«جاناتان مک‌داول» اخترشناس در مرکز «هاروارد اسمیت‌سونیان» که پیش‌تر قرار گرفتن ماهواره نظامی ایران در مدار را رصد و تایید کرده بود،‌ در گفت‌وگوی اختصاصی با یورونیوز فارسی به سوالاتی درباره ماهیت این ماهواره و قابلیت‌های آن پاسخ می‌دهد. ماهواره نظامی نور در چه مداری مستقر شده است و چرا؟ جاناتان مک‌داول: ماهواره در مدار ۴۲۵ کیلومتری زمین مستقر شده است. اینجا یکی از مدارهایی است که ماهواره‌ها می‌توانند چند سال در آن مستقر شوند. ارتفاع این مدار به اندازه‌‌ای کم است که بتوان با یک راکت کوچک مثل «قاصد» به آن رسید. البته این مدار نسبت به بقیه مدارهایی که ایران پیش‌تر امتحان کرده بود،‌ ارتفاع بیشتری دارد. در موارد قبلی، مدار بسیار پایین بود تا جایی که محموله به دلیل اصطکاک با جو زمین دوباره به پایین برگشته و سقوط می‌کرد. درباره کیفیت تجهیزات ماهواره و مناطقی که می‌تواند ببیند، چه می‌دانیم؟ جاناتان مک‌داول: ماهواره می‌تواند در هر منطقه‌ای حدفاصل عرض جغرافیایی ۶۰ درجه شمالی و ۶۰ درجه جنوبی حرکت کند. دلیل این‌که چرا چنین محدوده‌ای انتخاب شده، محل سایت پرتاب راکت در شاهرود بوده نه دلیل خاص دیگری. ماهواره نور کوچک است. ما از دوربین و تجهیزات آن چیزی نمی‌دانیم اما اگر با ماهواره‌های آمریکایی که اندازه مشابهی دارند،‌ مقایسه‌اش کنیم می‌شود حدس زد که این ماهواره قابلیت عکسبرداری با دقت بین ۵ تا ۲۰ متر را دارد. یک محدودیت بزرگ این است که ماهواره فقط زمانی می‌تواند با زمین ارتباط بگیرد که در محدوده ایران قرار بگیرد. در نتیجه،‌ زمان کافی برای بارگیری تعداد زیادی عکس در روز وجود ندارد. آیا طبق توصیف فرمانده بخش فضایی وزارت دفاع آمریکا با یک وب‌کم طرف هستیم؟ جاناتان مک‌داول: به گمانم ژنرال «ریموند» در توصیف «وب‌کم کوچک» یک مقدار اغراق می‌کنند، البته نه چندان زیاد. می‌شود گفت که این ماهواره ایرانی نمی‌تواند مثل ماهواره‌های جاسوسی بزرگ ایالات متحده عکس‌هایی با همان کیفیت بگیرد. عکس‌های این ماهواره احتمالا از آن‌چه در «نمای ماهواره‌ای گوگل»‌ در برنامه «گوگل ارث»‌می‌بینید،‌ بهتر نخواهند بود. این ماهواره در نهایت می‌تواند کمک کند که آنها تغییرات را در مناطقی را که عکس‌های گوگل‌ارث در آنها قدیمی‌ شده، در زمان حال بررسی کنند. در مقایسه با پروژه‌های قبلی ایران در حوزه فضایی، آن‌طور که مقامات ایران ادعا کرده‌اند،‌ این پروژه «یک دستاورد» است؟ جاناتان مک‌داول: اگر به عقب نگاه کنیم،‌ بعضی ماهواره‌های ایران موفقیت‌آمیز بودند و برخی نه. به گمان من،‌ این پروژه را به طور کلی می‌توان به عنوان یک آزمایش در نظر گرفت که به مهندسان ایرانی کمک می‌کند مدیریت یک ماهواره و شیوه استفاده از داده‌ها را تمرین کنند. در این پرتاب ماهواره به خودی خود مهم نبوده هرچند تجربه مدیریت و راهبری آن یک تمرین خوب محسوب می‌شود. نکته مهم درباره پروژه اخیر این است که راکت جدید کار کرده است. هدفی که در این آزمایش دنبال آن بودند همین بود که مطمئن شوند راکت کار می‌کند یا نه. هدف نهایی این است که به یک ماهواره جمع‌اوری اطلاعات مفید برسند اما با اولین ماهواره نمی‌توان به چنین چیزی رسید. این برای ایران یک پیشرفت است اما یک گام بسیار کوچک به شمار می‌‌رود. چرا این پرتاب به نتیجه رسید اما تجربه قبلی ایران موفق نبود؟ در صورتی که مجری بخش پرتاب در هر دو پروژه یک نهاد یعنی سپاه پاسداران بود؟ جاناتان مک‌داول: از نظر فنی، «قاصد» یک راکت سه‌مرحله‌ای است. مرحله اول قدیمی است؛ قبلا تست شده و جواب مثبت گرفته است. پس تعجب‌آور نیست که کار می‌کند. اما مراحل دوم و سوم جدید هستند و خیلی خوب کار کرده‌اند. ‌آن‌چه یک مقدار شگفت‌آور است این بخش برنامه است. این‌که چه چیزی باعث این موفقیت شده، مهندسان قاصد کارشان خیلی خوب بوده یا شانس آورده‌اند را حتی خودشان هم نمی‌دانند. باید دست‌کم ۴ تا ۵ راکت دیگر پرتاب شود تا بتوانیم به این سوال جواب بدهیم. ممکن است بعدا مرحله اول کار کند و دو مرحله بعد نه. در نتیجه باید منتظر ماند و دید. https://farsi.euronews.com/2020/04/29/webcam-or-strategic-achievement-itw-harvard-astronomer-about-iran-s-first-military-satell ایشون یکی از افراد باسواد در این زمینه هستن تحلیل ها، خبرها در مورد ماهواره دوستی، پیام امیرکبیر و دیگر پرتاب ها..

سامانه موقعیت یاب LPS Local positioning system سال ۹۵ سامانه موقعیت یابی زمین پایه LPS رونمایی شد ، این سامانه برای زمانی که GPS/GLONASS و ... غیر فعال یا دقت آنها کاهش پیدا کند ، طراحی شده تا خلا موقعیت یابی دقیق را پر کند⁦ توان فرستنده رونمایی شده یک مگاوات ذکر شده و برای پوشش دهی ایران و بخش از کشور های اطراف پنج فرستنده لازم است در تصویر زیر اطلاعات تقریبا کاملی از طرح موقعیت یابی LPS رو مشاهده میکنید، مهمترین پارامتر دقت این سامانه است که ۱۰ متر ذکر شده ماکت ساختار یک گیرنده LPS برای مقایسه سامانه LORAN-C و نمونه ارتقا یافته آن نزدیک ترین رقیب این سامانه محسوب میشود. دقت مکانیابی سامانه loran-c در حدود ۱۸ تا ۶۰ متر و دقت E-LORAN در حدود ۸ متر است. اما سوال اصلی که مطرح میشود این است اگر تاسیسات سامانه LPS مورد حمله دور ایستا با تعداد انبوه موشک کروز و هدف کاذب یا سلاح های متعارف هایپرسونیک قرار بگیرند تکلیف چیست!؟ واقعیت اینکه اینگونه تاسیسات ثابت و استراتژیک مشابه رادار های هشدار زود هنگام مانند کوه یخ شناور در آب هستند و یک تاسیسات محافظت شده زیر زمینی که سامانه های حیاتی مانند کامپیوتر ها و مرکز کنترل و... را در بر میگیرند و در برابر حملات دشمن محافظت میکنند . شاید بهترین مثال برای این موضوع تاسیسات زیر زمینی رادار هشدار زودهنگام Duga-3 شوروی باشد که سامانه های حیاتی و مرکز فرماندهی رادار را در برابر حملات اتمی محافظت میکردند هدف از این کار قابلیت راه‌اندازی مجدد در حداقل زمان ممکن است که با تعمیر یا تعویض آنتن فرستنده انجام میشود. تصویر ماهواره ای زیر یکی از ایستگاه های فرستنده LPS است همانطور که مشاهده میکنید بر روی زمین بجز آنتن ها چیز خاص دیگه ای وجود ندارد: اینم یکی دیگه از ایستگاه های فرستنده lps twitter.com/FieldMarshalPSO

دومین اژدهای پنهانکار سال 2020!!!! جدیدترین جنگنده J-31 با استتار رسمی نیروی هوایی چین براساس تازه ترین تصاویر منتشرشده ، جنگنده نسل پنجم شنیانگ جی-31 پس از سالها ،برای اولین بار با استتار رسمی نیروی هوایی ارتش آزادیبخش چین ( PLAAF) در رصد چشمان کنجکاو ناظران نظامی قرار گرفت و با توجه به چهارچوب رفتاری نیروی هوایی این کشور ، برخی براین اعتقادند که جی-31 ، بصورت عملیاتی وارد خدمت شده است . این جنگنده دو موتوره با شناسه FC-31 نیز شناخته میشود ، لقب معینی را از سوی نیروی هوایی چین بخود نمی بیند ،اما پس از معرفی جنگنده سنگین جی-20 ، دومین هواگرد رزمی با قابلیتهای پنهانکاری در کلاس میان وزن محسوب می شود که در سال جاری میلادی (2020) به مرحله تولید نمونه اولیه رسیده است . پیش ازاین ، نیروی هوایی چین با معرفی جی-20 در مارس 2017 ، در کنار اف-35 و اف- 22 ارتش ایالات متحده ،به تنها دارنده جنگنده های پنهانکار مبدل گردید . در این میان ، بر خلاف جی-20 که توسط یک شرکت دولتی و منحصرا" برای خدمت در نیروی هوایی چین توسعه پیدا نمود ، آینده جی-31 با قطعیت کمتری روبرو است . با توجه به این امر ، برای مدتهای طولانی این مساله که آیا فرماندهان نیروی هوایی چین اصولاتمایلی برای بخدمت گیری این هواگرد داشته یاخیر و اینکه جی-31 صرفا" برای بازارصادراتی تولید شده ، برای ناظران نظامی مشخص نبود ، در حالی که به شکل همزمان ، احتمال توسعه این هواپیما به یک نمونه دریاپایه بعنوان مکملی برای جنگنده برتری هوایی جی-15 نیز بارها مطرح گردید . با وجود همه احتمالات ، این مساله که آیا جی-31 وارد سازمان رزم نیروی هوایی چین خواهد شد یا خیر را میتوان به کلاس وزنی این جنگنده نیز مرتبط دانست . جی-31 با توجه به کاراکترهای منتشرشده آن ، یک هواگرد رزمی میان وزن بشمار می رود و توجه به این واقعیت که نیروی هوایی چین با قرار گرفتن در ردیف دارنده دومین ناوگان جتهای رزمی و بزرگترین ناوگان جنگنده ای رزمی سنگین ، تا قبل از معرفی جی-31 ، فاقد هواگردهای رزمی میان وزن بود ، خود جای ابهام بزرگی را ایجاد می نمود . بنابراین ، در حالی که جایگاه جی-20 در نیروی هوایی چین مشخص بوده و تثبیت شده و میتواند براحتی جایگزین نمونه های قدیمی تر نسل چهار نظیر سوخو-27 و جی-11 گردد ، جت رزمی جی-31 برای جایگزینی جنگنده های سبک وزن این نیرو نظیر جی -7 و J-10A ، مقداری گران قیمت به نظر می رسد ، ضمن اینکه در بدو امر ، کارشناسان معتقدند که قابلیت جایگزینی جتهای جی-11 را نیز نخواهند داشت . با این وصف ، در حالی که روسیه و ایالات متحده با تولید تعداد قابل توجهی از جنگنده های چند ماموریته میان وزن خود نظیر میگ-29 واف-18 بازار تسلیحاتی را در اختیار دارند ، نیروی هوایی چین در این حوزه ، عملا" حرفی برای گفتن نخواهد داشت . بدین ترتیب ، در حالی که ماهیت دقیق برنامه جی-31 یا ماموریتهای محوله به آن ، هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد ، این احتمال دوراز ذهن نخواهد بود که نیروی هوایی چین درصدد است تا جی-31 را بطور کامل جایگزین اسکادران های رهگیر J-8II عملیاتی نموده و یک هواگرد جدید مجهز به حسگرهای پیشرفته تر ومسلح به مهمات موثرتری نظیر PL-15 را بخدمت گیرد . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، احتمال دیگری که برای جی-31 حدس زده میشود ، وجود یک برنامه آینده نگرانه تر برای گسترش کمّی ناوگان نیروی هوایی چین وایجاد اسکادران های جدید در این نیرو است . در هرصورت ، ورود جی-31 به سازمان رزم نیروی هوایی چین موجب شده تا این نیرو حداقل ، سه خانواده اصلی در حوزه پیشرانه های نظامی را در خدمت داشته باشد . نسل نخست شامل پیشرانه WP-7 برای جنگنده های قدیمی تر J-7 ، J-8 ، و نسل دوم پیشرانه های WS-10 و AL-31 برای هواگردهای J-16 ، J-15 ، J-11 ، J-10 و J-20 است . با توجه به قابلیتهای تعریف شده برای جی-31 ، هیچکدام از این پیشرانه ها ، با این جنگنده سازگار نیست ، چنانکه استفاده از WP-7 برای پیکربندی دوموتوره جی-31 بسیار ضعیف بوده و پیشرانه های WS-10 و AL-31 نیز تناسبی با این هواگرد ندارند . در نتیجه ، نیروی هوایی چین می بایست یک کلاس جدید از موتورهای هوایی را برای این جنگنده در نظر گیرد که این خود نیز فشار مضاعف لجستیکی را برPLA تحمیل خواهد نمود. پی نوشت : 1- تا این لحظه ( 27 اسفند 98 ) انجمن میلیتاری فاقد تاپیک اختصاصی برای جی-31 بود ، علیرغم چنین مساله ای ، با تجمیع تمامی پستهای مرتبط در انجمن ، تاپیک اختصاصی برای این هواگرد ایجاد شد . 2- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

در مورد موشک لبیک یک (هدایت پذیر کردن راکت نازعات) راکت هدایت شونده لبیک-۱ را اگر خاطرتان باشد در تصاویر رونمایی آن دستگاه تست GPSوگلوناس دیده میشود. مسئله این است که جی پی اس و گلوناس در حالت غیر نظامی که در دسترس عموم است ... در ارتفاع بیش از ۱۸ کیلومتر و سرعت ۵۱۵متتر بر ثانیه غیر فعال میشود از طرف دیگر راکت در سطح لبیک۱ با توجه برد که دارد احتمالا سرعتی در حدود ۲ ماخ داشته باشد که خارج از دسترس gps و glonass است اما سوال اینجا است که چگونه توانسته اند این مشکل را حل کنند؟ جواب سوال فوق راز نقطه زنی تسلیحات ایرانی است. اما اگر فرضیه سوال یعنی استفاده از gps و گلوناس غیر نظامی اشتباه باشد یعنی از نمونه نظامی آنها استفاده شده باشد مسئله دسترسی به کد های دسترسی به این سامانه مطرح است،کد هایی که در عمل نقش کلید را ایفا میکنند و بصورت متوام تغییر میکنند. اطلاعات خیلی زیادی از نحوه کاکرد عملیاتی جی پی اس نظامی در دسترس نیست یعنی اینکه کد های دسترسی به چه شکل به گیرنده gps انتقال پیدا میکنند تا سلاح ها عملیاتی شوند سوال دیگر نحوه انتقال این کد ها به متحدان ایالات متحده است که از تسلیحات هدایت شونده امریکایی استفاده میکنند؟ بنظر میرسد محدودیت سرعت و ارتفاع جی پی اس غیر نظامی بر روی گیرنده ها ایجاد میشود و اگر گیرنده را خودمان بسازیم این محدپدیت برداشته میشود. شخصی بنام اندرو هُلم آموزش ساخت گیرنده جی پی اس را با جزییات کامل منتشر کرده است. http://www.aholme.co.uk/GPS/Main.htm خوب بنظرم مسئله حل شد یعنی برای نقطه زنی از گیرنده ها تولید داخل جی پی اس و گلوناس غیر نظامی استفاده شده اگر جی پی اس غیر نظامی به هر دلیلی غیر فعال بشه گلوناس جایگزین شده و اگر آن هم نباشد LPS استفاده خواهد شد. استفاده از ژیروسکوپ و شتاب سنج ها دقیق هم میتواند به تنهایی به سلاح هایی که زمان رسیدن به هدف کوتاه تری دارند مورد استفاده قرار بگیرد(مانند موشک های بالستیک کوتاه برد و میانبرد) و دقت قابل قبولی ارائه کند. --------------------------------- ۱)یکی از موارد جالب در راکت لبیک-۱ نزاجا استفاده از کانارد Bowtie است و جالب تر اینکه پروفیل این کانارد در ریشه بصورت گوه ای است و در انتها گرد میشود. ۲)به هندسه کانارد دقت کنید مشخصا از ریشه کانارد تا انتهای آن پروفیل از حالت گوه ای خارج میشود و لبه حمله آن پخ میشود. ۳)قبل از هرچیزی به صحبت های یوزی رابین در مورد این راکت قابل توجه, میگه که این نوع کانارد ها برای اولین بار در راکت های ایرانی و حتی نمونه های خارجی استفاده شده و نشون دهنده اینکه ایرانی ها بصورت خود اتکا توانایی طراحی دارن و احتمالا هدف افزایش مانور بوده. https://www.timesofisrael.com/iran-unveils-kit-to-convert-artillery-rockets-into-guided-missiles/ ۴)اینبار با استفاده از انسیس فلوئنت یک تحلیل CFD دوبعدی تقارن محوری انجام دادم از مش تطبیقی هم برای ریز کردن شبکه در نقاطی که تغییرات فشار زیاد است استفاده کردم. سرعت پنج ماخ و شرایط هوا در ارتفاع ۲۰ کیلومتر را به عنوان شرایط مرزی در نظر گرفتم. ۵)بر روی تصویر کانتور عدد ماخ محل و شکل تقریبی کانارد را رسم کردم همینطور که مشاهده میکند عدد ماخ در ریشه کانارد کمتر از انتهای آن است . ۶)خب حالا چرا طراحان این کیت هدایت کانارد Bowtie رو انتخاب کردن؟ در کتاب Tactical Missile Designگفته شده که این نوع کانارد سطح مقطع راداری کمتری داره و نیاز به تغییر زاویه کمتری برای اعمال کنترل داره(استفاده از اکچواتور های ساده تر) پس میتوان گفت دلیل پخ شدن پروفیل کانارد در انتهای آن جدا کردن شوک از کانارد و کاهش انتقال حرارت است. پ .ن https://ir.sputniknews.com/politics/201911035423819-نشنال-اینترست-ایران-صاحب-سامانه-موشکی-بی-نظیر/ ناشنال اینترست اطلاع داد که ایران به تازگی از سامانه ای رونمایی کرده است که موشک های زمین به زمین غیر هدایت شونده را به موشک های نقطه زن تبدیل می کند. به گزارش اسپوتنیک، مایکل پک در ناشنال اینترست در این خصوص نوشت. سامانه «لبیک» به واحد‌های نقطه زن راکت‌های جامد فاتح ۱۱۰ شباهت دارد، اگرچه سطوح کنترل مثلثی آن وارونه شده اند. این کیت هدایت کننده بین موتور راکت و کلاهک متصل میشود تا بتواند پرتابه را به سمت هدف خود هدایت نماید. هفته نامه دفاعی جین طبق تصاویر رژه نظامی ایران در اوایل این ماه چنین تحلیلی ارائه کرد: «سامانه لبیک شبیه به واحد‌های نقطه زن راکت‌های جامد فاتح ۱۱۰ به نظر می‌رسد، اگرچه سطوح کنترل مثلثی آن وارونه شده اند. این کیت هدایت کننده بین موتور راکت و کلاهک متصل میشود تا بتواند پرتابه را به سمت هدف خود هدایت کند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که میتوان از این سامانه برای شلیک راکت‌های توپخانه‌ای زلزال نیز استفاده کرد». بسیاری از کارشناسان نظامی اسرائیل از این خبر ابراز نگرانی کرده اند. آن‌ها اشاره می‌کنند که گروه نیابتی ایران یعنی حزب الله حدود ۱۵۰ هزار راکت در زرادخانه خود ذخیره کرده است. در حال حاضر بیشتر این راکت‌ها تسلیحات معمولی غیر هدایت شونده هستند. یوزی رابین، کارشناس مسائل دفاعی در مصاحبه با روزنامه تایمز اسرائیل بیان داشت: «البته ایرانی‌ها در طول سال‌های گذشته در حال کار بر روی این نوع سامانه‌ها بوده اند و این موضوع برای ما غافل گیر کننده نیست. پیش از این ایران کیت‌های هدایت شونده برای خانواده موشک‌های فاتح ۱۱۰ را تولید کرده بود». وی افزود: «اما بدون تردید آیرودینامیک باله‌های این سامانه جدید به نظر می‌رسد و نمونه آن در ایران یا کشور‌های دیگر مشاهده نشده است. به عبارت دیگر، ایرانی‌ها به جای کپی کردن سیستم‌های خارجی اقدام به طراحی یک سامانه جدید کرده اند و این موضوع نشانه افزایش اعتماد به نفس آن‌ها است. هدف از طراحی آیرودینامیک جدید افزایش قابلیت مانور راکت‌های ارتقا یافته است» اگر ایران موفق شود یک راکت غیر هدایت شونده را به یک موشک نقطه زن مبدل سازد آنوقت سطح کارایی راکت به مقدار قابل توجهی افزایش می یابد. ایران انواع مختلفی از سیستم‌های راکت انداز دارد که براساس طراحی‌های قدیمی شوروی سابق تولید شده اند. اما چرا اسرائیل نگران است؟ در صورتی که ایران سامانه‌های تبدیل راکت‌های غیر هدایت شونده به موشک‌های نقطه زن را در اختیار حزب الله قرار دهد، تمام نقاط استراتژیک اسرائیل از جمله پالایشگاه ها، پایگاه‌های نظامی و نیروگاه‌های برق در تیر رس نیرو‌های حزب الله قرار می‌گیرند. twitter.com/FieldMarshalPSO

ژن روسی- آلمانی در ارتش ایران تصویری به یاد ماندنی از مردان سینمای ایران در لباس رزم از راست به چپ : زنده یاد جمشید مشایخی ، محمد علی کشاورز ، علی نصیریان ، پرویز کاردان و اسماعیل شنگله راست : MP-41 چپ : مسلسل PPSh-41 با خشاب طبلکی ( گِرد / توپی ) یکی از محبوبترین سلاح های انفرادی در میان پیاده نظام روسی و آلمانی بحساب می آمد با این حال ، مساله ای که این تصویر را به یک عکس تاریخی تبدیل نموده ، سلاحی است که در اختیار جناب کشاورز (سمت راست ، نفر دوم ) دیده میشود . این سلاح ، در واقع ، نسخه بهبود یافته ( تغییر یافته ) از سلاح انفرادی مشهور روسی PPSh-41 بشمارمی رود که در تعداد قابل توجه ، از انبارهای ارتش سرخ ، به غنیمت ورماخت درآمد ، و با ایجاد تغییر در لوله و بخش اتصال خشاب و استفاده از خشاب رایج مسلسل MP 40 ، تبدیل به نمونه ای ابتکاری با شناسه MP-41 شد . براساس اطلاعات موجود ، نزدیک به 4000 قبضه از این سلاح ، تبدیل شده و در اختیار ورماخت قرار گرفت . پی نوشت : احتمالا ، این سلاح درردیف اقلام غنیمتی از ارتش آلمان ، بصورت اهدایی به ایران منتقل شده است .

"الفتح موشکی از بین النهرین " با وجود تحریم های سازمان ملل کشور عراق توانست موشک بالستیک الفتح را به شکل بومی طراحی وتولید نماید. هدف از برنامه ساخت موشک که در سال های بین 1997 یا 1999 اغاز شد این بود که موشکی با سرجنگی 300 کیلو گرمی را با برد 150 کیلومتری و دقت 150 متر ساخته شود . که خود این موشک ادامه برنامه ابابیل -100 بود که از سال 1990 اغاز شده بود. موشک الفتح موشکی باسوخت جامد و وزن 1200کیلو گرمی و طول 6.7 وقطر تقریبی نیم متر بود. موتور موشک بین 770 تا 856 کیوگرم وزن داشت . از این موشک دو نوع ساخته شده بود که نوع دوم ان بسیار پشرفته که هم دارای کامپیوتر داخلی بومی و هم هدایت دقیق تر بود . ضمن عذر خواهی این مطلب صرفا خلاصه هست ودوستان علاقمند میلیتاری برای مطالعه بیشتر وآشنایی با جزئیات وتصاویر این موشک به دو ادرس زیر مراجعه فرمایند. http://www.b14643.de/Spacerockets/Specials/Al-Fath/index.htm https://www.globalsecurity.org/wmd/world/iraq/ababil.htm

بسوی جنوب انتخاب تانک اصلی میدان نبرد VT4 از سوی نیروی زمینی ارتش پاکستان اسلام آباد : براساس اخبار منتشرشده ، ظاهرا" نیروی زمینی ارتش پاکستان ، تانک اصلی میدان نبرد VT4 ( قبلا" MBT3000) محصول شرکت چینی نورینکو را به منظور تامین نیازمندی ارتش این کشور به یک سخت افزار جدید زرهی انتخاب نموده است . به اعتقاد ناظران نظامی پاکستانی ، انتخاب این محصول چینی ، عمدتا" برای افزایش کمیت سازمان رزم واحدهای تانک نیروی زمینی پاکستان در کنار روند رو به جلوی توسعه کیفی آن صورت پذیرفته است . در همین راستا ، اخباری نیز در دست است که این تانک بعنوان استخوان بندی آینده واحدهای زرهی ارتش پاکستان به تایید نهایی رسیده و همزمان ، فاز نهایی توسعه تانک الخالد-2 نیز در جریان است . تانک اصلی میدان نبرد VT4 ، سومین نسل از محصولات زرهی شرکت نورینکو بشمارمی آید که درواقع گونه توسعه یافته تانک اصلی میدان نبرد الخالد ( با شناسه چینی MBT-2000) بوده و هم اکنون در سازمان رزم ارتش پاکستان مشغول خدمت است . جنگ افزار اصلی این تانک ، یک قبضه توپ 125 م.م مجهز به یک بارگذار چرخ و فلکی است . با این وصف ، ارتش پاکستان هنوز حاضر به تایید رسمی انتخاب این تانک چینی نیست و جزییات این مناقصه هنوز در پرده ای ابهام قرار دارد ، اما گزارشهایی در دست است که نیروی زمینی پاکستان حداقل 100 دستگاه از این گونه جدید را برای جبران خلاء ناشی از کمبود سخت افزار زرهی سفارش داده است . اخبار غیررسمی نیز حاکی از آن است که ارتش پاکستان VT4 را مورد ارزیابی قرار داده ، چنانکه در ششم ژانویه 2017 ، تصاویری از پرسنل رسمی ارتش پاکستان در یک مکان نامعلوم به همراه این تانک منتشر شده بود . تانک اصلی میدان نبرد VT4 ، به یک پیشرانه دیزلی خنک شونده با آب به قدرت 1300 اسب بخار ( به اعتقادبرخی منابع 1200 اسب بخار ) مجهز شده که سرعت جاده ای 70 کیلومتر در ساعت را در یک برد 500 کیلومتری بدان می بخشد. گفته می شود که ارتش پاکستان تانک اصلی میدان نبرد اوکراینی Oplot-P را نیزارزیابی نموده ، چنانکه در آوریل 2017 ، سفیر پاکستان در اوکراین ، طی یک نشست رسمی ، از اعلام آمادگی اوکراین برای فروش 100 تانک به این کشور خبر داد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

روند های تکنولوژیکی در جنگ های با شدت کم اصطلاح جنگ با شدت کم (LIW) ده ها سال است که وجود دارد و با مفاهیمی از جمله جنگ در منطقه خاکستری ، اقدامات کوتاه مدت جنگی و جنگ هیبریدی هم معنا است یا همپوشانی دارد (برای آشنایی با این موضوعات می توانید به مطالب برچسب جنگ هیبریدی و این مطلب مراجعه نمایید ) . جنگ های با شدت کم ، طیف گسترده ای از فعالیت ها را در بین کشورها ، از رقابت صلح آمیز گرفته تا درگیری های زیر جنگ تمام عیار ، پوشش می دهند. همچنین اینگونه جنگ ها شامل فعالیت های بازیگران غیر دولتی می شوند که می توانند تأثیر مخربی بر زندگی روزمره شهروندان یا توانایی دولت در حفظ امنیت داشته باشند. در لیست زیر روند های تکنولوژیکی مرتبط با این گونه جنگ آورده شده است . پلتفرم های چند منظوره در دوران جنگ سرد ، نیروهای مسلح دارای پلتفرم های مخصوص برای ماموریت بودند . اما امروزه این موضوع دیگر مورد توجه قرار نمی‌گیرد زیرا نیروی انسانی کاهش ‌یافته و بودجه ها کم شده اند . در حال حاضر گرایش به سمت پلتفرم هایی است که می‌توانند گستره وسیعی از کارها را انجام دهند. به عنوان مثال بازار نسخه های مخصوص جنگ های با شدت کم از وسایل نقلیه زرهی و تانک های اصلی میدان نبرد را ارایه می‌دهد که دارای سیستم های حفاظتی با زره های اضافی ، RWS ، سیستم‌ های حفاظت فعال ، دوربین‌هایی که آگاهی موقعیتی را فراهم می آورند و سیستم‌های مدیریت انرژی الکتریکی هیبریدی و دیگر موارد مشابه ارتقا پیدا کرده ‌اند. ماژولار بودن ماژولار بودن یک ویژگی کلیدی درمرحله طراحی یک پلتفرم یا یک سیستم است . به علت اینکه تهدیدها درطول گذرزمان در حال تکامل هستند ، ماژولار بودن می‌تواند بستر لازم برای ادغام قابلیت‌های اضافی را فراهم آورد . به عنوان مثال ، یک معماری وسیله نقلیه ماژولار به کاربراین اجازه را می‌دهد تا مطابق با الزامات ماموریت ، آن را اصلاح نماید . اگر در یک محیط کم خطر ترفعالیت کند ، می‌تواند به زره وسلاح سبک تری مجهز شود تا برای مردم نگرانی کمتری ایجاد شود و درصورت وجود تهدیدات سطح بالا آن را می‌توان با عناصر اضافی تجهیز کرد و در نتیجه نیازها و هزینه پلتفرم‌های خاص برای ماموریت ها را کاهش داد . تاثیرات مشترک اقدام تکمیلی دیگری که توسط نیروهای مسلح انجام می‌شود تا تاثیرات قابلیت‌ها و توانایی ها را به حداکثر برساند یکپارچه کردن سیستم‌ها و پلتفرم ها برای اشتراک گذاری اطلاعات C4ISR و قابلیت های تهاجمی می باشد . علاوه بر این، جنگ های با شدت کم نیازمند جمع‌ آوری مجموعه بزرگی از داده ها دارد که از پایش مداوم مناطق ، از جمله مناطق غیر نظامی به دست می آیند . با این وصف ، مساله نظارت بر مناطق شهری با یک چالش قابل توجه مواجه است که در قالب داده های مزاحم برای حوزه هوش عملی تعریف می گردد (م – هوش عملی یا actionable intelligence توانایی جمع آوری داده ها ، قاعده مند کردن آنها و سپس آنالیزشان در زمان واقعی است تا بتوان شرایط را مدیریت کرد) . بنابراین C۴ISR ، بخش مهمی در این فرآیند خواهد بود. هوش مصنوعی (AI) هوش مصنوعی یک توانمند ساز و یک فناوری کلیدی در استفاده موثر از سیستم‌های بدون سرنشین به ویژه در سناریوهای پیچیده شامل تاکتیک های سوارم است . همچنین با نیاز به تجزیه و تحلیل منابع اوسینت (اطلاعات منبع باز) ، باید مقدار بیشتری از داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند. هوش مصنوعی و یادگیری ماشین، در فراهم آوردن هشدار اولیه به جامعه اطلاعاتی، به شکل کاتالیزور عمل می کنند . سیستم‌های بدون سرنشین تهدیدهای جنگ های با شدت کم نیازمند نظارت مستمر بر مناطق جغرافیایی بزرگ ، مرزها یا سرزمین اصلی هستند. سیستم‌های بدون سرنشین ، پایداری لازم را در ماموریت‌های ISR (اطلاعات ، نظارت و شناسایی) در قیاس با هزینه همتایان سرنشین دار خود فراهم می کنند . سیستم‌های بدون سرنشین می‌توانند قابلیت پلتفرم ها را گسترش داده و ویژگی تطبیق پذیری را با قیمت قابل قبولی افزایش دهند. کاهش خسارت های ثانویه جنگ با شدت کم نوعی از جنگ است که اغلب در محیط غیرنظامی رخ می‌دهد و در نتیجه پیروزی در آن بر تسخیر قلب و ذهن غیر نظامیان وابسته است. بنابراین، اگر سلاحی مورد استفاده قرار گیرد، باید با ایده وارد کردن حداقل خسارت ثانویه ممکن طراحی شود. تسلیحاتی از قبیل موشک‌ های هدایت‌ شونده دقیق می‌توانند قابلیت تخریب یک موقعیت دشمن را بدون آسیب رساندن بر یک خانه یا ایجاد تلفات غیر نظامی ایجاد کنند . صرفاً برای میلیتاری / بن پایه : Army Technology

چرا فقط آمریکایی ها این تصاویر را دارند

پنتاگون گفته که ایران یه وب کم معلق کرده تو مدار، اخباری هم هست که میگه وزن ماهواره حدود 30 کیلوبوده. کسی میدونه وزن تقریبی اون سر دو نیم شونده ای که حافظ ماهواره هست (payload fairing) چقدر هست؟!

مدام موضوع برنامه های مخفیانه در دست اجرای موجود در سوریه به عنوان محرک حملات اسرائیل مطرح میشه... بحران سوریه از 2011 شروع شد و الان قریب به 9 سال ازش میگذره... ما اصلا 3 سال اول رو هم در نظر نمیگیریم، با این وجود این برنامه ها چی هستن و چه ماهیتی دارن که طی حدود 6 سال مطلقا هیچ نشانه ای ازش به چشم نمیخوره و اسرائیل تا امروز هرزمان و هرجا رو که اراده کرده هدف قرار داده؟ این موضوع تبدیل به یک توجیح بچگانه شده برای فرار از این واقعیت که ما به هر دلیلی چه مالی چه سیاسی چه نظامی از پاسخ دادن عاجز هستیم! بهتره این فرضیه رو کم کم کنار بذاریم و روی این موضوع تمرکز کنیم که کار ما از لحاظ نظامی در سوریه اگه نگیم به پایان، به حداقل رسیده و جای خودش رو فعالیت های سیاسی و تدارکاتی و معنوی داده! که با توجه به وضعیت داخلی کشور چیز بدی هم نیست ما که نمیتونیم تا ابد توی سوریه بمونیم. منابع فسفات و ظاهرا یک بندر رو در اختیار گرفتیم چه بهتر که زودتر خارج شیم از اون خراب شده ای که جون خیلی از جوون ها و فرماندهانمون رو گرفت.

مقدمه : این متن ( بخش نخست و دوم ) صرفا" نظر نویسنده آن است والزاما" منعکس کننده سیاستهای انجمن میلیتاری نخواهد بود آیا جاه طلبی فضایی جدید ایران ، نگرانی جدیدی بوجود آورده ؟!!!!! بخش دوم و پایانی پرتاب ماهواره به فضای خارج از جو : دومین غافلگیری و یابعبارت بهتر ، تغییر مهم در این رویداد ، در مقایسه با روند های گذشته ، شکل پرتاب قاصد محسوب میشود . در واقع ، ماهواره های قبلی ایرانی ، از زیرساختهای ثابت در حالی که فراهم سازی مقدمات اولیه ، بصورت آشکار و انتشار اخبار و همچنین نشت اطلاعات در منابع غربی ، به فضا پرتاب می شدند ، اما در یک چرخش آشکار ، قاصد از یک پرتابگر متحرک که شباهت بسیاری به پرتابگرهای موشکهای بالستیک ایرانی داشت ، شلیک گردید و در کمال تعجب ، هیچگونه هشداری از سوی مقامات ایرانی و یا حتی غربی ، در این خصوص ارائه نشد . این شکل پرتاب که به اصطلاح ، شلیک چریکی (guerilla launch) نامیده میشود ، تقلیدی خاص از عملیاتهای موشکی بالستیکی محسوب میشود ، بخصوص اینکه بدانیم ، نحوه شلیک های قبلی برای حاملهای سفیر و سیمرغ در ایران ، اصولا بدلیل نیاز به آماده سازی های اولیه ، چندان برای کاربردهای غافلگیرانه نظامی مناسب به نظر نمی رسند . درواقع امر ، مقامات ایرانی ، قابلیت تحرک این سامانه و وجود پتانسیل شلیک در هر زمان و مکانی را در شمار افتخارات خود ثبت کرده اند و این بخوبی نشان میدهد که modus operandi ( یک عبارت لاتین به معنای حالت عملکرد . م ) که برای پرتاب انتخاب شده ، یک سیگنال عمدی به مخاطب بوده باشد . بدین ترتیب ، با توجه به اینکه مرحله نخست این موشک ، با موشکهای عملیاتی بالستیک ایرانی ، یکسان بوده ومرحله دوم آن نیز یک موشک سوخت جامد است ، طراحی و تولید یک سامانه موشکی بالستیکی بر مبنای پیکربندی قاصد ، می تواند به شکل قابل ملاحضه ای سطح تحرک و زمان آماده سازی خانواده موشکهای ایرانی را با یک تحول غیر قابل باور روبرو نماید . چشم انداز استراتژیک : با توجه به مواردی که در سطور پیشین بدان پرداخته شد و همچنین مراجعه داده های ثبت شده مربوط به قبل از حادثه 2011 ، انچه که مجموعه داده های بدست آمده ، نشان میدهد ، این است که برنامه فضایی ایران به رهبری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، منطق بسیار متفاوتی را با برنامه فضایی غیر نظامی ایران ، دنبال می کند . در حالی که برنامه فضایی غیر نظامی ایران ، از تبدیل موشکهای بالستیک آغاز و ادامه پیدا نموده است ، اما هدف گذاری نیروی هوا-فضای سپاه ، توسعه حامل های بسیار جدید برای ایجاد یک پوشش عقلانی به منظور تولید موشکهای برد بلند بوده و شلیک قاصد ، کم و بیش با هدف ارسال سیگنالی ظریف و ابتدایی ، به مخاطبهای خاص بوده است . با درنظر گرفتن قدرت سیاسی و مالی سپاه در داخل ، میتوان انتظار داشت که این برنامه درمقایسه با پسرعموهای غیر نظامی خود ، تحت نظارت کمتر دولت ایران ( قوه مجریه ) قرار گیرد ، هر چند جدا کردن این رویداد از بستر سیاسی جدید در حال شکل گیری ایران ، غیر قابل تفکیک است . با عقب نشینی ایالات متحده از توافق هسته ای وهمچنین در پیش گفتن فشار حداکثری از سوی این کشور بر علیه ایران ، انگیزه دولت فعلی ایران را در ایجاد محدودیت در توسعه موشکی را بشدت کاهش داده و این ، بخش بشدت ضد آمریکایی حاکمیت ایران را تشویق میکند تا بیش از گذشته ، برنامه شبیه به این را در دستور کار خود قرار دهند . به شکل خلاصه ، برخی ناظران براین اعتقادند که جمهوری اسلامی ایران در صحنه بین المللی ، چیزی برای از دست دادن ندارد ، تشدید گستره برنامه موشکی و ادامه برنامه توسعه حامل های فضایی بواسطه اجرای تستهای مکرر ،فرصتی نادر را برای این کشور فراهم می آورد تا فشارهای روز افزون ایالات متحده را تا حدودی خنثی نموده و اهرم سیاسی قدرتمندی را برای خود فراهم آورد . بدین ترتیب ، در حالی که ایران در تئوری میتواند خود را از محدوده برد تحمیل شده 2000 کیلومتری ، به مانند آنچه که کره شمالی در سال 2017 به اجرا گذاشت ، برهاند ، اما ظاهرا" این امر در حال حاضر بسیار بعید به نظر می رسد . آنچه که به نظر میرسد ، محتمل تر باشد ، این است که ایران ، همچنان مسیر فعلی را در قالب توسعه حاملهای فضایی ادامه داده و به شکل گام به گام ، این روند را تشدید خواهد نمود تا منافع امنیتی این کشور که در حال حاضر بر توسعه موشکهای بالستیک استوار گشته است ، در طول زمان بدست آید . در حقیقت ، براساس آنچه که در فضای تفکر سیاستمداران ونظامیان ایرانی قابل مشاهده است ، به نظر می رسد که برنامه فضایی سپاه به تقریب ، به مانند برنامه هسته ای این کشور ، دچار تحول گردد ، که درآن ، پیشرفتهای فنی ، بعنوان اهرمی برای به حداکثر رساندن منافع امنیتی این کشور ، مورد استفاده قرار گیرد . بنابراین ، تازمانی که فرصت برای اقدام وجود داشته باشد ، استراتژیستهای غربی ، نمی بایست ، سرمایه ها ی ارزشمند سیاسی را بر روی برنامه فضایی غیر نظامی ایران و مطالبات غیرواقعی و غیر قابل تحقق نظیر متوقف نمودن تستها یا اعمال رژیم کنترل فناوری موشکی (MTCR) هزینه نمایند . در عوض، تمامی تلاشهای غرب می بایست برروی دستیابی به یک تفاهم غیررسمی یا رسمی که برد موشکهای ایران را در همان محدوده 2000 کیلومتر نگاه داشته ومضاف براین ، دسترسی ایران را در توسعه فناوری سوخت موشکی برای کاربردهای نظامی محدود نماید ، متمرکز نمایند .اما در حال حاضر ،برنامه فضایی پیشرفته سپاه و روابط بشدت تیره میان جمهوری اسلامی ایران وایالات متحده ، نیل به چنین توافق محدودی را به یک هدف دوردست تبدیل نموده است . پی نوشت : 1- منبع 2- تصاویر از آرشیو میلیتاری - استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

کمیته هماهنگی مبارزه با داعش در بغداد با حضور نماینده های عراق سوریه ایران و روسیه

ببینید برای طراحی استراتژی شما باید همه جوانب را در نظر بگیرید شرایط سیاسی قطعا ثابت نیستند ، فرض کنید ، برحسب شرایط ، ساختار سیاسی امارات همسوی قدرتهای فرامنطقه ای حاضر در این کشور دیگر نباشد ، طبیعتا در این وضعیت ، دیگر چیزی به اسم نیروی هوایی در امارات نداریم گزاره تاریخی ان هم پاکستان هست . زمانی که پاکستان قرارداد خرید اف-16 را بست ، هنوز بمب اتمی خودش را تست نکرده بود ، به محض تست ، آمریکایی ها تحویل اف-16 را متوقف کردند ، چون اف-16 بالذات بعنوان یک جنگنده تاکتیکی با مختصر تغییراتی توانایی حمل بمب را پیدا می کرد و این موازنه را در همون زمان به نفع پاکستان در برابر هند تغییر می داد . طبیعتا پشتیبانی از ناوگان فالکون ها هم بسرعت به ضعیف ترین وضعیت خودش تنزل پیدا کرد . پاکستانی ها هم وقتی این را دیدند ، رفتند سراغ چین برای تنوع دادن به تنوع ناوگان خودش و سریع ترین و بهترین گزینه هم چین بوده . طبیعتا نتیجه منطقی این تجربه این هست ، چون شرایط سیاسی را هیچ کس قاطع نمی تواند پیش بینی کند ، اگر فرض محال ، یک روزی وضعیت سیاسی امارات تغییر کرد ، آن وقت یک ناوگان گران قیمت بدون پشتیبانی روی دستش می ماند . طبیعتا نیازش که بدون هیچ شکی وجود دارد ولی خوب ، حاکمان فعلی این شیخ نشین ، خیلی از خودشون مطمئن هستند !!!!!!! 58 درصد تاندر را پاکستان و 42 درصد را چینی ها که قرار هست به 25 فروند در هرسال برسد ، حالا شما درسال و تا الان چند فروند آذرخش ، صاعقه و ... تولید و وارد خدمت کردید ؟؟ خط تولید jf-17 بلاک 1 در تاسیسات کامرا ( مجموعه هوایی پاکستان ) خدمه و فرماندهان پاکستانی در روز تحویل گیری نخستین jf-17 در تاسیسات شرکت ccs چین - ژانویه 2015 خوب ، برادر عزیز ، بنده هم همین را عرض می کنم بنده هم عرض نکردم که 0 هستیم ، وقتی یک ابررهگیری مثل اف-14 بدون پشتیبانی شرکت سازنده عملیاتی هست ، یعنی ظرفیت بزرگی داریم ، ولی آنقدر این ظرفیت ، دارد بد مدیریت می شود و آنقدر برنامه های موازی تعریف و رونمایی شده که اعتماد عمومی را خدشه دار کرده و اگر پس فردا ، در واقع امر هم یک برنامه را تمام کنند و عملیاتی بشود ، بازهم ملت باور نمی کنند . به همین دلیل هست که دائم عرض میشود که تصمیمی که گرفته شده یا قرار هست گرفته بشود ، از حساسیت بالایی برخوردار هست

اراده کلی وجود نداره، برنامه و سرمایه گذاری وجود نداره، نیرو اراده نداره، نیرو گرفتار روزمرگیه. دلایل اول و دوم علت اند و سومی و چهارمی معلول. مشکلی که در مملکت ما هست اینه که غالبا به دنبال حل معلول و یا پاک کردن مسئله هستند نه از میان برداشتن علت. چه فشاری می تونستن بیارن؟ اگه شفافا درونیاتشونو به زبون می اوردن و مثالی میزنن و یا مصداقی برای مقایسه بیارن که سرانجامشون مشخصه اگه طرف رده بالا باشه که فرجام سخته تره اگه کارمند جز باشه انزوا، تحت فشار قرار گرفتن یا حتی تعدیل ممکنه در انتظارش باشه. ما در ایران زندگی می کنیم نه سوئیس و هر کارفرمایی دوست داره تعریف بشنوه، مستندسازی هایی رو تحویل بگیره که میدونه الکیه، خودشم اون رو به عنوان رزومه تحویل مقامات بالاتر بده الی آخر. یه نیرو و یا حتی فرمانده قدرتمند چقدر میتونه تاثیر داشته باشه نمونه اش شهید ستاری که حرکت هایی زد ولی بعد رفتنشون حال نیروی هوایی عجیب بده. یه سازمان و ارگان قوی باید متکلی به فرد نباشه، رسالت سازمانی و برنامه های عملیاتی، میان مدت و بلند مدت داشته باشه و ابزارهای دقیق برای پایش اونها و سرمایه گذاری مطمئن برای اجرای اهداف. همه اینها سخته . جاده موفقیت و پیشرفت در ابتدا سخته و حسابی باید در اون خرج کرد و عرق ریخت و خسته نشد ولی راه دیگه که شما هم بهش اشاره کردید توجیه و ساختن پروژه های دروغین برای پوشاندن نقاط ضعفه و این خود گول زنیه و باعث پسرفت در طی چند دهه میشه.

اين تصوير هم بنظر مربوط به موشك ميانبرد فكور ٢ است و ارتباطي با موشك برد بلند مقصود ندارد

هدف .... ایران تمرینات محرمانه اسکادرانهای اف-35 نیروی هوایی ارتش ایالات متحده و IAF در جنوب سرزمین های اشغالی تل آویو : با وجود نگرانی های گسترده از شیوع رو به فزونی ویروس COVID-19 ، نیروی هوایی اسراییل و ایالات متحده با مجوز ویژه ای در حال اجرای تمرینات موسوم به " رعدو برق پایدار " با محوریت کاربرد جتهای نسل پنجم اف-35 که هم اکنون در هر دو نیرو در خدمت قرار دارد ، است. جنگنده پنهانکار اف-35 ، آخرین هواگرد رزمی امریکایی است که می بایست جانشین جتهای اف-16 در خط مقدم نبرد گردد . این هواگرد تک موتوره که در ردیف جتهای پنهانکار سبک وزن قابل طبقه بندی است ، یکی از سه جنگنده پنهانکار عملیاتی در کنار برادر سنگین تر خود ( اف-22 ) و همتای شرقی اش ، جی -20 بشمار می رود . با این وصف ، در حالی که پتانسیل تهاجمی این جت رزمی فراتر از تصورات برنامه ریزان نظامی قرار دارد ، تردیدهای زیادی در میان کارشناسان نظامی در خصوص آمادگی رزمی لایتینینگ پدید آمده و این مساله در کنار مشکلات فنی متعددی که این برنامه با آن روبروست ، موجب شده تا ارزش رزمی آن برای ورود به درگیری هایی با شدت متوسط و زیاد ، با ابهامات زیادی روبرو شود . تا کنون بیشتر از 100 فروند از این جنگنده از خط تولید خارج شده که از این تعداد ، 16 فروند در نیروی هوایی اسراییل مراحل ورود بخدمت را طی می کند . براساس بیانیه رسمی نیروی هوایی اسراییل ، تمرینات موسوم به " رعدو برق پایدار" ،شامل شناخت طیف گسترده ای از تهدیدات به منظور تقویت همکاری بین دو نیروی هوایی صورت می گیرد . این تهدیدات ، شامل مجموعه متنوعی از اهداف زمینی و هوایی بوده که در پایگاهی ناشناس در جنوب اسراییل ، مورد شبیه سازی قرار میگیرد . فرمانده این سری از تمرینات با نام مستعار "سرگرد M" در خصوص ماهیت این شبیه سازی می گوید : " این دومین باری است که در کنار اف-35 های آمریکایی قرار می گیریم و آرزومندیم که تا حد ممکن این ارتباط پایدار باشد . این تمرینات ، در واقع فرصتی است برای به اشتراک گذاری دانش و تخصص های رزم هوایی که در فضایی صمیمی در حال انجام است . یگانهای هوایی مامور به این تمرین ، در قالب 2 صورتبندی چهار فروندی ، مستقیما" به اهداف مورد نظر حمله می برند ، در حالی که تمامی ارتباطات میان جتهای رزمی حاضر دراین رزمایش ، به شکل غیر مستقیم با یکدیگر در ارتباطند " این تمرینات ، در حالی صورت می گیرد که تنش ها میان ایران و اسراییل از یکسو و ایالات متحده از سویی دیگر در حال افزایش بوده و این با تسریع روند برنامه هسته ای ایران و پیش بینی تولید اولین بمب هسته ایرانی درانتهای سال 2020 بصورت غیر محسوسی بسوی مراحل خطرناکتر پیش میرود. با این حال ، نیروهای مسلح ایران در طول سالهای اخیر ، شبکه ای پیچیده ، متراکم و چند لایه شامل سامانه های اس-200 ، اس-300 ، پانزده خرداد و همچنین سامانه های تورام-2 ( ظاهرا منظور تورام-یک هست . م ) و سوم خرداد که به شکل خاص برای مقابله یا خنثی سازی یک تهاجم هوایی غافلگیرانه به فضای هوایی ایران ، خریداری یا تولید شده را سازمان داده است . به اعتقاد ناظران نظامی ، پیچیدگی و لایه لایه بودن این شبکه موجب شده تا فضای هوایی ایران برای جتهای رزمی غیر پنهانکار ، به کابوسی تبدیل گردد ، همانطوری که ساقط شدن پهپاد گلوبال هاوک در سال 2019 آن را اثبات نمود . این بدان معنی است که در جریان یک حمله احتمالی ، نوک پیکان عملیات هوایی مهاجمان را جتهای پنهانکار اف-35 ، اف-22 و بمب افکنهای بی-2 تشکیل خواهد داد . با این حال ، تحلیلگران نظامی بر این اعتقادند که آمادگی رزمی اف-35 در حال حاضر ، میزان تهدید آن را برای شبکه دفاع هوایی ایران ، حداقل برای چند سال آینده ، محدود خواهد نمود . با این وصف ، جتهای اف-22 و اف-35 به شکل همزمان به خاورمیانه اعزام شده اند و بمب افکن بی-2 نیز بدلیل برد رزمی ، قابلیت اجرای عملیات رزمی از هر نفطه کره زمین ، از جمله پایگاه های نیروی هوایی در داخل خاک ایالات متحده را دارد . اما مشکل اینجاست که جتهای رزمی اف-22 که بصورت کاملا عملیاتی در خدمت هستند ، کمیت محدودی را شامل می شوند و همین امر باعث می شود تا حملات نفوذی برای انهدام تاسیسات هسته ای ایران ، با محدودیتهای مشخصی روبرو گردد . بنابراین در مجموع ، سامانه های پنهانکار عملیاتی برای حمله به ایران ، می بایست با احتیاط مورد استفاده قرارگیرد . از سویی دیگر ، نیازمندی قابل توجه اف-35 به سوخت گیری هوایی برای دسترسی به عمق خاک ایران ، نقطه ضعف دیگری برای مهاجمان به نظر می رسد . این درحالی است که ایران به احتمال زیاد ، در کمتر از 150 روز دیگر ، قرار است قابلیتهای رزمی خود را به روز کرده و از میان گزینه های موجود و در دسترس ، سامانه هایی نظیر اس-400 و میگ-35 مورد توجه بیشتری قرار گرفته است . پی نوشت : 1- بن پایه 2- علیرغم وجود احتمال جنگ روانی ( با توجه به سابقه داشتن این موارد ) ، دقت نظری بیشتری در خصوص تحرکات مشترک ارتش ایالات متحده و ارتش عبری در منطقه باید صورت گیرد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

بسم الله الرحمن الرحیم جهت ثبت در تاریخ پابرهنگان عالم که برای خدا جهاد کردند منبع

کلاهک سجیل 2 حل CFD دوبعدی کلاهک موشک سجیل با سرعت ۴۳۰۰متر بر ثانیه در ارتفاع 40 کیلومتری: (کانتور عدد ماخ) موشک بالستیک سجیل از سرجنگی Triconic یا سه مخروطی استفاده میکند که هدف از این طراحی انتقال مرکز فشار به پشت مرکز جرم است و پایداری بیشتر است. کانتور دما رو مشاهده میکنید نکته جالب دما در نوک کلاهک به حدود ۹هزار درجه کلوین میرسد و این حدود هزار درجه از دمای سکون ماخ ۱۴ هوا با شرایط ذکر شده اختلاف دارد(دمای سکون حدود ۱۰هزار درجه). همگرا کردن این مسئله خیلی سخت بود باتوجه به اینکه یک مسئله دوبعدی تقارن محوری و جریان غیر لزج در نظر گرفته شده بود، مجبور شدم از solution steering و مش خیلی ریز استفاده کنم. تصویر بزرگنمایی شده کانتور عدد ماخ twitter.com/FieldMarshalPSO

با تشکر از شما بله احتمالا هردو موشک از موشک فراگ 7 توسعه پیدا کردن

در تصاویر گلوبال سکیوریتی، لانچر الفتح شبیه لانچر نمونه های نخستین فاتح هست.

ده روز بعد از شهادت سردار سلیمانی شاهد چاپ مقالات تحلیلی از سمت مقابل هستیم https://moderndiplomacy.eu/product/a-strategy-of-gradual-escalation/ https://ctc.usma.edu/qassem-soleimani-irans-unique-regional-strategy/ البته دومین لینک مربوط به سال 2018 است

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ؛به اتفاق هم مبحث موشکهای بالستیک رو ادامه میدهیم: موشک های بالستیک برد متوسط Medium-range ballistic missile (قسمت سوم) Hwasong-9 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط هواسنگ-9 (Scud-ER) ساخت جمهوری خلق کره (کره شمالی) است. گفته می شود که این موشک بالستیک از سال 2000 در اختیار کشور سوریه هم قرار گرفته است و منابعی در ترکیه مدعی این هستند که سوریه خط تولید Scud-ER را هم راه اندازی کرده است. این موشک دارای برد ماکزیمم 995 کیلومتر است. این موشک ساخته سال 1994 میلادی است و از تعداد تولید شده این موشک اطلاعی در دست نیست. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Scud#Hwasong-9/Scud-ER Pukkuksong-1 : موشک زیردریائی پرتاب بالستیک برد متوسط پوک کوک سونگ-1 ساخت جمهوری خلق کره (کره شمالی) است. این موشک بالستیک گاها با نام KN-11 نیز شناخته می شود توسط زیردریائی Sinpo-class ( ساخت کره شمالی) قابلیت حمل و پرتاب را دارد. این موشک دارای برد عملیاتی 500 الی 2000 کیلومتر بود. سال ساخت این موشک سال 2017 میلادی است و توان حمل کلاهک هسته ای را نیز دارا می باشد. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Pukkuksong-1 Pukkuksong-2 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط پوک کوک سونگ-2 ساخت جمهوری دموکراتیک خلق کره (کره شمالی) است. این موشک که در واقع بر خلاف بسیاری از موشک های بالستیک ساخت کره شمالی ، از سوخت جامد استفاده میکند در خارج از مرزهای کره کد KN-15 شناخته می شود. با توجه عدم اعلام رسمی دولت کره شمالی ، اما بر اساس برآوردها احتمالا این موشک دارای برد 1200 الی 2000 کیلومتر می باشد. سال ساخت این موشک سال 2017 میلادی است و توان حمل کلاهک هسته ای را نیز دارا می باشد. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Pukkuksong-2 Shaheen-II : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط شاهین-2 تنها ساخته جمهوری اسلامی پاکستان است که در این پست به معرفی آن می پردازیم . این موشک دارای برد 1500 الی 2000 کیلومتر می باشد. این موشک در نوامبر سال 2014 تولید شده است. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Shaheen-II Ghadr-110 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط قدر-110 هم ساخت جمهوری اسلامی ایران است که به معرفی آن می پردازیم. طبق ادعای منابع غربی این موشک دارای برد ماکزیمم 1800 الی 3000 کیلومتر است. منابع غربی مدعی هستند که این موشک نوعی بهینه سازی موشک شهاب - 3 می باشد و در سال 2007 به تولید رسیده است. ادامه دارد ... ----------- پ.ن 1 : امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله در پست های بعدی به ترتیب سایر موشکهای بالستیک (برد متوسط ) را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

یکی از مواردی که روس ها جدیدا در بروز رسانی تمامی تانک ها خود بهرگرفته اند استفاده از صفحات زرهی چند لایه برای محافظت از بخش کنار شاسی است. این لایه حفاظتی در تانک های تی-90 ام اس، تی-72 بی 3 مدل 2016، تی-90 ام ، تی -90 اس (تولید شده برای عراق) و تی-80 بی وی ام دیده شده است. در تانک کرار نیز مشابه این صفحات در کناره شاسی نصب شده است. نمونه ای از مدل های مختلف تانک های روسی مجهز به لایه حفاظتی کنار بدنه ( بالا تی-72 بی 3 مدل 2016، پایین راست تی -90ام پایین سمت چپ تی-80 بی وی ام ) تانک کرار نیز مشابه این لایه حفاظتی را در کنار بدنه دارد به طور قطع در زمانی که خدمه بخواهند بخشی های از سیستم تعلیق و چرخ ها را مورد بررسی قرار دهند باید این بخش از زره های کناری را به شکلی کنار بزنند چون این لایه حفاظتی بخشی زیادی از چرخ ها و سیستم تعلیق را در بر گرفته است.در نمونه ی روسی، برای راحتی کار خدمه و بازرسی بخش شاسی لولا های برای زره کناری تعبیه شده است که در صورت نیاز رو به بالا باز می شود و بخشی کناری شاسی در دسترس قرار می گیرد. با توجه به تصاویر تانک کرار و الگو برداری این تانک از نمونه های روسی به نظر می رسد زره های کناری شاسی تانک کرار نیز مجهز به لولا هستند تا در صورت لزوم رو به بالا باز شوند. این لایه حفاظتی با کمکی گیره های به بدنه متصل است و با کمک لولاهای ر و به بالا باز می شود. تانک تی -90 اس عراقی که لایه های حفاظتی کنار بدنه برای بررسی شنی و سیستم تعلیق رو به بالا باز شده است. تصویر تانک کرار از بالا با توجه به کنار بدنه می توان حدس زد تانک کرار نیز مشابه تانک های روسی مجهز به این لولا است.