دومین اژدهای پنهانکار سال 2020!!!! جدیدترین جنگنده J-31 با استتار رسمی نیروی هوایی چین براساس تازه ترین تصاویر منتشرشده ، جنگنده نسل پنجم شنیانگ جی-31 پس از سالها ،برای اولین بار با استتار رسمی نیروی هوایی ارتش آزادیبخش چین ( PLAAF) در رصد چشمان کنجکاو ناظران نظامی قرار گرفت و با توجه به چهارچوب رفتاری نیروی هوایی این کشور ، برخی براین اعتقادند که جی-31 ، بصورت عملیاتی وارد خدمت شده است . این جنگنده دو موتوره با شناسه FC-31 نیز شناخته میشود ، لقب معینی را از سوی نیروی هوایی چین بخود نمی بیند ،اما پس از معرفی جنگنده سنگین جی-20 ، دومین هواگرد رزمی با قابلیتهای پنهانکاری در کلاس میان وزن محسوب می شود که در سال جاری میلادی (2020) به مرحله تولید نمونه اولیه رسیده است . پیش ازاین ، نیروی هوایی چین با معرفی جی-20 در مارس 2017 ، در کنار اف-35 و اف- 22 ارتش ایالات متحده ،به تنها دارنده جنگنده های پنهانکار مبدل گردید . در این میان ، بر خلاف جی-20 که توسط یک شرکت دولتی و منحصرا" برای خدمت در نیروی هوایی چین توسعه پیدا نمود ، آینده جی-31 با قطعیت کمتری روبرو است . با توجه به این امر ، برای مدتهای طولانی این مساله که آیا فرماندهان نیروی هوایی چین اصولاتمایلی برای بخدمت گیری این هواگرد داشته یاخیر و اینکه جی-31 صرفا" برای بازارصادراتی تولید شده ، برای ناظران نظامی مشخص نبود ، در حالی که به شکل همزمان ، احتمال توسعه این هواپیما به یک نمونه دریاپایه بعنوان مکملی برای جنگنده برتری هوایی جی-15 نیز بارها مطرح گردید . با وجود همه احتمالات ، این مساله که آیا جی-31 وارد سازمان رزم نیروی هوایی چین خواهد شد یا خیر را میتوان به کلاس وزنی این جنگنده نیز مرتبط دانست . جی-31 با توجه به کاراکترهای منتشرشده آن ، یک هواگرد رزمی میان وزن بشمار می رود و توجه به این واقعیت که نیروی هوایی چین با قرار گرفتن در ردیف دارنده دومین ناوگان جتهای رزمی و بزرگترین ناوگان جنگنده ای رزمی سنگین ، تا قبل از معرفی جی-31 ، فاقد هواگردهای رزمی میان وزن بود ، خود جای ابهام بزرگی را ایجاد می نمود . بنابراین ، در حالی که جایگاه جی-20 در نیروی هوایی چین مشخص بوده و تثبیت شده و میتواند براحتی جایگزین نمونه های قدیمی تر نسل چهار نظیر سوخو-27 و جی-11 گردد ، جت رزمی جی-31 برای جایگزینی جنگنده های سبک وزن این نیرو نظیر جی -7 و J-10A ، مقداری گران قیمت به نظر می رسد ، ضمن اینکه در بدو امر ، کارشناسان معتقدند که قابلیت جایگزینی جتهای جی-11 را نیز نخواهند داشت . با این وصف ، در حالی که روسیه و ایالات متحده با تولید تعداد قابل توجهی از جنگنده های چند ماموریته میان وزن خود نظیر میگ-29 واف-18 بازار تسلیحاتی را در اختیار دارند ، نیروی هوایی چین در این حوزه ، عملا" حرفی برای گفتن نخواهد داشت . بدین ترتیب ، در حالی که ماهیت دقیق برنامه جی-31 یا ماموریتهای محوله به آن ، هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد ، این احتمال دوراز ذهن نخواهد بود که نیروی هوایی چین درصدد است تا جی-31 را بطور کامل جایگزین اسکادران های رهگیر J-8II عملیاتی نموده و یک هواگرد جدید مجهز به حسگرهای پیشرفته تر ومسلح به مهمات موثرتری نظیر PL-15 را بخدمت گیرد . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، احتمال دیگری که برای جی-31 حدس زده میشود ، وجود یک برنامه آینده نگرانه تر برای گسترش کمّی ناوگان نیروی هوایی چین وایجاد اسکادران های جدید در این نیرو است . در هرصورت ، ورود جی-31 به سازمان رزم نیروی هوایی چین موجب شده تا این نیرو حداقل ، سه خانواده اصلی در حوزه پیشرانه های نظامی را در خدمت داشته باشد . نسل نخست شامل پیشرانه WP-7 برای جنگنده های قدیمی تر J-7 ، J-8 ، و نسل دوم پیشرانه های WS-10 و AL-31 برای هواگردهای J-16 ، J-15 ، J-11 ، J-10 و J-20 است . با توجه به قابلیتهای تعریف شده برای جی-31 ، هیچکدام از این پیشرانه ها ، با این جنگنده سازگار نیست ، چنانکه استفاده از WP-7 برای پیکربندی دوموتوره جی-31 بسیار ضعیف بوده و پیشرانه های WS-10 و AL-31 نیز تناسبی با این هواگرد ندارند . در نتیجه ، نیروی هوایی چین می بایست یک کلاس جدید از موتورهای هوایی را برای این جنگنده در نظر گیرد که این خود نیز فشار مضاعف لجستیکی را برPLA تحمیل خواهد نمود. پی نوشت : 1- تا این لحظه ( 27 اسفند 98 ) انجمن میلیتاری فاقد تاپیک اختصاصی برای جی-31 بود ، علیرغم چنین مساله ای ، با تجمیع تمامی پستهای مرتبط در انجمن ، تاپیک اختصاصی برای این هواگرد ایجاد شد . 2- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

الان آخرین چیزی که بر اساس مصاحبه اخیر امیر رستگاری رئیس سازمان صنایع دریایی وزارت دفاع در 15 فروردین مشخص شده اینه که خود وزارت دفاع یک پروژه ناوشکن 6000 تنی با بدنه تریماران داره که احتمالا یا اسم پروژش نگین هست یا اسم یکی از محصولاتش که بنده تصور می کنم اسم پروژش باشه. ضمن این که ارتش هم از وزارت دفاع خواسته یک شناور با بدنه تریماران بر اساس پلتفرم موج بسازه که وزنش در حدود 2000 تن میشه که احتمالا همون 2200 تنی که قبلا صحبتش شد، و این پروژه هم احتمالا همون موج 6 هست که قبلا صحبتش شده بود. پس فعلا میشه دوتا شناور رزمی با بدنه تریماران: 1- ناوشکن 6000 تنی نگین 2- فریگیت 2200 تنی مبتنی بر پلتفرم موج

آخرش معادله حل شد. این چند روز کلی گشتم دنبال صحبتهای فرمانده نیروی دریایی تا سر از این پروژه ها در بیارم. در مورد موج 6 که به اسم پروژه سفینه نامگذاری شده این شناور 2200 تن وزن و بیش از 100 متر طول داره و از نوع سه بدنه هست. شناورهای بعدی تا 3000 تن می رسند که طبق تصویر نسخه 3000 تنی با نام پروژه هرمز یک ناو پشتیبانی نیمه سنگین هست که علاوه بر حمل دو بالگرد یا یک بالگرد و دو پهپاد سجیل، 96 سیلوی عمود پرتاب، 4 سامانه کمند، یک توپ 76 میلیمتری و لانچرهای مایل پرتاب برای موشکهای کروز/پدافندی داره. ناو آموزشی خلیج فارس هم تکلیفش معلوم شد طول 207 متر و وزن 5000 تن. پروژه نگین هم که گفته شده 5000 تا7000 تن وزن داره و جای دیگه امیر خانزادری وزن این ناوشکن رو 7000 تن اعلام کرده.

این شیار ها که حاصل عمل آرایش شیاری یا fluting میباشد در واقع جدا سازی بخشی از سطح لوله هستند که دلایلی متنوعی جهت اجراش وجود داره مثل: ۱-کاهش وزن جزعی ۲- برخورد بیشتر هوا با لوله در نتیجه خنک شدن بهتر و گیر های کمتر و ... تا حالا این کار بصورت خیلی محدود روی سلاح های تک تیرانداز و تیربار ها انجام شده اونم نه بصورت گسترده. و دلیل این استفاده غیرگسترده در سطح دنیا هم با تست های میدانی بدست آمده! شیار عمر لوله را به شدت پایین میاورد. دقت یک سلاح با نواخت بالا را کم میکند و صد البته انچه بسیار مهم است عمل fluting بسیار پر هزینه و خاص است! این عمل تا آنجا مفید است که با لوله با کیفیت رو به رو باشید که عمر لوله حفظ شود و در این صورت شما یک سلاح مناسب تر از باقی سلاح ها خواهید داشت. اما این مطلب باعث گران تر شدن طرح خیلی گران قبلی میشود. و برای سلاحی که قرار است به تعداد زیاد دست کم ۳ میلیون قبضه ساخته شود توجیه اقتصادی ندارد. نکته قابل تامل عمر اعلام شده این سلاح است که رقم ۶ هزار شلیک ذکر شده که مصداق حرف من هستش. این عدد گویای استفاده از متریال ضعیف در سلاح مصاف است. برای مثال اسلحه HK416 قابلیت ۲۰ هزار شلیک را دارد که نزدیک به ۴ برابر اختلاف با سلاح ایرانی است! که البته باید بگم که این عدد به سلاح M4امریکایی نزدیک است.که جنبه مثبت قضیه را نشان میدهد. احتمالا دلیل این عمر پایین در کنار طراحی مناسب این سلاح همین fluting باشد. در آخر مصاف سلاح مناسبی برای نیاز فعلی است ولی احتمال دارد در یگان های ویژه سلاح های دیگری هم ورود کنند. مصاف بعنوان یک سلاح ملی یاید تیراژ ملی داشته باشد تا بهره اقتصادی داشته باشیم. اعم مطلب اینه که ایران همچین سلاحی را در داخل تولید کند حال تنها یا با همکاری توفیق نمیکند. یک حرف در پرانتز با دوستان : (ما دو نوع پاسخ و تحقیق و نگرش داریم. یک پاسخ عقلی و دیگری پاسخ تجربی(علمی). پاسخ عقلی حاصل عملکرد عقل هستش مثل احساسات و مکاشفات و ... که البته در بعضی علوم مفیده؛ مانند علوم انسانی و ادبیات و ... اما نوع پاسخ و نگرش دیگر تجربی و علمی است که در علوم دیگر مانند مهندسی مثل البتهنجوم و صنایع هوایی و تسلیحات نظامی نقش پر رنگی دارد. اینکه بگیم نه مگه میشه ایران این کارو کنه دقیقا مشابه حرفایی است که در باقی این وب اتفاق میوفته! که اکثرا احساسی هستند( پاسخ عقلی) این که دلایل ارتباط منفی ترکیه رو گوشزد میکنید. بخاطر داشته باشید ترکیه یکی از کشورهایی است که در تمام این سال های تحریم در دور زدنش به ما کمک کرد. خطوط انتقال گاز رو هم که نیاز به توضیح نداره. در لیبی همه طرف خلیفه حفتر و گرفتن ایران و ترکیه طرف دولت وفاق گرفتن! ترکیه در سوریه علیه ما جنگید ولی تنها کشوری بود که حوادث ابان رو به ایران هشدار داد!!! ولی امیدوارم تمام دوستان همانطور که نیمه پر لیوان را میبینند؛ نیمه خالی رو هم ببینند تا بحث مثبت ادامه پیدا کنه نه بحث منفی و بقولی جدال!)

پروژه هرمز برنامه بلندپروازانه نیروی دریایی ایران برای توسعه ناوشکن های پنهانکار نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، در بیست و هشتم نوامبر 2019 ، از ماک-آپ مقیاس کوچک یک نمونه ناوشکن پنهانکار آینده خود که هم اکنون با شناسه " هرمز" شناخته میشود ، رونمایی نمود . برخی کارشناسان براین باورند که پروژه هرمز ، ادامه سلسله تلاش های شبکه تحقیقات دفاعی نیروهای مسلح ایران برای توسعه فناوری سخت افزارهای پنهانکار است که در گذشته با برنامه هایی نظیر قاهر313 و مجموعه متنوعی از سامانه های موشکی کروز با قابلیت شلیک از زیرسطحی و پرنده های بدون سرنشین پیوند خورده است . تایپ 052D براساس اطلاعات موجود ، این ناوشکن در کلاس 3000 تن بوده که در مقایسه می توان نمونه ایرانی را با تناژی در حدود 50 درصد ، با پیکربندی های رزمی شناور نظیر 052D چینی و همچنین شناورهای کلاس آرلی بورک نیروی دریایی ارتش ایالات متحده قرار داد . با این حال ، برخی براین اعتقاد قرار دارند که این پروژه بومی ، با توجه به تناژ اعلامی ، شاید در ردیف استاندارد موجود برای " ناوشکن" ها قرار نگیرد ، اما قابلیتهایی که از سوی کارشناسان در خصوص این برنامه ، گمانه زنی شده ، به تقریب ، فراتر از پتانسیل رزمی فعلی این نیرو قرار خواهد گرفت . سلول های شلیک عمودی مارک 41 شناور های رزمی کلاس آرلی بروک این دسته از تحلیلگران معتقدند که پروژه هرمز به احتمال زیاد ، توانایی دستیابی به سرعت 40 گره را داشته و این درکنار طراحی خاص بدنه با پتانسیل پنهانکاری و زرادخانه ای شامل 96 سلول پرتاب عمودی برای استقرار موشکهای سطح به هوا و کروز ( شامل گونه های ضد کشتی و حتی ضد اهداف زمینی . م ) درصورت تولید در کمیت مناسب، می تواند یک جهش غیر قابل تصور برای نیروی دریایی ایران برای دستییابی به قابلیتهای آفندی ، فراتر از یک نیروی دریایی ساحلی ( نیروی دریایی سبز ) بشمار رود . کلاس لیتورال ( سمت راست ) - پروژه هرمز ( سمت چپ ) بااین وصف ، در حالی که کلاس چینی 052D تنها 64 سلول و کلاس آرلی بروک ، 90 سلول را در سازه خود جای می دهد ، را میتوان بدین گونه تحلیل نمود که اندازه کوچکتر و بالتبع برد کوتاهتر موشک های کروز ایرانی ( بعنوان مثال قرار گرفتن در کلاس موشکهای DK-10A ) موجب شده تا تعداد سلول های گونه ایرانی کمیت بیشتری را به نمایش گذارد . این موشکها در هنگام قرارگیری در بخش درونی شناور ، بصورت چهارتایی دریک سلول قرار خواهند گرفت . با این وصف ، به احتمال بسیار زیاد ، قدرت آتش واقعی این شناور رزمی ، درصورت ورود بخدمت ، در حد 24 تیر موشک در ابعاد موشک استاندارد خواهد بود و این با توجه به تجربه محدود ایران در طراحی و ساخت شناورهای بزرگ رزمی ، اگر چه کم ولی به نسبت قابل توجه است . پرتابه کروز قادر (سی-802 ) ، سومین موشک از بالا سامانه دفاع نزدیک کمند به اعتقاد ناظران نظامی ، با وجود احتمال بسیار زیاد در استفاده از موشکهای دفاع هوایی بومی نظیر "باور " یا برنامه " خرداد" ، پروژه هرمز قادر خواهد بود تا موشکهای کروز ضد کشتی سی-802 که تحت امتیاز چین با شناسه "قادر" تولید می شود را نیز به کار برد . برخی ناظران نیز با توجه به تناژ 3000 تن اعلامی ، طراحی بومی ایران را با شناورهای رزمی کلاس لیتورال مقایسه می کنند . پروژه هرمز برای دفاع نزدیک دربرابر تهدیدات ضد کشتی و هواپایه ، احتمالا به گونه مشابه سامانه فالانکس یا معادل روسی آن ( با شناسه " کمند " ) ، یک رادار آرایه فازی و همچنین عرشه پرواز با قابلیت پذیرش 2 فروند بالگرد مسلح میشود . اما همچنان هزینه ساخت این شناور نامشخص به نظر میرسد ، که با توجه به کمیت بودجه دفاعی ایران ، برخی معتقدند که نمونه ایرانی ، می تواند قیمتی در حدود معادل آمریکایی آن داشته باشد . اما وضعیت بودجه دفاعی ایران و تنگناهای مالی ایجاد شده برای این کشور و وجود اولویتهای مهمتری نظیر نوسازی شبکه دفاع هوایی موجب خواهد شد این برنامه با تاخیرهای مشخصی روبرو گردد . پی نوشت :  1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  2- ادغام پستهای ارسال شده با محوریت پروژه هرمز ، دوازدهم دی ماه سال یکهزار و سیصدو نود و هشت خورشیدی برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR)

جنگنده Shengyahg J-31: این جنگنده توسط شرکت هواپیماسازی شنگیانگ جمهوری خلق چین در حال ساخت و توسعه میباشد. این جنگنده یک جنگنده ی چندمنظوره رادارگریز که اولین پرواز خود را در 31 اکتبر 2012 انجام داد و اکنون در حال طی کردن تستهای پروازی خود میباشد. تا کنون دو پروتوتایپ از این جنگنده ساخته شده است. گزارشهایی منتشر شده است مبنی بر اینکه لقب این جنگنده (GyrFalcon) و یا (FalconHawk) خواهد شد.ااطلاعات اندکی راجع به ویژگیهای این جنگنده منتشر شده است از جمله: طول جنگنده= 16.9 متر _ طول دهانه دو بال= 11.5 متر _ ارتفاع= 4.8 متر و تعداد خلبان = ا نفر

تصاویر این موشک تایپ 96 ژاپنی کمتر منتشر شده است ...

یک شرکت فرهنگی نمیتونه سلاح بسازه مگر اینکه وصل باشه به شرکت های بزرگ سلاح سازی. شما فیلم شلیک از ذوالفقار دیدین!؟ اینکه یک سلاح در اون سطح اونم با هزینه شخصی ساخته بشه یک شانتاژ آب دوغ خیاری. سلاح مصاف فعلا بهترین تولید ایران است. که البته اونم باید با همکاری کشوری مثل ترکیه صورت گرفته باشه که امیدوارم اینطور نباشه. البته ته داستان اینه که بالاخره از شر ژ۳ چغر بد بدن راحت میشیم

چقدر هم اون لباس قبلیا زشت بود. تو نیروهای نظامی بدتر از همه لباس های نیرو انتظامی هست چه سرباز هاشون چه افسراشون، معمولا فیزیک بدنی نامناسب هم مزید بر علت میشه که یک ظاهر نامناسب پدیدار بشه. تمام دنیا تو فیلم ها و تصاویر میبینی پلیس ها چقدر شیک و خوش لباس هستن غالبا، ولی من موندم تو کشور ما اینقدر این لباس ها نا زیبا هستند هیچ کس هم به فکر تغییرش نیست.

برحسب یاد آوری جدی بودن ماجرا ... احمق شمردن دشمن ، حماقت سرباز جنگی است . اسکندر مقدونی 

توپ متحرک پشتیبانی پیاده نظام یکی از مشکلات لاینحل ارتشها در جنگ دوم جهانی ، برخورداری از آتش توپخانه بصورت مستمر بشمار می رفت . با توجه به اینکه گسترش واحدهای تانک و پیاده- مکانیزه در این جنگ در مقایسه با نبردهای پیش از این ، یک جهش غیر قابل مقایسه را بخود میدید و توجه به اینکه توپخانه کلاسیک ، علیرغم تغییر ماهیت به واحدهای آتشباری نیمه متحرک ، قابلیت پیشروی پا به پای عناصر متحرک نظیر یگان های تانک را نداشت ، ورماخت بعنوان پیشگام و مبدع رزم مانوری ، کاربرد توپخانه متحرک را در دستور کار خود قرار داد . بر همین اساس ، صنعت نظامی آلمان با بررسی شاسی های زرهی موجود برای تبدیل به عنصر آتشباری متحرک ، از پیکربندی پانزر-4 ، در حالی که یک قبضه توپ 150 م.م StuH 43 L/12 روی آن نصب شده بود ، استفاده می نمود . تصویر فوق ، نخستین 5 دستگاه از 40 دستگاه سفارش داده شده به شرکت وینا آرسنال ، ( 12 ماه مه 1943 ) را به نمایش گذاشته است . توپ با بدنه تیره تر ، به رنگ زمینه اصلی ( پرایمر ) ملبس ، در حالی که خودروی نزدیک به دوربین ، به صفحات زرهی جانبی با ضخامت 50م.م مجهز شده و در حال تبدیل شدن به نمونه استاندارد تحویلی است . صرفاً برای میلیتاری /مترجم MR9

اکثر ردات ها خطای پارالکسی بسیار زیادی دارن که در فواصل بالای پنجاه متر بدردنخور میشن بهترین سایت هدفگیری که مناسب باشه دوربین های با میدان دید زیاد که از.۰۵ تا۴ برابر بزرگنمایی دارند و بخوبی نیاز یک نیروی پیاده رو کاور میکنن تکنولوژی خاصی هم نداره همین صاایران خودمون هم میتونه بزنه کما اینکه دوربین اشمیت اند بندرpm2 با کیفیت خوب کپی کرده

سوریه حفره های اطلاعاتی بسیار زیادی داره ، برای همین کار کردن با حزب الله ، انصارالله ، گروه های کوچک عراقی راحت تره ...

اینکه فرض بر این بگیریم همه کارها رو به نحو احسنت انجام دادیم واسرائیل زمین خالی رو هدف قرار میده اونم با توانایی خوب اطلاعاتی که دارند و همچنین باوجود انتشارتصاویر کشته ها وخسارات وانفجارهای بزرگ بعد هر حمله معنی خوش خیالی و کوچه علی چپ هست نه بیشتر

(تصاویر) نظامیان آسیب‌دیده در حمله ایران به عین‌الاسد

مطلب زیر از کتاب خط مقدم برداشت شده است : حسن آقا رویش را برگرداند سمت پنجره . ابرهای ضخیم مثل لحاف پنبه ای زیر هواپیما پهن شده بودند . منظره ای برای دیدن وجود نداشت .احتمالا نزدیکی تبریز بودند . همان جا که دفعه پیش با شفیع زاده اوج گرفتن فانتوم ها را تماشا کرده بودند . آن روز به فکر گرفتن توپ های اتریشی و اضافه کردن چند کیلومتر ناقابل به برد توپ های موجود بود . تمام تلاششان این بود که بتواند با توپخانه به داد جنگ برسد و از فشار دشمن کم کند . هیچ فکرش را نمی کرد که کمتر از سه ماه دیگر سلاحی با برد سیصد کیلومتر ذهنش را به خود مشغول خواهد کرد و برای یادگیری استفاده از آن دوباره از مرز ایران خواهد گذشت . اوایل سال 60 که برای اولین بار وارد آبادان شد ، کارهای زیادی می توانست بکند . هم از تخریب چیزهایی می دانست هم کار با اسلحه و جنگ شهری را در جبهه غرب یاد گرفته بود . اما مستقیما رفت سراغ خمپاره . می گفت : ما از تو سوراخ کوچیک این ژ3 هیچ وقت نمی توانیم پیروز شویم . آن روزها خمپاره مهم ترین سلاحی بود که سپاه داشت .آن هم نه به وفور ! در کل آبادان در حال محاصره ، شاید سه تیم خمپاره بیشتر نبود . یکی بچه های تبریز که مهدی باکری و حسن شفیع زاده و چند نفر دیگر بودند و خمپاره 120 میلی متری داشتند . یکی بچه های اصفهان بودند و یکی هم بچه های آقای سرخیلی در شرق بهمنشیر . گلوله اش را هم به طور سهمیه ای از ارتش می گرفتند . روزی یک عدد! حسن آقا رفته بود توی گروه تبریزی ها . آن روزها شفیع زاده دست تنها بود . هیچ وقت فراموش نمی کرد که شفیع زاده با چه وسواسی آن یک گلوله سهمیه روزانه را پرتاب می کرد . برای یک گلوله یک روز تمام از این سر خط تا آن سر خط می رفت می آمد . از دیدگاه های مختلف دیده بانی می کرد تا عاقبت بتواند یک هدف مشخص و مهم را پیدا کند و مطمئن باشد که 100 درصد قرار است نابودش کند . در آن شرایط نه تنها خود حسن آقا که هیچ کدام از مسئولان سپاه هم تصور نمی کردند که روزی سپاه توپ و توپخانه و در کل سلاح سنگین داشته باشد . ولی حالا بعد از سه سال و نیم که از آن روزها می گذشت ، حسن آقا بچه هایش را می برد تا طرز کار سلاحی را یاد بگیرند که سیصد کیلومتر آن طرف تر را هدف می گرفت ... پ ن - فکر کنید اگر در آن زمان شبکه های مجازی (توئیتر ، اینستاگرام و ...) وجود داشت در این مورد چه مطالبی در آنها قرار می گرفت !؟

قابل پیش بینی بود ... فقط لجاجت بی جا که منجر به تلفات و هزینه ی زیاد شده ، مانع بود ... این هزینه ی « صبر استراتژیک » رو توی داخل خرج می کردیم ، احتمالا می تونستیم یکی یا چند مورد از اینها رو به سر انجام برسونیم پروژه ی توربو فن جی 90 ارتقاء تمام تی 72 ها به استاندارد « کرار » تکمیل و تولید انبوه چندین گردان باور 373 و سامانه ی 15 خرداد ساخت ICBM تولید انبوه جت آموزشی یاسین و ... همانطور که در تایپک دیگه ای گفتم ، متاسفانه فرماندهان نظامی و تصمیم گیران نظامی ما ، روی هزینه و فایده کارها و اقداماتشون فکر زیادی نمی کنند ...

3 تا خشاب 20 تایی از دو تا خشاب 30 تایی بهتره . در زمان درگیری با پژاک در قندیل ، تعداد از نیروهای ما به خاطر تمام کردن گلوله شهید شدن ... یادمه در کلیپ منتشر شده که از جلسه ی توجیهی گروهان فتح یاسوج برگزار کردند ، فرمانده روی حفظ گلوله ها و رگبار نکردن تاکید ویژه داشت ... یک نیروی رزمی نهایتا 200 تا 300 گلوله با خودش حمل کنه که اگه در تعداد خشاب های زیاد باشه ، باعث می شه با هر خشاب عوض کردن ، استرس تمام کردن گلوله ها بهش وارد بشه و دقت بیشتری در استفاده از مهماتش کنه . چیزی که نبودش حس می شه ، وجود خشاب های سبک کامپوزیتی با بدنه ی شفاف هست که هم سبک ترند و هم به علت شفاف بودن بدنه ، می شه از بیرو تعداد گلوله های موجود رو دید . https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f5/20131223_G28_Afghanistan.jpg/800px-20131223_G28_Afghanistan.jpg Red Dot هم برای درگیری های زیر 300 متر از هر چیزی بهتره و کار باهاش راحت تر ... https://canislatrans.en.made-in-china.com/product/jXzEDhalaQAs/China-6061-Aluminum-Folding-Reflex-Red-DOT-Sight-with-Mount-HK2-0123.html سایت جالبیه ، می تونید تولیدات نظامی رو با قیمت خرده فروشی مشاهده کنید . این « نشانک سرخ » که قیمت خرده فروشیش حدودا 28 دلاره ، احتمالا با خرید انبوه زیر 20 دلار در بیاد، با 2 میلیون دلار می شه 100 هزارتاش رو خرید و این رو در اختیار تمامی تکاوران ارتش داد . این تجهیز قیمت چندانی نداره ولی به شدت کارایی نیرو رو بالا می بره و تعداد شلیک های انجام شده ی اون رو کاهش می ده که در نهایت باعث کاهش هزینه ی گلوله های شلیک شده می شه ... حالا اگه جون 10 تا نیرو رو هم در سال به خاطر این حفظ بشه یعنی نیرو نیازی نداره دیه 10 تا نیرو به همراه مزایای شهادت و حقوق به وارثان رو بده . از لحاظ مالی هم حساب کنیم ، هر نیروی شهید شده ی کادری چیزی حدود 500 میلیون خرج دست نیرو می گذاره ، 10 تا نیرو می شوند 5 میلیارد تومان ... با یک حساب کتاب ساده می شه فهمید خرید تجهیزات رزمی اضافه ( لباس خوب ، سلاح خوب ، جلیقه ی ضد گلوله ، کلاه خودهای مناسب و ... ) با اینکه هزینه ی چندانی نداره ولی باعث می شه صدمات جانی به نیرو کم بشه و از لحاظ مالی در بلند مدت هم به نفع نیرو خواهد بود به خصوص اگه نا امنی رخ بده و نیرو مجبور به واکنش و ورود به درگیری بشه ... مثلا توی یک ماه اگه 20 نیرو به خاطر نداشتن جلیقه ی ضد گلوله شهید بشوند ، نیرو باید 10 میلیارد تومان هزینه کنه در حالی که اگه قیمت هر جلیقه ی ضد گلوله رو 20 میلیون در نظر بگیریم ، با همون 10 میلیارد تومان می شه 500 تا جلیقه ی ضد گلوله خرید و یک گروهان رو مجهز کرد ، اینطور هم تلفات کم می شه ، هم قابلیت واکنش نیروها بیشتر می شه و هم نیرو احساس می کنه که برای فرماندهانش ارزش داره و اعتماد به نفسش بالاتر می ره . متاسفانه نیروهای مسلح ما و فرماندهان نظامی ما ، مدیریت مالی هم ندارند وگرنه اگه کمی به این قضایا فکر کنند ، می فهمند که این تجهیزات به زعم خودشون سوسول بازی ، در واقع سرمایه گذاری روی نیرو هست و در دراز مدت ، هزینه های سر بار نیرو رو کاهش می ده . در این کلیپ هم برای درگیری با پژاک هست می بینید که اکثرا به صورت تک تیر در حال شلیک هستند ... البته نداشتن تجهیزات ایمنی مناسب هم جای تاسف داره ، به خصوص کلاه خود که از همه چیز مهمتره .. https://www.aparat.com/v/6zVFp/درگیری_سپاه_با_پژاک_(قسمت_اول)

تصاویر مربوط به تنش بین نیروهای روسی و آمریکایی در شهر قامشلی سوریه

اگر حوزه امنیت ملی را بصورت یکپارچه تحلیل می فرمودید ، عینا" کپی تحلیلهای توییتری را ذکر نمی فرمودید (در این مورد بیشتر صحبت می کنیم ) مزیت میلیتاری ، ثبت تحلیلها است ... اگر احیانا" نیازباشد ، موارد افزون تری از نقدهای جنابعالی به نیروهای مسلح هست که میشود ارائه داد دقت بفرمایید که این نقدهای شما ( موارد رنگی شده ) چه موضوعی را دارد به مخاطب منتقل می کند ، علتش چی هست و راه کارش چی باید باشد . پی نوشت : حوزه سیاست ، بسیار عمیق تر از آنی هست که بشود براساس موج سواری رسانه ای آن را تحلیل کرد

، خوب ، مشخصا" این تحلیل های شما نیست ، به ضرس قاطع و بدون شک این موارد تحت تاثیر جو رسانه ای بعد از آن توئیت معروف سفیر چین و با توجه به بک گراند شلوغ بازی های سالهای گذشته و شعارهای مرگ بر چین و روسیه ، و اتکاء بر حافظه تاریخی از رفتار روسیه و چین بیان شده و به نوعی تکرار صحبتهای دیگران هست و دارای سوء گیری شدید ، طبیعتا" هر اندازه سعی شود پاسخ مستدل ارائه شود ، به نظرم فایده ای ندارد ، ولی براساس روندی که از گذشته دارم ، این مرجع را برای شناخت مفهوم دیپلماسی معرفی می کنم بقیه مواردی که فرمودید هم در چهارچوب تحلیل نظامی نیست ولی اگر به پست قبلی مراجعه بفرمایید ، عرض شد که اگر درها را ببندیم ، آه و ناله های سوزناک و جگر خراش در نقد وضعیت دفاعی ( که گاهی برای برخی تبدیل به یک معضل روان شناختی شده ) را چه کار باید بکنیم و یا اینکه شاید رونمایی های پی درپی که صرفا" برای خوش کردن دل ملت اجرا می شد از یادها رفته !!!!!!! پی نوشت : 1- برای اینکه یک مقدار ذهن شما گسترش پیدا کند ، شما را ارجاع میدهم به صحبت یک بنده خدایی که معتقد بود ، ما در زمان جنگ این قابلیت را داشتیم که کشورهای بی طرف را در وضعیت مخاصمه با عراق ، بی طرف نگه داریم ولی این کار را نکردیم .. حالا یک عده ای که حافظه تاریخی آنها ، بسیار کوتاه مدت هست ، همین روند را دارند تکرار می کنند ولی خوشبختانه ، آدم های عاقل هنوز حضور دارند . 2- البته امروز که بررسی میکردم ، مجموع پستهای شما در حداقل 5 سال اخیر ، در نقدهای سخت به وضعیت نابهنجار نیروهای مسلح در حوزه های مختلف ، بلحاظ کمیت ، جالب توجه بود ، حالا که فرض بر محال ، یک مسیری برای بازسازی باز شده ، همه به فکر غرور ملی ودفاع از آن افتادند ؟؟؟؟

متاسفانه این طور نیست و مشتری های خارجی هم هنوز در حال تحویل و یا سفارش جدید خانواده پهپادهای RQ-4 هستند. جدید ترین سفارش پهپاد خانواده RQ-4 در سال 2020 مربوط به کشور استرالیا هست. این کشور با عقد یک قرار داد با شرکت آمریکایی نورثروپ گرومن قرار است در مجموع شش فروند پهپاد شناسایی MQ-4C را دریافت کنند. اولین پهپاد MQ-4C استرالیا در اواسط سال 2023 به این کشور تحویل میشود و قرار است تا اواخر سال 2025 تمامی پهپاد ها به طور کامل عملیاتی شوند. این پهپاد ها در پایگاه ادینبورگ واقع در استرالیا جنوبی مستقر خواهند شد تا در کنار هواپیما های شناسایی P-8A فعالیت کنند. ارزش این قرار داد 5 میلیارد دلار است. در هفته های گذشته نیز کره جنوبی تعداد پهپادهای RQ-4 سفارش داده شد در سال 2014 را تحویل گرفت. کره جنوبی به دلیل برخی حساسیت ها و به دلایل امنیتی تعداد پهپادهای تحویلی را اعلام نمی کند.

با دقت بیشتر معلوم شد که ناو پشتیبانی نیمه سنگین با تریماران 3000 تنی پروژه هرمز تفاوت داره. پروژه هرمز داری 96 سیلوی پرتاب موشک، پرتابگرهای عمودی کروز/پدافند، 4 سامانه کمند، توپ 76 میلی متری و دو آشیانه بالگرد هست. که ماکتش رو نشون دادند . اما ناو پشتیبانی هنوز در مرحله طرح اولیه هست که روی بنر تصویر گرافیگی ناو مشاهده میشه. با توجه به عمر سازه ناو پشتیبانی خارک و همچنین کمبود در این زمینه خصوصا آماده شدن سایر موجها و اعزام به نقاط مختلف اقیانوسی نیاز با داشتن ناو پشتیبانی رو بیشتر میکنه و به همین دلیل نیروی دریایی تصمیم به ساخت ناو پشتیبانی کرده. پس حالا پروژه های نیروی دریایی افزایش پیدا کرد: 1- سفینه 2200 تنی 2- هرمز 3000 تنی- 3- خلیج فارس 5000 تنی 4- نگین 7000 تنی 5- ناو پشتیبانی نیمه سنگین 6- نسل جدید هاورکرافتها 7- زیردریایی 3200 تنی بعثت 8- پهپاد توربوجت دو موتوره سجیل

وقتی این جنگنده های رادار گریز!!! و فوق مدرن!!! چین رو میبینم یاد کپی های این موجودات از گوشی های اپل و نوکیا میفتم! قیافه مو نمیزنه توی ویترین تمیز و وسوسه انگیز با یک دهم قیمت واقعی! ولی فقط وقتی خریدیش میفهمی چه کلاه گشادی سرت رفته و فقط یک پوسته خوشکل خریدی که البته اونشم تا دو هفته بعدش دیگه نمیشه نگاش کرد. غرب با میلیاردها دلار سرمایه گذاری به زور دو تا پروژه رادار گریز به سرانجام رسونده اونوقت چین با اون سطح تکنولوژیش و کیفیت کارش 6 ماهی یک طرح رو به پرواز در میاره. به نظر من اینا همش یک دروغ بزرگه دقیقا مثل خودروهاش و گوشی هاش!

این پروژه فعلا در سطح آزمایش با نمونه های واقعی قرار داره و با تولید انبوه هم فکر کنم جایی خوندم یه 5-6 سالی فاصله داره در ضمن همین عکس های اف 22 و اف 35 اطلاعات بسیار زیادی به ما میدهند چه برسه به بدست آوردن اطلاعات از طرح های رادارگریز ارتش آمریکا ( از طرق مختلف مثل جاسوسی و ... ) که خودش هزینه ها رو خیلی پایین میاره ! در واقع بدست آوردن همچین پلتفرمی برای آمریکا ( مثلا سکان های ذوزنقه ای زاویه دار و ...) خودش هزینه های بسیاری رو در بر داشته که چین با الگو گیری از طرح های پنهانکار دیگه تونسته تا حد زیادی هزینه ها رو کاهش بده ...... همانطور که در جی 20 دیدیم هر قسمتی از هواپیما مشابه یک قسمت از یه هواپیمای رادارگریز دیگه بوده ... پس چین برای طرح اولیه و امثالهم هزینه زیادی نکرده که فکر کنم اصل ماجرا همین بوده باشه ..... نمیخوام از اهمیت ماجرا کم کنم ولی چینی ها فقط الگو برداری کردند و طرح خلاقانه ای ارائه نکردند و این خودش یعنی کلی از هزینه ها کم شدن ...... چون آمریکایی ها برای بدست آوردن چنین ظاهری مسلما هزینه های بسیاری کردند که چینی ها ...... در خصوص ایران باید بگم ما به تنهایی توان ساخت اینچنین طرح هایی رو نداریم و تنها راهمون تعامل با دیگر کشورهاست مثل کاری که آمریکایی ها با اون اقتصادشون شاخشون سر پروژه اف 35 انجام دادند ، چین با اون بودجه و یال و کوپال و همکاری با روسیه و ساخت مشابه سوخو 27 و چندین جنگنده دیگه هنوز توی خیلی بخش ها مثل موتور و ..... میلنگه بعد ما از وزارت دفاعمون توقع چی داریم ؟ نمیدونم خیلی از دوستان شاید فکر کنن که در صنایع نظامی ایران همه دارن با همکاری هم واسه یه هدف مشترک کار میکنن ؟؟ شاید هدفشون یکی هم باشه ولی راه هاشون بسیار متفاوته سر همین قضیه شاهد 285 که کار سپاه بوده و انصافا هم کار عالی بوده مثلا هوانیروز اصلا خبر نداشته .....! تا اونجایی که من از هلیکوپتر سازی خبر دارم اصلا هماهنگی بین نیروهای مختلف ما وجود نداره ، خدا جنگنده رو بخیر کنه ....! چین با این عظمتش سر پروژه جنگنده نسل 5 لنگ در هوا مونده بعد ما میاییم پای کامپیوترهامون هی توی این سایت و اون سایت مینویسیم جنگنده نسل 5 ما کی میاد ؟؟؟؟؟ به قرآن ما هنوز یه موتور هلیکوپتر ( اینو میدونم ولی موتور توربوفن جنگنده رو خیر ) نساختیم !!!! به ولله قسم اگه ما یه اف 5 بسازیم هم کار شاقی کردیم ...... !!! هنوز شک دارم این کار رو انجام داده باشیم انشاالله تا چند روز آینده در این زمینه هم روشن میشم ...! تنها راه ما تعامل با دیگر کشورهاست ..... البته مسئولین هم اینو خوب میدونن که پاشون هر روز توی چین و روسیست ...! یکی از راه های پیش روی ما مشارکت در این پروژه های چینه و استفاده از اون پول هایی که در چین داریم و به علت تحریم نمیتونیم ازشون استفاده کنیم ......! البته وسط گذاشتن آر کیو 170 هم میتونه هم چین رو ترغیب کنه و هم کیفیت محصول نهایی رو بالا ببره .....! نمیدونم چه توقعی از صنایع دفاع ما دارید ولی به چه علتی فکر کردید که باور 373 قراره بهتره از s 300 pmu-2 باشه ولی چین با اون بودجه خفنش که بعد از آمریکا قرار میگیره و با اون همه نخبه در مهندسی معکوس و ..... نتونست یک چیزی مثل اس 300 بسازه بعد ما با چی میخواییم این کار رو بکنیم ؟ با نیروهای متخصص و متعهد ؟ با پول ؟ با ایمان ؟ با چی میخواییم چیزی بهتر از اس 300 بسازیم که چین بهترش رو نداشته باشه ؟ هوش ایرانی ؟ ( یعنی چینی ها باهوش و نخبه بین 1 میلیارد و اندی نفر ندارن ؟ ) .... چینی ها هم توی بهترین دانشگاه های دنیا و ... مثل ما نخبه های زیادی دارن ..... البته ما یه چیزی داریم که چین مثل اون رو نداره که البته شرط لازم هست ولی کافی نیست ..... همونی که خیلی ها با تکرار بیش از حدش این کلام پر معنا رو به گند کشیدند و با بی همتیشون از این نعمت الهی استفاده نبردند وگرنه با یکمی همت به خدا قسم که خدا بهمون نشون میده که قدرت ایمان چیه .... من از اول ورود به سایت با بچه های زیادی رفیق بودم و همشون تقریبا میدونن که از من با تعصب تر روی تولیدات نظامیمون نیست ولی چه کنم که واقعیت اون چیزایی نیست که ما توی تخیلاتمون میپرورونیم ..... میدونم این پستم دل خیلی از بچه هایی که مثل خودم عاشق توپ و تانک های وطنی هستند میشکنه همونطور که دل خودم رو شکوند ( همین حرفا ) و یک هفته تموم تو خماریش بودم ولی چه کنم که واقعیت جز این نیست ...... البته ما هم توانایی هایی داریم که انشاالله مسئولین بیشترین استفاده رو ازش ببرن تا یا به صورت تولید بومی یا محصول مشترک حداقل بتونیم جنگنده ای بسازیم که بتونه در مقابل گرگ های غربی و شرقی نفس بکشه .... به امید سرافرازی سربازان امام عصر (عج)