امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

دوستانی که با شکلک و تمسخر و این حرکات جلف فکر میکنند خیلی میدونن و سعی در تحقیر و کوچک نشان دادن هر دستاوردی دارن احتمالا هنوز به سن بلوغ هم نرسیدن وگرنه یادشون هست که روسیه چطور در چند پروژه مشترک که اتفاقا تماما سرمایه گذاریشم با ما بوده چطور عقب کشیده.یا سر ماجرای اس ۳۰۰ چه بلاهایی سرمون اورد.
حالا این کشور یکدفعه اومده بدون هیچ نام و نشانی تمام قطعات کرار رو به ما داده و تازه در کمال جوانمردی گفته اسمی ام از ما نیارید.
نه عزیزم.شما در پایین ترین سطح دانش نظامی هستین که نمیدونین روسها به این راحتی تکنولوژی تانک اصلی میدان نبردشون رو واگذار نمیکنن.نهایتا تانک رو میفروشن یا اجازه مونتاژ میدن.اما اینکه بدون هیچ نام و نشان رسمی اینکارو کنن زهی خیال باطل.
وقتی صحبت از خود تانک میشه اقایون میگن تانک معمولی هست و فلان اما وقتی بحث ساختش میشه میگن ایران توانایی نداره و فلان و مثال میزنن از کاردستی های جهاد خودکفایی ارتش.
خوب چرا پهباد فطرس وزارت دفاع رو با کوادکوپترهای نیروی زمینی مقایسه نمیکنید؟؟؟واقعا متوجه نمیشید که مجموعه وزارت دفاع که صا ایران جز کوچکیشه قابل مقایسه با جهاد خودکفایی نیست؟؟

در نهایت قطعا توپ و موتور این تانک وارداتیه.اصلا هم عیبی نداره و اتفاقا درسته.ما فوقش بخوایم هزارتا کرار بسازیم که برای این تعداد سرمایه گذاری ساخت موتور و توپ حماقته.
در مورد شاسی هم باز هم یادآوری میکنم که همون روسیه که اقایون الان میگن اومده تموم تکنولوژی و قطعات تی ۹۰رو گذاشته تو سینی و تقدیم کرده در جریان قرارداد مونتاژ تی ۷۲وسط کار ول کرد و تعدادی شاسی نو تی ۷۲موجوده که اصلا به مرحله مونتاژ نهایی نرسیده.
انشالله شاسی های جدید هم ساخته میشه در آینده تا کور شود هر آنکه نتواند دید.
به دوستان پیشنهاد میکنم مقاله اقای نوریخانی رو خوب مطالعه کنن که اگر ایرادی میخوان بگیرن بر اساس واقعیات باشه نه اینکه بر اساس حرف های باد هوایی که مثلا:اقا تابلوعه روسا دادن اینو و ما افتابه نمیتونیم بسازیم و فلان

جناب پاتک حرفاتون صحیح هست  و  قبول دارم .واقعا خرید بخش هایی از تانک و یا هر سلاح  دیگه خیلی در دنیا عادیه . (روسیه ئ چین و هند همین کار می کنند )ولی  به نظرم توپ و موتور بخش های بسیار کلیدی یک تانک هستند . اگر تحت امتیاز ساخته بشن . هر چه هزینه بردار  هم بشه باز ارزششو داره .می دونید که چینی ها هم در مورد توپ همین کارکردند . من نمی دونم منظور اقای مراتی چه بود که گفت مهندسین کشور در عرصه ها الکترونیک و موتور و .... سه سال کار انجام دادن !!!(حتما بی مدرک گزارش گری مثل مراتی حرف نمیزنه )حقیقت اینه که برای کشوری مثل ما که خطر تحریم شدن چند دهه ای داریم تولیذ این دو  جز اساسی ضروری تر از  ساخت قطعات الکترونیکی هستش. خود روسیه خیلی از بخش های الکترونیکی رو ازفرانسه وارد می کنه .(حالا ما صا ایران رو داریم)اگر واقعا توپ و موتور نمی سازیم .باید بگم که ساخت این دو کم اهمیت تر از ساخت یک تانک نیست . گرچه میگن هزینه داره و تولیدش لبه ی فناوری  . اما باید دست پیدا کرد . موتور ساختن برای کشور دست نیافتنی نیست که حالا بریم به پای روس ها بیوفتیم برای خرید تعداد ناچیز. یک نقدی هم به حرفتون هست درتعداد تانک .هزار عدد برای پوشش نیاز های ما خیلی کم 

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ساخت موتورو توپ مهم هست اما زمانی که ما حداقل امکانات و شرایط برای صادرات رو داشته باشیم.وقتی نداریم عملا صرفه اقتصادی نداره.الان خیلی از تکنولوژی های این تانک رو میشه رو بسیاری از وسایل دیگه هم سوار کرد.اصلا قیمت تمام شده ساخت و یا هزینه تحقیقاتشون و ... قابل مقایسه با ساخت موتور تانک به خصوص نیست.
البته اگر زرنگ باشیم هستن شرکت های اوکراینی که موتورهای خوبی هم میسازن و میشه ازشون همه چیز رو گرفت که احتمال استفاده از این موتورها در کرار هم هست.به هر حال کرار چند تن سنگین تر از تی ۷۲هست قطعا.
اون عدد هزار تا هم خیلی دست بالا گفتم با توجه به بودجه ها و استراتژی ما و اینکه احتمالا تانک کاملا بومی دیگه ای هم در دست ساخت باشه برای آینده.
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ساخت موتورو توپ مهم هست اما زمانی که ما حداقل امکانات و شرایط برای صادرات رو داشته باشیم.وقتی نداریم عملا صرفه اقتصادی نداره.الان خیلی از تکنولوژی های این تانک رو میشه رو بسیاری از وسایل دیگه هم سوار کرد.اصلا قیمت تمام شده ساخت و یا هزینه تحقیقاتشون و ... قابل مقایسه با ساخت موتور تانک به خصوص نیست.
البته اگر زرنگ باشیم هستن شرکت های اوکراینی که موتورهای خوبی هم میسازن و میشه ازشون همه چیز رو گرفت که احتمال استفاده از این موتورها در کرار هم هست.به هر حال کرار چند تن سنگین تر از تی ۷۲هست قطعا.
اون عدد هزار تا هم خیلی دست بالا گفتم با توجه به بودجه ها و استراتژی ما و اینکه احتمالا تانک کاملا بومی دیگه ای هم در دست ساخت باشه برای آینده.

 

در مورد تجهیزاتی مثل توپ و موتور تانک دو بحث وجود دارد 

داشتن تکنولوژی و دانش فنی ساخت آن 

ساخت آن بصورت بومی 

 

همیشه پیشنهاد میشود اگر میتوانید تکنولوژی چنین مواردی که حساس و مهم هستند را داشته باشید تا در موقع لزوم دچار فشار و تحریم نشوید 

ولی بحث دوم تماما به صرفه اقتصادی و نیاز بسته هست گاهی برای شما ارزش دارد وارد کنید حتی برای 1000 تانک و گاهی می ارزد برای 10 تا تانک خودتان بسازید 

همه این ها بسته به موقعیت و فشار است 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دقیقا حرف شمام درسته.به خاطر همین میگم اگر زرنگ باشیم میشه تکنولوژی تمام و کمال رو از اوکراینی ها گرفت برای روز مبادا یا تصمیم به ساخت داخلی.
اما توپ این تانک واقعا مسیله مهمیه که در کل نمونه های غربی کجا و شرقی کجا.فعلا که دستمون کوتاهه از نمونه غربی اما اگر تونسته باسیم توپ جدید تی ۹۰هارو از روسها گرفته باشیم بد نیست.یا حداقل روی مهمات موثرتری میتونیم کار کنیم.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ساخت موتورو توپ مهم هست اما زمانی که ما حداقل امکانات و شرایط برای صادرات رو داشته باشیم.وقتی نداریم عملا صرفه اقتصادی نداره.الان خیلی از تکنولوژی های این تانک رو میشه رو بسیاری از وسایل دیگه هم سوار کرد.اصلا قیمت تمام شده ساخت و یا هزینه تحقیقاتشون و ... قابل مقایسه با ساخت موتور تانک به خصوص نیست.
البته اگر زرنگ باشیم هستن شرکت های اوکراینی که موتورهای خوبی هم میسازن و میشه ازشون همه چیز رو گرفت که احتمال استفاده از این موتورها در کرار هم هست.به هر حال کرار چند تن سنگین تر از تی ۷۲هست قطعا.
اون عدد هزار تا هم خیلی دست بالا گفتم با توجه به بودجه ها و استراتژی ما و اینکه احتمالا تانک کاملا بومی دیگه ای هم در دست ساخت باشه برای آینده.

معمولا ساخت تجهیزات نظامی به بازار خارج نگاه نمی کنه .شبیه ساخت خودرو و امثالهم نیست  که بخوایم اولویت رو فروش خارجی قرار بدیم .بعد فروش خارجی اولویتی بزرگ تر نیاز داره و اون هم پیمان  و متحد هست.کشوری مثل سوئد بهترین سلاح هارو میسازه .برای مثال جنگنده ی گریپین ساب عالیه ،ولی چرا کسی نمی خره .؟!! دلیل همون چیزی که گفتم سوئد همپیمان استراتژیک نداره .ما داریم سوریه و عراق . جالب اینه که روسیه  و چین هم حامیشونند .به نظرتون اگه خود شما جای روسای این دو کشور بودین از کدوم کشور سلاح می خریدین؟!!!پس توپ و موتور هیچ ربطی به بازار خارجی نمی تونه داشته باشه . ما برای حفظ تمامیت  مون چه با تصور تحریم وبی تحریم باید در فکر طراحیش باشیم (برای همه ی یگان های دریایی و هوایی و زمینی ) موتور  و پیشرانه پایه ی ساخت هر سلاح این چنینی هست . و اگه نتونیم بسازیم سال ها خطر تحریم مارو تهدید می کنه که خدای نکرده نداشتن موتور باعث خوابیدن تانکامون بشه .این داستان دقیقا در نیروی هوایی ما اتفاق میوفته .وقتی موتور نمی سازیم جنگنده ساختنمون هم باورش سخت میشه . ولی اگه موتوربسازیم دیگه راحت می تونیم هر طراحی خواستیم اعمال کنیم کسی هم حرف نزنه  و ایراد نگیره .(البته نه جی 85 که چهار تاش نمیشه یک موتور سوخو35)کل حرفم اینه که موتور و  توپ تانک ساختش برای کشوری مثل ما ضروری هست  .اپتیک و الکترونیک رو وارد می کردیم مشکلی نبود که خداروشکر میسازیم ولی موتور و توپ یکم تو ذوق میزنه اگه داخلی نباشند . امیدوارم که باشند ویا تحت لیسانس ساخته شده باشند .البته به قول شما باز مشکلی نیست اگه وارد شده باشه تو  این زمان .رفع نیاز فوری واجب تربود . اما باید این موضوع در دستور کار قرار بگیره و موتور و توپ حتما ساخت داخل بشن

  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اگر این گفته درست باشه که کرار ارتقا تی 72 است و گفته شده یکی از بهترین بسته های ارتقا این تانک هست. با توجه به اینکه این تانک به کشورهای زیادی در جهان فروخته شده است میتوان به صادرات این بسته ارتقا فکر کرد.

ارتش لبنان درخواست تجهیز توسط ایران رو داده.

 

بنظر شما بهترین گزینه از نظر قیمت و کارایی برایشان کرار نیست؟؟البته ناگفته نماند تانک صادراتی ما نباید همون ویژگی های تانک داخلی را داشته باشد.

 

درکل بدون شک سوریه بعدا خریداری میکند و عراق هم تمایل دارد  تانک  های شرقی را هم در خدمت داشته باشد پس چه کسی بهتر از ایران که  در تعهداتش بد احدی نمیکند؟؟ارتش ارمنستان نیز دارای ضعف زرهی است و یادمان نرود که ارمنستان یک دوست واقعی برای ماست.

 

لذا بازار جبهه مقاومت را دارد.

 

بنظر بنده بهترین کار ممکن در بخش زرهی صورت گرفته .

 

افرادی که در بوق و کرنا میکنند که روسیه به ما این هارا داده کمی تفکر کنند متوجه میشوند که روسیه هیچوقت از سود میلیاردی فروش تانک و خط تولیدش نمیگذرد تا ما امنیت داشته باشیم.

 

این تانک تماما توسط ایرانی ها درست شده.طرح کپی است اما تجهیزات کاملا متفاوت است و حتی در مواردی پیشرفته تر از تی 90 ام اس..از جمله سایت های اپتیکی.

 

امیدوارم شاسی جدیدی طراحی کنند تا از بهانه های دوستان کم شود..البته چه خوب میشد طرح برجک از نمای جلو از نظر فاصله با شاسی و شیب سطح برجک  شبیه به مرکاوا میبود.

 

از طرفین کرار فیس زیبایی دارد اما به عقیده بنده از نمای روبرو فاصله برجک و  شاسی تو ذوق زن است و این تنها برای کرار نیست و تی 90 هم این سبک طراحی را دارد  اما انشالله در کرار 2 تانک حاصله با شاسی جدید و برجک  جدید رونمایی شود و از لحاظ زیبایی هم اعضای انجمن را راضی کند. fi_lone_ranger :winking:

ویرایش شده در توسط MA5
  • Upvote 8
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

1- در صورت دخالت داشتن روس ها در پروژه که امر بسیار محتملی بوده و هست شکایت کردن از ایران کار بسیار احمقانه ای خواهد بود . شکایت دوستان غربی مون در مورد کبراها احتمالا به خاطر عدم پرداخت باج سبیل بوده . 

2- در مورد فعل یهویی که به کار بردید من ندیدم منبعی به زمان شروع پروژه اشاره کرده باشه . فقط اگر اشتباه نکنم جایی خواندم و یا شنیدم 3 ملیون نفر ساعت روی این پروژه کار شده . با توجه به سابقه ما در مونتاژ تی 72 و با توجه به این که در صورت چرب کردن سبیل همسایه شمالی میتوان از کمک های فنی شون بهره برد ارائه کیت ارتقا برای تی 72 کار شاق و نشدنی نخواهد بود .

 

جمع بندی : به کار بردن کلمه ی بومی برای پروژه ارتقای یک تانک خارجی زیاد مناسب نیست . کرار یک پروژه مشترک با درصد مشارکت بالای ماست . اش به آن شوری که شما دوست دارید نیست البته از نظر بنده 

 

و در نهایت :

خدا روس هارا برای ما نگه دارد که اینگونه تحریم هارا برای ما دور میزنند و خدا نگه دارد امریکا و یارانش را که اینگونه و به راحتی خر میشوند و به واردات 90 درصدی قطعات تانک گیر نمیدهند :)  . به امید خدا و در راستای طرز فکر جهادی شما ان شاءالله شاهد واردات 90 درصدی قطعات پکفا باشیم . منم قول میدم بهش به چشم دستاورد نگاه نکنم  و صرفا در راستای فرهنگ ایثار برای کمتر مردن افراد شادی میکنم .  :kiss:

۱- پس دستاورد نیست واردات هست ،دستاورد رو معمولا تولید شخصی معنی میکنن مگر نه واردات آدامس خرسی از چین هم میتواند دستاورد بزرگی تو صنایع غذای باشه .کبری ها هم هیچ ربطی به باج سبیل نداشته کلا قضیه متفاوت هست خلط مبحث نکنید ، تو کبری از نمونه های که بود و قطعاتی که داشتیم یه کبری سرهم شده اینجا کیت وارد شده یه سری جزییات هم مثل تیر بار یا دوربین ها شاید هم سایت های هدفگیری از تولیدات داخل است

۲ -خود روس ها فکر کنم تقریبا دو سال هست این تانک رو رونمایی کردن پوتین هم از سر کل این تانک بالا رفت بعد ما که معمولا حر پروژه رو چندین چند بار رونمایی میکنیم حر بار نمونه ها با سری قبل تفاوت های داره و بعد چند سال تازه رونمایی از خط تولید داریم یهوی تاکید میکنم یهوی این رو رونمایی میکنیم چند ماه بعد هم خط تولید ،این رو هم من باز یهوی معنی میکنم مخصوصا در ایران که کاملا یهوی معنی میده . در مورد ساعت هم خدا کنه همینطور بوده باشه احتمالا هم هست چون بهرحال قرار بوده قسمتی از این کیت ها با نمونه های داخلی که قبلا گفتم جایگزین بشه تا جا برای شکایت بین الملی نبوده باشه ،تانک تی ۷۲ رو ما تنها منتاژ گر بودیم با نبود قطعات کلا صنایع دورود خوابید ،اگر این صنعت توانای تولید همچین برجکی ولو با داشتن طرح های اون داشت هیچوقت برای تولید کیت های تانک ساده تری مثل تی ۷۲ که اتفاقا بغیر طرح اصل نمونه رو هم داشت نموند پس تولید قسمت اعظم قطعات باز هم رد میشه

 

در مورد جمع بندی هم که شما دارین حرف من رو تایید میکنید من هم فقط با این کلمات دستاورد و بومی مشکل دارم ،اش دقیقا به همان شوری است که من میگم ،مشارکت بالا که خود شما به کار بردین یعنی تایید حرف من یعنی دستاورد تولید بومی کشک ، یا مشارکت بالا یا دستاورد دوتاش با هم نمیشه شرمنده

 

در مورد پکفا هم زیاد نگران نباشین احتمالا اگر با همین فرمان جلو برن به زودی از صاعقه جدید که به صورت کاملا اتفاقی شبیه سوخو ۳۰ هست رونمایی میشه دیگه راحت میتوانید با دوستان اینجا رژه بروید و سرود های حماسی سر بدهید که ما میتوانیم

  • Upvote 10
  • Downvote 19

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

مروری بر اخبار گذشته هم خالی از لطف نیست

 

 

 
 
 
 
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ایتارتاس، رئیس خدمات فدرال در همکاری های نظامی-تکنیکی روسیه روز چهارشنبه اعلام کرده است دولت روسیه قصد فروش تانک نظامی به ایران را ندارد. الکساندر فومین می گوید به خاطر ممنوعیت های بین المللی به خاطر فروش ابزارهای نظامی چنین معامله ای انجام نخواهد شد. بر اساس قوانین اعلام شده توسط شورای امنیت سازمان ملل فروش تانک، کشتی و موشک به کشورهای دیگر ممنوع است. پیش از این شرکت سازنده تانک های جنگی روسیه در ماه فوریه گفته بود قصد دارد ساخت تانکهای تی90 خود را در داخل ایران بررسی کند. شرکت اوراواگونزاود روسیه در بیانیه اعلام کرده بود که حاضر است تولید تانک های تی90 خود را در ایران آغاز کند. 
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اینجا یک درخواستی شد، مبنی بر اینکه یک مقایسه درست درمون کسانی که مطلع هستند، بین نمونه پیشرفته T90 و کرار انجام بشود، از ریزترین بخشها تا درون و بیرون، اگر کسی زحمتش رو بکشه و بجزییات واقفه خیلی عالیه!

اینجوری دقیق متوجه میشیم چیو داریم با چی مقایسه میکنیم، و آیا بهتر هست، در مواردی بهتر هست، یا بصورت کلی سطح پایینتری داره.

 

در باب عیب و ایراد، شخصا به بحث اینکه میگن طراحی داخلی عیب و ایراد وارده، چون با توجه بصحبت های نوریخانی و این طرف و اون طرف قطعا طراحی داخل نیست! حالا وارداته، مونتاژه هرچی هست.

از یک طرفم بهرحال واردات همیشه بد نیست، خوب همین الان گندم و خیلی امثالهم! وارد میشود، خوب نشود ملت گرسنه میمونه! نمیشه گفت صبر کنید افتضاحهای کشاورزی حل بشود، یا بطور مثال وزیر در موارد حیاتی بخاطر صرفه اقتصادی به خودکفایی نگاه نمیکند!

 

این مثال بخوبی نشون میده که دید در کشور ما چجوری هست. یعنی بخاطر معامله گر بودن برخی افراد، بخاطر صرفه اقتصادی از همه چیز میگذرن! بعد میرسیم به همون جمله معروف خودم برای خودم، اگر بتونن میخرن! اگر نشه چندتا شده از از بازار سیاه میخرن کپی میکنن، نشه! طرحها و غیره درظاهر رو میگذارن میگن کپی کنید! اگه خیلی داره فشار میاد! هیچی هم نیست راهی هم برای کپی نیست، مجبور میشن بگردن پی آپشن طراحی، ولی با سرمایه گذاری اندک، و بطور مثال زمان 6 ماه یکسال! 

 

1- اینکه واقعا تانک، جنگنده، پدافند و بالگرد خیلی مسائلی دیگه حیاتی هست یا خیر، اگر هست کدوماش هست! اگر نیست کدوماش نیست؟

2-اینکه باید بتوانیم خودمون طراحی (نه کپی) کنیم یا خیر، اگر خیر چرا، اگر بله چرا؟

3-اینکه حقیقتا چقدر از بودجه مملکت باید خرج تحقیقات و صنایع نظامی بشود؟

4-چند درصد بایست صرف خرید، چند درصد صرف تحقیقات و چند درصد صرف مهندسی معکوس بشود؟

5- آیا اصولا در بحث نظامی و در صورتی که حیاتی و کلید باشد محلی برای در نظر گرفتن صرفه اقتصادی! بهمان معنایی که یک تاجر میفهمد وجود دارد یا خیر؟

6- و دیگر سوالاتی از این دست.

 

اگه یه مرد پیدا بشه! مثل بچه آدم به این 5 تا سوال منطقی و مستدل پاسخ بده، فکر میکنم، این بحثهای دوطرفه در مورد واردات، مونتاژ، تولید و طراحی داخل و خارج همه حل میشه....

 

چون نگاه میکنیم، مثلا کرار جز بفرض 30 درصد بودجه اختصاص یافته برای واردات هست!

اون موقع بفرض میشه بحث کرد بودجه تحقیقات چی شد و کجا رفت.... 

کلا هرچیزی در جای خودش بحث میشه، جایی که بفرض با 30 درصد بودجه واردات حداکثر راندمان بگیرن و وارد کنن مسائل پیشرفته ای رو جای خوشحالی و تحسین داره، ولی بعنوان یه جنس وارداتی و مونتاژی یا مهندسی معکوسی یا هرچیزی دیگری! اونوقت وقت کمتری هم تلف میشه، بطور مثال بنده که اصولا به اخبار واردات و مهندسی معکوس علاقه ای ندارم! سر سری نگاه میکنم و رد میشم و وقت افراد هم بر مبنای علایقشون کمتر تلف میشه.

ویرایش شده در توسط MR9
  • Upvote 4
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

برد موثر توپ جدید چقدره؟


شما دراین ماجرا درگیر و مشغول حرف و سخنرانی و ادعای مسًولان شدید ولی بقیه اعضا تمرکزشون روی زره پوش رونمایی شده و سخت افزار و امکاناتش بوده! 

موضوع مورد علاقه شما حرف هست! موضوع مورد علاقه بقیه جنگ افزار!!! مطمًنم در کانالهای تلگرامی بیشتر میتونید به مبحث مورد علاقتون یعنی حرفها و ادعاها بپردازید! لطف بزرگی می کنید اگراجازه بدید اساتید اینجا به موضوع بررسی جنگ افزار و تحلیلهای بدردبخور بپردازن! 

 

ظاهرا جناب سینا هنوز معتقده توپ همون نمونه قدیمی تی72 هستش ( بنقل از یکی دوستان )....علتش رو نمی دونم ولی طبق تصاویر توپ 2a46-m5  هستش

 

بنظرم اول باید تکلیف نصب توپ جدید رو کرار مشخص بشع تا بعدش بشه سراغ مشخصاتش بریم

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط panzer-grouppen
      کرکس خان دستت درد نکنه . ببینم ایران از اینا داره ؟ چقدر ؟ و یه چیز دیگه : آیا این تانک توان مقابله با آبرامز و مرکاوا رو داره ؟
    • توسط Navard
      به نام خداوند بخشنده و مهربان 
       
       

       
      برای بزرگنمایی تصاویر بر روی آن ها کلیک (لمس) کنید
       
      با ورود اولین زره پوش ها به میدان جنگ جهانی اول، اینطور بنظر می رسید که هیچ چیز جلودار آن ها نیست. سربازان بخت برگشته آلمانی ناگهان با غول های آهنینی رو به رو شدند که هیچ سلاحی بر آن ها کارگر نبود. طولی نکشید که طرف های دیگر جنگ هم زره پوش های خود را توسعه دادند تا شاهد نخستین نبردهای تانک با تانک باشیم و اینجا زمانی بود که تانک بعنوان موثرترین ابزار در مقابل تانک حریف معرفی شد. تانک ها همچنان در ابتدای راه بودند و توانایی صنعتی کافی برای تولید گسترده آن ها وجود نداشت و ذهنیت فرماندهان هم همچنان آن ها را نمی پذیرفت  اما خطوط میدان نبرد در جنگ جهانی اول آنقدر وسیع بود که کسی نمی دانست کی و کجا سر و کله ی تانک های خوفناک دشمن پیدا میشود. در نتیجه ارتش های دو طرف به فکر تسلیحاتی افتادند که بتوان به وسیله ها آن ها به تانک ها آسیب وارد کنند. تفنگ های ضد تانک و نارنجک های ضد تانک و خمپاره ضد تانک و توپ ضد تانک و چندین ایده دیگر مطرح میشوند که دو مورد اول بسیار فراگیر میشوند و این موارد تا جنگ جهانی دوم هم ادامه می‌یابد. اما بحث نوشتار پیش رو به نارنجک های ضد تانک خلاصه می شود. نارنجک های ضد تانک (atg) یک سلاح پرتاب دستی هستند که برای آسیب زدن و یا انهدام اهداف زرهی استفاده می شوند. اگرچه برد کوتاه و نیاز به نزدیک شدن به زره پوش ها، تاثیر آن ها را محدود می کند. سربازان نارنجک انداز ناچار بودند به زره پوش های دشمن نزدیک شوند که البته در بعضی مواقع شدیدا توسط خودروهای زرهی دیگر و نفرات پیاده پشتیبانی میشدند. در نتیجه از همین ابتدای کار باید بدانیم که نارنجک های ضد تانک برای کاربرد خاص و ویژه توسعه یافتند و البته قیمت ارزان و تولید آسان و کاربری نسبتا ساده آن ها را محبوب و شاید بهتر است بگوییم که آن ها را قابل تحمل میکرد.
       


       
       
       
      همانطور که گفته شد، نارنجک های ضد تانک برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول علیه وسایل نقلیه زرهی مورد استفاده قرار گرفتند، اما تا زمان جنگ جهانی دوم که نارنجک های ضد تانک با سرجنگی خرج گود(HEAT) تولید شوند، اثر گذاری آن ها در هاله ای از ابهام قرار داشت. اولین نارنجک های ضد تانک دست ساز بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها اولین کسانی بودند که با نارنجک های ضد نفر معمولی خود که به نارنجک گوشت کوبی معروف هستند نارنجک ضد تانک ساختند. آن ها با بستن دو یا سه سر انفجاری نارنجک های ضد نفر به یکدیگر یک نارنجک بزرگ‌تر می ساختند و از آن علیه تانک ها و زره پوش ها استفاده کردند. در  نبرد پس از کشیدن ضامن، نارنجک را به بالای تانک دشمن که به آرامی پیشروی می کرد پرتاب میکردند، جایی که زره در آن قسمت از تانک ضعیف تر بود و احتمال نابودی آن با انفجار همزمان چند نارنجک می رفت. در این نارنجک ها، اثر ترکش زایی که کاربرد تخصصی آن ها بود اهمیتی نداشت، بلکه قدرت انفجار باعث تخریب سقف و کنده شدن قطعات فولادی و در نهایت مرگ خدمه میشد.
       
       

       

       
       
      در طول جنگ جهانی دوم با همین روش کشورهای مختلف با قرار دادن تعدادی نارنجک در کنار هم، نارنجک های ضد تانک دست ساز ساختند و اینطور اولین نارنجک های ضد تانک همه گیر شدند. با توجه به وزن زیاد نارنجک های ضدتانک ابتدایی، معمولاً از فاصله بسیار نزدیک پرتاب می شدند یا مستقیماً در نقاط آسیب پذیر بر روی خودروی زرهی دشمن قرار می گرفتند. در نارنجک های دست ساز خبری از چاشنی ضربه ای نبود و نارنجک ها باید زمان مورد نیاز چاشنی خود را طی میکردند تا منفجر شوند که این مورد کار پرتاب کننده را دوچندان سخت و ترسناک میکرد. بریتانیایی ها در سال 1940 روش دیگری را ابداع کردند، در این روش آن ها دینامیت یا مواد منفجره قوی دیگر را در یک جوراب ضخیم قرار می دادند و قسمت بیرونی جوراب را به گریس آغشته میکردند و سپس این جوراب ها در یک قوطی حلبی قرار میدادند. در زمان نبرد، سربازان بخت برگشته جوراب را بیرون می آوردند و فیوز یا فیتیله را روشن کرده و سپس آن ها را به طرف برجک تانک یا شنی و چرخ هایش پرتاب می کردند به این امید که تا زمان انفجار به تانک بچسبد (در فیلم نجات سربازان رایان هم حتما بخاطر دارید که سروان میلر از این روش برای متوقف کردن تانک های آلمانی بهره برد). در صورت موفقیت آمیز بودن، باعث آسیب به بخش داخلی زره، و کشته یا زخمی شدن خدمه تانک می شد. مشخص نیست که آیا این نوع نارنجک های ضد تانک دست ساز با موفقیت در جنگ به کار گرفته شده است یا خیر! اما دست کم در هالیوود یک شکار موفق به نام خود ثبت کرده است...
       

       
      در تاکتیکی دیگر هنگامی که تانک ها از سنگرها و خاکریز ها عبور می کردند، نارنجک های دست ساز را می شد توسط پیاده نظام به عنوان نوعی مین ضد تانک در مسیر تانک ها قرار داد به این امید که به موقع منفجر شوند. در حالی که این روش ها در نا امیدی و بیچارگی از هیچی بهتر بنظر می رسید، اما معمولا برای سربازان پیاده نظام خطرناک تر از خدمه تانک ها بودند. در روش دیگر سربازان چینی در جنگ دوم چین و ژاپن از بمب گذاران انتحاری علیه تانک های ژاپنی استفاده کردند. سربازان چینی مواد منفجره مانند بسته های چندتایی نارنجک یا دینامیت را به بدن خود می بستند و خود را زیر تانک های ژاپنی می انداختند تا آنها را منفجر کنند! با این روش در نبرد شانگهای، یک بمب‌گذار انتحاری چینی با منفجر کردن خود در زیر تانک، یک ستون ژاپنی را متوقف کرد. و در نبرد تایرژونگ (Taierzhuang) نیز سربازان انتحاری چینی موفق میشوند تانک های ژاپنی و همچنین خودشان را منفجر کنند. در یک استفاده دیگر در تایرژونگ، سربازان انتحاری چینی، چهار تانک ژاپنی را با بسته‌های نارنجکی خود از بین بردند.
       

       
      سعی شد که رنگی شود 
       
      نارنجک های ضد تانک صنعتی عموما از خرج گود‌ (HEAT) برای نفوذ به زره استفاده می کنند، اگرچه از سر جنگی شدید الانفجار با سر له شونده (HESH) نیز در بعضی از آن ها استفاده می شود. در اصطلاح نظامی، کلاهک هایی که از انفجار شکل دار استفاده می کنندHEAT نامیده می شوند که خرج گود شاخص ترین آن هاست. همانطور که در بالا گفته شد اکثر نارنجک های ضد تانک صنعتی از نوع خرج گود هستند. بدین جهت زاویه برخورد خرج گود و مواد مذاب خروجی حاصل از آن باید با سطح زره منطبق باشد. در نتیجه در طراحی برخی از نارنجک های ضد تانک از چتر نجات کوچک یا نوارهای پارچه‌ای و یا باله‌های تثبیت‌ کننده در نسخه های پرتاب شونده از پهپاد استفاده می گردد. 
       

       
      به باله ها توجه شود 
       
      بریتانیا اولین نارنجک ضد تانک خود را در اواخر سال 1940 با نام  تایپ۶۸(AT68) وارد میدان کرد که یکی از اولین تسلیحات ضد تانک از نوع خرج گود بود. نارنجک به وسیله یک تفنگ و با استفاده از نارنجک انداز میلز نصب شده بر روی آن شلیک می شد( نارنجک تفنگی). نارنجک ضدتانک تایپ 68 دارای نفوذ 50 میلی متری در زره بود که برای سال 1940 حیرت انگیز بنظر می رسید .
       

       
      نارنجک انداز میلز و AT68 (سعی شد که رنگی شود )

       
      نارنجک تفنگی AT68 
       
       
      همچنین در ادامه و در حین جنگ نارنجک ضد تانک تایپ۷۴ (74 ST) نیز توسط آن ها ساخته شد که شامل یک خرج گود درون یک بسته پرتابه دستی با شباهت هایی به نسخه های نارنجک گوشت کوب آلمانی بود. ایده پشت این نارنجک، ساخت یک سلاح ضد تانک ساده و با کاربری آسان، آمادگی فوری برای تولید و ارزانی بود. نارنجک ST به اصرار چرچیل در تولید انبوه قرار گرفت، اما با دیدن نحوه عملکرد آن، ساخت بیشتر و خدمت فراگیر آن متوقف شد. نارنجک تایپ 74 بعداً به عنوان یک راهکار اضطراری برای مقابله با تانک‌های سبک ایتالیایی در شمال آفریقا برای سربازان بریتانیایی فرستاده شد، جایی که بر خلاف انتظار ها و نتایج قبلی بسیار عملکرد مؤثری داشت. در اروپا، پارتیزان های فرانسوی به طور موثر از نارنجک ضد تانک تایپ 74 در اقدامات خرابکارانه علیه تأسیسات آلمانی استفاده کردند. نارنجک هاوکینز (تایپ 75) یکی دیگر از نارنجک‌های ضد تانک بود که توسط متفقین غربی به کثرت مورد استفاده قرار گرفت.
       

       
      نارنجک 74 ST
       
       
       
      نارنجک هاوکینز (تایپ 75)
       
      مدت کوتاهی پس از تهاجم آلمان نازی به روسیه در سال 1941، نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine (L)) توسط آن ها وارد خدمت می شود، که یک نارنجک ضد تانک با سرجنگی خرج گود و بسیار کشنده بود و می توانست سنگین ترین تانک های آن سال ها را نابود کند. این نارنجک به بالای تانک پرتاب می شد و پس از رها شدن توسط فرد پرتاب کننده، سه باله از انتها بیرون آمده و آن را در طول پرواز کوتاه خود تثبیت می کردند. نارنجک ضد تانک ‌پانزر ووف ماین (L) بسیار کشنده بود و ساخت آن ارزان بود، اما برای پرتاب دقیق به مهارت قابل توجهی نیاز داشت و تنها توسط تیم‌های مخصوص و آموزش دیده ضد تانک مورد استفاده می‌گرفت. گونه دیگری از نارنجک های ضد تانک آلمانی "Geballte Ladung" بود که به معنی بار انبوه است. این نوع نارنجک منفرد نیست، بلکه تعدادی نارنجک معمولی است که به یکدیگر متصل شده اند. یکی دیگر از تلاش‌های آلمانی برای ساخت تسلیحات ضد تانک قابل حمل توسط نفر، سلاح "Hafthohlladung" (به معنی: خرج گود چسبنده) بود. این نارنجک چسبان در واقع یک خرج گود با قیف تو خالی بزرگ بود که به وسیله سه آهنربا به یک تانک می توانست بچسبد، اما برای پرتاب بسیار سنگین بود و در نتیجه باید توسط فرد بکار گیرنده، مستقیماً به ناحیه ضعیف یک تانک چسبانده می شد.
       

       
      نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine)
       

       
      نارنجک  ضد تانک آلمانی Geballte Ladung
       

       
      نارنجک چسبان Hafthohlladung
       
       
      طولی نکشید که روس ها توانستند پانزر ورف ماین را به غنیمت بگیرند و با کمک آن، نارنجک ضد تانک خود مجهز به خرج گود را بسازند. البته روس ها در سال 1940، یک نارنجک ضد تانک ساده را توسعه دادند که از اثر انفجاری ساده برای آسیب زدن به زره پوش ها استفاده میکرد و نام آن RPG-40 بود. پس از پرتاب این نارنجک با کمک نواری مسیر پروازش تثبیت می شد. از طرفی روس ها، RPG-43 ( عدد اشاره به سال تولید 1943 است) را ساختند که یک نسخه اصلاح شده از RPG-40 بود و به آن یک لایه مخروطی اضافه شد و تعداد زیادی نوار پارچه ای برای تثبیت مسیر پرواز پس از پرتاب در انتهای آن قرار گرفت. در سال آخر جنگ، روس ها RPG-6 را معرفی کردند، که یک طراحی جدید بر پایه RPG-43 و با آیرودینامیک بهبود یافته و همچنین با یک دم چتری در درون بود که پس از پرتاب از دسته به بیرون رها میشد. نفوذ این نارنجک بیش از 100 میلی متر در زره فولادی گزارش شده است، که برای ایجاد آسیب و انهدام هر تانکی در صورت برخورد با قسمت فوقانی آن ها کافی بود. استفاده از RPG-43 و RPG-6 روسی در نبرد بسیار ساده تر از پانزر ورف ماین آلمانی بود و به آموزش گسترده نیاز نداشت. توجه شود همین موارد بعد ها در سری راکت انداز های پانزر فاست و RPG-2 هم بکار آمدند و به همین دلیل بود که نسل اول این راکت انداز ها با نام نارنجک انداز معرفی شدند که حتی هنوز هم بر سر زبان هاست! در حقیقت راکت انداز های ضد تانک ابزاری بودند که نارنجک های ضد تانک را با کمک یک شتاب دهنده راکتی با دقت و در برد بیشتر به سمت تانک دشمن رها می‌کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای اروپای شرقی نسخه های RPG-6 خود را مهندسی معکوس کردند. برای مثال مجارستان نارنجک AZ-58-K-100 را توسعه داد. از این نارنجک به تعداد زیاد ساخته شد و در نبرد اعراب و  اسراییل در طول سالهای 1967 و 1973 توسط مصر نیز بکار رفت.
       
       
       
      نارنجک ضد تانک RPG-40
       

       
       نارنجک ضد تانک RPG-43
       

       
      نارنجک ضد تانک RPG-6
       

       
      نارنجک ضد تانک AZ-58-K-100 
       
      اولین نارنجک ضد تانک ژاپن، دارای یک کلاهک مخروطی خرج گود ساده به قطر 100 میلی متر بود که دارای یک سیستم فیوز ساده از نوع  "فعال در همه مسیر" بود که اگر به طور تصادفی با کشیدن ضامن از دست سرباز به زمین می افتاد منفجر می شد و به همین سادگی جان فرد را می گرفت. این ضعف آن را بسیار برای نیروی بکار گیرنده خطرناک میکرد، زیرا هیچ ایمنی پس از رهاسازی وجود نداشت و حتی ممکن بود در یک برخورد کوچک و اتفاقی به خود فرد نیز منفجر شود و البته طبق گزارشات میدانی، میزان نفوذ آن فقط حدود ۵۰ میلی متر بود. دومین نارنجک ضد تانک ساخت ژاپن لانج ماین(lunge mine) نام داشت که در واقع یک سلاح انتحاری بود. این سلاح یک کلاهک خرج گود بزرگ بود که بر روی یک چوب نیزه مانند نصب میشد و فرد انتحاری آن را به تانک یا هر هدفی می کوبید، و این برخورد باعث مکانیسمی میشد که در نهایت سرجنگی بزرگ خرج گود آن را منفجر میکرد و هم سرباز و هم هدف را از بین می برد. این نارنجک نصب شده بر روی نیزه هر چند جان سرباز بکار گیرنده را می‌گرفت اما 150 میلی متر در زره فولادی نفوذ میکرد و به همین علت آن را در رده اول بیشترین نفوذ نارنجک های ضد تانک جنگ جهانی دوم قرار میدهد. و البته کمبود سلاح ضد تانک در ژاپن قطعا جدی تر و مهمتر از نیروی بکار گیرنده انتحاری بود! گفته میشود ارتش آمریکا اولین بار در سال 1944 در فیلیپین با نارنجک های ضد تانک روبرو میشود و نارنجک های ضدتانک انتحاری مذکور فوق هم اولین بار در طی نبرد سایپان و پس از آن در نبرد اوکیناوا مشاهده شد. قبل از پایان جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار فروند از این نارنجک های ضد تانک ساده و پر خطر برای واحدهای معمولی ارتش ژاپن در مستعمارات امپراطوری و واحدهای رزمی در جزایر اصلی ژاپن تولید و ارسال شد، چون کاربری چندان سختی نداشتند و عموم سربازان با داشتن یک دل شیر و وفاداری مطلق به امپراطور و ژاپن می‌توانستند از آن ها استفاده کنند.
       

       
      نارنجک های پرتابی ژاپنی
       
          
       
      نارنجک انتحاری lunge mine
       
       پرکاربردترین نارنجک‌های ضد تانک امروزی، شامل طرح‌ های روسی پس از جنگ جهانی دوم هستند که معروف ترین آن ها نارنجک ضد تانک RKG-3 است. در طول جنگ ایران و عراق، سرباز ۱۳ ساله ایرانی محمد حسین فهمیده پس از اینکه خود را در زیر یک تانک عراقی با نارنجک منفجر کرد، به عنوان قهرمان جنگ مورد تجلیل قرار گرفت. به دلیل پیشرفت در زره تانک های مدرن و اختراع نارنجک انداز های راکتی، نارنجک های ضد تانک منسوخ شدند. با این حال در درگیری های پسا اشغال عراق، نارنجک های ضد تانک RKG-3 توسط شورشیان عراقی، عمدتا علیه خودرو های هاموی و نفربر های استرایکر و خضموک (MRAP) های آمریکایی استفاده شدند. این خودروهای محافظت شده زره ضعیف تری نسبت به تانک ها برخوردار بودند و در نتیجه نارنجک های ضد تانک از جمله RKG-3، با نفوذ ۲۲۰ میلیمتری توان آسیب زدن به آن ها را داشتند. پنهان کردن یک نارنجک انداز راکتی همچون RPG-7 در بین جمعیت کار سختی بود. اما هر فرد براحتی می توانست چند نارنجک RKG-7 را حمل کند و باید توجه کرد که تفاوت نفوذ این نارنجک تنها ۴۰ میلیمتر از نسخه ابتدایی RPG-7 کمتر است. شورشیان عراقی عموما در بین جمعیت مخفی میشدند و در دسته های چند نفری به کاروان های آمریکایی حمله و به آن ها خسارات جدی وارد می کردند. این تهدیدات در نهایت باعث شد که ایالات متحده اصلاحاتی در امرپ ها و نفربر های استرایکر انجام دهد که شامل  نصب زره فاصله دار و قفسی و ... می شد که این اصلاحات باعث می شدند تا نارنجک های ضد تانک قبل از تماس با بدنه اصلی منفجر شوند.
       
            
      نارنجک ضد تانک RKG-3
       
      نارنجک ضد تانک RKG-3 همچنین توسط واحد آئروروزویدکا (Aerorozvidka) ارتش اوکراین در تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022 مورد استفاده قرار گرفت. اوکراینی ها با تغییر در زمان‌بندی فیوز و همچنین افزودن باله‌های چاپ‌ شده با پرینتر سه‌بعدی، نارنجکRKG-3 را به RKG 1600 تغییر دادند تا سقوط خود را هنگام پرتاب از یک کواد کوپتر تجاری تثبیت کند. این تغییر، سرآغاز استفاده بسیار گسترده از این دست پهپاد ها با نام کواد کوپتر نارنجک انداز در جنگ اوکراین بود. با ورود کوادکوپتر های نارنجک انداز، مجدد نارنجک های ضد تانک در قالب بمب های سقوط آزاد خرج گود جان تازه ای گرفتند و بنظر می‌رسد با ورود نسل های جدید تر و حتی هدایت شونده آینده ای روشن تری برای این بمب ها قابل انتظار باشد. اما هر چه پیش آید، یادمان نرود که این تسلیحات ریشه در نارنجک های ضد تانک دارند. نارنجک های ضد تانک نیای سال خورده موشک های ضد تانک و راکت های ضد تانک و برخی بمب های پرتابی توسط پهپاد ها هستند. آنچه مشخص است هم چنان این پیر مرد با طراحی ساده خود و همینطور فرزندانش تا بازنشستگی فاصله بسیار دارند.
       

       
      استفاده از RKG-3 در  پهپاد های FPV انتحاری و مولتی روتور نارنجک انداز
       
       
       
      ذکر نام نویسنده و انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است.
       
      گرد آورنده: Navard 
       
       بن مایه 
    • توسط SAEID
      [align=center]توسط متخصصين داخلي؛

      سامانه موشك زمين به هواي "اس200" بهينه‌سازي شد

      همزمان با سالگرد عمليات والفجر 8، سامانه موشكي "اس 200" به دست متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شد.

      [/align]

      به گزارش خبرگزاري فارس به نقل از روابط عمومي نيروي هوايي ارتش، سامانه‌‌ي موشكي زمين به هواي "اس200" توسط متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شده و صبح امروز يكشنبه با حضور مقامات لشكري و كشوري پرتاب آزمايشي خود را با موفقيت انجام داد.
      احمد ميقاني، فرمانده نيروي هوايي ارتش در تشريح ويژگي‌ها و توانايي‌هاي برجسته‌‌ي اين موشك گفت: بررسي ميزان كارايي سامانه‌هاي پدافند اعم از موشكي و راداري در مقابل تهديدات احتمالي عليه كشور ايران و همچنين ارتقاء سطح مهارت و دانش كاركنان عملياتي و فني در مراحل مختلف و آماده‌سازي تجهيزات موصوف از اهداف آزمايش اين سامانه‌ موشكي است.
      وي با اشاره به تلاش‌هاي متخصصين نيروي هوايي براي بومي‌سازي و نهادينه كردن علوم پيشرفته دنيا در راستاي دفاع از حريم هوايي كشور، گفت: توان نظامي ايران در خدمت صلح و آرامش كشور و منطقه است و تاريخ پرافتخار انقلاب اسلامي ايران نشان‌دهنده‌ي متخصصين و اتكاء به توانمندي‌ داخلي است كه قابليت‌ تأمين تمامي نيازهاي كشور را به استفاده از اقدامات تخصصي و امكانات موجود فراهم مي‌كند.
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.