بسم ا... رهگیری پهپادکرار توسط سامانه ضدبالستیک آرمان - بهمن 1402 https://www.aparat.com/v/HFXgL

سامانه ی ضد بالستیک شهید آرمان (صیاد تاکتیکی) : در دو نسخه با رادارهای اکتیو و پسیو موشک های صیاد 2 و 3 عمود پرتاب برد از 75 تا 120 کیلومتر ارتفاع 27 کیلومتر رادار نجم 804 برد کشف هدف 180 کیلومتر امکان درگیری از 6 تا 12 هدف آماده ی عملیات در کمتر از 3 دقیقه مجهز به موشک های برد کوتاه برای حفاظت از سامانه سامانه پدافندهوایی ارتفاع پست آذرخش : مجهز به رادار و سامانه ی الکترو اپتیکی موشک دارای سیکر حرارتی برد کشف رادار 50 کیلومتر برد کشف ردیاب اپتیکی 25 کیلومتر

بسم ا.. سامانه دفاع هوایی کوتاهبرد خودکششی آذرخش 4 تیر موشک آماده شلیک / قابلیت درگیری با چند هدف برد کشف : 50 کیلومتر / برد کشف با سامانه الکترواپتیکی : حدود 25 کیلومتر https://www.aparat.com/v/7J4If

بسم ا... بازآماد سه فروند هواگرد ترابری تاکتیکی سی-130 هرکولس نیروی هوایی در پایگاه هوایی شهید دوران ارتش جمهوری اسلامی ایران بهمن 1402 خورشیدی

بسم ا.. بازآماد سه فروند سوخو-24 نیروی هوایی در پایگاه هوایی شهید دوران ارتش جمهوری اسلامی ایران بهمن 1402 خورشیدی

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست بائوباب - کی ( Baobab-K M-LS ) بائوباب-کی (Baobab-K) یک سیستم مین گذاری (Mine-Laying System) خودکار محصول کشور لهستان است که بر روی شاسی کامیون Jelcz 8×8 نصب شده است. بائوباب یک سیستم مین گذاری خودکار جدید است که توسط شرکت دفاعی لهستانی Huta Stalowa Wola (HSW) و شرکای آن توسعه یافته است. از این سیستم می توان برای ایجاد میدان های مین و موانع ضد تانک پراکنده در اندازه ها، تراکم ها و با زمان های خود انهدامی مختلف استفاده کرد. کنسرسیومی به رهبری HSW و متشکل از Jelcz، Belma، WB Group و موسسه فناوری مهندسی نظامی مسئول توسعه این سیستم است. HSW، Jelcz و Belma زیرمجموعه های گروه تسلیحات لهستانی، یک پیمانکار دفاعی دولتی هستند. گروه WB سیستم ارتباطات رادیویی، سیستم های مدیریت میدان مین تاکتیکی TOPAZ و الکترومکانیک Baobab-K را تامین می کند. بازرسی تسلیحات وزارت دفاع لهستان (در حال حاضر آژانس تسلیحات) قراردادی را با این کنسرسیوم برای توسعه نمونه اولیه خودروی Baobab-K در دسامبر 2018 امضا کرد. نمونه اولیه سیستم مین گذاری در بیست و نهمین نمایشگاه بین المللی صنعت دفاعی MSPO که در شهر کیلچه، لهستان، در سپتامبر 2021 برگزار شد، به نمایش گذاشته شد. این پروژه با نتیجه آزمایش صلاحیت مثبت در نوامبر 2022 تکمیل شد. HSW قراردادی به ارزش تقریبی 510 میلیون زلوتی با آژانس تسلیحاتی امضا کرد تا 24 خودروی مین ریز Baobab-K برای نیروهای مسلح لهستان در ژوئن 2023 تامین کند. این قرارداد بین سال های 2026 و 2028 محقق خواهد شد. طراحی و ویژگی های سیستم مین گذاری Baobab-K Baobab-K یک سیستم مین گذار سوار بر کامیون است که می تواند از یک ایستگاه کنترل زمینی هم کنترل شود. طراحی آن بر اساس شاسی کامیون Jelcz 8×8 است که دارای قابلیت تحرک بالا و قابلیت حمل بار است. فرآیند مین گذاری کاملاً خودکار این سیستم به آن اجازه می دهد تا به سرعت بین حالت های «حمل و نقل عادی» و «مین ریزی جنگی» جابجا شده و تغییر وضعیت دهد. این خودرو می تواند به شش پرتابگر (پرتاب کننده مین) مجهز شود که می تواند مین های ضد تانک قابل برنامه ریزی MN-123.1 و MN-123.2 ساخت بلما را حمل کند. می توان از جرثقیل برای بارگیری/تخلیه پرتاب کننده های مین روی وسیله نقلیه مهمات استفاده کرد. پنج مین ضد تانک در یک جعبه مین (لانچر) بارگذاری شده است، در حالی که هر پرتابگر می تواند با 20 کاست نصب شود تا هر وسیله نقلیه بتواند تا 600 مین را حمل کند. همچنین این سیستم می تواند به هشت نارنجک انداز دودزا 81 میلی متری بر روی سقف کابین راننده مجهز شود. سیستم مین گذاری که برای عملیات توسط واحدهای مهندسی در سطح تاکتیکی نیروهای مسلح طراحی شده است، می تواند برای انهدام خودروهای زرهی و سایر وسایل نقلیه مستقر شود. کنترل مین گذاری و ارتباطات نمایشگر سیستم های مدیریت میدان مین تاکتیکی TOPAZ سیستم کنترل ، امکان کنترل مین گذاری و نظارت بر فرآیند را در حالت های اتوماتیک و دستی فراهم می کند. در حالت خودکار، یک رایانه داخلی برای محاسبه پارامترهایی مانند سرعت خودرو و تنظیمات پرتابگر و همچنین تنظیم فرکانس پرتاب مین در حال حرکت استفاده می شود. سیستم جدید فناوری اطلاعات و ارتباطات که در خودرو ادغام شده است، امکان تجسم میدان مین را بر روی نقشه دیجیتالی برای نمایش بر روی صفحه کامپیوتر فراهم می کند. داده های ضبط شده حاوی پارامترها و مختصات میدان مین را می توان بیشتر از طریق ارتباطات رادیویی به سطح فرماندهی بالاتر فرستاد. جزئیات مین ضد تانک MN-123 انواع مین های ضد تانک MN-123 + همین مین و لانچر طراحی شده برای بائوباب نسل جدید مین‌های پراکنده ضد تانک MN-123 برای راه‌اندازی میدان‌های مین، با بهره‌گیری از سیستم مهندسی موشک‌ها طراحی شده‌اند. مین که با یک شارژ تجمعی دو اثره و یک جرقه زن غیر تماسی ادغام شده است، هنگامی که یک وسیله نقلیه از روی آن عبور می کند، فعال می شود. جزئیات شاسی کامیون Jelcz شاسی کامیون Jelcz دارای طول 11 متر، ارتفاع 3.4 متر و عرض 2.6 متر است. وزن رزمی آن 31700 کیلوگرم است. قاب کانتینری 20 فوتی کامیون به آن اجازه می دهد تا پس از پیاده کردن سکوی مین گذاری به عنوان وسیله نقلیه حمل و نقل استفاده شود. کابین زرهی این وسیله نقلیه دو نفر خدمه را در خود جای می دهد و حفاظت بالستیک STANAG 4569 (توضیحات) را تا سطح یک ارائه می دهد. زیرسیستم های دیگر روی سیستم مین گذاری Baobab-K این زیرسیستم ها شامل یک صفحه کنترل برای پرتاب کننده نارنجک های دودزا ، یک تستر برای جعبه های مین، یک GPS و یک کیلومتر شمار، یک سیستم فونت برای ارتباطات دیجیتال و یک فرستنده گیرنده با فرکانس بسیار بالا RRC 9311AP است. تحرک و عملکرد برد این کامیون در شرایط خارج از جاده 580 کیلومتر و در جاده های آسفالت شده 1650 کیلومتر است. می تواند به حداکثر سرعت 85 کیلومتر در ساعت دست یابد. این وسیله نقلیه مجهز به سیستم باد کردن لاستیک مرکزی است که به آن اجازه می دهد در حالت run-flat کار کند. همچنین می تواند از موانع به ارتفاع 0.3 متری بالا برود و از سنگرهای 0.6 متری عبور کند. Baobab-K می تواند از محور خودرو تا برد 30 تا 90 متر با سرعتی بین 5 تا 25 کیلومتر در ساعت مین گذاری کند. بائوباب می تواند یک میدان مین به طول 1800 متر با پتانسیل قرار گرفتن مین ها در کناره ها و عقب وسیله نقلیه قرار دهد. زمان لازم برای احداث میدان مین توسط یک واحد مین ریز (اصطلاحا زمان تخم ریزی) کمتر از 22 دقیقه و زمان بارگذاری مجدد کمتر از 30 دقیقه است. منبع 1 منبع2 پ.ن : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. .

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. این هم چند تصویر زیبا و اصطلاحا کارت پستالی از شمشیرباز نیروی هوائی ایران ؛ بمب افکن تاکتیکی Su-24 ، تقدیم به عزیزان علاقمند : شمشیرباز پارسی (IRIAF SU-24 Fencer) فورمیشن سه فروندی کلاسیک نهاجا از همه رنگ ، خیلی قشنگ (البته در مورد تصویر اول خیلی مطمئن نیستم که اصل است یا ماکت) یک رنگ دیگه و یک استتار دیگه ! باز هم یک رنگ دیگه و یک استتار دیگه !! شمشیرباز مسلح این گروه خشن (شمشیرباز دماغ قرمز و سایر رفقا) [به یاد فیلم این گروه خشن سام پکین پا] سه تفنگدار (در واقع درست تر این است که بگوئیم 3 شمشیرباز ) پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. .

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. نیروی دریائی رضاخان (قطعه دیگری از پازل یک ژاندارمری بزرگ) جستارگشائی: در تحلیل دوران حکومت رضاشاه پهلوی باید به این مسئله اذعان کرد که مسائل خارجی و تهدیدات بیرونی تقریبا در دوران حکومت وی جایگاهی نداشتند و بخش عمده هم و غم وی صرف امور داخلی شده بود و در این مسیر مهم‌ترین ابزاری که وی برای محقق کردن اهداف خود به کار می‌گرفت ارتش بود. در دوران رضاشاه هزینه‌های نظامی بخش زیادی از بودجه عمومی کشور را به خود اختصاص می‌دادند و از این نظر نوعی ناهمطرازی میان وضعیت عمومی کشور از سویی و وضعیت ارتش از سوی دیگر وجود داشت. در این میان نیروی دریایی نیز در زمره نیروهایی بود که رضاخان میرپنج آن را برای تکمیل ارتش خود به کار گرفت و البته شاید بتوان عنوان کرد که عظمت این نیرو به حضور چند ناو جنگی در خلیج فارس محدود شده بود. شاید بتوان عنوان کرد که نیروی دریایی رضاشاه صرفا یک عنوان برای تکمیل پازل ارتش در ذهن رضاشاه بود؛ رضاشاه می‌دانست که صرفا نمی‌تواند به قوای هوایی و نیروی زرهی و زمینی خود تکیه کند و قطعا نگاه بیرونی ایجاب می‌کند که تمامی پازلهای ارتش کامل باشد و بنا به همین ضرورت نیروی دریای خود را نیز شکل داد که پایگاه اصلی آن در جنوب کشور بود. در پست پیش‌رو تلاش شده تا به محل تشکیل این نیروی دریایی، توان آن و همچنین جایگاه این نیروی دریایی در حضور فیزیکی انگلیسیها در جنوب پرداخته شود. شکل‌گیری نیروی دریایی نخستین زمزمه‌ها و تحرکات برای تأسیس نیروی دریایی ایران در سال ۱۳۰۲ شکل گرفت و جالب آنکه مبنای آن نیز تصرف یک کشتی کوچک از سوی ارتش بود؛ این کشتی که عنوان کشتی مظفری داشت به تصرف ارتش درآمد و رضاخان که البته هنوز در آن زمان شاه نشده بود بر همین اساس به فکر تشکیل نیروی دریایی افتاد! در اسفندماه سال ۱۳۰۳ بود که نیروی دریایی ایران با کمترین نیروها و تجهیزات عملا اعلام موجودیت کرد و نخستین عملیاتهای آن نیز معطوف به سرکوبی مخالفان بود؛ سرکوب ترکمنهای مسلح دشت گرگان و سرکوبی شیخ خزعل در خوزستان از جمله عملیاتهایی بود که با تکیه بر همین قوای محدود در نیروی دریایی اولیه ایران صورت گرفت، اما همین دو عملیات این جرقه را در ذهن رضاخان میرپنج زد تا بعدها نیروی دریایی به‌زعم خود نیروی دریایی مدرنی را در شمال و جنوب ایران تاسیس کند. (تاریخ ارتش ایران ، ص 292) نیروی دریایی قوای بحریه می‌شود از زمان طرح‌ریزی نیروی دریایی اولیه ایران در سال ۱۳۰۳ تا سال ۱۳۱۱ عملا اتفاقات چندانی در نیروی دریایی ایران به‌جز چند عملیات برای سرکوب مخالفان اطلاعات دیگری در دست نیست، اما در سال ۱۳۱۱ نیرویی با عنوان قوای بحریه جایگزین نیروی دریایی ایران شد و سرتیپ عبدالرضا خان افخمی رئیس رکن دوم ارتش اداره آن را برعهده گرفت. علاوه بر این رضاخان میرپنج در این زمان برای ساماندهی به وضعیت قوای بحریه ایران اقدام به خرید ناوهایی از کشورهای اروپایی و از جمله ایتالیا کرد تا به زعم خود نیروی دریایی ایران نیز از سایر قوای ارتش عقب نماند. با ورود ناوهای ایتالیایی از مسیر کانال سوئز، دریای سرخ، اقیانوس هند و دریایی عمان، نیروی دریایی ایران به فرماندهی سرهنگ غلامعلی بایندر در خلیج فارس تشکیل شد. (تاریخ سیاسی بیست و پنج ساله ایران ، ص 42) و بعدها خرمشهر و بوشهر به عنوان پایلوت اصلی نیروی دریایی ایران در جنوب کشور قرار گرفتند. یک هنگ مکانیزه با صد تانک و چند ناوچه نیز در این برهه به قوای بحریه ایران اضافه شد تا زمینه پایه‌گذاری قوای بحریه ایران بیش از پیش فراهم شود. (توسعه و نوسازی ایران در زمان رضاشاه ، ص 137) وابستگی؛ پاشنه آشیل نیروی دریایی شاید بتوان از همین نکات اولیه این‌گونه نتیجه‌ای ابتدایی گرفت که یکی از معضلات بزرگ نیروی دریایی ایران در دوره رضاشاه این بود که بسیاری از ادوات و کشتیها با سفارش مستقیم ایران و توسط غربیها ساخته می‌شدند و به عبارت دیگر هیچ‌گاه صنایع مادر در حوزه کشتی‌سازی در این برهه زمانی وارد ایران نشدند؛ علاوه بر این، بسیاری از دریاداران اولیه ایرانی در دوره رضاشاه نیز آموزش دیده در کشور ایتالیا بودند و همین مسئله سبب شد تا بعدها زمینه بومی سازی و نهادینه‌سازی صنایع دریایی در ایران فراهم نشود. برای مثال در سالهای ۱۳۱۱ و ۱۳۱۲ رضاشاه تصمیم به تجدید قوا در نیروی دریایی خود نمود و در این زمینه ریش و قیچی را به ایتالیاییها سپرد و بلافاصله نیز تعدادی از افسران ایرانی به این کشور رهسپار شدند تا در زمینه علوم و فنون دریایی به آنها آموزشهایی ارائه شود. مماشات با نیروی دریایی انگلیس در جنوب کمیت و کیفیت نیروی دریایی ایران در این برهه برای مثال با حضور نیروی دریایی انگلستان در جنوب نیز خود موید مسائل بسیاری در این حوزه است؛ اساسا تشکیل نیروی دریایی باید به حضور و اشغال جزایر خلیج فارس از سوی انگلیس پایان می‌داد، اما رضاشاه در این زمینه بیشتر به دنبال مماشات و راهکارهای دیپلماتیک بود (مبالغه مستعار ، ص 72) و از هرگونه اقدام تند که سبب واکنش نیروی دریایی انگلیس شود پرهیز می‌کرد. براساس اسناد تاریخی، غلامعلی بایندر؛ فرمانده ارشد نیروی دریایی ایران در سال ۱۳۱۲ انگلیسیها را از منطقه باسعیدو اخراج می‌کند؛ این اقدام ولوله عجیبی در خلیج فارس ایجاد می‌کند و احساسات ساکنان جنوبی خلیج فارس را به سود ایران و به زیان انگلیس تغییر می‌دهد؛ چنین وضعیتی منجر به اعتراض شدید دولت انگلیس به ایران می‌شود؛ در این میان رضاخان از اقدام غلامعلی بایندر حمایت نمی‌کند بلکه سیل سرزنشها را به سوی وی روانه کرده و فرمانده نیروی دریایی‌اش را از هرگونه اقدام ابتکاری و تهاجمی علیه انگلیسیها در خلیج فارس برحذر می‌دارد. این اقدام رضاخان بیانگر این است که اساسا نیروی دریایی ساخته و پرداخته شده از سوی رضاخان صرفا مانند ارتش وی قرار بود نقش یک ژاندارمری بزرگ را ایفا کند و به معنای واقعی کلمه قرار نبود جزئی از ارتش ملی باشد؛ نیروی دریایی رضاشاه نیز صرفا وظیفه مانور داخلی داشته تا حفظ امنیت مرزها. این اقدام رضاشاه و واکنش فوری وی به فرمانده نیروی دریایی‌اش در قبال عمل ابتکاری وی بیانگر دکوری بودن نیروی دریایی است که عملا نمی‌تواند عملی مخالف منافع انگلیسیها و موافق منافع ملی ایرانیان صورت دهد و ناوهای مستقر شده در جنوب ایران نیز عملا کارایی خاصی نداشتند. طنز تاریخ اما اینجاست که تمامی ادوات و ابزارهای نیروی دریایی ایران پس از ماجرای اشغال کشور در شهریور ۱۳۲۰ توسط انگلیسیها مصادره شد و آنها این روند را تا سال ۱۳۲۶ عملا ادامه دادند. فروپاشی نیروی دریایی در شهریور ۲۰ ناو ببر در زمان بیطرفی ایران و پس از دستور ترک مقاومت توسط انگلیسی ها غرق شد ارتش ایران که رضاشاه روی آن مانور زیادی می‌داد در شهریور سال ۲۰ در فاصله زمانی بسیار اندکی در مقابل حمله متفقین دچار فروپاشی شد و تاب و توان مقاومت نداشت؛ نیروی دریایی نیز در این میان مستثنی نبود و نتوانست مقاومت چندانی به ویژه در قبال حمله انگلیسیها از جنوب کشور داشته باشد؛ این در حالی بود که نیروی دریایی جنوب در این برهه زمانی حدود ۱۰۰۰ نیرو و پرسنل داشت اما تاب مقاومت در برابر انگلیسیها را نداشت. حدود ۶۰۰ نفر از نیروهای ناوگان و پرسنل نیروی دریایی ایران در این برهه کشته شدند و این مسئله ثابت شد که ارتش و نیروی دریایی وابسته به لحاظ تجهیزاتی نمی‌تواند نقطه مطمئنی برای تکیه باشد. فرجام سخن: نیروی دریایی رضاشاه را باید در پازل کلی ارتش ایران مورد بررسی قرار داد؛ ارتش ایران به تعبیری یک ژاندارمری بزرگ بود و وظیفه اصلی خود را در مسائلی مانند تخت قاپو کردن و یا کشف حجاب تعریف می‌کرد؛ در واقع کارکرد برشمرده شده برای ارتش صرفا کارکردی داخلی بود و قرار نبود در زمان تهاجم به مرزها ایفای نقش آن چنانی داشته باشد. نیروی دریایی نیز وضعیتی این چنین داشت؛ نفس شکل‌گیری نیروی دریایی و انگیزه اولیه تشکیل آن از سوی رضاشاه نیز به همین منوال بود؛ در واقع از همان زمان تشکیل نیروی دریایی در جنوب کشور، انگلیسیها و نیروی دریایی آنها به لحاظ کمی و کیفی در این منطقه حضور داشتند و نیروی دریایی ایران نیز قرار نبود اقدامی مخالف با منافع بریتانیاییها صورت دهد. خشم و تقبیح اقدام بایندر از سوی رضاشاه در قبال مسائلی مانند جزیره هنگام و یا باسعیدو بیانگر این بود که رضاشاه قرار نیست با نیروی دریایی خود در مقابل انگلیسیها چنگ و دندان نشان دهد و به راهکارهای دیپلماتیک و یا به عبارت بهتر مماشات بیشتر می‌اندیشد. شهریور سال ۲۰ آزمون عملی و محک عینی ارتش ایران به معنای عام و نیروی دریایی به معنای خاص بود که در فاصله زمانی بسیار اندکی پس از تهاجم متفقین، ارتش و نیروی دریایی ایران دچار فروپاشی شد. -------------------------------------------------- منابع : تاریخ ارتش ایران ، غلامرضا علی بابائی ، تهران ، انتشارات آشیان ، 1382 تاریخ سیاسی بیست و پنج ساله ایران ، غلامرضا نجاتی ، تهران ، موسسه خدمات فرهنگی رسا ، 1379 توسعه و نوسازی ایران در دوران رضاشاه ، محمدرضا خلیلی خو ، تهران ، جهاد دانشگاهی ، بی تا مبالغه مستعار ، محمدعلی موحد ، تهران ، دفتر خدمات حقوقی جمهوری اسلامی ایران ، 1373 =========================================== پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاء الله و اگر عمری باقی بود ، در پست های بعدی، به سایر وجوه و جنبه های ارتش رضا خانی خواهیم پرداخت. .

بنام خداوند بخشنده مهربان با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست شیر کوهی اروپائی ( Eurocopter AS532 Cougar ) هلیکوپتر Eurocopter AS532 Cougar (اکنون Airbus Helicopters H215M) یک هلیکوپتر دو موتوره، متوسط وزن و چند منظوره است که توسط Eurocopter توسعه یافته است. AS532 توسعه و ارتقای Aérospatiale SA 330 Puma در شکل نظامی آن است. همتای غیرنظامی آن Eurocopter AS332 Super Puma است (که بعداً هلیکوپترهای ایرباس H215 نامیده شد، به عدم وجود پسوند M توجه کنید). همان گونه که گفتیم ، شرکت یوروکوپتر هلیکوپترهای دو موتوره خانواده کوگار را تولید می کند که بیش از 350 فروند از آن سفارش داده شده است. Eurocopter زیرمجموعه شرکت EADS (European Aeronautics Defense and Space) است که توسط DaimlerChrysler Aerospace آلمان، Aerospatiale Matra فرانسه و CASA اسپانیا تشکیل شده است. این بالگرد در 28 نیروی هوایی، هشت نیروی زمینی و پنج نیروی دریایی در حال خدمت است. همچنین 64 فروند از آن در ارتش فرانسه عملیاتی هستند. علاوه بر هلیکوپتر جنگی جستجو و نجات AS 532 A2 (CSAR)، دو نسخه دیگر از Cougar وجود دارد: سیستم نظارت AS532 Horizon که با یک ایستگاه زمینی کار می کند و نسخه چند منظوره AS532 UB/AB. تاریخچه : در ابتدا، این هلیکوپتر توسط Sud Aviation در پاسخ به الزامات نیروهای مسلح فرانسه برای یک هلیکوپتر چند منظوره متوسط جدید طراحی شد. این بالگرد می بایست قادر به پرواز در هر شرایط آب و هوایی، توانائی حمل حدود 20 سرباز و امکان استفاده برای وظایف حمل و نقل محموله باشد. روند توسعه آن در سال 1963 راه اندازی شد و اولین نمونه اولیه هلیکوپتر جدید فرانسوی (که در ابتدای طراحی Alouette IV نامیده شده بود) اولین پرواز خود را دو سال بعد انجام داد. این روتورکرافت که در نهایت با نام SA 330 Puma تولید شد، موفقیت بزرگی داشت. هلیکوپتر پوما توسط بیش از سی نیروی هوایی در سراسر جهان و چندین شرکت غیرنظامی به کار گرفته می شد، به ویژه در بین شرکت های حمل و نقل دریایی از محبوبیت بالایی برخوردار بود. شایان ذکر است که در دهه 1970، پوما به عنوان پرفروش ترین هلیکوپتر اروپایی شناخته می شد. به غیر از فرانسه، این روتورکرافت در رومانی نیز تحت لیسانس به عنوان IAR 330 تولید شد. همچنین در اندونزی هم با نام IPTN NAS 330J مونتاژ شد. علاوه بر آن توسط صنعت هوانوردی آفریقای جنوبی با انجام یکسری ارتقاء به عنوان بستر و پایه ساخت هلیکوپترهای Atlas Oryx مورد استفاده قرار گرفت. هلیکوپتر کوگار در خدمت نیروهای ویژه صربستان (یکی از بهترین نیروهای ویژه جهان) در سال 1970، Sud Aviation و دو شرکت سازنده هوانوردی فرانسوی دیگر ادغام شدند و شرکت Aérospatiale را تشکیل دادند. چند سال بعد، نهاد جدید (بر اساس موفقیت تجاری SA 330 ) توسعه جانشین آن را آغاز کرد. هلیکوپتر جدید AS332 Super Puma نامگذاری شد و اولین پرواز خود را در 13 سپتامبر 1978 انجام داد. شاکله سوپر پوما همچنان بر اساس طراحی اولیه بود، با این حال موتورهای قدرتمندتر و تیغه های روتور کامپوزیت دریافت کرد و همچنین ویژگی های آیرودینامیکی آن به طور قابل توجهی بهبود یافت. علاوه بر این، AS332 نیز کمی جادارتر بود. تولید سریال سوپر پوما در سال 1980 آغاز شد. در نتیجه، ساخت SA330 توسط Aérospatiale تا سال 1987 متوقف شد. مانند طراحی قبلی، AS332 نیز به سرعت به یک هلیکوپتر چند منظوره متوسط محبوب تبدیل شد. این بالگرد توسط اپراتورهای غیرنظامی و نظامی از تقریباً چهل کشور در چهار قاره خریداری شد. تقریباً پانزده نوع مختلف از روتورکرافت سوپر پوما، از جمله یک نسخه SAR، چندین نوع دریایی تخصصی، یک هلیکوپتر برای حمل و نقل مسافر تجاری و همچنین نسخه های VIP توسعه یافت. هلیکوپتر چند منظوره کوگار در خدمت نیروی دریائی شیلی از سال 1990، انواع نظامی این هلیکوپتر رسماً AS532 Cougar نامیده می شوند تا آنها را از انواع غیرنظامی متمایز کند. با این وجود، هنگامی که در سال 1992 بخش های هلیکوپتری Aérospatiale و DASA در گروه Eurocopter ادغام شدند، بالگرد تحت نام آن Eurocopter AS532 Cougar تولید شد. دو دهه بعد، Eurocopter به ایرباس هلیکوپتر تغییر نام داد و این شرکت تصمیم گرفت تولید خانواده Super Puma / Cougar را به براشوف (رومانی) منتقل کند. نام این هلیکوپتر دوباره تغییر کرد، این بار به ترتیب به ایرباس H215 / H215M برای نوع غیر نظامی و نظامی آن نامیده شد. (حرف M مخفف میلیتاری است) با این وجود، نام اصلی Super Puma هنوز هم معمولاً برای همه هلیکوپترهای خانواده استفاده می شود. با این حال در عصر یوروکوپتر، توسعه خانواده سوپر پوما / کوگار ادامه یافت. توسعه نوع غیرنظامی منجر به تولید EC225 Super Puma گردید. یک هلیکوپتر مسافربری دوربرد برای عملیات های خارج از ساحل و حمل و نقل VIP شد. توسعه Cougar هم نهایتا به هلیکوپتر حمل و نقل تاکتیکی دوربرد EC725 Caracal تبدیل شد. هر دو روتورکرافت اولین پرواز خود را در سال 2000 انجام دادند. امروزه آنها با نام یکپارچه H225 / H225M ارائه می شوند. طراحی و توسعه AS332 Super Puma که به عنوان یک نسخه ارتقاء یافته برای جایگزینی SA 330 Puma طراحی شده بود، برای اولین بار در سپتامبر 1977 پرواز کرد. به دو موتور توربوشفت 1330 کیلوواتی Turbomeca Makila 1A1 ، تیغه های روتور کامپوزیت ، ارابه فرود بهبودیافته و یک دم باله اصلاح شده مجهز شد. در سال 1990 تمام نام‌های نظامی سوپر پوما از "AS 332" به "AS 532 Cougar" تغییر یافت تا بین انواع غیرنظامی و نظامی این هلیکوپتر تمایز قائل شود. این بالگرد دارای سطح بالایی از قابلیت حفاظت از خدمه در زمان سقوط است، از جمله تحمل ضربه و افزونگی در سیستم ها و اجزای حیاتی. سرنشینان هلیکوپتر تا سرعت ضربه 11.4 متر بر ثانیه محافظت می شوند. مخازن سوخت خودشان آب بندی هستند و با یک سیستم تغذیه متقاطع سوخت که در صورت از کار افتادن یکی از مدارهای سوخت، تداوم عرضه را فراهم می کند. روتور اصلی و روتور دم مجهز به توپی های Spheriflex با تحمل ضربه بالا هستند که دارای یاتاقان های ضد اصطکاک فلزی روغن کاری نشده هستند. روتورها در برابر ضربه گلوله های توپ 20 میلی متری و مسلسل های 12.7 میلی متری مقاوم هستند. گیربکس ها می توانند 30 دقیقه تا یک ساعت و 30 دقیقه بدون روغن کاری کار کنند. این هلیکوپتر دارای یک بالابر نجات با ظرفیت 272 کیلوگرم و یک بند خارجی است. اسپون های بزرگ شده، مخازن اضافی را برای حمل سوخت اضافی ، قایق های نجات، شناورها یا سایر تجهیزات فراهم می کنند. این هلیکوپتر مجهز به ارابه فرود شناور اضطراری برای ماموریت های روی آب است. کارایی AS 532 U2/A2 می تواند با سرعت 6.2 متر در ثانیه صعود کند. حداکثر سرعت و سرعت کروز این بالگرد به ترتیب 278 کیلومتر در ساعت و 231 کیلومتر در ساعت است. برد و سقف پرواز این بالگرد به ترتیب 573 کیلومتر و 3450 متر است. حداکثر استقامت هلیکوپتر چهار ساعت است. وزن این هلیکوپتر حدود 4560 کیلوگرم و حداکثر وزن برخاست 9000 کیلوگرم است. انواع یک نسخه نظامی با بدنه کوتاه با قابلیت حمل 20 کماندو است که می تواند به تجهیزاتی برای حداکثر کارایی در تمام صحنه های عملیاتی مجهز شود: رادار یا آشکارساز موشک، پرتاب کننده طعمه. علاوه بر این، تجهیزات اختیاری آن را واقعا چند منظوره می کند: وینچ، پروژکتور، تجهیزات خاص برای ماموریت های SAR یا، به عنوان مثال، صندلی های قابل جمع شدن، دوربین IR، کابین خلبان سازگار با NVG برای ماموریت های ویژه. نسخه AC نسخه مسلح است و می تواند به مسلسل های جانبی و غلاف های محوری مجهز به تفنگ های 20 میلی متری یا راکت اندازهای 68 میلی متری مجهز شود. ظاهر این بالگرد با SA 330 Puma از طریق سیستم روتور بهبود یافته، موتورهای ارتقا یافته، بدنه کشیده و شکل دماغه تغییر یافته متفاوت است. نسخه هلیکوپتر کوگار AS-532UL مجهز به سیستم نظارت زمینی میدان نبرد Horizon نسخه اصلی با بدنه «بلندتر» از نسخه نظامی Cougar MK1 است. این هواگرد می تواند 25 کماندو یا 6 مسافر مجروح دراز کشیده و 10 نفر دیگر را حمل کند. مانند سایر نسخه ها قادر به بلند کردن 4.5 تن بر روی قلاب است. را علاوه بر خدمه حمل کند. برای ماموریت های حمل و نقل تاکتیکی و پشتیبانی لجستیکی، Cougar UE "آماده برای استفاده" ارائه می شود. پیکربندی استاندارد آن شامل حداقل رادیو (2 VHF/AM، TRANSPONDER، ICS...) و ناوبری است. همچنین سیستم نظارت زمینی میدان نبرد Horizon را می توان بر روی AS 532 UL نصب کرد. نسخه دریایی کوگار مأموریت های اصلی آن عبارتند از: جنگ واحد ضد سطحی (ASUW) مجهز به موشک AM 39 ، جنگ ضد زیردریایی (ASW) با سونار و اژدر با عمق متغیر ، جستجو و نجات و گشت های دریایی نسخه ضدسطحی هلیکوپتر دریائی کوگار ، مجهز به موشک های ضد ناو AM 39 اگزوسه این نسخه از هلیکوپتر کوگار دارای بیشترین حجم کابین در رده خود است: 29 کماندو یا 12 برانکارد با تجهیزات پزشکی و قادر به حمل 5 تن در تسمه است. این نسخه 1992 طولانی ترین نوع Cougar است. دارای یک سیستم روتور Spheriflex بهبود یافته با تنها 4x پره های روتور دم و دو موتور توربوشفت Turbomeca Makila 1A2 است که قابلیت حمل بار را افزایش می دهد. این بالگرد در درجه اول برای جستجو و نجات جنگی و سپس به عنوان یک نسخه مسلح استفاده می شود. ممکن است علاوه بر این، به یک توپ 20 میلی متری یا مسلسل های کالیبر 50 که روی پینت نصب شده اند مسلح شود. طراحی اولیه آن با صفحه نمایش تماما دیجیتال در کابین خلبان و خلبان خودکار 4 محوره با کوپلر داخلی این امکان را فراهم می کند که بار کاری خدمه را کاهش داده و ایمنی آن را برای پرواز تاکتیکی به همان میزان افزایش دهد. جستجو و نجات رزمی (CSAR) ماموریت اصلی A2 RESCO بازیابی خدمه هواپیمای سرنگون شده در مناطق جنگی است (RESCO مخفف فرانسوی جستجو و نجات رزمی یا CSAR است). برای عملیات برد بسیار طولانی، CSAR Cougar Mk 2 می تواند با وزن ناخالص متناوب بالاتر 11200 کیلوگرم در مقایسه با حداکثر وزن عادی ماموریت خود یعنی 9750 کیلوگرم کار کند. با این قابلیت پیشرفته، کوگار می تواند دو خدمه را در فاصله 400 مایل دریایی نجات دهد. یک سیستم مکان یاب پرسنل (PLS) برای مکان یابی بازماندگان استفاده می شود که بر اساس یک سیستم ارتباطات رمزگذاری شده است. این سیستم با کامپیوتر ناوبری Thales Avionique Nadir mk2 ارتباط برقرار می کند که حالت ناوبری را با توجه به مرحله ماموریت انتخاب می کند و نمایشگر پرواز یکپارچه را کنترل می کند که در چهار صفحه تخت ارائه می شود. Nadir mk2 با تجهیزات موقعیتی و ناوبری در هلیکوپتر، سیستم موقعیت یابی جهانی، ناوبری اینرسی، رادار داپلر، تجهیزات برد رادیویی همه جهته VHF (VOR)، ناوبری هوایی تاکتیکی (TACAN) و تجهیزات اندازه گیری فاصله (DME) رابط دارد. Cougar مجهز به گنبدهای مشاهده به درهای کابین، نورافکن، سنسور مادون قرمز آینده نگر (FLIR) و رادار تشخیص نمای پانوراما با عملکرد سیستم خانه یابی و تشخیص مکان نیروهای خودی است. خدمه مجهز به عینک دید در شب نسل سوم هستند و کابین mk2 Cougar با عینک دید در شب سازگار است. در مأموریت‌های جستجو و نجات شامل سوار کردن نیروها از دریا، حالت‌های عملیاتی بالاتر خلبان خودکار دیجیتال SFIM PA 165 هلیکوپتر استفاده می‌شود و مانورها در پرواز انتقالی و شناور به صورت خودکار انجام می‌شوند. برای ماموریت های بسیار دوربرد، هلیکوپتر جستجو و نجات جنگی می تواند مخازن سوخت کمکی را در چاه قلاب بار، مخازن اسپونسون، مخازن کف کابین و حداکثر پنج مخزن کشتی حمل کند. ماموریت های نجات 500 ناتیکال مایل و بازگشت به پایگاه بدون سوخت گیری در حین پرواز امکان پذیر است. همچنین قابلیت سوخت‌گیری در حین پرواز هم توسط Eurocopter برای این بالگرد در حال توسعه است. سلاح ها این هلیکوپتر به دو توپ 20 میلی متری بیرونی، راکت های غلاف و دو مسلسل 12.7 میلی متری مجهز است. اقدامات متقابل هلیکوپتر جستجو و نجات مجهز به هشدار دهنده رادار و سیستم هشدار پرتاب موشک است. این هلیکوپتر همچنین دارای رادار و پارازیت های فروسرخ و سیستم چف/فلیر و سیستم فریب (دیکوی) است. Eurocopter و مرکز تحقیقات ONERA فرانسه با همکاری بر روی منحرف کننده ها / رقیق کننده های اگزوز جت، رنگ بازتاب مادون قرمز کم و سطوح بازتاب کم رادار و کاهش علائم صوتی، راداری و مادون قرمز هلیکوپتر کار کرده اند. دو موتور توربوشفت turbomeca makila 1a1 قلب تپنده هلیکوپترهای کوگار هستند موتورها کوگار به دو موتور Turbomeca Makila 1A2 مجهز شده است. این موتورها حداکثر توان پیوسته 1240 کیلووات را ارائه می دهند و می توانند حداکثر قدرت برخاستن 1380 کیلووات خود را به مدت پنج دقیقه حفظ کنند. همچنین ورودی های هوای چند منظوره Centrisep برای عملیات در شرایط پر گرد و غبار / ذرات یا بیابان ارائه شده است. هلیکوپتر چند منظوره کوگار در حال انجام عملیات اطفاء حریق سیستم نظارت زمینی میدان نبرد Horizon هلیکوپتر کوگار و ایستگاه رابط زمینی آن کاربران : آلبانی ، برزیل ، بلغارستان ، شیلی ، فرانسه ، آلمان ، هلند ، عربستان سعودی ، اسلونی ، اسپانیا ، سوئیس ، ترکیه ، ازبکستان ، ونزوئلا ، رومانی و ... پایان منبع 1 منبع 2 منبع 3 منبع 4 پ.ن : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. .

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. ارتش رضاخانی (ساختار مدرن شده اما شدیداً وابسته به شاه) جستارگشائی: برپایی دولت یکپارچه نیازمند برقراری امنیت و تأسیس ارتش ملی است. ارتش نوین ایران پس از کودتای 1299 با ادغام واحدهای نظامی در سال 1300 تشکیل شد. این ارتش با برخورداری از سازمان نوین در ستاد و لشکرهای خود و بهره‌مندی تدریجی از آموزش و تسلیحات جدید توانست در نزدیک به یک دهه به تحرکات مرکزگریز و شورش‌های مسلح در ایران خاتمه دهد و با خلع سلاح عمومی و برقراری انحصار تسلیحات، اقتدار و نفوذ دولت مرکزی را در سطح کشور بگستراند. البته این ارتش با خدمت به نظام شاهنشاهی در جهت تبلیغ ایدئولوژی حکومتی از طریق سیاست‌هایی همچون نظام‌وظیفه عمومی به‌کار گرفته شد و به‌مثابه ابزاری برای تحقق اهداف رضاشاه درآمد. در این نوشتار ضمن در نظرگرفتنِ تبدیل ارتش به ابزاری برای تبلیغ ناسیونالیسم، به وابستگیِ گام‌به‌گام ارتش به شخص شاه توجه خواهیم کرد. ارتش ؛ از استقرار نظام پهلوی تا شخصی شدن قدرت درحالی‌ که اقدام ارتش در حفظ تمامیت ارضی، تأمین وحدت ملی و استقرار حاکمیت دولت مرکزی به‌ویژه در سال‌های 1300 تا 1302 منزلت و اعتباری ملی برای آن به ارمغان آورد، برخی تلاش‌های آن برای صعود رضاخان به قدرت این منزلت را خدشه‌دار کرد. (دولت مطلقه ، نظامیان و سیاست در ایران ، ص 181) این آغاز فرایند گذار ارتش ملی به ارتش شخصی بود. ارتش در صعود رضاخان به نخست‌وزیری و سپس نشستن وی بر تخت پادشاهی نقشی بی‌همتا و تعیین‌کننده داشت. با آغاز پادشاهی رضاشاه و پایان یافتن مأموریت داخلی ارتش در سرکوب نیروهای مرکزگریز، ارتش برای روز مبادا به پادگان رفت، اما روز مبادا، تنها روز تجاوز نیروهای بیگانه یا سرکوب کردن قدرت‌های مسلح محلی نبود، بلکه همچنین روزی بود که نظمیه مانند رویداد مسجد گوهرشاد به‌تنهایی قادر به سرکوب معترضان و مخالفان نبود. اگرچه در آغاز سلطنت رضاشاه، وزارت داخله به‌عنوان سازمان مجری برگزاری انتخابات تا حدود زیادی قادر به تأمین منویات شاه بود و بنابراین می‌بایست از سطح مداخله ارتش در سیاست کاسته می‌شد، اما مداخله نظامیان و نظمیه در انتخابات کماکان ادامه داشت. ازجمله در انتخابات مجلس ششم به‌جز شهر تهران، که به علت نفوذ مخالفان دولت و حضور در انجمن انتخابات، نامزدهای آنها پیروز شدند، در بسیاری از حوزه‌های دیگر به دلیل برگزاری انتخابات در شرایط حکومت‌نظامی، نمایندگان موردنظر دولت به مجلس راه یافتند. (دولت مطلقه ، نظامیان و سیاست در ایران، ص 304-305) بهره‌کشی از ارتش موجب تبدیل آن از نهادی ملی به نهادی شد که بیشتر در خدمت منویات شاه بود. به‌رغم خرج بخش عمده‌ای از درآمد نفتی ایران برای تجهیزات نظامی (تاریخ اقتصادی ایران، ص 593) با حمله متفقین به ایران و آشکار شدن تزلزل رضاشاه در تصمیم‌گیری، فرماندهان ارتش نیز ناتوان از تصمیم‌گیری، کارنامه ضعیف و در مواردی خفت‌بار از خود باقی گذاردند. رضاشاه نتوانست بسیاری از امور نظامی پیش‌پاافتاده را به دیگران واگذار کند. تقریبا اداره همه بخش‌های ارتش حتی جزئی‌ترین امور در دست او بود. این امر باعث به‌وجود آمدن نوعی نظام انعطاف‌ناپذیر فرماندهی از بالا به پایین شده بود که به نحوی خشن مانع ابتکار عمل و تصمیم‌گیری میان افسران ارتش می‌شد (ایران در جنگ: از چالدران تا جنگ تحمیلی ، صص 466-467) . بنیان‌گذاری ارتش و دولت ملی مستلزم تغییر در رابطه فرد و دولت بود. نظام‌وظیفه همگانی موجب می‌شد دولت به‌جای رهبران ایلات، مالکین و مقامات محلی اتباع خود را بر اساس ضوابط قانونی و صرف‌نظر از تعلقات مذهبی قومی و زبانی و وابستگی‌های طبقاتی به خدمت فراخواند. اتباعی که به‌این‌ترتیب به خدمت فراخوانده می‌شدند در فضایی جدید، منضبط و جمعی از آموزش، لباس و خوراک یکسان بهره‌مند می‌شدند؛ بنابراین ارتش مدرسه‌ای برای آحاد ملت، جهت تبلیغ وفاداری به دولت و ترویج شیوه جدیدی از زندگی و آموزش‌های ناسیونالیستی بود؛ (دولت مطلقه ، نظامیان و سیاست در ایران ، ص 242) دولتی که در آن جدا از هرگونه سلسله‌مراتبی رضاشاه را تقدیس می‌کرد. سربازان و نیروهای نظامی در معرض مستقیم مفاد آموزشی قرار داشتند و ازجمله مهم‌ترین آموزش‌های سازمان نظام‌وظیفه آموختن اصول ایرانیت و همچنین ایجاد حس وطن‌خواهی و شاه‌پرستی در این نیروها بود. در خدمت سربازی به آنها آموخته می‌شد که «حب وطن اساس تربیت نظامی و در هر زمان منشأ پاک‌ترین احساسات سربازی بوده است». البته این حب وطن ذیل شاه‌دوستی بود. آنها همچنین می‌آموختند که هر نیروی نظامی جز تلاش برای عظمت وطن هیچ هدف دیگری را دنبال نمی‌کند؛ بنابراین در نظام‌وظیفه اطلاعات لازم در زمینه آماده‌سازی ذهنی برای پذیرش هنجارهای دولت پهلوی اول منتقل می‌شد.(تبارشناسی هویت جدید ایرانی، صص 273-275) در نگاه اول، خدمت اجباری در ارتش برای همه اعضای جامعه و به‌ویژه جوانان شاید یک سازوکار امنیتی و حقوقی به نظر برسد، اما از طرفی دیگر اگر به این قانون نگریسته شود، خواهیم دید که هدف از تصویب قانون سربازی اجباری، نفوذ دولت و قدرت سیاسی به فرهنگ مردم و زندگی شهروندان بود، به‌طوری‌که پس از تصویب این قانون، پیوند بسیاری از اعضای جامعه با بوروکراسی و نظام سیاسی، که قبلا مقطعی و داوطلبانه بود، دائمی شد. برای اولین‌بار در تاریخ نظام سیاسی، طی این دوره، دولت همه خانواده‌ها و خانوارها را موظف کرد که به نظام سیاسی بپیوندند و از آن تبعیت کنند؛ تبعیتی فارغ از دین و مذهب، عشیره و شهر؛ فرمان‌برداری از نظم دولت مرکزی برای خدمت به وطن و شاه‌دوستی. بر این اساس دولت پهلوی قدرت و امکان پیدا کرد تا افرادی را که در جامعه از مجموعه سیاست‌گذاری‌ها و اقداماتش به دورافتاده بودند به زیر چتر هویت‌سازی و ملت‌سازی خود گرد آورد. یکی دیگر از اهداف این قانون، تبدیل کردن روستاییان و ایلات به قشر شهرنشین بود؛ همچنین این قانون سربازان را از محیط‌های سنتی بیرون کشید و برای نخستین‌بار آنها را در سازمانی ملی مستحیل کرد. در حوزه آموزش افسران نظامی، در سال 1305ش، درون سازمان مدارس نظام کل قشون تغییراتی ایجاد شد و مدارس نظام به سه مدرسه جداگانه تقسیم شدند که عبارت بودند از: مدرسه ابتدایی نظام دارای شش کلاس، مدرسه متوسطه نظام دارای چهار کلاس و مدرسه عالی نظام شامل دو کلاس که به ترتیب کلاس اول و کلاس دوم عالی نظامی نامیده می‌شد. در مدرسه متوسطه نظام، گذشته از برنامه وزارت فرهنگ، معلومات نظامی نیز تدریس می‌شد. برای پیشرفت تعلیمات نظام و افسران در سال 1312 عده‌ای از افسران ارتش فرانسه به‌عنوان مربی برای تعلیم در دانشکده افسری استخدام شدند. نکته مهم نام دوره‌های آموزشی دانشکده افسری است که شامل پهلوی، نادری، کاویانی، اعطا بیرق، فردوسی، شاهپور، سیروس و داریوش کبیر بودند.(تاریخ ارتش نوین ایران ، صص 105-130) دولت پهلوی اول در تلاش بود تاریخ بعد از اسلام را کم‌رنگ جلوه دهد و به‌جای آن درصدد بود تاریخ قبل از اسلام را پرشکوه و جلال جلوه‌گر سازد. کتاب‌ها و نشریه‌های چاپ‌شده در این دوره پر از داستان‌های شوونیستی و افتخار به پادشاهان ایران باستان بود؛ همچنین برتری فرهنگ ایرانی بر فرهنگ‌های دیگر در آنها ترویج می‌شد. (دیکتاتوری و توسعه سرمایه داری در ایران ، ص 67) نام دوره‌های آموزشی ارتش نیز بر همین اساس انتخاب شده بود. نام‌هایی چون شاهپور، داریوش کبیر و پهلوی نشان از آن دارد که دولت پهلوی در راه القای ارزش‌های خود نظیر ناسیونالیسم از همه ابزارها استفاده می‌کرد و درصدد بود با پیوند زدن پادشاهی خود به ایران باستان و عظمت دادن به آن و القای چنین نگرشی به جامعه، برای خود مشروعیت ایجاد کند. نام این دوره‌ها نشان از آن دارد که ارتش و افسران به‌عنوان عاملان ارزش‌های دولت در برنامه باز اجتماعی‌سازی سیاسی و سیاست‌گذاری‌های پهلوی نقش ایفا کردند. در این دوره رضاشاه از ارتش به‌عنوان ابزار ملی‌گرایی استفاده کرد و در این راستا افسران در صف مقدم تحول اجتماعی و فرهنگی قرار گرفتند. رضاشاه از ارتش برای کسب کنترل همه‌جانبه بر حوزه‌های گسترده زندگی مدنی استفاده کرد. او با کمک نیروهای ارتش اصلاح نوع لباس، الغای القاب، برنامه‌ریزی مقدماتی شهری، اصلاح زبان و نظایر آن را پیش برد. ارتش همچون رژیمی که به آن خدمت می‌کرد، با یکپارچه‌سازی ملی و ایجاد یک قدرت مرکزی کارآمد، محبوبیت بالایی در میان روشنفکران و محافل ناسیونالیست کسب کرد. (تجدد آمرانه: جامعه و دولت در عصر رضاشاه ، صص 137-143) درواقع ارتش یکی از مهم‌ترین راه‌هایی بود که رضاشاه می‌توانست ناسیونالیسم و اهداف ناسیونالیستی خود را با کمک آن محقق کند.(دولت مدرن و یکپارچگی ملی در ایران ، ص 211) به این نکته باید بار دیگر تأکید کرد که حکومت پهلوی پیوندی ناگسستنی بین شاه و میهن برقرار کرده بود و ملیت بدون شاه‌دوستی در آن معنایی نداشت. فرجام سخن: ارتش نقش مهمی در به قدرت رسیدن رضاشاه ایفا کرد. این نهاد از همان ابتدای تأسیس البته به‌صورت گام‌به‌گام در اختیار تام و تمام شخص شاه قرار گرفت. رضاشاه از ارتش ساختارمند به‌عنوان ابزاری برای اجرای سیاست‌های نوسازانه خود بهره گرفت و در این مسیر این نهاد یارای مقاومت و سرپیچی در برابر شخص شاه را نداشت. به‌طور خلاصه ارتش، چه در اجرای سیاست‌های ضدمذهبی و چه در برنامه‌های ناسیونالیستیِ رضاشاه نقش بسیار کانونی و کلیدی داشت، اما همین مسئله، به پاشنه آشیل آن نیز تبدیل شده بود؛ چراکه وابستگی به شخص شاه، به معنای دوری از جامعه و بی‌بهره ماندن از پشتیبانی مردم بود؛ مسئله‌ای که خود را در فروپاشی ارتش بلافاصله پس از حذف رضاشاه از عرصه سیاست نشان داد. -------------------------------------------------- منابع : «دولت مطلقه ، نظامیان و سیاست در ایران» ، وحید سینایی ، مشهد ، انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد ، 1396 تاریخ اقتصادی ایران ، چالرز عیسوی ، ترجمه یعقوب آژند، تهران، نشر گستره ، 1362 ایران در جنگ: از چالدران تا جنگ تحمیلی، کاوه فرخ ، ترجمه شهربانو صارمی، تهران، ققنوس ، 1397 تبارشناسی هویت جدید ایرانی، محمد اکبری، تهران، انتشارات علمی‌ و فرهنگی ، 1384 تاریخ ارتش نوین ایران ، اداره سوم ستاد بزرگ ارتشتاران ، انتشارات وزارت جنگ ، بدون تاریخ (بی تا) دیکتاتوری و توسعه سرمایه داری در ایران ، فرد هلیدی ، ترجمه فضل‌الله نیک‌آیین ، تهران، امیرکبیر ، 1358 تجدد آمرانه: جامعه و دولت در عصر رضاشاه ، تورج اتابکی ، ترجمه مهدی حقیقت خواه ، 1402 دولت مدرن و یکپارچگی ملی در ایران ، داریوش قنبری ، تهران ، انتشارات تمدن ایرانی ، 1385 =========================================== پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاء الله و اگر عمری باقی بود ، در پست های بعدی، به سایر وجوه و جنبه های ارتش رضا خانی خواهیم پرداخت. .

بسم ا... موشک ضد زره شفق- بالگردهای AH-1J هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران - بهمن1402 نمایش خوبی بود با این حال چند نکته به نظر می رسد که باید یادآوری شود : 1- نصب پخش کننده های شراره نشان داده که ارتش ، جنگ دراوکراین را بخوبی رصد کرده و نیاز را در خودش دیده و این جای خوشوقتی هست که نسبت به تجربه یک درگیری بی تفاوتی وجود ندارد ولی آن چیزی که به نظر اهمیت دارد ، توجه به محل نصب پخش کننده هاو ارگونومی مورد نیاز برای بالگردهای تهاجمی است . به نظر هوانیروز باید در میان مدت یک فکری برای جانمایی و نصب بهتر پخش کننده های شراره انجام بدهد . 2- هنوز وزن موشک شفق مشخص نیست با این حال به نظر باید از مجموع وزن 4 تیر موشک تاو و غلاف راکت انداز آزاد پرتاب استاندارد کبرا مقداری بیشتر باشد که این اهمیت بحث موتور را برای این بالگرد بیش از گذشته می نمایاند. به هرحال این بالگردها نزدیک 50 سال هست که عملیاتی هستند و ضمن یک بازبینی و بازنگری در خصوص سازه هوایی و سامانه های اویونیک ، یک نگاه کامل به بحث موتور و حفاظت از خدمه و سامانه های انتقال نیرو به چرخانه عقبی دربرابر مهمات سنگین تر از 7.62 م.م ایجاد شود . یادمان باشد که در جنگ افغانستان ، خلبانان بالگردهای هایند ، بیشتر از سامانه های استینگر/ استرلا/ بلوپایپ ، از آتش تیربارهای 12.7 م.م و 14.5 م.م مجاهدین افغان واهمه داشتند که حتی با وجود آسمانه چند لایه ضد گلوله میل- 24 باعث بروز تلفات انسانی می شد . نمای پشت هلمت های جدید هوانیروز ( سمت راست عکس ، به رنگ سیاه ) که حتی از موشک شفق هم استفاده ازآن جذاب تر هست https://aparat.com/v/aCkVf

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. این هم چند تصویر زیبا و اصطلاحا کارت پستالی از اسب بارکش نیروی هوائی ایران ، تقدیم به عزیزان علاقمند سی-130 نیروی هوائی شاهنشاهی در فرودگاه لندن هرکولس با شناسه 553 در حال اورهال پرواز 553 پس از رفع خستگی یک استتار متفاوت همه آماده برای اجرای فرامین و دستورات هرکوس های نهاجا در حال Elephant walk راهپیمائی فیلها (Elephants walk) یک اصطلاح برای تاکسی کردن هواپیماهای نظامی پیش از تیک آف پیاپی و پشت سر هم (با فواصل زمانی بسیار نزدیک به یکدیگر) است. اصطلاح پیاده روی فیل به جنگ جهانی دوم برمی گردد، زمانی که ناوگان بزرگ بمب افکن های متحدین در ماموریت هایی شامل 1000 هواپیما حملاتی را انجام می دادند. کسانی که این را مشاهده کردند گفتند که تاکسی «این تعداد زیادی هواپیما» برای برخاستن به صورت تک فایل (به ستون یک) «در ساختارهای دماغه به دم» می‌گویند که آنها شبیه فیل‌هایی هستند که به سمت آبخوری بعدی می‌روند. این اصطلاح با گذشت زمان، برای شناسایی "حداکثر موج سورتی پرواز" در واژگان نیروی هوایی ایالات متحده گنجانده شد پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم: (Hongdu/Yakovlev CJ-7) Baby Eagle (بچه عقاب) یک نیروی هوائی کارآمد بر سه ستون متوازن استوار میشود. «هواپماهای مدرن و کارآمد» ، «پرسنل فنی و تعمیر نگهداری مفید و موثر» و «خلبانان آموزش دیده و کاربلد» . نیروی هوائی چین هم به طور متوازن به دنبال ارتقاء این سه عنصر مکمل هم می باشد. در راستای تربیت خلبانان کاربلد ، بیش از هر عنصری شاید به توان به هواپیماهای آموزشی مفید تکیه نمود. بر همین اساس است که اژدهای زرد از ابتدای شکل گیری صنعت هوانوردی خود دائما به دنبال تولید هواپیماهای آموزشی مفید و کارآمد بوده است. بدون شک هواپیمای آموزشی بیسیک CJ-7 چین را باید یکی دیگر از همین نقاط عطف و قابل توجه در صنعت هوانوردی چین دانست. هر چند که چین ،پیش از این هم چند نسخه هواپیمای آموزشی ملخی ساخته بود ، اما این هواگرد یکی از جدیدترین پرنده های آموزشی چینی در بازار هوانوردی است. با این مقدمه ، در معرفی بیست و ششمین اژدهای زرد به سراغ این پرنده چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم. ( Hongdu CJ-7 ) Baby Eagl (بچه عقاب) سی جی - 7 : هواپیمای ملخی و آموزش پایه ای CJ-7 را باید جدیدترین عضو از خانواده هواپیماهای آموزشی چین دانست. محصولی که محصول مشترک صنایع هوانوردی روسیه و چین است. یاک-152 و سی جی - 6 محصول مشترک دو کمپانی هونگدو چین و یاک روسیه هستند چین پس از تجربه موفق CJ-6 که موفقیت تجاری بسیار خوبی را هم به همراه داشت ، برای نسل جدید هواپیماهای آموزش بیسیک هوانوردی خود به سراغ شراکت با یکی از باسابقه های صنعت هوانوردی آموزشی یعنی کمپانی یاک روسیه رفت هر چند محصول دو قلوی این هواپیما یعنی Yak-152 روسیه ، شش سال دیرتر از نسخه چینی پرواز اولیه خودش رو انجام داد که نشون میده چینی ها در برخی حوزه ها در حال پیشی رفتن از روس ها هستند. این هواپیما تولید سال 2010 میلادی است. طیق ادعای منابع چینی قرار است که بین 300 الی 500 فروند از این هواپیما توسط PLAAF خریداری گردد. با توجه به نیاز نیروی هوائی خلق چین به این هواپیما و محدودیت های خط تولید تاکنون مجوز صادرات این هواپیما صادر نگردیده است و نتیجتا هیچ خریدار خارجی برای دریافت این هواپیما ثبت سفارش نکرده است. کابین Yak-152 روسی از یک مانیتور کمتر از نسخه چینی برخوردار است. این هواپیما از یک موتور 9 سیلندر Vedeneyev M14P ساخت روسیه بهره میگیرد. موتور روسی M14P قلب تپنده این هواپیمای آموزشی چینی است https://en.wikipedia.org/wiki/Hongdu_Yakovlev_CJ-7 ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

شهادت یک ایرانی در حمله ی اسرائیل به دمشق شهادت یکی از مستشاران سپاه در سوریه یکی از مستشاران نظامی سپاه پاسداران در سوریه به نام سعید علیدادی در پی حمله بامداد امروز رژیم صهیونیستی به جنوب دمشق، به شهادت رسید.

رونمایی از پهپاد شاهین 1 بر روی ناو دیلمان

دقیقا همین طوره. البته ماموریت اش از رزمی به شناسایی تغییر کرده ولی هنوز جای بهتر شدن داره. باید دید محل نگه داری این پهپاد ها اجازه حداکثر چقدر طول بال رو می ده

به نظر میرسه گونه به روز شده پهپاد فطروس باشه .تغییراتی رو شاهدیم مثل دم که به صورت شکسته بالای دو سکان عمودی قرار گرفته و این طراحی بهینه احتمالا باعث بازده بهتر و بیشتر ملخ هواگرد بشه.طراحی مجدد دماغه تغییر ورودی هوا و ارابه های فرود.طول بال فطروس16متر ست. در فیلم فکر کنم جناب حاجی زاده طول بال این پهپاد رو26متر عنوان کردند پهپاد"فطروس"

بسم ا...

تصویر از پرتابگر چندگانه پهپاد معراج ۵۲۱ در رژه ۳۱ شهریور مورخ ۱۴۰۲ تاثیر عمیقی که پهپادهای انتحاری معراج ۵۱۲ ،معراج ۵۳۱ و معراج ۵۲۱ و معراج ۵۳۲ و.... در نبرد احتمالی برای ما ایجاد می‌کنه آنقدر زیاد که کافی به درصد تاثیر پهپادی همچون لانست در رنج مشابه در اوکراین نگاهی بندازیم. وجود پرتابگر های چندگانه با کمک هوش مصنوعی و جنگ شبکه محور اثر گذاری این پهپاد رو بیشتر می‌کنه. البته باید توجه بشه این پهپاد های سری معراج از برد زیر ده کیلومتر تا برد ۴۰۰ کیلومتر و شاید بیشتر رو هم پوشش میدهند. یک گزینه مطلوب برای حملات پر تعداد و دقیق است. چیزی که این سال ها جاش خالی بود و پهپادهای دوربردی چون شاهد۱۳۱ و حتی ۱۳۶ این وظیفه رو انجام میدادن. البته همانطور که قبلاً گفته شد نخستین نشانه از این پهپاد ها در عراق دیده شد. حتی نسخه های خیلی کوچکتر سوئیچ بلید ایرانی!

سلام - یادش به خیر این ادوات از موزه ارتش سوریه مستقیما به جبهه نبرد ارسال و اجرای آتش کردند !!!!! { به قول ناپلئون خدا با کسانی است که توپخانه دارند }

سلام علیکم این 105 م.م ها عمدتا" ناشی از تجربه ای که درسوریه بدست آمد ، دوباره بازآماد و بخدمت عودت داده شد .. یک سامانه توپخانه ای جمع و جور و سبک که امکان حمل آن با بالگرد میسر هست .. چند نمونه بهینه شده ( اضافه کردن شعله پوش و.. ) هم مستند شده ولی اینکه روی همه کمیت موجود اعمال شده یا نه که با این تصاویر پاسخ منفی هست . با این حال ، در یک جنگ فرسایشی ، همون طور که درسوریه دیدیم و الان در اوکراین هم قابل مشاهده هست ، هر چیز دَم دست که امکان اجرای آتش با آن وجود داشته باشد ، یک امتیاز هست .. در سوریه ، هویتزرهای اف اچ-18 آلمانی جنگ دوم جهانی ، وارد صحنه شدند ، در اوکراین ، ترکیب اس-60/ ام تی ال بی رصد شدو همین طوری تا آخر ... آن جنگ یکطرفه ای که آرزو و مد نظر تحلیلگران هست فقط یکبار در سال 1991 اتفاق افتاد و بعید هست با وضعیت حال حاضر ، امکان تکرار آن وجود داشته باشد ، مگر در شرایط بسیار خاص ...

در مورد اینکه این توپ خوبه یا بده با من که نباید چونه بزنی، اونم وقتی در تیتر خبر گفتن: بجز آمریکا که سازنده و ارتقا دهنده است و اکثر این توپها رو در جنگ ویتنام مستهلک یا مصرف کرده و بعد جایگزین، بسیاری از کشورها عینا همین ام101 رو نگهداشتن و برخی هم کپی زدن. کشورهایی مثل کانادا، استرالیا و کره جنوبی دارن استفاده میکنند... کره جنوبی بیش از 2000 عدد فعال داره. وقتی جنگ شد کار به تیرکمون هم میرسه. در 2023 از اکراینی ها بپرسید: https://mil.in.ua/en/news/lithuania-hands-over-the-105-mm-m101-howitzers-to-ukraine/ https://mil.in.ua/en/news/ukrainian-military-use-m101-howitzers-video-published-on-the-web/ منتهی برای اینکه ادامه استفاده از این سلاح برای زمان درگیری مثلا در 2048 خوب باشه یا بد من نظری ندارم.

البته یه مشکل اساسی که هویتزر M101_m2a1 داره طول لوله کم اون هست(L22) کالیبر ۱۰۵×۲۲ به جنگ جهانی دوم برمیگیرده! توجه کنید شعله پوش هم ندارن و خب خیلی راحت در تاریکی شب شناسایی میشن بخصوص که برد محدودی هم دارن!! همین نشان میده که این صحبت از ارتقا و بروزرسانی اصلا با واقعیت منطبق نیست! کلیک کنید _ در حالی این ادوات تحویل میشه که ما نمونه های ارتقا یافته با بریل جدید هم داریم

آیین الحاق تجهیزات بازآمد شده و تسلیحات نوین به تیپ ۵۵ هوابرد شیراز جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش : ما به این وضعیت موجود بسنده نخواهیم کرد چراکه باید به‌سمت جلو و در لبه فناوری حرکت کنیم، اخیراً در چند سال گذشته، 5 کارخانه در نیروی زمینی تأسیس شده و با کمک شرکت‌های دانش‌بنیان مستقر در حوزه‌های مختلف از جمله ساخت پهپاد، موشک، مهمات، سلاح، خودرو و نیازمندی‌های داخلی مشغول به فعالیت هستند. تجهیزات رونمایی‌شده از جمله تجهیزات جنگالی همگی بروز شده است که قابلیت‌های هوشمندی، دورزن و شبکه‌محور بودن را دارند. نفربرهایی حامل موشک‌انداز هوشمند نقطه‌زن هستند و حدود 7 برابر بُرد این موشک‌هاست که به آن اضافه شده است لذا ما از رویکرد تدافعی به رویکرد تدافعی تهاجمی تبدیل شدیم.

تحقیقی که حاصل شد عزیزان چینی هم سوئیچ بلید خودشان رو دارند که احتمالا در گذشته در میلیتاری به این مطلب پرداخته شده باشد. سوئیچ بلید وارد خدمت شده ارتش مشخصا از معراج ۵۲۱ کوچکتر هستش. حالا سوال اینه که ما از نمونه چینی الگو گرفتیم و یا از نمونه آمریکایی و یا اینکه کلا خلاقیت خودمان بود که قطعا گزینه آخر جذاب تر . ولی در مورد نمونه چینی که CH-901 نامیده میشه این مطلب هائز اهمیت است که سایز نسبتا بزرگتری حتی نسبتا به معراج ۵۲۱ داره و البته نقش پر رنگی در سوارم پهپادی چین بازی می‌کنه.(هدف از اشاره همین نکته بود) دسته بزرگی از این پهپاد ها از پرتابگر هابی مشابه راکت انداز ها رها می‌شوند و در منطقه وسیعی علیه اهداف زمینی از جمله تانک ها و زره پوش های دشمن وارد عمل میشن. چیزی که انتظار می‌ره در مورد سوئیچ بلید های پارسی هم شاهد باشیم. این نکته تهمید دارد که هوش مصنوعی در ایران به این سطح رسیده باشد که بتوان در آن تصاویری از قبیل زره پوش های گوناگون و توپخانه و راکت اندازها و تجمع نفرات پیاده و بالگرد ها و ... را در آن ها ذخیره کرد و هوش موجود در دسته پهپادی بتواند آن ها را از همه تفکیک داده و به آن ها در یک منطقه مشخص حمله کند. [ توجه به ابعاد اجرای سوارم در تمرینات چین تانک کرار به نمایش در آمده در آوردگاه نیروی زمینی ارتش مشخصا دارای تفاوت های چشمگیر با نسخه رونمایی شده در سال های قبل بود. اما مطلبی که اینجا مورد بحث هست موردی است که از روز اول رونمایی تا کنون مطرح بود. کرار چند ارتقا مشخص برای تانک روسی تی ۷۲ موجود در سازمان رزم سپاه و ارتش هستش( چه بسا سر هم کردن T-90M با کمک روس ها به همراه داشته های داخلی ایران ) در یکی از نسخه ها برجک به کل کنده میشه و حالا معلوم نیست برجک صفر کیلومتر روش قرار میدن ( که دوستان مخالفند) یا اینکه اصلا چهار تا صافکار میارند و شکل و شمایل برجک رو تغییر میدن اما نوع دیگری هم هست که برجک بصورت سرپا بهش قطعاتی اضافه میشه که در گذشته هم به این دسته از برجک ها اشاره شد. برجک آماده سازی شده برای قرارگیری لایه های کامپوزیت نمونه ارتقا با اضافه کردن قطعات در روش ارتقا، بدون تغییرات اساسی در برجک و با اضافه کردن برخی صفحات شرایط محیا میشه برای نصب زره واکنش دهنده انفجاری! ارتقا کرار به این گونه دنبال می‌شود که ظاهراً در نسخه T-72M چون خبری از زره کامپوزیت نیست برجک با تغییر زیاد همراه شده و زره کامپوزیت جدید و قطور در قسمت پیشانی قرار داده می شود. اما در T-72S که بعلت وجود زره کامپوزیت بصورت پایه در این تانک شاید نیازی به نصب زره کامپوزیت جدید دیده نشده و به زره واکنش دهنده انفجاری رضایت دادند. خب نیاز به گفتن نیست که سطوح حفاظتی در دو نوع تانک چقدر متفاوته ! زره کامپوزیت در T-72S تا یادم نرفته مطلبی باز هم مربوط به بخش فوقانی برجک بود. زره واکنش دهنده انفجاری این بخش کلا برداشته شد. در حالی که حتی از ضعف های پوشش این نوع زره در نسخه ابتدایی ایراداتی مطرح بود. بیشترین تهدیدی که یک تانک در مقابل ارتش های غربی احتمالا در دهه ی آینده مثل گذشته طرف باشه پرتابه های تاپ اتک هستش. چون شلیک های بالستیک تانک ها و چه حملات هوایی و از همه بدتر موشکی مثل جاولین و اسپایک و ... حالا این بخش عملا در این نسخه همان بخش تی ۷۲ اس هستش(با این تفاوت که همون کنتاکت ۱ رو هم ندارد)!!! گذر زمان و ریزش تدریجی از سطوح حفاظتی کرار البته از سرنوشت ماژول های دفاعی تانک و برخی ریزه کاری های پر اهمیت هم خبری نیست