ایده صادرات جت کوثر چه کسی آماده خرید این جت جنگنده خواهد بود ؟!! بدنبال معرفی جت دو سرنشینه آموزشی- رزمی کوثر توسط نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در اوت 2018 و انتشار اخبار مربوط به تولید انبوه این سخت افزار هوایی پس از سه ماه ، ارتش ایران ( احتمالا" منظور وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح . م ) از آمادگی خود برای صادرات پیکربندی این جت رزمی خبرداد . به گزارش خبرگزاری های داخلی ایران ، در جریان برگزاری نمایشگاه هوایی کیش که نخستین نمایش عمومی این محصول بومی محسوب می شد ، حضور کوثر نه تنها نشاندهنده توانمندی های داخلی ایران برای تولید یک جنگنده بشمار می آمد ، بلکه بستری برای اثبات این پیکربندی هوایی برای خریداران بالقوه آن نیز بود . امیر سرتیپ عبدالکریم بنی طرف ، ریاست سازمان صنایع هوایی ایران در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه هوایی ، در خصوص "کوثر" چنین اعلام نمود که : " ما قبلا" اقدامات لازم برای صادرت محصولاتی که مجاز به فروش آن هستیم را در دستور کار قرار دادیم " که بطور مشخص این مساله شامل صادرات این جنگنده نیز خواهد شد ، با این وصف ، در حالی که جت رزمی فوق الذکر چندمین نمونه از پیکربندی های هوایی رزمی تولید شده توسط ایران محسوب می شود ، اما بنا بر اخبار منتشر شده از رسانه های داخلی ایران ، کوثر ، اولین جت رزمی است که در خط تولید انبوه قرار می گیرد . این پیکربندی که یک الگوبرداری دقیق از جت رزمی F-5F به نظر میرسد ، از میانه دهه 70 میلادی در سازمان رزم نیروی هوایی ایران مشغول بخدمت بوده و بدلیل انعطاف پذیری بالا در اجرای ماموریتهای محوله ، هزینه تعمیر و نگهداری پایین ، برای تولید بومی مورد توجه قرار گرفته است . این درحالی است که گونه های پیشرفته تر و به روز شده این پیکربندی ، در گذشته توسط همپیمانان ایالات متحده نظیر سوئیس ، تایوان ، سنگاپور و تایلند مورد استفاده قرار گرفته ، بنا بر گزارشها ، کوثر صرفا" یک روگرفت بومی از نسخه اصلی محسوب میشود ( ظاهرا " بنا بر گفته های مقامات داخلی ، تقریبا تمامی زیرسیستم های این محصول ، بطور کامل دچار تغییر شده و تصاوی منتشرشده از این پیکربندی نیز شاهد مدعای این مساله است . م ) اما برخی ناظران نظامی براین اعتقاد هستند که این جنگنده ، با مجهز شدن به حسگرهای پیشرفته و اویونیک بومی و تطبیق آن با موشک هوا به هوای دوربرد فکور-90 ( یک نمونه مشتق شده از موشک هوا به هوای فینیکس ) که به تازگی توسط صنعت دفاعی ایران ، رونمایی شده ، می تواند به لبه بُرنده و مرگباری برای نیروی هوایی این کشور تبدیل گردد و این ترکیب در حوزه آسیای جنوب غربی ، به تقریب همتایی نخواهد داشت . به گفته امیر سرتیپ بنی طرف ، ایران تاکنون موافقتنامه هایی برای صادرات این محصو.ل با کشورهایی نظیر روسیه ، چین و اندونزی به امضاء رسانده ، اما در حالی که خرید این محصول از سوی کشورهایی نظیر روسیه و چین بسیار بعید به نظر می رسد ، این امکان وجود دارد که هدف ، صدور غیر مستقیم این سلاح به کشورهای ثالث باشد . از یک نظر ، شاید خرید این جت ایرانی از سوی نیروی هوایی اندونزی ، تکمیل قدرت هوایی این کشور در کنار صدور جتهای سوخو-35 تحلیل شود ، در حالی به شکل همزمان ، ناوگان اف-16 نیروی هوایی این کشور نیز با ورود کوثر ایرانی ، برای ماموریتهای مهمتری حفظ گردد . علاوه براین ، مشتریان منطقه ای این هواپیما نظیر لبنان و سوریه نیز می بایست در نظر گرفته شوند ، چرا که برخی تحلیلگران نظامی معتقدند که کوثر ، احتمالا" جایگزین ارزان تری برای جتهای رزمی نظیر میگ-29 ، اف-16 ، جی-10 و جی اف-17 خواهد بود . بازاریابی و صادرات احتمالی کوثر ، درآمدهای جنبی افزونتری را برای بخش دفاعی ایران فراهم خواهد کرد و شاید مقدمه ای ( هر چند با کیفیت پایین ) برای تقویت نیروی هوایی این کشور محسوب گردد . منبع صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

اکسیر جوانی برای ببر کهنسال تایگرهای نیروی هوایی مراکش رباط (مراکش ) : به گزارش خبرنگار مجله ایرفورس مانثلی ، برجسته ترین میهمان نمایشگاه ششم هوایی که در بازه زمانی 24 تا 27 اکتبر 2018 در پایگاه هوایی "مناره" برگزار گردید ، یکفروند جنگنده F-5E TIGER III ( جالب هست ، تایگر-3 !!! . م ) بشمار می رفت که در جدیدترین بروزرسانی خود به یک جفت مهمات هوا به زمین AGM-65 ماوریک مسلح شده است . ارتقاء این جت دهه شصت میلادی به رجیستر 91924 که دراین نمایشگاه به یک جفت موشک هوا به هوای AIM-9P و یک جفت موشک هوا به زمین هدایت تلویزیونی AGM-65B مسلح شده و در کنار آن قابلیت سوخت گیری هوایی بدان اضافه شده بود ،در نوع خود بسیار جالب توجه بشمار میرفت . نیروی هوایی سلطنتی مراکش هم اکنون 16 فروند جنگنده اف-5 تک سرنشینه و چهار فروند نسخه دو سرنشینه (F-5F) را در سازمان رزم خود ، در اختیار دارد که همه این هواگردها در قالب یک اسکادران در پایگاه هوایی Meknès- Bassatine استقرار دارند . این نیرو ، در سال 1981 تعداد قابل توجهی مهمات ماوریک AGM-65B را از هیوز ( هم اکنون ریتئون ) در یافت نمود ، اما در حال حاضر گونه های پیشرفته تر AGM-65D/H را به همراه 24 فروند جنگنده F-16C/D بلوک 52+ را که قبلا در بازه زمانی 2010 تا2012 خریداری کرده بود ، مورد استفاده قرار میدهد . پی نوشت: 1- جالب هست ، حتی پترن استتار تایگرهای مراکشی هم شباهت زیادی با تایگرهای ایرانی دارد . 2- سالها پیش طرحی برای تجهیز تایگرهای نیروی هوایی به سامانه سوخت گیری هوایی وجود داشت و حداقل یک فروند هم به این سیستم مجهز شد ولی در تمام گونه های برگرفته بعدی ( صاعقه و آذرخش و کوثر) خبری از این قابلیت مهم نبود !!!!!!! 3- علی الظاهر هم تایگرهای ایرانی و گونه های داخلی ان توانایی حمل ماوریک را ندارند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

سامانه سلاح پدافند هوایی پیشرفته «۱۵خرداد» رونمایی و به نیروی پدافند هوایی ارتش تحویل شد سامانه پدافند هوایی «۱۵ خرداد» ساخت متخصصان و دانشمندان سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با حضور امیر سرتیپ حاتمی وزیر دفاع و امیر سرتیپ علیرضا صباحی فرد فرمانده نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی رونمایی و تحویل این نیرو شد. به گزارش گروه دفاعی خبرگزاری فارس به نقل از روابط عمومی وزارت دفاع، همزمان با سالروز رحلت بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی ایران و قیام 15خرداد "سامانه پدافند هوایی ۱۵ خرداد" ساخت متخصصان و دانشمندان سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با حضور امیر سرتیپ حاتمی وزیر دفاع و امیر سرتیپ علیرضا صباحی فرد فرمانده نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی رونمائی و تحویل این نیرو شد. امیر سرتیپ حاتمی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در این مراسم اظهار داشت: فرزندان غیور ملت ایران در وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با اتکال به ذات اقدس الهی و تحت زعامت مقام معظم رهبری و فرمانده معظم کل قوا و با حمایت های بی دریغ دولت خدمتگزار و ملت سرافراز ایران موفق شدند دستاورد جدید و ارزشمندی در حوزه پدافند هوائی به نام «۱۵خرداد» را به ملت شریف و نیروهای مسلح مقتدر جمهوری اسلامی ایران تقدیم کنند. وی افزود: پیرو تشکیل نیروی پدافند هوایی به عنوان نیروی چهارم ارتش جمهوری اسلامی ایران و تشکیل قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء(ص) با مسئولیت فرمانده کل ارتش جمهوری اسلامی ایران با حکم مبارک فرمانده معظم کل قوا به منظور انجام دقیق تر مأموریت های کلان و خطیر پدافندی نظام مقدس جمهوری اسلامی در سطح راهبردی، وزارت دفاع بر خود فرض می داند همان طور که فرمانده معظم کل قوا پدافند هوایی را اولویت اول نیروهای مسلح برشمردند با تولید و ساخت پیشرفته ترین تجهیزات پدافندی متناسب با نیاز کشور و نوع تهدیدات پیش رو پدافند هوائی را با هدف ارتقاء امنیت و صیانت از آسمان جمهوری اسلامی ایران تأمین و پشتیبانی نماید. امیر سرتیپ حاتمی با بیان اینکه جمهوری اسلامی ایران به حکم عقل و منطق روز به روز به توان دفاعی برای تامین امنیت ملی و دفاع از منافع ملی خود می افزاید و در این مسیر از کسی اجازه نمی گیرد، گفت: از آنجا که مأموریت نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بسیار حساس بوده و به تعبیری در خط مقدم مقابله با دشمنان ایران محسوب می شود، سامانه سلاح پدافند هوایی«۱۵خرداد»که نماد خود باوری، خود اتکائی و دسترنج متخصصین داخلی کشورمان است به عنوان یک دستاورد مهم دفاعی و پیشرفته متناسب با فناوری روز دنیا تحویل نیروی پدافند هوایی می شود. وزیر دفاع با اشاره به حضور پایگاه های متعدد نیروهای فرا منطقه ای مستقر در کشور های اطراف ما اظهار کرد: با بررسی تحولات اخیری که پیرامون کشور عزیزمان رخ داده است و البته اتفاقاتی که بواسطه ایجاد داعش در سوریه و عراق شکل گرفته است می بینیم که سمت و سوی نبردهای امروزی متفاوت از گذشته و به سمت تهدیدات موشکی و هوایی رفته است. به همین دلیل تنها راهکار مقابله با تهدیدات هوایی و موشکی بطور قطع در اختیار داشتن یک پدافند هوایی پیشرفته، به روز، مجهز و کارآمد است و در این راستا با وجود تحریم های شکننده در حوزه های دفاعی و نظامی ملت ما شاهدند هیچ سدی جلودار عزم و اراده فرزندان برومند ایران اسلامی در حوزه پشتیبانی از نیروهای مسلح نبوده و نخواهد بود. وزیر دفاع با تشریح پروژه سامانه سلاح پدافند هوایی شهدای سوباشی با نام سامانه پیشرفته پدافند هوایی «۱۵خرداد» که توسط متخصصان سازمان صنایع هوا فضای وزارت دفاع طراحی و ساخته شده است، گفت: در شبکه جامع پدافند هوایی کشور لازم است گستره‌ای از سامانه‌های پدافند هوایی با بردهای مختلف از چندکیلومتر تا چند صد کیلومتر به کارگرفته شوند؛ و بر این اساس این سامانه می تواند اهدافی نظیر جنگنده و پهپادهای مهاجم را در برد۱۵۰ کیلومتر شناسایی و تا برد ۱۲۰ کیلومتر ردگیری نماید و توانایی شناسایی اهداف پنهان‌کار در برد۸۵ کیلومتر و درگیری و انهدام آن‌ها را در برد۴۵ کیلومتری را دارا می‌باشد. امیر سرتیپ حاتمی ویژگی برجسته دیگر این سامانه را هدف گیری آن عنوان کرد و افزود: سامانه پدافند هوایی "۱۵خرداد" قادر است تعداد ۶ هدف را بطور همزمان شناسایی و ردگیری نموده و علیه۶ هدف عملیات شلیک و انهدام را انجام دهد. از دیگر ویژگی‌های بارز این سامانه سلاح قابلیت تحرک پذیری آن می‌باشد، بگونه‌ای که زمان حاضر به جنگ و عملیاتی شدن آن کمتر از ۵ دقیقه است. وزیر دفاع توسعه‏ ی سامانه پدافند هوایی نیروهای مسلح را یکی از ضرورت‌های دفاعی هر کشوری دانست و افزود: با وجود تحریم و عدم در اختیار قرار دهی این گونه سامانه سلاح‌ها از طرف کشورهای دیگر، بومی سازی این سامانه از طریق طراحی و توسعه در داخل کشور مورد توجه ویژه قرار گرفته ‌است‌ تا بتوان پوشش دفاعی مناسبی را در مقابل تهدیدهای مختلف هوایی با قابلیت عملیاتی بالا جهت مقابله با سلاح های استراتژیک دشمن از جمله هواپیماهای جنگنده، بمب افکن های رادار گریز ، موشک‌های بالستیک، موشک‌های کروز و انواع پهپادها ایجاد نمود. در این میان نقش سامانه‌های برد بلند و متوسط کشور در بازدارندگی از تهاجم دشمنان و تهدید اهداف هوایی برای محافظت از تأسیسات حیاتی و شهرهای بزرگ بسیار حائز اهمیت است. امیر سرتیپ حاتمی در تشریح سایر ویژگی های این سامانه پیشرفته افزود: این سیستم مجهز به رادار آرایه ‌فازی با امکان درگیری همزمان با چند هدف و سکوهای پرتاب مستقل می‌باشد که در آن از موشک صیاد۳ استفاده شده ‌است. وی امکان درگیری موثربا اهداف هوایی با قابلیت‌های آفندی بالا مانند هواپیماهای شناسایی، بمب افکن‌ها و جنگنده‌های تاکتیکی را از دیگر قابلیت های این سامانه برشمرد. امیر سرتیپ حاتمی افزود: این سامانه درصورت وجود اهداف کروز در ناحیه کشندگی سامانه سلاح، قابلیت انهدام اهداف مذکور را دارد. وی قابلیت کارایی بالا در سطوح کنترل و هدایت عملیات، قدرت تحرک‌پذیری بالا و زمان عکس العمل کوتاه را از ویژگی های دیگر سامانه "۱۵ خرداد" عنوان کرد و گفت: این سامانه در برد عملیاتی بالا و ناحیه کشندگی گسترده (با اهدافی که در محدوده ارتفاع ۱۵۰کیلومتر تا ۲۷کیلومتر و در برد ۷کیلومتر تا ۷۵کیلومتر قرار دارند) می‌تواند درگیر شود. وزیر دفاع خاطرنشان ساخت: ما امروزه در حوزه ساخت فناوری ها، تجهیزات و سامانه های پدافند هوایی به سطحی از رشد، بالندگی و توسعه رسیده ایم که نیروهای مسلح ما در مقابل هرگونه تهدیدات هوایی و موشکی بدون نیاز به کمک سایر کشورها می توانند از حدود و ثغور ایران اسلامی حفاظت و حراست نمایند. وزیر دفاع در پایان با تبریک این موفقیت بزرگ به محضر فرماندهی معظم کل قوا، ملت شریف ایران و نیروهای مسلح از تلاش ها و مجاهدت های دانشمندان، متخصصان و مدیران سازمان صنایع هوا فضای وزارت دفاع که در بخش های مختلف با تولیدات ارزشمند خود قدرت بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران را به اوج رسانده اند تشکر و قدردانی کرد.

از سوریه درس گرفتیم و بارها هم در سایت گفتیم که روی این کشنده های پدافندی حتما لازم است سامانه های دودزا و هشدار لیزری نصب شود، مثل همون چیزهایی که روی چیفتن نصب کردند، برای تجهیزات پدافندی حساس تر به نظر میان. بخصوص در برابر sdb 2 و دلایلا، پرده دود و آتش و حرکت بسیار میتونه کارساز باشه.

بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و سرحدّات و مرزهای مسلمانان را به عزّتت پاس دار و نگهبانان مرزها را به قوّتت تأیید کن و عطایای ایشان را به توانگری بی‌پایانت سرشار ساز. بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و بر شمار ایشان بیفزا و اسلحه و جنگ‌افزارشان را بُرّائی ده و حوزه آنان را محافظت فرما و جوانب جبهه آنان را محکم و نفوذناپذیر گردان و جمع آنان را یکدل و هماهنگ نما و کارشان را روبه‌راه کن و آذوقه شان را پیاپی برسان و خود به تنهایی مؤونه آنان را کفایت نما و به نصرت خود تقویتشان فرما و به صبر یاری‌شان ده و ایشان را چاره‌جویی‌های دقیق بیاموز....... دعای امام سجاد(ع) برای اهل ثغور و مرزبانان و اما بعد انتقادی به نحوه ی عملکرد پدافند در ماجرای شکار شاهین متجاوز دارم ، - انتظار من این بود که بعد از شلیک موشک ، آتشبار سوم خرداد تغییر مکان بده که چنین چیزی را در ویدیوی منتشره ندیدیم .( شاید هم انتظار من خیلی زیاده ) - در ویدیوی منتشر شده از طرف سنتکام ، دود موشک کاملا مشخص هست . به نظرم خود آتشبار هم بصورت نقطه ی سیاه کوچکی دیده می شود ، در نتیجه جابجایی آتشبار بدون خنک کردن آن و یا استتار و پنهان سازی مناسب بیفایده خواهد بود . - در صورتیکه امکان پنهان ساختن آتشبار وجود نداشته باشد ، می توان با ایجاد آتشبارهای مجازی / کاذب ، امکان تشخیص دقیق محل اصلی آتشبار را از بین برد . - تصور من بر این است که سنسور های موجود روی پرنده های شناسایی ، تمام اطلاعات گرد آوری شده را ارسال نمی کنند و قبل از ارسال پردازش هایی را روی آنها انجام داده و برای ارسال اطلاعات حساس اولویت قائل هستند. در صورت صحت چنین برداشتی ، یکی از راههای اخلال در فعالیت این چنین سیستمهایی ، شبیه سازی پرتاب موشک ، انفجار ، جابجایی یا هرگونه اقدام قابل تأمل از نظر نیروی مهاجم است تا بار عملیاتی سنسور افزایش یافته تا مانع از دقت کاربر نهایی شد .

این خبرا برای رفع ابروریزیشون و ابهت از بین رفته تجهیزات نظامیشونه اگه میخواستن این کارو کنن میتونستن از پهبادهای ارزان قیمت ترشون استفاده کنن ضمنا امریکایی ها ادعا داشتن که این پهباد قابل رهگیری نیست پس چطور به عنوان طمعه میخواستن ازش استفاده کنن؟

Waveguide یا موجبر https://en.wikipedia.org/wiki/Waveguide

جناب حیدری در مورد روشهای خلاقانه و همچنین پهپادهای مهاجم گفتند. ما در دو زاویه: یکی اخلال در کار پرنده های بسیار موثری مثل پوزیدئون و گلوبال هاوک فی المثل؛ به صورت نرم در شرایط غیرجنگی و سخت در شرایط جنگی و دیگری پرنده های مهاجم در وضعیت جنگی باید کار کنیم در حوزه پدافند نرم و سخت. مثلا با توجه به افزایش برد روزافزون فاصله جاسوسی پرنده های امریکایی و مرزهای ما که از شرق و جنوب و غرب و حتی بخشی از شمال در محاصره کامل هست و به لطف همسایگان پرنده های امریکایی به راحتی در مماس با مرز حتی و بدون داخل شدن اطلاعات ارزشمندی از دارایی های محدود ما کسب می کنند نیاز هست هم روشهای اخلال نرم (فریب، پارازیت، ایجاد خطر و هشدار با پهپادهای پرتعداد ارزان و ریزجسه و ...) و هم روشهای خلاقانه چینش راداری و پدافندی و اختفا و پدافند غیرعامل و پسیو و ... را در پیش بگیریم. در شرایط جنگی هم برای نزدیکی به این گونه پرنده ها ( و هم خانواده هاشون از لحاظ عملکردی) که شاید بسته به شرایط دورتر از محیط جنگ باشند شاید روشهایی که بحث کردیم شامل موشکهای بالستیک پدافندی و پهپادهای لینک شده از بهترین روشها باشند. باید وارد این حوزه ها بشیم هر چه زودتر. و تاکید همیشگی من توجه داشته باشیم به فاصله اولا عمیق تکنولوژیکی و اقتصادی دو کشور و از همه مهمتر متاسفانه حفره ای که در تجربیات نظامی و تجهیزات بین ما وجود داره و تنها و تنها شاید خلاقیت و خلاقیت و خلاقیت بتونه گوشه ای از این فاصله را پوشش بده.

بايد از بعد دفاعي خارج و تيم شكار پهبادي راه اندازي كنيم و شكارهاي اينجورى رو در خاموش كامل دور از مرز هاي خود بصورت خاموش صيد كنيم علاوه بر هزينه وارده بر دشمن، إخلال در امنيت و استراتژي دشمن ايجاد مي شود ———— بعد از اينكه شنيدم بچه هاي سپاه دنبال جنازه پهباد امريكايي رفتن ياد فيلم جنگ جهاني افتادم كه تو اون يك و چند كاميون امريكايي اشتباها تو منطقه ألماني ها ميرن و تو رودخونه مي أفتن الماني ها تلاش ميكنن كه كاميون رو خارج كنن و هربار پارتيزان ها خرابكارى مي كنن اخر سر كه در حال خروج كاميون هستن توپخانه متفقين شروع به اتش مي كند و المان ها شكست ميخورن نكته مهمي كه تو اين فيلم بود اثر بالاي نيروهاي پارتيزان در افزايش هزينه ألماني ها بود كه هم فرصت هم زمان و هم أنرژي رو از المان ها گرفت واين نكته بايد تو عملكرد ما لحاظ بشه و روي نيروهاي پارتيزان مخالف امريكا و غرب حسابي كار كنيم. و همچنين عمليات هاي كاماندويي و خرابكارى عليه أهداف امريكايي

با موفقيت ديروز، و صحبت هايي كه ميشه از تعجب در توانايي زدن پهباد توسط ايران يك تست و يك تاييد قوي براي اين سامانه رقم خورد علاوه بر شناسايى و هدف گيري با يك تير زدن دقيق و نقطه اي در اسمان رو هم بايد اضافه كنيم چون يك پي ٨ همون منطقه بوده واين يك موفقيت بزرگ هست

حالا شد،.. 4 تا رادار کنترل آتش متحرک داره و کنترل فرماندهیش الزاما وابسته به بشیر نیست و بقا پذیری بیشتری نسبت به اس 300 باید داشته باشه:

باید در مورد قدرت فوق العاده دشمن در جمع آوری اطلاعات راداری توسط پرنده های مخصوص این کار که به تعداد بسیار زیادی در اختیار داره در انواع مختلف و در انواع دیگه هم از زمینی و دریایی و اطلاعات ماهواره ای و جاسوسی هم در کنارش بهش یک دید کلی و جزئی بسیار خوبی از شبکه پدافندی ما میده فکری بکنیم. اجرای اصل غافلگیری با تاکیتکهای خلاقانه، استفاده از ابزارهای ترکیبی و بعضا معرفی نشده، گسترش ابزارهای پسیو و متحرک سازی هرچه بیشتر پدافند و رادارها و اجرای به تناوب عملیات های فریب راداری همه و همه نیاز اساسی ما هست در بعد تدافعی. و این ماجرای دفاع هر چه که بیشتر نگاه میکنیم باز در برابر دشمن فعلی لااقل از حیث کمیت نبرد نابرابری است. بهترین اقدام تکمیلی افزایش توان هجومی است. به هر شکل ممکن و با تنوع ابزار.

Bomarc موشک Boeing CIM-10 Bomarc ( که پیش از سپتامبر 1962 با نام IM-99 Weapon System خوانده می شد )، یک موشک سوپر سونیک برد بلند زمین به هوا بود که در جریان جنگ سرد برای دفاع هوایی آمریکای شمالی بکار گرفته می شد . علاوه بر آنکه این موشک نخستین موشک عملیاتی برد بلند زمین به هوا بود ، همچنین تنها موشک پدافندی بود که توسط نیروی هوایی ایلات متحده آمریکا بکار گرفته شد . این موشک بصورت افقی در پناهگاههایی با سقف متحرک نگهداری می شد و پس از قرار گرفتن به حالت عمودی شلیک میشد تا به کمک پیشران های راکتی به ارتفاعات بالا برسد . پس از این مرحله مسیر حرکت آن به حالت افقی تغییر می کرد تا با استفاده از موتور های رمجت خود و با سرعت 2.5 ماخ پرواز کروز خود را آغاز نماید . این مسیر حرکت خاص ، به موشک اجازه می داد تا تا به بردی بیش از 400 کیلومتر برسد . کنترل زمینی موشک ، هدایت اکثر مسیر پروازی آن را به عهده داشت ، پس از رسیدن موشک به منطقه مورد نظر ، دستور شیرجه به سمت هدف به آن داده می شد و جستجوگر راداری آن برای فاز نهایی ( ترمینال ) فعال می گشت . یک فیوز راداری مجاورتی سرجنگی هسته ای W40 یا نمونه ی بزرگ متعارف آن را منفجر می نمود . نیروی هوایی ایالات متحده در طرح ریزیهای اولیه تصمیم به ساخت و بکارگیری 52 سایت موشکی برای پوشش شهرها و تأسیسات مهم آمریکا را داشت اما در همان زمان ، ارتش ایلات متحده به عنوان یک رقیب ، توسعه و بکارگیری سیستم مورد نظر خود را دنبال می نمود و این دو سرویس نظامی در مطبوعات و دوایر سیاسی مبارزه ی سخت و جدی را با یکدیگر دنبال می نمودند. توسعه این سیستم بطول انجامید اما زمانی که در اواخر دهه 1950 این سیستم آماده استقرار شده بود ، تهدیدات هسته ای از بمب افکن های سرنشین دار به موشک های قاره پیما تغییر سو داد . در این زمان ارتش با موفقیت سیستم نایک هرکولس را بکار گرفت که قادر بود تمامی نیازهای دهه 60 میلادی را پاسخگو باشد. همچنان که آزمایشها ادامه داشت ، نیروی هوایی طرح خود را به 16 سایت موشکی تقلیل داد و پس از آن نیز دوباره به 8 سایت موشکی بعلاوه دو سایت جداگانه در کانادا کاهش داد . در سال 1959 اولین سایت در ایلات متحده فعالیت خود را شروع کرد منتهی از نظر عملیاتی تنها یک موشک در این سایت آماده استفاده بود. ورود به خدمت تمامی موشک ها ، سالها به طول می انجامید و تا آن زمان کارایی سیستم از بین می رفت . فرآیند کنارگذاری سیستم از سال 1969 شروع شد و سرانجام در سال 1972 تمامی سایتهای Bomarc عیر فعال شدند . بعضی از موشکها به عنوان پرنده های هدف بکار گرفته شدند و امروزه تعداد انگشت شماری از آنها باقیمانده است . طراحی و توسعه در سال 1946 شرکت بوئینگ در اجرای پروژه MX-606 نیروی هوایی ارتش ایلات متحده آمریکا مطالعات خود در خصوص موشکهای هدایت شونده زمین به هوا را آغاز نمود . این شرکت تا سال 1950 بیش از 100 موشک با پیکربندی های مختلف را آزمایش کرد که تمام این موشکها با نماد XSAM-A-1 GAPA شناخته می شدند. از آنجا که این تست ها بسیار امید بخش بودند ، در سال 1949 نیروی هوایی تحت پروژه MX-1599 و برای طراحی و توسعه یک موشک رهگیر بدون خلبان قراردادی با شرکت بوئینگ منعقد کرد. ( در آن زمان نیروی هوایی آمریکا از اصطلاح {موشک} رهگیر بدون خلبان برای موشکهای هدایت شونده ی پدافندی استفاده می نمود. ) موشک MX-1599 می بایست یک موشک زمین به هوای برد بلند ، با موتور رمجت و مسلح به کلاهک هسته ای می بود تا بتواند از آمریکای شمالی در برابر بمب افکن های ارتفاع بالا دفاع نماید . مدت کمی پس از انعقاد قرارداد ، مرکز تحقیق و توسعه ی علوم فضایی میشیگان ( Michigan Aerospace Research Center (MARC) ) به پروژه ملحق شد و به همین دلیل موشک با نام جدید Bomarc ( Boeing and MARC ) نامگذاری گردید .در سال 1951 نیروی هوایی برای تأکید بر نوع نگاه خود مبنی بر اینکه موشک چیزی جز یک هواپیمای بدون سرنشین نیست ، تصمیم گرفت تا نمادهای هواپیما ها را به پروزه های موشکی خود اطلاق نماید و به همین دلیل به نام موشک های پدافندی حرف F ( ابتدای کلمه ی Fighter ) افزوده شد وبه همین خاطر نام موشک از Bomarc به F-99 تغییر یافت . از سپتامبر 1952 پروازهای آزمایشی حامل موشک XF-99 آغاز شد و تا سال 1955 ادامه یافت . این تستها تنها شامل بوستر سوخت مایع موشک بود تا شتاب لازم جهت رسیدن به سرعت اشتعال موتورهای رمجت تأمین شود . در فبریه 1955 آزمایشات حامل رانش موشک XF-99A آغاز شد . در این آزمایشات عملکرد موتور رمجت مورد بررسی قرار گرفت اما همچنان هیچ خبری از سیستم هدایت و سر جنگی نبود. نماد YF-99A برای تست حاملهای عملیاتی رزرو شده بود. در آگوست 1955 نیروی هوایی رویه ی اطلاق نمادهای هواپیماها به موشکها را کنار گذاشت و به همین دلیل نامهای XF-99A و YF-99A به XIM-99A و YIM-99A تغییر یافت . در اصل نیروی هوایی نماد IM-69 را برای موشک در نظر داشت اما ( احتمالا به درخواست بوئینگ جهت اختصاص عدد 99 ) این نماد در اکتبر 1955 به IM-99 تغییر یافت . سر انجام در اکتبر 1957 اولین نمونه ی پیش ساخته ی ارائه کننده ی محصول YIM-99A با استفاده از کامل از سیستم هدایت به پرواز درآمد و موفق شد در پرواز خود به موقیعت ( مکانی ) نابودی هدف برسد . در اواخر 1957 بوئینگ قرارداد تولید موشک رهگیر IM-99A Bomarc A را بدست آورد و نهایتا در سپتامبر 1959 اولین اسکادران IM-99A آماده ی فعالیت شد . موشک IM-99A برد عملیاتی 320 کیلومتری داشت و برای پرواز کروز با سرعت 2.5 تا 2.8 ماخ در ارتفاع 18000 متری طراحی شده بود . این موشک 14.2 متر درازا و 7 تن وزن داشت. این موشک می توانست به یک سرجنگی متعارف 450 کلیوگرمی ( 1000 پوند ) یا سرجنگی هسته ای W40 با قدرت 7 تا 10 کیلوتن مسلح شود . پیشران راکتی سوخت مایع آن ، موشک را به سرعت 2 ماخ می رساند و در این زمان موتورهای رمجت RJ43-MA-3 که با گازوئیل 80 اکتان تغذیه می شدند بکار می افتادند و نیروی لازم برای پیمایش بقیه ی مسیر موشک را فراهم می کردند . این موتور رمجت در پهپادهای لاکهید X-7 ، لاکهید AQM-60 Kingfisher و D-21 بکار گرفته شده بود. موشکهای عملیاتی IM-99A بصورت افقی و در پناهگاههایی نیمه سخت با نام کافین نگهداری می شدند . پس از دریافت فرمان پرتاب ، سقف پناهگاه به طرفین باز می شد و موشک به حالت عمودی قرار می گرفت .پس از آنکه موشک با سوخت مایع مورد نیاز جهت پیشران پر می شد ، پرواز موشک با شروع به کار پیشران Aerojet General LR59-AJ-13 اغاز می گردید . پس از رسیدن به سرعت لازم موتورهای رمجت فعال شده و در ارتفاع 20000 متری موشک را به سرعت کروز 2.8 ماخ می رساندند . هنگامی که موشک به 16 کیلومتری هدف می رسید ، رادار Westinghouse AN/DPN-34 موشک ، آنرا تا رسیدن به هدف هدایت و کنترل می نمود . حداکثر برد موشک 400 کیلومتر بود و با یک سرجنگی شدیدالانفجار متعارف یا یک سرجنگی هسته ای W-40 با قدرت 10 کیلوتن مسلح بود . هدایت موشک Bomarc با استفاده از سیستم یکپارچه SAGE ( Semi-Automatic Ground Environment ) صورت می پذیرفت .SAGE یک سیستم خودکار شناسایی ، رهگیری و انهادام هواپیماهای بمب افکن دشمن بود. با استفاده از این سیستم توانایی پرتاب از راه دور موشک های Bomarc که در پایگاههای ثابت و در پناهگاهها آماده ی پرتاب مستقر بودند برای NORAD فراهم می شد. در بهترین وضعیت پروژه 14 سایت در ایلات متحده و 2 سایت در کانادا آماده ی انجام وظیفه بودند . پیشران سوخت مایع Bomarc A راه حل خوب و مناسبی نبود. پیش از پرتاب ، 2 دقیقه زمان لازم بود تا این پیشران سوختگیری کند و این مدت زمان برای یک رهگیر پر سرعت زمان درازی بود . همپنین بکارگیری و استفاده از سوخت هایپرگلیک ( ترکیب هیدرازین و اسید نیتریک) بسیار خطرناک و پر دردسر بود و چندین سانحه جدی نشت بوجود آمد . زمانی که در نیمه های دهه ی 50 میلادی راکتهای پر قدرت سوخت جامد پا به عرصه ی ظهور گذاشتند ، نیروی هوایی کار تحقیق و توسعه ی گونه ی جدید Bomarc با استفده از سوخت جامد و با نام IM-99B یا Bomarc B را آغاز نمود. این موشک از پیشران Thiokol XM51 و نمونه ی بهبود یافته ی موتور رمجت با نام RJ43-MA-7 استفاده می کرد. بعدها موتور رمجت به نمونه ی RJ43-MA-11 ارتقا یافت . اولین موشک IM-99B در می 1959 به پرواز در آمد اما مشکلات سیستم رانش جدید نخستین پرواز کاملا موفق موشک را به تأخیر انداخت. در جولای 1960 موشک توانست یک پهپاد سوپرسونیک KD2U-1/MQM-15A Regulus II را موفقیت هدف قرار دهد. از آنجا که پیشران جدید جای کمتری می گرفت و امکان حمل سوخت بیشتری برای موتورهای رمجت فراهم می شد ، برد موشک به 700 کیلومتر افزایش یافت . همچنین سیستم هدایت آشیانه ی فاز تریمنال موشک نیز با استفاده از نخستین رادار پالس داپلر دنیا یعنی Westinghouse AN/DPN-53 ارتقا یافت . تمامی موشک های IM-99B با سرجنگی هسته ای W-40 مسلح شدند . در ژوئن 1961 نخستین اسکادران IM-99B عملیاتی شد و Bomarc B بسرعت جایگزین موشکهای Bomarc A شد. در تاریخ 23 مارس 1961 یک موشک Bomarc B توانست در ارتفاع 30000 متری با موفقیت موشک کروز Regulus II را منهدم کند و عنوان بالاترین ارتفاع انهدام هدف در دنیا تا آن تاریخ را از آن خود کند . بین سالهای 1957 تا 1964 ، شرکت بوئینگ 269 موشک CIM-10A و 301 موشک CIM-10B تولید کرد . ( بهترین برآورد از قیمتی که پیدا کردم نشان می داد هر موشک با سر جنگی هسته ای W-40 حدود 10.5 میلیون دلار آب می خورد ) ویدئو ها : https://www.aparat.com/v/w59l0 2:failure https://www.aparat.com/v/Kc5E9 3:bomarc b https://www.aparat.com/v/wVuZz 4:دقت https://www.aparat.com/v/3Mr0S با تشکر ویژه از جناب remo برای آپلود ویدئو ها در آپارات (نمی دونم چرا افزونه ویدئو درست کار نکرد ، مجبور شدم لینک بگذارم !)

اتفاقا من که مکانیکم هیچ وقت پیچ های مهم موتور رو با اچار بادی نمیبندم و با دست میبندم که از سفتی اندازه پیچ مطمئن بشم . معمولا هم پیچ های مهم استاد کارها با دست میبندن چون بهتر میشه اعتماد کرد . اچار باد وابسته به موتور باده قدرتش خیلی متغیره و اصلا قابل اطمینان در این کار نیست

بسمه تعالی آیا ایران دکترین "تلافی بزرگ" را اتخاذ خواهد کرد؟ زرادخانه موشکی ایران روز پانزدهم ماه می، ایران در اولین پاسخ به تحریم‌های آمریکا اعلام کرد انجام برخی از تعهدات خود را ذیل توافق هسته ای متوقف خواهد کرد. علاوه بر آن، تهدیدهای نظامی علیه ایران رو به رشد است که موجب تقویت جنبه نظامی پاسخ ایران می شود. همچنان که افزایش تنش بین ایران و ایالات متحده آمریکا که توجه رسانه ها را به خود جلب کرده است، در پاسخ به فشار آمریکا، تهران نیز اقدامات بلندمدت نظامی را مورد توجه قرار داده است. تهران معتقد است کمپین "فشار حداکثری" کابینه ترامپ می تواند اختلاف سطح نظامی بین ایران و همسایگانش را تقویت کند و تعادل نظامی بین آنان را برهم زند. ترامپ این فشار حداکثری را راهی برای مهار قابلیت های نظامی ایران و تبدیل این کشور به یک کشور عادی می بیند. با این حال تهران هراس دارد که هرگونه عدم تعادل نظامی در آینده می تواند یک جنگ به رهبری عربستان سعودی یا اسرائیل را ضد ایران شعله‌ور کند حتی اگر هدف ترامپ این نباشد. این موضوع رهبران ایران را متقاعد کرده است که یک دکترین نظامی جدید را اتخاذ کنند. افزایش شدت عمل ترامپ موجب شده است درک ایرانیان از تهدید تغییر پیدا کند. مردم نه فقط برای "دولت انقلابی" بلکه یک تهدید وجودی را برای خود ایران احساس می‌کنند. فشارهای ایالات متحده باعث تقویت هوادران جمهوری اسلامی شده است تا گفتمان "دفاع از انقلاب" را با "دفاع از ایران" در هم آمیزند که در نتیجه جذابیتهای بیشتری در میان مردم عادی ایران دارد. این تحولات با وجود فشارهای عظیم اجتماعی حمایت مورد نیاز رهبران ایران را جهت بسیج منابع ملی برای زمینه نظامی فراهم می کند. آیت الله خامنه‌ای رهبر عالی ایران متقاعده شده است که تنها راه جلوگیری از حمله ایالات متحده و یا درگیری‌های آینده، پاسخ دادن به تهدیدها از همان نوع تهدید است. در واقع او تاکیده کرده است ایران تهدیدات را با تهدیدات بیشتری پاسخ خواهد داد. پایگاه‌های موشکی ایران ساخته شده در زیر زمین برای حفاظت از مهمترین دارایی‌های نظامی ایران و توان واردن کردن ضربه دوم به عبارت دیگر وی معتقد است برای حفظ بازدارندگی در برابر آمریکا، ایران نیازمند تشدید سطح تهدید است. از نظر عملی، پاسخ نظامی ایران باید در قالب یک بررسی دکترینال جهت تعادل افزایش تهدیدها باشد. این بدان معنی است که دکترین نسل دومی فعلی "ضرب دوم" به دکترین نسل سومی "تلافی بزرگ" تغییر پیدا کند. در راستای این امر، آیت الله خامنه‌ای از سرلشگر حسین سلامی فرمانده جدید سپاه پاسداران خواسته است تا استراتژی‌های اصلی سپاه پاسداران را بازتعریف کند.وی به فرمانده سپاه دستور داده است تا گام‌های تکمیلی برای مرحله دوم انقلاب را آماده کند. ماموریت مرحله دوم انقلاب تاکید بر حفظ تمامیت ارضی دارد و خواستار گسترش نقش منطقه‌ای و جهانی جمهوری اسلامی ایران است. ژنرال سلامی که در رتبه بندی سپاه پاسداران فردی بسیار قابل احترام است و به عنوان یک متفکر استراتژیست شناخته می‌شود در 24 آوریل اعلام کرد: عملیات‌های سپاه پاسداران باید در سطح جهانی گسترش یابد تا فضا را برای دشمن در محدوده وسیع ناامن کند. این مفهوم یک پایه و اساس برای بازبینی اصولی بود. نسل اول دکترین نظامی ایران "بازدارندگی موثر" با استفاده از جغرافیای گسترده ایران به منظور افزایش عمق فیزیکی و فرسایش دشمن مهاجم در طی سال‌های 2003-2010 توسعه یافت. این دکترین برای افزایش هزینه‌های بالقوه دشمن و کاهش روحیه مهاجمان به منظور جلوگیری از حمله آنان طراحی شد. برنامه‌های مختلف عملیاتی از جمله دفاع موزاییکی برای این کار توسعه یافت. در ضمن ایران استراتژی نفی دسترسی/تحدید منطقه‌ای ( A2/AD) را برای تقویت عمق فیزیکی خود جهت جلوگیری از قابلیت مانور و دسترسی دشمن به دارایی‌های منطقه‌ای خود اجرا کرد. با این حال وابستگی این استراتژی به فرسایشی بودن جنگ تنها می تواند از حملات بزرگی نظیر تهاجم ایالات متحده یا ناتو جلوگیری کند که در نهایت به حمله گسترده به ایران منجر خواهد شد. حملات موشکی ایران به مواضع داعش در دیروالزور سوریه در پاسخ به عملیات تروریستی داعش در تهران در مقابل نسل دوم دکترین نظامی ایران که طی سال‌های 2011-2014 توسعه یافت در پاسخ به تهدیدات در حال ظهور کشورهای شورای همکاری خلیج فارس، اسرائیل و داعش بود. این دیگر به عنوان تهاجم قریب الوقوع ایالات متحده آمریکا در نظر گرفته نمی‌شد. این دکترین ماهیت دفاعی سیستم نظامی ایران را حفظ کرد در حالیکه ضربه دوم بر عمق استراتژیک خارجی و قدرت آتش نیروهای نیابتی ایران و موشک‌های دور ایستا تکیه داشت. دریادار علی شمخانی رئیس شورای عالی امنیت ملی ایران می گوید: ارزش ضربه دوم به معنای بازدارندگی است. با این حال کمپین "فشار حداکثری" ترامپ در حال تغییر ارزیابی‌های تهدیدات ایران به منظور بازنگری در دکترین نظامی ایران می‌شود. علاوه بر آن، دکترین نظامی نسل دوم، قبل از اتحاد کشورهای شورای همکاری خلیج فارس با اسرائیل طراحی شده بود. دکترین در حال ظهور نسل سوم بر این ایده استوار است که دکترین ضربه دوم، توانایی جلوگیری از حملات اتحاد آمریکا- شورای همکاری خیلج فارس- اسرائیل را ندارد. تشدیدهای اخیر در باعث افزایش سرعت تطبیق این دکترینال است. دکترین نظامی در حال توسعه با شاخصه آمادگی ایران برای افزایش گستره نبرد شناخته می‌شود، در حالی که دشمن از شدت اقدامات تهاجمی ایران در خارج از مرزهایش غافلگیر می‌شود. سخنگوی اصلی نیروهای نظامی ایران (به احتمال زیاد مقصود نویسنده سرلشکر باقری باشد) در 25 آوریل گفت: در برابر حملات آمریکا استراتژی تدافعی اتخاذ نخواهیم کرد. به نظر این اصلاحیه، یک تغییر از دکترین ضربه دوم محدود به دکترین تلافی عظیم است. حضور نیروهای حزب الله در جنگ سوریه/ این نیرو بزرگترین گروه نیابتی ایران است که برای مهار اسرائیل تشکیل شده است بر خلاف دکترین تلافی بزرگ دالس در 1954، دکترین ایران بر پایه قابلیت‌های هسته‌ای نیست. در عوض بر دو هسته اصلی استوار خواهد بود: 1- گسترش عمق استراتژیک با گسترش جغرافیای منطقه جنگ 2- غافلگیری دشمن با مرگبار کردن فضای نبرد. دومین مورد توسط قدرت شلیک‌های عظیم به دست می‌آید. با توجه به دکترین جدید، ایران تصمیم دارد ابتکار عمل در تعریف شرایط فضای نبرد و مکان‌های نبرد را به دست بگیرد. بدین ترتیب دشمنان را در یک جنگ اجباری در داخل و خارج از مرزهای خود درگیر می‌کند تا هزینه‌های غیرقابل تحملی را برای دشمن به بار آورد. به وضوح این نقطه عطفی در تفکر استراتژیک ایران است زیرا مفهوم نسل اول جنگ فرسایشی را با مفهوم نسل دوم عمق استراتژیک خارجی ترکیب می‌کند. در حال حاضر ایران ردپای نظامی خود را تا بنادر مدیترانه گسترش داده است. هم اکنون ایران تمایل دارد برای تحمیل هزینه‌های جهانی به دشمنان بیشتر در دریای سرخ و شمال آفریقا، درک خود را از عمق استراتژیک بازتعریف کند. بعضی از ناظران بر این باورند که زمینه امنیتی فعلی منطقه‌ای به گسترش جغرافیایی می‌انجامد. سرلشکر سلامی همواره به دنبال پیشرفت استراتژیک برنامه موشکی ایران بوده است تا کشندگی و دامنه حملات ایران را افزایش دهد. این دومین عنصر حیاتی است که هم دامنه و هم کیفیت روش ایران را در جنگ تغییر می‌دهد. مدت زمانی که ایران برای ساخت موشک‌های با برد بیش از 2500 نیاز دارد کمتر از آن چیزی است که آمریکا پیش بینی می‌کند. الزامات عملیاتی دکترین جدید شامل بهبود هرچه بیشتر تاکتیک‌های جنگ هیبریدی، بهبود قابلیت‌های توسعه یافته تهاجمی A2/AD و افزایش قدرت شلیک است. بنابراین ایران ابتکار عمل را با بهبود قابلیت‌های تهاجمی و تنوع جغرافیایی نیروهای نیابتی به دست خواهد گرفت و در این راستا کمیت، دقت و دامنه ذخایر موشکی خود را افزایش می‌دهد. این به معنای این است که منطق تکثیر موشکی ایران باید تغییر پیدا کند. موشک کروز بردبلند هویزه نشان از رویکرد ایران برای تنوع بخشی به قابلیت‌های موشکی خود برای برخورداری از گزینه‌های متعدد و گوناگون جهت افزایش قدرت آتش علیه دارایی‌های دشمن دارد بر خلاف اهداف اعلام شده، کمپین "فشار حداکثری" دولت ترامپ تهران را تحت فشار قرار می‌دهد تا از منابع نظامی خود به طور موثرتری استفاده کند. ترس از دست دادن ظرفیت بازدارندگی ایران را مجبور می‌کند تا دکترین نظامی خود را به سمت تهاجمی شدن تغییر دهد. ایالات متحده در حال حاضر برای به دست آوردن پیروزی قاطع در هر جنگی با ایران با چالش‌های جدی تکنولوژیکی و عملیاتیِ بدون پاسخ روبروست. در حالی‌که تطبیقات و تنظیمات دکترینال جدید ایران، آمریکا را مجبور خواهد کرد در یک میدان نبرد بسیار بزرگتر و با تلفات بیشتر از پیش بینی‌های انجام شده وارد جنگ شود. جدا از عواقب فاجعه‌بار منطقه‌ای آن، این دکترین ایران می‌تواند دارایی‌های عمده نظامی ایالات متحده را به طور نامحدود مصرف و به طور استراتژیک قابلیت طرح‌ریزی قدرت جهانی آمریکا تضعیف کند. ترجمه شده توسط GHIAM/ لوبلاگ

سامانه دفاع هوایی پانزده خرداد غیرقابل طبقه بندی در رده سیستم های دفاع هوایی پیشرفته نظیر اس-400 ، اما گزینه ای جدید برای افزایش قابلیتهای دفاع هوایی ایران تهران : جمهوری اسلامی ایران در نهم ژوئن 2019 در میانه تشدید تنش های سیاسی با ایالات متحده و مدت بسیارکوتاهی پس از افزایش توان رزمی نیروی دریایی آمریکا در آسیای جنوب غربی ، از سامانه دفاع هوایی جدید بومی خود با شناسه پانزده خرداد (Khordad 15) رونمایی نمود . این پیکربندی ، به اعتقاد ناظران نظامی ، جدیدترین نسخه از سیستم های دفاع هوایی بومی این کشور پس از معرفی سامانه باور-373 که هفت سال پیش در سال 2012 معرفی گردید ، بحساب می آید . براساس اطلاعات منتشر شده ، این پیکربندی دفاع هوایی از یک رادار آرایه فازی غیر فعال استفاده می کند که میتواند طیف متنوعی از اهداف پرنده شامل جتهای رزمی ، اهداف پنهانکار و موشکهای کروز را شناسایی و رهگیری نماید. به گفته امیر سرتیپ حاتمی ، وزیر دفاع ، این سیستم دفاع هوایی می تواند بطور همزمان با دو هدف پرنده سرنشین دار و بدون سرنشین در برد 120 کیلومتری درگیر شده و مهمات استاندارد ( موشک صیاد-3) را به اهداف رهگیری شده ، شلیک نماید . تحلیلگران نظامی معتقدند که گزارشهای موجود نشان می دهد رادار این سیستم جدید قابلیت رهگیری اهداف پرنده پنهانکار در یک برد45 کیلومتری را داشته و میتواند همزمان با شش هدف درگیر شود . این مساله با توجه به اعزام جتهای پنهانکار اف-35 به منطقه خاورمیانه و عملیاتی شدن حداقل 12 فروند از این جتها در سازمان رزم نیروی هوایی رژیم عبری و افزایش این تعداد در آینده نزدیک ، رویداد قابل توجهی در ایجاد موازنه نظامی محسوب خواهد شد . برخی از کارشناسان نظامی براین اعتقاد قرار دارند که سیستم پانزده خرداد بومی که توسط ایران معرفی شده را میتوان در رده سامانه هایی نظیر s-350 روسی یا KM-SAM محصول کره جنوبی برای ایفای وظایف خاص ، طبقه بندی نمود ، هر چند در ابتدای امر به نظر میرسد که سامانه ایرانی فاقد تحرک بالا و همچنین قابلیتهای ضد موشک به مانند پیکربندی های نامبرده است. این دسته از کارشناسان معتقدند که با توجه به ارتباطات خاص شبکه دفاعی ایران با همتایان خود در کره شمالی و ادغام آنها با فناوری های توسعه پیدا نموده در داخل و حتی توسعه سیستم های غربی خریداری شده در گذشته ، این احتمال نیز قابل بررسی است که سیستم دفاع هوایی پانزده خرداد ، تا حدودی تحت تاثیر سامانه زمین به هوای KN-06 قرار دارد که از سال 2017 در خط تولید قرار گرفته و بصورت انبوه وارد خدمت شده است ، هر چند این انتظار وجود دارد که پیکربندی بومی ایرانی ، در آینده نزدیک به سیستم پرتاب سرد پیشرفته نظیر KN-06 یا نمونه روسی S-400 نیز مجهز شود ، گرچه هنوز این مساله بطور کامل قابل تایید نیست . با این حال ، ورود این سامانه بومی به چرخه رزمی در سازمان رزم شبکه دفاع هوایی ایران ، مطلوبیت ویژه ای را در اختیار فرماندهان خواهد گذاشت ، چرا که از یکسو ، توان رزمی نیروی هوایی این کشور به شکل غیرقابل باوری درصدر توجهات بروزرسانی و تقویت قرار نداشته و از سویی دیگر بخش اندکی از دارایی های ساختار دفاع هوایی ایران را سیستم های به نسبت پیشرفته ای نظیر S-300PMU-2 تشکیل میدهد . در مجموع ، سخت افزارهای جدید شبکه دفاع هوایی ایران ، نزدیک به دو دهه است که بروزرسانی های مشخصی را بخود می بیند و مدرن ترین آنها میتواند بطور همزمان با 32 هدف درگیر شود ، طبیعتا برای مقابله با تهدیدات هواپایه روزافزون بر علیه این کشور ، سامانه های دفاع هوایی مکملی می بایست در نظر گرفته شود . درصورتی که شبکه تولید وزارت دفاع ایران ، قصد تولید و بکارگیری گسترده سیستم دفاع هوایی پانزده خرداد را داشته باشد ، بطور طبیعی ، این سامانه به سایر سیستم های موجود نظیر اس-200، اس-300 و سایر سیستم های دفاع هوایی غربی و شرقی موجود ( هاوک ، سام-6 و نمونه های بومی سیستم دفاع هوایی بوک ) خواهد پیوست و این بدان معنا خواهد بود که علاوه بر اضافه شدن کمی سامانه های موجود وبالا رفتن اعتماد به نفس شبکه دفاع هوایی ایران ، ایالات متحده مجبور خواهد شد تا در محاسبات خود تجدید نظر کلی بعمل آورد . با این حال ، هراندازه سیستم جدید از پیچیدگی و قابلیتهای منحصر بفردی برخوردار باشد ، به هیچ عنوان جایگزین خوبی برای اسکادرانهای بیشتر برای نیروی هوایی یا سیستم های پیشرفته تری نظیر اس-400 که 333 درصد برد بیشتر و 1333 درصد قابلیت درگیری با تعداد اهداف متخاصم پنهانکار ، موشکهای هایپرسونیک و .. رادارد ، نخواهد بود . اما در هرصورت ، سیستم دفاع هوایی پانزده خرداد یک دستاورد قابل توجه برای ساختار دفاع هوایی ایران به نظر می رسد ، قابلیتی که تنها در انحصار چند کشور خاص است . بن پایه صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

تقریبا میشه گفت به غیر از حوزه موشکی و پدافندی ، تو بقیه حوزه ها صنایع دفاعی ترکیه جلوتر از ماست، و تازه حرکتشون در حوزه صنایع دفاعی داره شتاب میگیره، شاید دیر تر از ما شروع کردن توسعه بومی محصوولات دفاعی رو ولی حرکتشون خیلی سریعتر بوده، خصوصا که به راحتی می تونن از اکتساب فناوری های خارجی و مشارکت با اونها بهره ببرن، یه نگاه رشد صادرات محصولات نظامیشون بندازین. ما چند ساله داریم ذولفقار رونمایی میکنیم، الان ذولفقار ما کجاست آلتای اونها کجاست، حتی در حوزه هوایی و جنگنده و بالگرد و دیگه اینکه تفاوت ساپورت آمریکایی ها در زمینه محصولات دفاعیشون با روسها برای همه اظهر من الشمسه که آمریکاییها به مراتب بهتر عمل می کنن.

«15 خرداد» ایرانی؛ دوربردتر از buk روسی و PAC-1 آمریکایی/ ثبت رکورد قابل تحسین در سرعت عملیاتی شدن سامانه‌های پدافندی در کنار طراحی و توسعه انواع موشک‌های کروز و بالستیک، ساخت و به‌روزرسانی موشک‌های ضد هوایی چند سالی است که در نیروهای مسلح کشورمان با شدت در حال پیگیری است بخصوص پس از تأکیدات رهبر انقلاب مبنی بر اولویت قرار دادن پدافند و دفاع هوایی. به همین خاطر چندین محصول خوب در این زمینه تا به امروز به تولید رسیده و تلاش‌ها برای بهبود و افزایش توان پدافند هوایی کشور ادامه دارد که جدیدترین آن‌را می توان رونمایی از یک سامانه مهم و مدرن در روز ۱۹ خرداد ۱۳۹۸ با نام "۱۵ خرداد" دانست. در مدل پیش بینی و اجرا شده در نیروهای مسلح کشورمان، سپاه پاسداران با الگوگیری از طرح موفق و مدرن "بوک" روسیه، خانواده موشک‌های سری طائر را توسعه داده و سامانه‌هایی مثل سوم خرداد و طبس را به تولید انبوه رسانده است. این سیستم در حال حاضر به نوعی ستون فقرات دفاع هوایی سپاه را تشکیل می دهد. در مقابل، وزارت دفاع برای ارتش جمهوری اسلامی ایران با بهره‌گیری از طرح موشک آمریکایی استاندارد که نمونه‌های اولیه آن قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به کشور وارد شده بود، طرح موشک‌های سری صیاد را کلید زد. صیادها برای دفاع مطمئن به پرواز در می‌آیند یکی از پروژه‌های اجرا شده در بخش خودکفایی نیروهای مسلح، مربوط به مهندسی معکوس و تولید مجدد موشک استاندارد است که خروجی این برنامه، موشک محراب نامیده می شد که در یگان‌های شناور نداجا نصب شده است. برد موشک محراب در حدود ۳۰ الی ۴۰ کیلومتر تخمین زده می شود. سری بعدی در این خانواده موشک صیاد ۲ است. این موشک در سال ۱۳۹۲ رونمایی شده و این سامانه نیز در زمینه طراحی کلی از موشک استاندارد الگو گرفته است. موشک صیاد -۲ هر چند تا نزدیک انتهای بدنه شباهت بسیاری به موشک‌های استاندارد / محراب دارد اما مهمترین تفاوت ظاهری آن در شکل بالک کنترلی نصب شده در انتهای بدنه است. تفاوت دیگر صیاد -۲ با موشک‌های استاندارد موجود در ایران در طول آنها است که با توجه به فاصله نوک دماغه از بال و فاصله بالک از انتهای بال، موشک جدید باید در حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد کشیده‌تر از نمونه آمریکایی بوده و در واقع به ابعاد نسل‌های جدید موشک استاندارد نزدیک است. این موارد به علاوه تفاوت‌های موجود در اندازه و زوایای لبه حمله و فرار بال دو موشک با وجود مشابهت کلی طرح، نشان دهنده اجرای فرایند طراحی روی موشک ایرانی و نه یک مهندسی معکوس از طرح آمریکایی است. همچنین هر چند از تصاویر نمی‎توان اطلاعات قطعی در زمینه قطر بدنه موشک بدست آورد اما به نظر می‎رسد در صورت بیشتر بودن قطر صیاد -۲ از استاندارد، این اختلاف بسیار اندک است هر چند که تأثیر آن روی برد موشک به دلیل ایجاد فضای بیشتر برای پیشران می‎تواند قابل توجه باشد. بنا بر این با توجه به اینکه بر مبنای مقایسه با موشک‌های هم رده احتمالاً باید برد موشک صیاد -۲ در حدود ۱۰۰ کیلومتر یا کمتر با بیشینه ارتفاع درگیری کمتر از ۳۰ کیلومتر باشد، لذا این موشک به خوبی بردهای متوسط و ارتفاعات بالا و متوسط را پوشش می‎دهد. موشک صیاد ۳ جدیدترین عضو خانواده صیاد است.بدنه و ظاهر کلی این موشک شبیه به خانواده استاندارد و باله های انتهایی موشک نیز شبیه به خانواده موشک‌های پاتریوت هستند. در موشک صیاد ۳ با یک حالت ترکیبی از هدایت‌های مختلف برای موشک هستیم. بر اساس آنچه که اعلام شده است از سیستم‌های هدف‌یابی مادون قرمز، راداری نیمه فعال و فعال راداری در صیاد ۳ استفاده شده است. هنوز اطلاعات کاملی از نحوه عملکرد این سامانه‌ها در موشک مذکور منتشر نشده اما می توان این گونه این احتمال را مطرح کرد که حالت هدایت نیمه فعال راداری برای زمانی است که موشک به سمت هدف شلیک شده و تا قبل از فاز نهایی، اطلاعات لازم را از رادار زمینی دریافت می کند و در صورت لزوم نسبت به تغییر مسیر پروازی اقدام می کند. پرواز با هدایت فعال راداری احتمالاً مربوط به مرحله نهایی است که رادار نصب شده در خود موشک، هدف را کشف کرده و بدون نیاز به به ایستگاه رادار زمینی به سمت هدف حرکت می کند. با وجود رادار فعال در این موشک میزان نیازمندی آن به رادار زمینی کمتر است. در نمونه‌های راداری نیمه فعال تا لحظه برخورد نیاز به حفظ ارتباط با رادار درگیری مستقر در زمین، هوا یا دریا وجود دارد که سامانه مورد نظر را در برابر جنگ الکترونیک دشمن آسیب پذیر می کند. اما درباره بحث هدایت مادون قرمز احتمالاً از این حالت برای درگیری با اهداف در فاصله کمتر بدون نیاز به استفاده از رادار استفاده می شود. جستجوگر فروسرخی که در سامانه زمینی نصب شده بعد از کاوش فضای مورد نظر هدف را کشف و به موشک منتقل کرده و موشک تا لحظه برخورد با هدایت سامانه مادون قرمز به حرکت خود ادامه می دهد. سامانه ۱۵ خرداد، جدیدترین عضو خانواده پدافندی ارتش همانطور که اشاره شد وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در روز ۱۹ خرداد سال ۹۸، سامانه دفاع هوایی جدیدی را به پدافند هوایی ارتش تحویل داده است. سامانه جدید که ۱۵ خرداد نام دارد از نظر ظاهری شبیه به سری سامانه‌های تلاش بوده و بر اساس اعلام وزیر دفاع از موشک صیاد ۳ بهره می برد. درباره مشخصات این سامانه، وزیر دفاع گفته است: در شبکه جامع پدافند هوایی کشور لازم است گستره‌ای از سامانه‌های پدافند هوایی با بردهای مختلف از چند کیلومتر تا چند صد کیلومتر به کارگرفته شوند؛ و بر این اساس این سامانه می تواند اهدافی نظیر جنگنده و پهپادهای مهاجم را در برد ۱۵۰ کیلومتر شناسایی و تا برد ۱۲۰ کیلومتر ردگیری نماید و توانایی شناسایی اهداف پنهان‌کار در برد ۸۵ کیلومتر و درگیری و انهدام آن‌ها را در برد ۴۵ کیلومتری را دارا می‌باشد. سامانه پدافند هوایی "۱۵ خرداد" قادر است تعداد ۶ هدف را بطور همزمان شناسایی و ردگیری کرده و علیه ۶ هدف عملیات شلیک و انهدام را انجام دهد. از دیگر ویژگی‌های بارز این سامانه سلاح قابلیت تحرک پذیری آن می‌باشد، بگونه‌ای که زمان حاضر به جنگ و عملیاتی شدن آن کمتر از ۵ دقیقه است. برد موشک این سامانه برای مقابله با اهداف معمولی ۷۵ کیلومتر و ارتفاع درگیری آن ۲۷ کیلومتر اعلام شده است. یکی از نکات مهم درباره سامانه سوم خرداد نسبت به دیگر سیستم‌های مشابه در کشور، افزایش تعداد پرتابگرهای موشکی روی یک کشنده است. قبلاً به صورت معمول هر پرتابگر موشک صیاد حامل ۲ موشک بود که در سامانه ۱۵ خرداد این تعداد به عدد ۴ رسیده و حجم آتش هر واحد از این سامانه را به نسبت مدل‌های قبلی افزایش می دهد. در عین حال قابلیت درگیری همزمان آن با ۶ هدف از جمله دیگر توانایی‌های مهم این سامانه است که پیش از این کم‌تر در سیستم‌های پدافندی بومی ایران دیده شده بود. استفاده از رادار آرایه فازی کنترل آتش در ۱۵ خرداد نیز باعث افزایش مقاومت آن در برابر جنگ الکترونیک دشمن خواهد شد. در مقام مقایسه باید گفت نسل جدید موشک بوک به اسم مدل "ام ۳ " که یکی از مدرن‌ترین سامانه‌های پدافندی در کلاس خود در دنیا محسوب می شود و ورود آن به ارتش روسیه عمری کمتر از ۳ سال دارد، دارای برد درگیری در حدود ۷۰ کیلومتر است. روس‌ها با توجه به وضعیت تهدیدات هواپایه، امروز اقدام به افزایش تعداد موشک‌ها بر روی پرتابگر بوک ام ۳ و افزایش برد درگیری آنها کرده‌اند. افزایش قدرت رادار برای کشف و شناسایی موشک‌های کروز و اهداف پنهان‌کار از دیگر فعالیت‌های روسیه بر روی بوک مدل ام ۳ است. ارتفاع درگیری موشک بوک ام ۳ بیش از ۳۰ کیلومتر است ولی در هر صورت ارتفاع درگیری ۲۷ کیلومتری صیاد ۳ نیز برای پوشش دادن طیف کاملی از تهدیدات هوایی کفایت می کند. بر این اساس، سامانه ۱۵ خرداد، بردی بیش از بوک ام ۳ و پاتریوت مدل ۱ دارد (برد و نه ارتفاع) و به خوبی پتانسیل‌های افزایش برد به ۱۰۰ کیلومتر نیز در خود جای داده است.فراموش نکنیم که پلتفرم مورد استفاده برای موشک این سامانه یعنی صیاد ۳، بر اساس موشک استانداردی است که امروز حتی بر اساس آن مدل‌هایی با توانایی خروج از جو زمین و درگیری با ماهواره‌ها و موشک‌های قاره‌پیما در حال حرکت در مدار زمین نیز ساخته شده است. توسعه سامانه ۱۵ خرداد نشان دهنده این مسئله است که سیستم پدافند هوایی کشور ما عمده تهدیدات را در برد و ارتفاع متوسط رصد کرده که شامل هواپیماهای شکاری بمب‌افکن می شود چراکه امروزه عمده سیستم‌های پدافند هوایی زمین پایه روی این محدوده تمرکز کرده‌اند. در عین حال با داشتن قابلیت درگیری با پهپاد ها و موشک‌های کروز و همچنین افزایش تعداد موشک‌ها به ازای هر کشنده، قدرت آتش پدافند هوایی ارتش برای مقابله با حملات پر حجم هوایی نیز افزایش پیدا کرده است. رسیدن به چنین قابلیت‌هایی که بتوان یک سامانه پدافندی کاملاً ایرانی را با نمونه‌های مشهور پدافندی در روسیه و آمریکا مقایسه کرد، افتخاری است که قطعاً با تکیه بر نیروهای جوان و متخصص داخلی و اعتماد به ظرفیت‌های بومی، امکان رسیدن به آن فراهم شده است؛ چیزی که کمبود آن در سایر بخش‌های کشور به شدت احساس می شود.

رونمایی سامانه پدافند هوایی میان برد 15 خرداد فیلم تست و شلیک موفق سامانه پدافند هوایی 15 خرداد / کلیک کنید!

مهمات جدید هایپر سونیک ضد کشتی برای نیروی دریایی ارتش چین ناوشکن 10000 تنی کلاس نانچانگ تایپ 055 پکن : براساس اطلاعات منتشر شده از سوی منابع چینی ، ظاهرا نیروی دریایی ارتش چین در حال برنامه ریزی جهت تست یک موشک جدید ضد کشتی هایپر سونیک است . در این میان ، به گفته منابع میدانی ، نمونه اولیه این موشک که بویژه برای افزایش قدرت آتش جدید ترین ناوشکن بومی این کشور ( ناوشکن 10000 تنی کلاس نانچانگ تایپ 055) طراحی شده ، در گذشته ، تستهای محدودی را پشت سر گذاشته و آزمایشات جدید ، به احتمال بسیار زیاد مرحله نهایی ورود بخدمت آن را شامل می گردد . این منابع مدعی اند که موشک جدید هایپرسونیک چینی ، که هم اینک با شناسه YJ-XX نیز شناخته میشود ، براحتی می تواند از لایه های دفاع موشکی ارتش ایالات متحده شامل سامانه استاندارد3 بلوک 2 و SM-6 بلوک یک . ای عبور کند که با برد موثر ادعایی 1000 کیلومتر احتمالا" نزدیک به حقیقت به نظر می رسد . همزمان بار این خبر ، نیروی دریایی ارتش چین در هفتادمین سالگرد تشکیل خود ، از نخستین نمونه رزمی ناوشکن تایپ 055 ( به رجیستر بدنه 101 ) رونمایی نمود که این ، خود خبر فوق را به نوعی تایید میکند . ناوشکن موشک انداز لویانگ-3 ( تایپ 052 دی ) این شناور رزمی با درازای 180 متر ، عرض 20 متر ، نسخه ارتقاء یافته ناوشکن موشک انداز لویانگ-3 ( تایپ 052 دی ) است که نزدیک به یک سوم بزرگتر شده است . این شناور رزمی جدید ، با 112 سلول عمودی پرتاب موشک می تواند طیف متنوعی از مهمات پیشرفته بومی شامل موشکهای سطح به هوای HHQ-9 ، موشک ضد کشتی YJ-18 و موشکهای کروز CJ-10 را حمل و استفاده نماید . با این حال ، سلاح اصلی این شناور ، یک قبضه توپ 130م.م H/PJ-38 است که میتواند در صورت نیاز با یک "ریل گان" نیز تعویض گردد . ضمن اینکه هدایت آتش این توپ با دو رادار باند اس و ایکس صورت می گیرد که بدان قابلیت رهگیری و هدف قرار دادن اهداف پنهانکار را خواهد داد . در این خصوص ، تحلیل گران نظامی معتقدند که درصورت تسلیح این شناور به موشکهای هایپرسونیک جدید ، توانایی های رزمی نیروی دریایی چین در مرکز اقیانوس آرام ، در مقایسه با گذشته ، افزون تر خواهد شد . صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

استقرار عملیاتی جنگنده های اف 35 آمریکا ، در امارات متحده ی عربی ایالات متحده ی آمریکا برای اولین بار جنگنده ی F35A Lighting II که جنگنده ی نسل 5 و چندکاره هست را در تاریخ 26 فروردین 1398 هجری خورشیدی در پایگاه هوایی الضفرا ی کشور امارات متحده ی عربی ، مستقر کرد . این جنگنده ها متعلق به یگان عملیاتی 338 و یگان ذخیره ی 419 اسکادران Fighter Wing مستقر در فرودگاه هوایی Hill در ایالت Utah آمریکا هستند . به عنوان اولین اعزام این نیرو به منطقه ، ، خدمه توسط فرماندهی مرکزی نیروی هوایی ایالات متحده برای ماموریت های AFCENT آموزش دیده اند . F35A به عنوان نمونه ی با برخاست ( تیک آف ) متعارف از پروژه ی جنگنده ی ضربتی مشترک آمریکا است که قابلیت های پنهانکاری پیشرفته را با آخرین تکنولوژی سلاح های پیشرفته ترکیب می کند . در این باره ، فرمانده ی نیروی هوایی نیروی مرکزی ایالات متحده ، ژنرال Joseph T. Guastella گفته است که: « ترکیب سنسور ها و قابلیت بقایی که این جنگنده به نیروهای مشترک ارائه می دهد باعث افزایش امنیت و ثبات در منطقه و جلوگیری از تعرض مهاجمان می شود . » https://www.afcent.af.mil/News/Article/1813833/us-air-forces-f-35a-lightning-ii-arrives-for-first-middle-east-deployment/

لبه تیغ تیزتر برای نیروی هوایی اعطای قرارداد 49 میلیون دلاری نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای توسعه مهمات هوا به زمین مشترک به لاکهید- مارتین واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در سالگرد حملات 11 سپتامبر به شکل رسمی از امضاء قراردادی به ارزش 49618289 میلیون دلار به منظور خرید مهمات هوا به زمین مشترک از شرکت لاکهید – مارتین رونمایی نمود . براساس بیانه رسمی وزارت دفاع ، لاکهید – مارتین در چهارچوب قرارداد بازنگری شده W31P4Q-15-C-0102 می بایست تامین نیازمندی اردنانس نیروی هوایی در حوزه مهمات هوا به زمین مشترک Joint Air-to-Ground Missiles را برعهده گیرد . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، انتظار میرود که این قرارداد در فوریه 2021 بطور کامل در تاسیسات لاکهید در اورلاندو (فلوریدا) نهایی شود . به گفته این تحلیلگران ، بخش سخت افزاری این سامانه تسلیحاتی (JAGM) در تست های صورت گرفته ، نزدیک به 95 درصد اطمینان پذیری رزمی را به ثبت رسانده و بدلیل تشابه خطوط تولید این محصول جدید با مهمات ضد زره هلفایر ، می توان نزدیک به 75000 تیر موشک با قابلیت اطمینان پذیری رزمی نزدیک به 97 درصد را تحویل کاربران داد . به گفته سخنگوی لاکهید – مارتین ، مهمات هوا به زمین مشترک ترکیبی از توانایی های مهمات HELLFIRE II و سیستم هدفگیری Longbow را به شکل ارتقاء یافته خواهد داشت . پیمانکار JAGM براین اعتقاد قرار دارد که ترکیب دو فناوری لیزر نیمه فعال (SAL) و رادار موج میلیمتری (MMW) در یک جستجوکر تکی و اتصال آن به یک کلاهک بهبود یافته از گونه هلفایر در کنار تغییر پیشرانه و سامانه های پایش پرواز میتواند مسحور کننده به نظر برسد . این جستجوگر دوگانه ، علاوه بر کارکرد مستقل ، می تواند بصورت ترکیبی نیز عمل نموده تا عملکردی بهینه را در محیط های بشدت آلوده به جنگ الکترونیک به نمایش گذارد . معماری ماژولار و باز این سخت افزار موجب خواهد شد تا قیمت گذاری نهایی آن ، با ثبات بیشتری همراه گردد و این گزینه مطلوبی برای ارتش بشمار می آید . این روند ، همچنین باعث خواهد شد تا وزارت دفاع از دامنه مانور بیشتری برای ارائه سفارشهای بیشتر برخوردار شده و مضاف بر آن ، مسیرهای جدیدی برای کاهش هزینه های طراحی و تولید کشف گردد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

تایگر های تُرک جان بخشی مجدد به حوزه آموزش نیروی هوایی ارتش ترکیه ، بعنوان یکی از اعضاء جناح جنوبی ناتو ، برای نخستین بار در سال 1965 شاهد ورود اولین جتهای تازه نفس F-5A فروند( 19فروند ) و F-5B ( گونه دو نفره ) بودن که می بایست هسته اولیه اسکادران 142 نیروی هوایی را تشکیل میدادند . 25 دسامبر 1965 ، اولین F-5A فریدم فایتر تک سرنشینه نیروی هوایی ترکیه در ابتدا این جتها برای آموزش نسل اول خدمه نیروی هوایی ترکیه جهت ورود به عصر جدید قدرت هوایی مورد استفاده قرار می گرفتند ، اما با ورود پرنده بیشتر تا اواسط سال 1967 ، تعداد هواپیماهای موجود به اندازه تشکیل دو اسکادران عملیاتی رسید . بدین ترتیب از ابتدای سال 1968 ، نیروی هوایی این کشور دو اسکادران با سازمان رزم کامل ( اسکادران های 142 و 161 ) را برای اجرای عملیات رزمی در اختیار داشت . نخستین فروند از گونه F-5B نیروی هوایی ترکیه با این حال ، روند فوق با تحویل حداقل 20 فروند نسخه RF-5Aدر انتهای سال 1969 و 1970 ادامه پیدا نمود که در نهایت باعث شد تا نیروی هوایی ترکیه امکان داشته باشد که دو اسکادران ترکیبی جنگده / بمب افکن – شناسایی ( واحدهای 192و 162) را بوجود آورد ، ضمن اینکه 13 فروند نسخه رزمی برای ایفای نقش شناسایی تغییر نقش یافتند . به شکل خلاصه ، فریدوم فایترهای ترک به صورت غیررسمی در نبرد های هند- پاکستان به سال 1971 ( به تعداد 6 فروند ) و بحران قبرس هم به شکل نیمه فعال حضور داشتند ، اما بدلیل تحریم های ایالات متحده، تا سال 1975 فقط 6 فروند مدل تک نفره و 2 فروند نسخه دو سرنشینه در سازمان رزم این نیرو عملیاتی بودند . با پایان تحریم های آمریکا در اواسط دهه 80 ، اف-5 های ترکیه جان دوباره ای پیدا کردند ، چرا که بتدریج سایر کشور ها موجودی اف-5 های اضافی خود را به ترکیه انتقال دادند که در این میان نروژ با 26 فروند گونه تک سرنشین و 6 فروند نمونه دو کابینه در جولای 1983 ، تایوان با 6 فروند نمونه تک سرنشین و 3 فروند دو سرنشینه بیشترین سهم را به نام خود ثبت کردند . در سالهای بعد نیز ، جتهای جدیدی مستقیم از داراییهای ایالات متحده و سپس نیروی هوایی هلند به سازمان رزم این نیرو اضافه گردید . شاید بتوان گفت گه جرقه اولیه ارتقاء اف-5 های نیروی هوایی ترکیه پس از قطعی شدن ورود جتهای اف-16 به این نیرو ، زده شد . به این ترتیب ، این نیرو در ماه مه 1993 درخواست نمود تا حداقل 40 فروند نمونه تک سرنشین و 20 فروند نمونه دو سرنشین برای شروع برنامه آموزش خدمه جتهای جدیدتر اف-16 سی و اف-16 دی مورد بروزرسانی قرار گیرند . با این وصف ، این برنامه تا سال 1995 و پس از ان برای یکسال دیگر ( 1996 ) به تعویق افتاد. اما در نوامبر 1996 ، مجددا" نیروی هوایی ترکیه برای 48 فروند اف-5 های موجود اعلام نیاز برای ارتقاء نمود که بعد از کش و قوس فراوان ، بروزرسانی محدود برای این جتها در مرکز تعمیر ونگهداری شماره یک نیروی هوایی واقع در Eçkisehir در دوحوزه ارتقاء سازه ای و بهبود اوبونیک آغاز شد . برای بهینه سازی اف-5 های ترکیه ، علاوه بر متخصصین نیروی هوایی ،یک کنسرسیوم به رهبری واحد صنایع هوا- فضای اسراییل ( بخش لاهاو ) ، شرکت البیت سیستمز ، و صنایع هوا- فضای سنگاپور ، راکول اینترنشنال ، جی یی سی مارکنی تشکیل گردید . این بروزرسانی شامل نصب سامانه پرواز با سیم (Fly-by-wire systems) ، نمایشگرهای سربالا ( HUD) نمایشگرهای چندکاره ، سامانه های تشخیص دوست از دشمن و در نهایت GPS می گردید . این برنامه مجموعا" در دو مرحله صورت پذیرفت : مرحله یکم ، افزایش عمر سازه اصلی بدنه و مرحله دوم ، ارتقاء اویونیک که هر دو مرحله ، درمرکز تعمیر و نگهداری نیروی هوایی اجرا گردید . این قراردادکه در نهایت در انتهای سال 1998 به امضاء طرفین رسد ، ارزشی در حدود 70 میلون دلار داشت که با توجه به گستردگی برنامه و شرکاء حاضر دران ، رقمی فوق العاده ارزیابی می گردید . در انتها نیز نورثروپ گرومن ، تهیه حداقل 34 کابین بهبود یافته را به مبلغی در حدود 1.8 میلیون دلار بر عهده گرفت . پس از سه سال کار مستمر ، اولین پرواز این گونه بهبود یافته با شناسه F-5-2000 در یکم آوریل 2001 صورت پذیرفت که چهار فروند اول بطور کامل توسط صنایع هوایی اسراییل و 44 فروند باقی مانده نیز توسط ترکها بروزرسانی گردید . گفتنی است که همه این جتها به صندلی های پرتاب شونده مارتین بیکر Martin Baker Mk 10L مجهز شده اند . دوسال بعد یعنی در سال 2003 ، یک مجموعه بروزرسانی محدود دیگر شامل سامانه های مخابراتی پیشرفته تر برای حفظ تماس ایمن تر با واحدهای زمینی و پرنده های بدون سرنشین بر روی این جتها اجرا گردید . صندلی های پرتاب شونده مارتین بیکر Martin Baker Mk 10 سری L مجموع این بروزرسانی ، باعث گردید تا نیروی هوایی ارتش ترکیه ، تا سال 2020 ، یک جت رزمی –آموزشی مناسب را برای آموزش خدمه جتهای جدیدتر اف-16 در اختیار داشته باشد ، در عین اینکه این جتها با مسلح شدن به مهمات می توانند نقش پشتیبانی نزدیک زمینی ارزان قیمت را برای این نیرو بازی کنند . پی نوشت : 1- به سال تحویل گیری اف-5 های ترک دقت کنید ، تقریبا" همزمان با IIAF بود . 2- به لیست شرکتهای حاضر در برنامه بروزرسانی و همچنین بازه زمانی ارتقاء این جت دقت بفرمایید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

تایگر-2000، برخورد نزدیک از نوع تایوانی علیرغم تحلیل های متفاوت در خصوص جت کوثر ، شاید مرور برنامه نیروی هوایی تایوان برای ارتقاء جتهای اف-5 موجود در سازمان رزم این نیرو خالی از لطف نباشد : نمونه پروتوتایپ تایگر-2000 به رجیستر بدنه 5308 در تاسیسات تیانچین تایوان در اواسط دهه 90 میلادی ، یکی از برنامه های با اولویت بالای نیروی هوایی جمهوری چین ( تایوان ) امضاء یک توافقنامه مقدماتی با نورثروپ برای بروزرسانی جت خط مقدم خود برای مقابله با توانایی های رو به رشد نیروی هوایی خلق چین بشمار می آمد . اما این برنامه بدلایل سیاسی از جمله قوانین سخت گیرانه صادراتی ایالات متحده و عدم موفقیت شرکت وستینگهاوس برای کسب مجوز صدور کد نرم افزاری برای رادار AN/APG-66 ( مشابه رادار مورد استفاده در اف-16) و همچنین رابط کاربری موشکهای هوا به هوای فراتر از دید Sky Word TC-2 به ناکامی انجامید . نمونه کابین اولیه پیشنهادی برای تایگر-2000 با این حال ، در اواخر دهه 90 ( 1997) یک مدل از کابین ارتقاء یافته پیشنهادی در نمایشگاه هوا- فضای تایپه به نمایش گذاشته شد که از سوی صنعت هوا- فضای جمهوری چین با شناسه TIGER-2000 نامیده میشد . موشک هوا به هوای اسکای سورد -2 سه سال بعد ، یعنی در سال 2000 ، شرکت صنایع هوا-فضای تایوان یک پیکربندی کامل تایگر را با سریال 5308بعنوان نخستین نمونه ارتقاء کامل اف-5 های تایوانی به نیروی هوایی این کشور تحویل داد و نخستین پرواز ان در بیست و چهارم ژوئن 2002 صورت گرفت ، اما این برنامه با توجه به مشکلات پیش آمده در حوزه هایی نظیر سیم کشی هواپیما و همچنین پیشرانه ، دچار تاخیرهای پی درپی گردید . سمت راست : رادار APG-66 و سمت چپ : رادار GD-53 براساس اطلاعات موجود ، طیف متنوعی از بروزرسانی نظیر نصب نمایشگرهای MFD ، نمایشگرهای سربالا ( HUD) ، کنترل های هوتاس ، ارتقاء اویونیک ( براساس استاندارد MIL-STD-1553B که شامل ارتقاء رایانه ماموریت هواپیما ، سامانه های ناوبری INS/GPS و رادار GD-53 ، گیرنده های تشخیص دوست از دشمن و همچنین تسلیحات جدید شامل این برنامه میشد . اما برخلاف انتظارها ، برنامه TIGER 2000 ، بعلت هزینه های بسیار بالا جهت بازسازی کامل اویونیک ، سامانه کنترل آتش و عدم توجه و علاقه نیروی هوایی و در نهایت خرید جتهای جدید ، به بوته فراموشی سپرده شد . حالا سئوال این هست که آیا در این سالها با توجه به حساسیت کمتر کشورهایی نظیر تایوان ، احتمال دارد یک تبادل تجربه ای میان این دونیرو بصورت چراغ خاموش یا با واسطه طرف سوم صورت گرفته باشد ؟؟؟ آینده این را مشخص خواهد نمود . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : یک ارتقاء تقریبا ناشناخته ، نمایشگرهای سربالای فالکون برای تایگرهای ترک نمایی دیگر از کابین F-5.2000 نیروی هوایی ترکیه

  http://s6.picofile.com/file/8208502768/IRIB_TV5_Nasr.MP4.html http://www.aparat.com/v/T5Bqb