این پشتون ها یه کد زندگی دارن به اسم "پشتونوالی" این دقیقا مثل "چهارده کلمه" کد زندگی سفیدپوست های نژادپرست آمریکایی هست فرقی نداره اون سفیدپوست ها می خوان "هستی مردم‌مان و آینده‌ای برای کودکان سفید را تضمین کنن" برای اینکه این کار رو کنن می خوان بگیرن هر چی سیاه پوست و مکزیکی و... هست رو بگیرن بکشن یا دیپورت کنن این پشتون ها می خوان "هستی مردم‌مان و آینده‌ای برای کودکان پشتون را تضمین کنن" برای همین می خوان بگیرن هر چی غیر پشتون هست رو بگیرن پاکسازی اتنیکی و فرهنگی کنن. جالبه تو حکومت پشتونی اشرف غنی این خان ها و سالارها که می تونستن جلوی طالبان بایستن ترور شدن. تو خیلی از شهر ها هم که به ارتش دستور "عقب نشینی تاکتیکی" دادن با اینکه مردم می خواستن ارتش مقاومت کنه فرداش با ده بیست تا موتوری طالب ها می ریختن شهر رو می گرفتن تا دقیقه آخر هم غنی با استفاده از بسیج مردمی و خان ها و... برای مقابله با طالبان مخالفت می کرد ولی مثل اینکه مخالفتی با افتادن کشور به دست طالبان نداشت حالا هم رفته دوبی نشسته داره طالب ها رو نصیحت کشورداری می کنه که حالا که قدرت دستتون افتاده این کار کن اون کار کن! این سهیل شاهین سخنگوی طالبان رو هم که تا قبل از اولین کنفرانس مطبوعاتی اش کسی قیافه اش رو ندیده بوده رو خیلی از سیاسیون بعد کنفراس گفتن ما اینو تو خونه حامد کرزای دیده بودیم! الان هم که تو طالبان اومدن طالب های تاجیک رو خلع سلاح کردن. اصل ماجرا اینه که این پشتون ها می خواستن پاکسازی اتنیکی راه بیاندازن دیدن تو ساختار جمهوری نمیشه اومدن جاده صاف کن شدن برای امارت پشتونستان. حالا این پشتون ها بعد از محکم کردن پایه های امارت پاکسازی اتنیکی غیر پشتون ها رو شروع می کنن البته همین هم تقصیر همین غیر پشتون هاست بعد از اینکه حکومت طالبان سقوط کرد این ها به جای هزار و یک کاری که می تونستن انجام بدن خاک بر سر ها اومدن قدرت رو دوباره دادن به دست پشتون ها حالا این هم نتیجه اش.

نمایش قابلیت MRSI در هویتزر Boxer RCH 155 https://www.aparat.com/v/YxiIX هویتزر Boxer RCH 155 ساخت آلمان یک هویتزر خودکششی است که بر روی پلتفرم 8x8 چرخدار بوکسر سوار است که با ماژول توپخانه 155 میلیمتری (AGM) ترکیب شده است. در این ویدیو شلیک 4 گلوله با قابلیت MRSI به نمایش گذاشته میشود ( برای آشنایی بیشتر با قابلیت MRSI در توپخانه ها بر روی لینک کلیک کنید) بعد از اجرای آتش به مدد شاسی بوکسر و تحرک پذیری بالا، این هویتزر خودکششی به سرعت از محل اجرای اتش دور میشود در نتیجه احتمال کشف و انهدام آن بوسیله سامانه های توپخانه ای دشمن به طور قابل توجه ای کاهش می یابد. ماژول توپخانه 155 میلیمتری (AGM) از همان فناوری هویتزر خودکششی PzH 2000 بهره می برد با این تفاوت که ساخت آن ارزان تر است ، تعداد خدمه را کاهش داده و به طور قابل توجهی سبک تر میباشد. هویتزر Boxer RCH 155 توسط تنها 2 نفر اداره می شود. این سیستم توپخانه بسیار خودکار است. دارای سیستم بارگذار تمام خودمکار است که هم پرتابه و هم خرج را بارگذاری می کند. بنابراین ماژول توپخانه کاملاً بدون سرنشین است. این سیستم توپخانه مجهز به هویتز 155 میلیمتر/L52 است. که در هویتزر PzH 2000 نیز استفاده شده است . این سیستم توپخانه ای با تمام پرتابه های استاندارد 155 میلیمتری ناتو سازگار است. حداکثر برد آتش با پرتابه استاندارد 30 کیلومتر ، 40 کیلومتر با پرتابه بیس بلید و 56 کیلومتر با پرتابه با رانشگر راکتی است. این ماژول توپخانه ای دارای سیستم کنترل آتش پیشرفته است. داده های هدف را از طریق رادیو یا پیوند داده دریافت می کند. توپ به طور خودکار با استفاده از داده های کنترل آتش تنظیم میشود. خدمه از راه دور یا از داخل کابین هدف را تایید و شلیک می کنند. اگرچه در مواقع اضطراری یا خرابی این سیستم توپخانهای را می توان به صورت دستی بارگذاری و شلیک کرد. https://www.aparat.com/v/Wslef از دیگر قابلیت هویتزر Boxer RCH 155 اجرای آتش در حین حرکت است که علاوه بر قابلیت اجرای آتش غیر مستقیم میتوان از این قابلیت برای پشتیبانی اتش به شکل مستقیم نیز بهره گرفت.

نسخه صادراتی اچ.کیو-9 ارتش ازبکستان

به نام خدا Elbit Skystriker پهپاد مهمات با مداومت بالا انتحاری (2017) مهمات با مداومت بالا تکاملی منطقی از سامانه های بدون سرنشین اند. فرم های اولیه این کلاس منحصر به جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) بودند که به مدل های پیشرفته‌تر مسلح قادر به جستجو، رهگیری و مداخله انجامیدند. مهمات با مداومت بالا، سلاح هایی انتحاری اند که از پهپاد برای حمل محموله انفجاری استفاده می کنند. این مدل ها با نام های "پهپاد کامیکازی" یا "پهپاد خودکشی کننده" هم شناخته می شوند. اولین نمونه های این کلاس در دهه 1980 پدیدار شدند. اسرائیل بازیگر پیشگام و اصلی حوزه سامانه های هواپیمای بدون سرنشین بوده است. پهپاد Harpy جزو اولین پهپاد های انتحاری به شمار می آید که برای سرکوب پدافند هوایی دشمن (SEAD) استفاده می شد و اکنون به انواع برد کوتاه، متوسط و بلند برای آتش پشتیبانی و حمله تاکتیکی تقسیم می شود. مهمات مداومت بالا با بدنه کوچک، هزینه کم و اثر صوتی نزدیک به صفر تقریبا بی نقص ترین سلاح هایی اند که امروز وجود دارد. Elbit Skystriker اسرائیلی، مهمات مداومت بالای برد بلند و مقرون به صرفه ای اند که علاوه بر ارائه اتش آماده به شلیک، توانایی تاکتیکی شناسایی منطقه جنگی فعال را دارد. این سامانه نیرو های متعارف زمینی و نیرو های ویژه نیازمند حمله دقیق را پشتیبانی می کند. Skystriker کاملا خودکار است و قابلیت جستجو، رهگیری، درگیری و تعیین هدف را دارد. Skystriker با موتور تمام الکتریکی خود، فقط در نزدیکی نقطه ضربه قابل شنیدن است و هدف تا پیش از نابودی متوجه حضور این پهپاد نمی شود. سر جنگی 5 کیلوگرمی Skystriker درون بدنه قرار می گیرد. ترکیب طراحی آن متعارف است و اویونیک ارزانی دارد. بال های اصلی در پایین 2 طرف بدنه تیوبی شکل نصب شده اند. واحد دمی تک سکانه در انتهایی ترین بخش بدنه قرار دارد. یک ملخ 2 پره در عقب، Skystriker را پیش می برد. آذربایجان یکی از شناخته شده ترین استفاده کنندگان Skystriker است و از این ناوگان خود فعالانه در برابر همسایه خود، ارمنستان، در جنگ سال 2020 استفاده کرده است. آدربایجان Skystriker را در سپتامبر سال 2019 آزمایش کرد و از آن زمان اتکای خود به گونه های بدون سرنشین و سلاح های دور برد را افزایش داده است. خدمات مرزی آذربایجان با سفارش Skystriker در سال 2019 به اولین استفاده کننده خارجی این مدل تبدیل شد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2017 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: Elbit Systems (اسرائیل) - کشورهای مصرف کننده: آذربایجان، اسرائیل - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) – قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی با ملخ 2 پره - حداکثر سرعت: 185 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5000 متر - برد: 20 کیلومتر - تسلیحات: 5 تا 10 کیلوگرم سر جنگی - نسخه ها: Skystriker (سری پایه) منبع

بسم ا... سابقه فرمانده جدید نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران براساس فرموده جناب @powerman1 سنندج کردستان بعنوان محل تولد فرمانده جدید نیروی دریایی صحیح است .

به نام خدا Elbit Skylark هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2006) Skylark II Elbit Systems اسرائیل پهپاد Skylark را به عنوان سامانه نظارت و شناسایی متحرک تولید می کند. این مدل به صورت مشترک توسط شاخه فناوری و لجستیک و نیرو های زمینی نیروی دفاعی اسرائیل (IDF) توسعه داده شده است. Skylark را به دلیل اندازه اش، می توان در سطح جوخه به کار برد تا تیم آتش با استفاده از چشمی در آسمان با واکنش و پردازش سریع، تهدید های بالقوه را شناسایی کنند. Skylark به نسخه Skylark I، Skylark II و Skylark 3 ارتقا یافته است. Elbit Systems در سال 1967 تاسیس شد و دفتر مرکزی آن در خارج از حیفا اسرائیل قرار دارد. حوزه کاری اصلی این شرکت قبل از ورود به بازار سامانه های بدون سرنشین، الکترونیک و تجهیزات ارتباطی بود. اکنون شرکت Elbit بیش از 12300 کارمند در سراسر جهان دارد. Skylark، به عنوان یک سامانه قابل حمل، قابلیت انتقال آسان دارد. Skylark I و Skylark II دست پرتاب اند اما Skylark 3 از منجنیق پرتاب می شود. طراحی آن مانند هواپیما ها از بدنه مرکزی شامل ذخیره سوخت، موتور، محموله و واحد دم سنتی تشکیل شده است. بال ها مستقیم اند اما در قسمت میانی اندکی رو به بالا شکسته می شوند. این بال ها در بالای بدنه نصب شده اند تا جلوی دید دوربین قرار گرفته در شکم بدنه را نگیرند. بخش دم از یک باله عمودی تکی در جلوی بالچه های افقی تشکیل می شود. به دلیل دست پرتاب بودن هیچ چرخی در زیر Skylark قرار ندارد. بازیابی از طریق stalling (سقوط آزاد کند و کنترل شده) روی بالشتک از قبل باد شده صورت می گیرد. موتور نصب شده یک ملخ 2 پره را در جلو با آرایش puller می چرخاند. Skylark I ماموریت اصلی Skylark مشاهده است. این سامانه برای عملیات های روزانه به دوربین های به لحظه مجهز است و در صورت نیاز می توان تجهیزات تصویربرداری حرارتی و حسگر های الکترواپتیک/مادون قرمز را هم روی آن نصب کرد. هدایت Skylark با کمک GPS انجام می شود. سامانه تصویری، اطلاعات را به ایستگاه کنترل زمینی (GCS) که توسط خدمه پرتاب مدیریت می شود، می فرستد. Skylark II نسخه پیشرفته‌تر Skylark I است. Elbit این مدل را در سال 2006، با برد 60 کیلومتر و مداومت پروازی 6 ساعته برای پرواز در ارتفای کم تا متوسط معرفی کرد. میریت Skylark II توسط 2 خدمه آموزش دیده برای استفاده از GCS از یک خودروی HUMVEE انجام می شود. Skylark II Skylark 3 در سال 2016 برای استفاده در سطح تیپ و لشکر معرفی شد. طول بال های آن 4.8 متر و حداکثر وزن برخاستش 45 کیلوگرم (با محموله 10 کیلوگرمی) است. این نسخه از یک پرتابگر پنوماتیک روی زمین یا خودرو پرتاب می شود. برد بیش از 100 کیلومتر، ارتفاع 4600 متری و مداومت 6 ساعته از ویژگی های Skylark 3 است. 2 فروند از این پهپاد را می توان توسط یک ایستگاه کنترل زمینی مدیریت کرد. از خانواده پهپاد های Skylark در سراسر جهان در کشور های کرواسی، جمهوری چک، فرانسه، گرجستان، هندوراس، مجارستان، اسرائیل، مغدونیه، مکزیک، میانمار، هلند، فیلیپین، لهستان، اسلواکی، کره جنوبی، سوئد و اروگوئه استفاده می شود. کشور استرالیا و کانادا به ترتیب Skylark را با AeroVironment Wasp III و AeroVironment RQ-11 Raven جایگزین کردند. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2006 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: Elbit Systems (اسرائیل) - کشورهای مصرف کننده: کرواسی، جمهوری چک، فرانسه، گرجستان، هندوراس، مجارستان، اسرائیل، مغدونیه، مکزیک، میانمار، هلند، فیلیپین، لهستان، اسلواکی، کره جنوبی، سوئد، اروگوئه - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول بال ها: 5 متر - وزن: 33 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 43 کیلوگرم (10 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی با قدرت 5 اسب بخار - ارتفاع پروازی: 5000 متر - برد: 50 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. - نسخه ها: Skylark I (سری پایه)، Skylark II (نسخه سال 2006)، Skylark 3 (نسخه سال 2016) منبع

پرتابگر موشک های دهلاویه نصب شده روی خودور؛ سامانه پیروز در سمت چپ

Mirage F1BQ نیروی هوایی عراق مابین سالهای 1980 تا 1989 تعداد 18 فروند از نمونه دوکابینه میراژ اف- یک را به فرانسه سفارش داد که از این تعداد ، 15 فروند تحویل گردید . تعدادی از نمونه های تحویلی به عراق در اثنای جنگ خلیج فارس ( 1990 ) به ایران پناهنده شده و هم اکنون در خدمت نیروی هوایی ایران قرار دارد .

بوکسر نسخه پل گذار شرکت آلمانی KMW نسخه جدید خودروی زرهی چند منظوره بوکسر که نسخه پل گذار است را معرفی کرد. این نسخه جدید می تواند یک پل Leguan یک تکه به طول 14 متر با استاندار طبقه بندی بار نظامی 100 و یا یک پل Leguan دو بخشی به طول 22 متر با استاندار طبقه بندی بار نظامی 50 را نصب و یا جمع کند. استفاده از نسخه پل گذار بوکسر موجب می شود درکنار داشتن یک خودرو زرهی کاملا محافظت شده و بسیار متحرک قابلیت نصب حداکثر طول پل برای عبور تجهیزات نظامی از شکافهای و مناطق باطلاقی فراهم باشد. عملیات نصب پل در بوکسر به شکل" سیستم قیچی" نیست بلکه به شکل لغزشی انجام میشود. که با کمک بخش هیدرولیکی، پل از قسمت عقب خودرو با استفاده از بازوهای طره در جلو و عقب خودرو، پل رو به جلو حرکت کرده و نصب می شود. فرایند پل گذاری کمتر از پنج دقیقه انجام میشود و می توان آن را در شب و روز انجام داد. بوکسر پل گذار مجهز به یک پل تکی 14 متر تصویر گرافیکی از بوکسر پل گذار مجهز به پل دوبخشی به طول 22 متر پ.ن: 1- استاندار " طبقه بندی بار نظامی" (MLC) : یک استاندار نظامی در ناتو است که برای طبقه بندی میزان بار ایمنی که یک سطح ( پل ها ، جاده ها و سیر مسیرها) می تواند تحمل کند تنظیم شده است. وسایل نقلیه براساس وزن ، نوع سیستم حرکتی و تأثیر بر روی مسیرها طبقه بندی می شوند. پل ها ، جاده ها و سایر مسیرها بر اساس مشخصات فیزیکی ، نوع و جریان ترافیک ، اثرات جوی و سایر شرایط خاص طبقه بندی می شوند. 2- سیستم قیچی در خودروهای پلگذار به سیستم های گفته می شود که دارای دو پل متصل به هم هست و در هنگام فرایند نصب پل، ابتدا پل به شکل عمودی قرار میگرد در مرحله بعد پل همانند دو شاخه قیچی از هم جدا می شود و در اخر پل بر روی زمین نصب میشود. اما در سیستم های لغزشی دو بخش پل به شکل جدا از هم بر روی خودرو قرار دارند. در هنگام فرایند نصب پل ، دو بخش ابتدا به شکل افقی به هم متصل و به شکل افقی بر روی زمین نصب میشوند. سمت راست سیستم پل گذار قیچی و سمت چپ سیستم پلگذار لغزشی از جمله فواید سیستم پلگذار لغزشی این است که با توجه به اینکه تمام فرایند به شکل افقی انجام میشود اختفا ان بهتر انجام میشود اما در سیستم پلگذار قیچی به علت ارتفاع گرفتن پل احتمال لو رفتن علمیات مهندسی بالاتر است

نسخه MGS (سیستم توپ متحرک) بوکسر شرکت المانی KMW به همراه شرکت بلژیکی John Cockerill نسخه جدیدی از پلتفرم زرهی بوکسر را به نمایش گذاشتند. این نسخه بوکسر یک MGS یا سیستم توپ متحرک است که در نقش خودرو پشتیبانی آتش در میدان نبرد حاضر خواهد شد. این مدل از خودرو زرهی بوکسر مجهز به برجک Cockerill سری 3000 مدل 3105 است. برجک رزمی3105 Cockerill یک برجک دونفره مجهز به توپ 105 میلیمتری استاندار ناتو با قابلیت شلیک مهماتHEAT (شدید النفجار ضد تانک)، HESH ( شدید الانفجار با سر له شونده)، HEP-T(شدید الانفجار با سر له شونده -رسام) و APFSDS-T (زره شکافنده تثبیت شده با بالک کفشکدار - رسام ) است. قابلیت گردش عمودی توپ در این برجک رزمی +42 درجه تا -10 درجه است. این توپ 105 میلیمتری دارای یک بارگذار خودکار است که می تواند 12 الی 16 گلوله را در خود ذخیره کنند. بقیه مهمات می تواند در بدنه بوکسر ذخیره سازی شود. این برجک دارای یک مسلسل 7.62 میلیمتری هم محور نیز می باشد. همچنین در صورت نیاز مشتری برجک قابلیت نصب لانچر موشک های ضد زره هدایت شوند را نیز دارد. این برجک مجهز به سیستم نظارتی پاناروما و دید 360 مستقل برای فرمانده است که قابلیت شکارچی/قاتل (Hunter/Killer) را برای خدمه فراهم می کند. با توجه به نیاز مشتری می توان برجک رزمی را شخصی سازی نیز کرد و تجهیزات دیگر مانند حسگرهای محل شلیک، سیستم های نظارتی، سیستم های دفاع فعال، سیستم های تسلیحاتی کنترل از راه دور را نیز به برجک اضافه نمود.معرفی چنین محصولی بار دیگر انعطاف پذیری بالای پلتفرم بوکسر را نشان داد که می تواند با تغییر بخش ماژولا بدنه در نقش های مختلفی در میدان نبرد حضور یابد. بوکسر MGS مجهز به برجک دو نفره 3105 Cockerill با قابلیت شلیک مهمات استاندارد ناتو به نظر میرسد محدود کردن نقش وعملکرد برای پلتفرم بوکسر معنی ندارد. طراحان و تولیدکنندگان بوکسر نشان داده اند با توجه به نیاز مشتری و یا بازار می توانند نمونه ای جدید به پلتفرم زرهی بوکسر اضافه نمایند.

نسل جدید ناوهواپیمابر (ناو جرالد آر فورد) بعد از ناوهواپیمابر کلاس نیمیتز ارتقاهایی در فناوری ها و طراحی های ناوهای هواپیمابر صورت گرفت که مجموع این فناوری ها در ناوهواپیمابر جدید با نام کلاس فورد معرفی شد. این ناوهواپیمابر در جانمایی، آسانسور، منجنیق پرتاب هواپیما، رادار، پیشران، تسلیحات دچار تغییرات ساختاری شده که در ظاهر هم تغییراتی را ایجاد کرده است. دو جنگنده اختصاصی این ناو اف 35 و هواپیمای بدون سرنشین می باشد ولی حضور باقی جنگنده ها اجتناب ناپذیر بود.

ناوگان زیردریایی روسیه در یک نگاه ناوگان زیردریایی روسیه با توجه به عمق و سرعت مقایسه شده اند زیردریایی های روسیه به سه دسته تقسیم شده اند - زیردریایی های دیزلی - الکتریکی - زیردریایی اتمی تهاجمی ( مخصوص شکار اهداف سطحی و دریایی) - زیردریایی اتمی استراتژیک ( حامل موشک های اتمی و پاسخ ثانویه جنگ اتمی ) زیردریایی های استراتژیک در تلاش هستند که پنهان باشند تا در لحظه موعود شلیک اتمی انجام دهند زیردریایی های تهاجمی در تلاش اند که پنهان بمانند تا شکار را در آن سوی آب های سرزمینی در سکوت شکار کنند

ناو بیگانه در خلیج همیشه فارس ناوشکن دانکن یک ناوهای پیشرفته و نسبتا جدید انگلستان هست که در سال 2010 به آب انداخته شده است. این ناو ششمین و اخرین فروند از نوع ناوشکن 45 است. این ناو به نام دریاسالار آدام دانکن که در جنگ کامپرداون بر نیروی دریایی هلند پیروز شد نام گذاری شده است. در تیر ماه 98 (جولای 2019) این ناو از بندر اودسا در اکراین به سمت خلیج فارس رهسپار شد که تا تهدید ایران برای کشتی های انگلیسی را پاسخ دهد ( بماند که انها شروع کردن ) و نفت کش ها را اسکورت کند. در شهریور ماه 98 (سپتامبر 2019) این ناو به پایگاه خود در پورتسموث بازگشت. با توجه به شواهد آنها حداقل پیشبین اقدام متقابل ایران را می کردند ولی انتظار عمل از سمت ایران نداشتند. (این نکته مهم است)

 اصطلاحات و تعاریف سامانه سوخت گیری هوایی با سلام: در این پست شما را با اصطلاحات و تعاریف سامانه سوخت گیری هوایی آشنا می کنم، امید است مورد توجه شما کاربران گرامی قرار گیرد. 1-  سوخت گیری هوایی :    هواپیماهای نظامی از قبیل: شکاری، شکاری بمب افکن و شناسایی، جهت رسیدن به هدف های دور دست دشمن، یا مداومت پرواز در داخل کشور خودی (ماننده هواپیمای مراقبت هوایی) 2مجبور به عملیات سوخت گیری هوایی می باشند. عملیات سوخت گیری هوایی به این شرح است که هواپیمای سوخت گیرنده خود را به هواپیمای تانکر رسانده وسرعت خود را متناسب با آن تنظیم می کند.سپس لوله های سوخت رسانی از هواپیماهای تانکر بیرون آمده و به محل اتصال ورودی لوله سوخت، هواپیمای سوخت گیرنده نزدیک می شود ودر داخل آن قرار گرفته وسپس قفل می شود.و پس از اتمام کار دوباره لوله ها جمع شده و به داخل تانکر بر می گردد.در تمام مراحل سوخت گیری هوایی سرعت هر دو هواپیما ثابت ، وهیچ گونه انحرافی در مسیر مشاهده نمی شود.لازم به تذکر است که یک هواپیمای سوخت رسان می تواند در آن واحد دو یا سه هواپیما را به وسیله بوم 3  و بسکت4 سوخت دهد. عملیات سوخت گیری هوایی، به دو دسته زیر تقسیم می شود: 1- هواپیمای تانکر با هواپیمای سوخت گیرنده متصل5 شده وسوخت مورد نیاز انتقال یافته است6. 2- هواپیمای تانکر با هواپیمای سوخت گیرنده فقط متصل شده اما هیچ گونه سوختی انتقال نیافته است7.   پی نوشت :    2.Cap. 3. Boom. 4. Basket. 5.Engagement. 6. Wet Contact. 7. Dry Contact.

برادران خلبان           1- سرگرد خلبان یورگن هاردر   1945 - 1918     [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10339/vitoria_harder.jpg][/url]   270 ماموریت جنگی + 64 پیروزی       هر سه فرزند خانواده هاردر، خلبان بودند .و هیچ کدام از آنها، پایان جنگ را ندیدند. یورگن - جوانترین آنها - در 13 ژون 1918 در Swinemünde در پومرانی به دنیا آمد. وی دربین 3 برادر، موفق ترین آنها بود.    برادر بزرگتر او، سروان هارو هاردر ، در جریان جنگ داخلی اسپانیا، به یگان JGr. 88 پیوست، جایی که با سرنگونی 11 فروند هواپیما، عنوان سومین خلبان تکخال لژیون کندور را به دست آورد و با صلیب اسپانیا به انضمام الماس، آراسته شد.   یورگن، در سال 1938 به لوفت وافه پبوست و پس از طی دوران آموزشی، به عنوان خلبان جنگنده، به  یگان Pik As" Gruppe III- Jagd-geschwader 53" پیوست. در همین زمان، هارو در نبرد بریتانیا، جان باخت در حالی که 22 هواپیمای دشمن را سرنگون ساخته بود.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10339/harder6.jpg][/url] سروان هارو هاردر   بعد از مرگ برادر، یورگن به تبعیت از وی، نام کوچک خود را بر روی هوایما، نقاشی کرد. با شروع عملیات بارباروسا در سال 1941، ماموریت مقابله با نیروی هوایی شوروی، به یگان وی ابلاغ شد، جایی که با سنگونی 17 فروند هواپیما، مدال های صلیب آهنین درجه 2 و 1، بر روی سینه وی جا خوش کردند.   با شروع سال 42، واحد وی به آریقا منتقل شد، جایی که با سرنگونی 8 فروند دیگر، موفق به دریافت جام افتخار لوفت وافه در 16.11.42 و به فاصله کمی بعد از آن، صلیب آلمان نازی در 12.01.43 شد.   در سال 43، به ایتایا منتقل شد و در 5 دسامبر 43، با درجه سروانی موفق به دریافت مدال شوالیه شد.   در 15 فوریه 44 به عنوان فرمانده I./JG 53 منصوب شد و Frontflug-Span ge für Tagjäger را دریافت کرد.   سرانجام سرگرد خلبان یورگن هاردر، در تاریخ 17.02.45 در جریان نبرد هوایی کشته شد.

با سلامی دوباره خدمت دوستان عزیز میلیتاریست   THALES Arabel     سیستم رادار Arabel یک سیستم راداری چند منظوره و 3D است که با قابلیت ضد هوائی/ضد موشکی توسط شرکت معظم Thales فرانسه تولید شده است. این سیستم در ابتدا برای نصب بر روی ناوهای مدرن نیروی دریائی فرانسه نظیر ناوهواپیمابر شارل دوگل و ناوچه های لافایت ساخته شد.   آرابل دریاپایه در حال نصب روی ناو   اما با توجه به کارآمدی این سیستم ، نسخه زمین پایه آن هم برای استفاده در یگان های پدافندی نیروی هوائی تولید گردید.     این سیستم با ایجاد یک پوشش 360 درجه افقی و 90 درجه عمودی ، قابلیت رهگیری و درگیری با 130 هدف را بصورت همزمان برای اپراتور خود فراهم میکند.     توانائی ضد جنگ الکترونیک بسیار بالای سیستم "تالاس - آرابل" باعث شده است تا در محیط هایی که به شدت درگیر اختلالات جنگ الکترونیک هستند هم امکان فعالیت و اقدام موثر را داشته باشد.     علاوه بر فرانسه ، نیروهای هوائی و دریائی تایوان و عربستان هم از دیگر کاربران این سیستم پدافندی مدرن هستند.   منبع : http://www.deagel.com/Ship-Sensors/Arabel_a001486001.aspx

با سلامی گرم خدمت دوستان عزیز میلیتاریست :   به احتمال بسیار زیاد پیش از این با هواپیماهای نظیر AC-130H Spectre و AC-130U Spooky II  آشنا شده اید. هواپیماهائی که اصطلاحا Gunship نامیده می شوند.   تا سالها انحصار تولید گان شیپ ها در اختیار آمریکا بود. اما از آنجائی که رکوردها ایجاد می شوند تا روزی شکسته شوند ؛ این انحصار هم دائمی و ابدی باقی نماند.   در این پست با دو گان شیپ اروپائی آشنا می شویم که با ایجاد برخی تغییرات بر روی دو هواپیمای باری ایتالیائی و اسپانیائی ، این پرنده های ترابری را به یک گان شیپ نسبتا کارآمد و ارزان قیمت ، تبدیل نموده اند.   AC-27J Stinger II   AC-295 Light Gunship   AC-130H Spectre     مقایسه ای بین گان شیپ های اروپائی و آمریکائی   AC-130 Spectre                                                   AC-295 Light Gunship                                                                  AC-27J Stinger II سال ساخت : 2012 میلادی                                                    سال ساخت : 2001 میلادی                                            سال ساخت : 1980 میلادی کشور سازنده : ایتالیا ( Alenia )                                               کشور سازنده : اسپانیا (EADS CASA)                               کشور سازنده : آمریکا (لاکهید مارتین) قیمت تقریبی : 50 میلیون $                                                    قیمت تقریبی : 90 میلیون $                                             قیمت تقریبی : 250 میلیون $ شعاع پروازی : 1760 کیلومتر (تقریبا)                                        شعاع پروازی : تقریبا 4000 کیلومتر                                   شعاع پروازی : 4000 کیلومتر ( تقریبی)

سلام       همتون میدونید که f-14 در زمان خودش به پیچیده بودن و یا به عبارتی به کامپیوتر پرنده بودن معروف بوده  و این معروفیت بیشتر به خاطر این است که این هواپیما دارنده اولین نمونه دیجیتال Central Air Data Computer    به مخفف cadc است. کامپیوتر مرکزی داده های هوایی  ارتفاع ، سرعت عمودی ، سرعت هوایی و سرعت بر حسب ماخ را با استفاده از داده های مانند pitot ، فشار استاتیک  و دما محاسبه میکند. از این داده ها برای محاسبه سرعت استال و سرعت واقعی هواپیما استفاده می شود. اولین نمونه های cadc الکترومکانیکال بودند ، مثل نمونه ای که در هواپیمای F-111 استفاده شده است . اما اولین نمونه دیجیتال برای تامکت ها توسط کمپانی Garrett AiResearch ساخته شد.  چون در دنیای طبیعی همه چیز به صورت آنالوگ هست برای اینکه تماما کامپیوتر این پرنده به صورت دیجیتال عمل کند مجبور به استفاده از جندین تبدیل کننده آنالوگ به دیجیتال و 6 میکروپروسسور MOS شدند. البته در این هواپیما از سنسورهای پایه کوارتز نیز استفاده شد که پالسهای الکتریکی میفرستند. خروجی این کامپیوتر سطوح کنترل اصلی ( الویتور، رادر و ایلرئون ) ، زاویه بالها ، فلپها و دو بالچه در لبه حمله glove)  F-14) را کنترل میکند.   بالچه لبه حمله(F-14 (glove     سطوح کنترل اصلی و فلپ ها

  استوار (سروان بازنشسته) خلبان ورنر ماخولد (Werner Machold)   آفریده: 29 جولای 1913 - آنترنوبرون - تورینگن - امپراطوری آلمان   آرمیده: دوم آوریل 1960 - آلمان غربی   جمعی JG 2   ماموریت ها: 219 ماموریت   با 32 پیروزی هوایی   بخش اول: نبرد فرانسه   شروع نبرد: 10 می 1940   پایان نبرد: 25 ژوئن 1940   مدت زمان درگیری: 45 روز   ردیف - تاریخ - نوع هواپیما - محل درگیری - ساعت درگیری   1- 14.05.40 --- موران 406 --- 15 کیلومتری جنوب شرق کامبری - 20:01   2- 14.05.40 --- موران 406 --- 10 کیلومتری شرق سدان --- 20:07   3- 19.05.40 --- هاریکن --- کامبری --- 12:50   4- 20.05.40 --- بلنهایم --- پرون --- 18:34   5- 20.05.40 --- بلنهایم --- پرون --- 18:35   6- 21.05.40 --- موران 406 --- کامپن --- 19:10   7- 21.05.40 --- موران 406 --- کامپن --- 19:10   8- 26.05.40 --- اسپیت فایر --- کالیز --- 17:00   9- 03.06.40 --- بلوک 150 --- 1.5 کیلومتری جنوب ریمس --- 14:40   10- 03.06.40 --- بلوک 150 --- جنوب ریمس در ارتفاع 2100 متری --- 14:45   نکته 1: اولین پیروزی لوفت وافه در نبرد فرانسه، توسط ستوان یکم هانس هاونس (3) در برابر یک فروند پوتز P 540 و آخرین پیروزی توسط سروان یوزف پریلر (6) در برابر یک فروند اسپیت فایر به دست آمد.   نکته 2: سروان ادولف "دولفو" گالاند (12) هم اولین پیروزی خود را دربرابر یک فروند هاریکن به دست آورد.   نکته 3: تکخال آلمانی این نبرد، سروان ویلهلم بالتازار با 23 پیروزی است.

با سلام     بامکت 2001       هر سه اسکادران تامکت های نیروی دریایی ارتش ایالات متحده که در جنگ 2001 حضور داشتند ، (عملیات آزادی پایدار) برای حمل چهار تیر مهمات هدایت دقیق GBU-12 ارتقاء یافته بودند که این کار دقیقاً چند روز پیش از شروع عملیات رزمی ، به پایان رسید. مایکل لاووی ، افسرتسلیحات اسکادران VF-123 چنین تشریح می کند که خدمه حاضر روی ناوهواپیمابر ، می توانستند ظرف 10 دقیقه ، چهار تیر بمب  فوق الذکر را روی هواپیما سوار کنند ، در حالی که این مدت در طول ماههای قبل ازجنگ ، چیزی در حدود 20تا25 دقیقه به طول می انجامید .   علاوه برآن ، مدت زمان لود کردن موشکهای فونیکس ، اسپارو و سایدویندر ، چیزی درهمین حدود ( 20تا25 دقیقه ) زمان نیاز داشت ، در حالی  که با شروع  عملیات رزمی ، کل مراحل سوار نمودن تسلیحات محمول ، ( مهمات  هوا به زمین هدایت دقیق ، موشکهای برد بلند ، میانبرد و کوتاه برد و خشاب توپ ) از 40 دقیقه ، به نصف آن ، کاهش یافت .         این مساله باعث شد تا پرنده های مامور به عملیات در کوتاه ترین زمان ممکن ، از عرشه پایینی به عرشه فوقانی انتقال یافته و بسرعت بسمت هدف به پرواز درآیند . سرعت روند تسلیح  مجدد تامکتها درحالی بود  که تامکتهای نیروی دریایی همواره در حال تعمیر و نگهداری بوده  و یا برای  اجرای  سریع  ماموریت ، نیاز داشتند تا بسرعت سوخت مورد نیاز را دریافت نمایند . بعنوان مثال ، یکی از خطرات این فرآیند ، خطر ایجاد اتصال کوتاه الکتریکی است که احتمال انفجار ،  زمانی که تامکتها مسلح هستند را افزایش می داد .   علاوه بر آن ، این مساله را نیز می بایست در نظر داشت که لود کردن مهمات روی غلافهای زیر شکم تامکت ، به مراتب مشکل تر و سخت تر از لود کردن مهمات روی  جنگنده های F/A-18 بشمار می رفت و در کنار آن ، حرارت تولید شده از پیشرانه در طول پرواز CAP شش ساعته ، مزید برعلت بود تا فرآیند 4 تیم 6 نفره ( 24 نفر)  برای آماده سازی مجدد تامکت برای ماموریت ، به یک عذاب همیشگی برای خدمه مبدل گردد .     پی نوشت :   در صورت بازنشر این مطالب در سایر انجمنها ، ف.ب ، تلگرام و .... ، حداقل منبع ذکر شود

مجهولات پرنده   قسمت 7   Bell Aircraft Corporation X-5   اولین پرواز : 20 جوئن 1951                            اخرین پرواز : 25 اکتبر 1955 تعداد کل پرواز ها : 149                                 حامی پروژه : USAF, NACA سریع ترین سرعت : 0.98 ماخ                       بلندترین ارتفاع پروازی : 42 هزار پا         هواپیمای X-5    عمدتا بر اساس جنگنده آلمانی Messerschmitt P.1101  که در جنگ جهانی دوم  به چنگ امده بود و برای بررسی های فنی و بازرسی به امریکا برده شده بود ، طراحی شده بود. 2 فروند از این پرنده توسط کمپانی بل ساخته شد، که عمده تفاوتشان با اجداد المانی شان در این بود که قادر بودند زاویه ی عقب رفتگی بال را تنظیم کنند (قابلیت بال متغییر) . این زاویه بین 20 تا 60 درجه قابل تنظیم بود . اولین ایکس 5 ساخته شده در 13 اکتبر 1953 سقوط کرد که به کشته شدن خلبان ان ، سرگرد نیروی هوایی Raymond Popson انجامید . ایکس-5 باقی مانده علی رغم این حقیقت که کل بال می بایست  حرکت داده می شد تا  مرکز ثقل مناسبی از ان بدست می امد ، تست های پروازی را ادامه داد . ایکس-5 اولین هواپیمای دارای بال با هندسه ی متغییر موفق بود که توانست اطلاعات ارزشمندی را برای پروژه هایی همچون Grumman XF10F-1  و General Dynamics F-111 فراهم اورد. ایکس-5 باقی مانده در 1955 از خدمت خارج شد و هم اکنون در موزه ی نیروی هوایی واقع در دایتون اوهایو در معرض نمایش است .       Messerschmitt P.1101        Grumman XF10F-1     General Dynamics F-111 

مجهولات پرنده     قسمت پنجم       Douglas Aircraft Company            X-3   اولین پرواز : 20 اکتبر 1952            اخرین پرواز : 23 می 1956 تعداد پروازها : 51                        پشتیبان پروژه : USAF, NACA سریع ترین سرعت : 0.95 ماخ        بلندترین ارتفاع پرواز : بیش از 35 هزار پا           هواپیمای X-3 Stiletto  یک قدم رادیکالی بعد از سری هواگرد های ایکس-1 و ایکس-2 بود ، و درحالی که طراحی ظاهری ان یکی از سریع ترین هواپیماهای ساخته شده را در ذهن تداعی می کند . این هواپیمای ساخت کمپانی داگلاس بر خلاف اسلاف سری ایکس خود که از پیشران راکتی بهره می بردند از موتور جت استفاده می کرد و فرود و تیک اف را همانند هواپیماهای عادی به انجام می رسانید به جای اینکه توسط هواپیمای مادر به اسمان حمل و لانچ شود. سفارش برای ساخت 2 فروند ایکس-3 داده شد ؛ اگر چه به دلیل بودجه ی محدود ، عدم عملکرد مورد نظر ، و مشکلات ادامه دار در رابطه با موتور ، تنها ساخت یک فروند برای پرواز به اتمام رسید و از دومی برای تامین قطعات یدکی استفاده شد. به عنوان یک هواپیمای تحقیقاتی پر سرعت ، ایکس-3 بی شک یک شکست تمام عیار بود . البته این پرنده کمک هایی به درک پدیده ی Inertia coupling یا roll-coupling که پیش تر توضیح ان داده شده بود ، انجام داد و در استفاده از بالهای کوتاه با نسبت منظری کم که بعد ها در بسیاری پرنده های دیگر مورد استفاده قرار گرفت پیش گام بود.  اما مهم ترین قسمت از این پرنده را شاید بتوان ارابه ی فرود ان ، یا در اصل تایر های مورد استفاده از ان دانست . از انجایی که ایکس-3 ناچار به پرواز با سرعت بالا برای حفظ برا بود ، سرعت لندینگ و تیک اف به نسبت هواپیماهای دیگر بسیار زیاد بود ، 260 مایل بر ساعت برای تیک اف و 200 مایل بر ساعت برای فرود . و این جایی بود که تایر ها می بایست توان و قابلیت های قابل توجه خودشان را به نمایش می گذاشتند چندین کمپپانی سازنده ی تایر هواپیما از اطلاعات حاصله از برنامه ی ایکس-3 برای تولید نسل جدید تایر های پر سرعت بهره بردند . هواپیمای X-3 هم اکنون در  موزه ی نیروی هوایی در دایتون اوهایو در معرض بازدید عموم قرار دارد.

مجهولات پرنده       X-1                            نسل دوم                     Bell Aircraft Corporation       اولین پرواز :            24 جولای 1951                              اخرین پرواز :  23 ژانویه 1958 تعداد کل پروازها :     54                                               پشتیبانی : نیروی هوایی – NACA سابق سریع ترین سرعت :  2.44 ماخ – 1650 مایل بر ساعت         بلند ترین ارتفاع پروازی : 90440  پا         دومین نسل از هواپیمای ایکس-1 طراحی و ساخته شد تا بتواند تا 2 برابر سرعت صوت پرواز کند و قادر به دست یابی به ارتفاع بسیار بلند و دور از دسترس 90 هزار پا باشد. تنها نسخه های X-1A و X-1B  درواقع ساخته شدند ، X-1C  که طراحی شده بود تا به واسطه ی ان ابزار و الات در سرعت های زیاد ازمایش شوند قبل از کامل شدن لغو شد. X-1D در اولین پرواز با پیشران فعال اش از بین رفت. احتمالا معروف ترین پرواز X-1B پروازی می باشد که در 12 دسامبر 1954 با قرار گیری #چاک_یگر در پشت فرامین به وقوع پیوست. در حالی که با سرعت 2.44 ماخ در ارتفاع 75 هزار پایی پرواز می کرد هواپیما دچار کمی غلتش به سمت چپ شد، اما هنگامی که یاگر تلاش کرد وضعیت هواپیما را اصلاح کند هواپیما دچار انحراف شدید و ناگهانی به سمت راست همراه اسیب جدی و شکستگی در سازه شد و شروع به سقوط وحشتناکی به سمت زمین کرد ، خلبان به دلیل فشار و شتاب شدید و ناگهانی وارد شده بی هوش شد و هواپیما بدون کنترل به مسیر خود ادامه داد تا زمانی که در ارتفاع 25 هزار پایی یگر مجددا هوشیاری خود را بدست اورد ، این واقعه مثال معروفی شد از وضعیت ایرودینامیکی inertial coupling . inertial coupling وضعیتی بالقوه کشنده در پرواز های بسیار سریع است که در ان اینرسی بدنه ی سنگین به نیروهای پایدار کننده ی ایرودینامیکی حاصل از بال و سایر سطوح پایدار ساز غلبه می کند . این مشکل در جنگنده های تک موتوره ای ظاهر می شود که با بال های باریک و وینگ اسپن کم ساخته شده باشند ، که اینرسی غلتش کمی نسبت به انحراف عمودی و افقی ایجاد شده توسط بدنه ی باریک ، طویل و چگال  هواپیما ، دارند . X-1A پس از سانحه ای بر فراز #پایگاه_ادواردز در 8 اگوست 1955 از بین رفت . X-1B در موزه ی نیروی هوایی در دایتون اوهایو در معرض نمایش دائمی قرار دارد . 

با سلام     میگ مرموز            راست به چپ : سرگرد راجر لوچر - سرگرد رابرت آلفرد لودج     تصویر گرافیکی فوق ، بازسازی نمای جانبی  یکفروند جنگنده میگ-21  نیروی هوایی ویتنام شمالی است که به تاریخ  10ماه مه 1972و در جریان یک درگیری صبحگاهی توسط سرگرد راجر لوچر ( خلبان یکفروند جنگنده F-4D به رجیستر 0784-65 به سختی ودر ارتفاع 300 فوتی ، مورد شناسایی قرار گرفت .   بدنبال اجرای عملیات رهگیری ، سرگرد رابرت آلفرد لودج (همبال لوچر) بسمت پشت میگ مزبور گردش نمود و تلاش کرد تا آن را سرنگون نماید که در همین حال چهار فروند جنگنده J-6  ناگهان در پشت سر وی پدیدار شدند . سرگرد لودج از این ماموریت زنده بازنگشت تا داستان را بازگو نماید  ، اما سرگرد لوچر در یک مصاحبه خبری ادعا نمود که رجیستر میگ مزبور BLUE 53 بوده و بخش کابین خلبان ، به شکل غیر متعارفی ،کاملاً  به رنگ آبی درآمده و جزییات حک شده در آن ، با سایر  میگهای ویتنامی متفاوت بود . پس از این واقعه نیز هیچ جنگنده ویتنام شمالی با این رنگ بدنه دیده و گزارش نشد ، که این مساله به مشخصاً سرمنشاء این میگ مرموز را به نیروی هوایی اتحاد شوروی می رساند .  خلبان این میگ روسی همچنان ناشناخته محسوب می شود  و این مساله در کنار عدم انتشار اطلاعات از سوی نیروی هوایی ویتنام شمالی مبنی بر انجام ماموریتهای رزمی توسط خلبانان  غیر ویتنامی ، برابهامات ماجرا افزوده است .   با این حال ، در سال 2002 ، کره شمالی آشکارا اعتراف نمود که در درگیری هایی دهه 60 میلادی ، از خلبانان غیر کره ای (بطور مشخص خدمه روسی ) استفاده نموده ،اما نه در دوران اتحاد شوروی و نه پس از تجزیه این کشور ، مدارک مستندی در این ارتباط ، منتشر نشده است .

2A65 Msta-B توپ 152 میلیمتری مستا از سال 1987 توسط ارتش سرخ شوروی به کار گرفته شد و هم اکنون نیز توسط ارتش روسیه و برخی کشورهای هم پیمان در اروپای شرقی و آسیای میانه از این توپ استفاده می کنند. این توپ یکی از مدرنترین توپ های یگان های توپخانه ای ارتش روسیه به شمار می رود که قادر به شلیک پرتابه های هسته ای نیز می باشد. کیفیت بسیار بالای لوله این توپ سبب می شود که عمر مفیدی برابر با 6000 گلوله داشته باشد. این توپ توسط کامیون های کراز و اورال به مناطق مورد نیاز حمل می شود. این توپ قادر به پرتاب مهمات OF 45 با وزن 44 کیلوگرم نیز می باشد. مشخصات این توپ : وزن : 6.8 تن خدمه : 6 نفر این توپ در حالت شلیک سریع قادر به شلیک 8 گلوله در دقیقه می باشد. اما زمانی که این توپ بخواهد به صورت مداوم شلیک کند ، در این صورت قادر به شلیک دو یا سه گلوله در دقیقه می باشد که این ریتم آتش را تا 40 دقیقه می تواند ادامه دهد. مدلهای صادراتی این توپ نیز با کالیبر استاندارد ناتو یعنی 155 میلیمتر عرضه شده است. تصاویر این توپ :