[color=darkblue]با تشکر از مهدی عزیز دوستان لطفا مباحث غیر مرتبط و تنش زا را در این تاپیک مطرح نکنید منتقل شد.[/color]

[color=darkblue][quote]در مورد شمشیر حضرت علی بنا به نقل قول یکی از اساتیدمون که رو این قضیه کار کرده بود این شمشیر دو شاخه نبوده دو لبه بوده یعنی برخلاف سایر شمشیر ها هر دو لبش برنده بوده مثل خنجر یمنی که عمر با اون خنجر کشته شد.[/quote] دوست گرامی ممکنه در صورت امکان مستندات استادتون که بر اساس آن چنین نظری را ارائه کردند ، را معرفی کنید؟؟ خنجری هم که خلیفه دوم توسط آن به قتل رسید ، خنجر حبشی بود ، نه خنجر یمنی. خنجر حبشی ، نوعی خنجر است که دسته آن در وسط آن قرار دارد و هم قسمت جلو و هم قسمت عقب دسته آن دارای تیغه است. این نوع طراحی خنجر به این دلیل است که کاربر به وسیله آن بتواند هم به صورت افقی و هم به صورت عمودی از خنجر خود استفاده کند. در واقع خنجر حبشی از یک تیغه بلند تشکیل شده است که از هر دو طرف تیز است و دسته آن در وسط این تیغه قرار دارد. زمانی که کاربر این خنجر را در دست می گیرد ، نیمی از تیغه در بالای مشت او و نیمی دیگر از تیغه در پایین مشت او قرار می گیرد. برای درک این مفهوم به تصویر زیر توجه کنید [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/dagger2.JPG[/img] تصور کنید که در قسمت پشت دسته خنجر تیغه دیگری متصل شده باشد. به چنین خنجری ، خنجر حبشی گفته می شود. خلیفه دوم با چنین خنجری به قتل رسید. منابع بسیار زیادی در متون اسلامی وجود دارد که این موضوع را تایید می کند. تاریخ طبری / محمد بن جریر طبری عقدالفرید مروج الذهب / علی ابن الحسین المسعودی [/color]

[color=darkblue]با تشکر از چکای گرامی سیستم بسیار کارآمد و مفیدی است ، بالاخص برای کشف هواگردهایی که در ارتفاع پایین پرواز می کنند. ترکیب این سیستم با لانچرهای موشک های چندگانه مولتی پورپوز یک سیستم دفاعی قوی را تشکیل خواهند داد. منتقل شد.[/color]

[color=darkblue]کلنل جان دستت درد نکنه. یک سایت دیده بانی سبک و قابل حمل و فوق العاده کارآمد برای نیروهای مرزبانی است. حتی به نظرم از این رادار بتوان برای گرا دادن به هدفگیری توپخانه های سبک هم استفاده کرد.[/color]

[color=darkblue]به نام خدا سیستم دفاع فعال FCLAS و یا Full Spectrum Active Protection (FSAP) Close-In Layered Shield از سال 2004 بنا به درخواست نیروی زمینی ارتش ایالات متحده مورد طراحی قرار گرفت. البته ارتش آمریکا از سال 1999 چندین طرح برای تولید سیستم های دفاع فعال در دست داشت. اما وجه تمایز این طرح با سایر طرح های سیستم های دفاع فعال آمریکا ، یک طرح ساده و سبک که قابلیت نصب بر روی خودروهای سبک مثل هاموی و یا خودروهای امرپ ضد مین بود. این طرح از سال 2004 آغاز شد و طراحی و توسعه آن کماکان ادامه دارد. با توجه به قابلیت های خاص این سیستم دفاع فعال که در ادامه به طور مفصل شرح داده خواهد شد ، این سیستم بیشتر به منظور استفاده بر روی خودروهای سبک مثل هاموی و نفربرهای سبکی مثل LAV 25 طراحی شده است. این سیستم دارای سه قسمت است. قسمت کنترل سیستم که در بالای مجموعه قرار می گیرد. این قسمت مجهز به رادار فعال و یک سنسور هوشمند است که هرگونه موشک و یا پرتابه دشمن به سوی خودرو را کشف می کند. قسمت کنترل سیستم به صورت نیمکره ای در اطراف خود را تحت نظر دارد. قسمت کنترل سیستم حتی قادر است محوطه بالای خودرو را نیز تحت نظر داشته باشد و موشک هایی مثل تاو 2 و جاولین که دارای خاصیت تاپ اتک هستند و از بالا به سمت هدف شیرجه می روند نیز توسط این سیستم کشف می شوند. قسمت دوم این سیستم نیز مجموعه لانچر مجهز به چهار تیوب حمل راکت است. این مجموعه قابلیت تحرک 360 درجه به صورت آزیموت و همچنین به صورت نیمکره ای را دارا می باشد. قسمت سوم این سیستم دفاع فعال نیز شامل راکت های پرتابی می باشد. این راکت های پرتابی شامل ترکیبی از ترکش های سخت و انفجاری می باشد که اصابت حجم بالای این ترکش ها باعث انفجار راکت و یا موشک پرتابی از سوی دشمن می شود. زمانی که یک موشک و یا یک راکت به سمت خودروی حامل این سیستم دفاع فعال شلیک می شود ، ابتدا قسمت کنترل سیستم موشک و یا راکت پرتابی دشمن را کشف می کند. پس از آن لانچرها توسط قسمت کنترل به سمت موشک پرتابی دشمن می چرخند و در نهایت راکت انفجاری مخصوص به سمت راکت و یا موشک پرتابی دشمن پرتاب می شود. عملکرد راکت ها نیز از نوع Soft Launch است و دارای هیچ آتش عقبه ای نیست و هیچ خطری برای خدمه ای که بر روی سقف خودرو قرار دارند وجود ندارد. این راکت ها حاوی معادل 6 پاوند ، حدود 2750 گرم ، ترکشهای انفجاری و سخت هستند. این راکت ها خود دارای یک رادار نیمه فعال به همراه یک فیوز ریموت هستند. این قابلیت این راکت سبب می شود که راکت دقیقا در نزدیکی های موشک دشمن منفجر شود و از انفجار آن در نزدیکی خودروی پلتفرم خودداری شود. یکی از اصلی ترین تفاوت های این سیستم با سیستم های دفاع فعال مشابه ، نظیر تروفی و آیرون فست و آرنا این است که ترکش های پرتابی نیز دارای کنترلر های مخصوص هستند. سیستم های دفاع فعال حال حاضر یک ضعف دارند و آن این است که تا محدوده ای حدود 30 متر از اطراف خودرو برای خدمه و پرسنل خودرو خطرناک می باشند. اما طراحی بسیار عالی راکت های این سیستم به گونه ای است که دارای رادار نیمه فعال و یک فیوز ریموت می باشد که به آن اجازه می دهد ترکش ها را در نزدیکی موشک دشمن در حدود 5 الی 8 متری از آن منفجر کند. این خاصیت این سیستم بسیار مورد توجه قرار گرفته است. چرا که این سیستم خطر بسیار کمتری برای پرسنل اطراف خودرو دارد. وزن کل این سیستم 140 کیلوگرم گزارش شده است. این وزن سبک این سیستم باعث می شود که بتوان آنرا به سادگی بر روی خودروهای سبکی مثل هاموی نیز نصب کرد و از آن علیه راکت هایی مثل آر پی جی 7 محافظت کرد. این سیستم چهار راکت را در حالت آماده برای پرتاب حمل می کند. جثه کوچک راکت های پرتابی و وزن سبک آنها سبب می شود که لود مجدد آنها به سادگی و به سرعت توسط خدمه انجام شود. باید توجه داشت که پس از تخلیه تیوب ها ، راکت های مجدد به صورت دستی و توسط پرسنل داخل خودرو ریلود می شود. هر چند این سیستم هنوز تکمیل نشده است و کار بر روی توسعه آن کماکان ادامه دارد ، ولی با توجه به قابلیت ها آن می توان گفت که یک سیستم دفاع فعال بسیار کارآمد برای خودروهای سبک و تندرو مثل هاموی و خودروهای امرپ می باشد و البته برای استفاده بر روی تانک ها چندان کارآمد نیست. به نظر می رسد سیستم هایی نظیر تروفی و آیرون فست برای حفاظت از تانک ها بسیار مناسب تر از این سیستم می باشند. در حالیکه این سیستم بیشتر برای حفاظت از خودروهای سبک مناسب می باشد. کنترلر مرکزی این سیستم که در داخل خودرو نصب می شود و امکان کنترل کلی این سیستم را برای خدمه فراهم می آورد ، به سادگی قابل نصب بر روی انواع خودروها می باشد. پرتابه و لانچرهای چهارگانه پرتابی [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/fclas.jpg[/img] سیستم دفاع فعال نصب شده بر روی خودرو سبک [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/leds_150_test-300x219.jpg[/img] این سیستم دفاع فعال به خاطر وزن کم و جثه کوچک خود بسیار مورد توجه مقامات نظامی آمریکا قرار گرفته است. به طوریکه در حال حاضر در حال تهیه ورژن هایی از این سیستم برای نصب بر روی قایق های تندرو و همچنین هلیکوپترها می باشند. کار طراحی مدلهای هوایی و دریایی این سیستم دفاع فعال کماکان ادامه دارد. فقط برای میلیتاری استفاده از مقاله با ذکر نام تهیه کننده و سایت میلیتاری بلامانع است[/color]

[color=darkblue]با تشکر از دوستان [quote]علی اقا سرعت واکنش این سیستم چقدر هست ...یعنی به نظر برای محیط های شهری ساخته نشده و در مقابل راکت هایی که از فاصله نزدیک شلیک میشند هم احتمالا مشکل خواهد داشت[/quote] جناب پارسا ، به نظر حقیر از آنجایی که این سیستم دارای وزن سبکی است و لود پروجکتایل های آن هم به صورت دستی انجام میشه ، پس بنابراین در اصل برای حفاظت از خودروهای سبکی مثل هاموی و یا خودروهای امرپ طراحی شده است. با توجه به اینکه لود این سیستم به صورت دستی انجام می شود (برخلاف سیستمی مثل تروفی که لود آن به صورت خودکار انجام می شود) می توان گفت این سیستم برای حفاظت از تانک ها ساخته نشده است و در اصل برای همان خودروهای سبک طراحی شده است. خودروهای سبک هم بیشتر در جنگ های شهری در موقعیت جنگی استفاده می شوند. پس در واقع این سیستم در اصل برای جنگ های شهری و برای محافظت از خودروهای سبک و امرپ ها طراحی شده است و هدف اصلی آن نیز موشک ها و راکت های سبک مثل آر پی جی 7 است که در جنگ های شهری استفاده می شوند. ضمن اینکه پراکنده شدن ساچمه ها و پرتابه های انفجاری این راکت ها هم به گونه ای تنظیم شده است که کمترین خطر را برای خدمه پیاده اطراف خودرو داشته باشد. در جنگ های دشت باز معمولا از نیروهای پیاده اطراف تانک استفاده نمی شود. این هم دلیل دیگری است که این سیستم بیشتر برای خودروهای سبک در جنگ های شهری طراحی شده است. برای دور زدن این سیستم هم به نظرم بهترین کار استفاده از پرتابه های انرژی جنبشی دارای پنتریتور سخت از جنس تنگستن کارباید و یا DU است که سیستم های دفاع فعال نیز قادر به مقابله با آن نیستند. حملات توپخانه ای دقیق به وسیله مهمات هوشمند مثل اکسکالیبور و کراسنوپول هم می تونند مفید باشند.[/color]

[color=darkblue][quote]برای ژاپن همیشه کیفیت مهمتر از کمیت بوده[/quote] البته نمیشه گفت همیشه. بهتره بگیم از اوایل قرن 21 نمونه بارز آن تانک فوق پیشرفته تایپ 10 است که یک قدم جلوتر از تانک های نسل سومی است. در حالیکه تا پیش از آن ، ارتش ژاپن از تانک های نانایون و همچنین تانک های کانجی به مقیاس وسیع استفاده می کرد. اما از قرن 21 به بعد با جایگزین کردن کیفیت به جای کمیت ، دست به تولید و یا خرید تجهیزات با کیفیت بالا و در تعداد محدود نمود ، مثل تانک تایپ 10[/color]

سینا جان بسیار مقاله زیبایی بود. لذت بردم از خوندن آن

[color=darkblue]ارتش ایتالیا همیشه پر سر و صدا بود. اما این اولدروم بلدروم ها مثل طبل توخالی بود و هیچ نمودی در واقعیت نداشت. خاطره تلخ شکست مفتضحانه ایتالیا در اتیوپی از گروه هایی که سلاح های تک تیر سینگل شات و چماق و شمشیر داشتند ، هیچگاه از حافظه تاریخی ایتالیایی ها زدوده نخواهد شد. تجهیزات و تسلیحات ایتالیایی هم همیشه چند پله پایین تر از رقبا و رفقای وی بود. کافیه نگاهی به تسلیحات ایتالیا به نسبت رقبا و رفقای وی بیاندازید. کارکانو های بی کیفیت و بی دقت ایتالیایی در برابر لی انفیلد های انگلیسی و اسپرینگ فیلد های آمریکایی. تانک های ضعیف و مزخرف ال 6 و ال 7 ایتالیایی در برابر تانک های لی و استوارت و شرمن و بولداگ آمریکایی و انگلیسی. در جریان جنگ جهانی دوم هم ارتش ژاپن قویتر از ارتش ایتالیا بود. در زمان حال نیز کیفیت تسلیحات ایتالیایی ( هرچند به نسبت سابق افزایش چشمگیری داشته است ) به نسبت کشورهایی مثل آمریکا و آلمان نسبتا پایین است. در مجموع من اعتقادی به ارتش و تسلیحات ایتالیا ندارم. [/color]

[color=darkblue]دست شما درد نکنه برادر مجید عزیز تاپیک بسیار زیبا و پرباری است. این علایم جزء آموزش های اصلی نیروهای ویژه است که در عملیات هایی که می بایست در سکوت مطلق انجام پذیرد ، بسیار کاربرد خواهند داشت.[/color]

[color=darkblue]دوستان تاپیک رو منحرف نکنید. موضوع تاپیک بررسی بهترین تانک جهان نیست. [/color]

[color=darkblue][quote]1- ایا زره های واکنشی بر روی تانک هایی مثل ذ-3 که برجکی مانند M1-A2 دارد قابل نصب است یاخیر؟[/quote] احتمالا بله برجک های سنگینی مثل برجک های آبرامز که عمدتا دو نفره و یا سه نفره هستند ، به خودی خود به اندازه کافی استحکام دارند و نیازی به نصب زره های واکنشگر ندارند. چرا که در این تانک ها ، برجک انها دارای مقاومت زرهی بیشتری نسبت به سایر قسمت های تانک است. ضمن اینکه به خاطر مخاطره ای که نصب زره های واکنشگر معمولی در جلوی برجک دارند و باعث آسیب رسیدن به سایت های اپتیکی بالای برجک می شوند ، به همین خاطر معمولا از زره های واکشنگر در جلوی برجک استفاده نمی کنند و بیشتر در قسمت های انتهایی و قسمت های پشتی طرفین برجک نصب می کنند. البته برخی زره ها ، مثل واکشنگرهای جدید آمریکایی و یا کنتاکت 5 و یا نوژ 2 دارای خاصیت انفجاری کمتری هستند و به همین خاطر در تانک هایی مثل تی 90 و تی 84 و اوپلوت از این نوع زره ها استفاده می شود و همچنین آپگرید SEP 2008 آبرامز هم از این زره ها در قسمت جلوی برجک استفاده می کند. اما در غیر این صورت زره های واکنشگر در قسمت جلوی برجک نصب نمی شود. البته برجک های سبکی مثل برادلی که در مجموع دارای حفاظت زرهی کمتری نسبت به برجک های سنگین آبرامز هستند ، از زره های واکشنگر در قسمت جلوی برجک نیز استفاده می کنند. چرا که برجک برادلی دو نفره است و در صورت صدمه دیدن جان هر دو نفر در خطر است. به همین خاطر در این گونه برجک ها از زره واکشنگر در قسمت جلوی برجک هم استفاده می شود. چرا که ریسک از دست دادن سایت های اپتیکی بسیار کم ارزشتر از از دست دادن دو نفر انسان است. زره واکشنگر در جلوی برجک برادلی [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/m2_bradley_l2.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_m2_bradley_l2.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/m3_bradley_l3.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_m3_bradley_l3.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/m3_bradley_l2.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_m3_bradley_l2.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/m3_bradley_l7.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_m3_bradley_l7.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/m3_bradley_l8.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_m3_bradley_l8.jpg[/img][/url] در هر صورت اگر بخواهیم برجک ذ 3 را بیشتر زرهپوش کنیم ، می بایست در فکر تولید زره های واکشنگری مثل کنتاکت 5 و یا نوژ 2 باشیم. [quote] 2- با توجه به زره ضعیف تانک چیفتن چرا ERA ها روی این تانک نصب نمیشه>؟[/quote] بیشتر به خاطر این است که زره های واکشنگر موجود در ایران مناسب این تانک نیست. ایران بیشتر از زره های سنگین کنتاکت 1 و کنتاکت 3 استفاده می کند که این زره ها با اندازه و جثه بزرگ و وزن سنگین خودشون مناسب نصب بر روی تانکی مثل چیفتن نیستند. چرا که به طور فزاینده ای باعث افزایش وزن تانک می شوند. ضمن اینکه این زره ها دوام بسیار زیادی هم ندارند. در هر صورت ایران به شدت نیازمند یک زره واکشنگر سبک و مستحکم مثل کنتاکت 5 یا نوژ 2 با قابلیت انفجاری کم و جذب انرژی بالا است که بتوان با آن برجک تانک های قدیمی را زره پوش کرد. چندی پیش وزارت دفاع خبر از آغاز طراحی یک زره واکشنگر جدید بومی داد. امیدوارم زرهی که قرار است طراحی شود ، در حد نوژ 2 یا کنتاکت 5 باشد. تی 55 قدیمی با زره کنتاکت 5 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/t-55am_vttv_omsk_2007_001_RUSSIA.jpg[/img] تی 55 با زره نوژ 1 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/SLOVENIA_T55_(1).jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/SLOVENIA_T55_(2).jpg[/img] تی 55 ارتش صربستان با زرهی ناشناخته ، شبیه به زره آیرونوال اسرائیلی و کنتاکت 5 روسی [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-55H%2C_Partner_2007.jpg[/img] زرهی که بر روی برجک نصب می شود ، می بایست اینگونه باشد.[/color]

[color=darkblue][quote]علي آقا فكر كنم خيلي فرق كنه...اون زمان چهره روسيه به عنوان ابر قدرت بسيار موجه و قابل درك بود در همه جهان اونها رو يك ابر قدرت مي شناختن با ايدئولوژيك خاص و كامل و البته عقلاني!! حال آنكه ايران به زعم اكثر مردم جهان كشوري ضعيف،بي تمدن،والبته جهان سوم است. ايران تنها بدون تكنولوژي(به خيال آنها) و در حال توسعه قابل مقايسه با دوران اوج شوروي به عنوان ابر قدرت نيست[/quote] دوست گرامی این صحبت بنده تنها گریزی بود به رسوایی های مشابه آمریکا در دوران جنگ سرد ، که در زمان حال نیز شاهد تکرار شدن این رسوایی ها برای آمریکا هستیم. [/color]

به نام خدا شوروی و آمریکا پس از پایان جنگ جهانی وارد یک کشمکش و رقابت همه جانبه شده بودند که این کشمکش ها در مجامع بین المللی با نام جنگ سرد بین این دو کشور شناخته می شد. این رقابت ها بیش از همه در ساخت تسلیحات نمود پیدا کرده بود. اگر آمریکا یک جنگ افزار جدید را آزمایش می کرد ، بلافاصله و به مدت کوتاهی پس از آن شوروی نیز جنگ افزار مشابه آنرا آزمایش می کرد. در 4 اکتبر 1957 شوروی ماهواره اسپوتنیک 1 را در مدار زمین قرار داد. هرچند مقامات شوروی ماموریت این ماهواره را عملیات های هواشناسی اعلام کرده بودند ، اما با توجه به رقابت شدید بین شوروی و آمریکا و تلاش هر یک از این دو کشور برای کسب اطلاعات حیاتی کشور مقابل ، نمی توان پذیرفت که شوروی از این ماهواره تنها در مقاصد هواشناسی خود استفاده می کرده است. مسلما شوروی با توجه به جو حاکم بر روابط بین المللی دوران جنگ سرد ، از این ماهواره در عملیات های جاسوسی از آمریکا و کشورهای غربی نیز استفاده کرده است. در اوایل سال 1958 با توجه به گسترش خطر روزافزون ماهواره های جاسوسی ، آمریکا به فکر ساخت یک سلاح مخصوص مقابله با ماهواره های شوروی افتاد. این سلاح طی طرحی به نام WS199 به تولید رسید. سلاح جدید شامل یک موشک بود که قابلیت خروج از اتمسفر را دارا بود و می توانست به صورت عمودی ماهواره های خارج از جو را مورد هدف قرار دهد. این موشک جدید Bold Orion نامگذاری شد. Bold Orion به معنای شکارچی جسور و Orion به معنای صورت نهم فلکی با نام جبار (شکارچی) است. به منظور کاهش هزینه های طراحی ، از موشک بالستیک GAM87 SkyBolt به عنوان سلاح پایه این طرح استفاده شد. از آنجایی که این موشک قرار بود در خارج از اتمسفر (یعنی جایی که فاقد اکسیژن لازم برای سوخت پیشران موشک است) به شکار ماهواره ها بپردازد ، از این رو یک پیشران دو مرحله ای برای آن تعبیه شده بود. مرحله اول شامل یک موتور راکتی سوخت جامد از نوع تیوکول TX20 بود. این موتور زمانی که موشک از هواپیمای حامل خود جدا می شد ، روشن شده و موشک را به سمت خارج اتمسفر هدایت می کرد. زمانی که موشک به محدوده خروج از اتمسفر نزدیک می شود ، موتور تیوکول TX20 خاموش شده و موتور دوم موشک که از نوع ABLX / 248 Altair بود ، روشن می شود. موتور ABLX / 248 Altair دارای مکانیسم FO هیدروژن بوده و قادر است بدون اکسیژن نیز به کار خود ادامه دهد. موتور ABLX / 248 Altair به عنوان پیشران موشک در خارج از اتمسفر عمل می کرد. این موشک تنها از هواپیما قابل شلیک بود و هیچ کدام از پلتفرم های زمینی قادر به شلیک این موشک نبودند. از آنجایی که این موشک از هواپیما شلیک می شد ، به همین دلیل بالهای پشتی آن به شهپر هایی مجهز شده اند که بلافاصله پس از شلیک ، موشک را از حالت افقی به حالت قائم بر می گردانند. همچنین این موشک قادر بود کلاهک های متعارف و کلاهک های اتمی را ، بسته به نوع ماموریت ، با خود حمل کند. در تاریخ 26 می 1958 برای اولین بار این موشک مورد آزمایش قرار گرفت. به منظور واقعی کردن شرایط آزمایش ، یک فروند از این موشک ها بر روی بمب افکن بوئینگ B47 نصب شده و هواپیما به ارتفاع 35000 هزار فوت (10700 متر) از زمین اوج گرفت. در این لحظه با فیت کردن جستجوگر موشک با ماهواره اکسپلورر 6 که در ارتفاع 156 مایلی (200 کیلومتر) از سطح زمین قرار داشت ، موشک به سمت ماهواره اکسپلورر 6 شلیک می شود. به منظور ثبت مسیر پرواز این موشک ، انتهای آن به گوی های آتشین مجهز می شود و حرکت آن توسط رادارهای زمینی و رادار هواپیمای B47 ثبت و کنترل می شود. سرانجام موشک با موفقیت از فاصله 4 مایلی ماهواره اکسپلورر 6 عبور کرده و مدتی بعد در فاصله ای دورتر از ماهواره ، توسط ایستگاه کنترل رادار منهدم می شود. به این ترتیب آزمایش این موشک با موفقیت به اتمام می رسد. طول این موشک 11 متر و قطر آن نیز 790 میلیمتر است. برد این موشک 1600 کیلومتر عنوان شده بود. در مجموع 12 فروند از این موشک ها به تولید رسید که یکی از آنها مورد آزمایش قرار گرفت. هر چند از این موشک هیچگاه علیه ماهواره های شوروی استفاده نشد ، ولی به هر حال تولید این موشک در آن برهه زمانی حساس ، جواب دندان شکنی به ساخت و پرتاب ماهواره توسط شوروی بود. امروزه نیروی هوایی ارتش آمریکا از نسل جدید موشک های ASM 135 برای مقابله با ماهواره های دشمن استفاده می کند. موشک بولد اوریون منبع : مجله جنگ افزار نویسنده : علی محمدی

[color=darkblue]اسپهبد جان همیشه که نبردها در جاده های صاف اتفاق نمی افتند. فرض کنید برای تعقیب و گریز در خارج از جاده های صاف و هموار ، در این صورت به چنین خودرویی کاملا نیاز است. [/color]

[color=darkblue]با تشکر از سورنای عزیز یک توضیح کوچولو درباره تی 62 بدم. تانک تی 62 در ادامه تانک تی 55 ساخته شد. وقتی که شوروی تانک تی 55 با توپ 100 میلیمتری را به تولید انبوه رسانید ، از سوی انگلستان تانک سنچوریون با توپ 105 میلیمتری ال 7 رویال اوردننس به تولید انبوه رسید. از آنجایی که توپ تانک انگلیسی قویتر از توپ 100 میلیمتری تانک روسی بود ، ارتش سرخ در اوایل دهه 60 دست به کار طراحی یک تانک با توپ بزرگتر شد. ارتش سرخ تصمیم داشت توپ 115 میلیمتری 2A20 را بر روی برجک تی 55 نصب کند. اما برجک کوچک تی 55 توان نگهداری مناسب این توپ را نداشت. به همین خاطر یک برجک جدید که کمی بزرگتر از برجک تی 55 بود ، برای نگهداری توپ جدید 2A20 طراحی شد. اما برجک جدید هم قابلیت نصب بر روی شاسی تی 55 را نداشت ، چرا که اندازه آن بزرگتر از برجک تی 55 بود و نمی شد آنرا بر روی شاسی تی 55 نصب کرد. اینجا بود که برای ساخت تانک جدید 115 میلیمتری ، شاسی تی 55 قدری بلندتر از مدل قبلی خود شد. حدود 350 میلیمتر شاسی تی 62 بلندتر از شاسی تی 55 شد که به این وسیله بتواند برجک جدید را بر روی خود حمل کند. این تغییر طول تانک باعث شد که فاصله چرخ های تانک نیز تغییر کند. امروزه ساده ترین راه برای تشخیص تی 55 و تی 62 ، فاصله بین چرخ های آنها است. به چرخ های تی 55 دقت کنید [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t-54-DFST8607557_JPG.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t-54-DFST8607557_JPG.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/T-54-%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_T-54-%7E0.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Tank_T-54_in_Verkhnyaya_Pyshma.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-Tank_T-54_in_Verkhnyaya_Pyshma.jpg[/img][/url] همانطور که می بینید ، چهارچرخ عقبی تانک دارای فاصله کم و نزدیک به هم هستند و اکسل اول با فاصله بیشتری از محورهای دیگر قرار دارد. حالا به پولی های تی 62 توجه کنید [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/T-62_STATIC.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_T-62_STATIC.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t62-001.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t62-001.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t62_medium_tank_01_jd03.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t62_medium_tank_01_jd03.JPG[/img][/url] همانطور که می بینید ، دو محور اولی به هم نزدیک هستند و فاصله آنها دقیقا به اندازه محورهای تی 55 است. درحالیکه سه محور انتهایی تانک با فاصله بیشتری نسبت به هم قرار دارند. که این خود نشانگر آن است که طول شاسی تانک کمی بیشتر از شاسی تی 55 است. ساده ترین راه تشخیص شاسی این دو تانک این است. علی رغم مشکلات ارگونومی که تی 62 با آن دست به گریبان بود ، در مجموع این تانک یکی از موفقترین تانک های ساخته شده در جنگ سرد به شمار می رود. اولین تانک با قابلیت انجام رزم شبانه به طور کامل و مستقل همین تانک است. [/color]

[color=darkblue][quote]خوبی تانک اسکورپیون سبکی آن می باشد که به صورت هوابرد و چتری قابل استفاده است[/quote] دوست عزیزم جناب آرمین حیدری اسکورپیون یک تانک سریع مخصوص عملیات های شناسایی و پشتیبانی سبک است و یک تانک هوابرد نیست. هر تانک سبک وزن را نمی توان به وسیله چتر توسط یگان های هوابرد از هواپیما پایین انداخت. تانک های هوابرد دارای طراحی مخصوصی هستند. نوع طراحی این تانک ها به گونه ای است که در پرتاب آنها به وسیله چتر تعادل چتر و پلیت زیر آن را به هم نزند. همچنین حجم و اندازه آن نیز می بایست متناسب با هواپیمایی باشد که قرار است آنرا به بیرون پرتاب کند. همچنین سیستم تعلیق آن نیز می بایست به گونه ای باشد که تحمل ضربه های شدید برخورد با زمین را داشته باشد. یک نمونه تانک هوابرد تانک شریدان [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/SHERIDAN_(4).jpg[/img][/color]

[color=darkblue]بعد از آنکه سناریوی سقوط یو 2 در خاک شوروی و دستگیری گری پاورز در شوروی مجددا برای آمریکا تکرار شد ، این بار سناریوی تونل برلن دوباره برای آمریکا تکرار شد. فکر کنم دفعه بعد سناریوی ویتنام و خلیج خوک ها برای آمریکا باز هم تکرار خواهند شد.[/color]

[color=darkblue][quote]وزارت اطلاعات در ادامه اطلاعیه خود تصریح کرد: این مأمور ایرانی تبار سازمان سیا پس از گذراندن آموزش‌های پیچیده اطلاعاتی در چند مرحله و ورود به منطقه ضمن جمع‌آوری‌های اطلاعاتی با سلسله فعالیت‌های هدفمند و برنامه‌ریزی شده مأموریت خود را آغاز کرده اما با هوشیاری سربازان گمنام امام زمان(عج) به محض ورود این فرد به پایگاه بگرام افغانستان مورد شناسایی قرار گرفته، جاسوسی نامبرده و مأموریت‌های محوله به وی آشکار شد.[/quote] الحق که ایران در زمینه اطلاعات و ضد اطلاعات در جهان بی نظیر است.[/color]

[color=darkblue]اسکورپیون یک تانک پرسرعت مخصوص عملیات های شناسایی منطقه است و وظیفه آن با چیفتن فرق می کند. در مجموع استفاده زیادی از آن در جنگ نشد.[/color]

من که نتونستم فیلم رو نگاه کنم دوستانی که توان دیدن فیلم رو دارند ، می تونن از این لینک فیلم رو ببینند http://www.farsnews.com/media.php?nn=13900925000279

[center][color=darkblue][size=4]به نام خدا EIFV[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Egyptian_Infantry.jpg[/img][/color] [/center] [color=darkblue]ارتش مصر با در اختیار داشتن بیش از 2500 دستگاه نفربر M113 یکی از کاربران این نفربر در جهان به شمار می رود. با تغییراتی که در ساختار ارتش مصر (بخصوص ورود تانک های آبرامز به این ارتش) به وجود آمده است ، این ارتش دیگر نیازی به نفربرهای کندی مثل ام 113 ندارد. چرا که این نفربرها قابلیت همراهی تانک های پرشتابی مثل آبرامز را نخواهند داشت. به همین دلیل برنامه ریزی هایی در ارتش مصر برای بهبود قابلیت های این نفربرها و تبدیل آنها به خودروهایی که بتواند از آبرامز ها پشتیبانی کند توسط ارتش مصر مورد مطالعه قرار گرفت. سرانجام ارتش مصر تصمیم گرفت که این نفربرهای خود را تبدیل به IFV کند. ارتش مصر پروژه تبدیل نفربرهای ام 113 خود به IFV را به کمپانی BAE SYSTEM ایالات متحده واگذار کرد. این شرکت آمریکایی نیز با تغییراتی که بر روی این نفربر انجام داد ، آنرا تبدیل به IFV کرد. این تغییرات عبارتند از: ابتدا شاسی نفربر ام 113 از قسمت انتهایی آن به اندازه 730 میلیمتر بلندتر شد. این کار به وسیله اضافه کردن شاخک های اضافی به انتهای شاسی اصلی نفربر انجام گرفت. به این ترتیب طول کلی نفربر به اندازه 730 میلیمتر بلندتر از مدل اولیه آن شد. در مرحله دوم در قسمت سقف خودرو یک دریچه ایجاد شد تا بتواند برجک جدید را در خود جای دهد. برجکی که برای تبدیل این نفربر به IFV در نظر گرفته شد ، همان برجک M2A2 برادلی است. [url="http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&p=222627#222627"]http://www.military....p=222627#222627[/url] برجک دو نفره برادلی بر روی این خودرو نصب شد و به این ترتیب این نفربر تبدیل به یک IFV قدرتمند شد. اما اضافه شدن طول خودرو و یک برجک نسبتا سنگین به این خودرو باعث کاهش تحرک خودرو می شد. به همین خاطر یک موتور جدید با قدرت 400 اسب بخار نیز برای این خودرو طراحی شد که جایگزین موتور قدیمی آن با قدرت 275 اسب بخار شد. سیستم تعلیق قدیمی خودرو نیز توان جابجایی این IFV را در شرایط سخت نداشت و به این دلیل سیستم تعلیق این خودرو نیز تعویض شد و یک سیستم تعلیق جدید نیز برای این IFV در نظر گرفته شد. به این ترتیب نفربرهای قدیمی ام 113 تبدیل به یک IFV قدرتمند و کارا شد. ارتش مصر هم اکنون تولید این خودرو را ادامه می دهد. جالب اینجاست که همه کارهای طراحی این IFV توسط آمریکایی ها انجام گرفت و مصری ها کوچکترین ابتکاری بر روی این خودرو به خرج ندادند. هرچند این IFV بر اساس شاسی نفربرهای ام 113 تولید شده است ، اما باید این نکته را در نظر گرفت که این IFV قابلیت تولید مستقل نیز دارد و هم اکنون ارتش مصر نوع مستقل آنرا نیز تولید می کند. EIFV مخفف Egyptian Infantry Fighting Vehicle می باشد و البته با نام Infantry Fighting Vehicle Light نیز شناخته می شود. وزن این IFV حدود 5 تن بیشتر از مدل استاندارد ام 113 می باشد. این افزایش وزن شامل موتور جدید ، برجک جدید ، طول بیشتر و افزوده شدن زره های جدید در قسمت جلو و پهلوها می باشد. راننده در دهلیز باریک سمت چپ خودرو مستقر می شود و موتور تانک نیز در قسمت راست خودرو قرار دارد و فرمانده و گانر خودرو نیز در برجک مستقر می شوند. یک دریچه نیز برای فرمانده در نظر گرفته شده است. از آنجایی که این IFV از برجک استاندارد برادلی آ 2 استفاده می کند ، دارای تسلیحات مشابه با آن می باشد و شامل یک توپ خودکار 25 میلیمتری و یک کالیبر 30 و همچنین دو تیوب شلیک موشک تاو می باشد. این IFV دارای سه خدمه است و می تواند 7 سرباز کاملا مسلح را نیز با خود حمل کند. سربازها از دریچه پشت خودرو داخل و خارج می شوند و این دریچه شامل یک درب است که در حالت خوابیده تبدیل به یک رمپ برای ورود و خروج نیروهای می شود (مشابه برادلی و ام 113). این IFV دارای قدرت تحرک و شتاب بسیار خوبی می باشد و می تواند به خوبی آبرامز های مصری را همراهی کرده و از آنها پشتیبانی کند. تصاویر این IFV [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/EIFV_Description.gif"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_EIFV_Description.gif[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/Eifv.gif"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Eifv.gif[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/EIFV_-_Copy.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_EIFV_-_Copy.jpg[/img][/url] به تصویر زیر دقت کنید [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/mav-image4.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_mav-image4.jpg[/img][/url] این خودرو یکی IFV سبک مصری که با شاسی EIFV ساخته شده است را نشان می دهد. همانطور که می بینید قسمت انتهایی خودرو به نسبت 5 اکسل جلویی آن کمی ناموزون به نظر می رسد که نشانگر آن است که شاسی خودرو در قسمت عقب آن کمی دراز تر شده است. فقط برای میلیتاری استفاده از مقاله با ذکر منبع بلامانع است.[/color]

[color=darkblue]رژیم صهیونیستی حدود 320 مرکاوا مارک 4 در اختیار دارد و البته بیش از 1300 دستگاه نیز از انواع مرکاوا مارک 2 و 3 به همراه بیش از 1000 دستگاه تانک های ام 60 پاتن که به استانداردهای سابرا و ماگاچ 6 و 7 ارتقا یافته اند. به طور مسلم توان زرهی مصر کوچکترین خطری هم برای اسرائیل نخواهد داشت. جدای از توان ضد زره رژیم صهیونیستی ، وجود هواپیماهای ضد تانک مثل کفیر و اف 16 آی را نباید فراموش کرد. یک اف 16 قادر به حمل 18 موشک ضد تانک بریمستون است. (هرچند اسرائیل فعلا بریمستون در اختیار ندارد) حالا خودتون توان ضد تانک اسرائیل را محاسبه کنید.[/color]

[color=darkblue]جناب GAGNUS من که از حرفهای شما چیزی دستگیرم نشد. بهتره که این بحث رو همین جا خاتمه بدیم. چون با شناختی که از شما دارم ، با توجه به پست های شما مشخص است که به زبان فارسی هیچ تسلطی ندارید و به همین خاطر ادامه این بحث ها هم نمی تونه راه به جایی ببره. چون اصولی ترین و پایه ای ترین عنصر گفتگو ، یعنی زبان مشترک ، در این گفتگو ها وجود ندارد. پس بنابراین بنده صحبت رو با شما ادامه نمی دم. شما نیز لطف کنید و صحبتتون رو تموم کنید. [quote]تعداد ام 113 ها به طور تقریبی در ایران چقدره؟[/quote] احتمالا کمتر از 300 دستگاه [quote]تعداد آبرامز های ارتش مصر؟[/quote] حدود 1000 دستگاه تانک فعال و عملیاتی مصر بعد از آمریکا بزرگترین کاربر آبرامز است.[/color]

نادر شاه افشار آقا محمد خان قاجار سلطان محمد فاتح