بسم ا... یک ایده اولیه و خام برای دفاع از سامانه های پدافند هوایی در برابر ریزپهپادها و شلیک مهمات ضدزره دوربرد با توجه به زدن رادارهای اخطار اولیه از یک برد 10 کیلومتری و در برد موثر سامانه ضد زره اسپایک /NOLS سه رینگ دفاعی برای هر سامانه پدافندی دوربرد / میان برد رینگ اول : سامانه های توپخانه ای چرخان نصیر ( اتوماتیک مجهز به سامانه های بصری دید در روز /شب محمول روی خودرو ) + رادار کاشف-99 ( برد رادار آرایه فازی حدود 12 کیلومتر و قابلیت شناسایی 300 هدف که از ابتدا برای مقابله با ریزپرنده ها طراحی شده بود ) + سامانه های اخلالگر رینگ دوم : برای مقابله با سامانه های ضدزره دوربرد ( اسپایک / NOLS ) پهپادهای شناسایی مسلح به حسگرهای مورد نیاز رینگ سوم : در صورت نزدیک بودن به مراکز شهری و حتی در مناطق بیرون از شهرها ، گروه های مسلح برای شناسایی عناصر دشمن پی نوشت : 1- این ایده خام صرفاً با فرض این مطرح شده که سامانه های نامبرده تولید شده باشند .. 2- زرهی کردن بدنه سامانه های پدافندی میان برد / دوربرد و همچنین طراحی یک پوشش برای حفاظت بیشتر از آنتن رادارها بعنوان آسیب پذیرترین بخش سامانه های دفاع هوایی هم به نظر باید درنظر گرفته شود

گزینه بعدی پدافند موشکی ضد پهپاد هست مزایا برد و دقت و تاثیر گذاری مناسب معایب قیمت بالا

بسم ا.. تجهیز شاهد-136 های روسی به دوربین های تصویر برداری حرارتی و آنتن ماهواره ای تالیسمان وجود دوربین تصویربرداری حرارتی به کاربر اجازه می‌دهد تا منابع گرما را شناسایی کند که انهدام هدفمند هدف را در تاریکی و در دود یا مه تضمین می‌کند. ژوئیه 2025

برتری هوایی با قدرت تهاجمی دو موضوع جدا است که باید در جای خودشون بحث بشه. اینگه اگر ایالات متحده وارد میشد چی میشد با اگر و اگر که چیزی پیش نمیره، چیزی که ما دیدیم برتری مطلق هوایی اسرائیل و سپردن کامل آسمون به دست اونها و در گام بعدی سرکوب شدید پدافند و یگان های موشکی ما بود. اینکه بیاییم جنگنده هارو فلان جا پنهان کنیم یا جنگنده هامون رو باند پایگاه هوایی نابود شن حالتی تحقیرآمیز و فوق العاده ناراحت کننده داشت. در موضوع برتری هوایی ترکیب سامانه های زودهشدار هوایی، رادارهای متحرک، پدافند چند لایه و وجود تعداد زیادی جنگنده که به جز تکافوی کمیتی از نظر ترکیب (رهگیر، جنگنده چند منظوره، جنگنده دفاع نقطه ای ) می تونست برتری هوایی اسرائیل رو به چالش بکشه. به اندازه کافی هم قبلا در این مورد در تاپیک های نیروی هوایی و قراردادها حرف زدیم. وقتی جنگنده بومی داشته باشیم و ترکیب جنگنده های رهگیر رو با تعداد زیادی جنگنده نسل 4 و البته آواکس رو برای برتری هوایی به کار ببریم. ولی چه در موضوع خرید و چه ارتقای جنگنده های موجود سستی زیادی وجود داشت و دلیل محوری اش هم این بود اعتقاد خاصی به نیروی هوایی وجود نداشت و در زمان جنگ 12 روزه هم عملا نیروی هوایی رو به کناری گذاشتن. واقعا همین اف 14 و میگ 29 نمیشد در طی زمان ارتقا پیدا کنند ؟ یا هیچ شرایطی برای خرید وجود نداشت. همین معامله ای که با شرگت گرومن در خرید اف 14 کردیم رو میشد با شرکت میگ در خرید میگ 35 همراه با انتقال فناوری داشته باشیم ولی ما چه تحرکی داشتیم در استفاده از این فرصت؟ هیچی. یه نکته رو در نظر داشته باشید اگر ما سامانه های زودهشدار و هدایت هوایی میداشتیم (مثلا 10 آواکس) و مقدار زیادی جنگنده رهیر با برد بلند و نقطه ای شرایط اینطور پیش نمیرفت که ب 2 ها ( و چه جنگنده های دیگه ای) با خیال راحت بیان بمباران بکنند و برن. وقتی یه جنگنده رادارگریز تهاجم خودشو انجام میده اگر ترکیب بالا رو میداشتیم با گسیل جنگنده های مختلف می تونستیم حتی از ب 2 و اف 35 هم تلفات بگیریم بقیه جنگنده ها پیشکش چون ب 2 که یک بمب افکن و توان دفاع هوایی خاصی نداره اف 35 هم سرعت خارق العاده ای در گریز از منطقه خطر نداره اگر ما تعداد کافی جنگنده رهگیر در پایگاه هایی در استان های سمنان، قم و... می داشتیم که در ناحیه فردو و در زمان حمله به حد اشباع برسن با یک تاکتیک درست و داشتن ابزارهای مناسبی چه در رزم هوایی نزدیک و چه با موشک های دوربردی مثل پی ال 15 یا آر 77 میتونستیم خسارت به دشمن وارد کنیم. طبیعتا در این رزم هوایی خسارت زیادی به خودمون وارد میشد ولی شکار ب 2 یا اف 35 ارزششو می داشت. در مورد راندمان موشکی. راندمان دقیق موشکی ما چه بود؟ دیمونا رو زدیم؟ جنگنده های دشمن رو روی باند فرودگاه یا در مراکز اورهال زدیم؟ پدافند دشمن رو سرکوب کردیم؟ فرماندهان دشمن رو شکار کردیم؟ اصلا موشک اون قدرت غافلگیری و وارد کردن ضربه دقیق نیروی هوایی رو داره یا خیر؟ شدت ضربات و دقت وارد کردن آسیب ناشی از حملات موشکی ما کافی بود؟ به نظرم به قاطعیت میشه گفت در جواب همه پرسش های بالا بگیم خیر و حتی اگر جواب بله بود هیچ فرد عاقلی نمیاد تنها از یک راهکار استفاده کنه و دست خودشو از نظر گزینه های دیگه ببنده. هرچند قدرت موشکی و وارد اومدن ضربه به دشمن رو نمیشه کتمان کرد ولی در حد انتظار نبود. در مورد پهپاد و... وقتی این ادعا شد که خود ما از جمله کشورهای پیشرو در زمینه صنعت پهپاد هستیم این انتظار میرفت که چه در تهاجم و چه دفاع در مقابل حملات پهپادی قوی باشیم ولی عملکرد ما زیر متوسط بود.قبل از شروع جنگ خود بنده پیشنهاد دادم که ما باید از سامانه های فالانکس و سیستم دفاع موشکی برد کوتاه برای دفاع نزدیک از سامانه های پدافندی و لانچرای موشکی و... در ترکیب با موارد دیگه ای مانند استتار، بالا رفتن تحرک، استفاده از پوشش های ضربه گیر در مقابل ضربات پهپادها و ریزپهپادها استفاد کنیم. طبیعی بود رادارها و سیستم های پدافندی با برد متوسط و بلند هدف دشمن خواهند بود ولی ما برای رادارهامون چیکار کردیم؟ برای سامانه های موشکی و پدافندی چی؟ در مورد رادارهای ایستا حتی زحمت اینکه اتاق فرماندهی و هدایت رو در دل خود رادار و در معرض حمله دشمن نزارن رو نکشیده بودند. حقیقتا در مورد سامانه های پدافندی و موشکی انتظار من چه در مورد تاکتیک های دفاعی و چه محافظت از سامانه های پدافندی و موشکی بیشتر بود و پیش بینی این مقدار از ضعف و بی برنامگی رو نداشتم. اون پیشنهاد سیلوپرتاب رو قبلا خودمم و طبیعتا افراد زیادی قبل از ما مطرح کردند و پیشنهاد درستیه. از جنگ وکراین به کنار ما از قبل ترش و نزاع ارمنستان و آذربایجان سرکوب پدافند توسط پهپادهارو دیدیم و طبیعتا باید متوجه ضعف هامون میشدیم و اونهارو پوشش می دادیم.

بسم ا... جت رزمی ناونشین جی-15تی با ارابه های فرود جدید https://aparat.com/v/mjzf40o

جفری اپستین در این ماجرا به عنوان پولشوی سازمان سیا دست داشته منبع

تامکت ها زمان خودشون قویترین رهگیر دنیا و یکی از بهترین جنگنده های تولید شده در طول تاریخ هوانوردی اند. اشکال از مسئولین یا سیاست گذارانی هست که تمام تخم مرغ هارو در یک سبد و یک سیاست تهاجمی خاص چیدند که مشخص شد اگرچه درجه ای از موثر بودن رو داره ولی نه جای ابزارهای دیگه رو می گیره و همچنین قابل کنترله از طرف دشمن با اینکه نقطه قوت دشمن رو میدونستن در زمینه مقابله مثل به مثل و تجهیز نیروی هوایی کوتاهی کردند بودجه رو بردن به مسیری که کشمکش با رژیم صهیونیستی نشون داد راه حل چندان مناسبی نیست اعتقادی به حفظ برتری هوایی و نقش کلیدی اش در پیشبرد نبرد نداشتند و جنگنده رو تنها یک لانچر و سکوی هواپایه برای موشک های هوا به زمین میدونستن. اف 14 و میگ 29 و حتی سوخو 24 در نوع خودشون جنگنده های وزینی بودند و اف 14 یکی از بهترین ابزارهای ما در زمان دفاع مقدس بود ولی باید مغز مسئولینی رو شکافت که با آب و تاب سوخو 22 و اف 7 های نشون میدادن و با نشون دادن موشک هواپایه 1500 کیلومتری رژیم صهیونیستی رو تهدید می کردن. امیدوارم این نبرد 12 روزه تجربه ای باشه برای عده ای که مسئله فقط رونمایی و با آب نشون دادن یه دستاورد - فعالیت چه جزئی چه کلی در قالب یک رپورتاژ آگهی نیست چون زمان جنگ رپورتاژ آگهی به کار نمیاد و در اون زمان هرچی بکاری درو میکنی.چ اما چه باید کرد؟ ما اگر میخواهیم کشورهای دیگه در زمینه فروش جنگنده و ترجیحا انتقال با فناوری با ما همکاری کنند باید راهی رو بریم که دهه 70 شروع کردیم و در بیراهه رها شد یعنی ساخت یک جنگنده بومی ولو در قالب جنگنده نسل 4.وقتی به این درجه از پیشرفت رسیدیم دیگه چشممون به دست روسیه و چین و... نیست که دم به دقیقه مارو بازی بدند و ازمون به عنوان کارت امتیازگیری از غرب استفاده کنند. اگر ما که گفته میشه زمانی رادار اف 14 رو به روسیه و چین دادیم و ما به ازایی در مقابلش نگرفتیم و بعدش در ماجرای شاهد همین مشکل تکرار شد، همون سیاست خودکفایی که در زمینه صنعت موشک و پهپاد داشتیم رو در زمینه جنگنده بزاریم میتونیم در ده سال آینده حرفی برای گفتن داشته باشیم و حداقل از نظر کمیت جنگنده های لازم رو پوشش بدیم. نقطه راه هم که آماده است، استحاله اف 5 به اف 17 و اف 20 و بعد کم کم سوپرهورنت. ما هم می تونیم روشی مشابه در این زمینه یا با کار روی جنگنده های با پلت فرم مناسب مثل اف 14 یا میگ 29 داشته باشیم. اگر گزینه خرید اورژانسی مد نظر هست به نظرم ما در گام اول باید خریدی برای کمیت نیروی هوایی رو بر یک خرید با کیفیت ولی نشدنی که ممکنه تحویلش 5 الی 10 سال طول بکشه ترجیح بدیم به خاطر همین اگر امکان خرید میگ 29 (چه نسخه پایه و چه ارتقا یافته)،سوخو 24، اف 4 و... از هر کشوری هست باید در این زمینه تلاش کنیم و به موازاتش بتونیم در دراز مدت از چین یکی دو جنگنده مناسب رو خریداری کنیم.

سلام خدمت آقا ابراهیم عزیز ، کم سعادتی هست چه میشه کرد.... خوشحالم که دوباره فرصتی پیدا شد با اجازه شما کمی متن شما رو باز تعریف میکنم و کمی به عنوان تحلیل در حد ظرفیت خودم موضوع مورد بحث رو ادامه خواهم داد. بهار عربی به عنوان یک موج صلح‌ آمیز آغاز شد اما خیلی سریع با دخالت قدرت‌ های منطقه‌ ای و فرا منطقه‌ ای از مسیر اصلی خارج شد. حرکت به سمت خشونت و استفاده از داعش بعنوان ابزاری برای منحرف کردن اعتراضات، روشی بود که دیکتاتورها برای بقای خود انتخاب کردند. هدف این بود که به مردم القا کنند هر تغییری در وضعیت موجود، هزینه‌ ای به مراتب سنگین‌ تر از ماندن در شرایط فعلی رو داره. نتیجه‌ اش هم همین شد که مردم کشورهایی مثل لیبی و عراق نه‌ تنها به فکر اصلاحات نبودند، بلکه حسرت بازگشت به دوران حکومت دیکتاتور های سابق رو میخوردند. این ترس عمومی ابزار مؤثری شد برای حکام عرب که بتوانند کنترل جامعه را دوباره بدست بگیرند. ایران در این بازی پیچیده خودش رو مجبور دید که وارد میدان بشه. از نگاه ایران، ایجاد داعش و خشونت گسترده در مناطق شیعه‌ نشین، علاوه بر تضعیف نفوذ ایران، میتوانست باعث گسترش ناامنی به مرزهای خودش شود. پاسخ ایران به این تهدید، پیشروی به عمق خاورمیانه و ایجاد محور مقاومت بود. این استراتژی اگرچه هزینه‌ بر بود اما توانست تا حد زیادی تهدید مستقیم داعش و گروه‌ های مشابه رو خنثی کنه. در واقع، این همان سیاستی است که آقا ابراهیم شما هم به آن اشاره کردید؛ ایران مجبور بود در همان نقطه‌ای که تروریسم شکل گرفته بود با آن مقابله کند. الان اما شرایط فرق کرده. دیگه اون تهدید اولیه جمع شده. بهار عربی و سرکوب اعتراضات تموم شده، حالا جنگ‌ ها دارن شکل جدیدی به خودشون میگیرن، حالا ایران باید علاوه بر حفظ دستاوردهاش، آماده باشه برای روبرو شدن با این مدل جدید از درگیریها که پیچیده‌ تر و غیرقابل پیش‌ بینی‌ تره. جنگ‌ های آینده دیگر شبیه درگیری‌ های کلاسیک گذشته نخواهند بود. همان‌ طور که اشاره کردید، جنگ‌ های نامتعارف یا هیبریدی (ترکیبی از شورش‌ های داخلی، حملات سایبری، و حمایت از گروه‌ های شبه‌ نظامی) جایگزین روش‌ های قدیمی خواهند شد. این جنگ‌ ها از نظر هزینه کمتر، اما از نظر تاثیرگذاری میتونن بسیار مخرب باشند. یکی از مسائل کلیدی در آینده سوریه و کشورهای همجوار، رقابت‌ های شدید بین قدرت‌ های بزرگ مانند آمریکا، روسیه و چین برای نفوذ بیشتر در منطقه هست. این رقابت‌ ها میتونه تاثیرات زیادی بر روندهای داخلی سوریه و حتی دیگر کشورهای عربی بذاره. مثلا روسیه ممکنه بخواد حضور خودش رو در سوریه گسترش بده و از این طریق نفوذ ایران در منطقه رو محدود کنه. از طرف دیگه، چین ممکنه به‌طور غیرمستقیم از طریق پروژه‌ های زیرساختی یا اقتصادی وارد عمل بشه، که این میتونه معادلات اقتصادی و سیاسی منطقه رو تغییر بده. اصلاحاتی که بن سلمان و دیگر حکام عرب شروع کردن، شاید در کوتاه‌ مدت اثرگذار باشه، اما در درازمدت ممکنه با مشکلات جدی روبرو بشه. اگر این اصلاحات همراه با شفافیت و مبارزه با فساد نباشه، احتمالا به یک سری نارضایتی‌ های اجتماعی و اقتصادی دامن بزنه. مثلا در عربستان سعودی و امارات، با توجه به وضعیت اقتصادی کنونی، اگر تغییرات به درستی مدیریت نشه، ممکنه شاهد جنبش‌ های اجتماعی مشابه بهار عربی در آینده باشیم. علی‌ رغم شکست داعش در عراق و سوریه، تهدید گروه‌ های تروریستی همچنان پا برجاست. بسیاری از این گروه‌ ها به دلیل شرایط سیاسی و اقتصادی نامناسب در برخی کشورهای عربی یا تحت حمایت برخی قدرت‌ های منطقه‌ ای، ممکنه دوباره قدرت بگیرند. این میتونه به بی‌ ثباتی بیشتر منطقه منجر بشه، بویژه در کشورهایی که هنوز درگیر جنگ‌ های داخلی هستن یا دولت مرکزی ضعیفی دارن. بحران‌ های انسانی که در نتیجه جنگ‌ های داخلی در سوریه و کشورهای اطراف بوجود اومده، هنوز حل نشده و میتونه به بی‌ ثباتی‌ های بیشتر منطقه‌ ای منجر بشه. میلیون‌ ها نفر در کشورهای سوریه، عراق و یمن آواره شدن و این میتونه فشار زیادی به کشورهای همسایه وارد کنه. اگر شرایط مساعد برای بازگشت این پناهندگان فراهم نشه، ممکنه با بحران‌ های اجتماعی و اقتصادی جدیدی روبرو بشیم که این بحران‌ ها بیشتر بر کشورهای میزبان اثر میذاره. ایران که همواره درگیر درگیری‌ ها و بحران‌ ها بوده، ممکنه استراتژی‌ خودش رو تغییر بده. بویژه پس از برجام و فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم‌ ها، ایران ممکنه رویکردهای جدیدی رو در برخورد با بحران‌ های منطقه‌ای اتخاذ کنه. به‌ عنوان مثال، ممکنه تلاش کنه که از طریق مذاکره با کشورهای عربی و حتی اسرائیل به دنبال کاهش تنش‌ باشه، هرچند که این براحتی ممکن نخواهد بود. نقش ترکیه در این میان برجسته‌ تر شده و اردوغان به‌ دنبال احیای نقش تاریخی عثمانی‌ هاست. این یک چالش جدید برای منطقه و ایران است که باید در برابر آن استراتژی مشخصی داشته باشیم. قدرت ترکیه ممکنه در آینده بیشتر هم بشه، بویژه با پروژه‌ های عمرانی و اقتصادی که در کشورهای عربی انجام داده. و این پتاسیل داره که به‌ عنوان یک بازیگر اصلی و تاثیر گذار در منطقه ظاهر شود.

در مورد سوریه: بشار اسد یه ساختار ارتش داشت که متعلق به خودش بود، ایجاد یک سازوکار مردمی موازی که از بیرون(بیگانه ای مثل ایران!) خط بگیره برای بشار اسد(مافیای حزب بعث) بزرگترین خطر بود و احساس میکرد که در آینده از این سمت ممکنه علیه اش کودتا بشه و حاکمیت از مبانی خودش عوض بشه،.. این حس طبیعی برای یک نظم مبتنی بر دیکتاتوری با مبانی فکری ضعیف هست. به مرور نیروهای مردمی رو از بین بردند و نیروهای دولتی هم بعدا مشخص شد که بیشتر یه ساختار معیشتی هست تا یک ساختار عقیدتی، الان هر کی داشته باشه 5 تا نهایتا 10 میلیارد دلار یکجا در سوریه خرج کنه میتونه بازی رو کلا عوض کنه... ناگفته نماند که همون ساختار مردمی 4 ستون مرجعیت داشت،اولیش خود بشار، بعدش شهید سلیمانی، دیگری سید حسن و از همه مهمتر رهبری، که با حذف دو ستون و عدم وجود جایگزین مناسب و ضعف ستون اصلی یعنی بشار اسد انتظار نمیرفت که این ساختار مقاومتی بتونه لحظه ای دوام بیاره. به همین خاطر هست که همیشه میگم دکترین بالاتر از رهبری هست، دکترین مثل قران میمونه و رهبری مثل پیامبر. و این بحران همیشه برای نیروهای سرهم بندی شده با مقاصد جهادی وجود داره که بعد از حل مسئله باهاشون چکار کرد. این مسئله در ایران تا حدودی حل شد ولی بحران بهینگی براش وجود داره که لاینحل مونده،... رهبران فعلی مقاومت با انباشته عظیمی که از تاریخ و گفتمان دارند باید به سمت رهبری مانیفستی با دکترین های به دقت نگارش شده برای حفظ نیروهای مردمی در ساختار های حکومتی مدرن و آینده حرکت کنند، با عطف به اینکه؛ جهان پس از پایان مسئله اصلی جهاد نیز ادامه دارد....

بسم الله الرحمن الرحیم سلام و عرض ادب هیچ سلاحی برای ما قابل حذف نیست!!! چرا؟ ما الان با دشمنان متنوع و تهدیدات متنوعی رو به رو هستیم. ۱. تروریست ها و چریک ها ( که به کمک کشور های مختلف به انواع تجهیزات مثل موشک های ضد زره و توپخانه سبک و پهپاد و وسایل فردی پیشرفته و.... مجهز هستند و برای نیروهای مرزی و مرزبانی ما که فاقد تجهیزات هستند یک خطر جدی به حساب می آیند) آمریکا در حال حاضر در حال تجهیز گروه های چریکی در افغانستان و پاکستان و ترکیه و سوریه است تا به صورت جدی برای ما مشکل آفرینی کند . ما برای مقابله با خطرات چریکی و تروریستی قطعا علاوه بر هوشیاری و جنگ اطلاعاتی نیاز به تجهیزات فردی و سبک بهتر و حداقل برابر با تروریست ها داریم. و علاوه بر تسلیحات سبک به پشتیبانی هوانیروز و پهپادی و زرهی و پشتیبانی هوایی برای زدن عقبه دشمن نیاز داریم. ۲. کشور های منطقه : کشور های عربی و ترکی ( جعلی ) : کشورهای منطقه تبدیل به انبار های بزرگ تسلیحاتی شده اند . و در صورت فعال شدن درگیری این حجم عظیم تسلیحات مستقر در خاورمیانه علیه ما استفاده خواهند کرد. البته باید توجه داشته باشیم؛ با وجود خطر همجواری با این انبار های تسلیحاتی، خود این همجواری برای ما یک حسن نیز به حساب می آید و میتوانیم در صورت حمله ، حداقل به این کشور ها پاسخ بدهیم. و بنابراین ریسک پذیری این کشور ها برای حمله به ما کاهش پیدا میکند. حملات موشکی برای حمله برق آسا به محل های حفاظت شده که نیروی هوایی توان دسترسی به آن را ندارد بسیار موثر است. و البته هیچگاه نیروی موشکی نمیتواند جایگزین انعطاف پذیری و حملات هوشمند و پیوسته یک نیروی هوایی مجهز گردد. ( کاربرد اصلی و بسیار مهم نیروی هوایی : حمله به منافع کشور های منطقه و دفاع هوایی در برای حملات هوایی این انبار های تسلیحاتی است) ما برای دفع حملات هوایی کشور های منطقه قطعا به نیروی هوایی نیاز داریم. ۳. نیرو های فرامنطقه ای : کشور آمریکا و متحدان آن در اثر رشد اقتصادی آسیا ، در خطر قرار گرفته اند. بنابراین منافع آنها ایجاب میکند اقتصاد های مستعد آسیایی را محاصره کنند. و این محاصره را با حمله به ایران انجام خواهند داد. اقتصاد کشور های غربی بسیار بزرگ تر از اقتصاد ماست ، بنابراین از نظر تولید تسلیحات ما توان رقابت با آنها را نداریم‌. اگر ما یک گلوله توپ بسازیم آنها صد گلوله توپ خواهند ساخت و... و هرگونه جنگ بزرگ با این بلوک صنعتی مساوی با ویرانی گسترده کشور خواهد بود. ولی از طرف دیگر بنظر میرسد طرف غربی عزم خود را برای حمله به ما جزم کرده است. از طرفی فاصله مکانی بسیار زیادی که بین ما و کشور های اروپایی و آمریکا وجود دارد، امکان حمله به این کشور ها را با مشکلات عمده مواجه میسازد. پس نیروی هوایی ما به هیچ عنوان برای حمله به عقبه دشمن آمریکایی _ در کشور های خودشان _ کاربردی نخواهد داشت. و این نیروی اتمی خواهد بود ، که شاید بتواند از حمله غرب به ما جلوگیری کند. پس ما به تمامی تسلیحات برای دفاع در برابر تهدیدات متنوع موجود نیاز داریم‌. و مهمترین سلاح که شاید بتواند از ورود کشور های غربی به درگیری گسترده جلوگیری کند ، سلاح اتمی است. بنظر بنده ما توان دفع حملات گروه های چریکی و کشور های منطقه ای را تا حدودی داریم ولی ورود کشور های فرامنطقه به درگیری وضعیت را برای ما بغرنج خواهد کرد . پس باید از ورود کشور های فرامنطقه ای با تهدید اتمی جلوگیری کنیم. که البته خود این سلاح اتمی برای تهدیدات دو دسته قبلی ( چریک ها و کشور های منطقه ) چاره ساز نیست.

-در جواب نکته اول عرض کنم که اتفاقا برنامه های بسیار خوب و جدی در حوزه هوایی و زمینی دنبال شد آذرخش شفق برهان و...اما کار بعد تغییر دکترین بالکل رها شد -نکته دوم همون اشتباهی که فرماندهان و تئوریسینهای ما کردند رو دارید تکرار می کنید تهدید جدی از طرف همسایگانمون هست ترکیه باکو پاکستان عربستان امارات وحتی افغانستان...صرف نیروی موشکی به هیچ وجه جوابگو تهدیدات نیست به خصوص در بخش پدافند -همون شلیک 180موشک "ادعایی"( من تصور می کنم کمتر از این حرفهاست)هم برای تدارک و طرح ریزی و پرتابش کلی زمان برد

دوستان عنایت بفرمایید روبروی شما ، اسرائیل یا همون ارتش دوم آمریکا ایستاده . وقتی طرف F-35 و F-15I و F-16I داره میشه بفرمایید با خرید کدوم جنگنده و به چه تعداد میتونستیم برتری هوایی رو حفظ کنیم ؟؟ همونطوری که آمریکا کار نا تموم اسرائیل توی زدن فردو رو با B-2 تموم کرد ، اگه ما صد تا سوخو 30 هم میخریدیم و اسرائیل نمیتونست برتری هوایی کسب کنه ، آمریکا با اف 22 واسش این کارو انجام میداد و آسمون اتوبان شده ایرانو در اختیارش میذاشت . اونوقت همین اندک بودجه نظامی مونم به هیچ میرفت ! اصلا اگه روی موشک سرمایه گذاری نمیکردیم ، با کدوم یکی از این جنگنده هایی که قرار بود بخریم ، میتونستیم به پدافند و نیروی هوایی اسرائیل نفوذ کنیم و همین اندک ضربه اییم که با بالستیک زدیم ، با هواپیما بزنیم ؟ آقا از سوخو 34 بهتر که نمیتونستیم تهیه کنیم ؟؟ همین الان روسیه با سوخو 34 نمیتونه به پاتریوت های قدیمی که به اوکراین دادن نفوذ کنه . از ترس F-16AM !! ( توجه کنید یه ارتقا جزئی رو نسل اول این هواپیما هستش ) نمیتونه بمباران کنه اوکراینو . تهش با بمب های دورایستا یه کاری از پیش ببره . گیریم اصن سوخو 34 و بمب هایی با برد 150 کیلومترم تهیه کردیم . باید از آسمون عراق و سوریه و اردن بگذریم تا یه بمب ول بدیم سمت اسرائیل ! مگه پایگاه های آمریکا تو عراق و قطر کور هستن ؟ سرمایه گذاری روی موشک بالستیک و پدافند که در ایران اتفاق افتاد با توجه به قدر و اندازه بودجه مون بهترین کار بود . مشکل تو چند تا مسئله بود که آقایان نادیده گرفتنش . به قول یه سیاست مداری فقط یه احمق از تجربه خودش درس میگیره . آدم خردمند از تجربه دیگران درس میگیره . سه سال ریزپهپاد و FVP شده بلای جون دومین ارتش دنیا !! از بمب افکن tu160 و tu965 گرفته تا پدافند s400 و s300 رو اوکراینیها دارن با پهپاد و ریزپرنده میزنن . تو کشور ما بجای اینکه روی سلاح های ضد پهپاد و ریزپرنده (مثل لیزر یا سلاح های الکترومغناطیسی و ماکروویو و یا حتی اصلا اضافه کردن اپتیک و رادار به توپ های ضد هوایی که ساده ترین کاره ) سرمایه گذاری بشه ، میرن ناو پهپاد بر میسازن . هر چی ناوچه و ناو و کشتی نظامی ساختیم کاملا بدون دفاع هوایی هستن . اگه تا حالا نخوردن چون دشمن خطری از جانب اونا حس نکرده . و گرنه اراده کنه ناو شهید باقری رو به طرفت العینی میزنه ! ما هنوز از تجهیزات رو زمینیمون به درستی نمیتونیم دفاع کنیم ، ناوچه ساختن با 8 تا دونه موشک پدافندی !!! قبل تر ها یادمه ناوچه داشتیم با دو تا موشک محراب !! کلا مسیر سرمایه گذاری ها اشتباهه . ما تو پدافند خیلی خوب داشتیم جلو میرفتیم . باور 373 ، سوم خرداد ، طبس ، دزفول ، مجید و ... تو همه لایه ها داشتیم پیشرفت میکردیم . گل سرسبدشونم سامانه آرمان بود که توانایی ضد بالستیک اضافه میکرد و در برابر موشک های خانواده اسپارو اسرائیل مصون میشدیم . اما همونطور که عرض کردم خدمتتون از دفاع در برابر ریزپرنده ها و پهپادهای کوچیک غافل شدیم . شروع حمله اسرائیل هم با همینا بود به رادارها و لانچرهامون و گرنه با هرمس و اف 16 اگه میومدن که این بلا سرمون نمیومد . حتی مطمئنم اگه نفوذی های داخلیشون نبود جرات نمیکردن ریسک کنن و با اف 35 به پدافندمون حمله کنن ! اشتباه دوممون هم تمرکز روی موشک های بالستیک با حداکثر برد 1400 کیلومتر بود . بعد از اینکه متوجه شدیم تو وعده صادق 2 دقت موشک ها کافی نیست برای زدن دقیق توانمندی نیروی هوایی اسرائیل موشک قاسم بصیر رو ساختیم . با اینکه سرعتش کم شده ولی دقت جبران شده . اما با چه بردی !! 1400 کیلومتر . فقط از کرمانشاه و ایلام و تبریز میشد به سمت اسرائیل شلیکش کرد که اون پایگاه ها زیر آتش سنگین دشمن بود. موشک فتاح هم باز بردش جوریه که فقط از پایگاه های مرزی شلیک میشن و به اسرائیل میرسن . باید میتونستیم موشک هایی با این دقت رو به صورت سیلوپرتاب (و نه لانچر که بخواد بیاد بیرون شهر موشکی و کلی زمان ببره تا مستقر بشه) شلیک کنیم . این دو تا مشکل رو اگه مرتفع کنیم دفعه بعدی اینقدر آسیب نمیبینیم و ضربات موثرتری هم میتونیم وارد کنیم .