بروزرسانی ، تجمیع و اصلاح تاپیک بررسی جامع نیروی هوایی ایران چهارم فروردین سال یکهزار و سیصد و نود هشت خورشیدی

یمن را دریابیم... #4YearsOfUSWarOnYemen #ششمين_طوفان_رسانه_اي_كمپين_يمن STOPWARONYEMEN#

بروزرسانی ، تجمیع و اصلاح تاپیک جامع جنگنده چند ماموریته بومی سبک شفق ، برهان ، صاعقه ، آذرخش چهارم فروردین سال یکهزار و سیصد و نود هشت خورشیدی

سوپر تایگر تایلندی F-5ST (این قسمت وقتی که ما در ایران مشغول شوآف هستیم) با کارهایی که روی این جنگنده انجام شده تقریبا به سطح یک جنگنده نسل چهارم رسیده

سلام  علیکم          نکته نخست : شخصاً هیچ ادعایی در زمینه تخصصی پدافند هوایی ( تحلیل سیستم ها ) ندارم ، با این حال با توجه به شایعات حضور گونه S-300 PMU.2 FAVORITE در ایران ، متن فوق  که برگرفته از وبگاه گلوبال سکوریتی است را تقدیم دوستان می کنم .    نکته دوم : بطور مشخص ،  این متن نظر نویسنده است و تایید و رد نمی گردد .   نکته سوم : امیدوارم سایتهای خبری  ، وبلاگها و سایر انجمن های نظامی و غیر نظامی ، در صورت کپی کردن مطلب ، حداقل منبع (MILITARY.IR) را ذکر کنند .    نکته چهارم : مدیریت محترم بخش نیروی هوایی ، در صورتی که این مطلب ارزش ارائه بصورت تاپیک را داشت ، محبت لازم را بفرمایند .    -------------------------------------------------------------------      S-300 PMU.2 FAVORITE      براساس اطلاعات وبگاه گلوبال سیکوریتی ، گونه Favorite    ، مشتق شده از نمونه PUM.2  مسلح به یک موشک جدید با سرجنگی بزرگتر ،و سیستم های هدایت بهبود یافته برای مقابله با طیف وسیعی از تهدیدات در یک برد 200 کیلومتری است که نسبت به گونه قبلی ، 150 کیلومتر افزایش داشته است .         این سیستم  که برای دفاع از تاسیسات حیاتی  دولتی و نیروی های مسلح  مورد بهسازی قرار گرفته است ، عمدتاً برای دفاع از زیرساختهای استراتژیک دربرابر حجم انبوه حملات هوایی متعارف ، شلیک موشکهای کروز ، موشکهای بالستیک تاکتیکی و طیف متنوع راکتهای هدایت ناپذیر زمین به زمین و تسلیحات هواپرتاب هدایت دقیق در ارتفاعات و سرعتهای متنوع و همچنین محیطهای آلوده به جنگ الکترونیک  مورد استفاده قرار می گیرد . آنچه که گونه Favorit را از سیستم دفاع هوایی PUM.1 متمایز می سازد  ، در درجه نخست ، استفاده مجدد از مجموعه متحرک  کنترل / فرماندهی 83M6E  در عین بهبود قابلیتهای فنی و عملیاتی آن است .         این مجموعه که توسط دفتر طراحی آلماز توسعه یافت ، پست متحرک کنترل و فرماندهی است که بر روی یک شاسی  8در8  قرار دارد که در آتشبار اس-300 ، ماموریت هماهنگ سازی رادار 64N6  فلاپ لید ( بیگ برد )  با برد 300 کیلومتر ،  رادار کشف و ردگیری  آرایه فازی  3 بُعدی تین شیلد ( با یک برد 200 کیلومتری ) و مرکز فرماندهی  54K6 که در مجموع  قادر به کنترل 6 آتشبار سام خواهد بود را خواهد داشت .   این سیستم کنترل/ فرماندهی می تواند در حدود 100 هدف را در یک برد 300 کیلومتری و با سرعت 1 ماخ را بطور همزمان کشف و ردگیری نموده و بطور خودکار موشکهای در دسترس را بر روی خطرناکترین هدف ، قفل نماید .   با این حال ، شرکت آلماز ، با پیشرفت فناوری در حوزه الکترونیک و براساس تجارب بدست آمده پس از ورود به خدمت گونه PMU.1 ، اقدام  به ارتقاء نرم افزار رایانه این مجموعه نمود که در این نمونه به منصه ظهور رسید .   براساس اطلاعات منتشر شده ، گونه Favorite    PMU.2 برای نخستین بار در نمایشگاه هوایی ماکس97  به نمایش گذاشته شد و مشخصات آن نسبت به گونه PUM.1 بطور کامل تغییر یافته و طبق مشخصات ارائه شده توسط شرکت طراح ، نخستین آزمونهای شلیک این نمونه جدید ، در 10 اوت 1995 ، در میدان تیر کاپوشین یار صورت گرفت .   به اعتقاد کار شناسان نظامی ، یکی از مهمترین تغییرات بوجود آمده در این نمونه ، ورود یک رادار تمام متحرک  و مستقل کاملاً جدید با شناسه 96L6E که می تواند بصورت یکپارچه با پست فرماندهی 83M6E2 و لانچرهای جدید PUM.2 عمل نماید ،         برای این سیستم پدافند هوایی جدید ، یک موشک جدید با شناسه 48N6E.2 که توسط شرکت تسلیحاتی ام کا بی فاکل (MKB FAKEL ) در نظر گرفته شده که در حدود 1800 کیلوگرم وزن داشته و درازای آن به 7.5 متر و قطر آن به 0.5 متر  می رسد . پس از اینکه موشک فوق الذکر به شکل کولد لانچ ، از داخل لانچر خارج شد ، پیشرانه های نصب شده بر روی موشک 48N6E.2 ، ظرف 12 ثانیه سرعت پرتابه را به 1900 متر برثانیه می رسانند که این سرعت ، توانایی لازم را به موشک خواهد داد تا از بخش فوقانی هدف ، آن را مورد اصابت قرار دهد .   نسخه جدید موشک مورد استفاده در این سامانه که با شناسه  48N6E.2  مورد شناسایی قرار می گیرد ، نسبت به  گونه قبلی خود با شناسه 48N6E ، به یک کلاهک جدید که بطور خاص برای انهدام موشکهای بالستیک  طراحی شده است ، مجهز گردیده که بنا بر اطلاعات موجود ف در حدود 145 کیلوگرم وزن دارد که از این مقدار ، بین 70 تا 100 کیلوگرم آن را مواد منفجره شدید الانفجار تشکیل می دهد .         به اعتقاد کارشناسان نظامی ، گونه   S-300 PMU.2   Favorite   با توجه به مشخصات ارائه شده توسط شرکت سازنده ، می تواند با اهدافی در برد کمینه 10 متر تا برد بیشینه 27 کیلومتر با سرعتی در حدود 10000 کیلومتر برساعت در حرکت هستند ، درگیر شده و بنا برادعاهای سازنده روسی ، درصد انهدام اهداف رهگیری شده ، بین 0.8 تا 0.93 دربرابر جنگنده های رزمی سرنشیندار و میان 0.8 تا 0.98 دربرابر موشکهای کروز توماهاوک است .   در نتیجه ، اجزاء گونه S-300 PMU.2   Favorite بشرح ذیل خواهد بود :   1-   پست فرماندهی آتشبار با شناسه 83M6E.2 2-    شش لانچر برای شلیک موشکهای دفاع هوایی با شناسه 90ZH6E.2 3-    رادار دفاع هوایی 48N6E.2 4-    تجهیزات پشتیبانی فنی     به گفته برخی کارشناسان ، موشکهای 9M96E و 9M96E.2 ، بدلیل وجود قطعات مشابه ،  بطور کامل در این آتشبار قابل استفاده است با این تفاوت که تنها لانچرهای این موشکها متفاوت خواهد بود . موشک ، با استفاده از تکنیک پرتاب سرد ،به شکل عمودی  تا ارتفاع 30 متری اوج می گیرد و این درحالی است که شکل پرتاب به ماهیت هدف رهگیری شده ( هواپیما ، موشک کروز یا بالستیک)  بستگی دارد که توسط یک سیستم دینامیک گازی ، صورت می پذیرد . پس از شلیک ، هدایت موشک در مراحل نخست و میانی پرواز بسمت هدف ، به شکل هدایت اینرسیایی با تصحیح مسیر رادیویی است و به محص رسیدن به فاز رهگیری هدف ، هدایت موشک توسط سیستم هدایت فعال داخلی صورت می گیرد . در صورتی که برای رسیدن به هدف ، اجرای مانورهای سنگین ضروری باشد ، این موشک قادر خواهد بود وارد فاز موسوم به " ابرمانورپذیری " نیز گردد .         بدین منظور ( اجرای ابرمانور برای رهگیری اهداف ) یک سیستم انعطاف پذیر  کنترل گازی دینامیکی مورد استفاده قرار می گیرد که یک توانایی بسیار منحصر به فرد را در منطقه رهگیری هدف در سمت و ارتفاع ، بدان می بخشد . در این دو گونه از موشکهای مورد استفاده ، کلاهک جنگی در حدود 24 کیلوگرم وزن دارد که با توجه به شکل خاص آن ، در زمان انفجار ، بیشترین تاثیر را بر روی پرنده های رزمی مهاجم خواهد داشت .         طبق استانداردهای موجود ، فضای بارگیری خودروهای حامل/ شلیک کننده  نمونه  فوق الذکر ، که برای حمل  3 مدل متفاوت 5V55R، 48N6E، 48N6E.2 ، ( بطور مشخص موشکهای مورد استفاده در آتشبارهای PMU.1 و PUM.2) مورد استفاده قرار می گیرد ، می توانند چهار موشک 9M96E و 9M96E.2 را در خود جای دهد . احتمالاً بهسازی ها و ارتقاء های انجام شده برروی مجموعه پست فرماندهی 83M6E.2 ، برای کنترل عملیاتی چند مجموعه آتشبار پدافند هوایی ، شامل S-300PMU.1 ، S-300 PMU.2 ، S-200 DE و S-200 VE و یا مدیریت گروه های رزمی پدافند هوایی در سطوح فرماندهی بالاتر از لشکر پدافند هوایی ، مورد بهره برداری قرار می گیرد . پست فرماندهی فوق الذکر ، با بهره گیری از دو ویژگی تحرک بالا و همچنین کنترل خودکار ، می تواند سیستم های پدافندی متنوعی را با یکدیگر هماهنگ نموده تا پس از اتصال آنها بصورت یک شبکه فشرده دفاع هوایی  ، از ظرفیتهای و ویژگی های آنها در شرایط مناسب برعلیه جنگنده های رزمی سرنشیندار پیشرفته ، موشکهای کروز ، موشکهای بالستیک و در نهایت مهمات هواپرتاب پیشرفته  استفاده نماید .         برای نیل به این هدف ، پست کنترل/ فرماندهی 83M6E.2 از رادارهای ویژه ای برای دریافت و ارسال اطلاعات برای کنترل آتشبارها استفاده می کند و علاوه برآن ، اطلاعات بدست آمده را برای استفاده فرماندهان ارشد ، به سطوح بالاتر فرماندهی ، یگانهای شناسایی الکترونیک منتقل یا با  آتشبارهای موجود در منطقه به اشتراک می گذارد .     مترجم : MR9   صرفاً برای میلیتاری        پی نوشت :   1- سالها پیش در یکی از بولتهای نظامی ، خبری درج شد مبنی بر اینکه ایران ، بشدت در تلاش است تا قابلیتهای کنترل/ فرماندهی را خود را تقویت نماید ، در نتیجه اگر این گونه وارد شده باشد ، در نتیجه ، باید امیدوار بود . ( به اشتراک گذاری اطلاعات میان طیف متنوع آتشبارهای دفاع هوایی موجود )   2- به نظرم اگر خرید این گونه درست باشد ، شاید سرمایه گذاری برای خرید تعداد بیشتر ، عاقلانه ترین کار برای تغییر مدیریت رزمی پدافند هوایی از شیوه غربی ( که بشدت روی نیروی هوایی تاکید دارد ) به گونه شرقی ( اتکاء بیشتر روی پدافند زمین پایه )  با توجه به وجود مشکل در خرید برای نیروی هوایی ، مطلوب تر باشد .    3- البته این تحلیل ها ، صرفاً نظر شخصی است . 

این دو به همین شکل (سیلی و جیائو) خوانده می شن. برای قسمت جدید این روش رو تست می کنیم ببینیم چطور از آب درمیاد. اگه خوب بود، ادامه اش می دیم و اگه خوب نبود، یه فکر دیگه باید براش بکنیم. البته یه راه هم این هست که اسامی دردسرساز رو تنها به این شکل بیاریم و یا این اسامی رو به همراه نام انگلیسی شون بیاریم که دردسر برطرف بشه. مثلاً ما تنگ (Ma Teng). این قضیه قدری طولانی تره و باید در طول تاریخ مورد بررسی قرار بگیره. ولی به روی چشم. زمانی که به داستان لیانگ ها و نبرد سائو سائو با ما چائو رسیدیم، به این موضوع در حد توان اشاره خواهم نمود. اگرچه این قضیه باعث می شه از داستان دور شیم، ولی به روی چشم. سعی می کنم در قالب این عصر این دو رو مورد بررسی قرار بدم. هرچند بررسی درست و دقیق و مشروح اون نیازمند تایپکی جداگانه اس. چرا که در برهه های مختلف تاریخی، ارتباطات مختلفی بین این ها شکل گرفته. منطقه منچوری تا زمان سلسله لیائو، بخشی از چین نبود. تنها قسمت کوچکی از جنوب منچوری از زمان سلسله هان جزو این سرزمین بود که اگر بخواهیم در عصر سه پادشاهی اون رو مورد بررسی قرار بدیم، جزئی از ایالت یو (You) بوده است (تنها بخش کوچکی از جنوب آن). در اواخر قرن یازدهم و اوایل دوازدهم و در عصر سلسله سونگ بود که این منطقه که ساکنان اصلی اش خیتان ها (یا به تلفظ خودشون چیتن) و ترکمن ها و نیز مغول ها بودن، لیائو رو بوجود آوردن که بعدها سلسله جین (Jin) از اون برمیاد و بعد با داستان حمله چنگیزخان، جزوی از امپراطوری مغول ها می شه و پس از سلسله یوآن و قوبلای خان هم جزوی از این سرزمین باقی موند تا زمانی که ژاپن اون رو از چین جدا کرد و بعد هم جنگ دوم جهانی رخ داد و منچوری به چین بازگشت. اما درخصوص ژاپن. ژاپن در عصر سه پادشاهی، خیلی ارتباط با اهمیتی با چین نداشت و تنها بخشی از تاجران ژاپنی با بخشی از ایالات چینی به تجارت مشغول بودند. از قضا اولین برخوردهای جدی بین ژاپن و چین هم در زمان حکمرانی سلسله تانگ و عصر یاماتو رخ می ده که تقریباً 450 سال بعد از این وقایع می شه. درخصوص کشورهایی که فرمودین، خیلی اطلاع درستی ندارم که تحت تسلط کدوم حکومت ها بوده ان. اگر منظورتون این هست که تحت تسلط چین بوده ان باید عرض کنم که خیر. هیچ گاه تحت تسلط چینی ها نبوده ان به جز ویتنام که در عصر مینگ و اوایل قرن پانزدهم به تسلط چینی ها درمیاد و بعد از دو سه دهه مجدداً از دست چینی ها خارج می شه. اما با نگاهی گذرا به معابد و آثار باستانی و تمدنی شون قطعاً به این نتیجه می رسین که کوهی از تاریخ و فرهنگ (که از قضا کمتر هم بدان پرداخته شده) در آن جا وجود داشته. اگرچه به اثرگذاری سلسله های چینی و ژاپنی و حتی کره ای نمی رسیدن. چیزی شبیه به تمدن های باستانی ایران تا قبل از عصر مادها و مهمتر از اون هخامنشی. بطور مثال در همین ایران تا قبل از فرورتیش و مهمتر از اون هوخشتره، حکومت آنچنان اثرگذار بر روی دیگر کشورها نداریم و بیشتر حکومت های محلی و منطقه ای رو شاهد هستیم. ولی در همین زمان آثار تمدنی بیشماری رو در منطقه می بینیم که عمری دو برابر عمر تاریخ هخامنشی تا به امروز ایران داشته ان. نظر خودم رو عرض می کنم (و لزوماً به معنی درست بودنش نیست). انصافاً خود من خیلی با این مدل نتونستم رابطه خوبی برقرار کنم. بخصوص وقتی در یک متن پر از این اسامی این رو در نظر گرفتم. ضمن اینکه سعی کردم در قسمت های قبلی، لقب رو در اوایل معرفی کاراکتر عنوان کنم و از اون به بعد بیشتر از نام های رسمی شون استفاده کنم که برای خوانندگانی که علاقه مند به جستجو و تحقیق بیشتر درموردشون هستن، بیشتر فایده داشته باشه. چون نام های محترمانه وقتی زیاد بشن حتی کسائی که به این تاریخ تسلط کافی دارن رو دچار مشکل می کنه. مثلاً بگیم : «منگده با شوانده در حال گفتگو بود که فانگشیان فریاد زد هیچ کس حق دست زدن به من را ندارد. در همین حال ون رو پیشنهاد کرد که ...!» در این متن منگده = سائو سائو، شوانده = لیو بی، فانگشیان = لو بو و ونرو = شون یو هستن. حتی اگر بصورتی که فرمودین بیاریم : «منگده/سائو-سائو با شوانده/لیو-بی در حال گفتگو بود که فانگشیان/لو-بو فریاد زد هیچ کس حق دست زدن به من را ندارد. در همین حال ون-رو/شون-یو پیشنهاد کرد که ...!» مجدداً از اینکه با توضیحات و اصلاحاتتون به بهتر شدن متن کمک می فرمایین از شما سپاسگزارم.

بسم الله الرحمن الرحیم بررسی به روز رسانی های گوناگون در سامانه های مختلف پدافندهوایی امروزه تعداد محدودی از کشورهای جهان به دلایل اقتصادی توانایی صرف هزینه های هنگفت در زمینه استفاده از تجهیزات نظامی و ارتقا توان دفاعی خود دارند .سیستم های موشکی پدافند هوایی بخشی از تجهیزاتی است که بیشترین هزینه درخرید و بکارگیری انها صرف میشود و بسیاری از کشورها به دلایل عضویت در پیمان های نظامی و یا پایین بودن سطح تهدیدات موجود بر علیه انها سعی بر ارتقا و بروزسانی دارایی های موجود خود دارند.علاوه بر صرفه جویی در پرداخت هزینه های گزاف به دلیل اشنا بودن خدمه با کارکرد سامانه و اموزش قبلی و همچنین موجود بودن زیرساخت های نگه داری بخش بزرگی از هزینه ها نظامی انها کاهش می یابد. در این تاپیک سعی به بررسی به روز رسانی های انجام گرفته در سامانه های مختلف پدافند هوایی میشود و اولین سامانه بررسی شده هم سام-6 میباشد. سامانه SA-6 Gainful سامانه پدافند هوایی ۲کا۱۲ کیوب یا SA-6 Gainful را باید یکی از تجهیزات نظامی شوروی دانست که در سطح بسیاری وسیعی تولید و توسط کشورهای مختلف جهان به خدمت گرفته شد.این سامانه یا عملکرد درخشان خود در نبرد یوم کیپور میان اعراب و اسرائیل لقب "سه وجب تا مرگ " را از طرف خلبانان اسرائیلی دریافت کرد این سامانه به صورت گسترده توسط کشورهای عضو پیمان ورشو و کشروهای خارورمیانه ای و هند به خدمت گرفته شد. عراق شاید یکی از جالبترین غنیمت هایی که پس از جنگ سال 2003 در عراق به دست نیروهای ائتلاف افتاد یک موشک 3M9 سامانه سام-6 بود که یک سیکر موشک هوا-هوا حرارتی ار-60 Aphid ساخت شوروی جایگزین سیکر معمول موشک شده بود.علت این کار هم کاملا مشخص بود موشک سام-6 از هدایت CW یا همان هدایت نیمه فعال برای رسیدن به هدف استفاده میکند که همین امر ایجاد اخلال توسط جمینگ دشمن را فراهم میکند علاوه بر این چون هشدار دهنده موجود در هواپیما هدف با دریافت دستورهای uplink موشک دست به اقدامات متقابل میزند( البته اثر حرارتی موشک برای یک جنگنده مدرن قابل دریافت است) استفاده از این سیکر حراراتی عملا باعث گمراهی هدف از نزدیک شدن موشک به سمت خودش میشودو فرصت فرار و فریب را از هدف میگیرد.البته از نتیجه نهایی این ارتقا توسط عراق در جنگ اطلاعی در دسترس نیست.البته در برخی از منابع از تلاش مهندسین عراق در جایگزینی سیکر Komar M OGS-75 ساخت اوکراین که از توانایی هایی برابر با سیکر موشک امریکایی AIM-9L Sidewinder برروی موشک سام-6 خبر میدادند که البته هیچگاه تصویری از ان منتشر نشد. رومانی در این کشور هم مانند عراق مهندسین این سامانه را برای انجام یک ارتقا انتخاب کردند البته مهندسین در رومانی به دنبال پیدا کردن شریکی برای انجام این کار بودند در این پروژه نصب سه موشک برروی لانچر اصلی سامانه سام-6 پیگیری شد در تصویر نصب سه موشک ESSM و Spyder–MR , 3M9 از چپ به راست دیده میشود.همچنین در نمودار زیر میتوانید عملکرد سامانه های مختلف میانبرد را در ارتفاع-مسافت یکسان ببینید که نشان میدهد سام-6 هنوز هم قابلیت خوبی در صورت ارتقا مناسب دارد. جمهوری چک جمهوری چک در همکاری با شرکت فرانسوی MBDA یکی از برترین بروزرسانی ها را برروی این سامانه اجرا کرده اند در این پروژه هر لانچر ام-6 به 3 موشک Aspide 2000 مجهز شده است و نام سام-6 2K12 KUB CZ به خود گرفته است .البته میتوان گفت تقریبا تمامی اجزا این سامانه هم دچار تغییرات کلی شده اند. تغییرات شامل سیستم C4I و رادار های جستجو و کنترل اتش و سامانه پردازش تصویر و سامانه کنترل ترافیک هوایی و همچنین طراحی یک شبیه ساز برای این سامانه به شدت ارتقا یافته بوده است.البته برد موشکهای جدید به 23 کیلومتر و ارتفاع درگیری ان به 12 کیلومتر رسیده است که نسبت به نسخه اصلی یعنی 27 کیلومتر و 14 کیلومتر کاهش یافته است همچنین سرعت موشک هم از 2.8 ماخ به 1.8 ماخ رسیده است که کاهشی محسوس میباشد.البته با تغییر کلی روش کنترل و هدایت موشک مقاومت سامانه در محیط های الوده به ECM به شدت افزایش یافته است.در این سامانه ارتقا یافته هر گردان به سه لانچر سه فروندی موشک Aspide 2000 مجهز است. البته جمهوری چک سال ها قبل تر از اجرای پروژه بالا تحت پروژه ای به نام SURN CZ رادار اصلی سام-6 را به صورت کلی باز طراحی کرد تمامی اجزا دیجیتال شد و همچنین در تمامی قسمت های رادار Straight Flush فناوری حالت جامد بکار گرفته شده است و علاوه بر ان با تغییرات در اتاق کنترل و کنسول های سامانه از میزان فشار کار اپراتورها کاسته شده است.علاوه بر این خطای ناشی از اشتباهات انسانی نیر به حداقل میزان خود رسیده است. مجارستان در اواسط دهه 90 میلادی و پس از فروپاشی شوروی مجارستان برای ارتقا توان دفاعی خود تصمیم به به روزرسانی سامانه های سام-6 خود گرفت اجرای این پروژه به شرکت مجارستانی ARZENÁL سپرده شد.این ارتقا شامل محورهای زیر بود : افزایش مقاومت سامانه در برابر تداخلات فعال وغیر فعال افزایش توان شناسایی و درگیری با اهدافی دارای سطح مقطع راداری کم استفاده از تجهیزات شناسایی پسیو مانند تجهیزات الکترواپتیک استفاده از اجرای یدکی با قابلیت جایگزینی سریع پردازش داده دیجیتال بهبود محیط کاری برای خدمه شامل نصب سیستم تهویه همچنین به دلیل اینکه مجارستان به عنوان یکی از اعضای ناتو پذیرفته شد تمامی بخش های سامانه خصوصا مرکز کنترل و فرماندهی ان K-1P تحت قوانین دفاع هوایی ناتو یعنی NATINADS13 عمل نماید که به معنی تغییرات گسترده نرم افزاری در این سامانه بود بر این اساس تغییرات گسترده از پنل ها و کنسول ها گرفته تا زیرسیستم ها راداری و ارتباطات سامانه صورت گرفته است. سامانه الکترواپتیک شب و روز WZU-2 لهستانی که بر کنار رادار سامانه مجارستانی نصب شده است پنل ها و نمایشگره دیجیتال نصب شده در اتاق اپراتور رادار 1S91 Straight Flush منابع https://www.wzu.pl/sites/default/files/Mobile_air_defense_missile_set_BIRDS.pdf https://folyoiratok.uni-nke.hu/document/uni-nke-hu/aarms-2014-2-bozsoki.original.pdf https://www.armyrecognition.com/partner_2013_news_coverage_report_pictures_video/modernization_2k12_kvadrat_sa-6_gainful_ground-to-air_defense_system_yugoimport_partner_2013_0307134.html http://www.ausairpower.net/APA-Legacy-SAM-Upgrades.html https://www.armyrecognition.com/mspo_2012_show_daily_news_pictures_video_uk/raytheon_evolved_sea_sparrow_missile_essm_modernizes_polish_medium_range_air_defense_system.html https://www.armyrecognition.com/partner_2015_news_online_show_daily_coverage/kvadrat-ml_2k12-ml_new_serbian_upgraded_version_of_soviet-made_2k12_kub_air_defense_system_12306153.html پ.ن : البته هنوز در مورد سام-6 مطالب ادامه دارد و سپس به سامانه های مختلف میپردازیم همچنین فقط سعی شده است نکات کلیدی و مهم بیان شود/

تلفظ sili و jiao نفرمودید. ظاهرا همان گذاشتن "گ" در انتهای یانگ(برخلاف تلفظ Yang) اجتناب ناپذیر هست. با شما موافقم که در مورد اسامی همه آن روشها(چسباندن، پررنگ کردن، گیومه گذاشتن) جواب نمی دهد. هر چه فکر میکنم به نظرم همین خط فاصله - گذاشتن بهترین روش هست و نباید با مثلا فارسی نویسی قاسم-سلیمانی مقایسه کرد. در مثال بالا خواننده وقتی میرسد به ما تنگ با "ما"ی ضمیر و تنگ(به معنی سفت) و تشابه با تنگه نه دچار اشتباه بلکه دچار سکته در مطالعه میشه. ولی وقتی می نویسیم ما-تنگ در زمان مطالعه وقتی به 4-5 کلمه قبلتر میرسه، رد نگاه خودبخود آمادگی ایجاد میکنه که با یک اسم پیش رو سر و کار داره و نیاز نیست دنده عقب بزنه مجدد مرور کنه که این "ما" ضمیر فارسی هست یا "ما" اسم چینی. من خودم در زمان مطالعه بارها و بارها باید دنده عقب بزنم و اسامی رو مقایسه کنم تا متوجه بشم. حتی به نظرم اعراب گذاری هم بد کاری نیست. مثلا لیو-بِی. چون زبان و فرهنگ چینی از ما خیلی دور هست تلفظ لغات دائم نیاز به کمک دارد. در مورد تفاوتهای فرهنگی چین شرقی هم اگر یک توضیحاتی بنویسید عالی است. واقعا زیبا. همه توضیحاتی که دادید عالی بود. تشکر. در مورد منطقه منچوری و روابط با ژاپن در این دوره زمانی هم اگر اطلاعاتی میدادید عالی بود. یک سوال دیگه هم که همیشه در ذهنم بوده اینه که به صورت تاریخی مناطق جنوبی چین، یعنی تایلند و ویتنام و میانمار و ادامه تا اندونزی تحت تسلط کدام حکومتها بوده و آیا اساسا تاریخ و فرهنگ قابل اعتنایی تا سده های اخیر داشته اند؟ یه نکته هم باز در مورد روش نوشتار. میشه نوشت کونگ-مینگ/ژوگه لیانگ. با این توضیح اولیه که قسمت اول اسم و قسمت دوم لقب هست.

سلام کسی از دوستان اطلاعی در مورد این کلاس شناور داره ؟

لهستان شاید نباید ارتقایی که این کشور بر روی سامانه سام-6 به انجام رسانید را یک ارتقا نامید! این ارتقا عملامنجر به ساخت سامانه ای جدید شده است در دوره های مختلف کاربران این سامانه تصمیم به استفاده از موشک های نسبتا جدیدتری در این سامانه گرفتند هرچند این تغییر مستلزم تغییرات بسیاری درکل سامانه میباشد به طور مثال شرکت روسی Vympel تصمیم داشت موشک هوا-هوا R-77 را برروی این سامانه نصب کند.البته این طرح برخلاف پروژه ای که لهستانی ها دنبال کردند به مرحله اجرایی نرسید. شرکت لهستانی wzu در همکاری با شرکت Raytheon یک بسته گسترده ارتقایی برای این سامانه تدارک دیدند. در این ارتقا موشک هدایت نیمه فعال Sea Sparrow برروی سام-6 نصب شدند سامانه جدید که BIRDS نامیده شد از نصب رادار SWALLOW بر روی خودرو زرهی لهستانی فنلاندی Rosomak و همچنین تغییرات نسبتا گسترده در واحدهای دیگر سامانه حاصل شده است. تفاوت های اساسی با نسخه اولیه استفاده از یک رادار باند L طراحی شده توسط شرکت تالس برای درگیری با هدف و هدایت موشک میباشد این رادار بردی برابر 72 کیلومتر دارد این رادار قابلیت پرش سریع فرکانس به منظور دفع حملات جمینگ برخوردار است همچنین با داشتن واحد دفع تداخل و دو مد کاری شامل رهگیری و هدایت ارتقایی خوب برای رادار قدیمی سامانه محسوب میشود.در هر صورت در این ارتقا هدایت نیمه فعال راداری به صورت بسیار مدرن تر نسبت به قبل مد نظر قرار گرفته است.البته به روزرسانی های دیگری در سیستم مخابرات و واحد تولید نیرو و ....صورت گرفته است. نصب 3 موشک Sea Sparrow داخل کنیستر نصب رادار SWALLOW بر روی خودرو زرهی Rosomak صربستان این ارتقا که تحت نام Kvadrat-ML در سال 2015 توسط کمپانی Litaktak معرفی شد قابلیت های جدیدی در پردازش اطلاعات دیجیتال و نمایشگر ها و همچنین نرم افزاری ارائه داده است.این ارتقا متمرکز بر بهبود توانایی سامانه در نابودی اهداف در ارتفاع پائین میباشد.همچنین در زمینه مقابله با جمینگ وحذف تداخلات ناشی از بازتاب امواج از سطح زمین نیز گام هایی برداشته شده است.در این ارتقا سامانه قادر به فعالیت مداوم 48 ساعته در صورت یک ساعت غیر فعال بودن نیز میباشد.همچنین پنل ها و بسیاری از قطعات هم به صورت ماژولار وقابلیت تعویض سریع نیز پیدا کرده اند. سیستم ارتقا یافته قادر به شناسایی اهداف در حداکثر ارتفاع 7 کیلومتری وبرد 100 کیلومتری میباشد به صورت مثال توانایی کشف یک موشک کروز در برد 25 کیلومتری برای ان اعلام شده است این بهبود نتیجه ارتقا رادار و حذف تداخلات و ارتفا نرم افزاری ان میباشد.

با عرض سلام و احترام خدمت تمامی دوستان عزیز و گرامی. این تاپیک از ابتدای نگارش، جزو تاپیک های محبوب من بود که نتیجه سال ها تحقیق و مطالعه درخصوص برهه صد ساله ای از تاریخ چین رو قرار بود در خودش جا بده که متأسفانه بنا به دلایل و مشکلات ناخواسته ای، پشتوانه نگارش آن از بین رفت و در نتیجه تاپیک نیز ناتمام ماند. البته آن اطلاعات خرد خرد جمع آوری شد (البته نه به حجم گذشته). ولی دوری من از سایت محبوب میلیتاری مانع از ادامه نگارش آن شد (که شاید یکی از دلایل آن، تصور بنده بر این امر بود که این مدل مطالب دیگر خواننده ای ندارد.). چندی پیش پا پست یکی از دوستان ارزشمندم مواجه شدم که در گذشته، افتخار آشنایی با ایشان را نداشتم. صحبت هایی که داشتیم، بعلاوه نظرات دوستانی که پس از من در این تاپیک نوشته بودند و از خواندشان محروم بودم، این انگیزه را در من بوجود آورد که ادامه مطلب را خدمت دوستانی که تمایل به خواندنشان دارند تقدیم کنم. پروژه مطالعه مجدد از اوایل این ماه کلید خورد و قولی که دادم این بود که قبل از عید، حداقل یک مطلب درمورد آن نوشته باشم که علی رغم فرصت اندکی که در پایان سال دارم و مشغله های آخر سالی، تمام تلاشم را دارم می کنم که به این قول پایبند باشم. صرفاً خواستم در این پست، از تمامی دوستان بزرگوارم که در این مدت نسبت به حقیر محبت داشته و من را در نوشتن ادامه این مطلب ترغیب نمودند تشکر و قدردانی نمایم. امیدوارم که در ادامه، از دانش و معلومات ارزشمند دوستانم همچون گذشته بهره مند شوم. ---------------------------------------------------------------------------------------------- راستی دیدم که دوست گرامی، جناب YEQ در پست خود، نسخه جدید بازی Total War که به این برهه تاریخی اختصاص دارد را معرفی کرده اند. بد ندیدم که دوستان را با این تیزر از بازی نیز آشنا نمایم. تریلر بازی Total War : Three Kingdoms این تریلر جذاب که به ابتدای وقایع عصر سه پادشاهی و دوران دونگ ژو و لو بو بازمی گردد، با ظهور دونگ ژو آغاز و با نبرد نیروهای ائتلاف در کمپین مقابله با دونگ ژو و دوئل جذاب ژانگ فی و گوان یو با لو بو خاتمه می یابد. در ادامه برای شناخت محیط بازی می توانید این کلیپ را ببینید : گیم پلی بازی Total War : Three Kingdoms این تریلر نیز به نبرد شیاپی (Xiapi) اختصاص دارد که بین ائتلاف سائو سائو و لیو بی از یک سو با لو بو و چن گونگ از سوی دیگر رخ داد که در یکی دو پست آینده، ان شاءالله داستان چگونگی این ائتلاف و نبرد مذکور را (در قسمت دهم و یازدهم) خواهید خواند.

مشکل شما اینه که فکر می کنی جناب روحانی با سابقه ی 40 سال فعالیت در بالاترین سطوح حاکمیتی به همراه دار و دسته اش ، با حاکمیت زاویه ای دارند ... به نقشه ی « 7 روز تا رود راین » بر می گردیم : در این نقشه که استفاده از سلاح هسته ای به صورت گسترده توصیه شده بود ، ولی دو کشور هسته ای فرانسه و انگلیس از نقاطی که بهشون حمله ی هسته ای می شه کنار گذاشته شده اند به دلیل اینکه قابلیت پاسخگویی هسته ای رو به صورت مستقیم داشتند !!! Maps associated with the released plan show nuclear strikes in many NATO states, but exclude both France and the United Kingdom. There are several possibilities for this lack of strikes, the most probable being that both France and the United Kingdom are nuclear weapons states, and as such retain nuclear arsenals that could be employed in retaliation for nuclear strikes against their nations.[2][3][7][5][8] یعنی عملا حتی همون کشورهای اروپایی هم به دو دسته تقیسم می شدند ، کشورهای دارای سلاح هسته ای که از حمله ی اتمی مصون می ماندند و کشورهای بدون سلاح هسته ای که تبدیل به میدان نبرد هسته ای می شدند ... . این نقشه یک نقشه ی کاملا تصویب شده در ارتش سرخ بود و در صورت جنگ اولین نقشه ای بود که به اجرا گذاشته می شد !!! این نقشه و نقشه های مشابه منجر به توافقنامه ی SALT شدند که بعد های به SALT II و STAR و در نهایت به new STAR ختم شده https://en.wikipedia.org/wiki/New_START

انتشار اولین تصویر از پاد جنگ الکترونیک ALQ-249 یا به اختصار NGJ طراحی این پاد در اصل برای جنگنده های EA-18G و F-35 صورت گرفته است البته این احتمال نیز مطرح میباشد که بر روی سایر جنگنده های غربی نیز نصب شود .هدف اصلی این پاد جنگ الکترونیک برعلیه سامانه های دفاع هوایی دشمن میباشد .گزینه هایی چون اس 400 و اچ کیو9 چینی شاید مهمترین اهداف اینده این پاد باشند. این پاد در سال 2022 وارد فاز عملیاتی خواهد شد.همچنین انتشار اطلاعات دروغین و فریب رادارهای دشمن و تحلیل اطلاعات بدون دخالت خلبان و به صورت هوشمند از مهمترین مشخصات این پاد است( کم کردن بار کاری خلبان در هرعملیات از مهمترین ویژگی های جنگنده های نسل اینده میباشد).همچنین مانند گونه های دیگر پادهای امریکایی از تولید کننده مستقل قدرت نیز برخوردار است.به نظر با توسعه روزافزون سامانه های دفاع هوایی در کشورهایی نظیر روسیه و چین وحتی ایران باید شاهد معرفی تجهیزات بیشتری از این نوع باشیم.

در جواب شما فقط میشه گفت که you're living in dreamland ، همین الان تهدیدات اسرائیل که تا 80 کلاهک هسته ای عملیاتی داره به اوجش رسیده جریکو 3 هم برا خوشگلی توسعه ندادن ، واقعا فکر میکنی اگر تهدید نابودی اسرائیل عملی بشه اونا ساکت میمونن و مارو تماشا میکنند شک نکنید که آمریکایی ها هم وارد گود خواهند شد اگر کار به جای باریک بکشه ، توسعه سلاح هسته ای هم جنبه تهاجمی داره هم تدافعی مخصوصا تو حوزه پدافندی شانس مارو برا مقابله با کلاهک های هسته ای حالا mrbm irbm & icbm بالا میبره شما یه نگاه به پروژه a-135 & a-235 روس ها و GBI آمریکایی ها بندازید متوجه منظور بنده خواهید شد در حال حاضر با توجه به بودجه اندک وزارت دفاع ما توان توسعه kinetic warhead نداریم ولی با کلاهک های هسته ای میشه حتی خارج از جو با توجه به fire strength & shockwave که ایجاد میکنه کلاهک هارو منحرف کرد حال جنبه تهاجمی که خودش یه نوع جنگ روانی به حساب میاد به کنار... در ضمن عمده مشکل اقتصادی ما فساد و رانت وگرنه تحریم ها ته تهش 20 درصد اقتصاد مارو دربر میگیره که یجورایی میشه گفت سقف تحریمی ما پر شده چیزی برای از دست دادن نداریم بخوان ازمون بگیرن.

بسم الله.......... اینک آخر الزمان در تاریخ 24 ژانویه سال 2019 میلادی مصادف با 4 بهمن 1397 کلیپ کوتاهی از شکار یک زرهپوش نیروهای وابسته به ائتلاف در یمن منتشر شد. در کمال تعجب مشاهد شده زرهپوش شکار شده چیزی نیست جز تانک تی 34/85 . این تانک متعلق به نیروهای یمنی وابسته به ائتلاف عربی بوده که در استان ضالع منطقه دمت در حالی که در پشت یک خاکریز سنگر گرفته بود توسط شلیک یک موشک ضد زره< احتمالا> منهدم شد . به احتمال زیاد تانکی که هدف قرار داده شده همین باشه . که توسط نیروهای ائتلاف به منطقه دمت استان ضالع در حال انتقال / تصویر برای دو ماه پیش هستش تانک تی 34 از سال 1940 وارد خط تولید شده مدل تی 34/85 از سال 1943 تا 1958 در چرخه تولیدبوده و نزدیک به 49 هزار دستگاه از این مدل تولید شده .ارتش یمن 250 دستگاه تانک تی 34 را دریافت کرده که در حال حاضر تعدادی کمی عملیاتی هستن . فکر کنم این تنها تصاویری ازشکار یک تانک قدیمی توسط موشک ضد زره باشه / تا حالا که من ندیدم کلیپ مربوطه https://www.aparat.com/v/zlv39?vref=recom

ببر آمور برای کره جنوبی دریافت اولین جتهای پنهانکار اف-35 در مارس 2019 سئول : براساس اخبار منتشر شده در روزنامه های کره جنوبی ، نیروی هوایی این کشور به احتمال زیاد نخستین فروند از جنگنده های پنهانکار F-35A سفارش داده شده خود را در مارس2019 از شرکت سازنده ، تحویل خواهد گرفت . به گفته این روزنامه کره ای ، نخستین دو فروند از لایتینینگهای سفارشی تا پایان ماه مارس به کره جنوبی تحویل و پس از اتمام تستهای اولیه ، در آوریل یا مه 2019 بطور کامل عملیاتی خواهند شد . طبق برنامه ریزی های صورت گرفته ، از این پس ، در هر ماه ، دو فروند هواپیما تحویل میشود و در مجموع تا انتهای 2019 ، نیروی هوایی کره جنوبی ، حداقل 10 فروند اف-35عملیاتی را در اختیار خواهد داشت . پیش ازاین ، مقامات ارشد نیروی هوایی این کشور، شش فروند از این جتهای پنهانکار را در پایگاه هوایی لوک ( آریزونا) تحویل گرفته و در حال فراهم نمودن مقدمات لازم به منظور ارسال آنها به کره جنوبی بودند . ناظران نظامی براین اعتقادند که نیروی هوایی کره جنوبی ، برای خرید هر فروند از این جتها نزدیک به 120 میلیارد وون ( چیزی در حدود 112 میلیون دلار ) هزینه نموده اند . در اوایل سال گذشته میلادی ، مقامات نظامی کره ای اعلام نموده بودند که خرید جتهای نسل 5 اف-35 ، یک نقطه عطف در افزایش آمادگی رزمی نیروی هوایی این کشور بحساب می آید و در همین چهارچوب ، انتظار میرود که لایتنینگها ، در کنار ناوگان F-15K و فالکون های کره ای ، تبدیل به یک "تغییر دهنده جریان بازی " در ارتش این کشور شوند . مونتاژ نخستین اف-35 برای کره جنوبی ، در اوایل سال 2018 در خط تولید شرکت لاکهید – مارتین واقع در فورت ورث تگزاس آغاز گردید . اولین گروه از خدمه هوایی و زمینی کره ای نیز در اواخر سال 2017 ، به ایالات متحده اعزام شدند تا آموزش های لازم را دریافت نمایند و پس از اتمام این آموزش ها ، خدمه کره ای ، نخستین پرواز مستقل خود با اف-35 را در ژوییه 2018 به نمایش گذاشتند. پی نوشت : نکته مشترک و جالبی در خصوص ماهیت خریدها در حوزه نیروی هوایی برای همه کشورها وجود دارد ، به تقریب ، همه کارشناسان نظامی معتقدند که نیروی هوایی ، به یک "تغییر دهنده جریان بازی " در نبردها ، تبدیل شده است . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

در تصوير اول ،كادر قرمز سمت چپ دو كشنده كنار هم به لانچرها دقت كنيد... استوانه ايي هستند!!!!! همونطور كه حدس زده ميشد باور تركيبي از سيستمهاي كلد لانچ (استفاده از موشك صياد 4) و هات لانچ (صياد ٣) و البته كه دومي مختص موشك هاي بالستيك و كروز طراحي شده(خاطرتون كه هست رئيس جمهور زمان رونمايي درخواست ازمايش روي موشك بالستيك رو كردند) البته ناگفته نماند كه اينا ديگه قديمي شده از گوشه و كنار حرف از باور بعدي زده ميشه حالا ما كه خيلي خبر نداريم ولي خاطرتون هست كه قبلا ميگفتن از تركيب چند رادار موفق شدند قابليت كشف رادارگريزها رو پيدا كنن؟؟ اين اواخر شنيدين كه گفتن ميخوان برد صياد ٣ رو افزايش بدن؟؟ http://www.irna.ir/fa/News/83133843 صياد ٤ چطور؟؟ فكر نميكنيد با توجه به تجربه ي ذوالفقار،، رسوندن برد صياد ٤ از ٢٠٠ به ٣٠٠ يا بيشتر غير ممكن نيست؟؟ اگر پنج شش سال ديگه نمونه وطني اس ٤٠٠ رو ديدين هيچ تعجب نكنيد،، من هم نميكنم .

در جدیدترین تصاویر ماهواره ای از صنایع شرکت الکترونیک وابسته به وزارت دفاع ایران در شهر شیراز به نظر فعالیت های نسبتا وسیعی از تولید سامانه پدافندهوایی برد بلند باور 373 در جریان میباشد که با توجه به تنوع قسمت های تولید شده و تعداد در دست تولید هر کدام و همچنین مقایسه با تصاویر نمونه های موجود در جهان و تصاویر قبلی منتشرشده از این سیستم در دو سال قیل و همچنین نقش این شرکت در انجام مهمترین برنامه های پدافند موشکی ایران تا حدودی زیادی این فرض را استوار میگرداند. در تصاویر زیر کادر قرمز رنگ به نظر بخش مربوط به لانچر موشکها و کشنده حامل ان است که نشان میدهد بخشی از این قسمت به طور کامل ساخته شده است و بخشی نیز در حال تولید است نکته جالب توجه اینکه درست منطبق بر تصاویر منتشر شده از این سیستم در سالهای قبل و خبرهای رسمی حامل این کشنده بر خلاق دیگر قسمت های حاملی خاص نظامی میباشد که با توجه به تعداد این قسمت در یک گردان کامل و وظیفه حضور و پراکنده شدن ان در نقاط مختلف جغرافیایی کاملا طبیعی به نظر میرسد بر اساس تصاویر از یک لانچر تکمیل شده هر لانچر شامل دو ردیف سه تایی از تیوب های حاوی موشک میباشد که کاملا با تصاویر منتشر شده قبلی منطبق میباشد( در تصاویر 8 لانچر ساخت شده و در حال ساخت دیده میشود ) در تصاویر و در 2 کادر سبزرنگ به نظر بخش رادار کشف و شناسایی سامانه مشاهده میشود که با توجه به تعداد و همچنین جک های بزرگ این سامانه و مقایسه با تصاویر منتشر شده از رادار معراج و کشنده ان به نظر این بخش همان رادار معراج 4 میباشد. در تصاویر با کادر زرد رنگ به نظر رادار کنترل اتش دیده میشود که باتوجه به دو جزیی دیده شدن ان از بالا ( خود رادار و اتاق کنترل رادار) ومقایسه ان با تصاویر منتشر شده قبل بعد احتمال زیاد این قسمت همان رادار کنترل اتش میباشد یک جز پر تعداد دیگر که با کادر ابی رنگ دیده میشود با توجه به شکل و مقایسه ان با سیستم های موجود به نظر بخش کنترل و فرماندهی باشد البته بخش های متفاوت دیگری نیز دیده میشود که میتواند مرتبط به قسمت های مختلف ان مانند واحد مخابرات و یا حامل ذخیره موشک ....باشد. کشنده خاص نظامی حامل موشکهای سامانه رادار معراج 4 رادار کنترل اتش

فعلا که آخرین جواب رو رهبری فرمودند : انعطاف در برابر این دشمن، تیغ او را کُند نخواهد کرد بلکه او را گستاخ‌تر خواهد کرد؛ همان بوش دوم در مقابل انعطاف دولت وقت، اسم محور شرارت را روی او گذاشت. اگر می‌خواهید کاری کنید که دشمنی کم شود، انجام بدهید ولی راهش نرمش و انعطاف نیست.

یکی از مسائلی که درباره اس-300 های کشور شدیدا جای سوال داره اینه که نه در هنگام انتقالش به کشور، نه در دو رزمایشی که این سامانه تست شد و نه در رژه های که این سامانه حضور داشت، اثری از موشک 9m96 مشاهده نشده و با توجه به نقشی که این موشک در دفاع از خود سامانه در برابر حملات دشمن میتونه داشته باشه، مشخص نیست چه برنامه ای برای این حوزه در نظر دارن، در حال حاضر کارآمدترین سامانه کشور برای ایفای نقش در این حوزه سامانه تورام-1 هست که هم تعداد کم این سامانه در کشور و هم متفاوت بودن یگان بکار گیرنده، این سامانه رو نمیشه به عنوان مدافع اس300 در نظر داشت، میمونه سامانه هایی مثل یازهرا-3 و توپهای مصباح که هر دوی این موارد بدلیل کم بودن تعداد موشکهای آماده به شلیک در یازهرا-3 و نواخت تیر پایین و طراحی نامناسب در زمینه خشاب گذاری در مصباح، عملا با ایده آلها برای حفاظت از موقعیتی با اهمیت بالا مثل یک سایت اس-300 فاصله دارن و در اینجاست که نیاز به داشتن یک سامانه پدافندی تخصصی ارتفاع پست مطابق با استانداردهای روز شدیدا احساس میشه

بسمه تعالی شانه          برنامه پهپادی چین در زمینه ی پهپاد های " بادپ "  HALE       - تا به حال می دونیم که چین  سه تا پهپاد بادپ ( سرواژه  بلند اوج دور پرواز ) برابر HALE ( سرواژه ی  High-Altitude Long Endurance ) رو در دست توسعه داره ...     1. اژدهای اوج گیرنده  Soar Dragon : طراحی صنایع  Chengdu و ساخت صنایع  Guizhou ؛  این پهپاد بزرگرین پهپاد چینی هاست و از نوعی پیکر بندی نامعمول بهره میبره . متاسفانه تاپیکی در مورد این پهپاد در انجمن نداریم .  محل قرارگیری آنتن SATCOM و ورودی هوای موتور، تاحدودی  شبیه به گلوبال هاوک  بوده ولی سکان عمودی مجموعه ی دم   آن ،  تکی وعمودی است. نکته ی این پهپاد ، استفاده از طرح "   بال دوگانه ی  متصل "  joined, tandem wing   هست که  در آن بال جلویی   رو به عقب بوده و سکان عمودی از مجموعه ی دم امتداد یافته تا به بال جلویی متصل شده . گفته شده این طرح  باعث افزایش چشمگیر نسبت نیروی برا به پسا و در نتیجه افزایش محموله قابل حمل، افزایش برد پروازی و بهبود کیفیت پروازی در ارتفاع بالا میشود . پیشران هم یک عدد   WP-13 turbojet ساخت صنایع Guizhou هست . که در واقع مهندسی معکوس موتور Tumansky R-13 شوروی هست .       طرح اولیه دماغه ی کشیده تری داشت ولی در طرح های ساخته شده دماغه پخ تر و به نمونه ی آمریکایی نزدیک تر شد .   طراحی اولیه :     نمونه ی ساخته شده ی اولیه :   ابعاد و اندازه ها هنوز به طور رسمی منتشر نشده ولی اندازه های موجود در اینترنت خبر از فاصله ی موجود بین این پهپاد و گلوبال هاوک میدهند  : در مورد مدل اولیه گفته میشد که طول سوردراگون 14.3 متر با دهانه بال 25 متر  و با ویژگی های پیش گفته به برد پروازی 7000 کیلومتر و سقف پرواز 18000 متر دست می یابد. سرعت پیمایشی آن 750 کیلومتر بر ساعت، جرم محموله قابل حمل آن 650 و جرم خود پرنده حدود 7500 کیلوگرم عنوان شده است.       به تازگی تصاویری از نمونه ی جدید این پهپاد که اصلاحاتی را در نحوه ی اتصال دو بال پذیرفته بودو  در محل اتصال دوبال چیزی شبیه به مخزن سوخت خارجی  دیده میشد و همچنین در مجموعه ی دم ، از دو سکان V شکل به جای یک سکان عمودی بهره میبرد ،  منتشر شد . در این طرح جدید دماغه بازهم پخ تر و بسیار شبیه به گلوبال هاوک شده است . شکل خروجی موتور هم تغییراتی داشته است .              2 . بال آسمانی : Sky Wing III ساخت صنایع Chengdu  . نمونه ی کوچکتر گوبال هاوک هست و بسیار شبیه اون هست و برای اولین بار ، ماکت آن در نمایشگاهی در 2008 دیده شد . طول هواپیما حدود 9 متر و فاصله ی بال تا بال حدود 19 متر هست . برخی منابع به اشتباه اون رو xionlong نامیدند در حالی که ژیانگ لونگ نام چینی پهپاد قبلی ( soar dragon ) هست . همچنین ارتفاع پروازی این پهپاد بیش از 15000 متر هست . برخی منابع ادعا کرده اند این هواپیما در 2009 اولین پرواز آزمایش موفق رو داشته .                  تصویر رو به صورت بزرگ ملاحظه بفرمایید :       به تصویر بزرگ دقت کنید . درون آشیانه دو فروند skywing 3 و یک فروند soar drago دیده میشوند :         3.  BZK-005 : طراحی دانشگاه علوم هوا فضای پکن و ساخت صنایع HARBIN ، این هواپیما مانند فطرس و ایتان ، از پیکر بندی twin boom یا  " دم  دومیله ای "  استفاده میکنه . اندازه ها و ویژگی های این پهپاد منتشر نشده ولی از روی برخی تصاویر منتشر شده میشود فهمید که از فطرس بزرگتر و اندکی از ایتان کوچکتر هست .  دهانه ی بال تا بال بیش از 20 متر برآورد میشه ... طراحی این پهپاد از هردو نمونه ی دیگه ( فطرس و ایتان ) زیباتر و چشم نواز تر هست و بالها برخلاف دونمونه ی دیگه ؛  زاویه دار،  رو جلو و نسبتا پهن هستند . برخی منابع ادعا کرده اند این هواپیما ، قابلیت هایی هم در زمینه ی رادار گریزی داره .   دوفروند در تصویر مشخص هستند :       تصویر رو به صورت بزرگ ببینید :                 انشاءالله مطالب بیشتر به مرور قرار خواهد گرفت .  کماکان هرگونه کپی برداری آزاد .

           

چند نکته: 1:مطالب زیر تنها حاصل حدسیات نویسنده بر اساس اطلاعات کنونی وی است و هیچ دلیلی بر درست بودن قطعی آنها وجود ندارد. 2:بخشی از مطالب زیر بر اساس محاسبات نویسنده نوشته شده است. این محاسبات دقیق نیستند و فقط قرار است دیدی کلی نسبت به موضوع مورد نظر به خواننده بدهند. از کسانی که توانایی انجام دقیق چنین محاسباتی را دارند تقاضا میشود در صورت امکان در همین مقاله نظرات خود را در این مورد بنویسند. 3:در این مقاله سعی شده توانایی ایران در ساخت چنین سامانه ای بر اساس اطلاعات نسبتا قطعی بحث شود. برای مثال ممکن است ایران برد موشک هاوک را با تغییر سوخت دو برابر کرده باشد. در درستی این موضوع جای شک و تردید بسیاری است و بنابراین نویسنده این احتمال را بررسی نمیکند که ممکن است ایران موشک جدید را با استفاده از همین سوخت بسازد. 4:نویسنده در این مقاله سعی داشته که طوری احتمالات را بررسی کند که احتمال دست کم گرفته شدن توان ایران باشد. ولی احتمال دست بالا گرفته شدن آن نباشد. بنابر این احتمال آن که توان سامانه ی باور کمتر از توان سامانه های احتمالی که قرار است در این جا در مورد آن ها بحث شود، بسیار کم باشد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Bavar.png[/img] [size=18][color=red][b]بررسی توان ایران در ساخت سیستم دفاع هوایی موشکی مانند اس 300[/b][/color][/size] به قول مسئولان ایرانی از زمانی که ایرانی ها داشتند در روسیه آمورش کار با اس 300 را میدیدند و روس ها شروع به سر باز زدن از تحویل سامانه ها به ایران کردند، دستور ساخت سامانه ی مشابهی توسط مقام معظم رهبری صادر شد. این سامانه که به تازگی نام آن ،باور 373، منتشر شده قرار است جای اس 300 را که روسیه از دادن آن به ایان خودداری کرد بگیرد. بررسی توان ایران در ساخت چنین سیستمی می تواند دیدی کلی نسبت به آن چیزی که قرار است در چند سال آینده رونمایی شود را به خوانندگان این مطلب بدهد. البته ممکن است سامانه ی جدید به طور کلی با آن چه ای جا انتظار می رود فرق داشته باشد. برای شروع بهتر است در مورد خود سامانه ی اس 300 توضیح کوتاهی بدهیم. این سامانه ی ساخت روسیه قادر به مقابله با هواپیما ها و موشک های بالستیک دشمن است و در مدل های مختلف با توانایی های مختلف عرضه می شود. با وجود این که تا کنون از اس 300 در جنگ واقعی استفاده نشده، کارشناسان غربی آن را یکی از خطرناک ترین سیستم های پدافند هوایی جهان به شمار می آورند. ایران نیز به علت ضعف نیروی هوایی نیاز به داشتن چنین سامانه ی پدافندی را احساس می کند تا بتواند در مقابل حملات احتمالی از خود محافظت کند. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/119951844.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_119951844.jpg[/img][/url] به طور کلی خلاصه ای از خصوصیاتی که یک سامانه باید داشته باشد تا بتواند کاری که اس 300 انجام میدهد را انجام دهد به شرح زیر است: 1:برد بلند:موشک ها و رادار ها باید بیش از 100 کیلومتر (برد موشک ضد رادار هارم) باشد تا بتوانند قبل از شلیک هارم، با جنگنده ی متخاصم مقابله کنند. 2:سیستم های الکترونیکی پیشرفته: سیستم های الکترونیکی این سامانه باید به حدی مدرن باشند که در مقابل جنگ الکترونی دشمن مقاومت کنند. 3:موشک مانور پذیر:موشک های این سامانه باید مانور پذیری قابل قبولی داشته باشند تا بتوانند پا په پای هدف مانور بدهند. مانور پذیری بیشتر از 15 جی برای چنین سامانه ی مورد نیاز است. 4:موشک سریع:سرعت موشک باید به حدی باشد که بتواند به هواپیما برسد و همچنین به آن فرصت رسیدن به برد مطمئن برای شلیک موشک های ضد رادار (مانند هارم) را ندهد. 5:متحرک بودن:قابلت تحرک یکی از مهمترین قابلیت هایی است که در سیستم های پدافندی مدرن دیده می شود. سامانه های ثابت نه تنها نمیتوانند با موشک های ضد رادار مقابله کنند، بلکه موشک های کروز هم می توانند به راحتی سایت پرتاب را نابود کنند. ما در این جا ابتدا به بحث توانایی ایران در ساخت موشکی برای این سامانه را بررسی میکنیم. [b]ساخت موشک[/b] الحمدلله کشور ما در زمینه ی ساخت موشک یکی از برترین های دنیاست. کشور های کمی هستند که توان ایران را در این زمینه داشته باشند. به دلیل ساده تر بودن کار با موشک های سوخت جامد برای استفاده در پدافند هوایی، و منسوخ شدن موشک های سوخت مایع در این زمینه، به احتمال زیاد موشک سامانه ی باور از نوع سوخت جامد خواهد بود. در ایران از قدیم چندین موشک سوخت جامد ساخته می شده. از جمله ی آنها سری نازعات و زلزال است. یکی از مهمترین دستاورد های ساخت این موشک ها نه خود آنها (که بسیار نادقیق اند)، بلکه موتور آنهاست. ایران می تواند از موتور این سری از موشک ها عینا برای ساخت سامانه ی باور استفاده کند و با این کار هزینه ی تحقیقات و تولید را کم نماید. البته شکی نیست که ایران می تواند با ارتقای این موتور ها و افزایش تکنولوژی آنها با استفاده از دانشی که بعد از ساخت آنها به دست آورده (برای مثال زلزال و نازعات احتمالا در اواخر سال های جنگ ساخته شده اند و ایران از آن زمان تا کنون پیشرفت زیادی کرده) توان آنها را افزایش دهد. ولی به علت نامشخص بودن میزان توان ایران در این زمینه ترجیح می دهم در این مورد بحثی نکنم. بنابراین فعلا تنها در مورد استفاده ی مستقیم از موتور موشک های قبلی بحث می کنیم. اما مسئله ی مهم این است که اگر ایران یکی از موشک های زمین به زمین خود مانند زالزال را به موشک ضد هوایی تبدیل کند، چه تغییراتی باید روی آن اعمال کند و قابلیت های موشک چه می شود؟ 1:برد موشک پس از تبدیل کمتر از نصف برد موشک قبل از آن خواهد بود. چرا که در حالت عادی موشک های زمین به زمین تا نصفه ی زمین تمام سوخت خود را مصرف میکنند و پس از آن فقط مرحله ی سقوط آزاد را داریم. قابلیت های موشک های ضد هوایی پس از اتمام سوخت بسیار کم است. پس برد موثر موشک در این حالت تقریبا نصف برد قبلی می باشد که تا زمانی است که موشک هنوز دارای سوخت است و موتور کار میکند. بحث تغییر مسیر های هنگام پرواز نیز مطرح است. چون هواپیمای دشمن قاعدتا یک جا ثابت نیست. این تغییر مسیر ها نیز باعث تلف شدن انرژی و در نتیجه کاهش برد می شوند. از این دو نتیجه گیری می شود که برد موشک زمین به هوا کمتر از نصف برد همان موشک از نوع زمین به زمین است. این مطلب به طور شماتیک در شکل مقابل به نمایش در آمده. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Diagram1.PNG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Diagram1.PNG[/img][/url] :برای این که موشک بتواند به سمت هدف حرکت کند مطمئنا نیاز به راهی برای تغییر مسیر خودش دارد. این کار میتواند به وسیله ی تغییر مسیر گاز های خروجی به وسیله ی جت وین صورت بگیرد. اما این روش بسیار هزینه بر است و توانایی ایران در ساخت جت وین ها قطعی نیست. اما راه دوم که مختص موشک های زمین به هوا است استفاده از بالچه های متحرک است. این روش که در اکثر موشک های ضد هوایی استفاده میشود به نسبت ارزان است و ایران نیز تجربه ی کار با آنها را به علت کار با موشک هاوک داراست. برای همین در تصاویری که من از موشک های مورد بحث این جا ایجاد می کنم از بال هایی شبیه بال های موشک شاهین (هاوک) روی آن ها استفاده می کنم. خوشبختانه راهی نسبتا دقیق برای محاسبه ی تغییر برد موشک های زمین به زمین در صورتی که به موشک زمین به هوا تبدیل شوند وجود دارد. من سعی کردم مطلبی در این زمینه در اینترنت پیدا کنم که متاسفانه به نتیجه ای نرسیدم. ولی نکته ای که به ذهنم آمد این بود که به دنبال موشک هایی بگردم که در دو نمونه ی زمین به زمین و زمین به هوا وجود دارند. تنها موشک هایی که با این خاصیت پیدا کردم موشک استاندارد (که میتواند به عنوان موشک ضد کشتی هم استفاده شود) و موشک سام 2 روسی بود. برد موشک استاندارد زمانی که برای عملیات ضد کشتی مورد استفاده قرار میگیرد در دسترس من نبود. ولی مشخصات موشک سام 2 و نمونه های زمین به زمین آن در اینترنت موجود است. برد نهایی موشک صیاد (نمونه ی ایرانی سام 2) در نمونه ی زمین هوا 60 کیلومتر و برد نمونه ی زمین به زمین آن یعنی تندر 69، 150 کیلومتر است. گرچه ممکن است این روش درست نباشد (که احتمالا نیست)، مجبوریم به علت نبود اطلاعات دیگر هنگام محاسبه از همین نسبت ها استفاده کنیم و برد موشک زمین به هوای تولید شده از موشک زمین به زمین را 60/150 یعنی 0.4 برد اولیه ی آن در نظر بگیریم. حال به سراغ حدس زدن در مورد خود موشک ها میرویم. در این جا من برای سهولت موشک ها را به ترتیب باور 1، باور 2 و ... مینامم. این نامگذاری هیچ ارتباطی با نام موشک های سامانه ی باور ندارد. [b]باور 1[/b] باور 1 را بر پایه ی موشک نازعات 6 در نظر میگیریم. میخ واهیم بدانیم در صورتی که ایران با استفاده از موتور موشک نازعات 6 اقدام به ساخت موشک پدافند هوایی کند، نتیجه ی حاصل چه خصوصاتی خواهد داشت؟ خوشبختانه مشخصات موشک نازعات در سایت صادرات تسلیحات ایران (مدلکس) موجود است. با هم نگاهی به آنهایی که برای ما مهم اند می اندازیم. نام موشک:نازعات 6 طول: 6290 میلیمتر قطر:354 میلیمتر وزن کلاهک:130 کیلوگرم وزن موشک:960 کیلوگرم *(نکته: معلوم نیست منظور از وزن موشک وزن آن با احتساب کلاهک باشد یا بدون آن. به نظر میرسد مورد اول درست تر است. اما ممکن است مورد دوم نیز درست باشد) حداکثر برد:100 کیلومتر موشکی که بر پایه ی موشک نازعات 6 ساخته شود از موشک اس 300 کوچکتر است(طول اس 300 حدود 7 متر و قطرش 453 میلیمتر است) و با این وضعیت احتمالا 0.4*100 کیلومتر برد خواهد داشت که می شود 40 کیلومتر. این میزان برد تقریبا هم اندازه ی برد موشک هاوک است که از موشک نازعات قدری کوتاه تر و قدرتی قطور تر است. بنابراین به هیچ وجه نیازی به ساخت چنین موشکی نیست. البته با توجه به فیلم های برخاست موشک نازعات و هاوک باید گفت که موشک نازعات بسیار سریع تر است و میتواند جایگزینی برای هاوک باشد (که سرعت کمتری دارد). اما به نظر نویسنده ارتقای موشک هاوک به صرفه تر از ساخت موشکی کاملا جدید از روی نازعات 6 است. تصویر زیر موشک باور 1 را کنار موشک اس 300 نشان میدهد. [b]باور 2[/b] مانند باور 1، باور 2 نیز بر پایه ی موشک نازعات است. اما این دفعه نازعات 10. خصوصیات این موشک را در زیر میبینیم: نام موشک:نازعات 10 طول: 8020 میلیمتر قطر: 457 میلیمتر وزن کلاهک:230 کیلوگرم وزن موشک:1830 کیلوگرم حداکثر برد:130 کیلومتر موشکی بر پایه ی نازعات 10 از نظر قطر تقریبا هم اندازه ی اس 300 و ازنظر ارتفاع حدود 1 متر بزرگتر خواهد بود. برد باور 2 را حساب می کنیم: 130*0.4 که میشود 52 کیلومتر. خوب. برد باور 2 تنها از برد اولین نسخه ی اس 300 که 48 کیلومتر بود بیشتر است. از آن جایی که باور 2 کمی از اس 300 بزرگتر است آن 4 کیلومتر هم توجیه می شود. البته باید در نظر داشت که کلاهک نازعات 10 100 کیلوگرم از کلاهک اس 300 سنگین تر است. برای نابودی یک هواپیما نیازی به کلاهک های خیلی سنگین نیست (چون همان طور که همه میدانیم هواپیما بسیار آسیب پذیر است) به علت کمبود اطلاعات نمیتوان نظر قطعی در مورد افزایش برد داد. ولی به نظر من شاید بتوان برد موشک را با کاهش وزن کلاهک حدود 8-10 کیلومتر افزایش داد (البته این نظر شخصی من است و جنبه ی علمی ندارد) . به هر حال این موشک با وجود آن که از باور 1 قابلیت بیشتری دارد باز هم نمیتواند حتی نزدیک به اس 300 های جدید عمل کند. این موضوع تفاوت کشوری که 60 سال است موشک می سازد را با کشوری که تنها 24 سال است که به این کار پرداخته نشان می دهد. البته هیچ شکی نیست که ایران میتواند با ارتقای موتور موشک نازعات، برد آن را افزایش دهد. اما احتمالا باز هم نمی تواند برد باور 2 را به 100 کیلومتر برساند. دقت کنید که موشک نازعات تقریبا هم اندازه ی موشک اس 300 است. با این وضعیت اگر می خواهیم به برد های بیشتر دست پیدا کنیم باید به روش چینی ها عمل کنیم. چینی ها ابتدا برای سامانه ی HQ-9 خود موشکی با ابعاد به مراتب بیشتر از موشک های اس 300 ساختند. تکنولوژی موشکی آنها در آن زمان تقریبا مانند تکنولوژی موشکی سوخت جامد ایران در زمان حال بود. این به این معنیست که ایران می تواند به فکر موشک های بزرگتری باشد که بردی معادل موشک های جدید اس 300 دارند. پس بهتر است نازعات را رها کرده و به بررسی موشک زلزال بپردازیم. متاسفانه اطلاعات دقیقی در مورد موشک های زلزال 1 و 2 وجود ندارد. سایت گلوبال اعداد و ارقامی ارائه میکند ولی این سایت اصلا قابل اطمینان نیست و همچنین اعداد و ارقام گلوبال در مورد موشک های نازعات، زلزال 3، زلزال 3 بی و فاتح 110 با مشخصات آن ها در سایت مدلکس به طور کلی متفاوت اند. برای مثال موشک نازعات 10 موشکی با برد 150 کیلومتر معرفی ولی برد موشک زلزال 1 120 کیلومتر اعلام شده است. بنابراین من مانند مقاله ی "نگاهی بر توانایی موشکی سوخت جامد ایران" این موشک ها را بررسی نمی کنم. پس ما از موشک زلزال 3 شروع می کنیم: [b]باور 3[/b] اگر زلزال 3 را به یک موشک زمین به هوا تبدیل کنیم چه می شود؟ پاسخ احتمالا این جاست. ولی اول بهتر است مشخصات زلزال 3 را بررسی کنیم: نام موشک:زلزال 3 طول: 9600 میلیمتر قطر: 616 میلیمتر وزن کلاهک:900 کیلوگرم وزن موشک: 3870 کیلوگرم حداکثر برد:200 کیلومتر اگر 0.4 برد را حساب کنیم به عدد 80 کیلومتر می رسیم. خوب این خیلی امید وار کننده است. مخصوصا این که میدانیم ایران می تواند موشک را ارتقا دهد. ولی به دلیلی در مورد وزن کلاهک زلزال 3 بحث نمیکنم و یکراست به سراغ موشک زلزال 3 بی میروم. [b]باور 4[/b] تا این جا هر بار ما با موشکی با موتوری متفاوت با موتور موشک های قبلی طرف بودیم. وقتش است که با موشکی آشنا شویم که موتور آن موتور موشک زلزال 3 است. ولی خصوصیات آن نه. مشخصات زلزال 3 بی را می خوانیم: نام موشک:زلزال 3 بی طول: 9000 میلیمتر قطر: 616 میلیمتر وزن کلاهک:600 کیلوگرم وزن موشک: 3600 کیلوگرم حداکثر برد:250 کیلومتر فکر کنم همه متوجه تفاوت اصلی این موشک با موشک زلزال 3 شدند. بله. وزن کلاهک به جای 900 کیلوگرم، 600 کیلوگرم است و برد آن 250 کیلومتر شده. اگر حساب کنیم میبینیم که برد موشک باور 4 ،100 کیلومتر است. به نظر می رسد بلاخره به نتیجه رسیده ایم. محاسبه ی اسن که اگر کلاهک 200 کیلوگرم باشد برد چه تغییری میکند کار ساده ای نیست. ولی با یک تقریب مطمئن میتوان گفت شاید حدود 20 کیلومتر به برد موشک زمین به هوای حاصل اضافه شود. یعنی 120 کیلومتر. خدا را شکر بلاخره به یک موشک رسیدیم که حداقل برد خوبی داشته باشد. این را هم مد نظر داشته باشید که ایران توانایی ارتقای برد را دارد. ولی باز هم 120 کیلومتر برای مقابله با تحدیدی که با آن مواجهیم کافی نیست. وقتی کاری که چینی ها برای ساخت اچ کیو 9 انجام میدادند را بررسی میکردم به مطلب جالبی رسیدم. آن ها ابتدا موشکی دو مرحله ای که قطر مرحله ی اول 700 میلیمتر و قطر مرحله ی دوم 450 میلیمتر بود ساخته بودند. ایران با ساخت موشک های صیاد، سجیل و سفیر نشان داده که می تواند موشک های چند مرحله ای بسازد. به این نتیجه رسیدم که شاید بهتر باشد این احتمال که ایران چنین کاری برای ساخت باور 375 انجام دهد را در نظر بگیرم. از این جا به بعد بیشتر از حدس و گمان استفاده شده. بنابراین ممکن است اعداد و ارقامی که ارائه میکنم بسیار دور از واقعیت باشند. [b]باور 5[/b] اگر بخواهیم موشکی دو مرحله ای مانند آن چه که گفته شد بسازید چه کار می کنید؟ اولین ایده ای که به ذهن من یکی رسید سوار کردن نازعات 10 روی زلزال 3 بود. برای این که تاثیر افزایش وزن را روی برد موشک ببینم از جدول و نمودار زیر استفاده کردم. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Chart.PNG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Chart.PNG[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Chart2.PNG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Chart2.PNG[/img][/url] طرز محاسبه ی من به این صورت بود که ابتدا تفاوت وزن زلزال 3 و زلزال 3 بی را کلا بر اثر تفاوت وزن کلاهک ها در نظر گرفتم. طول * قطر * قطر را ضریبی از انرژی ذخیره شده در موشک در نظر گرفتم. برد * وزن موشک را هم انرژی مصرفی. باید طوری بین انرژی مصرفی و انرژی موشک رابطه برقرار می کردم. برای همین دومین مقدار را بر اولی تقسیم کردم. این میزان برای موشک زلزال 3 بی که کلاهک سبکتری داشت بیشتر از موشک زلزال 3 عادی بود. پس اگر ما کلاهک موشک زلزال 3 عادی را با خود موشک نازعات 10 (به عبارتی دیگر، موشک باور 3) عوض کنیم، عدد به دست آمده باید کمتر از ااین عدد برای زلزال 3 باشد. (ستون دوم از سمت راست را در جدول ببینید). بعد از چند باز سعی و خطا به عدد 115 کیلومتر برد (در حالت زمین به زمین) رسیدم. این عدد برابر 46 کیلومتر زمین به هواست. باید این را در نظر داشت که روش من برای محاسبه ی 115 کیلومتر بسیار نادقیق بود و من سعی کردم حداقل برد را محاسبه کنم. برد در مرحله ی آخر می تواند تا 140 کیلومتر هم پیش برود که مقادل 56 کیلومتر زمنی به هواست. اما در این زمان مرحله ی اول موشک نازعات 10 را به ارتفاع خوبی رسانده است. بنابراین دیگر برد موشک نازعات 10 48 کیلومتر نخواهد بود. بلکه مقدار کمی کمتر از 130 کیلومتر اولیه ی خود خواهد بود. برای این که به قولی کار از محکم کاری عیب نکند این برد را بین 100 تا 120 کیلومتر در نظر میگیریم. نتیجه این که برد موشک حاصل در بدترین حالت 100+46 کیلومتر و در بهترین حالت 120+56 کیلومتر می شود. یعنی برد موشک ما بین 146 تا 176 کیلومر خواهد بود. در صورتی که کلاهک نازعات 10 (مرحله ی دوم) را به 130 کیلوگرم کاهش دهیم و آن 10 کیلومرت را نیز به برد اضافه کنیم، این بازه به 146 تا 186 کیلومتر تغییر می کند.نکته ی مهم این که 10 کیلومتر در حالت زمین به هوا بود. نه زمین به زمین. یعنی در حالت ها به هوا احتمالا حدود 20-25 کیلومتر اضافه می شود. بنابر این بازه ی نهایی را می توان به این صورت در نظر گرفت: 146-201 کیلومتر رسیدن به این برد با موشکی به طول تقریبا 16 متر (کلاهک زلزال رو 1 متر در نظر گرفتم و نازعات هم 8 متره) امکانپذیر است. خوب شد. نه؟ البته من بعد از محاسبه ی این برد به این فکر افتادم که برد موشکی را حساب کنم که از نازعات 6 برای مرحله ی دوم استفاده میکند. چرا؟ برای این که وزن نازعات 6 تقریبا همون 900 کیلوگرم وزن کلاهک زلزال است. به این معنی که عددی که به دست می آوریم دقیق تر خواهد بود. [b]باور 6[/b] ببینیم بعد از استفاده از نازعات 6 به چه بردی میرسیم. وزن نازعات 6، 960 کیلوگرم است و فقط کمی از وزن کلاهک زلزال 3 سنگین تر است. من برای اطمینان برد نهایی زمین به زمین چنین موشکی رو 180 کیلومتر در نظر گرفتم. که میشود 72 کیلومتر زمین به هوا. حالا 80-90 کیلومتر نازعات 6 حرکت میکنه. بنابراین برد آخر بین این دو عدد خواهد بود: 152-170 دقت کنید که بازه ی ما کوچک تر است. طول موشک این دفعه 14 متر است که خود یک نقطه ی قوت محسوب می شود. فعلا که به نظر میرسد مشکل موشک حل شده باشد. ولی من نظر دیگری دارم. طول 16 متر خیلی زیاد است. بهتر است که فکری به حال آن شود. موشک قدر 110 احتمالا همین قدر طول دارد و حمل آن سخت است. وقتی به تلاش چینی ها برای ساخت اچ کیو 9 فکر میکردم به یک نکته ای دقیق شدم. مرحله ی اول 700 میلیمتر قطر دارد. چرا که نه؟ چرا مثل قبل که موشک نازعات و زلزال را مرتب بزرگ میکردیم، باز هم این کار را نکنیم؟ قطر موشک را به 700 میلیمتر میرسانیم. مشکل دو مرحله ای بودن هم حل می شود. باور 7[b] [/b]اول من مشخصات موشک خیالی زلزال 4 را که مثلا نسل بعدی خانوده ی زلزال است می نویسم. بیشتر مشخصات با استفاده از دنباله ها به دست آمده اند. نام: زلزال 4 طول:11280 میلیمتر قطر:700 میلیمتر وزن کلاهک:1500 کیلوگرم وزن کل: 5300 کیلوگرم برد:طبق جدول و نمودار محاسبه شده. 300 کیلومتر برد زمین به هوای این موشک میشود 120 کیلومتر. با کاهش وزن کلاهک به 200-300 کیلوگرم شاید به 160 کیلومتر هم برسد. این موشک به علت یک مرحله ای بودن ارزان است، طولش هم نسبتا خوب می باشد. تنها مشکلش این است که باید موتور آن طراحی مجدد و تولید بشود که زمان میبرد. اما حالا که در مورد چنین موشکی بحث کردیم، چرا مانند قبل نمونه ی دو مرحله ای آن را نسازیم؟ [b]باور 8[/b] اگر موشک نازعات 10 را به عنوان مرحله ی دوم زلزال 4 در نظر بگیریم به چه چیزی میرسیم؟ من مانند روش قبل از طریق جدول و نمودار عمل کردم. برد نهایی مرحله ی اول 200 کیلومتر محاسبه شده که در حالت زمین به هوا می شود 80 کیلومتر. مانند قبل برد میتواند تا 90 کیلومتر هم افزایش داشته باشد. اگر مانند قبل برد موشک نازعات را حساب کنبم برد موشک باور 8 چیزی بین این دو عدد میشود. 180-250 کیلومتر. موشکی با چنین بردی نه تنها میتواند با هواپیما های دشمن مقابله کند، بلکه می تواند تا حدی جلوی موشک های بالستیک را هم بگیرد. لازم به ذکر است که سرعت موشک های نازعات و زلزال بالاست. بنابراین موشک هایی که در بالا گفته شدند از نظر سرعت مشکلی ندارند. این که قدرت مانورپذیریشان بالا باشد بستگی به طراحی آن ها دارد. به نظر من ایران توانایی طراحی موشکی با قدرت مانور پذیری بالا را دارد. حال میخواهم در مورد موشکی با کاربری متفاوت بحث کنم. همه ی ما احتمالا ناوچه جماران را می شناسیم. یکی از نقاظ ضعف این ناو، پدافند هوایی آن است. گر چه ایران توان ساخت موشک اچ کیو 7 چینی (که خود کپی کرواتل فرانسوی است) را با نام شهاب ثاقب دارد، ولی منابعی خبر از مشکل در تولید پرتابگر آن می دهند (البته صحت این مطلب هنوز معلوم نیست). به علاوه، برد این سامانه بسیار کم است (حدود 15 کیلومتر در جدید ترین مدل چینی. مدل ایرانی شاید تنها 10 کیلومتر برد داشته باشد). سرعت آن نیز برای انهدام موشک های ضد کشتی جدید کافی نیست. شاید بهتر است ایران یک موشک کوچک نیز برای دفاع از ناوچه ی ولایت (موج 2) و حتی مقابله با موشک های کروز سطح به سطح زمینی بسازد. برای همین با وجود این که این مقاله در باره ی ساخت موشکی هماند اس 300 است، استثنائا در باره ی ساخت موشکی کوچک مانند شهاب ثاقب نیز بحث می کنیم. [b]باور 9[/b] برای حدس قابلیت های باور 9 از مشخصات موشک های دیگر موجود در دنیا نیز کمک میگیریم. من برای این موشک 3 حالت مختلف در نظر گرفتم. مشخصات آنها در جدول زیر مشاهده می شود. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Chart3.PNG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Chart3.PNG[/img][/url] این موشک ها به اندازه ی کافی کوچک هستند تا بتوانند روی کشتی ها نصب شوند. به غیر از این برد آن ها به ترتیب 24، 14 و 20 کیلومتر است. البته نکته ی مهم این است که معلوم نیست موشک نازعات بیش از این قابلیت کوچک شدن را داشته باشد یا نه. اما با این وضعیت اگر موشک باور 9 ساخته شود نه تنها می تواند به عنوان موشک دفاع نقطه ای کشتی ها مورد استفاده قرار گیرد، بلکه می تواند محافظ سایت های پدافند زمینی ایران نیز باشد. اگر برای ساخت این موشک از روش مهندسی معکوس روی موشک تور ام 1 استفاده شود و تکنولوژی قسمت های حساس مانند رادار و سیستم های الکترونیکی به دست ایران بیفتد، باور 9 میتواند به عنوان جایگزینی برای تور ام 1 در نظر گرفته شود. البته باید دید ایران واقعا می خواهد چنین موشکی بسازد یا نه. حال که بحث موشک ها به اتمام رسید، به بحث لانچر و متحرک سازی میپردازیم. [b]لانچر متحرک[/b] تفاوت سامانه های پدافندی قدیمی مانند سام 2، سام 5، هاوک و ... با سامانه های پیشرفته مانند اس 300، اچ کیو 9، تور ام 1 و ... تنها در سیستم های الکترونیکی یا قدرت موشک آنها نیست. قابلیت تحرک به علت افزایش بقاپذیری یک سامانه ی پدافندی بسیار موثر است. امروزه موشک های ضد رادار از برد زیاد و با استفاده از حافظه ی رایانه ای خود به راحتی یک رادار پدافندی ثابت را منهدم میکنند و موشک های کروز عادی مانند توماهاوک می توانند هر لانچر ثابتی را نابود کنند. دلیل این که صرب ها توانستند نیروهای زمینیشان را تا حد زیادی از گزند جنگنده های ناتو در امان نگاه دارند فقط استفاده ی درست از هدف های دیکوی نبود و خاصیت تحرک سامانه های پدافندی آنها در این زمینه بسیار موثر عمل کرد. همچنین دلیل شکست پدافند های عراق و لیبی از امریکا و ناتو، لانچر های ثابت موشک و استفاده نکردن از خاصیت تحرک بقیه ی سامانه های ضد هوایی آن ها بود. در این که ایران توانایی ساخت یک لانچر متحرک موشک های ضد هوایی را دارد هیچ شکی نیست. همان طور که در ادامه به بررسی این توانایی خواهیم پرداخت. اما متاسفانه تا به حال شاهد انجام تغییرات گسترده در این زمینه نبوده ایم و تنها وعده های مسئولان در این زمینه شنیده شده است. گرچه ساخت لانچر متحرک به راحتی نصب لانچر ثابت موشک روی یک کامیون نیست، اما این کار دیگر به اندازه ی ساخت لانچر موشک های بالستیک میان برد مانند شهاب 3 سخت نیست. مهمترین قسمت یک لانچر متحرک، کامیون کشنده ی آن است که نیروی لازم را برای حرکت تامین می کند. کشنده های خوب موجود در ایران که می توانند برای این کار مورد استفاده قرار بگیرند عبارت اند از: 1:کشنده ی بنز 1843 LS/3600 با قدرت موتور 428 اسب بخار. ساخت شرکت ایرانخودرو دیزل. از این کشنده در لانچر شهاب 3 نیز استفاده شده. 2:کشنده ی ولوو FH440 شش چرخه. با قدرت موتور 440 اسب بخار. این کشنده در شرکت سایپا دیزل تولید می شود. 3:ساخت یک کشنده بر پایه ی یکی از این دو در وزارت دفاع. این کار دو نقطه ی قوت دارد. یکی این که باعث ناکامی کشور های دیگر از شناخت کلی کشنده ی لانچر و کاهش حساسیت آنها نسبت به فروش کامیون به ایران می شود. دوم این که وزارت دفاع می تواند با باز کردن یکی از کشنده های بالا و استفاده از اجزای مهم آن مثل موتور و سیستم تعلیق، با تغییر یا تقویت تعدادی از قطعات مانند شاسی باعث شود کشنده برای ماموریت خود کاملا آماده شود. نقطه ی ضعف این مورد هزینه ی بیشتری است که صرف انجام تغییرات می شود. 4:ساخت یک کشنده ی سر هم مانند کشنده ی موشک اسکاد یا اس 300. این کار سبب می شود کشنده قابلیت حرکت در خارج جاده را نیز پیدا کند. در این صورت به بقاپذیری کل سیستم کمک شایانی می شود. وزارت دفاع می تواند از اجزای کامیون ها و کشنده های موجود در داخل کشور برای کم کردن هزینه استفاده کند (برای مثال با استفاده از موتور کامیون ولوو). این روش گران ترین ولی بهترین انتخاب ممکن است. عرض کشنده های یاد شده در بالا بیشتر از 2.3 متر است. بنابراین حتی در صورت این که وزارت دفاع گزینه های یک یا 2 را انتخاب کند ما می توانیم حداقل عرض کشنده و در نتیجه لانچر را داشه باشیم. مسئله ی دیگر در این زمینه استفاده از تیوب یا جعبه برای موشک هاست. استفاده از تیوب و جعبه از دو نظر بهتر است. یکی این که از موشک در مقابل عوامل بیرونی محافظت می کنند. دوم این که زمان لود موشک کمتر می شود. چون میتوان موشک ها را ا قبل درون تیوب یا جعبه داشت و پس از شلیک تنها آن را با تیوب پر تعویض کرد. جعبه ها اگر خوب ساخته شوند میتوانند جای کمتری را نیز اشغال کنند. در عوض تیوب ها را می توان به اشکال مختلف روی هم سوار کرد و تعویض آنها نیز راحت تر است. ایران به طور قطع می تواند جعبه ها را بسازد. چرا که از آن ها در لانچر موشک نور استفاده می کند. می توانیم تصور کنیم قابلیت ساخت تیوب را هم دارد. البته ممکن است برای کم کردن هزینه ها از هیچ یک از این ها استفاده نشود. موردی که در موقع استفاده از لانچر های تیوبی یا جعبه ای پیش می آید بحث گاز های خروجی موشک است. اگر موشک پیش از خروج از محفظه روشن شود گاز های خروجی میتوانند مدت زیادی در آن بمانند و آن را خراب یا حتی ذوب کنند. در دنیا برای جلوگیری از این اتفاق یا محفظه را به قدری قوی میسازند که برای آن مشکلی پیش نیاید و همچنین با قرار دادن راه های خروجی اضافی جلوی انباشته شدن بیش از حد گاز ها در آن را میگرند (لانچ گرم) یا این که قبل از روشن شدن موتور موشک آن را به بیرون پرتاب می کنند. به این مورد در اصطلاح لانچ سرد (کولد لانچ) میگویند. در این که ایران توان انجام هر کدام از این دو را دارد جای بحث است. تنها موشک کولد لانچی که در ایران یافت میشود تور ام 1 است. دمای گاز های خروجی موتور های موشک های یاد شده در بالا معلوم نیست و بنابر این نمیتوان در مورد توان ایران در ساخت سامانه ی لانچ گرم نیز نظر داد. اما به نظر من میتوان از روشی که پاکستانی ها در لانچر موشک کروز بابر خود استفاده کردند، بهره برد. دیواره های کناری محفظه ی جعبه ای آن ها برداشته شده و تنها اسکلت آن باقی مانده. در این صورت گاز های خروجی به سرعت پخش میشوند. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Babar_Cruise_Missle_at_Ideas_2008.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-Babar_Cruise_Missle_at_Ideas_2008.JPG[/img][/url] حال به بررسی لانچر تک تک موشک های ذکر شده طبق شکل زیر در بالا میپردازیم. برای هر موشک 2 حالت در نظر گرفته شده است. یکی حالتی که موشک ها روی هم سوار شده باشند و دیگری حالتی که چنین نباشد. شکل زیر بسیار تقریبی کشیده شده و دقیق نیست. محفظه ها در شکل مقابل تیوب در نظر گرفته شده اند. لازم به ذکر است که محفظه های جعبه ای می توانند حالت 2 باور 1 را به 4 محفظه، حالت 1 آن را به 7 محفظه، حالت 2 باور 2 را به 3 محفظه، حالت 1 آن را به 5، و حالت 1 باور های 4و5و6و7و8 را به 4 محفظه افزایش دهد که به علت حجیم شدن مقاله از رسم آن ها خودداری کردم. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Tube.PNG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Tube.PNG[/img][/url] البته با توجه به این که موشک نور و انواع مختلفش دارای بالک های جمع شونده هستند، می توان امیدوار بود ایران نیز از این روش برای کم کردن حجم موشک درون محفظه استفاده کند. یک مورد دیگر در این زمینه لانچر عمودی است. این روش مزیت مهمی دارد و آن عدم نیزا لانچر به چرخش هنگام شلیک موشک است. گر چه این روش برد موشک را تا حدی کم میکند، ولی توانایی واکنش سریع پدافند را افزایش میدهد. تنها موشک عمود پرتاب ضد هوایی که وجودش در ایران اثبات شده تور ام 1 است. با این وضعیت تلاش برای به دست آوردن تکنولوژی تور ام 1 از طریق مهندسی معکوس باید در یکی از اولویت های کار وزارت دفاع قرار بگیرد. چرا که این سامانه ی مدرن می تواند تجربیاتی ارزشمند را به مهندسان ایرانی هدیه بدهد. یک سامانه ی پدافند هوایی تا زمانی که رادار و تجهیزات الکترونیکی آن نباشند، هیچ چیزی جز یک موشک بی مصرف نیست. این قسمت چالش برانگیزترین موردی است که در این مقاله در مورد آن صحبت میشود. [b]الکترونیک و رادار[/b] موشک ضد هوایی پس از شلیک با استفاده از رادار خود یا رادار اصلی پدافند به سمت هدف میرود. سامانه های الکترونیکی در هدایت، پایدار ماندن و خیلی عملیات های دیگر حیاتی اند. وقتش است که در مورد توانایی ایران در این زمینه صحبت کنیم. مشکل اینجاست که در این زمینه ایران تنها به تازگی پیشرفت کرده و متاسفانه یا خوشبختانه اطلاعات ما در مورد دستاورد های جدید ایران به مراتب کمتر از دستاورد های قدیمیست. اما با اطلاعات پراکنده و مقایسه ی تصویری میتوان حدس هایی در این زمینه زد. نکته ی اول الکترونیکی بودن این سامانه است. توانایی ایران در این زمینه روشن و واضح است. ایران می تواند این سیستم را الکترونی بسازد. چرا که سامانه ی مرصاد طبق گفته ی مسئولین تمام الکترونیکی است و عکس ها هم این را تایید میکنند. پس بحث در این مورد همین جا خاتمه میابد. نکته ی دوم توانایی راداری ایران است. ابتدا ما در مورد رادار خود موشک بحث میکنیم. این طور که به نظر می رسد ایران توانایی ساخت راداری کوچک برای موشکهای شاهین و شلمچه را دارد. طبق گفته ی خود مسئولین این موشک های هدایت نیمه اکتیو دارند و رادار سامانه ی پدافندی باید هواپیمای دشمن را "روشن" کند تا موشک بتواند آن را پیدا کند. این روش قدیمیست و باعث میشود در صورت قطع امواج رادار (مثلا به علت شناسایی موشک ضد رادار) موشک پدافندی ما منحرف شود. راه حل این است که رادار خود موشک توانایی فرستادن امواج را داشته باشد و از امواج رادار پدافندی و دستور های آن تنها جنبه ی کمکی داشته باشند. به نظر من ایران میتواند با هزینه کردن در این بخش، رادار مورد نظر را بسازد. چرا که توانایی الکترونیک ایران در کل بی نظیر است و تنها مشکل درست استفاده نکردن از استعداد ها در این زمینه است. ایران در زمینه ی ساخت رادار های آرایه ی فازی پیشرفت خوبی داشته و یک نمونه از آن در نمایشگاه دستاورد های نیرو های مسلح دیده شده. به علاوه رادار ناوچه ی موج 2 قرار است از نوع آرایه ی فازی باشد. ابران می تواند از کمک های مخفی چین نیز در این زمینه بهره گیرد. مشکلی که رادار های روی موشک ها خواهند داشت، برد کم آنهاست. رادار این موشک ها به علت کوچکی قدرت چندانی ندارد و در برد ها زیاد کارساز نیست. اما موشک فقط با رادار هدایت نمیشود. می توان موشک را به جستجوگر حرارتی مجهز کرد. گرچه استفاده ی همزمان از این دو به نظر من ممکن نیست (جستجوگر مجبور است جلوی رادار را بگیرد یا در مکانی دیگر در کناره ها قرار بگیرد که هم آیرودینامیک موشک به هم می خورد هم دامنه ی دید آن کم میشود). ولی شاید بتوان تعدادی موشک با جستجوگر حرارتی تولید کرد تا در صورت جم شدن رادار موشک های هدایت راداری، از این نوع موشک استفاده کرد. در کل موشک باور بهتر است قسمتی از مسیر را به صورت مستقیم با تغییر مسیر هایی به فرمان رادار اصلی پدافند طی کند و سپس رادار خودش فعال شود و به سمت هدف برود. حال در مورد رادار پدافند بحث میکنیم. پدافند می تواند از چندین رادار مجزا برای انجام اهداف گوناگون (پیدا کردن هدف، قفل روی آن، رادار ارتفاع پایین و ...) استفاده کند مانند سامانه ی مرصاد. یا این که میتواند از یک رادار آرایه ی فازی برای تمام آن اعمال استفاده کند. همچنین وجود راداری با باند VHF میتواند به سامانه قابلیت دیدن اهداف پنهان کار را بدهد. مهمترین راداری که در مورد آن بحث میکنیم رادار همه کاره ی آرایه ی فازی است. با توجه به شواهد به نظر می رسد ایران توانایی ساخت این گونه رادارها را داشته باشد. چرا که یک نمونه از این رادار ها در نمایشگاه دستاورد های نیرو های مسلح دیده شد و همچنین به تازگی خبر از نصب راداری جدید که مشخصا توانایی های آن به رادار های آرایه ی فازی شبیه است (چرخش امواج و نیاز نداشتن به چرخش خود رادار) بر روی ناوچه ی موج 2 به گوش میرسد. اگر این نوع رادار بر روی سامانه ی باور استفاده شود نه تنها قابلیت کشف هدف و مقاومت در برابر جنگ الکترونیک آن بسیار افزایش خواهد یافت، بلکه نیاز سامانه به چنیدین رادار مختلف تک کاره کمتر خواهد شد و حجم آن را کاهش خواهد داد. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/21600_837%7E1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_21600_837%7E1.jpg[/img][/url] اما اگر به هر دلیلی باور از این گونه رادار ها استفاده نکند چه اتفاقی می افتد؟ خوب مجبور می شود از مجموعه رادار های مختلفی برای این کار استفاده کند. در کل توانایی ساخت رادار های ایران را از طریق رادار هایی که اکنون در ایران ساخته می شود میسنجیم. جالب ترین رادار ایرانی که تا به حال دیده شده رادار مصباح 1 بوده. این رادار به گفته ی کارشناسان آرایه ی فازی نیست. ولی به علت شکل آنتنش از نوع 3 بعدی و مقاوم در برابر جنگ الکترونی است. چینی ها از راداری بزرگتر و شبیه به رادا مصباح در سامانه ی اچ کیو 9 خود استفاده می کنند. این رادار برای جست و جوی نواحی کم ارتفاع است. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Type-120-Low-Alt-Search-Radar-1S.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Type-120-Low-Alt-Search-Radar-1S.jpg[/img][/url] احتمالا ایران نیز می تواند با ساخت نمونه ی بزرگتر رادار مصباح، یکی از حلقه های رادار پدافند باور را تولید کند. راداری که در شکل مقابل دیده می شود نیز در خور توجه است. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/8hlupkf8gwa1a32lca4%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_8hlupkf8gwa1a32lca4%7E0.jpg[/img][/url] این رادار به احتمال زیاد نمونه ی ایرانی رادار آمریکایی AN-TPS-43 است. به این رادار نگاه کنید: [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/AN-TPS-43.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_AN-TPS-43.jpg[/img][/url] به خاطر رنگ و نوشته ی روی رادار ایرانی به نظر میرسد که ایران اقدام به ساخت نمونه ای مشابه رادار تمام متحرک سه بعدی آمریکایی کرده. این رادار که در سال 1963 ساخته شد یکی از بهترین رادار های زمان خود با برد 450 کیلومتر و قدرت مقاومت در جنگال نسبتا بالایی بود. با توجه به این که ایران می تواند با استفاده از قطعات مدرن الکترونیکی توان این رادار را افزایش دهد. این رادار بعدا با انجام تغییراتی به یک آواکس زمینی تبدیل شد که هنوز هم توسط آمریکا استفاده می شود. تجربه ی مهندسی معکوس این رادار میتواند باعث ارتقای سطح دانش مهندسان ایرانی شود و ممکن است زمینه ساز ساخت رادار های پر قدرت با کاربری های متفاوت برای سامانه ی باور شود. رادار زیر نیز جدیدا مورد توجه بسیاری قرار گرفته است: [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/File_26502_75274.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_File_26502_75274.jpg[/img][/url] این رادار به گفته ی بعضی افراد نمونه ی ایرانی رادار چینی YLC-6 است. این رادار که در باند اس کار میکند دارای بردی 150 کیلومتری و قدرت مقابله با جنگال خوبیست. عکس زیر نمونه های جدید تر این رادار را نشان میدهد. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/YLC-6M-Radar-2S.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_YLC-6M-Radar-2S.jpg[/img][/url] کار بر روی این رادار هم می تواند باعث افزایش توانایی های ایران و منجر به ساخت رادار هایی مدرن برای سامانه ی باور شود. رادار زیر یک رادار نامشخص است که در یکی از فیلم های یوتیوب ضبط شده از تلویزیون ایران دیده شد. توانایی های این رادار مشخص نیست. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Unknown_1.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Unknown_1.JPG[/img][/url] رادار های باند VHF به خاطر قابلیت پنهان کاری خود در روسیه و چین مورد توجه قرار گرفته اند. این رادارها دقت پایینی دارند. ولی مواد جاذب رادار که در بدنه ی جنگنده های رادارگریز ازآنها استفاده می شود. شاید معروف ترین رادار از این نوع رادار نبو باشد. در ایران رادار های باند VHF تولید می شوند. نسل قدیمی آن ها با برد 100 کیلومتر در سایت صاایران برای صادرات قرار داده شده است. نسل جدید آن هم در نمایشگاه دستاورد ها نشان داده شد که از قابلیت های آن بی اطلاعیم. اخبار حاکی از آن است که ایران دارای رادار پر قدرت نبو نیز میباشد. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/VHF-Radar-Containerised-Iran-1S.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_VHF-Radar-Containerised-Iran-1S.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/21597_408.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_21597_408.jpg[/img][/url] دقت این رادار ها بسیار پایین است (دقت رادار صاایران 150 متر است) این رادار ها میتوانند به عنوان راداری کمکی در کنار رادار های دیگر سامانه ی باور قرار بگیرند و در صورت لزوم با لینک شدن به رادار هدایت اصلی موشک هایی با جستجو گر حرارتی یا حتی اپتیکی را به نزدیکی هدف راهنمایی کنند تا موشک بقیه ی مسیر را با استفاده از جستجوگر خود بپیماید. رادار های پسیو نیز به علت خواص ویژه ی خود میتوانند در این سامانه به کار روند. این رادار ها از خود موجی منتشر نمیکنند و از بازتاب امواج دیگر وسایل الکترونیکی مانند موبایل ها هدف را پیدا میکنند. جدید ترین رادار پسیو ایرانی رادار علیم است که در رژه ها به نمایش در آمده. البته ممکن است این رادار فعلا عملیاتی نباشد. رادار کالچوگای اوکراینی که بنا بر اخبار در اختیار ایران است نیز از این دسته است. یکی از رادار های ایرانی که قابلیت های آن تا حدی مشخص است، رادار کاشف می باشد. در این رادار فرستنده و گیرنده جدا هستند. این رادار دو گیرنده دارد که در زاویه های مختلف قرار میگیرند و توانایی محدودی در کشف اهداف پنهان کار به آن می دهند. چرا که 70% امواجی که به بدنه ی این اهداف برخورد میکند به خاطر شکل عجیبشان به اطراف پراکنده می شود و گیرنده های این رادار می توانند میزان بیشتری از این امواج را دریافت کنند. همچنین این رادار می تواند با استفاده از امواج ساطع شده از جمر ها، آن ها را پیدا کند و به سیستم پدافندی دستور آتش دهد. برد این رادار باند اس 150 کیلومتر است. نمونه های بزرگتر این رادار میتوانند در سیستم باور استفاده شوند. رادار مطلع الفجر آخرین راداری است که ما در این جا بررسی میکنیم. این رادار 3 بعدی توانایی به دست آوردن سرعت و جهت حرکت هدف را داراست. این رادار می تواند تا 100 هدف را همزمان رهگیری کند و اطلاعات آنها را به حافظه بسپارد. همچنین برای جلو گیری از جم شدن این رادار میتواند فرکانس و کد های خود را تا 100 مورد عوض کند. توانایی های این رادار شبیه توانایی های رادار JY-14 چینی است. این رادار که بردی معادل 580 کیلومتر دارد می تواند اطلاعات بالا را به دست آورده و آن را به موشک ها برای هدایت آنها بدهد. خاصیت تغییر فرکانس نیز در این رادار موجود است. جالب این که آمریکا ادعا میکند این رادار به ایران صادر شده است. این مورد امکان دارد که رادار مطلع الفجر حاصل تلاش ایران برای ساخت راداری مشابه یا حتی نمونه ی مهندسی معکوس آن باشد با توجه به توانایی ایران در زمینه ی ساخت رادار می توان به این نتیجه رسید که کشور ما توانایی ساخت رادار های مورد نیاز برای سامانه ی باور را داشته باشد. به نظر میرسد ایران واقعا توان ساخت سامانه ی جایگزین اس 300 را داشته باشد. [b]اس 300؟[/b] در دبیرستان معلم تاریخمان با آب و تاب درس میداد. یک جا از قول یکی از مقامات دربار گفت: "ایرانی ها حتی یک آفتابه هم نمیتوانند بسازند". این جمله برای من که در آن زمان هنوز به سایت های نظامی پا هم نگذاشته بودم جالب بود. به خودم گفتم، الان ما چی میسازیم؟ از این جا بود که من به سایت های نظامی وارد شدم تا جواب سوالم را پیدا کنم. جالب این است که وقتی ایران را با عربستان سعودی، کشوری که در نظرم نمونه ی ایران امروزی بدون انقلاب است مقایسه میکنم، مفهوم حرف آن مقام درباری را می فهمم. چه کسی فکرش را میکرد که ایران امروز کرار، موج، خلیج فارس، قیام 1، سجیل یا خیلی چیز های دیگر بسازد؟ حالا دارم به این فکر می کنم که همان طور که ما اوایل فکر می کردیم تصمیم ایران برای ساخت اس 300 بلوف و تبلیغات است، به این هم فکر کرده ایم که زمانی تصمیم ایران برای ساخت ناوچه های موج و پهپاد کرار و موشک سجیل، بلوف و تبلیغات به نظر می رسید؟ ایران نشان داده که اگر واقعا به چیزی نیاز داشته باشد با تمام وجود برای ساخت آن اقدام میکند. پروژه ی باور توسط خود مقام معظم رهبری تعریف شده. همان طور که پروژه ی موج توسط ایشان تعریف شده بود. به نظرم الان همانند موج، از تمام توان داخلی اعم از خصوصی و دولتی برای ساخت سامانه ی باور استفاده می شود. حتی اگر نمونه ی اول ضعف های داشته باشد (که احتمالا خواهد داشت)، این ضعف ها در نمونه های بعدی برطرف می شوند. همان طور که در موشک فاتح و نور و نفربر براق و ... شاهد ارتقای تدریجی سامانه ها بودیم و انشاءالله در موج 2 نیز شاهد رفع بسیاری از ایرادات و ضعف های ناوچه ی جماران باشیم. حتی خود اس 300 هم یک شبه اس 300 نشد. بلکه در طی سالیان دراز از سیستمی که حتی به پای پاتریوت نمیرسید، به سامانه ای ارتقا یافت که زبانزد جهانیان بشود. باور هم از این قاعده مستثنی نیست. باید توجه داشت که قدم اول سخت است. ولی بعد از آن قدم های دیگر راحت تر برداشته می شوند. بنابراین نباید از ابتدا منتظر سامانه ای باشیم که با اس 400، نسخه های جدید اس 300، پاتریوت، اچ کیو 9 و ... همتراز باشد. نباید منتظر اس 300 باشیم. باید منتظر باور 373 باشیم. من سعی کردم توانایی ساخت باور رو در بد ترین شرایط حدس بزنم.خیلی از جاها از اینکه ایران میتواند با ارتقای جزء مورد بحث توان باور را بالا ببرد حرفی نزدم تا ضعیف ترین باور 373 ممکن را در این مقاله به تصویر بکشم تا وقتی این سامانه رونمایی شد، حد اقل انتظارات ما برآورده شود. حرف دیگه ای ندارم. امیدوارم استفاده کرده باشین. امید.د (اسپهبد) استفاده از مطالب بدون ذکر [b]نام نویسنده[/b] و [b]سایت[/b] مجاز [b]نیست[/b].

با سلام خدمت همه دوستان عزیز در این تاپیک قصد داریم با موتورهای تانک و انواع آن آشنا شده و در باره موتور چند تانک مطرح جهان بررسی کنیم موتور هر وسیله را میگویند که صورتهای مختلف انرژی را به انرژی مکانیکی تبدیل کند.وسیله تبدیل انرژی شیمیایی به مکانیکی موتورهای درونسوز هستند. موتورهای درونسوز به انواع دیزلی بنزینی وانکل هیبریدی استرلینگ و .. تقسیم میشوند. در این نوشتار ما موتورهای دیزلی که در تانکها استفاده میشود را بررسی خواهیم کرد. موتورهای دیزلی به این علت در تانکها و نفربرها استفاده میشوند که اولا گازئیل دارای انرژی بیشتری نسبت به بنزین است (سوخت دیزل (گازوئیل ) چگالی انرژی بالاتری نسبت به بنزین دارد . به طور متوسط ، یک گالن (3.8 L) گازوئیل تقریباً 155x106 j (147,000 BTU), انرژی دارد ، در حالیکه یک گالن بنزین 132x106 j (125,000 BTU) انرژی دارد . این (انرژی بالای گازوئیل) با بازده بالای موتور دیزل تلفیق می شود و این دلیل برتری موتور های دیزل بر موتور های بنزینی است .)ثانیا موتورهای دیزلی دارای انعطاف پذیری و استحکام بالایی نسبت به موتورهای بنزینی دارند.موتورهای دیزلی در صورت نبود گازوییل با بنرین الکل نفت و حتی روغن نباتی هم کار میکند.(این آخریش را خودم امتحان کردم. موتورهای دیزلی با روغن نباتی هم کار میکنند) موتور تانک از اجزای مهم یک تانک به شمار میرود. یک تانک هر چقدر دارای زره قوی باشد و تسلیحات دوربرد و قدرتمند باشد بدون داشتن یک موتور مستحکم و قوی نمیتواند در برابر تانکهای دیگر مقاومت کند. طراحان و سازندگان تانک نیز هنگام طراحی موتور تانک به سه مولفه توجه دارند: 1- اندازه کوچک 2- قدرت متناسب با وزن تانک 3 - مصرف بهینه. با این پیش درآمد به سراغ طرز کار موتورهای تانک میرویم. موتورهای تانک یا در مجموع موتورهای دیزلی در مرحله مکش برخلاف موتورهای بنزینی که مخلوط هوا و بنزین را مکش میکنند ، تنها هوا را میمکند و در مرحله تراکم هوا را متراکم میکنند. وقتی که هوا متراکم شد دمای آن بالا میرود در این مرحله نازل انژکتور توسط بلانچر باز شده و سوخت را به داخل سیلندر میپاشد و تولید قدرت میکند. یکی از اجزای بسیار مهم موتور تانک توربو شارژ میباشد توربو شارژ هوای موجود را به شدت متراکم میکند و در مرحله مکش هوا را به شدت و قدرت تمام وارد سیلندر میکند . به جرات میتوان گفت که موتورهای دیزلی بدون توربو شارژ هیچند. اگر شما حتی به کامیونها و تریلر ها هم توجه کنید در پشت آن یک لوله سیاه رنگ وجود دارد که در واقع هواکش توربوشارژ است. سوپر شارژ هم همان کار توربو شارژ را انجام میدهد ولی با این تفاوت که سوپر شارژ قدرت چرخش خود را بوسیله تسمه از میللنگ دریافت میکند و با این کار اقلا 20 درصد توان موتور را میگیرد ولی توربو شارژ بوسیله توربینهای مخصوص از محل دود حاصل از احتراق مانیفولد میچرخد. انشاالله با این پیش درامد ذهنتان آماده شده باشد. حالا برویم سر اصل مطلب به تصاویر زیر خوب دقت کنید موتورهای دیزلی از نظر آرایش سیلندرها به انواع مختلفی تقسیم میشوند: خورجینی دومیللنگ / V شکل نیم میللنگ / V شکل تمام میللنگ / خطی / دوار / تخت / ... موتور وی شکل تانک تی 72 ساخت ایران این موتور دارای آرایش وی شکل است و توسط متخصصین داخل طراحی شده است. این موتور همانطوریکه در شکل میبینید دارای 8 سیلندر بوده و دارای 1000 اسب بخار قدرت و بدنه محکمی میباشد. به سوپاپها و فیلرهای سر سیلندر دقت کنید. این فیلر ها سالهای سال کار میکنند ولی عیبی پیدا نمیکنند. نمای دیگری از موتور تی 72 توربوشارژ موتور تی 72 ساخت ایران موتور تی 72 دارای دو توربوشارژ کوچک است.اگر به عکس موتور تی 72 دقت کنید میبینید که برای افزایش کارایی موتور از زنجیر به جای تسمه استفاده شده است. چرا که احتمال پاره شدن تسمه وجود دارد ولی زنجیر نه. انواع آرایش سیلندر ها را در شکل زیر ببینید آرایش وی شکل تمام میللنگ آرایش تخت آرایش خطی دو نوع دیگر از موتورهای وی شکل (عکس دومی متعلق به موتور هامر میباشد) عکس از موتور تانک لئوپارد تانک لئو پارد دارای موتور 12 سیلندر وی شکل نیم میللنگ است که دارای 1500 اسب بخار قدرت بوده و دارای 2 توربو شارژ متوسط میباشد.این موتور دارای 12 بلانچر و نازل انژکتور و سه پمپ انژکتور میباشد. یعنی به ازای هر 4 سیلندر یک پمپ انژکتور. موتور تانک لکلرک هم کاملا مشابه موتور لئوپارد میباشد با این تفاوت که تمام میللنگ است. نازلها و پلانچر های موتور تانک لئو پارد و لکلرک تانکهای تی 90 ، چالنجر و آریت هم مشابه تانک لئوپارد بوده و فقط در حجم موتور با هم کمی فرق میکنند. تانک مرکاوا (فکر کنم نسل سوم ) از موتور خورجینی استفاده میکند این موتور دارای دو میللنگ بوده و بوسیله دو گرانویل به فلایویل و شافت مرکزی متصل میشود. این موتور دارای مصرف سوخت کاملا بهینه ای میباشد بصورتی که مصرف آن از همه موتورهای بالا کمتر است.این موتور تمام فورجینگی بوده و قدرت و گشتاور فوق العاده ای است. سیستم تزریق سوخت این موتور الکترونیکی است و توربوشارژهای آن تماما دارای تراشه های الکترونیکی بوده و سرعت چرخش توربو شارژ را تنظیم کرده و از ریتارد کردن موتور جلوگیری به عمل می آورد. این موتور (البته به نظرمن) شاهکار طراحی موتور های دیزلی است. متاسفانه هیچ عکسی از موتور این تانک ندارم. حالا میرسیم به موتور بحث برانگیز تانک آبرامز موتور این تانک از نوع پیستونی نیست و اگر به داخل این موتور توجه کنید متوجه این موضوع میشوید. این نوع موتورها را موتورهای وانکل یا دوار (ROTARY) مینامند. تصویر چهارمی روتور موتور وانکل است. این موتور دارای سه روتور گریز از مرکز میباشد. در این نوع موتورها سیلندر و پیستون وجود ندارد بجای پیستون روتور وجود دارد. مزیت این موتور این است که با اندازه کوچکی که دارد قدرت فراوانی تولید میکند. شاید باورش برایتان سخت باشد که موتور تانک آبرامز اندازه ای معادل موتور پزو 405 دارد ولی دارای قدرت 1500 اسب بخار است. ولی عیب بزرگ این موتور هم این است که دارای مصرف سوخت بالایی است و برد تانک را کاهش میدهد. این موتور دارای سوپر شارژ است. نسل چهارم مرکاوا هم از این نوع موتور استفاده میکند. سوپر شارژ موتور تانک آبرامز شافت خروجی موتور آبرامز(حکم میل لنگ را در موتورهای پیستونی دارد) موتور نفر بر برادلی موتور این نفربر دارای 6 سیلندر بوده و آرایش خطی دارد (به انژکتورهای نصب شده در سر سیلندر دقت کنید_ قطعات آبی رنگ). قدرتی معادل 750 اسب بخار دارد. این موتور دارای یک توربوشارژ متوسط میباشد. از موتورهای تخت و خطی بیشتر در نفربرها استفاده میشود. موفق باشید

برادر من چرا این قدر ترسیدی؟ تا این تسلیحات تحویل بشه شده 5 سال دیگه،در ثانی توانایی حمل تسلیحات اف-35 خیلی کمتر از اف-15 و اف-16 هست،هیچ هواپیمایی هم 100% رادار گریز نیست،هر کدوم از هواپیما های رادار گریز در مقابل فرکانس هایی شناسایی میشن. در ضمن اسم منبع رو هم درست بنویسید تا بقیه دوستان هم بفهمند این خبر تا چه حد مغرضانه است R.F =رادیو فردا