امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

اینکه کشوری مانند کره جنوبی با این تکنولوژی پیشرفته خودرو سازی کشتی سازی و الکترونیک برای توسعه تانک کی 2 متوسل به تکنولوژی امریکایی شد متوجه بشین که کار بسیار مشکلی است. البته این در صورتی است که شما واقعا یک تانک در حد روز دنیا بخواهید. وگرنه اگر یک تانک در حد اقارب باشه همین دوستان میلیتاری دورهمی میتونیم یکیش رو بسازیم بدیم بیرون. شاید از اقارب هم بهتر در بیاد

شاید بهتر باشه !؟ توهین سختی بود به اعضای سایت  ...

 

 

متاسفانه وضع ادوات نظامی کلاسیک ایران ،همچون بخش زرهی، در قیاس با همسایگان و دنیای امروز عقب افتاده می باشد. به علت سیاستهای سالیان گذشته و تحریمها ، دولت جمهوری ایران قادر به خرید تجهیزات به روز نظامی نبوده است اما تلاشهایی برای بومی سازی، نگه داری ادوات موجود و تولید داخلی ادوات نظامی صورت گرفته است.  این تلاشها نیازمند نیروی انسانی و اجتماعی مناسب، زیرساختهای مربوطه و سرمایه گذاری سنگین می باشد تا پس از سالیان به نتیجه رسند. از آنجایکه نظام اداری ایران به علت اقتصاد ضعیف و فساد گسترده با کمبود بودجه مواجه بوده و همچنین دارای ساختار مدیریتی نامناسب در بعضی قسمتها برای پیشبرد اهداف بوده است، شاهد پیشرفت در همه ی زمینه ها نبوده ایم.  به علت اولویت بندی خاص دکترین نظامی ایران، ابتدا نیروی موشکی به عنوان عنصر بازدارنده و سپس انواع موشکهای ضد تانک و کروز ضد کشتی توسعه داده شده اند و پس از آن سیستمهای پدافند هوایی این رشد سریع را تجربه نموده اند.

همان قدر که صنایع نظامی ایران در زمینه پهپاد، انواع موشک( چه کروز و چه بالستیک) و سیستمهای پدافند هوایی به موفقیتهای به روز و خوبی رسیده است، در زمینه زرهی( چه سبک و چه سنگین) و عناصر راهبردی نبرد کلاسیک دارای عقب ماندگی های جدی می باشد. داشتن یک تانک با سیستمهای الکترونیکی و دفاعی به روز نیازمند سرمایه گذاری بالا می باشد و چه بهتر که به طراحی یک پلاتفرم مشترک برای تولید خودروهای مختلف زرهی اقدام شود. اما تا آن زمان و برای این جبران این عقب ماندگی. ایران نیازمند به روزرسانی و خرید گسترده فوری در بخش نیروی هوایی و ادوات زرهی نیروی زمینی می باشد. زیرا در حال حاضر نیز به خصوص در این دو بخش شکافها و عقب ماندگی های جدی نسبت به همسایگان و قدرتهای جهانی وجود دارد. و بر فرض داشتن نیروی انسانی و تامین سرمایه گذاری و اطمینان از حصول نتیجه، با وضع فعلی در بهترین حالت نزدیک به دو دهه بعد به نتیجه و تولید انبوه خواهند رسید. به همین علت فرماندهان نظامی ایران اعلام به بررسی خرید این ادوات از روسیه نموده اند. بنابر اعلام فرمانده نیروی زمینی ارتش نمایندگانی برای بررسی و خرید تانک "تی-90 ام اس" به روسیه خواهند رفت.

اما به نظر نگارنده بهتر است قبل از اقدام به هر خریدی، به روز رسانی تانکهای فعلی را مد نظر قرار دهند و به تجهیز سیستمهای جدید و به روز الکترونیکی و دفاعی بپردازند. تعداد زیادی تانک تی-72، چیفتن و... در نیروی زرهی ما وجود دارند که به معنای واقعی حرفی در برابر ساده ترین تهدیدات ضد زره امروزه ندارند. به روزرسانی سیستمهای این تانکها باعث هزینه کمتر و مجهز شدن در کمترین زمان می باشد. به خصوص در اوضاع آشفته و غیر قابل پیشبینی امروز منطقه این امر بسیار حیاتی می باشد.

تانک تی-90 در حقیقت نمونه ارتقا یافته و توسعه یافته ای از تی-72 می باشد و در ابتدا هم تی-72 نام گذاری شده بوده است ولی به دلایلی همچون خدشه دار شدن نام تی-72 در شکست سنگین عراق در مقابل ائتلاف آمریکا در زمان صدام حسین، نام آن تی-90 گذاشته شد. بسیاری از عناصر و تجهیزات این 2 تانک یکسان بوده و یک تی-72 به روز شده تفاوتهای بسیار جزیی و کمی با تانک تی-90 دارد.

امروزه تمامی تجهیزات زرهی سنگین و سبک ما نیاز به ارتقا دارند. این به روزرسانی باید در سه بخش اصلی قدرت آتش، تحرک و حفاظت صورت بگیرد .که هرکدام از این بخشها دارای زیر سامانه های مختلفی می باشند 

قابل ذکر است که تی-90 نیز امروزه شانس کمی در مقابل جدیدترین پرتابه های ضد زره دارد. نه تنها تی-90 بلکه تمامی تانکهای امروزه به این وضع دچار شده اند و تنها تانکهای دارای حفاظت زرهی فعال می توانند در مقابل این پرتابه ها مقاومت نمایند. به همین دلیل نسل جدید تانکها در حال تجهیز به این حفاظت زرهی فعال می باشند. این حفاظت به این صورت می باشد که خودروی زرهی با شناسایی پرتابه شلیک شده به سمت خود، به سمت آن پرتابه های فیزیکی و یا پالسهای مغناطیسی فرستاده و پیش از رسیدن پرتابه و برخورد به هدف، منهدم می شود. تانک تی-90 شاید نیاز امروزه ما را تامین نموده و در مقابل تهدیدات حال حاضر مقاومت داشته باشد ولی برای یک دهه ی آینده تانکی عقب افتاده خواهد بود. به همین دلیل جدیدترین تانک روسها به نام آرماتا طراحی شد که به زودی در خط تولید برای نیروهای مسلح روسیه قرار خواهد گرفت. به همین دلیل خرید گسترده تانک "تی- 90 ام اس" زیاد معقول به نظر نمی رسد بلکه به روزرسانی تانکهای موجود و در کنار آن خرید حساب شده تعدادی "تی-90 ام اس"می تواند راهگشای عقب افتادگی موجود باشد.

 

محمدحسین پاز /   http://wars-and-history.mihanblog.com/post/1291
  • Upvote 3
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

تانک کی 2 متوسل به تکنولوژی امریکایی شد متوجه بشین که کار بسیار مشکلی است

 

 

 

چنین چیزی نیست

 

در حقیقت اساس تکنولوژی زرهی کره تکنولوژی امریکایی هست (سال ها پیش) که شامل تانک K1 میشه مابقی تانک ها (مثل K1A1 و ......) توسعه داخلی این کشور و از طریق تکنولوژی های به دست امده اون هست خصوصا تانک بسیار پیشرفته K2 که تکنولوژی های توسعه داده شده توسط کره جنوبی هست
 

 

ذلفقار از همون روز اول هم پروژه تشریفاتی بود

 

 

اما در مورد سپاه خدمت شما و مابقی دوستان عرض کنم تانکی در دست ساخت و توسعه است که اگر رونمایی بشه قطعنا نظر شما و بسیاری دوستان دیگه عوض میشه در مورد این تانک قبلا برخی دوستان تو سایت نظراتی دادن و یکی از دوستان هم ظاهرا چندی پیش مدل سه بعدی CAD تانک رو دیده و صد البته خود بنده هم در موردش از جای موثقی شنیدم

 

 

به هیچ وجه ذوالفقار پروژه تشریفاتی نبود ، اهدافی داشت که بهش نرسید

 

در مورد اون تانکی که فرمودید هم هر وقت رونمایی شد در موردش صحبت میکنیم

  • Upvote 12

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اینکه کشوری مانند کره جنوبی با این تکنولوژی پیشرفته خودرو سازی کشتی سازی و الکترونیک برای توسعه تانک کی 2 متوسل به تکنولوژی امریکایی شد متوجه بشین که کار بسیار مشکلی است. البته این در صورتی است که شما واقعا یک تانک در حد روز دنیا بخواهید. وگرنه اگر یک تانک در حد اقارب باشه همین دوستان میلیتاری دورهمی میتونیم یکیش رو بسازیم بدیم بیرون. شاید از اقارب هم بهتر در بیاد

کی-2 تانک بی نظیریه در حد خودش ، در زمینه سیستم تعلیق و شاسی واقعه شاهکاره ، کی-2 توسعه داده شده ی کی-1 هست و کره ای ها تا حد امکان اونرو بومی کردن

 

درمورد اقارب بهتره بگم بیشتر شبیه کاردستی هست تا تانک چرخدار

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

و نارنجک انداز هایی با نشانه گیری دیجیتال بسازیم و به جای پروژه های گرانی چون خرید تانک که هزارتا دردسر داره ، بریم به فکر خرید  مستقیم 1000 تا 2000 خودروی آمرپ سبک و تولید تحت لیسانس 22-28 هزارتای دیگه در کشور باشیم بهتره ...

 

از نظر من و با توجه به تاکتیک های جنگی که استفاده می کنیم نیروهای نظامی ما به این ها بیش از تانک نیاز دارند ...

 

https://en.wikipedia.org/wiki/VPK-3927_Volk

 

https://en.wikipedia.org/wiki/GAZ_Tigr

 

https://en.wikipedia.org/wiki/Ural_Typhoon

 

https://en.wikipedia.org/wiki/Kamaz_Typhoon

 

 

خرید اینها به خاطر ماهیتی که دارند ، حساسیت کمتری هم داره ولی با نصب یک مسلسل خودکار کالیبر 50 و اضافه کردن دو تا چهارتا موشک اندازه ، واقعا به کار ما میاند ، هم محافظت نیروهای ما رو تامین می کنند ، هم می شه ازشون در جاهای زیادی مثل مرزبانی ، پلیس ، حمل و نقل و ... استفاده کرد ...

 

 

تانک یک محصول هزینه بر هست برای ما که نیاز به آموزش و پشتیبانی زیادی داره ولی یک خودروی سبک Gaz Tiger یا Volk بلافاصله توسط نیروهای ما مورد استفاده قرار می گیره و با تاکتیک های مورد استفاده ی نیروها هم همخوانی بسیار بیشتری داره ... هزینه ی راه اندازی ، نگهداری و پشتیبانیش هم خیلی کمتره .


فقط به همین نگاه کنید ، هم نیاز ترابری ما رو برطرف می کنه و هم یک خودروی نسبتاً سبک زرهی سریع هست

 

 

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/eb/VPK_-3927_Volk_07.jpg/1280px-VPK_-3927_Volk_07.jpg

 

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/75/VPK_-3927_Volk_09.jpg/1280px-VPK_-3927_Volk_09.jpg

 

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a5/VPK_-3927_Volk_08.jpg/1280px-VPK_-3927_Volk_08.jpg

دوست عزیز امرپ و خودروی زرهی یک وظیفه دارند ،تانک و خودروی پشتیبان و خودروی رزمی و...هم یک وظیفه دارند ،نمیشه شما با امرپ مسلح به مسلسل وظیفه تانک رو انجام بدین و ...

 

یکی از ویژگی های تانک برخورداری از توپ با کالیبر بالا که برد و حفاظت بالایی رو فراهم میکنه و از حفاظت بیشتری در مقایسه با خودروهای رزمی و ... برخوردار هست.در نبردهای امروزی این ادوات در کنار هم عمل میکنند که ضعف های ساختاری یکدیگر رو پوشش بدهند .مثل عملیات آبرامز و برادلی و ...در کنار هم .وظایف تانک رو موشک های ضد زره هم با توجه به نرخ آتش کمی که دارند نمیتونند انجام دهند ...

 

ما به تمام  این ادوات نیاز داریم نمیشه یکیشون رو حذف کرد ...

 

مشکل اصلی اینجاست که هیچ برنامه مشخصی برای حوزه زرهی تعریف نشده! مشخصا مسئله جنگ با آمریکا و استرانژی نبرد نامتقارن روی حوزه زرهی بدجوری سایه انداخته. شاید بشه گفت در میان تمامی حوزه های دفاعی, توسعه زرهی آخرین اولویت ما محسوب بشه. اما با اینکه ماهیت تهدیدات در حال تغییر هست و این استراتژی نبرد نا همطراز جوابگوی خیلی از تهدیدات حال و پیشرو نیست, اما متاسفانه چون تا به حال هیچ حرکت اساسی در این حوزه انجام نگرفته, نمی توان انتظار پیشرفت شگرفی داشت. تصویر زیر نهایت زور و سطح تفکر ما در این حوزه را نشان میده!! 

 

 

تا تفکر عوض نشه, نه خرید, نه انتقال تکنولوژی دردی از ما دوا نخواهد کرد.

در استراتژی نبرد نا متقارن سفیر مسلح به 106 یا تاکتیکال مسلح به 23 میلیمتری و ...چه کارایی دارند که تانک ها و خودروهای رزمی مدرن ندارند ؟تنها برتریشون هزینه کمترتولید هست که با توجه به ضعف هاشون عملا کارایی خاصی هم ندارند .امروز که تصمیم به خرید تانک مدرن گرفتیم یعنی استراتژی ما تغییر کرده ؟!

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ستاریویی که میشه در مورد ذولفقار حدس زد اینستکه احتمالا از تانک دولفقار 1  تا 3 پیشرفت های خوبی صورت گرفته ولی این پیشرفت ها بسیار کندتر از پیشرفت زره و ضد زره در دنیا  بوده و در نقطه ای فرماندهان ارتش  به این نتیجه رسیده اند تولید ان بی فاییده است. البته شاید تجارب جنگ سوریه هم در این تصمیم گیری نقش داشته. 

در اینجا نقش روش های میانبر برای رسیدن به تکنولوژی روز مشخص میشود که مهمترین روش میانبر انتقال تکنولوژی از کشورهای صاحب تکنولوژی است.  

اگر واقعا  این امکان وجود داشت که با کمک یک کشور صاحب تکنولوژی مثل روسیه یک تانک ملی طراحی گردد هزیته ها و وقت صرف شده در روی پروژه ذولفقار تلف نمیشد. زمانیکه  یک پروژه مشترک طراحی مشترک توسط کارشناسان دو کشور که یکی صاحب تکنولوژی و دیگری کاراموز است انجام میشود کارشناسان کشور صاحب تکنولوژی عملا تمام کار را انجام میدهتد و سعی میکنند کارشناسان کشور کاراموز عملا کار را فرا نگیرند. بخصوص روس ها دراین نامردی ها استاد هستند. ولی اگر کارشناسان کشور کاراموز دارای تجربه های قبلی باشند عملا میتوانند به راحتی دانش را جذب کنند.

کارشناسان ما روی یک پروژه مثل ذولفقار 20 سال کار کرده اند و به اعتقاد من کارشان خیلی بد هم نبوده الان زمانی است که با یک قرار داد انتقال تکنولوژی و طراحی مشترک انها را به سطح روز دنیا نزدیک کرد.

ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

کسی جواب من رو دقیق نداد که مشکل واقعی ساخت تانک چیه.

 

اینکه کره جنوبی با یا بی کمک آمریکا ساخته نشد دلیل که.

 

در مباحث الکترونیک و ایتیک وضعمون خوبه. تازه اگر هم خوب نباشه می‌تونیم این بخشها رو بخریم.

 

ساخت یک تانک در حد تی ۹۰ چه چالشهای واقعی داره؟ مقایسه با سایر کشورها یا حرغهای کلی از مدیریت و سطح تکنولوژی و صاحب سبک بودن و ... نمی‌خوام. حرف تکنیکی و مهندسی منظورمه

  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام

 

 

کسی جواب من رو دقیق نداد که مشکل واقعی ساخت تانک چیه.

 

اینکه کره جنوبی با یا بی کمک آمریکا ساخته نشد دلیل که.

 

در مباحث الکترونیک و ایتیک وضعمون خوبه. تازه اگر هم خوب نباشه می‌تونیم این بخشها رو بخریم.

 

ساخت یک تانک در حد تی ۹۰ چه چالشهای واقعی داره؟ مقایسه با سایر کشورها یا حرغهای کلی از مدیریت و سطح تکنولوژی و صاحب سبک بودن و ... نمی‌خوام. حرف تکنیکی و مهندسی منظورمه

 

 

اگه ساخت تانک با فولاد های معمولی مد نظرتون هست که بله کار خاصی نداره اما اگه تانک درست حسابی مد نظرتون هست تکنولوژی متالوژی بالایی می خواد که در ایران یا علمش موجود نیست یا کارخونه ساخت اون ماده وجود نداره و یا علم به کار بردن اون ماده برای ساخت زره و بدنه تانک رو نداریم ... بعد می مونه ساخت شبکه ارتباطی و و مباحث الترونیکی که از ما بر میاد و کار خاصی نداره .  مسئله بعدی قدرت پیشرانه هست که موتور مناسب می خواد . موتوری که سرعت لاقل70 کیلومتر بر ساعت رو برای یک تانک 45-50 تنی به ما بده بعلاوه ترمز های مناسب برای مهار این سرعت .  جنس لوله تانک هم خیلی مهم هست . چون حتی لوله های اسلحه های معمولی هم بعضا اگه غیر استاندارد و کم کیفیت باشن می ترکن . لوله تانک برای شلیک گلوله های مختلف جای خود دارد . البته بعید می دونم مشکل خاصی تو این باشه .

 

در کل بیشتر مشکل ما دانش متالوژی هست + موتور+ نبود دانش برای طراحی یک سیستم تعلیق کار آمد و به روز ...است   و نه خود ریخته گری یا تراشکاری

 

یا حق

ویرایش شده در توسط Anonymous
  • Upvote 5
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

کسی جواب من رو دقیق نداد که مشکل واقعی ساخت تانک چیه.
 
اینکه کره جنوبی با یا بی کمک آمریکا ساخته نشد دلیل که.
 
در مباحث الکترونیک و ایتیک وضعمون خوبه. تازه اگر هم خوب نباشه می‌تونیم این بخشها رو بخریم.
 
ساخت یک تانک در حد تی ۹۰ چه چالشهای واقعی داره؟ مقایسه با سایر کشورها یا حرغهای کلی از مدیریت و سطح تکنولوژی و صاحب سبک بودن و ... نمی‌خوام. حرف تکنیکی و مهندسی منظورمه


نبود صنایع
شاید ما از نظر علم روز چند سال از سطح اول دنیا عقب باشیم و گاهی هم سطح تراز جهانی ، اما از نظر صنعت چند دهه عقبیم

بخاطر همینه که بیشتر تولیدات تسلیحاتیمون ، کارگاهی هستند و محدود و نه صنعتی و فراگیر

برای نمونه ، نزاجا به علم زره مایع دست پیدا کرده ، اما صنعتی نیست تا اون رو در زره ها و جلیقه ها فراگیر کنه

یکی از مشکل های بزرگ و اصلی ارتش و سپاه و وزارت ، جدای از موازی کاری و نبود مدیریت ، اینه که بعد از هر دستاورد ، ارگان های مربوطه مجبورند چند سال صرف راه اندازی صنایع پایه مربوط به اون دستاورد به دست خودشون بکنن
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

استراتژی نبرد نا متقارن سفیر مسلح به 106 یا تاکتیکال مسلح به 23 میلیمتری و ...چه کارایی دارند که تانک ها و خودروهای رزمی مدرن ندارند ؟تنها برتریشون هزینه کمترتولید هست که با توجه به ضعف هاشون عملا کارایی خاصی هم ندارند .امروز که تصمیم به خرید تانک مدرن گرفتیم یعنی استراتژی ما تغییر کرده ؟!


وقتی قرار باشه در موقعیتی بجنگیم که برتری هوایی مطلق در اختیار دشمن هست، تانک تا چه اندازه به درد ما میخوره؟ چه فرقی میکنه که ما T-72 داشته باشیم یا آبرامز؟ در چنین وضعیتی که در ضعف مطلق باشی و مجبور باشی در لاک دفاعی فروبری، چاره ای جز رو آوردن به خودروهای سبک و گروه های کوچک و پرتعداد مجهز به ضد تانک نخواهی داشت.
خوب وقتی میگیم ماهیت تهدیدها در حال تغییر هست، پس باید دکترین نظامی هم منطبق بر اون تغییر بکنه. اینجاست که توجه به تجهیز قوای زرهی هم اهمیت پیدا میکنه.
  • Upvote 7
  • Downvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

وقتی قرار باشه در موقعیتی بجنگیم که برتری هوایی مطلق در اختیار دشمن هست، تانک تا چه اندازه به درد ما میخوره؟ چه فرقی میکنه که ما T-72 داشته باشیم یا آبرامز؟ در چنین وضعیتی که در ضعف مطلق باشی و مجبور باشی در لاک دفاعی فروبری، چاره ای جز رو آوردن به خودروهای سبک و گروه های کوچک و پرتعداد مجهز به ضد تانک نخواهی داشت.
خوب وقتی میگیم ماهیت تهدیدها در حال تغییر هست، پس باید دکترین نظامی هم منطبق بر اون تغییر بکنه. اینجاست که توجه به تجهیز قوای زرهی هم اهمیت پیدا میکنه.

دشمنی که برتری هوایی داره واحدهای پیاده و ایضا خودورهای سبک رو نیز میتونه ازبین ببره ،در این صورت خودروهای سبک چه کاربردی دارند ؟موشک های ضد زره در مقابل تانک های دشمن که مجهز به سیستم دفاع هستند چه کاربردی دارند ؟واحدهای پیاده مجهز به ضد زره آسیب پذیر نیستند ؟و...نبرد نامتقارن منافاتی با توسعه تانک ها و خودروهای زرهی مدرن نداره شما اگر تانک و خودروی رزمی مدرن داشته باشی اگر استراتژی مناسبی داشته باشی میتونی ضربات موثری به دشمن وارد کنی در مقابل اگه به بهانه نبرد نامتقارن بر روی ادوات و تسلیحات سرمایه گذاری نکنی نتیجه ای هم نمیتونی بگیری. دوست عزیز ما با موشک های ضد زره که قرارنیست جلوی تهاجم نظامی دشمن بایستیم ،با این موشک ها توان تهاجمی هم نخواهیم داشت و به قول شما در زیر لاک دفاعی میریم ،ابتکار عمل نداریم و شاهد حملات دشمن خواهیم بود .

 

ماهیت نبردها از چندین سال پیش (حمله آمریکا به عراق)تغییر کرده ،دشمنی گروه های چریکی مثل پژاک و جیش العدل و القائده و ... هم وجود داشته ،دشمنی آمریکا و اسرائیل هم تمام نشده الان چرا به فکر داشتن زرهی مدرن افتادیم که مجبور باشیم با هزینه و بهای بیشتری خودمون رو مجهز کنیم ؟؟؟بهتره با این حرف ها خودمون رو قول نزنیم ،خدا رو شکر که مسئولین به فکر تجهیز هرچه بیشتر نیروها هستند ،الان باید از این به بعد رو ببینیم ،ان شالله که نتیجه هم میگیریم .

  • Upvote 4
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

خدا رو شکر. نگران شده بودم نکنه تغییری در نیروهای نظامی ما پیش اومده که تا حالا چند تا جنس بنجل از روسیه سفارش ندادن که خدا رو شکر جنسمون جور شد.

 

تی 72 یو بی ببخشید تی نود حتی در مدل اس ام در بهترین حالت در بیت تاپ تن رتبه 8 یا 9 بدست میاره و خدا شهدای تی 90 ما رو از الان با شهدای کربلا مهشور کنه

  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دشمنی که برتری هوایی داره واحدهای پیاده و ایضا خودورهای سبک رو نیز میتونه ازبین ببره ،در این صورت خودروهای سبک چه کاربردی دارند ؟موشک های ضد زره در مقابل تانک های دشمن که مجهز به سیستم دفاع هستند چه کاربردی دارند ؟واحدهای پیاده مجهز به ضد زره آسیب پذیر نیستند ؟و...نبرد نامتقارن منافاتی با توسعه تانک ها و خودروهای زرهی مدرن نداره شما اگر تانک و خودروی رزمی مدرن داشته باشی اگر استراتژی مناسبی داشته باشی میتونی ضربات موثری به دشمن وارد کنی در مقابل اگه به بهانه نبرد نامتقارن بر روی ادوات و تسلیحات سرمایه گذاری نکنی نتیجه ای هم نمیتونی بگیری. دوست عزیز ما با موشک های ضد زره که قرارنیست جلوی تهاجم نظامی دشمن بایستیم ،با این موشک ها توان تهاجمی هم نخواهیم داشت و به قول شما در زیر لاک دفاعی میریم ،ابتکار عمل نداریم و شاهد حملات دشمن خواهیم بود .

ماهیت نبردها از چندین سال پیش (حمله آمریکا به عراق)تغییر کرده ،دشمنی گروه های چریکی مثل پژاک و جیش العدل و القائده و ... هم وجود داشته ،دشمنی آمریکا و اسرائیل هم تمام نشده الان چرا به فکر داشتن زرهی مدرن افتادیم که مجبور باشیم با هزینه و بهای بیشتری خودمون رو مجهز کنیم ؟؟؟بهتره با این حرف ها خودمون رو قول نزنیم ،خدا رو شکر که مسئولین به فکر تجهیز هرچه بیشتر نیروها هستند ،الان باید از این به بعد رو ببینیم ،ان شالله که نتیجه هم میگیریم .

برای هر نیروی هوایی بالاخره هدف قرار دادن تانکهای چند تنی که قابلیت تحرک پایینی دارند، به مراتب آسان تر از زدن خودروهای سبک و نیروهای پیاده ایست که قدرت تحرک و اختفای خیلی بالاتری دارند. جنگ جاری در یمن هم همین موضوع را ثابت میکنه. سیستم های دفاع فعال هم در چند سال اخیر هست که به خاطر ضعف مفرط زرهی در مقابل موشک های ضد زره به شکل جدی مطرح شده.
با این حال زرهی جایگاه خودش را در نبردهای نامتقارن داره ولی بنا به دلایلی که ذکر شد، متاسفانه تا به الان آخرین اولویت ما در حوزه دفاعی بوده و بنده هم معتقد هستم این نگاه باید عوض شه و دیدگاه ما صرفا محدود به نبرد با آمریکا و امثالهم نباشه
در کل صحبت های بنده منافاتی با سخنان شما نداره و بنده هم تقریبا با شما هم نظر هستم.
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

برای هر نیروی هوایی بالاخره هدف قرار دادن تانکهای چند تنی که قابلیت تحرک پایینی دارند، به مراتب آسان تر از زدن خودروهای سبک و نیروهای پیاده ایست که قدرت تحرک و اختفای خیلی بالاتری دارند. جنگ جاری در یمن هم همین موضوع را ثابت میکنه. سیستم های دفاع فعال هم در چند سال اخیر هست که به خاطر ضعف مفرط زرهی در مقابل موشک های ضد زره به شکل جدی مطرح شده.
با این حال زرهی جایگاه خودش را در نبردهای نامتقارن داره ولی بنا به دلایلی که ذکر شد، متاسفانه تا به الان آخرین اولویت ما در حوزه دفاعی بوده و بنده هم معتقد هستم این نگاه باید عوض شه و دیدگاه ما صرفا محدود به نبرد با آمریکا و امثالهم نباشه
در کل صحبت های بنده منافاتی با سخنان شما نداره و بنده هم تقریبا با شما هم نظر هستم.

بله هدف قرار دادن نیروهای پیاده سخت تره ولی زرهپوش ها رو هم میشه از دید دشمن مخفی کرد ضمن اینکه امرپ های سبک ، خودروهای پشتیبان آتش و خودروهای رزمی چرخدار نیز به دلیل قدرت بالای موتور ، سیستم تعلیق پیشرفته و ... از تحرک لازم برخوردار هستند چه در جاده و چه خارج از جاده ...

 

مثلا حداکثر سرعت امرپ سبک L-ATV  در جاده 120 کیلومتر در ساعته و میتونه از شیب 60 درصد بالا بره و ....یا زرهکوب M1128 Stryker MGS از حداکثر سرعت 96km/h برخورداره ...

 

ویدیویی از این خودروها :

 

http://www.aparat.com/v/98Hrs

http://www.aparat.com/v/Uf29G

 

همونطور که پیشتر هم عرض کردم امرپ های سنگین و تانک های اصلی میدان نبرد از حفاظت بالاتری برخوردار هستند و با توجه به سطح تهدیدات و منطقه نبرد باید از این ادوات نیز استفاده کرد .

 

از این گذشته نیروهای پیاده یا واحدهای ضد زره هم با توجه به جغرافیای منطقه نبرد در صورت کشف شدن موقعیتشون به احتمال زیاد فرصت فرار نخواهند داشت .

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

وقتی قرار باشه در موقعیتی بجنگیم که برتری هوایی مطلق در اختیار دشمن هست، تانک تا چه اندازه به درد ما میخوره؟ چه فرقی میکنه که ما T-72 داشته باشیم یا آبرامز؟ در چنین وضعیتی که در ضعف مطلق باشی و مجبور باشی در لاک دفاعی فروبری، چاره ای جز رو آوردن به خودروهای سبک و گروه های کوچک و پرتعداد مجهز به ضد تانک نخواهی داشت.
خوب وقتی میگیم ماهیت تهدیدها در حال تغییر هست، پس باید دکترین نظامی هم منطبق بر اون تغییر بکنه. اینجاست که توجه به تجهیز قوای زرهی هم اهمیت پیدا میکنه.

 

متاسفم که دوستان اساس تاکتیک های رزمی مورد استفاده توسط نیروهای ما رو  بلد نیستند و به شما به خاطر این پست بسیار مفید ، منفی می دهند ...

از نظر من به خاطر نوع جنگیدن ما ( که از زمان دفاع مقدس در نیروهای رزمی ما نهادینه شده ) ، آخرین چیزی که برای به روز کردن نیروهای زرهی نیاز داریم ، تانک هست ؛ خودروهای سبکی مثل آمرپ ها یا نفربرهایی با برجک های خودکار ( چیزی که رایش مارشال توی پستتش اشاره کرد ) برای ما ضرورت بالاتری دارند ...

 

این خرید تانک یک کار عوامانه هست چون مردم زرهی و نیروی زمینی رو با « توپ  و تانک » می شناسند ... همینه که باعث تاسف بیش از پیش امثال من برای نیروی زمینی ارتش می شه که حتی وقتی می خواد بعد از دهه ها خرید هم کنه ، یک خرید کاملا تبلیغاتی می خواد انجام بده ...

  • Upvote 7
  • Downvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط panzer-grouppen
      کرکس خان دستت درد نکنه . ببینم ایران از اینا داره ؟ چقدر ؟ و یه چیز دیگه : آیا این تانک توان مقابله با آبرامز و مرکاوا رو داره ؟
    • توسط Navard
      به نام خداوند بخشنده و مهربان 
       
       

       
      برای بزرگنمایی تصاویر بر روی آن ها کلیک (لمس) کنید
       
      با ورود اولین زره پوش ها به میدان جنگ جهانی اول، اینطور بنظر می رسید که هیچ چیز جلودار آن ها نیست. سربازان بخت برگشته آلمانی ناگهان با غول های آهنینی رو به رو شدند که هیچ سلاحی بر آن ها کارگر نبود. طولی نکشید که طرف های دیگر جنگ هم زره پوش های خود را توسعه دادند تا شاهد نخستین نبردهای تانک با تانک باشیم و اینجا زمانی بود که تانک بعنوان موثرترین ابزار در مقابل تانک حریف معرفی شد. تانک ها همچنان در ابتدای راه بودند و توانایی صنعتی کافی برای تولید گسترده آن ها وجود نداشت و ذهنیت فرماندهان هم همچنان آن ها را نمی پذیرفت  اما خطوط میدان نبرد در جنگ جهانی اول آنقدر وسیع بود که کسی نمی دانست کی و کجا سر و کله ی تانک های خوفناک دشمن پیدا میشود. در نتیجه ارتش های دو طرف به فکر تسلیحاتی افتادند که بتوان به وسیله ها آن ها به تانک ها آسیب وارد کنند. تفنگ های ضد تانک و نارنجک های ضد تانک و خمپاره ضد تانک و توپ ضد تانک و چندین ایده دیگر مطرح میشوند که دو مورد اول بسیار فراگیر میشوند و این موارد تا جنگ جهانی دوم هم ادامه می‌یابد. اما بحث نوشتار پیش رو به نارنجک های ضد تانک خلاصه می شود. نارنجک های ضد تانک (atg) یک سلاح پرتاب دستی هستند که برای آسیب زدن و یا انهدام اهداف زرهی استفاده می شوند. اگرچه برد کوتاه و نیاز به نزدیک شدن به زره پوش ها، تاثیر آن ها را محدود می کند. سربازان نارنجک انداز ناچار بودند به زره پوش های دشمن نزدیک شوند که البته در بعضی مواقع شدیدا توسط خودروهای زرهی دیگر و نفرات پیاده پشتیبانی میشدند. در نتیجه از همین ابتدای کار باید بدانیم که نارنجک های ضد تانک برای کاربرد خاص و ویژه توسعه یافتند و البته قیمت ارزان و تولید آسان و کاربری نسبتا ساده آن ها را محبوب و شاید بهتر است بگوییم که آن ها را قابل تحمل میکرد.
       


       
       
       
      همانطور که گفته شد، نارنجک های ضد تانک برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول علیه وسایل نقلیه زرهی مورد استفاده قرار گرفتند، اما تا زمان جنگ جهانی دوم که نارنجک های ضد تانک با سرجنگی خرج گود(HEAT) تولید شوند، اثر گذاری آن ها در هاله ای از ابهام قرار داشت. اولین نارنجک های ضد تانک دست ساز بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها اولین کسانی بودند که با نارنجک های ضد نفر معمولی خود که به نارنجک گوشت کوبی معروف هستند نارنجک ضد تانک ساختند. آن ها با بستن دو یا سه سر انفجاری نارنجک های ضد نفر به یکدیگر یک نارنجک بزرگ‌تر می ساختند و از آن علیه تانک ها و زره پوش ها استفاده کردند. در  نبرد پس از کشیدن ضامن، نارنجک را به بالای تانک دشمن که به آرامی پیشروی می کرد پرتاب میکردند، جایی که زره در آن قسمت از تانک ضعیف تر بود و احتمال نابودی آن با انفجار همزمان چند نارنجک می رفت. در این نارنجک ها، اثر ترکش زایی که کاربرد تخصصی آن ها بود اهمیتی نداشت، بلکه قدرت انفجار باعث تخریب سقف و کنده شدن قطعات فولادی و در نهایت مرگ خدمه میشد.
       
       

       

       
       
      در طول جنگ جهانی دوم با همین روش کشورهای مختلف با قرار دادن تعدادی نارنجک در کنار هم، نارنجک های ضد تانک دست ساز ساختند و اینطور اولین نارنجک های ضد تانک همه گیر شدند. با توجه به وزن زیاد نارنجک های ضدتانک ابتدایی، معمولاً از فاصله بسیار نزدیک پرتاب می شدند یا مستقیماً در نقاط آسیب پذیر بر روی خودروی زرهی دشمن قرار می گرفتند. در نارنجک های دست ساز خبری از چاشنی ضربه ای نبود و نارنجک ها باید زمان مورد نیاز چاشنی خود را طی میکردند تا منفجر شوند که این مورد کار پرتاب کننده را دوچندان سخت و ترسناک میکرد. بریتانیایی ها در سال 1940 روش دیگری را ابداع کردند، در این روش آن ها دینامیت یا مواد منفجره قوی دیگر را در یک جوراب ضخیم قرار می دادند و قسمت بیرونی جوراب را به گریس آغشته میکردند و سپس این جوراب ها در یک قوطی حلبی قرار میدادند. در زمان نبرد، سربازان بخت برگشته جوراب را بیرون می آوردند و فیوز یا فیتیله را روشن کرده و سپس آن ها را به طرف برجک تانک یا شنی و چرخ هایش پرتاب می کردند به این امید که تا زمان انفجار به تانک بچسبد (در فیلم نجات سربازان رایان هم حتما بخاطر دارید که سروان میلر از این روش برای متوقف کردن تانک های آلمانی بهره برد). در صورت موفقیت آمیز بودن، باعث آسیب به بخش داخلی زره، و کشته یا زخمی شدن خدمه تانک می شد. مشخص نیست که آیا این نوع نارنجک های ضد تانک دست ساز با موفقیت در جنگ به کار گرفته شده است یا خیر! اما دست کم در هالیوود یک شکار موفق به نام خود ثبت کرده است...
       

       
      در تاکتیکی دیگر هنگامی که تانک ها از سنگرها و خاکریز ها عبور می کردند، نارنجک های دست ساز را می شد توسط پیاده نظام به عنوان نوعی مین ضد تانک در مسیر تانک ها قرار داد به این امید که به موقع منفجر شوند. در حالی که این روش ها در نا امیدی و بیچارگی از هیچی بهتر بنظر می رسید، اما معمولا برای سربازان پیاده نظام خطرناک تر از خدمه تانک ها بودند. در روش دیگر سربازان چینی در جنگ دوم چین و ژاپن از بمب گذاران انتحاری علیه تانک های ژاپنی استفاده کردند. سربازان چینی مواد منفجره مانند بسته های چندتایی نارنجک یا دینامیت را به بدن خود می بستند و خود را زیر تانک های ژاپنی می انداختند تا آنها را منفجر کنند! با این روش در نبرد شانگهای، یک بمب‌گذار انتحاری چینی با منفجر کردن خود در زیر تانک، یک ستون ژاپنی را متوقف کرد. و در نبرد تایرژونگ (Taierzhuang) نیز سربازان انتحاری چینی موفق میشوند تانک های ژاپنی و همچنین خودشان را منفجر کنند. در یک استفاده دیگر در تایرژونگ، سربازان انتحاری چینی، چهار تانک ژاپنی را با بسته‌های نارنجکی خود از بین بردند.
       

       
      سعی شد که رنگی شود 
       
      نارنجک های ضد تانک صنعتی عموما از خرج گود‌ (HEAT) برای نفوذ به زره استفاده می کنند، اگرچه از سر جنگی شدید الانفجار با سر له شونده (HESH) نیز در بعضی از آن ها استفاده می شود. در اصطلاح نظامی، کلاهک هایی که از انفجار شکل دار استفاده می کنندHEAT نامیده می شوند که خرج گود شاخص ترین آن هاست. همانطور که در بالا گفته شد اکثر نارنجک های ضد تانک صنعتی از نوع خرج گود هستند. بدین جهت زاویه برخورد خرج گود و مواد مذاب خروجی حاصل از آن باید با سطح زره منطبق باشد. در نتیجه در طراحی برخی از نارنجک های ضد تانک از چتر نجات کوچک یا نوارهای پارچه‌ای و یا باله‌های تثبیت‌ کننده در نسخه های پرتاب شونده از پهپاد استفاده می گردد. 
       

       
      به باله ها توجه شود 
       
      بریتانیا اولین نارنجک ضد تانک خود را در اواخر سال 1940 با نام  تایپ۶۸(AT68) وارد میدان کرد که یکی از اولین تسلیحات ضد تانک از نوع خرج گود بود. نارنجک به وسیله یک تفنگ و با استفاده از نارنجک انداز میلز نصب شده بر روی آن شلیک می شد( نارنجک تفنگی). نارنجک ضدتانک تایپ 68 دارای نفوذ 50 میلی متری در زره بود که برای سال 1940 حیرت انگیز بنظر می رسید .
       

       
      نارنجک انداز میلز و AT68 (سعی شد که رنگی شود )

       
      نارنجک تفنگی AT68 
       
       
      همچنین در ادامه و در حین جنگ نارنجک ضد تانک تایپ۷۴ (74 ST) نیز توسط آن ها ساخته شد که شامل یک خرج گود درون یک بسته پرتابه دستی با شباهت هایی به نسخه های نارنجک گوشت کوب آلمانی بود. ایده پشت این نارنجک، ساخت یک سلاح ضد تانک ساده و با کاربری آسان، آمادگی فوری برای تولید و ارزانی بود. نارنجک ST به اصرار چرچیل در تولید انبوه قرار گرفت، اما با دیدن نحوه عملکرد آن، ساخت بیشتر و خدمت فراگیر آن متوقف شد. نارنجک تایپ 74 بعداً به عنوان یک راهکار اضطراری برای مقابله با تانک‌های سبک ایتالیایی در شمال آفریقا برای سربازان بریتانیایی فرستاده شد، جایی که بر خلاف انتظار ها و نتایج قبلی بسیار عملکرد مؤثری داشت. در اروپا، پارتیزان های فرانسوی به طور موثر از نارنجک ضد تانک تایپ 74 در اقدامات خرابکارانه علیه تأسیسات آلمانی استفاده کردند. نارنجک هاوکینز (تایپ 75) یکی دیگر از نارنجک‌های ضد تانک بود که توسط متفقین غربی به کثرت مورد استفاده قرار گرفت.
       

       
      نارنجک 74 ST
       
       
       
      نارنجک هاوکینز (تایپ 75)
       
      مدت کوتاهی پس از تهاجم آلمان نازی به روسیه در سال 1941، نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine (L)) توسط آن ها وارد خدمت می شود، که یک نارنجک ضد تانک با سرجنگی خرج گود و بسیار کشنده بود و می توانست سنگین ترین تانک های آن سال ها را نابود کند. این نارنجک به بالای تانک پرتاب می شد و پس از رها شدن توسط فرد پرتاب کننده، سه باله از انتها بیرون آمده و آن را در طول پرواز کوتاه خود تثبیت می کردند. نارنجک ضد تانک ‌پانزر ووف ماین (L) بسیار کشنده بود و ساخت آن ارزان بود، اما برای پرتاب دقیق به مهارت قابل توجهی نیاز داشت و تنها توسط تیم‌های مخصوص و آموزش دیده ضد تانک مورد استفاده می‌گرفت. گونه دیگری از نارنجک های ضد تانک آلمانی "Geballte Ladung" بود که به معنی بار انبوه است. این نوع نارنجک منفرد نیست، بلکه تعدادی نارنجک معمولی است که به یکدیگر متصل شده اند. یکی دیگر از تلاش‌های آلمانی برای ساخت تسلیحات ضد تانک قابل حمل توسط نفر، سلاح "Hafthohlladung" (به معنی: خرج گود چسبنده) بود. این نارنجک چسبان در واقع یک خرج گود با قیف تو خالی بزرگ بود که به وسیله سه آهنربا به یک تانک می توانست بچسبد، اما برای پرتاب بسیار سنگین بود و در نتیجه باید توسط فرد بکار گیرنده، مستقیماً به ناحیه ضعیف یک تانک چسبانده می شد.
       

       
      نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine)
       

       
      نارنجک  ضد تانک آلمانی Geballte Ladung
       

       
      نارنجک چسبان Hafthohlladung
       
       
      طولی نکشید که روس ها توانستند پانزر ورف ماین را به غنیمت بگیرند و با کمک آن، نارنجک ضد تانک خود مجهز به خرج گود را بسازند. البته روس ها در سال 1940، یک نارنجک ضد تانک ساده را توسعه دادند که از اثر انفجاری ساده برای آسیب زدن به زره پوش ها استفاده میکرد و نام آن RPG-40 بود. پس از پرتاب این نارنجک با کمک نواری مسیر پروازش تثبیت می شد. از طرفی روس ها، RPG-43 ( عدد اشاره به سال تولید 1943 است) را ساختند که یک نسخه اصلاح شده از RPG-40 بود و به آن یک لایه مخروطی اضافه شد و تعداد زیادی نوار پارچه ای برای تثبیت مسیر پرواز پس از پرتاب در انتهای آن قرار گرفت. در سال آخر جنگ، روس ها RPG-6 را معرفی کردند، که یک طراحی جدید بر پایه RPG-43 و با آیرودینامیک بهبود یافته و همچنین با یک دم چتری در درون بود که پس از پرتاب از دسته به بیرون رها میشد. نفوذ این نارنجک بیش از 100 میلی متر در زره فولادی گزارش شده است، که برای ایجاد آسیب و انهدام هر تانکی در صورت برخورد با قسمت فوقانی آن ها کافی بود. استفاده از RPG-43 و RPG-6 روسی در نبرد بسیار ساده تر از پانزر ورف ماین آلمانی بود و به آموزش گسترده نیاز نداشت. توجه شود همین موارد بعد ها در سری راکت انداز های پانزر فاست و RPG-2 هم بکار آمدند و به همین دلیل بود که نسل اول این راکت انداز ها با نام نارنجک انداز معرفی شدند که حتی هنوز هم بر سر زبان هاست! در حقیقت راکت انداز های ضد تانک ابزاری بودند که نارنجک های ضد تانک را با کمک یک شتاب دهنده راکتی با دقت و در برد بیشتر به سمت تانک دشمن رها می‌کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای اروپای شرقی نسخه های RPG-6 خود را مهندسی معکوس کردند. برای مثال مجارستان نارنجک AZ-58-K-100 را توسعه داد. از این نارنجک به تعداد زیاد ساخته شد و در نبرد اعراب و  اسراییل در طول سالهای 1967 و 1973 توسط مصر نیز بکار رفت.
       
       
       
      نارنجک ضد تانک RPG-40
       

       
       نارنجک ضد تانک RPG-43
       

       
      نارنجک ضد تانک RPG-6
       

       
      نارنجک ضد تانک AZ-58-K-100 
       
      اولین نارنجک ضد تانک ژاپن، دارای یک کلاهک مخروطی خرج گود ساده به قطر 100 میلی متر بود که دارای یک سیستم فیوز ساده از نوع  "فعال در همه مسیر" بود که اگر به طور تصادفی با کشیدن ضامن از دست سرباز به زمین می افتاد منفجر می شد و به همین سادگی جان فرد را می گرفت. این ضعف آن را بسیار برای نیروی بکار گیرنده خطرناک میکرد، زیرا هیچ ایمنی پس از رهاسازی وجود نداشت و حتی ممکن بود در یک برخورد کوچک و اتفاقی به خود فرد نیز منفجر شود و البته طبق گزارشات میدانی، میزان نفوذ آن فقط حدود ۵۰ میلی متر بود. دومین نارنجک ضد تانک ساخت ژاپن لانج ماین(lunge mine) نام داشت که در واقع یک سلاح انتحاری بود. این سلاح یک کلاهک خرج گود بزرگ بود که بر روی یک چوب نیزه مانند نصب میشد و فرد انتحاری آن را به تانک یا هر هدفی می کوبید، و این برخورد باعث مکانیسمی میشد که در نهایت سرجنگی بزرگ خرج گود آن را منفجر میکرد و هم سرباز و هم هدف را از بین می برد. این نارنجک نصب شده بر روی نیزه هر چند جان سرباز بکار گیرنده را می‌گرفت اما 150 میلی متر در زره فولادی نفوذ میکرد و به همین علت آن را در رده اول بیشترین نفوذ نارنجک های ضد تانک جنگ جهانی دوم قرار میدهد. و البته کمبود سلاح ضد تانک در ژاپن قطعا جدی تر و مهمتر از نیروی بکار گیرنده انتحاری بود! گفته میشود ارتش آمریکا اولین بار در سال 1944 در فیلیپین با نارنجک های ضد تانک روبرو میشود و نارنجک های ضدتانک انتحاری مذکور فوق هم اولین بار در طی نبرد سایپان و پس از آن در نبرد اوکیناوا مشاهده شد. قبل از پایان جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار فروند از این نارنجک های ضد تانک ساده و پر خطر برای واحدهای معمولی ارتش ژاپن در مستعمارات امپراطوری و واحدهای رزمی در جزایر اصلی ژاپن تولید و ارسال شد، چون کاربری چندان سختی نداشتند و عموم سربازان با داشتن یک دل شیر و وفاداری مطلق به امپراطور و ژاپن می‌توانستند از آن ها استفاده کنند.
       

       
      نارنجک های پرتابی ژاپنی
       
          
       
      نارنجک انتحاری lunge mine
       
       پرکاربردترین نارنجک‌های ضد تانک امروزی، شامل طرح‌ های روسی پس از جنگ جهانی دوم هستند که معروف ترین آن ها نارنجک ضد تانک RKG-3 است. در طول جنگ ایران و عراق، سرباز ۱۳ ساله ایرانی محمد حسین فهمیده پس از اینکه خود را در زیر یک تانک عراقی با نارنجک منفجر کرد، به عنوان قهرمان جنگ مورد تجلیل قرار گرفت. به دلیل پیشرفت در زره تانک های مدرن و اختراع نارنجک انداز های راکتی، نارنجک های ضد تانک منسوخ شدند. با این حال در درگیری های پسا اشغال عراق، نارنجک های ضد تانک RKG-3 توسط شورشیان عراقی، عمدتا علیه خودرو های هاموی و نفربر های استرایکر و خضموک (MRAP) های آمریکایی استفاده شدند. این خودروهای محافظت شده زره ضعیف تری نسبت به تانک ها برخوردار بودند و در نتیجه نارنجک های ضد تانک از جمله RKG-3، با نفوذ ۲۲۰ میلیمتری توان آسیب زدن به آن ها را داشتند. پنهان کردن یک نارنجک انداز راکتی همچون RPG-7 در بین جمعیت کار سختی بود. اما هر فرد براحتی می توانست چند نارنجک RKG-7 را حمل کند و باید توجه کرد که تفاوت نفوذ این نارنجک تنها ۴۰ میلیمتر از نسخه ابتدایی RPG-7 کمتر است. شورشیان عراقی عموما در بین جمعیت مخفی میشدند و در دسته های چند نفری به کاروان های آمریکایی حمله و به آن ها خسارات جدی وارد می کردند. این تهدیدات در نهایت باعث شد که ایالات متحده اصلاحاتی در امرپ ها و نفربر های استرایکر انجام دهد که شامل  نصب زره فاصله دار و قفسی و ... می شد که این اصلاحات باعث می شدند تا نارنجک های ضد تانک قبل از تماس با بدنه اصلی منفجر شوند.
       
            
      نارنجک ضد تانک RKG-3
       
      نارنجک ضد تانک RKG-3 همچنین توسط واحد آئروروزویدکا (Aerorozvidka) ارتش اوکراین در تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022 مورد استفاده قرار گرفت. اوکراینی ها با تغییر در زمان‌بندی فیوز و همچنین افزودن باله‌های چاپ‌ شده با پرینتر سه‌بعدی، نارنجکRKG-3 را به RKG 1600 تغییر دادند تا سقوط خود را هنگام پرتاب از یک کواد کوپتر تجاری تثبیت کند. این تغییر، سرآغاز استفاده بسیار گسترده از این دست پهپاد ها با نام کواد کوپتر نارنجک انداز در جنگ اوکراین بود. با ورود کوادکوپتر های نارنجک انداز، مجدد نارنجک های ضد تانک در قالب بمب های سقوط آزاد خرج گود جان تازه ای گرفتند و بنظر می‌رسد با ورود نسل های جدید تر و حتی هدایت شونده آینده ای روشن تری برای این بمب ها قابل انتظار باشد. اما هر چه پیش آید، یادمان نرود که این تسلیحات ریشه در نارنجک های ضد تانک دارند. نارنجک های ضد تانک نیای سال خورده موشک های ضد تانک و راکت های ضد تانک و برخی بمب های پرتابی توسط پهپاد ها هستند. آنچه مشخص است هم چنان این پیر مرد با طراحی ساده خود و همینطور فرزندانش تا بازنشستگی فاصله بسیار دارند.
       

       
      استفاده از RKG-3 در  پهپاد های FPV انتحاری و مولتی روتور نارنجک انداز
       
       
       
      ذکر نام نویسنده و انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است.
       
      گرد آورنده: Navard 
       
       بن مایه 
    • توسط SAEID
      [align=center]توسط متخصصين داخلي؛

      سامانه موشك زمين به هواي "اس200" بهينه‌سازي شد

      همزمان با سالگرد عمليات والفجر 8، سامانه موشكي "اس 200" به دست متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شد.

      [/align]

      به گزارش خبرگزاري فارس به نقل از روابط عمومي نيروي هوايي ارتش، سامانه‌‌ي موشكي زمين به هواي "اس200" توسط متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شده و صبح امروز يكشنبه با حضور مقامات لشكري و كشوري پرتاب آزمايشي خود را با موفقيت انجام داد.
      احمد ميقاني، فرمانده نيروي هوايي ارتش در تشريح ويژگي‌ها و توانايي‌هاي برجسته‌‌ي اين موشك گفت: بررسي ميزان كارايي سامانه‌هاي پدافند اعم از موشكي و راداري در مقابل تهديدات احتمالي عليه كشور ايران و همچنين ارتقاء سطح مهارت و دانش كاركنان عملياتي و فني در مراحل مختلف و آماده‌سازي تجهيزات موصوف از اهداف آزمايش اين سامانه‌ موشكي است.
      وي با اشاره به تلاش‌هاي متخصصين نيروي هوايي براي بومي‌سازي و نهادينه كردن علوم پيشرفته دنيا در راستاي دفاع از حريم هوايي كشور، گفت: توان نظامي ايران در خدمت صلح و آرامش كشور و منطقه است و تاريخ پرافتخار انقلاب اسلامي ايران نشان‌دهنده‌ي متخصصين و اتكاء به توانمندي‌ داخلي است كه قابليت‌ تأمين تمامي نيازهاي كشور را به استفاده از اقدامات تخصصي و امكانات موجود فراهم مي‌كند.
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.