بسم ا... قابلیتهای رزمی AT-802 در عمل https://www.aparat.com/v/NrKm0

بخش دوم و پایانی با توجه به جمیع جهات ، در حالی که سوخو-35 مزیتهای قابل توجهی را در مقایسه با جی-20 در اختیار دارد ، اما این مساله الزاما" به معنای برتری کامل نسبت به هواگرد چینی نخواهد بود . بدین معنی که جنگنده چینی احتمالا کاراکترهای پنهانکاری افزون تری را نسبت به سوخو-35 در اختیار کاربر قرار میدهد ، ضمن اینکه قابلیت حمل حسگرهایی با توان افزون تر و همچنین توانایی تطبیق با فناوری های نسل بعدی نظیر سامانه های روزنه تقسیم شده ( distributed aperture systems) به این محصول چینی اجازه میدهد تا در جایگاه بالاتری نسبت به محصول روسی برای درگیر شدن با اهداف متخاصم در فواصل دورتر ، در کنار مزیت بزرگتری که همانا توسعه نهایی پیشرانه WS-15 با خروجی های بردار رانش ، قرار گیرد . با این وصف ، علیرغم پتانسیل افزون تر جنگنده چینی ، نیروی هوایی ارتش خلق چین همچنان دلایل محکمی برای خرید تعداد بیشتری از جتهای روسی ارائه می کند . درواقع ، افق دید فرماندهان نیروی هوایی چین براین استدلال قرار دارد که سوخو-35 سبکتر و ارزان تر بوده و موجب تنوع بیشتری در ناوگان نیروی هوایی در حوزه هایی نظیر سیستم های جنگ الکترونیک ، مهمات هوا به هوا و همچنین موشکهای کروز خواهد شد . از سویی دیگر ، ارتش چین برحسب تجارب بدست آمده در زمینه همکاری با شوروی / روسیه ، امیدوار است که خرید سوخو-35 در نهایت موجبات انتقال فناوری های افزون تر را به بخش دفاعی چین به منظور تکمیل برنامه توسعه جنگنده نسل4++ که برجسته ترین آنها را می توان در جتهای J-10C و J-11D مشاهده نمود ، فراهم آورد . در این خصوص ، جی-10 سی یک هواگرد رزمی تک موتوره است که در آوریل 2018 وارد خدمت گردید در حالی که دومی هنوز در دست توسعه قرار دارد . هر دو جنگنده فوق الذکر از فناورهای مشابه سوخو-35 استفاده می کنند ، در حالی که با توجه به کاربرد فناوری خروجی های بردار رانش سه بعدی در این دو ، دسترسی به فناوری روسی ، تقریبا یک موهبت بزرگ بشمار می آید . البته این بدان معنا نخواهد بود که صنعت هوانوردی روسیه از چین جلوتر است ، درواقع ، ارتش چین با کاربرد رادارهای گسترده AESA و توسعه بیشتر فناوری پنهانکاری ، حداقل چندگام از روسها جلوتر بوده و سرمایه گذاری حداقل 2 دهه ای چینی ها و استفاده ترکیبی از فناوری شرقی و غربی ( به اعتقاد مترجم .م ) نشان از استراتژی درست آنها دارد . ارتقاء جتهای نسل 4 نیروی هوایی ایالات متحده ، چرخش اشکار در استراتژی بلند مدت نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در همین خصوص ، برخی ناظران براین باور قرار دارند که چینی ها بخوبی از سه حوزه پیشگام در فناوری هوایی ( ایالات متحده ، اروپا و روسیه ) استفاده می کنند تا ناوگان هوایی متفاوتی را پایه گذاری نمایند که هیچکدام از این سه قدرت ، دراینده توانایی رقابت با ان را نداشته باشند . بعنوان مثال ، نیروی هوایی ایالات متحده محدودیتهای فزاینده ای را در خصوص اتکاء صرف بر روی ناوگان جتهای نسل 5 خود اعمال و متعاقبا" از سال 2019 برنامه های مختلفی نظیر F-15EX را برای ارتقاء ناوگان نسل 4 خود برنامه ریزی می کند . به همین دلیل بسیاری از تحلیلگران نظامی صنعت هوانوردی ، تعجب خود را از عدم پیروی چین از سیاست آمریکا اعلام نموده ، چرا که این ایالات متحده بود که در حوزه جنگنده های نسل 5 پیشگام بوده و اولین کشوری نیز بشمار می رود که تمرکز خود را از روی جتهای نسل 5 به هواگردهایی یک نسل عقب تر قرار میدهد . ناظران براین باورند که F-15EX بعنوان مکملی برای جتهای اف-22 ، درست به همان شیوه ای که سوخو-35 برای پوشش نقاط ضعف جی-20 برای نیروی هوایی چین عمل می کند ، در نظر گرفته شود . پی نوشت : 1- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

چرا سوخو-35 !!!! واکاوی تلاش چین برای بخدمت گرفتن جتهای نسل چهارم ، همزمان با توسعه و عملیاتی نمودن جت رزمی نسل پنجم جی-20 امروز ، در حالی وارد دهه سوم قرن بیست و یکم شده ایم که نیروی هوایی ارتش آزادیبخش مردمی چین ( PLAAF) ،بزرگترین ناوگان جنگنده های سنگین وزن جهان را در اختیار دارد که بخش عمده ای از این ناوگان ، از مشتقات جنگنده سوخو-27 فلانکر طراحی شده در دوران اتحاد جماهیر شوروی سابق بشمارمی آید . اهمیت این امر تا بدانجاست که برخی ناظران براین باورند که کمیت این ناوگان ، حتی از تعداد جتهای عملیاتی کشور سازنده نیز افزون تر است . این جنگنده ها که برحسب نیاز میان نیروی هوایی و نیروی دریایی تقسیم شده است ، به استثنای جنگنه ضربتی JH-7 که ماموریت رزم هوایی را درمیان نقشهای تعیین شده اش ، نمی بیند ، به تقریب تمامی نمونه های خریداری شده و بومی شده شامل سوخو-27 ، سوخو-30 ، جی-11بی ، جی-15 و جی-16 را در برمی گیرد . بااین وصف ، نخستین جنگنده برتری هوایی سنگین وزن چین که مشتقی از فلانکر نبود ، در اوایل سال 2017 با در اختیار داشتن کاراکترهای جنگنده نسل پنجم ، و شناسه جی-20 "عقاب شجاع " به دنیای هوانوردی نظامی معرفی گردید . در واقع ، جی-20 اولین جنگنده نسل5 بشمارمی آید که روند طراحی ، تولید وعملیاتی شدن را در خارج از ایالات متحده طی نموده و امروز در کتار دو جنگنده اف-22 و همتای سبکترش ، اف-35در خدمت قرار دارد . علت این رده بندی را می توان بدین گونه تبیین نمود که بخش عمده ای از تحلیلگران نظامی معتقدند که این جت جدید ، قابلیتهای رزم هوایی ارتش چین را تنها سه سال پس از ورود بخدمت متحول نموده است . با این وجود ، برخی از تحلیگران نظامی با توجه به این مساله که چینیها به رغم تولید جنگنده های نسل 5 برای تجهزنیروی هوایی خود ، هنوز بدنبال خرید جنگنده ای نسل چهارم ( قرار داد 2میلیارد دلاری خرید جتهای سوخو-35 از روسیه در نوامبر 2015 ) هستند ؟ از یک نظر ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده قبل از ورود اف-22 و اف-35 بخدمت ، سفارش بزرگی برای خرید جتهای اف-15 و اف-16 نداده بود وانتظار می رفت که چینی ها نیز از این قاعده پیروی نمایند. در نتیجه ، این واقعیت که ارتش چین رویکرد متفاوتی را دنبال نموده و توجه به این نکته که به نظر نمی رسد این قصد وجود داشته باشد که چینی ها قابلیتهای جتهای نسل4 بومی خود را فاش کرده و یا حتی انها را بخدمت گیرد ، بخش عمده ای از ناظران را به این فکر واداشت که احتمالا نظامیان ارشد چینی ، اعتقادد چندانی به طراحی جی-20 ندارند . اگرچه کاربرد اصطلاح نسل5 ، به معنای یک هواگرد به مراتب توانمندتر نسبت به نسل 4 ( که دقیقا همانگونه که جتهای نسل 4 نظیر اف-15 از همتایان نسل سوم خود " اف-4" پتانسیل رزمی افزون تری داشته ) است ، اما جتهای نسل چهارم که از سال 2010 بدین سو به دنیای هوانوردی نظامی معرفی شده اند ، بدلایل مختلف ، برخی مزیتهای نسل بعدی را نیز با خود بصورت یکپارچه شده ، مشاهده می کنند . اما برخی قابلیتهای نسل 5 نیز وجود دارند که نمی توان آنها را با یک نسل قبل تر ، تطبیق داد ، بطور مثال ، کاهش سطح مقطع راداری که به جزء ثابت کاراکترهای جتهای نسل 5 تبدیل شده ، الزاما" با همان شرایط برای جتهای نسل چهارم نظیر سوخو-35 و میگ-35 قابل تطبیق نیست . نمونه بارز این وضعیت را می توان در مقایسه میان سوخو-35 با اف-22 و جی 20 مشاهده نمود . این واقعیت که فلانکر از 14 جایگاه حمل سلاح ، خروجی سه بعدی بردار رانش و طبیعتا ابر مانورپذیری و در نهایت یک سامانه ردگیری فروسرخ بهره می برد ، در حالی که دو رقیب دیگر فاقد این کاراکترها هستند ، غیرقابل کتمان است . ضمن اینکه برخی شایعات نیز وجود دارد که سامانه های جنگ الکترونیک سوخو-35 نسبت به دو رقیب دیگر ، در جایگاه بالاتری قرار می گیرد ( هر چند ممکن است این مساله برای جتهای تحویلی به چین مصداق نداشته باشد ) پی نوشت : 1- ادامه دارد .................  2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .   برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

شاهین در برابر اژدها آیا جنگنده پنهانکار چینی پتانسیل شکست لبه فناوری نظامی نیروی هوایی ایالات متحده را دارد ؟ بخش دوم و پایانی اما می بایست ، سمت دیگر ماجرا را هم رصد نمود ، بدین معنی که رپتور حداقل در دو حوزه نسبت به جی-20 از مزیت آشکاری برخوردار خواهد بود . نخست اینکه تصوری وجود دارد که این جنگنده پنهانکار ، علیرغم وجود نشانه های آشکاری مبنی بر تعمیر ونگهداری نامناسب و همچنین نقص در پوشش خفاکاری آن ، قابلیت بقاء بیشتری نسبت به جی-20 را در اختیار کاربرآن خواهد گذاشت ، در حالی که جی-20 صرفا" در طول زمان توسعه خود درآینده می تواند به تدریج ، قابلیتهای مشابهی نظیر اف-22 را به منصه ظهور برساند . خروجی های متفاوت جنگنده های چینی (راست: جی-20) و آمریکایی ( چپ : اف-22 ) دوم اینکه ، نقطه برتری رپتور را میتوان در پیشرانه فوق العاده پیشرفته آن جستجو نمود ، چنانکه که گفته میشود ، موتور اف-119 رپتور به این جنگنده اجازه می دهد تا با سرعت غیر قابل مقایسه 1.8 ماخ بدون استفاده از پس سوز ، و در زمان استفاده از آن ، با 156 کیلونیوتون نیروی رانش ، وارد صحنه نبرد شود . این درحالی است که گونه های اولیه جی-20 که به پیشرانه روسی AL-41MF2 مجهز بودند ، با تولید 145 کیلونیوتون نیروی پیشرانش ، توانی در حدود 17 درصد کمتر از نیروی موتور آمریکایی را در اختیار جی-20 قرار میداد . این مساله حتی با مجهزشدن جی-20به پیشرانه بومی WS-10C تنها کمی بهبود را به نمایش خواهد گذاشت . ضمن اینکه توجه بدین نکته حائز اهمیت است که اف-119 پتانسیل استفاده از قابلیت بّردار رانش 2 بُعدی را نیز در اختیار دارد که مانور پذیری آن را در مقایسه با جی-20 افزون می کند . در چنین حالتی ، خدمه رپتور در جریان درگیری های نزدیک ( داگفایت ) از توانایی به مراتب بهتری برای احتراز از اصابت موشکهای شلیک شده توسط جی-20 داشته و خلبان می تواند با فراغ بال بیشتری ، موقعیت برتر را برای شلیک توپ یا موشکهای هوابه هوا در نبردهای دامد ( داخل میدان دید / visual range combat ) قرار دهد . راست : WS-15 چپ : AL-41 MF2 برای رفع این شکاف عمیق ، طراحان جی-20 بشدت درصدند تا مراحل تست پیشرانه WS-15 را به انتها رسانده تا در زمان مقرر اعلام شده ( 2025 ) وارد خدمت گردد . انتظار می رود که قدرت این موتور که برنامه طراحی آن از 2012 آغاز شده ، در زمان تحویل به نیروی هوایی چین ، قدرتی برابر 197 کیلونیوتون یا 26 درصد بیشتر از اف-119 امریکایی را به نمایش گذارد . در چنین وضعیتی ، در حالی که وزن دو جنگنده به تقریب معادل در نظر گرفته شود ، افزایش توان خروجی پیشرانه چینی می تواند نسبت رانش به وزن جی-20را در مقایسه با رپتور در مکان بالاتری قرار دهد . علاوه براین ، اطلاعاتی مبنی بر برنامه نیروی هوایی چین برای اضافه نمودن فناوری بُردار رانش روی پیشرانه های جدید تولیدی وجود دارد ( در کنار برنامه خاص اضافه شدن خروجی 3 بُعدی برای جتهای نسل ++4 جی -10 سی ) . این درحالی است که اگر چینی ها فناوری خروجی 3 بُعدی فوق الذکر را به برنامه WS-15 تزریق نمایند ،مزیت مانورپذیری جی-20 نسبت به اف-22 به حد قابل ملاحضه ای خواهد رسید . در حوزه بدنه هواپیما ( AIR FRAME) ، ماهیت طراحی پنهانکار هر دو هواگرد چینی و آمریکایی به گونه ای است که از مانورپذیری مطلوب در ارتفاعات بالا بوده و احتمالا از رادارهای مشابهی بهره می برند . با این وصف ، بدنه جی-20 کمی بزرگتر از اف-22 به نظر می رسد . در مجموع ، تنها عامل تعیین کننده در برتری این دو هواگرد ، مدت زمان ایستایی آن در خط تولید خواهد بود ، جایی که گونه چینی حداقل یک دهه یا کمی بیشتر ازآن نسبت به نمونه آمریکایی ، تولید خواهد شد و شاهد طیف گسترده ای از مشتقات با کاربری های متفاوت از آن خواهیم بود در حالی رپتور فقط 4 سال برای نیروی هوایی ارتش ایالات متحده تولید گردید . البته پس از ورود اف-22 بخدمت ، قرار بود تا گونه ضربتی و حتی نمونه دریاپایه آن نیز طراحی و بخدمت گرفته شود ( F-22C) ولی بدلیل هزینه های سرسام آور بسرعت لغو شدند . این مساله احتمالا برای جی-20 صدق نخواهد کرد ، چرا که شایعاتی مبنی بر طراحی نمونه J-20B و جانشینانش در اواسط سال 2020 وجود داشته و احتمالا فناوری های جدید تری نظیر سامانه های جنگ الکترونیک ، سامانه های آفندی لیزری به آن تزریق میشود که این امر موجب خواهد شد که جی-20 نسبت به برنامه استاتیک اف-22 مزیتهای قابل توجهی را به نمایش گذارد . پی نوشت : 1- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

هواپیماهای نسل 4 مثل اف 14 و اف 15 و اف 16 امتحان خود را پس داده اند. به نظر من نسل طراحان امریکایی هواپیما در اواخر دهه 70 نسل طلایی طراحان امریکایی بوده اند. هواپیماهای نسل 5 در موردشان ما زیاد شنیدیم ولی در عمل چیزی از انها دیده نشده است. اف 22 اواخر دهه 90 ساخته شد. یعنی 20 ساله از عمر ان میگذرد ولی تا الان در عملیاتی شرکت داده نشده. در این 20 سال فرصت هایی بود تا کارایی این جنگنده نشان داده شود. شاید خود امریکا از این میترسد که در عمل این هواپیما کارایی ادعایی را نداشته باشد. بنابراین جرات نکرده در یک عملیات ان را بکار گیرد شاید این هواپیما که به عنوان سمبل تکنولوژی هوایی امریکایی شناخته شده شکار شده و این ابهت فرو ریزد. سطح مقطع راداری ان در بعضی تز منایع 0.001 متر مربع هم ادعا شده که من باور نمی کنم. یک سوخو 35 روسی چند وقت پیش انرا رهگیری کرد و سطح مقطع انرا 0.3 متر مربع اعلام کرد. گفته میشه ایران نیز بارها این هواپیما را بر فراز خلیج فارس رهگیری کرده.

بسم ا... اگر مرد میدان هستید و مثل مقامات ج. ا فقط حرف نمی زنید !!!!! این گوی و این میدان ... صرفا" حرف زدن و دائم یقه صغیر و کبیر را گرفتن که هنر نیست اخوی " اخبار برتر علمی"

سلام مجدد این مفهوم بازدارندگی که شاید در این تاپیک بارها ان را مطرح کردم ، ( تاکید روی بازدارندگی متعارف هیبریدی " ترکیبی " ) هست ، پاسخ اصلی پرسش شماست . اصل براین قرار دارد که شما قبل از حمله دشمن به شکلی عمل کنید که بصورت بالقوه و بالفعل ، دشمن را از حمله برحذر دارد . یعنی این برداشت در ذهن فرمانده دشمن ایجاد شود که در صورت حمله ، هزینه ها برای ان خارج از کنترل خواهد بود ( نسبت هزینه - فایده )

خود روس ها برنامه بروز رسانی سوخو 30 اس ام هاشون رو به استاندارد سوخو 35 دارند (سوخو-30-اس ام 1) که در اون موتورها به AL-41 تغییر خواهند کرد و البته رادار جدید هم نصب میشه، ظاهرا 2021 قرار هست تحویل بشه. اگر روزی قرار بر خرید سوخو 30 از روسیه باشه و این امر امکان پذیر بشه، قطعا باید رو این نمونه (SM1) تمرکز کرد. اگر بناست بعد از دهه ها ناوگان نیروی هوایی ایران بروز رسانی بشه، چه بهتر که با یک پرنده بروز تجهیز بشه البته سوخو 35 جدای از بحث موتور و رادار ، یک مزیت عمده دیگر هم نسبت به سوخو 30 داره که اون هم آر سی اس یک دهمی اون نسبت به آر سی اس سوخو 30 هست.

آمریکا همین الان هم شرکت های بیمه و کشتیرانی رو از همکاری با ایران باز داشته است ولی اقداماتی چون محاصره دریایی و توقیف کشتی ایرانی دور از آب های کشورمون هست که میتونه درگیری رو یک سطح بالا ببره اما این احتمال باید بحث شود که اگر آمریکا یک کشتی ایرانی رو در آب های اقیانوس اطلس توقیف کرد راهکار ایران چیست؟ مصادره کشتی آمریکایی در خلیج فارس و دریای عمان؟ البته آمریکا می داند که محاصره دریایی ایران مساوی با مین ریز در خلیج فارس و عمان هست و تحریم تسلیحاتی کاهش بازدید از صنایع هسته ایران و اجرای نیم بند ان پی تی بدون بازدید است آمریکا داره بی پروا عمل میکنه و ما در وضعیت انفعال و پاسخ دهی داریم عمل میکنیم، و این در شرایطی تنها پذیرفته می شود که زمان به نفع ما باشد؟ آیا زمان به نفع ماست؟ پیش بینی ها احتمال جنگ اسرائیل و سوریه رو بالا می دونن ، باید آماده بود و آماده شد در این وضعیت دو کار میشود انجام داد، 1- اصلاحات اقتصادی و عقبه مردم 2- ایجاد تهدیدهای جدید و جنگ هیبریدی علیه دشمن و گرفتن انرژی اش این فشارهای ترامپ اگر منجر به نابودی ایران نشود در سه سال دیگر بسیاری از نقاط ضعف ایران رو برطرف خواهد کرد، نقاطی مثل امنیت غذایی مثل امنیت انرژی و فرار از نفت -------------- راهکاری که هنوز برش پافشاری می کنم، زدن مهره های کلیدی سیا و موساد در منطقه و فرا منطقه هست بصورت مستقیم یا غیر مستقیم بصورت ربایش یا بصورت زدن هواپیمای جاسوسی

مورد آخری را نباید با موارد دیگر قاطی کرد زیرا که مستنداتی هرچند ظاهری برای آن وجود دارد. حتی این مورد هم هیچگاه چرایی اصلی و نیت هر دو‌کشور از این داستان مشخص نشد چه اینکه در این مورد هم باعث شد ایران نسخه کاملا” به روزتری دریافت کند (مدل پی ام یو ۱ اصلا” در بازه زمانی ادعایی رسانه ها تولید نمی شد!). موارد دیگر همه بازی های رسانه ای دروغگوهای داخلی است. هم میگها همواره پرواز می کردند و هم کیلوها زیر نظر متخصصین روسی به روزرسانی شدند. اگر روس‌ها در ایران نبودند پس چگونه از کیفیت بازسازی زیردریایی ها در ایران شگفت زده شدند!!!

ما به صورت ساده شده با گام های زیر رو به رو هستیم ( به ترتیب و در صورت موفقیت گام قبلی -- بسیار ساده شده ) : گام 1 - آیا چین و رسیه اراده ای برای رویارویی با آمریکا دارند !؟ گام 2 - آیا چین و روسیه قادر به تحمیل اراده ی خود به آمریکا هستند !؟ گام 3 - آیا چین و روسیه قصدی برای فروش سلاح به ایران دارند ( در صورت تامین مالی ) گام 4 - آیا حاضر به فروش سلاح های موثر ( جنگنده ، کشتی ، زیردریایی - ضعیف نشده ) در تعداد زیاد به ایران می شوند !؟ گام 5 - آیا حاضر به تولید مشترک می شوند !؟ گام 6 - آیا در قرارداد ثبات قدم دارند یا در پی استفاده از ایران و قرارداد برای کسب منافع در برابر غرب هستند ( آیا ایران کارت بازی هست !؟ ) گام 7 - آیا پس از فروش ، حاضر به فروش قطعات و کمک به ایران برای نگهداری هستند گام 8 - آیا حاضر به همکاری با ایران برای بهبود ویژگی های سلاح های فروخته شده در سال های بعد خواهند بود گام 9 - آیا در درگیری احتمالی ، رازداری می کنند و اطلاعات سلاح را به دشمن ایران نمی فروشند ( یا در عملکرد سلاح ، اختلالی ایجاد نمی کنند !؟ ) یعنی حتی اگر گام 1 و 2 هم بگذریم ، تازه شروع ماجرا هست . کلا تاریخ خریدهای نظامی ایران رو بعد از انقلاب نگاه کنید ، می بینید که همیشه فروشندگان سلاح به ایران در هر موقعیت یک واکنش نشان دادن : پروزه ی شفق ( همکاری مشترک ) - خروج یک باره ی روسیه از پروژه میگ 29 ها - کیفیت بسیار پائین و عدم پشتیبانی روس ها + عدم به روز رسانی کیلو کلاس ها - در خواست برای تعمیر در روسیه به نیت ضبط زیر دریایی ها اف 7 ها - اجبار برای فروش ، کیفیت نازل ، عدم ارائه ی مستندات نگهداری از جنگنده ها اس 300 - لغو یک طرفه ی قرارداد پس از دریافت هزینه ، تاخیر 10 ساله برای تحویل به نظر مسئولین نظامی پس از انقلاب ما ، خاطرات خوبی از همکاری های رسمی نظامی و همچنین خریدهای نظامی نداشتند ، البته به جزء سلاح های مثل تانک های تی 72 ، موشک های ضد زره ، موشک های Anti Access کروز دریایی و احتمالا بحث های راداری که تقریبا همه ی موارد به صورت غیر رسمی بوده . پی نوشت ، از گام 3 به بعد ، هر کدام از گام ها شرایط مطلوب رو برای ما نداشته باشه ، خرید نظامی ما چیزی به جزء یک هزینه کرد سنگین با طول عمر کمتر از 5-10 سال ، نخواهد بود.

خط ونشان خرس بزرگ تعهد روسیه برای جلوگیری از تلاش بلوک غرب به منظور تمدید تحریمهای تسلیحاتی علیه ایران در میانه تلاشهای مستمر غرب به رهبری ایالات متحده برای ادامه تحریم های شورای امنیت سازمان ملل که شامل تجدید روند منع فروش جنگ افزار نظامی به تهران و احتمالا سخت تر شدن تحریم های اقتصادی خواهد شد و براساس توافقنامه 2015 قرار است در اکتبر 2020 به اتمام برسد ، رفتار کرملین حاکی ازآن است که این کشور احتمالا تلاشهایی را برای فرجام نیافتن فشار غرب ، در دستور کار خود قرار داده است . این برداشت ، براساس بیانیه صادر شده از سوی سفیر روسیه در سازمان ملل ، واسیلی نبنزیا و بدنبال تحرکات ایالات متحده برای به جریان افتادن پیش نویس قطعنامه ای به منظور تمدید نامحدود تسلیحاتی ایران صورت گرفته است . براساس توافقنامه هسته ای که در سال 2015 میان طرفین به امضاء رسید ، تحریم های تسلیحاتی سازمان ملل ،5 سال پس از عملی شدن این توافقنامه ،بطور کامل برداشته خواهد شد . این درحالی است که ایالات متحده ،پس از یکسری برداشتهای یکجانبه از متن توافقنامه ، در سال 2018 و متعاقب آن اعمال تحریمهای شدید تر ، از این گروه خارج شد و اکنون بخشی از برجام بحساب نمی آید . با توجه به اقدامات ایران در 5 سال اخیر که بخش عمده از کارشناسان ، آنرا با قوانین بین المللی مطابق میدانند ، اکنون بهانه طرف غربی به منظور تمدید تحریم های تسلیحاتی در پایین ترین میزان خود قرار گرفته است . این درحالی است که ایران براساس آنچه که در متن توافق آمده ، فعالیتهای هسته ای خود را کاهش داده و حتی در پاسخ به نقض توافق از سوی ایالات متحده بواسطه اعمال تحریم های جدید ، همچنان به مفاد قرار داد پایبند مانده است . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، اعمال شدیدترین تحریم های تسلیحاتی و فشار برای محدود نمودن توسعه فناوری موشکهای بالستیک که در دودهه اخیر طرف غربی بر انجام آن اصرار ورزیده ، عمدتا" به منظور حفظ توازن استراتژیک میان ایران و کشورهای غربی و همچنین شرکای منطقه ای آنان نظیر رژیم عبری و اعراب حاشیه جنوبی خلیج فارس صورت می گیرد ، در حالی که مقایسه ها نشان می دهد ، بودجه دفاعی ایران در سالهای اخیر ، به نسبت دشمنان این کشور ، رشد چندانی را بخود ندیده است . ازسوی دیگر ، روسیه سود قابل توجهی را درپشتیبانی از موضع ایران در زمینه لغو تحریمهای بلند مدت تسلیحاتی ازآن خود می نماید ،زیرا مسلح نمودن یک نیروی متخاصم ضد غربی ، نه تنها موجبات طولانی و گسترده شدن جبهه درگیری بلوک غرب خواهد شد بلکه فروش خارجی تسلیحاتی روسها را نیز به نوبه خود با رشد قابل توجهی روبرو میکند ،در حالی که پیش ازاین ، بازار تسلیحاتی ایران ، بصورت انحصاری ، در اختیار کره شمالی و جمهوری خلق چین قرار داشت . پی نوشت : 1- متن الزاما" به معنای موضع انجمن میلیتاری یا مترجم نیست و تنها برای آگاهی بخشی به مخاطب برای اطلاع از روند برگردان شده . 2- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

من فکر می کنم احتمال اینکه چین به ما سلاح بده بیشتر از روسیه است. چین کشوری است که با غرب مراودات تجاری زیادی دارد. و به دنبال این نیست که یک بلوک نظامی در برابر غرب ایجاد کند. به عبارتی قصد ندارد نقش شوروی سابق را بازی کند. ولی اخیرا بسیار مورد فشار غرب قرار گرفته است. به عبارتی سیاست خود ترامپ چین را به سمت مواضع تند تر میبرد. یکی از مسائل مهم تامین انرژی مورد نیاز چین است. به نظر من چین تا حدی به حرکت های ده سال اخیر امریکا به عنوان سیاستی در جهت کنترل نفت جهان نگاه می کند که در بزنگاه میتواند ابزاری برای فشار به چین شود. الان بیشتر کشورهای نفتی جهان یا متحد امریکا هستند و یا از بازار نفت بیرون انداخته شده اند و نفت انها با نفت شیل جایگزین شده مانند کشور ما. این مسئله را چین به عنوان تهدید نگاه میکند. با مقدمه بالا نگاه چین به ایران نگاه استراتژیک است. چین به ایران به عنوان سرپل خود در مهمترین منطقه نفتی جهان نگاه میکند. علاوه بر این نیم نگاهی به ایران برای ایجاد جاده ریلی ابریشم به اروپا دارد. اگر توجه کرده باشید تریمان رونمایی شده توسط نداجا بسیار شبیه تریمان چین است. شایعات قوی در مورد احتمال فروش j31 یا j10 به ایران وجود دارد. ماه های اخیر که قیمت نفت پایین امد و درامد ایران کاهش یافت اخباری وجود دارد که چین به هدف کمک به ایران واردات نفت خود را از ما افزایش داده. این سیاست های چین ناشی از سیاست های تهاجمی ترامپ است که چین را به سمت ایجاد یک بلوک نظامی سوق میدهد وگرنه چین در گذشته قطعنامه های صادره از سوی شورای امنیت علیه ایران را وتو نکرد. اخبار غیر مستندی وجود دارد که اخیرا ایران و چین با یکدیگر قرارداد دفاعی 25 ساله امضا کرده اند. در مورد روسیه اوضاع فرق میکند. نه ما چیز زیادی داریم به روسیه بدهیم نه روسیه چیز زیادی به جز اسلحه دارد به ما بدهد. روسیه نیازی به نفت و گاز ما ندارد. علاوه بر ایت نگران صادرات گاز ما از طریق عراق و سوریه به اروپا است. روسیه بر خلاف چین صنایع غیرنظامی قوی ندارد که بتواندنیازهای ما را در شرایط قطع ارتباط با غرب تامین کند. در حالیکه چین به تدریج در صنایع خودرو سازی خانگی و غیره دارد جای کره و فرانسه را پر میکند. روسیه علاقمند نیست در جنوب کشورش یک قدرت نظامی ویا اتمی وجود داشته باشد. شرایط مورد علاقه روسیه همین شرایط فعلی است که بتواند در مورد ایران با غرب معامله کند گاهی سلاحی به ما بفروشد. نیروگاه اتمی باچند برابر قیمت به ما بدهد. جای نفت وگاز ما را در جهان بگیرد و غیره. البته اگر خرید سلاح از چین جدی شود در این حالت روسیه برای جلوگیری از نفوذ بیشتر چین او هم به ما سلاح خواه داد.

البته اینجوری که شما می فرمایید هم نیست. در دو دهه گذشته انتقال فنآوری نظامی بدون وقفه از هر دو کشور بویژه از چین وجود داشته است. یعنی معاملات تسلیحاتی را نباید تنها در خرید و فروش مستقیم کالای نهایی جستجو کرد. از سوی دیگر شما و دیگر کاربران همانند شما مرتب درباره خرید تسلیحات پس از برجام بحث می کنید. پس فایده این دفتر و دستک بزرگ حکومتی در این کشور چیست؟ نباید پس از چهل و دو سال ادعا یک نیمچه پیشرفت اصولی در طراحی و تولید اقلام استراتژیک دفاعی در این کشور شده باشد؟ مدیر همین مؤسسه فرزانگان مگر در جلوی دوربین با غرور نگفت کپی موتور هواپیمای اف ۵ با تکنولوژی شصت سال پیش هنر نیست؟

طبق پیش بینی ها ، روس ها و چینی ها حاضر نمی شند برای فروش سلاح به ایران موقعیت و بازار تسلیحاتی خودشون رو به خطر بندازند ... روس ها تحریم هستند و قیمت پائین نفت و شیوع انفجاری کرونا در روسیه و همچنین میل پوتین به استوار کردن پایه های سلطنت مادام العمرش باعث می شه که دست به عصا راه بره . روس ها همین حالا هم در بهترین حالت گفتند که فقط سلاح تدافعی می فروشند و سلاح هایی مثل « هواپیما و کشتی » رو منوط به اجازه ی شورای امنیت کردن ( این پیشنهاد روس ها به آمریکایی هاست ) یعنی روسها و چینی ها می خواهند تحریم تسلیحاتی در عمل با حفظ برجام بر سر ما نگه داشته بشه و عملا برجام فقط به صورت یک جانبه از طرف ما رعایت بشه . تنها سلاح هایی که می مونه فقط تانک و موشک های پدافندی هست گه عملا اگه اراده برای ساخت تانک کنیم و اولیت بهش بدهیم می تونیم یک چیزی در حد همین تی 90 روس ها بسازیم ، پدافند هم که خودمون گفتیم که نمی خوایم بخریمش به خصوص با این عملکرد افتضاح پدافند های روسی در سوریه و لیبی .... یعنی توی این فقره خباثتی که روس ها و چینی ها دارند بروز می دهند چند برابر آمریکاست . حداقل امیدوارم دوستانی که برجام رو به اون وضع امضاء کردند ، از این تجربه درس بگیرند ، حرفها و توی سر زدن های ما در همون زمان شد مشتی فحش خوردن . در نظام بین المللی جای هیچ نیت خوانی و اعتمادی وجود نداره . به نظر بنده ، روس ها و چینی ها می خواهند با حفظ شرایط موجود ، مانع از واکنش های تند ایران و آمریکا بشوند که در نهایت ممکنه به ترک مخاصمه یا از بین رفتن ایران یا قدرت گرفتن بیشتر ایران منجر بشه ... بهترین وضع برای روس ها و چینی ها اینه که ایران همینطور وابسته بمونه ، علاوه بر اون نه از بین بره ، نه بره زیر سلطه ی آمریکا و نه قدرت بگیره که منافعشون رو در خاورمیانه به خطر بندازه . پی نوشت : این چه مسخره بازیه که نصف حرف و تحلیل ها رو توی بخش وضعیت می نویسید !؟

نماینده روسیه تو سازمان ملل دیشب چند اظهار نظر داشته که میشه نتایجی ازش برداشت کرد: گفته «خیلی مسخره است که امریکا خودش را عضوی از برجام میدونه و میخواد مکانیسم ماشه را فعال کنه و اینکه آمریکا باید حواسش باشه در ازای این برجامی در کار نخواهد بود دیگه و اونوقت آژانس انرژی اتمی دیگه این بازرسی های فعلی که در تاریخ آژانس و علیه یک کشوری بینظیر هست از دست میده.» برداشت یک: امیدوارم فرضا بعد از مکانیسم ماشه احتمالی و بازگشت همه قطعنامه ها و مرگ رسمی برجام بر خلاف گمانه زنی نماینده روس ما همچنان اصرار نداشته باشیم که نه خیر! ما همچنان در برجام میمونیم(!) و منتظر تا بقیه و اروپا به تعهداتش عمل کنه، حالا همه قطعنامه ها هم که برگشت و نقطه سر خط شد که شد، تحریمهای یکجانبه هم جنبه بین المللی و شورای امنیتی گرفت که گرفت. خب که چی؟! برداشت دو: در بیشتر اظهار نظرها ( روسها و اروپایی ها) به نظر یک جور احتیاط وجود داره که گویی برای موفقیت آمریکا در عملی کردن مکانیسم ماشه شانس به هر حال معتبری قائلند ( یا حتی توسط اروپا ) این نکته حائز اهمیت هست. برداشت سه: نماینده روس شاید دقت نمیکنه که شاید برای مثلا اروپا تا حدی و طیفی در آمریکا قطع بازرسی های آژانس ( بعید میدونم ما از ان پی تی خارج بشیم و تنها منظور کاهش بازرسی هاست چون به هر حال طبق ان پی تی حق بازرسی سر جاش هست ) کمی نگران کننده باشه ( که اون هم به نظرم چون اونها هم مطمئن هستند ما سراغ بمب اتم نرفتیم و نمیریم نهایتا خیالشون راحت هست تا حدی ) ولی تیم پمپئو همونطور که برایان هوک در این چند روز صریحا و حتی با تمسخر گفته «کاری میکنیم که برجام بخار بشه تا بایدن حتی اگر خواست هم بهش نتونه برگرده» نهایتا دنبال نابودی برجام به هر قیمتی است چون با این کار رسما حتی اگر اوباما هم سر کار بیاد باید و حتما مذاکره ای صورت بگیره تا مثلا خود برجام هم اگر خواسته شد برگرده (به لحاظ حقوقی) بماند که خبری دیروز منتشر شد که دموکرات ها و مشاور امنیت ملی بایدن به صراحت گفته که برجام دیگه شکل سابقش معنا نداره و بایدن به قدرت برسه باید بندهای غروب بازنگری بشه و توافق گسترش پیدا کنه و چیزهای جدید بهش اضافه بشه. نهایتا تیم پمپئو امیدوار هست با قطع امید ایران شاید ایران نهایتا راضی بشه باهاشون پای میز مذاکره بشینه و همونطرو که ترامپ هم بهش خورونده شده باور کرده که مثلا توصیه جان کری و دموکراتها باعث شده ایران چون امید داره به برجام پای مذاکره باهاش نره و مشخصا ترامپ هم توسط تیم پمپئو این را باور کرده که تنها راهش اینه برجام رسما نابود بشه با رفتن پرونده به شورای امنیت. یک توییت کنایه آمیز هم داشت که تندروهای امریکایی دارند تبلیغ میکنند روسیه برای این از برجام داره حمایت میکنه که بتونه چند تا سلاح به ایران بفروشه و پول دریافت کنه، اشاره کرده بود باور کنید این نظری هست که دارند براش تبلیغ میکنند (منظورش این بود همینقدر مسخره)

فکر کنم روسها قبل چینی ها ساختن https://en.wikipedia.org/wiki/Elbrus-8S

يه بخشي از اين اتفاقات ناشي از ١- نبود قدرت رسانه ٢- عدم وجود تيم هاي يكپارچه در امور خارجه هست انتشار و نحوه موضع گيري رسانه ها خيلي تاثير ميذاره چه رسانه مجازي و چه حقيقي ما اگر موردي ببينيم چند سخنرانى ظريف مثلا در دفاع از موشكى در مجلس اروپا بسيار خوب و تاثير گذار بود ولي يك جاهايي برعكس بود بويژه در مقابل مردم كشورهاي عربي در حالي كه احمدي نژاد تاثير گذاريش زياد بود اينا از كجا مياد؟ كار تيمي بلد نيستيم متن صحبت ها رو بدون كارشناسي واقعي ميبنديم و همه مخاطب ها رو يكسان ميبينيم براي مثال رسانه ما بايد به عربي يك طور بگويد، به انگليسى يك طور، لاتين و چيني طور ديگر تا تاثير روي مخاطب بذاريم

حالا این موارد را که از دو عضو سابق تقریبا مخالف سیاست های ترامپ هم هستند را وقتی کنار حرف برایان هوک میزاریم متوجه میشیم که نهایتا امریکا قصدش همین مکانیسم ماشه هست و متاسفانه باز هم با توجه به ضعفهای اساسی برجام و رجوع به کلمات حتی،که ازشون برداشت های دوگانه میشه ( بماند مکانیسم ماشه که خودش بندی است که از ابتدا هم تکلیفش مشخص بود ) عنوان میشه که موفق هم خواهد شد ( مگر روسیه و چین تهدید جدی کنند که در اینصورت قطعنامه را نادیده میگیرند و سلاح میفروشند که خب براشون هزینه زیادی خواهد داشت و اروپا هم اگر بخواد ملحق بشه کلی قصد باجگیری در حوزه بخصوص موشکی خواهد داشت ) حالا هوک چی گفته بود: " جو بایدن فکر بازگشت به برجام را از سرش دور کنه چون برجامی نخواهد موند که اون بهش برگرده " تنها راهی که مدنظر این گفته هوک هست همین مکانیسم ماشه هست. یعنی با فعال کردن مکانیسم ماشه از لحاظ حقوقی چون برجام از بین میره کامل دیگه مکانیسمی برای بازگشتش تعریف نشده جز با مذاکرات جدید ( حالا این را بزارید کنار گفته چند مقام فرانسوی و آلمانی که بله، نیاز به یک توافق جدید هست با این اوضاع و کاملتر! که ایران باید بپذیره ) از همه جالبتر، قبلا در مورد رویکرد همیشه تهاجمی امریکا گفتم چند بار: این بار هم ببینیم که چطور از مقام یک طلبکار حالا ما مجبوریم همه تعهدات اصلی برجام یعنی مالی را فراموش کنیم و منت آخرین بند حداقلی برجام را بکشیم، باز با رویکرد تهاجمی امریکا ما شدیم بدهکار و طرف غربی طلبکار.

موافق نیستم. رسیدن به سلاح هسته ای توسط ما خط قرمز امریکا است. درسته اسراییل 200 کلاهک داره ولی به همان نسبت سرزمین کوچکتری داره. اسراییل خیلی رو امنیتش حساس است چون شکننده است و داشتن کلاهک هسته ای توسط ما را قبول نخواهد کرد. دلیل ان هم حمله به تاسیسات عراق و سوریه بود که نتوانست تحمل کند انها تکنولوژی هسته ای داشته باشند. موقعیت جغرافیایی ما با کره شمالی متفاوت است. فاصله نه چندان زیاد با اروپا و احاطه به مرکز اصلی نفت جهان. و نزدیکی به اسراییل و روسیه. حتی روسیه هم تحمل دیدن ایران هسته ای را ندارد. اگر ایران بمب اتم داشته باشد میتوانید راه نفت جهان را ببندید و چون اتمی هستید کسی نمی تواند شما را تهدید کند. قدرت استراتژیک بالایی به ما میدهد. تا الان هم مکانیزم ماشه را اجرا نکرده اند به دلیل تهدید خروج از ان پی تی بوده است. این کرونا بلایی بود بر سر ما و جهان امد ولی یک فایده داشت. اگر خودش و بحران اقتصادی به دنبالش که بعد از رفع کرونا به زودی رفع نمیشود دو سال ادامه یابد تومار نفت شیل پیچیده خواهد شد و بعد از اتمام بحران اهمیت نفت خلیج فارس مثل گذشته خواهد شد. در ان زمان حتی اخراج ما از بازار نفت برای جهان ممکن نیست.

پمپئو دشمنی مذهبی با ایران داره. یعنی مثل داعش دنبال نابودی ایران هست. متاسفانه ما خیلی از واقعیت های آمریکا بی خبر هستیم

بسم الله الرحمن الرحیم The Tank is Dead تانک مُرده است قسمت آخر جانشینی برای تانک موشک‌ها در سال ۲۰۳۰ هوشمندتر و با کلاهک‌هایی بهتر از ATGM ها خواهند بود. نقش غالب تانک (در این مقاله منظور از تانک بیشتر MBT ها هستند) در میدان نبرد مدرن با دو سیستم تخصصی جایگزین خواهد شد. واضح است که ضدهوایی خود کششی (SPAAG) جدیدترین خودروی رزمی زمینی (ground combat vehicle) اصلی ،، با توجه به قابلیت های چند منظوره اش ، مانند پایین آوردن پهپاد ها و ATGM ها می باشد. با این حال ، SPAAG ها بیش از حد گران هستند و به عنوان یک زره‌پوش سبک و بخشی از تیم تهاجمی تانک-پیاده نظام در رزم نزدیک ، مورد استفاده قرار میگیرند. یک خودروی زرهی با قابلیت پشتیبانی از پیاده‌نظامِ بسیار کوچک‌تر ، ساده‌تر و با زره سنگین تر برای این نقش مورد نیاز است که من در کتابم آن را "Rhinos" معرفی کرده ام . این خودرو می تواند با پوشش هوایی که SPAAG برایش ایجاد میکند در یک فاصله ایمن از هم با یکدیگر عملیات کنند. بازنشسته کردن تانک‌ها در حال حاضر مورد بحث قرار گرفته‌است در گزارشی در این مورد نروژ ممکن است تانک‌های سنگین خود را کنار بگذارد. (لینک خبر اصلی) این عاقلانه است اگر آن‌ها قصد دارند تدافعی بجنگند ، اما نیروی نظامی به وسایل زرهی رزمی سنگین مانند Rhinos برای حمله به مواضع دشمن نیاز دارد. زرهی سنگین هنوز مورد نیاز است، این توپِ بزرگِ تک لولهِ ۱۲۰ mm است که تانک را منسوخ می‌کند. ATGM می‌توانند این نقش را (نقش توپ اصلی تانک را) پر کنند و فضای درون تانک را برای استقرار یک توپ اتوماتیک ، مناسب با تهدیدهای مدرن ،خالی کنند. روسیه این مساله را در طی درگیری‌های اخیر اسلامی از جمله نبرد در سوریه یاد گرفت. پیاده‌ نظام قادر به مبارزه در کنار تانک تی - ۷۲ با آتش خطرناک توپ ۱۲۵ mm و خطرات زره واکنشی اش نبودند. توسعه ای ترکیبی با استفاده از شاسی سنگین تانک تی - ۷۲ صورت گرفت که خروجی اش BMPT "نابودگر" (BMPT Terminator) بود.به جای آن توپ بزرگ، دو توپ اتوماتیک ۳۰ میلیمتری (Shipunov 2A42) ، و دو نارنجک‌انداز ۳۰ میلیمتری (AGS-17) و 4 موشک هدایت شونده ضد تانک (9M120 Ataka) به کار رفته است. BMPT می‌تواند حمایت مستقیم بهتری را در نزدیکی پیاده‌نظام بدون آتش خطرناک یک توپ ۱۲۵ میلی‌متری فراهم کند. همچنین تولید و نگهداری از آن راحتر و کم‌ هزینه‌تر از تانک است. BMPT ، Terminator BMPT-72 ، Terminator 2 AGS-17 9M120 Ataka Shipunov 2A42 با این همه، ارتش روسیه BMPT را قبول نمی کند چرا که اکثر ژنرال ها آن را به عنوان تهدیدی برای دوستان صنعتی خود می بینند. در عین حال، تعدادی به سوریه فرستاده شد؛ و این اقدام به این معنی است که افسران روسی حاضر در میدان نبرد اعلام کرده اند که به آن نیاز دارند. آنها به تانک های پرخرج طراحی شده برای انهدام تانک های دیگر ، نیاز ندارند. آنها به یک خودرو رزمی چند منظوره (multi-role fighting vehicle) نیاز دارند که بتواند در کنار پیاده نظام مبارزه نماید و تمام تهدیدات مدرن را نابود کند. تانک مرده است! .....Carlton Meyer..... پایان مقاله ایشون در آخر این مقاله ، قسمتی از پست یک انجمن رو آورده که به شرح زیر هست ، مطلب زیر درواقع قسمتی از نتیجه گیری یک کاربر است . در سال 2010 یک بحث جالب مربوط به این موضوع مقاله ، توسط کاربری به نام GLAR مطرح شده : لینک انجمن حقیقت موضوع این است که تانکها ، دایناسوران این زمانه هستند. آن‌ها باید سال‌ها پیش ، از خط مقدم نبرد ، بیرون کشیده می شدند ، به این دلیل که آن‌ها صرفا نماینده (خروجی) یک دوره فن‌آوری بودند ، آنها به دلیل حفظ رقابت (تسلیحاتی) ، به توسعه یک رده خاص از عملکرد محدود شدند(منظور کلاس MBT) که پیشرفت های اساسی در آن رده ، در سه اولویت حفاظت، تحرک و قدرت شلیک خلاصه میشد ، در نهایت ارتقاء آن الویت ها نیز آسان بود . همچنین جبر سازمانی قابل‌ توجهی حداقل در ستاد نیروی زمینی آمریکا حول سیستم‌های سنگین وجود دارد. زمانی که Eric K. Shinseki قرار شد به یک تیپ سبک مکانیزه برود (احتمالا با اجبار )، او تهدید کرد ، شلیک سیستمِ "ضدِ تانک در خط دید" (MGM-166 LOSAT) را که موشکش از زره جلویی یک M1A2 وارد و از موتور عقبش خارج شده را به نمایش عموم میگذارد.LOSAT با سیاسی بازی توسط سیستم CKEM که مدل کوچکتر از LOSAT برای بکار گیری در روبات های چند منظوره رزمی بود (robotic MULE) کنار گذاشته و ذبح شد. سامانه ضد زره انرژی جنبشی MGM-166 LOSAT این واقعیت جنگ در میدان دید (LOS warfare) است، اگر بتوانید سرعت پرتابه را در دهانه حفظ کنید (بوسیله نیروی رانش راکت ) ، در این سیاره تانکی وجود ندارد که بتواند در برابرش مقاومت کند (منظور برخوردهای از نوع انرژی جنبشی سیستم LOSAT با سرعت ماخ بالاست). با استفاده از مفهوم مدرن [شده] ONTOS (به احتمال زیاد منظورش M50 Ontos ) شما می توانید هشت پرتابه را قبل از شلیک دشمن هدایت کنید. M50 Ontos خودرو ضد تانک امریکا مجهز به شش توپ 106 میلیمتری و این یک حقیقت حیاتی است که ما در مورد آن صحبت می‌کنیم. چون "دقیقه اول" ، آن چیزی نیست که اهمیت دارد. این "۱۰ تا ۱۵ ثانیه اول " است که حیاتی است . یعنی زمانی که تانک تصمیم می‌گیرد به هر چیزی که در محدوده ۲،۵۰۰ تا ۳،۰۰۰ متر اَش قرار دارد ، شلیک کند. همه (از جمله روس‌ها) سیستم کنترل آتش مدرن و شلیک در واحد زمان (rounds) مناسبی دارند. به طوری که هر شلیک برابر با اصابت است.احتمالا ساده ترین مامورریت انهدام آن زمانی است که تانک در حال چرخش برجک جهت هدفگیری ( turret jams ) یا زمانی است که ساکن باشد. حال اگر یک حامل موشک نرخ ۸ شلیک در ۱۰ ثانیه را صورت دهد ، می تواند ۸ تانک با بارگیری دستی یا ۴ تانک با بارگیری خودکار را مغلوب کند و این در فواصلی فراتر از رنج پرتابه های انرژی جنبشی آنها (تانک ها) رخ خواهد داد. اگر شما با آتش سریع، ارزان و مطمئن نمی توانید در فواصل میدان دید (LOS distances) حریف را منکوب کنید و اگر شما نمی‌توانید به اندازه کافی تانک ارسال کنید تا یک دشمن مجهز به T-90 یا Leopard 2A6 را به سرعت و در فواصل دور شکست دهید ، بهتر است به دنبال رویکرد رزم شبکه محور ( Netcentric warfare) بروید که شلیک کننده می تواند با قابلیت های فراتر از میدان دید (NLOS) و آتش چندگانه با اصابت همزمان (MRSI) ، تمام سیستم های حفاظت خودکار را بی اثر کند. سیستم آتش MRSI (بالا) ، سیستم جدید آتش SWSI (اصابت همزمان با کلاهک چندبخشی) ما می‌توانیم این کار را انجام دهیم، انهدام زودتر و سریعتر تانک‌های دشمن در جنگ های مانوری با سیستم های آتش مستقیم قابل اجراست . اما باید اول نشان دهیم که این سیستم می‌تواند ، به راحتی مستقر و به راحتی پنهان شود و همچنین در نسل چهارم جنگ در مقابل شبه نظامیان در فواصل کمتر از ۲۰۰ متر با RPG ، جان سالم به در ببرد و بجنگد.ادامه متن رو نتوستم درست بفهمم اصلش رو گذاشتیم اگر بتوانیم از خودروهای رباتیک کلاس (Wiesel) در سطح ۵ تا ۱۰ تن مجهز به توپ‌های سبک و ATGW ها در محیط های جنگ شهری (MOUT) استفاده کنیم ، تمامی تانک ها را دفن خواهیم کرد و مقادیر زیادی در نگهداری سالانه و آموزش صرفه‌جویی میکنیم. اما تا زمانی که تکنولوژی پیشرفته با آهن قراضه (old-iron) در خیابان در حال جنگ باشند، خدمه تانک ها نیشخند میزنند وراه خود را ادامه میدهند؛ زیرا، اساسا ، شلیک آنها ارزانتر است. نمونه ای از خودروهای رزمی زرهی سرنشین دار Wiesel 2 ساخت المان SYRANO ساخت فرانسه نمونه بدون سرنشین گونه Wiesel پ.ن : بیشتر عکس ها خارج از متن اصلی هستن و ولی تمام ویدیو ها ارجاعات خوده افسر سابق هست.... ترجمه اون قسمت بعد از پایان مقاله کمی روان و مفهومی ترجمه شده جایی که شک داشتم متن اصلی رو گذاشتم... دوستان میتونن تحلیل خودشون رو در مورد این مقاله تشریح کنند......

مُشت آهنین حزب ا.... تهدید جدی برای رژیم عبری با مسلح شدن حزب ا... لبنان به موشکهای کروز P-800 ناظران و تحلیلگران نظامی براین اعتقاد هستند که واحدهای رزمی حزب ا... لبنان موفق به دریافت و عملیاتی نمودن جنگ افزارهای پیشرفته از منابع متنوعی نظیر روسیه و کره شمالی ( و به احتمال بسیار زیاد جمهوری اسلامی ایران . م ) شده اند که توانمندی های رزمی آنها را از زمان جنگ با IDF به سال 2006 بسیار افزون تر نموده و این برای یک نیروی نظامی غیر کلاسیک ، به مثابه یک جهش نامتعارف بحساب می آید . این دسته از کارشناسان نظامی معتقدند که یکی از چند سیستم تسلیحاتی که در اختیار این مجموعه قرار گرفته ، سامانه تسلیحاتی موشکی P-800 Oniks است که بعنوان یک پیکربندی نظامی محصول روسیه ، از سال 2002 وارد خدمت عملیاتی در سازمان رزم ارتش روسیه شد و یکی از قدرتمندترین موشکهای کروز حال حاضر در بازارهای تسلیحاتی بشمارمی آید . این موشک روسی که از یک پیشرانه رمجت بهره می برد ، پس از شلیک با سرعتی در حدود 2.5 برابر سرعت صوت بسوی هدف حرکت کرده و با در اختیار داشتن قابلیت مانور بالا ، به تقریب از همه فاکتورهای لازم برای ایراد خسارت های شدید و دقیق برخوردار است . بااین وصف ، بر خلاف بسیاری از موشکهای موجود که سرعت نهایی آنها در فاز ترمینال پدیدمی آید ، پی -800 در تمام مسیر پروازی خود با حداکثر سرعت عمل می کند و همین امر ، شانس رهگیری و انهدام آن را حتی با شناسایی به موقع محل شلیک یا لانچر بشدت کاهش می دهد . براساس اطلاعات موجود ، فلسفه طراحی این موشک به گونه ای بوده که می توان آن را در طیف متنوعی از برد های مورد نیاز شلیک نمود و مضاف بر آن ، بدلیل وجود قابلیت "fire and forget " ( شلیک کن / فراموش کن ) به راحتی و باحداقل آموزش می توان از آن استفاده نمود . علاوه براین ، وجود این مزیت (fire and forget) موشک نیازی به هدایت مستمر نداشته و به کاربر اجازه میدهد تا پس از شلیک بسرعت موقعیت خود را تغییر دهد . در کنار این موارد ، موشک مورد استفاده در این سیستم ، مسیر بالستیکی متفاوتی را بسته به نوع هدف می تواند طی کند تا جایی که گفته میشود پس از خروج از ریل لانچر ، تا ارتفاع 14 کیلومتری نیز اوج گرفته و یااینکه با دنبال کردن مسیر پروازی "سینه مال " ( در نزدیکی سطح آب .م) قابلیت شناسایی را برای مدافعان دشوار نماید . با این حال ، موشک پی-800 به شکل خاص برای حمله به شناورهای سطحی طراحی شده و گونه های صادراتی آن نزدیک به 300 کیلومتر برد دارد و این ویژگی ، اهداف بسیار متنوعی را فراتر از آبهای ساحلی لبنان و به شکل بالقوه ، شناورهای نیروی دریایی اسراییل که طبق روند استاندارد گذشته ، یک عنصر مهم بعد از نیروی هوایی برای پشتیبانی آتش از عملیات نیروی زمینی محسوب می شوند را در دسترس حزب ا... قرار خواهد داد و این بطور مستقیم یک کارت برنده بسیار مهم برای جبران ضعف سازمان رزم حزب ا... در دریا خواهد بود . در مجموع ، سطح بالای قابلیتهای این موشک نظیر برد زیاد ، مسیر پروازی بسیارپایین ( 1.5 متر از سطح ) به همراه وجود زیرسامانه های جنگ ضد ضد الکترونیک پیشرفته ( ECCM) موجب می شود تا معادلات نظامی در یک جنگ احتمالی بطور کامل تغییر کند . در سطح استراتژیک ، پیامدهای دستیابی احتمالی حزب ا.. به موشکهای پی-800 ، بویژه اختلافات جدید میان لبنان و رژیم عبری بر سر مالکیت ذخایر گازی زیر سطحی در سواحل مدیترانه بسیار جدی به نظر میرسد ، بدین معنی که با عملیاتی شدن این سامانه های رزمی ، عملا" چالش جدیدی برای نیروی دریایی اسراییل بوجود آمده و توانایی این نیرو برای محافظت از تاسیسات نظامی و غیر نظامی درصورت وقوع یک بحران بشدت تضعیف شده است . علاوه براین ، در حالی که سامانه های دفاعی IDF برای مقابله با موشکهای نسبتا" ابتدایی ، کم سرعت شبه نظامیان حماس نیز به چالش کشیده شده است ، طبیعتا توانمندی دفاع در برابر موشکهای کروز مافوق صوت به یک مساله جدی تبدیل خواهد شد . طبق اطلاعات موجود ، پی-800 به یک سرجنگی 300 کیلوگرمی مسلح میشود و به اندازه کافی قدرتمند است که طیف متنوعی از اهداف دریایی تا نفوذ به مقرهای فرماندهی محافظت شده و اهداف راهبردی را از میان بردارد . با توجه به اینکه طراحی این موشک عمدتا" برای مقابله با "ناوگروه های هواپیمابر" صورت گرفته ، طبیعتا" مشکلی برای انهدام شناورهای کوچکتر توسط این سیستم وجود ندارد و شلیک هر تیر از این موشک ، حداقل یک فروند از شناورهای نیروی دریایی اسراییل را از گردونه عملیات خارج خواهد نمود . از سویی دیگر، بخش قابل توجهی از توانمندی های تهاجمی نیروی دریایی اسراییل ، از زیرسطحی های دیزلی پیشرفته آلمانی تشکیل شده که اثر بخشی موشکهای فوق الذکر را به تقریب محدود خواهد کرد ، بویژه اینکه حزب ا.. تا امروز فاقد توانمندی های شناخته شده برای مقابله با زیرسطحی های عبری است . حال سئوال اینجاست که آیا این سیستم موشکی می تواند قابلیت حمله به اهداف زمینی را همانند حمله به اهداف دریایی ، به نمایش گذارد یا خیر و در صورت مثبت بودن جواب ، آیا راکتور هسته ای دیمونا می تواند به یک هدف مشخص برای موشکهای حزب ا... تبدیل شود یا خیر ...!!!!! با توجه به حضور قابل توجه حزب ا... در سوریه و نقش پراهمیت واحدهای رزمی این گروه در دفاع از دولت سوریه و افزایش تجارب نظامی ، تسلیح حزب ا... به جنگ افزارهای جدید ، خطر بالقوه دیگری را برای اسراییل بوجود خواهد آورد و این موضع IDF و متحدان فرا منطقه ای اش را بشدت تضعیف خواهد کرد. منبع : با اندکی تصرف و تلخیص P-800 Oniks in Lebanon; Hezbollah’s Deadly Russian Cruise Missiles a Major Threat to Israel صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام علیکم دیدگاه را باید گسترش داد ، ایجاد بازدارندگی ، فقط سخت افزاری و فقط نظامی نیست ... فاکتورهای متعددی وجود دارد که شما به شکلی خودتان را اماده کنید که دشمن این براورد را داشته باشد که در صورت حمله ، هزینه هایش انقدر بالا خواهد رفت که اهداف مد نظرش محقق نمی شود

سلام علیکم ژنرال زرهی ، هانس گودریان ، در کتاب خودش "ارابه های زرهی ..... خبردار ، فصل نهم ، ماهیت جنگ آینده " ، در سرفصل ماهیت عملیات تهاجمی ، جمله ای دارد که قابل تامل هست . این افسر مشهور زرهی این سئوال را از خودش و ایندگان کرد که "تعریف ارتش ها از قدرت آفندی (striking power ) دقیقا چه چیزی هست ؟؟؟" شاید 60سال بعد ، الوین تافلر مشابه این سئوال را از نسل ما کرد . با توجه به این موارد : حالا این سئوال را باید از خودمان بپرسیم ، ماهیت بازدارندگی (سخت افزاری ) در دکترین دفاعی جمهوری اسلامی دقیقا روی چه مبنایی تعریف شده ؟ استاندارد جمهوری اسلامی برای تعریف یک مفهوم پیچیده مثل بازدارندگی (در عین قبول نداشتن تعریف غربی یا شرقی ) چه ماهیتی دارد ؟؟ به نظر بنده ، به جای متوقف شدن و درجا زدن در حوزه تکنیک که در مراحل بعد قرار دارد ، باید نخست این مساله را بررسی کنیم . والا پیش بینی بازدارندگی در خلیج فارس بافرضیاتی که گفته شد ، بدون بررسی شرایط دو طرف (مفهوم بازدارندگی در ذهن دشمن و خودی ) ره به جایی نمی برد