پیدا شدن قطعاتی از لاشه یک پهباد بیرقدار ارتش ترکیه در اطراف ادلب....تا الان نابودی 4 بیرقدار و 2 فروند انکا قطعی هست..

" استعفای فرمانده کل جبهه آزادی ملی؟" در روزهای گذشته اخباری منتشر شده است مبنی بر اینکه فرمانده کل "جبهه آزادی ملی (الجبهة الوطنية للتحرير) " ، فضل الله الحجي استعفای خود را از رهبری جبهه ارائه داده است. براساس اطلاعات بدست آمده از منابع در جبهه آزادی ملی ، اختلافات در طول یک جلسه ، شنبه گذشته رخ داده است ،بخاطر ارقام "غیرواقعی" افرادمسلح در ادلب اتفاق افتاده است. اتهامات علیه فضل الله الحجي مبنی بر اینکه تعداد اعلام شده جنگجویان صحیح نبود ، که باعث شد وی استعفا خود را ارائه دهد ، اما هنوز تأیید نشده است. فضل الله الحجي در سال 2018 به عنوان فرمانده کل جبهه ملی منصوب شد و وی فرمانده کل جناح "فيلق الشام (لژیون شام)" است که بخاطر حمایت گسترده از طرف ترکیه مشهور است. الحجي ، با درجه سرهنگی از نیروهای ارتش سوریه بود ، در روستای "كفر يحمول" در حومه شمال استان ادلب متولد شد و در اواخر سال 2012 از ارتش جدا شد ، پس ازآن به تیپ "درع الثورة (سپر انقلاب)" به عنوان معاون فرمانده تیپ ، زیر نظر سرهنگ مصطفی عبدالکریم ملحق شد . وی بعداً فرماندهی اتاق عملیات نظامی در ادلب را به عهده گرفت ، و از طرف همه جناح ها مورد تایید بود ، تا اینكه به "فيلق الشام (لژیون شام)" پیوست و فرماندهی آن را به عهده گرفت. در اکتبر سال 2019 ، وی پس از ادغام جبهه ملی(الجبهة الوطنية) با ارتش ملی سوریه( الجيش الوطني السوري )به عنوان معاون رئیس ستاد منطقه ادلب منصوب شد وفضل الله الحجي بر چهار سپاه (فیلق ) نظارت می کرد. پیشرفت سریع نیروهای ارتش سوریه منجر به فروپاشی در صفوف مسلحین شد و این سؤالاتی را درمورد تعداد مبارزان اعلام شده از سوی فرماندهان مسلحین ، علاوه بر آمادگی مسلحین ، ایجاد کرد. منبع: https://www.enabbaladi.net/archives/370774

بخشی از غنائم انصارالله در جبهه شهر الحزم - شهر الغیل در استان الجوف سرنگون شدن یک پهپاد انصارالله در جبهه الحزم

"سهیل ابو التاو" در ادلب ترور شد" یکی از مسلحین " الجيش الحر ( ارتش آزاد)" بنام سهیل الحمود معروف به "ابو التاو" ،از یک عملیات ترور در شهر ادلب جان سالم به در برد. در روز ، چهارشنبه 18 مارس "سهیل ابو التاو" پس از ترک تظاهرات به مناسبت سالگرد انقلاب سوریه ، موردهدف شلیک گلوله در شهر ادلب قرار گرفت. "ابو التاو" از ناحیه پای چپ مورد اصابت قرار گرفت و وی برای معالجه در بیمارستان بستری شد. "ابو التاو" متولد سال 1989 از شهر أبديتا ، وی در ارتش سوریه بعنوان کاربر موشک "مالیوتکا" تخصص داشت ، در مارس 2012 از نیروهای ارتش سوریه جداشد . سهیل به دلیل موفقیت در نابودی وسایل نقلیه زرهی ، و استفاده از موشک های ضد زره "تاو" به ویژه در زمان شرکت درنبرد های حومه غربی حلب ، با نام مستعار "ابو التاو" مشهور شد. گفته میشود او بیش از 130 هدف که از جمله 70 تانک را در مناطق مختلف منهدم کرده است. “هيئة تحرير الشام (جبهه النصره )” دوبار سهیل را دستگیر کرد و سپس او را آزاد کرد ، او به مدت 5 ماه تحت پیگرد "هيئة تحرير الشام" بوده است و همین امر باعث شده تا وی از ادلب به عفرین در حومه شمالی حلب فرار کند. هدف قرار گرفتن وی همزمان با ترور یکی از فرماندهان “أحرار الشام” ، که بخشی از "ارتش ملی (الجيش الوطني)" است ، درشهر جسر الشغور حومه غربی ادلب انجام شد. یک بسته انفجاری در خودروی فرمانده نظامی "جنبش احرار الشام" علاء العمر عمر ابو احمد رخ داد که منجربه مرگ وی شد. او فرمانده "لواء العباس (تیپ عباس)" در این جنبش بود وی از شهر رامی در جبل الزوایه در حومه ادلب می باشد. "علاء العمر" منبع: https://brocarpress.com/تفاصيل-محاولة-اغتيال-سهيل-أبو-التاو-و/ https://www.enabbaladi.net/archives/370843

استاد شما که پاسخ دادید به نظر می اید اصلا متن من رو دقیق نخوندید. بالا با دقت بخونید. من نوشتم که این سامانه ها میتونن برای شکار تانکرهای سوخت رسان به کار روند یا فضا را برای اواکس ها نا امن کنند. یعنی رد نکردم که با این نوع سامانه ها میتوان از فاصله بالا اواکس یا تانکر سوخت رسان را شکار کرد یا به عبارتی انها را مجبور کرد از مرز های ما فاصله بگیرند. . یا ارتفاع کم کنند.منظور من این بود که وقتی اواکس وجود دارد اواکس ها میتوانند از فاصله دور اگر جنگنده مورد هدف قرار گرفت به جنگنده اطلاع دهند علاوه بر این خود جنگنده های امروزی نیز با رادار و سنسورهای خود میتوانند از این موضوع مطلع شده و با شیرجه به سطح زمین از برد رادار خارج شوند. رادارهای کیهانی برد بالایی دارند ولی دقت انها در حدی بالایی نیست و فقط میتوانند نقش هشدار زود هنگام را بازی کنند و فکر نمی کنم بتوانند نقش رادار هادی موشک را به عهده داشته باشند.رادارهای کیهانی ابعاد بزرگی دارند و اکثرا ثابت هستند به احتمال زیاد در اوایل جنگ با امریکا مورد هدف قرار بگیرند دفاع از انها بسیار سخت است تنها مزیت انها این است که باعث میشود ما غافلگیر نشویم. ولی در ادامه جنگ نمی شود روی انها حساب کرد. رادار خود موشک صیاد چقدر است و از چه فاصله ای اکتیو میشود اطلاع ندارم. ولی در نظر داشته باشید که در شرایط جنگی دشمن دست به جنگ الکترونیک هم میزند. و هر بردی رادار این موشک داشته باشد در شرایط جنگی کاهش مییابد یک مورد مشابه برایتان تعریف کنم. چند سال قبل یک میگ 29 در تهران ارتفاع کم کرد و تو شهر سرو صدا راه انداخت. من شنیدم حالا نمی دانم چقدر موثق بوده. من شنیدم که سامانه تور سپاه بهش موشک شلیک کرده و خلبان برای فرار از موشک به سمت زمین شیرجه رفته. حالا با وجود فاصله نه چندان زیاد و اینکه کلا تور ام 1 برای اهداف ارتفاع پایین ساخته شده باز تونسته از موشک در بره. موشک فونیکس گفته میشه 180 کیلومتر برد داره. ولی با وجود داشتن رادار هوایی خلبانان معمولا از فواصل کمتر شلیک میکردند تا احتمال اصابت بیشتر شود. در کل به نظر من شکار یک جنگنده از فواصل بالای 200 کیلومتر در شرایط واقعی جنگی بسیار مشکل باشد. خود روس ها یک اواکس را با اس 400 شبکه میکنند. خود امریکایی ها شاید بی علت نباشد که اصلا برد پاتریوت را زیر 200 کیلومتر ساخته اند. سامانه تاد را نیز بیشتر برای شکار بالستیک ساخته اند. به نظر من فایده این سامانه ها میتوانند دور کردن اواکس ها و تانکرهای سوخت رسان و یا بمب افکن هایی مثل بی 2 باشد که ممکن است از دور به ما کروز شلیک کنند. که البته میتوانند این کار را از ارتفاع پایین تر انجام دهند

چند تا نکته کوچک را باید در نظر گرفت. تو فاصله 120 مایل انحنای زمین حدودن 1/8مایل هست. اواکس ها برای رسیدن به حداکثر برد معمولا تو ارتفاع بالای 30 هزار پا پرواز میکنن و با داشتن بشقاب رادار محدودیت‌های بسیار بالایی در پارامتر های پروازی دارن. اینجور نیست که شما فکر کنی کله هواپیما را پایین بندازه و با زیاد کردن گاز سریع به ارتفاع مورد نظر برسه. موشک‌های سرعت بالا فاصله 200 کیلومتر را در حد دقیقه طی میکنن. و اینجور هم نیست که شما شلیک کنی اواکس خبردار بشه از زمان شلیک تا متوجه شدن اواکس و فهمیدن اینکه خودش هدف قرار گرفته شاید بالای 15 ثانیه طول بکشه. و تو این زمان نمیتونه اینقدر ارتفاعش را کم کنه که از دست موشک فرار کنه. در موشکی مثل صیاد نظر من این هست که موشک شاید از فاصله بالای 30 کیلومتر خودش اکتیو میشه و فرصت فرار را از حریف میگیره. مورد بعدی داشتن رادارهای فرا افق نگر هست که انحنای زمین تاثیری در آنها ندارد. هر چند دقیق نیست ولی محدوده هدف قابل تشخیص هست و ترکیب رادار های کیهانی با برد تقریبی 600 کیلومتر و رادارهای پسیو میتونه هدف را برای ما روشن کنه. اواکس در اصل یک رادار هست و قابل شناسایی برای سیستم‌های پسیو. و اگر در مقابل موشک از سیستم‌های جنگال استفاده کند مانند یک خورشید در آسمان تشخیص آن ساده خواهد بود (تشخیص نه هدف قرار دادن). نکته دیگر با داشتن سیستمهایی مانند پلنا و سیستم‌های جنگال داخلی برد رادارهای اواکس بسیار محدود خواهد بود و برای رصد داخل کشور مجبور است به مرز هوایی نزدیک شود. حضور آمریکایی ها در منطقه شاید حسن بزرگی که داشته باشد این هست که ما می‌توانیم سیستم‌ها را آپدیت کنیم و ببینیم با چه هدفی قرار هست درگیر شویم این هزینه ای هست که آمریکا مجبور هست بپردازد برای حضور در منطقه. بنابراین رادارهای ما در زمان پرواز بی 52 ها یا اواکس ها و سوخت رسانه‌ها آنها را زیر نظر دارند و رادارهای فراافق نگر برای تشخیص اینها کالیبره هستند یعنی هر روز شاید برای پدافند ایران یک تمرین نظامی باشد بنابراین به شما با تقریب 70 درصد اطمینان میدهم تا فاصله 300 کیلومتری هیچ سوخت رسان و اواکسی از دست پدافند ایران ایمن نیست

«مهران عزیزانی» به شهدای مدافع حرم پیوست به گزارش گروه حماسه ومقاومت خبرگزاری فارس، مدافع حرم مهران عزیزانی که با آغاز جنگ سوریه به این کشور هجرت کرده بود تا مقابل تروریست های تکفیری در کنار دیگر مجاهدان از حرم حضرت زینب(س) دفاع کند سرانجام پس از سه هفته اسارت در دست شقی ترین و وحشی ترین گروهک تروریستی جبهه النصره به شهادت رسید. اخبار دیگر از سوریه گشت های روسیه و ترکیه در جاده ام 4 شروع شده است و چندین مورد جلوی ماشین های روس رو گرفتن بریدن جاده توسط تروریست ها یک کلیپ از تهدید های تروریست ها و گفتن اینکه روس ها مجوس هستن https://twitter.com/i/status/1240032826159923200 https://twitter.com/i/status/1239633882657497088 تصاویر کمپ نیروهای ترکیه در کنار تروریست های القاعده در ادلب 9 سال از جنگ سوریه میگذره و تصاویری از جنگجویان انقلابی صهیونیستی من کسی بودم که میگفتم مخالفان سوری ولی کار به جایی رسیده است که هیچ نشانی از مخالفت سیاسی دیده نمی شود و تنها خوی وحشی گری و ویرانگری دیده می شود جنایت به نام پرودگاری که ظالم نیست به حق که بعضی ایات قرآن رو عینی شاهد هستیم https://twitter.com/i/status/1239529314724589568 رهبر احرار الشام ، "ابو احمد" ، صبح امروز بر اثر انفجار IED کاشته شده در اتومبیل خود در روستایی در نزدیکی شهر جیسر الشغور کشته شد. اثار باستانی سرقت شده سوریه در موزه ترکیه سوخو 35 اس روسیه در جنگ سوریه جنگنده Su-35S قبل از عزیمت در پایگاه هوایی خیمیم. ویروس کرونا در سوریه

چند نکته درباره باور373 1- یکی از تفاوت های باور و اس300پی ام یو2 تفاوت رادار معراج4 و رادار Big bird است. این رادار توانایی رهگیری 12 هدف را دارد اما معراج 4 از چنین توانی برخوردار نیست. پس این تفاوت باید یا توسط رادارهای موجود در آتشبارهای باور جبران شود یا تعداد آتشبارها. در مورد تعداد اهداف قابل رهگیری توسط باور373 دو عدد بیان شده است. طبق گفته های رسمی باور قابلیت درگیری 6 هدف را به صورت همزمان دارد در این صورت جهت برابری باور و اس300پی ام یو2، سامانه ایرانی باید از 6 آتشبار تشکیل شده باشد. اما طبق گفته رئیس مرکز مطالعات نیروی پدافند هوایی باور توانایی انهدام 9 هدف را به صورت همزمان دارد بنابراین هر گردان باور373 از 4 آتشبار تشکیل می‌شود. شاید اختلاف تعداد اهداف قابل انهدام به دلیل رادارها باشد. یعنی رادار ایکس باند باور توانایی انهدام 6 هدف را دارد اما رادارهای اس باند کشف و رهگیری باور قرار است وظیفه هدایت موشک‌ها را به جای رادار Big bird انجام دهند. در حقیقت این امکان وجود دارد 12 هدفی که توسط رادار Big bird در اس300 رهگیری و منهدم می‌شوند نیز توسط رادارهای کشف و رهگیری آتشبارهای سامانه باور کشف و منهدم شوند. به این صورت که 12 هدف در بین آتشبارهای باور تقسیم شده باشد با این فرض که هر رادار کشف و رهگیری باور توانایی درگیری با 3 هدف را داشته باشد. در این حالت 4 آتشبار در قالب یک گردان ایفای نقش خواهند کرد و هر آتشبار از 2 رادار برای انهدام اهداف بهره خواهد برد اگر چنین باشد در صورت انهدام هر یک از رادارهای باور باز هم سامانه عملیاتی خواهد ماند. استفاده از رادارهای اس باند برای درگیری در سامانه های ایرانی موضوع تازه‌ای نیست به طور مثال سامانه 15 خرداد تنها از یک رادار اس باند جهت کشف، رهگیری و درگیری با اهداف متخاصم استفاده میکند. سمت راست رادار 64N6E2 Big bird - سمت راست رادار معراج4 2- طبق تصویر موشک صیاد4 دارای جت وین است این سیستم هدایتی همانند موشک 48N6DM در خارج از بدنه قرار دارد بر خلاف موشک 48N6 که در داخل بدنه موشک است. خارج بودن جت وین ها باعث می‌شود موشک از مانورپذیری بیشتری برخوردار باشد که بر ضد موشک های بالستیک مزیت بیشتری را به همراه دارد. محل قرارگیری جت وین‌ها در خارج از بدنه موشک صیاد4 سمت راست موشک 48N6Dm- سمت چپ موشک 48N6 به محل قرارگیری جت وین ها توجه کنید 3- ذوالجناح بر اساس ماز537 ساخته شده است- قطر لاستیک این خودرو 170 سانتی متر است. البته این اندازه‌ها را با استفاده از گوگل ارث بر روی حامل موشک باور در مراسم رونمایی نیز اندازه‌گیری کردم که ابعاد تقریبا یکسان بود. موشک صیاد4 دارای طول 730-750 سانتی متر است. اما کنسیتر این موشک 935 سانتی متر طول و 100 سانتی متر عرض دارد-عرض داخلی کنیستر احتمالا 80 سانتی متر باشد-.بنابراین کنسیتر 195-180 سانتیمتر بلندتر و 30 سانتیمتر عریض‌تر از موشک است. به بیان دیگر سامانه باور می تواند از موشکی با طول تقریبی 9 متر و عرض 70-80 سانتی‌متر استفاده کند. با توجه به این ابعاد احتمال استفاده از موشک‌های بربلندتری نسبت به صیاد 4 را تقویت می‌کند. در مورد این احتمال می‌توان چند احتمال داد: الف) موشک دیگر (صیاد5) با اضافه کردن یک بوستر به موشک صیاد4 ساخته شده است این بوستر 1 متر طول و 70 سانتی متر عرض دارد و برد موشک را به بیش از 400 کیلومتر میرساند. یا یک موشک تک مرحله‌ای بزگتر با طول 9 متر و عرض 70-80 سانتی‌متر برای رسیدن به برد 400-600 کیلومتر. ب) موشک صیاد 5 یک موشک دومرحله‌ای است برای دستیابی به برد 400-600 کیلومتر. ج) صیاد5 یک موشک ضدماهواره/ ضد بالستیک است. ساختار آن شبیه به موشک SM3 آمریکایی می‌باشد. یعنی با اضافه کردن یک بوستر به صیاد4 برای افزایش برد و استفاده از فناوری پیشران زهیر جهت هدایت کلاهک جنگی در خارج از جو برای رهگیری موشک‌های بالستیک یا ماهواره‌ها باشد. تصویر راست پیشران سلمان با قابلیت به کارگیری در مرحله دوم یا سوم موشک های پدافند هوایی سمت چپ پیشران mk136 جهت قرارگیری در مرحله آخر موشک sm-3 چند وقت پیش هوافضای سپاه از موشک رعد 500 رونمایی کرد. وزن این موشک نصف فاتح 110 است تقریبا 1700 کیلو. برد آن 60 درصد بیشتر است یعنی 500 کیلومتر. سرعت آن طبق احتمالات بیش از 2 برابر فاتح 110 است (8 ماخ) و توان تحمل 100 بار فشار را دارد. همچنین این موشک یک دوم نسخه قبلی قیمت دارد و به زیرساخت‌های صنعتی پیشرفته برای تولید نیاز ندارد. در صورت استفاده از این فناوری‌ها در موشک صیاد 3 سی می توان یک موشک جدید برای باور373 تعریف کرد. طبق اعلام فرماندهان قرارگاه پدافند هوایی باور همانند اس400 از سه موشک استفاده خواهد کرد. موشک جدید با شناسه صیاد 3دی دارای برد 120 کیلومتر است. اما تغییرات گسترده ای را نسبت به نسخه قبلی خواهد داشت. صیاد3 دی نزدیک به 400 کیلوگرم وزن دارد، قطر آن تقریبا 30 سانتی متر و بیش از 8 ماخ سرعت آن خواهد بود. طول موشک نیز با صیاد3سی برابر است. بهتر است این موشک نیز مانند صیاد4 از تی وی سی استفاده کند. و وظیفه مقابله با موشک‌های بالستیک تاکتیکی بر عهده ای صیاد3 دی باشد. با توجه به مشخصات این موشک می توان در هر لانچر حداقل 16 موشک صیاد3دی بارگذاری کرد. حتی با تبدیل لانچر باور به لانچر 6 فروندی در هر آتشبار 36 صیاد3دی بارگذاری کرد. در این صورت موشکهای گرانقیمت صیاد4 مختص هدف قرار دادن اهداف دور برد هستند و در هزینه‌ها نیز صرفه جویی خواهد شد. موشک صیاد 3دی را می‌توان همرده موشک های 9M96E2 دانست. موشک 9M96E2 یکی از موشک های سامانه اس400 با میانگین سرعت 1000 متر بر ثانیه توانایی انهدام اهداف بالستیک را به صورت برخورد مستقیم دارد

بسم الله الرحمن الرحیم رضا کیانی موحد جیرو هُریکُشی در سال 1903 و در شهری در استان گوما به دنیا آمد. او پی از فارغ التحصیل شدن از دبیرستان به دانشگاه توکیو رفت و در آزمایشگاه هوانوردی تازه تأسیس آنجا مشغول به تحصیل شد. هُریکُشی پس از پایان تحصیل به شرکت میتسوبیشی پیوست و به کارخانه ی هواپیماسازی این شرکت در ناگویا فرستاده شد. اولین کاری که به وی محول شد طراحی هواپیمای میستوبیشی 1ام.اف-10 در سال 1933 بود. این هواپیما سفارش نیروی دریایی سلطنتی ژاپن برای یک جنگنده ی ناونشین بود اما هر دو نمونه ی آزمایشی آن در طی پروازهای اولیه سقوط کردند و طرح آن به کلی کنار گذاشته شد. 1ام.اف-10 با وجود شکست خوردن در زمان خود یک طرح انقلابی برای صنایع هواپیماسازی ژاپن بود. این هواپیما اولین جنگنده ی یک باله ی ژاپن بود که بالهایش در زیر بدنه نصب شده بود. بدنه ی آن تمام فلزی بود و بالهایش اسکلت آلومینیومی داشتند که با پارچه پوشیده می شدند. 1ام.اف-10 جیرو هُریکُشی به همراه کارکنان میستوبیشی در سال 1937 به هرحال درسهایی که جیرو از این کار عملی فراگرفت سبب شد تا بتواند هواپیمای موفق آ-5.ام را طراحی کند. این هواپیما در سال 1936 به تولید انبوه رسید و غربیها آن را با نام مستعار کلود می شناختند. کلود افتخار این را داشت که اولین هواپیمای ناونشین تک باله در تاریخ هوانوردی باشد. اولین پرواز آزمایشی آن در سال 1935 انجام شد و تولید آن یک سال بعد آغاز شد و تعداد 1094 فروند از آنها ساخته شد. جیرو بسیاری از نکاتی را که در طرح 1ام.اف-10 بکارگرفته بود در کلود اجرا کرد از جمله بدنه ی تمام فلزی، بالهای نصب شده در زیر بدنه و ارابه های فرود ثابت. با درگیر شدن بیشتر ژاپن در جنگ با چین، کلودهای نیروی دریایی به چین اعزام شدند و در جنگ هوایی با پی-26های چینی اولین جنگ هوایی تاریخ بین هواپیماهای تک باله با بدنه ی تمام فلزی را رقم زدند. بزرگترین نقطه ضعف کلود مسلسلهای ضعیفش بودند. تنها سلاح های این جنگنده دو قبضه مسلسل 7.7 میلیمتری نصب شده بر روی دماغه ی هواپیما بودند. هرچند که کلود تا انتهای جنگ جهانی دوم در خدمت نیروی دریایی ژاپن ماند اما آخرین نبرد هوایی آنها در طی نبرد دریایی کورال سی اتفاق افتاد. ژاپنی ها در ماه های انتهایی جنگ تعدادی از آنها را برای عملیات کامیکازه بکارگرفتند. کلود 2 سال بعد از موفقیت خیره کننده ی جیرو ،به عنوان طراح هواپیماهای جنگی، از وی و تیمش درخواست شد تا نمونه ی 12 را بسازند. نمونه ی 12 جنگنده ی جدیدی برای نیروی دریایی سلطنتی بود و قرار بود تا آنهم مانند کلود یک جنگنده ی ناونشین باشد. نیروی دریایی ،بر اساس تجربیاتش در جنگ با چین، درخواست کرد تا سرعت هواپیما به 600 کیلومتر بر ساعت و نرخ صعود آن به 3000 متر در عرض 3.5 دقیقه برسد. نمونه ی 12 باید به مخازن ذخیره ی سوخت اضافی مجهز می شد و می توانست با سرعت اقتصادی بین 6 تا 8 ساعت پرواز کند. 2 قبضه توپ 20 میلیمتری به سلاح های آن اضافه شدند و قرار شد تا جنگنده ی جدید علاوه بر داشتن بیسیم به یک سیستم ناوبری رادیویی هم برای پروازهای بلند مجهز شود. شرکت رقیب میتسوبیشی ،هواپیماسازی ناکاجیما، به سرعت خود را از رقابت کنارکشید چرا که ساخت چنین جنگنده ای را غیرممکن می دانست اما جیروهُریکُشی فکر می کرد که با سبک کردن هواپیما می تواند به مشخصات درخواست شده دست پیداکند. جیرو به سراغ یک آلیاژ جدید آلومینیوم به نام دورالومین رفت و با اضافه کردن یک لایه ی ضدخوردگی آن را در بدنه بکارگرفت. هیچ زرهی برای خلبان یا دیگر قسمتهای حساس درنظر گرفته نشد و از مخازن سوخت ضدنشتی ،که در جنگنده های آن زمان مرسوم بود، صرف نظر شد. جیرو اینبار از چرخ های جمع شونده و کابین سرپوشیده برای نمونه ی 12 استفاده کرد و این دو خصوصیت اساسی ترین تفاوت های نمونه ی 12 با کلود بودند. کار طراحی نمونه ی 12 در سال 1940 به تمام رسید و چون سال 1940 بنا بر تقویم سنتی ژاپن معادل سال 2600 بود آن را هواپیمای صفر یا زیرو نامیدند. جنگنده ی زیرو با آغاز جنگ جهانی دوم به صورت موفق ترین جنگنده ی دریایی ژاپنی ها درآمد و اگر کلود یک طرح موفق بود زیرو حقیقتا یک شاهکار به حساب می آمد. زمانی که زیرو وارد خدمت شد بهترین جنگنده ی ناونشین در تمام دنیا بود. مانورپذیری بالا، بردبلند و سلاح های خوب آن را به رقیبی مهارنشدنی تبدیل کرده بود. تا زمانی که آمریکایی ها جنگنده های جدیدشان را وارد صحنه نکرده بودند نرخ شکارهای هوایی توسط زیرو رقم باورنکردنی 12 به 1 بود. زیرو تا انتهای جنگ در خط تولید میتسوبیشی باقی ماند و تعداد 10939 فروند از آن ساخته شد. این جنگنده تا انتهای جنگ در نیروی دریایی ژاپن بکار گرفته شد. زیرو اما با وجود موفقیت زیرو اوضاع چندان هم برای ژاپن خوب پیش نمی رفت. آمریکایی ها نسل جدیدی از جنگنده های ناونشین ،مانند هلکت و کورس ایر، را وارد کارزار کردند که اگرچه از نظر قدرت مانور از زیرو پایین تر بودند اما در بقیه ی مشخصات پروازی برتر از زیروها بودند. تاکتیک های آمریکایی ها نیز سبب شد تا کار زیروها روز به روز سخت تر شود چرا که خلبانهای آمریکایی ،که از قدرت مانور جنگنده های ژاپنی آگاه بودند، به جای درگیر شدن با آنها از ارتفاع بالا به روی زیروها شیرجه می زدند و با شلیک یک رگبار کوتاه دوباره اوج می گرفتند. عدم بکارگیری زره در زیرو سبب می شد تا با این تاکتیک به راحتی آنها را شکار کنند. از سوی دیگر، آمریکایی بمب افکنهای بزرگ 4 موتوره ،مانند بی-17 یا بی-29، را وارد جنگ کردند که سقف پروازشان آنقدر بالا بود که از دسترس جنگنده های ژاپنی خارج می ماندند و به راحتی می توانستند شهرهای ژاپن و مراکز حساس آن را بمباران کنند. نیروی دریایی برای مقابله با آمریکایی ها به دنبال دو راه حل جداگانه رفت. آنها از یک طرف برای مقابله با بمب افکنهای بلندپرواز آمریکایی به یک رهگیر برای دفاع منطقه ای نیاز داشتند و از طرف دیگر برای جنگهای هوایی نیازمند جنگنده ای بودند که جای زیرو را بگیرد. موفقیت جیرو در طراحی زیرو سبب شد تا او را مسئول پیدا کردن هر دو راه حل بکنند. نیروی دریایی رهگیر بلند پرواز را رایدن و جانشین زیرو را رپّو نامید. مشخصات رایدن ،که آمریکایی ها آن را جک صدا می زدند، در سال 1939 به شرکتهای هواپیماسازی داده شد. رایدن نه یک جنگنده ی ناونشین، بلکه هواپیمایی بود که اساسا باید از فرودگاه های خشکی پرواز می کرد. قرار بود که رایدن یک رهگیر برای مقابله با بمب افکنهای زرهپوش آمریکایی باشد و به همین دلیل آن را به 4 قبضه توپ 20 میلیمتری مسلح کردند. برخلاف زیرو، در رایدن مانورپذیری فدا شد تا سرعت، نرخ صعود و تسلیحات قدرتمندتری بکار گرفته شود. اما مشکلات فنی ،به ویژه در موتور هواپیما، تولید انبوه آن را تا سال 1944 عقب انداخت. در نهایت تعداد 671 فروند از آنها ساخته شد ولی آنقدر دیر وارد عرصه ی جنگ شدند که عملا حرفی برای گفتن در برابر سیل بمب افکنهای دورپرواز آمریکایی نداشتند. رایدن همزمانی طراحی رایدن و رپّو سبب شد تا فشار کاری بر روی تیم طراحی جیروهُریکُشی آنقدر زیاد شود که پروژه ی دوم را موقتا متوقف کنند. پس از پایان طراحی رایدن ،هرچند که اشکالات آن تا انتهای جنگ رفع نشدند، طراحی رپّو دوباره در دستور کار قرار گرفت. آمریکایی ها نام مستعار سام را برای جنگنده ی جدید انتخاب کردند.اما بازهم مشکلات مختلف ،از جمله دراختیار نداشتن یک موتور قدرتمند، ساخت جنگنده ی جدید را تا سال 1944 به تأخیر انداختند. میتسوبیشی تا انتهای جنگ تنها توانست 10 فروند از آنها را تولید کند. رپّو با بسته شدن پرونده ی رایدن و رپّو کار جیروهُریکُشی ،به عنوان سازنده ی جنگنده، عملا تمام شد. باوجود اینکه صنایع سنگین میتسوبیشی یکی از ستونهای اصلی ماشین جنگی ژاپن در طی جنگ بودند جیرو از ابتدا با جنگ جهانی دوم مخالف کرده بود و آن را پوچ می دانست. در روز هفتم دسامبر 1944 زلزله ی بزرگی در منطقه ی توکای فعالیتهای هواپیماسازی میتسوبیشی را متوقف کرد و یک هفته بعد بمباران آمریکایی ها کارخانه ی تولید موتور میتسوبویشی را از بین برد. جیرو در آن زمان در توکیو در حال مذاکره با افسران نیروی دریایی بود تا درباره ی ساخت رپّو تصمیم گیری کنند. او ده روز بعد به ناگویا بازگشت و یک روز بعد بمباران مجدد آمریکایی ها سبب شد تا میتسوبیشی تصمیم بگیرد تمام تجهیزات و نفراتش را به حومه ی شرقی ناگویا منتقل کند. جیرو ،خسته از کار روزانه در بستر بیماری افتاد و تا ابتدای آوریل سال بعد در بستر ماند. در شب 9-10 توکیو توسط بمبهای ناپالم آمریکایی ها هدف قرار گرفت و یک شب بعد از آن نوبت ناگویا شد. هُریکُشی ناچار شد تا تمام بستگانش را به دهات بفرستد و با همسرش در ناگویا باقی بماند. او در ماه می آماده ی بازگشت به کار شد و به یکی از کارخانجات میتسوبیشی در ناگانو فرستاده شد اما وخامت حال وی سبب شد تا دوباره او را به خانه بازگرداندند. جیرو در روز 22 جولای به کارخانه بازگشت اما با بمباران های متوالی بی-29های آمریکایی روحیه ی کار از بین رفته بود. ژاپن در آستانه ی سقوط بود و این سقوط در روز 15 آگوست 1945 با تسلیم بی قید و شرط ژاپن فرارسید. پس از پایان جنگ جیرو به همراه هیده ماسا کیمورا به طراحی وای.اس-11 پرداختند. وای.اس-11 یک هواپیمای مسافربری موفق بود که 182 فروند از آن ساخته شد و تمامی خطوط هوایی و نیروهای مسلح ژاپن از آن استفاده کردند. این هواپیما اولین پرواز آزمایشی خود را در سال 1962 انجام داد و اولین فروند آن در سال 1965 تحویل داده شد. به غیر از نیروی دفاعی ژاپن بیش از 70 شرکت هواپیمایی دنیا وای.اس-11 را به صورت دست اول یا دست دوم به خدمت گرفتند و تا سال 2011 هنوز 5 فروند از آنها در حال پرواز بودند. اکنون 5 فروند از آنها را می توان در موزه های هوایی دنیا مشاهده کرد. پس از پایان طراحی وای.اس-11 جیرو دنیای طراحی را رها کرد و به دنیای آکادمیک بازگشت. در سال 1956 جیرو به همراه یکی از فرماندهان نیروی دریایی در زمان جنگ ، با نام ژنرال اکومیا ماساتاکه، کتابی درباره ی بزرگترین موفقیت زندگی اش نوشت: جنگنده ی زیرو. این کتاب در همان سال در آمریکا با نام زیرو: داستان جنگهای هوایی ژاپن در اقیانوس آرام منتشر شد. در دهه ی 70 او به صورت مشاور برای شرکتهای هواپیمای سازی ژاپن فعالیتی می کرد. در سال 1973 به مدال افتخار درجه سوم خورشید در حال طلوع دست یافت. خاطرات وی از ساخت زیرو در سال 1970 در ژاپن منتشر شد و انتشارات دانشگاه واشنگتن آن را در سال 1981 به زبان انگلیسی منتشر کرد. جیرو هُریکُشی در روز 11 ژانویه 1982 در بیمارستان توکیو درگذشت. علت درگذشت او بیماری ذات الریه اعلام شد. خبر مرگ او را چند روزنامه ی بزرگ دنیا ،از جمله واشنگتن پست و نیویورک تایمز، پوشش دادند. جیرو 5 فرزند داشت که هیچ یک از آنها راه پدر را ادامه ندادند. مشخصات 1ام.اف-10 کلود زیرو رایدن رپّو خدمه(نفر) 1 1 1 1 1 طول 6.92 7.55 9.06 9.7 10.99 عرض بال 10 11 12 10.8 14 ارتفاع(متر) 3.31 3.2 3.05 3.81 4.28 سطح بال(متر مربع) 17.7 17.8 22.4 20 30.86 وزن خالی 1225 1216 1680 2839 3226 حداکثر وزن در هنگام برخواستن(کیلوگرم) 1578 1705 2796 3211 4720 پیشرانه رادیال 14 سیلندر ساخت میتسوبیشی رادیال 9 سیلندر ساخت ناکاجیما رادیال 12 سیلندر ساخت ناکاجیما رادیال 14 سیلندر ساخت میتسوبیشی رادیال 18 سیلندر ساخت میتسوبیشی توان(اسب بخار) 780 785 940 1850 2200 حداکثر سرعت(کیلومتر بر ساعت) 320 440 534 596 630 برد(کیلومتر) 1200 3104 560 1240 سقف پرواز عملیاتی(متر) 9800 10000 11430 10900 تسلیحات 2 قبضه مسلسل 7.7 میلیمتری 2 قبضه مسلسل 7.7 میلیمتری 2 قبضه مسلسل 7.7 میلیمتری(دماغه) 2 قبضه توپ 20 میلمیتری(بر روی بال) 2 بمب 60 کیلوگرمی یا 1 بمب 250 کیلوگرمی(برای عملیات انتحاری) 4 قبضه توپ 20 میلمیتری(بر روی بال) 2 بمب 60 کیلوگرمی 2 قبضه مسلسل 13.2 میلیمتری(بر روی بال) 2 یا 4 قبضه توپ 20 میلمیتری(بر روی بال) رضا کیانی موحد منبع http://wars-and-history.mihanblog.com/post/1707

Boeing KB-50 Superfortress

British Aerospace Hawk

ژاپن از آنچه که شما در نظر دارید پیشرفته تر بوده اگه به تفاوت سیلندر باشه که دو موتور اولی و دومی تقریبا هم قدرتند در حالیکه موتور دوم ۵سیلندر کمتر داره. کم و زیاد شدن قدرت موتور بیشتر از تعداد سیلندر به حجم موتور وابسته هست که در جدول مقدار حجم مشخص نیست. دو موتور آخر به احتمال زیاد شارژر بودند که یکدفعه توان بیش از دوبرابر موتورهای قبل تر از خودشون رو که تقریبا دارای مشخصات همسانی هستند رو دارند

فیلم باد برمی خیزد The Wind Rises فیلمی انیمیشن در خصوص طراح جنگنده زیرو نکات فنی و چالش ها رو میگه اگرچه فیلم فنی نیست https://www.filimo.com/m/0gUyY فیلم Kato Hayabusa Sento-tai فیلمی متعلق به سال 1944 ساخته خود ژاپنی ها که صحنه ها و تصاویر خوبی از جنگنده های زیرو نشون میده که تقریبا جایی پیدا نمی کنید https://archive.org/details/KatoHayabusaSento-tai این کتاب اینترنتی هم فوق العاده هست Japanese Aircraft of World War II: Technical Guide https://www.amberbooks.co.uk/book/technical-guide-japanese-aircraft-of-world-war-ii/ مستندی در خصوص ساخت جنگنده زیرو https://www.youtube.com/watch?v=X0Mu4jJ0S0s البته یک فیلم سیاه و سفید ژاپنی هست در خصوص یک خلبان ژاپنی و سیر زندگی اش تا کشته شدنش حوالی سال 75 شبکه یک نشونش میداد اون هم تصاویر و بحث های جالبی داشت برای مثال کابین خلبان های آمریکایی خیلی قوی بود در حالی که جنگنده های ژاپنی آتش و مانور قوی تری داشتن و همین مساله باعث میشد که در نبرد روبرو ژاپنی ها کم بیارن

انچه به نظر می اید این است که این سامانه رونمایی شده ولی کار ان نهایی نشده است. به نظر من یا عملیاتی نشده یا به تعداد بسیار کمی از ان ساخته میشود تا طرح ان کامل گردد. امروز روحانی نیز اشاره ای به این موضوع داشت که سامانه باور سال اینده کامل تر میگردد. قرار بود این سامانه دارای سه نوع موشک باشد که ما در رونمایی یک نوع موشک دیدیم. برد ان هم شاید بهبود پیدا کند. به هر حال شاید یکی دو سال دیگر کار لازم داشته باشد. در رابطه با موشک صیاد 5 و ساخت موشکی شبیه استاندارد 3 امریکایی که برای زدن ماهواره ها و موشک های بالستیک در ارتفاعات بالا به کار میرود من حدس میزنم که در قالب یک سامانه مستقل غیر از باور این کار انجام شود. احتمال هم دارد که به جای پدافند ارتش هوافضای سپاه مامور این کار شود. خود پیش ران سلمان نیز که به این منظور ساخته شده توسط سپاه رونمایی شد در صورتیکه سامانه باور توسط پدافند ارتش پیگیری شده است

Antonov An-32 - Cline

امکان دارد ولی فکر نکنم تا قبل از 1945 قابل انجام باشد. دوستان میتونند از شبیه ساز Command Modern Air Naval Operations استفاده کنند که سناریو هایی متنوعی هم دارد.

جنگ ها تماما اتوماتیک انجام میدادم و خودم واردش نمیشدم.

نموهه اولیه تانک سبک فرانسوی AMX 13 در کنار تانک متوسط آلمانی پنتر نکته جالب این عکس مجهز بودن هر دو تانک به توپ 75 میلیمتری است در صورتی تانک AMX 13 حدود 13 تن و تانک پنتر المانی حدود 44.8تن وزن دارد تانک سبک Renault FT-17 متعلق به دوران جنگ جهانی اول در کنار تانک M48 متعلق به دوران جنگ سرد

«ایلهان عمر» خواستار تعلیق تحریم‌های ایران شد یک عضو کنگره آمریکا خواستار تعلیق تحریم‌های این کشور علیه ایران در بحبوحه گسترش ویروس کرونا در دنیا شد.

پیش اخطار هوابرد A-50

اتفاقا" ایده "لباس غواصی " ( کنایه از راه فرار ) برای این جماعت هم به شکلهای مختلف تئوریزه شده و میشود پی نوشت : فقط اطلاع ندارم ، چرا "ما" بلد نیستیم این کارها را ؟؟؟؟ !!!!!!

بسم ا.... به بهانه شیوع ویروس در مناطقی از چین ( 2020 میلادی )

فیل و فنجون تانک سبک تی-18 ساخت شوروی با وزن حدودی 5/9 تن مسلح به توپ 37 میلیمتری در کنار نمونه آزمایشی تانک اصلی میدان نبرد تی-80 با وزن بیش از 46 تن مسلح به توپ 152 میلیمتری تانک متوسط تی-28 ساخت شوروی با وزن 28 تن و مسلح به توپ 76/2 میلیمتری در کنار تانک اصلی میدان نبرد لئوپارد 2آ4 با وزن حدودی 55 تن و مسلح به توپ 120 میلیمتری(حالا کی داره کی رو میکشه!!!!!)

این بازی رو اولین باره که می بینم و برام جالبه که تا حالا نه تو سایت ها و نه تو مغازه ها و نمایشگاه ها ندیدم ممنون معرفی جالبی بود ------------------------------

  ضمن تشکر از شما بابت معرفی این فیلم؛   اگر اجازه دهید قدری نقد به فرمایشات شما داشته باشم.   1- این فیلم، یک فیلم تاریخی نبود؛ بلکه فیلمی نمادین بود. کما اینکه به جز آدمیرال کاناریس (که در فیلم نامی هم از وی برده نمی شود و صرفاً به منظور مشخصی وی به تصویر کشیده شده است که در ادامه عرض می شود) و البته شخص چرچیل، باقی شخصیت ها غیرواقعی بودند. همین موضوع، نمادین بودن این فیلم را به تصویر می کشید که شما به سادگی از آن گذشتید و نحوه ی روایی داستان را به تاریخ نگاری برندگان جنگ متصل فرمودید.   2- فیلم با یک روایت تاریخی آغاز می شود. یعنی حضور پررنگ چتربازان و کماندوهای آلمانی در سال های پایانی جنگ برای انجام مأموریت هایی که انجام آن غیر ممکن بود (اشاره مشخص به آزادی موسولینی از زندانی که منطقاً کسی توانایی نفوذ به آن را نداشت). اگر چه شاید داستان فیلم، به نوعی تخیلی بود، ولی در حقیقت این اتفاقات افتاده بود و مثلاً خود اتو اسکورزنی و تیم تحت امر وی مأموریت ترور استالین، چرچیل و روزولت در ایران را داشتند که با توجه به اینکه ایران منطقه تحت اشغال متفقین بود و صدها کیلومتر با سرزمین های تحت اختیار نازی ها فاصله داشت، مأموریتی غیرممکن بود. ولی آلمان این دست مأموریت ها را در آن ایام طراحی می کرد. پس این فیلم، نمادی از تلاش تاریخی این یگان و طراحان پشت سر آن بود.   3- در ابتدای فیلم، آدمیرال کاناریس (با بازی ارزشمند آنتونی کوایلی فقید) به تصویر کشیده می شود که آشکارا از صحبت های هیلتر به دیوانگی یاد می کند و صحبت هایی را می گوید که مشخصاً وی جز در حلقه ی یاران مطرح نمی کرد. کاناریس یکی از مرموزترین شخصیت های آلمان نازی بود و در مقام رئیس آبور، ارتباطاتی با انگلیسی ها نیز داشت (هرچند که خود مستقل از انگلیس بود.). فیلم اشاره ای پرش وار به این قضیه داشت و پس از آن آدمیرال از فیلم محو می شود. ولی بیننده را به تردید می اندازد که در حقیقت طرح این عملیات چگونه لو رفت. چرا که بسیاری از عملیات هایی که انگلستان در آن زمان، در قالب «کشف اتفاقی» و یا «جلوگیری حادثه وار» مطرح می نمود، در حقیقت کاملاً با برنامه و اطلاعات و طرح ریزی بود. یک مثال ساده ی آن، شکستن دستگاه رمزنگار انیگما بود که شکستن آن را MI6 حتی به ارتش هم اطلاع نداد و تنها با استفاده از روش های آماری و حادثه سازی ها و کشف های اتفاقی، گاهاً نیروی دریایی خبردار می شد و با ولف پک مقابله می کرد. به عبارتی فیلم اشاره ای پرده وار به نقش احتمالی و مرموز کاناریس در لو رفتن برخی طرح های ترور و خرابکاری کماندوهای آلمانی داشت.   4- فیلم کاملاً انگلیسی ساز است و از متدهای فیلم های انگلیسی اقتباس نموده است. در فیلم، برخلاف فیلم های امریکایی ساز، بد و خوب مفهومی ندارد. آلمانی های بدی هستند که یهودی ها را به اردوگاه های کار اجباری می فرستند و فراریانشان را به قتل می رسانند. ولی از آن طرف آلمانی های خوبی هستند که مخالف این دیوانگی ها هستند؛ نظیر کلنل اشتاینر یا آدمیرال کاناریس. یا آلمانی ها را نه دیوهای جانی، که انسان هایی به تصویر می کشد که از طرفی برای نجات خود حاضر نیستند مردم را به قتل برسانند (و به زندانی کردنشان تا پایان مأموریت ترور بسنده می کنند) و یا وقتی که گیر می افتند و چاره ای جز مقابله یا تسلیم ندارند، از مردم به عنوان سپر انسانی استفاده نمی کنند و با رها کردن مردم، به امریکایی ها مجوز به گلوله بستن کلیسا با کالیبر سنگین و هدف قرار گرفتن با نارنجک را می دهند. در مواجهه با امریکایی ها، بیشتر خوی گاوچرانی و غرور ایشان، بویژه در فرماندهان ارشدشان را به تصویر می کشد و اینکه جنگجویان ماهری هستند و در مواجهه با کمین ها و مقاومت ها، تغییر تاکتیک های مناسبی می دهند (که این موضوع بارها در جنگ دوم جهانی به اثبات رسید). اما درنقطه ی مقابل آن، نقدهای نمادین به ایرلندی ها دارد که وطن پرستی شان زیر سوال می رود و اینکه برای اینکه منافع ایرلند را حفظ کنند، به چه اقداماتی دست می زنند. از قتل هایی که برای منفعت خودشان است لحظه ای دریغ نمی کنند و می بینیم انسانی ترین شخصیت دولین، زمانی است که وی دست از این بازی ها می کشد (اشاره به همان مبارزه انگلیس و ایرلند شمالی) و پی زندگی خود می رود.   5- پیام اصلی این فیلم، شرافت بود. آلمانی ها سربازانی شریف نشان داده شدند که برای فراری دادن فرمانده و معاون خود، حاضرند جانشان را فدا کنند؛ حتی در مأموریتی شکست خورده. این سربازان آنقدر شریف هستند که برای نجات جان یک کودک حاضرند جانشان را به خطر بیاندازند و در نهایت بمیرند. از طرفی وقتی آلمانی ها خود را لهستانی جا می زنند، با رفتار مناسب مردم و حتی سربازان امریکایی مواجه می شوند. خود اشتاینر فردی معرفی می شود که در انگلستان تحصیل کرده است و به ایشان احترام می گذارد (شخصیتی مشابه شخصیت واقعی کاناریس). برخورد امریکایی ها با آلمانی ها هم اکثراً براساس احترام بود و باور به اینکه همه دارند برای شرافت خود می جنگند. جالب اینکه شرافت سربازی آنقدر در این فیلم بولد شده بود که اشتاینر وقتی موفق به فرار می شود، حاضر نمی شود مسیر را ادامه دهد و با علم به کشته شدن، به سمت انجام مأموریت خود (که حال نیک می داند کاملاً لو رفته است و عملاً این کار امکان پذیر نیست) می رود. شاید شوک آورترین صحنه فیلم، صحنه ای است که اشتاینر موفق به ترور چرچیل می شود و بیننده برای لحظه ای خشک می شود و هر آن منتظر است که وی زنده شود که نمی شود. با مرگ اشتاینر اصل داستان مشخص می شود. ولی تلاش اشتاینر برای انجام این مأموریت در حالی که کمترین احتمالی برای موفقیت نداشت (و البته در کمال ناباوری و با بخت و اقبال، موفق هم شد!)، توسط خود انگلیسی ها ستودنی است.   به عبارت ساده تر، اگر با سبک روایت داستان و فیلم سازی انگلیسی ها آشنا باشید، بهتر می توانید این فیلم را درک نمایید و از تماشای آن لذت ببرید.   --------------------------------------------------------------   نکات دیگری هم در این فیلم بود که برای جلوگیری از اطاله ی کلام، از بیان آن صرفنظر نمودم.   امیدوارم جسارت حقیر را به بزرگی خود ببخشید. اگر هم توضیحی بر این عرایض داشتید خوشحال می شوم که آن را بخوانم.   --------------------------------------------------------------   پ.ن : با توجه به اینکه این متن در ساعت 1:30 بامداد نوشته شده است، اگر غلط املایی یا جمله بندی داشت از شما و سایر خوانندگان محترم عذرخواهی می کنم.