به نظرتون این جای سوال داره که چرا غالب مردم یا اعضا اعتمادی به منابع داخلی ندارند؟ وقتی هر روز عملکرد، رسانه ها چه رسانه ملی ، چه روز نامه ها و چه خبرگزاریها ( مثل مشرق، تسنیم فارس و ...) و همینطور مسئولین رو نسبت وقایع زندگی روزمره در اطراف خودشون که مستقیما باهاش در ارتباطن و میبینن که فاصله زیادی با واقعیت موجود داره، قطعا در مورد اخباری مثل سوریه که‌ دسترسی مستقیمی بهش ندارن دیگه نمیتونن به این منابع اعتماد کنن. از نظر منابع و مسولین داخلی ما جزو ده نیروی برتر هوایی هستیم طی ده سال اخیر چندین بار آذرخش ، آذرخش ۲ ، صاعقه ، صاعقه ۲ در نسل های ۳ ، ۴ و ۵ به تولید انبوه رسیده و چندین اسکادران ازش تشکیل شده، صاعقه از اف ۱۸ برتره، قاهر چند هزار ساعت پرواز داشته ، ما در اوج رونق و شکوفایی هستیم و به اندازه ۴۰۰ سال پیشرفت داشتیم، کربلای ۴ یک عملیات فریب بود و الی ما شالله از این خبرا که دوستان بهتر از من میتونن براتون فهرست کنن .‌

تصویر جدید. البته روی بدنه mk83 درج شده (اما خود کاربرهای اسرائیلی میگن spice 1000 بوده) گویا در منطقه قطنا ساقطش کردن نحوه عملکرد Rafael Spice-1000 دانلود ویدئو http://s8.picofile.com/file/8349820126/1000_.mp4.html تماشا https://www.youtube.com/watch?v=GujLif0VZIg

سلام علیکم ظاهرا مهمات مصرفی ، دلیله نبوده !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! مهمات مورد استفاده ( اگر عکس صحت داشته باشد ) مهمات 1000-Spice پیکربندی شلیک :F-16I یا F-15I از 2003 وارد زرادخانه نیروی هوایی اسراییل شده پی نوشت : ظاهرا برنامه ریزهای نظامی IAF ، خطر را واقعا" حس کردند !!!!!

ممنون که پاسخ میدین ولی شما برید یه نگاهی هم به بودجه ما بیندازید میگین ایران پیشرفت داشته یعنی توانایی ساخت جنگ افزار جدید رو داره ولی توانایی ساخت انبوه رو نداره این دیگه مشکل بخش نظامی نیست که ما بحث کنیم عزیز بعد از طرفی ما بخایم یه پلتفرم اسلحه رو هم درس کنیم بودجه نمیدن چه برسه به هواپیما و تانک برای همین هستش که اگه یکم دقیق تر نگاه کنید تولید سلاح اتفاقا برای ایران باصرفه تر هستش ولی بودجه نمیدن و بیشتر استدلال های ما هم اینه که وقتی نمونه خارجی رو میتونیم با پول کمتر وارد کنیم چه نیازی به تولید داخل هستش در صورتی که هیچ کشوری به ایران به تعداد انبوه نه ۱۰۰ تا ۲۰۰ یا ۸۰۰۰تا بیشتر خیلی بیشتر اسلحه نمیده همین ارقام رو یکم کوچیک تر کنید برای تانک و هواپیما هم صدق میکنه پس ما از نظر بودجه نظامی حتی از عراقم ضعیف تر هستیم ولی قدرتمند ترین کشور توی خاورمیانه بلاشک هستیم ما فقط تونستیم موشک بسازیم ساختیم دستمونم درد نکنه بعضیا میگن موشک رو هم از روسیه و کره شمالی میگیرین این دیگه مسخره ترین تحلیل روی موشک های ایرانی هستش اره شاید شهاب ۱ یا اسکاد ها باشن ولی از اون به بعد دیگه کار خودمونه مطمعئن باشید حتی روسیه هم دوست نداره که ایران موشک حتی با برد ۲۵۰۰ کیلومتر رو داشته باشه اینا جنگ بازی نیست دوست عزیز بله ما هواپیما نداریم ولی میتونیم تجهیزات اون رو ارتقا بدیم که دادیم اینهمه رزمایش الکیه ولی حرف شما هم درست و متین هستش ولی اوضاع به اون بدی که بعضی از دوستان حتی توی این سایت نشون میدن اصلا نیست اصلا برای همینه که امریکا از فاز نظامی زده تو فازای دیگه برای اینه که نمیتونه خودشم میدونه بزنه دیگه پایگاهی حداقل توی کشورای خیلج فارس نمیمونه براش در ضمن شما بحث تیوتا میکنین من میگم مشکل دولته همین ما بودجه به نیروی انتظامی و مرزبانی رو میبینیم فقط باید برای یه روز تمرین میدون تیر با اب و غدا کافیه (مثال زدم ) اینش خیلی تلخه بله دولت بودجه بده اونوقت اگه ما خودروی زرهی نداشتیم توی مرز ها مشکل از جای دیگس ............ ممنون که بازم با متانت توضیح دادین ... تشکر یا علی

بعد از هشت سال دوباره به نقل از یه دیده بان خود خوانده خبری کذب نقل میشه . دائم هم میام اخبار رو به نقل از منابع غربی و صیهونیستی منتشر میکنیم مشکلی نیست از اون طرف خبری که از منابع داخلی یا نزدیک هستش دائم دنبال سند میگردیم ................... اسامی و تصاویر افراد و واحدهای خدمتی خیلی ساده است

دیده بان حقوق بشر سوریه: اغلب قربانیان حملات اسرائیل به سوریه ایرانی هستند ... مسئول دیده بان حقوق بشر سوریه در ادامه تصریح کرد که از ۲۱ فرد کشته شده ۱۵ تن خارجی بوده اند. به گفته رامی عبدالرحمن ۱۲ تن از نیروهای ایرانی در میان ۱۵ قربانی خارجی حملات اسرائیل هستند. در این گزارش مشخص نشده است که سه فرد غیرسوری دیگر که در میان قربانیان دیده می شوند چه ملتی دارند. ... https://www.asriran.com/fa/news/650805/دیده-بان-حقوق-بشر-سوریه-اغلب-قربانیان-حملات-اسرائیل-به-سوریه-ایرانی-هستند امیدوارم صحت نداشته باشه.

فکر میکنم این صرفا یه اولتیماتوم برای اونایی که به فکر همراهی برای ایجاد ائتلاف علیه ما هستند ، با توجه به اوضاع کنونی سازماندهی ناتو عربی دور از ذهن نیست ، با این حال با توجه به سخنان سرلشکر باقری اگر حمله ای هم از کشور های حاشیه خلیج فارس رخ بده کشوری که از آنجا حمله صورت گرفته مسئول خواهد بود ، یجورایی وضعیتمون مشابه وضعیت روسیه و تنش با اوکراین بر سر شبه جزیره کریمه و از اونور حمایت ناتو از اوکراین خواهد بود ، بعید نیست که بخوان مشابه همین بازی رو سر جزایر سه گانه با ما شروع کنن.

یه مسئله دیگه که باید در مورد درگیری آینده بهش توجه کنیم نوع و سطح و کشورهای درگیر اون هست نیروهای خسم : 1-ما فقط با آمریکا طرف نیستیم بلکه با آمریکا - اسرائیل - عربستان - امارات - بحرین - مصر - انگلیس و تعدادی دیگه از کشور های عربی درگیریم 2-وسعت منطقه درگیری هست که کشورهای سوریه - اسرائیل- لبنان- قسمتی از عراق - جنوب ایران -افغانستان - شبه جزیره عربستان دریای عمان و قسمتی از اقیانوس هندو شامل میشه 3-ترکیب نیروها و نحوه قرار گیریشون امریکا در آسمان نوک پیکان حمله هست و مدیریت و فرماندهی یگانهای هوایی نیروهای متخاسمو به عهده داره در دریا ترکیبی از ناوگان آمریکا با انگلیس و کشورهای عربی هست در زمین هم نیروهای زرهی عربستان و اماارات ومصر و پیاده نظام کشورهای کوچیک تر ( در واقع گوشت قربونین) البته نیروی زمینی آمریکا در مکانهایی عهده دار مسئولیتی هستن مثل افغانستان و عراق ولی بیشتر مدافعن تا مهاجم حالا طرف مقابل ایران : 1- ارتش ایران - سپاه ایران - نیروهای شیعه افغانستان - نیروهای شیعه عراق - ارتش سوریه ( البته شک دارم ولی به زور وارد درگیری به نفع ما میشن ولی اگه ایتالیا برای آلمان مفید بود اینام برا ما مفیدن){خیلی دوست دارم روسیرو بنویسم ولی اگه اونا بیان جنگ جهانی سوم میشه } 2- نیرو هوایی ایران نوک پیکان حملات هوایی رو داره و ترکیبی از بمب افکنهای بدون سرنشین و سوخو سپاه نقش حمایت از نیروی زمینی رو به عهده دارن . نیروی زمینی ایران نقش دفاع از خاک ایرانو داره . نیروهای افغانستانی تو افغانستان عراقی هم تو عراق با آمریکاییها درگیرن نیرو قدس سپاه و سوریها تو سوریه با اسرئیل و نیروهای مصری و اماراتی که جدیدن جایزین نیروهای آمریکایی شدن درگیرن . و نیرو دریایی ارتش تو دریای عمان و اقیانوس هند و دریایی سپاه هم تو خلیج فارس حالا قدرت مالی و اقتصادی 2 طرف درگیری رو حساب کن راههای بین المللیشونو با دولتهای خارجی و مقاومت اقصادشون در مواقع جنگی خب اینارم که حساب کردیم میتونیم بریم به تکنیکهای مورد استفاده تو جنگ از طرفهای مقابل بپردازیم آمریکا تجربه ثابت کرده همیشه شروع کننده تهاجم بوده( از جنگ خلیج به این ور ) چون میخواد قدرت عمل کننده باشه و محیط جنگو کنترل کنه و معمولن از تکنیکهایی استفاده میکنه طرف مقابل آمادگیشو نداره تو این زمینه من بیشترین شانسو به هواپیماهای بدون سرنشین کوچیک میدم که نقش بر هم زننده تمرکز ما رو دارن پشت بندشون موشکهای تامهاک و هواپیماهای بی 2 و بی1 https://www.youtube.com/watch?v=ldFWBdVnuFU&t=113s مابقیرو سعی میکنم امشب بنویسم اگه کسی موردی داره اضافه کنه ممنون میشم شاید بتونیم به یه دید گسترده تری برسیم از جنگ پیش رو

دوست عزیز منم این سایتو به این خاطر دوست دارم که همه میتونیم در کمال احترام با هم بحث کنیم امید وارم این روند ادامه داشته باشه استاده عزیز اگه شما صحبت منو یکم آرومتر و با دقت تر بخونید میبینیدکه 1 ) منم نگفتم آمریکا بلند میشه میاد تهران نه توانشو داره نه تحمل خسارت واردرو داره و نه پشتیبانی سیاسی داخلیو داره بلکه گفتم جنگ از جایی بغیر از ایران شروع میشه بعد به ایران میرسه 2 ) جنگالم من در مورد قایق های تند روی سپاه که سایز کوچیکی دارن گفتم به دلیل سایز کوچیک تجهیزات خیلی زیادی نمیتونن حمل کنن درنتیجه قدرت مبارزه با جنگال یه ناو گروهو ندارن و 3) برای زمین گیر کردن ما فقط لازمه این 4 تا دونه شریان مالی و اقتصادی که برامون مونده رو قطع کنه دولت دیگه حقوقم نداره بده کارمنداش پروژه نظامی که بماند شما میگی ایران تو نظامی پیشرفت کرده بله منم میگم ولی چند تاش عملی شده چند تا از کبراهای هوانیروز به سطح طوفان 2 ارتقا پیدا کردن چندتا اف 14 سیستماشون ارتقا پیدا کرده چند تا فامنتوم پروژه دورانو کامل گزروندن چند تا تی 72 مون به سطح کرار ارتقا پیدا کرده این مواد نانو ضد ضربه و گلوله که تو نیرو زمینی ساخته شده تو چند تا یگان بکار رفته این همه خودرو ضره پوش یوزو و غیره تو نمایشگاه ها نشون داده میشه چرا تو مرز هامون هنوز با تویوتا وانت نیرو جابه جا میکنیم نتیجه اینکه نباید این شو تلویزیونی که صدا و سیما اجرا میکنه باور کرد هر موقع در سطح یگان ها و نیروها تجهیزاتو دیدیم میتونیم بگیم بله پیشرفت رو انجام دادیم وگرنه اینایی که میبینیم نتایج پژوهشهایی هست که به نتیجه رسیده و برای به بهره وری رسیدن نیاز به یک سرمایه گزاری داره اونم که همه میدونیم وضع به چه صورته فکر کنم من و شما باید یه جنگ بازی با هم انجام بدیم فکر کنم نتایج به جالبی برسیم

حامل های هواپیمابر پرنده هوابرد های هواپیمابر ممکن است شبیه کاره‌ای علمی‌تخیلی باشند، اما نیروی دریایی آمریکا در واقع یک جفت از کشتی های هوایی مادر را در سال‌های قبل از جنگ جهانی دوم تجربه کرده است . U.S.S. Akron و U.S.S. Macon هر دو کشتی هوایی بودند که از هلیم برای شناور شدن در آسمان استفاده می‌کردند. برخلاف اکثر کشتی های هوایی ، این سازه های عظیم الجثه ۸۰۰ فوتی دارای آشیانه های هواپیما توکاری بودند که به آن‌ها اجازه پرتاب، بازیابی و ذخیره تعداد پنج هواپیمای دوباله Curtiss Sparrowhawk را می داد . این هواپیماها از یک دهانه T شکل در پایین بدنه پرتاب می شدند و در وسط هوا با پایین آوردن یک بازوی دیگر که به شکل طناب بندبازی بود و با استفاده از چنگک های هوایی که به بال های آنها متصل می شد در میان آسمان هواپیماها را بازپس می گرفت . نیروی دریایی امید زیادی به استفاده از Akron و Macon برای شناسایی داشت، اما هر دو کشتی هوایی حامل هواپیما در نهایت سقوط کردند. Akron در آوریل 1933 در سواحل نیوجرسی سقوط کرد و Macon در فوریه 1935 در نزدیکی کالیفرنیا قربانی یک طوفان گشت و دچار آسیب شد . نیروی دریایی آمریکا در مواجهه با مرگ حدود 75 خدمه این حامل ها ، برنامه های پروازی آنها را رها کرد. فیلم حادثه برای Akron در سال 1932 و آسیب رسیدن به باله حامل پی نوشت - همانگونه که می توان از موفقیت های دیگران درس گرفت و بهره برد از شکست هایشان هم می توان استفاده کرد . نگاه کامل و جامع به دیگران و نه بخشی نگری می تواند ما را سریعتر به جلو پیش برده و به اهدافمان نزدیک کند . صرفاً برای میلیتاری / بن پایه ها : History - Military History Now - AIRSHIPS

Project Pigeon در طول جنگ جهانی دوم، روانشناسی با نام اسکینر بودجه نظامی برای یک سلاح ظاهرا شگفت انگیز دریافت کرد : یک موشک هدایت شوند توسط کبوتران . این رفتار گرای مشهور این ایده را در هنگام تماشای یک دسته کبوتر در حال پرواز به دست آورد . او می گوید : من آنها را ابزاری دیدم که دید عالی و قابلیت تحرک فوق العاده ای دارند . آیا آنها نمی توانند یک موشک را هدایت کنند !؟ . پروژه ای که او در پی آن بود به همان اندازه ای که فوق العاده بود عجیب هم بود . اسکینر پس از استفاده از تهویه برای آموزش کبوترها برای انتخاب تصاویر از پیش تعیین شده – به عنوان یک ناو دشمن، پرندگان را در داخل یک موشک طراحی شده ویژه قرار داد. این کابین خلبان کوچک شامل یک صفحه پلاستیکی بود که تصویری از مسیر پرواز سلاح را نشان می داد . با نوک زدن به صفحه، کبوتران می‌توانستند مختصات این موشک را تغییر دهند و به طور موثر آن را به سمت هدف مورد نظر خود هدایت کنند. سیستم کنترل شامل یک لنز در جلوی موشک بود که تصویری از هدف را روی یک صفحه نمایش در داخل نشان می داد ، در حالی که یک کبوتر که در دستگاه تهویه آموزش دیده و شرطی شده بود در آنجا قرار می گرفت تا هدف را با نوک زدن به آن تشخیص دهد. تا زمانی که ضربات نوک در مرکز صفحه باقی می‌ماند، موشک مستقیم پرواز می‌کرد، اما زمانی که ضربه نوک باعث انحراف صفحه می گردید ، سیستم از طریق اتصال به کنترل‌های پرواز موشک ، باعث تغییر مسیر موشک می گشت . شبیه‌سازی‌های اولیه نشان داد که این پرندگان خلبانان عالی ای هستند و این پروژه موجب تایید فیزیک دان‌ها و روانشناسان گشت . اما برای اسکینر مایه تاسف بود که ارتش از تامین بودجه چنین ایده عجیبی طفره رفت . در اکتبر ۱۹۴۴، با اطمینان از اینکه کبوتر های کامیکازی هرگز در صحنه نبرد وارد نخواهند شد ، این پروژه کنار گذاشته شد . صرفاً برای میلیتاری / بن پایه ها : History - Cyberneticzoo

تاپ گان روسی داستان تولد اسکادران Aggressor نیروی هوایی اتحاد شوروی در اوایل دهه 70 میلادی ، فرماندهی ارشد نیروی هوایی اتحاد شوروی براین تصمیم شد تا یک مرکز آموزش رزم هوایی مشابه اسکادرانهای 64 و 65 نیروی هوایی ایالات متحده را برای ابداع تاکتیکهای رزم هوابه هوا و هوا به زمین جدید ، با انتقال یک هنگ هوایی به پایگاه نیروی هوایی این کشور واقع در جمهوری ترکمنستان ( که 365 روز سال ، هوای مطلوبی برای تمرین در آن وجود داشت ) تاسیس نماید . در گام نخست ، این هنگ آموزشی به جتهای MiG-21PFM,SMو در نهایت گونه UM مجهز گردید و براساس استاندارد های این نیرو ، برنامه آموزشی جدید با شناسه "Kavkaz" " نامگذاری گردید . با شروع برنامه ، خلبان های دست چین شده نیرو از هنگ های هوایی مستقر در سراسر خاک اتحاد شوروی به ترکمنستان اعزام شدند تا آخرین الگوهای موجود در نبردهای هوا به هوای یک به یک و گروهی را به شکل عملی تمرین کنند. از سویی دیگر ، تجارب بدست آمده از نیروی هوایی شوروی از نبردهای هوایی خاورمیانه ، برای این مرکز آموزشی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بود ، به همین دلیل فرمانده نیرو تصمیم گرفت تا براساس اطلاعات در دسترس ، حداقل یک اسکادران مهاجم ( Aggressor Squadron) را برای شبیه سازی یگانهای هوایی غربی ایجاد کند . تا این زمان ، استخوان بندی جتهای آموزشی این پایگاه ، صرفا" به فیشبدهای دست دوم محدود می شد و خلبانانی که از تجارب نبردهای خاورمیانه ، ویتنام و همچنین دوره های رزمی این پایگاه ، فارغ شده بودند ، برای تشکیل این اسکادران جدید ، دست چین شدند . بدین ترتیب ، 5 سال پس از نخستین تلاش برای ایجاد این اسکادران ، نیروی هوایی شوروی جتهای جدید تری شامل جنگنده های MiG-23M و MiG-23UB را به این مرکز تخصیص داد . با آغاز سال 1979 ، تمامی جتهای میگ-23 مرکز ، استتار صحرایی با لکّه های سبز رنگ بخود گرفتند تا نقش مهماجمان را بهتر شبیه سازی کنند . اما 4 سال بعد ، مربیان آموزشی بدین نتیجه رسیدند که توانایی های جتهای موجود ، نیازهای آموزشی را برطرف نمی کند ، در نتیجه ، جنکنده های جدیدتر MiG-23MLD جایگزین تمامی پرنده های قدیمی تر شده و استتار مشابهی را دریافت نمودند . این جتها که پس از مدتی با گونه های اولیه میگ-29 تعویض شدند ، با داشتن شماره بدنه به رنگ آبی با حاشیه سفید از سایر جتهای روسی متمایز شده ، اما همچنان تشخصی انها در یک جنگ هوایی با عناصر مدافع بسیار مشکل بود ، در نتیجه تمامی فالکروم های موجود طرح دندان کوسه روی بخش جلویی بدنه را بخود گرفته در حالی که فلاگرهای موجود ، علائم دیگری را روی باله های شکمی خود دریافت کردند . شماره ثبت این جتها نیز با ابعاد بزرگ و بصورت برجسته روی بدنه هواگردهای حک گردید . اما به روال غیر رسمی ، خدمه حداقل دو نشانه دیگر شامل حک عدد "1" روی بال ( به رنگ زرد ) با یک پیکان قرمز در پس زمینه و یک پلنگ در حال پرش در کنار بدنه کابین خلبان را به این جتها اضافه نمودند .در سالهای پایانی حیات اتحاد شوروی ، برنامه های گسترده تری برای اعزام جتهای پیشرفته تر سوخو-27 به این مرکز طرح ریزی گردید ( پاییز 1991) اما بدلیل وقایع سیاسی هرگز صورت نگرفت و پس از فروپاشی نیز بدلیل واقع شدن این پایگاه در یک کشور خارجی ( جمهوری ترکمنستان ) کل برنامه لغو شد . این پایان داستان اسکادران مهاجم نیروی هوایی اتحاد شوروی بحساب می آمد . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

سطح مقطع راداری با پیشرفت فناوری ، سطح مقطع راداری (RCS) یک هواگرد نظامی ، دیگر تناسبی با اندازه هواگردها نداشت . در نمودار فوق ، ابعاد هواگردهای رزمی شرقی و غربی در یک مقیاس ثابت ، به تصویر کشیده شده است ، اما همانطور که مشاهده می شود ، سطح مقطع راداری ، به شکل پیوسته ، از بمب افکن B-52 بتدریج کاهش می یابد تا به نخستین بمب افکن پنهانکار تاریخ هوانوردی برسد.

داریم خوب پیش میریم،... شائبه سوپرسلاح، یا همون بمب اتم: بله گفته میشود این سلاح در ایجاد رعب و توازن مفید هست، اما وقتی همه داشته باشند کسی جرات استفاده نخواهد داشت مگر اینکه همه آماده رفتن پای انهدام کامل باشند. مشخص است که قطعا هیچ کس به جنگ اتمی وارد نخواهد شد. اما بمب اتم به تنهایی مانع جنگ نخواهد شد، اگر استراتژی جنگ محدود کسینجر رو به خاطر بیارید. تاپیکش در سایت هست. این تصویر راهگشا از دوست عزیزم جناب remo این سناریوی اول هست و در پست اول قرارداده شد. چند نکته، برای حل مسئله: - نخست، موج اول حمله مطابق با طراحی موجود در پست اول، یعنی شلیک 800 کروز در 2 ساعت، اقدام چندان پیچیده و عظیمی نیست، اما غافلگیرانه و حجیم هست. این اقدام زمانی پیچده میشود که با سایر توانمندی های دشمن یعنی شلیک بالستیک، ورود رادارگریز و بدون سرنشین با تجهیزات استند آف و اخلال ترکیب و همزمان شود. اینجاست که اوضاع واقعا پیچیده خواهد شد. این رو میگذاریم برای بعد. - پس اگر بتوانیم به موج اول پاسخ 100درصدی بدهیم، امواج بعدی فقط حجم بیشتری از مصرف تجهیزات موجود را میطلبند! نه تغییرات گسترده و تغییر در چگونگی عملکرد پدافند. اینجاست که پاسخ به همین موج اول دشمن را برای ارزیابی راهکار موثر کاملا متاثر میکند و زمان کافی برای تهاجم به ما خواهد داد. اگر موج اول 100 درصد بدون خطا! دفع نشود، انتخاب بعدی دشمن درنگ و تغییر راهبرد نیست، بلکه ادامه و یا شاید ادامه شلیک نه بر اساس مقداری مشخص مثلا 4هزار یا 10هزار!، که شلیک تا آنجا که دیگر تهدیدی از سوی پدافند وجود نداشته باشد. من جایی ندیدم که این مورد بررسی شده باشد، اما بر پایه منحنی یادگیری، عملکرد پدافند باید به این صورت باشه که ابتدا غافلگیر میشه، بعد مقداری موفقیت کسب میکنه سپس کاملا تهدید براش آشنا میشه و یاد میگیره که چطور دفعش کنه(این مقدار زمانی هست که باید بدست بیاریم)، از اینجا به بعد، پدافند گرفتار مدیریت منابع و تغییر تاکتیک دشمن خواهد شد. به همین خاطر هست که موج اول رو باید بدون غافلگیری و به شکلی کاملا موثر دفع کرد. - موارد فوق دلایلی هستند که روشن میکنند چرا راهکار باید ارزان، با دوام، دقیق، پرتعداد و تنها متکی به منابع داخلی باشد. پاسخ موشکی(سناریو کل نگرانه پاسخ حجمی و دفع حجمی): تا اینجا توپ های دارای گلوله های هوشمند و بعد موشک های کوتاه برد پدافندی بالاترین امتیاز رو کسب میکنند. به نظرتون رقم 5000 موشک های کوتاه برد شلیک کن فراموش کن مانند QW-2 یا PL-9C رقم درشتی هست؟ قیمت هر ونگارد(میثاق 2) حدود 16هزار دلار(موشک خالی) و قیمت هر PL-9 موشک آذرخش، 7500 دلار، مطابق با این منبع...: http://www.pmulcahy.com/sams/chinese_sams.html موشک میثاق بر علیه اهداف کروز در ایران تست شده و بصورت گسترده در اختیار واحدهای گشت پدافند قرارداره، گرچه این واحدها با استفاده از شبیه سازها و رزمایشها بسیار آموزش دیده اند و از شبکه دیده بانی و فرماندهی موثری هم بهره میبرند، اما چیزی که قطعا در مورد کروز محرز هست، آمدنش به سمت هدف هست!، کافیه بجای دیده بانی و گسترش در مسیر، در محل هدف های مهم، نظیر فرودگاه ها، پادگان ها، پالایشگاه ها، نیروگاه ها و شبکه برق، چنین تجهیزاتی رو نصب کنیم. موشک مصرفی هست و لانچر سرمایه ای، به همین دلیل قیمت لانچر و خدمه رو محاسبه نمیکنم، اما 2000 موشک PL-9 چیزی در حدود 15 تا 20 میلیون دلار قیمت دارد، که این رقم برای 500 سکوی 4تایی ست. این تعداد برای 500 سکوی میثاق 2 نیز به رقمی در حدود32 میلیون دلار خواهد رسید. جمع 52 میلیون دلاربرای 4000 موشک آماده به خدمت و 1000 سکوی، 150هزار دلاری، معادل 202 میلیون دلار و در گرانترین حالت(بردن موشک به داخل لانچر، یکپارچه سازی و نت) 500 میلیون دلار و متوسط قیمت 350 میلیون دلار خواهد بود. این مجموعه قادر است به تنهایی با موج اول در 1000 نقطه هدف مقابله کند... با قرار دادن شانس موفقیت 60 درصد برای هر موشک: 84 درصد برای 2 موشک... 3 موشک داشت 92 درصد... و برای 4 موشک علیه یک کروز، 98.6 درصد. بنابراین بر روی کاغذ (همانند کل سناریو که روی کاغذ قرار دارد) از 4000 دریافت کروز در 1000 منطقه هدف 984 موشک قطعا منهدم شده تلقی میشود. این در حالیست که توپخانه، میانبرد، بلند برد، اخلال و نیروی هوایی همچنان وارد میدان نشده اند،... نکات راهبردی: - سامانه های فوق با رادارهای پدافندی بسادگی هماهنگ میشوند. - در دو ساعت دوم (موج بعدی) کاملا لود شده اند - با تغییر و بکارگیری R-73 بجای یک سوم موشکها در موقعیت های با اهمیت بیشتر، با کمترین افزایش هزینه، می شود مقدار بیشتری شانس انهدام را افزایش داد، مثلا از 984 انهدام قطعی به 1500 رسید و موج بعدی را پوشش داد. - به این دلیل IR/UV انتخاب شده است که نه توسط کروز و نه هواگردهای اخلالگر مهاجم قابل اخلال نیست. سناریوی فوق پراکندگی و حجم حمله به یک موقعیت پدافندی را نادیده میگیرد، دلیل این امر گسترده و زمین گیر کننده پنداشتن تهاجم است. چنین تهاجمی مقطعی و با هدف کسب یک برتری محدود مانند آنچه در حمله به تاسیسات ادعایی شیمیایی در سوریه افتاد مثلا حمله با 30 موشک به یک ساختمان، نمیتواند باشد،... کپی چینی چاپارل: این البته گفته شده ضد تانک هست، اما برای نصب بر روی هلیکوپتر. میسترال ها...: در کنار این 1000 سکو، بکارگیری توپخانه هوشمند بسیار راهگشاست. اگر دقت و دسترسی توپخانه افزایش یابد، بعنوان نمونه در مجموعه مصباح ، اسکای گارد، شیلکا، بهمن 57 و ... به شانس 20 درصد برای کل سامانه ها در همه نقاط مستقر دست یابیم ، به تنهایی میتوانیم به دفع 800 موشک از 4000 موشک امیدوار باشیم،... نتیجه: بر اساس اما و اگرهای فوق، تا اینجا با شانس موفقیت 20 درصد برای توپخانه و 60 درصد برای 4000 موشک پدافندی(منپد و آذرخش) در رنج 500متر تا 5کیلومتر، قادر به دفع رقم تقریبی 1784 موشک خواهیم بود و این مقدار به طور کامل 2 موج اول حمله یعنی 1760 موشک را پوشش میدهد. این رقم بدون حضور، راپیر، حرز نهم(کروتال)، تور، و پدافند میانبرد بدست آمده است و با 100 درصد موج اول و 80 درصد موج دوم برابر میکند. 4 ساعت وقت بدست آمده و قادر به پرتاب دست کم 600 موشک بالستیک(لانچر های ثابت و متحرک) در دو موج و همین 4 ساعت نخست هستیم. نکته اساسی اینکه در کل محاسبات خطای مهاجم صفر در نظر گرفته شده است. ادامه دارد.. .

ضد چرخش مارپیچی ( spin) !!!!!!!! کاناردهای باز و بسته شونده 2در6 پایی نصب شده روی بخش دماغه تامکت وظیفه دارند تا در جریان آزمون های زاویه حمله زیاد هواپیما ، به خارج شدن آن از حالت سقوط مارپیچی (spin) کمک کنند . نیروی دریایی ایالات متحده و سپاه تفنگداران ، نزدیک به 200 فروند فانتوم و در حدود 100 خدمه را بدلیل قرار گرفتن این جتها در چنین حالتی از دست دادند . در نتیجه هدف اصلی گرومن ، تولید یک هواگرد ضداسپین بود . سامانه رابط شهپر - سکان عمودی متحرک (ARI) به خلبان اف-14 کمک می نمود تا در هر زاویه حمله ای ، جت خوش دست خود را همچنان مانور پذیر نگاه دارد . این اولویتی مهم برای نیروی دریایی ارتش ایالات متحده بشمار می آمد . پی نوشت : محل استقرار این کاناردها ، درست بالای محل جایگیری توپ و بخش تحتانی آسمانه خلبان هست که در این تصویر در حالت باز قرار دارد صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

طرح تاثیر گذاری هست ......

تفاوت معنادار در تغییر استراتژی نیروی هوایی و دریایی ارتش ایالات متحده ، در اوایل جنگ ویتنام براین تصور قرار داشت که درهم کوبیدن عقبه دشمن ، با تکرار استراتژی جنگ دوم جهانی ( اعزام بمب افکن های سنگین و اجرای بمباران انبوه ، ) می تواند گِرِه گُشای بن بست این جنگ باشد ، اما در عمل این مساله بطور کامل محقق نگردید ، چنانکه در اثنای این این جنگ ، توان هوایی ارتش آمریکا برای انهدام پل راهبردی "تان هوا" متمرکز گردید تا کریدور اصلی ارتش ویتنام را بطور کامل قطع کند ، اما استفاده از مهمات غیر هوشمند 3000 پاوندی M-118 هرگز مثمرثمر واقع نگردید . براساس آنچه که در تاریخ نبردهای هوایی این جنگ به ثبت رسیده ، نخستین بمباران این پل در جریان عملیات رولینگ تاندر در تاریخ 28 ژوییه 1965 با استفاده از 8 تیر مهمات ام-118 توسط اسکادران تاکتیکی دوازدهم نیروی هوایی صورت پذیرفت . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

اسپارو AIM-7 E.2 در ایران در اوایل دهه 40 شمسی ، با عملیاتی شده فانتوم ها در نیروی هوایی ایران و افزایش تهدیدها از سوی عراق و اتحاد شوروی ، ارتش ایران بر این تصمیم قرار گرفت تا توانمندی های خود را در حوزه رزم هوایی با خرید موشکهای میان برد AIM-7 اسپارو ، افزایش دهد . به همین علت ، پس از مطالعات و بررسی های صورت گرفته و بر اساس تجربه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در ویتنام ، نیروی هوایی برای خرید اسپارو اعلام آمادگی نمود . با امضاء قرار داد میان ایران و شرکت سازنده ( ریتئون ) به سال 1968 ( 1345 شمسی ) نخست در حدود 300 تیر موشک برای جتهای فانتوم سری دی که به تازگی نیز تحویل داده شده بودند ، به قیمت هر تیر 57000 دلار خریداری شد . سه سال بعد ، یعنی در سال 1971 ( 1350 شمسی ) ، چیزی درحدود 400 تیر موشک AIM-7.E.2 مجددا برای نیروی هوایی سفارش داده شد که قیمت هر تیر موشک با کمی افزایش به 68000 دلار رسیده بود . دو سال بعد ، ( 1973 / 1352 شمسی ) ایران سفارشی بزرگتر ، در حدود 500 تیر موشک AIM-7 E.3 و پس از یکسال ( 1974/ 1353 ) ، سفارشی برای 60 تیر موشک ( به قیمت هر تیر 75000 دلار ) را به ریتئون ارائه نمود . باورود تامکتها در میانه های دهه 50 شمسی ، اینبار یک سفارش بسیار بزرگ ، چیزی در حدود 800 تیر موشک AIM-7 E.4 در بازه زمانی سال 1354 تا 1356 به نیروی هوایی با قیمت هر تیر 86000 دلار تحویل شد . علیرغم این تعداد انبوه ، برنامه ریزان نظامی ارتش به این نتیجه رسیده بودند که موشکهای تحویلی از کیفیت چندانی برخوردار نیستند ، درنتیجه طبق یک برنامه از پیش تعیین شده ، چیزی در حدود 250 تیر موشک اسپارو از مدلهای تحویلی اولیه به ایالات متحده ارسال شد تا به استاندارد AIM-7 E.3 ارتقاء یابند که هزینه این ارتقاء برای هر تیر 23000 دلار تعیین شده بود . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام علیکم به مناسبت سوم خرداد 1361 شبحی بر فراز اروند نقش بی بدیل نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در جریان دفاع مقدس ، اکنون بر هیچ محقق منصفی ، پوشیده نیست . این نیرو از آزمون بسیار سخت سالهای بحرانی ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی سربلند بیرون آمد و ماموریتهای محوله خود را با سرسختی هر چه تمام تر پس ازتجاوز عراق به خاک جمهوری اسلامی ایران به سرانجام رساند . با این حال ، یکی از نقاط اوج عملکرد این نیرو ، در جریان عملیات الی بیت المقدس بوقوع پیوست ، جایی که فانتوم های نیروی هوایی ، با اجرای ماموریتهای بمباران در عقبه واحدهای متجاوز عراقی ، درسی فراموش ناشدنی به ارتشی دادند که رویای فتح شش روزه را در سر می پروراند. حماسه گردان همیشه جاوید 11 شناسایی سیزدهم اردیبهشت 1361 ، یکفروند فتو فانتوم نیروی هوایی(کابین جلو جناب مهرداد بیضایی "تصویر سمت چپ " و کابین عقب مرحوم داود دلفانی ) از پل لجستیکی ارتش عراق بر روی اروند عکسبرداری می کند هفتم خرداد 1361 اسطوره فراموش ناشدنی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مرحوم ، سرهنگ دوم خلبان محمود اسکندری ( تصویر بالا ، ایستاده از راست نفر سوم ) و جناب اکبر زمانی ( نشسته از راست ، نفر دوم ) ، با مهارت مثال زدنی پل ارتش عراق منهدم می کنند ، تا جایی که همزمان در شبکه بی سیم واحدهای درگیر این پیام شنیده می شود : از دژ به ستاد فرماندهی : پل زده شد پیام کوتاه بود ولی نه به اندازه انهدام کامل سازمان رزم لشکر یازدهم پیاده ارتش متجاوز بعث پی نوشت : 36 سال پس از حماسه سوم خرداد 1361 ، یاد و نام شهدای این عملیات ، همیشه جاوید و ماندگار

سلام علیکم گربه سوار هفده روز از دی ماه سال 1360 گذشته بود که نیروی هوایی ارتش بعث عراق ، سیلی بسیار جانانه ای از نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران دریافت نمود . در این روز تاریخی ، سروان اسدا... عادلی به همراهی RIO ( کابین عقب) تامکت ، محمد مسبوق ، ۳ فروند میگ ۲۳ که در فرمیشن بسیار نزدیک به هم پرواز می‌کردند را با شلیک یک موشک فونیکس در حوالی جزیره خارک سرنگون کردند که از این لحاظ دارای رکورد سرنگونی سه جنگنده با یک موشک فینیکس می‌باشند . بعد از 3 دهه از این واقعه ، در چند روز اخیر ، مراسم تجلیلی از تکخالهای جت افسانه ای تامکت در موزه پرواز سیاتل برگزار گردید که سرهنگ اسدا... عادلی ، هرمن کوک و لری موزینسکی ( شکارچی فیترهای لیبیایی در خلیج سیدرا ) در آن حضور داشتند .در این مراسم هر سه خلبان سخنرانی کردند و بخش مهمی از این مراسم به بررسی پیروزیهای هوایی شگفت انگیز سرهنگ اسد ا... عادلی با هواپیمای F-14 اختصاص یافت . پی نوشت : ظاهراً پس از گذشت سه دهه از اتمام جنگ ، هنوز سلسله مراتب نیروی هوایی ارتش ، در بازگویی نبردهای هوایی ، همچنان در تردید به سر می برد . امیدواریم این وضعیت سریعتر بهبود پیدا کند .

هوانیروز در عمل با آغاز تهاجم ارتش عراق به خاک جمهوری اسلامی ایران ، شاخه هوایی نیروی زمینی ارتش (ISLAMIC REPUBLIC IRAN ARMY AVIATION )، با در اختیار داشتن نزدیک به 700 فروند بالگرد هجومی ،ترابری و شناسایی ، به تقریب یکی از قدرتمند ترین ناوگان هوانیروز را در آسیای جنوب غربی در اختیار داشت . مضاف براین ، نزدیک به 3000 خلبان و کمک خلبان و چیزی در حدود 9000 خدمه فنی در این نیرو مشغول بخدمت بودند که در نوع خود ، بی همتا بشمار میرفت . این نیرو در بازه زمانی 31 شهریور سال 1359 تا تیرماه سال 1367 بیشتر از 300000 پرواز عملیاتی انجام داد و موفق شد بیش از 10000 تن آذوقه ، مهمات و سلاح های مورد نیاز ، 260000 مجروح و 296000 رزمنده را جابه جا نماید . بالگردهای رزمی این نیرو نیز در نقش پشتیبانی نزدیک هوایی ، 8000 تن مواد منفجره شامل مهمات 20 م.م ، راکتهای 2.75 اینچی هیدرا و موشکهای ضد زره BGM-71 تاو و در مواردی موشک AGM-65 ماوریک ( تصویر فوق ) را مورد استفاده قرار دادند . بدین ترتیب و به شکل خلاصه ، هر بالگرد عملیاتی در سالهای دفاع مقدس ، نزدیک به 500 ساعت پرواز رزمی را در کارنامه خود به ثبت رسانده که در نوع خود ، عملکردی جالب توجه و بی نظیر به نظر می رسد . صرفا" برای میلیتاری / MR9

سلام علیکم اسناد طراحی گربه دو دُم در حقیقت می توان چنین تحلیل کرد که تاریخ هوانوردی نظامی دو نقطه عطف را تا کنون تجربه نموده . نخستین نقطه ، ورود تاریخ هوانوردی به عصر جت با پرنده رزمی مسراشمیت ME-262 و دومین نقطه ، اتمام طراحی گربه افسانه ای گرومن بشمار می آید . در نتیجه به جرات می توان گفت که طراحی جتهای رزمی را می توان به دو دوره قبل و بعد از "تامکت" تقسیم نمود . سرطراحان شرکت گرومن با 54 فایل اسناد طراحی F-14 تامکت در جلوی محصول طراحی شده

با سلام عقابهای پرو بال شکسته پیرو هدف قرار گرفتن ایگل های سعودی برفراز آسمان یمن ، جالب دیده شد که مروری بر تلفات رزمی ایگل های نیروی هوایی ارتش ایالات متحده از بدو شروع ورود بخدمت این پرنده رزمی به سازمان رزم ارتش این کشور گردد . جنگنده / بمب افکن اف-15 ایگل ، برای نخستین بار در 27 ژوییه 1972 به پرواز در آمد و از همان آغاز بعنوان رقیب سرسخت تامکتهای نیروی دریایی معرفی گردید.مشهور است که فشار "جی" وارد بر خلبان این جت رزمی ، آن چنان است که "جوراب" خلبان این جنگنده بعلت فشار بیش از حد وارده ، از ساق پای خلبان به پایین کشیده میشود . علاوه براین ، کرُی خوانی میان خدمه این جت در نیروی هوایی با خدمه زبده تامکت در نیروی دریایی ، باعث تولد جمله مشهوری شد که در تاریخ هوانوردی به یادگار ماند (ANY TIME BABY)!!! با این حال این جت محصول مک دانل داگلاس به مانند سلفش ، "فانتوم" ، جنگنده ای چِغِر و زمخت در آمد که بلحاظ زیبایی شناختی ، دست کمی از جنگنده ای که جانشینش شد ، نداشت . این پرنده نسبتاً بزرگ ، جنگهایی متعددی بخود دید که تنها دریکی از آنها ( عملیات طوفان صحرا ) تلفات رزمی در کارنامه آن به ثبت رسید . اولین سقوط : 17 ژانویه 1991 ( به روایتی دیگر 18 ژانویه ) ، یکفروند ایگل به رجیستر بدنه 1689-88 ، جمعی اسکادران تاکتیکی 336 ، به خلبانی سرگرد توماس کوریتز و افسر جنگ افزار ، سرهنگ دوم دانی هالند ، در حالی که مشغول اجرای ماموریت حمله به ستون های تانک ارتش عراق در نزدیکی بصره بودند ، هدف آتش توپخانه ضدهوایی حریف قرار گرفته و ساقط شدند . طبق اطلاعات موجود ، هردوخدمه کشته شدند . دومین سقوط : ایگل به رجیستر 1692-88 به ترتیب از راست به چپ : سرگرد توماس گریفیث و سرهنگ دیوید ابرلی به فاصله 24 ساعت پس ازاین حادثه ، ایگل دوم ، به رجیستر 1692-88 ، جمعی وینگ چهارم ، اسکادران تاکتیکی 335 ، به خلبانی سرهنگ دیوید ابرلی و افسر جنگ افزار سرگرد توماس گریفیث ، در جریان ماموریت شکار اسکاد ( نزدیک موقعیت "القیام " ) ، هدف موشک سام-2 عراقی واقع شد که براثر اصابت موشک ، خلبان بلافاصله کشته شد و کمک خلبان بدلیل اجکت در شرایط نامناسب ، بشدت مجروح گردید . اگر چه عملیات جستجو ونجات بلافاصله اجرا شد ، اما وی به اسارت درآمد . پی نوشت : از ایگل به رجیستر 1689-88 هیچ تصویری پیدا نشد !!!!!!

با سلام موشکهای هوا به هوای مادون قرمز جنگ افزاری برای تمام دوران باورود پیشرانه های جت به عرصه رزم هوایی از اواخر جنگ دوم جهانی ، تقریباً تمامی کارشناسان این حوزه بدنبال طراحی و تولید جنگ افزاری بودند تا تاخت و تاز جتهای رزمی در پهنه آسمان را تا حد قابل قبولی محدود نمایند . از یک نظر ظهور توپهای با نواخت تیر بالا ، یک راه حل موقت بشمار می آمد ، با این حال جنگ کره نشان داد که دوران استفاده از چنین تسلیحاتی در رزم هوایی ( البته به تنهایی ) بسرآمده و باید در جستجوی راه حل جدیدی بود . به شکل خلاصه ، این نیازمندی ، موجب ظهور مهمات جدیدی شد که اکنون موشکهای هوا به هوای مادون قرمز نامیده میشود. با این وصف ، بخش جستجوگر موشکهای مادون قرمز ، برای عملکرد بهینه ، نیازمند به استفاده از مواد شیمیایی خاصی داشت که قادر باشد تا نسبت به تشعشع حرارتی خروجی پیشرانه های جت ، واکنش مناسبی داشته باشد . تا حال حاضر ، در تولید بخش جستجوگر موشکهای مادون قرمز بطور معمول از دو ماده شیمیایی سولفید سرب و ایندیوم آنتی مونید استفاده می گردد که عملکرد آن در طول موجی در حدود 3 میکرومتر ( در صورت استفاده از سولفید سرب ) و 6 میکرومتر ( درصورت کاربرد ایندیوم آنتی مونید ) صورت می پذیرد . بدین ترتیب ، طبق یک قاعده کلی ، درجریان وقوع یک رزم هوایی نزدیک ، هر چه هدف ، سرعت بیشتری داشته باشد ، ردیابی و انهدام آن ، آسان تر خواهد بود . صرفا" برای میلیتاری / MR9

مقامات اکراینی ادعا کرده اند که از این کشور، در سال 2001 ، 12 فروند موشک کروز دور برد به مقصد ایران و نیز 6 فروند از این موشک ها به مقصد چین خارج شده است. آنها همچنین مدعی شده اند که این موشک ها بدون کلاهک هسته ای به این دو کشور فروخته شده اند. این موضوع اولین بار سال گذشته، در مجله انگلیسی "فایننشیال تایمز" عنوان شد و پس از آن در رسانه های دیگر نیز تکرار گردید. این گزارشات همچنین مدعی هستند که یک سال و نیم پیش، با اخطار مقامات امنیتی اکراین یک بازرگان روسی بازداشت شد که گمان می رود مسوول اصلی این معامله تسلیحاتی بوده باشد