بمب ضد باند دوراندال:   http://www.military.ir/forums/topic/9066-%D8%A8%D9%85%D8%A8-%D8%B6%D8%AF-%D8%A8%D8%A7%D9%86%D8%AF-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%84/

بنظر میرسه یک ملغمه ای از اس 300 ، اس 350 و اس 400 خریداری شده!

  سوال 1: قرارداد اس 300 ایران با روسیه از کدوم نوع بود؟   سوال 2: آیا امکان بکارگیری موشکهای اس 300 در سامانه اس 400 و بالعکس وجود داره یا خیر؟   سوال 3: چقدر احتمال میدید که اساسا اس 400 دریافت شده باشد و نه مدلی از اس 300؟

مشرق گزارش می‌دهد؛ ایران کدام عضو اس- 300 را تحویل گرفته است؟ +عکس نکته مهم در بررسی سامانه‌های حاضر در رژه ارتش، مشاهده دستگاهی است که شباهت زیادی با اتاقک فرماندهی S-400 دارد. البته این سامانه توان شبکه‌شدن با سامانه‌های پدافندی دیگر مثل اس 300 را دارد. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، پس از سالها مذاکره، کشمکش و تکذیب و تایید، بالاخره در جریان رژه روز 29 فروردین در جوار حرم امام خمینی(ره)، برای اولین بار اجزایی از سامانه دفاع هوایی اس 300 در داخل کشورمان به نمایش در آمد. ایران در سال 2007 میلادی، قراردادی را برای خرید سامانه های دفاع هوایی S-300 PMU-1 با روسیه به امضاء رساند.  اما به علت عدم اطلاع رسانی در بخش های مرتبط با تحویل و بکارگیری این سامانه در کشورمان، اطلاعات کاملی در اختیار مردم و رسانه های علاقمند به پیگیری این موضوع قرار نگرفت و هنوز دقیقا مشخص نیست که سامانه تحویل شده به ایران دقیقا کدام عضو از خانواده اس 300 است؟ پیش از این برخی مقامات روسی تاکید کرده بودند که سامانه جدیدی که به ایران تحویل می‌شود به نسبت مدل اولیه که در سال 2007 سفارش داده شده است تفاوت داشته و ارتقاء پیدا می‌کند و در عین حال، گزارش مهم رسانه ملی درباره امکان تحویل 2 نوع سامانه پدافندی به نیروهای مسلح کشورمان، بر حساسیت و ابهامات موضوع افزوده است. نگاهی به سامانه‌های به نمایش درآمده در جریان رژه روز ارتش جمهوری اسلامی ایران نشان می دهد که مجموعه پدافندی تحویل شده به ایران، سامانه ای است که به راحتی نمی توان آنرا معرفی و تفسیر کرد؛ بخصوص آنکه تصاویر منتشره از رژه نیز نمی تواند مبنای دقیقی برای تحلیل فنی و کامل یک سامانه مدرن و مهم باشد. با این اوصاف، معرفی جداگانه هر کدام از سامانه های موجود در مراسم روز یکشنبه، بهترین راه برای اطلاع رسانی به مخاطبان گرامی است. سامانه کنترل و فرماندهی UNIVERSAL  یکی از سامانه های به نمایش درآمده در جریان این رژه که به شکل یک کانتیر بزرگ سبز رنگ بود، به نظر سامانه کنترل و فرماندهی دفاع هوایی UNIVERSAL است. دو نکته جالب درباره این سامانه وجود دارد؛ اول اینکه مدل صادراتی این سامانه که UNIVERSAL-1E نام داشته و در برخی از نمایشگاه‌های دفاعی روسیه نیز به نمایش درآمده است، مدلی بسیار کوچکتر از گونه به نمایش درآمده در ایران است.  سامانه UNIVERSAL در ایران سامانه UNIVERSAL در کنار پدافند S-400. به تعداد برجستگی ها در دو عکس اول و دوم دقت کنید سامانه UNIVERSAL - مدل صادراتی یک مسئله مهم درباره تحلیل این سامانه این نکته است که با دقت روی سقف این سامانه، با 6 برجستگی به نظر هواکش هستند رو به رو می شویم. در سامانه های UNIVERSAL ارتش روسیه که به همراه سامانه اس 300 عمل می‌کنند 4 هواکش دیده شده و 6 هواکش مربوط به گونه ای است که در کنار سامانه دفاع هوایی اس 400 دیده شده است. در معرفی ویژگی های سیستم فوق اعلام شده است که این سامانه قادر است حجم بالایی از اطلاعات مربوط به شرایط آسمان نبرد را در فواصل مختلف از منابع گوناگون دریافت کرده و علاوه بر ایجاد یک صحنه واضح از میدان نبرد هوایی برای فرماندهان، این اطلاعات را با سایر واحدهای هوایی و پدافندی نیز به اشتراک بگذارد. رله ارتباطی سامانه S-350E Vityaz در ایران یکی دیگر از موارد مهم رویت شده در رژه، سامانه رله ارتباطی مربوط به پدافند موشکی S-350E Vityaz است. این سامانه پدافندی یک سیستم دفاع هوایی میان برد متوسط بوده که بیشتر برای پوشش دادن سامانه های برد بلندی مثل اس 300 و اس 400 طراحی شده است. در تصاویر مربوط به رژه روز ارتش، یک سامانه رله ارتباطی مشاهده شد که بر روی یک شاسی Kamaz 5350 قرار دارد و در سیستم دفاع هوایی S-350E Vityaz نقش رله ارتباطی ما بین پرتابگرهای موشکی، رادار و پست فرماندهی را بر عهده دارد. البته برخی رسانه‌های داخلی، همچون همیشه با اشتباه تفسیر کردن سامانه مذکور، آنرا جرثقیل موشک‌گذاری سامانه اس 300 معرفی کرده بودند بی‌آنکه توجهی به کابل‌های فراوان و ساختار کلی این سامانه داشته باشند. البته تا به امروز هیچ خبر رسمی مبنی بر قصد ایران برای خرید کل سامانه S-350E Vityaz نه از طرف منابع روسی، نه ایرانی و نه حتی غربی منتشر نشده است. در عین حال باید به ذکر این نکته بسنده کرد که عمده سامانه‌های رله ارتباطی، راداری و موشکی پدافندی در روسیه توان دریافت و اشتراک گذاری اطلاعات را با یکدیگر دارند. نکته مهم دیگر این است که این سامانه تا به امروز به ارتش روسیه تحویل نشده و منابع روسی اعلام کرده اند تحویل اولین نمونه از این موشک‌ها در سال 2016 به ارتش روسیه آغاز می‌شود. رادار پرنده بزرگ در دو بخش به نمایش درآمد همچنین در جریان این رژه رادار 64N6E Big Bird در حالت بسته به نمایش درآمد. نکته اصلی در این رابطه، این مسئله است که این رادار دارای چندین مدل بوده و در مدلهای مختلف سامانه اس 300 به کار می رود. در عین حال بخش دیگری از واحد کنترلی این رادار نیز در جریان رژه به نمایش درآمده است که به دلیل وجود زائده ای در بالای آن و تطبیق آن با تصاویر موجود در فضای مجازی می توان این احتمال را مطرح کرد که رادار مورد نظر مربوط به سامانه S-300 PMU-2 باشد. رادار بیگ برد در سامانه S-300 PMU2 این رادار که ملقب به "پرنده بزرگ" است به نوعی به عنوان سامانه ایجیس زمینی شناخته می شود و در حقیقت در کلاس رادار معروف نیروی دریایی آمریکا قرار دارد. البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که میزان برون دهی این رادار در مقایسه با ایجیس آمریکایی 30 درصد بیشتر است.   این رادار از توان مقابله بسیار بالا در برابر جنگ الکترونیک برخوردار بوده و می تواند حدود 200 هدف را کشف کرده و همزمان رهگیری اهداف مورد نظر برای 12 هدف را ادامه داده و اطلاعات لازم را به رادار کنترل آتش منتقل کند که بر این اساس از اجزاء مهم پدافند مدرن روسی در کشورمان محسوب خواهد شد. پست فرماندهی سامانه اس 400 در ایران؟! اما نکات مهم دیگر درباره سامانه مدرن پدافندی تحویل شده به ایران، یکی مسئله کشنده‌های تحویل‌شده به ایران است چراکه کشنده BAZ-64022 در آخرین نمونه‌های سامانه دفاع هوایی S-300 PMU2 و همچنین S-400 برای حمل موشک ها به کار می‌رود.  نکته دیگر نیز مشاهده اتاقکی در جریان رژه بود که شباهت بسیار زیادی با اتاقک فرماندهی و کنترل سامانه S-400 دارد. البته این سامانه فرماندهی توان شبکه شدن و کنترل دیگر سامانه‌های پدافندی مثل اس 300 را نیز دارد اما به طور استاندارد و در تصاویر منتشره از سامانه اس 400، جزء اجزای رسمی آن محسوب می شود. پست فرماندهی اس 300 پست فرماندهی اس 400 سامانه معرفی شده در رژه روز ارتش 1395 موشک‌ها؛ غایبان بزرگ رژه 29 فروردین آنچه که در بالا به آن اشاره شد بخشی از سامانه های به نمایش درآمده در رژه است که به نظر نشان می دهد سامانه منتقل شده به ایران شباهت‌هایی با انواع اس 300 و اس 400 های تولید و صادر شده توسط روسیه دارد اما اینکه دقیقا چه نوع سامانه هایی تحویل کشورمان شده، بر اساس تصاویر منتشره ممکن نبوده، بخصوص آنکه موشک های مورد استفاده در این سامانه نیز هنوز نمایش داده نشده است.  اما در تحلیلی کوتاه می‌توان گفت که یک سامانه پدافندی مدرن و به‌روز از سوی روسیه تحویل نیروهای مسلح کشورمان شده است که جدا از اینکه نامش اس 300، اس 400 یا همانند آن باشد، قادر خواهد بود نقش مهم خود را برای تداوم امنیت پایدار مرزهای هوایی کشورمان ایفا کند؛ امنیتی که امروز مرزهای زمینی آن صدها کیلومتر از نقشه ایران اسلامی فراتر رفته و انشاء الله در آینده ای نزدیک مرزهای هوایی آن نیز با کمک رزمندگان مقاومت به همین میزان گسترش یابد.     http://www.mashreghnews.ir/fa/news/560266/ایران-کدام-عضو-اس-300-را-تحویل-گرفته-است-عکس

عالی بود میثم جان   بررسی خوبی ارائه کردی، خیلی جذاب بود.   دوستان وقت بذارید و کامل بخونید.

  خبر درآوردن توی همه خبرگزاری های دنیا که وابستگیهایی(کم یا زیاد) به دستگاه حاکمه شون دارند امری طبیعی هست( مثلا فاکس، بی بی سی، سی ان ان و ...) ولی کوبوندن بی حد و حصر خبرگزاری فارس توی فروم ما کمی غیر طبیعی هست. با توجه به اینکه همه ما سوار یک کشتی هستیم. کسی منکر اشتباهات نیست، ولی شما فارس رو حذف میکنی باید یه جایگزین قوی تر بجاش معرفی کنی والا مخاطب میره طرف رسانه مقابل.

کوآلا موشکی است با قابلیت های سه گانه هوا به زمین، سطح به سطح زمین پایه و سطح به سطح دریاپایه که ساخت کشور روسیه(شوروی سابق) می باشد.در حقیقت شوروی سابق با ارائه این موشک در دوران پایانی جنگ سرد، سیطره خود در علم فیزیک و شیمی را به رخ رقیب دیرینه اش، آمریکا و دیگر کشورهای غربی کشید. در مورد کوآلای سیبری اظهار نظرهای ضد و نقیضی صورت گرفته که با توجه به سری بودن موشک و سیاست های مخفی کارانه روسها، نمی توان درباره درستی یا نادرستی این مطالب با اطمینان قضاوت کرد. اما با توجه به پایان جنگ سرد و فروپاشی شوروی سابق و نیز مشاهده چندین باره ی این موشک در داخل این کشور، اطلاعاتی از این سلاح به دست آمده که در زیر اشاره ای به آن خواهیم داشت. این موشک در سال 1987 میلادی و طی یک دیدار رسمی شناسایی و به دنیا معرفی شد. همان سال ، هنگامی که یکی از مقامات پنتاگون مشغول بازدید از بمب افکن راهبردی توپولوف 160 در نزدیکی مسکو بوده وجود چنین موشکی را به وزارت دفاع آمریکا اعلام می کند. کوآلا یک موشک کاملا تهاجمی با موتور توربوفن/راکت رم جت است که قادر به حمل یک سر جنگی هسته ای بسیار ویرانگر و مخرب می باشد. این موشک کروز بال دار هوا پایه، دارای 13 متر طول و 1.1 متر قطر می باشد که با وزنی نزدیک به 4500 کیلوگرم، قادر است یک کلاهک انفجاری با توان90 کیلوتن را حداکثر 4000 الی 5000 کیلومتر حمل کند. البته قدرت انفجار این موشک در نوع دریا پایه به یک مگا تن می رسد. همانطور که اشاره شد این موشک قابلیت پرتاب از زمین، هوا و دریا را دارد، البته توسعه نوع زمین پایه آن متوقف شده ولی نمونه های دریاپایه و خصوصا هوا پایه آن، به صورت کاملا سری دنبال می شود.این موشک برای اولین بار در سال 1980 ساخته شد و آزمایش های پروازی آن تا اواخر دهه ی 80 و اوایل دهه 90 میلادی ادامه داشت. با توجه به اینکه این موشک توسط شرکت رادوگا توسعه داده شده در ابتدا نام ایکس- 90 گلا(ژلا) بر روی آن گذاشته شده بود که بعدها به کوآلا مشهور شد. کوآلا دارای ارتفاع پروازی بسیار بلند می باشد و در ارتفاع 20 کیلومتری(65000 پایی) و با سرعت نزدیک به 5 ماخ! به سمت هدف خود هجوم می برد.همانگونه که در تصاویر هم مشخص است این موشک هیچ گونه مشابه خارجی ندارد و منحصر به فرد است. در جریان برگزاری نمایشگاه هوایی ماکس 2007 ، روسیه نوعی موشک کروز بالدار به نام آ اس 19 متئوریت(کا اچ 80 ) را به نمایش گذاشت که به نظر می رسد از نظر شکل ظاهری و کارایی مانند کوآلا باشد. لازم به ذکر است که آ اس 19 از سال 1994 عملیاتی شده و از دو بمب افکن روسی TU-95 و TU-160 قابل پرتاب است. این موشک با کد روسی P-750 گروم(Grom) یک موشک بالدار مافوق صوت است که برای جایگزینی موشک معروف KH-55 طراحی و ساخته شده است. مشخصات متئوریت(نوع هوا پرتاب کوآلا) به شرح زیر است: سال ساخت:1991 برد: 3000 تا 4000 کیلومتر وزن: 2 تن دهنه بال: 6.12 متر سرعت: 5ماخ سر جنگی: هسته ای موشک متئوریت مجهز به بالهای جمع شونده: نوع دریاپایه کوآلا که با نام اسکورپیون(قابل توجه بابک خان!) و با کد SS-NX-24 شناخته می شود، در سال 1990 عملیاتی و در ناوگان دریایی فدراسیون روسیه توسعه و گسترش داده شده است. با انعقاد قرارداد میان آمریکا و روسیه مبنی بر محدود ساختن موشک های میان برد هسته ای، تولید و ساخت این موشک با چالشهای فراوانی روبرو شد، اما با توجه به سیاست عدم اعتماد به یکدیگر و مخفی کاری روسها، شاهد توسعه این موشک بر روی زیردریایی های کلاس یانکی و اسکار روسیه هستیم که قادر به حمل حداکثر 20 فروند از این موشکها می باشند. البته برای هماهنگ سازی در این زیردریایی هاتغییراتی داده شده است. به نظر می رسد این موشک در رزمناو کیروف نیز گسترش یافته است. روسیه در توسعه ی این موشک از تجارب بسیار ارزنده موشک اس اس ان 19 استفاده کرده است. بسیاری از کارشناسان کارایی و عملکرد بالای کوالا یا اسکورپیون را با موشک مدرن و پنهانکار آمریکایی AGM-129 مقایسه می کنند که کاملا اشتباه است زیرا اولا در مورد دایره ی خطا، سامانه پروازی و رایانه موشک کوآلا ، اطلاعی در دست نیست و با توجه به برد بسیار بالای اسکورپیون و متئوریت، آنها را نوعی موشک میان برد هسته ای می نامند د رحالی که موشک آمریکایی 2500 تا 3000 کیلومتر برد دارد. هواپیمای توپولوف 95 در حال حمل2 تیر موشک کوآلا: منبع: ماهنامه هوافضا نمره 48 با کمی اضافات از اینجانب

آقا این فیلمها رو کسی برای ما افراد فاقد قندشکن مستقیم نمیکنه؟

وقتی شما با یه دشمنی مواجهی که بدون توجه به استراتژی ها و کلان استراتژی، مدام بر طبل تاکتیک و تجهیزات تاکتیکی میکوبه، اینجا شما اگر زرنگ باشی می تونی با یه استراتژی مناسب، طوری غافلگیرش کنی و شکستش بدی که نفهمه چطور خورد.

  با تشکر از تاپیک شما، قطعا وضعیت پهپادهایی که برای استفاده نیروهای مسلح خودمون هستند با آنچه در اختیار نیروهای متحد یا حتی نیروهای خودمون در کشورهای متحد، قرار داده میشه متفاوت هست و عقل سلیم نیز این رو ایجاب میکنه.

   همین پست اشاره شده رو بصورت تاپیک ارسال بفرمایید، اینجا اگر نمی خوایم بحث کنیم چون با موضوع تاپیک ارتباط چندانی نداره و بحث یه کالیبر دیگه هست. ممنون

آقا این پست آخرتون رو به تاپیک مجزایی تبدیل کنید، هم بسیار زیباست و باید بماند و هم اینکه کار داریم باهاش.

  ممنون از توضیحات، 2 تا فاکتور مهم دیگه، طول مرمی و قطر اون هستند که به فاکتور L/D یا طول به قطر هم مشهوره که بر بالستیک داخلی و میانی تاثیر ویژه ای داره.   معمولا L/D بالای 5 باعث ناپایداری در پرواز میشه(در لوله های خاندار) که بدلیل متفاوت بودن طول مرمی های بکار رفته در یک اسلحه، معمولا «فقط» یک مرمی هست که با نسبت بهینه طول به قطر بهترین بالستیک و تراجکتوری رو از خودش به نمایش میذاره.   حالا در یک مرمی سابوت دار شما با یه معادله سهل ولی ممتنع مواجه اید، چون در واقع هم 2 تا مرمی دارید( خود مرمی و سابوت آن) و هم در اصل سابوت فقط وظیفه انتقال مرمی به خارج لوله را بر عهده دارد. اما شوربختانه بر بالستیک داخلی تاثیر گذار است و از آن بدتر، در لوله های خاندار محاسبات مربوطه دیوانه کننده میشود و این نیز قسمتی از مصایب طراحی چنین مرمی هایی است.

سلام     بله ولی چقدر؟ برای سوخو 30 میشه آرایش مشابه 2 تا آدر، 2 تا آلامو و 2 تا آرچر رو در نظر گرفت که مجموع وزنشون میشه حدود 1320 کیلو، یعنی کمی بیش از یک هشتم میزان حمل بار مجاز توسط سوخو 30، با این حساب شاید برد پروازی اون حدود 500 کیلومتر افت کنه و چون جنگنده نزدیک سوخترسان خودی هست مشکلی وجود نداره.     خیر چنین  نیست، هنوز موتورهای روسی فاصله قابل توجهی با نمونه های غربی در این زمینه دارند، البته قرار هست در AL-41 به این عدد که فرمودید برسند ولی مشکل در لبه تکنولوژی هست، یعنی علم مهندسی مواد. که روسها از غربی ها عقبتر هستند.     موتور دیگر یعنی ورژنهای بالاتر همین موتور و یا از اون بالاتر یعنی AL-41 و ورژنهای بالاتر هم یعنی تکنولوژی بالاتر که بعیده روسها به ما بدهند.     صد در صد، ولی رضایت طرف مقابل و توان چانه زنی شما هم شرطه که ما در این زمینه بسیار ضعیف هستیم.     چرا، واریانتهای مختلفی برای این موتور ارائه شده که با یک جستجوی ساده می تونید به اونا دست پیدا کنید.     دوست عزیز فرمایش شما متین، ولی فعلا در کوتاه مدت چاره ای جز این نیست، ضمن اینکه در نهایت بهترین راهکار برای ما انتقال تعدادی از 330 های خریداری شده از هما به نیروی هوایی و تبدیل اونها به سوخترسان هست( که خیلی بهتر از سوخترسانهای روسی خواهند بود)

  ممنون ولی HEAT نه اخوی، HE منظورم هست، نداره؟     اگه گزینه دقیقتری هست خوشحال میشم بدونم.

میدونم عزیزم، منظورم اون «بالستیک داخلی» بود!

توپ 120 میلی متری انگلیسی دقیقترین توپی هست که بر روی تانکهای مدرن نصب شده.   سرنوشت توپ جدید 140 میلی متری غربی و 152 میلی متری روسی که برای تانکهاشون پیش بینی کرده بودند چه شد؟

  درود بر شما دوست و استاد عزیز   درست میفرمایید ولی 2 نکته وجود داره، اول اینکه خود ورود ایران به فاز خریدهای نظامی خارجی قیمت نفت را کم کم بالا خواهد برد( تازه این خیلی مهم نیست به نظر من) دوم اینکه فرض بفرمایید بودجه دفاعی کشور سالانه 2 میلیارد دلار باشه( که شما بهتر از بنده میدونید چه حدودی هست و نیاز به ذکرش هم نیست) ولی فرض میکنیم 2 میلیارد دلار باشه، با فرض بازپرداخت میان مدت (5 ساله) و قیمت 40 میلیون دلار برای هر فروند، سالی 800 میلیون دلار باید به روسها بدهیم (البته به اضافه مقداری اسکونت). در صورت افزایش مدت زمان بازپرداخت، میزان مبلغ پرداختی سالانه کاهش و مبلغ اسکونت پرداختی افزایش پیدا میکنه.   ---------------   تطبیق با جنگ افزارهای بومی هم اصل مهمی بود که دوستان اشاره کردند.   --------------   در جواب دوست دیگرمون، جنگنده آلرت و جنگنده کپ (CAP) معمولا فول لود نمیپرن ( اینکار باعث کاهش مانور پذیری اون میشه) و اف 14 های خودمون هم در گشتهای CAP معمولا با آرایش 2 - 2 - 2 ( 2 فینیکس، 2 اسپارو و 2 ساید ویندر) میپریدند که آرایش نسبتا سبکی هست( البته ما مشکلات دیگری هم داشتیم که جای بیان اونها فعلا نیست)

فعلا با توجه به شرایط خرید سوخو 30 با شرایطی، بهترین گزینه ما هست، از جمله اینکه :   1- تعداد کم نباشه ( که به قول دوستمون MR9 به مشکلات ناشی از تعداد کم و تنوع دیوانه کننده ناوگان و ... بر بخوریم) به نظر من حداقل 100 تا 150 فروند. این پرنده نسبت به همتاهای غربی قیمت مناسبتری هم دارد. که امکان دستیابی به این تعداد را با توجه به بودجه دفاعی کشور در یک افق میان مدت میسر میکند.   2- خرید همراه با مونتاژ باشه، یعنی تعداد عمده ای در داخل تولید و مونتاژ بشوند.   3- انتقال فناوری هم در حد مقدور صورت بگیره.   4- پیشرفته ترین تسلیحات ممکنه هوا به هوا( از جمله مدلهای بروز آر 77 و آر 73 ام 2 ) و هوا به زمین( بمبهای جدید هدایت شونده روسی) و ضد کشتی ( یاخونت و براهموس) به همراه اون تحویل بشه.   5- سرعت تحویل نمونه های وارداتی بالا باشه( که به بلای بدقولی روسها کمتر دچار بشیم)   6- آموزشهای خلبانی و خدمه زمینی حتما در ایران انجام بشه (دلیل دارم)   7- به نظر من بر خلاف برخی دوستان، ما نیاز زیادی به تجهیز این پرنده به مخازن سوخت خارجی نداریم و توانایی سوختگیری هوایی به همراه آداپته سازی تانکرهای نیروی هوایی کفایت میکنه. ( برد بالای 3000 کیلومتر با مخازن داخلی)   8- سرعت ایجاد کارخانه مونتاژ و خط آن بالا باشه.   9- این پرنده برای ایفای نقش موثرتر، حتما نیاز به رادار پرنده داره، باید برای اون هم فکری کرد .   10- نمونه تحویلی بر اساس قابلیتهای آیرودینامیکی نمونه SM باشد.

به قول بچه ها، گلوله شدید الانفجار خالی نداره؟   یعنی تک منظوره ی شدید الانفجار.

    چرا باید مقایسه دوتا DMR با هم از ریشه اشتباه باشه؟ لطفا توضیح بدید.     این دلایلی که در بالا گفتید همه زمینه مقایسه هست و نه از بین برنده اون، ضمن اینکه اون چیزی که در میدان نبرد از همه این فاکتورها مهمتره کارایی و بقاپذیری رزمی هست.     اینها همش بحث اکسسوری هست، که برای اون اس وی دی و هر اسلحه دیگری هم قابل تامینه، ذهنیتتون رو ببرید روی موارد اصلی.     از شاتهای نظامیش که بگذریم، زدن زن و بچه افتخاری محسوب نمیشه.

با تشکر از تاپیک خوبتون   الان این اسلحه در شرایط سخت میدان نبرد آیا میتونه با سادگی تعمیرات و نگهداری دراگانوف رقابت کنه؟   مقاومتش در برابر ضربه های جانبی در شرایط جنگی چقدر هست؟

  چی هست؟

تایگر که سریعتر از فانتوم نیست، نویسنده دقت به این مطلب نداشته احتمالا یا نخواسته به دلایل واقعی اشاره کنه.

اگر اشتباه نکنم عربستان هم تعدادی از این ایرباس رو سفارش داده.