وزارت خارجه فرانسه و آمریکا خواستار توقف درگیریها در یمن و آغاز گفتگوها شدن. وزیر دفاع آمریکا هم خواستار توقف درگیری و شروع گفتگوها تا سی روز آینده شد بعد از قتل روزنامه نگار تندرو عربستانی مقتول خاشقچی و حساسیت بیشتر افکار عمومی به عربستان غربی سعی میکنند اوضاع رو تا حدودی مدیریت کنند از اون مهمتر درجا زدن ائتلاف در نبردهای یمن هستش قبل از شروع نبرد حدیده غربی ها و اعراب خواستار توقف درگیریها و تحویل صنعا به سازمان ملل شده بودن شش ماه نبرد و بهتره بگیم افتضاح حالا بار دیگر خواستار گفتگو شدن البته فعلا بدون پیش شرط تنها گفتن توقف حملات هوایی در برابر حملات موشکی نحوه ی جنگیدن انصارالله تا حدودی نزدیک به حزب الله لبنانه حدس بنده اینه مشاورین حزب الله به صورت مستقیم در یمن حضور دارن . شش ماه نبرد حضور هزاران نیرو با تجهیزات روز برتری کامل هوایی هدایت مستقیم و غیر مستقیم نبرد توسط آمریکایی ها و فرانسوی ها و.. فعلا چیزی جز شکست نسبی در پی نداشته

SIPRNET SIPRNet مخفف عبارت Secret Internet Protocol Router Network بوده و یک شبکه کامپیوتری است که توسط وزارت دفاع و دیگر سازمان های دولتی کشور آمریکا برای انتقال اطلاعات طبقه بندی شده در سطح "محرمانه" مورد استفاده قرار می گیرد. این شبکه برای حل مشکل مزمن بروکراسی های بزرگ ، ایجاد شده و اطلاعات را به راحتی و محرمانه در میان تعداد زیادی از افراد در سراسر جهان پخش می نماید . SIPRNet علاوه بر برقراری ارتباط امن از طریق پست الکترونیکی، قادر است دسترسی به اسناد هایپرتکست و ویدئو کنفرانس را نیز داشته باشد. از آنجا که SIPRNet برای انتقال مطالب طبقه بندی شده طراحی شده است، در آن دسترسی به شبکه به شدت کنترل می شود. کاربران باید سطح امنیتی مناسب داشته باشند و تنها می توانند بر روی پایانه های خاصی که قادر به دسترسی به شبکه هستند کار کنند. سخت افزار مورد نیاز برای دسترسی به SIPRNet توسط سازمانهای کاربران ارائه شده است و در شبکه منحصر به فرد هستند. SIPRNet از سیستم فرماندهی و کنترل جهانی (GCCS) و سیستم پیام رسانی دفاعی (DMS) پشتیبانی می کند که هر کدام برای عملیات های نظامی روزانه کشور آمریکا حیاتی می باشند. پی نوشت – گفته می شود نشت اطلاعات از SIPRNet باعث به وجود آمده پدیده ویکی لیکس شده است .

از اول سال تا اول تیرماه ، دولت ۱۱ میلیارد دلار ۴۲۰۰ داد که همه اجناس وارد شده رو با قیمت دلاری ۸۰۰۰ تا ۹۰۰۰ فروختن .... می شه ۳۳ هزار میلیارد تومان رانت خالص که معلومه به جیب عزیزان وابسته به حکومت رفت .... تا دو سه ماه دیگه هم حرفی ازش نیست با این پول می شد یک نیروی هوایی ساخت یا هزینه ی تحقیق و توسعه و زیر ساخت های اولیه موتورهای جت در کشور رو برای ۵ سال تامین کرد .... به لیست قبلی ، علی الحساب این ۱۲ هزار میلیارد تومان ( در زمان دلار ۳۰۰۰ تومنی صورت گرفته ) متهم اصلی متواری شده ی موسسه ثامن رو هم اضافه کنید .... تا اینجا به تومان بالای ۴۵ هزار میلیارد تومن هاپولی شده که حتی با دلار ۸۰۰۰ تومنی هم کفاف به روزرسانی اولیه ی نیروی هوایی یا به روز رسانی کامل ادوات زرهی نیروی زمینی رو می ده .... البته اگه اون ۳۰ تا ۴۰ میلیارد دلاری که خرج انرژی هسته ای شد که در نهایت گل گرفته شد ( همون بتن ) رو در نظر بگیریم ، اونقدری پول هست که کل نیروهای مسلح رو چنان‌به روز رسانی کرد که از لحاظ قدرت متعارف هم رده فرانسه و انگلیس باشیم .... حالا نمی خوام برم توی حساب و کتاب جنگ سوریه و کمک به عراق و لبنان و .... یک سوال اساسی : آیا داعش ضد شیعی امکان حمله به ایران با اکثریت شیعه با ارتشی که از لحاظ تسلیحاتی هم رده ی فرانسه یا انگلیس بود ، رو داشت !؟ اگر داشت چند روی طول می کشید تا داعش بشوند !؟

از اول سال تا اول تیرماه ، دولت ۱۱ میلیارد دلار ۴۲۰۰ داد که همه اجناس وارد شده رو با قیمت دلاری ۸۰۰۰ تا ۹۰۰۰ فروختن .... می شه ۳۳ هزار میلیارد تومان رانت خالص که معلومه به جیب عزیزان وابسته رفت .... تا دو سه ماه دیگه هم حرفی ازش نیست با این پول می شد یک نیروی هوایی ساخت یا هزینه ی تحقیق و توسعه و زیر ساخت های اولیه موتورهای جت در کشور رو برای ۵ سال تامین کرد .....

به نام حق سطوح تکوین تکنولوژی TRL: TECHNOLOGY READINESS LEVEL مقدمه فناوری همان دانش ساخت و توسعه ابزار است. فناوری جدید پیوسته با شورش بر عیوب فناوری قدیمی یا برای عبور از آن خلق میشود. ذات فناوری انقلابی و تحول آفرین هست. اما در حال حاضر چگونه یک فناوری نوظهور بوجود آمده، توسعه یافته و پذیرفته می شود؟. پاسخ به چنین سوالی بدلیل وسعت نفوذ و اشکال مختلف روش های دستیابی به آن پیچیده می نماید. با این وجود تقسیم بندی هایی کلی بر آن قابل شناسایی ست. نخست اینکه فناوری در دو سطح عمومی و خصوصی و پاسخ به نیاز های این دو شکل گرفته و توسعه میابد. سطح عمومی اشاره به دولت ها و یا نهاد های علمی وابسته به دولت که فعالیتی غیر انتفاعی یا عام المنفعه دارند(مانند ارتش ها، سازمانهای اطلاعاتی و امنیتی، سازمانهای فضایی و تحقیقات زیست محیطی و ...) نسبت داده میشود و سطح خصوصی نیز اشاره به بازار و تقاضای مصرف کننده خصوصی دارد. حدود میان این دو بخش از منظر کاربرد فناوری قابل تفکیک نیست ولیکن، از منظر شیوه اخذ و توسعه فناوری و اهداف بکاری میتوان دو بخش فوق را به تجاری و دولتی باز تفکیک نمود. شیوه توسعه فناوری تجاری، ترویج و شیوع آن نتیجه فعالیت های بازاریابی شرکت های مختلف پیرامون مصرف کننده و ارضای نیاز های آن است. اما در سازمان های دولتی، فناوری در خصوص مسائلی که نیاز عمومی مردم، نظیر امنیت، جنگ، بهداشت و ... ایجاد و توسعه داده میشود به نحوی که شاید خواسته مستقیم افراد نبوده اما تقاضای اجتماعی در میان جوامع باشد. این تقاضای اجتماعی میتواند نتیجه نیاز یا رقابت ملت ها با یکدیگر در حوزه های مختلف از جنگ تا رفاه اجتماعی و حتی همکاری بین کشور ها برای حل مسائل فراگیر باشد. اما مهمترین دلیل بنیادی در توسعه فناوری همان "رقابت" است و بحث در مورد چگونگی شکل گیری رقابت در مجالی دیگر پیگیری خواهد شد. موضوع این تاپیک به شیوه توسعه فناوری در سازمان های دولتی (نهاد های عمومی) اشاره دارد. نمونه ای از نهاد های عمومی در دنیا؛ NASA و یا سازمان فضایی ایران هستند. این سازمانها از چه الگوهایی برای دستیابی به فناوری و توسعه آن استفاده میکنند؟ تا کنون این سوال برای شما بوجود آمده است که با رونمایی از تجهیزات نظامی، آنها در چه مرحله از تکامل هستند؟ سطوح آمادگی فناوری (TRL) سطح آمادگی فناوری سنجه‌ای برای ارزیابی وضعیت توسعه فنی یک فناوری جدید است. این مدل ابتدا در دهه 1980 میلادی در دفتر ملی هوافضای آمریکا (ناسا) تدوین شد، مدل اولیه این الگو شامل 7 مرحله بود و از آن پس، تعداد و تعاریف سطوح آمادگی تا اندازه‌ای تغییر کرد و به 9 مرحله افزایش یافت. از سال 2000 این الگو در اتحادیه اروپایی نیز پذیرفته شده است و در گزارش های تخصصی سطح بالای سیاستگذاری در این اتحادیه بصورت یک استاندارد بکار گرفته شد. تا اینکه در چهارچوب نگاری 2020 که از سال 2013 به یک دستورالعمل گزارش نویسی لازم الاجرا در آمده است، این شیوه از بکار گیری TRL در اتحادیه از فناوری فضایی و تسلیحاتی فراتر رفت و به همه چیز شامل فناوری نانو، فناوری اطلاعات و ارتباطات نیز تعمیم یافت. در ایران نیز شرکت نفت بعنوان اولین سازمان دولتی پیشرو در بکار گیری الگوهای مختلف، این استاندارد را نیز مورد توجه قرار داده و در کنار استاندارهای دیگر مدیریت پروژه مانند PMBOK بکار می گیرد. در ادامه ، یک مدل نه­ مرحله ­ای به ترتیب زیر برای تعیین سطح آمادگی فناوری توضیح داده می‌شود: نمای کلی TRLs TRL1: مشاهده و درک اصول علمی پایه و گزارش آنها مرحله تحقیقات علمی و آغاز توسعه فناوری این مرحله نخستین سطح از سطوح فناوری است، کمی فراتر از علوم پایه که در آن یکارزیابی از آمادگی تکنولوژی انجام میشود. در این سطح، تحقیقات علمی که از مشاهدات و گزارش اصول بنیادی به دست آمده، به زبان تحقیقات کاربردی ترجمه می شود. انجام مطالعات پایه خواص مواد (استحکام کششی، ....)مثالی از TRL1 است. TRL2: مدل­سازی ایده اصلی فناوری و کاربرد آن اجزای اولیه فناوری شناسایی و تعیین می شوند. مطالعات تحلیلی مفصلی در مورد اصول علمی پایه انجام می گیرد به نحویکه این مطالعات منجر به جذب و درک اصول پایه در سازمان می شوند. آزمایشات مورد نیاز (همراه با محل یا شرایط انجام آنها) مشخص می شوند هرچند که هیچ مدرک تجربی خاص و یا تجزیه و تحلیل دقیقی برای اطمینان از کفایت آزمایشات شناسایی شده وجود ندارد. هنوز لازم است که تکنولوژی و یا مفهوم جدید به اندازه کافی توضیح داده شود و شامل جزئیات ثابتی باشد که هر فرد ماهر در آن زمینه بتواند آن را درک و سودمندی بالقوه آن را بسنجد. TRL3: اثبات عملکرد در سطح مدل ریاضیاتی و آزمایش­های اولیه • اجزای اصلی فناوری و عملکرد آنها به خوبی مشخص و تعریف شده است. • این مرحله شامل مطالعه دقیق علمی/ تحلیلی و بررسیهای آزمایشگاهی(منجمله آزمون های اعتبارسنجی فیزیکی) است تا حدی که از کفایت مطالعات علمی و تحلیلی اطمینان حاصل شود. • در این مرحله بکارگیری روشهایی همچون شبیه سازی منجر به تعمیق و درک بهتر مطالعات تحلیلی یا تجربی صورت گرفته، می شود. • TRL3 شامل هر دو رویکرد تحلیلی و تجربی برای اثبات مفاهیم علمی مرتبط با فناوری مورد نظر است. انتخاب نوع روش مناسب (تحلیل یا تجربه) به نوع فناوری بستگی دارد. ممکن است تحلیل های ساده قادر به اثبات مفاهیم نسبتا ساده باشند. با این حال، برخی فناوری ها به اعتبارسنجی فیزیکی تجربی نیاز دارند، مانند آنهایی که شامل مفاهیم بسیار پیچیده هستند و یا با پدیده های وابسته به محیط و یا اثرات مواد جدید درگیر هستند. TRL4: دستیابی به نمونه آزمایشگاهی کارآمد در محیط آزمایشگاهی • یکپارچه ساختن اجزای اصلی فناوری مدنظر است. • این یکپارچه سازی می بایست مطابق با نتایج TRL3 و کاربردهای فناوری طراحی شود. با کنار هم قرار گرفتن اجزای یک سیستم، فناوری آماده به کار شکل میگیرد. با این حال یکپارچگی در این سطح از قابلیت اطمینان بسیار پایینی نسبتبه کاربردهای نهایی فناوری برخوردار است. • در TRL4 شرح روشن و نسبتاً دقیقی از محیط کاربردی تکنولوژی و تعامل اجزای اصلی تکنولوژی در محیط عملیاتی داده می شود. شرحی از تمام مراجع مستند از نتایج تجزیه و تحلیل و مدل سازی، اثبات آزمایشگاهی انجام شده توسط دیگران گردآوری وتحلیل می شود که در آن امکان سنجی اقتصادی و فنی فناوری مورد نظر معین شده است. • نتایج حاصل از این مطالعات برای تعریف اهداف آزمایشگاهی و تدوین مسیر بالقوه پیشرفت تکنولوژی، مورد استفاده قرار می گیرد. TRL5: دستیابی به نمونه آزمایشگاهی کارآمد در محیطی که به محیط عملکرد واقعی شباهت دارد • با انجام آزمایشهای تکمیلی، سطح اطمینان بالاتری به دست میآید. • اجزای اولیه فناوری در ابعاد و دقت واقعی و غیر آزمایشگاهی تهیه شده و برای آزمون نهایی و واقعی در کنار یکدیگر قرار میگیرند. •TRL5 به اعتبارسنجی نمونه در مهم ترین جنبه های محیط مرتبط می پردازد. • در TRL5 باید اجزای اساسی تکنولوژیکی با عناصر منطقی و واقعی پشتبانی کننده یکپارچه شوند بطوری که کاربرد نهایی (در سطح اجزا، سطح زیر سیستم، و/یا در سطح سیستم) بتواند در "شبیه سازی" و یا محیط تا حدودی واقعی مورد آزمایشقرار بگیرد. • هر قسمت از یک تا چند فناوری ممکن است در اثبات نقش داشته باشند. در این مرحله، قابلیت تصدیق نمونه مورد آزمون به مراتبفراتر از سطح TRL4 است. TRL6: دستیابی به نمونه اولیه کارآمد در محیطی که به محیط عملکرد واقعی شباهت دارد • در سطح TRL6 نمونه اولیه فناوری در محیط عملیاتی تست م یشود. • ریسک فنی و اقدامات مورد نیاز برای پیشرفت به سطح بعدی TRL می بایست سنجیده شود. • در TRL6 اجزای فناوری یکپارچه شده اند. • این سطح شامل مدل نمایشی، محصول کامل نسل اول و نمونه اولیۀ خروجی سطح 5 است که آزمون محیط واقعی را با موفقیت پشت سر گذاشته اند. • مثال این سطح، محصول نسل اول معرفی شده در یک نمایشگاه است که قابلیت به کارگیری مطمئن در محیط نمایشگاهی را دارد. TRL7: اثبات عملکرد نمونه اولیه در محیط واقعی • در TRL7 محصول فناوری در یک محیط عملیاتی متفاوت با شرایط اولیه آزمون واقعی بهکار گرفته میشود. • این مرحله که سطح بلوغیافته TRL6 به حساب میآید، نیازمند وجود یک محیط و فضای عملیاتی متفاوت برای بهکارگیری سیستم کامل فناوری و اجزا در آن است. • مثال این مرحله، شامل آزمایش یک هواپیما یا خودروی جدید در محیطی متفاوت و واقعی است. TRL8: تکمیل سیستم نهایی و دستیابی به شرایط لازم برای کاربرد عملیاتی/ افزایش مقیاس تولید به سطح تولید پایلوت • فناوری آماده بهره برداری تحت وضعیت های مختلف است. • در این مرحله، ارزیابی و آزمون های نهایی به پایان رسیده و امکان اجرا و انتقال سیستم به صورت یک بسته کامل، وجود دارد. • در این سطح نمونه تولید شده با موفقیت ساخته و به طور کامل شرح داده شده است و تعامل میان تکنولوژی های مختلف در درون سیستم به خوبی درک شده است. • مسیر پیشرفت فناوری شناسایی شده است. TRL9: راه ­اندازی سیستم نهایی در محیط واقعی/ راه­ اندازی خط تولید • به طور معمول، برای این سطح از بلوغ نیاز استکه سیستم در محیط برنامه ریزی شده اصلی و با ویژگی های عملکردی که الزامات سیستم و ماموریت را برآوردن میکند عمل کند. • تمایز کلیدی بین TRL8 و 9TRL مرحله نهایی راه اندازی و عملیات است. • به کارگیری واقعی در وضعیت های شبیه بحران و عملیات کامل که باعث رفع اشکالات احتمالی فناوری شده و اطمینان 100 درصدی را در پی خواهد داشت. سطح آمادگی بازار (MRL) سطح آمادگی بازار سنجه‌ای برای درک و کمی سازی ویژگی‌های بازاری یک محصول جدید و ترجمه آنها به قابلیت‌های فنی درون شرکت توسعه‌دهنده محصول است. توجه به سطح آمادگی بازار می­تواند خطر شکست بازار را کاهش دهد. این مفهوم شکل عملیاتی‌شده و بسط‌یافته مفهوم سطح آمادگی تقاضا (DRL) است که ابتدا در سال 2007 در سازمان فضایی فرانسه (ORENA) مطرح شد. سطوح نه­ گانه آمادگی بازار به ترتیب زیر تعریف می‌شوند: MRL1: شکل­ گیری این احساس که «چیزی کم است.» MRL2: شناسایی یک نیاز بخصوص MRL3: شناسایی ویژگی­های مورد انتظارِ محصول/خدمت جدید MRL4: کمی ­سازی ویژگی­های مورد انتظارِ محصول/خدمت جدید MRL5: شناسایی توانمندی­های سیستمی مورد نیاز برای خلق راه­ حل (مانند راهبری پروژه) MRL6: ترجمه ویژگی­های مورد انتظارِ محصول/خدمت جدید به توانمندی­های فنی مورد نیاز برای خلق راه ­حل MRL7: تحلیل توانمندی­ها و منابع ضروری موجود برای ارائه راه­حل MRL8: شناسایی متخصصان دارای توانمندی MRL9: خلق راه­حل مطابق با نیاز تحلیل­ شده بازار انطباق سطوح آمادگی فناوری و بازار و نقش مدیریت فناوری سطوح آمادگی فناوری و سطح آمادگی بازار باید به هنگام برنامه ریزی برای توسعه محصول جدید و همچنین، ارزیابی طرح‌های پیشنهادی برای اخذ حمایت‌های دولتی مورد توجه قرار گیرند. تعیین سطوح آمادگی مذکور در آغاز پروژه و تلاش برای ارتقاء همزمان آنها احتمال موفقیت در تجاری­سازی نوآوری را افزایش می­دهد. نمودار تطبیقی زیر دو مفهوم سطح آمادگی فناوری و سطح آمادگی بازار را به یکدیگر مرتبط می‌سازد. چهار ناحیه در نمودار به ترتیب زیر قابل تمیز هستند: TRL پایین و MRL پایین: عدم آمادگی برای ورود به بازار TRL بالا و MRL بالا: آمادگی برای ورود به بازار MRL بالا و TRL پایین: ریسک شکست فنی در صورت ورود به بازار TRL بالا و MRL پایین: ریسک شکست بازار در صورت ورورد به بازار بهترین مسیر به هنگام توسعه محصول جدید، افزایش همزمان TRL و MRL است. چنین مسیری در نمودار زیر به صورت حرکت روی قطر نشان داده می‌شود. مدیر فناوری در سطح بنگاهی یا ملی باید چنین راهبردی را برای توسعه محصولات جدید در نظر داشته باشد و گروه‌های درگیر را در راستای آن راهبری کند. نمونه ای از بکاری گیری الگوی TRLs در گزارش مربوط به مریخ پیمای کنجکاوی: پ تشریح توسعه موتور هواپیما بر اساس TRLs برخی منابع https://en.wikipedia.org/wiki/Technology_readiness_level http://nbic.ir/page/3569 http://rnd.kwpa.ir http://kalanaft.com

بسم الله..... نیروهای انصارالله یمن با اجرای چند ضد حمله موفق شدن بخشهای از جاده حدیده - صنعا در کیلومتر 16 را بازپس بگیرند خودروهای آسیب دیده ائتلاف در نبردهای حدیده سایر نقاط اصابت راکت شلیک شده از سوی حوثی ها به پایگاه نظامیان عربستانی در شهر جیزان

ببینید کشوری مثل ما اگه بره به سمت انتخاب پلتفرم اف-۵ به جهت دفاع هوایی از روی ناچاری هست و میشه گفت ساده ترین و ارزانترین و شاید تنها راه ممکن هست براش. اما همین الان اف-۵ های سنگاپوری یا تایوانی یا تایلندی رو ببینید که به رادارهای به روز مجهز شدن و توانایی تجهیز به موشک هایی مثل AIM-120 دوربردترین موشک عملیاتی هوابه هوای فعلی آمریکا و یا Sky Sword II تایوانی با برد نقل شده بیش از ۱۰۰ کیلومتر رو دارند. این کشورها، هم جنگنده های توانا تری در اختیار دارن هم ارتباطشون با دنیا به شکلی هست که دستشون برای خرید جدید یا حتی توسعه مشترک و انتقال فناوری باز هست ( چیزی که ما فاقدش هستیم)، ولی با این حال قطعا در ارزیابی های فنی و اقتصادیشون این گزینه هم مثمر ثمر نشون داده که به این سمت رفتن. ۵۰ سال پیش اف-۲۰ به راداری مجهز شد که اون رو قبل از اف-۱۶ به توانایی BVR مجهز می کرد و توانایی حمل ۴ موشک اسپارو رو هم داشت. شکی نیست که توسعه صنایع هوایی بسیار هزینه بر هست به طوری که غول های اقتصادی و نظامی دنیا هم در این حوزه به سمت سرمایه‌گذاری مشترک رفتن، ولی در هر صورت داشتن نیروی هوایی مجهز نیاز به‌ هزینه بالا داره، حتی خریدش و اتفاقا یکی از مزیت های پلتفرم اف-۵ کاهش هزینه ها هست. به هر حال برای کشوری مثل ما ارتباط مناسبی با بقیه دنیا نداریم و تو بزنگاه ها تنها هستیم چاره ای نیست باید این هزینه ها برای توسعه بومی بشه چرا که در غیر اینصورت مجبور خواهیم بود هزینه های غیر قابل جبران بیشتری رو پرداخت کنیم. موشکی مثل فکور به درد این جنگنده نخواهد خورد چرا که هم وزن و ابعاد بزرگی داره هم معتقدم نسبت به موشک های مدرن امروزی توانایی کمتری داره، باید به سمت موشک سبکتر مثل R-77 یا AIM-120 رفت، حداقل تو این زمینه فکر می کنم تا امکان توسعه بومی، خرید خارجیش امکان پذیرتر و سریع الوصولتر باشه نسبت به خود جنگنده یا برخی اقلام مثل موتور. پلتفرم جدید مبتنی بر اف-۵ اگه بتونه 4 تیر موشک هوابه هوای فامد و دو تیر موشک کوتاهبرد حمل کنه کفایت میکنه که هیچ ایده آل هم هست، اتفاقا در نقش دفاع هوایی نیاز به لحاظ وزنی نیاز به حمل مهمات کمتری خواهد داشت نسبت به تهاجمی ضربتی یا پشتیبانی هوایی. حالا حتی در صورت استفاده از دو موتور اوج اگه امکان توسعه توربو فن اون هم وجود داشته باشه و بتوان حتی ۲۵ درصد هم توان اونرو افزایش و مصرف رو به نسبت کاهش داد باز بسیار مطلوب خواهد بود خصوصا اگر که امکان توسعه مخازن سوخت تطبیق پذیر هم برای این پلتفرم مهیا بشه، یادمون هست که همین J-85 فعلی بارها ارتقا داده شد که به اینجا رسید و حتی نمونه توربوفن اون برای مصارف غیر نظامی ( که به دلیل های پس بودن مناسب مصارف نظامی نیست)، پس احتمالا این موتور هنوز پتانسیل برای ارتقا داشته باشه. بماند که زمانی که برای اولین بار صحبت از تولید موتور توربین گازی برای صنایع هوایی شد همزمان از موتور سبک و متوسط صحبت شد، پس این احتمال هم وجود داره که درکنار اوج پروژه دیگری جهت توسعه موتور سنگین تر در جریان باشه. همه صحبت های فوق اگرهاییست که شاید بارها طی این سال ها صحبتشون شده، و هنوز هم در مورد کوثر هم به جهت چوپان دروغگو شدن مسولین مربوطه به واقع برای خود من مسجل نشده تا چه حد به سمت دستیابی به تولید انبوه فناوری های کلیدی مثل موتور و امثالهم حرکت کردیم... اما غرض این بود که یکبار دیگه یادآوری بشه این پلتفرم پتانسیل این رو داره که تبدیل به محصولی با توانایی دفاع هوایی و با هزینه نسبی کمتر در مقابل دیگر گزینه های پیش رو باشه، خصوصا یادمون نره در حال حاضر در درجه اول نیاز به پرنده ای جهت دفاع از آسمان سرزمینی خودمون داریم که این یک سری معایب رو برای این پلتفرم کمرنگ تر میکنه. به طور خلاصه دو تا مزیت اصلی در این انتخاب یعنی پلتفرم اف-۵ هست که در شرایط فعلی، ما رو ترغیب می کنه با این پلتفرم شروع کنیم: 1- کاهش هزینه ۲-سرعت پروژه یا کاهش زمان تکمیل پروژه

کیمونویی برازنده شبح

Iowa-class

این هم نظر میلیتار واچ در مورد قاهر با تشکر از دوستان برای انتقال به تاپیک مربوطه https://militarywatchmagazine.com/article/70301 بیست هشتم ژانویه 2018 در سال 2013 ایران برای اولین بار از جنگنده سبک قاهر 313 رونمایی کرد آنچه که به نظر می رسد اولین جت جنگنده ای باشد که بطور کامل در کشور به صورت بومی تولید شده است. تحلیلگران غربی با ذکر این مورد که ساخت چنین پلتفرمی بسیار فراتر از توانایی ایران است این بدنه ریز با قابلیت پنهان کاری را به عنوان یک پروپاگاندای مسخره جمهوری اسلامی بسیار مورد تمسخر قرار دادند. با این همه صنایع هوانوردی نظامی ایران در موارد فراوانی مانند تعمیر و نگهداری ناوگان اف-5 ، اف-4 و تامکتهای پیچیده که بعد از 40 سال تحریم و 8 سال جنگ با عراق انتظار می رفت که همگی غیر عملیاتی باشند غرب را شگفت زده کرده است. (البته غربی ها قبل از انقلاب هم شگفت زده می شدند از سرعت یادگیری و علاقه ایرانی ها به این صنعت. برای مثال اف-5 مشکلی در چرخ جلو داشت که هنگام نشستن چرخ می شکست و در وضعیتی که خلبان کاری نمی توانست انجام بدهد دماغه خرد می شد که این مشکل توسط یک درجه دار فنی نیروی هوایی با تغییراتی که در سیستم قفل چرخ جلو داد تصحیح گردید و با صلاح دید مستشاران آمریکایی و کمپانی سازنده این مهم به صورت دستور العملی به همه کشورهای کاربر اف-5 ابلاغ گردید که سیستم چرخ جلو را به این شیوه ایرانی تغییر بدهند .م.) توسعه صنعت هوانوردی توانا از جمله بدست آوردن تکنولوژی های کلیدی و خطوط تولید از جمهوری های جدید جدا شده از شوروی در دهه 90 میلادی ممکن است ایران را در جایگاهی قرار داده باشد که راه توسعه یک جنگنده سبک ابتدایی که ادعا می کنند توانایی های رادار گریزی هم دارد برایشان روشن شده باشد. قاهر 313 به سختی یک مشابه F-22 یا j-20 است و بیشتر با جنگنده کره جنوبی KAI T-50 یا میگ 19 شوروی در وزن، نقش و توانایی ها قابل مقایسه است. در واقع با پروفیلی که برای میزبانی موشکها در محفظه داخلی بسیار کوچک به نظر می رسد این جنگنده می تواند یک پلتفرم تهاجمی فقط متکی بر توپها مشابه میگ-19 باشد. که شباهتهایی با آن دارد. اینکه گفته شده که جنگنده برای پشتیبانی نزدیک (که از بین ساده ترین و ارزانترین انواع جنگنده برای طراحی است) طراحی شده چشم انداز ورود این جنگنده به خدمت را بسیار قابل باور تر می سازد. اینکه ایران می تواند جنگنده بومی تولید بکند به ویژه جنگنده ای با چنین طرح یکتایی مانند قاهر را آینده مشخص می کند. مطابق بیانیه وزیر دفاع سابق ایران سرتیپ حسین دهقان در ژانویه 2018، قاهر در حال تستهای نهایی قبل از پرواز شامل دویدن روی باند و تاکسی سریع است. او همچنین ذکر کرد که جنگنده برای ماموریتهای پشتیبانی نزدیک طراحی شده است. ژنرال همچنین ذکر کرد که دومین برنامه پرنده سبک ایران که پرنده آموزشی سبک کوثر 88 است هم برای تست های اولیه پروازی خود آماده می شود. با توجه به انتقادهایی که مبنی بر غیر ممکن بودن پرواز قاهر با این ابعاد بیان شده تستهای پروازی موفق این جنگنده می تواند همانقدر که برای ایران یک پیروزی بزرگ تبلیغاتی باشد یک قدم بزرگ به سوی توسعه توانایی بومی صنایع هوایی باشد. https://militarywatchmagazine.com/article/70131 بیست و یکم آگوست 2018 یک روز قبل از رونمایی کوثر نیروهای نظامی ایران اخیرا نمایش عمومی پرواز یک جت جنگنده بومی جدید با طراحی نا معلوم را قریب الوقوع اعلام کرده اند که منجر به حدسیات فراوانی در مورد آنچه قرار است رونمایی بشود و این احتمال که قاهر 313 جنگنده ای است که قرار است رونمایی بشود، شده است. در حالیکه جنگنده های مختلفی از جمله جنگنده دو موتوره صاعقه قبلا بر مبنای اف-5 آمریکایی با بهبود بدنه و افزودن تجهیزات مدرن اویونیک در ایران توسعه داده شده و همگی وارد خدمت شده اند قاهر را به سختی می توان تنها جنگنده بومی ایرانی نامید. در این میان F-313 برخلاف بقیه از زمان رونمایی در 2013 توسط سازمان صنایع هوایی ایران هرگز در معرض عموم پرواز نکرده است که منجر به حدسیات فراوانی شده که کل برنامه فقط اهداف تبلیغاتی داشته و این جنگنده قادر به پرواز نیست. این جنگنده تک سرنشین پنهان کار با حداقل سطح مقطع راداری و محموله کوچکی شامل دو بمب یا 4 تا 6 موشک هوا به هوا سبک طراحی شده بود و متعاقب رونمایی از آن تحلیلگرانی از ملتهای غربی و اسرائیل با این استدلال که برای ایران ساخت جنگنده پنهان کار غیر ممکن است به سرعت شروع به تمسخر آن کردند. یک متخصص اسرائیلی در مصاحبه با تایمز اسرائیل مدعی شد که "خیلی ساده ایرانی ها توانایی ساخت هواپیما ندارند" در حالیکه بدخواهان ایران قاهر را به عنوان یک پروپاگاندای دولتی رد می کنند وزیر دفاع ایران ادعاهای خارجی را بر علیه جنگنده ایران مردود می داند. در حالیکه ایران ثابت کرده که توانایی تولید البته نه در لبه تکنولوژی هواپیمای جنگنده به صورت بومی را دارد، اما انتقادهای اولیه طرح قاهر یک جورایی پایه و اساس خوبی داشت. ظاهر غیر قابل پرواز طرح اولیه و عدم تمایل نظامی ها برای انجام تست پرواز به تحلیلگران مبناهای قابل توجهی برای انتقاد به دست می داد. با اینکه بسیاری از جزئیات قاهر کماکان مجهول است اما بر اساس توانایی های شناخته شده صنعت دفاعی ایران و جزئیات ناچیزی که تا به حال رونمایی شده است توانایی این جنگنده قابل حدس زدن است. در حالیکه در این لحظه نمی توان تایید کرد که قاهر F-313 یک جنگنده پنهانکار حقیقی است یا خیر اما چشم انداز چنین پروژه ای به آن اندازه که منابع غربی و اسرائیلی مدعی هستند می تواند غیر ممکن نباشد. نخست باید توانایی های صنایع نظامی ایران در نظر گرفته بشود که بی نهایت ارزان و موثر به صورت مستقل اکثریت نیازهای دفاعی کشور را تامین و تدارک می کند. ایران (با کمک کره شمالی) برنامه موشکی پیشرفته ای را توسعه داده است که توانایی هدف قرار دادن اهداف دریایی و زمینی در خاور میانه، بیشتر آسیای مرکزی و شرق آفریقا را با استفاده از تکنولوژی پیشرفته سوخت جامد دارا است. همچنین ایران سیستمهای سطح به هوای موشکی خودش را توسعه داده که باور-373 مشهورترین مثال آن است. صنعت دفاعی ایران می تواند به صورت متفاوتی بیشتر نیازمندی های دفاعی خود را با اتکا به خود برآورده سازد. با توجه به هوانوردی نظامی کشور، ایران 8 کلاس بالگردهای نظامی (!!!!! .م.) و بیست و پنج کلاس از پهپادهای نظامی را تولید می کند. ایران چندین جنگنده فراصوت را طراحی و در خط تولید قرار داده است که آذرخش و صاعقه از برجسته ترین آنها هستند. تولید کنندگان دفاعی ایران نه تنها به تکنولوژی جنگنده های بومی و آمریکایی نسل سوم دسترسی دارند بلکه به تکنولوژی نسل 4 آمریکایی و شوروی دسترسی دارند. در اواخر دهه 70 میلادی ایران ناوگان بزرگی از جنگنده های برتری هوایی تامکت دریافت کرد و از آن موقع کشور صنعت نظامی هوانوردی با توانایی تولید قطعات لازم برای صیانت از این ناوگان را توسعه داده است تا جایی که موشک برد بلند فکور-90 را بر اساس مهندسی معکوس پلتفرم بسیار پیچیده آمریکایی AIM-54 توسعه داده که از تمام موشکهای غربی هوا به هوا در این لحظه برد بلند تری دارد. ایران همچنین در ایجاد امکانات تعمیر و نگهداری جنگنده بسیار پیچیده تامکت به نحوی موفق بوده که تعداد جنگنده های آماده به کار روز به روز بیشتر می گردند دست آورد بزرگی که در حالی بدست آمد که قریب به اتفاق تحلیل گران غربی زمین گیر شدن همه این هواپیما ها را در کمتر از 5 سال پیش بینی کرده بودند. در طول 40 سال خدمت تامکتها به شدت روزآمد شده اند و رادار و سامانه های اویونیک تعویض شده است. این نشانه دیگری است بر توانایی های بومی صنعت هوانوردی نظامی ایران. در طی تهاجم سال 1991 آمریکا به عراق به نام طوفان صحرا، نیروی هوایی عراق بیش از 100 فروند از جنگنده های ساخت شوروی و فرانسه را به ایران فرستاد تا از گزند حمله هوایی غربی ها در امان باشند. این جنگنده ها شامل میگهای 29 پیشرفته (شوروی میگ 29 را ویژه سرکوب کردن تامکت برای عراق پیکربندی کرده بود و پدافند ایران در ابتدا خیلی از این جنگنده بیم داشت .م.) ، میگ 25 (به گفته سرلشکر علوان حسون علوان العبوسی عراقی ها ترجیح دادند میگ های 25 را خاک بکنند به جای اینکه به ایران بفرستند .م.) سوخوی 24 و سوخوی 25 بودند که اکثریت آنها هرگز به عراق باز نگشتند. ایران این شانس را داشت که در کنار جنگنده های نسل 4 خریداری شده از شوروی (منظورشان میگ های 29 ای است که زمان تیمسار ستاری خریداری شدند .م.) مطالعه و تحلیل دقیقی روی ساختار آنها انجام بدهد و گفته شده که حتی همانطور که روی اف-5 مهندسی معکوس کردند روی میگ-29 هم این کار را کرده اند ولی موفقیتی بدست نیاوردند. ایران همچنین متعاقب پایین کشیدن سالم پهپاد RQ-170 آمریکایی در سال 2011 به برخی از پیشرفته ترین تکنولوژی های پنهانکار موجود در این هواپیما برای مطالعه دست پیدا کرد. ایران با حمله سایبری این پهپاد را مجبور به فرود در ایران کرد. معاون پیشین رئیس جمهور آمریکا دیک چنی برای جلوگیری از افشای تکنولوژی آن (به ویژه نرم افزارهایش .م.) برای ایرانی ها خواستار مداخله و انهدام فوری پهپاد شده بود. این اقدام نظامی هرگز انجام نشد و در نتیجه ایران نسخه مهندسی معکوس شده خود را خیلی زود تولید کرد. گزارش شده که پهپاد های پنهان کار ایرانی که بر مبنای RQ-170 تولید شده اند در سوریه مورد استفاده قرار گرفته اند و آزمایش شده اند و مطابق منابع اسرائیلی اثبات شده که بسیار تاثیر گذار هستند. رئیس سابق موساد دنی یاتوم در مورد برخورد با این پهپاد می گوید: عملیات پیچیده ای بود. پهپاد تقریبا کپی دقیقی بود از پهپاد آمریکایی که در قلمرو آنها افتاده بود. اگر جایی در اسرائیل منهدم می شد نمی توانستیم که ثابت کنیم یک پهپاد ایرانی است. (ادعایی بس بی معنی مثل اینکه ما منتظر بشویم که پهپاد اسرائیلی برگردد به جمهوری آذربایجان و در آنجا منهدمش بکنیم به جای اینکه در نزدیکی نطنز آن را منهدم بکنیم .م.) ایران خودش را به عنوان کشوری دارای صنعت نظامی قابل توجه ، سابقه تولید جت جنگنده ، هواگرد پنهان کار و توانایی مهندسی معکوس سامانه های تسلیحاتی خارجی نشان داده است. آنچه که گفته شده یک جت جنگنده نسل پنجم قابل مقایسه با F-35 آمریکایی یا J-31 چینی است به دلیل نیازمندی به زیرساخت تکنولوژیک پیشرفته که به نظر می رسد چندین دهه دور تر از توانایی های ایران باشد نمی تواند درست باشد(این عدد چندین دهه بسیار دیدگاه غلطی است و ایرانی ها در زمینه پنهانکاری و انواع مواد جاذب دارای تکنولوژی کافی و پتنتهای فراوان هستند اینجا تنها گلوگاه مدیریت است .م.) لاکهید مارتین که دو تا از پر طرفدارترین جنگنده های پنهان کار دنیا از جمله F-22 را توسعه داده است، جنگنده نسل پنجم را جنگنده ای تعریف می کند با تمام جنبه های اختفا در حالت مسلح، احتمال کم ردیابی شدن با رادار، بدنه پروازی کارامد، اویونیک پیشرفته و یک سامانه کامپیوتری بسیار متمرکز. طراحی یک جنگنده با چنین توانایی هایی برای هر کشوری که اقدام به آن بکند اگر نگوییم صدها حداقل ده ها میلیارد دلار هزینه دارد (تفسیر درستی نیست. نیروی انسانی و زیر ساخت در این کشور تقریبا مجانی است .م.) . در حالیکه ایران خودش را به عنوان کشور تولید کننده سامانه های تسلیحاتی کارآمد با قیمت نسبتا ارزان اثبات کرده است برنامه یک جنگنده نسل پنجم کماکان فشار بسیار زیادی برای بودجه ناچیز دفاعی زیر 10 میلیارد دلار آنها محسوب می شود و احتمالا فراتر از توانایی تکنولوژیک صنایع نظامی ایران خواهد بود. قاهر F-313 بسیار بعید است که تمام توانایی های جنگنده نسل پنجم را داشته باشد یا حتی چیزی نزدیک به F-35 آمریکایی ویا J-20 چینی یا سوخوی 57 روسی باشد. اما این نشانگر تقلبی بودن یا هواپیمای پنهان کار نبودن قاهر نیست. در واقع ایران هرگز رسما اعلام نکرده که این جت مشابه پنهانکارهای در خدمت دیگر کشورها یا پلتفرمی نسل پنجمی است به جز اینکه ادعا کرده که این جت یک هواپیمای پنهان کار است. برای اینکه یک هواپیما اثر حرارتی و بازتاب راداری در حد پنهان کاری داشته باشد نیازی نیست که نسل پنجم باشد. هورتون 229 آلمانی ساخت 1944 اثباتی بر این ادعا است. با توجه به توانایی های صنعتی ایران و دسترسی او به شکاری های نسل سوم و چهارم و دسترسی آنها به پهپاد پنهانکار (RQ-170.م.) ، قاهر ایران به احتمال زیاد یک جنگنده پنهان کار سبک ارزان قیمت است با توانایی هایی به میزان خوبی پایین تر از جنگنده های نسل پنجم اما با بکار گیری تکنولوژی پنهان کاری که معمولا در جنگنده های نسل پنجم یافت می شود. بنابراین به احتمال زیاد قاهر یک جنگنده نسل سوم پنهان کار است چیزی که به مقدار خوبی در محدوده توانایی های اثبات شده ایران برای تولید است و در توصیف فارس نیوز از آن به عنوان یک جنگنده سبک کوتاه برد به خوبی می گنجد. (البته بر اساس استدلال میلیتاری واچ با رونمایی از اویونیک کوثر حالا باید گفت که قاهر یک جنگنده نسل 4 به بالای پنهان کار می تواند باشد در محدوده توانایی های اثبات شده صنعت دفاعی هوانوردی ایران .م.) توانایی های قاهر ظاهرا شبیه به Nancheng_Q-5 با به روز رسانی سنگین یا اف-5 با تغییرات پنهانکاری بوده که به میزان خوبی پایین تر از توانایی های جنگنده های برتری هوایی نسل پنجم مانند رپتور اف-22 آمریکایی است. تعدادی از کشورها تلاش کرده اند تا تکنولوژی پنهانکاری را به جنگنده های سبکتر و قدیمیتر اعمال بکنند. یک مثال می تواند نمونه های مهندسی جنگنده J-7 چینی باشد که برای کاهش سطح مقطع راداری و توانایی محدود پنهان کاری در میانه دهه اول قرن بیست و یکم روی آنها کار می شد. باید منتظر بود و دید که آیا جنگنده سبک پنهان کار ایرانی در نبرد تاثیر خود را اثبات می کند و آیا این جنگنده با وجود بودجه دفاعی ایران مقرون به صرفه خواهد بود؟ با این همه در صورت موفقیت، قاهر ارزانترین جنگنده پنهان کار جهان خواهد بود و می تواند به میزان خوبی برای ملتهای در حال توسعه که قادر به تهیه سامانه های پیچیده تر مانند اف-35 نیستند به عنوان الگویی جذاب مطرح شود چه این پلتفرم برای نبرد هوا به هوا طراحی بشود یا برای پشتیبانی نزدیک و اجرای عملیات ضربت بر روی اهداف زمینی در عمق که این دو محصول آخر کمتر مورد نیاز هستند نسبت به جنگنده برتری هوایی.

بسم الله الرحمن الرحیم مقدمه: چندوقتی هست که درکانال ها وانجمن های نظامی صحبت از خرید های نیروی هوایی ایران وبررسی گزینه های پیش رو و همچنین فروش جنگنده پیشرفته نسل +4 وچندمنظوره سوخو-30(احتمالا اس ام) به ایران بالاست اما در این بین به آخرین ساخته شرکت میکویان میگ یعنی میگ-35 کم لطفی میشود در حالی این گزینه(باتوجه به تکنولوژی های پشرفته تر وسطح مقطع راداری کمتری که نسبت به سوخو-30وحتی سوخو-35 دارد) در کنار جنگنده سوخو-30 که قابلیت هوا به زمین گسترده تر وبیشتری دارد ترکیبی فوق العاده برای دفاع از حریم هوایی ایران در برابر تهدیدات هوایی با توجه به ظهور نیرو های هوایی قدرتمند عربی(عربستان سعودی,امارات متحده عربی,قطر,کویت و...)وغیرعربی(ترکیه,پاکستان) که همواره تهدیدی برای جمهوری اسلامی ایران به شمار می آید است. میگ 35 یک محصول جدید صادراتی از شکاری رهگیر چند منظوره میگ29 ام2 که سیستم های پیشرفته این جنگنده(میگ29ام2) با یک رادار آرایه فازی فعال( AESA) ترکیب شده است علاوه بر آن یک خروجی بردار متغیر نیز برای افزایش چالاکی و مانورپذیری به آن اضافه شده است که این سه ویژگی(رادار آرایه فازی فعال-خروجی متغیر و سطح مقطع راداری(RCS) کاهش یافته )این جنگنده را به یک جنگنده نسل++4 تبدیل کرده است. الکترونیک هوایی پیشرفته تر,سیستم تسلیحاتی بروز وسامانه های ناوبری بهبود یافته و همیطور رادار آرایه فازی فعال جدید ژوکAE و سامانه الکترواپتیکالOLS-UEM که منحصرا برای فالکروم-اف طراحی شده است باعث وابستگی کمتر هواپیما به سایت های مراقبت و کنترل هوایی زمین پایه (GCI)شده و میگ-35 را قادر ساخته تا به انجام ماموریت های چندمنظوره بپردازد.میگ-35 با انواع سلاح های روسی و خارجی(تسلیحات بومی وتولید داخل کشور بکارگیرنده) سازگار شده است.و از نرم افزار ها وسیستم های متنوع ویکپارچه دفاعی جهت بقا در آسمان بهره میگیرد میگ-35 در دو مدل تک سرنشینه و دوسرنشینه(Mig-35D) به فروش میرسد.کمپانی میکویان میگ در سال 2007 اولین پرواز رسمی وبین المللی میگ-35 رادر نمایشگاه هوایی ایروهند(Aero India)که هر دوسال یکبار برگذار می شود مقابل چشم علاقه مندان به نمایش گذاشت. رادارآرایه فازی فعال(AESA): میگ-35 اولین شکاری رهگیر چند منظوره ساخت روسیه است که از رادار آرایه اسکن الکترونیکی فعال(AESA) ژوک ای ایی استفاده می کند ممکن است از خودتان بپرسید که نسخه اکتیو(فعال)این گونه رادارها چه مزیت وبرتری نسبت به نسخه پسیو(غیرفعال)دارد؟!. تفاوت کلی رادارهای آرایه فازی فعال با نمونه غیرفعال در این است که در نسخه فعال به ازای هر ماژول راداری یک منبع تغذیه مجزا قرار دارد که به صورت هماهنگ با ماژول طراحی می شود وباعث کنترل توان امواج خروجی برای هر ماژول به صورت جداگانه می گردد و درهنگام بازگشت امواج ارسالی نیازی به حذف شیفت اولیه که در حالت ارسال ایجاد شده نیست چون خروجی هریک از واحد های راداری قابل اندازه گیری است اما در نسخه پسیو(غیرفعال) رادارهای آرایه فازی یک منبع تغذیه بزرگ برای تمامی ماژول ها قرار دارد ونیز پس از دریافت امواج بازگشتی توسط ماژول ها شیفت اولیه امواج ارسالی از رادار حذف می شود.نکته بعدی در رابطه با رادارهای آرایه فازی این است که در نمونه فعال(اکتیو) این نوع رادارها خلبان میتواند تعیین کند که چند درصد از توان خروجی رادار به کاوش آسمان و چند درصد مابقی به کاوش سطح و زمین بپردازد که به صورت دستی توسط خلبان انجام می شود و خلبان میتواند در هنگام جمینگ و اخلال شدید از 100درصد توان رادار برای کاوش آسمان استفاده کند اما در مدل پسیو(غیرفعال) این مقادیر توسط شرکت سازنده رادار تعیین می شود وهمیشه مقداری ثابت است(به طور مثال در رادار ایربیس ایی سوخو-35 70درصد از توان خروجی رادار به جستجوی آسمان و30درصد مابقی را به کاوش زمین اختصاص داده شده است که توسط شرکت سازنده معین شده و همیشه ثابت است)این گونه است که اخلال و جنگ الکترونیک بر روی رادار های آرایه فازی فعال بسیار سخت و دشوار است(دقت کنید که اخلال بر روی این رادار ها سخت ومشکل است ونه غیر ممکن.) رادار های آرایه اسکن الکترونیکی همانگونه که از اسمشان پیداست به صورت الکترونیکی به جستجوی پهنه آسمان می پردازند به این معنی که در این نوع رادار ها امواج به حرکت در می آیند و نیازی به کاوش مکانیکی(حرکت دیش رادار)نیست و اکسن آسمان در حد چند میلی ثانیه صورت میگیرد درحالیکه کاوش مکانیکی چند ثانیه طول می کشد. البته تمامی رادارها(چه پالس داپلر و چه ارایه فازی) به شیوه داپلر اهداف را کاوش می کنند ومنظور از کاوش الکترونیکی در رادار های آرایه اسکن الکترونیکی(حرکت امواج رادار)وکاوش مکانیکی در رادارهای پالس داپلر(حرکت دیش رادار)است.رادار از 160 ماژول راداری تشکیل شده که هرکدام از این ماژول ها دارای چهار ماژول گیرنده-فرستنده می باشند برد نهایی این رادار 160کیلومتر(85 ناتیکال مایل) است ومیتواند یک کشتی جنگی را در300کیلومتری کشف کند قابلیت کشف 30هدف و درگیری همزمان با 6 هدف را داراست سامانه رهگیری الکترواپتیکالOLS-UEM: همانند رادار سیستم او ال اس امکان کشف و ردگیری اهداف را در سطح آسمان به فالکرم اف میدهد(منتها در برد کمتر) اما بر خلاف رادار این سامانه هیچ انتشار امواجی ندارد به این معنی که گیرنده هشدار راداری(RWR)هواپیمای دشمن نمیتواند آن را کشف کند و خلبان میتواند هدف را مخفیانه بدون متوجه شدن خلبان جنگنده دشمن رهگیری کند علاوه بر این سامانه او ال اس به میگ-35 امکان این را می دهد که اهداف با قابلیت پنهانکاری(استیلز) سطح مقطع راداری بسیار کم(کمتر از0.001متر مربع) را کشف کند در مجموع سامانه های رهگیری الکترواپتیکال(به صورت پسیو و غیر فعال) در طیف فروسرخ(IR) نظیر او ال اس قابلیت پنهان شدن به هر جنگنده ای را می دهد. پیشرانه: در بخش پیشرانه 2 عدد موتور توربوفن RD-33MKB در این جنگنده به کار رفته که در آن خروجی نازل متغییر(swivel-nozzles) و سیستم کنترل بردار تغییر رانش((thrust vectoring control (TVC) برای مانور پذیری و چالاکی هرچه بیشتر طراحی گردیده است. ترکیب بردار تغییر رانش(به منظور انجام مانور های سنگین تر) و سامانه های گیرنده هشدار دهنده راداری(RWR)و سیستم هشدار دهنده شلیک و تقرب موشک(MLAWS) به میگ-35 در حین مبارزه و تن به تن هوایی(داگفایت) کمک می کند تیغه خنک کننده با توجه به متریال و مواد مدرنی در این مدل از موتور آر دی-33 به کار رفته است 7 درصد نیروی بیشتری نسبت به نسخه پایه(که در میگ-29 استفاده شده است) تولید می کند. RD-33MKB تراست بالاتر از حد میانگین 9000Kgf(کیلو گرم فورس) را فراهم می آورد و به گونه ای ساخته شده است که همانند میگ-29 دود نکند و بازده فروسرخ و اوپتیکال هواپیما را کاهش دهد موتور ها ممکن است به صورت خروجی بردار تغییر رانش بر روی هواپیما سوار شوند که باعث کارایی بهتری در نبرد های هوایی می شود در روسیه کار بر روی توسعه سامانه های کنترل بردار رانش در دهه 1980 میلادی آغاز شد. تلاش های دفتر طراحی موتور کمپانی های Saturn و Lyulka راه را برای کلید خوردن پروژه Su-30 MKI هند هموار کرد کمی بعد در آنسو یعنی دو شرکت مطرح MiG و Klimov با هدف توسعه بر روی موتور های بردار رانش چند بعدی شروع به کار کردند برخلاف دو شرکت Saturn و Lyulka که بر روی بردار رانش دو بعدی(افقی-عمودی) جنگنده سوخو-30 ام کا آی فعالیت می کردند. Klimov پیشرانه بردار رانش متغییر چند بعدی خود را به کمک سه بازو هیدرولیکی که برای تغییر جهت خروجی موتور به کار میرفت را ساخت. این طراحی میگ-35 را قادر می ساخت تا در سرعت بسیار کم بدون محدودیت زاویه حمله پرواز کند. قدرت مانور: میگ-35 یک شکاری برتری هوایی چندمنظوره با قابلیت مانور بسیار بالاست(به لطف بدنه و خروجی متغییر بردار رانش) میگ-35 این قابلیت را برای اولین بار در اوت سال 2005 میلادی در طول برگذاری نمایشگاه هوایی ماکس در خارج از مسکو به نمایش گذارد فالکروم اف از دو موتور RD-33 OVT کنترل بردار رانش استفاده میکند که 4000 ساعت عمر می کند.میگ-35 مانورپذیری فوق العاده ای را ارائه می دهد توانایی پرواز در زوایای فوق بحرانی حمله افزایش سطح تحمل فشار جی نرخ زاویه گردش بالا که لازمه افزایش رانش به وزن و بهبود بهره وری آیرودینامیکی بال و بدنه است تسلیحات: هوا به سطح: مجموعه ای از تسلیحات هدایت شونده شامل موشک ضد کشتی Kh-31A با کاونده رادار فعال و نسخه ضد رادار Kh-31P با کاونده غیرفعال(سیکر پسیو) موشک هوا به زمین Kh-29TE هدایت تلویزیونی(اپتیکی) و نسخه هدایت لیزری آن بمب هدایت اپتیک تلویزیونی KAB-500Kr و نسخه هدایت لیزری آن و یک غلاف هدفگیری لیزری(جهت کشف قفل و هدایت موشک هوا به سطح هدایت لیزری نیمه فعال Kh-29L و بمب هدایت لیزری KAB-500L) انواع بمب های سقوط آزاد FAB-100 ,FAB-250 ,FAB-500 راکت های S-8, S-13, S-24, S-25L, S-250 به همراه یک مسلسل 30میلیمتری GSh-30-1 با 150 عدد گلوله که قابلیت درگیری با اهداف زمینی را به خلبان می دهد. هوا به هوا: موشک R-27R: رادار نیمه فعال با برد 80کیلومتر R-27T: هدایت اینرسی/فروسرخ با برد 45 کیلومتر R-27ER: هدایت آشیانه یاب نیمه فعال راداری با برد 130 کیلومتر R-27ET: هدایت اینرسی/آشیانه یاب فروسرخ با برد افزایش یافته 120 کیلومتر R-60M:هدایت فروسرخ با برد 8 کیلومتر R-73E:هدایت حرارت یاب فروسرخ/اینرسی بابرد 30کیلومتر(R-74:بابرد 40کیلومتر)R-77: اینرسی/رادار فعال بابرد 80 کیلومتر R-77M: با برد 193کیلومتر این تسلیحات نیز توانایی درگیر شدن با هواگردهای دشمن(اعم از بالگرد موشک و جنگنده و....)را به خلبان می دهد. دیگر تجهیزات الکترونیکی: کمپانی ایتالیایی الکترونیکا در سال 2007 قرار داد خود را با کمپانی میکویان برای تولید اخلالگر ELT/568(V)2 برای میگ-35 فالکروم اف امضا کرد این جمر از هواپیما دربرابر سامانه های راداری پدافند توپخانه ای/موشکی دفاع میکند پاد الکترواپتیکال فروسرخ OLS-K جهت کشف اهدافی چون تانک ها در برد 15 کیلومتر و شناور های سطحی تا برد 80 کیلومتر و قفل و هدایت تسلیحات لیزری نیز مورد استفاده قرار می گیرد. مختصات و مشخصات: ابعاد و وزن: طول:17.32متر طول بال:12متر ارتفاع:4.73متر وزن(خالی):11تن وزن(حداکثر برای برخاست):29.7تن موتورها و عملکرد: موتورها:2*RD-33MK نیروی خروجی موتور(خشک/با پس سوز):106 کیلونیوتن/176.6 کیلونیوتن حداکثر سرعت:2560 کیلومتر بر ساعت سقف پروازی:17.5کیلومتر برد انتقالی(بامخزن سوخت خارجی):3100 کیلومتر شعاع رزمی:500 کیلومتر کاکپیت میگ-35 سوختگیری: علاوه بر الباقی بدنه مخزن پشت کاکپیت خلبانان به میگ-35 اجازه حمل 950 لیتر سوخت بیشتری را میدهد ظرفیت مخزن های سوخت خارجی(EFT) که در زیر بدنه حمل میشود نیز تا 2000 لیتر افزایش یافته و برد انقالی میگ-35 را با سه مخزن سوخت خارجی در زیر بدنه به 3100 کیلومتر رسانده است و با یک سوختگیری مجدد در حین پرواز(Aerial Refueling) برد 5400 کیلومتر را فراهم می آورد. سیستم مدیریت سوخت نیز دیجیتالی شده است(که شامل هوتاس و سیستم اندازه گیری دیجتالی سوخت است) نمایشگاه هوایی Aero 2007 هند: از نمونه اولیه و پروتوتایپ میگ-35 نیز در سال 2005 در نمایش های هوایی روسیه و انگلستان رونمایی گردید مدل نهایی در سال 2007 در نماشگاه هوایی Aero هند در مقابل انظار عمومی به نمایش درآمد. در این هنگام میگ-35 به عنوان یک مدعی رقابت برای یوروفایتر تایفون آلمان اف-18 ایی/اف سوپر هورنت آمریکا داسو رافال فرانسه جاس 39 گریپن سوئدی و اف-16 فایتینگ فالکن آمریکایی برای ساخت بیش از 126 فروند جنگنده چند منظوره برای نیروی هوایی هند طی مسابقات MRCA پیشنهاد شد که در نهایت رافال فرانسوی برنده مناقصه گردید میکویان تولید جنگنده فالکروم اف را در سال 2013- 2014 به عنوان بخشی از پیشنهاد شرکت هواپیما سازی سوکول روسیه آغاز کرده است. میگ-35 مسلح به دو عدد موشک R-73 و چهار عدد موشک R-77 و دوبمب هدایت اپتیکی KAB-500Kr غلاف هدفگیری لیزری OLS-K(زیر ورودی هوای سمت راست)و سامانه هشدار دهنده شلیک و تقرب موشک(زیر ورودی هوای سمت چپ) میگ-35 در حال بازکردن پاراچوت مسلح به دو موشک هوا به هوای آر-73 آرچر تمرینی ویدئوی پرواز جنگنده نسل++4 میگ-35 نویسنده و مترجم:محمدعلی توکلی(Alicommando) منبع

بسم الله..................... در چند روز گذشته بعد از اعلام خبر خروج داعش از اردوگاه یرموک نیروهای باقیمانده داعش در منطقه بادیه سوریه دست به یک سری عملیات عمدآ برای نفوذ به حومه شهر المیادین زدن .داعش در یک عملیات انتحاری دستکم 16 سربازی سوری رو به شهادت رسوند همچنین نیروهای سوری در محور دیرالزور به المیادین در کمین داعش گرفتار میشن چندین گروه شبه انتحاری داعش هم با حمله به پستهای ارتش ومقاومت سعی میکنند راه ما بقی نیروها رو به سمت المیادین هموار کنند که با واکنش مقاومت و مدافعین این حمله دفع و دهها عضو داعش به هلاکت میرسند. در چند ماه اخیر این یکی از بزرگترین حملات داعش به نیروهای سوری بوده در هفته گذشته چندین خودرو عبوری مخالفین در محور سهل الغاب در شمال غربی استان حماه مورد اصابت توسط موشک های ضد زره قرار گرفته . این خودروها از فاصله حدود 7 کیلومتری هدف قرار گرفتن . قبلا این جاده شاهد همچین حملات مستقیمی نبوده (به علت فاصله بیش از 6 کیلومتری با مواضع ارتش سوریه) مخالفین حدس میزنند سوریها به موشک ضد زره جدیدو یا کورنت دی مجهز شدن . https://en.wikipedia.org/wiki/Kornet-D http://gallery.military.ir/albums/userpics/10218/thumb_Dda2_tmVQAAqGrg.jpg[/IMG FN6 ضبط شده در شمال حمص + تی 62 ام از کار اتفاده در نبردهای یرموک + جان سالم بدر بردن تی 72 زرهی شده از چنگ آر پی جی29 (تصویر جدید نیست)

تصویر زیر مربوط به حملات هوایی به دو پایگاه اطراف فرودگاه تی-2 است با انتشار این عکس ادعا شده این حمله هوایی به اشتباه توسط روس ها انجام شده تصویر سوله ای تازه ساز در فرودگاه ضبعه، احتمالا یکی از اهداف حملات شب گذشته رژیم اسرائیل به این فرودگاه محل پست های دیدبانی ایجاد شده ایران و روسیه در تقابل با ترکیه (ادلب)

اسراییل باز دوباره به سوریه حمله کرده. گویا فرودگاهی در حمص و مثل همیشه از آسمان لبنان. حملات هوایی مدام و مستمر به بهانه های مختلف و بعد از پیروزی های ارتش سوریه برای تضعیف توان کلی نظامی این کشور و نابودی هر چه این کشور از ابتدا داشته که میتونه خطرناک باشه برای این رژیم. فعلا هم که پشتوانه چک سفید آمریکا و حمایت های بی بدیلش که سر دو موضوع سفارت و معامله قرن هم شاهدش بودیم هیچ پوزه بندی را تصور نیست براش. در تحریم های امروز آمریکا هم که در نوع خودش بسیار خصمانه بود تحریم چندین فروند هواپیمای خطوط هوایی ایران از جمله مهمترینشون یعنی هواپیمای تشریفات دولت بود. که خب در عرف بین الملل معانی خاصی از وقاحت را داره. پ ن: نماینده رژیم صهیونیستی در سازمان ملل امروز در گزارش به شورای امنیت دو آزمایش موشکی ایران را به اطلاع شورا رسانده. قطعا بر خلاف برخی نظرها اینبار این آزمایشها حتی اطلاع رسانی هم نشدند احتمالا چه برسه به جنجال و سر و صدا و عکس و شعار و ... ولی این رژیم که تقریبا از ساخت و تست موشک و بمب اتم! و حمله به هر جایی که دلش میخواد و ترور هر کسی که تمایل داره چه نظامی و غیرنظامی و در هر کجای کره خاکی!! لحظه ای و ثانیه ای عقب نمیکشه حالا متعرض آزمایش موشکی ما شده اون هم در شرایط فعلی.

یک بخشیش مربوط به حضور ترامپ و پشت گرمی ای هست که دارند. علاوه بر تاثیرات سیاسی داخل یک قدرت نمایی بیرونی هم دارند و البته به دنبال تحریک ایران هم هستند چون به این شکل با تحقیر ایران به زعم خودشون فشار روانی را هم بر ایران ایجاد می کنند. و البته راهبرد عدم اجازه به ایران برای حضور در سوریه را هم کم کم عادی سازی می کنند. شاید سیگنال مثبت روس ها هم تاثیر داشته باشه. امروز نتانیاهو باز هم در دیدار فرماندهان نیروی هوایی ادعاهای ضد ایرانیش را تکرار کرد و پمپئو هم در کنگره با اشاره به همکاری نزدیک با پنتاگون ادعا کرد ایران تجهیزات پیشرفته نظامی در 2 سال!! گذشته به سوریه ارسال کرده. حضور ایران در سوریه به عنوان یکی از برگ های برندش در حال حاضر به قدری مهم هست که این همه فشار داره تحمیل میشه تا ازش دست بکشه چون همونطور که بارها گفته شد تمام فشارها برای تامین امنیت اسراییل در صورت حمله به ایران هست از طرف امریکا و یا خود اسراییل و این مهیا نمیشه ( حمله ازادانه و بدون دغدغه به ایران به هر بهانه ای ) مگر خنثی سازی لبنان و سوریه. پمپئو امروز در کنگره اشاراتی هم داشت به همپیمانی با اعراب برای مقابله با ایران در سوریه به کمک پنتاگون، احتمالا همون طرح حضور نیروهای نظامی اعراب در رقه هست هرچند باید دقیق بود تا غافلگیر نشیم در سوریه.

بارریزی آذوغه و تجهیزات توسط هرکولس ارتش برای مردم فوعه و کفریا هفته پیش برای اولین بار بصورت رسمی تصاویری از بارریزی تدارک بروی این دو شهرک در قالب مستند قلب ادلب منتشر شد www.iribnews.ir/fa/news/2127218/قلب-ادلب-فوعه-و-کفریا در حمله انتحاری داعش به حوالی ایستگاه تی سه در بیابانهای حمص.دیرالزور شانزده سرباز سوری کشته شدن

اگر نقل رسانه ها درست باشه فرمانده نیروی هوایی اسراییل در مصاحبه با هاآرتص صریحا گفته که حمله به تیفور توسط اف-35 های این رژیم بوده و با افتخار اعلام کرده هدف کشتن افسران ایرانی و نابودی موشک های سطح به هوا بوده. ( اشاره این نقل جدید و لفاظی های مستقیم تر این رژیم این روزها که بر خلاف گذشته داره مسئولیت همه چیز! را به عهده میگیره ممکنه به تضمین آمریکا به این رژیم در سوریه برای پشتیبانی علیه حملاتش و پاسخ احتمالی مقاومت باشه با توجه به گفته های دیشب پمپئو و پنتاگون و مثلا بعد از ائتلاف ضد داعش در سوریه سراغ یک ائتلاف ضد نیروهای خارجی (منظور مقاومت) برند با همراهی چند کشور عربی که مقدمات حضورشون در رقه را هم دیدند. میتونه به عنوان یک فرض در نظر گرفته بشه چون همه میدونیم اصل راهبرد ترامپ ضد ایران یک راهبرد صهیونیستی است و بیشتر بندها هم برای خنثی سازی توان مقابله با اسراییل. یاد همه ی شهدا را باید گرامی داشت، از شهدای حزب الله که اون اوایل تنها و یک تنه از زینبیه دفاع کردند تا شهدای شیعه سوری و زینبیون و فاطمیون و بچه های سپاه و عراقی و خود سوری ها حتی. هنوز اون جو یاس و "همه چیز تمام شد" را در خیلی از برهه ها که خود من هم همراهش بودم با بدبینی در برخی مواقع فراموش نمیکنیم چه در دمشق و حلب و حما و چه در تدمر و پایگاه افسانه ای شهید زهرالدین در دیرالزور. شاید اصلا حالا تجمیع تمام فشارها برای همین یک مورد هست.

دو منطقه حجر الاسود و یرموک در جنوب غربی دمشق با تخلیه و تسلیم شدن داعش پاکسازی شد البته فعلا خبری از سرنوشت منطقه التقدم نیست ولی تصاویر خروج نیروهای داعش منتشر شده با این خروج عملا کار دمشق یکسره شد از چهار روز پیش تصاویر و خبرهای مربوطه پخش شده بود دولت سوریه هم برای کم کردن حساسیت داعش این سری اخبار رو تکذیب کرد. فقط امروز اعلام کردن در راستای اقدامات انسانی افراد سالخورده زنان و کودکان از منطقه حجرالاسود تخلیه شدن. بعد دو ساعت از انتشار این خبر در خبری دیگر پاکسازی حجرالاسود اعلام شد تیپ قدس هم رسما خبر پاکسازی اردوگاه یرموک رو منتشر کرده

سلام علیکم و رحمت ا.... متشکرم ، و همچنین طاعات و عبادات جنابعالی و سایر دوستان در پیشگاه حضرت حق مقبول انشا.... این شکلی که تقدیم شد ، نمای شماتیک ساختار تصمیم گیری در ارتش ایالات متحده بوده و به نظرم یک ساختار بهینه برای تصمیم سازی و تصمیم گیری برای یک سازمان نظامی هست که به شکل مرتب مورد تجدید نظر قرار می گیرد . البته دقیق منظور جنابعالی را متوجه نشدم ولی برداشت بنده از فرموده های شما مورد زیر هست : "ابهام در خصوص درجات نظامی و اینکه چرا درجات ستوانی تا سروانی در این ارتش در حوزه اطلاعات رزمی تصمیم گیر هستند " تا جایی که حوزه مطالعاتی بنده اجازه تحلیل در این زمینه را می دهد ، در ارتش آمریکا طیف افسران ارشد ( سرگردی تا سرهنگ تمام ) بطور کامل ماموریتهای ستادی ( چه در رده قرارگاه اصلی و چه در رده تاکتیکی ) را بر عهده دارند (رده تصمیم ساز ) . این رده مسئولیت بررسی های ستادی را دارد که معادل واژه " برآورد وضعیت " هست و مناسب ترین اقدامات پیشنهادی را به رده پایین تر ابلاغ می کند . یک رده پایین تر ، در رده افسران جزء ( ستوانی تا سروانی ) رده تصمیم گیر ( سطح عملیات ) را تشکیل میدهد که برآورد وضعیت را به راه کار های اجرایی متناسب با صحنه رزم تبدیل می کند که در این حوزه ( اطلاعات رزمی ) شکل فوق به تشریح وضعیت می پردازد . نکته اینجاست که این رده ، یک حلقه واسط هست میان رده ارشد با طیف درجه داران (بعنوان استخوان بندی اصلی ارتش آمریکا و سایر ارتشهای پیشرفته در میدان یا صحنه اصلی رزم یا بعبارت بهتر مجری اصلی منویات و فرمانهای سطوح بالاتر ) حالا همین تحلیل را با یک تغییرات بسیار کوچک ، بسته به رسته رزمی ( لجستیک ، اطلاعات ، توپخانه ، پیاده ، زرهی و.... ) در نظر داشته باشید . در یک نگاه جامع ، نمودار فوق ماهیت تصمیم گیری را دارد نشان می دهد و خود مفهوم تصمیم گیری به عوامل مختلفی بستگی دارد که فقط یک قسمت ان را بدلیل ساده بودن تشریح ان عرض می کنم : در حوزه تصمیم گیری در یک سازمان نظامی ، ما با درجات مختلف سختی روبرو هستیم که به عواملی نظیر (محدودیت در اطلاعات ، نامشخص بودن شرایط " uncertainty " ، کمبود منبع اطلاعاتی و در نهایت عوامل روانی ) قابل تشخیص هست . بحث اطلاعات یا بعبارت بهتر اطلاعات رزمی (combat intelligence) ، حقیقتا دنیای وسیعی هست که بنا بر یکسری معذوریها ، نمیشود صریح و بدون پرده پوشی درباره ان صحبت کرد ولی انشا... سر فرصت ، اگر موردی پیش آمد ، با همفکری جنابعالی و سایر دوستان میشود بارعایت ملاحضاتی ان را بررسی کرد . اتفاقاً این مواردی که مطرح فرمودید ، بسیار چالشی بود ، بنده را مجبور کرد یکسری به دست نویس های قدیمی بزنم و هنوز حس می کنم موفق نشدم مطلب را برسانم پی نوشت : 1- در یک حال کلی ، همیشه یک تضاد تحلیل و برآورد میان رده ستادی و رده صف ( عملیات ) وجود دارد . هر اندازه دیالوگ بین این دو رده با مفاهیم استاندارد صورت بگیرد ، درک دو طرف از نیازهای یکدیگر بیشتر شده و این معادل بهره وری بیشتری رزمی است که به رده های پایین تر منتقل میشود . 2- بطور قطع این تحلیل ایراداتی دارد که منتظر نقدهای دوستان به ان هستم . 3- در گذشته دوست عزیزی در میلیتاری حضور داشتند با شناسه کاربری desert hawk که در این حوزه به مراتب از بنده مطلع تر بودند ، حضور ایشان می توانست به غنی ترشدن چنین مطالبی کمک موثری کند .

اخیرا تصویر ماهواره ای از بعد حمله فرودین ماه رژیم صهیونیستی به فرودگاه تی-4 منتشر شده که با توجه به حفره های به وجود آمده روی سقف محل تاسیسات پهبادی ایران و شلتری بتنی هم که در همان عملیات مورد هدف قرار گرفته به نظر میرسه از سری بمب های SDB استفاده شده. تصاویر ماهواره ای اولیه از محدوده وسیع انفجار و حریق فرودگاه حما بنظر میرسه حداقل 7 آشیانه در این حریق دچار آسیب شدن

حالا که صحبت پدافند هست در سوریه یک عکس جالب که اخیرا منتشر شده رادار Fan Song E مجهز به اپتیک حرارتی پیشتر اپتیک تلوزیونی برای ردیابی زاویه ای هدف در شرایط جمینگ در این رادار نصب شده بود یک عکس جالب هم هست از حضور یک آتشبار بوک ام 2 در فاصله حدود 400 الی 500 متری از نقطه ای که پانتسیر سوری مورد هدف قرار گرفت. مشخصا ترکیب پانتسیر و بوک در فرودگاه المزه مستقر بوده جالب هست به هر حال پانتسیر شما رو Out Number بکنن بعد در حضور یک آتشبار بوک یکی هم بخوابونن روش

و در آخر باز هم نظر شما رو به این نکته جلب میکنم اقا رضا که تهدید کروز تنها یکی از تهدیدات بر علیه سوری ها هست از میان تهدید های متعدد. مشکل صرف کروز نیست و ایضا اینکه بر فرض مثال شما نمیتونی برای حفاظت از دو آتشبار سماوات دو آتشبار حرز نهم به قول شما اختصاص بدی به این شکل نمیشه و اینجاست که ضعف ما در حوزه برد کوتاه و دفاع از آتشبارها مشخص میشه. در نهایت امر حرکت موثر تنها بهبود قابلیت کشف سوری هاو پر کردن شکاف ها در این خصوص خواهد بود که پیشتر هم عنوان شد. تکیه بر تسلیحات خود سوری ها برای مقابله کفایت میکنه

اگر با دقت مطالعه میکردید صحبت های بنده رو متوجه میشدید که منظور دقیقا این است که مولفه های بسیاری وجود داره و مشکل پدافندی سوری ها به شکلی که دوستان میفرمایند قابل حل نیست و باید شرایط رو در نظر گرفت تمام صحبت بنده این هست که شرایط و تهدیدات رو باید در نظر گرفت بهتر هست نگاه واقع گرایانه داشته باشیم به دور از صحبت های احساسی و طنز گونه ای که شما مطرح میکنید. سوریه از داشته هاش به شکل افتضاحی استفاده کرده. دو نمونه از توانمند ترین سامانه های پدافندی در سطح برد کوتاه و برد متوسط که Pantsir S1 و BUK M2E هستند را در اختیار داشته اما تا به امروز کاربریش به شدت ناشیانه بوده. همین که فرمودید سوریه تجهیزات 40 سال پیش رو داره!!!! سطح اطلاعات شما در این خصوص رو مشخص میکنه. همین که فرمودید سوریه آواکس نداره!!! نوع نگاه رو مشخص میکنه. مشکل سوریه همانطور که عرض کردم تجهیزات و سلاح نیست. مسئله فرماندهی هست مسئله کیفیت کاربری سلاح هست و ........ پدافند سوریه آن زمانی که در اوج بود هم شاهکاری مثل دره بقاع رو رقم زده بد نیست در موردش مطالعه بفرمایید. اسرائیل از آن زمان دستاورد های قابل توجهی کسب کرده نیازی به بزرگ نمایی و کوچک نمایی اون نیست کافی هست حقایق رو براساس مطالعه تاریخی قبول کنیم در خصوص کری و حاج قاسم نگاه جناحی و سیاسی به همه چیز رو بریزید دور که گندش در اومده دیگه مرسی، صحبت اینجا تصمیمات اشتباه هست در حوزه نظامی

هر آتشبار توپخانه در سوریه اگر بتونه به ازای نابودیش یه تاماهاوک شکار کنه خیلی هم افتضاحه اخوی ، منظور از یک آتشبار توپخانه که توان چنین کاری داشته باشه چیزی در سطح سماوات هست (سه قبضه توپ با یک مجموعه کنترل راداری/اپتیکی). باید یک نسبت مقابله/هزینه مطلوبی حاصل بشه در هر سطح پدافندی وگرنه کار شما بی فایده است. این نکته رو هم مد نظر داشته باشید که از جهت تکنیکی هم استفاده از پدافند توپخانه ای در برابر تهدیداتی که اسرائیل ایجاد میکنه اثر بخشی بالایی نداره. به عنوان مثال هارپی یا هاروپ ،اینها در مقابله با دیوار آتش پدافند توپخانه ای امکان عبور در ارتفاع بالا شیرجه در پشت سر را دارند که به میزانی زاویه مقابله را افزایش میده و فرصت مقابله را کاهش میده برای پدافند توپخانه ای که در نهایت مقابله محدودیت پیدا میکنه. مشکل این هست شما تهدیداتی دارید که صرف نظر از تعداد از جهت تکنیکی هم راه کارهای جالبی برای عبور از پدافند توپخانه ای دارند (پروفایل پروازی قابل برنامه ریزی و .......) به عنوان نمونه هارپی تا 4500 متر هم ارتفاع میگیره در حالی که امثال سماوات 35 میلیمتری در نهایت تا ارتفاع 3000 الی 3500 متری موثر هستند. در مورد ادعای اسرائیل هم با این قطعیت نمیتوان گفت که کذب هست و ما در حال انتقال تجهیزات پدافندی نبودیم به هر حال از اقایان انواع و اقسام کارهای بعضا خلاف عقل و منطق هم دیده شده (همه چیز را با عینک عقل و منطق در خصوص ایران نمیشه دید)

خبر خوب و خبر بد به نظر می رسه آمریکاییها کمی،البته فقط کمی نگران ضعف های آذرخش هستند و با توجه به رشد رقبا، ممکنه گربه ی پیر بازنشسته محبوب ایرانی ها تام را به خدمت برگردانند. ( یا پرنده ای جایگزین) حرف اصلی مقاله اینه که طراحی اف 35 برای بدست آوردن برتری هوایی صورت نگرفته و از این نظر نیروی هوایی آمریکا در مقابل رقیب چینی و روسی ضعف داره. http://nationalinterest.org/blog/the-buzz/f-14-tomcat-the-navy-fighter-it-wishes-it-could-bring-back-24045?page=2