با تشکر از دوستانی که در تهیه این مقاله زحمت کشیدند و اطلاعات ما رو نسبت به نیروی هوایی بالا بردند

با سلام خدمت دوستان عزیز و تشکر از طاهای عزیز بابت مقاله خیلی خوبش بنظر بنده اولویت اول کشور در شرایط فعلی سیستمهای موشکی اعم از بالستیک نقطه زن و دقیق، سیستمهای پدافند هوایی و هشدار زودهنگام و در نهایت موشکهای کروز هست. البته این مطلب رو براساس نوع تهدیداتی که متوجه ما هست عرض کردم. البته منظورم این نیست که روی بقیه موارد کارهای تحقیقاتی و عملیاتی صورت نگیره اما اگر به این قضیه دقت کنیم که هدف ما دفاع از مملکت با استفاده از هر ابزاری که شده هست (خواه موشکی یا هرچیز دیگه) و همچنین توجه به این نکته که قدرت موشکی فعلی ما هم برای دشمن رعب انگیزه و همچنین وجود دشمن اصلی فرا منطقه ای بنابراین به نظر من چنانچه ما بتونیم این قدرت بازدارنده رو بیش از پیش افزایش بدیم زمان کافی برای رشد سایر علوم و فنون رو فراهم خواهیم کرد. برای روشن تر شدن موضوع مثالی میزنم. مثلا در بازی شطرنج وقتی که کیش میشیم اول باید رفع کیش کنیم تا بعد بتونیم دشمن رو کیش و مات کنیم. الان هم با توجه به انواع و اقسام تحریمها و تهدیدات موجود ما باید بتونیم از توانایی تقریبا بالفعل خودمون (منظورم توان موشکی موجود) دشمن رو در فاصله معقول نگه داریم و زمان کافی برای توسعه سایر تکنولوژیهای پیشرفته رو فراهم کنیم. بنظر من اگر ما این توان موشکی رو نداشتیم مطمئنا تا الان به سرنوشت عراق دچار میشدیم آنچه که تا الان جلوی حمله آمریکا و اسرائیل رو گرفته توان موشکی بازدارنده ما هست(البته منهای مردمانی دلاور و دشمن ستیز) در پایان هم یک مطلب رو مطرح میکنم تا دوستان در موردش نظر بدن بنظر شما ساخت و توسعه یک موشک بالستیک یا کروز که بجای داشتن سر جنگی بتونه یک سیستم جنگ الکترونیک حمل کنه تا چه اندازه میتونه سیستمهای پدافند هوایی دشمن رو تحت تاثیر قرار بده و آیا با توجه به امکانات موجود این کار شدنی هست یا خیر(لطفا بر اساس مدرک و مستندات نظر بدین)

با سلام خدمت دوستان من کل تاپیک رو نخوندم بنابراین اگر مطلبی که میگم تکراریه ببخشید خواستم بگم نوع دیگری از هدفگذاری لیزری وجود داره که امکان جمینگ اون از سمت دشمن نا ممکنه یا اینکه فوق العاده سخته. نکته این نوع هدف گیری لیزری در موشک مورد استفاده است. در این موشکها سیستم کشف لیزر موشک در قسمت انتهای موشک و به سمت وسیله شلیک کننده اون قرار داره. به این ترتیب موشک پس از شلیک همیشه خودش رو در مسیر لیزر تابیده شده قرار میده و این کار رو تا رسیدن به هدف ادامه میده بنابراین چون هیچ گیرنده ای در جلوی اون قرار نداره پس امکان جمینگ اون وجود نداره. اما ایراد این سیستمها در اینه که پرتو لیزر باید پیش از شلیک موشک تا زمان برخورد بطور مداوم تابیده بشه که این مساله باعث آگاهی هدف از قفل لیزری روی اون میشه . هدف میتونه با ایجاد یک پرده دود شدید احتمال برخورد موشک رو به حداقل برسونه

در حال حاضر برترین هلیکوپتر تهاجمی همین اپاچی لانگبو هست. برتری هلیکوپتر با چند تا عامل سنجیده میشه که یکی از اونها میزان حمل تسلیحاته اما اون چیزی که اهمیت بیشتر داره میزان حمل تسلیحات دقیق و هدایت پذیره به این معنی که هلیکوپتر باید تجهیزات و سنسورهای لازم رو برای شلیک تسلیحات دقیق داشته باشه که از این لحاظ تا جایی که من میدونم این هلیکوپتر در دنیا بی رقیبه البته شاید مانورپذیریش از یک هلیکوپتر کمتر باشه (شاید) اما باید به این نکته توجه کرد که این هلیکوپتر با توجه به تسلیحات عالی اهداف خودش رو از فواصل مطمئن هدف قرار میده و اصولا اونقدر به اهدافش نزدیک نمیشه که احتیاج به مانورپذیری خارق العاده داشته باشه هرچند که مانورپذیری بسیار خوبی هم داره. بنظر من بهتره یک هلیکوپتر تسلیحات کمتر و لی دقیقتری حمل کنه تا اینکه بخواد مقدار زیادی موشک و .. حمل کنه ولی موقع شلیک معلوم نشه چند درصد واقعا به هدف میخوره و این قاعده در این هلیکوپتر کاملا رعایت شده. علاوه بر اون برای جنگهایی که احتیاج به حمل مقادیر زیادی راکت باشه هم این هلیکوپتر توانایی خیلی خوبی داره البته شاید باندازه برخی میل های روسی نرسه اما اگر در مجموع به این پرنده نگاه کنیم با بهترین هلیکوپتر تهاجمی دنیا روبرو میشیم(البته بنظر من)

[quote name='Lord-Soldier' timestamp='1376105339' post='328595'] حالا ببینیم که سیستم توپخانه ای می تواند 42 در 42 متر مربع را یک ثانیه پوشش بدهد؟ فرض کنیم هر گلوله 20 مم با فیوز مجاورتی، محدوده10 متر مربع را پوشش دهد. برای پوشش 42*42 مترمربع، یعنی 1764 متر مربع، نیاز به 177 گلوله در ثانیه هست ( البته + توانایی گردش چند درجه در ثانیه توپ که حتما داره) که میشه نیاز به نرخ آتش بیش از 10 هزار گلوله در دقیقه یعنی سیستمهای فعلی نمی توانند این تعداد گلوله را تأمین کنند. البته این برای درگیری در 1000 متری بود. بردهای بیشتر که سختتر هم هست. اما در 500 متری چطور؟ اگر با تخمین، میزان جابجایی موشک را نصف، یعنی 21 متر بگیریم، نیاز به 45 گلوله در نیم ثانیه هست. که میشه نیاز به نرخ آتش 2700 گلوله در دقیقه [color=#ff0000]قابل ذکره که همه این محاسبات برای وقتیه که بخوایم کل سطح رو پوشش بدیم یعنی نتونیم مانور موشک رو پیش بینی کنیم[/color]. [/quote] البته محاسباتی که شما انجام دادید برای وقتی هست که 1 ثانیه پس از شلیک موشک در فاصله 1000 متری کشتی باشه اگر در حالتی که 2 ثانیه پس از شلیک، موشک در فاصله 2000 متری از کشتی باشه سیستم توپخانه ای دفاع نزدیک باید مساحتی برابر 84 متر در 84 متر رو بطور کامل پوشش بده اونهم بنحوی که فاصله بین گلولها ها در اون فاصله به اندازه ای باشه که احتمال برخورد زیاد باشه که این امر بسیار بسیار محال هست.

در آدرس زیر نحوه تغییر مسیر موشک رو بصورت شماتیک رسم کردم. نحوه انجام محاسبات هم از روی شکل با انجام چند عمل هندسی قابل انجامه. [center] [IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/1~4.jpg[/IMG][/center]

سلام خدمت دوستان عزیز اول یک نکته در مورد شتاب 10g عرض کنم و این هست که این شتاب مربوط هست به شتاب خروج از مرکز پرنده ها در حرکت روی یک قوس. رابطشو هم اکثرا میدونن( v^2/r ) بنابراین مثلا وقتی گفته میشه یک موشک با سرعت 640 متر بر ثانیه (معادل دو ماخ در شرایط استاندارد) توانایی تحمل شتاب 10g رو داره یعنی اینکه با فرض ثابت موندن سرعت در حین مانور، این موشک میتونه در قوسی با شعاع حدود 4720 متر و سرعت گفته شده حرکت کنه. البته برای توضیح بیشتر عکسی رو هم آماده کردم که متاسفانه نمیتونم آپلود کنم ( برای آپلود کردن عکس باید چکار کرد؟ ممنون میشم جواب بدین) با این شرایط موشک بعد از 1 ثانیه حدود 43 متر از مسیر اولیه خودش منحرف شده. باتوجه با محدودیتهای رادارها برای زمان مورد نیاز برای کشف مسیر موشک و مانور شدید موشک، هدفگیری و انهدام اون در فواصل دور با استفاده از توپ امکان پذیر نیست .این قضیه برای فواصل نزدیکتر هم برقراره. اصولا سیستمهای دفاع نزدیک توپخانه ای پس از ساخت موشکهای مافوق صوت ضد کشتی مثل اگزوست بوجود اومدن و نکته ای که در مورد این موشکها وجود داشت این بود که اونها با توجه به سرعت بالا و ارتفاع پایین میتونستن از پدافند موشکی عبور کنن اما مشکل اونها این بوده که این موشکها مسیری مستقیم رو تا هدف طی میکردن و بنابراین مسیر یابی اونها برای سیستمهای توپخانه ای کوتاه برد براحتی امکان پذیر بوده و فلسفه ساخت توپهای کوتاه برد مقابله با اون نوع از تهدیدات بوده اما با توجه به مانورپذیری موشکهای جدید این توپها قابل اعتماد نیستن. این قضیه حتا برای موشکهایی مثل نور هم که دارای سرعت زیر صوت بوده ولی دارای مانورهای شدید در فاز نهایی حمله هستن برقراره اما از اونجا که سرعت زیر صوت به معنی دادن زمان زیاد به سیستم توپخانه ای کوتاه برده بنابراین احتمال انهدام موشک افزایش پیدا میکنه. بنظر من برای برخورد با این موشکها باید از یک سیستم ترکیبی مثل کاشتان روسی استفاده کرد که هم توپ دارن و هم موشکهای حرارت یاب. باید یک موشک حرارت یاب با قابلیت مانورهای شدیدتر از موشکهای متخاصم توسعه پیدا کنه که دارای شتاب اولیه بالا باشه و این قابلیت رو داشته باشه که بلافاصله پس از تشخیص حمله موشکی در جهت موشک رها شده و پس از شلیک بتونه روی هدف قفل کنه مثل موشکهای حرارت یاب جدید برخی جنگنده ها که پس از شلیک عمل قفل کردن رو انجام میدن.

البته B-1B قابلیت شلیک موشکهای رادار گریز [color=#333333][font=arial, Helvetica, sans-serif][size=3]JASSM و [/size][/font][/color][color=#333333][font=arial, Helvetica, sans-serif][size=3]JASSM-ER با بردهای 370 و 920 کیلومتر رو هم داراست (2006)[/size][/font][/color]. البته این موشکها برای هدف قرار دادن عمق خاک دشمن چندان مناسب نیستن اما با توجه به رادارگریزی که دارن و ادعای شرکت سازنده برای هدف قرار دادن سیستمهای پدافند هوایی و مکانهایی که بخوبی توسط اونها محافظت میشن مناسبه. با توجه به مطالب بیان شده توسط دوستان میشه گفت که tu 160 دارای برتری محدودی نسبت به B-1b هست.

سلام خدمت همه دوستان و با تشکر از گوبلز عزیز دوستان اگر کسی در مورد تعداد موشکهای کروز قابل حمل توسط دو بمب افکن و همچنین دقت و برد اونها هم اطلاعاتی بدن خیلی خوب میشه به این دلیل که تا زمانیکه سیستمهای پدافند هوایی پیشرفته در مقابل اونها فعال باشه هیچ کدوم قادر به نزدیک شدن به اهداف خودشون نیستن و فقط تبدیل میشن به یک سکوی پرتاب عالی برای شلیک موشکهای کروز دوربرد و دقیق. وقتی هم که سیستم پدافند هوایی نابود بشه که همون هواپیماهای قرن بوق هم میتونن برای بمباران وارد معرکه بشن. بنابراین اگر بخوایم مقایسه ای بین تواناییهای این دو هواپیما داشته باشیم باید دو تا سناریو در نظر بگیریم. اول در حالتی که پدافند هوایی موثری وجود نداشته باشه که با توجه به میزان حمل بیشتر تسلیحات توسط توپول این بمب افکن دارای برتری هست. درسناریوی دوم پدافند هوایی موثری روبروی اون وجود داره : در این صورت قطعا هیچکدوم جرات نزدیک شدن به حریف رو ندارن بنابراین در این حالت باید ببینیم موشکهای دوربردی که دو طرف میتونن حمل کنن چی و چندتاست؟ همونطور که دوستان هم قبلا گفتن هر کشوری متناسب با استرتژیهای خودش سلاح میسازه. در اینجا هم این مساله وجود داره. مثلا شاید توپول سطح مقطع راداری کمتری داشته باشه یا بتونه در ارتفاع پایین تری پرواز کنه که اگر اینجوری باشه از این لحاظ از بی1 برتره. اما یک سوال اینجا مطرح میشه که آیا این برتری برای پوشش دادن ضعف تسلیحاتی در مورد موشکهای کروز هست یا نه؟ یا اینکه مثلا حمل بیشتر بمب احتمالا بدلیل این نیست که [color=#ff0000]شاید [/color]بمبهای روسی از دقت کمتری برخوردارن و به همین دلیل بی1 قابلیت حمل بمبهای کمتر ولی دقیقتری رو داره؟ اگر دوستان کمی بصورت ترکیبی بحث کنن خیلی بهتر میشه. منظورم از ترکیبی، ترکیب هواپیما و تسلیحات قابل حمل بصورت دقیقتر هست.

با سلام خواستم خدمت دوستان عرض کنم که سامانه موشک انداز 107 میلیمتری یا مینی کاتیوشا هم میتونه بستر مناسبی برای بحث مطرح شده باشه. موشک این سامانه با سر جنگی 8 کیلوگرمی بیش از 8 کیلومتر برد داره . میشه با انجام تغییراتی برد اونو افزایش داد. ضمن اینکه 8 کیلو ماده منفجره با خرج گود برای از بین برد تمام تانکهای موجود کافیه. قابلیت خوب اون هم اینه که در عین کوچک بودن هم برد مناسبی داره و هم میشه تعداد زیادی از اونها رو روی یک جیپ سوار کرد و با سرعت جابجا شد.

با سلام اطلاعات جالب و مفیدی بود. با تشکر از جناب گوبلز

با سلام تقسیم بندی که آقا چکا مطرح کردن یک کار کاملا معقولانه و فنی هست.(تا جایی که من اطلاع دارم) دلیل این امر هم بر میگرده به نوع تهدیدات و هزینه مقابله با اونها . شرایطی رو در نظر بگیریم که تعداد زیادی نیروی مهاجم بخوان همزمان به یک نقطه حمله ور بشن. این تهاجم ترکیبی از هواپیماهای رادارگریز و معمولی باشه یا حتی تعداد زیادی هواپیمای معمولی. با توجه به محدودیت رادارها در شناسایی و تعقیب هواپیماهای رادارگریز در فواصل نسبتا دور و هواپیماهای با RCS پایین از فواصل دور طبیعتا تعدادی از این هواپیماها به نزدیکی هدف میرسن. یعنی جائیکه رادارها میتونن اونها رو شناسایی و روی اونها قفل کنن. با یک بررسی به این نتیجه میرسیم که با نابود کردن تهدیداتی که از فواصل دور شناسایی میشن (مثل بمب افکنها و یا موشکهای بالستیک دوربرد و میان برد) حجم تهدیداتی که به فاصله نزدیک میرسن کاهش پیدا خواهد کرد. حالا تهدیداتی که دارای RCS نسبتا پایینی هستند در فواصل نزدیکتر شناسایی میشن. مساله ای که اینجا مطرحه اینه که آیا این منطقیه که با یک موشک بزرگ و طبیعتا گرون که میتونه تا فاصله 400 کیلومتری پرواز کنه یک هدف در فاصله 200 یا 150 کیلومتری رو هدف قرار داد. با انجام این قضیه هزینه های جنگ شدیدا زیاد میشه. ضمن اینکه فقط قضیه موشک نیست بلکه به این ترتیب بقیه عوامل پشت صحنه شلیک یک موشک هم گرونتر میشن. این قضیه در مورد هدف قرار دادن هدفهای نزدیکتر تشدید میشه یعنی هدف قرار دادن یک هدف با فاصله مثلا 80 کیلومتری یا کمتر با یک موشک بزرگ و گرون 400 کیلومتری.

با سلام خدمت دوستان عزیز تا جایی که من اطلاع دارم پهپادهایی که تا حالا ساخته شدند همگی یا نقش جاسوسی و اطلاعاتی دارن یا در انواع پیشرفته تر دارای تسلیحات هوا به زمین هستند و تا الان پهپادی که بتونه نقش شکاری و رهگیر داشته باشه عملیاتی نشده. البته تجربیاتی که از ساخت پهپادهای فعلی برای کشورهای صاحب اونها بدست اومده راه رو برای پهپادهای شکاری و رهگیر باز خواهد کرد. بنابراین بحثمون برمیگرده به پهپادهای جاسوسی و شکارچیهای اهداف زمینی. اگر توجه کنیم پهپاد بزرگتر به معنی داشتن ابزار قویتر شناسایی و جاسوسی بعلاوه امکان حمل تسلیحات نقطه زن کوچک. در مورد اینکه پهپاد هرچه بزرگتر باشه شناساییش هم راحت تره درست اما این لزوما به معنی این نیست که پهپادی مثل حماسه و شاهد براحتی آب خوردن شناسایی و منهدم بشن. یک مزیت بزرگ در پهپادها اینه که میشه اونها رو با موادی مثل کامپوزیتها براحتی ساخت و با دادن پوششهای مناسب به تجهیزات داخلی حداقل از دید رادار به مقدار بسیار بسیار زیادی محو کرد و این بخاطر اینه که از فلزات در اونها بسیار کم استفاده میشه. اگر دقت کرده باشین پهپاد RQ-170 توسط سامانه های الکترو اپتیکال شناسایی شد که این سامانه ها هم دارای محدودیت برد اکتشاف نسبت به رادار هستند و هم شرایط جوی بر روی کارکرد اونها شدیدا تاثیر گذاره.(البته شناسایی جانور قندهار فقط کار سامانه های شناسایی ما نبود بلکه یک کار اطلاعاتی کامل هم پشتوانه اون بود) نکته بعد اینه که قرار نیست ما با این پهپادها به ناو هواپیما بر یا مراکز بسیار مهم که شدیدا محافظت میشن حمله کنیم(حداقل فعلا و با وجود این پهپادها موجود) بلکه پهپادهایی مثل حماسه و شاهد اولا وسایل بسیار خوبی برای شناسایی و مراقبت از برد ایمن هستند و در ثانی میشه از اونها برای حمله به تجهیزاتی که کمتر تحت مراقبت هستند استفاده کرد. البته به تمام این موارد این روهم اضافه کنید که طراحی و ساخت این پهپادها زمینه رو برای ساخت انواع پیشرفته تر مهیا خواهند کرد.

با سلام باید خدمتتون عرض کنم دست مریزاد و خسته نباشید. خیلی عالی بود

[quote]اول اینکه همینطور که شناسایی این هواپیماها برای رادارهای پیشرفته و بزرگ جنگنده ها کار پرهزینه و مشکلیه این قضیه برای رادارهای کوچکتر و البته ضعیفتر کار بسیار بسیار مشکلیه. دوم اینکه با توجه به سیستمهای جنگ الکترونیک پیشرفته ای که این جنگنده ها دارن اختلال در کار موشک در فواصل دور از هواپیمای شلیک کننده کار راحت تریه. دوستان توجه کنند که موشکهایی مثل فینیکس یا امرام دارای دو مرحله پروازی هستند. مرحله اول توسط هواپیمای شلیک کننده تا نزدیکی هدف راهنمایی شده و در فاز نهایی رادار داخل موشک فعال شده و با قفل رادار داخلی به سمت هدف حرکت میکنن. مشکل موشکهای دوربرد در همین فاز نهایی هست یعنی جایی که باید به رادارهای کوچک خودشون متکی باشند. در این فاز اعمال جمینگ تاثیر زیادی بر روی قفل موشک داره.[/quote] [quote]دوست عزیز در کل مطلب شما صحیحه اما همین موشک فینیکس قابلیتی داره به نام HOJ یا Homing On Jamm که به اون این قابلیت را میده که بر روی منبع جمر قفل کنه و دخل هدفو بیاره ( برخی دیگر از موشکهای غربی و شرقی نیز این قابلیت را دارند) لذا این مشکل قابل حل هست. [/quote] البته صحبت شما صحیح. اما اینکه این سیستمها چقدر در عمل توانایی مقابله با جمرهای جدید رو دارن جای تحقیق داره و ذکر این نکته که سیستم HOJ روی اونها سواره به نظر من کافی نیست. یک نکته ای که که باید در نظر داشته باشیم اینه که رادارهای موجود در موشکهای فعلی برای شناسایی هواپیماهای غیر پنهانکار طراحی شدند (تا جائیکه من میدونم.اگر دوستان اطلاعات کامل تری دارند توضیح بدن) حالا شما در نظر بگیرین یک موشک تا نزدیک هدف توسط هواپیمای مادر هدایت بشه در لحظه ای که رادار داخلی فعال میشه و موشک از حالت نیمه فعال به فعال سوییچ میکنه با یک فضای خالی روبرو میشه یعنی رادار ضعیفش چیزی رو مشاهده نمیکنه که روی اون قفل کنه. تا جائیکه من میدونم تا حالا موشک هوا به هوایی که توانایی شناسایی هواپیمای پنهانکار رو داشته باشه ساخته نشده . نتیجه این میشه که رادارهای پیشرفته آرایه فازی حریف میتونن موشک شلیک شده رو ببینن و با علم به اینکه این موشکها در فاز نهایی قابلیت قفل کردن ندارن حتی میتونن بدون استفاده از جمر و فقط با انجام مانورهای شدید ازاصابت موشکها جلوگیری کنند. البته این مساله مثل بقیه مسائل قطعیت مطلق نداره اما میتونه احتمال برخورد موشک رو شدیدا کاهش بده. اصولا هواپیماهای برتری هوایی جوری طراحی میشن که نسبت به سایر هواپیماهای موجود دارای برتری باشند و وقتی یک هواپیما در کلاس خودشون ساخته میشه این برتری شدیدا به چالش کشیده میشه

[sup]با سلام[/sup] خواستم چند تا نکته رو یاداوری کرده باشم. اول اینکه رادار گریزی F-22 و F-35 و ... در باند X راداری هست و در باندهای S و بخصوص L کاهش پیدا میکنه. ذکر این نکته ضروریه که هر دو هواپیمای F-22 و T-50 دارای رادارهای باند ال هستند( اگر اشتباه نکنم روی SU-35 هم نصب کردند) بنابراین نمیشه به اعدادی که در مورد رادارگریزی این پرنده ها اعلام شده زیاد تکیه کرد و گفت که فلان هواپیما دارای برتری قطعی هست بلکه این برتری شکننده هست. دوم اینکه سیستمهای موشکی موجود هم برای هدف قرار دادن این هواپیماها از فواصل دور چندان قابل اعتماد نیستند.به دو دلیل: اول اینکه همینطور که شناسایی این هواپیماها برای رادارهای پیشرفته و بزرگ جنگنده ها کار پرهزینه و مشکلیه این قضیه برای رادارهای کوچکتر و البته ضعیفتر کار بسیار بسیار مشکلیه. دوم اینکه با توجه به سیستمهای جنگ الکترونیک پیشرفته ای که این جنگنده ها دارن اختلال در کار موشک در فواصل دور از هواپیمای شلیک کننده کار راحت تریه. دوستان توجه کنند که موشکهایی مثل فینیکس یا امرام دارای دو مرحله پروازی هستند. مرحله اول توسط هواپیمای شلیک کننده تا نزدیکی هدف راهنمایی شده و در فاز نهایی رادار داخل موشک فعال شده و با قفل رادار داخلی به سمت هدف حرکت میکنن. مشکل موشکهای دوربرد در همین فاز نهایی هست یعنی جایی که باید به رادارهای کوچک خودشون متکی باشند. در این فاز اعمال جمینگ تاثیر زیادی بر روی قفل موشک داره. سوم اینکه هواپیمای T-50 هنوز در حال توسعه هست و تا تولید محصول نهایی فاصله داره. قطعا F-22 هم در مراحل اولیه آزمایشات دارای این RCS پایین نبوده و به مرور کاملتر شده.

با سلام خدمت دوستان عزیز به نظر من مقایسه این هواپیماها با این روش اشتباهه چون هر هواپیما باید در رده خودش مقایسه بشه. مثلا F16 یا میگ 35 دارای ابعاد کوچکتری نسبت به su35 یا میگ31 یا F15 هستند بنابراین بهتر بود این تقسیم بندی هم لحاظ میشد.

با سلام داشتم مطالب بیان شده توسط بقیه دوستان رو مطالعه میکردم. دیدم ذکر چند نکته ضروریه. اول اینکه دفاع از کشور تنها به نیروی هوایی محول نشده که حالا ما بگیم چون مثلا F22 نداریم پس دیگه کار ما تمومه بلکه دفاع از کشور یک برنامه جامع رو شامل میشه که شامل دفاع در عمق هم میشه به این معنی که ما برای نابود کردن F22 ها احتیاجی به نیروی هوایی نداریم بلکه با توجه به قدرت موشکی بالایی که الحمدلله امروز داریم میتونیم پایگاههایی که این هواپیماها از اون بلند میشن رو نابود کنیم.حتی اگر F22 ها هم نابود نشن با از بین بردن تاسیسات زیرساختی مثل باند فرودگاه ،سیستمهای سوخت رسانی و ... میشه از پرواز این جنگنده مخوف جلوگیری کرد. دوم اینکه برخی از دوستان نمی خوان قبول کنن که F22 برترین جنگنده کنونی دنیاست البته نمی خوام بگم شکست اون امکان پذیر نیست اما با توجه به امکانات فعلی کشور این امر خیلی بعیده. دوستان به این نکته توجه داشته باشند که یک کشوری مثل روسیه با داشتن جنگنده SU35 (که همه میدونن یک جنگنده واقعا عالیه) اگرمیتونست به این راحتیها با F22 مقابله کنه قطعا زحمت و هزینه ساخت T50 رو متحمل نمیشد. توجه کنیم این F14 ای که الان خیلیها به تکنولوژی و قدرت اون توجه دارن تکنولوژی چند دهه قبل همین آمریکائیه که الان F22 رو ساخته.

دست شما درد نکنه واقعا مفید و کامل بود بخصوص کلیپی که قرار داده بودین

سلام خدمت دوستان عزیز بنده هم این موفقیت بزرگ و دستاورد غرور آفرین کشور عزیزمان را به تمام دوستان عزیز میلیتاری و ملت عزیز ایران تبریک عرض می کنم. ان شائ الله شاهد پیشرفت روزافزون کشور عزیزمان باشیم.

ارتش سوریه اگه ارتش بود مرزهاش رو با ترکیه کنترل میکرد که اینقدر تروریست نریزه تو کشورش که مجبور بشه تو شهر با تانک بجنگه. به امید روزی که مخالفین و دولت سر میز مذاکره بشینن

[quote name='m_h8807' timestamp='1360911523' post='300264'] [right]با توجه به اینکه ایران مدتهاست که روی موشک های بالستیک دریایی کار میکنه و انواع تست ها رو انجام داده بنظر میرسه که در فاصله هزار کیلومتری از سواحل ایران ناو های هواپیمابراصلا جون سالم بدر نمیبرن[/right] [right]مطمئنا این ناوهای با ارزش در فواصل دوری قرار میگیرن که بعید میرسه که قاهر بتونه این فاصله رو طی کنه. گذشته از سامانه های دفاعی این گونه ناوگروها باید جنگنده های پیشرفته ی اونارو هم در نظر داشته باشید[/right] [right]قطعا جنگنده ها و رهگیرهای موجود برروی ناوهای هواپیما بر اجازه نمیدن که قاهر به ناو نزدیک بشه[/right] [right]ضمنا برای ضربه زدن به این ناوها قاهر باید حداقل موشک نور رو با خودش حمل کنه که باتوجه به ابعاد و وزن اون باید دید که آیا این امکان وجود داره؟؟؟؟[/right] [/quote] این مساله که قاهر برای حمله به ناو هواپیما بر ساخته شده صحبت آمریکائیها بود اما چند تا نکته رو باید در نظر گرفت دوست عزیز: اول اینکه اگر یک ناو هواپیما بر بخواد در فاصله دوری مثل هزارکیلومتر از فواصل ما قرار بگیره در اونصورت عملا هواپیمای اصلی این جنگنده یعنی اف-18 کارایی نخواهد داشت دلیل این مطلب هم برمیگرده به برد این هواپیما که طبق اطلاعات موجود برد این هواپیما حداکثر 2400 کیلومتر و شعاع درگیری اون حدود 700 کیلومتره بنابراین عملا یک ناو هواپیما بر در این فاصله فایده جنگی نداره. مساله بعدی اینه که شاید قاهر برای حمله به یک ناو هواپیمابر در مرحله اول مناسب نباشه اما قطعا برای حمله به یک ناو که در فاصله ای از سواحل قرار داره که برد موشکهای کروز دریای یا مثلا خلیج فارس به اون نمیرسه گزینه بسیار خوبیه. نکته بعدی اینه که قرار نیست قاهر یک موشک در اندازه نور با خودش حمل کنه چونکه طول بلند نور و قادر بدلیل استفاده از موتورهای جت اونه که هم خود موتورها جاگیرند هم پمپ و متعلقات اون و هم سوخت اون که بنزین هست و محتوای انرژی اون از سوختهای جامد کمتره. البته حمل سوخت زیاد به دلیل زمین پایه بودن این موشکهاست و در صورت شلیک از هواپیما میشه از ارتفاع مناسب با سوخت کمتر به برد مشابه نور فعلی رسید و ابعاد نور رو کاهش داد در ضمن بیان شد که یکی از کاربردهای اون می تونه حمله علیه ناوها باشه و دیگر کاربردهای دیگه همچنان برای اون مفروضه. نکته دیگه در مورد سیستمهای دفاعی ناوگروههاست که بیان شد. ان شائ الله در یک تاپیک دیگه توضیحاتی در مورد سیستمهای راداری براتون میارم. هرچی رادار بزرگتر و قویتری داشته باشیم توان کشف هدف بیشتر میشه اما از طرف دیگه هرچی RCS هواپیما کمتر بشه تاثیر بزرگتر و قویتر بودن رادار کاهش پیدا میکنه بطوریکه مثلا رادارهای باند X با هرتوان و ابعادی توانایی شناسایی اف 22 رو در فاصله بیش از 50 کیلومتری ندارن و این در حالیه که اف22 در ارتفاع پرواز کنه. در صورتی که هواپیما به سطح زمین خیلی نزدیک بشه به دلیل اغتشاشات ناشی از سطح توان رادار برای شناسایی هواپیما بازهم کمتر میشه حالا کافیه به این مساله قوس زمین رو هم اضافه کنیم که این قوس در سطح دریا بوضوح قابل رویته بنابراین چنانچه قاهر دارای RCS پایین باشه و در ارتفاع پست حرکت کنه بازهم می تونه بدون دیده شدن تا فاصله 100 به هر شناوری نزدیک بشه بدون اینکه رویت بشه بنابراین احتیاج به حمل موشکهایی با ابعاد نور نخواهد داشت. [quote name='SHAHABESAGEB' timestamp='1360923633' post='300306'] نظرتون در مورد ضخامت بالهای اف 4 چیه؟ [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/81gaccw.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_81gaccw.jpg[/img][/url] [/quote] ایرفویل اف4 هم از نوع مافوق صوته. باید دقت بشه که منظور از ضخامت در ایرفویلها نسبت حداکثر ارتفاع ایرفویل به طول وتر اونه (t/c) بنابراین وقتی مثلا گفته میشه ضخامت ایرفویل یک هواپیما 10 درصده یعنی حداکثر ارتفاع ایروفیل یک دهم طول وتر اونه. حالا شما در نظر بگیرید یک ایرفویل با ضخامت 0.1 رو. اگر شما طول وتر بال رو 2 متر بگیرید حداکثر ارتفاع ایرفویل که شما با ضخامت اشتباه فرض کردید (احتمالا) میشه 0.2 متر و اگر وتر رو 3 متر در نظر بگیرید حداکثر ارتفاع ایرفویل میشه 0.3 متر ولی همچنان این نسبت برقرار خواهد ماند. بنابراین وقتی گفته میشه ضخامت ایرفویل قاهر بالاست به معنی زیاد بودن این نسبته.

[quote name='Thundar' timestamp='1360888374' post='300250'] اینکه ماموریت تخصصی قاهر پرواز در ارتفاع پایینه شکی نیست ولی اینکه قاهر ساب سونیک باشه یکم بعیده لاقل چون سرعت زیرصوت معایب بسیار زیادی داره که طراحان این جنگنده خارق العاده خودشون بهتر از ما و شما بهش واقفن ......بهرحال با توجه به تاکید فارس نیوز مبنی بر موتور 100 کیلونیوتنی قاهر بنده سرعت 1.5 ماخ رو برای اون قابل پیش بینی میدونم [/quote] همونطور که قبلا ذکر شد بال ضخیم قاهر به هیچ عنوان مناسب سرعت مافوق صوت نیست چون درگ وارد بر هواپیما شدیدا زیاد میشه و مصرف سوخت هم شدیدا افزایش پیدا میکنه ضمن اینکه ایرفویلهای ضخیم در جریانهای مافوق صوت عکس العملهای خیلی بدی دارند که یکی از اونها جدایش شدید جریان از روی بال و لرزشهای شدید که این عامل اول سبب کاهش مانورپذیری و افزایش درگ بال شده و عامل دوم روی سازه شدیدا تاثیر منفی داره. بنابراین با توجه به این مطالب فنی حتی در صورت داشتن یک موتور بسیار قوی مثل F414 بازهم رسیدن به سرعت مافوق صوت کار غیر معقولیه (نه غیر ممکن) مگر اینکه ما بخوایم یک کاری شبیه به انتحار انجام بدیم. اما داشتن یک موتور قوی نه تنها حرکت سریع نزدیک صوت در ارتفاع پایین را تضمین میکنه بلکه امکان انجام مانورهای شدید با حداقل کاهش سرعت رو هم امکان پذیر میکنه.

با سلام خدمت دوستان عزیز خواستم چند تا نکته کوتاه رو اشاره کنم و بعد یه نتیجه گیری کلی. نکته اول : ایرفویل هواپیماهای مافوق صوت دارای ضخامت (t/c) کم هست که اونو برای سرعتهای بالا مناسب می کنه و هرچه سرعت هواپیما کمتر بشه بازائ سطح بال یکسان شما مجبورید از ایرفویلهای ضخیم تر استفاده کنید. برای هواپیماهای مافوق صوت اگه دقت کرده باشید از فلپهای لبه حمله و لبه فرار بال استفاده میشه که دلیل اونهم دادن توانایی به هواپیما برای حرکت با سرعتهای زیر صوت کم هست چون ایرفویلهای مافوق صوت در سرعتهای زیر صوت ضریب لیفت خیلی پایینی دارن و در زوایای حمله کم دچار استال میشن. نکته دوم : استفاده از وینگلت به معنای عموم اون برای کاهش درگ بال و افزایش بازدهی بال هست اما موارد غیر معمول مثل قاهر 313 همانطور که در صحبتهای تلویزیون هم بیان شد برمیگرده به افزایش توانایی اون در افزایش نیروی لیفت در نزدیک زمین بصورت خاص. ضمن اینکه این وینگلت های بزرگ در پایداری سمتی-جانبی هم نقش موثر داره . نکته سوم: همونطوری که بقیه دوستان هم اشاره کردند دهانه خروجی موتور کوچیک هست حدود 50 تا 60 سانتی متر. دهانه ورودی موتور هم کوچیکه بطوریکه که با یک اندازه گیری تقریبی که من از روی مقایسه تصاویر قاهر و اف 5 انجام دادم متوجه شدم که مجموع دو ورودی قاهر باندازه یک ورودی اف-5 هست که هر ورودی اف-5 مربوط به یک موتور هست. نکته چهارم: حداکثر توان موتور در شرایط استاندارد تعریف می شه یعنی در سطح دریای آزاد. هرچه هواپیما ارتفاع میگیره توان موتورهم کمتر میشه مثلا f414 در ارتفاع 12 کیلومتری از سطح زمین بدون استفاده از پس سوز حدود 13.5 کیلونیوتن توان تولید میکنه یعنی تراست تولید شده حدود یک چهارم میشه که برای رسیدن به سرعتهای مافوق صوت خوبه مثلا f-18 با استفاده از این موتور میتونه تو این ارتفاع با استفاده از پس سوز به سرعتهای حدود 1.8 ماخ برسه. نکته پنجم: هم بر میگرده به این مطلب که هواپیماها پس از انجام مانور شدیدا کاهش سرعت میدن و اگر این مانورها خیلی شدید باشه نه تنها سرعت اونها به زیر صوت کاهش پیدا می کنه بلکه حتی امکان استال هم برای اونها وجود داره بنابراین برای یک جنگنده شکاری داشتن موتورهای بسیار قوی که بتونه نسبت تراست به وزن بالا به اونها بده شدیدا لازمه چون ماموریت اونها شامل مانورهای زیاد و شدید هست ولی برای یک جنگنده بمب افکن این نسبت از اهمیت کمتری برخورداره نکته آخر: وجود رادار قوی برای هواپیماهای شکاری یا رهگیر یک امر واجبه چون در غیر اینصورت دیگه شکاری یا رهگیر حساب نمیشن اما برای یک جنگنده بمب افکن داشتن رادارهای هوایی با ماموریت اون هماهنگی نداره بلکه یک بمب افکن باید دارای ابزار دقیق برای هدف قرار دادن اهداف سطحی در اختیار داشته باشه هرچند اگر رادار هوایی قوی هم داشته باشه عالیه اما باعث افزایش هزینه های اون میشه. جمع بندی: با توجه به ابعادقاهر313 و نکته هایی که در بالا به اونها اشاره شد و تاکید زیاد بر توانایی کروز در ارتفاع بسیار پایین این هواپیمادر صحبتهای منتشر شده ، به نظر بنده این هواپیما یک جنگنده بمب افکن زیر صوته که با توجه به دکترین دفاعی کشورطراحی شده وبا آخرین تجهیزات دفاعی هدایت دقیق هوا به سطح مسلح خواهد شدو نهایتا دو موشک فاطر (یا موشکهای دیگه شبیه فاطر) رو هم برای انجام دفاع هوایی نزدیک با خودش حمل خواهد کرد البته برای این حرفم هم دلیل دارم و اون اینه که با پرواز درارتفاع پایین توانایی شناسایی اون کم میشه و حالا قابلیتهای پنهانکاری اونو هم اگه بهش اضافه کنیم منجر به این میشه که هواپیماهای دشمن توانایی شناسایی اونو از راه دور نخواهند داشت. هرچقدر قاهر رادارگریزتر باشه برای پیداکردن در مرحله اول و بعد قفل کردن روی اون باید به اون نزدیکتر شد و این به معنی شرایط استفاده از موشکهای حرارت یاب خواهد بود. خاطرم هست که برادرم گفت در قسمت اخبار yahoo (اگه اینجاشو اشتباه نکرده باشم) از زبون آمریکائیها این مطلب ذکر شده که این هواپیما برای حمله به ناوهای هواپیما بر آمریکا طراحی شده البته راست و دروغ این مطلب با خودشون ولی به نظر من هم با توجه به اینکه دماغه قاهر کوچیکه لذا رادار کوچیک اونهم توان بالایی برای شناسایی اهداف هوایی از فاصله مناسب رو نداره اما با استفاده از یک رادار کوچیک بازهم میشه یک ناو بزرگ یا یک ناو هواپیمابر رو از فاصله دور شناسایی کرد و به سمت اون موشک شلیک کرد.

[color=#333333][font=Tahoma][size=2][right] [b] رادارهای خانواده فلانکر[/b] [indent][size="2"]در این تاپیک بصورت مختصر در مورد انواع رادارهای نصب شده بر روی خانواده سوخو 27(27-30-35) و بررسی قدرت این رادارها در کشف RCS های مختلف پرداخته خواهد شد. در جدول زیر نام و نوع هواپیمایی که رادار بر روی اون نصب شده مشخص شده.[/size] [left] [size="2"]Radar Type[/size] [size="2"]Aircraft Type[/size] [size="2"]Regional Operators[/size] [size="2"]N001 Myech[/size] [size="2"]KnAAPO Su-27S, Su-27SK, Irkut/KnAAPO Su-27UBK/PU,Irkut Su-30K[/size] [size="2"]Russia, China, Indonesia, Vietnam[/size] [size="2"]N001VE[/size] [size="2"]KnAAPO Su-30MKK, Su-30MKV[/size] [size="2"]China, India, Vietnam[/size] [size="2"]N001VEP[/size] [size="2"]KnAAPO Su-30MK2[/size] [size="2"]China[/size] [size="2"]N001VE-Pero[/size] [size="2"]KnAAPO Su-30MK3[/size] [size="2"]TBD[/size] [size="2"]N011[/size] [size="2"]KnAAPO Su-27K/Su-35[/size] [size="2"]Russia[/size] [size="2"]N011M BARS[/size] [size="2"]Irkut Su-30MKI/MKM[/size] [size="2"]India, Malaysia[/size] [size="2"]N011M BARS[/size] [size="2"]Irkut Su-30MKI/MKM[/size] [size="2"]India, Malaysia[/size] [size="2"]Irbis-E[/size] [size="2"]KnAAPO Su-35BM, Su35-1[/size] [size="2"]Russia, Export[/size] [right][size="2"]این رادارها به ترتیب از بالا به پایین جدیدتر و قوی تر میشن.مشخصات هر رادار هم در جدول زیر مشخص شده و رادار F-14 هم بعنوان یک مبنا در زیر اونها آورده شده [/size] [size="2"]Radar Type[/size] [size="2"]Antenna Design[/size] [size="2"]Av Power [kW][/size] [size="2"][color="#FFFFFF"]PA[/color][sub]AVE[/sub][color="#FFFFFF"] [dBWm[sup]2[/sup]][/color][/size] [size="2"]Pk Power [kW][/size] [size="2"][b]PA[/b][sub]PEAK[/sub][b] [dBWm[sup]2[/sup]][/b][/size] [size="2"]Range [NMI] 1 m[sup]2[/sup] RCS [/size] [size="2"]LNA NF [dB][/size] [size="2"]N001 Myech[/size] [size="2"]Twisted Cassegrain MSA[/size] [size="2"]1.0[/size] [size="2"]28.0[/size] [size="2"]4.0[/size] [size="2"]34.1[/size] [size="2"]43.0 - 53.0 unspec[/size] [size="2"]~9.0[/size] [size="2"]N001VE[/size] [size="2"]Twisted Cassegrain MSA[/size] [size="2"]1.0[/size] [size="2"]28.0[/size] [size="2"]4.0[/size] [size="2"]34.1[/size] [size="2"]72.0 - 81.0 unspec[/size] [size="2"]~9.0[/size] [size="2"]N001VEP[/size] [size="2"]Twisted Cassegrain MSA[/size] [size="2"]1.0[/size] [size="2"]28.0[/size] [size="2"]4.0[/size] [size="2"]34.1[/size] [size="2"]72.0 - 81.0 unspec[/size] [size="2"]~9.0[/size] [size="2"]N001VE-Pero[/size] [size="2"]Space Feed PESA[/size] [size="2"]1.0[/size] [size="2"]29.4[/size] [size="2"]4.0[/size] [size="2"]35.4[/size] [size="2"]~102.0 unspec[/size] [size="2"]~9.0[/size] [size="2"]N011[/size] [size="2"]Planar Array MSA[/size] [size="2"]2.0[/size] [size="2"]31.1[/size] [size="2"]8.0[/size] [size="2"]37.1[/size] [size="2"]75.0 unspec[/size] [size="2"]~9.0[/size] [size="2"]N011M BARS[/size] [size="2"]Hybrid ESA[/size] [size="2"]1.2[/size] [size="2"]28.9[/size] [size="2"]4.8[/size] [size="2"]34.9[/size] [size="2"]~104.0 / 75.0 spec[/size] [size="2"]3.0[/size] [size="2"]N011M BARS[/size] [size="2"]Hybrid ESA[/size] [size="2"]1.6[/size] [size="2"]30.1[/size] [size="2"]6.5[/size] [size="2"]36.2[/size] [size="2"]~117.5[/size] [size="2"]3.0[/size] [size="2"]Irbis-E[/size] [size="2"]Hybrid ESA[/size] [size="2"]5.0[/size] [size="2"]35.1[/size] [size="2"]18.6[/size] [size="2"]40.8[/size] [size="2"]~153.0[/size] [size="2"]3.5[/size] [size="2"]Zhuk AS/ASE[/size] [size="2"]AESA[/size] [size="2"]est 16.3[/size] [size="2"]TBD[/size] [size="2"]TBD[/size] [size="2"]TBD[/size] [size="2"]TBD[/size] [size="2"]~3.0[/size] [size="2"][b]Comparative Performance[/b][/size] [size="2"]APG-71 (F-14D)[/size] [size="2"]Planar Array MSA 0.9 m[/size] [size="2"]7.0[/size] [size="2"]36.5[/size] [size="2"]10.2 [/size] [size="2"][b]38.1[/b][/size] [size="2"]115 - 400.0 unspec[/size] [size="2"]~9.0[/size] [/right] [right][size="2"]اون چیزی که در این جدول مهمتر از بقیه چیزاست فاصله کشف یک هدف با RCS یک متر مربعه که مشخصا رادار Irbis-E در این بین از بقیه قویتره.البته هنوز اطلاعاتی در مورد رادار Zhuk AS/ASE منتشر نشده ولی این رادارها همان رادارهای نصب شده بر روی میگ 35 هستند که Scale up شدن تا دماغه بزرگتر خانواده سوخو رو پر کنند. آنچه که از این جدول بر میاد اینه که یک رادار ایربیس قادره هواپیمایی با RCS یک متر مربع رو از فاصله 283 کیلومتری کشف کنه قابل ذکره که یک هواپیمای F/A-18C[/size] [/right][/left][size="2"]دارای RCS حدود سه متر مربع و یک F-16C دارای RCS حدود 1.2 متر مربعه.اما برای اینکه ببینیم هواپیماهای رادار گریزی مثل F-35 &F-22 از چه فاصله ای قابل ردیابی هستن باید به شکل های زیر دقت کنیم. [img]http://www.sange-saboor.ir/Uploader/images/634sh80ve63ury7lcl.png[/img][/size] [size="2"]همینطور که از این نمودار پیداست با کاهش سطح مقطع راداری توان کشف هدف به شدت کاهش پیدا میکنه بطوریکه یک رادار با پیک قدرت 250 کیلووات و رادار دیگه با قدرت 20 کیلووات دارای برد شناسایی تقریبا یکسانی برای یک هدف با RCS حدود 0.0001 متر مربع دارند با کمی توجه به جدل دوم مشاهده میشه که رادار ایربیس دارای قدرت 18.6 کیلو وات هست بنابراین توانایی شناسایی هواپیماهای رادار گریز( مثل F-35 با RCS حدود 0.0015 و هواپیمای F-22 با RCS حدود 0.0002~0.0005 متر مربع) از فاصله حدود 37 الی 45 کیلومتری رو داره که این به معنی نابودی هر هواپیمایی هست که از این رادار قوی استفاده می کنه که علت اون هم واضحه :هواپیماهای خانواده فلانکر و سوپر فلانکر دارای RCS حدود 10 متر مربع هستند و حتی اگر در بعضی نقاط دچار بهینه سازیهایی برای کاهش RCS شده باشند و RCS اونها به 1 متر مربع هم رسیده باشه و اگر طرف مقابل از تکنولوژی مشابه استفاده کنه بازهم فلانکر از فاصله حدود 270 کیلومتری شناسایی شده و صد البته تا زمانی که بخواد هدف رو شناسایی کرده خودش بارها از بین رفته بنابراین با توجه به مطلبی که در بالا گفته شد یعنی بسیار کم تاثیر بودن افزایش قدرت پیک رادار در تشخیص اهداف رادار گریز تنها راه از بین بردن این برتری آمریکائیها این بود که هواپیماهای روس هم باید از صفحه راداری هواپیماهای پیشرفته و جدید آمریکا محو بشن تا موازنه قدرت دوباره برقرار بشه و روسها با رسیدن به این محدودیت ذاتی رادارها راهی رو جز ساختن یک هواپیمای رادار گریز پیدا نکرده و مجبور به تحمل هزینه های مربوط به طراحی و ساخت یک هواپیمای جدید که افق بازی رو برای آینده اونها ترسیم کنه شدند. مطمئنا اگر رادارهای هواپیماهای جنگی دارای این توانایی بودند که هواپیماهای رادار گریز آمریکایی رو از فاصله معقول کشف کنه دیگه احتیاجی به یک هواپیمای جدید با صرف میلیاردها دلار هزینه نبود گذشته از این که هواپیماهای خانواده فلانکر از نظر قدرت مانوری هنوز هم از F-22 و F-35 بالاتر هستند.در انتها دو شکل که مربوط به توانایی دو رادار ایربیس ای و ایسا ساخت روسیه رو آوردم که در اونها فاصله کشف هدف با تغییر RCS مشخص شده[/size] [left] [size="2"] [img]http://www.sange-saboor.ir/Uploader/images/kia30v8uxlsizp582op3.png[/img] [img]http://www.sange-saboor.ir/Uploader/images/x4387m1vdvjmhpf9c2.png[/img][/size][/left][/indent][/right][/size][/font][/color] دوستان امیدوارم تونسته باشم کمی کمک کرده باشم.