اوکراین علیه مواضع تحت کنترل واحدهای رزمی کره شمالی -کورسک https://aparat.com/v/pnvh0ln علاوه بر روابط زمان- مکان ، تعیین زمان به اوج رسیدن حمله و اطمینان از این مساله که نیروی رزمی در حال پیشروی بتواند بسرعت دربرابر ضدحمله احتمالی دشمن ، آرایش دفاعی بخود گرفته و دست به مقاومت بزند نیز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است . سومین شرط برای افزایش میزان موفقیت عملیات رزمی ، برنامه ریزی و آماده سازی نیروها برای اجرای تک های همزمان و متوالی است و این تنها درشرایطی باید در دستور کار قرارگیرد که یک حمله توان از میان بردن سازمان رزم دشمن در محور مورد نظر را نداشته باشد، هر چند این مولفه ، کمترین احتمال را برای تغییر دارد ، ولی استثنائاتی نیز در این زمینه وجود دارد که مهم ترین آن ، انهدام ارتش عراق درسال 1991 بواسطه کاربرد فناوری برتر و آموزش بود. مضاف براین ، وارد کردن شوک روانی به ارتش مدافع نیز یکی از عوامل موفقیت آمیز بودن یک طراحی مطلوب است ، بعنوان نمونه ، ارتش فرانسه در ژوئن سال 1940 در حالی تسلیم شد که امکان ایجاد خطوط دفاعی بعدی ( منظور بعد از خط ماژینو ) را در اختیار داشت ولی بدلیل اجرای حملات همزمان و متوالی ورماخت ، این توانایی از ارتش فوق سلب گردید. با این حال ، وارد شدن شوک به ارتش اوکراین در حال حاضر مقداری بعید به نظر می رسد چرا شوک ناشی از تک سرتاسری ارتش روسیه مدتهاست فرونشسته و روسها نیز به نظر بعید خواهد بود که مجدداً بتواند با وارد کردن یک شوک ، ارتش اوکراین را نابود کند. پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

بخش هشتم در چنین شرایطی ، اولین تلاش روسها برای تصرف آودیوکا در اواخرسال 2023 صورت گرفت که بدلیل طراحی بد ، تقریبا تمامی حملات سوار-زرهی ناکام ماند و تجهیزات زیادی از دست رفت تا مسکو از ادامه عملیات منصرف گردد. به گفته ناظران نظامی ، با توجه به حجم نیروی بکارگرفته شده از سوی روسها ، پیشروی سریع و قابل توجهی باید ثبت می گردید ولی تنها موفقیت مهاجمان ، تقویت محاصره آودیوکا و سپس تصرف آن بود . از سویی دیگر ، حتی تصرف این شهر نیز باعث نشد تا ارتش روسیه بتواند از این سرپل برای پیشروی عمیق در دفاع اوکراین استفاده کند چرا که مدافعان بخوبی به عقب رفته و در مواضع دفاعی از پیش آماده خود مستقر می شدند ولی روسها نیز با اتکاء به قدرت آتش خود به آرامی واحدهای اوکراینی را عقب می زدند ، هرچند روند آنچنان آهسته و کم بود که بهره برداری ازآن به منظور دستیابی به متصرفات بیشتر ممکن نمی گردید. این البته خاتمه کار در محور آودیوکا بشمار نمی رفت، بدین معنی که در اواسط آوریل 2024 یک جای پای کوچک در شمال غربی این شهر ، بویژه در اوچرتینه بدست روسها افتاد ولی ارتش اوکراین بسرعت با ایجاد مواضع دفاعی جدید ، مسیر مذکور را مسدود نمود تا ارتش روسیه با وجود وارد کردن حجم قابل توجهی نیرو همچنان پشت دربسته بماند. هدف قراردادن مواضع استتار شده ارتش اوکراین در خطوط تماس توسط مهمات پرسه زن روسی https://aparat.com/v/www0zl0 روند تصرف زمین در محورهای چاسیو-یار ، آوودیووکا و جمهوری دونتسک بیستم اکتبر 2023 الی 29 ژوئیه 2024 به گفته ناظران نظامی غربی ، اصلی ترین علت عدم موفقیت ارتش روسیه در بازگردادندن مفهوم مانور به صحنه نبرد را در این واقعیت باید جستجو نمود که عناصر سوار-زرهی روسی با وجود کمبود شدید مهمات در سمت اوکراینی امکان کاربرد صحیح این نیروها و حفظ بقای آنها در برابر آتش ضدزره را پیدا نکردند. در سوی مقابل نیز ارتش اوکراین برای جبران کمبود شدید مهمات توپخانه ، استفاده گسترده از پهپادهای تهاجمی را در دستور کار خود قرار داد که به شکل خاص ، عناصر زرهی روسی را هدف قرار می داد و این مساله به جایی رسید که کاربران پهپادهای اوکراینی با علم به عدم تاثیر تجهیزات خود در برابر تجهیزات زرهی مهاجمان ، دست به حمله می زدند . با این حال ، پهپادهای تهاجمی اوکراینی مسیر حرکت واحدهای زرهی روسی را دنبال کرده و با دقت به آنها ضربه وارد می کردند تا خدمه مجبوربه ترک آن شوند یا اینکه سامانه مذکور را برای تعمیرات از صحنه نبرد خارج کنند. این مساله البته به اجرای ضد تاکتیک ارتش روسیه منجر شد ، بدین معنی که مسکو تصمیم گرفت تا از متمرکز کردن توده بزرگی از تجهیزات زرهی اجتناب کرده و صرفاً بصورت محدود نفربرهای زرهی خود را وارد عمل کنند . در بیشترمواقع نیز تنها وظیفه این سامانه ها ، رساندن پیاده نظام به خطوط تماس و سپس عقب نشینی سریع بود. هدف قراردادن واحدهای سوار-زرهی ارتش اوکراین توسط مهمات پرسه زن روسی https://aparat.com/v/crkbq0g اولین نتیجه مستقیم چنین شرایطی ، کاهش سرعت پیشروی واحدهای روسی نسبت به سرعت عقب نشینی یگانهای اوکراینی بشمار می رفت که به شکل خاص در محور آودیوکا مشاهده شد ، جایی که آهسته شدن پیشروی ارتش روسیه به مدافعان اجازه داد تا ابتدا خود را از محاصره نجات داده و با موفقیت به خطوط دفاعی بعدی عقب نشینی کنند. علاوه براین ، ارتش روسیه دریافت که با وجود اینکه سامانه های جنگ الکترونیک بهتری نسبت به ارتش اوکراین داشت ولی هنوز نتواسته بود ازآن برای مختل کردن عملیات گسترده پهپادهای اوکراینی استفاده کند. هدف قرار دادن خودروهای تاکتیکی هاموی ارتش اوکراین توسط مهمات پرسه زن روسی https://aparat.com/v/jkvs8v9 بخش چهارم : ماهیت شناسی روند جنگ در اوکراین ( اوت- دسامبر 2024 ) ماهیت شناسی و درک چالشی که ارتش اوکراین و پشتیبانان غربی این کشور ، اکنون با آن مواجه هستند می تواند رویکرد و چشم انداز جدیدی را برای مدیریت عملیات رزمی و پدید آوردن افقی امیدوارانه فراهم سازد . جنگی که امروز در اوکراین جریان دارد ، بازتابی از ایده توسعه یافته نظریه پردازان نظامی شوروی پس از جنگ اول جهانی است که ارتش ایالات متحده نیز با رویکردی انتقادی ازآن استفاده می کند. رویکرد شوروی برای تعریف چالش اصلی در جنگ های معاصر براساس بسترهای صحنه های درگیری امروز ، سربازان و تسری دادن آن به حوزه تاکتیکی و فناوری پیش رفت و ادامه یافت . هدف قراردادن مواضع استتار شده ارتش اوکراین در خطوط تماس توسط مهمات پرسه زن روسی https://aparat.com/v/euufmu6 در این آموزه ، توجه اصلی بر سطح عملیات نظامی و کسب آمادگی برای انجام آن قرار داشته و معتقد است که سطوح جنگ نه تنها بر زنجیره آموزه ، عملیات و تاکتیک پایه دارد بلکه سطح عملیات را درمحقق کردن اهداف و منابع راهبردی بواسطه اجرای ماهرانه عملیات نظامی بسیار مهم می داند که این نیز به نوبه خود ،سطح تاکتیکی را بیش از پیش مهم می سازد. بنابراین ، تمرکز مناسب در سطح "عملیات" به برنامه ریزان و فرماندهان کمک می کند تا خطر تمرکز بیش از حد برای حل مشکلات تاکتیکی و جستجوی راه های تاکتیکی برای غلبه بر چالش های تاکتیکی از یکسو و تلاش برای جهش مستقیم از راه حل های راهبردی به راه حل های تاکتیکی و برعکس را کاهش دهد . عملیات سامانه راکت انداز چندگانه ومپایر ارتش اوکراین https://aparat.com/v/lbpv7re بنابراین ، درپیش گرفتن چنین شیوه ای می تواند برنامه ریزان نظامی را از ورود به تله تمرکز بیش از حد بر روی فناوری یا نیروی انسانی دور نگه دارد. این مساله به شکل خاص دو نقطه اوج را در اتحاد شوروی با توسعه هنرعملیاتی و در ایالات متحده با تولد مفهوم نبرد هوا-زمینی بوجود آورد . درنتیجه ، عدم توجه به چنین اصولی ، ناخودآگاه میدان نبرد را به یک صحنه درگیری خندقی و فرسایشی تبدیل می کند و همین امر نیز یک چرخش آشکار در شیوه تصمیم گیری فرماندهان را باعث می گردد. در واقع ، هر اندازه فرماندهان قابلیتهای سطح عملیاتی خود را پیش از شروع جنگ توسعه داده باشند و ملکه ذهن آن شود ، ولی با ورود مولفه های تاکتیکی و فناورانه خاص به صحنه نبرد ، تصمیم گیرندگان به شکل خودکار تلاش می کنند تا مشکلات و راه حل ها را همزمان درنظر گرفته و ارزیابی کنند ولی تلاشی برای ارائه توصیه های تاکتیکی یا فناروانه دقیقی هرگز صورت نخواهد گرفت و این نیز به خودی خودی ، طراحی صحنه نبرد را در اختیار کسانی قرار خواهد داد که مسئول اصلی به راه انداختن جنگ بوده و این حمایت همه اجزاءو عناصر درگیر را نیز بدست می آورد ، چرا که در حالت پیش فرض ، این روند افقی روشن را برای کسب پیروزی بوجود می آورد. پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

این داده نما هم جاش اینجاست، کرار در نقش پدافند، مین گذاری آسمان امن دشمن...:

انیمیشن خرمشهر-4 برای مشاهده در توئیتر X لینک یوتیوب هم برای مشاهده به کیفیت ثابت قرار داده شده: https://x.com/M_S_A_Institute/status/1876567315216818223

نمای گرافیکی از مکانیزم عمل سامانه سپر مقدمه : در اوایل نوامبر 2021 ، صنعت دفاعی ترکیه ، از یک سامانه دفاع هوایی جدید با شناسه HISAR-U رونمایی نمود که ازآن با عنوان "سپر" یاد میشود که گفته شده با موفقیت مراحل اولیه تست گرم را پشت سر گذاشته است . در این ارتباط ، اسماعیل دمیر ، رییس دپارتمان صنعت دفاعی ترکیه توضیحاتی را شش روز پس از این تست ( ششم نوامبر ) در شبکه های اجتماعی منتشر نمود . به گفته وی ، این سامانه دفاع هوایی جدید ، پس از اتمام آزمایشهای برنامه ریزی شده برای آن در سال 2023 وارد خدمت خواهد شد ، در حالی که پیش از این تحلیل های بدبینانه ای مبنی بر تاخیر در عملیاتی شدن آن تا بازه زمانی سال 2025-2023 در مطبوعات ترکیه دیده شده بود و تولید انبوه آن را از سال مالی 2026-2025 دانسته بودند . تست موشک حصار- یو خانواده سامانه سپر از یک نظر ، برنامه HISAR-U به نوعی نسخه تکمیل شده خانواده سامانه HISAR (حصار ) است که برنامه طراحی آن از سال 2007 آغاز شدو بمدت 14 سال است که ادامه دارد . بدین ترتیب ، گونه HISAR-U به مدرن ترین نمونه سیستم دفاع هوایی حصار ( قلعه) تبدیل خواهد شد. پیمانکار اصلی این سیستم ، دوشرکت دفاعی بزرگ ترکیه شامل آسلسان ( پیمانکار اصلی ) و راکتسان ( توسعه دهنده فناوری بخش موشکی ) محسوب میشوند ، در حالی که بطور همزمان ، شرکت Tübitak SAGE مسئول توسعه کلاهک موشک و سامانه های هدایت آن که در مقایسه با سایر بخش ها از اولویت بیشتری برخوردار شده ، را بر عهده گرفته است . راست : سامانه دفاع هوایی حصار - او چپ : سامانه دفاع هوایی کوتاهبرد حصار- آ در همین راستا ، رئیس جمهور ترکیه در ژانویه 2021 طی اظهارنظری ، براین اعتقاد قرار داشت که سامانه دفاع هوایی HISAR-A ( حصار- آ) تمامی تست های لازم را تا ابتدای 2021 تکمیل نموده و برای تولید انبوه آماده شده است . این مجموعه می تواند اهداف را در یک برد 15 کیلومتری و ارتفاع 8 کیلومتری مورد هدف قرار دهد . تست گرم سامانه دفاع هوایی حصار- او در عین حال ، این سیستم جدید می تواند تا 6 هدف هوایی را بطور همزمان ردیابی نماید . این درحالی است که سیستم دفاع هوایی میان برد HISAR-O با یک جهش ، قابلیت انهدام اهداف در یک برد 25 کیلومتری و ارتفاع 10 کیلومتری را داراست ، چنانکه می تواند جتهای رزمی را در بردی نزدیک به 40 تا 60 کیلومتر کشف نماید و برخلاف نمونه قبلی ، قابلیت ردیابی 60 هدف را در اختیار دارد . شناخت اولیه از سامانه دفاع هوایی حصار- یو / سپر (Siper /HISAR-U) براساس تعاریف و داده های بدست آمده از این برنامه ، طراحی و بکارگیری یک سامانه دفاع هوایی دوربرد ، هدف اصلی از سرمایه گذاری ترکیه بر روی سیستم دفاع هوایی "حصار" است که می بایست پس از تکمیل ، تمامی تاسیسات راهبردی ترکیه را در برابر حملات هوایی پوشش دهد ، کما اینکه گزارشهایی در دست است که نشان می دهد این سامانه ترک قابلیت رهگیری اهداف مختلف هوایی و حتی موشکهای بالستیک را نیز بدست خواهد آورد . بلحاظ تاریخی ، ایده اولیه این سیستم در سال 2018 ، طی یک رویدادی که مسئولیت تشریح روند توسعه دفاعی ترکیه را دنبال مینمود ، توسط رئیس جمهوری این کشور بیان شد که براساس آن ، ترکیه می بایست با توجه به گسترش تهدید هوایی و بالستیکی ، یک سیستم دفاع هوایی دوربرد را با شناسه اولیه "سپر" تولید می نمود ، این درحالی بود که نخستین تصاویر گرافیکی و داده های اولیه در خصوص این سامانه از سه سال قبل ( 2015) در صفحات اینترنتی ترکیه ظاهر شده بود. تست گرم سامانه حصار - او در همان زمان ، اطلاعات موجود در رسانه های ترک زبان نشان میداد که ارتفاع درگیری این سیستم جدید تا 30 کیلومتر بوده ، در حالی برد اعلام شده موشکهای جدید تا 100 کیلومتر نیز بیان شده است . روزنامه حریت چاپ آنکارا در ماه مارس 2021 به این نکته اشاره کرده بود که حداکثر برد موشکهای حصار- یو (سپر) یکصد و پنجاه کیلومتر است . سایر رسانه های ترکیه نیز براین نکته اصرار دارند تولید انبوه حصار- یو به این کشور کمک می کند تا یک برابری عملکرد را با سامانه های روسی و آمریکایی بدست آورد . مهمات قابل استفاده در خانواده سامانه حصار تحلیلگران دفاعی ترک ، امروز براین عقیده اند که سامانه فوق الذکر قابلیت درگیری با اهداف پرنده در ارتفاع 30 کیلومتری را داراست و اگر چه عملیاتی شدن سامانه های اس-400 خریداری شده می تواند پوشش موثرتری را فراهم کند ، اما اگر برد موشک های سامانه بومی این کشور به 150 کیلومتر برسد ، به تقریب می توان گفت که این سیستم ارزش سرمایه گذاری را دارد . لانچر سامانه حصار- یو درواقع ،کارشناسان نظامی ترکیه ، دید مثبتی به محصول بومی خود دارند و مدعی اند که این سیستم بخوبی قابل رقابت با سامانه پاتریوت آمریکایی است ، در حالی که به صورت عجیبی ، از مقایسه محصول خود با سیستم اس-400 بطور مستقیم خودداری می کنند!!!! ضمن اینکه ترکیه همچنان در حال مذاکره برای خرید سامانه های دفاع هوایی بیشتر از روسیه است . در همین راستا ، رییس جمهور این کشور در سپتامبر 2021 اعلام نمود که این کشور آماده خرید دومین سری از سامانه اس-400 روسی است که می بایست به 4 آتشبار قبلی که در سال 2019 تحویل گردید ، اضافه گردد . ارزش این معامله براساس داده های موجود ، چیزی در حدود 2.5 میلیارد دلار بود که مستقیماً روابط بین آنکارا و واشنگتن را شکرآب نمود و در نهایت باعث شد تا ایالات متحده ، این کشور را از برنامه اف-35 اخراج کند . تردید در مورد آینده سامانه حصار از زمانی که ایده این سیستم جدید مطرح شد تا موعد تحویل سامانه های اس-400 وپس از آن ، تحلیلگران روسی نسبت به ادعاهای ترکیه در تولید این سامانه دفاع هوایی ،ابراز تردیدهای فراوانی را نموده اند . بدین معنی که این ناظران ، براین باورند که ارتش ترکیه بطور همزمان قابلیت پذیرش و بکارگیری اس-400و سیستم بومی خود را ندارد ، ضمن اینکه بخش دفاعی ترکیه بلحاظ روند فعالیت و همچنین فناوریهای موجود ، توانایی رقابت با محصولات روسی را نداشته و بطور طبیعی این ادعاها قابل تردید هستند. به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، تحلیل این نظامی سابق ممکن است تا حدودی به حقیقت نزدیک باشد ، چرا که کشورهای سازنده این سیستم ها ، هرگز تمایلی برای افشای قابلیتهای واقعی سیستم های خود ندارند و مضاف براین ، وب سایتهای رسمی شرکتهای مربوطه نیز هنوز حاوی اطلاعات معینی نیستند. در همین راستا ، بر خلاف نمونه های آزمایش شده قبلی ، از خانواده حصار ( حصار-آ و حصار- او) که داده های مشخصی را بصورت منتشر شده ، نشان می دهند ، اطلاعات تایید شده ای از این سیستم جدید وجود ندارد . در مجموع ، این ژنرال روس در این خصوص که سامانه سپر بتواند در آینده مشخصی با سیستم اس-400 که قابلیت مقابله با اهداف مافوق صوت را نیز بخود می بیند ، رقابت کند ، بسیار مردد به نظر می رسد . روسلان پوخوف مدیر مرکز تحلیل استراتژی و فناوری (CAST) روسیه این شک و تردیدها ، البته مختص نظامیان هم نیست ، چنانکه روسلان پوخوف مدیر مرکز تحلیل استراتژی و فناوری (CAST) روسیه طی مصاحبه ای نسبت به توانایی صنعت دفاعی ترکیه به منظور محقق کردن اعداد اعلامی مربوط به سامانه "سپر" ابراز تردید نموده و معتقد است که با توجه به پیچیدگی کار ساخت موشکها و همچنین چرخه آزمایش ها و تکمیل فناوری تا استقرارکامل ، این برنامه حداقل می بایست 10 سال بطول انجامد. به گفته وی ، دومین مشکل ترکیه ، عدم استقلال در فرآیند تولید است ، در حالی که امروز، تنها روسیه و ایالات متحده قابلیت تولید کل سامانه دفاع هوایی را بطور مستقل در اختیار دارند و سایر بازیگران و بخصوص ترکیه از قطعات و فناوری وارداتی در فرآیند طراحی و تولید خود استفاده می نمایند. این مساله برای آنکارا ، یک خطر دائمی بحساب می آید ، چرا که درصورت تشدید و وخامت رابطه با غرب ، این کشور ممکن است دسترسی به فناوری مورد نیاز را از دست بدهد و اگر شرکتهای ترک قصد جایگزین کردن فناوری خریداری شده را با نمونه های تولید داخل داشته باشند ، این امر روند توسعه را قطعها با تاخیر مواجه خواهد ساخت . براساس اطلاعات ویکی در عین توجه به این موضوعات ، کارشناسان براین باورند که ترکیه حتی درصورت فائق آمدن بر همه مشکلات ، باز هم قابلیت ورود به عرصه رقابت جدی با روسیه و ایالات متحده را ندارد ، چرا که تولید این مجموعه های پدافندی ، چندان گسترده نخواهد شد و ابتدا نیازهای داخلی این کشور می بایست پاسخ داده شوند که این بدان معناست که صادرات این سامانه زودتر از 10 تا 15 سال آینده پس از اتمام موفقیت آمیز تستهای استاندارد صورت نخواهد پذیرفت . پی نوشت : 1- بن پایه 2- بن پایه 3- بن پایه 4- بن پایه 5- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

صرفا" برای یک یاد آوری تاریخی ( مجبور می کنید که خاک آرشیو را هر چند یکبار تکانده تا گردو غبار از اذهان پاک شود ) دره بقاع لبنان سال 1982 سام های سوری در برابر عملیات SEAD نیروی هوایی عبری ( فانتوم های مسلح به شرایک و استاندارد ) به همراه E-2 C های اسراییلی سال 2018 یا بعد از آن ... باور 373 ( که حداقل تا الان روز چهارشنبه 28 شهریور سال 97 هنوز رونمایی نشده و در شبکه پدافندی داخلی امتحان خودش را پس نداده ) در برابر ناوگانی متشکل از F-35I ، F-16I ودر نهایت F-15I پی نوشت : البته هنوزF-16 CJ های آمریکایی و یوروفایترهای آلمانی / بریتانیایی و رافال های فرانسوی را هم حساب نکردیم !!!!!