1- دماغه و محل قرار گیری رادار . همون طور که تو پست قبلی گفتم بخش مخرطی جلوی دماغه روش نیست یا از بین رفته 2- کاکپیت و محل قرار گیری کانوپی که روش نیست 3- ورودی هوای یونیک رپتور 4- مخزن مهمات جانبی که معمولا برای موشک های هوا به هوا ازش استفاده میشه   بیشتر از این اگه بخوای باید حضوری برات توضیح بدم  :24:   :mrgreen: :rose:

  قسمت جلوی دماغه و بال هاش روش نیست مثلا سقوط کرده ها ...  :)

  یکی از اف-22 رپتور های سانحه دادست با شماره ی 4001

F-117a     Raptor_4001  

کانسپت جالبی هست که شباهت قابل توجهی به کانسپت منسوب به نورثروپ داره  

با سلام و تشکر در مورد سیستم بارگذار مشخص هست که از چه نوعی استفاده میکند ؟ زنجیری , رولوری یا همون چرخ و فلکی کلاسیک روسی ؟

باید تاپیکتون رو در قسمت ارسال تاپیک ارسال کنید  مثلا این قسمت ارسال تاپیک برای بخش " تاریخ و جنگ" هست : http://www.military.ir/forums/forum/63-send-topic-for-war-and-history/   البته فقط تاپیک های تالیفی و ترجمه ای اختصاصی , در نهایت منتقل میشن و در اسکرول نمایش داده میشن

    لانچر جدید :  

همون طور هست که جناب گوبلز فرمودند  لینک تاپیک مربوطه : http://www.military.ir/forums/topic/28611-black-projects-گذری-به-دنیای-سایه-ها/   در قسمت دوم توضیحاتی در مورد این پروژه ذکر شده   خوبه حالا همین عکس عینا تو همون تاپیک موچوده :)

  از مجموعه تاپیک های هیأت تحریریه میلیتاری       Role Lifting body Manufacturer Martin Marietta First flight 1 August 1973 Retired 26 November 1975 Status Out of service Primary users United States Air Force NASA Number built 1 (rebuilt X-24A)       Martin Marietta X-24B هواپیمای تجربی تحقیقاتی امریکایی بود که در برنامه ای مشترک به نام PILOT بین نیروی هوایی و ناسا مابین سال های 1963 تا 1975 توسعه داده شد . این پرنده برای ازمایش ایده ی مفهومی " بدنه ی برا زا "  طراحی و ساخته شد .  تجربه ای که بر اساس ایده ی باز گشت با موتور خاموش و فرود انجام شد , که بعد ها در شاتل های فضایی بکار رفت .  X-24 قبل از روشن شدن موتور راکتی اش از یک  B-52 تغییر یافته در ارتفاع بلند لانچ می شد  , پس از انکه سوخت راکت ان مصرف می شد خلبان می بایست ان را برای یک فرود بدون پیشران هدایت می کرد   طراحی و توسعه    X-24 یکی از ان دسته لیفتینگ بادی هایی (بدنه برازا) بود که در مرز تحقیقاتی ناسا به پرواز درامد که هم اکنون به نام مرکز تحقیقاتی ارمسترانگ شناخته می شود این برنامه ای بود که مشترکا با برنامه ی  نیروی هوایی که در پایگاه ادواردز در کالیفرنیا از 1963 تا 1975 در حال انجام بود پی گیری می شد . لیفتینگ بادی ها برای اثبات توانایی خلبان برای مانور های امن بدون داشتن بال طراحی و ساخته شدند تا بتوانند از فضا به زمین بر گردند و همانند یک هواپیما در سایت از پیش تعیین شده فرود بیایند . طراحی X-24B از خانواده ای از هواگرد ها که شکلشان به انها پتانسیل بازگشت به جو را می داد و از انهایی که  نسبت لیفت به درگ (برا به پسا) بیشتری داشتند و توسط لابراتوار دینامیک پرواز نیروی هوایی پیشنهاد شده بودند  , تکامل یافته بود . برای کاهش هزینه ی ساخت یک وسیله ی تحقیقاتی , نیروی هوایی X-24A را به صنایع Martin Marietta  بازگرداند تا تغییراتی روی ان صورت گیرد و شکل حبابی ان به چیزی شبیه یک اتو ی پرنده تبدیل شود . با قسمت بالایی مدور و کف تحت و با 2 بالک دلتا شکل در انتهای بدنه که در راستای دماغه قرار داشتند . در اولین پرواز  X-24B  در 1 گوست 1973 , John Manke به عنوان خلبان در پشت فرامین قرار داشت . وی همچنین کسی بود که اولین پرواز با نیروی پیشران را در 15 نوامبر 1973 با این وسیله انجام  داد . X-24C برنامه ی  نوع دیگری از این هواگرد به نام X-24C مابین 1972 تا 1978 در جریان بود . در این بین شاید قابل توجه ترین طراحی ,  طرح مرکز اسکانک ورکز در لایکهید بود که L-301 نام داشت و از موتور اسکرم جت استفاده می کرد تا بتواند به سقف سرعت خیره کننده  ی 8 ماخ دست یابد . (انشاالله اگر عمر و توفیقی باقی بود در اینده بهش می پردازم- مترجم)    X-24B پس از فرود در مرکز تحقیقاتی درایدن ناسا     تاریخچه ی عملیاتی   X-24B  دو فرود دقیق را در باند بتونی پایگاه ادواردز انجام داد که نشان داد بازگشت و فرود صحیحی و دقیق بدون پیشران به صورت عملیاتی امکان پذیر است خلبان ها در این ماموریت ها در یک شیب نزولی پرواز می کردند و سپس مانور " flare out " را در سرعت بالا به اجرا می گذاشتند تا فرودی با سرعت 200 مایل در ساعت می داشتند , شبیه سازی سرعت فرود و الگوی تقرب یک شاتل مدار گرد . این ماموریت ها که توسط  Manke و سرگرد نیروی هوایی Mike Love به انجام رسید , اخرین نقطه ی عطف برنامه را نمایندگی می کرد که کمک کرد تا برنامه ی پروازی برای شاتل فضایی ناسا نوشته شود . جداکثر سرعتی که با  X-24B حاصل شد 1873 ک م بر ساعت و سقف ارتفاع کسب شده 74130 پا بود . خلبان اخرین پرواز با نیروی پیشران Thomas C. McMurtry بود که 7 سال پیش از ان اخرین پرواز X-15 را خلبانی کرده بود . X-24B اخرین پرنده ای بود که در برنامه ی لیفتینگ بادی درایدن پرواز کرد . این هواگرد 36 بار به پرواز درامد و هم اکنون در موزه ی ملی نیروی هوایی در پایگاه هوایی رایت پترسون واقع در اوهایو به نمایش عمومی درامده است . خلبانان این پرنده :   John A. Manke : 16 پرواز Michael V. Love : 12 پرواز William H. Dana : 2 پرواز Einar K. Enevoldson : 2 پرواز Thomas C. McMurtry : 2 پرواز Francis Scobee : 2 پرواز       مشخصات   General characteristics ·         Crew: one pilot ·         Length: 37 ft 6 in (11.43 m) ·         Wingspan: 19 ft 0 in (5.79 m) ·         Height: 9 ft 7 in (2.92 m) ·         Wing area: 330 ft² (30.7 m²) ·         Empty weight: 8,500 lb (3,855 kg) ·         Loaded weight: 11,800 lb (5,350 kg) ·         Max. takeoff weight: 13,800 lb (6,260 kg) ·         Powerplant: 1 × XLR-11-RM-13 four-chamber rocket engine, 8,480 lbf (37.7 kN) Performance ·         Maximum speed: 1,164 mph (1,873 km/h) ·         Range: 45 miles (72 km) ·         Service ceiling: 74,130 ft (22.59 km) ·         Wing loading: 205 kg/m² () ·         Thrust/weight: 0.71   ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||   برای مطالعه ی بیشتر http://www.military.ir/forums/topic/29113-martin-marietta-x-24a-در-مسیر-یک-رویا/    سایر تصاویر ( برای نمایش در سایز اصلی کلیک کنید )                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     ............................................................................................................... شادی روح شهدای گمنام صلوات منبع با تشکر از mohammadarea51 ترجمه از 7mmt Military.ir کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است

history repeats itself , first as tragedy , second as farce   Karl Marx   http://en.wikipedia.org/wiki/Karl_Marx

خود الگوی رنگ ها هم مقداری متفاوت هست . به قسمت سز رنگ پایین کانوپی دقت کنید و همین طور قسمت های دیگه

yf-23  

  Future Carrier Borne Aircraft (FCBA) 1996-2001     مدل تست تونل باد طراحی شده توسط British Aerospace برای برنامه ی هواپیمای ناو نشین اینده (FCBA) و JAST     طرح STOVL لایکهید مارتین برای برنامه های  FCBA و JAST  که در حال شلیک موشک انگلیسی ASRAAM به نمایش درامده است     طرح پیشنهادی لایکهید برای FCBA , به نمایش درامده در حال خدمت روی هواپیما بر  انگلیسی     نیروی دریایی و هوایی سلطنتی نسخه های معمولی , ناو نشین و STOVL طرح لایکهید را برای بررسی در نظر گرفتند      نیاز مندی پرواز STOVL در برنامه ی FCBA برای پرواز از عرشه ی Invincible  ها بعدا لغو شد      تصویر طرح پیشنهادی لایکهید در حال خدمت در هواپیمابر کلاس ملکه الیزابت     طرح پیشنهادی بوئینگ برای برنامه ی JAST/FCBA که برای انگلیسی ها به نمایش درامد     نوع STOVL از طرح بوئینگ در حال استفاده از  ski jump روی عرشه ی هواپیمابر سلطنتی     طرح پیشنهادی برای JAST/FCBA  توسعه داده شده توسط McDonnell Douglas, Northrop Grumman و British Aerospace   ............................................................ شادی روح شهدای گمنام صلوات   منابع : 1-       2-          3-        4-            5-     6-       7- ترجمه از 7mmt Military.ir کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است  

   ورژن اش رو مطمئن هستید ؟ جایی اعلام شده ؟ 

      در حال گذراندن تست RCS

با تشکر فراوان از الطاف دوستان و مدیران گرامی  :rose:  :rose:  :rose:

    http://theaviationist.com/tag/northrop-grumman/

  سلام مهمترین دلیل در این زمینه تاکید بر استفاده از تکنولوژی های موجود و حفظ قیمت تعیین شده است با توجه به تاکید فراوان بر اختفا و برد و پایداری پرواز  با وجود ید طولای یانکی ها در ساخت بال پرنده ها تا کنون هیچ بال پرنده ای با سرعت مافوق صوت , دست کم , عملیاتی نشده (اطلاعات موجود در مورد برنامه ی مانتانا بسیار کم است و دقیق نمیدانیم تا چه حد پیشرفت کرده بود) و این خود حکایت از چالش های بسیار فنی و البته مالی چنین بمب افکن های مافوق صوتی ست (البته کانسپت بوئینگ برای برنامه ی اف-ایکس که برای بازه ی 10 تا 15 سال اینده در صورت برنده شدن روی تولید اش برنامه ریزی شده روی حل این مسائل حساب باز کرده ) دلیل اینکه سعی شده با فناوری های موجود پرنده ای نه چندان گران قیمت ساخته شود این است که ظاهرا به این بمب افکن به عنوان یک بمب افکن استراتژیک تمام عیار نگاه نمی شود و بدین منظور روی پرنده های هایپر سونیک نسل 7 حساب ویژه ای باز شده است پروژه ی بزرگ فالکون که توسط دارپا و با همکاری لایکیهید پیگیری می شود , طرح جنجالی اس ار-72 , برنامه ی X-30 ORIENT EXPRESS  و نیز طرح معروف NASA X-43 از جمله مواردی هستند که برای دست یابی به چنین پرنده ها و فناوری هایی در دست پی گیری هستند

ماکتی از طرح بوئینگ         ماکت طرح لایکیهید

با تشکر از تاپیک ارزشمند شما در مورد ایمپالا و نقشی که در این جنگ ایفا کرد : http://www.military.ir/forums/topic/28894-macchi-mb-326-از-محدودیت-تا-شکوفایی/

                 

  http://www.military.ir/forums/topic/24422-هواپیمای-شناسایی-بی-سرنشین-lockheed-d-21/

  بلک برد از رمجت استفاده نمیکرد . این پرنده از 2 موتور توربوجت قدرتمند با پس سوز دائم بهره می برد . دلیل اش هم خودتون اشاره کردید   

Demon یک پهپاد تجربی اینگلیسی ست که بجای استفاده از elevator ها و aileron های معمول از دمش جریان هوا برای کنترل پرواز استفاده می کند . مهندسین اینگلیسی اولین هواپیمای بدون فلپ دنیا را توسعه دادند که از چند صد AIR JETS کوچک برای کنترل تحرکات پرنده بهره میبرد . Demon از خروجی این جت ها برای کنترل جریان هوا روی سطح پرنده , و ایجاد تغییرات در لیفت و درگ برای هدایت پرنده بدون استفاده از مکانیزم مرسوم فلپ استفاده می کند . طراحان این پهپاد عقیده دارند این تکنولوژی با کاهش لبه ها و شکاف ها که باعث بازتاب های راداری میشوند , قابلیتهای پنهان کاری انقلابی برای جنگنده ها به ارمغان خواهد اورد . این پهپهاد حدود 90 کیلوگرم وزن دارد و فاصله ی 2 سر بال ان بالغ بر 2.5 متر است . هزینه ی این پروژه از بودجه ی هوانوردی غیر نظامی اینگلیس تامین شده. به دلیل اینکه این هواپیما طراحی شده تا بدون استفاده از فلاپ و الواتور پرواز کند , از تکنولوژی کنترل با جربان هوا برای اوج گیری و گردش استفاده می کند که منجر به کاهش قابل توجه الات مکانیکی متحرک شده که به تعمیر و نگه داری بسیار اسان تری برای این پرنده انجامیده است . دیمون در اولین پروازش در 17 سپتامبر 2010 در Cumbria توانست توانایی پرواز بدون فلاپ را به طور عملی به اثبات برساند . در بخشی طراحی شده در یک پرواز تست سیستم معمول کنترل فلپ ها خاموش شد و هواپیما با استفاده از این تکنولوژی جدید به ادامه ی پرواز و مانور دادن پرداخت . بدین ترتیب BAE Systems بار دیگر نام خود را به عنوان یکی از خظ شکن های عرصه ی پهپاد های هوشمند و خودمختار به اثبات رساند . به نظر می رسد که برنامه ی 6.2 میلیون پوندی( FLAVIIR (Flapless Air Vehicle Integrated Industrial Research که به اثبات گر دیمون رسیده است از تحقیقات دانشگاهی از 5 سال پیش شروع شده است . Demon میتواند در قسمت هایی از ماموریت اش به صورت خود مختار عمل کند , البته دلیل اینکه همچون مانتیس (پیوند) و تارانیس (پیوند) کاملا خود مختار نیست این است که در حال حاضر دیمون یک پرنده ی تجربی ست . این پهپاد توسط BAE Systems و دانشگاه Cranfield انگلیس توسعه پیدا کرده است سیستم کنترل پرواز مبتنی بر ایجاد جریان هوای ان در دانشگا های Cranfield و Manchester , و الگوریتم کنترل پرواز در دانشگاه Leicester و کالج Imperial توسعه پیدا کرده است . ......................................................... سایر تصاویر ............................................................. منبع-1 منبع-2 ترجمه و گرداوری از 7mmt به پیشنهاد sedmammad عزیز Military.ir کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است