به نام خدا سیستم عامل مبتنی بر هوش مصنوعی برای ماهواره های اسرائیلی صنایع هوافضای اسرائیل (IAI) از سامانه ای برای بهره‌برداری و مدیریت ماهواره های رصد و ارتباطی رونمایی کرد. سامانه SatGuard برای افزایش عمر ماهواره های مستقر در مدار طراحی شده است. این سیستم با استفاده از هوش مصنوعی ، کلان داده ها و یادگیری ماشین ، ناهنجاری ها و سایر بی نظمی های عملکرد ماهواره را تشخیص می دهد. توسعه SatGuard براساس سال ها تمرکز و تجربه در حوزه فضایی است که توسط گروه سیستم ها، موشک ها و فضای IAI و به عنوان بخشی از مرکز نوآوری داخلی IAI به دست آمده است. اطلاعات تله متری ماهواره این امکان را به سامانه می دهد که روند ها را تحلیل کند، و بی نظمی ها و تغییراتی را که در ماهواره رخ می دهد ، شناسایی و از بروز ناهنجاری های بعدی جلوگیری کند. SatGuard به عنوان بخشی از برنامه شتاب دهنده مرکز نوآوری IAI ساخته شده که با همکاری Starburst ، شتاب دهنده استارتاپ جهانی متخصص در حوزه هوافضا، فعالیت می کند. اثبات این سامانه بر روی اطلاعات دریافت شده از Venus ، ماهواره ای تحقیقاتی برای آژانس های فضایی اسرائیل و فرانسه که توسعه و ساخت آن توسط IAI انجام شد، صورت گرفت. تعدادی از اندازه گیری ها که توسط SatGuard آزمایش و کنترل شدند شامل دقت ناوبری زیرسامانه ها، دما، جریان الکتریکی و ولتاژ، بازخورد دینامیک، زیرسامانه های ارتباطی و ... می شوند. تحلیل داده های فعالیت ماهواره در طول سال ها فعالیت در فضا توسط هوش مصنوعی، کلان داده ها و یادگیری ماشین امکان‌پذیر شده که در آینده می تواند سیستمی توسعه دهد که از تصمیم گیری و حل مسئله برای ماهواره های IAI پشتیبانی کند. مرکز نوآوری IAI که با نام آزمایشگاه نوآوری SPARX شناخته می شود، در داخل گروه سامانه ها، موشک ها و فضا بر روی شرکت های seed-round متمرکز است و به دنبال توسعه سرمایه گذاری های گسترده در تمام حوزه های اقتصادی درون گروه است. این مرکز بر نوآوری های باز و ارگانیک توجه دارد و به دنبال شناسایی روند تکنولوژی های آینده است. امیرا شارون، افسر ارشد فنی،نوآوری و تحقیق و توسعه IAI EVP ، در این باره گفت:" مرکز نوآوری های IAI ، روش های نوآوری باز را به کار می گیرد تا تنوع تکنولوژیک و کارآفرینی خانگی را تشویق کند. تیم توسعه ما درگیر پروسه مهندسی سریع شده تا محصول اولیه (MVP) و هم چنین سیستمی برای فعالیت روی سیسیم عامل های شرکت را تولید کند." رئیس گروه سامانه ها، موشک ها و فضای مرکز نوآوری IAI ،اینبال کریس، توضیح داد:" SatGuard یک سیستم تجزیه و تحلیل ناهنجاری نوآورانه است که از داده های کلان برای مدیریت ماهواره استفاده می کند. توانایی یادگیری ماشین پیشرفته، داده های کلان و هوش مصنوعی امکان سرعت بخشیدن به توسعه سیستمی که در لحظه نتایج دقیقی تولید می کنند را فراهم آورده است. SatGuard در ماهواره ها و سایر خطوط تجاری مثل خدمات مشتریان، پشتیبانی برخط و پیاده‌سازی یافته های تجزیه و تحلیل روند ها هم استفاده خواهد شد. منبع

Mitsubishi F-2

به نام خدا مهمات جدید برای محافظت در برابر تسلیحات هدایت دقیق گروه تولیدی Rostec مهمات جدیدی توسعه داده تا از خودور های زرهی در برابر تسلیحات هدایت دقیق محافظت کند. این پرتابه پرده ای دوقطبی-آیروسل در میدان نبرد ایجاد می کند که سیستم هدایت دشمن را کور می کند. Rostec این محصول را به طور رسمی در نمایشگاه Army-2021 معرفی خواهد کرد.طبق برنامه ریزی ها، ازمایشات تا آخر امسال پایان خواهند یافت. به گفته متخصصان، این پرده می تواند بقا پذیری تجهیزات در میدان نبرد تا حد زیادی بهبود ببخشد. وقتی تهدید به وجود می آید، مهمات حفاظتی به سمت خطر پرتاب می شوند و با ایجاد لایه ای دوقطبی و آیروسلی سیستم هدایت تسلیحات دشمن را کور می کنند. این فناوری ایمنی خودرو های زرهی را در میدان نبرد افزایش می دهد. مهمات حفاظتی جدید کالیبری 76 میلی متری و وزنی حدود 2.8 کیلوگرم دارند طبق نظر توسعه دهندگان، در مقایسه با تجهیزات آنالوگ، پرده های ترکیبی این مهمات 1.5 برابر چگال تر هستند و در برابر موشک های با هدایت اپتیکی، گرمایی، راداری و لیزری محافظت خوبی ایجاد می کنند. نماینده Rostec در گروه تسلیحات در این باره کفت: "این مهمات می توانند به عنوان بخشی از تسلیحات دفاعی خودروهای زرهی فعلی آینده، در هر آب و هوایی به کار گرفته شوند. این محصول برای اولین بار در نمایشگاه Army-2021 برای ارتش به نمایش گذاشته خواهد شد و آزمایش ها آخر امسال به پایان خواهد رسید. به کار گیری مهمات جدید با سلاح های رادیوالکترونیک مدرن امنیت خودروهای زرهی را در میدان نبرد افزایش خواهد داد. ما اطمینان داریم که این محصول بازار صاردراتی خوبی خواهد داشت." موسسه مرکزی علمی و تحقیقاتی مهندسی دقیق روستک (TsNIITochMash) به طور مستقیم در طراحی این محصول نقش داشته است. این شرکت راه های حفاظت از خودروی شناسایی توپخانه ای PRG-4A Argus ، سیستم پرتاب موشک چندگانه Uragan-1M و سایر وسایل نقلیه نظامی را توسعه داده است. نصب سیستم بر روی T-90S TSNIITOCHMASH یک دفتر طراحی صنعتی روس و یکی از بزرگترین طراحان و تولیدکنندگان سلاح برای ارتش روسیه و نیروهای وزارت امور داخلی (MVD) است. TSNIITOCHMASH بر روی ساخت و توسعه سلاح های کوچک و شبیه‌ساز آنها ، تجهیزات میدانی تکی ، تحقیق و توسعه بر روی سیستم های کنترل مهمات هدایت دقیق (و همچنین محافظت در برابر آنها) ، سیستم های توپخانه میدانی و مواد جدید کار می کند. این شرکت همچنین بیشتر کارتریج ها، سلاح های کوچک تا 14.5x114 میلی متری را برای ارتش روسیه تولید می کند سیر تکامل حفاظت از تانک ها توسعه حفاظت فعال برای خودروهای خودورهای زرهی به دهه 1950 در شوروی باز می گردد. در دهه 1980 سیستم های دفاعی Drozd ساخته شدند. این سیستم ها شلیک راکت دشمن را رهگیری و دنبال می کردند و سپس در زمان مناسب با شلیک بار محافظتی، به صورت تکه به هدف اصابت می کرد. پس از آن نسخه ای تغییر داده شده از Drozd-2 ساخته شد که در آن تعداد پرتابگر ها افزایش یافته بودند و از خودروهای زرهی در تمام جهات محافظت می کردند. بعد ها در شوروی و فدراسیون روسیه سیستم های مشابهی توسعه داده شدند. برای نمونه، Shtora-1 که با ایجاد پرده ای آیروسلی با موشک ها مقابله و پردازش هدایت آنها را مختل می کرد. سلاح های سبک و قابل حمل: چرا سیستم های راکتی کالیبر پایین چندتایی توسط روسیه ساخته می شوند؟ طبق گزارش ها، روسیه در چند سال آینده تولید انبوه سیستم راکت انداز چندگانه 80 میلی متری خود را آغاز خواهد کرد. تا اکنون، توسعه سیستم Afghanit در روسیه در حال انجام است. اطلاعات کمی از این محصول وجود دارد. طبق گزارشات، در بعضی موقعیت ها Afghanit می تواند مهمات را از فاصله چند کیلومتری رهگیری کند و با استفاده از روش های مختلف آن ها را کور یا منهدم کند. Afghanit به خصوص برای نصب بر روی تانک T-14 آرماتا توسعه یافته است. در 2019، TsNIITOCHMASH خبر از کار بر روی ساخت مجموعه ای از حفاظت ها در برابر تسلیحات هدایت دقیق مدرن داد که بر پایه سرکوب اپتوالکترونیکی سیستم های هدایتی ساخته شده است. این مجموعه شامل تجهیزاتی برای اصلاح شلیک، و سیستم جمینگ اپتیکی-الکترونیکی است که با کمک مهمات آیروسلی، کنترل موشک شلیک شده را مختل می کند. هنگامی که حمله شناسایی می شود، مجموعه با در نظر گرفتن باد، مهمات آیروسل را به سمت مورد نیاز شلیک می کند. سپس از درون خود مهمات، بلوک های کاست محتوی ایجاد کننده آیروسل خارج می شود. این مجموعه قرار است به توپ های خوکششی 120 میلی متری 2S42 لوتوس مجهز شود. متخصصات اعتقاد دارند این مهمات جدید می توانند به طرز قابل توجه ای بقاپذیری خودروهای زرهی داخلی در میدان نبرد را بهبود بخشد. طبق نظر متخصص حوزه نظامی، Alexei Leonkov ، مهم ترین مزیت این پرتابه ها، محتویات توسعه داده شده برای آنهاست. وی همچنین اشاره کرد که اسپری کننده آیروسل، که مانع از عملکرد تسلیحات هدایت دقیق می شود، مدت زیادی است که در خودروهای زرهی روسیه استفاده می شوند، بنابراین این امکان وجود دارد که مهمات جدید با سیستم های دفاع فعال Shtora-1 و Arena یکپارچه عمل کنند. تانک T-90 مهمات جدید علاوه بر حفظ تک تک تانک ها، به طور کلی می توانند جلوی حملات دقیق دشمن را در یک مجموعه از عملیات ها بگیرند. سرهنگ بازنشسته Viktor Litovkin ، درباره این موضوع گفت: "این پرتابه می تواند به طور یکپارچه با سیستم های دفاعی پیچیده مثل Arena و Shtora فعالیت کند. و با کمک محتوای آیروسل-دو قطبی خود می توانند از خودروهای زرهی ما در برابر تسلیحات هدایت دقیق محافظت کنند و راه های مشاهده و هدایت دشمن را ببندند." "این مهمات ابتدا باید توسط ارتش آزمایش شوند. باید در تمام شرایط آب و هوایی و دمایی آزمایش شوند. و تنها پس از آن می توانند به عنوان یک استاندارد در زرادخانه های نظامی مورد استفاده قرار بگیرند" فیلمی از کارکرد این سیستم: https://rostec.ru/upload/video/Аоб.mp4 منبع

نکته ای که شاید تو نسل هفتم جنگنده ها مطرح میشه و برای همه سیستم های هوشمند یک رویکرد اصلی هست بحث شبکه سازی و تبادل اطلاعات و عمکرد تیمی و گروهی سیستم های هوشمند است این رویکرد برای افزایش کیفیت کاری نه در سطح فردی که در سطح حرکت گروهی هست وقتی با یک نیروی کم طرف هستید بهترین مدیریت روی آن انجام شده و بیشترین تاثیر را خواهد گذاشت ولی وقتی با حجم بالایی نیرو طرف هستیم کیفیت حمله کاهش یافته و تلفات بالا می رود علت این امر اهمیت زمان برای رسیدن به یک هدف خاص هست در نتیجه کیفیت کار کنار گذاشته شده و رسیدن به هدف با هر قیمتی مدنظر قرار می گیرد اما شبکه سازی و مدیریت صحنه نبرد علاوه بر قراردادن اطلاعات مناسب به مدیر جنگ باعث حفظ کیفیت نبرد برای نیروها می شود و میزان بیشتری اطلاعات مفید به انها داده می شود و بهترین عکس العمل را انجام خواهند داد از این رو نیروهای کمتری با کیفیت بیشتری برای مهار نیروهای امدادی دشمن نیاز بوده و نیروی اصلی به راحتی می تواند اهداف خود را بدون نگرانی از خطر یا بار اضافه به عهده بگیرد و هرگونه اقدام دشمن به سرعت شناسایی شده و راهکاری برایش اندیشیده می شود

باز تعریف میدان نبرد آینده توسط IAI IAI طرح Opal را راه‌اندازی کرده‌ است که یک راه حل مبتکرانه برای اتصال همه پلت فرم ها ، چه با سرنشین یا بدون سرنشین در عرصه نبرد می باشد . OPAL مبتنی بر تشکیل یک ابر ارتباطی غیر متمرکز برای همه واحد ها در سطح زمین، هوا و در دریا است تا اجازه به اشتراک گذاری اطلاعات در زمان واقعی را فراهم آورد . این امر به همه واحد ها اجازه می دهد تا اطلاعات مربوطه را به منظور دستیابی به یک تصویر عملیاتی جامع از میدان جنگ به اشتراک بگذارند. Opal بر یک شبکه ارتباطی ایمن و ثابت تکیه دارد که شبکه‌ های مختلف و پلت فرم ها را بدون ایستگاه های پایه ای ثابت به هم متصل می‌کند. Opal با هر پلت فرم ، از جمله هواپیماهای جنگنده پیشرفته، تانک ها ، کشتی‌ها و یا نیروهای زمینی سازگار می باشد . راه ‌حل Opal طیف وسیعی از قابلیت های ثابت شده و انعطاف ‌پذیر عملیاتی را فراهم می کند که اجازه استفاده بهینه از منابع موجود برای به حداکثر رساندن کارایی برای طیف وسیعی از ماموریت ها را می‌دهد. Opal در انواع جنگنده‌های پیشرفته، هلیکوپترهای مهاجم ، هواپیماهای سوخت ‌گیری ، قایق های بدون سرنشین ، کشتی‌ها ، مراکز کنترل و فرماندهی و همچنین ایستگاه‌ های پایه متحرک و ثابت نصب شده ‌است. Opal برای کاربران خود مزایای زیر را به ارمغان می آورد : اثربخشی بهینه در دستیابی به اهداف ماموریت با ایجاد و به اشتراک گذاری یک تصویر عملیاتی مشترک در زمان واقعی . فراهم کردن قابلیت همکاری هواپیماهای جنگنده نسل پنجم با پلت فرم های قدیمی و به حداکثررساندن استفاده از منابع و توانایی اجرای ماموریت‌های چندگانه در یک چارچوب زمانی مشخص . بهبود قابلیت بقا با به اشتراک گذاری داده‌ های تهدید با نیروهای هوایی و زمینی تا برای جلوگیری از ورود به مناطق خطرناک استفاده شوند . ایمنی پرواز پیشرفته با هشدارهای اجتناب از برخورد ، که به خلبانان در شرایط برخورد نزدیک هشدار می‌دهد و امکان مانور برای جلوگیری بصری از برخورد را فراهم می نماید . این قابلیت در سال های اخیر زندگی های زیادی را نجات داده است . صرفه‌جویی در زمان و هزینه – Opal به کاربران این امکان را می‌دهد تا قابلیت‌های جدید عملیاتی را توسعه دهند و بدون نیاز به تغییر سخت‌ افزار یا آیونیک هواپیما ، به سرعت آن ‌ها را به کار بگیرند . این قابلیت به طرز قابل ‌توجهی زمان معرفی امکانات جدید در پلت فرم ها را از چند سال به چند ماه کاهش می‌دهد. در این باره Yossi Melamed معاون اجرایی و مدیر کل گروه حمل و نقل اظهار می دارد که Opal یک توسعه منحصربفرد و پیشرفته ای است که چندین سال در جریان بوده و عامل اصلی در موفقیت‌های عملیاتی می باشد . Opal توانایی همکاری جامع ارتباطاتی و قابلیت‌های عملیاتی بین نیروهای هوایی و زمینی را فراهم می نماید و به عنوان یک تقویت‌ کننده نیرو عمل می‌ کند . او می افزاید من معتقدم که این یک مزیت عمده برای کاربران هوایی، دریایی و زمینی خواهد بود و عملکرد آن‌ها را در میدان جنگ آینده افزایش خواهد داد . پی نوشت - مطلب فوق تنها برای آگاهی از رویکرد های جدید نظامی اسرائیل ترجمه شده و هیچگونه تاییدی بر میزان صحت محتوای آن و همچنین ماهیت این رژیم اشغالگر نمی باشد . صرفاً برای میلیتاری / بن پایه ها : European Defence Review

خودرو رزمی پیاده نظام برادلي

به نام خدا سامانه دفاع هوایی Enduring Shield شرکت Dynetics رقیب آمریکایی گنبد آهنین سامانه پدافند هوایی Enduring Shield شرکت آمریکایی Dynetics سامانه Enduring Shield را رونمایی کرد. سامانه ی زمینی متحرکی که برای شناسایی، رهگیری و مقابله با هواپیماهای بدون سرنشین، موشک های کروز، راکت ها، توپ و خمپاره طراحی شده است. Enduring Shield با در نظر گرفتن توسعه آینده، توانایی شلیک طیف متنوعی از موشک ها را داراست. این سامانه پوششی 360 درجه با قابلیت درگیری همزمان با چندین هدف را ارائه می دهد؛ می تواند به طور کامل با سامانه فرماندهی نبرد دفاع هوایی و موشکی ارتش یکپارچه شود و در برابر تهاجم سایبری و جنگ الکترونیک مقاوم است. با ارائه حفاظت در برابر تهدیدات مشابه گنبد آهنین، Enduring Shield رقیب مستقیم این سامانه معروف اسرائیلی است که توسط ارتش ایالات متحده نیز خریداری شده است. با پشتوانه فناوری و تغییرات برنامه قبلی علم و فناوری ارتش شرکت Dynetics، سامانه Enduring Shield برای پاسخگویی به نیاز های برنامه "افزایش حفاظت در برابر آتش مستقیم 2" ارتش پیشنهاد شده است. در پروسه ساخت این سامانه، Dynetics پرتابگر را از نو طراحی کرد، بازده هزینه را افزایش داد و پیچیدگی ها را کم کرد. رونی کرونیستر، معاون ارشد شرکت Dynetics در زمینه فناوری و ساخت سلاح، در این باره گفت: "سامانه Enduring Shield از تجربیات گذشته شرکت در سامانه های پرتابگر زمینی ارتش، شامل موشک های مافوق صوت و دیگر برنامه ها استفاده می کند. ما مشتاق ارائه این سامانه آمریکایی برای موشک های کروز و سایر نیاز های پدافند هوایی ارتش هستیم." ساخت قطعات ، عملکرد مونتاژ اولیه و یکپارچه سازی سامانه در هانتسویل ، آلاباما و مونتاژ نهایی و یکپارچه سازی سامانه در Lawton ، اوکلاهاما انجام می شود. سامانه پدافند هوایی برد کوتاه گنبد آهنین منبع

با سلامی دو باره به دوستان عزیز میلیتاریست. ناجی تهران (استقبال فرمانده از نو آوری پدافندی یک جوان)  هیچ‌وقت نه دوربینی بود و نه خبرنگاری که این جانفشانی و ایثار را ثبت کند و نه خودشان میخواستند که کارشان را در بوق و کرنا کنند. مظلومانه خدمت کردند ، مظلومانه شهید وجانباز شدند و هیچوقت نامی از آنها که حافظ تمام آسمان ایران بودند برده نشد. آنان کسانی بودند که با کمترین و قدیمی ترین جنگ افزارها به جنگ پیشرفته ترین هواپیماهای دشمن رفتند و با شجاعت و خلاقیت و ابتکار توانستند جلوی حملات وحشیانه آنان را بگیرند. در زمان جنگ شهرها که دشمن به میگ ۲۵ مجهز بود، چند شب متوالی تهران را مورد بمباران قرار داد و چون تجهیزاتی جهت مقابله با این هواپیما نداشتیم خلبان‌های عراقی با خیالی آسوده در ارتفاع هفتاد هزار پایی وارد ایران می‌شدند خود را به تهران می‌رساندند و با کاهش ارتفاع در پنجاه هزار پایی اقدام به بمباران کور می‌کردند و هر شب نقطه‌ای از تهران را هدف می‌گرفتند و آسوده‌ خیال با عِلم بر این‌که پدافند ایران هیچ‌گونه تجهیزاتی ندارد که در آن ارتفاع به آن‌ها آسیب برساند به پایگاه خود برمی‌گشتند. پس از چند شب بمباران، فرماندهان پدافند در سایت سوباشی همدان جمع شدند تا راهکاری برای مقابله با این حملات پیدا کنند. پس از تبادل نظر تصمیم گرفته شد که یک فروند اف ۱۴ مجهز به موشک فینیکس برای مقابله با آن‌ها از اصفهان پرواز کند و یک هواپیمای سوخت‌رسان نیز جهت سوخت رسانی به اف ۱۴ درمنطقه دماوند که از دید رادارهای عراقی خارج بود پرواز کند تا در زمان رسیدن هواپیماهای عراقی آن‌ها را غافلگیر و منهدم کنند. این ماموریت را خود شهید عباس بابایی که سمت معاومت عملیات نهاجا را داشتند به عهده گرفتند و مدت هشت ساعت پرواز ممتد با چند بار سوختگیری هوایی انجام دادند. اما اطلاعات عملیات عراقی‌ها به کمک آواکس‌های آمریکا از موضوع کاملا مطلع شده بود و تا زمانی که اف۱۴ بالا بود نیامدند. پس از هشت ساعت پرواز شهید بابایی اعلام کرد که دیگر قادر به ادامه پرواز نیست و به اصفهان برمی‌گردد. به محض رسیدن به اصفهان و نشستن تامکت، سایت شنود نخجیر اعلام کرد که دو فروند میگ ۲۵ به منظور بمباران تهران از پایگاه خود پرواز کردند و بعد از چند دقیقه بلیپ (نمایش هواپیما در صفحه رادار به صورت نقطه) دو فروند هواپیما از روی مرز آبدانان در روی صفحه رادار نمایان شد و باز همانند شب‌های قبل در ارتفاع هفتاد هزار پایی خود را به تهران رساندند، شهر را بمباران کردند و صحیح و سالم برگشتند. در این زمان که تمام فرماندهان پدافند ناراحت و غم زده از این‌که تجهیزاتی برای مقابله با این تهاجم نداشند مشغول تبادل نظر و طراحی عملیاتی تازه بودند که ستوانی جوان که افسر متخصص پدافند زمین به هوا بود فکر و طرحی جهت مقابله بیان شد. او طرح خود را با شهید فرهاد دستنبو که از متخصصین کار کشته و ماهر رادار بود در میان گذاشت و ایشان هم از طرح داده شده استقبال کردند بلافاصله با مشورت دیگر فرماندهان شبانه با سرهنگ منصور ستاری درمیان گذاشتند. شهید ستاری طرح را تایید کردند و فرمودند طرح خوبی است و انجام آن ضرری ندارد؛ بر همین اساس دستور اجرای طرح را به مسئولین منطقه ابلاغ کردند. اما آن ستوان جوان که بود و طرح او که بعد از اجرای آن از طرف شهید ستاری ناجی تهران نامیده شد چه بود که باعث شد میگ‌های ۲۵ دیگر به تهران حمله نکنند؟! آن ستوان جوان، طرحی داد که با استقرار یک سامانه موشکی هاگ در رادار کرج با توجه به ارتفاع سایت کرج، برد موشک هاگ حدود 15 هزار پا افزایش پیدا خواهد کرد و در زمان بازگشت میگ ۲۵ عراقی که از مسیر اتوبان کرج با ارتفاع پنجاه هزارپایی بر می‌گشتند، درصورت شلیک موشک هاگ یا هواپیما مورد اصابت قرار می‌گرفت یا باعث ترس آنها خواهد شده و دیگر با خیال راحت این عملیات را انجام نخواهند داد که همین‌طور هم شد! فردای آن شب تامکت هشت ساعت پرواز کرد و نشست و باز عراقی‌ها آمدند! در ساعت ۲۲ دو فروند میگ ۲۵ وارد آسمان ایران شد. باز طبق روال گذشته با ارتفاع هفتاد هزار پا وارد شدند بالای تهران کاهش ارتفاع داده و در پنجاه هزار پایی بمب‌های خود را ریختند. آنها نمی‌دانستند که شیران پدافند در کمین آنها نشسته‌اند. زمانی که روی اتوبان کرج در حال بازگشت بودند، ناگاه رادار هاگ روی آنها قفل شد. آن‌ها سراسیمه شروع به افزایش ارتفاع کردند. در همین ثانیه‌ها یک فروند موشک به طرف آنها شلیک شد که به هواپیما اصابت نکرد اما در نزدیکی آنها منفجر شد. بعد از دقایقی سایت های شنود اعلام کردند که چند ترکش به یکی از هواپیما ها اصابت کرده و زخم سنگینی به میگ 25 وارد آورد. همین امر موجب ترس عمیق آن‌ها شده و به گمان اینکه پدافند ارتش ایران در تهران سامانه پدافندی برد بلند مستقر کرده‌اند، دیگر با میگ25 به تهران ماموریتی نداشتند. این ستوان جوان کسی نبود جز سرهنگ بازنشسته ی پدافند ، محسن منصوری که شهید ستاری به او ناجی تهران لقب داد. ====================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.

بدن انسان نمود انسجام تیمی وقتی بحث از یک انسجام آرمانی می شود، بهترین مثال بدن انسان است. مجموعه ای یکپارچه که هیچ یک از اعضای آن ادعای برتری بر دیگر اعضا ندارد و همگی برای هدف والا به نام بقا و زندگی تلاش یکپارچه ای می کنند. اگر از کسی بپرسند مغز مهمتر است یا دست ؟؟ همه می گویند مغز ولی هیچ مغزی حاضر نیست دستش را بدهد و خودش را حامی دست می داند. و انسان عاقل به خوبی می داند زندگی بدون دست چه سختی های زیادی دارد و در صورت نقص عضو باقی اعضا می بایست جور نبود ان عضو را بکشند و جبران کنند. از این رو هرگز تضاد در فعالیت های بدن پیش نمی آید. در صورت سانحه و تصادف، اعضای بدن در گام اول سعی می کنند فشار و بار را از دوش عضو آسیب دیده بردارند و امکان بازسازی آن را فراهم کرده و درصورت شرایط حاد، عضوی خود را فدای عضو حیاتی تر می کند تا حداقل حیات حقظ شود. اما اگر یک تیم فوتبال را به عنوان سازمان مطرح کنیم همیشه می بینیم که همه دوست دارند مهاجم باشند، همه می خواهند گل بزنند و همه کاره بازی باشند. هیچ کس دوست ندارد دفاع و در سایه بازی کند همه می خواهند رونالدو یا مسی باشند در حالی که اعضای بدن انسان همگی به دنبال برد بدن واحد هستند و اجرای وظیفه خود به بهترین نحو را همچون گل زدن می دانند، چه قلب، چه مغز، چه دست و پا و حتی چه مثانه در حقیقت اعضای بدن انسان می گویند که ما در جایی فعالیت می کنیم که عضوی دیگر نمی توانند انجا را پوشش دهد و ما در پست خود تک و بهترین هستیم، همچون اعضای یک ساعت با این تفاوت که هیچ یک از اعضای بدن انسان نسبت به دیگر اعضا بی تفاوت نیستند و در صورت نیاز سریعا همدیگر را پوشش می دهند. همین اصل باعث شده است که سازمان ها بخواهند از مجموعه بدن انسان و حتی کلونی مورچه ها و زنبورها تقلید کنند تا بهترین کیفیت را حاصل کنند اما مسائلی چون: عدم حس مسئولیت و بی تفاوتی تلاش برای نفر اول بودن عدم وجود هدف مشترک عدم شایسته سالاری و .... سبب می شود آن سازمان دچار نوسانات و چالش های جدی شود. --------------------------------- شاید بیان این سوال مثال هم خالی از لطف نباشد رئیس جمهور مهمتر است یا پاکبان شهرداری؟؟؟ اگر رئیس جمهور یک هفته بر سرکار نباشد وضع چگونه خواهد بود؟ و اگر پاکبان یک هفته بر سرکار نباشد وضع چگونه خواهد بود؟ جواب ها نشان می دهد که اهمیت راس تا کف سیستم چقدر بالا بوده و هیچ عنصری به تنهایی قابل ارزش گذاری نیست و اعضا در کنار هم ارزش پیدا میکنند. در تکمیل نکات خاطره مدیریت شهید ستاری همان بحث های منافع شخصی و عدم وجود هدف مشترک در یک عضو را به خوبی نشان می دهد که باعث نابودی پروژه و سیستم می شود در اینجا جمله زیبای سعدی شیرین سخن بجاست: بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی

Mikoyan MiG-29 UB Fulcrum

Fairchild Republic A-10 Thunderbolt II

سوخو-24 نیروی هوایی اوکراین

با سلامی دو باره به دوستان عزیز میلیتاریست. پرواز بر فراز ناو آمریکائی  سرتیپ خلبان عبدالحمید نجفی، از پیشکسوتان تیزپرواز نیروی هوائی ارتش است. او روزهای پر فراز و نشیب دفاع مقدس و همراهی با شهید منصور ستاری را در کتابی به رشته تحریر درآورده است که بخشی از این خاطرات را با هم مرور می کنیم : «صبح روز جمعه ، بیست و یکم دی ماه 1369 ، در گردان پروازی امیدیه بودیم که یک مأموریت مهم شناسائی به من ابلاغ شد. هدف شناسائی ناو آمریکائی بود و به دلیل مسائل امنیتی ؛ فقط من ، شهید اردستانی و شهید ستاری فرمانده نیروی هوائی از این مأموریت خبر داشتیم. حدود ساعت ده صبح با دو فروند RF-5 روی باند پایگاه پنجم شکاری امیدیه قرار گرفتیم. لیدر دسته من بودم و شماره دو جواد معصومی بود. با رساندن قدرت موتور به صد در صد ، به پرواز در آمدیم. روی رادیو به بندر ماهشهر گفتم : «برای پرواز آموزشی دو فروند به بندر دیلم می رویم. از آنجا به برازجان می رویم و بعد به بهبهان و در نهایت در امیدیه فرود می آئیم.» با توجه به اینکه آمریکائی ها ما را استراق سمع می کردند می خواستم آنها بدانند که هدف از پرواز ما چیست. قرار بود در طول پرواز هم سکوت مطلق رادیوئی را حفظ کنیم. دو فروند در کنار هم پرواز می کردیم و به محض رسیدن روی آب ، به خاطر گمراه کردن ناو آمریکائی ، طبق برنامه طرح ریزی شده ، از هم جدا شدیم و شروع به صحبت کردن روی رادیو کردیم تا استراق سمع آنها را مشغول کنیم. معصومی مرتب می گفت : «من شما را ندارم. کجا هستی؟» و به همین ترتیب به ناو نزدیک شدیم. آنها اخطار می کردند : هواپیمائی که در حال نزدیک شدن هستی ، به شما اخطار می کنیم. روی رادیو گفتم : «ما همدیگر را گم کرده ایم! شما به جای کمک به ما اخطار هم می دهی ؟ نزدیک است سانحه بدهیم». ولی متصدی رادار آمریکائی مرتب می گفت : «به سمت شمال گردش کنید. این یک دستور نظامی است». توجهی نکردیم. به ناو خیلی نزدیک شده بودیم که من گفتم : «شماره دو شما را می بینم. سریع در بال من قرار بگیر!» نزدیک ناو شدیم و شماره دو سریع به من نزدیک شد. در حداقل ارتفاع قرار داشتیم و با سرعت حدود ششصد نات از روی ناو عبور کردیم و عکس گرفتم. بعد از رد شدن از روی ناو سریع گردش کردیم و به سمت خاک خودمان ادامه مسیر دادیم. به محض اینکه وارد ایران شدیم ، شهید ستاری طبق هماهنگی قبلی روی رادیو گفت : «یک سال درجه هر دو نفرتان را می گیرم تا دفعه بعد به دستور عمل کنید». چند دقیقه بعد هر دو فروند در امیدیه به سلامت به زمین نشستیم. اما یک ساعت بعد جناب ستاری به امیدیه آمد و خیلی از ما تشکر کرد. ما هم گزارش پرواز و عکس و فیلم گرفته شده را تقدیمش کردیم. منبع : کتاب غرش رعد ================================== سرتیپ خلبان نجفی از جملۀ خلبانانی است که از رهگیریِ هواپیمایِ حامل امام خمینی در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ تمرد کرد. بعدها در دوران دفاع مقدس در قامت خلبانِ نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به پاسداری از آسمان میهن پرداخت. کتاب «غرش رعد» زندگینامۀ تیمسار خلبان نجفی است. از زمانی که در کودکی و پشت نیمکت، حروف الفبای فارسی را مرور می‌کرد تا زمانی که هواپیمای مجروح و خستۀ خود را بدون چرخ در یک زمین کشاورزی فرود آورد. ====================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.

به نام خدا تبدیل هواپیماهای سوخت رسان به تانکر های داده توسط نورثروپ گرومن نورثروپ گرومن در حال کار بر روی پروژه ای است تا هواپیماهای سوخت رسان بتوانند قابلیت جمع‌آوری و انتقال داده بر روی لینک داده های پر ظرفیت و با استفاده از پردازنده های پر سرعت، و اشتراک اطلاعات تاکتیکی با رزمندگان را بدست بیاورند. پروژه تانکر های داده بخشی از ابتکار وزارت دفاع ایالات متحده برای اتصال و ادغام تیرانداز ها، سنسور ها و پلتفرم ها در تمام حوزه ها و شاخه های نظامی برای افزایش سرعت اشتراک گذاری اطلاعات و تصمیم گیری است که با نام کنترل و فرماندهی مشترک تمام حوزه ها (JADC2) هم شناخته می شود. سیستم های gateway نورثروپ گرومن سابقه ای طولانی در کمک به پیوند دادن شاخه های مختلف نظامی به وسیله پلتفرم های هواپایه و تانکر ها دارند. در بین چندین برنامه وزارت دفاع، سیستم gateway گرومن توانایی ارائه "وای فای (Wi-Fi) در آسمان" را برای ماموریت هایی که بر قابلیت پیشرفته ارتباط و ترجمه داده تکیه دارند را دارد. gateway این شرکت همچنین از موقعیت خوبی برای دسترسی به لایه های اطلاعاتی در محیط های JADC2 برخوردار است. برای مثال، KC-135 که یکی از پلتفرم های تانکر فعلی وزارت دفاع است، برای ارائه لینک داده پیشرفته، باز و امن به رزمندگان، سیستم های gateway فعلی نورثروپ گرومن را حمل می کنند که در غیر این صورت نمی توانستند به ارتباطات و ماموریت های ترجمه در بین شاخه های مختلف نظامی دسترسی داشته باشند. اوایل امسال، فرماندهی دفاع هوافضای آمریکای شمالی (NORAD) تمرینی در قطب شمال انجام داد که در آن از سیستم gateway نورثروپ گرومن در هردو هواپیمای KC-135 و KC-46 استفاده شد. این برنامه سیستمی ارتباطی ارائه می دهد که برای افزایش برد رزمندگان برای ارتباط هایی مثل سیستم توزیع اطلاعات چندمنظوره، لینک های داده ی آگاهی محیطی و دیگر ارتباطات فرای دید طراحی شده است. این سامانه یک تصویر آگاهی محیطی یکپارچه از موقعیت تجهیزات خودی و خطرهای دشمن ایجاد می کند. این تمرین موفق، قابلیت نورثروپ گرومن در ادغام آسان سیستم gateway و ارائه قابلیت لینک داده پیشرفته برای حمایت از چندین پلتفرم تانکر وزارت دفاع را نشان داد. KC-135 KC-46 گرومن در حال توسعه سیستم های gateway با قبلیت استفاده سریع، مقرون به صرفه، کم حجم، سبک و کم مصرف است که برای ارتباطات و ترجمه بین دامنه ای بین چندین شبکه صدا و داده در خط دید و ورای آن (قبلیت های نسل5 و 6) طراحی شده است. این سیستم دارای سطوح امنیتی چندلایه و قابلیت های پیشرفته مثل پردازش ابری، یادگیری ماشین، هوش مصنوعی، لینک داده نسل جدید و استفاده از نرم‌افزار و سنسور های غیر تخصصی است. یکی از سیستم های gateway پیشرفته نورثروپ گرومن که برای حمایت از تانکر های داده مناسب است، بیتنش لازم برای درک سلامت شبکه را ارئه می دهد و در محیط های مورد مناقشه و غیر آن به طور خودکار تغییر شکل و درمان خود را انجام می دهد. ویژگی پردازش امن، یکی از قابلیت های کلیدی این سیستم است. پردازش امن در حال حاضر، اطلاعات سنسور ها از چندین پلتفرم توسط یک کاربر محروم (مکان با اتصال کم) به پردازنده فرستاده می شود که می تواند هزاران کیلومتر دورتر باشد. تاخیر زمانی و مخاطرات امنیتی از معایب این سیستم هاست. تانکر داده می تواند آسیب پذیری و تاخیر ها را کاهش دهد، چون پردازش امن داده را مستقیما در سطح تاکتیکی انجام می دهد، سرعت تصمیم گیری را افزایش می دهد و محدودیت پهنای باند که رزمندگان فعلی تجربه می کنند را کاهش می دهد. راه حل نورثروپ گرومن شامل بقای سایبری می شود که در کد های لینک داده، نرم‌افزار و سخت‌افزار آن گنجانده شده و برای ایمن نگه داشتن سیستم از حملات طراحی شده است. همچنین، گرومن با شرکت های پیشتاز عرصه پردازش پیشرفته همکاری می کند تا در آینده تانکر های داده و سیستم gateway بیشتری تولید کند و ایده JADC2 را در تمام حوزه ها فعال کند. شبکه سازی پیشرفته و امن، امکان گردش سریع تر و منعطف تر اطلاعات بین تانکر های داده و سایر پلتفرم های رزمی را فراهم می کند. این گردش، داده درست را در زمان مناسب به فرد مناسب می رساند و تطابق بیش از حد اطلاعات و برتری در تصمیم گیری را ارئه می دهد. تانکر های داده بخشی مهم از تسلط بر تصمیم گیری و تطابق اطلاعات خواهد بود.با برتری ثابت شده نورثروپ گرومن در شبکه های پیشرفته، سیستم های gateway باز و مبتنی بر هوش مصنوعی، به همراه قابلیت های پردازش امن نشان دهنده این است که گرومن برای حمایت از وزارت دفاع آماده است تا پلتفرم ها را برای جنگ های آینده یکپارچه کند. منبع

با سلامی دو باره به دوستان عزیز میلیتاریست. «اوج» پرواز پرنده های بومی  تیمسار سرتیپ دوم حیدر صفری از پیشکسوتان نیروی هوایی و یاران شهید منصور ستاری، خاطره‌ای دارد از شکل‌گیری هواپیماهای «درنا» «تندر» و «تذرو» که در ادامه می‌آید: «در "اوج"، انواع کارها را از جمله بازسازی، نگهداری و تولید هواپیماها و قطعه برای سایر هواپیماهای نیروی هوایی، اعم از شرقی و غربی را به صورت روزمره دنبال می‌کردیم. حجم کار گسترده و قطعات فراوانی در سیکل کار مطرح بود. گاهی خود من از روند ساخت قطعات عقب می‌افتادم ولی شهید ستاری با عشق و علاقه به این کارها رسیدگی می‌کرد. دو جوان که ادعا می‌کردند هواپیماساز هستند، به ایران آمده بودند و با این ادعا حتی با مقامات وزارت دفاع و سپاه نیز صحبت کرده بودند. به هر حال این‌ها از طریقی شاید از آیت‌الله هاشمی رفسنجانی وقت ملاقات می‌گیرند و خدمت ایشان می‌رسند و خود را هواپیماساز معرفی می کنند. آن‌ها مدعی می‌شوند که می‌خواهیم برای ایران هواپیما بسازیم اما از سوی وزارت دفاع و سپاه حمایتی نشده و در ایران نمی‌شود هواپیما ساخت. این دو با زرنگی خاصی گفتند آمده‌ایم خداحافظی کنیم. آقای رفسنجانی که از کار نیروی هوایی و پروژه اوج در ساخت هواپیما اطلاع داشت، بلافاصله ایشان را برای دیدار با شهید ستاری معرفی می‌کند. شهید ستاری با بررسی طرح آنان گفت این طرح به درد ما نمی‌خورد، ولی ما به هواپیمای آموزشی نیاز داریم و می‌توانیم در آن راستا حرکت کنیم. شهید ستاری از آن‌ها حرکت در این راستا را می‌خواهند و به تیمسار غلامی، که فرمانده لجستیکی وقت نیرو بود، مرتبط می‌کنند. اگرچه شهید ستاری به خوبی می‌دانست که این طرح در لجستیکی قابل اجرا نیست، اما می‌خواست به کسانی که فکر می‌کنند ایران نمی‌تواند هواپیماساز شود ثابت کند ایران توانایی حرکت در این مسیر را دارد و از کسانی‌که در این راه قدم بردارند، حمایت می‌شود. امیر غلامی از من پرسید که فکر می‌کنی اینها بتوانند هواپیما بسازند. من به عرضشان رساندم هواپیماسازی نیازمند شرایط و امکانات خاصی است. گفتم شما نگران نباشید که می‌توانند یا نه، مهم این است که نیروی هوایی می‌خواهد از مواد کامپوزیت هواپیما بسازد. این شرکت بیش از این‌که به‌دنبال کار هواپیماسازی باشد بیش‌تر دنبال لابی‌گری بود، دوست داشت با نمایندگان مجلس و مقامات خودش را مطرح کند و امتیاز بگیرد. این افراد کار را هم خیلی پیچیده جلوه داده بودند و تهیه مواد کامپوزیت را به دست خود گرفته بودند. در حالی که پس از لغو قرارداد متوجه شدیم اینگونه نیست و این مواد را خیلی راحت میتوان خریداری کرد. جت آموزشی درنا در هر صورت، در این پروژه که بهترین متخصصان و مهندسان به کار گرفته شده بودند، بدنه کامپوزیتی هواپیما بیرون آمد. این کار را با دورنمای رسیدن یک هواپیمای جت آموزشی آغاز کردیم. این هواپیما نیز اسکلت کوچک جت آموزشی بود و از موتور توربین گازی فرانسه با 800 پوند تراست که تراست خیلی کمی بود بهره می‌برد. شهید ستاری آخرین بار به من گفت که این‌ها با ما نیستند و خودت به فکر ساخت این هواپیما باش و کامپوزیت شاپ را توسعه بده. ما کامپوزیت شاپ را در پروژه اوج داشتیم. زیرا در بخشی از هواپیمای آذرخش و صاعقه و دیگر هواپیماها مواد کامپوزیتی استفاده می‌شد. گفتم شما نگران نباشید هر موقعی خواستید خودمان ادامه می‌دهیم. فرمانده نیروی هوایی به شهادت رسید و از میان ما رفت، اما این افراد در ادامه کارهایی کردند که قابل تحمل نبود. بنابراین، وقتی قراردادشان منقضی شد، تمدید نکردم. اما این افراد به قدری نفوذ یافته و رابطه بر قرار کرده بودند که از بخش‌های مختلف به من توصیه و تأکید شد که این قرارداد را تمدید کنم. من معتقد بودم اگر این افراد نباشند، خودمان کار را سریع‌تر انجام می‌دهیم. در نهایت رئیس اداره سماجا که جانشین دریادار محمدی بود به اوج آمد و اصرار کرد که حتما قرارداد اینها را تمدید کنید. بنده گفتم نه به خاطر اینکه اینها هواپیما سازند، صرفا به خاطر احترام به شما و اداره هشتم، این قرارداد را یک‌سال تمدید می‌کنم. ولی بعد از این یک سال دیگر امکان ندارد که تمدید کنم و همین کار را هم انجام دادم. اصلا مطئما نیستم. اما فکر کنم جت آموزشی تندر باشه شهید ستاری از این کار که توسط نیروی هوایی در حال به ثمر رسیدن بود ولی آن را به نام شرکت خودشان جا می انداختند و از ظرفیت نیروی هوایی برای تبلیغ شرکت خودشان بهره برداری می‌کردند، ناراحت بود. شهید ستاری پیش از شهادتشان از من خواست تا برای نمونه های بعدی، نامی درخور این هواپیما انتخاب کنم. من این موضوع را با مدرسه آموزش خلبان ها مطرح کردم و نام‌های متعددی مثل قرقی، تیهو، طاووس، باز، عقاب، پیشنهاد شد اما هیچ کدام به دلم ننشست. با توجه به اعتقادی که به لسان الغیب داشتم با خودم گفتم اگر اسم پرنده ای در کتاب حضرت حافظ باشد زیباست. با تفأل زدن به دیوان حافظ، عبارت «تذرو» در مصرع «تذرو طرفه من گیرم که چالاک است شاهینم » به چشمم خورد. شوکه شدم. بسیار زیبا از آب درآمد و وقتی شاهدش را نیز آوردم باز هم به همین تذرو برخوردم. به تیمسار مرحوم حبیب صادق پور مسئول وقت پروژه گفتم از حالا به بعد صحبت از هواپیمای درنا نیست و نام هواپیما تذرو می‌شود. اما مرحوم صادق پور قبل از من، نام دومین نمونه از این هواپیماها را تندر گذاشته بود و به احترام ایشان، نام هواپیمای نمونه دوم، تندر شد. بنابراین هواپیمای اول به نام درنا، دومین نمونه هواپیما تندر و سومین هواپیما تذرو نام گرفت. روزی که بدنه هواپیمای درنا توسط آن تیم ساخته شد و روی استند قرار گرفته بود، من و شهید ستاری کنار آشیانه ایستاده بودیم. شهید ستاری به من گفت این هواپیما شکل پنگوئن است. من پیشنهاد دادم که دستی به سر و روی این هواپیما بکشیم و ایشان هم که هنرمند بود پذیرفت. چسب و رزین و مواد کامپوزیت را از آنان خواستیم و شکل دادن هواپیما را شروع کردیم. از جلوی کابین تا زیر چرخ جلو را فرم دادیم و جانمایی حالت دقیق کابین، صورت گرفت.» جت آموزشی تذرو منبع : پایگاه اطلاع رسانی شهید منصور ستاری ====================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.

نکات برجسته مدیریت شهید منصور ستاری با تشکر از دوست ارجمند @mehran55 بابت نقل خاطرات مدیریتی شهید بزرگوار منصور ستاری که یک الگوی واقعی برای امروز ما محسوب می شود. ارائه مباحث بصورت کاربردی زمانی ارزش پیدا می کند که در اقدام و عمل دیده شود و رفتار و تفکر این شهدا پر از این مثال ها و الگو ها است که جوابی محکم بر مدیرانی است که امروز به جای تلاش، بهانه های بسیار دارند ------------------------------------------ * استفاده از پتانسبل و نیازها برای بروز توانمندی * تنها با عمل و شکستن سدهای فکری میشود تغییر ایجاد کرد نه با شعار مهم نیست که چه کاره هستید، اینکه بی تفاوت نباشید و به دنبال تغییر تلاش کنیم، تاثیرگذار خواهید شد * شکار استعداد، ارزش گذاری برای پرسنل و نیروی انسانی راز موفقیت مدیر موفق است. باید گفت که پیدا کردن استعداد یک حرف است و حمایت و پشت او را گرم کردن یک داستان دیگر * پیگیری و سرزدن به کار، چیزی که از فرق های مدیر موفق است، مشکل اصلی مدیران ما، پشت میز دستور دادن است، و حاضر به حضور در میدان عمل نیستند. چنین مواردی در کار زیاد رخ می دهد و یک مدیر با پذیرش مسئولیت می تواند تیم را از میانه این بحران به سلامت عبور دهد یکی از جنبه های حمایت از نیرو هم همین نوع حمایت است. این یک مفهوم بزرگ در مدیریت است. که سکون بدتر از شکست تلاش است. * استفاده از دیدگاه دیگر کارشناسان حتی مدیران خودرو که حاضر به طراحی و تولید خودرو نبودند و وی میخواست به انها اثبات کند. * لازم نیست همه چیز رو خودمون بسازیم، اولین اقدام مونتاژ است و به تدریج توسعه و داخلی سازی متناسب با بازار، زمان، تکنولوژی و بودجه درد اصلی کشور ما که ادامه کار سریع توسط افراد بعدی رها میشود چیزی که در مورد شهید کاظمی، تهرانی مقدم هم دیدیم و مدیریت و پیشرفت کشور عملا به دوش افرادی هست که از جان، ارامش و زندگی خود می گذارند برای تولید و پیشبرد امور و بقیه خود را به بی تفاوتی می زنند و نتیجه آن در کشور پیشرفت های جزیره ای است که به هم وصل نمی شوند.

Nanchang Q-5 Fantan Cutaway

به نام خدا احتمال توافق ترکیه و ایالات متحده بر سر مسئله S-400 سامانه دفاع هوایی S-400 هنگام شلیک اولیین موشک در ترکیه نشانه ها پیش از ملاقات اردوغان و بایدن در 14 ام ماه جون، حاکی از توافق بر سامانه S-400 است؛ سامانه دفاع موشکی که باعث اعمال تحریم واشنگتن بر آنکارا شد. وندی شرمن، معاون وزارت خارجه ایالات متحده، جمعه هفته گذشته در گفتگو با CNN Turk گفت:"ما راه حل های جایگزین را به ترکیه پیشنهاد دادیم، آنها به خوبی می‌دانند که برای خارج شدن از تحریم ها چه کاری باید انجام دهند." شرمن در طول مصاحبه هنگام بازدید از آنکارا با لحنی صلح جویانه گفت:" امیدوارم راهی برای پیشرفت پیدا کنیم." این دیپلمات اشاره ای به اقدامات تحریمی بیشتر علیه ترکیه نکرد؛ آنکارا حتی پس از کنار گذاشته شدن از برنامه F-35 و تحریم ها علیه مقامات ارشد ریاست صنایع دفاعی (مخفف ترکی - SSB) نیز اقداماتش را متوقف نکرده است. به گزارش بلومبرگ، چند روز بعد، آنکارا با به خانه فرستادن متخصصان روسی که برای اموزش سربازان ترک برای استفاده از سامانه موشکی ضد هوایی S-400 آمده بودند، تلاش کرد تا سیگنالی به جوزف بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، بفرستد. مقامات ترکیه پیشتر اعلام کرده بودند که به عنوان راهی برای خروج از بن‌بست، فقط در مواقع اضطرار ملی، سامانه S-400 را فعال خواهند کرد.به گفته واشنگتن، این سامانه روس در حالت عادی خاموش خواهند ماند تا خطری F-35 های ایالات متحده را تهدید نکند. نشانه واضحی از نرم شدن مواضع دولت بایدن در مورد ترکیه پس از صدور مجوز صادرات برای فروش موتورهای مورد استفاده برای بالگردهای ATAK ترکیه که به فیلیپین صادر می شوند، پدیدار شد. این مجوز در دوران ترامپ به متوقف شده بود. نمایش و بازگشت F-35 های ترکیه در بعد سیاسی، ترکیه نشستی با افغانستان و پاکستان صورت داده تا درباره سناریو های ممکن، پس از خروج ایالات متحده از افغانستان گفتگو کنند. طبق گزارش ها، پیشنهاد ترکیه به دستور واشنگتن انجام شد. اینکه واشنگتن، به جای پاکستان و یا متحدانش در خلیج فارس، ترکیه را برای رسیدن به اهداف خود انتخاب کرده، خود بیانگر نشانه ای است. احتمال دارد، ترکیه به دلیل ساخت حدود 900 قطعه از بدنه F-35 بتواند سامانه S-400 خود را نگه دارد. الن لرد (Ellen Lord)، معاون وزیر اکتساب و پایداری وزارت دفاع آمریکا در بیانیه ای در یکم اکتبر سال 2020 در کمیته فرعی خدمات مسلح سنا در مورد آمادگی و پشتیبانی مدیریت گفت:" ایالات متحده به خرید این قطعات از ترکیه تا سال 2022 ادامه خواهد داد." او ادامه داد:" قطع کامل همکاری حدود 1 میلیارد دلار هزینه جایگزینی خواهد داشت که پروسه ساخت هواپیما را کند خواهد کرد. بناببراین ما درباره برخی قطعات تصمیم گرفتیم که برای دلار مالیات دهندگان و آمادگی رزمندگان، بهتر است قرارداد ها در ترکیه انجام شوند تا مسئولیت هزینه های سنگین فسخ بر گردن ما نباشد. بنابراین تعدادی از قطعات تا سال 2022 در ترکیه ساخته خواهند شد. از آن به بعد، پنتاگون جزئیات دیگری درباره اینکه چه مقدار از قطعات تولیدی F-35 به خارج از ترکیه منتقل شده، به چه شرکت هایی منتقل شده و چه تعداد باقی مانده منتشر نکرده است. حتی هنگامی که پنتاگون با امضای قراردادی با اعضای باقی مانده تولیدکنندگان F-35 به طور رسمی ترکیه را از برنامه این هواپیما خارج کرد، حرفی درباره انتقال قطعاتی که در ترکیه ساخته می شوند، زده نشد. در 4 ماهه اول سال 2021، صادرات دفاعی ترکیه به ایالات متحده شامل 40 درصد از کل 950 میلیون دلار صادرات تجهیزات دفاعی این کشور می شود. ساخت بخش هایی از بدنه F-35 می تواند بیشترین صادرات ترکیه به ایالات متحده باشد. در ماه جون سال 2018، مدیر اجرایی وقت برنامه F-35، معاون مت وینتر، گفته بود:" واقعیت این است که ترکیه 844 قطعه برای ما تولید می کنند. این قطعات باکیفیت و مقرون به صرفه هستند و به موقع تحویل داده می شوند. تاسیسات صنعتی ترکیه برای تولید F-35 یکی از بهترین شرکای ما هستند، و کارشان را به بهترین نحو انجام می دهند." از سال 2020، برنامه F-35 ، سفارش حدود 150 هواپیمای جدید را ثبت کرده است. پیدا کردن تولید کننده جدید برای افزایش ظرفیت تولید به این سطح، هزینه های مالی سنگینی را به این برنامه اضافه خواهد کرد. منبع

خوب بعد جنگ ارتساخ لابی ارمنستان در آمریکا لیست از قطعات پهپاد بیرقدار که از کشورهای امریکای شمالی و اروپا تهیه شد منتشر کرد Airborne Modem Transceiver شرکت ViaSat آمریکا Field Programmable Gate Arrays (FPGA) Chip شرکت XILINX آمریکا مورد استفاده در موشک MAM-L راکتسان آنتن شرکت Comant Industries آمریکا و دریافت کننده GPS شرکت Trimble Navigation آمریکا فیلتر سوخت شرکت Hengst آلمان تولید شده در آمریکا و Stub Bus Coupler شرکت MilesTek آمریکا یونیت موقعیت یابی GPS شرکت Garminسوئیس تولید شده در آمریکا و Optical Unit شرکت WesCam کانادا تولید شده در آمریکا ویدئو اپتیک max 15 شرکت WesCam که بر روی پهپاد بیرقدار هم نصب شده https://www.aparat.com/v/cZK1g Radar Altimetre شرکت Smart Microwave Sensors آلمان تولید شده در آمریکا و Sealed Fuel Reservoir شرکت Beringerفرانسه تولید شده در آمریکا پمپ سوخت شرکتAndair انگلستان و Bomb Rack شرکت Edo MBM Technologies انگلستان باتری موشک شرکت ASB Aerospatiale فرانسه Antenna Radio Transmitter and Amplifier شرکت MicroHard Systems کانادا موتور روتاکس هلند منبع تست راکت هدایت لیزریTRGL230 با نشانه گذاری لیزری پهپاد بیرقدار برد راکت بین ۲۰تا۷۰ کیلومتر https://www.aparat.com/v/L1KbY در کنار این اخبار توقف فروش روتاکس توسط بمباردیر کانادا به ترکیه و اپتیک شرکت وس کم هم بود

ناشکری عراقیها تو ژن شون هست به سنی و شیعه ربطی نداره ولی قطعا مشکل بزرگی در سیاست کلی جمهوری اسلامی وجود داره که در تولید دشمن یا تبدیل دوست به دشمن دارای تخصص هست ما در جذب مردم خودمون موندیم و هر چه جلوتر میریم با کمال تاسف ریزش بیشتر میشه ما واقعا در بن بست سیاسی هستیم

به نام خدا آزمایش موفق شلیک در دریا توسط تانک-کشتی (Tank Boat) اندونزی PT Pindad، کشتی سازی اندونزیایی، آزمایش های شلیک دریایی تانک-کشتی خاص خود را که یک شناور زره پوش حمله سریع مجهز به توپ 30 میلی متری و سلاح های کوچک‌تر است، به اتمام رساند. طرح اولیه این تاک-کشتی توسط نیروی دریایی اندونزی برای انجام عملیات های باتلاقی، دریایی، رودخانه و ساحلی ارائه شد و کنسرسیومی متشکل از شرکت های PT Lundin Industry Invest ، PT Len Industri (Persero) وPT Hariff به رهبری PT Pindad آن را اجرا کرد. این تانک-کشتی آزمایش شلیک از توپ 30 میلی متری خود را در میدان تیر Paiton Navy انجام داد. پس از شلیک، کشتی مسیر آزمایشی خود را با بازگشت به Banyuwangi pier در روزشنبه بیست و دوم می سال 2021 ادامه داد. به گفته شرکت سازنده، کل مسیر طی شده حدود 315 کیلومتر (170 مایل دریایی) بود. تانک-کشتی قادر به حمل 60 سرنشین و 5 خدمه است، حداکثر سرعتش به 74 کیلومتر بر ساعت (40 نات) می رسد و بردی حدود 1111 کیلومتر (600 مایل دریایی) دارد. با کمک توپ کالیبر 30 میلی متری کنترل از راه دور به عنوان سلاح اصلی و 2 مسلسل 12.7 میلی متری، تانک-کشتی به خوبی قادر به محافظت و دفاع از آب های سرزمینی جمهوری اندونزی است. به گفته رسانه های محلی، این کشتی مجهز به توپ Cockerill 3030 سی میلی متری و 2 مسلسل 12.7 میلی متری است. الگوی شلیک توپ در 3 حالت قابل تنظیم است: شلیک تکی، 5 شلیک متوالی، و تمام خودکار. داخل گنبد توپ می توان 255 گلوله مهمات 30 میلی متری را در سیستم تغذیه 2 درامی جای داد. دومین سلاح C3030، یک مسلسل کواکسیال 7.62 میلی متری است. برای افزایش آگاهی محیطی خدمه، دوربینی 360 درجه تعبیه شده است. برای محفاظت بهتر، گنبد C3030 تا سطح پنج STANAG 4569 به حفاظت بالستیک مجهز است. از دیگر تحهیزات گنبد C3030 می توان به 8 پرتابگر نارنجک دودزا و سیستم شناسایی ضد تک تیرانداز اشاره کرد. این گنبد با زاویه 10- تا 60 درجه مجهز به محور دوتایی است که برای هدف قرار دادن در شب و روز تثبیت شده است. مشخصات: طول: 18 متر عرض: 6 متر برد: حدود 1000 کیلومتر حداکثر سرعت: 74 کیلومتر بر ساعت ظرفیت حمل نفر: 65 (60 سرنشین + 5 خدمه) نیروی محرکه: 2 موتور وی هشت 1200 اسب بخاری MAN و 2 واترجت MJP450 منبع

فضاپیمای مداری ایکس-37 با ماموریت تهاجمی هسته ای !! آیا روسها قابلیت دفاع در برابر آن را در اختیار دارند ؟ فضاپیمای مداری بدون سرنشین ایکس-37 نخستین پرواز مداری خود را خارج از جو زمین ، به سال 2010 به انجام رساند ، در حالی که پس از مشاهدات پیشرفتهای اولیه ناسا در این برنامه ، از سال 2004 وزارت دفاع ایالات متحده سرپرستی توسعه آن را برعهده گرفته بود . این فضاپیمای مداری ، یک سرمایه منحصر بفرد برای ارتش ایالات متحده بشمار می آید و درحال حاضر که ششمین پرواز فضایی خود را به ثبت رسانده ، بدلیل طبقه بندی شدن ماهیت ماموریت آن ، تحلیل های بسیاری در این خصوص منتشر شده است . این درحالی بود که انتظار می رفت اتحاد شوروی ، با طراحی و ساخت فضاپیمای بوران که بلحاظ ماموریتهای تعریف شده ، شباهت شخصی با برنامه ایکس-37 ایالات متحده داشت ، پیشگام ماموریتهای خاص نظامی در مدار زمین باشد ، اما بدلیل فشارهای سیاسی ، این برنامه دچار توقف گردید و به تبع آن ، برنامه های فضایی شوروی و سپس روسیه تا مدتها به حالت توقف درآمد که این زمینه ساز برتری آمریکا درنظامی سازی فضا گردید . درواقع امر ، بوران ، نخستین فضاپیمای قابل استفاده مجدد تاریخ بشمار می رفت که می توانست پس از بازگشت از مدار بطور خودکار بر زمین نشیند و از این حیث ، ایکس-37 دومین تلاش در این زمینه بشمار می آید .با این حال ، ایده ای که درآن احتمال کاربرد ایکس-37 و سایر هواگردهای مبتنی بر فناوری های مشابه بتواند در یک جنگ احتمالی آینده به ایالات متحده مزیتی قاطع در اجرای استراتژی ضربه نخست را بدهد ، تا کنون چندین بار مطرح شده است . در این ارتباط ، یان نیکولوف ، مدیر بخش فناورهای دفاعی آلماز-آنتی در 22 ماه مه 2021 در این ارتباط چنین گفته : " داستان رسمی ایالات متحده در خصوص ایکس-37 این است که این سامانه ها برای اهداف علمی و نظارت توسعه پیدا کرده ، اما برآوردهای ما نشان می دهد که سرمایه گذاری بر روی این ظرفیت به احتمال زیاد برای عملیاتی نمودن یک فضاپیمای کوچکتر با قابلیت حمل 3 کلاهک هسته ای و یک فضاپیمای بزرگتر با ظرفیت حمل شش کلاهک است . به گفته وی ، ارتش ایالات متحده قصد دارد تا سال 2025 حداقل هشت فروند از این فضاپیماها با کاربرد نظامی را مستقر نموده و در کنار محول نمودن ماموریتهای تهاجم هسته ای ، بصورت بالقوه از این بستر برای خنثی سازی ماهواره های دشمن استفاده نماید" با این حال ، اتحاد شوروی در گذشته ، برنامه های جاه طلبانه ای را برای مقابله با تهدیدات در ارتفاع بسیار بالا مد نظر داشت که اولین آن ، استفاده از رهگیرهای میگ-25 و جانشین میگ-31 برای شلیک پرتابه های نظامی از ارتفاع 35 کیلومتری بسوی اهداف مد نظر در فضای خارج از جو زمین بشمار می رفت . اما فروپاشی این کشور و بحران اقتصادی برنامه های مشابهی نظیر میگ-31 ام را لغو نمود . اما در حال حاضر ، روسیه بشدت مشغول ارتقاء جتهای رزمی میگ-31 با فناورهای جدید است که بخش عمده آنها از برنامه لغو شده میگ-31 ام الهام گرفته شده ، هر چند قابلیت تهدید محدودی را علیه ایکس-37 ارائه می دهند . در حوزه زمین پایه نیز ، روسها مشغول توسعه سامانه های پدافندی فراصوت اس-500 هستند که میتواند جایگزین ارزان تری برای خنثی سازی تهدید ماهواره ها باشد ، ضمن اینکه شایعات جسته و گریخته ای مبنی بر سرمایه گذاری گسترده نیروی هوایی روسیه بر روی برنامه میگ-41 نیز به گوش می رسد . پی نوشت : 1-بن پایه

به نام خدا مراکش سنسور های الکترو-اپتیکال پهپاد ترکیه ای خود را مستقیما از کانادا خریداری خواهد کرد پهپاد رزمی بایراکتار TB2 مراکش در حال دریافت سامانه های الکترو-اپتیکال از کانادا است تا آنها را بر روی پهپاد های ساخت ترکیه خود که به زودی خریداری خواهد کرد نصب کند. در 18 آپریل، نیروی مسلح سلطنتی مراکش (Far-Maroc) اعلام کرد که قرارداد خرید 13 پهپاد رزمی بایراکتار TB2 به ارزش 626 میلیون درهم مراکش (70 میلیون دلار) را امضا کرده است. طبق گزارش ها ، این قرارداد شامل 4 ایستگاه کنترل از راه دور زمینی، یک سامانه شبیه‌ساز قابل تنظیم برای پرواز پهپادها و یک سامانه دیجیتال برای ردیابی و ذخیره اطلاعات می شود. یک مرکز هدایت پهپاد هم در یکی از پایگاه های هوایی مراکش نصب خواهد شد. بایراکتار TB2 مجهز به دوربین های WESCAM ، سامانه های الکترو-اپتیک و سامانه های تصویربرداری و ردیابی ساخت شرکت کانادایی L3Harris Wescam است. کانادا پس از آنکه در اوایل ماه آپریل مطلع شد بعضی از سامانه های ساخت این کشور توسط طرف آذربایجانی در درگیری های قره باغ و همچنین سوریه استفاده شده است، صادرات تکنولوژی مرتبط با پهپاد را به ترکیه متوقف کرد. این محدودیت ها شامل 29 محصول نظامی می شد که WESCAM یکی از آنها بود. طبق گزارش ها، مراکش دنبال تهیه مستقیم این محصولات کانادایی است تا تحریم های وضع شده بر ترکیه را دور بزند. دوربین WESCAM اتاوا اولین بار هنگام حمله ترکیه به شمال سوریه در سال 2019 ، مجوز های صادرات را لغو کرد. پس از آن محدودیت ها کاهش یافت اما هنگام درگیری های قره باغ در اکتبر 2020 مجددا اعمال شد. پهپاد بایراکتار منبع 1 منبع 2

بخش دوم و پایانی : ژن نسل چهارم برای روباه مکّار روسی رویکرد جدید نیروی هوایی روسیه به رهگیرهای پرسرعت برای رویارویی با غرب عطف به ظهور بمب افکن های تاکتیکی جدیدی نظیر تورنادو و اف-111 ، جایی که گونه های قدیمی تر فاکس بت ، قابلیت تشخیص هواگردهای رزمی مهاجم با ارتفاع پروازی 500 متر از سطح زمین ، بدلیل بازتاب امواج رادار را نداشتند ، با عملیاتی شدن رادار سافایر-25 بر روی گونه MIG-25PD ، اینک خدمه نیروی هوایی شوروی قادربودند تا اهداف پروازی را در حداقل ترین ارتفاع ممکن ( بنا بر اعتقاد برخی منابع ، 50 متر ) شناسایی و با آن درگیر شوند . علاوه براین ، حسگرهای جدید اضافه شده به گونه جدید فاکس بت روسی ، بدان اجازه می داد تا اهداف را در فاصله به نسبت دورتری کشف و از ارتفاع 30 کیلومتری ( در حالی که قبلا این رقم به 27 کیلومتر محدود می شد ) با آن درگیر شود . ضمن اینکه میگهای جدید روسی با اضافه شدن یک جستجوگر مادون قرمز که مشخصه جتهای نسل چهار این شرکت نیز بشمارمی آمد ،می توانست بدون روشن کردن رادار وبه تبع آن ، قرار دادن اثر انگشت راداری خود به گیرنده های دشمن ، با اهداف متخاصم در بردهای کوتاه تری درگیر شود . پیشرانه تومانسکی R-15BD-300 با توجه به این ارتقاء ها ، فاکس بتهای سری PD می بایست به تسلیحات قدرتمندتری نیز مسلح شوند ، به همین دلیل قابلیتهای موشک R-40 نیز بهبود پیدا کرد و به شکل مشخص ، نمونه های جدید با سرجستجوگر مادون قرمز و انواع هدایت راداری نیز وارد خدمت گردید . همزمان با این ارتقاءها ، نصب پیشرانه های R-15BD-300 نیز موجبات بهبود عملکرد پروازی هواگرد فوق را فراهم بخشید . براساس اطلاعات موجود نیروی هوایی اتحاد شوروی ، نزدیک به 150 فروند گونه PD را وارد سازمان رزم خود نمود ، هر چند آخرین فناوریهایی که توسعه می یافت در نهایت می بایست بر روی گونه PDS مورد استفاده واقع می شد . تحلیلگران نظامی در دهه هفتاد و هشتاد میلادی بر این اعتقاد قرار داشتند که کد واژه PDS بیشتر برای باز تشخیص فاکس بتهای موجود مجهز به حسگرها ، اویونیک و سامانه تشخیص دوست از دشمن و مهمات جدیدتر از نمونه ای که ویکتور بلنکو به ژاپن فراری داد ، مورد استفاده قرار می گیرد . بدین معنی که اضافه شدن حرف “S” به انتهای دو حرف “PD” به معنای نمونه ارتقاء یافته وارد شده به خدمت بود ، در حالی که سایر گونه ها ، نظیر نسخه MIG-25RR برای اجرای ماموریتهای نمونه برداری رادیو اکتیو حاصله بر فراز میدان های تیر آزمایش سلاح های هسته ای چین و گونه BM به معنای نسخه سرکوب دفاع هوایی دشمن (SEAD) در خدمت قرار داشت . گونه دوم ( BM) به تعداد 40 فروند تولید شد و به صورت اختصاصی به مهمات دورایستای KH-58 و KH-31 مسلح شدند . با این وصف ، در میان تمامی نمونه های تولید شده از فاکس بت ، گونه رهگیر PD ، توانمند ترین بشمار می آمد . راست : MIG-25PDS چپ : MIG-25 BM شاید یکی از نکات جالب توجه در کارنامه رزمی میگ-25 ، این است که به تقریب گونه های بشدت ارتقاء یافته روسی ، اوکراینی این جنگنده هرگز فرصت ورود به میدان جنگ را پیدا نکردند ، در حالی که قابلیتهای آنان از نمونه های تحویلی به نیروی هوایی سوریه و عراق که به ترتیب در اوایل و اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود میلادی روبروی همتایان غربی خود ( نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، نیروی هوایی اسراییل و ایالات متحده ) قرار گرفتند ، بسیار بالاتر بود . به اعتقاد تحلیلگران حوزه رزم هوایی ، فقدان قابلیت نگاه به پایین در فاکس بتهای عرب ، توانایی آنها را در هدف قرار دادن جتهای آمریکایی اف-14 و اف-15 بشدت محدود نموده بود و این به نوبه خود ، خدمه را در استفاده از پتانسیل مهمات محمول خود ، بسیار کاهش میداد . علیرغم تمامی این موارد ، رهگیرهای روسی از گونه های PD و PDS نه تنها به نسبت همتایان عرب خود از فناوری بالاتری سود می بردند ، بلکه ساختار آموزشی برتر و سیستم فرماندهی و کنترل مطلوب تر و در نهایت کمیت افزون تری را به منظور مقابله با مهاجمان در اختیار داشتند . به همین دلیل ، با توجه به هزینه های بسیار بالای نگهداری و عملیاتی نگاه داشتن این هواگردهای رزمی ، هیچ مشتری خارجی به غیر از لیبی ، قادر به خرید و کاربرد این جنگنده ها در اسکادران های بزرگ نبود . به این سبب ، درصورتی که اتحاد شوروی عمر بیشتری را بلحاظ سیاسی تجربه می نمود ، به احتمال زیاد ، اسکادران های فاکس بت ، مدت طولانی تری رابخدمت ادامه میدادند و شاید هم با ورود نسل بعدی خود ، با نمونه های جدیدتر بصورت ترکیبی مورد استفاده قرار می گرفتند . اما با فروپاشی اتحاد شوروی و کمبود شدید بودجه برای عملیاتی نگاه داشتن ناوگان عظیم نیروی هوایی ، ارتش جدید روسیه بدلیل هزینه بالای نگهداری از نسخه PD و توانایی محدود ان در مقایسه با جتهای جدیدتر و سبک تر سوخو-27 و میگ-31 ، بالاجبار همه هواگردهای موجود را بازنشسته و بصورت ذخیره درآورد . این مساله با استراتژی جدید ارتش این کشور بر توسعه سامانه های دفاع هوایی زمین پایه و همچنین وضعیت نابسامان اقتصاد این کشور پس از تجزیه نیز همزمان شد . با این حال ، شایعاتی وجود داشت که گونه های شناسایی و ضربتی فاکس بت همچنان در خدمت بوده و تنها در اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ، ابتدا گونه BM و سپس نسخه های شناسایی آن در اوایل 2013 بازنشسته شدند . علیرغم فراز و نشیبهای فراوان ، هم اکنون تنها نیروی هوایی الجزایر به عنوان تنها کاربر فعال فاکس بت شناخته می شود و اخباری نیز در دست است که به کمک اوکراین ، فاکسبتهای الجزایری به استانداردهای جتهای نسل چهار ، ارتقاء داده شده اند . پی نوشت : 1- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

PT-17 بعد از ارائه بسته ارتقا PT-16 توسط لهستان، اخبار منتشر شده نشان می دهد، صنایع Bumar Labedy لهستان با اصلاح بسته ارتقا PT-16 یک بسته ارتقاء جدید با نام PT-17 را در نمایشگاه MSPO 2017 به نمایش خواهد گذاشت. تفاوت قابل توجه در بسته ارتقا PT-17 با PT-16 در بخش حفاظت و زره های کامپوزیتی است. به نظر می رسد در نمونه PT-17 لهستان می خواهد از یک زره کامپوزیتی ساخت داخل برای این ارتقا استفاده کند. برخلاف PT-16 که حدس زده می شد زره های کامپوزیتی آن منشا آلمانی دارد. زره های گوی وزنجیر نصب شده در کناره برجک PT-16 در مدل PT-17 حذف شده اند. در بخش سلاح اصلی بر روی PT-17 توپ 120 میلیمتری KBM2 ساخت اوکراین نصب خواهد شد. در صورتی در PT-16 برخی منابع از توپ 120 میلیمتری L44 آلمانی اسم برده بودند. هدف لهستان نیز از نصب یک توپ 120 میلیمتری فارغ از مدل آن، تانکی با قابلیت استفاده از مهمات استاندار ناتو است. که با نصب هر یکی از مدل توپ هت این قابلیت به دست آورده می شود. دربخش بارگذاز خودکار تغییری ایجاد نشده است و همان نمونه لهستانی استفاده شده در PT-16 می باشد. اجزای نصب شده بر روی برجک نیز در مدل PT-17 در مقایسه با PT-16 آرایش متفاوتی دارد. دید پانورامیک فرمانده که در PT-16 در بخش وسط برجک نصب شده بود در PT-17 به کنار دهلیز فرمانده تانک منتقل شده است. از طرفی جایگاه سلاح کنترل از راه دور از کنار دهلیز فرمانده در PT-16 به سمت دهلیز توپچی در PT-17 منتقل شده است. تفاوتی در مدل دید توپچی و فرمانده و سلاح کنترل از راه دور ، PT-17 با PT-16 دیده نمی شود. در حقیقت می توان PT-17 را نمونه ارزان تر PT-16 به حساب آورد. البته مشخص نیست بسته ارتقا PT-17 نیز بدون تغییر خواهند ماند یا لهستان قصد دارد دوباره تغییراتی را اعمال نمایید.