تلفات زرهی سوریه در جنگ هفت ساله /قسمت اول تانک تی 90 در سوریه ارتش سوریه در طول هفت سال جنگ با نیروهای مخالف مختلفی شامل شورشیان داخلی و تروریست‌های خارجی که غالبا از سلاح های سبک استفاده می کردند درگیر شده است. با توجه به حجم بالای اطلاعات در درسترس مربوط به این حوادث، می توان تلفات زرهی ارتش سوریه را شناسایی و رصد کرد. ارتشی که زمانی، ششمین ارتش جهان از لحاظ تعداد تانک‌ها بود. قبل از بررسی تلفات تجیهزات زرهی سوریه که می‌توان آن را با استفاده از شواهد بصری (عکس‌ها و فیلم‌ها) دنبال کرد، روش جمع‌آوری اطلاعات بررسی می‌شود. مقاله با گفتگو پیرامون چرایی امکان از دست دادن بسیاری از وسایل نقلیه زرهی پایان خواهد یافت. قبل از درک چگونگی تلفات زرهی سوریه در این جنگ، اهمیت دارد که خلاصه‌وار پیشینه ارتش عربی سوریه بحث شود. به مدت چندین دهه ارتش عربی سوریه دو وظیفه‌ی تامین امنیت داخلی دولت بشار اسد و همچنین انجام عملیات دفاعی/تهاجمی علیه اسرائیل را برعهده داشت. وظیفه دوم (انجام عملیات دفاعی/تهاجمی علی اسرائیل) بیشترین تاثیر را بر ارتش این کشور داشت و باعث شد که ارتش سوریه تمرکز شدیدی برای به دست آوردن تعداد زیادی تانک، نفربر و سلاح‌های ضد تانک (عمدتا شامل آرپی جی و موشک های هدایت شونده ضد تانک شوروی بود) داشته باشد. به دلیل ترس از حمله اسرائیل، سوریه زرادخانه خود را در پایگاه های متعدد در سراسر این کشور توزیع کرد. تعدادی از این پایگاه های در دمشق و درعا که در نزدیکی ارتفاعات اشغالی جولان است واقع شده اند. تانک تی-55 منهدم سوریه در آغاز جنگ سوریه در سال 2011، زرهی سوریه بر روی کاغذ شامل موارد زیر بود: تانک‌ها تی - 55: 2000 دستگاه تی - 62: 1000 دستگاه تی - 72: 1500 دستگاه نفربرها: بی ام پی 1: 2000 دستگاه بی ام پی 2: 100 دستگاه خوردهای پشتیبانی زرهی بی وی پی-1 : 100 دستگاه شلیکا: 400 دستگاه خودروهای بازیابی زرهی: 130 دستگاه تجهیزات کششی ووزدیکا 2 اس 1 : 300 دستگاه آکاتسیا 2 اس 3 : 100 دستگاه نکته: تعداد برآورد شده قبل از جنگ را در حالت خوشبینانه است. بعضی از وسایل زرهی در دهه‌های گذشته به دلیل عدم نیاز عملیاتی، از دست رفته اند. درحالی‌که تعداد زیادی از آن‌ها به دلیل انبارداری طولانی مدت و عدم نگهداری، قبل از جنگ غیرعملیاتی (حتی نیاز به اورهال داشتند) بوده اند. بعدها ارتش سوریه ده‌ها نفربر MT-LB و تانک تی 90 روسی را به خدمت گرفت. تی 90 برای اولین بار در اواخر سال 2015 به وارد نبرد سوریه شد. قرار دادن کیسه‌های پر شده از شن و خاک در جلوی تانک‌های سوری برای کاهش خطر اصابت ATGM همچنین ارتش سوریه بر روی کاغذ انواع دیگر خوردهای زرهی مانند: نفربرهای سری بی تی آر، توپ‌های خودکششی T-34 / D-30 و دیگر وسایل زرهی را دارا بود. با این حال، این تجهیزات به طور کلی منسوخ شده‌اند و ارزش عملیاتی ناچیزی دارند. بسیاری از آن‌ها سال‌ها پیش اوراق یا از خدمت خارج شده‌اند. در بهترین حالت ممکن است که برخی از آن‌ها در ایستگاه‌های ایست –بازرسی مناطق تحت کنترل دولت سوریه به کار گرفته شوند. در نتیجه این مقاله فقط به آن دسته از تجهیزات زرهی که در طول جنگ سوریه به طور فعال در میادین جنگ استفاده شده‌اند می پردازد. تانک های تی 62 ام روسی در پایگاه نظامی شهر طرطوس سوریه جمع آوری شواهد بصری همانطور که آگاهید، یوتیوب، سایت‌های ویدیوئی و سایت‌های میزبان تصاویر بسیاری از فیلم ها مربوط به جنگ داخلی سوریه را به ادعای مبارزه با افراط گرایی و خشونت حذف می‌کنند، به دلیل سوء استفاده از این اطلاعات توسط طرفداران مختلف درگیر این جنگ، بسیاری از عکس‌ها و فیلم‌ها از بین رفته است. با این وجود یوتیوب هنوز منبع اصلی شواهد بصری است که برای این پایگاه داده، جمع آوری شده است. تصاویر جمع آوری شده توسط نویسنده از بهار 2015 بیشتر بر روی استفاده تروریست ها از موشک‌های هدایت شونده ضد تانک متمرکز شده است. تانک اصلی میدان نبرد تی-72 ارتش سوریه توسط موشک ضدتانک هدایت شونده نابود شده است یکی دیگر از منابع مهم مورد استفاده پیرامون تلفات زرهی سوریه، لینک‌های یوتیوب است، گرچه بسیاری از این لینک‌ها از بین رفته است. همه این‌ها و سایر منابع دیگر آرشیوی شامل 102 گیگابایت اطلاعات در قالب 3853 فایل است که 85 درصد آن فیلم‌هایی است که بیش از 100 ساعت می باشد. همان طور که در بالا ذکر شد، این مقاله فقط شامل مواردی است که شواهد بصری در مورد آن وجود دارد. به همین دلیل ممکن است تلفاتی وجود داشته باشد که به دلیل عدم شناسایی در مقاله نیامده باشد. اصطلاح "تلفات" تمام وسایل زرهی آسیب دیده، نابودشده و به غنمیت گرفته شده را شامل می‌شود. در صورتی که تصاویر جزئیات کافی برای تشخیص نوع دقیق تانک را نداشته باشد آن مورد به عنوان "تانک ناشناخته" دسته‌بندی می‌شود. از آنجا که ارتش سوریه تعداد اندکی از نفربرهای بی ام پی 2 و خودروهای پشتیبانی زرهی بی وی پی-1 ای ام بی اس (ارتش سوریه تقریبا 100 دستگاه از هر کدام داشت) را دارا بود و بی ام پی 2 هم به ندرت در خارج از استان دمشق ظاهر شده است بنابراین آنها به عنوان بی ام پی 1 دسته بندی شده اند. نفربر بی‌ ام پی 2 سوری غنیمت گرفته شده توسط داعش برای جلوگیری از شمارش مجدد تلفات زرهی، اقداماتی از قبیل مقایسه تصاویر پایگاه‌های تصرف شده و شمارش خودروهای زرهی غنیمت گرفته شده یا نابود شده توسط تروریست‌ها یا نیروهای دموکراتیک سوریه (کردها) انجام گرفته است. از جایی که ارتش سوریه به ندرت تجهیزات نقلیه زرهی را از دشمان خود به غنیمت گرفته است پس این موارد در محاسبات وارد نشده است. همچنین یکی از کارهای دشوار دست‌یابی به اطلاعات خودروهای زرهی تعمیر شده توسط ارتش سوریه است، به احتمال زیاد تعداد کمی از این تجهیزات زرهی تعمیر شده باشند زیرا عکس‌های ماهواره‌ای نشان می‌دهد که تاسیسات نظامی اورهال و تعمیر ارتش سوریه، فعال نیستند. پس از بحث در مورد روش جمع آوری اطلاعات، تلفات زرهی سوریه به تفکیک سال بررسی می‌شود. تلفات زرهی سال 2011 در طی ماه‌های نخستین شورش سوریه، بیشتر درگیری‌ها یک‌جانبه و از طرف ارتش سوریه بود. با این حال به تدریج با توجه به جدایی نیروها از ارتش آنها مقاومت مسلحانه را سازماندهی کردند که در ابتدا خوردروهای زرهی با مقاومت کمتر را هدف قرار می‌دادند که اکثر آن‌ها بی ام پی 1 بودند. در سال 2011 در مجموع 20 خودوری زرهی از بین رفتند. تلفات زرهی سال 2012 در سال 2012 تلاش‌های زیادی برای متوقف کردن جنگ صورت گرفت که منجر به آتش‌بس شد. هرچند آتش‌بس در مناطق زیادی نقض می‌شد خشونت‌ها کاهش یافت و در نتیجه تلفات زرهی سوریه اندک بود. این آرامش نسبی تا اوایل ماه می 2012 ادامه داشت تا این‌که شورش‌های "البیضاء" و "بانیاس" اتفاق افتاد. در آن زمان نیروهای مخالف تصمیم به ترک آتش بس و آغاز حملات به خوبی برنامه ریزی شده به موقعیت‌های دولت سوریه کردند. نتیجتا این امر موجب افزایش عظیم تلفات زرهی سوریه به 97 دستگاه در ماه ژوئیه و82 دستگاه در ماه اوت شد. با وجود این واقعیت که تروریست‌ها مجهز به سلاح‌های سبک بودند (سلاح اصلی تروریست‌ها در برابر زرهی سوریه، آر پی جی، بمب‌های کنار جاده‌ای و مین بود) علت چنین تعداد بالای تلفات، ترکیبی از ضعف‌های ارتش سوریه بود. در زمان آتش‌بس تروریست‌ها آماده سازی قابل‌توجهی برای حمله به نقاط آسیب‌پذیر کرده بوند. واقعیت آن است که در آن زمان در بیشتر مناطق، خطوط اصلی هنوز ایجاد نشده بود که در بیشتر حملات فرصت غافلگیری را تروریست‌ها می‌داد. در نتیجه دولت سوریه بعضی از مناطق غیرقابل دفاع را رها کرد (تسلیم کرد) که باعث کاهش تلفات زرهی سوریه به 30-50 دستگاه در ماه شد. بر اساس شواهد، ارتش عربی سوریه 521 خودروی زرهی و تانک را در سال 2012 از دست داد. تلفات زرهی سال 2013 در سال 2013 خطوط مقدم به تدریج تثبیت شد. تلاش سوریه برای بازپس‌گیری مناطق از دست رفته، نیاز به سازماندهی بهتری داشت. سوریه با یک فرماندهی واحد و البته وجود سطوح فساد در نیروهایش به این‌کار علاقه‌مند بود. در عین حال شورشیان و تروریست‌ها تجربه‌هایی را به دست‌آورند و همچنین مقادیر قابل توجهی از ATGM ها را دریافت کردند که با آنها اجازه حمله به بسیاری از پایگاه‌های با سطح دفاعی پایین را داد. برخی از تروریست‌ها نیز خوردوهای زرهی که ارتش سوریه با حداقل پشتیبانی پیاده نظام به ندرت به مناطق شهری تحت قلمرو تروریست‌ها ارسال کرده بود را به غنیمت گرفته بودند و از آن‌ها استفاده می‌کردند. این دو موضوع باعث افزایش قابل توجه تلفات ارتش سوریه شد. در مجموع 501 دستگاه خودروی زرهی و تانک سوری در سال 2013 از بین رفت. تلفات زرهی سال2014 سال 2014 با درگیری‌های گسترده بین شورشیان و دولت اسلامی عراق و شام (داعش) آغاز شد. این درگیری‌ها موجب انحراف نیروهای انسانی و قدرت آتش مخالفین و تروریست‌ها ضد یک‌دیگر و به نفع ارتش سوریه شد و موجب کاهش تلفات زرهی سوریه به حدود دوازده دستگاه در هر ماه شد. با این وجود پس از تثبیت خطوط مقدم بین داعش و سایر تروریست‌ها، توجه گروه‌های افراطی به سمت مقابله با حملات ارتش سوریه و پایگاه‌های جدا شده‌ی (از مناطق تحت کنترل) ارتش که اغلب ذخایر باورنکردنی سلاح و مهمات را دارا بودند تغیر داد. 4 موشک کورنت به غنیمت گرفته شده توسط تروریست‌ها در خلال حمله‌ی ارتش سوریه به شرق فرودگاه نظامی ابوالضهور ادلب در ماه‌های ژوئیه و اوت سال 2014 داعش چندین پایگاه ارتش در استان رقه از جمله پایگاه تیپ 93 تصرف کرد. داعش بیش از 12 تانک تی 55 را در این پایگاه به غنیمت گرفت. بعدها تعداد کمی تجهیزات زرهی در طی بازپس‌گیری میدان گاز شاعر در اکتبر همان سال به دست داعش، توسط این گروه به غنیمت گرفته شد. در ماه دسامبر، تروریست‌ها حملات بزرگی را در استان ادلب اجرا کردند که منجر به سقوط پایگاه دولتی وادی ضیف شد و تقریبا ارتش سوریه باز 30 دستگاه زرهی موجود بیشتر آن‌ها را از دست داد. ATGM ها یکی از موثرترین سلاح‌ها در برابر زرهی ارتش سوریه بود. اما تروریست‌ها تا سال 2014 تنها تعداد کمی از این سلاح‌ها را توسط دولت‌های خارجی دریافت کرده‌بودند و تا آن زمان مجبور بودند از سلاح‌هایی که از ارتش سوریه به غنیمت می‌گرفتند استفاده کنند. کمبود نسبی ATGM ها در بهار سال 2014 برطرف شد چراکه آمریکا به متحدان خود (عربستان سعودی، قطر، ترکیه و اردن) اجازه داد تا موشک‌های ATGM TOW را در اختیار گروه‌های انتخاب شده تحت برنامه Timber Sycamore قرار دهند (به این گروه‌ها معترضین میانه‌رو گفته می‌شد اما در واقع با دسته‌بندی تروریست‌ها، و خارج کردن نام برخی گروه‌ها مانند داعش، این تروریست‌ها مشروعیت پیدا کردند و در نتیجه آمریکا و متحدین آن توانستند از این گروه‌ها پشتیبانی تسلیحاتی کنند) . TOW2B-A به طور ویژه در اختیار تروریست‌ها قرار گرفت این موشک، یک نسخه بهینه‌سازی شده برای مقابله با تانک‌هایی است که از زره واکنشی استفاده می‌کنند. شلیک موشک هدایت شونده‌ی ضد تانک آمریکایی تاو در جریان درگیری‌های سوریه یکی از شرایط دریافت موشک‌های جدید تاو، ارائه شواهد ویدیوئی از این موشک‌ها در حالت استفاده از آن‌ها بود. از این رو بسیاری از حملات با استفاده از تاو در یوتیوب بارگذاری شد که این‌کار شناسایی تلفات زرهی سوریه را آسان‌تر کرد. به تدریج تحویل تاوهای ATGM افزایش پیدا کرد زیرا تایید شد که گروه‌های تروریستی بیشتری آن‌ها را دیافت کرده‌اند و تیم‌های بیشتری به یادگیری استفاده از این سلاح پرداختند. در مجموع ارتش سوریه 346 دستگاه خودروی زرهی و تانک در سال 2014 از دست داد. ادامه دارد ترجمه شده توسط GHIAM/ صرفا برای میلیتاری

پشتیبانی از کردهای سوریه از خاک عراق عملیات مشترک هویتزر کامیون سوار سزار و هویتزرهای ام-777 توپخانه ی مشترک نیروهای آمریکایی و فرانسوی از داخل خاک عراق آتش پشتیبانی جهت پوشش نیروهای کرد سوری و مقابله با تروریستهای داعش ایجاد می کنند. این واحدهای توپخانه ای مشترک، شامل هویتزرهای کامیون سوار سزار متعلق نیروهای فرانسوی و هویتزرهای ام-777 نیروهای آمریکایی می باشد. هویتزرهای ام-777 نیروهای آمریکایی هویتزر های کامیون سوار سزار فرانسوی گفته می شود برخی ازعملیات که شامل مقابله با تروریستهای داعشی در مناطق مرزی عراق و سوریه است توسط توپخانه ی نیروهای عراقی انجام میشود- هویتزر خودکششی ام-109 نیروهای عراقی در حال اجرای آتش بر ضد تروریست های داعش

سلام علیکم وقتی که حتی دشمنت ، لب به تحسین باز میکند ارتشبد استنلی مک کریستال ( سمت راست ) / سرلشکر پاسدار حاج قاسم سلیمانی (سمت چپ ) «استنلی مک کریستال» در مجله «فارین پالیسی» ادعا کرده که از عواقب سیاسی این کار ترسیده است. او در توضیح موقعیت خود گفته است: «در یک شب ماه ژانویه در سال 2007، من شاهد ورود یک ستون نظامی ایران به شمال عراق بودم. فرمانده ستون نظامی ایران، قاسم سلیمانی بود». این درست همان جایی است که ژنرال آمریکایی ادعا کرده می‌توانسته دستور شلیک دهد. «اما تصمیم گرفتم به جای تیراندازی به طرف ستون نظامی ایران، آنها را تحت نظر بگیریم. این ستون نظامی به شهر اربیل در استان سلیمانیه عراق رسید و سردار سلیمانی در تاریکی هوا از نیروهای خود جدا شد». بقیه اش در این لینک

اقتصادهای وابسته به نفت در واقع اقتصاد های وابسته به خرید نفت از سوی مصرف کنندگان عمده هستند، اگر رئیس کسی باشه که حقوق کارگر و کارمند رو پرداخت میکنه، مشتریان اقتصاد های نفتی روئسای اصلی اون کشورها هستند، و هر چه گفتند یا باید بگید به روی چشم! یا باید برید به جنگ با مردمی که بخاطر فقر میان کف خیابون، و وقتی این اتفاق افتاد دیگه فرقی نمیکنه چه کسی با چه ایده در اون کشور حاکم باشه، دیکتاتور خوانده خواهد شد... بدتر از اون اینه که همه میدانیم، دنیا به سمت کاهش مصرف انرژی های فسیلی و کشف منابع جدید نفت بصورت همزمان داره حرکت میکنه، قیمت نفت رو به کاهش هست و کشورهای صادر کننده متفرق و گاهی ضدهم هستند، صحبت از اتحادیه هایی مثل اوپک و .. که به نحوی مقابل سلطه خریدار ایستادگی میکرد به تاریخ پیوسته. باقی مسائل حرفهای قشنگ هست...

چند سال پیش جایی دیدم حزب مخالف ونزوئلا داره سلاح میخره حتی هواپیما این کشور اگر میخواد سر پا و مستقل بمونه نیاز به اقتدار داره. بدون اقتدار یک طویله را نمی‌توان اداره کرد چه رسد به کشور این رئیس مجلس متوهم را باید زود بازداشت (شاید اگر قوانین شان اجازه بده اعدام) کنند صد رحمت به متوهم ما در ۸۸ که حداقل در انتخابات شرکت کرد ولی شمارش را قبول نکرد. متوهم اینها در انتخابات شرکت نکرده و خودش را رئیس جمهور خوانده. نکته زیبای قضیه حمایت بلافاصل همه حامیان انقلاب های مخملی به سمت غرب از این حرکته. از آمریکا و اروپا بگیرید تا داخل کشور ما و ضد انقلاب ما و... جالبه

در چند سال اخیر خصوصا بعد از روی کار اومدن ترامپ ده ها مقاله در نشریات انگلیسی زبان و بیشتر در حوزه علوم انسانی منتشر شده که اصل موضوع مورد بحثشون بر خطر سوشیال مدیا روی ارزش های غربی و خصوصا دموکراسی تاکید داشتند. بخشیش را مربوط به پروپاگاندا در قالبی جدید عنوان میکردند که به راحتی قابل نشر هست و بخشی هم مربوط به کنترل افکار با شیوه های پیچیده و البته ساده و اتفاقی گاهی. هم افزایی ای که از فضای مجازی میتونه به بیرون هم سرایت کنه و در بسیاری موارد با شکلی کاملا ناموزون القای به جای صندوق رای را کنه. مثلا اتکا به تصاویر مخالفان و موافقان و پیکسل شماری که کدوم بیشتره پس مشروعیت داره. نکته ای که مثلا طرفداران طیفهای خاص معمولا رفتارها و سلیقه های متفاوتی دارند، راستگراهای غربگرا عمدتا ارتباط بیشتری در سوشیال مدیا ها دارند و حضور بیشتر در حالیکه قشر طبقه متوسط رو به پایین و توده های ضعیف کمتر حضور دارند. حالا آیا با امکان قدرتمند فراخوان سازی در شبکه های اجتماعی در شهری که مثلا 1 میلیون یک شخص و 1 میلیون 100 هزار نفر یک شخص دیگه رای داره، اجتماع با فراخوان مبتنی بر شبکه های اجتماعی و بعد پیکسل شماری آیا روش مناسبی است برای تعیین مشروعیت مردمی یک نامزد یا شخص؟ یا قطعا میشه تراکم ها را مبنا قرار داد که پس صندوق ها هم حتما به این شکل بودند؟ حالا این را تعمیم بدیم به کلیت یک کشور با هزاران شهر و روستای کوچیک و بزرگ چی؟ واضح هست هرچند نخبگان غربی به شدت این سوء استفاده از شبکه های اجتماعی را ضد دموکراسی و برداشت های پروپاگاندایی و زرد از کارکردش را تقبیح می کنند ولی به شدت در مورد سایر کشورها که خب سابقه سیاسی و ثبات کمتری دارند (بیشتر به خاطر دخالت های اتفاقا استعماری کشورهای باثبات) نتایج تحلیلهاشون را کنار میزارند و صد در صد ماجرا را مربوط به سیاست و عملکردها میدونند. پ ن: یک توئیتی بود امروز که به نقل از یک گروه پژوهشی در رابطه با زلزله کرمانشاه اشاره کرده بود که وظیفه گروه بررسی ابعاد زلزله در همین سوشیال مدیاها بوده و جالبه از نتایج عجیب این بوده که باور عمیق تعداد بالای کشته های مسکن مهر در زلزله در مقابل واقعیتی قرار داشته که حتی یک نفر در مسکن مهر کشته وجود نداشته حاصل از زلزله (با اینکه همه میدونیم احتمالا اکثریت ساکنین مسکن مهر به خاطر شرایط اقتصادی قبلا در خانه های زندگی میکردند که امکان ویرانیش بسیار بالا بوده) - در این مورد مشخص هست خب جهت دهی خاص جریان سیاسی و سلبریتیهای متصل تاثیر عمیقی بر این باور داشتند چون حالا به غلط یا درست با یک "موضوع" مخالفت داشتند ولی تاثیری معکوس بر افکار عمومی در مورد واقعیت موجود از اون بر ذهنها گذاشتند که با تکثیرش در شبکه های اجتماعی به یک باور عمومی هم تبدیل شد. به همین راحتی و خب این تنها یک مصداق قابل راستی آزمایی بود.

سلام علیکم حقیقتش این هست که الان سپاه (بدون تعارف ) ، عملیاتی بودن سوخو-22 ها را مدیون نگهداری این هواگردهای فراری توسط نیروی هوایی هست . تا جایی که اطلاع دارم ، وقتی قرار هست تا هواگرد گراند شده ( زمین گیر ) را بعد از چندین سال ، مجدد عملیاتی کنند ، تیم فنی ارزیاب اول برآورد میکند که این هواپیما ارزش اورهال و هزینه کردن را دارد یا خیر . اگر هواگرد مورد نظر در شرایط خوبی نگهداری شده باشد ، تیم فنی نظر خودش را میدهد ، بعد برای اورهال کامل تصمیم گیری میشود . گفته میشود این فیتر عراقی بعد از تحویل به نیروی هوایی سپاه از سمت ارتش هست ضمن اینکه قبل از ورود سپاه برای اورهال فیترها ، این نیروی هوایی ارتش بود که در ژوییه 1993 برای اورهال سوخو-22 دست به کار شد ، اول هم از اوکرایینی ها دعوت کردند ، تصور می کنم تا 10 فروند هم اورهال شد ولی بدلایل نامعلوم ، از اواخر 1994 کل برنامه لغو شد ( ظاهرا بازنشستگی عجیب تعداد قابل توجهی از پرسنل فنی در نیروی هوایی " به گفته ب.ت " علت این امر بوده!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! بعد ازاین وقایع ، سال 1996 بود که نیروی هوایی از طریق سلسله مراتب فیترها را تحویل نیروی هوایی سپاه داد و صها با کمک تکنسین های سوری بتدریج این هواگردها را عملیاتی کرد تا امروز حالا سئوال این هست ، فیترها نزدیک به 21 سال دست ارتش بودند ، اگرقرار به عدم نگهداری درست بود ، الان چیزی از فیترها برای اورهال وجود نداشت که دوستان در سپاه بتوانند آن را مجدد اورهال کنند . پی نوشت : 1- تشریح وضعیت نیروی هوایی ، حوصله و وقت مشخصی را نیاز دارد ولی معتقدم که مشکل اصلی ما از سمت نیرو نیست ، دوستانی که در ستاد کل مسئولیت دارند و اطلاعات آنها به مراتب از ما و سایرین فعال در فضای مجازی بیشتر هست ، در این زمینه باید بیشتر توجه داشته باشند . 2- این وضعیت موجود برای ارتش ، هر جنبه منفی داشته باشد ، یک جنبه مثبت دارد و آن ، تلاش برای حفظ تجهیزات موجود هست .

دفاع هوایی بولیواری شبکه پدافند هوایی ارتش ونزوئلا و نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، یک چالش جدید بخش یکم در حالی که تنش ها میان ایالات متحده و ونزوئلا ، بواسطه تحولات داخلی این کشور ، رو به فزونی گرفته ، کارشناسان نظامی ، بتدریج امکان احتمالی اقدام نظامی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده علیه این دولت آمریکای جنوبی را مورد بررسی قرار میدهند ، با این وصف ، به اعتقاد بخشی ازاین کارشناسان ، یکی از موانع اصلی این اقدام را میتوان در ساختار شبکه پدافند هوایی ارتش این کشور جستجو نمود . در چند سال گذشته ، کاراکاس با استفاده از درآمدهای حاصله از فروش نفت ، برنامه ریزی های گسترده ای برای ایجاد یک سازمان دفاعی پیشرفته را در دستور کار خود نهاد که این برنامه ، بر دو محور بسترسازی برای خرید و بکارگیری جنگنده های برتری هوایی و همچنین کسب فناوری لازم برای فراهم نمودن یک ساختار دفاع هوایی پیشرفته قرار گرفت . به اعتقاد ناظران نظامی ،علت اصلی این اقدام از سوی دولت کاراکاس ، پدید آوردن یک پوشش دفاع هوایی قدرتمند ، قبل از هرگونه اقدام از سوی کشورهای همجوار که به شکل مرتب به سخت افزارهای پیشرفته مسلح می شدند ، تحلیل می گردید . به همین منظور، پس از انعقاد قراردادهای گسترده با شرکتهای روسی ، اینک ارتش ونزوئلا به سامانه های پیشرفته دفاع هوایی میانبرد BuK-M2 ، سامانه های دفاع هوایی دوربرد S-300VM و همچنین جتهای برتری هوایی Su-30 با قابلیت حمل به روزترین مهمات دورایستای موجود نظیر موشکهای هوابه هوای دوربرد R-27ER ( بابرد 130 کیلومتر ) و R-77 ( بابرد 110 کیلومتر ) مسلح شده بود که در مقایسه با گذشته ، توانمندیهای بیشتری را در اختیار آن قرار میداد . از یک نظر ، نیروی هوایی ونزوئلا ، موفق شد تا یکی از پیشرفته ترین پیکر بندی های رزمی روسی نظیر Su-30MK2 را در سازمان رزم نیروی هوایی خود بکارگیرد که با توجه به طیف متنوع حسگرها ، سامانه های جنگ الکترونیک و همچنین اویونیک مورد استفاده در آن ، وزنه قابل توجهی در ارتش این کشور بشمار می آید که توانایی رویارویی با حملات احتمالی از سوی جتهای آمریکایی ( به استثنای اف-22) را بدان می بخشد . تعداد و بلوک فالکون های تحویلی به نیروی هوایی ونزوئلا اسکادرانهای اف-16 نیروی هوایی ونزوئلا علاوه براین ، نیروی هوایی ونزوئلا ، ناوگان کوچکی از جنگنده های اف-16 آمریکایی را پس از انقلاب بولیواری ، همچنان حفظ نموده ، هر چند بدلیل عدم پشتیبانی شرکت سازنده از این جتها ، وضعیت رزمی آنها بطور کامل مشخص نیست . در حوزه دفاع هوایی ، ارتش ونزوئلا در سالهای گذشته ، موفق شده بود تا سامانه های قدیمی S-125 خود را بطور کامل ارتقاء دهد که برخی براین اعتقاد قراردارند که اس-125 بصورت بالقوه ، مرگ آوری مشخصی بر علیه اهداف پروازی در ارتفاع کم تا میانبرد را دارد ، ضمن اینکه تعداد قابل توجهی از این سامانه ، بصورت عملیاتی ، در حال خدمت است . با توجه به موارد فوق الذکر ، برای ارتش ایالات متحده که تا کنون با یک ساختار دفاع هوایی منسجم که قابلیت ایجاد غافلگیری را برعلیه نیروی هوایی این کشور از دوران پس از جنگ ویتنام داشته باشد ( عراق ، یوگسلاوی ، لیبی از دهه 50 و برخی از کشورها از دهه 60 میلادی ) مواجهه نداشته ، رویارویی با نیروی هوایی و پدافند ونزوئلا یک سرفصل کاملا جدید بشمارمی آید . برخی ناظران نظامی معتقدند که بخش عمده ای از جتهای رزمی نیروی هوایی آمریکا از جمله سوپر هورنت و ایگل ، درصورت مواجهه مستقیم با جتهای نسل ‘4+ روسی نظیر Su-30MK2 با یک چالش اساسی مواجه خواهند شد ، هر چند این دسته از کارشناسان معتقدند که با ورود جنگنده های ارتقاء یافته ای نظیر F-15X تا سال 2020 این روند تغییرات زیادی را بخود خواهد دید . علاوه براین ، دسته ای دیگر از ناظران نظامی براین باور قراردارند که ارتقاء های صورت پذیرفته برروی جتهای نسل چهار ، به گونه ای نیست که قابلیت مواجه با سامانه های جدید روسی را بدانها داده باشد ، تا جایی که حضور سیستم های پیشرفته ای نظیر S-300VM و BuK-M2 ، احتمالا" به یک مانع جدی برای ناوگان مهاجم مبدل خواهد شد . بن پایه پی نوشت : 1- سنت میلیتاری از گذشته تا حال حاضر ، بحث و بررسی حول محور رویدادهای نظامی داخلی و خارجی بوده و خواهد بود . 2- تحلیل های فوق الذکر ، صرفا" نظر نویسنده متن محسوب میشود و الزاما" قابل تایید و یا رّد نخواهد بود . 3- تمامی تصاویر پستهای قدیمی ، بازیابی شدند صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

استفاده از فیتر و امثالهم که اف 14 در 30-40 سال پیش دودمانشونو به خاک سیاه نشوند اونهم در زمان بکارگیری جنگنده های نسل پنجم شده نشان انصاف و شرافت ؟ گمان نکنم. نقد عدم توسعه همه جانبه و متوازن نیروی های نظامی و داشتن نیروهایی مطمئن برای حفظ حریم هوایی در مقابل همسایگانی مکار و گرگ صفت نگرانی خیلی از افراد دلسوزه و به به و چه چه الکی نمیتونه فاصله با نیاز روز رو پر کنه. اگه در مورد سازمانی که می فرمایید چیزی خریداری نشد ، علت تمرکز روی توسعه موشکی بود. نقدی که دارم هم به همین است یعنی همه تخم مرغ هارو در ظرف موشکی نچینیم و نبود یه نیروی هوایی مطمئن یعنی دادن فرصت حمله و ضربه اول به دشمن . دمشون گرم که فیتر رو عملیاتی کردند ولی فیتر چه گره ای از نیروی هوایی ضعیف و توازن و تناسب برای مقابله با نیروی هوایی کشورهای رقیب رو باز می کنه؟ چقدر کارایی دارند؟ در کدام عملیات به کار گرفته شدند که عیارشون مشخص شه؟ اصلا سازه اونها توان تحمل عملیات رو داره؟ سابقه و کارنامه شون هم که الا ماشالا در جنگ تحمیلی و دفاع مقدس وجود داره. اینکه چه عملکردی در قابل اف 14 داشتند. جالبه در طول جنگ تحمیلی یه جنگنده هم نسل سوخو 22 یعنی میگ 21 توسط هلیکوپتر کبرا شکار شد! آیا فیتر می تونه رقیب ایگل های به روز شده عربستان باشه یا اف 16 یا میراژ 2000 و یا رافال و تایفون نسل چهار و نیم؟ فیتر می تونه نقش یک جنگنده پشتیبانی نزدیک به جای فراگ فوت رو در مقابله با گروهک های تروریستی مثل داعش ، جند الشیطان و... داشته باشه درهمین حد نه بیشتر. اگه تهدیدی باشه باز چشممون به جنگنده ای برای دفاع هوایی یا رهگیری مثل میگ 29 و اف 14 است و اگه دنبال یک بمب افکن هستیم سوخو 24 و بازهم اشباح مسن نیروی هوایی چاره کارن.نیروی هوایی ارتش تونسته جنگنده هاشو سراپا نگه داره، تعمیرات اساسی رو بدون تامین قطعات و پشتیبانی آمریکا و روسیه انجام بده. بهرصورت هر ارگانی دارای ایرادی هست ولی مشکل اصلی که باعث شده نیروی هوایی ارتش به روز و متناسب با نیازهاش نباشه یکی در اولویت نبودن نیروی هوایی و مشخص نکردن ردیف بودجه قابل قبول، میل به یکپارچه کردن نیروی هوایی ورای نام ها و وجود دوگانگی ها، نداشتن اختیار متخصصین برای برنامه ریزی اصلاح و ارتقای نیروی هوایی و دخالت های نامناسب سیاسیون از هر طیف از اول انقلاب تاکنون بوده. در یه پست دیگه هم عرض کردم. رفتن به سمت استقلال صددرصدی و استفاده از نخبگان این مرز و بوم خیلی عالیه ولی ما 40 سال وقت داشتیم و با سرعت کمی به اون سمت رفتیم یا نرفتیم و الان وضعیت در حدی حاده که صرفا تکیه بر نیروی بومی راهگشای ما نیست و باید بتونیم نیرویی متناسب با تهدیدها فراهم کنیم. ماشالا 40 ساله هرچقدر منافع داشتیم به حلق روسیه و چین ریختیم. اگه الان نتونن مواردی مثل سوخو 30 یا 35 و یا جی 10 و جی 16 رو برای ما تامین کنند باید در این دوستی تجدید نظر بشه.

البته مثال خوبی زدید دوست گرامی در رابطه با مثال جمهوری وایمار دلیل اصلی وابستگی بود وابستگی به کمک های اقتصادی و ... اما در رابطه با ونزوئلا وابستگی به قیمت نفت بود اگر نیکولاس مادورو سری اصلاحاتی که چاوز آغاز کرده بود پس از سقوط قیمت نفت قطع میکرد شاید کار به اینجا نمی رسید . صد البته سیاست گذاری های اشتباه خارجی هم تاثیر داشت . حالا سوال اینه که موضوع ما با توجه به تاریخ روابطی که با ونزوئلا داریم در قبال تحولات اخیر چه خواهد بود ؟ سوال دوم اینه که هدف روسیه و چین از حمایت از چاوز پیدا کردن متحد در آمریکای جنوبی نزدیک منطقه مهم کانال پاناما است یا چیز دیگر .؟ و سوال سوم هم اینه که هدف آمریکا به خصوص ترامپ حواس پرتی عموم از مشکلات داخلیه یا نه هدف استراتژیکی داره ؟

یه نمونه اش رو تو پست اولم مثال زدم همین فیترهایی که 25 سال دست ارتش بودن و بدون اینکه هیچ استفاده ای ازشون بشه گوشه رمپ ها زیر باد و بارون و آفتاب رها شده بودن تا بپوسن ولی سپاه ظرف مدت کوتاهی همه شون و سر پا و عملیاتی کرد و تازه معلوم شد که چقد کارایی دارن و میتونن مفید واقع بشن در حالیکه به خاطر زیرسیستم های مشابه فنسر عملیاتی کردن شون برای نیروی هوایی خیلی راحت تر بود حالا ممکنه یکی بیاد بگه ارتش احتیاجی بهشون نداشت خب برادر من اگه نیروی هوایی ارتش اینقدر داراست که سی چهل فروند بمبر نسبتا مدرنی که خود شوروی تا سال آخر جنگ افغانستان ازشون استفاده میکرد اصلا به چشش نمیاد دیگه چی میگین که نیرو هوایی با کمبود مواجهه یه نمونه دیگش میراژهایی که عملا شدن تیم آکروجت و جز هر روز یه رنگ استتار جدید خوردن و یه چرخ تو رژه هوایی زدن هیچ کاربردی ندارن ینی 25 ساله که حتی نتونستن یا نخواستن یه موشک حرارتی ساده رو باهاشون هماهنگ کنن در حالی که من شرط میبندم اگه اینها رو هم تحویل سپاه بدن یه سال نشده صددرصد قابلیت هاشون بازیابی میشه و از زیر سنگم شده براشون میکا و آخرین نسخه اگزوستم گیر میارن

فقط میتونم بگم زهی انصاف و شرافت مگه اون ارگان دیگه از سال 64 تا 88 برای مدت 24 سال نیروی هوایی نداشت و بعد از اون هم نیروی هوافضاش شاخه عملیات هوایی نداره؟؟؟ تو تمام این مدت طولانی برای تقویتش کدوم جنگنده خیلی قدرتمند خریداری شد؟ جز اینکه همون یه اسکادران فراگفوت به شدت لازم و ضروری اش رو هم گرفتن و برگردوندن به عراقی ها که اگر فقط یه فروند ازون میراژهای دکوری و بی خاصیت ارتش رو برگردونده بودن الان امثال شماها خودتون رو آتیش زده بودید ولی سپاه بدون اینکه صداش دربیاد و عوض غرغر کردن و ننه من غریبم بازی رفت همون فیترهایی رو که 25 سال تو دست ارتش خاک میخوردن و هیچ استفاده ای ازشون نمیشد گرفت و اورهال و عملیاتی کرد حالا اینکه یه ارگانی زیربناش طوری گذاشته شده که معطل رسیدن جنگنده آکبند خارجی باشه و برا عملیاتی کردن و ایجاد کوچکترین تغییری تو دارایی هاشم معطل مستشار خارجی خوب معلومه تو یه سیستم غیروابسته تحت فشار و تحریم آب میره و ضعیف میشه

يادمه زمان چاوز اين صحبت بود كه اف ١٦ هاي ونزوئلايي رو بخريم و حتي امريكا بيانيه داد كشور هاي خريدار تجهيزات امريكا حق ندارند اونها رو به كشور سومي بدهند جدا از درستي يا غلط بودن اين كار، سطح روابط به قدري نزديك بود كه ميشد ونزوئلا را به عنوان يك كشور متحد ديد يادمه بحث خانه سازي و چند فناوري در ونزوئلا در حال اجرا بود و حتي بحث كارهاي نفتي هم داشت اجرا ميشد ولي بعد از چاوز همه چيز به هم ريخت بويژه در بحث اقتصادي همه شرايط به قدري بد شد كه الان مي بينيم واقعا چي شد كه اقتصاد ونزوئلا اينطور فرو پاشيد ؟

با سلام مجدد خدمت دوستان عزیز میلیتاریست. نیروی پدافند هوائی تقریبا تمامی سیستم پدافندی فعال و حال حاضر ونزوئلا ، متکی به تسلیحات ساخت روسیه می باشد. پدافند ضد بالستیک S-300VM پدافند برد متوسط روسی BUK-M2 پدافند برد متوسط روسی S-125 Pechora-2M پدافند آتشباری روسی ZU-23-2 پایان پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله که با این 4 پست ؛ برای دوستان ، آشنائی هر چند مختصری با نیروهای مسلح ونزوئلا حاصل شده باشد..

با سلام مجدد خدمت دوستان عزیز میلیتاریست. نیروی دریائی نیروی دریائی ونزوئلا ، عمدتا متکی به تسلیحات اروپائی هست که در این اواخر با خرید چند ناو ساخت کره جنوبی ، این انحصار مطلق اروپائی ها در حوزه دریائی ونزوئلا کمی شکسته شده است. زیر دریائی دیزل الکتریک آلمانی Type 209 فریگیت ایتالیائی Lupo-class کوروت اسپانیائی Guaiquerí-class کشتی گشتی انگلیسی Constitución class لندینگ شیپ تانک بر کره جنوبی Capana class کشتی تدارکاتی کره جنوبی T-81 Ciudad Bolívar هواپیمای گشت دریائی اسپانیائی CASA C-212-200 هلی کوپتر چینی Harbin Z-9 ضد زیر دریائی ادامه دارد ... پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله در پست بعدی نیروی پدافندی ونزوئلا رو هم یک بررسی مختصر خواهیم داشت.

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست. نیروی هوائی استخوان بندی و ستون فقرات نیروی هوائی ونزوئلا رو پرنده های آمریکائی و روسی تشکیل میدهند . البته هواپیماهای اروپائی هم در این نیرو خدمت میکنند. هواپیمای آمریکائی F-16A/B هواپیمای روسی Su-30MK2 هواپیمای آمریکائی C-130H Hercules هواپیمای چینی Shaanxi Y-8 هواپیمای آمریکائی بوئینگ 707 تانکر هواپیمای اسرائیلی IAI Arava هواپیما فرانسوی فالکون-20 هواپیمای برزیلی EMB 312 Tucano بالگرد فرانسوی AS532 Cougar پهپاد ایرانی Qods Mohajer ادامه دارد ... پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله در دو پست بعدی نیروی دریائی و پدافندی ونزوئلا رو هم یک بررسی مختصر خواهیم داشت.

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست. با توجه به بحث های مطرح شده در خصوص ونزوئلا و شبیه سازی هائی که برخی از دوستان در مورد سوریه و ونزوئلا و احتمال درگیری و جنگ (داخلی / خارجی) انجام دادند ، و همچنین در پاسخ به سوال برادر عزیزمون pckho0r که فرمودند یه رویو مختصر از ارتش ونزوئلا بگذارید ، به اتفاق هم ، در چند پست پیاپی برخی از تسلیحات نیروهای مسلح ونزوئلا رو به اشتراک میگذاریم : نیروی زمینی نیروی زمینی ونزوئلا ، عمدتا متکی به تسلیحات روسی شده است. هر چند تسلیحات کشورهای دیگری نظیر آمریکا ، فرانسه و اسرائیلی هم در ارتش این کشور به چشم میخوردو البته صنایع تسلیحاتی ونزوئلا هم در این زمینه فعالیت هائی را داشته اند و اقدام به تولید برخی از تسلیحات مورد نیاز این کشور نموده اند. مسلسل تهاجمی روسی AK-103 ، اسلحه سازمانی نیروی زمینی ونزوئلا مسلسل سبک اسرائیلی یوزی مسلسل سبک CAVIM Orinoco III ساخت ونزوئلا ( با کمک اسرائیل و بر اساس یوزی اسرائیل) دوش پرتاب ضد هوائی روسی 9K338 Igla-S دوش پرتاب ضد هوائی سوئدی RBS-70 توپ کششی 155 میلی متری آمریکائی M-114 راکت انداز خودکششی روسی BM-30 Smerch تانک روسی T-72B1V ؛ ستون فقرات زرهی ارتش ونزوئلا خودرو تاکتیکی Tiuna UR-53AR50 (نسخه ساخت ونزوئلا Humvee آمریکائی) هلی کوپتر روسی Mil Mi-35M2 Caribe هلی کوپتر آمریکائی بل 205 آ / UH-1H Huey ادامه دارد ... پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله در سه پست بعدی نیروی دریائی ، هوائی و پدافندی ونزوئلا رو هم یک بررسی مختصر خواهیم داشت.

در ونزوئلا تورم مردم رو تحت فشار قرار داده و كشور داره متلاشي ميشه ولي اين حركت امريكا باعث ميشه تمام كم كاري سوسياليست ها و مادورو پاك و دولت تحت حمايت امريكا يك دولت كودتا باشه به قول دوستمون اين حركت ترامپ عملا يك اشتباه و حركت بدموقع است و بيشتر براي فرار از فشار داخلي امريكا صورت مي گيرد و اگر قضيه به درگيري منجر شود امريكا بازي برده را با يك برد زورگويانه عِوَض كرده است قبلا حركات امريكا زير پوستي بود ولي الان علنا از كودتا و دخالت خارجي حمايت ميكند اگر مردم از مادورو حمايت كنند كه احتمالش خيلي كم است و به خيابان بيايند امريكا و مخالفان شكست بدي مي خورند بدتر از شكست امريكا سر مسأله چاوز ولي شرايط اقتصادي به شدت به ضرر مادورو است و بعيد است مردم كاري كنند

این مطلب در اینترنت بود در انجمن degence.pk که نویسنده ادعا کرده مطالب را از سایت f16.net استخراج کرده در مورده توانایی رادارها در شناسایی اهداف با سطح مقطع متفاوت APG-77 AESA (F-22A) For RCS 0.0001 m2 class target: 20 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 35 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 112 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 200 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 300 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 355 km+ CAESAR AESA (EF-2000 Tranch3, post-2015 with 1,500 T/Rs) For RCS 0.0001 m2 class target: 18~21 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 32~38 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 104~122 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 185~216 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 278~324 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 330~385 km+ APG-63 V2/V3/V4 AESA (F-15C/E/SG) For RCS 0.0001 m2 class target: 14~19 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 25~33 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 81~104 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 144~185 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 215~278 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 255~330 km+ APG-81 AESA (F-35A/B/C) For RCS 0.0001 m2 class target: 16 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 28 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 90 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 160 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 240 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 285 km+ APG-79 AESA (F/A-18E/F and EA-18G, Block 2 and 3) For RCS 0.0001 m2 class target: 13 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 22 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 72 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 128 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 192 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 228 km+ CAPTOR (EF-2000 Tranch 1 and 2) For RCS 0.0001 m2 class target: 12 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 22 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 70 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 124 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 185 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 220 km+ RBE-2 AESA (Rafale F4, post-2012) For RCS 0.0001 m2 class target: 11~13 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 20~23 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 62~73 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 110~130 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 165~195 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 195~230 km+ APG-80 AESA (F-16E) For RCS 0.0001 m2 class target: 11 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 20 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 62 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 110 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 165 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 195 km+ NOAR AESA (JAS-39 C/D PLUS, post-2013) For RCS 0.0001 m2 class target: 10~11 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 18~20 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 56~62 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 100~110 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 150~165 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 178~195 km+ APG-63 (F-15C) For RCS 0.0001 m2 class target: 9 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 16 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 51 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 90 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 135 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 160 km+ RBE-2 PESA (Rafale F1/F2/F3) For RCS 0.0001 m2 class target: 7~9 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 13~15 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 41~49 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 73~87 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 110~130 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 130~154 km+ APG-73 (F/A-18E/F, Block1) For RCS 0.0001 m2 class target: 5~6 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 10~11 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 32~36 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 56~64 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 84~96 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 100~114 km+ PS-05A (JAS-39 A/B/C/D) For RCS 0.0001 m2 class target: 5~6 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 9~10 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 27~32 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 48~56 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 72~84 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 85~100 km+ APG-68 V9 (F-16 C/D/I and RDY-2 iM2000-5MK2 and -9) For RCS 0.0001 m2 class target: 4~5 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 8~9 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 25~30 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 46~54 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 66~80 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 78~95 km+ RDY (M2000-5) For RCS 0.0001 m2 class target: 4~5 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 7~8 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 22~27 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 40~47 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 60~70 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 70~84 km+ APG-68 V5 (F-16 C/D) For RCS 0.0001 m2 class target: 3~4 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 6~7 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 18~22 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 32~40 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 50~60 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 60~72 km+ APG-67 V4 (T-50) For RCS 0.0001 m2 class target: 3~4 km+ For RCS 0.001 m2 class target: 5~6 km+ For RCS 0.1 m2 class target: 17~20 km+ For RCS 1.0 m2 class target: 30~36 km+ For RCS 5.0 m2 class target: 45~53 km+ For RCS 10.0 m2 class target: 53~63 km+ آیا ما سطع مقطع اف 14 را کم کردیم یا رادار با فنآوری برتر تونستیم تولید کنیم rcs اف15آ چیزی در حدود 20متر مربع هست حالا شمابرا اف 14 در همین حدود در نظر بگیرید چقدر ارتقا لازم است تا اف 14لتونه خودش را به فاصله که بتونه موشک موشک را به اف 35 شکلیک کنه بدون اینکه اف 35 با رادار APG-81 اونو زودتر ببینه و موشک آمرامشو شلیک بکنه تازه شما پشتیبانی آواکس ها را هم در نظر نگیرید تنها راه و شاید بهترین راه ایران در حال حاضر سرمایه گذاری رو موشک هست(برای مقابله با آمریکا) که به درستی الان در حال پیگیری هست

پاسخ متقابل استقرار سامانه های بالستیک ضد کشتی DF-26 واکنشی جدی در برابر گشتهای رزمی ارتش ایالات متحده شاخه موشکی ارتش خلق چین در واکنش به استقرار شناورهای رزمی موشک انداز کلاس آرلی برک نیروی دریایی ایالات متحده در نزدیکی جزایر Parcel در دریای چین جنوبی ( که در شمار ادعاهای ارضی پکن در این حوزه دریایی قراردارد ) بخشی از توان موشکی بالستیکی خود را ( سامانه DF-26) که به شکل خاص توانایی انهدام شناورهای دریایی را بدین نیرو داده ، به موقعیتهای شلیک موجود در سواحل شمال غربی این کشور منتقل نموده است . با این وصف، تایید این مساله که آیا این استقرار بطور کامل صورت پذیرفته و یا اینکه موشکها و لانچرها هنوز در مرحله انتقال قراردارد ، هنوز نامعلوم است ، اما بنا بر اطلاعات مندرج در روزنامه دولتی گلوبال تایمز ، این سامانه های رزمی آماده اند تا از هر نقطه در سراسر نوار ساحلی این کشور ، اهداف معینی را رصد و منهدم نمایند . این درحالی است که قابلیتهای سیستم بالستیکی ضد کشتی DF-26 در مقایسه با همتای دیگر خود ، یعنی سامانه DF-21D کمتر شناخته شده است ، اما پیکربندی فوق الذکر با توجه به تحلیل های موجود می تواند در برد غیرقابل تصوری ، موجودیت شناورهای رزمی دشمن را در دریای چین جنوبی ، تهدید نماید . آدمیرال لو یوآن به گفته برخی تحلیلگران نظامی ، این استقرار ، تنها پس از آن صورت پذیرفت که جانشین آکادمی علوم نظامی ارتش چین ، آدمیرال لو یوآن پیشنهاد نمود که ارتش چین می بایست با دقت افزون تری ، برنامه ریزی های لازم را برای هدف قراردادن و انهدام شناورهای رزمی فعال نیروی دریایی ایالات متحده در منطقه در دستور کار خود قراردهد . براساس اطلاعات موجود ، سامانه بالستیکی DF-26 ، نخستین بار در سال 2015 وارد خدمت فعال رزمی در سازمان رزم نیروی موشکی چین گردید . این موشک برروی یک پیکربندی TEL قرارمی گیرد که حداکثر تحرک لازم رابرای آن فراهم می نماید . برخلاف گونه DF-21D که نقش ضد کشتی را که عموما" با شناسه " Carrier Killer" شناخته میشود را بر عهده دارد، سیستم جدید چینی ، به گونه ای طراحی شده که علاوه بر وجود ژن قدیمی ( حمله به شناورهای رزمی ) ، قابلیت حمله به اهداف زمینی را دارد. به همین دلیل ، غربی ها به این موشک چینی ، لقب قاتل گوام (Guam Killer) را داده اند که کنایه از توانایی این موشک برای حمله به تاسیسات نظامی ارتش ایالات متحده مستقر در جزیره گوام است . بااین وصف ، نوع کلاهکی که موشک فوق الذکر قادر به حمل آن است ، هنوز ناشناخته باقی مانده ، اما انتظار میرود که قابلیت حمل طیف متنوعی از کلاهکهای جنگی شامل نمونه های تاکتیکی هسته ای و متعارف را داشته باشد . به گفته برخی ناظران نظامی ، در اغلب موارد ، قابلیتهای DF-21 و DF-26 با هم مورد مقایسه قرارمی گیرد ، چرا که هردو سامانه فوق ، در نقش تاکتیکی و نه راهبردی مورد استفاده قراردارند . اما ماجرا از اینجا جالب میشود که ارتش ایالات متحده ، بدلیل مفاد قرارداد INF با اتحاد شوروی و سپس روسیه ، در خصوص شکل استقرار موشکهای بالستیک میانبرد ، هنوز سامانه ای مشابه با نمونه چینی را در حوزه ژئواستراتژیک شرق آسیا ، در اختیار ندارد . اما استقرار این سامانه ها درنوار ساحلی چین ، در حالی که برد این موشک ، به تقریب ، سراسر دریای چین جنوبی را در برمی گیرد ، حتی اگر این موشکها در یک فاصله ایمن ، در عمق خاک چین مستقر شده باشند ، یک سیگنال بسیار قوی برای ایالات متحده و همپیمانانش در خصوص جدی بودن قابلیتهای پکن در پاسخ به تحریکات احتمالی آینده ایالات متحده در منطقه بشمار می آید . در مقابل ، توانمندی های دفاع موشکی ارتش ایالات متحده که در گذشته ، قابلیت رهگیری و انهدام موشکهای کروز باسرعت بالای 3 ماخ را بصورت محدود در اختیار داشت ، اکنون برای مقابله با یک پیکربندی بالستیک که درسرعتهای بسیار بالا عمل میکند ، بسیار محدودتر شده است . از سویی دیگر ، حضور مستمر موشکهای چینی در دریای چین جنوبی ، به شکل قابل توجهی ، گستره منطقه ضد دسترسی (A2AD) ارتش چین را افزایش میدهد . بطور طبیعی ، انتظار میرود که این نمایش قدرت از سوی چینی ها ، همچنان ادامه پیدا کند ، بدلیل اینکه پکن ، همچنان در کنار افزایش توان هوایی خود ، توسعه موشکی را در دستور کار قرار داده است . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام علیکم هر جا مظلومیتی بود ، بدون تعارف باید در میلیتاری آن را منعکس کرد .....

نمایشگاه نیروی دریایی که این تصویر یک مقدار باعث ذوق زدگی کوچکی شد خبری هست ؟؟؟ ......... ناو اطلاعاتی نداجا به نام «طلائیه» و ناو سینای7 «زره» نامگذاری شده است

درسته ولی اونور قضیه رو هم باید ببینید که طرف مقابل در اکثر مواقع داره pac 2 شلیک میکنه . اگه اشتباه نکنم پاتریوت برای مقابله با موشک های بالستیک تاکتیکی یا دیگه فوقش کوتاه برد زیر 1000 کیلومتر توسعه پیدا کرده اگه به سایت شرکت سازنده هم مراجعه بکنید نوشته برای مقابله با موشک های تاکتیکی (یعنی موشک هایی مثل اسکاد و توچکا و ... ) درحالی که موشک های یمنی برد بالای هزار دارن . یکی از دوستان هم اشاره کرده بود رادار این سیستم قدیمی هست و توان تفکیک مناسب نداره . سعودی در اینده سامانه هایی مثل تاد و اس 400 که بسیار پیشرفته تر هستن به خدمت میگیره و احتمالا موشک های pac3 بیشتر . در مورد سرعت سجیل هم باید بگم موقع شیرجه سرعتش زیاده ولی برخورد با جو غلیظ سرعت هرموشکی رو کم میکنه و مطمئن باشید موقع برخورد اون سرعتی که شما میگید رو نداره نه تنها سجیل بلکه همه موشک های دنیا . به نظر من برای همینه که کشورهای پیشرفته دارن روی وسیله هایپرسونیک کار میکنن تا به جای کلاهک های متعارف از اونها استفاده کنن .

2فروردین 1394   بسم الله.......   حملات داعش به درنه لیبی   کلا توی لیبی ادوات بزرگ رو دوست دارن/ کامیون زیر یه تیربار سنگین کم داره        

با سلام          این روی جلد گزارش موسسه رند هست که چند سال قبل ترجمه کردم ولی بعلت کج سلیقگی که در ساختار پژوهشی کشور ما وجود دارد ( بدلیل اینکه  ....... )  اصولاً مورد توجه قرار نگرفت . این فقط یکی از 25 گزارش پژوهشی موسسه رند هست که ترجمه شده و اگر مورد توجه کسی قرار نگرفته ، اما در افزایش حوزه اطلاعاتی برای شناخت بهتر محیط اطرف ( علیرغم حواشی که در سیستم پژوهشی ما وجود دارد )  به بنده کمک نموده است . بنده  توانایی آن را ندارم که در این مورد بیشتر مانور کنم ، چون دلایلی مختلفی  برای سکوت اختیار کردن دارم  . با این وصف ، در این دنیا ، برای کسانی که صرفاً دنبال دانش هستند ، وضعیت بسیار بغرنج هست      اگر فایده جمعی نداشته باشد ( که بعید هست ) ، مشخصاً فایده فردی دارد و آن ، باز شدن شعاع دید شما به مسائلی که در اطرافتان می گذرد ( صرف نظر از مواردی که میان دو کشور وجود دارد )    به قول سر بازیل لیدل هارت ، برای دست پیدا گردن به یک قضاوت و تحلیل درست ، باید همیشه " آنسوی تپه" را هم دید . با ترجمه این مطالب ، شما ، آنسوی تپه را هم رصد می کنید و این رمز موفقیت شما در تحلیل مسائل در حوزه راهبردی بدون توجه به حواشی موجود هست .        گستره حوزه دانش و تحلیل استراتژیک  که بطور مشخص ، برای سطح نخبگان تولید می شود . نکته جالب اینجاست که این گزارشات در دسترس عموم قرار دارد و به مانند ما در کنج کتابخانه ها ، در حال پوسیدن نیست .    " این را به صراحت عرض می کنم ، چون تجارب بسیار بدی در این زمینه  داشتم "        1- اینکه آنها پیشرفت می کنند و ما همچنان در پیچ و خم رقابتهای بی ثمر سیاسی ، دست و پا می زنیم    2- اینکه توجه به حوزه دانش در آنجا بسیار جدی است و در اینجا ، صرفاً در حد شعار و جملات زیباست    3- اینکه چرا با وجود پتانسیل های قوی در کشور ، ما باید مصرف کننده و صرفاً مترجم این مطالب باشیم ، به جای اینکه در مقام تولید کننده دانش راهبردی قرار بگیریم  .   4- اینکه چرا ما نباید چیزی شبیه به موسسه رند داشته باشیم ، در حالی که توانمندی ها ما بصورت جزایر پراکنده موجود هست و همین موجودی اندک بواسطه کج سلیقگی ، در حال ازمیان رفتن است . ( و افکار عمومی را با تکرار کردن تعداد مقالات علمی منتشر شده و چیزهایی شبیه به این ، از درک نکته اصلی ، باز می داریم )    و بسیاری از حرفهایی که قابل انتشار در فضای مجازی نیست . چرا که سینه پر دردی داریم  و از خداوند بزرگ  این را درخواست می کنیم که به ما " شرح صدر" اعطاء بفرماید . انشا...