با سلام مجدد    این تاکتیک دفاع خارپشتی آنقدر جذاب هست که  به مرور  تجربیات حوزه تاریخ نظامی  ،به یاد بنده می آید ، بنابراین ، از اینکه پستهای متعدد موجب اذیت دوستان می شود ، پیشاپیش عذر خواهی می کنم      کربلای 5 - مواضع " هلالی شکل " ارتش بعث عراق    بعنوان یک مثال خوب از تاکتیک دفاع خارپشتی ، البته در فضای باز ( و نه در شهرها )     متاسفانه ، نقشه کامل از جزییات بیشتری برخوردار هست ، ولی بدلایل مختلف ، از نقشه ساده موجود در وب ، استفاده کردم تا دوستان بخوبی با این شکل از تاکتیک دفاعی آشنا شوند    1- سنگر واحدهای پیاده  2- مواضع واحدهای زرهی در حالت آماده باش  3- مواضع واحدهای زرهی در حالت  مانور و شلیک  4- جاده های خاکی عبور واحدهای زرهی بر روی هلال  5- کانال های فرعی ارتباطی  6- کانال تردد واحدهای پیاده  7- سنگر های تیربار      در آن سالها ، براساس گزارش واحدهای اطلاعات رزمی نیروی های خودی ، مشخصات این مواضع هلالی شکل به شرح ذیل بود :   یک موضع دفاعی به طول 200 متر و عرض 3 متر و ارتفاع 5 الی 6 متر که از یک دیواره بتونی ساخته شده و سنگرهای استقرار پیاده نظام و تیربار ، مسقف و کاملاً حفاظت شده بشمار می رفت . علاوه بر آن واحدهای مهندسی - رزمی عراق ، با رها کردن آب به عمق 70 سانتی متر ، عملاً عبور واحدهای زرهی یا پیاده نظام و یا شناورهای سبک را با ایجاد میدان های مین متراکم  ( والمر ، گوجه ای و ..) و بشکه های فوگاز ، غیرممکن نموده بود .     پی نوشت :   1- انسان فقط باید این مواضع را از نزدیک مشاهده کند تا عمق شجاعت شیربچه های سپاه اسلام ( ارتش و سپاه ) را درک کند که چطور مثل عقاب از لابه لای این مواضع عبور کردند و بلایی بر سر ژنرالهای پر مدال صدام آوردند که فقط تاریخ گواه آن هست .  2- ای کاش عزیزانی نظیر استاد گرانقدر ، جناب نجف47 ، خاطرات و مخصوصآ تجربیات  نظامی خودشون را از 8 سال دفاع مقدس ، به ما ، که آن سالها را درک نکردیم ، ارائه می کردند تا استفاده کنیم . 

با سلام مجدد    نمای شماتیک  استفاده از تاکتیک دفاع خارپشتی در توبروک      نقاط قرمز رنگ ، فلش تهاجم واحدهای سپاه آفریقایی آلمان به فرماندهی اروین رومل را نشان می دهد 

به نام خدا HESA Shahed-136 مهمات پرسه زن بدون سرنشین (UAV) [2021] شاهد 136 پهپاد دسته ای (swarming) مدرنی است که توسط صنایع ایران ساخته شده است. به دلیل تحریم ایران توسط ایالات متحده به مدت بیش از 40 سال، مهندسان هسا دسترسی محدودی به قطعات و تجهیزات الکترونیک دارند، به همین دلیل تدبیر های مختلفی را به کار می گیرند مثل استفاده از قطعات تجاری که به وفور یافت می شوند. همچنین در این مدت ایران راه دور زدن تحریم ها توسط کشور های ثالث را یاد گرفته است. هسا سابقه طولانی در مهندسی معکوس محصولات غربی مانند جنگنده سبک F-5 و بالگرد بل 206 دارد. این پهپاد در اصل یک مهمات پرسه زن است که برای خنثی سازی اهداف زمینی در برد بالا طراحی شده است. شاهد 136 با پرتاب دسته ای از یک محفظه پرتاب (در مجموعه 5 تایی یا کمتر)، برای دور زدن دفاع هوایی و سرکوب کردن اهداف زمینی اختصاص یافته و خود سامانه در جریان حمله از بین می رود. این پهپاد در جریان انتشار فیلم آن در دسامبر سال 2021 رونمایی شد اما طبق گفته های نیوز ویک حوثی ها در سال 2020 از شاهد 136 استفاده می کردند. باور ها بر این است که شاهد 136 به طور فعال به مناطق تحت کنترل حوثی ها ارسال شده است. در آگوست 2022، اطلاعاتی منتشر شد که در طول بازدید هیئت نظامی روسی از ایران در ماه جولای، 2 طرف بر سر تامین چندین مدل پهپاد از جمله شاهد 136 برای فدراسیون روسیه به توافق رسیده اند. صد ها پهپاد توسط هواپیما های ترابری ایران به روسیه منتقل شد. اگرچه مقامات ایرانی بار ها تاکید کردند که این کشور به روسیه تسلیحات نمی دهد. علاوه بر این، فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سردار حسین سلامی بیان کرده بود که یکی از قدرت های برتر جهانی از تسلیحات ساخت ایران استفاده می کند. و این قدرت چه کشوری می تواند باشد؟ روسیه شاهد-136 را تحت برند خود و با نام Geranium-2 استفاده می کند اما به طور مشخصی واضح است که اصل پهپاد ایرانی است. این پهپاد سازه ای بال دلتا با مساحت زیاد و سکان هایی در نوک بال ها دارد. بدنه مرکزی است و با سطح بال ممزوج شده تا ظاهری ظریف و زیبا داشته باشد. بخش دماغه، سر جنگی و اپتیک های مورد نیاز برای حمله دقیق را در خود جای می دهد. موتور در پشت بدنه قرار دارد و یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند. مشخصات دقیق شاهد 136/ Geran-2 تا کنون فاش نشده است اما از لاشه باقی مانده و ویدئو های منتشر شده مشخص است که این پهپاد دارای سامانه هدایتی مبتنی بر اینرسی و موتور پر سر و صدای MD550 چینی است که از کیلومتر ها دورتر شنیده می شود و به همین دلیل اکراینی ها به آن لقب "موتور سیکلت" داده اند. موتور Mado MD550 کپی چینی موتور آلمانی Limbach L550E است که براساس موتور فولکس واگن Boxer ساخته شده. این موتور آلمانی از سال 1936 تا 2006 تولید شد و روی خودروی افسانه ای بیتل هم نصب شد. این موتور با آنکه تنها 50 اسب بخار قدرت دارد اما به شاهد 136 امکان پوشش منطقه ای وسیع را می دهد. تا چندی پیش امکان خرید موتور MD550 حتی از فروشگاه اینترنتی AliExpress هم فراهم بود. پهپاد به صورت تقریبا افقی با زاویه ای اندک رو به بالا پرتاب می شود و به وسیله برخاست با کمک راکت (RATO) وارد فاز اول پرواز خود می شود. راکت بلافاصله پس از پرتاب جدا شده و موتور پهپاد ارائه نیرو را به دست می گیرد. تحرک پذیری ذاتی کلی محفظه پرتاب و جمع آوری پهپاد امکان نصب یک واحد کامل را در پشت تقریبا هر کامیون نظامی یا تجاری را می دهد که باعث می شود اجرای عملیات های "hit-and-run" بدون اقدامات متقابل ممکن شود. داشتن موتوری کم توان به معنی سرعت پایین در حد 180 کیلومتر بر ساعت است که خود این موضوع باعث می شود زنگ هشدار های هوایی در طی حملات شاهد 136 طولانی شود. این پهپاد فاصله کریمه تا بیلا سرکوا را در مدت 3 ساعت طی می کند که در صورت وزش باد این عدد بیشتر هم می شود. به نظر می رسد اهداف کم سرعت طعمه خوبی برای پدافند هوایی باشد و اکراین اعلام می کند که تعداد زیادی از این پهپاد را سرنگون کرده اما در این زمینه مشکلاتی وجود دارد. اول، این پهپاد ها در دسته های 5 تا 10 تایی مورد استفاده قرار می گیرند. هر لانچر در یک خودروی استاندارد 5 پهپاد را حمل می کند. سرنگون کردن تمام پهپاد ها در یک هجوم دسته ای کار بسیار سختی است. همچنین، شاهد 136 بسیار کوچک است، سازه ی کامپوزیتی دارد و در ارتفاع بسیار پایین پرواز می کند که امکان رهگیری توسط رادار را بسیار کاهش می دهد. به علاوه، زدن یک پهپاد کوچک و ارزان با یک موشک ضد هواپیما بسیار گران قیمت که موجودی بسیار کمی دارد، یک هدر رفت کامل است. سامانه های ضد هوایی سبک مانند FIM-92 استینگر، Piorun یا Starstreak می توانند راه حل خوبی باشند اما این تسلیحات نمی توانند تمام اشیا در سرتاسر اکراین را پوشش دهند. به ترتیب از راست به چپ: FIM-92 استینگر ، Starstreak ،Piorun راه حل دیگر می تواند سامانه های توپخانه ضد هوایی سریع و چند لوله ای مانند ZSU-23-4 شیلکا یا Gepard آلمانی باشد. اما باز هم این سامانه ها نمی توانند همه چیز را پوشش دهند، بخصوص که چنین سامانه هایی مستقیما در خط مقدم مورد نیاز اند. از این رو، نیروی های پدافند هوایی اکراین باید راه حل دیگری پیدا کنند. شیلکا Gepard به هیچ وجه نباید شاهد 136 را دست کم گرفت. علی رغم جثه کوچک و موتور کم قدرت، این پهپاد ها سر جنگی بسیار قدرتمند 40 تا 50 کیلوگرمی حمل می کنند، به صورت دسته جمعی در ارتفاع پایین عملیات می کنند، و تعداد بسیار زیادی از آن ها موجود است. بر خلاف موشک ها که به نظر می رسد روسیه در حال ذخیره آن هاست. هر مقداری از دقت و برد که در این طراحی جدید ایرانی وجود داشته باشد، شاهد 136 را تبدیل به یک دارایی انقلابی در کشوری تحریم زده می کند که حالا می تواند برای ارائه راه حل های مدرن میدان نبرد، بیشتر روی ظرفیت صنایع نظامی خود تکیه کند. [* البته این اتفاق خیلی سال است که می افتد] اولین شاهد 136/ Geran-2 در دوازدهم سپتامبر 2022 در نزدیکی منطقه Kupyansk, Kharkiv اکراین سرنگون شد. از اواسط ماه سپتامبر حملات این پهپاد در سرتاسر خط مقدم ثبت شده است. البته تمرکز بر جنوب بوده زیرا سامانه های پرتاب این پهپاد ها در کریمه مستقر اند. با برد پروازی 1000 تا 2500 کیلومتر، شاهد 136 می تواند به اهداف خود در هر کجای اکراین حمله کند اما تا به امروز روسیه از این پهپاد در برد های بالا استفاده نکرده است. در پنجم اکتبر سال 2022 شاهد 136 / Geran-2 که برای هفته ها اودسا و میکولایف را به وحشت انداخته بود، از کریمه به استان کیف رسید و امکانات زیرساختی Bila Tserkva را مورد حمله قرار داد. این موضوع موفقیت بزرگی برای پهپادی به این کوچکی است. مشخصات: طول: 3.5 متر طول بال ها:2.5 متر وزن: 200 کیلوگرم وزن: Mado MD550 یا 3W قدرت:50 اسب بخار برد پروازی: 1000 کیلومتر حداکثر برد پروازی: 2500 کیلومتر سرعت کروز: 185 کیلومتر بر ساعت ارتفاع پروازی: 60 تا 4000 متر مهمات اصلی: مهمات انفجاری ترکش شونده، وزن 40 تا 50 کیلوگرم منبع 1 منبع 2

نکته دیگه ای که در طراحی این پهپاد وجود داره (نظر نگارنده) ظاهرا این پهپاد از هوش مصنوعی بهره میبره و زمانی که وارد رینگ های پدافندی میشه (فرکانس های رادارهای کشف رو سنس میکنه) به صورت خودکار تا حد ممکن سرعت رو کاهش میده به نحوی که به دلیل همین سرعت کم (زیر 100 کیلومتر بر ساعت) اثر دوپلر ایجاد شده دچار اعوجاج شدید میشه و نرم افزار رادار اونو به عنوان نویز حذف میکنه و باعث میشه ردی از پهپاد روی اسکوپ مشاهده نشه!

پرواز شاهد 136 در وسط شهر کیف یعنی همه ی سامانه های پدافندی را رد کرده https://www.aparat.com/v/N6MLj حمله به مخزن سوخت با همکاری پهپاد شناسایی https://www.aparat.com/v/5xjWR عکس از پهپاد نازمون در حال گردش در کیف

با توجه به این شایعه ای که زلینسکی در مورد فروش 2400 فروند شاهد به روسیه درست کرده، و اینکه روسیه 100 فروند هم قبلش دریافت و استفاده کرده بودن، جمعا 2500 فروند: آیا این شایعه ای که من مدتی پیش در مورد دارایی 5000 فروندی فقط شاهد و همین مقدار برای سری های دیگه درست کرده بودم دور از انتظاره؟! اگر این ادعا درست باشه، ایران نیمی از داراییش رو به روسیه واگذار کرده و بر اساس این ادعا، این مقادیر دست یافتنی هست. تصورم اینه که در ایران غریب به 15000 فروند از انواع انتحاری ساخته شده باشه، یا بصورت تدارک مواد و قطعات مورد استفاده و خطوطبا ظرفیت محدود سالانه اما کلی مورد بحث ایجاد شده. به نحوی که برای این مقدار همه قطعات منفصل تهیه شده هست، اما بخاطر کاهش هزینه و احتمال صرف نظر از ادامه(بدلیل مثلا ناکارآمدی یا پیشرفت تکنولوژی) فقط برای سر هم بندی و ساخت و نگهداری محصول نهایی(مثلا در حد 1000 فروند برای هر نمونه) هزینه میشه. یه مورد مشابه موشک کروز AGM158 هست که برای 10 هزار فروند تدارک دیده , 7250 فروند تحویل شده.

نمونه کار شاهد 136 https://www.aparat.com/v/GAsmy/نماهنگ شاهد 136 کابوس ارتش اکراین

این شاهد 136 آینده جنگ رو عوض میکنه. از اونجایی که در هیچ پیمانی داشتن چنین سلاحی منع نشده، با این برد، دقت و سرجنگی، وسیله ای خواهد بود که همه به سراغش خواهند رفت. و اتفاقا کشورهایی که از پس هزینه موشک های کروز و بالستیک بر نمیان سریعتر اقدام میکنند. برای مقابله با همین پهپاد هم باید هزینه بشه و یه سیستم جامع ضد کروز و پهپاد ارایه داد. بر اساس معماری مالیوتکا میشه یه موشک ضد پهپاد ارایه داد اونم با نصف قیمت شاهد!.

2400 عدد شاهد 136 فقط سفارش روسیه! ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین در سخنرانی ویدئویی خود در اجلاس G-7 در 11 اکتبر گفت که بر اساس اطلاعات نظامی اوکراین، مسکو 2400 پهپاد مهمات سرگردان شاهد-136 ایرانی را سفارش داده است. اگر این عدد دقیق باشه توانایی تولید ایران چقدر هست؟ و چند تا پهپاد ایران تا الان برای خودش تولید کرده؟

ظاهرا یکی از برد های شاهد ۱۳۶ یا ۱۳۱ https://mobile.twitter.com/VictoriaYastrub/status/1577606832033566721 بخشی از سریال نامبر پهپاد شاهد ۱۳۶ مورد استفاده شده در اکراین

گستاخی ترکیه اینبار بر علیه تمامیت ارضی ایران نهادی تحت عنوان جعلی "کمیته تشکیلات مجلس ملی موقت آذربایجان جنوبی" روز 9 مهر 1401 در آنکارا اعلام موجودیت کرده و رسما علیه تمامیت ارضی ایران بیانیه داده است. ظاهرا برداشت آنکارا از صبر ایرانیان این است که نمی‌خواهند یا نمی‌توانند واکنشی نشان دهند و حالا دارد دشمنی همیشگی خود را نسبت به خاک ایران عیان تر از قبل فریاد می‌زند. اما تهران تا کی در برابر فعالیت گسترده شبکه‌ها و نهادهای ضدایرانی در باکو و آنکارا صبر پیشه می‌کند؟

دعوای بین مدیران تلگرام و واتساپ : تو جاسوس هستی! قبلا در اسناد ویکی لیکس افشا شده بود که رسانه ها و شبکه های اجتماعی به شدت تحت کنترل سازمان های جاسوسی هستند ولی الان رسما دو مدیر واتساپ و تلگرام به هم میگویند که نرم افزار تو ابزار جاسوسی هست! باید دید دلیل اختلاف بین دو مدیر چی هست؟

آخرین هدیه از مسکو ....!!!!! چگونه روسها پایه گذار صنعت نوین تولید جنگنده در چین شدند ؟؟؟!!! نیروی هوایی ارتش شوروی سابق ، اولین جتهای رزمی نسل چهارم خود را در اواخر دهه هفتاد میلادی بخدمت گرفت ، بدین معنی که جنگنده ضربتی سوخو-24ام در سال 1979 ، رهگیر سنگین وزن میگ-31 در سال 1981 ، جنگنده سبک میگ-29 به سال 1982 و درنهایت جنگنده برتری هوایی سوخو-27 فلانکر در سال 1985 بصورت عملیاتی وارد سازمان رزمی ارتش شوروی سابق شد . در میان این سخت افزارهای هوایی معرفی شده ، میگ-29 در تیراژ بالا ولی با کمترین هزینه عملیاتی ممکن و عمدتا با هدف صادرات خارجی در خط تولید قرار گرفت . این درحالی بود که در انتهای سال 1991 میلادی ، بیشتر از 800 فروند از این جنگنده دفاع نقطه ای ، در نیروی هوایی شوروی سابق عملیاتی شده بود و صدها فروند دیگر نیز به کشورهای کمونیستی نظیر کوبا ، آلمان شرقی ، کره شمالی و کشورهایی بی طرفی نظیر ایران ، عراق و هند فروخته شده بود . باا ین وصف ، گرچه مسکو در سالهای ابتدایی جنگ سرد بسیار علاقه مند بود تا به شکل گسترده ای ، توانمندترین جتهای رزمی خود را به خارج از حوزه اتحاد شوروی و یا حتی بلوک شرق صادر نماید ، اما بتدریج با پیشرفت فناوری و قرار گرفتن سامانه های مورد استفاده در جتهای جدیدتری نظیر سوخو-27 و میگ-31 بدان معنا بود که این محصولات هرگز به خارج فروخته نمی شوند . در این میان ، تنها جنگنده /رهگیر سنگین وزن صادراتی روسها ، جت نسل سوم میگ-25 بود که در جهان عرب و سپس هند مورد توجه قرار گرفت . باا ین وجود ، با پایان یافتن جنگ سرد در سال 1989 و تنها چند ماه مانده به فروپاشی اتحاد شوروی ، این سیاست تاحدودی تغییر پیدا نمود و تعداد محدودی سوخو-27 به یک مشتری به غیر از نیروی هوایی /دریایی روسیه تحویل گردید که این سرآغازی برای ظهور فلانکر بعنوان یکی از محبوب ترین سامانه های تسلیحاتی پساشوروی در بازار تسلیحاتی بشمار می رفت . چین در دسامبر سال 1990 تنها کشوری بود که اتحاد شوروی ، آن را بعنوان اولین خریدار جتهای سوخو-27 تایید نمود که در قالب این توافقنامه که در 28 ماه می 1990 میان دوکشور منعقد شد ، 24 فروند فلانکر به نیروی هوایی این کشور تحویل داده شد . درواقع امر ، بحث فروش جتهای رزمی نسل چهارم روسی به چین از سال 1988 آغاز شده بود و برخلاف روندی که درآینده رخ داد ، قرار بود تا جنگنده دفاع نقطه ای میگ-29 و جت ضربتی سوخو-24 به نیروی هوایی چین تحویل گردد تا بعنوان ستون فقرات نیروی هوایی این کشور مورد استفاده قرار گیرد . درآن زمان ، نیروی هوایی چین در حدود 30 سال بلحاظ فناوری مورد استفاده از اتحاد شوروی سابق و ایالات متحده عقب تر بود ، چراکه پیشرفته ترین جنگنده نیروی هوایی ارتش چین ، جتهای جی-7 بشمارمی آمد که گونه ای برگرفته از جنگنده میگ-21 بود که درسال 1959 از سوی روسها به پکن تحویل داده شد که براساس استاندارد هواگردهای رزمی ارتش شوروی ، این نمونه ها ، کیفیت پائین تری نسبت به گونه های عملیاتی موجود در نیروی هوایی شوروی داشتند . با این حال ، ناوگان فیشبدهای چینی نیز در تعداد محدود وارد عمل شد و بخش اصلی نیروی هوایی چین را جتهای میگ-19 و نمونه های مشتق شده بومی آن تشکیل می داد که به سختی در ردیف جنگنده های نسل دوم محسوب می شدند . در مجموع ، خرید جدید نیروی هوایی چین بدان معنا می بود که هر جنگنده نسل چهارمی که توسط پکن خریداری می شد ، یک جهش فناورانه برای این کشور بشمار می آمد . در خصوص منطق مقامات ارشد روسی برای فروش سوخو-27 به چین ، گمانه زنی های زیادی انجام شده ، چنانکه برخی تحلیلگران معتقدند که در جریان مذاکرات ، مقامات وقت روسی و چینی که درسالهای دهه 50 میلادی ، در کنارهم تحصیل می کردند ، همکاری های نزدیک خود را یادآوری کرده که باعث گردید تا فروش سوخو-27 تایید گردد . برخی دیگر از ناظران نظامی نیز معتقدند که موقعیت شوروی و نیازمندی مسکو به همکاری با یک کشور بزرگ باعث گردید تا این موضوع مورد موافقت قرار گیرد . با این حال دسته سومی نیز معتقدند که پس از حادثه میدان تیان آن من و بدتر شدن روابط چین با غرب از سال 1989 ، روسها به این نتیجه رسیده بودند که احتمال به خطر افتادن فناوری سوخو-27 توسط چین به حداقل ممکن کاهش یافته و این درست برخلاف کشورهایی نظیر مصر و اندونزی بود که محصولات شوروی را در اختیار ایالات متحده قرار داده بودند . علاوه براین ، دور کشور فوق هرچه به انتهای دهه هفتاد میلادی نزدیک می شدند ، بستر لازم را برای همکاری دو قدرت کمونیستی شرقی فراهم تر می دیدند و این فروش باعث می شد تا ایده هایی نظیر تولید تحت مجوز جتهای روسی در خاک چین روابط دو کشور را بیش از پیش تقویت نماید . باا ین وجود ، این درونمای جذاب ، بافروپاشی اتحاد شوروی در دسامبر 1991 هرگز محقق نگردید و تنها سه فروند سوخو-27 به چین تحویل داده شد که این روند در میانه دهه اول قرن 21 با تکمیل قرارداد از سوی روسها ، به سرانجام رسید . پس از فروپاشی شوروی ، خط تولید فلانکر به یکباره متوقف شد و این مساله کل برنامه را به سرمایه گذاری چین وابسته نمود . در این زمان ، نیروی هوایی روسیه ساعات پروازی بسیار محدودی را در دفاتر پروازی خود ثبت می نمودند و این به معنای کاهش شدید استانداردهای پرواز رزمی برای ارتش روسیه بود . صنعت هوایی چین نیزاز فرصت بدست آمده ناشی از ناتوانی روسها در سرمایه گذاری مناسب ، کمال استفاده را نمود و با یک برنامه ریزی درست ، شروع به تولید گونه های برگرفته از سوخو-27 های روسی نمودکه به اعتقاد برخی از تحلیلگران ، امروز با مجهز شدن به پوشش های پنهانکار ، رادارهای آرایه فازی و موشکهای هوابه هوای برد بلند در بسیاری از جهات از نمونه روسی نیز توانمندتر شده اند . با توجه به این پیشینه ، گرچه سوخو-27 و گونه های برگرفته از آن ، امروز بطور نسبتاً گسترده ای به کشورهای مختلف صادر شده است ، ولی توانایی چین در خرید مجوز تولید این هواپیما در داخل خاک خود نشان میدهد که اگر وضعیت سیاسی در شوروی سابق ، بدان گونه پیش نمیرفت ، همکاری مشترک دوطرف می توانست به یک اتحاد امنیتی بسیار قابل توجه تبدیل گردد . این درحالی است که سالها پس از امضاء این قرار داد ، هم چین و هم روسیه ، تا حد بسیار زیادی ، جتهای سوخو-27 را از خدمت خارج کرده و به تبع آن ، گونه های جدیدی در روسیه ( سوخو-35 ) و چین (جی-20) را بخدمت گرفته یا می گیرند . در مجموع ، بررسی روند نکته جالبی را در اختیار مخاطب قرار میدهد بدین معنی که چین درسال 1991 فاصله 30 ساله ای را نسبت به روسیه و آمریکا بخود می دید ولی برنامه ریزی مناسب از اوایل دهه نود تا سال 2010 بمدت 20 سال ، حوزه فناوری را چنان پیشرفت داد که با معرفی جی-20 ، یکی از دو جنگنده نسل پنجم دنیا در کنار اف-35 لقب گرفت . این درحالی بود که برنامه بسیار امیدوارکننده میگ-1.42 نیروی هوایی روسیه در دهه نود ، بطور کامل لغو و به جای آن برنامه سوخو-57 جایگزین گردید و به دلیل فرسایش شدید اقتصاد روسیه این برنامه نیز به آهستگی به جلو حرکت می کند . این درحالی بودکه هم چینی ها و هم روسها برای مدت 40 سال موفق نشده بودند که از فناوری جتهای نسل چهارم عبور کنند ولی پکن با سرمایه گذاری وبرنامه ریزی مناسب ، اینک به دومین کشور پیشرو در فناوری جتهای نسل پنجم مبدل شده است . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند 2- تجمیع مطالب مرتبط با نیروی هوایی چین ، 29 مرداد سال یکهزار و چهارصد و یک خورشیدی منبع 1

پایان یک رویا زوموالت اف بیست و دوی نیروی دریایی در دهه 90 میلادی پس از جنگ سرد ، نیروی دریایی ایالات متحده امریکا هماوردی در دریا های آزاد نداشت بنا بر این نسل آینده شناور های رزمی خود را برای درگیری با اهدافی روی زمین [خشکی] در نظر گرفت. زمانی که نیروی دریایی واپسین رزمناو خود را بازنشسته [یا ذخیره] کرد ، بر آن شد که روی ناوشکن های خود تفنگ های دوربردی نصب کند که بتواند در مقایسه با موشک های میلیون دلاری تاماهاک پشتیبانی آتش مقرون به صرفه تری را ارائه کند در دهه نخست صده 21 میلادی توسعه ناوشکن دی دی جی 1000 با در هم آمیختن همه فناوری های قابل تصور ادامه یافت ، نیروی دریایی به کنگره وعده ساخت ناوشکن بزرگتری را داد که با فضای کافی و ظرفیت تولید برق برای استقرار تفنگ ریلی و تسلیحات لیزری ، به کمک خودکار سازی [اتوماسیون] بجای 300 ملوان تنها به 95 ملوان نیاز دارد کشتی جنگی تازه وارد برای جلوگیری از یورش های دشمن پنهانکار تر خواهد بود و تفنگ 6 اینچی شلیک سریع با برد 115 مایل در اختیار خواهد داشت کشتی پیشروی زوموالت با بدنه و ظاهری آینده نگر شکل گرفت ، با بدنه ای عریض تر زیر خط آب (داغی) تا بالا که کمک میکرد سطح مقطع راداری RCS کشتی 190 متری به اندازه سطح مقطع راداری یک قایق ماهیگیری کوچک باشد افزون بر تفنگ های 6 اینچی شلیک سریع زوموالت دارای 80 سیلوی پرتاب عمودی موشک مارک 57 بود ، این سیلو ها می توانند موشک های کروز تاماهاوک ، موشک های ضد زیر دریایی ASROC یا بسته های چهارتایی موشک های دفاع هوایی میانبرد Evolved SeaSparrow را نصب و پرتاب کند سکوی فرود و آشیانه بزرگ زوموالت می تواند تا سه پهپاد هلیکوپتر MQ-8 یا دو هلیکوپتر سیکورسکی MH-60 را در خود جای دهد که توانایی حمل موشک های ضد تانک هلفایر یا اژدر را دارند ناوشکن زوموالت همچنین یک سونار با پهنای باند دوگانه برای شکار زیردریایی ها دارد ولی اژدر موجود در آرلی بورک را ندارد. تعداد خدمه 150 نفری (به اضافه یگان هوایی 28 نفره) بیش از 50 درصد از تعداد خدمه وعده داده شده فراتر رفت (89 درصد) ولی همچنان به اندازه نیمی از خدمه مورد نیاز آرلی بورک بود ، با این حال برخی از تحلیلگران در مورد پایایی کشتی پس از وارد آمدن آسیب های نبرد به خاطر کاهش شدید تعداد خدمه ابراز نگرانی کردند دگرگونی شرایط در سال 2008 نیروی دریایی دیگر چالش پیش روی خود را نه بمباران کشور های ضعیف تر نظامی ؛ که گسترش سریع ناوگان سطحی و زیردریایی چین و گسترش موشک های بالستیک و کروز ضد کشتی می دید نکته بدتر اینکه سامانه پیشرفته تفنگ زوموالت حتی در دو سوم برد پیش بینی شده (70 مایل) نیز بخوبی کار نمی کرد علاوه بر این گلوله های سامانه LRLAP هدایت شونده پس از کاهش تعداد کشتی های سفارشی به حدود 800 هزار تا یک میلیون دلار می رسید که به اندازه بهای موشک های کروز دقیق تر با برد بیشتر و قویتر بود [بهای پیش بینی شده نخستین برای هر پرتابه 35 هزار دلار بود . م] سرانجام نیروی دریایی مهمات گران قیمت را لغو کرد و زوموالت ماند با دو تفنگ بزرگ که نمیتواند شلیک کند زوموالت ، نوظهور ولی گران با وجود مشکلات شناخته شده توسعه سامانه های رزمی نوظهور ، زوموالت بر پایه برآورد های نادرست و کمینه (حداقل) به کنگره عرضه شده بود. در نهایت هزینه های برنامه تا 50 درصد از بودجه پیش بینی فراتر رفت و مشمول اصلاحیه Nunn—McCurdy شده و خودبخود لغو شد بهای هر زوموالت 4.5 میلیارد دلار بعلاوه 10 میلیارد دلار هزینه توسعه است . مانند اف 35 و کشتی رزمی LCS هزینه های مارپیچی زوموالت به دلیل جاه طلبی های نیروی دریایی بود که درصدد در هم آمیختن فناوری های تازه بود که هنوز در مرحله تحقیق و توسعه هستند اداره حسابرسی دولت در سال 2018 اعلام کرد که تنها 5 فناوری از 12 فناوری کلیدی زوموالت بالغ (عملیاتی) بودند به شکل خنده داری کشتی ها بدون سامانه رزمی به صورت رسمی تحویل شدند و کشتی اصلی که در سال 2012 به آب اندازی شد تا 2021 عملیاتی نخواهد بود (گزارش سال 2018) [هنوز کاملا عملیاتی نشده و گفته شده در 2024 به توان عملیاتی خواهد رسید .م] کاهش هزینه های سرسام آور منجر به کاهش توانایی های فلج کننده شد، نیروی دریایی به جای تلفیق یک رادار جستجوی حجمی قدرتمند SPY-4 با رادار هدف‌گیری با وضوح بالا SPY-3، رادار قبلی را کنار گذاشت و SPY-3 را برای انجام جستجوی حجمی نیز تغییر داد. این کار باعث صرفه جویی 80 میلیون دلاری در هر کشتی شد اما به طور قابل توجهی قابلیت های جستجوی هوایی را کاهش داد. زوموالت امروز تنها موشک‌های دفاع هوایی سی اسپارو با برد 30 مایل (48 ک.م) دارد که در بهترین حالت فقط برای پوشش محلی کافی است. اگرچه سیلو های موشکی زوموالت با موشک‌های استاندارد برد بلندتر سازگار هستند، اما این موشک‌ها برای هدایت به سامانه رزمی Aegis وابسته هستند که زوموالت آن را ندارد . و در پایان سامانه ‌های تسلیحاتی CIWS از 57 میلی‌متری به توپ‌های 30 میلی‌متری بسیار کم‌توان کاهش یافتند. (سامانه های پرتوان دفاع نزدیک برای کاهش اثرات راداری حذف شدند) حتی پنهانکاری ناوشکن نیز به دلیل کاهش هزینه ها و بکار بردن فولاد ارزان قیمت نیز کاهش یافته است زنگ زدگی در بدنه زوموالت زوموالت در پی نقش آفرینی تازه با وجود ویژگی‌های پنهان کاری و نیروی محرکه قوی، تنها سه دستگاه DDG-1000 برای چه چیزی خوب بودند؟ ناوشکن‌های پیشرفته بدون مهمات برای تفنگ ، موشک‌های ضد کشتی ، اژدرهای ضد زیردریایی و موشک‌های دفاع هوایی دوربرد منطقه‌ای بودند. همچنین زوموالت سیلو های کمتری (80) برای موشک های حمله زمینی نسبت به ناوشکن های آرلی-بورک (96)، رزمناوهای کلاس تایکوندروگا (122)، یا زیردریایی های موشک کروز کلاس اوهایو (144) داشت - که همگی ارزان تر بودند. حتی پنهانکاری ناوشکن اگر برای اسکورت - یا نیاز به اسکورت دیگر - کشتی های جنگی غیر پنهانکار باشد، برتری بخصوصی را ارائه نمی دهد. در خدمت نگهداشتن یک کلاس با سه کشتی به معنای هزینه های سربار بسیار بالایی در آموزش و نگهداری هر کشتی است. بنابراین، بسیاری از تحلیلگران برآورد میکنند که دوره عملیاتی زوموالت می تواند کوتاه مدت باشد. زوموالت به یک ماموریت تازه نیاز داشت - حتی اگر این به معنای اصلاح قابلیت هایش با هزینه اضافی باشد. سرانجام، در دسامبر 2017، نیروی دریایی اعلام کرد که این کلاس در "یورش سطحی"، یعنی شکار کشتی های دیگر، تخصص خواهد داشت. زوموالت ها برای شلیک موشک‌های ضد کشتی مادون صوت جدید Maritime Tomahawk Block IV و موشک‌های رادار فعال SM-6 اصلاح خواهند شد. دومی می تواند موشک های دفاع هوایی با برد بلندتر (تا 150 مایل) را ارائه کند و دارای قابلیت حمله ثانویه زمینی یا دریایی است. در مقایسه با تاماهاوک، SM-6 دارای یک کلاهک بسیار کوچکتر 140 پوندی است، اما حداکثر سرعت آن 3.5 ماخ، رهگیری آن را بسیار دشوارتر می کند. در نهایت، ممکن است مهمات ارزان‌تری برای اسلحه‌های بی‌استفاده در حال حاضر ساخته شود، یا ممکن است با سیلو های پرتاب موشک اضافی یا حتی تفنگ‌های ریلی Rail Gun در آینده جایگزین شوند. این نقش جنگ سطحی ممکن است به بهترین وجه از قابلیت‌های رادارگریز زوموالت استفاده کند و به آن اجازه دهد جلوتر از ناوگان حرکت کرده و به مناطق «ضد دسترسی» که توسط موشک‌های ضد کشتی دوربرد تهدید می‌شود نفوذ کند. زوموالت می تواند قبل از پرتاب موشک های خود به کشتی های جنگی دشمن نزدیک تر شود و به دشمنان فرصت کمی برای واکنش می دهد. نیروی دریایی همچنین در حال کار بر روی حسگرهای شبکه ای بین زیردریایی ها، کشتی های جنگی سطحی، هلیکوپترها، هواپیماهای گشت زنی و جت های تهاجمی از طریق فناوری "Cooperative Engagement" است. بنابراین استراتژی یک هدف یاب spotter در دوردست میتواند با استفاده از رادار فعال داده‌های هدف‌گیری را تولید کرده سپس آن را به زوموالت فرستاده تا حمله را اجرا کند بن پایه 1 بن پایه 2

سلام بسیار بسیار مقاله خوبی بود و جای تشکر ویژه داره یه مقدارش به خاطر مخالفت خود آمریکا بود که فکر می کرد برنامه اتمی سوئد اوضاع سیاسی رو بی ثبات می کنه و در نهایت چتر هسته ای خودش رو به سوئد پیشنهاد کرد در صورتی که سوئد برنامه هسته ای ش رو کنار بگذاره. یه مقدار بیشترش افکار عمومی سوئد و مخصوصا مخالفت احزاب سوسیالیست و چپ گرا بود. فاجعه انفجار هسته ای تاسیسات تری مایل آیلند در سال 1979 در آمریکا سبب شد تا در سال بعدش سوئد یه رفراندوم برای استفاده از انرژی هسته ای بذاره که اگر چه بر اساس قانون اون رفرداندوم الزام قانونی برای دولت سوئد نداشت و جنبه ی مشاوره ای داشت ولی تقریبا 70 درصد با استفاده از نیروی هسته ای (صلح آمیز و جنگ آمیز) مخالفت شد و در نتیجه سوئد کم کم بی خیال تأسیسات نیروگاه های هسته ای خودش هم شد. یه علتش همان طور که در بالا به درستی اشاره کرد ذخایر اندک پلوتونیم بود یکی از علتها مخالفتهای سیاسی خود نیروی هوایی بود که فکر می کرد با اجرای این برنامه هسته ای منابع مالی کافی برای خرید هواپیماهای جنگنده بمب افکن ساب 37 رو از دست خواهد داد. یعنی یه جور جنگ قدرت بین نیروهای نظامی داخل خود سوئد یه علت دیگه ش این بود که سوئد بعد از مدتی متوجه شد که پیمانهای محدود کننده ی تسلیحات هسته ای داره شکل می گیره و ترجیح می داد که از این ابزارهای سیاسی استفاده بکنه تا به قول معروف حربه رو از دست دشمنش دربیاره و خودش هم ناچار بود که به خلع سلاح هسته ای تن در بده. سوئد در سال 1968 عضو ان پی تی شد و از اولین کشورهایی بود که خلع سلاح هسته ای رو دستور کار خودش قرار داد مسئله ی بعدی مشکلات مالی و اقتصادی بود که دست سوئدی ها رو بسته بود

http://www.military.ir/forums/topic/27380-ناو-جنگی-مدرن-zumwalt-وارد-ناوگان-دریایی-نیروی-دریایی/?p=481039 SBX پایگاه عظيم راداری شناور AN/TPY-2 رادار سپر موشکی فوق پیشرفته THAAD

   

به بهانه آغاز دوره آزمایشات دریایی ناوشکن " زام والت " لازم دیدم تا نکته مهمی رو که شاید ذهن بسیاری رو به خودش مشغول کرده توضیح بدم.   شاید برای خیلی از علاقه مندان شناورهای نظامی آن هم در کلاس ناوشکن عجیب باشه که چرا این شناور هیچ گونه سامانه دفاع هوایی بسته ای نداره . اصلی ترین سامانه CIWS در نیروی دریایی آمریکا فالانکس هست و بعد از اون سامانه SEA RAM که بیشتر برای درگیری با موشک های کروز ضد کشتی مافوق صوت به کار میره.   استراتژی نیروی دریایی از همان ابتدا کاملا روشن و هدفمند بود : اولین در دیدن ، اولین در درگیری ، اولین در کُشتن . در واقع شیوه رزم این شناور بر اصل پنهان کاری استوار شده ، یعنی با بهره گیری از سطح مقطع راداری بسیار کوچک و اثر گرمایی ناچیز ، تا آنجایی که ممکن است از دیده شدن توسط دشمن خودداری کرده و اگر هم که دیده شد و مورد حمله موشک ضدکشتی قرار گرفت ، با سامانه های دفاعی اکتیو و پَسیوِ خود ، این حملات را دفع کند.   در حال حاضر این ناوشکن به موشک های دفاع هوایی-موشکی RIM-162 ESSM با بیشینه برد 50 کیلومتر و موشک دفاع هوایی SM-2 BLOCK IIIA با برد بیش از 160 کیلومتر مجهز شده . این موشک ها میتوانند با بخش بزرگی از تهدیدات هوایی و موشکی کروز مقابله کنند .   در صورت عدم موفقیت در نابودی موشک ضدکشتی ، با پنهانکاری راداری و حرارتی خود موشک مهاجم را در کشف و ردگیری دچار مشکل میکند و همزمان با سامانه جنگ الکترونیک پیشرفته خود ، باعث ایجاد اختلال در سامانه هدایت موشک مهاجم شده و در نهایت با فریب دهنده های نولکا و انواع دیگری از دکوی های گرمایی و راداری ، موشک ضدکشتی را گمراه میکند.   در ضمن این دو موشک توانایی بالایی در درگیری و نابودی اهداف سطحی مانند ناوچه ها و شناورهای بزرگ تر دارند و در آینده موشک LRASM نیز به فهرست تسلیحات تهاجمی این شناور افزوده خواهد شد.   تمامی این سناریوها در جریان فرایندهای آزمایشی و شبیه سازی ، بررسی شده و طراحان را به این نتیجه رسانده که این خانواده از ناوشکن به سامانه دفاع بسته هیچ نیازی ندارد.   علاوه بر این در سال 2020 با عملیاتی شدن موشک ESSM بلاک 2 ( که از هدایت راداری فعال استفاده میکند و توانایی های ضدموشکی آن بیشتر شده ) ، میتوان آن را به همراه موشک SM-6 و پس از اعمال تغییراتی کوچک جهت سازگاری با رادار SPY-3 ( که از نوع غیر ایجِس میباشد ) ، در شناورهای زام والت به خدمت گرفت و توانایی های دفاعی آن را افزایش داد.   http://dtic.mil/descriptivesum/Y2015/Navy/stamped/0604366N_5_PB_2015.pdf http://www.navy.mil/navydata/fact_display.asp?cid=2200&tid=1200&ct=2

با اجازه استاد این نکته رو اضافه کنم که گنجایش هر سلول پرتاب عمودی Mk 57 برای موشک RIM-162 ESSM چهارعدد هست. یعنی در صورت لزوم این ناو میتونه 320 موشک دفاع هوایی RIM-162 حمل کنه! قرار بود وظیفه دفاع نزدیک برعهده توپهای دریایی Mk 110 کالیبر 57 م.م. باشه ولی انگار در نمونه اصلی، توپهای Mk 46 بر پایه Mk 44 Bushmaster II با کالیبر 30 م.م. نصب شدن. عملکرد توپ Mk 110 واقعا عالیه و گلوله های متنوعی برای درگیری با اهداف سطحی و هوایی براش در نظر گرفته شده نمیدونم چرا رفتن سراغ Mk 46. ویدیوی زیر رو ببینید:

با سلام    کسی از دوستان دنبال توان رزمی زوموالت بود !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!    

  استحکامات و مواضع دفاعی عراق در ساحل و صحرای کویت     کانال محتوی نفت که قرار بود جلوی پیشروی نیروهای ائتلاف را بگیرد

  نبرد خفجی هم به همین دلیل طراحی و اجرا شد ولی اختلاف فاحش بین واحدهای متحدین با ارتش عراق در حوزه های مختلف ، از جمله حوزه هوایی ، مثل پتک بر سر واحدهای گارد کوبیده شد ، چنانکه هرگز دوباره بلند نشدند  :mrgreen:   

  با سلام    سئوال بسیار جالب و دقیقی بود    حالا چرا نیروی جذب شده به این استحکامات زیاد هست ؟؟   به یک دلیل ساده ( البته به نظر بنده )  و آن ، این مساله است که استحکامات خارپشتی ، عمدتاً در نقاط  موسوم به  GATE WAY ( اصطلاح وام گرفته شده از ژئوپلیتیک) یا نقاط دروازه ای ( دسترسی )  احداث می شدند ، بطوریکه که برای تصرف هدف اصلی و بدلیل شکل خاص زمین عملیات ( مثل توبروک که نقشه آن تقدیم شد ) دشمن می بایست از بین این نقاط عبور کند و چون هر نقطه ، یک دژ محافظت شده هست ، برای تک تک  این دژ ها باید ، نیروی زیادی صرف می گردید .    این همان علتی بود که عراق ، مواضع موسوم به " هلالی " و یا " ب" شکل را در شلمچه ایجاد کرد .    کاملاً صحیح هست .    کاملاً صحیح ، در سال 2003 ، خط سیر پیشروی ارتش آمریکا ، به مانند یک مار 500 کیلومتری از دهانه فاو تا حومه بغداد شده بود ، بطوریکه در هر شهری به مقاومت برمی خورد ، بلافاصله شهر را دور زده و آن را محاصره می کرد تا بتدریج آن را تصرف کند .    البته ضد تاکتیک این کار ارتش آمریکا هم موجود بود ولی  سیستم فرماندهی ارتش عراق آنقدر متمرکز بود که نیروهای سازمان یافته ، عملاً بدون اجازه کاری نمی کردند و بدلیل فروپاشی سیستم مخابراتی ، عملاً صدور دستورغیر ممکن بود 

با سلام خدمت دوستان    ضمن تشکر از دوست عزیز بنده ، که به چنین موضوعی علاقه پیدا کردند و شاید فتح بابی باشد برای پرداختن به تاکتیکهای رزمی  در دوران  قدیم و معاصر    تاکتیک دفاع خارپشتی ، یکی از قدیمی ترین تاکتیک های مورد استفاده ارتش ها بشمار می رود ، با این حال ، اهمیت آن در جنگ دوم جهانی و بخصوص از فاجعه استالینگراد ، مشخص شد . تاکتیک فوق ، از عکس العمل طبیعی خارپشت در طبیعت در برابر تهدیداتی که حیات وی را مورد خطر قرار می دهد برگرفته شده است .    زمانی که خارپشت ، مورد تهدید یک دشمن قرار می گیرد ، بلافاصله خود را جمع کرده و بصورت یک  جسم کروی که خارهای بلندی از آن حفاظت می کند ، در می آید .      در جریان نبرد فرانسه ، ژنرال ویگاند ، با ایجاد یک خط دفاعی در فاصله چند صد کیلومتری پاریس ، برای نخستین بار ، این تاکتیک را به کار برد ولی به دلایلی که در متن به شکل مختصر بیان شد و بررسی کامل آن ، محتاج به مطالعه کتب تاریخ نظامی هست ، موفق نشد . اما نقطه اوج کاربرد این تاکتیک ، در جریان فاجعه استالینگراد بشمار می رفت . جایی که ارتش ششم به فرماندهی فیلد مارشال پائولوس ، بر اثر اشتباه مهلک هیتلر ، به محاصره در آمد . پس از تکمیل حلقه محاصره ، هیتلر دستور داد تا رسیدن نیروی کمکی ( که هرگز نرسید ) ، یگانهای ارتش ششم که  به درون شهر رفته  ، آرایش خارپشتی به خود گرفته و از خود دفاع نمایند و گورینگ هم قول داد  تا تا ارتش ششم را از راه هوا پشتیبانی نماید ( به نقل از کتاب ظهور و سقوط رایش سوم - ویلیام شایرر - چاپ 1347)      نمونه ای از استحکامات دفاع خارپشتی ورماخت به نقل از هندبوک آموزشی OKH ، سپتامبر 1944           همانطور که در متن اصلی گفته شد ، ایجاد چنین استحکاماتی ، بشدت موجب جذب نیروهای دشمن می گردید و تمرکز فرماندهی دشمن را از میان می برد .    پی نوشت :   1- ماجرای استفاده ویگاند از این تاکتیک ، به شکل مختصر در کتاب مشهور دیگر ویلیام شایرر با عنوان " ظهور و سقوط جمهوری سوم فرانسه " آمده است. 2- استفاده ارتش بریتانیا از چنین تاکتیکی ، درجریان دفاع از استحکامات " توبروک" ( نبردهای شمال آفریقا) در برابر واحدهای زرهی اروین رومل صورت گرفت  .

پرژن کینگ عزیز جالب بدانید این طراحی حرف و حدیث زیادی را در بین متخصصین نیروی دریایی ایجاد کرد . اصلا این گونه طراحی بخش بالای خط آب خور پس از نبرد روسیه تزاری و ژاپن منسوخ شده است تا اینکه بعدها توسط فرانسوی ها دوباره به کار گرفته شد { البته با این تفاوت که آنها در طراحی های خود بخش بالای آب خور را جلو کشیدند ، که هنوز هم در طراحی های مختلف لحاظ می شود .} . رزم ناو فرانسوی موتن کالم ، به شکل امروزی تامبل هوم دقت کنید نبرد ناو ژاپنی میکاسا که در جنگ مابین روسیه تزاری و ژاپن حضور داشت به شباهت طراحی تامبل هوم و زوم والت دقت کنید طراحان آمریکایی از طراحی استفاده کردند که بهترین کارایی را در شرایط خلیج فارس خواهد داشت چرا که به مدد طراحی برنده و کم قطر و صد البته رادارگریز خود به خوبی آبهای کم عمق و کریدورهای باریک خواهد شکافت اما هم چنان و با وجود توزیع وزن مناسب با مشکل مانوردهی روبرو خواهد بود طراحان نیروی دریایی پس از طراحی کلاس زوم والت دیگه از این طراحی استفاده نکردند { البته در نهایت باید منتظر بود و دید در عمل اگر هم با مشکل مانوردهی روبرو می شود یا نه ؟} <