انجمن بزرگ میلیتاری

با سلام   متاسفانه دوستان عزیز بدون اینکه به ادبیات مربوط به حوزه علوم استراتژیک و بویژه حوزه استراتژی ها توجه کنند  ، صرفا" درگیر یک مجادله بی پایان شده اند که اساسا" برای آن انتهایی وجود ندارد   اما :   در یک تقسیم بندی کلی ، استراتژی را راهبرد به دو دسته کلی استراتژی های سیاسی و استراتژی های نظامی تقسیم می شود   استراتژی نظامی نیز به 5 زیر مجموعه استراتژی زمینی ، هوایی ، دریایی ، فضایی و سایبری تقسیم می گردد. در چهارچوب این راهبردها ، عنصر " توازن و بازدارندگی "  متعارف و نامتعارف مطرح می گردد که  در اینجا بازدارندگی نامتعارف مد نظر خواهد بود .   در حوزه بازدارندگی هسته ای ( طرفداران تولید مهمات هسته ای ) نظریات متفاوتی میان حامیان نظریه سیستمی ، جزء گرایان و واقع گرایان و سنت گرایان وجود دارد ، اما میان همه آنها یک درک مشترک ایجاد شده است که اساسا" تسلیحات هسته ای ساخته و نگهداری می شوند تا استفاده نشوند .   بنابراین نخست باید مفهوم بازدارندگی هسته ای را بررسی کرده و بعد از آن ، نسبت هزینه- فایده تولید یا عدم تولید این گونه  سلاح ها را ( شیمیایی ، بیولوژیک ، هسته ای ) محاسبه کنند و بعد از آن ، بررسی کنند که آیا زرداخانه جمهوری اسلامی ایران نیاز به سلاح هسته ای دارد یا خیر .   علاوه برآن ، صرفا" بررسی  وجود این سلاح کافی نیست . بحث تولید و نگهداری اینگونه تسلیحات است که  نیاز به ایمنی و هزینه های فراوان را می طلبد که بطور مسلم با بودجه نحیف دفاعی ما ، چنین چیزی امکان ندارد .   مساله بعدی بحث فناوری است ، بدین معنی که  فناوری خاصی باید در کشور توسعه پیدا کند که بتواند حجم مهمات مورد نظر را به اندازه ای کوچک نماید که بتوان آن را بصورت کلاهک یا مهمات تاکتیکی تولید کرده  ، تا توسط هواپیماهای ویژه ای که برای این کار ارتقاء پیدا کرده  ، حمل و پرتاب شود که حداقل در حوزه نیروی هوایی ، تا زمانی که ناوگان نیروی هوایی ما بازسازی و ارتقاء پیدا نکند، فکرکردن به آن هم درست نیست . این مساله در مورد کلاهک موشک هم صادق خواهد بود .   مورد بعدی ، دکترین نظامی ما است . بدین معنی که دوستان بطور قطع باید اطلاع داشته باشند که   دکترین نظامی ما مبتنی بر آموزه های دفاعی است یا تهاجمی ( و اینکه آیا سلاح هسته ای در کدام یک از این دو دکترین قابل تولید و استفاده است )   اما چون تهدید اصلی در آسیای جنوب غربی ، از سوی رژیم صهیونیستی است ، در حوزه ژئواستراتژی ، این مساله با عنوانی با شناسه " حوزه جغرافیایی انفجار " شناخته می شود دکتر محمد حسین پاپلی یزدی ، یکی از اساتید حوزه دانش ژئوپلیتیک در این زمینه ، نظریه ای را ارائه داده است که بررسی آن وقت زیادی را طلب می کند .   مورد بعدی و مورد بعدی و مورد بعدی و مورد بعدی و مورد بعدی و............   وصدها عامل دیگر .   بنابراین ، مساله مورد نظر دوستان ، به همین سادگی ها هم قابل بررسی نیست .   این داده نما هم صرفا" جهت اطلاع :  

با سلام خدمت دوستان   شرمن های صهیونیست   در اوت 1961، ارتش رژیم صهیونیستی ، طی یک سفارش بزرگ ، از صنایع تسلیحاتی فرانسه ، توپهای 105 م.م  نمونه F1  را دریافت نمود . با این وصف ، این توپهای جدید برای  ارتقاء تانکهای شرمن موجود در یگانهای زرهی ارتش این رژیم ، مورد اصلاح قرار گرفت که درجریان آن ، در لوله توپهای 105 م.م تغییراتی داده شد و به یک فشارشکن در دهانه لوله مجهزگردید و به نسبت مهمات اصلی توپ فرانسوی ، از مهمات کوچکتری استفاده می نمود . بنابراین ، با توجه به ماهیت این ارتقاء که براساس استاندارد شرمن M4A1 صورت گرفته بود ، نمونه های تولیدی تبدیل به یک نسخه جدید از تانک شرمن آمریکایی شده بودند و پس از طی آزمایشات سخت گیرانه ، به شکل رسمی درسال 1965 با شناسه  رسمی M50/51 و لقب سوپرشرمن  و یا شناسه غیر رسمی I-SHERMAN وارد سازمان رزم یگانهای زرهی این رژیم گردید . با موفقیت آمیز بودن تغییرات فوق الذکر ، بتدریج در حدود 180 دستگاه از این نمونه وارد خدمت شد و تا قبل از ورود تانکهای سنتورین بریتانیایی ، تانک اصلی میدان نبرد ارتش رژیم صهیونیستی بشمار می رفت .     یکدستگاه تانک شرمن M50 MARK I  ( بحران سوئز ، 1956)     تانک فرماندهی سوپرشرمن  M50 MARK II ، یگان ناشناخته   ارتفاعات جولان ، جنگ 1967     تانک M51  I- SHERMAN ، ارتفاعات جولان ، جنگ 1967     پی نوشت : در ارتباط با تصویر نخست ، احتمالا" ارتش این رژیم قبل از آغاز دهه شصت میلادی ، تعدادی از تانکهای شرمن را که در فرانسه به توپهای 105 م.م مجهز شده بودند ، دریافت نموده و پس از مشاهده عملکرد آن ، توپهای بیشتری را برای ارتقاء تانکهای شرمن خود ، سفارش داد.

با سلام خدمت دوستان     گفته می شود ، یک تصویر ، بیشتر از هزار کتاب ، حرف برای ارائه دارد   تفسیر این دو تصویر هم بر عهده دوستان ، چرا که :   حقیقتا" ، شرحی برآن نمی توان نوشت !!!!       این لبخندها !!!!!!!!     اسرای ارتش بعث عراق در دست رزمندگان ارتش اسلام   منطقه عمومی خرمشهر   شلمچه   اسفند 1365       آن لبخندها !!!!!!!!!!!!!!!       اسرای عراقی و زندانبانان ارتش ایالات متحده   زندان ابوغریب   بغداد   1383 شمسی     پی نوشت : از همه دوستان بابت منزجر کننده بودن تصویر دوم ، عذر خواهی می کنم . اما برخی از مواقع ، حقیقت ، تلخ تر از چیزی است که دیده یا حس می شود .

  با سلام   یک نکته ای که به نظرم رسید این بود که تا آنجایی که اطلاع دارم ، در ماه های نخست جنگ ، مسئولیت کند نمودن پیشروی یگانهای عراقی ، بیشتر از 75 درصد ، برعهده نیروی هوایی بود تا یگانهای سپاه ، ارتش و واحدهای مردمی بتوانند سازمان رزم خودشان را تشکیل داده و بهبود بخشند . یکی از عوامل تلفات شدید نیروی هوایی در سال اول جنگ ، اجرای ماموریتهای بمباران علیه دپوهای مهمات ، خطوط مواصلاتی ، پالایشگاه های نفت ، و حتی اجرای حملات هوابه زمین با استفاده مهمات ناپالم و خوشه ای علیه واحدهای در حال پیشروی عراقی بود تا بتواند سرعت پیشروی آنها را گرفته  و به نیروهای خودی فرصت دهد تا خود را بازیافته و خطوط دفاعی را مستحکم کنند .   البته مقایسه نبردهای امروز با دفاع مقدس یک مقدار سخت خواهد بود ، چرا که دوره جنگها و نبردهای فرسایشی به مانند جنگ اول ، ویتنام ، کره ، ایران و عراق و... تقریبا" تمام شده  و حداقل ارتشهای غربی مایل به ورود به جنگهایی نظیر کره یا ویتنام و یا حتی جنگی به مانند جنگ عراق نخواهند بود و اگر هم چنین جنگهایی روی دهد ، صرفا" بصورت ائتلافی از چند کشور خواهد بود

    با سلام در ارتباط فرموده شما در مورد ترکیب نیروی هوایی و پیاده ، یک شکاف مهم وجود دارد و آن سرعت پیشروی پیاده نظام با سیالیت و سرعت عمل نیروی هوایی و تفاوت ذاتی عملکرد این دو نیرو است . نیروی هوایی ماموریتهای مشخصی دارد و تا آنجا که بنده اطلاع دارم ، در طول نبردهای معاصر ، چیزی به مانند مفهومی که فرمودید ، مشاهد نشده .   البته اگر منظور شما تاکتیک های بلیتز گریک هست ، بنیان اصلی این تاکتیک با به نظر برخی ، استراتژی بلیتز گریک ، یگانهای پیاده- مکانیزه است که به نفربرهای زرهی ( به مانند سری نفربرهای sdkfz) مجهز بوده و از پشتیبانی توپخانه ( مثل توپهای کششی مشهور 88 م.م یا توپهای  kanone 39 کالیبر 149 م.م و یا توپهای خودکشش هامل88 م.م  و یا توپهای kanone 44 با کالیبر 128 م.م ) و در کنار آن استفاده از پرنده های ju-87 و بهره برداری از یک سیستم پیشرفته ( البته در آن زمان ) بی سیم و وجود یک فرماندهی مبتکر و هوشمند بهره می برد .   تمامی این موارد نشاندهنده این است که پیاده نظام اگرچه از اهمیت زیادی برخوردار است ، اما بدون پشتیبانی ( زرهی / توپخانه و پشتیبانی هوایی ، حالا یا نیروی هوایی و یا هوانیروز ) عملا" کاری از پیش نخواهد برد ومفهوم مورد نظر شما   سالهاست که منسوخ شده . اگر اشتباه نکرده باشم ، جنگ جهانی نخست ، آخرین باری بود که پیاده نظام بعنوان " گوشت دم توپ" مورد استفاده قرار گرفت .   به اعتقاد بنده ، زمانی که ابزار وجود داشته باشد ، استفاده از نیروی انسانی به تنهایی ( مگر در مواردی که دیگر چاره ای وجود نداشته باشد به مانند استالینگراد یا برلین و یا خرمشهر ) ، عقلانی نخواهد بود . هر چند وجود فرماندهی مبتکر و هوشمند ، حتی در چنین شرایطی مایل نخواهد بود که تلفات بیش از اندازه متحمل شود .   هرچند بنده زیاد از انگلیسی ها دل خوشی ندارم ، اما این جمله چرچیل ، حقیقتا" می بایست مورد توجه قرار گیرد :   در هر جنگی ، تنها دو راه برای پیروزی وجود دارد ، تحمل تلفات و اجرای مانورهای رزمی   اما هرچه یک فرمانده نظامی ، با کفایت تر باشد ، بیشتر دست به اجرای مانور خواهد زد و کمتر نیاز به تحمل یا وارد آوردن تلفات خواهد شد .

با سلام   تعریف تانک اصلی میدان نبرد   تانک اصلی میدان نبرد ( MBT) که با عناوینی چون تانک رزمی یا واژه فراگیر " تانک" شناخته می شود ، خودرویی است زرهی و خودکشش که با مسلح شدن  به یک توپ اصلی با سرعت دهانه بالا و با استفاده از قدرت تحرک و برخورداری از سطح حفاظت بالا ، ماموریت اجرای آتش مستقیم بر روی طیف وسیعی از اهداف شامل خودروهای زرهی دشمن و .... را در زمین های جاده ای و غیر جاده ای ( ناهموار) را برعهده دارد .

با سلام البته با احترام به نظرات عزیزان و دوست عزیزی که زحمت این تاپیک را متقبل شدند مورد نخست : چه کسی هویت سرهنگ دوم ، محمد رایان را با این تصویر تایید کرده ؟؟ ( البته جناب کماندانت بسیار عزیز که تصویر این شخص را زحمت کشیده و در این تاپیک گذاشتند، بفرمایند که از کدام منبع مستند این مساله تایید شده ) مورد دوم : معاون وقت اطلاعات نیروی هوایی عراق ، ژنرال احمد صدیق رشدی ( در صورتی که هویت این شخص درست باشد ) معتقد است که چنین شخصیتی ، صرفا" یک فانتزی رسانه ای است . مورد سوم : اگر این شخص کشته شده ( به هر دلیل ) ، چرا چهره اش مخدوش است ؟ ( مگر اینکه منابعی که این تصویر را منتشر کردند، هدف دیگری داشته باشند . ) متاسفانه چنین ادعاهایی ، بدون مدارک مستند ، دچار ابهام بوده و نمی توان بدان استناد کرد این هم نقل قول این بنده خدا بدون دخل و تصرف : There was no Lt. Colonel Mohammed Rayyan in the Iraqi Air Force ever. All stories built around this character are shear fantasy

    جناب gama   بررسی مورد نظر شما ، اگر صرفا" در حوزه فناوری قرار داشته باشد ،  ناقص خواهد بود ،  سیر درست این بررسی ابتدا باید از دکترین رزم زرهی ، سپس استراتژی آن و پس از آن ، تاکتیکهای مورد استفاده شروع شده   و در انتها ، فناوری مورد نیاز ،تجزیه و تحلیل گردد .   در کنار آن ، توجه به مفهوم دکترین رزم مشترک ( یعنی جدا ندانستن یگان زرهی از نیروی هوایی یا پیاده نظام و یا واحدهای اطلاعاتی یا یگان مخابرات و یا مفهوم تاثیر گذار لجستیک و از آن مهمتر ، وجود سلسله مراتب انعطاف پذیر و فرماندهی هوشمند و به روز که از آخرین فناوری هایی که دشمن مورد استفاده قرار می دهد آگاه باشد و آن را در تصمیم گیری ها ی خودش دخالت دهد ) نیز می بایست در ذیل توجهات قرار گیرد .   به همین دلیل است که  بطور مثال ، ارتش ایالات متحده برای طراحی تانک آبرامز و یا آنچه که FMBT یا تانک اصلی میدان نبرد آینده نام دارد ، تمامی تجربیات زرهی خودش را در قالب جزوه های قطور ، تهیه و  به یگانهای مختلف ( صرف نظر از اینکه واحد مورد نظر زرهی است یا پیاده نظام ) ارسال کرده و تمامی جهات را مورد توجه قرار می دهد .   بعنوان مثال ، ژنرال راعد مجید حمدانی ، در یکی از مصاحبه هایش با نمایندگان ارتش آمریکا در مصر ، چنین اعتقاد داشت که صدام حسین ، فقط بعد از شکستهای ارتش عراق در سال 1982 بود که ناگهان به مبحث دکترین های نظامی علاقه مند شد و قبل از آن ، ارتش عراق فاقد دکترین رزمی ( بویژه در حوزه زرهی بود )   این مساله بطور قطع باید در بررسی شما مورد توجه قرار گیرد .

با سلام خدمت دوستان   البته ، نظر سنجی ، به نظرم ایده جالبی بود ، اما بارها خدمت همین دوست عزیز عرض کردم ، فردای روز نبرد کامبری ،  پس از پایان جنگ جهانی دوم ، بعد از اتمام جنگ 1967و 1973، هم ، چنین صحبتهایی به عناوین متفاوت گفته شد ، ولی بازهم ، تاثیر یگانهای زرهی که از پشتییبانی هوایی کافی برخوردار بودند را در جنگ دوم (1991)خلیج پارس مشاهده کردیم .   بارها گفته شد تانک = تابوت فلزی ، ولی طراحان ( همانطور که الان به عینه مشاهده می کنیم ) به شکل های مختلف ، درصد حفاظت زرهی را بصورت فعال یا غیر فعال و یا بهبود تاکتیکهای رزمی مورد استفاده افزایش می دهند .   فکر کنم ، نتیجه این نظر سنجی ، برای دوست ما ، قانع کننده باشد .   یک دقیقه سکوت هم برای روح مرحوم ، ژنرال اف.سی . فولر ، بنیانگذار تاکتیکهای نوین زرهی در بریتانیا که با رشته تحریر در آوردن جزوه مشهور خود با عنوان " سند آموزشی شماره 16" موجب یک انقلاب در رزم زرهی شد .   انصافا" و بدون در نظر گرفتن حواشی ، اگر بعد از نبرد کامبری ، فولر روی عقاید خودش پافشاری نمی کرد و ژنرال سر دوگلاس هیگ را تشویق نمی کرد تا از یگانهای زرهی نه بصورت مجزا ، بلکه بطور انبوه استفاده کند ، الان چیزی بعنوان یگان تانک در ارتش ها وجود نداشت و یا اگر هم وجود داشت ، به سبک ارتش فرانسه در آغازین مراحل جنگ جهانی دوم ، واحهای زرهی به یگانهای پیاده مامور می شدند و......   تاکتیکهای فولر پس از پایان جنگ در بریتانیا مورد توجه قرار نگرفت ، ولی در آلمان ، ژنرال هاینز گودریان ( ملقب به هاینز سریع ) خط به خط جزوه فولر را مطالعه کرد و تاکتیکهای بومی مد نظر خودش را توسعه داد . بعد از جنگ ، زمانی که از وی بازجویی می شد ، بارها به این نکته اشاره می کرد که نظرات فولر در بریتانیا خریدار نداشت ، ولی ستاد ارتش قبل از سال 1933 ( گروپن آمت- در زبان آلمانی به معنای " اداره سربازان " - چرا که بدلیل وجود پیمان ورسای استفاده از واژه ستاد ارتش در آلمان ممنوع بود ) و پس از سالهای 1933( سازمان سرفرماندهی ورماخت یا OKW) با اشتیاق فراوان ، جزوه فولر  را در میان افسران ارتش توزیع کرد و از آنها درخواست کرد تا نظرات خودشان را ارائه کنند .   در نتیجه  این روش هوشمندانه ، تاکتیکهای بلیتز گریک ، متولد گردید .

با سلام خدمت دوستان       یک قبضه توپ 57 م.م اس-60 رها شده عراقی     یک آتشبار سام-3 ، رها شده عراقی       ساختار شبکه پدافند هوایی عراق در سال 1991     در یک نمای کلی ، هر شبکه پدافند هوایی از 4 عنصر اصلی تشکیل شده است :   1- مجموعه c&c یا بعبارت بهتر مرکز کنترل و فرماندهی مرکزی 2- مراکز فرعی کنترل و فرماندهی که بواسطه مخابرات بی سیم و یا برای امنیت بیشتر به خطوط ارتباط داده ای فیبر نوری مجهز بودند 3- رادارهای پیش اخطار زمین پایه ( در این جا بعنوان مثال رادارهای وستینگهاوس ADS-4) یا مشابه روسی ( احتمالا" P-14) 4- آتشبارهای پدافند هوایی موشکی یا توپخانه ای ( کوتاه برد ، برد متوسط و برد بلند )

    با سلام   بطور حتم ، جنابعالی با حجم توپ 40 م.م و مهمات مربوط و مسائل مرتبط با اندازه بالگردی که باید این توپ را حمل و مانور پذیری  لازم را داشته باشد ، آشنا هستید که چنین مفهومی را می فرمایید

با سلام خدمت دوستان البته امیدوارم موجبات انحراف تاپیک را فراهم نیاورم اما در ارتباط با روند کند توسعه زرهی در کشور مساله ای که وجود دارد این است که دوستان عزیز ما در نیروی های مسلح ، اصولا" اعتقادی به استفاده از زرهی ندارند . 1- اصولا" با توجه به عدم موفقیت یگان های زرهی در ماه های نخست جنگ ، بویژه تلفات شدیدی که به واحدهای موجود ارتش وارد آمد ، بتدریج اتکاء به واحد زرهی در یگانهای عمل کننده ( به غیر تعداد محدودی تانک موجود در ارتش ) کاسته شد و این مساله تا پایان جنگ ( علیرغم غنائمی که توسط سپاه یا ارتش از عراق گرفته شد ) ادامه پیدا کرد و تا 2003 هم ادامه یافت . 2- عدم توجه به توان زرهی ( علیرغم خرید تانکهای روسی یا چینی و یا خریدهایی که احتمالا" از کره شمالی صورت گرفت ) با مشاهده نتایج حاصله از عملکرد زرهی ارتش عراق در دو جنگ 1991و 2003 تشدید شد و این تفکر در فرماندهان بوجود آمد که واحد زرهی در صورتی که پشتیبانی هوایی نداشته باشد ، نه تنها نقطه قوتی نیست بلکه با انهدام آنها توسط نیروی هوایی ، بیشتر موجبات تضعیف روحیه پیاده نظام را فراهم می کند . ژنرال راعد مجید حمدانی ( آخرین فرمانده گارد ریاست جمهوری عراق ) درارتباط با توان و عملکرد زرهی ایران در جنگ با عراق چنین اعتقاد دارد : ایرانی ها ، علیرغم ضرباتی که بواسطه استفاده ما از یگانهای زرهی متحمل شدند ، اما همچنان بر نیروی پیاده متکی هستند و بدلیل اینکه نمی توانند روی یک نیروی زرهی کمی/ کیفی تکیه کنند ، به استفاده از تاکتیکهای ناهمتراز روی آورده اند . در ارتباط با یگانهای زرهی سپاه در زمان جنگ هم ، یکی از بنیانگذاران زرهی سپاه ، چنین اعتقاد دارند : " اصولا" فرماندهان وقت سپاه ، اعتقادی به سازمان رزم سنگین نداشتند . چون جنگی که در جریان بود بیشتر پیاده محور بود . بدلیل اینکه بکارگیری زرهی ، هزینه ای سنگین داشت و عدم وجود پوشش های مربوط به تامین مهمات و قطعات یدکی ، ذهنیت فرماندهان بسمتی حرکت کرد که دیگر واحدهای تانک را بعنوان یک ضرورت جنگ بشمار نمی آوردند و علاوه برآن ، فرماندهان وقت ، بیشتر به امور زود بازده تمایل داشتند ." بنابراین طبیعی است ، به اعتقاد طرح ریزان نظامی ، ( البته این استنباط بنده است ) بدلیل عدم وجود توان هوایی مناسب و به روز ، توسعه توان زرهی عملا" دور ریختن منابع اندک بشمار می رود و عقلانی نخواهد بود . روند کند توسعه یک تانک اصلی میدان نبرد (MBT) در کشور بدلیل ناقص بودن سایر جوانب مکمل آن بشمار می رود .

    با سلام   بطور مسلم پاسخ جنابعالی مثبت است .   اگر چه ساختار دفاع هوایی ارتش عراق در سالهای نخست جنگ با ایران براساس آموزه های ارتش اتحاد شوروی پایه گذاری شده بود ( سیستم های پدافندی نظیر سام-2 گاید لاین ) در کنار آنها ، سیستمهایی نظیر سام-3 ( برای دفاع از پایگاه های هوایی و مراکز مهم ) و سام-6 ( برای دفاع از یگانهای در حال پیشروی نیروی زمینی ) ، رولاند ( نمونه سوار بر شاسی تانک AMX13  یا AMX30 و نمونه سواربر کشنده آلمانی MAN )  نیز مجهز بود . علاوه برآن سامانه توپخانه ای نظیر توپهای ZSU-23-4 شیلیکا ( درفش ) ، ZSU-57-2 و S-60 در کنار حجم انبوهی از توپهای ZSU-23 ، ZPU-14 و موشکهای سام-7 و بعدها سام-16 نیز در سازمان رزم این نیرو موجود بود .   یک نکته جالب در مورد این نیرو هم باید گفت ، در سالهای پس از جنگ 1991 ، ارتش عراق ، مخفیانه و به کمک صربستان و چین ، یک شبکه فیبر نوری را برای ساختار پدافند خود ایجاد نمود ( براساس طرح فرانسوی QARI در زمان جنگ با ایران ) که به سیستم های بی سیم وابسته نبود . و این مساله در مواردی موجب غافلگیری نیروهای ائتلاف هم گردید .   اما در زمان جنگ 1991 ، علیرغم توصیه های مکرر وابسته نظامی روسها در بغداد که ارتش عراق قادر نیست با سیستم های قدیمی به مانند سام-2 وسام-3 ، به جنگ سیستم های پیشرفته نیروهای ائتلاف برود ، اما رفتند و نتیجه اش هم که کاملا" مشخص است . ( این جمله به نقل از سپهبد سابق ، وفیق السامرایی ، رییس میز ایران در اداره اطلاعات نظامی ارتش عراق است )   اما به اعتقاد بنده در سازمان رزم پدافند هوایی ارتش عراق دو سلاح بیشتر از بقیه از ما قربانی گرفت ، یکی سامانه شیلیکا و دوم سامانه سام 6 .   پی نوشت : متاسفانه الان جایی نیستم که دسترسی داشته باشم ، اما بعد از ظهر یک نمای شماتیک از ساختار پدافندی ارتش عراق را تقدیم می کنم .

با سلام   در مورد موشکهای اسکاد عراقی که درجریان جنگ با ایران و موشکهای هم خانواده یعنی الحسین ، العباس و در یک سطح پایین تر ، موشک الثمود ، اطلاعات اندکی وجود دارد ، اما سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده در میانه دهه نخست قرن بیست و یکم ، گزارشی را منتشر کرد که دریخش هایی از آن ، شماره سریال تمامی موشکهای اسکاد شلیک شده به ایران و رژیم صهیونیستی را بر اساس گزارش آنسکام و تیم های ویژه سازمان ملل ، درج کرده بود و نکته جالب اینکه همین آقایان ، سرانجام به این نتیجه رسیده بودند که عراق پس از جنگ 1991 ، فاقد تسلیحات شیمیایی بود.

  کلا" گفته هایشان متناقض هست   قبل از انقلاب که بطور قطع و یقین به این پایگاهها حمله ای نداشتیم ولی اینها در مورد این عملیات بخصوص حرف زیاد می زنند و از یک طرف دیگر ، در مورد حمله به نکاء زیاد اطلاعات نمی دهند

    با سلام   ضمن تشکر از توجه شما ،   البته ، داده نمای ( اینفوگرافی ) فوق ، مربوط به شرح عملیات الولید از سوی ما بشمار می رود ، اما متن مورد نظر شما ، ادعای سرلشکر الوان حسون الوان العبوس ، فرمانده یکی از اسکادران های نیروی هوایی ارتش عراق در جریان جنگ با ایران و یکی دیگر از افسران این نیرو ، (معاون وقت اطلاعات نیروی هوایی عراق ) است که ادعا می کنند که این عملیات ، بنا بر ادعای ایرانی ها ، آنچنان تلفات ( 48 فروند هواپیما) نداشته است . البته این گفته ، صرفا" یک ادعا بوده و بطور مستند اثبات نشده است .

با عرض سلام مجدد       ژنرال سه ستاره ، جیمز ماتیس    ژنرال سپاه تفنگداران ، فرمانده وقت لشکر یکم سپاه تفنگداران در جنگ 2003   دوراه برای یادگیری وجود دارد :   1- یا باید از تاریخ آموخت   2- یا از پر شدن کیسه های حمل جسد سربازان

با سلام خدمت دوستان       ژنرال آندره بوفر   فرمانده  فرانسوی نیروی های مشترک بریتانیا و فرانسه در جریان بحران سوئز (1956)   یک فرمانده نظامی موفق ، برای رسیدن به پیروزی نظامی ، همواره می بایست دو اصل را مد نظر قرار داده و رعایت نماید :   1- یک فرمانده نظامی هوشمند  تا زمانی که بر دشمن برتری دارد ، باید از برتری اش استفاده کرده و هدف خود را پیش ببرد   2- یک فرمانده نظامی هوشمند ، باید برای خود و نیروی هایش ، آزادی عمل قائل باشد و در استراتژی خود ، انعطاف پذیری های تاکتیکی را لحاظ نماید .

با سلام خدمت دوستان   دو نمای گرافیکی از پرنده های پیش اخطار هوابرد برزیلی امبرائر ( متاسفانه اطلاعات مستندی در مورد  اسکادران های بکارگیرنده این پیش اخطارهای هوابرد وجود ندارد )         Embraer P-99B         Embraer P-99A

با سلام خدمت دوستان   سامانه های دفاع هوایی کوتاه برد ارتش عراق     سامانه دفاع هوایی SAM-9 ارتش بعث عراق در جریان جنگ با ایران     سامانه دفاع هوایی SAM-13 ارتش بعث عراق در جریان  رژه نظامی در بغداد     سامانه دفاع هوایی SAM-8  ارتش بعث عراق در جریان جنگ با ایران     سامانه دفاع هوایی SAM-8 ( احتمالا" در نمایشگاه دفاعی بغداد که در پایان جنگ با ایران دایر شده بود )     سامانه دفاع هوایی رولاند که بر روی خودرو آلمانی MAN نصب شده بود ( احتمالا" این تصویر پس از اشغال عراق در سال2003 گرفته شده است )       سامانه دفاع هوایی رولاند که بر روی شاسی تانک فرانسوی AMX30  نصب شده بود         سامانه دفاع هوایی SAM-8 منهدم شده عراقی در جریان اشغال عراق به سال 2003     نمایی دیگر از سامانه دفاع هوایی رولاند ارتش عراق که در جنگ 2003 رها شده است .     نمایی دیگر از سامانه دفاع هوایی رولاند ارتش عراق که در جنگ 2003 رها شده است .       سامانه دفاع هوایی SAM-6 B ارتش بعث عراق (احتمالا" در سال 2003 به غنیمت ارتش ایالات متحده درآمد )     پی نوشت :   اگر چه مشاهده شماری از این تصاویر  بسیار دردناک خواهد بود ، اما برای نیروی های مسلح ما صرفا" یک تجربه گرانبها (در صورتی که بدان توجه شود ) بشمار می آید که تکیه صرف بر روی سامانه های پدافندی زمین پایه ( برد کوتاه ، متوسط و برد بلند ) کافی نخواهد بود و برای حفاظت از آسمان جمهوری اسلامی ایران ، بدون شک می بایست یک نیروی هوایی قابل اتکاء فراهم گردد .

    با سلام       در طول جنگ دوم خلیج پارس ، حداقل دوفروند پرنده ایلوشین 76 که توسط صنایع نظامی عراق و کمکهای شرکتهای فرانسوی تبدیل به پست هشداردهنده هوابرد شده بودند ، به ایران فرار کردند . نخستین نمونه ، بغداد یک ، نام داشت که به یک رادار تامسون سی اس اف در رمپ بارگیری مجهز شده بود و بواسطه شکل غیر طبیعی در انتهای هواپیما مورد شناسایی قرار می گرفت  . با این حال ، بدلایل مختلف ، این نمونه با محدودیت های فنی عمده ای مواجه گردید . این نمونه احتمالا" تغییر کاربری یافته و به نقش سابق خود ، یعنی ترابری تاکتیکی بازگشته است .       نمونه دومی از آواکس های عراقی که در سال 1991 به ایران فرار نمودند ، پرنده پیش اخطار موسوم به عدنان بشمار می رفت که این نیز به یک رادار فرانسوی ، اما این بار به سبک نمونه های روسی و غربی ، بر روی بخش فوقانی بدنه مجهز شده بود . این رادار از توانایی گردش 360 درجه ای برخوردار بود و برای مدتهای  مدیدی در پایگاه هوایی شیراز نگهداری می شد . اما در جریان یک رژه نظامی ، بدلایل ناشناخته ای ساقط گردید .

با سلام خدمت دوستان   ظاهرا" ، نیروی هوایی عراق قرار نیست ، دست از سر بنده بردارد :                 پرنده ترابری یونکرس   JU-290 B.1 ، رجیستر و اسکادران نامشخص   در جریان شورش ناموفق واحدهای عراقی علیه ارتش بریتانیا در سال 1941 ، حداقل 2 یا 3 فروند یونکرس 290 بی .یک ، جمعی اسکادران ترابری لوفت وافه ، ماموریت یافت تا پرسنل و تجهیزات فنی مورد نیاز را به شورشیان عراقی تحویل دهد . به همین منظور علائم نیروی هوایی عراق بر روی علائم لوفت وافه حک شده و سپس به عراق اعزام شدند .

با تشکر و کسب اجازه  از دوست عزیز جناب مهران :         این پرنده با رجیستر RED 51  و شناسه "ایوانف سورنی" ، در حقیقت آخرین رنگ آمیزی آواکس های ای-50 در نیروی هوایی اتحاد شوروی محسوب می شدند .       آواکس ای-50 ، رجیستر RED 52     آواکس A-50-2 ، رجیستر RED 51   به محفظه های چف/ فلر ، در قسمت انتهایی پرنده دقت فرمایید .   به اعتقاد برخی منابع ، خدمه روس ، هرگز از محفظه های چف/فلر این پرنده ها ، راضی نبودند ، و همواره از پر نمودن آنها امتناع میکردند . علاوه بر آن ، عدم وجود یا ناقص بودن عایق های صدا در بخش استقرار کاربران ، به مانند توپولف -126 ، موجب دردسرهای جدی برای خدمه این پیش اخطارهای هوابرد می گردید .       تاگانروگ ، سال 1999   این هواپیما بعنوان بستر آزمایش آواکس نیروی هوایی چین ، در میانه های دهه 90 میلادی به سرزمین های اشغالی اعزام شد تا به رادار EL/ M-205 مجهز گردد . در صورت موفقیت آمیز بودن این برنامه ، چینی ها درصدد بودند تا 4 فروند از این پرنده را بخدمت گیرند ، اما ظاهرا" با مخالفتهای شدید ایالات متحده ، این امر صورت نگرفت .

با سلام  دوستان در زمان ارسال تاپیک ، به موضوع توجه کرده و تاپیک را در انجمن مربوطه ارسال کنند ، به بخش اخبار عمومی منتقل شد //

باسلام   خدمت شما عرض کنم که بنده فقط درحد اطلاعات خودم ، پاسخ سئوال جنابعالی را خواهم داد و امیدوارم مورد استفاده قرار بگیرد :   در یک تعریف کلی ، توپخانه صحرایی ماموریت فراهم آوردن پشتیبانی آتش مداوم  و به موقع برای فرمانده میدان نبرد برای خنثی نمودن یا انهدام آماج هایی که ماموریت یگان های خودی را به خطر می اندازد را بر عهده دارد .   بنابراین توپخانه 3 وظیفه مهم بر عهده دارد :   1- اجرای آتش به موقع روی یگانهای مانوری دشمن 2- اجرای ماموریتهای ضد آتش روی مواضع یگانهای توپخانه دشمن 3- اجرای آتش بر روی خطوط مواصلاتی و پشتیبانی دشمن    در استفاده از توپخانه دو نظریه کلی وجود دارد :   نظریه یا استراتژی شرقی :   بنا بر اعتقاد روسها ، توپخانه دو ماموریت دفاعی و تهاجمی دارد   ماموریت تدافعی آن شامل : سرکوب آتش توپخانه دشمن ، ایجاد یک معبر ایمن برای عبور یگانهای مکانیزه خودی و ایجاد شکاف در خطوط دفاعی دشمن و...   ماموریت تهاجمی آن شامل : حرکت بسمت جلو ( ابتدا یگانهای خودکشش توپخانه ای و راکتی ) پس از تامین منطقه تصرف شده تا برد حمایتی آنها برای واحدهای در حال پیشروی افزایش یابد و پس از آن ، انتقال قبضه های کششی جهت افزایش چتر آتش حمایتی قبضه های کالیبر سنگین     نظریه غربی :   در دکترین نظامی غربی ماموریتهای تدافعی توپخانه شامل ، ایجاد ایذاء و اختلال در تحرکات دشمن و جلوگیری از پیشروی سریع یگانهای زرهی و تمرکز آتش در نقاط رخنه ایجاد شده در خطوط خودی و اجرای تاکتیکهای عملیات تاخیری   در ماموریتهای تهاجمی هم ، با اجرای آتش سنگین ، پشتیبانی مداومی از واحدهای در حال پیشروی خودی بعمل آورده و در کنار آن با اجرای تاکتیکهای ضد آتشبار ، موجب کاهش تاثیر آتش دشمن شوند .     اما توپخانه محدودیتهایی هم دارد :   1- وجود آسیب پذیری بسیار شدید در مقابل حملات هوایی و اجرای تکهای غافلگیرانه کماندویی   2- مصرف شدید مهمات برای انهدام آماجهای نقطه ای   3- پس از اجرای آتش ، سریعا" توسط تجهیزات آماج یاب دشمن کشف و موقعیت یابی خواهند شد .   بنابراین همانطور که ملاحضه می کنید ، یگانهای توپخانه کششی ، به نسبت آتشبارهای خودکشش ، نسبت به حملات هوایی شدیدا" آسیب پذیر هستند ، تا جایی که در جریان دفاع مقدس ، زمانی که ارتش عراق ، دست به اجرای یک تک غافلگیرانه می زد، نخستین هدف حملات هوایی ، در درجه نخست ، مواضع توپخانه و در درجه دوم ، خطوط لجستیکی ما بشمار می آمد . در نتیجه ، اجرای حملات هوا به زمین به ویژه با استفاده از مهمات LGB ، در صدر مقابله با توان آتشباری توپخانه قرار دارد و از آن گریزی نیست .   حتی یک نکته جالبتر :   در جریان جنگ ویتنام ، یگانهای خودکشش 155 م.م ، ام-109 ارتش ایالات متحده ، در ابتدای جنگ ، فاقد تیربارهای ام-2 بر روی برجک و حتی ،یگان پشتیبانی پیاده نظام بود ، اما پس از چند عملیات کماندویی موفق که توسط واحدهای ارتش ویتنام شمالی علیه این آتشبارها صورت گرفت و حتی چند قبضه ام-109 هم در همین عملیاتها منهدم شد،  آمریکایی ها بلافاصله این قبضه ها را به تیربار مسلح نموده و حداقل یک گروهان برای تامین امنیت این آتشبارها اختصاص دادند .