تصاویر با کیفیت از دفاع پرز، روی تصاویر کلیک کنید:

حرف بنده هم همینه ولی کمی ناچارا باید به فضای دفاع مقدس برگردیم و اینکه از چه ناحیه ای به ویژه از باب مسائل روانی ضربه خوردیم. سلاح موشکی خیلی فواید داره ولی جنگ چیزی نیست که وقتی شروعش کردی ختم یا ادامه اش دستت باشه و حوادث این روند رو پیش می بره. حس نوستالژی بدی که از موشک داشتیم سبب شد بیش از حد روی این مورد تمرکز کنیم . از نظر موشکی، پدافند و حتی پهپاد ما پیشرفت های خوبی داشتیم ولی به نظرم یه مقداری در میزان پیشرفت و حتی کاربرد میدانی اونها اغراق شده . همسایگان هم در کنار ما در این زمینه ها خیلی پیشرفت ها داشتند و در حالت فریز که نبودند . حتی وجود پدافند پیشرفته ای که گاها در سالهای قبل وجود نداشت و الان در منطقه خاورمیانه همه گیر شده و این سبب شده روی قدرت موشکی ریسک کنیم ( البته در باب نیروی هوایی هم همین امر وجود داره). آرزوی من این بود که گاها سیاست گذاران در این زمینه مسئولیت پذیر بودن. ان شالله که با این پیش فرض موفق باشن و حرف بنده اشتباه در بیاد ولی خدا نکنه اگر ما خودمونو با دست خودمون خلع سلاح کرده و همه تخم مرغ هامونو در یک سبد بچینیم چی؟ اونوقت هر لحظه با در اختیار قرار گرفتن آسمان کشور توسط دشمن امکان وقوع فاجعه ای به مانند بزرگراه مرگ در جنگ خلیچ پارس وجود داره و این مسئله ای نیست که با گریه فرماندهی یا احساسی کردن ماجرا قابل جبران باشه چون سرشکستگی ملی ایجاد میکنه. وظیفه وزیر دفاع تامین بودجه مناسب برای نیروهای نظامیه، مگه در سالهای قبل که بودجه کمی رو به این موارد نظامی اختصاص دادیم باقی بودجه باعث پیشرفت مملکت شد؟ خیر سرمایه گذاری در زمینه نظامی بی ثمر ندونیم. زمانی در مورد فانتوم خرید انجام دادیم و در عملیات اچ 3 و کمان 99 و مروارید( به کمک ناوچه هامون) عایدی شو دیدیم اف 14 رو با هزینه هنگفت خریداری کردیم و حداقل 2 سال و تا زمانی که اف 14 روپا بود در آسمان ایران حکمرانی میکرد ( و حتی علی رغم مشکلات فراوان در جنگ نفت کش ها و...) حالا به این توانایی موشکی ( و به طور نسبی در ماجرای پدافند و پهپادها) رسیدیم جای آفرین داره ولی این اراده رو در مورد نیروی هوایی و دریایی داشته باشیم تا فردا روزی توانایی کشاندن جنگ به زمین حریفی مانند اسرائیل داشته باشیم.

خط تولید موتور توبوجت اوج امیر خواجه فر اعلام کرد که این موتور اصلاح شده و از سیستم FADEC نیز بهره می‌برد. از مزایای FADEC راندمان بهتر سوخت، کاهش پارامترهای مورد بررسی توسط خدمه پرواز، ایمنی بیشتر موتور، بهبود در کنترل و تعمیرات و .... است.

چرا متن ها رو بدرستی نمیخونید؟! و اینکه چرا قیمه ها رو میریزید تو ماستا؟ من میگم جنگنده های کنونی صرفا یک حامل هست برای موشک هستند، هزارو یک بار! و شما با جنگنده های دشمن روبرو نمیشید تا زمانی که نیروی هوایی و پدافند موشکیتون رو کامل و عمدتا روی زمین ازتون گرفته باشند. الان اف 16 سوفای اسراییلی چه نکته ای داره که پدافند های سوری تا الان نتونسته اند یدونه اش رو تو هوا بزنن؟ خیلی واضحه، اصلا تو رنج پدافند قرار نمگیره و وقتی این چنین هست دیگه هیچ فرقی بین سوخوی 22 و اف 16 نیست.

شما یه طوری صحبت میکنی که انگار سوخوی 22 روی زمین منهدم میشه اما سوخوی 35 نه! و همیشه تو هواست. حرف بنده مشابه منطوق شماست با این تفاوت که میگم حتی با داشتن نسل 5 هم برتری هوایی محقق نمیشه؛ چرا که اف 35 میاد و از 300 تا 1500 کیلومتری تعداد معدود جنگنده های ما رو روی زمین میزنه! چه فرقی میکنه که چی باشه؟ حالا هر چقدر دفاع هوایی و پدافند قدرتمندی داشته باشی اصلا تو رنجی قرار نمیگیره که بخواد در برابر دشمن اقدامی بکنه، هر دو چه دفاع هوایی و چه پدافند زمین پایه باید با موشک ها روبرو بشن نه حامل ها. هزار بار! اونم چه موشک هایی ؟ 3 تا 8 ماخ سرعت، بدون قابلیت دیده شدن و فرصت رهگیری با دفاع هوایی! شاید پدافند نقطه ای بتونه کاری بکنه،...

حاجی به نظرم اینا مشکل ما هم هست. ما هم نیروی هوایی نسبتا بزرگ و بسیار فرسوده ای داریم با کلی زیر ساخت و صنایع وابسته، 13 تا(؟؟) پایگاه شکاری بی سروته و هزاران کارمند و سرباز ... اینا که با پشم اداره نمیشن ، کلی پول میخواد. این همه هزینه نیرویی میکنیم که روز واقعه به کارمون نمیاد. 2 تا اف 7 اینجا 4 تا میراژ اونجا یه مشت فانوم اینور چارتا اونور. این مسخره بازی رو نباید یه طوری جمعش کرد؟

ببینید باید و حتما ما در ایران حداقل حدود 120 فروند مثلا سوخو 30 sm داشته باشیم تا زنجیره ی دفاعی ما تکمیل باشه این جنگنده ها همه کاره هستند و کارهای زیادی که با موشک نمیشه انجام داد را برای ما انجام میدهند مثل گشت زنی هوایی و ایجاد مزاحمت برای جنگنده های دشمن و هم برای دفاع و هم برای حملات هوایی و زمینی و دریایی کاربرد دارند. کار خوبی هست که روی موشک و شهرهای موشکلی سرمایه گذاری بشود و بازدارندگی خیلی خوبی ایجاد میکنه ولی در یک جنگ همه جانبه بدون جنگنده فضای نفوذ زیادی به دشمن خواهیم داد و دستمان در حمله هم کوتاه تر خواهد بود

امیر خواجه فرد مدیرعامل سازمان صنایع هوایی وزرات دفاع: ما در موتورهای مینی‌جت توفیقات زیادی داشتیم که در موشک‌های کروز ما استفاده شده است. بیش از ۱۴۳ شرکت دانش‌بنیان و دستگاه‌های مختلف در قطعه‌رسانی به ما حضور دارند. امیر خواجه فرد درباره موتور توربوفن جهش، گفت: این موتور شبیه به موتوری است که از پهپاد متجاوز RQ-۱۷۰ داشتیم. این موتور توربوفنی است که زمینه نصب آن روی پهپادهای ما وجود دارد و در ارتفاعات بالاتر این موتور قابلیت‌های بیشتری خواهد داشت. این موتور روی جت‌های تجاری کوچک هم قابل استفاده خواهد بود. پره‌های توربین این موتور تک کریستال است که وقتی این اتفاق بیافتد قطعا توربین موتور ما فشار بیشتری را تحمل خواهد کرد که این یکی از فناوری‌های کلیدی توسعه یافته در این موتور بود. دلیلی که نام این موتور را جهش گذاشتیم به این دلیل بود که در تولید این موتور زمان را کوتاه کردیم، در فناوری جهش کردیم و در رسیدن به تراست ۷۰۰ کیلوگرم هم جهش کردیم. مدیرعامل سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع درباره برنامه‌های آینده این سازمان، عنوان کرد: در بحث هواپیمای نظامی کارهای خوبی را در دست داریم، ‌در بحث هواپیماهای ترابری کار خوبی را داریم که در همین امسال رونمایی یا معرفی خواهد شد؛ در پهپاد باز خبرهای خوبی را داریم که البته ظرفیت رونمایی آن در حال حاضر هم بود؛ در زمینه موشک‌های نقطه‌زنی که روی بالگردها و پهپادها نصب می‌کنیم که همین دیروز یک تست بسیار خوبی را انجام دادیم که به مرور اعلام خواهد شد.

امروز وزارت دفاع اشاره کرده بود موتور اوج سال 95 رونمایی شد و دو بار هم در سال های 97 و 98 هم نمونه هایی از اون و برای کوثر رونمایی و روش نصب شدند و تا امسال که خط تولیدش راه اندازی شد ساعات پروازی مشخص و مورد نیاز را طی کرد. اگر این بازه 4 ساله را در نظر بگیریم میشه امیدوار بود در پرنده های عمومی هم در این بازه مورد استفاده قرار بگیره موتور جهش هرچند در پهپادها میتونه بسیار زودتر تستهاش را انجام بده و ساعات پروازی را بگذرونه و وارد چرخه تولید و نصب بشه.

بسم الله........ 29 مرداد 1399 وزارت دفاع روسیه در بیانیه ایی از کشته شدن یکی از زنرالهای (تیمسار) خود در 15 کیلومتری شهر دیرالزور و در نزدیکی چاهای نفت التیم خبر داد. کاروان مشترک نیروهای سوری و روس که بعد از انتقال کمکهای بشر دوستانه !!! در راه بازگشت در یک تله انفجاری گرفتار میشوند . در این انفجار علاوه بر کشته شدن یک ژنرال روس دو نظامی روس دیگر زخمی شده منابع سوری هم تا این لحظه کشته شدن یی از فرماندهان میانی دفاع وطنی را بر اثر این افنجار تایید کرده اند. با توجه به بیانه وزارت دفاع روسیه مبنی بر حمله به کاروان در مسیر باز گشت احتمالا داعش تحرکات این کاروان را زیر نظر داشته است و در مسیر این ستون تله های انفجاری جا گذاری کرده همچنین داعش بعد از یک وقفه یکی دو ماهه چند حمله را در اطراف المیادین وسخنه صورت داده . در اطراف السخنه در یکی از حملات داعش 5 نیروی تیپ فلسطینی قدس به شهادت میرسند که با اعزام نیروهای کمکی بعد از به هلاکت رسیدن 12 تن از نیروهای داعش مهاجمین مجبور به عقب نشینی شده . نکته جالب استفاده داعش از موشک هدایت شونده ضد زره در حمله به تانک تی 62 ارتش سوریه است . آخرین حمله ثبت شده داعش توسط موشک ضد زره به 10 ماه پیش بر میگردد .در این حمله یکی از خدمه های تانک به شهادت رسیده . سوریها از پرپایی پستهای ثابت در مناطق بیابانی و خالی از سکنه که کاملا الوده به داعش است خودداری میکنند علت این امر هم تجربه گذشته است در صورت بر پایی این گونه پست های وسنگرها و نیاز این اماکن به جابجایی نیرو و دریافت پشتیبانی و غذا ومایحتاج نیروهای داعش با حمله به نیروهای پشتیبانی کننده به راحتی می توانند از سوریها تلفات بگیرند . البته هرازگاهی هم داعش به کاروانهای پشتبانی کننده حملاتی را ترتیب میدهد اما با توجه به بعد مسافت و انجام جابجایی در مناطق امن تر صدمات کمتر بوده . در عوض سوریها برخی مناطق الوده را به صورت بکاو و بکش به صورت موقت پاکسازی میکنند و درصورت امکان در این مناطق سنگر دائم بر پا کرده و وسعت مناطق الوده را کمتر میکنند ساعاتی پیش منابع مخالفین مدعی سنگونی یک پهپاد ارتش روسیه توسط ترکها در نزدیکی مرز ترکیه شدن .اما با توجه به تصاویر احتمالا یک پهپاد رپیر ارتش امرکیا بوده . دیروز یک پهپاد امریکایی در حال گشت زنی بروی منطقه بوده است . منابع مخالفین بعد از مشخص شدن هویت احتمالی کشور دارنده پهپاد اعلام کردن این پهپاد توسط گروههای مسلح در ادلب به وسیله موشک دوش پرتاب ساقط شده است .البته مدعی سرنگون شدن دو پهپاد دیگر روس هم هستن ولی ...... روز گذشته در حومه شهر قامشلی نیروهای سوری مانع از عبور کاروان ارتش امریکا شده . وبعد از شروع مشاجره طرفین به سمت همدگیر تیراندازی میکنند ( به روایت امریکایی ها ) در این درگیری یک نظامی سوری شهید و دو تن دیگر زخمی شده . منابع سوری از حمله هواگردهای امریکایی به این سنگر ارتش خبر داده اند اما با توجه به تصاویر حملات هوایی تایید نمیشود . احتملا هواگردهای امریکایی برای پشتیبانی احتمالی از نظامیان خود در منطقه به پراوز در امده اند تبادل زندانی بین سوریها ومسلحین شش زن زندانی وابسته به مسلحین از جمله یک زن فلسططینی ساکن اردوگاه یرموک دمشق در برابر دو سرباز و یک افسر ارتش سوریه مبادله شدن

البته هیچ دلیلی نداره سپاه از این طرح استفاده کرده باشد صرفا اگر ماهواره ۶uباشه میتوانه شبیه به این ماهواره 6uکره جنوبی ها باشه بادقت ۳تا ۵ متر حتی دوربین بطور تجاری موجوده در بازار برای کارهای صنعتی و هوافضا از شرکت ایمپرکس امریکا https://www.hindawi.com/journals/ijae/2019/8916416/ البته ۲۰۱۷ پژوهشگاه فضایی ایران یک چندتا دوربین ایمپرکس نشان داد البته این انتن دریافت تله متری برای موشک ویا ماهواره نیز جالبه

سلام این موضوعی که بهش اشاره کردید قطعا جالب هست و اگر بنده درست متوجه شده باشم اکثر کشور ها در حوزه غیر نظامی پیشرفت فناوری و R&D وجود داره و نیرو های نظامی به دنبال کاربردی کردن و استفاده از فناوری ها در حوزه نظامی هست ولی در کشوری فرضا مثل آمریکا، دارپا و نیرو های نظامی و ... پیشگام فناوری های مختلف هستن که به دنبال دقیق تر شدن و کاربردی تر شدن و پیشرفت نیرو های و توانایی ها هستن حالا بخش غیر نظامی هم در کنار بخش نظامی همکاری میکنه و در نهایت این فناوری ها وارد بخش غیر نظامی میشوند برای تکمیل چرخه مثل GPS. به طور کلی اینکه فرض بگیریم پس از تجربه جنگ شهری ورماخت و آلمان به دنبال توسعه StG 44 رفت که خودش ختم شد به AK-47 و ... یعنی بر پایه نیازی که احساس میشد دست به توسعه و سرمایه گذاری هدفمند شد یا یک مثال دیگه، در طی ج.ج 2 و نبرد آتلانتیک نیروی دریایی آلمان احساس نیاز شدیدی می کرد برای توانایی ماندن در زیر آب به مدت طولانی و توانایی استفاده از موتور دیزل در زیر آب و متکی نبودن به باتری ها و... یک نیاز سبب استفاده و توسعه یک تکنولوژی ای شد که وجود داشت و تغیر ماهیت داده شد بهش. حالا مسائلی که باید بهشون توجه کرد شامل: 1- در زمینه فناوری توانمند ساز، پدافند هوایی در ماهیت خود دفاعی است و تنها یک قسمت از پازل توانایی عملیاتی ولی در کل میشه اشاره کرد که فناوری بومی که حاصلش باور 373 و ... هست حاصل از یک نیاز است، نیاز توانایی جبران ضعف نیروی هوایی ( که به طور کامل انجام شدنی نیست ) و خنثی کردن یکی از اصلی ترین نقاط قوت طرف مقابل، قدرت هوایی او و مجبور کردن او به متکی نشدن صرف به این نقطه قوت و استفاده از سایر ابزار درگیری که اگر ما برابر نباشیم در حد قدرت هوایی دشمن کاملا بدون قدرت مقابله موثر هم نیستیم و امکان گرفتن تلفات و آسیب زدن به طرف مقابل را داریم. حالا فناوری موشکی و اتمی هم فناوری های توانمند ساز هستند که اینجا مکان مناسبی برای مورد برسی قرار دادنشون نیست. 2- در رابطه با مهندسی فرایند و اینکه یک سیستم تسلیحاتی برای چه کسی ، در چه زمانی و در چه قالبی باید ایده پردازی ، طراحی و تولید بشود قطعا پیشرفت هایی صورت گرفته ولی هنوز ما در بحث R&D و ایجاد و پیشگام بودن در فناوری مشکلات فراوان داریم، هنوز به مرحله ای نرسیدیم ( بر باور من ) که احساس نیاز بشه در یک رابطه با توجه به تجربه کردن یا پیشبینی تغییر ماهیت نبرد و درگیری و سپس بیایم با توجه به نیاز خود دست به توسعه فناوری های مختلف و دقیق تر و هدفمند کردن سرمایه گذاری کنیم که حاصل آن فناوری توانمند ساز باشه که در غالب مهندسی فرایند در ابتدا تصمیم گرفته شده بود: 1- چه نیاز هایی داریم؟ 2- چه توانایی هایی داریم؟ 3- چه گزینه هایی برای رفع نیاز و پیشرفت در پیش رو داریم و 4- سیستم تسلیحاتی برای چه کسی ( که حالا خودش نیاز پیدا کنه و درخواست کنه که معمولا اینجوری هست ولی اشتباهه روند و به نظر بنده باید ابتدا برای طبق استراتژی و هدف ملی برای هر یک از نیرو ها و دارایی ها ماموریت و هدفی طرح ریزی کرد و با برنامه در قالب این هدف دست به پیشرفت بزنند و ... مثالش توسعه و استفاده خیلی گسترده از موشک های SAM و ASSM در اتحاد جماهیر شوروی با توجه به اهداف و نیاز ها و تهدید ها ) در چه زمانی ( آینده نگری و ... ) و در چه قالبی برای رسیدن به اهداف و ماموریت ها با توجه به نیاز و تهدید ها دست به ایده پردازی، طراحی، تولید و استفاده بشه. 3- در زمینه تغییر و تخصص سازی سازمان ها با توجه به ماموریت و اهداف صورت می پذیره، یکی از مثال هاش ایجاد ( Space Force ) هست که تنها امری سیاسی از طرف ترامپ نبود به نظر بنده و از اول با توجه به نیاز ها روش ها و شیوه های برای رفع اونا چاره اندیشی شده در کنار آینده نگری مختص به جنگ دانش بنیان ولی در اینجا با وجود سازمان های موازی با اهداف مشترک ( دلیلش چیز دیگری هست و بیشتر CP ... ) و رقابت های بین سازمانی فکر نکنم پیشرفتی حاصل شده باشه. در کل این مبحث جنگ دانش بنیان که جناب @MR9 اشاره کردن بهش جای بحث فراوان داره و اگر فرصتش پیش بیاد مقاله ای در این رابطه ترجمه میشه ولی هنوز به پرسش : آیا این تصمیم از طرف رهبری سیاسی گرفته شده برای جنبه های PR و Strategic Gesture یا اهداف دیگری وجود داشته که نقاط مثبت بر نقاط منفی و ریسک های این انتقال فرضی بیشتر بوده چونکه همانطور که اشاره شد هدف قطعا به صرف دستیابی به تجربه نظامی و عملیاتی نیست و دلایل دیگری وجود دارد اگر این انتقال صورت بپذیرد.

سلام علیکم و رحمت ا... فرض اگر بگیریم برای انتقال ، این ریسک را بگذارید براساس ورود نیروهای مسلح ایران به حوزه " جنگ دانش بنیان" (Knowledge-based Warfare ) . شما این جنگ را روی 3 محور باید جلو ببرید : 1- فناوری توانمند ساز ( که در اینجا حوزه پدافند را شامل می شود ) 2-مهندسی فرآیند (process engineering ) ( تعیین اینکه یک سیستم تسلیحاتی برای چه کسی ، در چه زمانی و درچه قالبی باید ایده پردازی ، طراحی و تولید بشود ) 3- تغییر سازمانی ( مهمترین جنبه جنگ دانش بنیان که درآن کارکردهای ساختاری یک سازمان دچار تغییر میشود ) برای تبیین این مساله باید گفت که در جنگ دانش بنیان ، ماهیت نبرد و درگیری موجب توسعه فناوری و دقیق ترشدن سرمایه گذاری برای تحقیق و توسعه میشود در حالی که برعکس ، الان صنعت در مفهوم عام خودش ، بدنبال کاربردهای نظامی ، فناوری می گردد . پی نوشت : حالا یک مقداری این فضای مجازی را جستجو کنید ، ببینید ، وقایع از این دریچه تا الان تحلیل شده ؟؟ در حالی که همه دنبال تحلیل پیچ و مهره سخت افزارهای نظامی هستند ، میلیتاری یک گام جلوتر ، روی مفاهیم کلان تر دارد مباحث را جلو می برد

سلام قبلا در بروزرسانی بحث انتقال پدافند ایران به عراق پیشنهاد شده بود که به این نتیجه رسیدیم که ریسک و خطری بسیار زیاد به همراه داره. در رابطه با انتقال سامانه ای که حاصل تلاش و هزینه های بسیار و آغازگر یک راه تکیه بر فناوری بومی هست بنده شک دارم این عمل از جانب ستاد کل پیشنهاد و عملی بخواهد بشه، این سامانه هنوز به حالت عملیاتی نرسیده و بر فرض محال انتقال آن به محیط درگیری ای همچون سوریه باید با احتیاط کامل قرار بگیرد، حالا نمیدونم بیشتر برای PR بوده یا یک اشاره یا حرکتی باشه برای مشخص کردن قصد و حضور در سوریه برای آینده. در کل به نظرم ریسکی هست که باید دید چرا قبول به ریسک کردن این دارایی ارزشمند شده اند، حالا اگر دست نیرو ها یا سازمان های متخاصم به این سامانه بیافته نتیجه اش فاجعه بار خواهد بود،بعضی از دوستان هم اشاره کردن که ممکن هست برای محدود کردن نیروی هوایی ترکیه باشه به صورت غیر مستقیم از طرف روسیه که قطعا امکانش هست ولی احتمال اینکه دلیل انتقال این باشد به تنهایی خیلی کم هست. باید پرسید طرف ایرانی و ستاد کل چه سودی در انتقال سامانه به طور فرضی دیده اند که بر ریسک ها غالب بوده، تجربه رزمی فکر نکنم دلیلش باشه چونکه الان این سامانه ( به طور خوشبینانه ) یک انیگما برای طرف مقابل هست و از توانایی های آن به طور کامل آگاه نیست که خودش یک مزیت قابل توجه به حساب میاد، و برای رسیدن به حالت عملیاتی ( Operating Status ) نیازی به تجربه رزمی وجود نداره، امیدوارم به خوبی مزایا و معایب این انتقال فرضی ( که هنوز تایید نشده ) را برسی کرده باشند و تنها یک دستور از طرف فرماندهی سیاسی برای Gesture و PR نباشد.

سلام این نکته کلیدی هستش . یعنی ممکن است روسها این وسط به صورت میانجی عمل کرده باشند که سامانه های ایرانی فقط برای مقابله با ترکیه به سوریه بروند و نه اسرائیل در ابتدای کار !؟

ارسال سامانه های پدافندی ایران به سوریه تغییر دهنده بازی .... تقویت دفاع هوایی دمشق یا ایجاد آمادگی برای عملیات تهاجمی درآینده در میانه ژوئیه 2020 ، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران ، سرلشکر محمدحسین باقری ،در جریان یک سفر غیر منتظره به دمشق ، توافقنامه همکاری در حوزه پدافند هوایی را با جمهوری عربی سوریه ، بعنوان برجسته ترین شریک خود در جهان عرب ، نهایی نمود . در واقع ، امضای این توافقنامه همکاری ،بدنبال ملاقات با بشار اشد ،رییس جمهوری سوریه در دمشق بود که به گفته وی ، این مرحله از روابط میان ایران و سوریه ، نتیجه سالها همکاری برای مقابله با تروریزم ( اشاره به شورش مسلحانه عناصر افراطی در سوریه از سال 2011) بشمارمی آید . متقابلا" سرلشکر باقری نیز از "عزم دو کشور برای مقابله با فشارهای ایالات متحده " و تلاش مشترک برای خنثی سازی تهدیدات این کشور سخن گفت ،اما توضیحات بیشتری در این خصوص ارائه نداد . در واقع ، روند صحنه حوداث در سوریه نشان می دهد که ایران از نخستین روزهای حضور نظامی خود در سوریه ، در عملیات های ضدشورش مشارکت داشته و در کنار یگان هایی از کره شمالی !!! و حزب ا... در برابر عناصر مسلحی صف کشیدند که بلحاظ نیروی انسانی ، پول و تسلیحات نظامی از پشتیبانی کامل کشورهای عربی ، ترکیه و برخی از دولتهای غربی بهره می بردند . اگر چه در این میان ، روسیه نیز چهار سال پس از آغاز درگیری ها ( 2015 ) وارد سوریه شده و با ارسال کمکهای نظامی و حضور مستقیم تسلیحاتی ، به عقب زدن گروه های شبه نظامی تندرو کمک نمود ، اما دخالت نظامی طرفهای سوم ( شامل نیروی هوایی ترکیه ، اسراییل و همچنین موارد متعدد از سوی کشورهای عضو ناتو ) علیرغم اینکه موجبات نقض قوانین بین المللی را فراهم می آورد ،اما این روند گاه و بی گاه همچنان ادامه دارد . در این میان ، شبکه پدافند هوایی ارتش سوریه که از سالهای دهه 50 میلادی ، براساس الگوی روسی ایجاد و توسعه پیدا نموده و از میانه دهه 50 ، درگیر یک جنگ فرسایشی با نیروی هوایی اسراییل گردید ، در همان ابتدای درگیرها ، توسط شبه نظامیان شورشی ، هدف قرار گرفت و این با تمرکز نیروی هوایی ارتش سوریه برای اجرای حملات هوا به زمین در دو جنبه راهبردی و تاکتیکی ، ساختار پدافند هوایی این کشور را در وضعیت آچمز قرار داده و در مجموع ، توان رزمی آن برای مقابله با تهدیدات به ضعیف ترین حالت ممکن ، رسید . از سویی دیگر ، درخواستهای مکرر و مستمر ارتش سوریه در اواخر سالهای دهه نخست قرن بیست ویکم و اوایل سال 2010 برای خرید سامانه های دفاع هوایی S-300PMU.2 وهمچنین رهگیرهای میگ-31 بنابر دلایل مختلف از جمله فشار لابی اسراییل بر مسکو ، به جایی نرسید و این دسترسی کامل و بدون عیب و نقص نیروی هوایی ترکیه و اسراییل را به فضای هوایی سوریه تضمین می نمود . علیرغم تمامی این موارد ، گرچه پدافند هوایی سوریه به شکل نسبی ، موفقیتهای نسبتا" محدودی در برابر حملات موشکهای کروز و جتهای رزمی متخاصم ( از جمله سرنگون نمودن یک فروند هواگرد RF-4E فتوفانتوم نیروی هوایی ترکیه و یکفروند اف-16 نیروی هوایی اسراییل ) در کارنامه خود به ثبت رسانده ،اما همچنان اطمینان پذیری سامانه ای موجود این شبکه مورد سئوال قرار داشته ، چرا که اس-200 از ابتدا برای سرنگون نمودن پیکربندی های هشدار دهنده زود هنگام هوابرد طراحی شده بود و الزاما" ماموریت ساقط نمودن جنگنده های رزمی با ابعاد کوچکتر را بعنوان مامورتی ثانویه بر عهده داشت . با این حال ، به استثنای سامانه اس-200، ارتش سوریه فاقد هرگونه سیستم دفاع هوایی دوربرد است که توانایی جلوگیری از حملات مکرر هوایی ارتش ترکیه یا اسراییل را داشته باشد ، ضمن اینکه علیرغم استقرار سامانه های اس-300 بعنوان یک پیکربندی کاملا پیشرفته که قابلیت انهدام اهداف در بردی بیشتر از 200 کیلومتر و با سرعت بیشتر از 14 ماخ ( درصورت مسلح بودن آنها به آخرین موشکهای تولید شده روسی ) ، تمامی سیستم های موجود از سال 2019 تحت نظارت روسها قرار دارند و از این نظر ، محدودیتهایی در بکارگیری آنها وجود دارد . با توجه به اینکه مسکو حاضر نیست روابط دیپلماتیک خود را با تل آویو یا آنکارا ، به خطر بیاندازد ، سامانه های اس-300 همچنان در حالت غیر فعال ( حداقل در ظاهر امر ) قرار گرفته اند که بنابر برخی تحلیل ها ، ممکن است دلایل نظامی از جمله حذف قابلیت آزمایش این سامانه برای نیروهای هوایی متخاصم و تدوین اقدامات متقابل در درازمدت که ممکن است برای نیروی دفاع هوایی روسیه که خود از بزرگترین ومهمترین مشتریان این سیستم بشمار می رود بوجود آورد را نیز داشته باشد . علاوه برآن ، غیرفعال بودن سیستم اس-300 نیز ممکن است خواسته خود دمشق نیز باشد ، استراتژی بهینه ای که موجب شده ، علیرغم نقص مستمر فضای هوایی این کشور ، تا بازیابی توان نظامی هوایی وزمینی ارتش سوریه ، تنش با کشورهای همسایه در سطح مشخصی نگاه داشته شود . با توجه به تمامی موارد مطروحه ، ایران در یک دهه اخیر ، طیف متنوعی از سامانه های دفاع هوایی میانبرد و برد بلند را که می تواند بطور جدی شبکه دفاع هوایی ارتش سوریه را بدون اینکه اتکاء زیادی روی سیستم های روسی داشته باشد ، تقویت کند ، طراحی و بصورت نیمه صنعتی در دست تولید دارد . از جمله این سامانه ها ، سیستم دفاع هوایی سوم خرداد است که در کارنامه عملیاتی خود ، به زیر کشیدن یک فروند پهپاد RQ-4 به ارزش بیش از 200 میلون دلار را در تابستان 2019 میلادی ، به ثبت رسانده است . علاوه بر این ، پرکاربرد ترین سیستمی که میتواند برای سوریها ارزشمند واقع گردد ، سامانه باور-373 است که احمد وحیدی ( وزیر وقت دفاع ایران ) از آن ، بعنوان " سامانه موشکی پدافند هوایی برد بلند در ردیف اس-300 " یاد می نمود و برخی ناظران براین باورند که برخی قابلیتهای گونه های اولیه اس-300 را میتوان در نمونه ایرانی مشاهده نمود . این سامانه در اوایل سال 2010 رونمایی گردید و ازآن زمان تاکنون گزارشهای متعددی مبنی برارتقاء آن برای درگیری با اهداف متخاصم در برد200 کیلومتری منتشر شده است . با این حال برخی تحلیلگران معتقدند که توانایی ضد الکترونیک سیستم ایرانی در مقایسه با اس-300 ، در ردیف پایین تری قرار می گیرد و موشکهای مورد استفاده درآن بصورت قابل توجهی کندتر از نمونه های روسی ( احتمالا 9 ماخ ) بوده و در نهایت ، با تعداد کمتری از اهداف در یک زمان می تواند درگیر شود . در کنار سوم خرداد و باور373 ، سامانه موشکی 15 خرداد نیز از جمله سامانه های برد بلند ایران بشمار می رود که طبق گزارشها ،موشکهایی مشابه باور373 را حمل می نماید. ناظران بر این عقیده اند که این سیستم می تواند حداکثر 6 هدف را بطور همزمان ردیابی نموده و بنابر ادعای طرف ایرانی ، در بردهای کمتر نیز میتواند با اهداف پنهانکار درگیر شود . تحلیلگران نظامی معتقدند که بر خلاف سامانه های روسی ، کره شمالی وچین ، نمونه ایرانی فاقد قابلیت پرتاب سرد بوده و این بدان معنی است که موشکهای مورد استفاده ، قابلیت درگیری با اهداف از تمامی جهات را ندارند ، بنابراین ، سامانه ایرانی ، بر خلاف سیستم های غربی مشابه ، در قوس آتش ، با محدودیت روبرو هستند ، هر چند حضور آنها در خاک سوریه ، می تواند یک وزنه تعادل قابل توجه برای بازگرداندن وضعیت ، حداقل به شرایط قبل از سال 2011 بشمارآید ، چرا که درگیری ها در سوریه ، اگر چه بشدت گذشته نیست ، اما همچنان ادامه دارد . بااین حال ، قیمتی که سوریه برای حضور این سیستم ها در خاک خود خواهد پرداخت ، همچنان نامشخص است ( احتمالا پس از مخالفت ها طولانی روسها ، دسترسی خاص ایران به امکانات بندری در لاذقیه و طرطوس . م ) و ممکن است در نهایت به حضور بیشتر نظامی ایران در این کشور بیانجاند و یا اینکه در صورت پرداخت هزینه ها ، ارزان تر از سیستم های روسی برای دمشق تمام شود . نکته جالبی که در این میان می بایست مورد توجه قرار گیرد ، این است که سامانه های ایرانی به گونه ای طراحی شده اند که می توان از آنها بعنوان بخشی از شبکه دفاع هوایی در کنار سیستم های روسی استفاده نمود ، بدین معنی که درصورت فعال شدن اس-300 ، بصورت هدفمندی میتوان داده های بدست آمده توسط این دوسامانه را با هم به اشتراک گذاشت و این به معنای مکمل بودن سیستم ایرانی است . در مجموع ، اگر چه روند درگیری ها بصورتی است که شورشیان مسلح ، شکست خورده بحساب می آیند ، اما درگیری ها در سطح پایین تری در استان ادلب در نزدیکی مرز ترکیه همچنان ادامه دارد که با حمایت ارتش ترکیه و شبه نظامیان وابسته به القاعده میتواند بسرعت تشدید گردد . با این حال ، حضور پدافند هوایی ایران شاید مانع از عملیات نفوذ نیروی هوایی اسراییل نگردد ، اما میتواند حضور همه جانبه و بدون مانع نیروی هوایی ترکیه را که با استفاده از جنگنده های اف-16 و هواگردهای بدون سرنشین صورت میگیرد را وارد یک چالش جدی نماید . پی نوشت : 1-بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9

باور مطالبه ملی هست و بعیده که متوقف بشه. خود اس 300هزار نسل و بروز رسانی داشته. اما حرف @Brave_Heart از اونجایی غیر دقیق هست که همزمان با ورود تور، آموزشهای مربوط به اس 300 به ایران ارائه شده بود. و نیروهای ایرانی پیوسته به روسیه برای تکمیل دوره ها رفت و آمد داشتند و چیز غریبی نبود. بالاخره ما ته تکنولوژی روز رو آوردیم و باید با باور373 نیاز آینده رو برآورده کنیم.

یک حرفی من میزنم درست یا غلطش رو شاید نتونم ثابت کنم چون به نظر خودم نمیشه گفت حتما حرف من درسته اما با توجه به علم کم خودم میدونم که : اسرائیل هیچوقت قبول نمیکنه تنها راه دخالتش در سوریه توسط ما محدود باشه ، پس در ابتدا تلاش هایی میکنه تا ما به هدفمون که امن کردن آسمان سوریه هست نرسیم ، پس یا به وسیله ی عناصرش یا به وسیله ادوات نظامیش تمام تلاشش رو میکنه که ما موفق به استقرار پدافند نشیم ،این رو هم باید بدونیم هیچ پدافندی در دنیا یا کلا هییییچ ساخته ی دست بشری وجود نداره که نقص نداشته باشه ، پس ما باید به گونه ای عمل کنیم که زدن پدافند ما در سوریه یک مشروعیتی به پاسخ دادن ما بده ، یعنی یک دلیل موجه برای گسیل بیشتر پدافند داشته باشیم ، به عقیده من بهترین کار، استقرار رسمی یک سیستم پدافندی در یک پایگاه که بصورت رسمی ، تاکید میکنم ، بصورت رسمی برای ایران در نظر گرفته شده است ، میتونیم یک پایگاه مشترک بین ایران سوریه و روسیه ایجاد کنیم تا وجود روس ها هم یک سپر برای هر حمله ی سنگین بشه ، اما در عین حال باید پدافند ما در این آسمان بی در و پیکر محافظت بشه ، یعنی یک سیستم باور و سوم خرداد ، یک سامانه ی بوک بومی یا سپر و یک سامانه ی فالانکس زمین پایه در اون پایگاه وجود داشته باشه که حداقل این پدافند ها بصورت منظم و مکمل هم از آسمان محافظت کنند هم از یک دیگر. در غیر این صورت هر پدافندی ، تاکید میکنم هررر پدافندی در سوریه شکست خواهد خورد ، اگر روس ها هم تا الان پدافندشون دوام اورده برای اینه که اولا ۹۹ درصد مواقع دخالتی نمیکنه دوما به مصلحت اسرائیل نیست با روس ها سرشاخ بشه ، اما این شرایط برای ما صدق نمیکنه . پس اگر قراره پدافندی بره باید اولا بصورت یکپارچه با پدافند عراق و سوریه لینک بشه دوما بصورت مکمل تماما توسط پدافند های دیگه ساپورت بشه . این حرف رو من از روی تفکر خودم میزنم و ممکنه حرفم اشتباه هم باشه اما این عقیده ی منه.

این بروشور بیشتر یک کار تبلیغاتی هست و هدفش هم نشان دادن قدرت نظامی و محصولات نظامی ترکیه است حضور تانک آلتای اگر بوده محدود بوده ولی کی میاد انکار کنه در حقیقت به جای اینکه که ترکیه بگه من قوی هستم و من خوبم، میاد و عکس تسلیحاتش رو میذاره، میاد توانمندی اش رو به رخ میکشه و در نهایت عملکرد تسلیحاتش رو تو ذهن ها جا می اندازد و در نهایت فضا رو برای صادراتش رو اماده میکنه صادرات به کشورهای عربی، آفریقایی و آذربایجان و .... ترکیه به حق در بحث تبلیغات چه نظامی چه پوشاک و چه توریست خیلی قوی کار کرده است و این موضوع براش درآمد بالایی به ارمغان اورده است و میتونه یک الگوباشه که چگونه تبلیغات خودمون رو درست کنیم ( البته الگو تبلیغات ترکیه کامل نیست و باید در زمینه حفاظت اطلاعات تبلیغاتی از صنایع دفاعی رژیم اشغالگر قدس هم تجربه جست)

رادار کیهان، یک رادار متحرک ( کششی ) هست. حتی به صورت عملیاتی هم تصاویری بود که نصب هست در جنوب ایران.

یک سری به وب سایت شرکت زدم تنها محصول شرکت موتور توربوجتtj-hp1 می باشد https://farzaneganpb.com/products/tj-hp1-turbojet-engine/

ایشون دکتر حسین پورفرزانه مدیر شرکت دانش بنیان دفتر طراحی فرزانگان و همچنین مدیر بخش توربین هوایی شرکت مپنا هستن ( استاد مکانیک دانشگاه شریف ) تو یکی از فایل های ایشون تو اپارات گفتن که مپنا بدنبال بومیسازی توربوفن cfm-56 هوپیمای ایرباسه و کار تا حدی مناسبی هم جلو رفته ولی فعلا رسانه ای نشده حالا جالبع بدونید این همون توربوفنیه که چین بر مبنای اون توربوفن ملی ملی ws-10 , ws-15 رو برا نسل پنجش توسعه داد

درکلیپی که به مناسبت روز صنعت دفاعی پخش شد ظاهرا یک عدد موتور J79 در حال تست نشان میداد در حالی که بدنه ان تقریبا نو به نظر می رسید با توجه سردار باقری رئیس ستاد کل نیروهای مسلح از صنایع هوافضای وزارت دفاع و سخنان وزیر دفاع سابق در هنگام رونمایی موتور توربو جت اوج امکان مهندسی معکوس وجود دارد حال نمی شود گزینه تعمیر اساسی موتور توربو جت J79 هم صرف نظر کرده انتقال موتور تعمیر شده engine test cell وزارت جهت ازمایشات وزیر دفاع با اشاره به طراحی و ساخت موتور ملی اوج گفت: گام بعدی در این زمینه طراحی و ساخت موتورهای سنگین توربوجت و توربوفن است که انتظار داریم ظرف 2 سال آینده به نتیجه برسد. ویدئو روز صنعت دفاعی https://aparat.com/v/mpNVo نکته دوم ازمایشات پروازی این موتور و موتور توربو جت اوج می باشد بغیر از هواپیما بستر ازمایش ارمیتا که برای تست پرتابگر صندلی پران ساخت داخل بود هواپیما یی در داخل داریم که بتوانیم به عنوان بستر تست برای انجام ازمایشات پروازی این موتور ها استفاده کنیم بستر تست پروازی شرکت هانی ول https://www.aparat.com/v/vlZUK بستر تست شرکت پرت اند ویتنی https://aparat.com/v/lGEPT ایلوشین 76 برای تست موتور توربو پراپ Klimov TV7-117 https://aparat.com/v/MZtvI

یا احتمالا هدفمند مدلی ارسال شده که دارای موتوری است که از بازار قابل تهیه هست و هیچ کس نمیتونه (خرید رسمی) به ایران منتسبش کنه بدون سختی! و از موتورهای داخلی بهره گرفته نمیشه در این نوع از صادرات! یا واقعا خطوط تولیدی یمنی ها حالا با کمک امدادهای! پنهانی است که بحث خرید و مونتاژ و تست هم در همون یمن انجام میگیره و متکی به بازار قطعات و تجهیزات کشور مبدا نیست. یک جور تولید ملی-وطنی.

موتور JT-100 در ایران مهندسی معکوس شده است و به نام طلوع 10 تولید می‌شود. سمت راست موتور TJ-100 و سمت چپ موتور طلوع 10 منبع تصاویر (توییتر Moe masi) JT-100 دارای توان 1.3 کیلونیوتن است. با توجه به تصاویر موجود از پیشران هویزه و سومار، موشک کروز یمنی هیچ یک از این دو کروز نیستند. پیشران کرز هویزه پیشران کروز سومار