با سلام    بامواره  ( فلات ایران ) محدوده ای است از "گره کار" پامیر در شمال شرقی ، تا گره کار قفقاز در شمال غربی ، و از دشتهای سند و پنج آب ( و نه پنجاب )  و خلیچ پارس ( و نه خلیج فارس ) تا دشتهای میان رودان ( بین االنهرین )  گسترش می یابد .    دیواره های این دژ غول آسا ، در شمال ، شامل رشته کوه های البرز و هندوکش ، در غرب و جنوب رشته ارتفاعات زاگرس و در شرق ارتفاعات سلیمان بشمار می رود .    بر خلاف سایر حوزه های جغرافیایی ، فضای یکپارچه  بامواره مرکزی ایران  موجب ایجاد یک فرهنگ خاص در این موقعیت شده است که  آنچه که سایر واحدهای جغرافیایی اطراف فاقد آن هستند (  یعنی هویت ملی ایرانی / اسلامی ) موجب تمایز آنها با سایر ملل شده است .  اگر چه در طول بازه زمانی پیدایش این هویت ، فراز و نشیبهای زیادی وجود داشته ، اما بامواره مرکزی ایران هرگز تجزیه نخواهد شد به دلایل زیر :   1-  سابقه کهن :( به معنای استمرار و تداوم تاریخی دولت در این محدوده ) ( سال 726 قبل از میلاد ، نخستین دولت ، " دولت ماد" به مرکزیت هگمتانه ( همدان فعلی )    -- با توجه به این نکته که فقط در دوره های کوتاه  گسل ( فاصله زمانی انتقال از یک حکومت مقتدر به حکومت مقتدر بعدی ، حکومت مرکزی قدرتمندی نداشته )   2-  زبان : ( زبان پارسی ، ابزار ارتباط متقابل اکثریت سکنه بامواره مرکزی ایران بشمار می رود - و مثال بارز وحدت در عین کثرت )   3- دین و مذهب (  یکی از عوامل بنیادین ملت سازی در بامواره مرکزی ایران ، مذهب شیعه است و این مساله عمدتاً با دو عامل تقویت می شود ،   الف: در اقلیت بودن شیعه در جهان اسلام   ب: گسترش جغرافیایی مناطق استقرار شیعیان در سطح کشور و در اکثر مناطق پیرامونی بامواره به غیر از برخی مناطق  شرقی ، شمال غربی ، جنوب شرقی که به مسلمانان اهل سنت اختصاص دارد که در شرق حنفی مذهب و در غرب ، شافعی مذهب هستند .    4- نژاد و قومیت : بطور خلاصه ، آگاهی از نژاد و قومیت ، یک عامل منسجم کننده و یک مکانیسم تعادلی در همبستگی ملی ایرانیان در آمده است .   5- ساختارهای فرهنگی ویژه :  شامل آثار ادبی ، هنر ، آثار باستانی ، مفاخر ملی ، آداب و رسوم و....    6- آرمان سیاسی : که وجه شاخصه آن ، ملی گرایی  منطقی ( پایدار )  که بر خصلتهای بنیادین یک ملت شکل  گرفته باشد  ( و نه  افکار ناسیونالیستی افراطی )  است    7- تهدیدات بیرونی  : در بازه زمانی پیدایش ایران ، 444 جنگ روی داده است ( عددی جالبی است ، درست به اندازه  تعداد روزهایی که به اصطلاح دیپلماتهای آمریکایی در ایران مشغول میل نمودن آب خنک بودند )  که از این تعداد ، 212 بار ، ایرانیان به دیگران حمله بردند و 233 بار در مقام دفاع از جغرافیای ایران برآمدند . / نمونه بارز این عامل هم در دفاع مقدس عیان شده است .          محدوده بامواره ایران و بامواره مرکزی و فرآیند جدا شدن سرزمین هایی که بر اساس  نادانی و بی لیاقتی از سرزمین اصلی جدا شدند .       محدوده گستره زبانی ( رنگ نارنجی )     با توجه به این عوامل ، بامواره مرکزی ایران ، هرگز تجزیه نخواهد شد .    اما در یک صورت این اتفاق خواهد افتاد :   وجود اکثریت ناآگاه و اقلّیتی خائن      پی نوشت :    البته بابت این نوشتار عذر خواهی می کنم ، ولی تجزیه طلبی ، آن هم در یک گستره بزرگی به نام ایران و با وجود تجربه های درد آور تاریخی ، کثیف ترین شکل ممکن  خیانت ، بشمار می رود .

یاداشت های اسدالله اعلم وزیر درباری آریا مهر جلد ششم بلافاصله قراردادهیرمند و کارسیستان را عرض کردم، فرمودند: آخر اگر ما به افغانها سخت گیری بکنیم در دامن روسها می افتند! عرض کردم این یک مسئله جداگانه است واینها به هرحال در دامن روسها افتاده اند زیرا عمرِ داوود، آفتاب لب بام است. پس چرا ما سند را مبادله کنیم و یک سند محکمی به دست کمونیست بعدی افغان بدهیم؟ بهتر است قرارداد مبادله نشود. فرمودند: به هرحال ما باید از همین آبی که داریم استفاده خوب بکنیم!!! عرض کردم: خشکی دریاچه هامون یک بدبختی بزرگ منطقه است، زیرا گاودارای سیستان از بین می رود. معلوم می شود استدلالات غلط دولت را قبول فرموده اند من هم دیگر اصرار نکردم . ۱۷ خرداد ۱۳۵۶ چند دقیقه ای شرفیاب بودم و مرخص شدم دماغ کار هم نداشتم دیشب تا صبح بیدار بودم چون وقت خواب چشمم به خبر مبادله اسناد هیرمند بین وزیر خارجه و سفیر افغانستان افتاد آن چنان نارحت شدم که با قرص خواب هم خواب سنگین چند ساعته بر چشمم نیامد به محض آن که اندکی به هوش می آمدم این کابوس مرا در خود فرو می برد مدتی راه رفتم مدتی فکر کردم چندین دفعه استعفا از خدمت نوشتم باز پاره کردم فکر می کردم کار گذشته را استعفای من دوا نمی کند جز آن که باری بر دوش شاهنشاه عزیز بیفزایم و ناراحتش کنم نتیجه دیگری به دست نمی آمد. تیر از شصت گذشته است دیگر . هزاربار به نعیم خان درود فرستادم و به دولت لعنت. مردی که مثل شیر آمد و تهدید کرد که اگر میخواهید کمک به ما را در گرو آب هیرمند نگاه دارید ما کمک نمیخواهیم. ولی این بدبختها آن قدر از چپ گرایی افغانستان ترسیدند که همه شرایط را قبول کردند و بلاخره دیشب ضربه آخر را زدند کسی چه میداند شاید هم از اربابهای نامرئی دستور ارتکاب این خیانت به کشور را داشتند. به هر حال به شاهنشاه و کشور خیانت بزرگی شد که دیگر جبران پذیر نیست. به حدی بد حال بودم که به دفتر کار خودم هم نرفتم یکسر به سراغ یار و شراب شتافتم مدتی شراب خوردم و گریه کردم و او ندانست چرا فقط چون مرا منقلب یافته بود او هم بالطبع گریه می کرد البته آثار این خیانت ده تا پانزده سال دیگر ظاهر می شود که من مرده ام ولی مثل این است که یک قطعه گوشت بدن مرا پیش چشمم بریده اند ۱۲ مرداد: به اروپا آمدم و مشغول پرسه زدن شدم حال مزاجی کمی بهبود یافت ولی روحاً کسل و ناراحت و نگران بودم کسالت از جهت کار سیستان و نگرانی از جهت کار عمومی کشور. باید بگویم که هر وقت در آب مدیترانه غوطه می زنم به یاد روزهایی می افتم که فرماندار کل سیستان و بلوچستان بودم در روزهای گرم اردیبهشت و خرداد سیستان در ابی که هزاران متر مکعب جاری بود شنا میکردم افسوس و صد افسوس که پس از ۱۵ سال دیگر شاهد آن نخواهیم بود و من انشالله مرده ام و این منظره خشک و جمعیتی که بالغ بر۳۰۰هزار نفر میشوند و اواره خواهند شد را نخواهم دید با هرکسی که در سیستم بود صحبت میکردم این سرزمین را به پول و درآمد ان میسنجید و میگفتن کل عایدی آن به ۴۰هزارتومان نمیرسد که در آمد ۱ساعت فروش نفت است! و این چنین بی توجه!! تفو بر تو ای چرخ گردون تفو که کشور در دست چنین عناصر پلیدی است بگذرم و دیگر بازگو نکنم که دیگر فایده بر آن مترتب نیست. مطالب فوق صرفا دست نوشته شخص اسدالله اعلم است .... والبته اتفاقی که امروز تاثیر آن و زیان و خسران آن را در حال لمس هستیم. والبته استانی که روزگاران قدیم به انبار غله ایران معروف بود و در بسیاری از خشک سالی ها این کشور را از آثار زیانبار آن رهانید به وضعیت فعلی خود رسید!!

دزد دریایی هسته ای برنامه نیروی هوایی ارتش آفریقای جنوبی برای مسلح کردن بمب افکن های بوکانییر به مهمات نامتعارف امروز ، در حالی که در دومین سال از دومین دهه قرن بیست و یکم قرار داریم ، به تقریب 9 کشور به جنگ افزارهای هسته ای مسلح هستند ، در حالی که این تعداد در دوران جنگ سرد ، به 10 کشور بالغ میشد که در این میان ، رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی تا قبل از سقوط موفق شده بود تا زرادخانه کوچکی از سامانه ای تسلیحاتی اتمی را برای خود فراهم آورد . این کشور درآن زمان ، تنها حاکمیت سیاسی بشمار می رفت که بطور مستقل (البته با کمکهای پنهانی رژیم عبری . م ) تسلیحات هسته ای را تولید و بصورت عملیاتی وارد خدمت نمود . این کشور بلحاظ برخورداری از ذخایر اورانیوم طبیعی ، یکی از واحدهای سیاسی غنی بشمار می رود که از اوایل دهه شصت میلادی بتدریج وارد فعالیتهای غنی سازی به منظور استفاده داخلی و صادرات گردید . اما تصمیم برای ورود به باشگاه کشورهای دارنده سلاح های هسته ای ، در سال 1974 گرفته شد که گفته میشود اسراییل نقش بسیار مهمی در تسریع این روند بر عهده داشت و هدف از آن ، ایجاد نوعی بازدارندگی در برابر موج ظهور دولتهای ضد استعماری در حوزه جنوبی صحرای بزرگ افریقا بود . پس از اتخاذ این تصمیم ، مجموعه شرکتهای دخیل در این پروژه موفق شدند تا سال 1977 یک سلاح هسته ای شکافت پذیر (مشابه سلاح مورد استفاده ارتش ایالات متحده در ژاپن ) را بصورت عملیاتی تولید نمایند ، اما در این بین ، کنترل این برنامه بدست ارتش آفریقای جنوبی افتاد و بتدریج عمق پنهانکاری در خصوص جنبه های مختلف آن ، افزایش پیدا نمود . بالستیک جریکو یکی از نتایج همکاری میان آفریقای جنوبی و اسراییل بدلیل اهمیت موضوع ، روند پروژه سلاح هسته ای افریقای جنوبی پس از قرار گرفتن آن در دستان ارتش ، سریع تر شد ، تاجایی که درسال 1982 اولین کلاهک اتمی بومی این کشور وارد خدمت گردید . این کلاهک به قدرت 6 کیلوتن عمدتاً با ماهیت تاکتیکی ( و نه راهبردی ) و بیشتر برای استفاده بر علیه توده نیروی انسانی مهاجم طراحی شده بود ، چرا که در آن زمان ، کشورهای جنوب صحرای بزرگ آفریقا ، مجموعاً ، یک نیروی زمینی بسیار بزرگ را در اختیار داشتند و این برای سران آفریقای جنوبی ، بسیار وحشت آور بشمار می رفت . اگر چه قدرت کلاهک فوق الذکر (15 کیلوتن ) در مقایسه با بمب تزار ( 50 مگاتن و چیزی در حدود 8000 برابر ) و بمب مرد کوچک ( استفاده شده در هیروشیما به اندازه 250 درصد ) محدود بود ، اما اهداف تاکتیکی تعریف شده در دکترین رزمی آفریقای جنوبی را برآورده می ساخت . با این حال ، برنامه هسته ای آفریقای جنوبی ، در سال 1989 متوقف شد ، اما تا آن زمان ، کمتر از 5 کلاهک بطور کامل مونتاژ شده بود و ششمین کلاهک نیز تا نیمه جلو برده شد ، اما هرگز کامل نگردید . نمایی از اردنانس هسته ای آفریقای جنوبی در این میان ، گرچه کمیت این کلاهکها ، محدود بود ، اما به اندازه کافی سبک و مدولار طراحی شد که بتوان از آنها هم در موشکهای بالستیک و هم در مهمات هواپرتاب مورد استفاده قرار گیرد . درواقع ، با انتقال فناوری موشکهای عبری جریکو-2 با قابلیت حمل کلاهک هسته ای ، نیمی از استراتژی ارتش این کشور محقق شد ، در حالی که نیمی دیگر قرار بود با بهینه سازی جتهای ضربتی هاوکر بوکانییر بریتانیایی تکمیل گردد . این جت رزمی به سال 1965 از انگلستان خریداری شد ، در حالی که نخستین پرواز خود را در سال 1958 انجام داده بود و از 1962 وارد خدمت در نیروی هوایی سلطنتی گردید و تا سال 1994 بعنوان یک هواگرد با ماموریت هسته ای در بریتانیا شناخته می شد . درطول جنگ سرد ، آفریقا ، یکی از عرصه های حضور اتحاد شوروی و کوبا بشمارمی رفت . در عکس جنگنده میگ-23 نیروی هوایی آنگولا با خلبانان کوبایی دیده میشود این جنگنده ضربتی دوموتوره با سرعت 950 کیلومتر بر ساعت ، برد کافی برای ایراد ضربه به اهداف مورد نظر در کشورهای همسایه را در اختیار داشت و پس از اضافه شدن قابلیت سوختگیری هوایی ، این که در صورت نیاز ، می توان با اطمینان بالاتری اهداف را زیر ضربه گرفت ، موجبات آسوده خاطر شدن فرماندهان ارتش این کشور شد . بدین ترتیب ، علیرغم تحریم تسلیحاتی آفریقای جنوبی ، 16 فروند از این هواگردها تحویل نیروی هوایی این کشور گردید و درقالب اسکادران بیست و چهارم بکار گرفته شد تا اینکه سرانجام در مارس 1991 از خدمت خارج گردید . این جتهای ضربتی علیرغم ظاهر مهیب ، در حوزه فنی کارنامه ضعیفی را به نمایش گذاشته بودند تا جایی که حداقل 10 نفر از خدمه نیروی هوایی این کشور در حوادث گوناگون کشته شدند . در حوزه رزمی ، ادامه نقش بوکانییرها بعنوان حامل سلاح هسته ای ، با ورود به دهه هشتاد میلادی با چالشی بزرگ روبرو گردید ، چرا که نیروی هوایی آنگولا بعنوان مهمترین دشمن نظامی آفریقای جنوبی ، بطور فزاینده ای درصدد توسعه توانایی رزم هوایی خود برآمد و تحویل جنگنده های میگ-23 که توسط خدمه کوبایی به پرواز در می آمدند ، باعث شد تا مشکل جدیدی بوجود آید . گرچه فلاگرهای روسی در اندازه ای جتهای میراژ نیروی هوایی آفریقای جنوبی نبودند ، اما تعداد زیاد آنها در کنار مسلح شدن به موشکهای هوابه هوای برد بلند ، باعث شد تا جتهای ضربتی بوکانییر بسرعت آسیب پذیر گردند . متقابلا ، نیروی هوایی آفریقای جنوبی برای درامان ماندن از آتش فلاگرهای آنگولایی ، بسرعت یک نمونه مهمات هواپرتاب سُرشی هدایت تلویزیونی به شناسه رپتور-1 را توسعه داد که به بوکانییرها امکان میداد تا حملات هسته ای را از فواصل ایمن اجرا نمایند .با تمامی این شرایط ، آفریقای جنوبی بدلیل قرار گرفتن در انزوای بین المللی و فشار اقتصادی ، بالاجبار در زمان ریاست جمهوری اف. د. کلرک برنامه هسته ای خود را به سال 1989 متوقف نمود . پس ازآن نیز با الحاق این کشور به پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای در سال 1991 ، آخرین بمب افکن های بوکانییر نیز در نهایت بازنشسته شدند . پی نوشت : 1-بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- براساس مندرجات ویکی ، تمامی 5 کلاهک و یک کلاهک نیمه ساخته شده پس از پذیرفتن NPT توسط آفریقای جنوبی ، تخریب شد و بطور کامل از میان رفت .

به نام خدا آزمایش فناوری خودکار مقابله با پهپاد در محیط های پرجمعیت توسط DARPA خودروی فرماندهی C-UAS محافظت از نیروهای متحرک DARPA فناوری سامانه خودکار ضد هواپیماهای بدون سرنشین (C-UAS) خود برای نفوذ پهپاد های غیر مجاز به تاسیسات یا عملیات های نظامی را رونمایی کرد. این فناوری با استفاده از رادار تازه ساخته شده باند X که تهدیدهای پهپادی را بطور خودکار شناسایی می کند، پهپاد دشمن را خنثی کرد. طبق گزارش منتشر شده توسط DARPA سپس رادار به وسیله یک موتور تصمیم گیری خودکار متصل به سامانه فرماندهی و کنترل، هدف را به رهگیر های خاص ارجاع می دهد، بعد از آن با پرتاب و هدایت پهپاد های بال ثابت و دوار با 2 روش به مقابله با پهپاد ها می پردازد؛ بدون دخالت اپراتور و در حین حرکت. مکانیزم دفع اولین پهپاد، نوارهایی رشته ای و قوی شلیک می کند که به ملخ ها می چسبد و باعث از دست رفتن قدرت موتور می شود. همچنین، روش های غیر جنبشی دیگری هم توسعه داده شده است. تمرکز بر روی مقابله با حملات دسته ای به جای پهپادهای هجومی تکی، نیازمند توسعه راهکار های یکپارچه از سنسورها، استقلال، و راهکارهای سبک سازی بهتر از سامانه های فعلی است. آزمایش های سامانه محافظت از نیروهای متحرک (MFP) اخیرا در پایگاه هوایی Eglin نیروی هوایی ایالات متحده انجام شد. پهپاد های تهاجمی کوچک ایران (صاعقه) هدف این پروژه، محافظت از کاروان های مهم است که در مناطق پرجمعیتی که ممانعت استفاده از سلاح های دفاعی انفجاری برای جلوگیری از خسارات جانبی وجود دارد، در حل حرکت هستند. توسعه این سامانه رهگیر با پهپاد های ارازن چندبار مصرف، 4 سال پیش با هدف ساخت یک سامانه یکپارچه برای خنثی سازی حملات پهپاد های کوچک با هدایت خودکار شروع شد. مدیر برنامه MFP در دفتر فناوری های تاکتیکی DARPA، گرگوری آویکولا، در این باره گفت: "از آنجایی که ما بر محافظت از دارایی های متحرک متمرکز هستیم، برنامه ما گذاشتن کمترین اثر از نظر اندازه، وزن و قدرت تاکید دارد. این ویژگی، امکان ساخت سامانه های مقرون به صرفه تر و با اپراتور های کمتر را فراهم می کند. در حال حاضر DARPA در حال همکاری با سرویس های نظامی برای انتقال فناوری توسعه داده شده در برنامه MFP به برنامه های اکتسابی مختلف است. لینک توئیتر ویدئو این سامانه منبع

تصاویر نفربر نیمه شنی شهید فارسی

خانواده عقرب های زهراگین خودرو رزمی شناسایی جگوار برجک رزمی تمام دیجیتالی جگوار نصب زره قفسی بر روی خودرو جگوار برای مقابله با راکت های ضد زره خودرو چند منظوره گریفون خودرو چند منظوره گریفون مجهز به زره قفسی در جیبوتی خودرو چند منظوره سبک سروال

بسم الله الرّحمن الرّحیم نوشتاری کوتاه بر ضعفِ سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد ساخت روسیه امروزه سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد (EW- Electronic Warfare) در حال تبدیل شدن به بخشی حیاتی از توانایی های الکترونیکی هواپیماهای جنگنده هستند. در طراحی های جدید، کارکرد بسیاری از این سامانه ها تنها به نگهبانی از خود جنگنده محدودنمی شود. یکی دیگر از کاربردهای روزافزون این سامانه ها ثبت و ذخیره سازی سیگنالها و امواج الکترونیکی است که در حین انجام یک مأموریت، جنگنده حامل این سامانه ها را مستقیما” تحت تأثیر قرار داده و یا بصورت غیر مستقیم در محدوده عملیات آن جنگنده قرار دارند. کارشناسان روسی از کارکرد ثبت و ذخیره یک سیستم جنگ الکترونیکی یا همان چیزی که آنها "REB" (مخفف اختصاری روسی به معنی مبارزه رادیویی الکترونیکی) می نامند ، به عنوان radarnaya razvedka یا "پردازش هوشمند سیگنال های راداری" یاد می کنند. به این معنی که هر بار که یک هواپیمای جنگنده قادر به رهگیری و ثبت سیگنال یک رادار ناشناخته، سیگنال اخلال (جمینگ)، یا هرگونه سیگنال الکترونیکی جدید است، این داده های ثبت شده از سامانه هواپیما به یک سامانه مرکزی نگهداری داده ها فرستاده و در آن بارگزاری می شوند تا یک پایگاه جامع داده یا "کتابخانه تهدیدها" شکل گیرد. این پایگاه داده ها پیوسته به روزرسانی شده و با دیگرهواپیماها به اشتراک گذاشته می شود تا همه ناوگان هوایی از این تهدیدها آگاه بوده و روش مناسب برای مقابله با آنها را بکار گیرند. در روسیه، شرکتهای اصلی طراحی و تولید سامانه های جنگ الکترونیک هواپایه با عنوان "فناوریهای رادیویی الکترونیکی" (یا KRET دراختصار روسی آن) شناخته می شوند. یکی از شناخته شده ترین و فعال ترین شرکت ها که طراحی بسیاری از سیستم های EW هوایی کنونی روسیه را برعهده دارد، مؤسسه علمی-پژوهشی کالوگا برای مهندسی امواج رادیویی (KNIRTI) است. این مؤسسه، مجموعه کاملی از سامانه های جنگ الکترونیک هواپایه را تولید می کند که همگی از یک طرح پایه (پلتفورم) مشتق شده اند و در چندین گونه برای سازگاری با جنگنده های این کشور تولید می شوند. از این پلتفورم در نوشته های روسی با عنوان Khibiny (نام رشته کوهی در روسیه) نام برده شده است. ویژگی های سامانه های تولید شده بر پایه پلتفورم Khibiny در یکی از اسناد روسی به این گونه تشریح شده است: توانایی شناسایی و مقابله تک فروندی یا گروهی در برابر سیگنالهای تهدید شناسایی شده بوسیله: جمینگ فعال با ارسال امواج راداری در طیف گسترده ای از باند های فرکانسی و در برابر چهار هدف جداگانه به طور همزمان جمینگ غیر فعال با ایجاد اهداف حرارتی کاذب و بازتابنده های دو قطبی پرتاب موشک های ضد رادار به سوی اهداف ساطع کننده امواج تاریخچه توسعه این سامانه به دوران شوروی سابق باز می گردد. کارهای نخستین بررسی و توسعه این سامانه در سال‌های ۱۹۷۷ تا۱۹۹۰ انجام و در سالهای ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷ نخستین نمونه ها به مرحله آزمایش رسیدند. سرانجام در سال ۲۰۱۴ بود که کارایی این سامانه برای استفاده بر روی سوخوی ۳۴، یعنی جنگنده ای که از روز نخست هدف اصلی ساخت سامانه Khibiny بود مورد پذیرش کاربر اصلی آن قرار گرفت. در حال حاضر، شناخته شده ترین سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد ساخت روسیه/شوروی که برای نصب روی جنگنده های ساخت کشور طراحی و ساخته شده اند عبارتند از: KC418E — گونه صادراتی جنگنده بمب افکن سوخو Su-24MK /MK2 L-175М10-35 (Khibiny) - جنگنده سوخو SU-35 L-265-10M / L-26510MS(Khibiny) - جنگنده سوخو SU-35S (غلاف های سر بال به جای زیر بدنه) L-175V-10V (Khibiny)- جنگنده سوخو SU-34 Khibiny-U جنگنده سوخو SU-30SM به گفته کارشناسان اوکراین و بلاروس که هر دو کشور از کاربران اصلی سیستمهای روسی هستند، سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد ساخت روسیه در سنجش با سامانه های روز دنیا کاستی هایی دارند که با گذشت زمان و پیشرفت در روش‌های نوین جنگ الکترونیک این کاستیها بارزتر نیز خواهند شد. نخستین کاستی، ادامه وابستگی طرحهای جنگ الکترونیک روسی به حافظه فرکانس رادیویی دیجیتال (DRFM) به عنوان پایه ای برای سیگنالهای تولید شده توسط این غلاف های اخلال کننده است. در این رویکرد، سامانه جنگ الکترونیک هواپیماهای روسی با مقایسه امواج راداری دریافتی با داده های موجود در “کتابخانه تهدیدها” نوع رادار دشمن را شناسایی و سیگنالی دقیقا” مشابه سیگنال آن رادار را به آن باز می گرداند ‌(بدون هیچ تغییر) به گونه ای اپراتور رادار دشمن فریب خورده و فکر می کند که سامانه راداری اش با هیچ هواپیمایی تماس نداشته است. نکته اینجا است که موفقیت این روش به ثابت ماندن فرکانس امواج رادار دشمن (فرکانس ثابت) وتکرارپذیری آنها (الگوی ثابت) بستگی دارد. ولی به گفته یک کارشناس اوکراینی این رویکرد در مقابله با سامانه های راداری روز جهان دیگر کاربرد مؤثری ندارد چرا که رادارهای امروزی یا از روش پرش فرکانسی استفاده می کنند و یا از پالسهایی با پهنای متغیر که از هیچ الگوی مشخصی پیروی نمی کنند - بنابراین شناسایی دقیق سیگنال ورودی و تقلید از آن برای فریب رادار ارسال کننده را برای بسیاری از اخلالگرهای هواپایه ساخت روسیه غیر ممکن می کنند. دومین کاستی اخلالگرهای روسی، توان خروجی بالای آنها است که درصورت عدم کنترل مناسب در حین کار، خود به عاملی برای شناسایی هواپیمای حامل آنها خواهد شد. به بیان دیگر، هواپیمای حامل نه بوسیله بازتابش سیگنالهای راداری از بال و بدنه خود هواپیما بلکه از روی سیگنالهای اخلال گر تولید شده توسط جنگ افزارهای جنگ الکترونیک نصب شده روی آن شناسایی شده و تبدیل به هدفی برای جنگ افزارهای ضد رادار (نه ضد هوایی) که توانایی "home on jam" را داشته باشند خواهد شد. درباره سومین کاستی، کارشناسان اوکراینی و بلاروسی باور دارند که امروزه می توان سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد جمع وجورتر، ارزان‌تر، و مؤثرتری ساخت که از قطعات تجاری موجود در بازار استفاده می کنند (کاهش هزینه ها)، درحالیکه وابسته به فناوری DRFM نیز نخواهند بود. به بیان دیگر نیازی نیست که نخست مأموریتهای شناسایی متعددی برای جمع آوری و تجزیه و تحلیل سیگنالهای مورد نیاز برای ایجاد یک کتابخانه جامع تهدیدها، انجام شود. در عوض، این سامانه های نوین این توانایی را دارند که بصورت زنده در میدان جنگ با ایجاد اهداف کاذب با موقعیت متغیر، سامانه های راداری دشمن را به آسانی فریب دهند. طرحهایی از این دست که بر مبنای قطعات و فناوریهای موجود در بازار توسعه یافته اند امکان ساخت سامانه های موثر جنگ الکترونیکی را برای شمار بیشتری از کشورها امکان پذیر ساخته است. همانگونه که امروزه تصاویر ماهواره ای به دست آمده از ماهواره های تجاری با دقت قابل قبول برای بسیاری از کشورها در دسترس است بدون اینکه این گونه کشورها به ماهواره های نظامی دسترسی داشته باشند. از دیدگاه این کارشناسان، سرنوشت سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد همانند برخی دیگر از جنگ افزارهای مدرن خواهد بود. زمانی، انحصار طراحی و تولید چنین سامانه هایی تنها در دستِ شماری از ابرقدرت های دارای بودجه های کلان نظامی و فناوری پیشرفته بود. اما اکنون توانایی ایجاد پارازیت و اخلال در رادارهای دشمن در کشورهایی وجود دارد که حتی یک دهه قبل هم تصور آن نمی شد. برگردان از مقاله: https://www.ainonline.com/aviation-news/defense/2019-06-16/russian-ew-weaknesses-endure-while-other-nations-innovate

به نام خدا ارتقای ناوگان C-130 نیروی دریایی ایالات متحده با چرخ های بادوام و ترمز های کربنی توسط Collins Aerospace شرکت Collins Aerospace با ساخت چرخ های بادوام و ترمز های کربنی به استفاده کنندگان هواپیمای C-130 کمک می کند. این شرکت که بخشی از شرکت Raytheon Technologies است اعلام کرد که اولین ارتقای ناوگان های C-130T و KC-130T نیروی دریایی ایالات متحده با چرخ ها و ترمز های جدید را به پایان رسانده است. ترمز های C-130 شرکت Collins که از هیت سینک های کربنی DURACARB اختصاصی خود استفاده می کنند، توانایی 2000 فرود بعد از هر اورهال را داررند در حالی که سیستم فعلی C-130 توانایی 250 فرود را دارد. این افزایش طول عمر 8 برابری باعث می شود زمان و هزینه نگهداری کاهش یابد. به علاوه، این ترمز ها انرژی بالاتر از تجهیزات فعلی را تحمل می کنند که باعث افزایش حاشیه امن هنگام متوقف کردن C-130 ها با بار سنگین می شوند. چرخهای بدون پیچ با طراحی خلاقانه lock-ring و طول عمر خستگی بیشتر از سیستم C-130 های فعلی، زمان تعمیر و هزینه کاربر را کاهش می دهند. منتاژ مجموع چرخ و ترمز ها حدود 17 درصد لولزم کمتری نسبت به نجهیزات فعلی C-130 ها دارد که تعمیر و استفاده را آسان تر می کند. Ajay Mahajan، معاون ریاست بخش سامانه های فرود شرکت Collins Aerospace در اینباره گفت: "ما در شرکت Collins Aerospace متعهد هستیم تا رزمندگان خود را ایمن نگه داریم و در عین حال کارآمدترین راه حل ها را به مشتریان خود ارائه دهیم تا هواپیماهای خود را در آسمان نگه دارند. و این دقیقا همان کاری است که چرخ های بدون پیچ و ترمز های کربنی ما برای نیروی دریایی ایالات متحده انجام می دهند." Collins Aerospace از شرکت های پیشرو در ارائه چرخ و ترمز برای پلتفرم های ارتش مثل ناوگان F-15، F-16، C-5 ، C-130 و گلوبال هاوک نیروی هوایی ایالات متحده است. اخیرا این شرکت توسط نیروی هوایی ایالات متحده برای طراحی و توسعه چرخ و ترمز های کربنی جدید برای B-52 انتخاب شده است. شرکت Collins همچنین چندین ارتقای چرخ و ترمز برای نیروهای هوایی کشور های مختلف را کامل کرده است. در مجموع، این شرکت چرخ و ترمز بیش از نیمی از C-130 های فعال در جهان را تامین می کند. منبع

شما کدوم کشور رو میشناسید تکنولوژی روز خودش در اختیار کشور دیگه قرار بده انتقال تکنولوژی یک رونده با خرید محصول و کاربریش شروع میشه و با تعمیر و نگهداری و اورهال ادامه پیدا میکنه وبا تولید قطعات مصرفی یواش یواش ساخت داخل عمق پیدا میکنه این رویه به دلایل زیادی در ایران بیش از حد کند بوده ولی اینکه انتظار داشته باشین شرکت آلیسون یا پرت اند ویتنی تکنولوژی ساخت موتورش رو تمام کمال به شما بده با عقل جور در نمیاد حتما در قطعات حساس وابسته خواهید بود مگر اینکه با هوشمندی خودتون در طی این مدت به طراحی و تکنولوژی ساخت موتور برسید دوستان توجه کنند که این زیر ساخت ایجاد شده در دهه۴۰در کشوری ایجاد شد که هیچ سابقه ای در تعمیر و نگهداری این سخت افزارها نداشته (در نظر داشته باشید این سخت افزارها مدرنترین در زمان خود بودند)

سلام علیکم و رحمت ا... وسط بحثهای انتخاباتی ، یک نقد کوچک به فرموده شما متاسفانه ، چیزهایی که در جامعه ما دارد به شکلی بد پایه گذاری میشود ، عدم رعایت انصاف در بررسی های تاریخ نظامی هست .. کاری به شیوه حکمرانی سیاسی پهلوی دوم نداریم موقتاً ولی باید در حوزه ایجاد زیرساخت ، انصاف را رعایت کرد . الحق و الانصاف ، مجموع زیرساختهای ایجاد شده در دوره زمانی 1345 تا 1356 باعث شده که الان ما بعد از نزدیک به 43 سال ، هنوز توانایی سرپا نگه داشتن همین ناوگان قدیمی را داشته باشیم . این روند بسیار بد هست که تاریخ نظامی کشور را فقط از 31 شهریور 59 حساب کنیم ...

بازگشت غول روسی بازسازی سامانه توپخانه سنگین با قابلیت شلیک مهمات هسته ای 2S7M برای خطوط مقدم درگیری نیروی زمینی ارتش شوروی و سپس روسیه ، یکی از سازمان های مشهور به کاربرد گسترده سامانه های توپخانه ای سنگین است که در این زمینه ، یکی از مشهورترین گونه های معرفی شده ، توپ خودکششی 2اس7 پایون بشمار می رود که از سال 1976 وارد خدمت رزمی گردید و چیزی در حدود 15 سال در خطوط تولید باقی ماند . این سامانه با کالیبر 203 م.م ، در حالی که سیستم های هم عصرش عموما با کالیبر 155 م.م تولید ویا نظیر توپهای 170 م.م کوکسان کره شمالی در اختیار مشتریان قرار می گرفت ، در نوع خود ، سخت افزارهای نامتعارفی بشمار می آمدند . با این حال ، چهل و چهار سال پس از معرفی نخستین نمونه پایون ، نیروی زمینی روسیه ، بتدریج در حال مدرنیزه سازی این توپهای قدیمی براساس نمونه های معرفی شده در دهه هشتاد که در حوزه هایی نظیر سرعت شلیک ، دقت مهمات بهبود یافته بودند ، است . در واقع ، نمونه بهینه سازی شده پایون در دهه هشتاد ، با شناسه 2S7M مالکا نامگذاری گردید و یک سری ارتقاء های پراهمیتی نظیر تغییر جعبه دنده ، ارتباطات داخلی خدمه ، سامانه های مخابراتی بر روی آن صورت پذیرفت و تمامی قطعاتی که سازنده آنها ، اوکراین بود ، از رده عملیاتی خارج گردید . سامانه توپخانه ای مالکا ، بر روی شاسی تانک اصلی میدان نبرد تی-80 (سنگین ترین تانک اتحاد جماهیر شوروی ) قرار گرفته است و با توجه به بهینه سازی های انجام شده ، اکنون نیروی زمینی روسیه می تواند بطور کامل این توپها را به روز نموده و عملیاتی نماید . این سامانه های توپخانه ای ، تا پیش از این ، در انبارهای ارتش روسیه بصورت ذخیره نگهداری می شدند و تصمیم جدید برای بازگرداندن این توپها به خدمت عملیاتی را می بایست ناشی از افزایش تنش ها میان روسیه و ناتو ارزیابی نمود . اگر چه چگونگی نگهداری این توپها در آمادگاه های ارتش مشخص نیست ، اما به احتمال بسیار زیاد ، تمامی سامانه های پیشران ، هدایت این تجهیزات می بایست بطور کامل تغییر نماید . به اعتقاد ناظران نظامی ، گرچه نواخت تیر و برد مالکا نسبت به رقبای جوان ترش ، کمتر به نظر می رسد ، اما بدلیل سنگین تر بودن پرتابه های این توپ ( 100 کیلوگرم وزن کلی پرتابه و 17.8 کیلوگرم مواد منفجره ) و قابلیت ایجاد یک گودال با شعاع 5 متر در محل اصابت ، در کنار اضافه شدن مهمات موشکی هدایت دقیق در سالهای اخیر ، باعث شده تا روسها مجددا این سیستم توپخانه ای را مورد توجه قرار دهند . https://www.aparat.com/v/bUVlQ علاوه براین ، این سری توپها ، با قابلیت شلیک مهمات هسته ای ، توانمندی جدیدی را در اختیار ارتش روسیه در یک جنگ احتمالی به منظور جبران ضعف کمیتی ارتش فوق بر روی زمین ، در اختیار آن قرار خواهد داد . با این وصف ، برد 50 کیلومتری این توپ در مقایسه با سایر گونه های در حال خدمت نظیر Koalitsiya-SV و کوکسان ( با برد 70 کیلومتر ) و نمونه های تایپ05 چینی ( با برد 100 کیلومتر ) چندان جالب به نظر نمی رسد . با توجه به این مساله ، اطمینانی در اینکه روسها برای این توپ ، مهمات جدیدی را در نظر گیرند تا ضمن افزایش برد ، توانمندی آن به سامانه های جدیدتر نزدیک شود ، وجود ندارد . پی نوشت : بن پایه

*بسم لله الرحمن الرحیم* ناوگان موشک بالستیک ترایدنت 2 دیی 5 (Trident II D-5 Fleet Ballistic Missile) و زیردریایی های موشک بالستیک جدید کلاس کلمبیا (The New Columbia-Class SSBN) ترایدنت 2 دیی 5 عضو نسل ششم از برنامه ناوگان موشک بالستیک نیرو دریایی آمریکا است که در سال 1335 (1956 میلادی) آغاز شده است. این ناوگان شامل پولاریس ای 1، پولاریس ای 2، پولاریس ای 3، پوسایدن سی 3 و ترایدنت 1 سی 4 می باشد. اولین پرتاب ترایدنت 2 در سال 1369 (1990 میلادی) از زیردریایی به نام تنتسی (USS Tennessee SSBN734) صورت گرفتن. موشک ترایدنت 1 که جایگزین موشک پوسایدن است هم اندازه هستنند ولی موشک ترایدنت 2 مقداری بزرگتر است. ترایدنت 2 دی 5 یک موشک سه مرحله ای با سوخت جامد است که دارای ناوبری اینرسی میباشد. برد این موشک 4000 مایل دریایی (4600 مایل یا 7360 کیلومتر) است. این موشک در سطح بالا تر و با میزان حمل قابل توخه بیشتری نسبت به موشک های دیگر میباشد. هر سه مرحله ترایدنت دی 2 از اپوکسی گرافیت سبک تر، قوی تر و سخت تر ساخته شده است که ساختار یکپارچه آن به معنای صرفه جویی در وزن میباشد. برد موشک توسط آنتن آیرودینامیکی (ایرواسپایک) افزایش می یابد، امتداد تلسکوپی به سمت خارج که کشش پیشانی را حدود 50 درصد کاهش می دهد. ترایدنت 2 با اثر فشار گاز منبسط شده از لوله پرتاب از زیردریایی شلیک می شود. هنگامی که موشک به فاصله کافی از زیردریایی دور می شود، موتور مرحله اول مشتعل می شود و ایرواسپایک درازتر میشود و مرحله پرواز موشک شروع میشود. در حدود دو دقیقه، پس از شروع موتور مرحله سوم، موشک بیش از 20،000 پا (6،096 متر) در ثانیه حرکت می کند. انواع موشکهای ترایدنت سی 4 و دی 5 ده زیردریایی ترایدنت در ناوگان آتلانتیک نیرو دریایی آمریکا در ابتدا به موشک ترایدنت 2 دی 5 مجهز شدند و هشت زیردریایی موجود در اقیانوس آرام در ابتدا به موشک ترایدنت 1 سی 4 مجهز شدند. در سال 1375 (1996 میلادی) نیروی دریایی امریکا زیردریایی موجود در اقیانوس آرام را تغییر داد تا آنها هم بتوانند موشک ترایدنت 2 دی5 را حمل کنند. امکانات سامانه سلاحی ترایدنت 2 قرار بود یک تکامل از ترایدنت 1 باشد. با این حال، بازگشت یک موشک پیشرفته با فناوری قادر به برد 4000 مایل دریایی و توانی حمل محموله ای مشابه با پوسایدن سی 3 POSEIDON C3)) که برد آن تقریباً به 2000 مایل دریایی می رسد. همچننین موشک جدید باید در لوله پرتاب سیلندری گرد زیردریایی که حاوی سی 3 است جا بگیرد. بنابراین، موشک جدید سی 4 می تواند در زیردریایی های موجود در آن زمان (به عنوان مثال ، قطر تقریبا 74 اینچ و طول نزدیک به 34 پا) استفاده شود. بعلاوه، دقت سامانه موشکی جدید سی 4 با 4000 مایل دریایی بیشتر از 2000 مایل دریایی پوسایدن سی 3 میباشد. برای تأمین این نیاز برد، یک مرحله پیشرانه تقویت تی.اس (TS Booster) به موشک سی 4 اضافه شد تا برد را همراه با پیشرفت پیشرانه و کاهش وزن موشکها افزایش دهد. تحولات در سامانه راهنمایی مهمترین عامل در نگه داشتن دقت بود. اکنون که زیردریایی بزرگتر جدیدتر ترایدنت برای موشک های ترایدنت 2 دیی 5 در دسترسی وجود دارد، فضای اضافی در زیردریایی ها را می توان برای طراحی موشک در نظر گرفت. علاوه بر این، با امکان عملکرد بهتر و بزرگتر، می توان میزان حمل بیشتری را در موشک ها قرار داد. با استفاده از IAP، می توان زیر سامانه های سلاح پیشرفته ای ایجاد کرد تا دقت بهبود یافته مطلوب را فراهم کند. بنابراین، با استفاده از زیردریایی بزرگتر، سامانه سلاح ترایدنت 2 دیی 5 به تکامل سامانه ترایدنت 1 سی 4 تبدیل شد و فن آوری در همه زیر سامانه های این سلاح، موشک (سامانه هدایت و ورود مجدد)، اطفاء آتش، زیرسامانه اینرسی، پرتابگر و ابزار دقیق آزمایش (غیر تاکتیکی) و در نتیجه موشکی با برد بیشتر، دقت بهتر و میزان حمل سنگین تر ایجاد می کند. ترایدنت 2 دیی 5 تکامل یافته ترایدنت 1 سی 4 است. به طور کلی، دی 5 مانند سی 4 به نظر می رسد، فقط برای ایجاد نیروی محرکه بیشتر و افزایش میزان حمل، اندازه آن بزرگتر شده است. قطر دی 5، 83 اینچ (2.11 متر) و طول آن 44.6 پا (13.59 متر) در حالی که سی 4، 74 اینچ (1.88 متر) قطر و 34.1 پا (10.39 متر) طول دارد. هر دو موشک به ترتیب از 81 و 71 اینچ (2.06 و 1.8 متر) جلوی موتور مرحله دوم قرار دارند. ترایدنت 2 دی 5 شامل یک بخش مرحله اول، یک بخش بین مرحله، یک بخش مرحله دوم، یک بخش تجهیزات، یک بخش فیرین و یک بخش کلاهک با یک آنتن آیرودینامیکی (ایرواسپایک) می باشد. ای موشک مانند سی 4 بخش آداپتور ندارد. بخش تجهیزات دی 5، همراه با کلیه سامانه های اینرسی و برقی، همان عملکرد بخش آداپتور را انجام می دهد (به عنوان مثال، ساختاری پشتیبانی بعد از فیرینگ و انتهای جلو موتور مرحله دوم قرار دارد). موتورهای مرحله اول و مرحله دوم نیز از اجزای اصلی ساختار موشک هستند که توسط یک قطعه میان مرحله ای به موشک متصل می شوند. جلو موتور مرحله دوم، ساختار بخش آداپتور سی 4 در دی 5 حذف شده است و بخش تجهیزات برای استفاده به عنوان بخش آداپتور به علاوه بخش تجهیزات گسترش یافته است. موتور مرحله سوم در قسمت تجهیزات مشابه سی 4 نصب شده است. براکت سازه در قسمت جلو بخش تجهیزات از C4 اصلاح شده است تا کلاهک ام.کی 5 (MK5) با تجهیزات اضافه شده و کلاهک ام.کی. 4 آر.بی (Mk 4 RB) را در خود جای دهد. کلاهک هایMK4 وMK5 در موشک ترایدنت 2 دی 5 بخش مرحله اول شامل موتور راکت مرحله اول، سامانه تی.وی.سی (TVC) و قطعات تشکیل دهنده احتراق مرحله اول می باشد. بخش میانه، بخشهای مرحله اول و مرحله دوم را به هم متصل می کند و شامل تجهیزات الکتریکی و منفجره است. بخش مرحله دوم شامل موتور موشک مرحله دوم، سامانه تی.وی.سی (TVC) و قطعات لازم برای شروع احتراق مرحله دوم است. در مقایسه با سی 4 ، دی 5 با میزان حمل بزرگتر و سنگین تر خود و برای نزدیک شدن به برد بیشتر و بهبود عملکرد موتور، این موشک به کاهش وزن مورد نیاز است. برای بهبود عملکرد موتور موشک، یک تغییری در سوخت جامد انجام شد. سی 4 از سوخت XLDB-70 استفاده می کند. به معنی سوخت جامدی که 70 درصد آن به دو مبنای متقابل تبدیل شده است. این سوخت شامل ایچ.ام.ایکس (His Majesty’s Explosive (HMX))، آلومینیوم و پرکلرات آمونیوم می باشد. بند این مواد پلی گلیکول آدیپات(PGA) ، نیتروسلولز(NC) ، نیتروگلیسیرین (NO) و دییزوسیانات (HDI) است. درواقع میشود گفت که سوخت دی 5 پلی اتیلن گلیکول (PEG) / NG است در حالی که سوخت سی 4 PGA / NG نام دارد. سوخت دی 5 به این دلیل نام دارد که عمده ترین نوآوری استفاده از PEG به جای PGA در بند بوده ولی هنوز یک سوخت متقابل و دو پایه است. استفاده از PEG باعث مخلوط انعطاف پذیرتر، رئولوژیک تر از مخلوط سی 4 با PGA می شود. بنابراین، مخلوط دی 5 از انعطاف پذیری بیشتری برخوردار است و می توان مقدار سوخت را در این موشک افزایش داد. در نتیجه سوخت دی 5 را مشه PEG / NG75 نامید. شرکت مشترک پیمانکاران فرعی سوخت، هرکول و تیوکل (Hercules and Thiokol) نام تجاری NEPE-75 را به این نوع سوخت داده اند. برای صرفه جویی در وزن مواد قاب موتور مرحله اول و دوم دی 5 تبدیل به گرافیت / اپوکسی شدند که سبک تر از کولار پاکسی موشک سی 4 است. قاب موتور قرار بود اپوکسی کولار باشد اما در اواسط پروژه توسعه در سال 1367 (1988میلادی)، به گرافیت / اپوکسی تغییر یافت. این تغییر باعث افزایش برد شد (کاهش وزن بی اثر) به علاوه این امر توانست هرگونه استاتیک بالقوه الکتریکی مرتبط با کولار و گرافیت را از بین برد. همچنین در کلیه نازل موتور موشک دی 5 از حلقه های تقسیم شده گرافیت پیرولیتی استفاده شده است ولی ورودی نازل سی 4 یکپارچه است. این تغییر برای قابلیت اطمینان بیشتر به عمل آمده است. بخش تجهیزات بیشتر پکجهای های هدایت الکترونیکی و کنترل پرواز را در خود جای داده است. موتور موشک و سامانه TVC به یک سیلندر ایجکتر در وسط بخش تجهیزات و جلوی این قسمت نسب شده اند. یک موتور ایجکتر کوچک در جلو گنبد موتور قرار دارد. هنگامی که موتور مرحله دوم شروع به کار می کند، یک موتر ایجکتر این موتور را از بخش تجهیزات جدا می کند. بخش تجهیزات دی 5 با استفاده از گرافیت / اپوکسی به هم متسل شده اند در حالی که در سی 4 از کامپوزیت آلومینیوم استفاده شده است. این تغییر باعث کاهش وزن و افزایش برد موشک شده است. برای جنس قسمت میانی مثل سی 4 از آلومینیوم معمولی استفاده شده است. برای جدا سازی بخش تجهیزات سی 4 موتور موشک مرحله سوم از یک لوله با مواد منفجره فشرده شده استفاده می شود. قسمت فرینگ و سامانه ورودی مجدد، قسمت جلو موتور را تشکیل می دهند و از یک ساختار اولیه با دو موتور راکت جتیسون و یک مکانیزم قفل تشکیل شده است. در قسمت مجموعه دماغه کلاهک جلو فرینگ یک آنتن آیرودینامیکی (ایرواسپایک) قابل دراز شدن وجود دارد. تحویل سی 4 به دی 5 و قسمت های آنها موشک دی 5 قابلیت حمل کلاهک های Mk 4 یا Mk 5 را به عنوان محموله دارد. کلاهک های دی 5 یا شامل Mk 4 یا Mk 5 است. این کلاهک ها توسط چهار پیچ و مهره به قسمط تجهیزات متصل شده اند. امواج STAS و امواج تسلیحات پیش از پرتاب قبل از جدایی کلاهک ها به موشگ فرستاده می شود. هنگام جدا شدن، کلاهک ها یک مسیر بالستیک را به سمت هدف دنبال می کند و جایی که موشک با هدف برخورد می کند توسط یک سامانه پیش فرض انتخاب می شود. این کلاهک محتوی یک مجموعه AF&F می باشد و هیچ مجموعه هسته ای و الکترونیکی در این کلاهک وجود ندارد. AF&F باعث سالم ماندن کلاهک در انبار و ورود مجدد می باشد. وزارت انرژی امریکا (DOE) مسئولیت تأمین کردن مجموعه هسته ای به حالت یک بسته فیزیک را به عهده دارد. بخش تجهیزات باری سی 4 و دی 5 تقریبا مشابه هستند. سی 4 از ژنراتور گاز TVC استفاده می کند در حالی که دی 5 از چهار ژنراتور گاز TVC استفاده می کند. قسمت تجهیزات دی 5 دارای دو ژنراتور "A" است که در ابتدا شروع به کار می کند و این قسمت را با استفاده از مجموعه سوپاپ های یکپارچه به حرکت می اندازد. هنگامی که فشار گاز در ژنراتورهای "A" کاهش می یابد، ژنراتورهای "B" برای باقیمانده پرواز بخش تجهیزات مشتعل می شوند. پرواز بعد از پرتاب بخش تجهیزات سی 4 و دی 5 و عرضه کلاهک ها متفاوت است. سی 4 پس از اتمام سوختن موتور موشک و جداسازی، PBCS مرکز تجهیزات را مستقر می کند تا سامانه هدایت بتواند فعالیت خود را انجام دهد. سپس سامانه راهنما خطاهای خط پرواز را تعیین می کند و موشک را در مسیر آماده می سازد و مسیر پرواز در بخش تجهیزات را اصلاح می کند. سپس بخش تجهیزات سی 4 وارد حالت رانش پر سرعت می شود، PBCS آن را به موقعیت مناسب در فضا و سرعت صحیح برای استقرار مجدد کلاهک می رساند. در مدت حالت رانش پر سرعت، بخش تجهیزات به عقب پرواز می کند. هنگامی که سرعت مناسب برای انتشار مجدد کلاهک به دست می آید، قسمت تجهیزات سی 4 به حالت ورنیه می رسد. پس از اتمام جدا سازی تمام کلاهک ها، بخش تجهیزات به عقب می رود و وارد موقعیت مناسبی برای ورود مجدد میرسد. در طول عقب رفتن، توده های گاز از PBCS به طور متفاوتی بر روی کلاهک ها تأثیر می گذارد. در مورد دی 5، بخش تجهیزات از PBCS خود برای مانور دادن موشک استفاده می کند. این عمل باعث میشود که موشک هدایت اصلی خود را از زیردریایی به صورت عادی دریافت کند. سامانه هدایت پرواز، مسئول بخش تجهیزات دی 5 در رانش پر سرعت می باشد. با این حال قسمت تجهیزات دی 5 به جلو پرواز می کند. همانند سی 4، بخش تجهیزات دی 5 وقتی به ارتفاع، سرعت و نگرش مناسب برسد، برای استقرار کلاهک ها وارد حالت ورنیه می شود. با این حال، برای از بین بردن تأثیر ستون PBCS بر کلاهک ها هنگام آزاد شدن، مرکز تجهیزات تحت یک مانور اجتناب از پرت کردن ستون (PAM) قرار می گیرد. اگر جدا شدن کلاهک توسط ستون نازل PBCS مختل شود، آن نازل بسته میماند تا کلاهک از موشک دور شود. وقتی که نازل PBCS بسته است، قسمت تجهیزات به طور خودکار سه نازل دیگر را به کار می اندازد. این امر باعث چرخش بخش تجهیزات می شود تا بتواند از کلاهک دور شود. در مدت زمان بسیار کوتاه، کلاهک و نازل به حالت عادی باز می گردد. PAM فقط هنگامی استفاده می شود که ستون نازل کنار کلاهک مشکلی پیدا کند. این PAM یکی از تغییرات طراحی شده در دی 5 برای ارائه دقت بهتر است. طراحی دیگر برای کمک به بهبود دقت، تغییر نوک بینی کلاهک MK5 بود. در موشک ترایدنت 1 سی 4 یک شرایط خطا وجود دارد که در برخی موارد کلاهک در فضا با سرعت ناهموار روبرو می شود. این شرط خطا باعث رانش کلاهک می شود. همانطوری که طراحی کلاهک Mk 5 توسعه یافت، تغییراتی در شکل نوک بینی پایدار (SSNT) صورت گرفت. دماغه کلاهک Mk4 از مواد گرافیت پوشیده شده با کاربید بور ساخته شده. دماغه Mk 5 دارای یک هسته مرکزی فلزی با مواد کربنی و کربن است که بقیه نوک بینی ("پلاگین") را تشکیل می دهد. هسته مرکزی فلزدار با سرعت بیشتری نسبت به ماده اصلی کربن و کربن در قسمت خارجی نوک بینی از بین می رود. این امر منجر به تغییر شکل ناخوشایند و متقارن تر با تمایل کمتری به رانش است و در نتیجه یک سامانه دقیق تر و قابل اطمینان تر به وجود می اید. آزمایشات قبلی SSNT در برخی پروازهای موشکی سی 4 مفهوم طراحی را تأیید کرده بود. در ترایدنت 1 سی 4، زیر سامانه هدایت پرواز امواج داده را از زیر سامانه هدایت به دستورات سوپاپ باند فرمان (دستورات TVC) تبدیل می کند که با میزان واکنش موشکی که از بسته ژیروسکوپ دریافت می شود، تعدیل می شود. در ترایدنت 2 دی 5، ژیروسکوپ حذف شد است. رایانه کنترل پرواز دی 5 این میزان واکنش موشک را از واحد اندازه گیری اینرسی سامانه هدایت (IMU) دریافت می کند که از طریق مجموعه الکترونیکی هدایت منتقل می شود. استفاده گسترده تر از کامپوزیت ها در ساختار دی 5 موجب صرفه جویی در وزن می شود. طراحی مجدد سامانه مهمات دی 5، از لحاظ عملکردی با سی 4 یکسان است و نحوه جدایی مهمات باعث کاهش وزن می شود. ابعاد و اتصالات ترایدنت 2 دی 5 پیشرفت های اخیر زیردریایی لوئیزیانا (SSBN 743)، آخرین زیردریایی ساخته شده از 18 زیردریایی ترایدنت که با موفقیت یک موشک بالستیک ترایدنت 2 دی 5 غیر مسلح را در 27 آذر 1376 (18 دسامبر 1997 میلادی) پرتاب کرد. پرتاب از زیردریایی غوطه ور در محدوده شرقی ایالات متحده، در سواحل ایالت فلوریدا، به عنوان بخشی از عملیات نمایش و انهدام (DASO) زیردریایی لوئیزیانا صورت گرفت. هدف از این عملیات نشان دادن توانایی خدمه زیردریایی در برآورده ساختن الزامات ایمنی برای اداره، نگهداری و بهره برداری از سامانه تسلیحاتی استراتژیک است. عملیات نمایش و انهدام همچنین توانایی زیردریایی را در هدفگیری صحیح و پرتاب موشک ترایدنت تأیید می کند. این هفتاد و هفتمین پرتاب متوالی موشک ترایدنت 2 دی 5 از سال 1360 (1989 میلادی) بود که طولانی ترین سلسله موفقیت در تاریخ موشکهای بالستیک ایالات متحده است. آزمایش پرواز ترایدنت 2 دی 5 پس از شلیک از زیردریایی نیروی دریایی ایالات متحده به طور منظم آزمایش های مشترک سامانه موشکی بالستیک پرتاب شده زیردریایی ترایدنت 2 را با همکاری وزارت نیرو و وزارت دفاع (DOD) بر روی اجسام جدید Mk5 موسوم به مجامع آزمایش مشترک انجام می دهند. در طی یکی از پروازهای گذشته، هنگام پرواز از طریق مدار ون آلن و ناهنجاری اقیانوس اطلس جنوبی (مدارپروتون پرانرژی و با ارتفاع کم) یک رویداد ناخوشایند پیش آمد. یک تلاش چند رشته ای توسط دانشمندان و مهندسان آزمایشگاه ساندیا برای تعیین عناصرعلمی و کمک به طرح یک راه حل گرد آوری شده. برای اصلاح این رویداد ، سامانه تلفمتری W88-0 / JTA با قرار دادن چهار مدار مجتمع مقاوم در برابر پروتون با انرژی بالا در طراحی پردازنده امواج، دوباره طراحی شد. زیردریایی های موشک بالستیک جدید کلاس کلمبیا (Columbia-Class SSBN) زیردریایی های کلاس کلمبیا یک کلاس جدیدی از زیردریایی هسته ای نیروی دریایی ایالات متحده است که برای جایگزینی زیردریایی های موجود کلاس اوهایو ساخته شده است. زیردریایی موشک بالستیک کلاس کلمبیا خلاصه هدف پروژه کلاس کلمبیا طراحی و ساخت 12 زیردریایی موشک بالستیکی جدید است. کلاس کلمبیا جایگزین قوای قدیمی و فعلی نیروی دریایی امریکا که 14 زیردریایی موشک بالستیکی کلاس اوهایو است خواهد شد. زیردریایی های کلاس اوهایو برای عمر مفید 42 سال طراحی شده اند (دو دوره 20 ساله با 2 سال سوخت گیری میانسالی هسته ای). هم انطور که زیردریایی های کلاس اوهایو برای اولین بار در سال 1360 (1981 میلادی) شروع به کار کردند، آنها بین سالهای 1406 و 1419 (2027 و 2040 میلادی) به میزان حدود یک زیردریایی در سال، به پایان خدمت خود می رسند. از سال 1410 (2031 میلادی) نیروی دریایی امریکا قصد دارد هر زیردریایی بازنشسته کلاس اوهایو را با یک زیردریایی زیردریایی موشک بالستیکی کلاس کلمبیا جایگزین کند. زیردریایی کلاس کلمبیا در حال پرتاب موشک ترایدنت نیروی دریایی امریکا پروژه کلاس کلمبیا را به عنوان پروژه اصلی خود شناسایی کرده و می خواهد اولین زیردریایی کلاس کلمبیا را در سال 1400 (2021 میلادی) آماده به کار کند. پروژه کلاس کلمبیا با هزینه بودجه سایر پروژه های نیروی دریایی امریکا تأمین خواهد شد. زیردریایی کلاس کلمبیا از نظر قابلیت زیر آب رفتن نسبت به کلاس اوهایو بهتر و سریعتر خواهد بود و بنابراین بزرگترین زیردریایی ساخته شده توسط ایالات متحده خواهد بود. نیروی دریایی امریکا کلاس کلمبیا را مجهز به جدیدترین قابلیت های نهان کاری کرده است تا از عمر آنها در طول 40 سال کاملا اطمینان داشته باشد. نام کلاس برنامه کلاس کلمبیا تا سال 1395 (2016 میلادی) به عنوان برنامه جایگزینی اوهایو (Ohio Replacement Program (ORP)) یا SSBN (X) شناخته می شد. زیردریایی های کلاس کلمبیا معروف به زیردریایی جایگزین اوهایو یا SSBNX شناخته میشوند. برخی از اسناد بودجه نیروی دریایی امریکا همچنان از این اصطلاحات استفاده می کنند. در 7 مرداد 1395 (28 July 2016 میلادی) گزارشی منتشر شده است که اولین زیردریایی این کلاس به افتخار دیستریک کلمبیا (District of Columbia) نامگذاری شده است. از آن زمان، این پروژه به عنوان پروژه کلاس کلمبیا، و زیردریایی ها به عنوان زیردریایی های کلاس کلمبیا شناخته می شود. کلاس کلمبیا به طور رسمی در 24 آذر 1395 (14 December 2016 میلادی) توسط وزیر نیروی دریایی امریکا، آقای ری مابوس تعیین شد و زیردریایی اصلی این کلاس (USS Columbia (SSBN-826)) خواهد بود. در 7 آبان 1399 (28 October 2020 میلادی) وزیر نیروی دریایی امریکا اعلام کرد که دومین زیردریایی کلاس کلمبیا USS Wisconsin (SSBN-827) نامیده خواهد شد. لوله های پرتاب موشک ترایدنت 2 دی 5 از زیردریایی کلاس کلمبیا بودجه زیردریایی کلاس کلمبیا برای حفظ قدرت زیردریایی نیروی دریایی ایالات متحده ضروری است و هزینه کل دوره کل کلاس 347 میلیارد دلار تخمین زده شده است. این رقم شامل تمام هزینه های پیش بینی شده برای توسعه، خرید و بهره برداری از 12 زیردریایی تا سال 1420 (2042 میلادی) است. در سال مالی 1398 (FY 2019)، نیروی دریایی امریکا 3.7 میلیارد دلار برای برنامه کلاس کلمبیا درخواست کرد که درواقع 97 درصد بیشتر نسبت به 1397 (FY 2018) بوده و به عنوان دومین برنامه گران قیمت در بودجه سال 1398 (2019 میلادی) پنتاگون، در کنار جنگنده F-35 رسیده است. تحقیقاتی برای كاهش هزينه و بررسی امكانات طراحی و ساخت انجام شد و نتيجه آن نشان داد كه این طرح جديد بهترین گزينه خواهد بود و می تواند تمام نيازهای فنی را بفراهم سازد. زیردریایی کلاس کلمبیا گرانتر از زیردریایی های دیگراست، آنها بسیار پیشرفته تر هستند و صرفه جویی در هزینه ارائه می دهند. بزرگترین صرفه جویی درهزینه سوخت هسته ای کلاس کلمبیا است. این نوع سوخت به گونه ای طراحی شده است که تا زمانی که زیردریایی در حال فعالیت است طول بیاورد، بنابراین نیازی به سوخت گیری هسته ای 2 ساله مانند زیردریایی های موشک بالستیکی (SSBNs) قدیمی تر ندارد. این عمل 2 سال به عمر مفید هر زیردریایی اضافه می کند یا 24 سال وقتی همه زیردریایی های این کلاس را در نظر بگیرید. برآورد هزینه عملی ساخت این زیردریایی حدود 8.4 میلیارد دلار است (به اضافه 14.4 میلیارد دلار برای هزینه های طراحی و غیره). نیروی دریایی امریکا در حال حاضر 6.2 میلیارد دلار بودجه تدارکات از سال قبلی را دریافت کرده است. برای بودجه 1399 (2021 میلادی) نیرو دریایی امریکا 2.9 میلیارد دلار برای تدارکات، 1.1 میلیارد دلار بودجه پیش خرید و 397.3 میلیون دلار بودجه تحقیق و توسعه برای این برنامه را درخواست کرده است. بودجه کل نیروی دریایی امریکا برای سال مالی 1399 (2021 FY) 207.1 میلیارد دلار میباشد. در خرداد 1399 (ژوئن 2020 میلادی) نیروی دریایی ایالات متحده با یک قرارداد 869 میلیون دلاری با جنرال داینامیک واحد قایق های برقی (General Dynamics Electric Boat Division) برای ساخت و پیش ساخته زیردریایی های کلاس کلمبیا و همچنین ساخت دو زیردریایی بر قرار کرد. این اصلاح ارزش قرارداد را به 9.47 میلیارد دلار افزایش داده است. در 15 آبان 1399 (5 نوامبر2020 میلادی) جنرال داینامیک اعلام کرد که نیروی دریایی ایالات متحده برای تکمیل USS Columbia (SSBN-826)، مواد برای USS Wisconsin (SSBN-827)، و همچنین طراحی و پشتیبانی مهندسی مرتبط یک قرارداد 9.25 میلیارد دلاری با این شرکت نوشته است. برنامه تحویل نیروی دریایی امریکا قصد دارد اولین زیردریایی کلاس کلمبیا را در سال 1400 (2021 میلادی) خریداری کند، دومین زیردریایی را در سال 1403 (2024 میلادی) و یک فروند را هر سال بین 1405 تا 1414 (2026 تا 2035 میلادی) خریداری کند. طبق این برنامه، اولین زیردریایی (یا زیردریایی پیش برد) در سال 1407 (2028 میلادی) تحویل داده خواهد شد، زیردریایی دوم در سال 1410 (2031 میلادی) و مابقی 10 زیردریایی با میزان یک واحد در سال از سال 1412 تا 1421 (2033 تا 2042 میلادی) تحویل داده می شود. پس از تحویل در سال 1407 (2028 میلادی)، با هدف آماده شدن برای اولین گشت بازدارنده در سال 1410 (2031 میلادی) زیردریایی پیش برد تحت آزمایشات مهمی قرار خواهد گرفت. قسمت های مختلف در زیردریایی کلاس کلمبیا پایگاه صنعتی ساخت زیردریایی زیردریایی های نیروی دریایی ایالات متحده در دو کشتی سازی ساخته میشوند. اولین، جنرال داینامیک واحد قایق های برقی در گروتون ایالت کانتیکت و کنست پوینت ایالت رود ایلند (General Dynamics Electric Boat Division (GD/EB) of Groton, CT, and Quonset Point, RI,) و دومین کشتی سازی هانتینگتون اینگالزاینداستریال نیوپورت نیوز در نیوپورت نیوز ایالت ویرجینیا (Huntington Ingalls Industries Newport News Shipbuilding (HII/NNS), of Newport News, VA. GD/EB and HII/NNS). این دو مکان تنها کشتی سازی هایی در امریکا هستند که قادر به ساخت کشتی های مجهز به انرژی هسته ای می باشند. GD / EB فقط زیردریایی می سازد، در حالی که HII / NNS توانایی ساخت ناوهای هواپیمابر هسته ای و انواع دیگر کشتی ها را دارد. در حال حاضر هر دو منطقه مشترکاً در حال ساخت زیردریایی های تهاجمی کلاس ویرجینیا هستند. جنرال داینامیک حدود 78٪ از ساخت کلاس کلمبیا را انجام می دهد و اخیراً برنامه را به ساخت و ساز در مقیاس کامل در مجتمع تولیدی شرکت در پوینت ایالت رود ایلند منتقل کرده است. ساخت چهار مدل از شش "سوپرمدل" در تاسیسات جنرال داینامیک در و کنست پوینت ایالت رود ایلند انجام خواهد شد. سپس سوپرمدولها برای آزمایشگاه نهایی و مونتاژ شرکت جنرال داینامیک در گروتون ایالت کانتیکت منتقل می شوند، جایی که قطعات یک زیردریایی کامل در تاسیساتی با مساحت 200000 متر مربع وجود دارد. جنرال داینامیک قصد دارد در طی 10 سال آینده حداکثر 18000 کارگر اضافی را برای این پروژه استخدام کند. حدود 2٪ کار توسط هانتینگتون اینگالزاینداستریال نیوپورت نیوز در نیوپورت نیوز ایالت ویرجینیا در نیوپورت نیوز انجام خواهد شد. علاوه بر جنرال داینامیک و کشتی سازی هانتینگتون اینگالزاینداستریال نیوپورت نیوز، پایگاه صنعتی ساخت زیر دریایی شامل چندین شرکت تأمین کننده و همچنین آزمایشگاه ها و امکانات تحقیقاتی در ایالات مختلف در حال فعالیت هستند. کشتی سازی هانتینگتون اینگالزاینداستریال نیوپورت نیوز در طراحی و تولید بیشتر ماژول های اصلی کلاس کلمبیا، از جمله ماژول های کمان ، استرن ، ماشین آلات کمکی، روبناها و سلاح ها شرکت خواهد کرد. بروشور کلاس کلمبیا از شرکت جنرال داینامیک منابع اطلاعات: https://www.naval-technology.com/projects/colum11bia-class-ballistic-missile-submarines/ columbia-class.com https://fas.org/nuke/guide/usa/slbm/d-5.htm

خودرو چند منظوره سبک سروال (قسمت چهارم) سومین خودرو زرمی جدید در که برنامه عقرب ارتش فرانسه به کارگفته میشود، خودرو چند منظوره زرهی SERVAL * نام دارد. ‌ارتش فرانسه نیاز دارد تا در میدان نبرد مدرن نیروهای نظامی خود را با یک خودرو سبک وزن زرهی برای عملیات های واکنش سریع جابه جا کند. همچنین این نوع خودروی با کمک یک نوع شاسی واحد باید بتواند نقش های مختلف را ایفا کنند. خودرو چند منظوره زرهی SERVAL نیز برای پاسخ به این نیاز برای ارتش فرانسه طراحی شده است. در 12 فوریه سال 2018 صنایع نکستر(Nexter) قراردادی را با ارتش فرانسه جهت تولید وساخت خودرو چند منظوره زرهی SERVAL امضا کرد. قبل از امضا این قرارداد ارتش فرانسهی یک مناقصه برای انتخاب خودرو چند منظوره زرهی سبک برگزار کرده بود که در آن شرکت بخش دفاعی رنو (Renault)با همکاری شرکت ولوو (Volvo) با نسخه جدید خودرو زرهی ACMAT Bastion و شرکت دفاعی تالس (Thales) با نسخه ای از خودرو زرهی Bushmaster ساخت استرالیا شرکت کرده بودند. اما در اخر شرکت نکستر به عنوان برنده ، مناقصه خودرو چند منظوره زرهی سبک ارتش فرانسه انتخاب شد. شرکت نکستر به عنوان تولید کننده اصلی و شرکت تکسلیس (Texelis) به عنوان پیمانکار سیستم تعلیق و گریبکس خودرو زرهی SERVAL را تولید میکند. در تاریخ 23 دسامبر سال 2020 ارتش فرانسه اولین قرار داد سفارش تولید 364 دستگاه خودرو زرهی SERVAL را با شرکت سازنده منعقد کرد. با توجه به این قرار داد این شرکت ها باید 12 دستگاه از این خودرو را در نیمه اول سال 2022 و 96 دستگاه دیگر را در نیمه دوم همان سال به ارتش فرانسه تحویل دهند. حداکثر 978 دستگاه خودرو SERVAL توسط ارتش فرانسه در سال 2030 خریداری می شود. این احتمال وجود دارد با توجه به نیاز، ارتش فرانسه تعداد سفارش های خودروهای زرهی SERVAL از 978 دستگاه افزایش دهد. علاوه بر ارتش فرانسه، ژاندارمی فرانسه نیز میتواند از جمله سفارش دهندگان خودرو چند منظوره SERVAL باشد. ژاندارمی فرانسه از سال 2010 به دنبال یک جانشین مناسب برای خودروهای زرهی خود بوده است. خودرو زرهی SERVAL میتواند یک جایگزین مناسب برای خودروهای زرهی قدیمی ژاندارمی فرانسه همانند VBRG و VAB باشد. خودرو زرهی VBRG ژاندارمی فرانسه ( سمت راست) خودرو زرهی VAB ارتش فرانسه (سمت چپ) خودرو SERVAL یک خودرو زرهی چرخدار 15-17 تنی با طراحی کلاسیک و پیکربندی 4x4 است. خودرو های زرهی SERVAL در حقیقت به عنوان جایگزین خودروهای زرهی قدیمی VAB در ارتش فرانسه در نظر گرفته شده است. نسخه استاندارد این خودرو میتواند 2 خدمه به همراه 8 سرنشین را جابه جا کند. خودروچند منظوره سروال برای هماهنگ شدن با دیگر خودروهای زرهی پروژه عقرب وشرکت در نبرد مشترک دارای یک هسته الکترونیکی، سنسورهای اگاهی موقعیتی پیشرفته مانند سیستم مکان یاب محل شلیک صوتی، سیستم آگاهی موقعیت آنتارس و هشدار قفل لیزری و سیستم اطلاعات نبرد عقرب (SICS) است. زره وشیشه های خودرو در برابر سلاح های سبک و ترکش های توپخانه ای مقاوم است. همچنین خودرو توانایی مقاومت در برابر مین ها وبمب های کنار جاده ای و حفظ جان خدمه و سرنشیان را دارد( میزان دقیق سطح حفاظت این خودرو فعلا توسط ارتش فرانسه وشرکت سازنده اعلام نشده است). خودرو زرهی چند منظوره SERVAL خودرو SERVAL با پیکربندی 4x4 بر روی یک شاسی دو محوره قرار دارد. محفظه موتور در بخش جلوی خودرو قرار دارد و محفظه خدمه وسرنشیان در پشت ان قرار دارد. ازمحفظه سرنشینان میتوان برای جابه جای نیروها ویا برای نقش های مختلف دیگر کرد. برای دسترسی به محفظه خدمه میتوان از دو درب منفردی که در طرفین بخش جلویی خودرو تعبیه شده است استفاده کرد. سرنشیان نیز میتواند از درب عقبی برای ورود به خودرو استفاده کنند. خودرو SERVAL همانند خودرو زرهی گریفون به یک جایگاه سلاح کنترل از راه دور سبک مجهز است. این جایگاه سلاح کنترل از راه دور می تواند به مسلسل های 7/62 میلیمتری ،یا 12/7 میلیمتری و یا نارنجک اندازهای خودکار 40 میلیمتری مسلح شود. این جایگاه سلاح کنترل از راه دور به مجهز به 8 پرتابگر نارنجک دودزا GALIX است. در حال حاضر و با توجه به پیشبینی های ارتش فرانسه و ویژگی های ماژولار طراحی این خودرو به جزنسخه استاندار SERVAL سه نسخه دیگراز این خودرو تولید خواهد شد. البته باتوجه به نیاز ارتش فرانسه در اینده شرکت نکستر توانایی تولید وطراحی نسخه های دیگری از این خودرو زرهی را دارد. سه نسخه مد نظر ارتش فرانسه برای SERVAL عبارت اند از: 1. SERVAL VPB : این نسخه به طور خاص برای شناسایی نزدیک، بررسی سطح امنیتی و پشتیبانی آتش محدود عمل خواهد کرد. 2. SERVAL NCT : این نسخه در حقیقت برای ایجاد گره ارتباط تاکتیکی و رله ارتباطی طراحی خواهد شد و به تجهیزات ارتباط تاکتیکی اضافه ی برای ایفاء نقش خود مجهز میشود. 3. SERVAL SA2R : این نسخه برای نظارت، جاسوسی، کسب هدف و شناسایی طراحی خواهد شد که به فرماندهان از نظر جمع آوری اطلاعات دید بهتری در میدان نبرد میدهد. نمونه ای از نسخه استاندارد خودرو SERVAL مجهز به سیستم مکان یاب محل شلیک صوتی، سیستم آگاهی موقعیت آنتارس و هشدار قفل لیزری نصب شده بروی سقف خودرو نسخه تعریف شده برای ژاندارمی فرانسه با نسخه های رزمی سروال فقط از نظر زیر سیستم ها متفاوت است. این نسخه به ژندامری فرانسه کمک میکند که ماموریت های شهری داخل فرانسه یا ماموریت های برون مرزی ( ژاندارمری فرانسه عملیاتهای مختلف برون مرزی را در مناطق مختلف مانند کوزوو، ساعل عاج، افغانستان و... انجام داده است.) با امنیت بالا انجام شود. این نسخه مجهز به تیغه جهت پاکسازی معابر، سیستم های روشنایی خارجی، بلندگو های خارجی، برجک شناسایی با دید 360 درجه، مقاومت خودرو در برابر پرتابه های آتش زا و گلوله های رنگی و باتری های اضافی برای تجهیزات الکترونیکی است. این نسخه جهت بررسی محیط و رصد شورشهای خیابانی توانایی هماهنگ شدن با پهپادهای شناسایی را نیز دارد. همانند نسخه نظامی استاندار نسخه ژندامری توانایی حمل 10 نفر (2 خدمه و 8 سرنشین) را خواهد داشت. خودرو زرهی SERVAL نسخه مخصوص ژاندارمی خودرو زرهی سروال برای انجام وظایف رزمی سبک در خطوط اصلی میدان نبرد طراحی شده. ویژگی های ساختاری این خودرو یعنی چابکی، بقاپذیری وظرفیت جابه جای نفرات و تجهیزات این امکان را برای خدمه و سرنشینان این خودرو فراهم می کند تا در مراحل اولیه حساس یک نبرد مشترک شرکت کند. خودرو زرهی SERVAL می تواند از ماموریت های تخصصی نیروهای ویژه ارتش فرانسه به طور کامل پشتیبانی کند. این خودرو میتواند در مناطق مختلف اقلیمی مانند مناطق معتدل، بیایانی و قطبی فعالیت کند. خودرو SERVAL یک مکمل ضروری برای نیروی زمینی ارتش فرانسه در کنار دیگر خودروهای سنگین پروژه عقرب یعنی خودرو چند منظوره گریفون و خودرو رزمی شناسایی جگوار است. اولین ازمایش میدان خودروهای زرهی سروال در سال 2019 توسط ارتش فرانسه انجام شد. این ازمایش میدانی پیرامون تحرک پذیری این خودرو در زمین های مختلف انجام شد. نتایج این ازمایش نشان داد SERVAL سازگاری و توانایی بالایی برای حرکت در زمینهای مختلف دارد. در سال 2020 ارتش فرانسه اعلام کرد دو تست دیگر روی خودروهای SERVAL شامل مقاومت خودرو در برابر انفجار مین و بارگیری توسط هواپیمای ترابری A400M را با موفقیت پشت سر گذاشته است. جدیدترین ازمایش میدانی انجام شده بر روی خودرو زرهی سروال توسط ارتش فرانسه تست بارگیری و خروج از روی ناو و ناوچه های آبی-خاکی در سال 2021 بوده است. تست میدانی تحرک پذیری خودرو سروال تست مقاومت در برابر انفجار مین (سمت راست) تست بارگیری و خروج از شبیه ساز هواپیمای ترابری A400M ( سمت چپ) تست بارگیری و خروج از ناو ها وناوچه های ابی-خاکی مشخصات کلی سروال (SERVAL) شرکت های سازنده : صنایع نکستر (Nexter) با همکاری و شرکت تکسلیس (Texelis) سفارش داده شده توسط : فرانسه سال ورود به خدمت : 2022 در ارتش فرانسه خدمه : 2نفر سرنشین : 8 نفر وزن : 15-17 تن طول : 6/45 متر عرض :2/4 متر ارتفاع : 2/65 متر تسلیحات در مدل استاندارد: جایگاه سلاح کنترل از راه دور + مسلسل 7/62 میلی متری یا مسلسل 12/7 میلمتری یا نارنجک انداز اتوماتیک 40 میلیمتری حداکثر سرعت در جاده: 120 کیلومتر بر ساعت برد : 600 کیلومتر قدرت پیشرانه : نامعلوم SERVAL : نام یک گربه وحشی افریقایی است. همچین سروال نام عملیات نظامی نیروهای فرانسوی است که در سال 2012 تا 2014 در کشور مالی و افریقا بر علیه گروه های تروریستی انجام گرفته بود. منابع اصلی : 1 2 3 نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است ادامه دارد...

کبرا هوانیروز با استتار جدید

تصویر به نسبت کمیاب از جنگنده های اف-5 نیروی هوایی سالهای نخستین جنگ (1363) این عکس مربوط به فیلم به یاد ماندنی "عقابها" اثر مرحوم ساموئل خاچیکیان براساس داستان واقعی جناب شریفی راد است .

به نام خدا سامانه دفاع هوایی Enduring Shield شرکت Dynetics رقیب آمریکایی گنبد آهنین سامانه پدافند هوایی Enduring Shield شرکت آمریکایی Dynetics سامانه Enduring Shield را رونمایی کرد. سامانه ی زمینی متحرکی که برای شناسایی، رهگیری و مقابله با هواپیماهای بدون سرنشین، موشک های کروز، راکت ها، توپ و خمپاره طراحی شده است. Enduring Shield با در نظر گرفتن توسعه آینده، توانایی شلیک طیف متنوعی از موشک ها را داراست. این سامانه پوششی 360 درجه با قابلیت درگیری همزمان با چندین هدف را ارائه می دهد؛ می تواند به طور کامل با سامانه فرماندهی نبرد دفاع هوایی و موشکی ارتش یکپارچه شود و در برابر تهاجم سایبری و جنگ الکترونیک مقاوم است. با ارائه حفاظت در برابر تهدیدات مشابه گنبد آهنین، Enduring Shield رقیب مستقیم این سامانه معروف اسرائیلی است که توسط ارتش ایالات متحده نیز خریداری شده است. با پشتوانه فناوری و تغییرات برنامه قبلی علم و فناوری ارتش شرکت Dynetics، سامانه Enduring Shield برای پاسخگویی به نیاز های برنامه "افزایش حفاظت در برابر آتش مستقیم 2" ارتش پیشنهاد شده است. در پروسه ساخت این سامانه، Dynetics پرتابگر را از نو طراحی کرد، بازده هزینه را افزایش داد و پیچیدگی ها را کم کرد. رونی کرونیستر، معاون ارشد شرکت Dynetics در زمینه فناوری و ساخت سلاح، در این باره گفت: "سامانه Enduring Shield از تجربیات گذشته شرکت در سامانه های پرتابگر زمینی ارتش، شامل موشک های مافوق صوت و دیگر برنامه ها استفاده می کند. ما مشتاق ارائه این سامانه آمریکایی برای موشک های کروز و سایر نیاز های پدافند هوایی ارتش هستیم." ساخت قطعات ، عملکرد مونتاژ اولیه و یکپارچه سازی سامانه در هانتسویل ، آلاباما و مونتاژ نهایی و یکپارچه سازی سامانه در Lawton ، اوکلاهاما انجام می شود. سامانه پدافند هوایی برد کوتاه گنبد آهنین منبع

تلاش آمریکا برای انتقال تجهیزات در کره زمین به وسیله راکت ها پرتاب پروتوتایپ Starship شرکت SpaceX در آپریل 2021 نیروی هوایی ایالات متحده در طول مصاحبه با خبرنگاران در روز جمعه تائید کرد که علاقه مند به انتقال محموله به دور زمین به وسیله راکت هاست. مقامات نظامی گفتند که در حال ارتقای طرح ها برای تبدیل به یک برنامه Vanguard جدید هستند که بیانگر علاقه به تبدیل این مفهوم از سطح آزمایشی به عملیاتی است. به گفته دکتر Greg Spanjers، دانشمند نیروی هوایی و مدیر برنامه Rocket Cargo در اینباره گفت: "این ایده فریبنده از زمان ظهور پرواز های فضایی وجود داشته است. ما تقریبا هر 10 سال آن را بررسی کرده ایم، اما هیچ وقت منطقی به نظر نمی رسید. دلیل اینکه این بار به سراغ آن رفته ایم این است که به نظر می رسد تکنولوژی به ایده خوبی رسیده است. ابتدا ARS گزارشی در باره ی بودجه درخواستی نیروی هوایی برای برنامه Rocket Cargo ارائه کرد. به عنوان بخشی از بودجه سالانه 200 میلیارد دلاری خود ، نیروی هوایی به دنبال 47.9 میلیون دلار برای استفاده از توانایی های موشک های تجاری برای پرتاب محموله از یک مکان و فرود آوردن آن در جای دیگر زمین است. در طول نشست روز جمعه مقامات در باره اینکه دنبال چه چیزی هستند توضیح دقیقی دادند. Spanjers گفت: "اساساً یک موشک می تواند در عرض 90 دقیقه به سراسر دنیا برسد اما یک هواپیما نمی تواند." به همین دلیل راکت ها این توانایی را دارند تا رویای قدیم لجستیک یعنی تحویل سریع و نقطه به نقطه را به واقعیت تبدیل کنند. حدود 90 درصد تدارکات نظامی توسط سرویس های قطار، هواپیما و کشتی عمومی منتقل می شوند، بنابراین این ایده بخشی از سرویس لجستیک خواهد بود. به گفته مقامات نظامی، آنها در آینده ای خیلی نزدیک، درخواستی را بدون مشخص کردن شرایط خاص به صنایع ارسال خواهند کرد. در عوض، نیروی هوایی درخواست یک طرح برای بارگیری و ارسال سریع محموله در یک مکان و تحویل آن در مکانی دیگر را خواهد داد. چگونگی انجام این کار به شرکت های خصوصی و سیستم های پرتاب خودشان سپرده خواهد شد. ارتش با این درخواست می خواهد نشان دهد که در وزارت دفاع بازاری بالقوه برای تحویل موشکی محموله ها و شروع یادگیری فناوری مورد نیاز برای این پرتاب ها وجود دارد. مقامات تمام تلاش خود را انجام دادند تا هیچ شرکتی را به عنوان ارائه دهنده احتمالی این سرویس معرفی نکنند. با این حال، اهداف برنامه rocket cargo برای انتقال 100 تن محموله در یک پرتاب، لیست ارائه دهنده ها را محدود خواهد کرد و مستقیما به سمت SpaceX و قابلیت های برنامه تحت توسعه Starship اشاره خواهد کرد. به گفته مسئولان SpaceX، این شرکت توانایی ارسال 100 تن محموله به مدار و فرود عمودی روی زمین را دارد. به گفته Spanjers: "ارسال 100 یا کیلوگرم محموله جالب است اما تغییر دهنده بازی نیست. ما به دنبال راکت های تجاری در کلاس 30 تا 100 تن هستیم." Spanjers همچنین اضافه کرد که ارتش علاقه مند به راکت های تجاری (آنهایی که عمدتا با سرمایه گذاری خصوصی توسط صنایع ساخته شده اند) است که از استفاده مجدد برای کاهش هزینه ها استفاده می کنند. که لیست را به SpaceX و احتمالا Blue Origin (با راکت جدید استفاده مجدد Glenn) محدود می کند. وقتی از او خواسته شد که ارتباط مستقیم با SpaceX و Blue Origin درباره ی این برنامه را تایید کند، Spanjers از این کار خودداری کرد. اما بیان کرد: "ما با شرکت های بیش از این صحبت کرده ایم. و حتی اگر شرکتی در حال حاضر این قابلیت را نداشته باشد ما رابط ها را خواهیم ساخت تا با بازگشت سرمایه شرکت های بیشتری وارد این حوزه شوند." Spanjers و سایر مقامات اعلام کردند که تمایل دارند تا بیش از یک ارائه دهنده داشته باشند. طرح مفهومی Rocket Cargo نیروی هوایی واضح است که رهبران نظامی مشتاق استفاده زودهنگام از این فناوری ها هستند. به گفته مقامات، وزارت دفاع برای حمایت از برنامه آزمایش شرکت ها و تست مواد و رویه های لجستیک، پرتاب های اولیه را با قیمت کمتر خریداری خواهد کرد. اگرچه این راکت ها برای فرود نیاز به فرودگاه یا باند فضایی دارند، اما همیشه اینطور نیست. طبق نظر Spanjers: "روزی این راکت های ارسالی در هر جایی روی زمین، سطح ناهموار یا غیره، فرود خواهند آمد. همانطور که روی ماه فرود آمدند." "اگر راکت ها می توانند درچنین مکان هایی فرود بیایند، ما علاقه مندیم بدانیم تا چه حد می توانیم آن را به انواع سطوح گسترش دهیم، تا بتوانیم محموله ها را به سرعت به تمام مناطق زمین منتقل کنیم." منبع

تحویل تانک سبک تایپ-15 به نیروی دریایی ارتش آزادی بخش خلق چین جدیدترین گزارش ها نشان می دهد که پیشرفته ترین تانک سبک چینها یعنی تایپ-15 ، به طور مستقل در نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق (PLA) به خدمت گرفته شده است. این تانک سبک، که قبلاً فقط در خدمت نیروی زمینی چین بوده است و برای انجام مأموریت ها در فلات ها مستقر مورد استفاده قرار می گرفته است. فرماندهی نظامی تبت و سین کیانگ که از مرزهای غربی چین محافظت می کنند از تانک سبک تایپ 15 استفاده می کنند. اما سپاه تفنگداران نیروی دریایی چین نیز این تانک سبک را برای تاخت آبی-خاکی و عملیات های واکنش سریع مناسب دیده است. به لطف وزن سبک و موتور قدرتمند ، تایپ 15 می تواند برخلاف تانک های اصلی میدان نبرد تحت شرایط محیطی چالش برانگیزی نیز کار کند. به گفته کارشناسان نظامی چینی این تانکها نه تنها میتواند در مناطق کوهستانی بلکه در مناطق ساحلی، جنگل ها، مناطقی با ابهای خروشان و در جنگ های شهری مورد استفاده قرار گیرند. با توجه به این مزایا، تایپ 15 برای سپاه تفنگداران نیز گزینه مناسبی است، زیرا می تواند از این نوع تانک بسیار متحرک در عملیات های تاخت ابی-خاکی و مأموریت های واکنش سریع استفاده کند. در عملیات های تاخت آبی-خاکی، تانک سبک تایپ 15 می تواند از طریق ناوچه های آبی-خاکی و هواناوها به منطقه ساحلی منتقل شود. تانک های تایپ 15 می تواند با اتش مستقیم توپ 105 م.م خود پوشش اتش قوی برای پیاده نظام ایجاد کنند. وی دونگکسو، کارشناس نظامی مستقر در پکن در این باره می گوید: پس از دستیابی به زمین های ساحلی، تانکی مانند تایپ 15 هنگام تهاجم در مناطق عمیق تر، می تواند بهتر از یک تانک دوزیست عمل کند. تلویزیون مرکزی چین (CCTV) روز چهارشنبه گزارش داد یک تیپ وابسته به سپاه تفنگداران نیروی دریایی PLA تانک سبک تایپ 15 را دریافت کرده است. در این گزارش گفته شده است نیروی دریایی چین با استفاده از آزمایش های میدانی، مطالعه کتابچه های راهنما و مشورت با سازنده تانک، روش عملیاتی اساسی این تانک سبگ را ظرف مدت یک ماه درک کرده است. تحویل تانک های سبک تایپ 15 به تیپ های تفنگداران نیروی دریای میتواند نشان دهنده این موضوع باشد که نقش این نیرو ها از تمرکز کامل بر عملیات های آبی-خاکی به عملیات های همه جانبه در حال تغییر است. تلویزیون مرکزی چین اطلاعات بیشتری در مورد تعداد تانک های تاپ 15 تحویلی و زمان تحویل انها به نیروی دریایی چین نداده است. گزارش تلویزیون مرکزی چین از تحویل تانهای سبک تایپ 15 به سپاه تفنگداران نیروی دریایی چین منبع

نمی سازیم ولی سپاه بی وقفه دارد دست دوم می خرد و برای نیروی دریایی خودش بازسازی می کند. نوشته های بابک تقوایی و تصاویر بالگردهای بل ۴۱۲ و ۲۱۲ نیروی دریایی سپاه را در نوشته هایش دنبال کنید متوجه می شوید. البته فرمایش شما برای پدافند هوایی دریاپایه درست است.

قسمت سوم اگر مطالعه فوق از اندیشکده رند را جهت چارچوب گذاری صحیح تاپیک مورد بررسی قرار بدیم متوجه چند گام مهم خواهیم شد : گام اول - انتخاب سیستم نظامی مشخص (شامل دکترین و سازمان رزم مشخص) با توجه به اینکه نیت تاپیک بررسی نیروی مسلح ایران هست ولی اغلب تحلیل های دوستان روی دیگر سیستم های نظامی غربی استوار است.اصولا سیستم های نظامی خارج از تواناهای رزمی و تجهیزاتی دارای دکترین و سازمان رزم متفاوت از هم هستن که بعضا ریشه در نوع نظام سیاسی و موقعیت جغرافیایی و ارزش ژئوپلتیکشان دارد.بررسی دیگر سیستم ها باید صرفا برای استخراج پارامترها و صحت سنجی عملکرد نیرو و تجهیزات مورد مطالعه قرار گیرد.(مثال : موفقیت نسبی لانچرهای متحرک رژیم بعث در جنگ خلیج فارس). با توجه به موضوع تاپیک و رویکرد انتخابی مورد نظر ، بعد از انتخاب سیستم نظامی مشخص ، نباید دکترین و سازمان رزم سیستم انتخابی در حین بررسی مورد نقد قرار گیرد.اگر اصول بررسی ، صحیح انجام گیرد نتیجه مطالعه همه چیز را مشخص خواهد کرد. سوال / آیا مطالعه نیروهای مسلح ایران مد نظر است یا قرار است مطالعه ای جامع در تمام سیستم های نظامی انجام گیرد؟ سوال / نیروی پدافند موشکی جزو نیروی موشکی خواهد بود یا خیر ؟ گام دوم - انتخاب نیرو یا تجهیز مشخص تاپیک از مشخص نشدن دقیق دو طرف مقایسه رنج می برد.در عنوان تاپیک "موشک بالستیک" بعنوان یک تجهیز در مقابل "نیروی هوایی" قرار داده شده.تفاوت جنس و ماهیت این دو اساسا هر گونه مقایسه را نا معتبر خواهد کرد.عدم توجه به گام اول یعنی انتخاب سیستم نظامی مشخص ، و عدم انتخاب مناسب دو طرف مقایسه شونده ، تحلیل کاربران را وارد دور باطل کرده به صورتی که اکثر تحلیل های دوستان صحیح و منطقی به نظر می رسد. ولی مخاطب را به یک جمع بندی نمی رساند. جنس و ماهیت نیرو ها و تجهیرات باید به صورت صحیح مشخص شود : اگر تجهیز هست ؟ چه تجهیزاتی (موشک کروز و بالستیک - جنگنده ) اگر مقایسه دو نیرو است ؟ کدام نیرو( نیروی هوافضای سپاه - نیروی هوایی ارتش) گام سوم - انتخاب رویکرد مهمترین گام در این تاپیک انتخاب رویکرد مناسب است. در تاپیک مشخص نشده است مقایسه از چه منظر صورت میگیرد ، یک کاربر از منظر هزینه-فایده و کاربر دیگر از نظر اثربخشی دو تجهیز را مورد بررسی قرار می دهند .عدم انتخاب رویکرد مناسب عامل اصلی به نتیجه نرسیدن تاپیک است. اصولا باید مشخص شود که با چه رویکردی مقایسه صورت میپذیرد : کارایی ( Efficiency) اثر بخشی (Effectiveness) بهره وری (Productivity) هزینه_ فایده ( Cost–benefit analysis_ CBA ) مقرون به صرفه گی ( Cost-effectiveness analysis _CEA ) عملکرد ( Performance ) مهندسی سیستم ها و معیارهای مثل اطمینان پذیری (Dependability) ،قابلیت اطمینان (Reliability) ، دسترس پذیری (Availability) و.... گام چهارم - انتخاب سناریو عدم انتخاب سناریو به قدری بررسی را پیچیده خواهد کرد که به نتیجه رساندن آن از توان انجمن خارج است.سناریو جهت کم کردن پیچیدگی ،فرضیات را مطرح میکند.باید تعیین کرد که مقایسه شونده ها در کدام صحنه عملیاتی باید سنجیده شوند.در یک جنگ تمام عیار، در یک تهاجم غافلگیرانه ، در یک دفع ضربت نخست یا یک عملیات ضربتی ضد تروریستی.... گام پنجم - تعیین پارامتر برای مقایسه نیرو ها و تجهیز ات یکی از مشکل ترین گام ها برای انجمن استخراج پارامترها از تجربیات موفق عملیاتی و مطالعات قدیمی انجام گرفته با توجه به سناریو و رویکرد مورد نظر می باشد.پارامترها اگر به درستی تعیین شوند می توانند ما را وارد تجزیه تحلیل نمایند در غیر اینصورت مبنایی برای سنجش مقایسه شونده ها نخواهیم داشت.پارامترها به طور ساده ویژگی های آن تجهیز و نیرویی خواهد بود که فکر میکنیم بتواند با داشتن آنها ماموریت را با موفقیت به سرانجام برساند. گام ششم - اجرای سناریو و امتیاز دهی با مشخص شدن موارد ذکر شده ، هر کاربر استدلال خود را در مورد امتیازی که به تجهیزات یا نیروها می دهد با استناد به تجارب عملیاتی یا مطالعات انجام شده بیان خواهد کرد. باید به این نتیجه برسیم که موضوعات از این دست را با چارچوب بندی درست می توان به شکلی به ثمر رساند که قابل انتقال به مراجع مربوطه باشد. اگر مقایسه دو نیروی هوایی و موشکی را مد نظر داشته باشیم ، اولین کار بالا بردن شناخت ما از ماهیت این دو نیرو است. با توجه به تحلیل های دوستان موارد دیگری از مستندات "تاپیک جامع قدرت هواپایه" را خدمت کاربران عزیز بیان میکنم. ماهیت قدرت هواپایه "قدرت هواپایه به سختی قابل اندازه گیری یا حتی تعریف است." وینستون چرچیل نیروی هوایی به دلیل منطقه گسترده عملیاتی اش تنها نیرویی که میتواند به عمق قلمرو دشمن وارد شود. قدرت هواپایه به عنوان یک ابزار ویژه برای رهبران ایالات متحده (و کشورهای دیگر) تبدیل شده است، زمانی که دلیلی برای استفاده از نیروی نظامی در برابر یک دشمن وجود داشته باشد ، نیروی هوایی معمولا اولین گزینه است. نیروی هوایی عنصر مهم از امنیت ملی هر کشور است. نسبتا دشوار است که قدرت هوایی را بر روی یک نقشه نشان دهید بنابراین به نسبت قدرت زمین پایه پیش بینی پذیر نیست. قدرت هواپایه به واسطه ماهیت بعدی که در آن فعال است بر دریا و زمین تسلط دارد و رابط بین حوزه دریایی ، زمینی ، فضا و سایبر است. قدرت هواپایه توانایی تسلط بر رفتار دشمن را دارد. گزینه نخست برای اجرای حملات پیش دستانه و حملات غافلگیرانه. تقریبا تمامی حملات نظامی با نیروی هوایی شروع میشود. کارل فون کلاوزِویتس ادعا می کند که دفاع شکل قوی تری از جنگ است. قدرت هوایی این گفته را به چالش کشیده است.اعتقاد بر این است که "قدرت هواپایه به طور ذاتی تهاجمی است" و دفاع در برابر این قدرت بسیار شکننده است. مطالعات امنیت بین الملل ضمن معرفی کردن قدرت هواپایه بعنوان ابزار احتمالی تجاوز ، نشان میدهد که محدودیت یا حذف آن به جلوگیری از جنگ کمک می کند.در ابتدا بیلی میچل (Billy Mitchell) با استدلال اینکه می توان هزار بمب افکن را به قیمت یک کشتی جنگی ساخت و نیروی هوایی را به یک نیروی دفاعی اقتصادی تبدیل کرد ، قدرت هوایی را به عنوان "توانایی انجام کاری در هوا" تعریف نمود. اگر چه میچل به نظر می رسد یک تعریف ساده و مستقیم از قدرت هوایی را بیش از 70 سال پیش ارائه کرده است،اما معنای قدرت هوایی هنوز مورد بحث قرار دارد. نیروی هوایی و محققان به طور یکسان قادر به تعریفی از قدرت هوایی نیستند که همه بتوانند بر آن توافق کنند. بیلی میچل (Billy Mitchell) ، از پیشتازان قدرت هواپایه در ارتش آمریکا ، پدر نیروی هوایی آمریکا درک ویژگی های قدرت هوایی باید با درک "هوا" آغاز شود. خواص (Properties) اساسی هوا عبارتند از: 1) بدون موانع است. 2) کل جهان را پوشش می دهد. 3) دارای عمق عمودی است. سه خواص اساسی هوا ، سه ویژگی (characteristics) اساسی قدرت هوایی را فعال می کند: 1) سرعت _ speed به جز پدیده های شدید آب و هوایی ، موانع طبیعی برای جلوگیری از حملات هوایی وجود ندارد.بنا براین وسایل نقلیه هوایی می توانند به سرعت های بی نظیر دست یابند. 2) برد _range نیروهای هوایی قادر به درنوردیدن مرزهای زمین و دریا بدون مشکل است ، زیرا هوا همه جا است. 3) ارتفاع_elevation وسایل نقلیه هوایی در بهره برداری از این عمق به صورت عمودی آزاد می باشند. سه ویژگی قدرت هوایی سه قابلیت (Capabilities) قدرت هوایی را فعال می کند: 1) پاسخگویی _responsiveness پاسخگویی از سرعت بی نظیر قدرت هوایی در جابه جایی در برد و ارتفاع نشات میگیرد. پاسخگویی بر سرعت تاکید دارد. ویژگی سرعت باعث انعطاف پذیری(flexibility) نیروی هوایی میشود که شامل انعطاف پذیری تاکتیکی برای تغییر آنی اهداف و یا انعطاف پذیری عملیاتی برای تغییر آنی ماموریت است. پاسخگویی به واسطه ویژگی های قدرت هوایی باعث تطبیق پذیری (versatility ) نیروی هوایی میشود به صورتی که می تواند اهداف استراتژیک، عملیاتی و یا تاکتیکی را به صورت جداگانه یا ترکیبی محقق کند . 2) تحرک_mobility تحرک آزادی حرکت است. به دلیل اتمسفر، هواپیما می تواند آزادانه در هر نقطه از سراسر جهان کار کند و این کار را با چابکی زیادی انجام دهد. حرکت بدون محدودیت در میان سطوح مختلف زمین و دریا ، نتیجه ویژگی های قدرت هوایی است که با خواص محیط هوا امکان پذیر است. 3) چشم انداز_perspective ارتفاع ساده یک منظره فیزیکی وسیعی از سطح(زمین-دریا) را فراهم می کند.چشم انداز با افزایش ارتفاع افزایش می یابد.چشم انداز افزایش آگاهی در دو حوزه فکری و فیزیکی را فراهم می کند. افزایش آگاهی اطلاعات بیشتری را فراهم می کند و تصمیم گیری های آگاهانه تر ممکن میسازد. بنابراین، چشم انداز ممکن است با افزایش ارتفاع فراتر از ابعاد فیزیکی به منظور افزایش اطلاعات و کمک به تصمیم گیری صورت گیرد. "بزرگترین محدودیت قدرت هوایی، عدم درک ما از پتانسیل آن است" LT COL JOHNNY R. JONES اصول (Principles ) قدرت هوایی در بکارگیری قدرت هوایی برای دستیابی به اهداف نظامی، حقایقی خاصی وجود دارد که در بیش از 80 سال آموخته شده است. حقایق قدرت هوایی را می توان اصول نامید. یک اصل یک حقیقت اساسی، قانون یا پیش فرض است.اصول بکارگیری قدرت هوایی در مورد چگونگی استفاده از قدرت هوایی برای دستیابی به اهداف نظامی را نشان می دهد. اصول قدرت هوایی عبارتند از: 1) کنترل هوایی_ air control کنترل هوایی به طور کامل برای عملیات هوایی حیاتی است. به عنوان یک حقیقت اساسی، اصل کنترل هوایی تصریح می کند که کنترل محیط هوایی ضرورتی است که به طور موثر با استفاده از نیروی هوایی امکان پذیر است .وظیفه کنترل هوایی ممکن است برتری هوایی یا درجه ای از برتری هوایی باشد. در درجه اول استفاده از قدرت هوایی باید برای دستیابی به درجه ای از کنترل هوایی باشد تا بتوان عملیات هوایی مورد نیاز را فراهم کرد. اگر هوا توسط یک نیروی خصمانه کنترل شود، دسترسی به هوا محدود میشود. بدون کنترل هوا، سه ویژگی سرعت ، برد و ارتفاع به خطر افتاده است. هنگامی که کنترل هوا از طریق برتری هوایی ایجاد شود، نیروی هوایی می تواند برای استفاده از وزن کامل خود مورد استفاده قرار گیرد. 2) کنترل متمرکز (centralized control) و اجرای غیر متمرکز (decentralized execution) اصل کنترل متمرکز توصیه می کند که قدرت هوایی توسط یک فرمانده هوایی هدایت شود. "قدرت هوایی باید تحت کنترل باشد"، همانطور که در تاریخ 21 جولای 1943 دستورالعمل FM 10020، فرماندهی و بکارگیری قدرت هوایی را متمرکز ساخته و تعیین میکند فرمان صرفا از طریق فرمانده نیروی هوایی صادر شود. کنترل متمرکز پاسخگویی ، چشم انداز و تحرک قدرت هوایی را به حداکثر می رساند. بدون کنترل متمرکز ایجاد اولویت، اطمینان از وحدت هدف، و هماهنگ کردن اهداف سخت خواهدبود کنترل متمرکز پاسخگویی و عناصر کلیدی آن انعطاف پذیری(flexibility) و تطبیق پذیری (versatility ) را افزایش می دهد. انعطاف پذیری اجازه می دهد تا نیروهای هوایی به طور همزمان از تمرکز قوا (mass) و مانور(maneuver ) بهره برداری کند - اثرات این امر به طور قابل توجهی از طریق یکتایی هدف که توسط کنترل متمرکز امکان پذیر است، افزایش می یابد. تطبیق پذیری نیروی هوایی را قادر می سازد تا به طور موثر در سطوح استراتژیک، عملیاتی و تاکتیکی جنگ مورد استفاده قرار گیرد . اجرای غیر متمرکز، انعطاف پذیری قدرت هوایی را در سطح تاکتیکی به حداکثر می رساند. اجرای غیر متمرکز نشان می دهد که فرماندهان عملیاتی هوایی دارای ازادی عمل برای استفاده از قدرت هوایی جهت پاسخگویی به وضعیت های مختلف و دستیابی به اهداف بزرگتر هستند. اجرای غیر متمرکز اجازه انعطاف پذیری در بکارگیری را می دهد. اجرای غیر متمرکز به نیروی هوایی این اجاره را میدهد که به سرعت به تغییرات وضعیت تاکتیکی و عملیاتی پاسخ دهد. 3) اولویت_ priority اولویت های مناسب باید ایجاد شود تا اطمینان حاصل شود که پاسخگویی، تحرک و چشم انداز نیروهای هوایی به طور موثر استفاده می شوند. تطبیق پذیری (versatility ) فوق العاده قدرت هوایی اغلب منجر به بکارگیری آن برای دستیابی به نتایج تعیین کننده با توجه به مجموعه ای از اولویت های یکپارچه خواهد شد. اولویت ها برای بکارگیری یکپارچه و متعادل از قدرت هوایی ضروری است. 4) تعادل _ balance در استفاده از یک نیروی هوایی یکپارچه، فرمانده هوایی باید اهداف، فرصت، اثربخشی و کارایی را متعادل کند. تعادل تضمین می کند که قدرت هوایی به درستی برای انجام عملیات و رسیدن به اولویت های تعیین شده و اثرات تعیین کننده دست یابد. از طریق توازن است که اثرات هم افزایی (synergistic) ایجاد و پایدار میگردد. قدرت هوایی ، هنگامی که به شیوه ای جامع و یکپارچه بکارگیری شود، اثراتی فراتر از ماموریت فردی خود (راهبردی)تولید می کند. 5) تمرکز _ concentration تمرکز با نتیجه اندازه گیری میشود نه اعداد .تمرکز محصول پاسخگویی قدرت هوایی، تحرک و چشم انداز است. این ویژگی ها به نیرو هوایی یک چابکی فوق العاده در مانور میدهد. چابکی مانور به قدرت هوایی اجازه می دهد قدرت منکوب کننده خود را در زمان و مکان معین متمرکز کند . تمرکز قدرت نظامی می تواند شامل تلاش های مرگبار و غیر مرگبار باشد. قدرت هوایی می تواند قدرت غیر مرگبار خود را در سطح جهانی از طریق متمرکز نمودن نیرو و تجهیزات در موقعیت های مختلف اعمال ، و باعث حفظ آگاهی رزمی شود. اثر این تمرکز در سطح عملیاتی می تواند یک مجموعه از هدف یا حتی چندین مجموعه هدف در یک حمله را نابود یا فلج کند ،. نتایج حملات متمرکز می تواند استراتژیک باشد. نقاط قوت نیروی هوایی نقاط قوت نیروی هوایی نباید با قابلیت های به اشتراک گذاشته شده توسط تمام سرویس ها اشتباه گرفته شود.تمام سرویس های نظامی توانایی های خاصی مانند مرگباری ، دقت و خفا را به اشتراک می گذارند. این قابلیت های نظامی دیگر برای یک سرویس منحصر به فرد نمی باشند.تمام سرویس های نظامی از تکنولوژی برخوردار شده اند تا میزان مرگباری، دقت و پنهانکاری عملیات نظامی را افزایش دهند. این پیشرفت ها باعث شده سرویس ها اثربخشی خود را افزایش دهند. نیروی هوایی، با این حال، چیزی بیش از جنگنده است. نیروی هوایی نتیجه ادغام تمام پرسنل، تجهیزات و زیرساخت آن است. به طور کلی نظامی، غیر نظامی، محافظ، و رزرو قدرت هوایی را امکان پذیر می کنند. نیروی هوایی برای دستیابی به اهداف امنیت ملی استفاده می شود و توانایی ملت را "برای انجام کاری در هوا" تضمین می کند . توامندی های (strengths) اساسی نیروی هوایی عبارتند از: 1) برتری هوایی _ air superiority اولین وظیفه نیروی هوایی برتری هوایی است. کنترل هوایی یک اصل مهم قدرت هوایی و پیش نیاز ی برای عملیات موثر هوایی است. برتری هوایی برای عملیات هوایی کاملا ضروری است. بدست آوردن این توانایی یکی از دلایل عمده برای تقویت نیروی هوایی است . اگر چه سرویس های دیگر نیروی هوایی را برای کنترل هوایی استفاده می کنند، اما به طور عمده در حمایت از عملیات سطحی یا دریایی به کار میرود. برتری هوایی عمدتا توسط نیروهای زمینی و دریایی برای حمایت و کمک به دستیابی به اهداف سطحی یا دریایی دنبال می شود. به طور کلی ویژگی های قدرت هوایی در دستیابی به نتایج تعیین کننده درک میشود. 2) تحرک جهانی قابل اتکا _ reliable global mobility نیروی هوایی متحرکترین نیروها است. نیروی هوایی به تنهایی توانایی اعمال قدرت را به هر نقطه ای از سطح زمین در هر زمانی را دارد.تحرک بیشتر استقراری (deployment) است تا بکارگیری (employment) است. تحرک استقراری قابلیت حرکت از یک نقطه به دیگری است. استقرار پرسنل، تجهیزات، نیروهای رزمی و محموله های مرتبط، برای حضور و نشان دادن قدرت ملی است. تحرک جهانی ، معمولا از طریق استقرار فراهم می شود. تحرک جهانی قابل اتکا ، قدرت اثبات شده نیروی هوایی است. 3) به کارگیری سریع جهانی _ rapid global employment نیروهای هوایی ، قدرت هوایی را تولید می کند. با این حال، در یک نیروی هوایی جهانی، استقرار و به کارگیری جدایی ناپذیر است، اما استقرار معمولا نشان دهنده تحرک یا رسیدن است و به کارگیری، نیرو یا قدرت را نشان می دهد.نیروی هوایی می تواند به سرعت و در سطح جهانی به نگرانی های امنیت ملی با طیف وسیعی از گزینه های نظامی مرگبار و غیر مرگبار پاسخ دهد. از آنجا که نیروی هوایی قادر به عملیات جهانی است بکارگیری این نیروی مرگبار، ملت را قادر می سازد تا قدرت مبارزه برای رفع و جلوگیری از تهدیدات بالقوه منافع ملی را داشته باشند . نیروهای هوایی به طور همزمان می توانند هوا، زمین و نیروهای دریایی را در معرض خطر قرار دهند . 4) آگاهی جهانی _ acute global awareness نیروی هوایی به واسطه چشم انداز به دست آمده از ارتفاع ، آگاهی جهانی را افزایش می دهد. آگاهی جهانی همچنین دارای یک عنصر قابل توجه "مجازی" است، یعنی یک عنصر مبتنی بر فناوری اطلاعات است. نیروی هوایی بواسطه آگاهی جهانی ، توانایی کشور برای پیش بینی بحران را فراهم می کند ، تا به طور مناسب به آن پاسخ دهد. منبع : The Source of Basic Doctrine: Fundamental Characteristics of Airpower Airpower - Lt Col Johnny R. Jones defining air power _ PF Bulletin Issue 133-139 Multiple Dilemmas _ Challenges and Options for All-Domain Command and Control

رهبر حزب وطن ترکیه: فرانسه در حال پر کردن خلأ آمریکا در منطقه است در خصوص آخرین تحولات مدیترانه شرقی، گفتگویی با «دوغو پرینچک»، رهبر حزب وطن و یکی از نامزدهای ریاست جمهوری ترکیه در سال ۲۰۱۸ میلادی انجام شده است. *هفته نامه اشپیگل در مقاله‌ای با تحلیل مساله مدیترانه شرقی نوشته است که اردوغان وارد خطر درگیری با یونان شده است. از نظر شما احتمال دیگری میان دو کشور وجود دارد؟ پرینچک: تصمیم جنگ در مدیترانه شرقی را آمریکا خواهد گرفت. ترکیه مصمم به حفاظت از حقوق خود در مدیترانه شرقی در چارچوب دکترین وطن آبی (ماوی وطن) است. ترکیه برای حفاظت از حقوق خود هم قدرت دارد، هم تجهیزات نظامی و دفاعی دارد و هم مردمی با فرهنگ و تاریخی عظیم دارد. یونان به تنهایی وارد جنگ با ترکیه نمی‌شود و تصمیم نهایی جنگ را آمریکا خواهد گرفت. آمریکا قبل از چنین اقدامی باید محاسبات خود را به درستی انجام دهد. زیرا نتیجه جنگ در مدیترانه شرقی، قطع رابطه آمریکا با ترکیه خواهد بود. البته آمریکا فکر از میان برداشتن دولت ترکیه و جایگزینی دولت خود با آغاز چنین جنگی را ممکن است داشته باشد. اگر آمریکا به این نتیجه برسد که از این جنگ سودی خواهد برد در آن صورت اقدام می‌کند. چون واشنگتن که گرایش آنکارا به غرب آسیا را مشاهده می‌کند، احتمال دارد برای ضعیف‌تر کردن ترکیه در زمینه‌های نظامی و اقتصادی، اقدام به جنگ کند. *از نظر برخی کارشناسان شرایط جغرافیایی مدیترانه شرقی به گونه‌ای است که انجام هر توافقی مانع اجرایی شدن توافقات دیگر می‌شود. مثلاً توافق دریایی ترکیه و لیبی مانع اجرایی شدن توافق یونان و مصر است و برعکس؛ نظر شما در این مورد چیست؟ پرینچک: منافع مصر در مدیترانه شرقی همسو با ترکیه است، پس مصر نباید در جبهه یونان و آمریکا قرار بگیرد. ما نیز سال‌ها به عنوان «حزب وطن»، دیدارهایی با دولت و احزاب مصر انجام داده‌ایم و گفته‌ایم که در صورت همکاری مصر با جبهه مقابل، موجب شکستشان در مدیترانه می‌شود. همچنین در صورت همکاری مصر با یونان از دنیای اسلام و عرب جدا خواهد افتاد. در این دیدارها پاسخ معقولی از مصر دیدیم. ترکیه و ایران با همفکری می‌توانند مصر را به سمت خود متمایل کنند. ترکیه و مصر روابط مختلفی در سطح پایین بر قرار کرده‌اند. *چرا دولت آنکارا تا به امروز رژیم حقوق دریایی خود در دریای اژه را حل نکرده است؟ پرینچک: در خصوص مدیترانه شرقی راه حلی روی میز نیست. هر چند از نظر حقوق بین الملل حق با ترکیه است اما در مقابل آن کشورهای امپریالیستی قرار گرفته‌اند. دریای اژه و مدیترانه شرقی بزرگترین مرز ترکیه را در برگرفته است، اما چون یونان در دریای اژه بر برخی جزایر کوچک حاکمیت دارد، با ادعاهای بزرگی وارد میدان می‌شود. هیچکدام از رفتارهای یونان، حقوقی و قانونی نیست. یونان حقوق کشورهایی مانند ترکیه، لیبی، مصر و سوریه که سواحل طویلی در مدیترانه شرقی دارند را پایمال می‌کند. کلید حل مسائله مدیترانه شرقی داشتن دولتی قوی است. دلیل اصلی حل نشدن مسئله دریای اژه این است که آمریکا دست از اهداف خود برنمی دارد. آمریکا در اهدافش مقابل سوریه، ایران و ترکیه با شکست مواجه شده است و حالا بر مسئله مدیترانه شرقی تمرکز کرده است. برای همین قانع کردن آمریکا در میز مذاکره غیر ممکن است. ما نقشه دوستی در دریای سیاه و مدیترانه را به مقامات محترم ایران ارائه داده‌ایم. جبهه‌ای از «دریای سیاه» تا «تنگه هرمز» وجود دارد، در این جبهه اختلافاتی هم هست. در این اختلافات آمریکا و اسرائیل را می‌بینیم که امارات، عربستان سعودی، فرانسه و یونان هم در کنارشان قرار گرفته‌اند. برای همین ما باید در مقابل آنها متحد باشیم. ما در موضوع تحریم‌های آمریکا در کنار ایران خواهیم بود. https://www.mashreghnews.ir/news/1116606/رهبر-حزب-وطن-ترکیه-فرانسه-در-حال-پر-کردن-خلأ-آمریکا-در-منطقه

من باب ارشیو در میلیتاری ظاهرا طرحی از شناور ناشناس نیرو دریایی پخش شد در پاک دیفنس کاربری عکس های از این طرح ارسال نمود یکی از کاربران سایت لطف نمودن ویدئو ای که این طرح در آن نمایش داده شد در اختیار گذاشتند ( saied2020 ) ویدئو https://www.aparat.com/v/2rH6y پاک دیفنس https://defence.pk/pdf/threads/iranian-navy-news-and-discussions.346165/post-12650888 دنا

هدف : امپراتوری !!! اردوغان تلاش فرانسه برای فروش با تخفیف فوق العاده 18 فروند جنگنده رافال به نیروی هوایی یونان آتن : براساس اطلاعات منتشره شده ازسوی منابع مختلف ، فرانسه درصدد است تا 18 فروند جنگنده دو موتوره رافال را با هدف تقویت نیروی هوایی ارتش یونان ، همزمان با افزایش تنش ها میان این کشور و ترکیه تحویل دهد . در حال حاضر سازمان رزم نیروی هوایی ارتش یونان شامل جتهای نسل سوم اف-4 و جنگنده های نسل چهارم سبک اف-16 ومیراژ 2000 است ، هر چند علاقه مندی های این نیرو برای خرید جتهای نسل پنجم خط مقدم نظیر اف-35 و بروزرسانی اسکادران های اف-16 موجود به استاندارد v نیز از گذشته اعلام شده است . با این وجود ، ارزش رزمی رافالهای فرانسوی ، بدلیل قابلیت تحویل سریعتر از سایر گزینه های در دسترس و همچنین علاقه نیروی هوایی فرانسه برای افزایش کمی ناوگان عملیاتی خود قابل توجه به نظر می رسد . با این حال هنوز این مساله که جنگنده های تحویلی به یونان به رادارهای پیشرفته تر AESA یا نمونه قدیمیتر با قابلیت محدود مجهز خواهند شد یا خیر ، مشخص نیست . اما نکته مهم در این پیشنهاد ، وجود خبرهایی مبنی بر ارائه این جنگنده ها از سوی کشور تولید کننده با تخفیف های قابل توجه بصورت 10 فروند فروش کامل و هشت فروند بعنوان کمک نظامی است . با این وصف ، شرکت فرانسوی سازنده این جنگنده از ابتدای حضور در بازارهای فروش هواگردهای نظامی سخت براین تلاش قرار داشته که سهم بیشتری را در اختیار گیرد و با توجه به انگیزه های سیاسی و اقتصادی قابل توجهی که پس از هر فروش خارجی نصیب شرکت سازنده میشود ، مقرون به صرفه نبودن خرید احتمالی رافال از سوی یونان با توجه به حضور رقبای چینی ، روسی و آمریکایی قابل توجیه به نظر می رسد . با توجه به این مساله و ناکامی فرانسوی ها در مناقصات فروش رافال به کشورهایی نظیر امارات ، مراکش ، سنگاپور و کره جنوبی و لغو بیش از دو سوم سفارشات ( بیشتر از 36 فروند ) به نظر می رسد انگیزه فرانسه از این پیشنهاد بسیار بالا باشد . علاوه براین سفارش نیروی هوایی هند که براساس خبرهایی موجود با فساد نیز آمیخته شده ، رقم هر فروند رافال را به حدود 240 میلیون دلار رسانده و بلژیک نیز علیرغم ارائه گزینه های فوق العاده از سوی فرانسوی ها و همچنین فشارهای سیاسی ، به جتهای مقرون به صرفه تر اف-35 رضایت داد . راست : میکا چپ : میتیور بنابراین جای تعجبی نخواهد داشت که فرانسه انگیزه های زیادی برای ارائه رافال به نیروی هوایی یونان داشته باشد که 8 فروند جت رزمی رایگان وتحویل فوری از موجودی نیروی هوایی فرانسه از جمله آن است .در حوزه رزمی ، نیروی هوایی یونان پس از خرید جنگنده های میراژ-2000 که درواقع سلف مستقیم رافال بشمارمیرود ، از زیرساختهای فنی لازم برای دریافت رافال برخوردار بوده و این بدان معناست که ادغام رافالهای جدید در سازمان رزم نیروی هوایی سرعت بیشتری را خواهد داشت . در آنسوی جبهه ، نیروی هوای ترکیه با ناوگانی ترکیبی از جنگنده های سبک اف-16 و جتهای قدیمی تری اف-5 و اف-4 دربرابر یونان صف آرایی نموده و اگر چه ترکها پس از ایالات متحده یکی از کاربران بزرگ جتهای اف-16 بشمارمی رود ، اما گونه های عملیاتی در این کشور شامل نسخه های پیشرفته تر E یا V نمیشود ،ضمن اینکه تنها مهمات قابل توجه نسخه C فالکون های ترک ، موشکهای AIM-120B با برد 80 کیلومتری است و این می تواند در زمان بحران موجبات فاجعه را فراهم کند . با این وصف ، رافالهای تحویلی به یونان نیز احتمالا به موشکهای قدیمی "میکا" مسلح خواهد شد ، هر چند درصورتی که رافالهای مجهز به رادارAESA تحویل شود ، احتمالا مهمات پیشرفته میتیور نیز همراه با آن در اختیار نیروی هوایی یونان قرارمیگیرد . این درحالی است که پیش ازاین ،نیروی هوایی ترکیه قراربود با دریافت جنگنده های اف-35 به بزرگترین مشتری گونه صادراتی لایتینیگ تبدیل گردد که در ردیف بالاتری از رافال قرار می گرفت ، اما با تصمیم ترکیه به خرید اس-400 ، خرید این نمونه به تقریب منتفی گردید . هر چند ترکیه در حال حاضر مشغول مذاکره برای خرید جتهای سنگین وزن روسی نظیرسوخو-35 و سوخو-57 بود که در مجموع کارایی بالاتری نسبت به اف-16 و رافال را خواهد داشت . با این حال ، تاآن زمان ، خرید رافال این گزینه را برای نیروی هوایی یونان فراهم می آورد که مزیت کیفی مشخصی را نسبت به ترکیه بدست آورد . پی نوشت : 1- بن پایه 3- نکته جالب در مورد رافالهای احتمالی تحویلی ، نوع رادار مورد استفاده و تاثیر ان بر کیفیت رزم هوایی خریدار است. نکته ای که در خرید احتمالی از سوی ایران نیز می بایست در صدر توجهات قرار گیرد. 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9 

Boeing CH-47 Chinook