امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

بحث تانک کرار رو فعلا نکنید تا رونمایی شه !

سلام

یعنی اگه زیاد در موردش بحث کنیم رونمایی اش عقب میفته ؟ قراره عیدی سال نو باشه ؟

  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ارتش نسبت به تولیدات وزارت دفاع بدبین هست واعتماد نداره(حق هم داره)

 

به چه دلیل ؟؟؟ واضح تر بگین ؟؟ چیو وزارت دفاع ساخته که بدرد نخور بوده ؟؟؟ ( با توجه به شرایط و محدودیت ها ) 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به چه دلیل ؟؟؟ واضح تر بگین ؟؟ چیو وزارت دفاع ساخته که بدرد نخور بوده ؟؟؟ ( با توجه به شرایط و محدودیت ها ) 

 

دقیقا.....کدوم تجهیز وزارت دفاع بی کیفیت بوده ؟؟؟؟؟

 

الانم یه تانک ساخته برتر از تی90 اقایون باز میخوان برن روسیه بخرن....اصلا کاردستی های جهاد نزاجا رو بدن خودش انصافا استفادش میکنه همین ذلفقار و اقارب و فلاق و.....

ویرایش شده در توسط Thundar
  • Upvote 4
  • Downvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

چت روم اینجا؟خداییش یک ساعت سر هیچی داریم بحث می کنیم و می کنید . بزارید رونمایی بشه خلاص دیگه . الان دارید سر یک سایه بحث می کنید .حتی نمی دونیم طرح تانک از تی 72 یا ذولفقار .  پس واقعا بحث برای چیه؟از کف دست موی می خوایم بکنیم خداییش.حداقل برید در باره ی قابلیت هایی که در ایران ممکن فراهم بشه برای ساخت یک تانک حرف بزنید . نه شبهات

ویرایش شده در توسط Navard
  • Upvote 11

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 به قول یکی از دوستان عزیزمون که نوشتشو کپی میکنم

 

این اخبار تنها توهین به شعور مخاطب بود


1- فرمانده نیروی زمینی پیشنهاد خرید تانک t-90 را می دهد
2- وزیر دفاع از ساخت تانک بهتر از t-90 خبر می دهد
.3- ارتش از انصراف خرید تانک t-90 خبر می دهد
4- جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش از ساخت مشترک t-90 خبر می دهد.
5-جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش
میگه این موضوع منتفی نشده اما ما دستور خرید مطلق تجهیزات را نداریم بلکه هدف ما این است فناوری‌ها را وارد کنیم.



منم جای ارتش بودم به این تبلیغات پوچ و پروپاگاندای وزارت دفاع اعتماد نمیکردم.
ولی وقتی که این تانک کرار رو هم ردیف با ذوافقاری دونستن که گلوله انرژی جنبشیش تنها نوفذش 370میلی متره تصمیم گرفتم خیلی منتظر رونمایی از کرار نمونم وقتی که از نظر اون ها اثبات گر های تکنولوژی تانک هایی عالی محسوب میشن که گلولش توانایی نفوذ در هیچ تانک مدرنی رو نداره و تنها اهداف متحرکن برای موشک های هدایت لیزری جنگنده های دیگر کشور ها برای آسیب اقتصادی زدن به ازای یک تانک یک موشک هدایت لیزری و تمام اما سوالی که واقعا منو آزار میده اینه که چطور به درخواست سپاه بودجه از آسمون بارید پروژه کرار شروع شد به درخواست ارتش هیچی؟

 

فکر می کنم بستن این بازی ارتش و سپاه و انداختن دشمنی بین دو نیروی تحت فرماندهی ستاد کل و فرماندهی کل بیشتر جنبه دیگه ای داره تا مبحث علمی!

 

دوست گرامی... بودجه وزارت دفاع توسط هیات ستاد مشترک کل نیروهای مسلح بعد از بررسی نهایی و اعلام نتیجه انجام میگیره...این تفکر که فلان وسیله برای سپاه هست و فلان گزینه برای ارتش در جمهوری اسلامی ایران بی معنی هست. ... این طور نیست که مثلا ارتش بگه من فلان پهپاد سپاه رو می خوام بعد سپاه بگه نه نمی دم!  مگه ستاد این وسط کشکه...فرماندهی کل قوا مگه چنین اجازه ای میده.

 

در ثانی تی 90 هم هچین اش دهن سوزی نیست که جانشین نیروی زمینی بخواد بخاطرش با فرمانده ارشدش دربیوفته! و برخلاف قوانین بخواد به نیروی سپاه تیکه باندازه....

ویرایش شده در توسط Argada
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بعضی وقت ها به این فکر می کنم که در صنعت هوایی

کاش انسان پرتلاش وخستگی ناپذیری مثل شهید طهرانی مقدم داشتیم

ای کاش در اواخر جنگ درس میگرفتیم از جنگنده های زمین گیر خودمون...

================

چند بحث هستش اینجا اگر ما طبق گفته وزیر تانک کرار ساختیم در حد تی 90 دلیل مذاکره بر سر خرید یا هر چیز دیگر تی 90 چیست؟

اگر وزیر میگه ما در حال اتمام کوثر 88 هستیم پس چرا میریم اعلام نیاز یاک 130 میکنیم؟؟؟

تا کی قراره شاهد رفتار های دو پهلو باشیم؟

===============

خب اگر کار باور رو به انتهاست کمک بگیریم از روس ها در بهتر کردن باور و عملیاتی کردنش

اگر صاعقه ساختیم کمک بگیریم رادار و کاکپیتش رو دیجیتال کنیم و اون رو در کمیت بالا در اختیار نیروی هوایی قرار بدیم

مشکل دارند میگ هامون خب اونا رو با کمک روس ها تحت اورهال سنگین قرار بدیم رادار براشون بزاریم که بهشون سگ کور گفته نشه

فنسر هامون رو ارتقا بدیم

خط تولید ال 31 یا آر در 33 بگیریم

خط تولید موتر های توربو پراب بگیریم برای کار بیشتر رو بالگرد هامون ....

الحمدلله ما به وفور موشک دریا به ساحل داریم از قدیر.کوثر. قادر.نور.خلیج فارس.هرمز و... پس چرا میریم رو میزنیم واسه یاخونت به این روس ها؟؟؟

وقتی جنگنده نمیدن پس فرضیه هواپایه استفاده کردن از یاخونت هم منتفیه پس رو نمی داختیم بهتر بود..

بیایم کمک بگیریم پدافند هوایی دریاپایه رو بسازیم یا یه فکری براش کنیم

چهارتا ناو درست درمون بگیریم بهتر نیست؟

چهارتا هواپیمای ترابری نو بگیریم به جای هرکولس های بی زبون که خستگی رو تنشون زار میزنه..

خرید خوبه

اما به قول معروف باید به زخم زد و اون رو التیام داد

روس ها بیان اول فراگفوت وفنسر و میگ 29 رو ارتقا بدن برامون و چندتا نو بگیریم ازشون که از این وضعیت در بیاییم بعد بریم سوخو 30 رو درخواست بدیم...

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوست عزیز سلام

بسیار ناخرسند و ناخشنودم که بگم دقیقا و مشخصا شخص شما جزو اولین دسته از نفراتی هستین که بشدت به ارتش حمله میکنید و همه نادانسته ها و تردیدهاتون رو به پای ضعف ارتش میزارین، بینهایت پوزش میخوام که اینقد تند و رک حرف میزنم بزرگوار، اما متاسفانه شما درکلامتون بیشترین هجوم رو به ارتش دارین و اونهم برپایه یکسری فرضیات خیالی که هنوز حتی دیده هم نشدن چه برسه به تایید واثبات!

 

 

سلام

عرایض بنده حاصل بررسی و مشاهده وقایع و شنیدن گفته های مقامات نظامی  در طی این سالهاست , این که مشکل بودجه وجود داشته باشد رد نمیشه اما با کار درست شاید بشه بودجه بیشتری جذب کرد و یا حداقل میشه منابع محدود رو درست مدیریت کرد!

همین بحث خرید سوخو 30 و تی 90 و ... نشون میده که علارغم ادعاهای برخی ها در طی این سال ها (مثل توجه به حوزه موشکی و غفلت از بخش هوایی) , در صورت وجود امکان خرید و وجود فروشنده ما در این زمینه ها نسبت به خرید تمایل داریم و بودجه اش هم فراهم میشه! پس اگر در طی این سالها بودجه کافی مثلا به نزاجا تخصیص داده نشده , باید دید دلیلش چی میتونه باشه؟ 

 

شوربختانه دانش و توان صنعتی کشورهم فعلا درحدی نیست که بتونه جوابگوی نیازهای فوری ما باشه

نمیتونیم هم فردا به عربستان و توله هاش یا ترکیه و نوچه هاش بگیم :

لطفا شما دست نیگر دارین تا تانک کرار ما تولید،تست، تایید،عملیاتی و ساخت انبوه بشه و بعد بیاییم برای دفاع!! از همکاری گرم و صمیمانه اتون هم بینهایت سپاسگذاریم!!



الان متاسفانه گزینه فوری و کوتاه مدت داخلی نداریم (باید به این سمت بریم اما هنوز خیلی دوریم)

 

نیاز فوری؟  

خرید تانک تا 5 سال به تائید شورای امنیت نیاز داره! یعنی قبل این جاروجنجال تائیدیه گرفته شده؟ یا اینکه صرفا قراره تفاهم نامه اولیه برای خرید یا مونتاژ , بعد از طی دوره محدودیت شکل بگیره؟

 

جالبه شما همه باورها و تصورات خودتون رو مستندات محکم فرض کرده و با این اسناد محکم به جنگ ارتش میایین که چرا تانک کرار نمیخره! وجالبتر اینجاست که حتی ارتش نگفته نمیخره و ابدا تانک کرار رو انکارش نکرده و حتی اعلام کرده درکنار ذولفقار میتونه نیازها رو برطرف کنه

 

 

صحبت های ما در صفحات پیشین صرفا تحلیلی از گفتار مقامات بود! ذوالفقار 3 فعلا تولید انبوه نشده! اگر قرار باشه که ذوالفقار و کرار همزمان تولید و در نزاجا بکار گرفته بشن , معنیش اینه که این دو تانک در یک رده قرار ندارند! یا ذوالفقار در سطح پائینتری قرار داره و یا کرار! حالا با توجه به توضیحات وزیر دفاع در مورد کرار و مقایسه اون با تی 90, حداقل میشه گفت که کرار تانک سبک پشتیبانی و چیزی مثل ذوالفقار 1 نیست!بنابراین چه معنایی داره که دو تانک هم سطح در یک نیرو به طور همزمان به خدمت گرفته بشن؟ این کار منطقی و عقلانیه؟

به نظر میرسه یا ذوالفقار قرار نیست تولید بشه و یا نزاجا کرار رو به خدمت نمیگیره! و یا واقعا کرار چیزی مثل تی 90 هست و در آینده شاید (!) سفارش داده بشه! صحبت ما این بود که اگر اینطور هست چرا از خرید تی 90 صحبت میکنید؟5 سال که تحریم هستیم و بعید هست که مجوز دریافت فوری (در تعدادی که در برابر اعراب موثر باشه) داده بشه!


متاسفانه انحصار محض دولتی در صنعت دفاعیمون گاهاباعث حذف رقبای داخی در چهارچوب بازاری اندیشی و مشتری نگرشی شرقی میشه، کم نبودن طرح های خوب قربانی شده نظامیمون، در همین بحث سلاح سبک چندین و چند طرح ارایه شده منتها سلاح کپی بدون کیفیت برگزیده میشه تا ناخودآگاه به ذهنها اینو متبادر کنه که: برخی ها چی گیرشون میاد که چندین طرح داخلی با توانایی و کیفیت بالاتر رو کنسل کنن تا یه بنجل چینی بخرن! امیدوارم که اینها واقعیت نداشته باشن و هیچگونه مساله منفی پشت پرده رد وکنسل کردن طرح های خوب و گزینش طرح های بنجل نباشه!

صنعت دو قطبی و رانت دولتی خودروییمون کم بلایی سر صنعت خودرومون آورده! اونم با چندین رقیب تضعیف نگه داشته شده داخلی و وارد کننده! وااااااای به حال صنعت دفاعی تک قطبیمون! براحتی میشه عرصه رو برای قالب کردن هر چیزی که میخوایم بخورد فلان ارگان بدیم تنگ کرد

استفاده از ظرفیت شرکت های خصوصی ایده خیلی خوبیه و بنده هم مکرر به این مسئله اشاره کردم ! خصوصا در مورد استفاده از ظرفیت های شرکت هایی که ماشین آلات راه سازی تولید میکنن!

اما خصوصی سازی صنایع دفاعی رو در شرایط فعلی اقدامی نادرست می پندارم! به خاطر محدودیت ها و ریسک هایی که همکاری یا تامین تجهیزات دفاعی در ایران به همراه داره و احتمال تحریم , هر شخص یا شرکتی حاضر به خرید و ادامه کار نمیشه! چه بسا اشخاص منفعت طلب و سودجو یا حتی عامل بیگانه ای که با داشتن سرمایه های مافوق تصور ما , در کمین همین فرصت نشسته باشن تا بعد از خرید صنایع دفاعی دولتی , به فروش تجهیزات و زمین و... اقدام کنن که نمونه هاش رو کم و بیش دیدیم! 
شرکت خصوصی اسلحه ساز در کشور ما بهتره کارش رو از صفر شروع کنه! نه با خرید و تصاحب شرکت های دولتی! 
 

  • Upvote 16
  • Downvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

جز رجزهای نظامی برای مساله جنگ روانی داخلی و فقط مصارف داخلی عام و عامیانه دارن و بس!
خودتون خیلی بهتر از من میدونین که دردنیای نظامی به اینگونه سخن گفتنها میگن رجز خوانی! مثه همه اون ادعاهایی که فلان میکنیم و بیسارمیکنیم و امریکا رو ضربه فنی میکنیم و... که عموما همه فرماندهان ارتشی و سپاهیمون میگن وهممون میدونیم رجزن برای قوی نشون دادن خود چرا که یه فرمانده نباید و حق نداره از موضع ضعف حرف بزنه حتی اگر صددرصد به اون ضعف ایمان، باور و اشراف داشته باشه
یه فرمانده ایرادها، ضعف و ناتوانایی ها رو حق نداره و نباید درمیان قشرعامی جامعه بیان کنه چرا که موجب افت روحیه عمومی مردم میشه، جای این حرفها جلسات ویژه و مخصوص یا جمع های تخصصی و خاصه! غیراینه؟
در ارتش یه شعاری هست: پیروزی و شیرینی پیروزی ها برای مردم، تلخی شکست برای ارتش!
تا حالا دیدین یه ارتشی بصورت رسمی بیاد شکستهایی مثه رمضان، محرم، بدر، کربلای 4 و 6 رو تفسیر کنه؟ در همه عملیلتهای موفق عنوان شده هم بخشهای پیروزی و غرورآفرینش بیان میشه!!


سلام دوست گرامى!
بله، و اما بعد كه اصلى در كل ارتش هاى جهان وجود دارد كه تفاوت بين real- warfare و آنچه در ذهن انسانها شكل گرفته رو مد نظر دارد. درست است كه ما رجز خوانى ميكنيم اما استاد رجزخوانى آمريكاست. اتفاقا ايران اصل دكترين سخت افزاريشو بر اساس "واقعييت هاى ميدان جنگ" تعريف كرده اين نكته بسيار بسيار مهمى هست كه دشمنان اين آب و خاك ازش غافل هستند. در واقعييت يك سيستم از زمان دوران جنگ سرد ميتونه خيلى موثرتر باشه تا سخت افزارى كه تنها براى رقابت بازارى "طراحى شده". دقت كنيد كه نوشتم "ميتونه"..
حتى تكنولوژى جنگ اول جهانى در بعضى از تاكتيكها بيشتر به كار مى آيد تا مدرنترين تجهيزات الكترونيكى.. تجربه جنگ واقعى در برابر جنگ افسانه اى آمريكا خروجى اش ميشود MC-2002..
اما دوست دارم اين را بدانيد كه نه تنها در چنين جنگ احتمالى شكست خواهند خورد، بلكه كل پايه هاى تمدن آنها از بين خواهد رفت، چرا كه اين تمدن تاريخى بجز غارت چيزى ندارد. توحش سازمان يافته اى بيش نيست كه با اشاره اى مردم خودشان در خيابان ها به آن خاتمه خواهند داد. بله بخش بزرگى از قدرت نظامى همين رجز خوانى هاست، آمريكا با "رجز" به اينجا رسيده اما هرگز با هيچ كشورى كه توانايى دفاع از خودش داشته درگير نشده و نخواهد شد. مديريتى كه ميگوييد ماهيت علوم انسانى داره، اينها نيازمند بودند و هستند كه توحش را مديريت كنند اما ما اين نياز را نداشتيم چون فرهنگ ما مكانيسم هاى دفاعى ديگرى داشته.. اما امروز سخت مشغول اين هستيم كه از روى دست ديگران طرح كپى كنيم ، و بعد بنشينيم و از خودمان بپرسيم كه كجاى كار ما ايراد دارد.. بزرگترين ايراد اين هست كه نگاه به بيرون داريم و نه به درون، مى خواهيم مديريتى كنيم كه با سازوكارهاى فرهنگى ما جور در نمى آيد.. و چون براى خودمان مسخره بنظر مى آيد فكر ميكنيم تصور ديگران هم همين هست..
آمريكا فرهنگ رو هدف ميگيره نه توپ و تانك را.. اما ذهن يك ايرانى مدام بر روى قدرت سخت افزارى متمركز شده، شما تا به حال ديديد ايران فرهنگ غرب رو هدف بگيره؟ خير چون براى اين كار اول بايد ابزارى كه داريد بشناسيد و شناخت شما از چشم دشمن صورت ميگيره.. اين شگرد و جادوى اون رجز خوانى هاست و نه ميدان واقعى جنگ، در ميدان واقعى قايق هاى ماهيگيرى به مراتب از ناوها موثرتر هستند..
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام

تفاقا ايران اصل دكترين سخت افزاريشو بر اساس "واقعييت هاى ميدان جنگ" تعريف كرده اين نكته بسيار بسيار مهمى هست كه دشمنان اين آب و خاك ازش غافل هستند.

 

صرفاً در یک جمله ، تجربیات ثبت شده در دفاع مقدس ، بعنوان طولانی ترین جنگ قرن بیستم ،  ( هم از طرف ما و هم از طرف عراقی ) موارد متعددی را بر خلاف فرموده شما ، اثبات کرده که شرح آن ، مثنوی هفتاد من کاغذ هست .

 

تجربه نظامی ، چیزی نیست که بتوانید آن را تکرار کنید

 

فرموده رهبری :" ..... چیزی که که امروز به عنوان دانش نظامی در دنیا وجود دارد ، متعلق به یک ملت خاص ، دولت خاص و یک جناح خاص نیست ، این ذخیره تمدن و فرهنگ طولانی بشری است "

 

 

گفته ژنرال سه ستاره ، جیمز ماتیس  :دوراه برای یادگیری وجود دارد :      1- یا باید از تاریخ آموخت     2- یا از پر شدن کیسه های حمل جسد سربازان

 

 

 

ژنرال متیو ریجوی ، فرمانده وقت لشکر 82 هوابرد ارتش ایالات متحده ، سیسیل ، 1944

 

" من جدا" براین اعتقاد هستم که ما نیاز خواهیم داشت تا درسهای گرفته شده از جنگهای گذشته را مجددا" و بارها مرور کنیم ، تا مبادا این تجربیات ، تکرار شوند ، چرا که تکرار اشتباهات ، موجب پرداخت هزینه های بسیاری خواهد شد . "

 

 

شهید حسن باقری ، مسئول وقت اطلاعات ستاد عملیات جنوب ، در محل استقرار این ستاد " قرارگاه گلف ( اهواز ) "، در یک جمع بندی از حوادث منتهی به سقوط " خونین شهر" ، در ارتباط با شیوه جنگ ، چنین گفت :

 

"باید به خود جرات داد که این نوع جنگیدن ، به درد نمی خورد و لازم است استراتژی جنگ عوض شود "

 

 

اگر فرماندهان ارشد و ستادهای آنان نه تنها درباره سازمان و روشهای ستادی ، بلکه در خصوص سازمان و اصول عمومی به کارگیری تاکتیکی یگان های رزمی دشمن آگاهی کافی نداشته باشند ، نه تنها موجب بروز مشکلات عدیده خواهد شد ، بلکه عمدتاً به فاجعه نظامی منتهی می گردد . (گوینده ناشناس ، اتاق جنگ لندن ، اکتبر 1943)

 

و صدها نمونه دیگر ....

 

--------------------------

 

مشکل اصلی ما این هست که اهمیت تجربه رزمی دیگران را درک نمی کنیم و مثلاً عزیزان به جای اینکه در حوزه تخصصی خودشون مطالعه داشته باشند ، دنبال یکسری موارد غیر تخصصی هستند . بعنوان مثال ، یک افسر توپخانه در مورد جریانات سیاسی ، اطلاعات کاملی دارد ولی وقتی از ایشان پرسیده می شود که چرا قبضه 122 م.م دی-30 از مهمات دو تکّه استفاده می کند ، جوابی ندارد

  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام

 
صرفاً در یک جمله ، تجربیات ثبت شده در دفاع مقدس ، بعنوان طولانی ترین جنگ قرن بیستم ،  ( هم از طرف ما و هم از طرف عراقی ) موارد متعددی را بر خلاف فرموده شما ، اثبات کرده که شرح آن ، مثنوی هفتاد من کاغذ هست .
 
تجربه نظامی ، چیزی نیست که بتوانید آن را تکرار کنید
 
فرموده رهبری :" ..... چیزی که که امروز به عنوان دانش نظامی در دنیا وجود دارد ، متعلق به یک ملت خاص ، دولت خاص و یک جناح خاص نیست ، این ذخیره تمدن و فرهنگ طولانی بشری است "

 

 

گفته ژنرال سه ستاره ، جیمز ماتیس  :دوراه برای یادگیری وجود دارد :      1- یا باید از تاریخ آموخت     2- یا از پر شدن کیسه های حمل جسد سربازان

 

 

 

ژنرال متیو ریجوی ، فرمانده وقت لشکر 82 هوابرد ارتش ایالات متحده ، سیسیل ، 1944

 

" من جدا" براین اعتقاد هستم که ما نیاز خواهیم داشت تا درسهای گرفته شده از جنگهای گذشته را مجددا" و بارها مرور کنیم ، تا مبادا این تجربیات ، تکرار شوند ، چرا که تکرار اشتباهات ، موجب پرداخت هزینه های بسیاری خواهد شد . "

 

 

شهید حسن باقری ، مسئول وقت اطلاعات ستاد عملیات جنوب ، در محل استقرار این ستاد " قرارگاه گلف ( اهواز ) "، در یک جمع بندی از حوادث منتهی به سقوط " خونین شهر" ، در ارتباط با شیوه جنگ ، چنین گفت :

 

"باید به خود جرات داد که این نوع جنگیدن ، به درد نمی خورد و لازم است استراتژی جنگ عوض شود "

 

 

اگر فرماندهان ارشد و ستادهای آنان نه تنها درباره سازمان و روشهای ستادی ، بلکه در خصوص سازمان و اصول عمومی به کارگیری تاکتیکی یگان های رزمی دشمن آگاهی کافی نداشته باشند ، نه تنها موجب بروز مشکلات عدیده خواهد شد ، بلکه عمدتاً به فاجعه نظامی منتهی می گردد . (گوینده ناشناس ، اتاق جنگ لندن ، اکتبر 1943)
 
و صدها نمونه دیگر ....
 
--------------------------
 
مشکل اصلی ما این هست که اهمیت تجربه رزمی دیگران را درک نمی کنیم و مثلاً عزیزان به جای اینکه در حوزه تخصصی خودشون مطالعه داشته باشند ، دنبال یکسری موارد غیر تخصصی هستند . بعنوان مثال ، یک افسر توپخانه در مورد جریانات سیاسی ، اطلاعات کاملی دارد ولی وقتی از ایشان پرسیده می شود که چرا قبضه 122 م.م دی-30 از مهمات دو تکّه استفاده می کند ، جوابی ندارد
. اين را هم توجه داشته باشيد كه خود تعريف ها حتما نبايد مشكل دار بوده باشه بلكه بطور كلى در زمان جنگ كمبودهاى بسيارى در زمينه تخصصى در كشور وجود داشت كه بشه در عمل يك قضاوت درستى داشت..
ميتوانيد مثال بزنيد،
كدام كشور در شرايطى كه ايران قرار داشته درست بعد از يك انقلاب، با اين همه دشمن داخلى و خارجى توانسته جان سالم بدر ببره؟معلوم هست كه در تاكتيك مشكلاتى بوده، اما سطح تخصصى تا چه اندازه هايى بوده؟ اون زمان نميدانم شما يادتون هست يا نه اما ما بى سوادى در حد ٥٠٪‏ به بالا داشتيم.
نيروى اطلاعاتى بله، اما وقتى نداشتيم ايراد از دكترين نظامى ما نبوده.. اين خيلى فرق داره با شرايطى كه مثلا ايتليا داشته..
  • Upvote 4
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام 

. اين را هم توجه داشته باشيد كه خود تعريف ها حتما نبايد مشكل دار بوده باشه بلكه بطور كلى در زمان جنگ كمبودهاى بسيارى در زمينه تخصصى در كشور وجود داشت كه بشه در عمل يك قضاوت درستى داشت..
ميتوانيد مثال بزنيد،كدام كشور در شرايطى كه ايران قرار داشته درست بعد از يك انقلاب، با اين همه دشمن داخلى و خارجى توانسته جان سالم بدر ببره؟معلوم هست كه در تاكتيك مشكلاتى بوده، اما سطح تخصصى تا چه اندازه هايى بوده؟ اون زمان نميدانم شما يادتون هست يا نه اما ما بى سوادى در حد ٥٠٪‏ به بالا داشتيم.نيروى اطلاعاتى بله، اما وقتى نداشتيم ايراد از دكترين نظامى ما نبوده.. اين خيلى فرق داره با شرايطى كه مثلا ايتليا داشته..

 

فرموده شما صحیح هست . صحبت اینجاست که در حال حاضر ، با وجود یک تجربه ذیقیمت و ارزشمند ، چرا وضعیت بدین شکل هست . قصد ورود به یکسری موارد را ندارم ، غرض از بیان این جملات این بود که این نکته را خدمت دوستان عرض کنم که ، نباید تجربه ای را که شده ، مجدداً تجربه کرد . حالا در سطوح مختلف ( دکترین ، راهبرد ، تاکتیک ) 

 

بعنوان مثال در سطوح  مختلف آکادمیک نظامی ما ، چقدر به تدریس تاریخ نظامی اهمیت داده می شود ؟؟

 

سیلابس های موجود ، پاسخگوی نیازهای قرن 21 هست ؟؟ 

 

کوتاه سخن اینکه ، برادر عزیز بنده ، جناب elo ، بطور کامل شرایط را تشریح کردند و بنده هم روی بخشی متمرکز هستم که  مکمل فرموده های این عزیز ، بشمار می رود . 

  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام


بعنوان مثال در سطوح مختلف آکادمیک نظامی ما ، چقدر به تدریس تاریخ نظامی اهمیت داده می شود ؟؟

سیلابس های موجود ، پاسخگوی نیازهای قرن 21 هست ؟؟

[font=tahoma]کوتاه سخن اینکه ، برادر عزیز بنده ، جناب elo ، بطور کامل شرایط را تشریح کردند و بنده هم روی بخشی متمرکز هستم که مکمل فرموده های این عزیز ، بشمار می رود .


احسنت، حالا رسيديم به يك نكته اساسى، بحث آموزش و تربيت..
ايراد و منشاء تمام مشكلات ما در زمينه هاى مختلف از جمله اطلاعاتى و امنيتى ريشه در ضعف هاى آموزشى و تربيتى كه به "بدنه جامعه بروز داده بشه" دارد. براى اينكه به تاپيك نزديكتر بشيم من اشاره اى ميكنم به رهنمونهاى مقام معظم رهبرى؛ ايشان از "بصيرت" سخن گفتند. دقت كنيد كه فاصله گفتمانى بين سخنان ايشون و عدم ادراك صحيح در بدنه جامعه، باعث يك فضاى پارادوكسيكال شده.. علت اش هم كاملا مشخص هست زنجيره اى كه با در نظر گرفتن اين كليد واژه هادر سطح اجرايى بايد تخصصى عمل كند ، بجاى اين كار، ميرود و شعار ميدهد. مى دانيد علت اش چيه؟ چون نگاه اش "سازنده" نيست. شما اشاره اى كرديد به حفاظت از اطلاعات، خب به همين كليد واژه دقت كنيد، تا چه اندازه اين چشم بصيرت را در برنامه هاى درسى دبستان، دبيرستان و غيره نهادينه شده؟ اصلا ما برنامه درسى مشخصى داريم كه به امنيت ملى اهميت بده؟
يا همان مدل گل خونه اى كه در پيش از انقلاب ديگران براى ما نوشتند، همان را دنبال ميكنيم؟
نتيجه اش ميشه، خبرنگارى در سطح فوتبال و جنجال.. دشمن در خود پارادوكس ها نفوذ ميكنه ..

اما نكته اى كه بايد توجه داشت اين هست كه در "دام" روشهاى غربى نبايد افتاد. ببينيد اينها با روشهاشون در علوم انسانى نفوذ خودشون هم گسترش ميدهند. در بحث مبانى تاريخى ما نيازمند به تحقيقات هستيم. اين تاريخى كه نوشته شده يك تاريخ استعماريست. احتياط در اين زمينه ضروريست.
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با کلیات نوشته اتون کاملا موافقم منهای یکی دوجای کوچیکش که قضاوت به برداشت خودتون کردین
شما اومدین به بررسی تانک کرار و ذوالفقار (اونم ذوالفقار1) پرداختین که از پایه غلطه چون جدای اینکه ذولفقار1 فقط یک آغاز بود و اونهم مربوط به خیلی سال پیش،ما هیچی درباره کرار نمیدونیم،جالبه شما برای کرار کلاس کاری و رده عملیاتی هم معرفی میکنید، تمام حرف من اینه تا این تانک بیرون نیاد و تست نشه هیچ چیزی درباره این تانک نمیشه گفت نه مثبت نه منفی، نه میشه تاییدش کرد و نه اینکه ردش کرد. من قبلا هم نوشته بودم باید منتظر بمونیم و ببینیم چی هست و بعد در باره اش قضاوت کنیم

 

ایکاش در مطالعه پست ها دقت بیشتری صرف میکردید.
تانکی در سطح ذوالفقار 1 دیگه در این دوره ، تانک اصلی میدان نبرد محسوب نمیشه! اشاره به ذوالفقار 1 صرفا برای نشون دادن این نکته بود و اینکه با مقایسه ای که وزیر دفاع انجام داد , مشخصه که کرار یک MBT و تانکی مثل تی 90 و یا حداقل تی 72 هست (و نه مثل ذوالفقار 1) که رده عملیاتی هردو این تانک ها با ذوالفقار3 یکسانه و بنابراین تولید و بکارگیری همزمان این دو تانک در نزاجا امری غیرعادی و غیر منطقی هست! در واقع اون شخصی که چنین حرفی زده باید بیشتر دقت می کرد!

  • Upvote 3
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام 

احسنت، حالا رسيديم به يك نكته اساسى، بحث آموزش و تربيت..

بنده برای اینکه موضوع بحث را بیشتر نزدیک کنم ، یک مثال بسیار خوب عرض می کنم . واحد درسی آمادگی دفاعی در مدارس .  ( آمادگی دفاعی یک در سوم راهنمایی و آمادگی دفاعی دو در دوران دبیرستان )  

 

نقدی که به ساختار آموزش و پرورش در این زمینه وارد هست ، سرسری گرفتن این واحد بعنوان یک  واحد زمینه ساز برای همه کسانی است که بر اساسا علاقه قصد دارند وارد سیستم نیروی های مسلح بشوند . چون دراین زمینه توجه لازم نمی شود ، در صورتی که فرد بدون تحصیلات دانشگاهی وارد نیروهای مسلح گردد ، صرفاً تبدیل به یک تفنگچی ( به مانند ارتشهای قرن 19 )  خواهد شد و نه سربازی برای نبردهای قرن بیست و یکم 

------------------------------------------

 

حالت دوم : اگر این شخص مستقیم و با تحصیلات متوسطه  وارد دانشکده افسری شود ، این بخش بسیار مهم از نیروهای مسلح تا چه براساس تهدیدات و نیازهای فعلی و آینده سازماندهی و بنا شده تا افسرانی تحصیل کرده و آشنا به فناوری روز را وارد سازمان رزم نیروهای مسلح کند ؟؟ 

 

این بطور مستقیم با وجود منابع به روز که مرتباً ارتقاء می بایند ، اساتیدی که برای افزودن بر دانش خود ، مرتب مطالعه می کنند ، ارتباط با مراکزی که به شکل حرفه ای دانش نظامی را توسعه می دهند ( حالا بطور مستقیم و برای ما که با این کشورها مشکلاتی داریم ، به شکل غیر مستقیم ) ، وجود مواد کمک آموزشی مدرن ( شبیه سازها و.... ) ارتباط خواهد داشت .

 

------------------------------------------

 

حالا همین شخص در صورتی که پس از طی دوران دانشگاه  (غیر نظامی ) وارد سیستم نیروهای مسلح شود ، تا چه حد نیروی مسلح فوق الذکر توانایی جذب آن را براساس استعداد ذاتی  فرد دارد ؟؟ ( البته با قید این نکته که شخص پس از ورود ، با طی آموزشهای  رسته ای و در درجات بالاتر ، طی دوره های فرماندهی و ستاد و همچنین دوره عالی جنگ )  در کار خودش به یک خبره تبدیل گردد . 

 

----------------

 

 

اما نكته اى كه بايد توجه داشت اين هست كه در "دام" روشهاى غربى نبايد افتاد. ببينيد اينها با روشهاشون در علوم انسانى نفوذ خودشون هم گسترش ميدهند. در بحث مبانى تاريخى ما نيازمند به تحقيقات هستيم. اين تاريخى كه نوشته شده يك تاريخ استعماريست. احتياط در اين زمينه ضروريست.

 

بطور مشخص ، همین طور هست .

 

منظور این هست که ما روش و الگو موفق را بگیریم ، آن را براساس نیازها ، تهدیدات بومی سازی کنیم و آن را عملاً وارد چرخه عملیاتی کرده و مرتباً آن را ارتقاء دهیم . دقیقاً فرآیندی که برای طراحی ، تولید و بروزرسانی یک سخت افزار نظامی انجام می گردد . 

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط panzer-grouppen
      کرکس خان دستت درد نکنه . ببینم ایران از اینا داره ؟ چقدر ؟ و یه چیز دیگه : آیا این تانک توان مقابله با آبرامز و مرکاوا رو داره ؟
    • توسط Navard
      به نام خداوند بخشنده و مهربان 
       
       

       
      برای بزرگنمایی تصاویر بر روی آن ها کلیک (لمس) کنید
       
      با ورود اولین زره پوش ها به میدان جنگ جهانی اول، اینطور بنظر می رسید که هیچ چیز جلودار آن ها نیست. سربازان بخت برگشته آلمانی ناگهان با غول های آهنینی رو به رو شدند که هیچ سلاحی بر آن ها کارگر نبود. طولی نکشید که طرف های دیگر جنگ هم زره پوش های خود را توسعه دادند تا شاهد نخستین نبردهای تانک با تانک باشیم و اینجا زمانی بود که تانک بعنوان موثرترین ابزار در مقابل تانک حریف معرفی شد. تانک ها همچنان در ابتدای راه بودند و توانایی صنعتی کافی برای تولید گسترده آن ها وجود نداشت و ذهنیت فرماندهان هم همچنان آن ها را نمی پذیرفت  اما خطوط میدان نبرد در جنگ جهانی اول آنقدر وسیع بود که کسی نمی دانست کی و کجا سر و کله ی تانک های خوفناک دشمن پیدا میشود. در نتیجه ارتش های دو طرف به فکر تسلیحاتی افتادند که بتوان به وسیله ها آن ها به تانک ها آسیب وارد کنند. تفنگ های ضد تانک و نارنجک های ضد تانک و خمپاره ضد تانک و توپ ضد تانک و چندین ایده دیگر مطرح میشوند که دو مورد اول بسیار فراگیر میشوند و این موارد تا جنگ جهانی دوم هم ادامه می‌یابد. اما بحث نوشتار پیش رو به نارنجک های ضد تانک خلاصه می شود. نارنجک های ضد تانک (atg) یک سلاح پرتاب دستی هستند که برای آسیب زدن و یا انهدام اهداف زرهی استفاده می شوند. اگرچه برد کوتاه و نیاز به نزدیک شدن به زره پوش ها، تاثیر آن ها را محدود می کند. سربازان نارنجک انداز ناچار بودند به زره پوش های دشمن نزدیک شوند که البته در بعضی مواقع شدیدا توسط خودروهای زرهی دیگر و نفرات پیاده پشتیبانی میشدند. در نتیجه از همین ابتدای کار باید بدانیم که نارنجک های ضد تانک برای کاربرد خاص و ویژه توسعه یافتند و البته قیمت ارزان و تولید آسان و کاربری نسبتا ساده آن ها را محبوب و شاید بهتر است بگوییم که آن ها را قابل تحمل میکرد.
       


       
       
       
      همانطور که گفته شد، نارنجک های ضد تانک برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول علیه وسایل نقلیه زرهی مورد استفاده قرار گرفتند، اما تا زمان جنگ جهانی دوم که نارنجک های ضد تانک با سرجنگی خرج گود(HEAT) تولید شوند، اثر گذاری آن ها در هاله ای از ابهام قرار داشت. اولین نارنجک های ضد تانک دست ساز بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها اولین کسانی بودند که با نارنجک های ضد نفر معمولی خود که به نارنجک گوشت کوبی معروف هستند نارنجک ضد تانک ساختند. آن ها با بستن دو یا سه سر انفجاری نارنجک های ضد نفر به یکدیگر یک نارنجک بزرگ‌تر می ساختند و از آن علیه تانک ها و زره پوش ها استفاده کردند. در  نبرد پس از کشیدن ضامن، نارنجک را به بالای تانک دشمن که به آرامی پیشروی می کرد پرتاب میکردند، جایی که زره در آن قسمت از تانک ضعیف تر بود و احتمال نابودی آن با انفجار همزمان چند نارنجک می رفت. در این نارنجک ها، اثر ترکش زایی که کاربرد تخصصی آن ها بود اهمیتی نداشت، بلکه قدرت انفجار باعث تخریب سقف و کنده شدن قطعات فولادی و در نهایت مرگ خدمه میشد.
       
       

       

       
       
      در طول جنگ جهانی دوم با همین روش کشورهای مختلف با قرار دادن تعدادی نارنجک در کنار هم، نارنجک های ضد تانک دست ساز ساختند و اینطور اولین نارنجک های ضد تانک همه گیر شدند. با توجه به وزن زیاد نارنجک های ضدتانک ابتدایی، معمولاً از فاصله بسیار نزدیک پرتاب می شدند یا مستقیماً در نقاط آسیب پذیر بر روی خودروی زرهی دشمن قرار می گرفتند. در نارنجک های دست ساز خبری از چاشنی ضربه ای نبود و نارنجک ها باید زمان مورد نیاز چاشنی خود را طی میکردند تا منفجر شوند که این مورد کار پرتاب کننده را دوچندان سخت و ترسناک میکرد. بریتانیایی ها در سال 1940 روش دیگری را ابداع کردند، در این روش آن ها دینامیت یا مواد منفجره قوی دیگر را در یک جوراب ضخیم قرار می دادند و قسمت بیرونی جوراب را به گریس آغشته میکردند و سپس این جوراب ها در یک قوطی حلبی قرار میدادند. در زمان نبرد، سربازان بخت برگشته جوراب را بیرون می آوردند و فیوز یا فیتیله را روشن کرده و سپس آن ها را به طرف برجک تانک یا شنی و چرخ هایش پرتاب می کردند به این امید که تا زمان انفجار به تانک بچسبد (در فیلم نجات سربازان رایان هم حتما بخاطر دارید که سروان میلر از این روش برای متوقف کردن تانک های آلمانی بهره برد). در صورت موفقیت آمیز بودن، باعث آسیب به بخش داخلی زره، و کشته یا زخمی شدن خدمه تانک می شد. مشخص نیست که آیا این نوع نارنجک های ضد تانک دست ساز با موفقیت در جنگ به کار گرفته شده است یا خیر! اما دست کم در هالیوود یک شکار موفق به نام خود ثبت کرده است...
       

       
      در تاکتیکی دیگر هنگامی که تانک ها از سنگرها و خاکریز ها عبور می کردند، نارنجک های دست ساز را می شد توسط پیاده نظام به عنوان نوعی مین ضد تانک در مسیر تانک ها قرار داد به این امید که به موقع منفجر شوند. در حالی که این روش ها در نا امیدی و بیچارگی از هیچی بهتر بنظر می رسید، اما معمولا برای سربازان پیاده نظام خطرناک تر از خدمه تانک ها بودند. در روش دیگر سربازان چینی در جنگ دوم چین و ژاپن از بمب گذاران انتحاری علیه تانک های ژاپنی استفاده کردند. سربازان چینی مواد منفجره مانند بسته های چندتایی نارنجک یا دینامیت را به بدن خود می بستند و خود را زیر تانک های ژاپنی می انداختند تا آنها را منفجر کنند! با این روش در نبرد شانگهای، یک بمب‌گذار انتحاری چینی با منفجر کردن خود در زیر تانک، یک ستون ژاپنی را متوقف کرد. و در نبرد تایرژونگ (Taierzhuang) نیز سربازان انتحاری چینی موفق میشوند تانک های ژاپنی و همچنین خودشان را منفجر کنند. در یک استفاده دیگر در تایرژونگ، سربازان انتحاری چینی، چهار تانک ژاپنی را با بسته‌های نارنجکی خود از بین بردند.
       

       
      سعی شد که رنگی شود 
       
      نارنجک های ضد تانک صنعتی عموما از خرج گود‌ (HEAT) برای نفوذ به زره استفاده می کنند، اگرچه از سر جنگی شدید الانفجار با سر له شونده (HESH) نیز در بعضی از آن ها استفاده می شود. در اصطلاح نظامی، کلاهک هایی که از انفجار شکل دار استفاده می کنندHEAT نامیده می شوند که خرج گود شاخص ترین آن هاست. همانطور که در بالا گفته شد اکثر نارنجک های ضد تانک صنعتی از نوع خرج گود هستند. بدین جهت زاویه برخورد خرج گود و مواد مذاب خروجی حاصل از آن باید با سطح زره منطبق باشد. در نتیجه در طراحی برخی از نارنجک های ضد تانک از چتر نجات کوچک یا نوارهای پارچه‌ای و یا باله‌های تثبیت‌ کننده در نسخه های پرتاب شونده از پهپاد استفاده می گردد. 
       

       
      به باله ها توجه شود 
       
      بریتانیا اولین نارنجک ضد تانک خود را در اواخر سال 1940 با نام  تایپ۶۸(AT68) وارد میدان کرد که یکی از اولین تسلیحات ضد تانک از نوع خرج گود بود. نارنجک به وسیله یک تفنگ و با استفاده از نارنجک انداز میلز نصب شده بر روی آن شلیک می شد( نارنجک تفنگی). نارنجک ضدتانک تایپ 68 دارای نفوذ 50 میلی متری در زره بود که برای سال 1940 حیرت انگیز بنظر می رسید .
       

       
      نارنجک انداز میلز و AT68 (سعی شد که رنگی شود )

       
      نارنجک تفنگی AT68 
       
       
      همچنین در ادامه و در حین جنگ نارنجک ضد تانک تایپ۷۴ (74 ST) نیز توسط آن ها ساخته شد که شامل یک خرج گود درون یک بسته پرتابه دستی با شباهت هایی به نسخه های نارنجک گوشت کوب آلمانی بود. ایده پشت این نارنجک، ساخت یک سلاح ضد تانک ساده و با کاربری آسان، آمادگی فوری برای تولید و ارزانی بود. نارنجک ST به اصرار چرچیل در تولید انبوه قرار گرفت، اما با دیدن نحوه عملکرد آن، ساخت بیشتر و خدمت فراگیر آن متوقف شد. نارنجک تایپ 74 بعداً به عنوان یک راهکار اضطراری برای مقابله با تانک‌های سبک ایتالیایی در شمال آفریقا برای سربازان بریتانیایی فرستاده شد، جایی که بر خلاف انتظار ها و نتایج قبلی بسیار عملکرد مؤثری داشت. در اروپا، پارتیزان های فرانسوی به طور موثر از نارنجک ضد تانک تایپ 74 در اقدامات خرابکارانه علیه تأسیسات آلمانی استفاده کردند. نارنجک هاوکینز (تایپ 75) یکی دیگر از نارنجک‌های ضد تانک بود که توسط متفقین غربی به کثرت مورد استفاده قرار گرفت.
       

       
      نارنجک 74 ST
       
       
       
      نارنجک هاوکینز (تایپ 75)
       
      مدت کوتاهی پس از تهاجم آلمان نازی به روسیه در سال 1941، نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine (L)) توسط آن ها وارد خدمت می شود، که یک نارنجک ضد تانک با سرجنگی خرج گود و بسیار کشنده بود و می توانست سنگین ترین تانک های آن سال ها را نابود کند. این نارنجک به بالای تانک پرتاب می شد و پس از رها شدن توسط فرد پرتاب کننده، سه باله از انتها بیرون آمده و آن را در طول پرواز کوتاه خود تثبیت می کردند. نارنجک ضد تانک ‌پانزر ووف ماین (L) بسیار کشنده بود و ساخت آن ارزان بود، اما برای پرتاب دقیق به مهارت قابل توجهی نیاز داشت و تنها توسط تیم‌های مخصوص و آموزش دیده ضد تانک مورد استفاده می‌گرفت. گونه دیگری از نارنجک های ضد تانک آلمانی "Geballte Ladung" بود که به معنی بار انبوه است. این نوع نارنجک منفرد نیست، بلکه تعدادی نارنجک معمولی است که به یکدیگر متصل شده اند. یکی دیگر از تلاش‌های آلمانی برای ساخت تسلیحات ضد تانک قابل حمل توسط نفر، سلاح "Hafthohlladung" (به معنی: خرج گود چسبنده) بود. این نارنجک چسبان در واقع یک خرج گود با قیف تو خالی بزرگ بود که به وسیله سه آهنربا به یک تانک می توانست بچسبد، اما برای پرتاب بسیار سنگین بود و در نتیجه باید توسط فرد بکار گیرنده، مستقیماً به ناحیه ضعیف یک تانک چسبانده می شد.
       

       
      نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine)
       

       
      نارنجک  ضد تانک آلمانی Geballte Ladung
       

       
      نارنجک چسبان Hafthohlladung
       
       
      طولی نکشید که روس ها توانستند پانزر ورف ماین را به غنیمت بگیرند و با کمک آن، نارنجک ضد تانک خود مجهز به خرج گود را بسازند. البته روس ها در سال 1940، یک نارنجک ضد تانک ساده را توسعه دادند که از اثر انفجاری ساده برای آسیب زدن به زره پوش ها استفاده میکرد و نام آن RPG-40 بود. پس از پرتاب این نارنجک با کمک نواری مسیر پروازش تثبیت می شد. از طرفی روس ها، RPG-43 ( عدد اشاره به سال تولید 1943 است) را ساختند که یک نسخه اصلاح شده از RPG-40 بود و به آن یک لایه مخروطی اضافه شد و تعداد زیادی نوار پارچه ای برای تثبیت مسیر پرواز پس از پرتاب در انتهای آن قرار گرفت. در سال آخر جنگ، روس ها RPG-6 را معرفی کردند، که یک طراحی جدید بر پایه RPG-43 و با آیرودینامیک بهبود یافته و همچنین با یک دم چتری در درون بود که پس از پرتاب از دسته به بیرون رها میشد. نفوذ این نارنجک بیش از 100 میلی متر در زره فولادی گزارش شده است، که برای ایجاد آسیب و انهدام هر تانکی در صورت برخورد با قسمت فوقانی آن ها کافی بود. استفاده از RPG-43 و RPG-6 روسی در نبرد بسیار ساده تر از پانزر ورف ماین آلمانی بود و به آموزش گسترده نیاز نداشت. توجه شود همین موارد بعد ها در سری راکت انداز های پانزر فاست و RPG-2 هم بکار آمدند و به همین دلیل بود که نسل اول این راکت انداز ها با نام نارنجک انداز معرفی شدند که حتی هنوز هم بر سر زبان هاست! در حقیقت راکت انداز های ضد تانک ابزاری بودند که نارنجک های ضد تانک را با کمک یک شتاب دهنده راکتی با دقت و در برد بیشتر به سمت تانک دشمن رها می‌کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای اروپای شرقی نسخه های RPG-6 خود را مهندسی معکوس کردند. برای مثال مجارستان نارنجک AZ-58-K-100 را توسعه داد. از این نارنجک به تعداد زیاد ساخته شد و در نبرد اعراب و  اسراییل در طول سالهای 1967 و 1973 توسط مصر نیز بکار رفت.
       
       
       
      نارنجک ضد تانک RPG-40
       

       
       نارنجک ضد تانک RPG-43
       

       
      نارنجک ضد تانک RPG-6
       

       
      نارنجک ضد تانک AZ-58-K-100 
       
      اولین نارنجک ضد تانک ژاپن، دارای یک کلاهک مخروطی خرج گود ساده به قطر 100 میلی متر بود که دارای یک سیستم فیوز ساده از نوع  "فعال در همه مسیر" بود که اگر به طور تصادفی با کشیدن ضامن از دست سرباز به زمین می افتاد منفجر می شد و به همین سادگی جان فرد را می گرفت. این ضعف آن را بسیار برای نیروی بکار گیرنده خطرناک میکرد، زیرا هیچ ایمنی پس از رهاسازی وجود نداشت و حتی ممکن بود در یک برخورد کوچک و اتفاقی به خود فرد نیز منفجر شود و البته طبق گزارشات میدانی، میزان نفوذ آن فقط حدود ۵۰ میلی متر بود. دومین نارنجک ضد تانک ساخت ژاپن لانج ماین(lunge mine) نام داشت که در واقع یک سلاح انتحاری بود. این سلاح یک کلاهک خرج گود بزرگ بود که بر روی یک چوب نیزه مانند نصب میشد و فرد انتحاری آن را به تانک یا هر هدفی می کوبید، و این برخورد باعث مکانیسمی میشد که در نهایت سرجنگی بزرگ خرج گود آن را منفجر میکرد و هم سرباز و هم هدف را از بین می برد. این نارنجک نصب شده بر روی نیزه هر چند جان سرباز بکار گیرنده را می‌گرفت اما 150 میلی متر در زره فولادی نفوذ میکرد و به همین علت آن را در رده اول بیشترین نفوذ نارنجک های ضد تانک جنگ جهانی دوم قرار میدهد. و البته کمبود سلاح ضد تانک در ژاپن قطعا جدی تر و مهمتر از نیروی بکار گیرنده انتحاری بود! گفته میشود ارتش آمریکا اولین بار در سال 1944 در فیلیپین با نارنجک های ضد تانک روبرو میشود و نارنجک های ضدتانک انتحاری مذکور فوق هم اولین بار در طی نبرد سایپان و پس از آن در نبرد اوکیناوا مشاهده شد. قبل از پایان جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار فروند از این نارنجک های ضد تانک ساده و پر خطر برای واحدهای معمولی ارتش ژاپن در مستعمارات امپراطوری و واحدهای رزمی در جزایر اصلی ژاپن تولید و ارسال شد، چون کاربری چندان سختی نداشتند و عموم سربازان با داشتن یک دل شیر و وفاداری مطلق به امپراطور و ژاپن می‌توانستند از آن ها استفاده کنند.
       

       
      نارنجک های پرتابی ژاپنی
       
          
       
      نارنجک انتحاری lunge mine
       
       پرکاربردترین نارنجک‌های ضد تانک امروزی، شامل طرح‌ های روسی پس از جنگ جهانی دوم هستند که معروف ترین آن ها نارنجک ضد تانک RKG-3 است. در طول جنگ ایران و عراق، سرباز ۱۳ ساله ایرانی محمد حسین فهمیده پس از اینکه خود را در زیر یک تانک عراقی با نارنجک منفجر کرد، به عنوان قهرمان جنگ مورد تجلیل قرار گرفت. به دلیل پیشرفت در زره تانک های مدرن و اختراع نارنجک انداز های راکتی، نارنجک های ضد تانک منسوخ شدند. با این حال در درگیری های پسا اشغال عراق، نارنجک های ضد تانک RKG-3 توسط شورشیان عراقی، عمدتا علیه خودرو های هاموی و نفربر های استرایکر و خضموک (MRAP) های آمریکایی استفاده شدند. این خودروهای محافظت شده زره ضعیف تری نسبت به تانک ها برخوردار بودند و در نتیجه نارنجک های ضد تانک از جمله RKG-3، با نفوذ ۲۲۰ میلیمتری توان آسیب زدن به آن ها را داشتند. پنهان کردن یک نارنجک انداز راکتی همچون RPG-7 در بین جمعیت کار سختی بود. اما هر فرد براحتی می توانست چند نارنجک RKG-7 را حمل کند و باید توجه کرد که تفاوت نفوذ این نارنجک تنها ۴۰ میلیمتر از نسخه ابتدایی RPG-7 کمتر است. شورشیان عراقی عموما در بین جمعیت مخفی میشدند و در دسته های چند نفری به کاروان های آمریکایی حمله و به آن ها خسارات جدی وارد می کردند. این تهدیدات در نهایت باعث شد که ایالات متحده اصلاحاتی در امرپ ها و نفربر های استرایکر انجام دهد که شامل  نصب زره فاصله دار و قفسی و ... می شد که این اصلاحات باعث می شدند تا نارنجک های ضد تانک قبل از تماس با بدنه اصلی منفجر شوند.
       
            
      نارنجک ضد تانک RKG-3
       
      نارنجک ضد تانک RKG-3 همچنین توسط واحد آئروروزویدکا (Aerorozvidka) ارتش اوکراین در تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022 مورد استفاده قرار گرفت. اوکراینی ها با تغییر در زمان‌بندی فیوز و همچنین افزودن باله‌های چاپ‌ شده با پرینتر سه‌بعدی، نارنجکRKG-3 را به RKG 1600 تغییر دادند تا سقوط خود را هنگام پرتاب از یک کواد کوپتر تجاری تثبیت کند. این تغییر، سرآغاز استفاده بسیار گسترده از این دست پهپاد ها با نام کواد کوپتر نارنجک انداز در جنگ اوکراین بود. با ورود کوادکوپتر های نارنجک انداز، مجدد نارنجک های ضد تانک در قالب بمب های سقوط آزاد خرج گود جان تازه ای گرفتند و بنظر می‌رسد با ورود نسل های جدید تر و حتی هدایت شونده آینده ای روشن تری برای این بمب ها قابل انتظار باشد. اما هر چه پیش آید، یادمان نرود که این تسلیحات ریشه در نارنجک های ضد تانک دارند. نارنجک های ضد تانک نیای سال خورده موشک های ضد تانک و راکت های ضد تانک و برخی بمب های پرتابی توسط پهپاد ها هستند. آنچه مشخص است هم چنان این پیر مرد با طراحی ساده خود و همینطور فرزندانش تا بازنشستگی فاصله بسیار دارند.
       

       
      استفاده از RKG-3 در  پهپاد های FPV انتحاری و مولتی روتور نارنجک انداز
       
       
       
      ذکر نام نویسنده و انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است.
       
      گرد آورنده: Navard 
       
       بن مایه 
    • توسط SAEID
      [align=center]توسط متخصصين داخلي؛

      سامانه موشك زمين به هواي "اس200" بهينه‌سازي شد

      همزمان با سالگرد عمليات والفجر 8، سامانه موشكي "اس 200" به دست متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شد.

      [/align]

      به گزارش خبرگزاري فارس به نقل از روابط عمومي نيروي هوايي ارتش، سامانه‌‌ي موشكي زمين به هواي "اس200" توسط متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شده و صبح امروز يكشنبه با حضور مقامات لشكري و كشوري پرتاب آزمايشي خود را با موفقيت انجام داد.
      احمد ميقاني، فرمانده نيروي هوايي ارتش در تشريح ويژگي‌ها و توانايي‌هاي برجسته‌‌ي اين موشك گفت: بررسي ميزان كارايي سامانه‌هاي پدافند اعم از موشكي و راداري در مقابل تهديدات احتمالي عليه كشور ايران و همچنين ارتقاء سطح مهارت و دانش كاركنان عملياتي و فني در مراحل مختلف و آماده‌سازي تجهيزات موصوف از اهداف آزمايش اين سامانه‌ موشكي است.
      وي با اشاره به تلاش‌هاي متخصصين نيروي هوايي براي بومي‌سازي و نهادينه كردن علوم پيشرفته دنيا در راستاي دفاع از حريم هوايي كشور، گفت: توان نظامي ايران در خدمت صلح و آرامش كشور و منطقه است و تاريخ پرافتخار انقلاب اسلامي ايران نشان‌دهنده‌ي متخصصين و اتكاء به توانمندي‌ داخلي است كه قابليت‌ تأمين تمامي نيازهاي كشور را به استفاده از اقدامات تخصصي و امكانات موجود فراهم مي‌كند.
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.