بسم ا... هشدار : این یک پیش بینی محتمل نیست ، تنها یک ارزیابی از نحوه واکنش به تحریکات جمهوری باکو ، بدون توسل به خشونت همه جانبه ، براساس تجربیات گذشته است . جنگ ترکیبی( Hybrid warfare ) و مردان سبز کوچک !!!! از ژانویه 2014 ، سیر تحولات اوکراین در جهت همکاری بیشتر با غرب شدت بیشتری بخود گرفت ، هر چند روندی که با امضاء امضای توافق همکاری (AA) و منطقه آزاد تجاری کامل و جامع ( DCFTA) میان اوکراین با اتحادیه اروپا ، توسط روسیه در 2013 ناکام گذاشته شد ، اما اوکراین بعنوان " خارج نزدیک روسیه " بسرعت بسمت غرب تمایل پیدا می نمود . روسها برای اعمال نظرات خود در این کشور ، ابتدا با تحریک مخالفان پیوستن کامل اوکراین به اتحادیه اروپا ( مشهور به شورش یورومیدن/ اصطلاحی است که به موج اعتراضات و ناآرامی‌های مردمی در اوکراین طلاق می‌شود که آغازگر آن‌ها تظاهرات مردمی شب ۲۱ نوامبر سال ۲۰۱۳ در کیف به منظور تحقق اتحاد و یکپارچگی بیشتر با اتحادیه اروپا، بود ) موجبات فریب حاکمیت اوکراین را فراهم آورده ، سپس با اجرای یک رزمایش 150 هزار نفری در در نواحی غربی و مرکزی ، تمامی نگاه ها را بسوی این رویداد جلب نموده تا چشمان رصدگر از وقایعی که در کریمه در حال برنامه ریزی بود ، دورشود . در همین اثنا نیروهای ویژه ارتش روسیه بدون پوشش های استاندارد خود ، تمامی نهادهای کلیدی دولت مستقر در کریمه را متصرف شده که این نیروها ، بعدها به "مردان سبز کوچک" مشهور شدند . حال سئوال اینجاست ، ضربه به جمهوری باکو (یا بعبارت بهتر، استاندار دولت عبری در قفقاز جنوبی ) در پاسخ به تحریکات ادامه دار صورت گرفته توسط این استانداری ، بدون توسل به خشونت همه جانبه ، امکان پذیر است ؟؟!!! پی نوشت : این تحلیل صرفاً برای میلیتاری نوشته شده و بازنشر آن با ذکر نام انجمن میلیتاری می بایست صورت گیرد

بسم ا... سرلشکر باقری: قراردادهای خرید تسلیحاتی در سفر به روسیه را پیگیری خواهیم کرد 1- در مقطع فعلی سفر اینجانب به دعوت وزیر دفاع روسیه صورت می گیرد که علاوه بر مسائل دوجانبه نظامی که داریم و باید پیگیری شود. 2-رئیس ستادکل نیروهای مسلح درباره همکاری‌های دفاعی دو کشور پس از لغو تحریم‌های تسلیحاتی، گفت: ما در همکاری‌های نظامی دوجانبه در حوزه‌های آموزش، مسابقات نظامی، تبادل تجربیات و همچنین ادامه همکاری‌ها در مسیر امنیت کامل کشور سوریه و همچنین در صنایع دفاعی با یکدیگر همکاری‌هایی داشته و داریم. لینک پی نوشت : برنامه ریزی سفر بعد از برگزاری رزمایش ....

جزئیاتی از سامانه ی مجید: سامانه مجید شامل برد 8000 متر و ارتفاع هدف تا 6000 متر و زمان آمادگی برای شلیک 3 ثانیه می باشد و موشک مورد استفاده در سامانه مجهز به جستجوگر اپتیکی و از نوع تصویرساز حرارتی است به واسطه این روش هدایت موشک سامانه مجید قابلیت "شلیک کن-فراموش کن" دارد. در فیلم منتشر شده از عملکرد سامانه هم شاهد برخورد مستقیم موشک به هدف هستیم ولی موشک سامانه مجید دارای مواد منفجره نیز میباشد. با توجه به تعداد محل‌های اتصال الکتریکی (کانکتور) قابل مشاهده روی پرتابگر، تعداد نهایی آن روی سامانه به 8 تیر می رسد. در مورد رادار سامانه هم اعلام شده رادار کاشف99 با سامانه‌های مجید و نواب توانایی لینک شدن دارد. این رادار توان کشف 300 هدف شامل ریزپرنده‌ها تا برد 12 کیلومتر و نیز توان کشف موشکهای کروز با سرعت تا 2 ماخ در برد 30 کیلومتر با سطح مقطع راداری 0.1 مترمربع را دارد.

Leduc 022

سلام، در مباحث پدافندی هم مانند هر چیز دیگری بحث هزینه فایده حرف اول و آخر را می زند. البته تحلیل هزینه فایده بایستی به دقت انجام و از ورودی های درست برای نتیجه گیری نهایی استفاده نمود: ۱- هر فروند آواکس را می توان جایگزین چند ایستگاه رادار زمینی نمود؟ ۲- آسیب پذیری کدام بیشتر است؟ سایتهای راداری یا فرودگاههای نظامی؟ ۳- جغرافیای کشور (کوهستان، دشت، …) کدام گزینه را پیشنهاد می کند؟ ۴- تجربه کشورهای دیگر چه درسی به ما می دهد؟ ۵- دانش فنی طراحی، پشتیبانی و نگهداری کدامیک از گزینه ها بیشتر در دسترس است؟ ۶- زیرساخت‌های موجود به نفع کدام گزینه است؟ ۷-…. درباره آواکسهای پرنده یک سری داده های معتبر در دسترس است: ۱- فرودگاه به اندازه کافی در کشور وجود دارد. ۲- شمار زیادی هواپیما مناسب اینکار در کشور وجود دارد که هزینه سرمایه گذاری را به شدت کاهش می دهد. برای نمونه حدود ۱۷ فروند توپولف ۱۵۴ در کشور به دلایلی درست ( چندین فقره سقوط، مصرف سوخت بالا، …) یا نادرست ( جوسازی منفی بی مورد، سیاسی بازی مسؤولین،..) زمینگیر شده اند که حدودا” نیمی از آنها ساعات پروازی کمی دارند و سال ساخت آنها دهه ۹۰ میلادی است. از سوی دیگر ایلیوشینهای ۷۶ نیروی هوایی عراق هم به علاوه شماری محدودی که بعدها برای خطوط هوایی ترابری خریداری شدند در کشور وجود دارند. البته طول عمر ایلیوشین های عراقی که بین سپاه و ارتش تقسیم شدند واقعا” زیاد است و حداقل یک دهه از توپولف ها قدیمی تر هستند. از حداقل ۱۷ فروند توپولف زمینگیر موجود می توان یک سوم را به آواکس تبدیل ‌‌و بقیه را به عنوان انبار قطعه استفاده کرد. یک ناوگان ۶ فروندی آواکس که در هر لحظه ۳ فروند آنها عملیاتی باشند برای کشور کافی است. ۳- کشورهایی که با ایران رابطه مناسبی دارند (چین و روسیه) هر دو تجربه تبدیل دو هواپیمای یاد شده به آواکس یا شنود را دارا هستند. ۴- در زمان شاه، نیروی هوایی شاهنشاهی اقدام به خرید آواکس از ایالات متحده نمود و از قضا بحث های داغی هم در کنگره و سنای آن کشور در اینباره روی داد. بنابراین باید یک گزارشی که به خرید آواکس توسط کشور منتهی شده بود موجود باشد. یعنی باید دید چرا نیروی هوایی به این نتیجه رسیده بود که برای کشورمان پدافند برپایه هواگردهای نظامی از پدافند برپایه ایستگاههای زمینی برتر است. ۵- تجربه موفق کشورهای آمریکا، عزرائیل، و اخیرا” پاکستان در نبردهای هوایی نشان می دهد که بکارگیری آواکسهای پرنده درصورت بکارگیری مناسب می توانند شرایط نبردهای هوایی را به نفع بکارگیرنده آنها تغییر دهند. ۶- دانش طراحی ساخت هواگردهای سنگین حامل رادار در کشور وجود ندارد. ولی آیا دانش لازم برای تغییر و تقویت سازه هواپیماهای کنونی هم دور از دسترس است؟ ۷- محصول نخست قرار نیست بهترین محصول باشد! بالاخره از یک جا باید شروع کرد. ۸- ساخت و راه اندازی شمار زیادی ایستگاه رادار زمینی در سال‌های اخیر که بردهای کوتاه تا بردهای بالاتر (۳۰۰۰ کیلومتر ادعایی) را پوشش می دهند نشان می دهد که دست اندکاران کنونی به هر دلیلی، ایستگاههای زمینی را بر هواگردهای نظامی حامل رادار ترجیح داده و سرمایه گذاری سنگینی در این زمینه انجام داده اند.

سال 1383 و بارش برف به ارتفاع تقریبی 3 متر !!! دوستان میگفتن بی ام پی اومده هواخوری

به نظر علاوه بر عدم توانایی جانمایی مناسب بر روی هواپیماهای موجود (شاید ضعف سازه ایی هواپیما)توانایی ساخت رادار مناسب هوایی برای این هواپیماها هم وجود نداره وگرنه میشد همچین چیزهایی هم ساخت و یا

روز گذشته کاروانی از خودرو ها که گفته شده متعلق به سرکرده تحریر الشام یعنی محمد الجولانی در نوار مرزی ادلب با ترکیه مشاهده شد .با تایید خبر پهپادهای سوری وروسی در منطقه مشغول به پرواز شده وتوپخانه ارتش سوریه لحظاتی بعد مرکز پلیس شهرک 15000 نفری سرمدا را با گلوله های لیزری توپخانه ایی مورد حمله قرار داد در این حمله 4 نفر از جمله فرمانده پلیس سرمدا کشته و15 تن دیگر زخمی شدن تحرکات ارتش سوریه به سمت شمال غرب سوریه فرودگاه کویرس که به عنوان یک فرودگاه اموزشی مورد استفاده قرار میگرفت بعد از باز سازی اموزش خلبانان سوری را از سر گرفت و همچنان به یکی از پایگاههای محل حضور روسها تبدیل شده است کاروان مزدوران ترکیه در شهر مرزی اعزاز در نزدیکی تل رفعت به نظر میرسد ترکیه با همراهی مزدوران سوری خود قصد دارد حملات برای تصرف شهرک تل رفعت که هم اکنون در اختیار نیروهای کرد است را اغاز کند هواگردهای روسی روز گذشته در این مناطق برگه های را به این مضمون فرو ریختن که هر حمله ایی را پاسخ خواهیم داد ارتش سوریه هم در این مناطق دست به تحرکاتی زده است. البته ممکن است این تحرکات برای ترساندن اکراد از انجام حملات بیشتر و تقسیم کردن قوای سوری باشد کشته شدن دو سرباز ارتش ترکیه در انفجار بمب کنار جاده ایی استان ادلب

سامانه ی برهان: «برهان» یک مرکز فرماندهی و کنترل تسلیحات در برد و ارتفاع کم به عنوان آخرین رده فرماندهی در دفاع نقطه‌ای شبکه فرماندهی و کنترل دفاع هوایی است. این سامانه پس از دریافت و تجزیه و تحلیل اطلاعات از کلیه منابع، آنها را برای تصمیم‌گیری در حداقل زمان ممکن در اختیار رده‌های بالای فرماندهی قرار می‌دهد تا تصمیمات لازم جهت اجرای ماموریت و انهدام هدف ابلاغ شود. برهان با قابلیت کشف و پردازش موثری که دارد امکان درگیری انهدام و فریب اهداف هوایی را میسر می‌سازد. همچنین با ترکیب داده‌های دریافتی از سامانه‌های الکترواپتیکی با داده‌های دریافتی از سامانه‌های راداری این اطلاعات را به سامانه‌های موشکی ارسال می‌کند. سامانه برهان علاوه بر توانایی فعالیت کشف هدف در حالت پسیو (غیرفعال) توانایی صدور دستور مقابله با اخلال الکترونیک را نیز دارد. برهان سامانه‌ای است که از ادوات توپخانه‌ای تا سامانه‌های موشکی برد کوتاه را در هر منطقه تحت پوشش خود مدیریت می‌کند و کار واگذاری دقیق اهداف به سامانه‌های مناسب را بر‌عهده دارد. این سامانه علاوه بر دریافت اطلاعات از رادارها، از تجهیزات الکترواپتیکی نیز اطلاعات اهداف را می‌گیرد و با ترکیب آنها با هم و نیز تأیید سامانه های شناسایی الکترونیکی وظیفه یکپارچه کردن دفاع هوایی لایه آخر اطراف یک منطقه مهم را به‌عهده دارد.

تعداد زیادی پرنده مسافربری توپلوف ۱۵۴ را بدلائلی زمین گیر کردیم که در مجموعه هسا نگهداری میشن و اتفاقا جت های جوانی هستن که اگر حوادثی هم داشتن اکثرا به دلائل مشکلات فنی در تعمیر نگهداری بوده در مجموعه هسا از این پرنده نمونه آتش نشان و حتی پرنده بستر تست بنام ارمیتا جهت تست کاکپیت و سیت ایجکت سریر نیز انجام شده! بخش دماغه و جلوی اف ۵ تقریبا بزرگ هست و همانطور که میبینید سکان عمودی قادر به تحمل تنش های موجود بوده بنظرم ما میتونیم یک رادار ارایه‌ای را اینجا در یک ساختار ایرودینامیک نصب کنیم والبته این پرنده برد و مداومت پرواز مناسبی داره و تعداد قابل توجهیش هم در اختیاره مدتی هم قرار بود که در نقش کارگو فعالیت کنند که نمیدونم دلیل این انفعال و انجماد چیه! یک پیشنهاد دیگم که نظر شخصیه وشاید هم شدنی نباشه نصب یک دیش ارایه‌ای در جناحین و برروی پنجره های رو به بیرون هست! بنظرم اسراییل به همین شکل اواکس خودش را با نصب روی یک بدنه تجاری توسعه داده !

جنگ تحمیلی تازه شروع شده بود و چند روزی بیشتر از تهاجم وسیع و ددمنشانه صدامیان به کشور عزیزمان نمی گذشت که به عنوان لیدر یک دسته چهار فروندی از هواپیماهای اف 5 ماموریت یافتم تا با حمله متقابل به پایگاه هوایی مهم عراق در مجاورت شهر کرکوک، ضربه جانانه دیگری به دشمن وارد سازیم . مقدمات کار فراهم شده بود و پس از صرف ناهار، هر چهار تن به اتاق توجیه رفتیم و آخرین اطلاعات رسیده در مورد وضعیت پدافند هوایی در منطقه شمال عراق و خصوصا اطراف هدف را مطالعه کردیم. جزئیات مربوط به چگونگی رفت و برگشت و تاکتیک های حمله به هدف را آن گونه که مورد نظرم بود برای خلبانان همراه تشریح کردم. هواپیماهای هر یک از ما، جهت انجام این ماموریت به چهار تیر بمب 500 پوندی و یک مخزن سوخت اضافه در زیر بدنه مجهز شده بود. قبل از حرکت، با مراجعه به یکی از خلبانان ارشد پایگاه - که روز گذشته ماموریتی را بر فراز کرکوک انجام داده بود - آخرین وضعیت دفاعی و موقعیت استقرار مواضع زمین به هوای دشمن در آن نقطه را جویا شده و متعاقبا این اطلاعات را با سایر اعضای دسته پروازی در میان گذاشتم. هر چهار فروند از باند برخاستیم مراحل بعدی پرواز به ترتیب و بخوبی انجام شده و پس از برخاستن از باند، طبق آرایش خاصی که اصطلاحا لوزی نامید می شود و در آن هر یک از هواپیماها در موقعیتی قرار می گیرند که مجموعا نسبت به یکدیگر تشکیل یک چهار ضلعی شبیه به لوزی می دهند، به سمت هدف عزیمت کردیم. قرار بر این بود که در فاصله بسیار نزدیکی از پایگاه دشمن با اوج گیری سریع و انجام شیرجه، نقاط مختلف و حساس آن را مورد اصابت قرار دهیم که به هیمن ترتیب عمل شد.حین اوج گیری، به سرعت تمام محوطه پایگاه را از نظر گذراندم و موقعیت و نقطه نشانی مناطق حساس و مورد نظر را لحظه به لحظه به اطلاع سایر اعضای دسته پروازی - که پشت سر من به نوبت درحال اوج گیری و آماده شیرجه می شدند - رساندم. پدافند هوایی دشمن به حضور ما در منطقه پی برده بود و با شلیک توپ های ضدهوایی، مرتبا بر حجم آتش خود می افزود. هدف را به شدت بمباران کردیم ولی ... جای درنگ نبود. به خلبان همراهم تاکید کردم که هر چه زودتر نقاط مورد نظر را هدف بمب های خود قرار داده و بلافاصله منطقه را ترک نمایند و خود نیز به سمت پناهگاه های هواپیما که در داخل و مجاورت آن تعدادی از انواع هواپیماهای میگ عراقی دیده می شدند، شیرجه زدم. انفجار گلوله های ضد هوایی و برق جرقه های ناشی از آنها را در اطراف هواپیما و کنار کابین خود به خوبی می دیدم. تمام توجهم را بر روی هدف گیری دقیق متمرکز ساختم. یکی از خلبانان به وسیله رادیو، پرتاب یک موشک زمین به هوای دشمن از ناحیه جنوبی پایگاه را گزارش داد. نمی دانستم که موقعیت او در آن لحظه چیست و موشک در چه سمتی شلیک شده است. تازه بمب ها را رها کرده و درحال بیرون آمدن از شیرجه بودم که ناگهان ضربه شدیدی در قسمت عقب و زیر هواپیما احساس کردم. برای یک لحظه فکر کردم که هواپیما منفجر شد. در یک آن تصمیم گرفتم که به وسیله صندلی پران و چتر نجات بیرون بپرم. البته رسیدن به نتیجه قطعی در این تصمیم، کار ساده ای نیست. بیرون پریدن از هواپیما در آن شرایط، صدها اما و اگر با خود داشت. لحظه ای تامل کردم. با شگفتی دیدم که هواپیما هنوز قابل پرواز است و فرامین هنوز جواب می دهند. وضع موتورها را وارسی کردم. به نظر می رسید که یکی از آنها صدمه دیده باشد ولی موتور دیگر به خوبی کار می کرد. دوستانم به کمک آمدند وضعیت خود را در رادیو برای سایر خلبانان همراه بیان کردم و خواستم هر کدام از آنها مرا در دید دارد، سریعا خود را رسانیده و مرا همراهی و کمک کند. به فاصله کوتاهی 2 فروند از آنان را به ترتیب در سمت چپ و راست خود دیدم. سعی کردم با آنها گفت و گو کنم؛ اما ظاهرا رادیوی هواپیما از کار افتاده بود. با حرکات دست و انگشتان و سر و رد و بدل کردن علامت مخصوص قرار دادی، شرایط و مشکلات خود را به آنها تفهیم کرده و درخواست کردم که تا لحظه فرود مرا همراهی کرده و هرگونه تغییر وضعیت هواپیما را به من گزارش کنند. آن دو نیز با دادن علامت مخصوص، خواسته مرا تایید و آمادگی خود را اعلام کردند. هواپیمای شماره چهار نیز به ما ملحق شد و در فاصله دورتری دسته سه فروندی من را همراهی می کرد. ارتفاعات بلند مرزی کم کم نزدیک می شد و تنها نگرانی من، احتمال تعقیب و رهگیری توسط شکاری های دشمن بود. برای پرنده زخمی و بال شکسته بال، هیچ خطری بزرگ تر از دیده شدن به وسیله کرکسان شکاری نیست. به علت ایجاد صدا و لرزشی که در موتور صدمه دیده احساس می شد، اجبارا آن را خاموش کردم و با سرعت متوسط، به نرمی در بین دره ها خزیده و تدریجا به ارتفاعات نوار مرزی رسیدیم. از شکاری های دشمن خبری نبود. پرواز در ارتفاع پایین و از میان شکاف دره ها و شیار تپه ها، احتمالا مانع از رویت ما شده بود. سروان خلبان شهید اسدا... بربری وارد فضای کشور عزیزمان شدم با ورود به فضای میهن اسلامی، شادی و آرامش خاصی در خود احساس کردم. در آن لحظات این حس چنان شیرین و دوست داشتنی بود که قبلا هرگز در زندگی آن را تجربه نکرده بودم. کشور، میهن، وطن، خانه، کاشانه و سرزمین، اینها همه واژه ها و لغاتی بودند که قبل از آن به کرات گفته، شنیده و خوانده بودم، اما هیچ گاه از آنها چنین معنی و مفهومی که در آن لحظه حس می کردم، نداشتم. به بیان ساده شبیه نوزادی بودم که مادر خود را گم کرده و مدت ها در محیط های ناآشنا، تاریک و دهشتناک سرگردان بوده و از جنگ انواع جانوران درنده و موذی جان سالم به در برده بودم. به هرحال، این حالات قابل توصیف نیست و فقط باید در آن وضعیت قرار گرفت و آن را چشید و درک کرد. با علامت دست، از خلبانان همراه خواستم که وضعیت اضطراری اعلام و و مجوز لازم جهت تقرب و فرود در کوتاه ترین زمان ممکنه را اخذ نمایند. می دانستم که به علت صدمات وارده و از دست دادن یک موتور، ممکن است چرخ ها کاملا باز شده و یا فلاپ ها خوب عمل نکنند، همچنین ترمز نیز نداشتم و استفاده از چتر دم الزامی بود. به زحمت هواپیما را به زمین نشاندم و ... به همراه هواپیمای دیگری در وضع آخر برای فرود در باند پایگاه قرار گرفتم. خوشبختانه چرخ های هواپیما باز شد و لحظاتی بعد چرخ های هواپیما با سطح باند تماس گرفتند. ترمز نداشتم و از چتر دم مطمئن نبودم. بلافاصله پس از نشستن، چتر دم را زدم. کاهش سرعت هواپیما نشان داد که چتر سالم مانده و هواپیما در انتهای باند پروازی متوقف شد. از هواپیما پیاده شدم. خودروهای آتش نشانی و پرسنل نگهداری اطراف هواپیما را گرفته بودند. نمی دانستم چه اتفاقی افتاده. به پشت هواپیما رفتم. موتور سمت راست هواپیما مورد اصابت موشک قرار گرفته بود، ولی موتور سمت چپ تا آخرین لحظه به خوبی عمل کرده و باعث نجات هواپیما شده بود. زیر هواپیما وضع عجیبی داشت. مخزن بنزین به کلی از بین رفته و جز قطعاتی از آن چیزی باقی نمانده بود. زیر هواپیما از ترکش های فراوان سوارخ سوراخ شده و ترکش های زیادی به محفظه چتر دم اصابت کرده بود؛ ولی مانع از عمل کردن چتر نشده بود. شور و هیجان وصف ناپذیری در بین کلیه پرسنل حاضر احساس می شد. همگی با آغوش باز از من استقبال کردند و با سلام و صلوات همراهی ام نمودند. چند روز بعد که جهت اجرای ماموریت دیگری به آشیانه هواپیماها رفتم، همین هواپیما را مشاهده کردم که پس از انجام تعمیرات لازم، مجددا با مهمات بارگیری شده، آماده پرواز است. لذتی را که از دیدن آن صحنه داشتم، توام با شعف ناشی از انجام موثر ماموریت آن روز، وصف شدنی نیست.

سلام، به نظر می رسد عدم توسعه آواکس در کشور مربوط به ضعف طراحی سازه هواپیمای حامل رادار باشد تا خود رادار. فناوری رادار کشور در سال‌های اخیر با کمک های خارجی و تلاش مهندسان داخلی پیشرفت قابل توجهی کرده است. اینهمه رادار در انواع گوناگون در سال‌های اخیر از روسیه و چین و بلاروس خریداری و نمونه های وطنی هم که بارها رونمایی شده اند. پس فکر نکنم مشکل خود رادار و برنامه نویسی های نرم افزاری مربوط به آن باشد. شمار زیادی توپولف ۱۵۴ و ایلیوشین ۷۶ هم در کشور هست که اصلا” از آنها استفاده نمی شود. تنها می ماند نقطه اتصال این دو! یعنی رادار هست و حامل هم هست،‌ ولی گویا توان نصب رادار روی سازه هواپیماهای موجود و‌ایجاد تغییرات لازمه وجود ندارد.

بلوغ دُرنای خاکستری خروج یکصدمین فروند از جنگنده SU-35 FLANKER-E از خط تولید شرکت هواپیمای سازی سوخو ، روز سه شنبه یازدهم دسامبر 2018 ، اتمام فرآیند تولید یکصدمین جنگنده برتری هوایی SU-35 FLANKER-E که در حال حاضر ، روزآمد ترین جت رزمی نیروی هوایی روسیه محسوب میشود را اعلام نمود . نخستین فروند از این جت رزمی که به سال 2014 میلادی ، همزمان با جت ضربتی سوخو-34 از خط تولید شرکت سوخو ، خارج شد ، پیکربندی متفاوتی از جنگنده برتری هوایی سوخو-27 فلانکر این شرکت بشمارمی آید که از سال 1985 وارد خدمت رزمی در نیروی هوایی این کشور شده بود . به اعتقاد برخی از تحلیلگران ، فلسفه طراحی سوخو-35 به گونه ای است که توانایی های فراتری را برای غافلگیری جتهای رزمی نسل پنج متخاصم از خود نشان میدهد، هرچند بدلیل فقدان وجود جنبه های پنهاکارانه در ساختار این جت روسی ، آن را در قالب جتهای رزمی رزمی نسل ++4 طبقه بندی می کنند . اگر چه شکل بدنه این هواپیما ، به گونه ای طراحی شده که حداقل سطح مقطع راداری (RCS) را برای آن به همراه دارد ، اما قابلیت اختفاء این نمونه در مقایسه با جتهای یک نسل جلوتر ، شامل سوخو-57 یا اف-22 به تقریب در سطح پایین تری قرار می گیرد . علیرغم این نارسایی ، سوخو-35 در ردیف یکی از جنگنده های به روز و کارآمد دنیای تسلیحات هوایی قابل طبقه بندی است و برخی از کارشناسان این حوزه معتقدند که درنای خاکستری نیروی هوایی روسیه به شکل بالقوه می تواند یک هماورد بسیار جدی برای تاج سلطنتی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده (اف-22) بشمار آید ، هر چند این موضوع در سالهای اخیر بسیار بحث برانگیز شده است . به اعتقاد این دسته از تحلیلگران ، سوخو-35 گرچه از قابلیتهای جتهای نسل5 برخوردار نیست ، اما بدلیل وجود برخی خصوصیات ممتاز ، می توان از آنها بعنوان یک سری امتیازات برای جبران عدم وجود پنهانکاری ذاتی در این جنگنده استفاده نمود . بعنوان مثال ، وجود گزارشهای متعدد در خصوص قابلیتهای بسیار پیشرفته جنگ الکترونیک این جت رزمی در سوریه ، بصورت فوق العاده ای نشاندهنده آن است که رپتور در صورت یک رویارویی جدی ، مشکلات بسیاری را برای مواجهه در پیش رو دارد . علاوه براین ، اضافه شدن قابلیتهای جدیدتر نظیر استفاده از مواد جدید در ساخت بدنه ، افزایش سرعت بواسطه نصب پیشرانه های قدرتمند تر و همچنین سامانه های بردار رانش 3 بُعدی ، موجب شده تا سوخو-35 به پیشرفته ترین محصول هوایی روسیه تبدیل گردد ، هرچند حضور رقبای سرسختی نظیر سوخو-57 و میگ-35 ، صحنه را به یک رقابت هیجان انگیز تبدیل نموده است . مجموع این قابلیتها ، نه تنها ورود به نبردهای هوایی نزدیک ( داگفایت ) را برای رقبای غربی سوخو-35 بسیار مشکل نموده ، بلکه کشف ، رهگیری این جت روسی در بردهای فامد ( فراتر از میدان دید ) را بتدریج به یک معضل برای آنها تبدیل خواهد شد . در حال حاضر ، تخمین های نشان دهنده آن است که نیروی هوایی روسیه ، نزدیک به 70 فروند جنگنده سوخو-35 را در سازمان رزم خود به شکل عملیاتی مورد استفاده قرار میدهد ، در حالی که نیروی هوایی خلق چین بعنوان مهمترین مشتری خارجی این جت رزمی ، هم اکنون 12 فروند را بصورت فعال ، بکار گرفته و علاوه براین ، نیروی هوایی اندونزی نیز با یک سفارش 11 فروندی در رتبه دوم قرار دارد و پس آن ، نیروی هوایی الجزایر ، امارات متحده عربی و ونزوئلا نیز علاقه مندی خود را برای خرید ابراز داشته اند . از سویی دیگر ، پس ازساقط شدن یک فروند جت سوخو-24 توسط نیروی هوایی ترکیه برفراز آسمان سوریه و بحرانی شدن شرایط برای نیروی هوایی روسیه ، ارتش روسیه تصمیم گرفت تا با هدف جلوگیری از چنین پیشامدهایی ، تعدادی از این جتهای رزمی را به این منطقه اعزام نماید ، که این خود به معنای جایگاه این جنگنده در نیروی هوایی روسیه است . براساس اطلاعات موجود ، سوخو-35 در یک آرایش تسلیحاتی استاندارد ، میتواند تا 14 تیر موشک هوا به هوا را با خود حمل کند که در مقایسه با توانایی رقبا ، بویژه جت پیشرفته اف-35 رقمی در حدود 350 درصد را نشان می دهد . بعنوان مثال ، توانایی فلانکر برای حمل موشکهای هوابه هوای دوربرد R-77 و R-27ER به ترتیب با بردی نزدیک به 110 و 130 کیلومتر ، خطری جدی برای اهداف متخاصم محسوب می گردد . مضاف براینکه پیش بینی شده این جت روسی در آینده ای مشخص به مهمات هوا به هوای K-77 با بردی برابر با 193 کیلومتر که دراصل برای سوخو-57 طراحی شده ، نیز مسلح می گردد . بررسی وضعیت موجود نشان میدهد که علیرغم وجود علائق زیاد مشتریان برای سفارش سوخو-35 ، این جت سوخو-34 است که برای تامین نیازمندی های نیروی هوایی روسیه در صدر توجهات قرار دارد . از یک نظر ، علت این امر را میتوان از ترکیب چندعامل ازجمله هزینه های عملیاتی بالای سوخو-35 برای ایفای نقش برتری هوایی و راهبرد نیروی هوایی روسیه برای تقویت توانایی های تهاجمی هوا به زمین خود ( که با حضورسوخو-34 محقق می گردد . م ) و نه ایجاد برتری هوایی مطلق ، تحلیل نمود . در حالی که قابلیتهای تهاجم زمینی نیروی هوایی روسیه ، به شکل منظم با اضافه شدن سوخو-34 و همچنین توسعه مهمات هدایت دقیق بومی در حال توسعه بوده ، این نیرو نیازمند مدرنیزه سازی ناوگان برتری هوایی خود است که بتدریج با فرسوده شدن جتهای قدیمی تر میگ-31 و سوخو-30 صورت نگران کننده ای بخود می گیرد . هر چند فرآیند ارتقاء این جنگنده ، در هر شرایطی در یک بازه بلند مدت صورت خواهد گرفت و کاهش هزینه های این بروزرسانی موجب می شود تا بازار صادراتی مطلوبی را برای روسها فراهم نماید . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

پهپادی به اون کوچکی چطور میتونه نقش یک آواکس رو داشته باشه؟پهپادها چطور میتونن انرژی مورد نیاز رادارهایی با اون حجم رو تامین کنند اف۱۴ با اون رادارش نقش مینی آواکس رو داشت

نمی شود برای آواکس یک پهپاد دارای رادار بسازیم؟ مثلا پهپاد غزه را مجهز به رادار بکنیم تا یک آواکس کوچک ساخته بشود؟ فکر کنم توانایی ساخت همچین چیزی را الان داریم

North American F-100 Super Sabre

مشخصا بحث بودجه و دستان بسته ما و دندان گردی روس ها هم هست ولی به نظرم با تجربیات قبلی روس ها ماجرای خریدها را گره زدند به روشن شدن تکلیف برجام و حضور ایران در مذاکرات و به سرانجام رسیدنش. در مورد اس-300 هم تا وقتی برجام (یا مقدماتش) امضا نشد به قرارداد عمل نکردند هرچند فشار دادگاه و شکایت ایران هم وجود داشت و در این مورد احتمالا چون زمانی تحریم ها تموم شد که امریکا از برجام خارج شده بود احتمالا قراردادی مکتوب هم نشده و صرفا توافقاتی بوده. در نهایت بعید هست تا وقتی سرنوشت برجام مشخص نشه لااقل روس ها چیزی امضا کنند (با تجربه اس-300 و شکایت ایران) یا تحویل بدند.

آغاز خدمت تانک VT-4 در ارتش پاکستان ارتش پاکستان در طی یک مراسم رسمی با حضور ژنرال قمر جاوید باجوا فرمانده ارتش پاکستان تانک اصلی میدان نبرد VT-4 ساخت چین را وارد خدمت کرد. در حضور ژنرال قمر جاوید باجوا علاوه بر نمایش تانک های جدید، شبیه ساز آموزشی یکپارچه این تانک ها که برای آموزش خدمه جدید کاربرد خواهد داشت بر ای اولین بار نمایش داده شد. فرمانده ستاد ارتش پاکستان در این باره گفت :" تانک VT-4 یکی دیگر از نمادهای روابط راهبردی پاکستان و چین است و به خدمت گرفتن آن باعث افزایش قابلیت تهاجمی نیروهای ما می شود." فرمانده ارتش پاکستان همچنین گفت: " تحولات و پویایی میدان نبرد نیاز به بالاترین درجه آموزش دقیق با تمرکز مناسب بر استفاده از فناوری های پیچیده دارد. ارتقاء مداوم قابلیت های متعارف برای حفظ برتری کیفی بر دشمن و جلوگیری از تجاوز ضروری است. تانک های VT-4 به عنوان سلاح قوی نیروهای ضربتی در نظر گرفته می شود." پاکستان در ابتدای 176 دستگاه تانک های VT-4 را سفارش داده است اما در نظر دارد در مجموع 300 دستگاه از این تانک چینی را خریداری کنند. تانک VT-4 یک تانک صادراتی ساخت چین است که تاکنون به تایلند ، پاکستان و نیجریه صادر شده است. تحلیل گران نظامی ادعا میکنند نسخه تحویل به پاکستان مجهز به پیشرانه 1500 اسب بخاری و زره های واکنشی FY-4 برای مقابله با طیف گسترده ای از تهدیدات ضد زره انرژی جنبشی و شیمیایی است. ارتش پاکستان به شکل رسمی در سال2020 ورود تانک های VT-4 را اعلام کرد و برای اولین بار در رژه نظامی سالانه ارتش پاکستان در سال2021 این تانک چینی نمایش داده شد. مراسم رسمی آغاز به خدمت تانک اصلی میدان نبرد VT-4- در تصویر شبیه ساز آموزشی یکپارچه این تانک نمایش داده است. استفاده از شبیه ساز در ارتقا سطح عملکرد خدمه میتواند اثر مثبتی بگذارد منبع

برای اولین بار خلبان پرنده شرقی (روسی)فرماندهی نیروی هوایی را بعده گرفتن

صادرات نفت و گاز ایران چه ربطی به قفقاز داره؟؟؟؟؟؟؟ نفت ایران از خلیج فارس صادر میشه. اگر هم بخوان به اروپا صادر کنن که قبلا میکردن از همین راه بود. علت اینکه تا الان گاز از طریق ترکیه صادر نشده این است که امریکا نمیداره. حتی گاز ایران که قرار بود از طریق پاکستان به هند صادر بشه تحت عنوان خط لوله صلح. امریکا با فشار به پاکستان مانع شد. عراق گاز نداره. عراق خودش از ایران گاز وارد میکنه. راه سوریه امن نیست. نا امن کردن این مسیر توسط بسیاری از کشورها از جمله ترکیه به همین منظور یعنی قطع این مسیر ترانزیت بوده. شاید بعدا بتوان این راه را امن کرد. من گفتم این راه بهترین راه است از نظر نزدیکی بود وگرنه بله فعلا امن نیست. امن هم بشه روسیه که در سوریه است مانع تراشی خواهد کرد.

روسیه منافع خودش را داره. اگر نداشت اون بیانیه به اصطلاح صلح فتنه انگیز را که منشا اختلافات فعلی است را به امضا نمیرسوند اصلا. همین دیروز لاوروف به مناسب سالروز روابط روسیه با صهیونیستها مقاله مفصلی در یکی از روزنامه های صهیونیستی چاپ کرده بود با کلی تعریف و تمجید از روابطشون. حالا دیگه باید یاد گرفته باشیم که روابط تا وقتی قابل اتکاست که منافع دو طرف حفظ بشه دیگه بعد از اون تنها باید تکیه کرد به خود. و اینکه از موضع واکنش مدام دراومد و در موضع کنش قرار گرفت. برای علیف باید طرحی جدی داشت. تمام خطوط را رد کرده و مسلما خودش نیست در حال حاضر که داره این شطرنج را پیش میبره. با حوصله و البته قدرت باید بازی را پیش برد. همین که در مقام کنش باشیم و حساس به تحولات قدم اول هست.

حزب الله نماینده بخش بزرگی از مردم و شیعیان لبنان هست. نمیتونه و نمیتونست در یک کشور فرقه ای حقوق اولیه ملتش را رها کنه تا مسیحیان و سنیان به مانند گذشته در ظلم کامل چپاول کنند و هیچ حقی هم برای اداره کشور براشون قائل نباشند. با اینکه طبق امارهای غیررسمی بیشتر جمعیت متعلق به شیعیان هست ولی دخالت خارجی و دستهای منطقه ای اجازه سرشماری و احقاق حقوقشون را هم حتی نمیده. بنابراین مشارکت در اداره کشور نه تنها یک ضروری که یک وظیفه تحمیلی و اجباری است تا حقوق شیعیان تامین بشه در حداقل خودش. و به هر حال مثل همه حرکات دیگه خصوصا در کشوری مثل لبنان افات خودش را هم داره. در این زمینه حزب الله شاخه نظامی خودش را اگر میخواست درگیر مسائل داخلی کنه مثل جریانی که یک بار رخ داد در عرض چند ساعت کل بیروت را میتونست به سیطره خودش در بیاره ولی میدونیم حزب الله در نهایت اخلاق گرایی هیچوقت سلاح بر روی حتی برخی مزدوران و قاتلان لبنانی نگرفته چه برسه بخواد ازش سواستفاده کنه مگر جنگ داخلی را تحمیل کنند و در مقام دفاع بخواد بربیاد. حالا هم دقیقا نقشه اسراییل و البته امریکا چیزی است که شما اشاره کردید. چون مقاومت لبنان بازدارندگی حداقلی داره در مورد حمله خارجی، حالا با مزدوران داخلی و قومگرایی و فاسدان بی نظیری که در داخل لبنان وجود داره قصد دارند از درون با فتنه یا جنگ داخلی حزب الله را نابود کنند. اصولا نقشه پنهان و جدیدی هم نیست. در عراق و ایران و سوریه همه جا داره امتحان میشه و عمل میشه. اتفاقا در عراق و سوریه هم قوم گرایی و فرقه گرایی سنتی ابزار اصلی است مثل لبنان و جالبه در ایران هم چون به شکل سنتی وجود نداره حوادث اخیر نشان خوبی است که در حال شکل دادن مصنوعیش هستند. تنها راه البته همچنان یافتن ابزارهای تهاجمی است. تا ضربه نخورند ادامه میدند. لاپید در کنفرانس با بلینکن و وزیر خارجه امارات با بیان اینکه من و بلینکن فرزندان بازماندگان هولوکاست(!) هستیم اشاره کرد که باید از نیروی نظامی استفاده کرد در مقابل شر و ایران هم الان هدف ماست. الان در مرحله تهدید مستقیم هستیم پس باید برای هرگونه واقعه ای اماده باشیم هرچند به روشنی مشخصه راهبرد غرب و اسراییل فروپاشی از درون هست که اتفاقا برای این ما باید پاسخ بازدارنده سخت پیدا بکنیم. انشاء الله.

سوخو 30 قراره در برابر چی بجنگه هواپیمایی که هندی ها سراغ تجهیزات اسراییلی رفتن قراره در مقابل اف 22 و اف 35 و تایفون و رافال یا سوپر هورنت و... مقاومت کنه کیفیت موشک ار77 اونقدر کم هست که هندی ها سراغ موشک های اسراییلی و موشک ساخت خودشون رفتن اگر قراره خرید خارجی انجام بشه تا آمریکا نخواد این اتفاق نمی افته مگر فروش نفت تحریم هستیم که الان نمی تونیم بفروشیم اگر هم اوضاع بگونه ای بشه که آمریکا اجازه فروش بده به نظر من چین بسیار قابل اعتماد تر از روسیه هست حتی اگر هواپیماهاش قابلیت های کمتری از روسیه داشته باشن

با استراتژی های موجود بدون تغییر در ماموریت جنگنده ها ما سه جایگزین برای اف 5 ها، اف 4 ها و اف 14 ها نیاز داریم   از نظر نیاز و جایگزینی ما جنگنده های اف 4 ما اولویت بالایی دارند و هر جایگزینی باید حداقل مشخصات این جنگنده را دارا باشد در جنگ بار اصلی حملات بر روی دوش این جنگنده ها بود که چیزی شبیه اف 18 و اف 15 این نیاز را تا حد زیادی رفع می کند که مهمترین ماموریت‌ آن ها شامل دفاع هوایی از ناوگان‌های دریایی، اسکورت جنگنده‌های دیگر، سرکوب پدافند هوایی دشمن، حملات ضربتی و بمباران اهداف زمینی و دریایی، ماموریت‌های برتری هوایی، رهگیری جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌ها و موشک‌های دشمن، پشتیبانی نزدیک هوایی، و شناسایی هوایی می‌شود. اما با آمدن نسل های رادار گریز رفتن به سمت این جنگنده ها به صورت صرف اشتباه است پس باید بحث های رادارگریزی و یا کاهش سطح مقطع مد نظر قرار بگیرد بویژه که دقت و برد تسلیحات ما افزایش پیدا کرده است ..   در مورد جایگزین اف 14 ها یک نکته شاید در دید نیروی هوایی ایران مهم باشد جنگنده ای که نقش رادار را هم بازی کرده و چشم ما در نقاط کور باشد  عملکرد اف 14 برای هیچ کشوری جز ایران قابل درک نیست حتی آمریکا در جنگ تحمیلی نقش اف 14 به عنوان دفاع هوایی نشان داد که استفاده از رادار هوایی چون اف 14 در امن کردن یک منطه هوایی بویژه موشک های دوربرد هوایی چه تاثیری در حفظ آسمان می تواند داشته باشد از این رو جنگنده جایگزین علاوه بر بحث رادارگریز بودن باید  دارای بتواند پوشش راداری خوبی ایجاد کند و با موشک های دوربرد بتواند در صورت لزوم امنیت یک منطقه را تامین کند   یک نکته که باید درنظر داشته باشیم نسل جدید جنگنده ها است که بی سرنشین هستند و نباید در نسل 4.5 ماند