ایده صادرات جت کوثر چه کسی آماده خرید این جت جنگنده خواهد بود ؟!! بدنبال معرفی جت دو سرنشینه آموزشی- رزمی کوثر توسط نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در اوت 2018 و انتشار اخبار مربوط به تولید انبوه این سخت افزار هوایی پس از سه ماه ، ارتش ایران ( احتمالا" منظور وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح . م ) از آمادگی خود برای صادرات پیکربندی این جت رزمی خبرداد . به گزارش خبرگزاری های داخلی ایران ، در جریان برگزاری نمایشگاه هوایی کیش که نخستین نمایش عمومی این محصول بومی محسوب می شد ، حضور کوثر نه تنها نشاندهنده توانمندی های داخلی ایران برای تولید یک جنگنده بشمار می آمد ، بلکه بستری برای اثبات این پیکربندی هوایی برای خریداران بالقوه آن نیز بود . امیر سرتیپ عبدالکریم بنی طرف ، ریاست سازمان صنایع هوایی ایران در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه هوایی ، در خصوص "کوثر" چنین اعلام نمود که : " ما قبلا" اقدامات لازم برای صادرت محصولاتی که مجاز به فروش آن هستیم را در دستور کار قرار دادیم " که بطور مشخص این مساله شامل صادرات این جنگنده نیز خواهد شد ، با این وصف ، در حالی که جت رزمی فوق الذکر چندمین نمونه از پیکربندی های هوایی رزمی تولید شده توسط ایران محسوب می شود ، اما بنا بر اخبار منتشر شده از رسانه های داخلی ایران ، کوثر ، اولین جت رزمی است که در خط تولید انبوه قرار می گیرد . این پیکربندی که یک الگوبرداری دقیق از جت رزمی F-5F به نظر میرسد ، از میانه دهه 70 میلادی در سازمان رزم نیروی هوایی ایران مشغول بخدمت بوده و بدلیل انعطاف پذیری بالا در اجرای ماموریتهای محوله ، هزینه تعمیر و نگهداری پایین ، برای تولید بومی مورد توجه قرار گرفته است . این درحالی است که گونه های پیشرفته تر و به روز شده این پیکربندی ، در گذشته توسط همپیمانان ایالات متحده نظیر سوئیس ، تایوان ، سنگاپور و تایلند مورد استفاده قرار گرفته ، بنا بر گزارشها ، کوثر صرفا" یک روگرفت بومی از نسخه اصلی محسوب میشود ( ظاهرا " بنا بر گفته های مقامات داخلی ، تقریبا تمامی زیرسیستم های این محصول ، بطور کامل دچار تغییر شده و تصاوی منتشرشده از این پیکربندی نیز شاهد مدعای این مساله است . م ) اما برخی ناظران نظامی براین اعتقاد هستند که این جنگنده ، با مجهز شدن به حسگرهای پیشرفته و اویونیک بومی و تطبیق آن با موشک هوا به هوای دوربرد فکور-90 ( یک نمونه مشتق شده از موشک هوا به هوای فینیکس ) که به تازگی توسط صنعت دفاعی ایران ، رونمایی شده ، می تواند به لبه بُرنده و مرگباری برای نیروی هوایی این کشور تبدیل گردد و این ترکیب در حوزه آسیای جنوب غربی ، به تقریب همتایی نخواهد داشت . به گفته امیر سرتیپ بنی طرف ، ایران تاکنون موافقتنامه هایی برای صادرات این محصو.ل با کشورهایی نظیر روسیه ، چین و اندونزی به امضاء رسانده ، اما در حالی که خرید این محصول از سوی کشورهایی نظیر روسیه و چین بسیار بعید به نظر می رسد ، این امکان وجود دارد که هدف ، صدور غیر مستقیم این سلاح به کشورهای ثالث باشد . از یک نظر ، شاید خرید این جت ایرانی از سوی نیروی هوایی اندونزی ، تکمیل قدرت هوایی این کشور در کنار صدور جتهای سوخو-35 تحلیل شود ، در حالی به شکل همزمان ، ناوگان اف-16 نیروی هوایی این کشور نیز با ورود کوثر ایرانی ، برای ماموریتهای مهمتری حفظ گردد . علاوه براین ، مشتریان منطقه ای این هواپیما نظیر لبنان و سوریه نیز می بایست در نظر گرفته شوند ، چرا که برخی تحلیلگران نظامی معتقدند که کوثر ، احتمالا" جایگزین ارزان تری برای جتهای رزمی نظیر میگ-29 ، اف-16 ، جی-10 و جی اف-17 خواهد بود . بازاریابی و صادرات احتمالی کوثر ، درآمدهای جنبی افزونتری را برای بخش دفاعی ایران فراهم خواهد کرد و شاید مقدمه ای ( هر چند با کیفیت پایین ) برای تقویت نیروی هوایی این کشور محسوب گردد . منبع صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

اکسیر جوانی برای ببر کهنسال تایگرهای نیروی هوایی مراکش رباط (مراکش ) : به گزارش خبرنگار مجله ایرفورس مانثلی ، برجسته ترین میهمان نمایشگاه ششم هوایی که در بازه زمانی 24 تا 27 اکتبر 2018 در پایگاه هوایی "مناره" برگزار گردید ، یکفروند جنگنده F-5E TIGER III ( جالب هست ، تایگر-3 !!! . م ) بشمار می رفت که در جدیدترین بروزرسانی خود به یک جفت مهمات هوا به زمین AGM-65 ماوریک مسلح شده است . ارتقاء این جت دهه شصت میلادی به رجیستر 91924 که دراین نمایشگاه به یک جفت موشک هوا به هوای AIM-9P و یک جفت موشک هوا به زمین هدایت تلویزیونی AGM-65B مسلح شده و در کنار آن قابلیت سوخت گیری هوایی بدان اضافه شده بود ،در نوع خود بسیار جالب توجه بشمار میرفت . نیروی هوایی سلطنتی مراکش هم اکنون 16 فروند جنگنده اف-5 تک سرنشینه و چهار فروند نسخه دو سرنشینه (F-5F) را در سازمان رزم خود ، در اختیار دارد که همه این هواگردها در قالب یک اسکادران در پایگاه هوایی Meknès- Bassatine استقرار دارند . این نیرو ، در سال 1981 تعداد قابل توجهی مهمات ماوریک AGM-65B را از هیوز ( هم اکنون ریتئون ) در یافت نمود ، اما در حال حاضر گونه های پیشرفته تر AGM-65D/H را به همراه 24 فروند جنگنده F-16C/D بلوک 52+ را که قبلا در بازه زمانی 2010 تا2012 خریداری کرده بود ، مورد استفاده قرار میدهد . پی نوشت: 1- جالب هست ، حتی پترن استتار تایگرهای مراکشی هم شباهت زیادی با تایگرهای ایرانی دارد . 2- سالها پیش طرحی برای تجهیز تایگرهای نیروی هوایی به سامانه سوخت گیری هوایی وجود داشت و حداقل یک فروند هم به این سیستم مجهز شد ولی در تمام گونه های برگرفته بعدی ( صاعقه و آذرخش و کوثر) خبری از این قابلیت مهم نبود !!!!!!! 3- علی الظاهر هم تایگرهای ایرانی و گونه های داخلی ان توانایی حمل ماوریک را ندارند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

سامانه سلاح پدافند هوایی پیشرفته «۱۵خرداد» رونمایی و به نیروی پدافند هوایی ارتش تحویل شد سامانه پدافند هوایی «۱۵ خرداد» ساخت متخصصان و دانشمندان سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با حضور امیر سرتیپ حاتمی وزیر دفاع و امیر سرتیپ علیرضا صباحی فرد فرمانده نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی رونمایی و تحویل این نیرو شد. به گزارش گروه دفاعی خبرگزاری فارس به نقل از روابط عمومی وزارت دفاع، همزمان با سالروز رحلت بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی ایران و قیام 15خرداد "سامانه پدافند هوایی ۱۵ خرداد" ساخت متخصصان و دانشمندان سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با حضور امیر سرتیپ حاتمی وزیر دفاع و امیر سرتیپ علیرضا صباحی فرد فرمانده نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی رونمائی و تحویل این نیرو شد. امیر سرتیپ حاتمی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در این مراسم اظهار داشت: فرزندان غیور ملت ایران در وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با اتکال به ذات اقدس الهی و تحت زعامت مقام معظم رهبری و فرمانده معظم کل قوا و با حمایت های بی دریغ دولت خدمتگزار و ملت سرافراز ایران موفق شدند دستاورد جدید و ارزشمندی در حوزه پدافند هوائی به نام «۱۵خرداد» را به ملت شریف و نیروهای مسلح مقتدر جمهوری اسلامی ایران تقدیم کنند. وی افزود: پیرو تشکیل نیروی پدافند هوایی به عنوان نیروی چهارم ارتش جمهوری اسلامی ایران و تشکیل قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء(ص) با مسئولیت فرمانده کل ارتش جمهوری اسلامی ایران با حکم مبارک فرمانده معظم کل قوا به منظور انجام دقیق تر مأموریت های کلان و خطیر پدافندی نظام مقدس جمهوری اسلامی در سطح راهبردی، وزارت دفاع بر خود فرض می داند همان طور که فرمانده معظم کل قوا پدافند هوایی را اولویت اول نیروهای مسلح برشمردند با تولید و ساخت پیشرفته ترین تجهیزات پدافندی متناسب با نیاز کشور و نوع تهدیدات پیش رو پدافند هوائی را با هدف ارتقاء امنیت و صیانت از آسمان جمهوری اسلامی ایران تأمین و پشتیبانی نماید. امیر سرتیپ حاتمی با بیان اینکه جمهوری اسلامی ایران به حکم عقل و منطق روز به روز به توان دفاعی برای تامین امنیت ملی و دفاع از منافع ملی خود می افزاید و در این مسیر از کسی اجازه نمی گیرد، گفت: از آنجا که مأموریت نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بسیار حساس بوده و به تعبیری در خط مقدم مقابله با دشمنان ایران محسوب می شود، سامانه سلاح پدافند هوایی«۱۵خرداد»که نماد خود باوری، خود اتکائی و دسترنج متخصصین داخلی کشورمان است به عنوان یک دستاورد مهم دفاعی و پیشرفته متناسب با فناوری روز دنیا تحویل نیروی پدافند هوایی می شود. وزیر دفاع با اشاره به حضور پایگاه های متعدد نیروهای فرا منطقه ای مستقر در کشور های اطراف ما اظهار کرد: با بررسی تحولات اخیری که پیرامون کشور عزیزمان رخ داده است و البته اتفاقاتی که بواسطه ایجاد داعش در سوریه و عراق شکل گرفته است می بینیم که سمت و سوی نبردهای امروزی متفاوت از گذشته و به سمت تهدیدات موشکی و هوایی رفته است. به همین دلیل تنها راهکار مقابله با تهدیدات هوایی و موشکی بطور قطع در اختیار داشتن یک پدافند هوایی پیشرفته، به روز، مجهز و کارآمد است و در این راستا با وجود تحریم های شکننده در حوزه های دفاعی و نظامی ملت ما شاهدند هیچ سدی جلودار عزم و اراده فرزندان برومند ایران اسلامی در حوزه پشتیبانی از نیروهای مسلح نبوده و نخواهد بود. وزیر دفاع با تشریح پروژه سامانه سلاح پدافند هوایی شهدای سوباشی با نام سامانه پیشرفته پدافند هوایی «۱۵خرداد» که توسط متخصصان سازمان صنایع هوا فضای وزارت دفاع طراحی و ساخته شده است، گفت: در شبکه جامع پدافند هوایی کشور لازم است گستره‌ای از سامانه‌های پدافند هوایی با بردهای مختلف از چندکیلومتر تا چند صد کیلومتر به کارگرفته شوند؛ و بر این اساس این سامانه می تواند اهدافی نظیر جنگنده و پهپادهای مهاجم را در برد۱۵۰ کیلومتر شناسایی و تا برد ۱۲۰ کیلومتر ردگیری نماید و توانایی شناسایی اهداف پنهان‌کار در برد۸۵ کیلومتر و درگیری و انهدام آن‌ها را در برد۴۵ کیلومتری را دارا می‌باشد. امیر سرتیپ حاتمی ویژگی برجسته دیگر این سامانه را هدف گیری آن عنوان کرد و افزود: سامانه پدافند هوایی "۱۵خرداد" قادر است تعداد ۶ هدف را بطور همزمان شناسایی و ردگیری نموده و علیه۶ هدف عملیات شلیک و انهدام را انجام دهد. از دیگر ویژگی‌های بارز این سامانه سلاح قابلیت تحرک پذیری آن می‌باشد، بگونه‌ای که زمان حاضر به جنگ و عملیاتی شدن آن کمتر از ۵ دقیقه است. وزیر دفاع توسعه‏ ی سامانه پدافند هوایی نیروهای مسلح را یکی از ضرورت‌های دفاعی هر کشوری دانست و افزود: با وجود تحریم و عدم در اختیار قرار دهی این گونه سامانه سلاح‌ها از طرف کشورهای دیگر، بومی سازی این سامانه از طریق طراحی و توسعه در داخل کشور مورد توجه ویژه قرار گرفته ‌است‌ تا بتوان پوشش دفاعی مناسبی را در مقابل تهدیدهای مختلف هوایی با قابلیت عملیاتی بالا جهت مقابله با سلاح های استراتژیک دشمن از جمله هواپیماهای جنگنده، بمب افکن های رادار گریز ، موشک‌های بالستیک، موشک‌های کروز و انواع پهپادها ایجاد نمود. در این میان نقش سامانه‌های برد بلند و متوسط کشور در بازدارندگی از تهاجم دشمنان و تهدید اهداف هوایی برای محافظت از تأسیسات حیاتی و شهرهای بزرگ بسیار حائز اهمیت است. امیر سرتیپ حاتمی در تشریح سایر ویژگی های این سامانه پیشرفته افزود: این سیستم مجهز به رادار آرایه ‌فازی با امکان درگیری همزمان با چند هدف و سکوهای پرتاب مستقل می‌باشد که در آن از موشک صیاد۳ استفاده شده ‌است. وی امکان درگیری موثربا اهداف هوایی با قابلیت‌های آفندی بالا مانند هواپیماهای شناسایی، بمب افکن‌ها و جنگنده‌های تاکتیکی را از دیگر قابلیت های این سامانه برشمرد. امیر سرتیپ حاتمی افزود: این سامانه درصورت وجود اهداف کروز در ناحیه کشندگی سامانه سلاح، قابلیت انهدام اهداف مذکور را دارد. وی قابلیت کارایی بالا در سطوح کنترل و هدایت عملیات، قدرت تحرک‌پذیری بالا و زمان عکس العمل کوتاه را از ویژگی های دیگر سامانه "۱۵ خرداد" عنوان کرد و گفت: این سامانه در برد عملیاتی بالا و ناحیه کشندگی گسترده (با اهدافی که در محدوده ارتفاع ۱۵۰کیلومتر تا ۲۷کیلومتر و در برد ۷کیلومتر تا ۷۵کیلومتر قرار دارند) می‌تواند درگیر شود. وزیر دفاع خاطرنشان ساخت: ما امروزه در حوزه ساخت فناوری ها، تجهیزات و سامانه های پدافند هوایی به سطحی از رشد، بالندگی و توسعه رسیده ایم که نیروهای مسلح ما در مقابل هرگونه تهدیدات هوایی و موشکی بدون نیاز به کمک سایر کشورها می توانند از حدود و ثغور ایران اسلامی حفاظت و حراست نمایند. وزیر دفاع در پایان با تبریک این موفقیت بزرگ به محضر فرماندهی معظم کل قوا، ملت شریف ایران و نیروهای مسلح از تلاش ها و مجاهدت های دانشمندان، متخصصان و مدیران سازمان صنایع هوا فضای وزارت دفاع که در بخش های مختلف با تولیدات ارزشمند خود قدرت بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران را به اوج رسانده اند تشکر و قدردانی کرد.

والا من اطلاعاتی از کد سامانه پدافندی ندارم ولی فکر نکنم بدست اوردن کد سامانه فایدهای داشته باشه چون حدسم اینکه شاید بعدا بشه این کدها رو تغییر داد مگر در زمان جنگ باشه که شما یک هدف کاذب و یا طمعه رو در برابر سامانه قرار بدی وبا بدست اوردن کد های اون (البته هنوز چنین چیزی ثابت نشده که واقعا توان این کارو دارن اصلا یا نه ) بلافاصله بهش حمله کنی و سامانه رو از کار بندازی تا بتونی عملیات هوایی رو انجام بدی در زمان صلح فکر نکنم فاییدهای داشته باشه غیر از دست دادن یک پهباد چند ملیون دلاری در مورد طعمه قرار دادن این پهبادم من عنوز قانع نشدم میتونستن از یک پهباد رزمی مسلح ارزونتر استفاده کنن که به مراتب تحریک کننده تر هست

سناریو تله و از این قبیل موارد برای ارکیو 170 هم متصور شد... اما اخرش اوباما اون درخواست داد ... دارند ماست مالی میکنند... اینطوری ضربه فنی شدن http://uupload.ir/view/023_2534284.mp4

هیتلر خودش یهودی بوده یا عامل آنها، ۱۱ سپتامبر کار خود امریکا‌ بوده تا بهانه حمله داشته باشد، خمینی را خود‌ شاه تو آب نمک خوابانده بود،... و حالا هم ماجرای سرنگونی MQ-4 کار خود امریکا بوده!! این یک کلک رسانه ای قدیمی است برای روحیه دادن به کسانی که انتظار یک ضربه و شکست سهمگین و‌ پیش بینی نشده در برنامه و برنامه ریزی های خود نداشته اند! ویروس؟ کدام ویروس؟ کدام کد ؟ اصلا” کد برای یک‌ سامانه دفاعی یعنی چه؟

بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و سرحدّات و مرزهای مسلمانان را به عزّتت پاس دار و نگهبانان مرزها را به قوّتت تأیید کن و عطایای ایشان را به توانگری بی‌پایانت سرشار ساز. بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و بر شمار ایشان بیفزا و اسلحه و جنگ‌افزارشان را بُرّائی ده و حوزه آنان را محافظت فرما و جوانب جبهه آنان را محکم و نفوذناپذیر گردان و جمع آنان را یکدل و هماهنگ نما و کارشان را روبه‌راه کن و آذوقه شان را پیاپی برسان و خود به تنهایی مؤونه آنان را کفایت نما و به نصرت خود تقویتشان فرما و به صبر یاری‌شان ده و ایشان را چاره‌جویی‌های دقیق بیاموز....... دعای امام سجاد(ع) برای اهل ثغور و مرزبانان و اما بعد انتقادی به نحوه ی عملکرد پدافند در ماجرای شکار شاهین متجاوز دارم ، - انتظار من این بود که بعد از شلیک موشک ، آتشبار سوم خرداد تغییر مکان بده که چنین چیزی را در ویدیوی منتشره ندیدیم .( شاید هم انتظار من خیلی زیاده ) - در ویدیوی منتشر شده از طرف سنتکام ، دود موشک کاملا مشخص هست . به نظرم خود آتشبار هم بصورت نقطه ی سیاه کوچکی دیده می شود ، در نتیجه جابجایی آتشبار بدون خنک کردن آن و یا استتار و پنهان سازی مناسب بیفایده خواهد بود . - در صورتیکه امکان پنهان ساختن آتشبار وجود نداشته باشد ، می توان با ایجاد آتشبارهای مجازی / کاذب ، امکان تشخیص دقیق محل اصلی آتشبار را از بین برد . - تصور من بر این است که سنسور های موجود روی پرنده های شناسایی ، تمام اطلاعات گرد آوری شده را ارسال نمی کنند و قبل از ارسال پردازش هایی را روی آنها انجام داده و برای ارسال اطلاعات حساس اولویت قائل هستند. در صورت صحت چنین برداشتی ، یکی از راههای اخلال در فعالیت این چنین سیستمهایی ، شبیه سازی پرتاب موشک ، انفجار ، جابجایی یا هرگونه اقدام قابل تأمل از نظر نیروی مهاجم است تا بار عملیاتی سنسور افزایش یافته تا مانع از دقت کاربر نهایی شد .

این داده نما صرفا" برای نخستین انجمن نظامی وب پارسی تهیه و تدوین شده است استفاده با ذکر ماخذ ، موجب امتنان خواهد بود

Waveguide یا موجبر https://en.wikipedia.org/wiki/Waveguide

تصاویری از مستند نبرد امواج رادار نجم 802 بی در اتاق بدون پژواک/ این بزرگترین اتاق بدون پژواک نمایش داده در ایران است. رادار vostok به نظر می‌رسد یک ماژول باشد/کسی از دوستان اطلاعی در مورد این قطعه دارد؟

سلام اگر دقت کنید عامدانه فیلم قطع شده و دوباره ثانیه های آخر برخورد موشک به پهپاد نمایش داده می شه، لذا محاسبات انجام شده نمی تواند دقیق باشد.

مختصات هواگردهای آمریکایی در لحظه انهدام RQ-4 طبق شواهد و مدارک موجود موشک "سوم خرداد" -این موشک نسخه جدید طائر است که 105 کیلومتر برد دارد- توانسته است پهپاد را در فاصله 36 کیلومتری از ساحل کشورمان هدف قرار دهد. اما طبق اعلام پدافند هوایی، این پهپاد داخل آسمان کشورمان یعنی فاصله کمتر از 12 ناتیکال مایلی ساحل جنوب ایران منهدم شده است (در واقع قفل راداری و شلیک موشک در این فاصله صورت گرفته است) به هر حال گلوبال هاوک توانسته خود را به خارج از آسمان ایران برساند اما موشک ماموریت خود را انجام داده است. قطعا باتوجه به سرعت پایین گلوبال هاوک و تکه تکه شدن آن، امکان اینکه پهپاد بتواند چندین کیلومتر را بعد از انفجار موشک بپیماید محال است. نقطه انهدام گلوبال هاوک همانطور که در فیلمی که نیروی هوافضای سپاه از انهدام پهپاد منتشر کرد موشک در ثانیه 9 شلیک شد و در ثانیه 34 هدف را منهدم کرد یعنی 25 ثانیه طول کشیده است تا به پهپاد برسد. فاصله پهپاد از نزدیکترین بخش ساحل 36 کیلومتر است. و سامانه های سوم خرداد سپاه در جنوب کشور عموما در فاصله 2 کیلومتری از ساحل مستقر هستند یعنی فاصله سامانه سوم خرداد تا گلوبال هاوک در لحظه انهدام 38 کیلومتر است (ممکن است سامانه پدافندی در نزدیکترین قسمت ساحل به گلوبال هاوک قرار نداشته باشد بلکه مسافت دورتر باشد اما از این موضوع صرف‌نظر می‌کنیم). با یک تقسیم ساده معلوم می‌شود موشک به طور میانگین در هر ثانیه 1520 متر را پیموده است. با در نظرگرفتن کمتر بودن سرعت موشک در ابتدای شلیک نسبت به زمانی که موشک در ارتفاع بالاتر و جو رقیق قرار دارد درنتیجه به حداکثر سرعت خود خواهد رسید پس سرعت موشک "سوم خرداد" بیش از 1520 متر بر ثانیه است. اگر تفاوت سرعت موشک در سطح زمین با سرعت موشک در ارتفاع 16 کیلومتری (بنا به گزارش خبرنگار دفاعی فارس گلوبال هاوک در این ارتفاع منهدم شده است) که به بیشترین سرعت ممکن خود در این عملیات رسیده است تنها نیم ماخ فرض کنیم در نتیجه موشک سرعتی نزدیک 1700 متر بر ثانیه دارد که تقریبا معادل 5 ماخ است. می‌توان حدس زد موشک طائر 2 جدید می‌تواند در حداکثر برد خود (105 کیلومتر) هدف را در فاصله زمانی 61-70 ثانیه هدف قرار دهد.

بايد از بعد دفاعي خارج و تيم شكار پهبادي راه اندازي كنيم و شكارهاي اينجورى رو در خاموش كامل دور از مرز هاي خود بصورت خاموش صيد كنيم علاوه بر هزينه وارده بر دشمن، إخلال در امنيت و استراتژي دشمن ايجاد مي شود ———— بعد از اينكه شنيدم بچه هاي سپاه دنبال جنازه پهباد امريكايي رفتن ياد فيلم جنگ جهاني افتادم كه تو اون يك و چند كاميون امريكايي اشتباها تو منطقه ألماني ها ميرن و تو رودخونه مي أفتن الماني ها تلاش ميكنن كه كاميون رو خارج كنن و هربار پارتيزان ها خرابكارى مي كنن اخر سر كه در حال خروج كاميون هستن توپخانه متفقين شروع به اتش مي كند و المان ها شكست ميخورن نكته مهمي كه تو اين فيلم بود اثر بالاي نيروهاي پارتيزان در افزايش هزينه ألماني ها بود كه هم فرصت هم زمان و هم أنرژي رو از المان ها گرفت واين نكته بايد تو عملكرد ما لحاظ بشه و روي نيروهاي پارتيزان مخالف امريكا و غرب حسابي كار كنيم. و همچنين عمليات هاي كاماندويي و خرابكارى عليه أهداف امريكايي

با موفقيت ديروز، و صحبت هايي كه ميشه از تعجب در توانايي زدن پهباد توسط ايران يك تست و يك تاييد قوي براي اين سامانه رقم خورد علاوه بر شناسايى و هدف گيري با يك تير زدن دقيق و نقطه اي در اسمان رو هم بايد اضافه كنيم چون يك پي ٨ همون منطقه بوده واين يك موفقيت بزرگ هست

شکار عقاب جهانی پهپاد گلوبال هاوک دیروز قرار بود این مطلب را بنویسم اما به دلیل پیگیری اخبار و اتفاقات حادثه پنج شنبه نشد که نوشته ام را تکمیل کنم. بامداد پنج شنبه نیروی هوافضای سپاه اعلام کرد یک فروند پهپاد آمریکایی MQ-4C را هدف قرار داده است. چندین ساعت بعد یک مقام آمریکایی خبر را تایید کرد اما مدعی بود این پهپاد بر فراز آسمان آبهای بین المللی هدف قرار گرفته است. با توجه به اتفاقات روزهای گذشته در دریای عمان، آمریکایی‌ها پروازهای شناسایی خود را بر فراز تنگه هرمز انجام می‌دادند. طبق گفته مقامات ایرانی، در طی این پروازها، آمریکا چندین مرتبه حریم هوایی ایران را نقض کرده بود که این حودث با هشدار رئیس شورای عالی امنیت ملی ایران دریادار شمخانی روبرو شد وی بدون نام بردن از طرف خاصی اعلام کرد: "اف‌ای‌آر" (مرز هوایی) ما خط قرمز است و فرقی ندارد که هواپیمای کدام کشور از آن عبور کرده است به متجاوز همواره پاسخ سخت داده و خواهیم داد. پروازهای شناسایی آمریکایی‌ها توسط هواگردهای پی 8، پهپادهای ام کیو9، آرکیو 4 و ... انجام می‌گرفت. آمریکایی‌ها در سال 2018 یک فروند پهپاد RQ-4 BAMS-D در پایگاه هوایی الظفره امارات مستقر کرد. این نسخه از گلوبال هاوک با شماره سریال 166510 بستری برای آزمایش حسگرهای به کار رفته در پهپاد MQ-4C است. MQ-4C قرار است جایگزین P-8 poseidon گردد. آمریکا با توجه به توانایی مشابه این نسخه از گلوبال هاوک تصمیم گرفت که از پی-8 نیز در کنار RQ-4 برای شناسایی استفاده کند. RQ-4 را هم می‌توان توسط اتاق کنترل زمینی هدایت کرد هم توسط هواگرد پی-8. حسگرهای به کار رفته در RQ-4 BAMS-D توانایی شناسایی امواج راداری ضعیف را نیز دارند و می‌توانند این امواج را دریافت کرده و به تحلیل آن بپردازند با توجه به این قابلیت، گلوبال هاوک قادر است رادارهای مختلف را بر اساس امواج ارسالی شناسایی کرده نوع آن را تشخیص دهد و موقعیت آن‌ها را به دست آورد و یک تصویر واضح از چینش شبکه راداری و پدافندی منطقه تحت نظارت خود ارائه دهد. مسیر پرواز پهپاد RQ-4A BMAS-D در نزدیکی آب‌های جنوبی ایران در شب حادثه با توجه به نقض مکرر حریم هوایی ایران، به نظر می‌آید این هواگرد در پی یافتن نقاط کور راداری و مناطق فاقد پوشش راداری و سامانه‌های پدافندی کشورمان بوده است. پس از چند روز انجام عملیات‌های شناسایی نزدیک مرزهای هوایی ایران و نیز داخل این مرزها و شناسایی نقاط تحت پوشش پدافند ایران در مرزهای آبی جنوب کشور، آمریکا تصمیم گرفته است که حد فاصل سایت پدافندی بندرعباس و بندر جاسک را برای نفوذ انتخاب کند. به همین منظور آمریکا نزدیک ساعت 12 پنج شنبه شب RQ-4 را به پرواز درآورده است تا در کنار P-8 عملیات خود را آغاز کند. بدین منظور گلوبال هاوک با عبور از تنگه هرمز وارد دریای عمان شده و سپس در راه برگشت وارد حریم هوایی شده است قبل از وارد شدن به آسمان ایران سیستم موقعیت‌یاب خود را خاموش کرده است و به سمت منطقه کوه مبارک مسیر خود را طی کرده می‌کند احتمالا در این زمان هواگرد توسط هواپیمای P-8 که در آن شب همراه با گلوبال هاوک در نزدیکی مرزهای ایران پرواز می کرده است -فرمانده هوافضای سپاه پاسداران گفته است P-8 نیز حریم هوایی ایران را نقض کرده است اما نخواستیم آن را سرنگون کنیم- کنترل می‌شده است و اطلاعات به صورت ارسالی گلوبال هاوک به صورت مستقیم توسط کادر پروازی پوسایدون رصد و تحیل می شده است. تصویری از سامانه پدافندی سوم خرداد قرارگاه خاتم الانبیا از همان ابتدای پرواز، بر پهپاد اشراف داشته است. اما پهپاد با توجه به اطلاعات قبلی به دست آمده از شناسایی شبکه پدافند ایران اقدام به ورود به حریم هوایی ایران از منطقه کوه مبارک کرده است. اما بی خبر از اینکه یک آتش‌بار سوم خرداد قبلا در آن مکان مستقر شده است. با توجه احتمالا تنها یک خودروی حامل موشک سامانه خرداد مجهز به موشک های جدید طائر 2 به نام "سوم خرداد" در منطقه حضور داشته است و نیاز به حضور خودروی TELAR سوم خرداد نبوده است چرا که پدافند توانایی هدایت موشک را تا نزدیکی هدف توسط رادارهای مناطق دیگر دارد و این عمل موجب عدم شناسایی سامانه‌های پدافندی مستقر در آن منطقه می‌شود. پدافند اجازه داده است پهپاد به میزان کافی پیشروی کرده تا در صورت انهدام لاشه آن قابل دسترسی باشد پس از رسیدن به "کوه مبارک" قفل راداری انجام شده است و سیستم‌های هشداردهنده هواگرد، آن را به اپراتور اطلاع داده‌اند اپراتور نیز اقدام به خروج RQ-4 از آسمان ایران کرده‌اند اما موشک شلیک شده است و پهپاد در آب‌های ایران و نزدیک مرز آبی منهدم می‌شود. تیم سپاه برای بازیابی لاشه پهپاد اقدام می‌کنند و قسمت‌هایی از این لاشه را پیدا می‌کنند. پی‌نوشت: این نوشته تنها یک تحلیل بر اساس اخبار موجود است و خالی از اشکال نمی‌باشد.

ایده خوبیه، ولی یه مورد تکنیکی داره، موشکهای شهاب 1 و 2 سوخت مایع هستند، یعنی باید قبل از شلیک سوختگیری شوند که این خود یه زمانی میبره و متاسفانه در نسخه های قدیمی سوختگیری حتما باید در زمانی که موشک ایستاده هست انجام بشه. این موشکها زمانی سوختگیری میشن که 100 درصد احتمال شلیک باشه، اگه به هر دلیلی سوختگیری و مجددا تخلیه بشن قبل از سوختگیری مجدد حتما نیاز به بازبینی و چک مخازن و لوله ها جهت اطمینان از عدم آسیب دیدن سیستم سوخترسانی هستند (سوخت بشدت خورنده ای دارند) لذا امکان شلیکهای فوریتی از بین میره. اما، با توجه به اینکه به سرجنگی یک تنی و 800 کیلویی دیگه نیاز نیست و سرجنگی سبکتر خواهد شد، براحتی برد موشک به بالای 1000 کیلومتر میرسه و امکان هدف قراردادن اهداف دور دست تر فراهم میشه. به موارد فوق اضافه کنید تکنیکهای الینت و سیگینت که برد و دقت قابل قبولی هم دارند. بله، حتی از برد بیشتر هم قابل شناسایی هست ولی تجهیزات حساستری رو میبطلبه، احتیاجی هم به سوپر کامپیوتر و ابر کامپیوتر نیست، اساسا نوع و جنس امواجی که یک آواکس از خودش منتشر میکنه به نوعی هست که خود به خود از میان تمام پرنده ها متمایز میشه و نیازی به کنکاش نیست. پیشنهاد خوبیه (اون نقض پیمانها و ... که به هیچی هیشکی نیست و اهمیتی هم نداره) ولی در کوتاه و حتی میان مدت دستمون رو نمیگیره، به دو دلیل: 1- فعلا موشکی که ماهواره به مدار زمین آهنگ بفرسته نداریم (مدارهای نزدیکتر هم برای این کاری که شما مد نظر دارید به کار نمیان) 2-بحث زمان، و اینکه تا اون مهمات این فاصله زیاد رو طی کنند عملا خیلی زمان میبره. این خوبه و کاربردی هم هست، حتی برای جنگنده ها. صد در صد. اهمیت آواکسها تا اونجاست که از 1990 هیچ جنگی توسط آمریکایی ها بدون پوشش کامل آواکسها شروع نشده، زدن آواکسها یا خارج کردنشون از میدان نبرد اشراف اطلاعاتی آمریکا بر هوا و زمین رو از بین می بره. اینو سالهایی پیش در برخی تاپیکها بحث کردیم، از جمله خودم ایده موشک سجیل در نقش زمین به هوا رو دادم، اون موقع زهرآگین ترین حربه آمریکایی ها موشک کلکم با برد 1500 کیلومتر بود، که لازم بود قبل از اینکه به فاصله 1500 کیلومتری هدفشون (فرض کنید هدف تهران یا نطنز یا اراک یا ... باشه) برسن هواپیمای حامل زده بشه (زدن یک هدف بهتر، ارزانتر و آسانتر از زدن چندین هدف است و اطمینان بیشتری را هم ایجاد می کند). ایده این بود که با رادارهای OTH حرکت گله های بمبر (یا حتی تکی) شناسایی و موشکهای سجیل به سمت اونها روانه بشن، بقیه کار هم تقریبا به همین شکلی بود که در اینجا بحث شده. عرض شد که در میانه مسیر با ارتباطاتی در حد میلی ثانیه اصلاح مسیر میسر است. کاملا موافقم، بسیار عالی و کم هزینه هستند. هنر این هست که نقطه قوت دشمن رو به نقطه ضعف علیه اش تبدیل و از اون استفاده کنی، معنی این جمله در اینجا این هست که اخلال هرچی قویتر باشه این امکان رو به شما میده که از فاصله دورتری هدف رو با استفاده از تکنیکهای HOJ کشف و تراک کنی. این پهپادهای معمولی بله، منظور پهپادی با ماموریت تخصصی رهگیری/برتری هوایی هست. به صورت یک پاد طولی در زیر بدنه پهپاد قابل نصب هست، اینطوری دیگه مشکل بزرگی آنتنش هم حله.

Bomarc موشک Boeing CIM-10 Bomarc ( که پیش از سپتامبر 1962 با نام IM-99 Weapon System خوانده می شد )، یک موشک سوپر سونیک برد بلند زمین به هوا بود که در جریان جنگ سرد برای دفاع هوایی آمریکای شمالی بکار گرفته می شد . علاوه بر آنکه این موشک نخستین موشک عملیاتی برد بلند زمین به هوا بود ، همچنین تنها موشک پدافندی بود که توسط نیروی هوایی ایلات متحده آمریکا بکار گرفته شد . این موشک بصورت افقی در پناهگاههایی با سقف متحرک نگهداری می شد و پس از قرار گرفتن به حالت عمودی شلیک میشد تا به کمک پیشران های راکتی به ارتفاعات بالا برسد . پس از این مرحله مسیر حرکت آن به حالت افقی تغییر می کرد تا با استفاده از موتور های رمجت خود و با سرعت 2.5 ماخ پرواز کروز خود را آغاز نماید . این مسیر حرکت خاص ، به موشک اجازه می داد تا تا به بردی بیش از 400 کیلومتر برسد . کنترل زمینی موشک ، هدایت اکثر مسیر پروازی آن را به عهده داشت ، پس از رسیدن موشک به منطقه مورد نظر ، دستور شیرجه به سمت هدف به آن داده می شد و جستجوگر راداری آن برای فاز نهایی ( ترمینال ) فعال می گشت . یک فیوز راداری مجاورتی سرجنگی هسته ای W40 یا نمونه ی بزرگ متعارف آن را منفجر می نمود . نیروی هوایی ایالات متحده در طرح ریزیهای اولیه تصمیم به ساخت و بکارگیری 52 سایت موشکی برای پوشش شهرها و تأسیسات مهم آمریکا را داشت اما در همان زمان ، ارتش ایلات متحده به عنوان یک رقیب ، توسعه و بکارگیری سیستم مورد نظر خود را دنبال می نمود و این دو سرویس نظامی در مطبوعات و دوایر سیاسی مبارزه ی سخت و جدی را با یکدیگر دنبال می نمودند. توسعه این سیستم بطول انجامید اما زمانی که در اواخر دهه 1950 این سیستم آماده استقرار شده بود ، تهدیدات هسته ای از بمب افکن های سرنشین دار به موشک های قاره پیما تغییر سو داد . در این زمان ارتش با موفقیت سیستم نایک هرکولس را بکار گرفت که قادر بود تمامی نیازهای دهه 60 میلادی را پاسخگو باشد. همچنان که آزمایشها ادامه داشت ، نیروی هوایی طرح خود را به 16 سایت موشکی تقلیل داد و پس از آن نیز دوباره به 8 سایت موشکی بعلاوه دو سایت جداگانه در کانادا کاهش داد . در سال 1959 اولین سایت در ایلات متحده فعالیت خود را شروع کرد منتهی از نظر عملیاتی تنها یک موشک در این سایت آماده استفاده بود. ورود به خدمت تمامی موشک ها ، سالها به طول می انجامید و تا آن زمان کارایی سیستم از بین می رفت . فرآیند کنارگذاری سیستم از سال 1969 شروع شد و سرانجام در سال 1972 تمامی سایتهای Bomarc عیر فعال شدند . بعضی از موشکها به عنوان پرنده های هدف بکار گرفته شدند و امروزه تعداد انگشت شماری از آنها باقیمانده است . طراحی و توسعه در سال 1946 شرکت بوئینگ در اجرای پروژه MX-606 نیروی هوایی ارتش ایلات متحده آمریکا مطالعات خود در خصوص موشکهای هدایت شونده زمین به هوا را آغاز نمود . این شرکت تا سال 1950 بیش از 100 موشک با پیکربندی های مختلف را آزمایش کرد که تمام این موشکها با نماد XSAM-A-1 GAPA شناخته می شدند. از آنجا که این تست ها بسیار امید بخش بودند ، در سال 1949 نیروی هوایی تحت پروژه MX-1599 و برای طراحی و توسعه یک موشک رهگیر بدون خلبان قراردادی با شرکت بوئینگ منعقد کرد. ( در آن زمان نیروی هوایی آمریکا از اصطلاح {موشک} رهگیر بدون خلبان برای موشکهای هدایت شونده ی پدافندی استفاده می نمود. ) موشک MX-1599 می بایست یک موشک زمین به هوای برد بلند ، با موتور رمجت و مسلح به کلاهک هسته ای می بود تا بتواند از آمریکای شمالی در برابر بمب افکن های ارتفاع بالا دفاع نماید . مدت کمی پس از انعقاد قرارداد ، مرکز تحقیق و توسعه ی علوم فضایی میشیگان ( Michigan Aerospace Research Center (MARC) ) به پروژه ملحق شد و به همین دلیل موشک با نام جدید Bomarc ( Boeing and MARC ) نامگذاری گردید .در سال 1951 نیروی هوایی برای تأکید بر نوع نگاه خود مبنی بر اینکه موشک چیزی جز یک هواپیمای بدون سرنشین نیست ، تصمیم گرفت تا نمادهای هواپیما ها را به پروزه های موشکی خود اطلاق نماید و به همین دلیل به نام موشک های پدافندی حرف F ( ابتدای کلمه ی Fighter ) افزوده شد وبه همین خاطر نام موشک از Bomarc به F-99 تغییر یافت . از سپتامبر 1952 پروازهای آزمایشی حامل موشک XF-99 آغاز شد و تا سال 1955 ادامه یافت . این تستها تنها شامل بوستر سوخت مایع موشک بود تا شتاب لازم جهت رسیدن به سرعت اشتعال موتورهای رمجت تأمین شود . در فبریه 1955 آزمایشات حامل رانش موشک XF-99A آغاز شد . در این آزمایشات عملکرد موتور رمجت مورد بررسی قرار گرفت اما همچنان هیچ خبری از سیستم هدایت و سر جنگی نبود. نماد YF-99A برای تست حاملهای عملیاتی رزرو شده بود. در آگوست 1955 نیروی هوایی رویه ی اطلاق نمادهای هواپیماها به موشکها را کنار گذاشت و به همین دلیل نامهای XF-99A و YF-99A به XIM-99A و YIM-99A تغییر یافت . در اصل نیروی هوایی نماد IM-69 را برای موشک در نظر داشت اما ( احتمالا به درخواست بوئینگ جهت اختصاص عدد 99 ) این نماد در اکتبر 1955 به IM-99 تغییر یافت . سر انجام در اکتبر 1957 اولین نمونه ی پیش ساخته ی ارائه کننده ی محصول YIM-99A با استفاده از کامل از سیستم هدایت به پرواز درآمد و موفق شد در پرواز خود به موقیعت ( مکانی ) نابودی هدف برسد . در اواخر 1957 بوئینگ قرارداد تولید موشک رهگیر IM-99A Bomarc A را بدست آورد و نهایتا در سپتامبر 1959 اولین اسکادران IM-99A آماده ی فعالیت شد . موشک IM-99A برد عملیاتی 320 کیلومتری داشت و برای پرواز کروز با سرعت 2.5 تا 2.8 ماخ در ارتفاع 18000 متری طراحی شده بود . این موشک 14.2 متر درازا و 7 تن وزن داشت. این موشک می توانست به یک سرجنگی متعارف 450 کلیوگرمی ( 1000 پوند ) یا سرجنگی هسته ای W40 با قدرت 7 تا 10 کیلوتن مسلح شود . پیشران راکتی سوخت مایع آن ، موشک را به سرعت 2 ماخ می رساند و در این زمان موتورهای رمجت RJ43-MA-3 که با گازوئیل 80 اکتان تغذیه می شدند بکار می افتادند و نیروی لازم برای پیمایش بقیه ی مسیر موشک را فراهم می کردند . این موتور رمجت در پهپادهای لاکهید X-7 ، لاکهید AQM-60 Kingfisher و D-21 بکار گرفته شده بود. موشکهای عملیاتی IM-99A بصورت افقی و در پناهگاههایی نیمه سخت با نام کافین نگهداری می شدند . پس از دریافت فرمان پرتاب ، سقف پناهگاه به طرفین باز می شد و موشک به حالت عمودی قرار می گرفت .پس از آنکه موشک با سوخت مایع مورد نیاز جهت پیشران پر می شد ، پرواز موشک با شروع به کار پیشران Aerojet General LR59-AJ-13 اغاز می گردید . پس از رسیدن به سرعت لازم موتورهای رمجت فعال شده و در ارتفاع 20000 متری موشک را به سرعت کروز 2.8 ماخ می رساندند . هنگامی که موشک به 16 کیلومتری هدف می رسید ، رادار Westinghouse AN/DPN-34 موشک ، آنرا تا رسیدن به هدف هدایت و کنترل می نمود . حداکثر برد موشک 400 کیلومتر بود و با یک سرجنگی شدیدالانفجار متعارف یا یک سرجنگی هسته ای W-40 با قدرت 10 کیلوتن مسلح بود . هدایت موشک Bomarc با استفاده از سیستم یکپارچه SAGE ( Semi-Automatic Ground Environment ) صورت می پذیرفت .SAGE یک سیستم خودکار شناسایی ، رهگیری و انهادام هواپیماهای بمب افکن دشمن بود. با استفاده از این سیستم توانایی پرتاب از راه دور موشک های Bomarc که در پایگاههای ثابت و در پناهگاهها آماده ی پرتاب مستقر بودند برای NORAD فراهم می شد. در بهترین وضعیت پروژه 14 سایت در ایلات متحده و 2 سایت در کانادا آماده ی انجام وظیفه بودند . پیشران سوخت مایع Bomarc A راه حل خوب و مناسبی نبود. پیش از پرتاب ، 2 دقیقه زمان لازم بود تا این پیشران سوختگیری کند و این مدت زمان برای یک رهگیر پر سرعت زمان درازی بود . همپنین بکارگیری و استفاده از سوخت هایپرگلیک ( ترکیب هیدرازین و اسید نیتریک) بسیار خطرناک و پر دردسر بود و چندین سانحه جدی نشت بوجود آمد . زمانی که در نیمه های دهه ی 50 میلادی راکتهای پر قدرت سوخت جامد پا به عرصه ی ظهور گذاشتند ، نیروی هوایی کار تحقیق و توسعه ی گونه ی جدید Bomarc با استفده از سوخت جامد و با نام IM-99B یا Bomarc B را آغاز نمود. این موشک از پیشران Thiokol XM51 و نمونه ی بهبود یافته ی موتور رمجت با نام RJ43-MA-7 استفاده می کرد. بعدها موتور رمجت به نمونه ی RJ43-MA-11 ارتقا یافت . اولین موشک IM-99B در می 1959 به پرواز در آمد اما مشکلات سیستم رانش جدید نخستین پرواز کاملا موفق موشک را به تأخیر انداخت. در جولای 1960 موشک توانست یک پهپاد سوپرسونیک KD2U-1/MQM-15A Regulus II را موفقیت هدف قرار دهد. از آنجا که پیشران جدید جای کمتری می گرفت و امکان حمل سوخت بیشتری برای موتورهای رمجت فراهم می شد ، برد موشک به 700 کیلومتر افزایش یافت . همچنین سیستم هدایت آشیانه ی فاز تریمنال موشک نیز با استفاده از نخستین رادار پالس داپلر دنیا یعنی Westinghouse AN/DPN-53 ارتقا یافت . تمامی موشک های IM-99B با سرجنگی هسته ای W-40 مسلح شدند . در ژوئن 1961 نخستین اسکادران IM-99B عملیاتی شد و Bomarc B بسرعت جایگزین موشکهای Bomarc A شد. در تاریخ 23 مارس 1961 یک موشک Bomarc B توانست در ارتفاع 30000 متری با موفقیت موشک کروز Regulus II را منهدم کند و عنوان بالاترین ارتفاع انهدام هدف در دنیا تا آن تاریخ را از آن خود کند . بین سالهای 1957 تا 1964 ، شرکت بوئینگ 269 موشک CIM-10A و 301 موشک CIM-10B تولید کرد . ( بهترین برآورد از قیمتی که پیدا کردم نشان می داد هر موشک با سر جنگی هسته ای W-40 حدود 10.5 میلیون دلار آب می خورد ) ویدئو ها : https://www.aparat.com/v/w59l0 2:failure https://www.aparat.com/v/Kc5E9 3:bomarc b https://www.aparat.com/v/wVuZz 4:دقت https://www.aparat.com/v/3Mr0S با تشکر ویژه از جناب remo برای آپلود ویدئو ها در آپارات (نمی دونم چرا افزونه ویدئو درست کار نکرد ، مجبور شدم لینک بگذارم !)

اتفاقا من که مکانیکم هیچ وقت پیچ های مهم موتور رو با اچار بادی نمیبندم و با دست میبندم که از سفتی اندازه پیچ مطمئن بشم . معمولا هم پیچ های مهم استاد کارها با دست میبندن چون بهتر میشه اعتماد کرد . اچار باد وابسته به موتور باده قدرتش خیلی متغیره و اصلا قابل اطمینان در این کار نیست

بسمه تعالی آیا ایران دکترین "تلافی بزرگ" را اتخاذ خواهد کرد؟ زرادخانه موشکی ایران روز پانزدهم ماه می، ایران در اولین پاسخ به تحریم‌های آمریکا اعلام کرد انجام برخی از تعهدات خود را ذیل توافق هسته ای متوقف خواهد کرد. علاوه بر آن، تهدیدهای نظامی علیه ایران رو به رشد است که موجب تقویت جنبه نظامی پاسخ ایران می شود. همچنان که افزایش تنش بین ایران و ایالات متحده آمریکا که توجه رسانه ها را به خود جلب کرده است، در پاسخ به فشار آمریکا، تهران نیز اقدامات بلندمدت نظامی را مورد توجه قرار داده است. تهران معتقد است کمپین "فشار حداکثری" کابینه ترامپ می تواند اختلاف سطح نظامی بین ایران و همسایگانش را تقویت کند و تعادل نظامی بین آنان را برهم زند. ترامپ این فشار حداکثری را راهی برای مهار قابلیت های نظامی ایران و تبدیل این کشور به یک کشور عادی می بیند. با این حال تهران هراس دارد که هرگونه عدم تعادل نظامی در آینده می تواند یک جنگ به رهبری عربستان سعودی یا اسرائیل را ضد ایران شعله‌ور کند حتی اگر هدف ترامپ این نباشد. این موضوع رهبران ایران را متقاعد کرده است که یک دکترین نظامی جدید را اتخاذ کنند. افزایش شدت عمل ترامپ موجب شده است درک ایرانیان از تهدید تغییر پیدا کند. مردم نه فقط برای "دولت انقلابی" بلکه یک تهدید وجودی را برای خود ایران احساس می‌کنند. فشارهای ایالات متحده باعث تقویت هوادران جمهوری اسلامی شده است تا گفتمان "دفاع از انقلاب" را با "دفاع از ایران" در هم آمیزند که در نتیجه جذابیتهای بیشتری در میان مردم عادی ایران دارد. این تحولات با وجود فشارهای عظیم اجتماعی حمایت مورد نیاز رهبران ایران را جهت بسیج منابع ملی برای زمینه نظامی فراهم می کند. آیت الله خامنه‌ای رهبر عالی ایران متقاعده شده است که تنها راه جلوگیری از حمله ایالات متحده و یا درگیری‌های آینده، پاسخ دادن به تهدیدها از همان نوع تهدید است. در واقع او تاکیده کرده است ایران تهدیدات را با تهدیدات بیشتری پاسخ خواهد داد. پایگاه‌های موشکی ایران ساخته شده در زیر زمین برای حفاظت از مهمترین دارایی‌های نظامی ایران و توان واردن کردن ضربه دوم به عبارت دیگر وی معتقد است برای حفظ بازدارندگی در برابر آمریکا، ایران نیازمند تشدید سطح تهدید است. از نظر عملی، پاسخ نظامی ایران باید در قالب یک بررسی دکترینال جهت تعادل افزایش تهدیدها باشد. این بدان معنی است که دکترین نسل دومی فعلی "ضرب دوم" به دکترین نسل سومی "تلافی بزرگ" تغییر پیدا کند. در راستای این امر، آیت الله خامنه‌ای از سرلشگر حسین سلامی فرمانده جدید سپاه پاسداران خواسته است تا استراتژی‌های اصلی سپاه پاسداران را بازتعریف کند.وی به فرمانده سپاه دستور داده است تا گام‌های تکمیلی برای مرحله دوم انقلاب را آماده کند. ماموریت مرحله دوم انقلاب تاکید بر حفظ تمامیت ارضی دارد و خواستار گسترش نقش منطقه‌ای و جهانی جمهوری اسلامی ایران است. ژنرال سلامی که در رتبه بندی سپاه پاسداران فردی بسیار قابل احترام است و به عنوان یک متفکر استراتژیست شناخته می‌شود در 24 آوریل اعلام کرد: عملیات‌های سپاه پاسداران باید در سطح جهانی گسترش یابد تا فضا را برای دشمن در محدوده وسیع ناامن کند. این مفهوم یک پایه و اساس برای بازبینی اصولی بود. نسل اول دکترین نظامی ایران "بازدارندگی موثر" با استفاده از جغرافیای گسترده ایران به منظور افزایش عمق فیزیکی و فرسایش دشمن مهاجم در طی سال‌های 2003-2010 توسعه یافت. این دکترین برای افزایش هزینه‌های بالقوه دشمن و کاهش روحیه مهاجمان به منظور جلوگیری از حمله آنان طراحی شد. برنامه‌های مختلف عملیاتی از جمله دفاع موزاییکی برای این کار توسعه یافت. در ضمن ایران استراتژی نفی دسترسی/تحدید منطقه‌ای ( A2/AD) را برای تقویت عمق فیزیکی خود جهت جلوگیری از قابلیت مانور و دسترسی دشمن به دارایی‌های منطقه‌ای خود اجرا کرد. با این حال وابستگی این استراتژی به فرسایشی بودن جنگ تنها می تواند از حملات بزرگی نظیر تهاجم ایالات متحده یا ناتو جلوگیری کند که در نهایت به حمله گسترده به ایران منجر خواهد شد. حملات موشکی ایران به مواضع داعش در دیروالزور سوریه در پاسخ به عملیات تروریستی داعش در تهران در مقابل نسل دوم دکترین نظامی ایران که طی سال‌های 2011-2014 توسعه یافت در پاسخ به تهدیدات در حال ظهور کشورهای شورای همکاری خلیج فارس، اسرائیل و داعش بود. این دیگر به عنوان تهاجم قریب الوقوع ایالات متحده آمریکا در نظر گرفته نمی‌شد. این دکترین ماهیت دفاعی سیستم نظامی ایران را حفظ کرد در حالیکه ضربه دوم بر عمق استراتژیک خارجی و قدرت آتش نیروهای نیابتی ایران و موشک‌های دور ایستا تکیه داشت. دریادار علی شمخانی رئیس شورای عالی امنیت ملی ایران می گوید: ارزش ضربه دوم به معنای بازدارندگی است. با این حال کمپین "فشار حداکثری" ترامپ در حال تغییر ارزیابی‌های تهدیدات ایران به منظور بازنگری در دکترین نظامی ایران می‌شود. علاوه بر آن، دکترین نظامی نسل دوم، قبل از اتحاد کشورهای شورای همکاری خلیج فارس با اسرائیل طراحی شده بود. دکترین در حال ظهور نسل سوم بر این ایده استوار است که دکترین ضربه دوم، توانایی جلوگیری از حملات اتحاد آمریکا- شورای همکاری خیلج فارس- اسرائیل را ندارد. تشدیدهای اخیر در باعث افزایش سرعت تطبیق این دکترینال است. دکترین نظامی در حال توسعه با شاخصه آمادگی ایران برای افزایش گستره نبرد شناخته می‌شود، در حالی که دشمن از شدت اقدامات تهاجمی ایران در خارج از مرزهایش غافلگیر می‌شود. سخنگوی اصلی نیروهای نظامی ایران (به احتمال زیاد مقصود نویسنده سرلشکر باقری باشد) در 25 آوریل گفت: در برابر حملات آمریکا استراتژی تدافعی اتخاذ نخواهیم کرد. به نظر این اصلاحیه، یک تغییر از دکترین ضربه دوم محدود به دکترین تلافی عظیم است. حضور نیروهای حزب الله در جنگ سوریه/ این نیرو بزرگترین گروه نیابتی ایران است که برای مهار اسرائیل تشکیل شده است بر خلاف دکترین تلافی بزرگ دالس در 1954، دکترین ایران بر پایه قابلیت‌های هسته‌ای نیست. در عوض بر دو هسته اصلی استوار خواهد بود: 1- گسترش عمق استراتژیک با گسترش جغرافیای منطقه جنگ 2- غافلگیری دشمن با مرگبار کردن فضای نبرد. دومین مورد توسط قدرت شلیک‌های عظیم به دست می‌آید. با توجه به دکترین جدید، ایران تصمیم دارد ابتکار عمل در تعریف شرایط فضای نبرد و مکان‌های نبرد را به دست بگیرد. بدین ترتیب دشمنان را در یک جنگ اجباری در داخل و خارج از مرزهای خود درگیر می‌کند تا هزینه‌های غیرقابل تحملی را برای دشمن به بار آورد. به وضوح این نقطه عطفی در تفکر استراتژیک ایران است زیرا مفهوم نسل اول جنگ فرسایشی را با مفهوم نسل دوم عمق استراتژیک خارجی ترکیب می‌کند. در حال حاضر ایران ردپای نظامی خود را تا بنادر مدیترانه گسترش داده است. هم اکنون ایران تمایل دارد برای تحمیل هزینه‌های جهانی به دشمنان بیشتر در دریای سرخ و شمال آفریقا، درک خود را از عمق استراتژیک بازتعریف کند. بعضی از ناظران بر این باورند که زمینه امنیتی فعلی منطقه‌ای به گسترش جغرافیایی می‌انجامد. سرلشکر سلامی همواره به دنبال پیشرفت استراتژیک برنامه موشکی ایران بوده است تا کشندگی و دامنه حملات ایران را افزایش دهد. این دومین عنصر حیاتی است که هم دامنه و هم کیفیت روش ایران را در جنگ تغییر می‌دهد. مدت زمانی که ایران برای ساخت موشک‌های با برد بیش از 2500 نیاز دارد کمتر از آن چیزی است که آمریکا پیش بینی می‌کند. الزامات عملیاتی دکترین جدید شامل بهبود هرچه بیشتر تاکتیک‌های جنگ هیبریدی، بهبود قابلیت‌های توسعه یافته تهاجمی A2/AD و افزایش قدرت شلیک است. بنابراین ایران ابتکار عمل را با بهبود قابلیت‌های تهاجمی و تنوع جغرافیایی نیروهای نیابتی به دست خواهد گرفت و در این راستا کمیت، دقت و دامنه ذخایر موشکی خود را افزایش می‌دهد. این به معنای این است که منطق تکثیر موشکی ایران باید تغییر پیدا کند. موشک کروز بردبلند هویزه نشان از رویکرد ایران برای تنوع بخشی به قابلیت‌های موشکی خود برای برخورداری از گزینه‌های متعدد و گوناگون جهت افزایش قدرت آتش علیه دارایی‌های دشمن دارد بر خلاف اهداف اعلام شده، کمپین "فشار حداکثری" دولت ترامپ تهران را تحت فشار قرار می‌دهد تا از منابع نظامی خود به طور موثرتری استفاده کند. ترس از دست دادن ظرفیت بازدارندگی ایران را مجبور می‌کند تا دکترین نظامی خود را به سمت تهاجمی شدن تغییر دهد. ایالات متحده در حال حاضر برای به دست آوردن پیروزی قاطع در هر جنگی با ایران با چالش‌های جدی تکنولوژیکی و عملیاتیِ بدون پاسخ روبروست. در حالی‌که تطبیقات و تنظیمات دکترینال جدید ایران، آمریکا را مجبور خواهد کرد در یک میدان نبرد بسیار بزرگتر و با تلفات بیشتر از پیش بینی‌های انجام شده وارد جنگ شود. جدا از عواقب فاجعه‌بار منطقه‌ای آن، این دکترین ایران می‌تواند دارایی‌های عمده نظامی ایالات متحده را به طور نامحدود مصرف و به طور استراتژیک قابلیت طرح‌ریزی قدرت جهانی آمریکا تضعیف کند. ترجمه شده توسط GHIAM/ لوبلاگ

مهمترین موضوع رونمایی سامانه 15 خرداد، بخش کشف و درگیری این سامانه هست که رادار و اتاق فرماندهی سامانه بر روی یک کامیون مستقر شده است. بنابر فیلم آزمایش 15 خرداد، این سامانه از رادار نجم 804 بهره می برد. این رادار نسخه جدید رادار نجم 802 است که با در ارتقاء جدید می تواند با 6 هدف درگیر شود که این تعداد 2 برابر اهداف قابل درگیری رادار نجم 802 بی است. نکته امیدوار کننده در این رونمایی عدم موازی کاری بین پدافند هوایی سپاه و ارتش هست چراکه هوافضای سپاه هم در آینده می تواند با بکارگیری نسل جدید رادار نجم، قابلیت سامانه پدافندی صیاد را افزایش دهد. رادار نجم 804 احتمالا 15 خرداد مانند صیاد به عنوان تک آتشبار به کار گرفته شود چرا که به دلیل کمبود بودجه و محدودیت در تولید نمی توان یک گردان کامل را در مناطق مورد نیاز مستقر کرد بنابراین فعلا با استقرار یک آتشبار، سعی بر برطرف کردن خلاهای موجود هست. قابل توجه هست که یک آتشبار 15 خرداد توانایی برابر با یک گردان سامانه تلاش دارد و البته از لحاظ راداری کاملا بر تلاش برتری دارد. به همین دلیل بهتر است با تولید بیشتر رادارهای 15 خرداد سعی شود که مناطق بیشتری از آسمان کشور تحت پوشش پدافند هوایی قرار بگیرد. فعلا 15 خرداد به صورت آتشبار وارد پدافند خواهد شد و پس از رفع نسبی خلاء پوشش پدافند هوایی در برخی مناطق ایران شاهد بکارگیری گردانهای کامل خواهیم بود. می توان امیدوار بود که با حذف رادار کنترل آتش افق و جایگزینی آن با رادار نجم 804، سامانه تلاش را به یک سامانه در کلاس جهانی تبدیل کرد. در حال حاضر به دلیل استفاده از رادار افق و به دلیل ضعف های ذاتی این رادار، سامانه تلاش توانایی درگیری با حداکثر 6 هدف را دارد که با جایگزینی این رادار با رادار نجم 804 توانایی تلاش افزایش چشمگیری پیدا کرده و هر گردان تلاش می تواند با 18 هدف در یک زمان درگیری شود و 36 موشک را هدایت کند. قابل ذکر است که با افزایش تعداد آتشبارها می توان اهداف بیشتر را هدف قرار داد و این بستگی به بودجه و سیاست‌های نیروی پدافند هوایی ارتش دارد. قرارگاه خاتم الانبیا اعلام کرده بود برد موشک صیاد 3 به 150 کیلومتر افزایش پیدا خواهد کرد در نتیجه درس سالهای آینده باید منتظر توسعه رادار نجم 804 برای درگیری در مسافت 150 کیلومتری باشیم. احتمالا با توجه به این روند، تعداد زیادی رادار نجم 804 تولید نشود و وزارت دفاع سرمایه خود را بر روی توسعه این رادار جهت بگارگیری صیاد 3 جدید متمرکز کند. اگر همانگونه که در رونمایی نشان داده شد هر آتشبار از دو لانچر 4 فروندی استفاده کند (احتمالا تعداد لانچرها بیشتر باشد) درصد موفقیت سامانه به دلیل عدم امکان شلیک 2 موشک به ازای هر هدف کاهش پیدا می کند. در سامانه جدید نیاز هست که حداقل 3 لانچر 4 فروندی وجود داشته باشد اما این تعداد با توجه به واقعیات میدانی کافی نخواهد بود هم اکنون سامانه‌های اس 300 و پاتریوت با استفاده از تعداد لانچر بیشتر و در نتیجه تعداد موشک بالاتر می توانند امنیت سامانه را در طی جنگ افزایش دهند و از خالی شدن لانچرها پس از یکبار پرتاب کامل موشکها جلوگیری کنند و بازهم سامانه با داشتن چندین موشک دیگر غافلگیر نشود. به نظر لازم می‌آید باید از لانچرهای با ظرفیت بالاتر استفاده کرد در این راستا می توان با بکارگیری کامیونهای 8x8 لانچری ساخت که توانایی پرتاب 6-8 موشک ( به صورت 2x3 و 2x4 ) را داشته باشد خصوصا که این سامانه قرار است از 2 نوع موشک مختلف استفاده کند و این موضوع استفاده از لانچرهای 6 فروندی یا 8 فروندی مانند سامانه آستر را ضروری می نماید. لانچر 8 فروندی سامانه آستر

استقرار عملیاتی جنگنده های اف 35 آمریکا ، در امارات متحده ی عربی ایالات متحده ی آمریکا برای اولین بار جنگنده ی F35A Lighting II که جنگنده ی نسل 5 و چندکاره هست را در تاریخ 26 فروردین 1398 هجری خورشیدی در پایگاه هوایی الضفرا ی کشور امارات متحده ی عربی ، مستقر کرد . این جنگنده ها متعلق به یگان عملیاتی 338 و یگان ذخیره ی 419 اسکادران Fighter Wing مستقر در فرودگاه هوایی Hill در ایالت Utah آمریکا هستند . به عنوان اولین اعزام این نیرو به منطقه ، ، خدمه توسط فرماندهی مرکزی نیروی هوایی ایالات متحده برای ماموریت های AFCENT آموزش دیده اند . F35A به عنوان نمونه ی با برخاست ( تیک آف ) متعارف از پروژه ی جنگنده ی ضربتی مشترک آمریکا است که قابلیت های پنهانکاری پیشرفته را با آخرین تکنولوژی سلاح های پیشرفته ترکیب می کند . در این باره ، فرمانده ی نیروی هوایی نیروی مرکزی ایالات متحده ، ژنرال Joseph T. Guastella گفته است که: « ترکیب سنسور ها و قابلیت بقایی که این جنگنده به نیروهای مشترک ارائه می دهد باعث افزایش امنیت و ثبات در منطقه و جلوگیری از تعرض مهاجمان می شود . » https://www.afcent.af.mil/News/Article/1813833/us-air-forces-f-35a-lightning-ii-arrives-for-first-middle-east-deployment/

تولید انبوه کوثر !!!!! نقطه عطف برای نیروی هوایی ایران؟؟؟!!! پس از معرفی جت "کوثر" در 22 اوت 2018 ، ارتش ایران ( احتمالا" منظور وزیر دفاع . م ) اعلام نمود که قرار است این هواگرد رزمی در خط تولید انبوه قرار گیرد که به اعتقاد برخی ناظران ، نقطه عطفی قابل توجه در توسعه فناوری جتهای نظامی در این کشور بشمار می آید . این در حالی است که ایران ، در گذشته ، از تعداد مشخصی طرح های بومی برای ساخت یک جنگنده بومی پرده برداری نموده ( نظیر صاعقه ) که بلحاظ پیکربندی و ویژگی های اعلام شده ، وجوه اشتراک زیادی با طرح اخیر ( کوثر) داشته اند و تنها تفاوت آنها را می توان بازگشت به پیکربندی متعارف " تک سکان عمودی " به جای نمونه های تولید شده با دو سکان دانست . با این وصف ، این تعدد طرح ها ممکن است در ابتدا ، چندان جالب به نظر نرسد ، اما درصورتی که جنبه مثبت روند را مد نظر قرار دهیم ، اعتماد به نفس دفاتر طراحی دولتی در ایران برای طراحی پیکربندی های نظامی و برنامه ریزی برای شروع تولید در مقیاس انبوه آن ، در جای خود ، قابل تامل خواهد بود . در صورتی که این طرح ، درنهایت به سرانجام برسد ، سخت افزارهای جدیدی برای ناوگان فرسوده نیروی هوایی ایران فراهم خواهد کرد که در طول 40 سال گذشته ، بدلایل مختلف موفق نشده تا جتهای رزمی جدید ( به غیر از خریدهای محدود اوایل دهه 90 میلادی ، از جمله تعداد مشخصی جتهای میگ-29 از اتحاد شوروی ) را به سازمان رزم خود اضافه نماید . امیر سرتیپ حاتمی ، وزیر دفاع ایران در مراسم افتتاحیه تولید انبوه کوثر چنین اظهار داشت که : " بزودی تعداد قابل توجهی از این نمونه برای نیروی هوایی تولید و در اختیار یگانهای رزمی قرار خواهد گرفت " . علیرغم این اظهارات ، کارشناسان نظامی معتقدند که تعداد جتهای رزمی تولید و تحویلی به نیروی هوایی ایران نامعلوم است ، اما در صورتی که توانایی تولید صنایع هوایی ایران مطابق با ادعاهای موجود باشد ، تولید بیش از 100 فروند قابل پیش بینی است ( البته این رقم بسیار اغراق آمیز هست . م ) به گفته برخی ناظران ، همزمانی اعلام تولید انبوه جت کوثر با دور جدید تحریم های ایالات متحده بر ضد جمهوری اسلامی ایران ، به تقریب ، نشانه ای تازه از افزایش سطح مخاصمه و تنش میان تهران – واشنگتن و در مقیاس عام ، میان جمهوری اسلامی و بلوک غرب بشمار می آید . نیروی هوایی ایران در دهه 60و 70 میلادی ، تعداد قابل توجهی جتهای رزمی اف-5 در نسخه های تک کابینه و دو کابینه تحویل گرفت که نقش بسیار پراهمیتی در جنگ فرسایشی باعراق ( 1988-1980) بر عهده داشتند جت کوثر که در ظاهر امر ، یک کُپی (روگرفت ) دقیق از جت F-5F محسوب میشود ، پیشینه ای بسیار قدیمی در نیروی هوایی ایران را در کارنامه خود به ثبت رسانده ، چرا که چند صد فروند از این جنگنده ها ، در دوره زمامداری پهلوی دوم برای نیروی هوایی ایران خریداری شد و در کنار جتهای سنگین تر F-4 و رهگیرهای F-14 کارنامه ای درخشان را از خود برجای نهاد . سابقه تطبیق پذیری پیکربندی تایگر با نیازمندی های رزمی در قرن بیست و یکم تقریبا" از میانه دهه 90 میلادی آغاز گردید و حداقل 5 کشور ( تایوان ، سنگاپور ، سوئیس ، تایلند و کره جنوبی ) علیرغم مسلح شدن به جتهای پیشرفته تر ، ارتقاء این پیکربندی سبک که هزینه های تعمیر و نگهداری و پرواز بسیار کمتری را بردوش ارتشهای فوق الذکر می نهاد را در دستور کار خود قرار دادند . بعنوان مثال ، نیروی هوایی سوئیس بدلیل هزینه های بسیار پایین پروازی ترجیح داد تا به جای خرید جتهای F-16 ، تایگرهای موجود را بروزرسانی نماید ( البته بروزرسانی آنها با شیوه ای که ما در پیش گرفتیم ، تفاوت ماهوی دارد . م ) مجموعه صنایع هوایی ایران که گونه مشتق شده اف-5 را بعنوان یک پیکربندی استاندارد برای تامین نیاز مندی های فوری خود انتخاب نموده ، به احتمال زیاد درصدد تطبیق فناوری های مشتق شده از جتهای اف-14 و میگ-29 موجود در سازمان رزم نیروی هوایی ایران با محصول بومی خود است تا این سخت افزار در صورت تولید در تعداد قابل توجه ، نقش اصلی را در توسعه توان هوایی بر عهده گیرد . از سویی دیگر ، افزایش علاقه مندی نیروی هوایی ایران برای خرید تعداد قابل توجهی از جتهای برتری هوایی سوخو-30 از روسیه ، ایرانی ها را قادر می سازد تا " کوثر " را به یک هواگرد آموزشی ( با ماموریت ثانویه رزمی ) سبک جهت آموزش خدمه هوایی تبدیل نماید . منبع : Milestone for Iranian Military Aviation? Implications of the Kowsar Fourth Generation Fighter’s Entry Into Mass Production صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

لبه تیغ تیزتر برای نیروی هوایی اعطای قرارداد 49 میلیون دلاری نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای توسعه مهمات هوا به زمین مشترک به لاکهید- مارتین واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در سالگرد حملات 11 سپتامبر به شکل رسمی از امضاء قراردادی به ارزش 49618289 میلیون دلار به منظور خرید مهمات هوا به زمین مشترک از شرکت لاکهید – مارتین رونمایی نمود . براساس بیانه رسمی وزارت دفاع ، لاکهید – مارتین در چهارچوب قرارداد بازنگری شده W31P4Q-15-C-0102 می بایست تامین نیازمندی اردنانس نیروی هوایی در حوزه مهمات هوا به زمین مشترک Joint Air-to-Ground Missiles را برعهده گیرد . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، انتظار میرود که این قرارداد در فوریه 2021 بطور کامل در تاسیسات لاکهید در اورلاندو (فلوریدا) نهایی شود . به گفته این تحلیلگران ، بخش سخت افزاری این سامانه تسلیحاتی (JAGM) در تست های صورت گرفته ، نزدیک به 95 درصد اطمینان پذیری رزمی را به ثبت رسانده و بدلیل تشابه خطوط تولید این محصول جدید با مهمات ضد زره هلفایر ، می توان نزدیک به 75000 تیر موشک با قابلیت اطمینان پذیری رزمی نزدیک به 97 درصد را تحویل کاربران داد . به گفته سخنگوی لاکهید – مارتین ، مهمات هوا به زمین مشترک ترکیبی از توانایی های مهمات HELLFIRE II و سیستم هدفگیری Longbow را به شکل ارتقاء یافته خواهد داشت . پیمانکار JAGM براین اعتقاد قرار دارد که ترکیب دو فناوری لیزر نیمه فعال (SAL) و رادار موج میلیمتری (MMW) در یک جستجوکر تکی و اتصال آن به یک کلاهک بهبود یافته از گونه هلفایر در کنار تغییر پیشرانه و سامانه های پایش پرواز میتواند مسحور کننده به نظر برسد . این جستجوگر دوگانه ، علاوه بر کارکرد مستقل ، می تواند بصورت ترکیبی نیز عمل نموده تا عملکردی بهینه را در محیط های بشدت آلوده به جنگ الکترونیک به نمایش گذارد . معماری ماژولار و باز این سخت افزار موجب خواهد شد تا قیمت گذاری نهایی آن ، با ثبات بیشتری همراه گردد و این گزینه مطلوبی برای ارتش بشمار می آید . این روند ، همچنین باعث خواهد شد تا وزارت دفاع از دامنه مانور بیشتری برای ارائه سفارشهای بیشتر برخوردار شده و مضاف بر آن ، مسیرهای جدیدی برای کاهش هزینه های طراحی و تولید کشف گردد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

تایگر-2000، برخورد نزدیک از نوع تایوانی علیرغم تحلیل های متفاوت در خصوص جت کوثر ، شاید مرور برنامه نیروی هوایی تایوان برای ارتقاء جتهای اف-5 موجود در سازمان رزم این نیرو خالی از لطف نباشد : نمونه پروتوتایپ تایگر-2000 به رجیستر بدنه 5308 در تاسیسات تیانچین تایوان در اواسط دهه 90 میلادی ، یکی از برنامه های با اولویت بالای نیروی هوایی جمهوری چین ( تایوان ) امضاء یک توافقنامه مقدماتی با نورثروپ برای بروزرسانی جت خط مقدم خود برای مقابله با توانایی های رو به رشد نیروی هوایی خلق چین بشمار می آمد . اما این برنامه بدلایل سیاسی از جمله قوانین سخت گیرانه صادراتی ایالات متحده و عدم موفقیت شرکت وستینگهاوس برای کسب مجوز صدور کد نرم افزاری برای رادار AN/APG-66 ( مشابه رادار مورد استفاده در اف-16) و همچنین رابط کاربری موشکهای هوا به هوای فراتر از دید Sky Word TC-2 به ناکامی انجامید . نمونه کابین اولیه پیشنهادی برای تایگر-2000 با این حال ، در اواخر دهه 90 ( 1997) یک مدل از کابین ارتقاء یافته پیشنهادی در نمایشگاه هوا- فضای تایپه به نمایش گذاشته شد که از سوی صنعت هوا- فضای جمهوری چین با شناسه TIGER-2000 نامیده میشد . موشک هوا به هوای اسکای سورد -2 سه سال بعد ، یعنی در سال 2000 ، شرکت صنایع هوا-فضای تایوان یک پیکربندی کامل تایگر را با سریال 5308بعنوان نخستین نمونه ارتقاء کامل اف-5 های تایوانی به نیروی هوایی این کشور تحویل داد و نخستین پرواز ان در بیست و چهارم ژوئن 2002 صورت گرفت ، اما این برنامه با توجه به مشکلات پیش آمده در حوزه هایی نظیر سیم کشی هواپیما و همچنین پیشرانه ، دچار تاخیرهای پی درپی گردید . سمت راست : رادار APG-66 و سمت چپ : رادار GD-53 براساس اطلاعات موجود ، طیف متنوعی از بروزرسانی نظیر نصب نمایشگرهای MFD ، نمایشگرهای سربالا ( HUD) ، کنترل های هوتاس ، ارتقاء اویونیک ( براساس استاندارد MIL-STD-1553B که شامل ارتقاء رایانه ماموریت هواپیما ، سامانه های ناوبری INS/GPS و رادار GD-53 ، گیرنده های تشخیص دوست از دشمن و همچنین تسلیحات جدید شامل این برنامه میشد . اما برخلاف انتظارها ، برنامه TIGER 2000 ، بعلت هزینه های بسیار بالا جهت بازسازی کامل اویونیک ، سامانه کنترل آتش و عدم توجه و علاقه نیروی هوایی و در نهایت خرید جتهای جدید ، به بوته فراموشی سپرده شد . حالا سئوال این هست که آیا در این سالها با توجه به حساسیت کمتر کشورهایی نظیر تایوان ، احتمال دارد یک تبادل تجربه ای میان این دونیرو بصورت چراغ خاموش یا با واسطه طرف سوم صورت گرفته باشد ؟؟؟ آینده این را مشخص خواهد نمود . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : یک ارتقاء تقریبا ناشناخته ، نمایشگرهای سربالای فالکون برای تایگرهای ترک نمایی دیگر از کابین F-5.2000 نیروی هوایی ترکیه

  http://s6.picofile.com/file/8208502768/IRIB_TV5_Nasr.MP4.html http://www.aparat.com/v/T5Bqb