انجمن بزرگ میلیتاری

به گزارش گلوبال تایمز، کارشناسان نظامی چین نباید موشک هوا به هوای جدید در حال توسعه توسط نیروی هوایی آمریکا را دست کم بگیرد. نیروی هوایی ایالات متحده در حال همکاری با سازنده تسلیحات لاکهید مارتین و سایر شاخه های ارتش خود برای توسعه یک موشک هوا به هوای دوربرد جدید به نام AIM-260 جاتم است که انتظار می رود تا سال 2022 وارد خدمت نظامی شود. به گزارش نشنال اینترست، به نقل از آنتونی جناتمپو، افسر اجرایی برنامه تسلیحات نیروی هوایی ایالات متحده، انگیزه پشت چنین پیشرفتی، مقابله با موشک هوا به هوای بلندبرد چین، PL-15 است که در سال 2016 عملیاتی شد.Genatempo "قرار است سلاح برتری هوا به هوا بعدی برای جنگنده های هوا به هوای ما باشد." بردی بیشتر از AMRAAM دارد، قابلیت‌های متفاوتی وبیشتر برای رفتن به دنبال آن مجموعه تهدید خاص، اما مطمئناً برد بیشتری هم دارد! AIM-120 با داشتن حداکثر برد حدود 160 کیلومتر، ظاهراً نسبت به PL-15 چین پایین‌تر است. به گزارش بیزینس اینسایدر، PL-15 مجهز به رادار آرایه ای اسکن الکترونیکی فعال است و تصور می شود بردی در حدود 200 کیلومتر داشته باشد. برترین جت جنگنده رادارگریز چین J-20 آشکارا تسلیحات خود از جمله موشک PL-15 را در نمایشگاه هوایی چین در ژوهای، استان گوانگدونگ چین جنوبی در نوامبر 2018 به نمایش گذاشت – که موجی از شوک را در محافل نظامی ایالات متحده ایجاد کرد. بر اساس گزارش بیزینس اینسایدر، چین همچنین در حال توسعه موشک جدیدی به نام PL-21 است که می تواند به اهدافی در فاصله 300 کیلومتری برسد. برخی از ناظران نظامی چینی گفتند که ایالات متحده که زمانی پیشرو در توسعه تسلیحات بود، اکنون در حال تعقیب چین است و AIM-260 جدید می تواند از نظر فناوری های کاربردی کپی برداری از PL-15 باشد. با این حال، یک کارشناس نظامی چینی ناشناس به گلوبال تایمز گفت که چین نباید AIM-260 را به دلیل مزیت‌های دیرهنگام آن دست کم بگیرد. این کارشناس پیش‌بینی کرد که موشک ایالات متحده می‌تواند از فناوری‌های انقلابی برای افزایش برد و بدون بزرگ‌تر کردن آن استفاده کند و این فناوری‌ها در عوض فشاری را بر توسعه موشک‌های هوا به هوای چین وارد می‌کنند. سرتیپ ژناتمپو هیچ گونه جزئیاتی در مورد این فناوری های انقلابی ارائه نکرد. به گزارش TheDrive.com، با این حال، جستجوگر دو حالته که شامل رادار و قابلیت تصویربرداری مادون قرمز است، می‌تواند افزودنی بسیار مهم در عصر اقدامات متقابل در حال بهبود باشد. این به موشک وسیله ای می دهد که حتی در صورت پارازیت جنگ الکترونیک در مرحله پایانی پرواز، روی هدف خود قرار گیرد. به همین ترتیب، اگر اپتیک موشک کور یا گیج شود، می تواند دوباره به سمت جستجوگر رادار خود بیفتد. در این گزارش آمده است که توانایی ورود به تشعشع های پایین هدف، مانند انتشار تشعشع از رادار خود، همچنین می تواند به AIM-260 انعطاف پذیری بیشتری بدهد. خود AIM-260 به احتمال زیاد دارای پیوندهای داده دو طرفه پیشرفته برای ارسال و دریافت اطلاعات جدید است که امکان هدف گیری دقیق تر، بازرسی کامل موشک در حال پرواز و درگیری با اهداف را بر اساس داده های منابع خارج از هواپیما فراهم می کند. مقامات نظامی ایالات متحده و هواخواهان هوانوردی در سراسر جهان، در سال 2017 زمانی که یک فروند F/A-18E Super Hornet نیروی دریایی ایالات متحده که در حال تعقیب یک هواپیمای سوخو-22 فیتر سوری دوران جنگ سرد بود و وبه سوی ان شلیک می کرد، یک موشک سایدوایندرx آزمایش شده و واقعی شلیک کرد، تا حدودی شوکه و نگران شدند. سرانجام با یک تیره AIM-120 با هدایت رادار هواپیما را ساقط کرد و خلبان سوری آن به بیرون پرتاب شد، اما مقامات این نگرانی را مطرح کردند که یک جت 30 ساله بتواند یکی از جدیدترین موشک های پنتاگون را دور بزند - تا حد زیادی برای برتری هوایی امریکا ایجاد نگرانی کرد! _منبع

<<<< تولید یک رادار مدرن برای جنگنده MiG-29 >>>> بر اساس کار انجام شده توسط NPO Istok بر روی برنامه آزمایشی رادار سایوز، Phazotron NIIR در اواسط دهه 70 وظیفه تولید یک رادار مدرن برای جنگنده MiG-29 را بر عهده گرفت. در ابتدا برای داشتن یک آنتن آرایه مسطح و پردازش سیگنال دیجیتال و برد حداقل 100 کیلومتر در برابر یک هدف جنگنده در نظر گرفته شده بود، به زودی مشخص شد که این امر حداقل در راداری که در میگ 29 قرار می گیرد قابل دستیابی نیست. نوزPhazotron NIIR با کامپیوتر دیجیتال Ts100 طراحی شده توسط NII Argon به نسخه‌ای از آنتن کاسگرین پیچشی که با موفقیت در Sapfir-23ML و فناوری‌های پردازش سیگنال آنالوگ مشابه طراحی‌های قبلی آنها استفاده شده بود، بازگشت. رادار N019 رادار N019 در مجموع حدود 385 کیلوگرم وزن دارد.یک رادار پالس داپلر است که در باند X حدود طول موج 3 سانتی متر کار می کند. از سه مود عملیاتی اساسی استفاده می کند. حالت رادار PRF بالا برای تشخیص بهینه اهداف بسته، حالت PRF متوسط برای شناسایی بهینه اهداف در حال عقب نشینی، و یک حالت PRF بالا/متوسط برای تشخیص تمام جنبه ها. از یک کانال محافظ برای سرکوب لوب کناری استفاده می کند. SARH Illumination و کانال های اصلی از فرکانس های مختلفی در باند X استفاده می کنند و در زمان مالتی پلکس می شوند. برای جلوگیری از تداخل متقابل در طول عملیات گروهی، می توان هواپیماهای جداگانه را روی زمین با فرکانس های مختلف از پیش تنظیم کرد. زمان چرخه اسکن بسته به حالت 2.5-5 ثانیه است. عرض پرتو 3.5 درجه است که حداقل فاصله دو هدف را در آزیموت تعیین می کند. پرتو رادار تا 120 درجه در رول و +40 درجه / 30 درجه در زمین تثبیت می شود. N019 یک طراحی ترکیبی آنالوگ/دیجیتال، با واحد پردازش دیجیتال NII Argon Ts100 است. پردازنده Ts100 می تواند 170000 عملیات در ثانیه انجام دهد، دارای 8K RAM و 136k ROM است و با استفاده از آی سی های یکپارچه سازی در مقیاس متوسط ساخته شده است. این مبتنی بر معماری اختصاصی POISK است که در NII Argon توسعه یافته است، که امکان تطبیق مجموعه دستورالعمل برای کنترل عملکردهای سیستم را با گسترش مجموعه دستورالعمل های اصلی با میکروکدهای ذاتی در وظایف خاص فراهم می کند. در مقایسه با ماشین‌هایی که از عناصر مشابه استفاده می‌کنند اما یک مجموعه دستورالعمل عمومی (مانند معماری ES EVM Argon-15A MiG-31) قابلیت پردازش 1.5 تا 2.5 برابر و کد 3 تا 5 برابر فشرده‌تر افزایش یافته است، که Ts100 را بسیار ارزان‌تر می‌کند. برای تولید. کامپیوتر Ts100 32 کیلوگرم وزن دارد. آنتن رادار N019 حالت‌های رادار (توضیحات از راهنمای نسخه صادراتی N-019EB) محدودیت های اسکن رادار در آزیموت: +-65º محدودیت های اسکن رادار در ارتفاع: +56º، -36º حالت V (Vstryehchya): برخورد حالت برخورد اصلی ترین حالت جستجوی مورد استفاده در رهگیری است، زیرا طولانی ترین محدوده تشخیص و کمترین بازده غلط را ارائه می دهد. از حالت PRF بالا استفاده می کند که می تواند اهداف بسته را فقط در محدوده سرعت 230 تا 2500 کیلومتر در ساعت در ارتفاعات 30 متر تا 23000 متر شناسایی کند. صفحه نمایش تا حداکثر برد 150 کیلومتر کالیبره شده است. هدف می تواند تا 10000 متر بالاتر یا 6000 متر پایین تر از ارتفاع هواپیمای میزبان باشد. یک هدف جنگنده RCS معمولی 3 متر مربع را می توان در 50-70 کیلومتری شناسایی و در 40-60 کیلومتری ردیابی کرد. اگر هدف زیر 3000 متر پرواز کند، برد شناسایی را به 40-70 کیلومتر و برد ردیابی را به 30-60 کیلومتر کاهش می دهد. دو الگوی اسکن اساسی استفاده می شود. هنگامی که سیستم تحت کنترل مستقیم GCI از طریق پیوند داده است، از اسکن شطرنجی ارتفاع 6 بار استفاده می شود. این اسکن بخش 40 درجه در آزیموت در محدوده 30 کیلومتر، 30 درجه در محدوده 30-55 کیلومتر و 20 درجه بالای 55 کیلومتر در محدوده اسکن ارائه شده در بالا را پوشش می دهد. فاصله تا هدف و سایر اطلاعات مفید توسط دستور GCI ارائه می شود و جهت اسکن به طور خودکار با دستور CGI به سمت هدف مورد نظر مشخص می شود. هنگامی که سیستم تحت کنترل مستقیم GCI از طریق پیوند داده نیست، یک حالت اسکن شطرنجی 4 بار برای به دست آوردن یک هدف به صورت دستی استفاده می شود. این حالت یک آزیموت ثابت 50 درجه را اسکن می کند و خلبان جهت اسکن را کنترل می کند. انتظار می رود که جهت ناهموار به هدف توسط کنترل زمینی از طریق دستورات صوتی داده شود. هیچ الگوی اسکنی برای اسکن دامنه کامل آزیموت وجود ندارد. منطقه اسکن 130 درجه به 3 بخش تقسیم می شود. بخش چپ -65º تا -15º است، بخش مرکزی -25º تا +25º، بخش راست از +15º تا +65º را پوشش می‌دهد، که پوشش همپوشانی محدودیت‌های کامل اسکن 130 درجه را ارائه می‌کند. اهداف منفرد را می توان به شرط جدا شدن در آزیموت و در فاصله 5-6 کیلومتری حل کرد. خطای اندازه‌گیری برد یک هدف منفرد می‌تواند تا 8 کیلومتر باشد، که باید هنگام مقایسه برد هدف اندازه‌گیری شده با آن که توسط کنترل‌کننده GCI ارائه می‌شود، یادآوری شود. حداقل برد قابل اندازه گیری در این حالت 5 کیلومتر است. قفل کردن و انتقال به حالت ردیابی در حالت Encounter 2 تا 7 ثانیه طول می کشد. توجه داشته باشید که در حالت Encounter، هدفی که تغییر جهت می‌دهد به درگیری tail-on ممکن است حتی زمانی که در حالت ردیابی است گم شود، اگر دیگر بسته نشود. حالت "D" (دوگون): تعقیب حالت PRF متوسط قابل استفاده برای هر دو درگیری headon و tailchase. در عمل فقط در صورت لزوم استفاده می شود، زیرا مستعد نمایش اهداف کاذب از درهم و برهمی زمین به خصوص در ارتفاعات کم است. زمین های باتلاقی، جنگل های باتلاقی و دشت های سیلابی بزرگترین مشکلات به هم ریختگی را ایجاد می کنند. وقتی ضرب می شوداگر بازده کاذب وجود داشته باشد، خلبان باید اهداف قابل مشاهده را با محدوده هدف محاسبه شده ارائه شده توسط datalink از کنترلر GCI مقایسه کند تا هدف صحیح را تعیین کند. صفحه نمایش تا حداکثر برد 50 کیلومتر کالیبره شده است. شناسایی اهداف از ارتفاع 30 متر تا 23000 متر در حال عقب نشینی با سرعت های 210 تا 2200 کیلومتر در ساعت. هدف می تواند تا 10000 متر بالا یا 6000 متر پایین باشد. برد در برابر یک هدف جنگنده معمولی RCS به مساحت 3 متر مربع، جستجوی 25-35 کیلومتری و ردیابی 20-35 کیلومتری زمانی است که هواپیمای میزبان بالای 3000 متر پرواز می کند. هنگام پرواز از ارتفاع 1000 متری تا ارتفاع 3000 متری، برد به 20-35 کیلومتر جستجو و 18-35 کیلومتر مسیر کاهش می یابد. هنگام پرواز در 500-1000 متر، برد قابل دستیابی فقط 15-30 کیلومتر جستجو و ردیابی 13-25 کیلومتر است. هنگامی که برد هدف زیر 20 کیلومتر است، پوشش اسکن 40 درجه در آزیموت، 16.5 درجه در ارتفاع است. اگر برد هدف بالای 20 کیلومتر باشد، پوشش اسکن 30 درجه در آزیموت، 13.5 درجه در ارتفاع است. اهداف انفرادی را می توان به شرطی که در فاصله 3-4 کیلومتری در حالت تعقیب از هم جدا شوند، حل و فصل کرد. خطا در اندازه گیری برد می تواند تا 8 کیلومتر باشد، اما حداقل برد وجود ندارد. قفل کردن و انتقال به حالت ردیابی در حالت تعقیب 1-4 ثانیه طول می کشد. هنگامی که حالت "همکاری" انتخاب می شود، رادار به طور خودکار به یک حالت معادل برای تعقیب تغییر می کند و با IRST اسکن می شود. http://toad-design.com/migalley/index.php/jet-aircraft/mig29/mig29-n019-radar/

البته مثال خودرویی نمی تونه دقیقا مشابه باشه! ولی در خودرو هم شما نسل های بعد ساخته های ابتدایی و اولیه را دارید که همچنان با ارتقا و‌اپدیت تولید میشه! نسل۱ و ۵ کیا اپتیما

البته توی این کلاس وزنی استفاده از کروز دوربرد و دریا به ساحل چندان به صرفه و منطقی نیست! گویا در تعدادی به سونار تجهیز هستن. اشیانه متوسط (وحتی موقت جمع شونده)هم کافیه چون در ماموریت ها بلند مدت نیازمند ناو لجستیک پشتیبانی هست که اون میتونه میزبان دائمی باشه! آکا۶۳۰ کمند بهتره در جناحین باشه نقطه ضعف اکثر ناوها پهلو ها هست! در موارد دیگه باهاتون موافقم.... اگه بشه با این ارتقائات نیروی انسانی را هم روش کاهش داد با اتوماسیون بیشتر خیلی عالی میشد!

سفیر۷۴ ویا تی۷۲ زد بیشتر تایپ۵۹ هستن تا تی۵۵! که با توپ ۱۰۵م‌م و سامانه های آتش جدیدتر بروزرسانی شدن! یسری بلوک زره واکنشی نامنظم هم‌روشون گذاشتن....

تصاویری از دیده شدن یک‌ جفت پاد جنگال ناشناخته در پایلود های انتهای بال ||F_5f taiger که در رژه ۲۹ام فروردین ماه ۱۴۰۲ شرکت داشته است. قبلا یک پاد با ابعاد و ظاهر مشابه در رونمایی کمان ۲۲ مشاهده شده بود. *مدیر عامل صاایران : تجهیز ‎جنگنده‌ های کوثر به پاد جنگ الکترونیک تجهیز ‎موشک‌ ها به سرجنگی با فناوری هوش مصنوعی و قابلیت انتخاب و حمله در شعاع 360 درجه به هدف دستیابی به فناوری طراحی و ساخت هلمت(کلاه خلبان) تمام دیجیتال جایگاه نصب شده پرتاب شراره (فقط امیدوارم rwr و maw هم روشون نصب بشود ویا شده باشه) https://s8.uupload.ir/files/img_20230507_171217_091_lpw9.jpg دوستان نظری دارید در موردش؟

جرا عبور کنیم؟ پروژه موج (کپی شده از فریگت واسپر ویکرز) اگه در طراحی روسازه باز ارتقا دریافت کنه همچنان مناسب هست برای تولید! کاهش rcs ; تجمیع ومختصر کردن ادوات الکترونیکی ونظارتی روی عرشه! و نصب سیلو ها پرتاب عمودی موشک پدافندی (افزایش کمی و کیفی) خیلی راحت میتونیم همچنان ادامه تولید بدیم! خود سازنده نمونه‌ای با ۹متر طول بیشتر در نسل اخر این فریگت هم طراحی کرده و ساخته که حتی میتونه داخلش آشیانه بالگرد هم جادهی کرد.

یعنی یک نمونه مدیوم بای پس از cfm56؟ همونم خیلی سنگین میشه باز! بنظرم سی‌اف‌ام۵۶ بدون فن اولیه و فقط هسته مرکزی و توربوجت اون کافی باشه!

این ۳ناو میدونید چه هزینه سنگینی پرسنلش و هزینه نگهداریش تحمیل میکنه! به نحوی که باید بودجه نداجا چندین برابر بشه! این ناوشکن ها به تنهایی هم قابلیت عملیات ندارن! نیازمند ناو های حمل سوخت و اب شیرین و زیردریایی اسکورت هم دارن! در کل فکر میکنم اگه هدف توسعه نیروی دریایی یه خرید بزرگ‌این شکلی اسیب زا هست....

این ذولفقار بخصوص ۳ که شاسی دارای۷ جفت خورشیدی هست (بسیار شبیه به لئوپارد و ابرامز) یه معما هستش که واقعا چیه؟ شاسی نوساز هستش ویا اینکه یک شاسی از تانکهای موجود را تغییر داده باشن!؟!؟ در کل حتی اگر تغییر هم باشد باید دید در تست های سخت جواب داده یا نه؟ واینکه ممکنه در تست ها رد شده باشه که بجز معدود انگشت شمار نمونه های آزمایشی که فعلا تبدیل به نمونه هایی صرفا برای رژه شدن طرح بکل متوقف شده! *با فرض نوساز بودن و یا جواب دادن ارتقا شاسی یسری پیشنهادهای وجود داره! _شاسی ساخته شده بهتره در واحد قدرت و انتقال قدرت از پک قدرت یکپارچه استفاده کنه تا حداکثر سرعت لازم در تعمییر پذیری و برگشت به میدان رزم را داشته باشه _ برجک کرار مناسبه ولی نقطه ضعف بزرگی داره که یا باید به سمت دفاع فعال هاردکیل رفت ویا بهتره برای برجک بکل بیخیال سیستم بارگزار چرخفلکی بشیم وبریم سمت بارگزار دستی ( توسعه سیستم بارگزار زنجیره‌ای هم احتمالا برای ما بسیار زمانبر و هزینه بر باشه که در شرق مرحوم بلک ایگل بهش تجهیز بود) (ذخیره مهمات در پشت برجک و ایزوله از شاسی هستش در این نوع بارگزار) در کل اصل موضوع توسعه شاسی با نگاه به آینده هستش! در برجک بعد ها میشه ارتقا و یا تغییر داشت! وخب داشتن شاسی و بیس مارا میتونه به خیلی از نیازهای دیگه از جمله ادوات ریکاوری،مهندسی و پل گذار مین روب،نفربرسنگین؛ ....برسونه کما اینکه در بلاک۲لئوپارد تا سری آ۸( نمونه ۲آ۷+) از یک شاسی البته با ارتقا توان و یکسری مقدورات بالا آمده طی دهه ها! وگویا در کی‌اف۵۱ پنتر هم شاسی مشترک با لئوپارد هستش!

فالکون یه طرح تولید شده در صنایع طراحی و تولیدی ملک عبدالله اردن هستش که یه برجک بدون سرنشین با اتولودر زنجیره‌ای و سیستم های نظارتی کافی برای خدمه مستقر در شاسی توسعه داده و از شاسی چلنجر ( مشابه با چیفتن های ما) استفاده میکنه این برجک باعث شده بدلیل سبکتر بودن ارتقا زرهی برجک نیاز به تقویت موتور نداشته باشه!

این ام۴۷ ها باید بخشیش به موزه های دفاع مقدس و الباقی به انبارها و دپو ها بره برای استراحت! دیگه جای ارتقا این باید رفت سمت ساخت کامل! برجک ساختیم+ موتور تعویض کردیم ویا ارتقا دادیم و فقط شاسی همون شاسی قدیمی هست! خب یک شاسی آینده دار بومی پاورپک توسعه بدیم و بسازیم و این‌برجک را بگزاریم روش و یا برجک کرار را بگزاریم روی پلتفرم نوساز که قابلیت ارتقا دوباره داشته باشه و تی۷۲ را به همین شکل نگهداری کنیم! کلی پلتفرم منسوخ داریم تی۵۵،۵۴ تایپ۵۹ ام۴۷,48و۶۰ و حتی چیفتن ... سری تی های منسوخ را میشه بعد ازتکمیل موزه های دفاع مقدس فرستاد به بازار سیاه تسلیحاتی یا بازار کشورهای آفریقایی...

کوثر نیاز آموزشی ما برای آموزش کلی خلبان بخصوص برای تایپ های غربی را برطرف میکنه! ولی برای آموزش تایپ های شرقی بخصوص سوخو۳۵ که نمونه یو‌بی نداره و باید تخصصی اموزش ها انجام بشه اجبارا باید یاک۱۳۰ تهیه بشه که درصد بالایی شباهت کاکپیت و استیک و.... شبیه سازی کنه توی پروسه آموزش در غیر اینصورت در بحث آموزش وابسته به روسیه خواهیم بود(که بجز هزینه در بلند مدت مشکلاتی هم داره)!

کلا بالگرد های تهاجمی بشدت اسیب پذیر شدن با توسعه منپد ها و باتری های پدافندی کوتاه برد موبایل ملزومات پایداری بالگرد ها پابه پای اونها توسعه پیدا نکردن! تا جایی کشورها تحت تاثیر قرار گرفتن ازین جنگ که ژاپن قصد بخدمت گرفتن بالگرد تهاجمی جدیدی نداره! و دنبال جایگزینی با پهپاد هاست

این خرید سوخو۳۵ بخصوص با این تعداد محدود قطعا توان تقابل با نسل چهار پلاس های غربی موجود در منطقه را هم نخواهد داشت ولی خوب این خرید میتونه فقط بطور نامی باعث ایجاد بازدارندگی نسبی با کمک پدافند بشه! حالا ما برای آینده(یک الی دو دهه) و امروز ورود نسل پنج ها و حتی شش هارا داریم! (عزم پاکستان،احتمال توافق فروش نسل ۶فرانسه به عربستان ،tfxو مشارکت امارات درچکمیت و لایتینگ های اسراییل).... ادعاهای ارضی هم که یکی یکی داره مطرح میشه از آذربایجان و جزایر ۳گانه تا افول قدرت و بازدرندگی ما نسبت به توسعه روزافزون رقبای منطقه‌ای! امروز خبری بود که ژاپن درپی ارتقا رادار پاتریوت پک۳ برای مقابله با هایپرسونیک های چینی هستش خب اگه به این شکل باشه تا بکارگیری این سلاح‌بطور گسترده توسط ما راه های مقابله‌اش هم رسیده... فکر میکنم توسعه توان تهاجمی بطور همه جانبه و سریعتر باید صورت بگیره بخصوص در نهاجا و هوافضای سپاه پاسداران! تامین بودجه ریالی و ارزی و همکاری با صاحبان تکنولوژی باید باید افزایش داشته باشه! وضع موجود و شیب توسعه نزولی فعلی در مقابل رشد فزاینده تهدیدات موازنه ساز نیست! . برای جنگنده فکر میکنم در صورت خرید و بکارگیری سوخو۳۵ انتقال تکنولوژی ساخت موتور al41 باید در دستور کار باشه تا حداقل بتونیم یک جنگنده تک موتور با توجه به فناوری های داخلی در آینده توسعه بدیم وبطور عمده بخدمت نهاجا در بیاریم که در کلاس گریپن ویا تجاس هندی باشه! هوافضای سپاه باید به سمت هایپرسونیک های کوتاه برد و میانبرد ارزان سازی شده در تیراژ بالا باشه به علاوه پهپادهای بمبر رادار گریز ! کلیه موارد بالا باید تولید داخلی با تیراژ تولید بالا باشه که بتونه یک جنگ فرسایشی میان مدت را برای ما تامین کنه!

نیاز حداقلی نیروی هوایی از دیدگاه الیاس امرا و براساس استراتژی آسمان باز نهاجا مطرح شدن شایعه خرید سوخو ۳۵ توسط ایران یک سری توضیحات رو دارم در ادامه سوالی بود که ایران به چه تعداد جنگنده نیاز داره ؟ من مدل رو مشخص نمیکنم اما بصورت تعریف تاکتیک های هوایی ایران رو میشه به ۵ ایرفرانت تقسیم کرد شمال ، جنوب ، شرق ، غرب و مرکز که عمده تمرکز تأسیسات مهم ایران از نظر نظامی و اقتصادی در ۳ ایرفرانت شرقی ، جنوبی و مرکزی قرار میگیره تعریف اسکادران در ایران تعریف آمریکایی هر اسکادران ۱۲ جنگنده در قالب ۳ ایروینگ (گروه پروازی شامل ۴ جنگنده) بصورت ۲ فعال و ۱ ذخیره/۱رزرو که اگر تعریف دفاع آسمان باز آن هنوز حفظ شده باشه میشه بصورت حداقل برای پوشش هر ایرفرانت باید ۳ اسکادران اختصاص داد مجموعا ۶ ایروینگ عملیاتی + ۳ ایروینگ ذخیره/رزرو به این معنا که نیرو هوایی در هر ایرفرانت در طول ۲۴ ساعت با بازه زمانی ۴-۸ ساعت (بسته به میزان آمادگی جنگنده) حداقل ۱ ایروینگ در حال گشت زنی و ۱ اسکادران با استعداد کامل در حالت آلرت داره ... با چنین فرضیه ای فقط برای رسیدن به توان گشت زنی در ۳ ایرفرانت و داشتن حداقل ۱ اسکادران آلرت نیاز به ۹ اسکادران معادل ۱۰۸ جنگنده مولتی رول یا اینترسپتر (برای هر ۵ ایرفرانت مجموعا ۱۸۰ جنگنده) _(تسلط یک پاکستانی به زبان فارسی و پیگیری مسائل نظامی آن جالبه) _در نوشته بالا احتمالا ایشون غرب را با شرق ما اشتباه گرفتن

گویا صحبت‌ازایجادوتاسیس یک‌خط تولید کامل گلوله های توپ بطور سریع درخاک بلاروس توسط ما هستش احتمالا بلاروسی ها گلوله های موجود را تحویل دادن و با این وضعیت روسها قادر به تامین وپر کردن خلا ذخایرشون در کوتاه مدت نیست! والبته در بحث هدایت پذیر کردن گلوله های توپ هم قراره همکاری داشته باشیم! امیدوارم توی این همکاری ها برای ما هم امتیازاتی بدست بیاد....

http://www.military.ir/forums/topic/30325-سامانه-پدافند-هوایی-باور-373-2/?do=findComment&comment=552927

اینهمه متنوع ؟! واقعا اگر اینها نمونه های ازمایشی و یا اپدیت سامانه های موجود نباشن و قرار بر ساخت تک تک این سامانه ها با تحقیقات مجزا و طراحی و ایجاد خطوط تولید باشن خیلی خیلی هزینه زا هستن چه در تولید و چه در بکارگیری و اموزش!!! کاش ما با تولید ۱گونه موشک کوتاهبرد و برد متوسط با هدایت های متنوع و قابل تغییر راداری(فعال و غیر فعال) و تصویر ساز یک یا نهایت دو سیستم دفاع نزدیک تعریف میکردیم و موشک موصوف را در نمونه هواپایه و دریاپایه هم بکار میگرفتیم و بطور مداوم در نسل های تولیدی ارتقا میدادیم! که بجز بحث کاهش هزینه در تامین و کارامدی بی همتا بود و شبیه موشک فرضا کلاس اومخنتو....

امیر صباحی فرد: سامانه باور ۳۷۳ در این آزمایش هدف را در ۴۵۰ کیلومتری کشف کرد. هنگامی که این هدف شناسایی می‌شود، قفل اولیه در فاصله ۴۰۰ کیلومتری انجام و قفل پایدار در فاصله ۳۶۰ کیلومتری انجام می‌دهد، پس از این بود که شلیک انجام و در فاصله ۵ دقیقه‌ای به آن اصابت می‌کند. امیر صباحی‌فرد با بیان اینکه سامانه باور ۳۷۳ موفق شد در برد ۳۰۴ کیلومتری پهپاد هدف را منهدم کند، تصریح کرد: ما در این آزمایش پهپاد با سطح مقطع کوچک انتخاب کردیم و با این کار می‌خواستیم بگوییم که این سامانه قادر است کوچک‌ترین هدف با سطح مقطع بسیار کم را شناسایی و منهدم کند.پهباد هدف که با یک کار مشترک توسط وزارت دفاع و پدافند هوایی ارتش تولید شده و در این آزمایش به ارتفاع ۴۳ هزار پایی رسید و در آن‌جا مورد اصابت سامانه باور ۳۷۳ قرار گرفت. خیلی جالبه! پهپادی در ارتفاع ۴۸ هزارپایی!!! و نزدیک شونده که در فاصله۳۶۰ ک‌م اقدام به قفل و شلیک بر روی ان شده ودر فاصله ۳۰۴ ک‌م مورد اصابت قرار گرفته است! ۵۶ک‌م در ۵ دقیقه طی نموده یعنی سرعت پهپاد ۶۷۲km/h سرعت موشک ۳۶۴۸km/h حدود۳.۳ ماخ دقیقا علت مقایسه با اس۴۰۰ را‌نمیدونم ولی سرعت موشک پدافندی اس۲۰۰ تا بیش از۴ ماخ هست وتا ۳۰۰ ک‌م هم در نسل اخر برد داشت! _دوستان اگر اشتباه محاسباتی هست بفرمایید _در این‌مطلب ذکر شده برد اعلامی را برد ۳بعدی موشک را مفروض کردیم‌(بدلیل ۳بعدی بودن رادارها) و‌اگر برد ذکر شده ۳۰۴ک‌م برد دو بعدی هست باید وتر این رقم‌با‌ارتفاع ۴۳ هزار پایی محاسبه بشه و‌خب قطعا ارقام سرعت متفاوت میشه....

تانک اصلی میدان نبرد Rheinmetall KF51 Panther درنمایشگاه یورواستوری۲۰۲۲ رونمایی شد! برجک جدید طراحی شده با توپ ۱۳۰م‌م وشاسی لئوپارد2a4 ....

سردگرمی اردوگاه غرب مقابل پتر کبیر ۲۰۲۲

شمارش معکوس شروع تجاوز..... اردوغان در هر صورتی به سوریه حمله خواهد کرد

f14 next تصاویر گرافیکی از اف۱۴ بال ثابت نسل۵ F14 forever اگه یروزی قصد ساخت یه جنگنده نسل۴یا۵ براساس پلتفرم اف۱۴ بود ساخت بال ثابتش عالیه

وقت گذراندن دیپلوماتیک