موشک وی 2 رو قبلا مدل کرده بودم .. اینبار جزئیاتشو بیشتر کردم و مجدد رندر گرفتم

با سلام مدیران و برادران محترم خواهشا سلیقه ای رفتار نکنید .این رفتار مغایر با اصل آزادی بیان و دیدگاه سیاسیت. یکی دو نظر از حقیر که مشابه نظر دوستمون که دو پیام بالاتر اومده توسط مدیران محترم پاک شده ولی حالا همان تحلیل با همان زبانی که بنده در نوشتار رعایت کردم امده ولی حذف نشده،و این تعبیری ندارد جز اعمال سلیقه در حذف یا عدم حذف پیامها . فراموش نکنید همین دولتی که نباید ازش انتقاد کرد ،نزدیک هفت ساله ملت رو به خاک سیاه نشونده و همگان چه دوست و چهدشمن میدانند هدف این فشارهای اقتصادی بر ملت پر کردن آستانه تحمل ملت بوده و در ادامه سناریوی سوریه. همگان میدانند همین دولت که الان نباید بهش انتقاد کرد بجای عزت دادن به مردم ذلت و شرمندگی داد . همگان میدانند این دولت مافیای دزدی و دست درازی به بیت المال بوده و هست. همگان میدانند این دولتی که الان نباید از انتقاد کرد جوان و نوجوان و حتی کسانی که حداقل اعتقاداتی داشتن با حربه های خاص خودشون از خدا و پیغمبر و امامان دور کردند که بالاترین مصیبتی بود که بر سر مملکت امام زمان و شیعه علی بن ابیطالب ع وارد شد که برنامه چهل ساله دشمنان و وهابیت نمیتونست انجامش بده. آمار بالای فساد و فحشا و متعاقب اون نرخ طلاق از برکات این دولت فخیمه است. فراموش نکردیم همین آقایان چطور فلش ناکارامدی و سو مدیریت خودشون رو طرف رهبر مظلوم انقلاب بردند و ایشان جز صبر و نصیحت بخاطر منافع همه ملت و امام وار لب نزدند و سکوت کردند اجحاف از این بالاتر ؟ همه دیدند رهبر انقلاب چطور بجای آقایان بخاطر عدم وجود عدالت اجتماعی از مردم عذرخواهی کردند هر چند جز در زمان احمدی نژاد که به داد مظلومان رسید عدالت اجتماعی نبوده و جز شعار ملت چیزی ندیدند. آخه برادران عزیز کجای این دولت درسته که لب نزنیم و از خوبیها بگیم ،چهار سال مردم رو با برجام بازی دادند و همگان دیدند که اخرش چی شد .اگر چه بنده یا هر کس دیگه بخواد بگه میشه چند ساعت نوشت از شاهکارهای اقایان . اگر قراره حذف کنید این متن رو حذف کنید .از سال86 و شاید زودتر پیگیر مطالب خوب این سایت بودم و از سال 89عضو شدم سعی کردم بیشتر ببینم و بخوانم تا بنویسم و الحق و النصاف اگه نگم هیچ ولی از اطلاعات ناچیز نظامی که داشتم به واسطه این سایت حداقل بهتر از هیچ شدم و افتخار میگنم در محضر اساتید و دوستان تلمذ کرده و میکنم . هدف از نوشتن این پیام ابراز گلایه دوستانه بود برای مدیران محترم خواهشا سلیقه ای رفتار نکنید .متشکرم

سلام خب بعد از مدّت‌ها با یه موضوع که ندیدم بهش پرداخته بشه در خدمت دوستان هستم. نمیدونم کتاب شطرنج با ماشین قیامت رو خوندید یا نه! این کتاب یکی از بهترین کتبی بوده که من به عمرم خوندم. به هر حال اگر کتاب رو خونده باشید خیلی خوب دردسرهایی که یک رادار تشخیص موقعیت خمپاره‌انداز میتونه ایجاد کنه رو متوجه خواهید شد! این نوع رادارها با اسکن‌های مکرر در هر ثانیه هر جسمی با حرکت بالستیک (گلوله توپ، خمپاره و ...) رو رهگیری و با انجام محاسبات ریاضی نقطه پرتاب رو شناسایی میکنه تا طرف زیر آتش راحت بتونه دمار از روزگار شلیک‌کننده در بیاره. و امّا راداری که اینجا بررسیش میکنیم رادار انگلیسی (تو کتاب قید شده فرانسوی. چرا؟ الله اعلم!) سامبلین یا همون ماشین قیامت ساز کتاب هست.[/size] رادار میدان توپخانه‌‌ای شماره15 یا همان سامبلین یک رادار پر استفاده انگلیسی است که دارای کارکرد در باند آی بوده و از یک پویشگر فوستر (نمیدونم دقیقا چه نوع اسکنری رو است.) بهرمند است. سامبلین از سال 1975 الی 2003 در توپخانه سلطنتی به کار گرفته می‌شد. بعدها سامبلین جای خود را به کمان سبز داد اما کمان سبز در وسعت بیشتر و در یگان‌های بزرگتر مورد استفاده قرار گرفته‌است. سامبلین در دو گونه‌ی ام‌کا1 و ام‌کا2 ساخته شده است که تفاوت این دو در نوع شاسی به کار گرفته‌شده است بدین نحو که در ام‌کا1 ما شاهد نصب رادار بر روی یک کشنده‌ی ساده و سبک هستیم امّا ام‌کا2 بر روی کشنده‌ی FV430 نصب شده است. با این وجود امکان حمل ام‌کا1 با بالگرد سبب می‌شود کاربران نیم نگاهی هم به ام‌کا1 داشته باشند. خود رادار سامبلین بر روی یک مقر چرخان و مجهز به چهار بازو جهت تغییر زاویه نصب گردیده است. قسمت‌های اصلی سامانه شامل آنتن، پویشگر فوستر، بخش الکترونیکی و ژنراتور ونکل 390 کیلوگرمی می‌گردد که بر روی کشنده‌ای 590 کیلوگرمی نصب می‌گردد. با وجود کشنده و آنتن باز ارتفاع سازه 2.29 متر است که این مقدار با خواباندن آنتن به 1.07 متر کاهش می‌یابد. رادار به تنهایی خروجی معادل 100 کیلووات تولید می‌کند و دارای تکرار پالسی معادل 4000 پالس بر ثانیه است. رادار از طریق یک کابل به یک کنسول متصل می گردد که در آن نقطه شروع حرکت پرتابه مشخص می‌گردد. سامبلین قادر است محل شلیک گلوله را با دقتی معادل 50 متر محاسبه کند. سامانه قادر است گلوله‌های 81 میلیمتری را از فاصله‌ی 10 کیلومتری و گلوله‌های بزرگتر را از فاصله‌ی 20 کیلومتری رهگیری نماید. از جمله کاربرد‌های دیگر سامانه می‌توان به نظارت ساحلی، رهگیری بالگرد و هواپیماهای کوچک اشاره کرد. از موارد استفاده این رادار می‌توان به جنگ فالکلند1982، جنگ خلیج 1991 و نبرد در بالکان اشاره کرد. البته ناگفته نماند شرکت Thorn-EMI بعدها اقدام به طراحی ام‌کا3 کرد که سامانه‌ای بود با قدرت رهگیری توپ‌ها و لانچرهای موشک اما این پروژه ناموفق ماند. کشورهای دانمارک، فنلاند، مصر، عراق، زلاندنو، نیجریه، عمان، نروژ، عربستان سعودی، سنگاپور، سوییس و آفریقای جنوبی اشاره کرد. رادارهای عراقی توسط فرانسه تهیه شدند. (آها حالا فهمیدم چرا کتاب گفته بود فرانسوی!) در ضمن کشور هند از طریق شرکت Bharat و تحت لیسانس انگلستان اقدام به تولید این سامانه نموده است. کمان سبز تهیه کننده: اینجانب! هرگونه کپی‌برداری بدون کسب اجازه از مترجم شرعا حرام می‌باشد! منبع: http://en.wikipedia....mbeline_(radar)[/size][/center]

بله کتاب جالبی هست. اسم رادار سامبلین هم ذکر شده در کتاب. در آخر هم با آوردن سند از طرف عراقی ذکر شده که عراقی ها به این نتیجه رسیدند که این رادار همه جا خوب جواب میده اما در محیط شهری خوب جواب نمیده شاید به علت ساختمانها ( ولی در اصل بخاطر این عملیات فریب این دوستان ما!) و نهایتا به دلیل قیمت و ... عراقی ها از خریدش منصرف شدند. ویرایش : در پايان يك سند عراقي مطرح مي‌گردد. نامه از سوي گروه سوم رادار سامبلين تيپ 111 مستقر در منطقه سيبه ـ شط‌العرب به فرماندهي سپاه هفتم است. موضوع نتايج آزمايش رادار فوق‌الذكر در نامه آمده است: به استحضار فرماندهي سپاه مي‌رساند كه نتيجه آزمايشي‌هاي عملكرد رادار فرانسوي سامبلين به شرح زير است: 1- دستگاه مورد نظر در مناطق دشتي و كوهستاني به دقت عمل مي‌كند... 2- دستگاه موردنظر در منطقه شهري عبادان با خطاي حيرت‌انگيزي در حدود 300 متر روبروست كه مستشاران نيز نتوانستند آن را رفع اشكال نمايند. احتمال بر اين است كه وجود ساختمان در مناطق شهري به طور كامل برعملكرد دستگاه تأثير منفي داشته است. نتيجه‌گيري: با وجود قيمت هنگفت اينگونه ادوات پيشرفته نظامي، توصيه مي‌شود تا اظهار دلايل قانع كننده از سوي شركت سازنده و رفع اشكال از خريد و استفاده از دستگاه‌هاي مربوطه خودداري شود. ویرایش 2 : این هم تاپیک این رادار در فروم : جالب اینجاست که این رادار انگلیسیه نه فرانسوی! https://en.wikipedia.org/wiki/Cymbeline_(radar) جالبه که در کتابهای آنتونی کردزمن هم در دو مورد این رادار فرانسوی نامیده شده : این و این

برنامه پنتاگون برای هواگرد های بدون سرنشین خودرو سوار پنتاگون یک قراد داد دو میلیون دلاری با شرکت پلانک آئروسیستم برای تولید هواگردهای بدون سرنشین خودرو سوار بسته است. شرکت آیروسیستم های پلانک در این برنامه قرار است یک سیستم پهپادی با قابلیت پرواز از روی خودرو تاکتیکی را بسازد. دراین سیستم، پهپاد به دستور یک اپراتور در داخل خودرو می توانند با اطمینان بالا از روی یک وسیله نقلیه زمینی در حال حرکت پرواز کند و بدون نیاز به توقف راننده ، مأموریت خود را به شکل کامل انجام دهند. خصوصا این ویژگی برای کاروان های نظامی بسیارمهم خواهدبود که بدون توقف در مسیر های پرخطر به حرکت خود ادامه دهنند و پهپاد تمام تهدیدات در طول مسیر را بررسی می کند. نمونه ای از سیستم پهپادی شرکت پلانک آئروسیستم برروی خودرو غیر نظامی پهپاد به شکل مستقیم و برخط اطلاعات، فیلم های گرفته شده را به صورت شناسایی هدف، طبقه بندی و ردیابی اهداف برای اپراتور پخش می کند.در پایان ماموریت پهپاد بدون توجه به مکانی که خودرو قرار دارد، به سمت آن برمیگردد وحتی در حالت حرکت بر روی خودرو فرود می آید.برای این سیستم پهپادی یک سازوکار ایمنی نیز تعبیه شده است که می تواند به شکل خودکار به سمت خودرو پرواز کند . تست سیستم پهپادی شرکت پلانک آئروسیستم بر روی خودروهای GMV 1.1 سیستم پهپادی پلانک آئروسیستم می تواند به شکل کاملا خودمختار پرواز کند، اهداف را به شکل دقیق شناسایی و ردیابی کند و بر روی وسیله نقلیه فرود آید. در حقیقت برای شناسایی اهداف این سیستم به یک هوش مصنوعی با قابلیت پردازش تصویر قدرتمند مجهز است. ویژگی خود مختاری در این سیستم پهپادی به خدمه اجازه می دهد تمرکز خود را به ماموریت خود بدهند تا اینکه مجبور باشند همیشه به هدایت پهپاد اهمیت دهند. ویژگی های منحصر بفرد این سیستم موجب شده است که بتوان از ان در ماموریت های نجات وجستجو، پشتیبانی از کاروان ها و ماموریت های نیروهای ویژه استفاده شود. علاوه بر وسایل نقلیه زمینی ، وسایل نقلیه دریایی نیز میتواند سیستم پهپادی شرکت پلانک آئروسیستم را دریافت کنند. همچنین به غیر از اهداف نظامی این سیستم می تواند برای ماموریت های غیر نظامی مانند ماموریت های زیست محیطی استفاده شوند.

هیچ کدام بر نمیگردند راه متعهد کردن آمریکا به تعهداتش فشار از سمت ماست غنی سازی ۵۰ درصد دور زدن تحریم ها انسجام داخلی رای ندادن به غرب زده های الیگارشیک

توسعه ناوگان دریای خزر روسیه تا هنگامیکه که فدراسیون روسیه موشک‌های کروز را از طریق ناوگان دریای خزر خود بر علیه اهدافی در سوریه در اکتبر ۲۰۱۵ پرتاب نکرده بود تعداد کمی درغرب توجه ای به این ناوگان ازناوگان کشتی‌ های جنگی روسیه می کردند و اغلب آن را یک نیروی کاملا دفاعی ساحلی می دیدند . اما در سه سال پس از آن، واحد نیروی دریایی روسیه - ناوگان دریایی نظامی - به طور چشمگیری توانایی‌ ها و نقش خود را در تفکر مسکو گسترش داده‌ است و این روند احتمالا با قرارگرفتن دریا سالار نیکولای یومنوف فرمانده پیشین ناوگان دریای خزر روسیه به عنوان فرمانده جدید نیروی دریایی روسیه VMF افزایش خواهد یافت . در این راستا ، دریا سالار سرگئی پینچوک فرمانده فعلی ناوگان دریای خزر روسیه ، اخیرا اعلام کرده که برای اولین بار، نیروی تحت امر وی شامل هواپیماهای نظامی آبی‌ خاکی و بالگرد می‌شود . دریاسالار پینچوک خاطر نشان کرد که ما در حال تشکیل یک اسکادران هوایی هستیم که در Kaspiysk مستقر خواهد شد و متشکل هواپیماهای Be-200 و بالگرد های Mi-12PB خواهد بود که به ناوگان دریای‌ خزر روسیه توانایی بیشتری برای انجام عملیات‌های جستجو و نجات و ارائه خدمات درمانی را می‌ دهد . تا اینجای سخنان پینچوک قطعا درست است. اما وجود این قابلیت به ناوگان محلی روسیه اجازه می‌دهد تا قدرت موثرتری را به دست آورد ، به خصوص در حال حاضر که این نیرو نه تنها در آستاراخان که به صورت سنتی ناوگان شوروی در آن واقع شده بود بلکه درداغستان ، به مراتب پایین تر از ساحل غربی دریایی و نزدیک به آذربایجان ، ایران و ترکمنستان قرار گرفته است . در حقیقت مجموعه ‌ای از گام‌ هایی که دولت روسیه در طول یک سال گذشته برداشته در طول یک ماه قبل در طی تمرینات نظامی روسیه به تنهایی قویا نشان می‌دهد که مسکو قصد دارد از توانایی جدید خود به صورت تهاجمی تری استفاده کند . در میان مهم ‌ترین پیشرفت‌ ها در بهار امسال ، این ناوگان کوچک اکنون در حال ساخت خانه ‌های جدید برای نیروی دریایی بسیار بزرگ ‌تر خود است. آموزش و عملیات آن نه تنها با منطقه نظامی جنوبی ، که دریای ‌خزر بخشی از آن است ، بلکه با ناحیه فدرال جنوبی که بر بخشی از روسیه در مجاورت قفقاز شمالی نظارت می‌کند، یکپارچه شده ‌است . آموزش و عملیات ناوگان در مقایسه با یک سال پیش به شدت افزایش‌ یافته و این فعالیت ‌ها توسط تلویزیون مسکو پوشش داده شده ‌اند، موضوعی که می تواند پیامی را ارسال ‌کند و در نهایت - و شاید مهم ‌ترین تغییرات برای ناوگان دریای ‌خزراین است که در گذشته اغلب از مانورهای نظامی روسیه و جشن‌های روز پیروزی خارج می‌ شد اما در ماه گذشته در هر دو نقش برجسته ای داشته است . قطعا این مورد وجود دارد که ناوگان دریای خزر روسیه در حال حاضر ظرفیت آتش بیشتر و ظرفیت‌های زمینی - دریایی بیشتری نسبت به نیروهای دریایی دیگر کشورهای ساحلی خزر دارد. این فقط یک نیروی عملیات جستجو و نجات نیست که فرمانده آن می‌خواهد مردم آن را باور کنند . ناوگان دریای‌ خزر به طور فزاینده‌ ای یک نیروی نظامی است که باید به حساب آید، به خصوص اگر درگیری در اوکراین ادامه یابد یا اختلاف بین ایران و ایالات ‌متحده از جنگ لفظی به چیزی فراتر افزایش یابد . ترجمه و تلخیص صرفاً برای میلیتاری / بن پایه : Jamestown

با سلام: و تشکر از شما, بخاطر مطالب مفیدتان دراین سایت. من بار ها این موضوع را به مسئولین نیروی هوایی بصورت شفاهی و کتبی گزارش کردم, که سایت نیروی هوایی ارتش ج. ا . ا بیش تر به یک سایت عقیدتی سیاسی نزدیک تر است تا یک سایت علمی نیروی هوایی. اما متاسفانه در این سایت بجای مطالب مفید علمی , فنی و پروازی و وجود سیستم های کار آمد در سطح جهان جهت ارتقاء دانش پرسنل خبری نبوده و بیش از 90 درصد مطالب این سایت عقیدتی سیاسی می باشد. لطفا کار بران عزیز این سایت را مشاهده کنند و نظر بدهند. در صورتی که مسئولین می توانند از توانمدی های پرسنل این نیرو در سایت خودشان در اختراعات, ابتکارات و نو اور و خلاقیت آن ها مطالبی منتشر کنند که امید ملت ایران را در مقابل تهدید ها و تحریم های آمریکای جهان خوار بالاتر ببرند.

با سلام سالها پیش شنیده بودم که تام کوپر ( نویسنده اتریشی/صرب ) که سه گانه وی در خصوص نیروی هوایی ایران بسیار مشهور هست ، تعّصب خاصی نسبت به نیروی هوایی ایران و بخصوص گردان های تامکت نیروی هوایی دارد و از کامنتهای این شخص در انجمن های مختلف در فضای مجازی می شود این مساله را بوضوح تشخیص داد ولی این یکی را تا الان ندیده بودم که علی الحساب امروز رویت شد ( داخل کادر قرمز ) با این حال انصاف نیست که یک نویسنده غیر ایرانی ، حالا باتمام نواقصی که در کتابهایش موجود هست ، تا این حد به این موضوع علاقه داشته باشد ولی در داخل کشور ، حتی در درون سلسله مراتب نیروی هوایی ، چنین توجهی به داشته های موجود و تلاش برای حفظ و نگهداری انها وجود نداشته باشد !!!!!!

قسمت ششم    ***   آزمایش موشک در چابهار    در ماه مارس 2012 وقتی که میراژ F-1 ایی کیو 4 (  F1EQ-4 ) به شماره سریال 6205-3 برای تحویل به نیروی هوایی ایران آماده شده بود ، کارشناسان شرکت صنایع هواپیمایی ایران برای نخستین بار نمونه بومی غلاف های آلکان را بر روی آن نصب کردند .همچنین آن ها سامانه سوختی هواگرد را بوسیله تانک های سوختی خارجی 275 گالنی (1041 لیتری) با موتور روشن مورد آزمایش قرار دادند .       در مرحله اول صنایع هواپیمایی ایران موفق به تهیه تایر برای ناوگان میراژ های اف 1 شده بود که به دلیل تحریم های سازمان ملل در سال 2010 غیر محتمل است . میراژ F-1 ایی کیو 4-200 ( F1EQ-4 )به شماره سریال 6205-3 تا هنگامی که منبع جدیدی یافته شد در میان پرنده های زمین گیر شده بود . این تصویر در 21 فبریه 2012 حین بازگشت از یک تست محلی گرفته شده است.   متعاقبا" PL-7 ها در آویزگاه های نوک بال ها به منظور انجام آزمایشات زمینی نصب شدند. در 16 ام مارس 2012 ، پس از 12 ماه تاخیر میراژ 6205-3 به عنوان اولین میراژ F-1 که تحت دوره بازسازی استاندارد قرار گرفته بود به نیروی هوایی ایران تحویل شد . این هواگرد مشابه F-4 و F-5 های نیروی هوایی ایران رنگ استتار آسیای صغیر 2 را دریافت کرد بود. جنگنده شماره 6205-3 که به همراه F-4D به شماره سریال 6714-3 از مبداء فرودگاه بین المللی مهرآباد به مقصد دزفول پرواز کرده بود ، در نمایشگاه هوایی سالانه نیروی هوایی ایران در روز سال نو پارسی [عید] آن سال شرکت جست. این نخستین باری بود که میراژ F-1 های نیروی هوایی ایران در یک نمایشگاه هوایی به نمایش در می آمدند. این نقل مکان بدان معنا بود که میراژ دیگری برای انجام تست های بیشتر برای غلاف ها ، تانک های سوختی و موشک ها در دسترس نیست. تست های جنگی نیروی هوایی ایران در پایگاه دهم تاکتیکی ادامه نیافت و در نهایت پس از گذشت چند ماه پیاپی از تلاش ها معاونت عملیات نیروی هوایی ایران مجوز تست جنگی PL-7 را در چابهار صادر کرد که موفقیت آمیز هم بود . در جریان تست ها از دو هواگرد استفاده شد : میراژ F-1 ایی کیو 6 (F1EQ-6 9 ) به شماره سریال 6210-3 و میراز F-1 بی کیو 3  ( F1BQ-3 ) به شماره سریال 6407-3 . هفت سورتی پرواز توسط دو هواگرد به انجام رسید که هر دو جنگنده موشک ها را به سوی اهداف پروازی موسوم به  TDU-11/B ، رها شده توسط F-4 ها ، شلیک کردند .    شرکت صنایع هواپیمایی ایران تطبیق موشک R-73E را به منظور استفاده میراژ ها شروع کرده بود . در ابتدا لانچر موشک موسوم به APU-73-1-D را در مقر 2 جنگنده به وسیله ساخت تطبیق کننده ای (منظور آداپتور) که شامل رابط کامپیوتری هم می شد نصب کرده و یک پانل کنترلی موشک هم در کاکپیت نصب کردند. توانایی کاری موشک بر روی زمین به وسیله میراژ 6403-3 در طی پرواز بازبینی اصلی (مین چک فلایت) پیشین ، مورد آزمایش قرار گرفته بود . رادار سیرانو 4 همچنان فعال نبود و آزمایش موشک ها بدون یکپارچه سازی با رادار جنگنده به انجام رسید .   [گفتنی است] در زمان دیگری اداره تسلیحات شرکت صنایع هواپیمایی ایران طراحی غلاف های خارجی R-73 را برای میراژ ها شروع کرد. اداره نامبرده کار را بر روی جعبه اتصال میراژ 6201-3 به منظور نصب خشاب های چف / فلیر موسوم به AN/ALE-40 در نزدیگی مخروط دمی آغار کرده بود .   معاوت عملیات نیروی هوایی ارتش ایران در آپریل 2013 شرکت صنایع هواپیمایی ایران را به اجرای پرواز تست میراژ تجهیز شده به مخازن سوخت خارجی به ظرفیت 275 گالن آمریکایی و در پی آن غلاف های آلکان در ژوئن 2013 مجاز کرد. تابحال غلاف ها اصلاح شده بودند و مشکلات بروز یافته در آزمایشات قبلی مشخص شده بود .   پس از موفقیت تست دوم ، نیروی هوایی ارتش ایران قراردادی را مبنی بر سفارش بیش از 16 جفت غلاف دیگر به منظور بکارگیری توسط میراژهایش با شرکت صنایع هواپیمایی ایران به امضا رساند. معاونت عملیات در می 2013 به این نتیجه رسید که الگو استتار دو رنگ و جدید آبی / خاکستری از آرایش آسیای صغیر 2 برای میراژ های ایرانی که بعدا" بر روی دریای عمان بکار می روند ، مناسب تر است . شرکت صنایع هواپیمایی ایران در می 2013 میراژ 6403-3 را در رنگ جدید آبی رنگ آمیزی کرد . این جنگنده در ماه های بعد به پایگاه دهم تاکتیکی تحویل داده شد   میراژ 6406-3 و 6210-3 با هم یک پرواز سرتاسری را در یکم دسامبر 2013 از مبداء چابهار به مقصد تهران به انجام رساندند در حالی که نخستین بار برای استفاده از یک جفت از غلاف های بومی و مخازن سوخت 275 گالن مهیا شده بودند . هر دو جنگنده پس از پرواز برای بازسازی به شرکت صنایع هواپیمایی ایران مراجعه کردند .   ین میراژ F-1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 )هنوز نشان رسمی زمان حضور خود در نیروی هوایی عراق در دوران صدام حسین را در زیر هلال نشان نیروی هوایی ایران بر تن خود دارد . این هواگرد در موراد متعددی در اختیار و تحت پشتیبانی معاونت جهاد خودکفایی به منظور انجام تحقیقات و گذران تست ها در پایگاه سوم تاکتیکی حاضر بوده است .   بازسای تعداد بیشتری میراژ    شرکت صنایع هواپیمایی ایران در حالی به بازسازی و بروزسازی میراژ ها هدایت شد که که نیروی هایی ایران در مرکز تعمییر و نگهداری مشهد ، کار بر روی میراژ های موجود در مشهد و بازسازی آنان را در دست اجرا داشت . مابین سال های 2011 و 2013 مرکز تعمییر و نگهداری مشهد میراژ های F-1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 ) به شماره سریال های 6209-3 و6211-3 را تعمییر اساسی کرده و به خدمت بازگرداند . این هواگرد ها در ماه مارس 2013 پرواز های چک اصلی خود را به انجام رسانده و برای خدمت در 102امین اسکادران تاکتیکی در می 2013 هر دو آن ها در الگوی استتار جدید دو رنگ آبی / خاکستری رنگ آمیزی شده و تحویل شدند که این الگو استتار مشابه رنگ استتار مورد استفاده میراژ های 2000 یونانی است .    دو میراژ نامبرده به منظور شرکت در رزمایش فدائیان حریم در پایگاه 19 ام تاکتیکی مزین به نام |عبدل کریمی| مستقر در بندر عباس در تاریخ 20 و 21 ام دسامبر 2013 حضور یافتند .        یکی از 9 فروند میراژ F-1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 )همه گونه به شماره سریال 6210-3 تجهیز شده با سیستم کنترل آتش سیرانو 4 ام . شش فروند از میراژ های اف 1 بازگردانی شده توسط تکنسین های حاضر در پایگاه سوم تاکتیکی به آرایش دو رنگ خاکستری /آبی دفاع هوایی در مابین سال های 1992 و 1999 ملبس شده بودند این آخرین نمونه موجود از این گونه بود که تا اواخر سال 2013 آرایش خود را حفظ کرده بود . حالا این جنگنده در حال گذراندن بروزسازی در شرکت صنایع هواپیمایی ایران است که در آنجا رنگ استتارش به رنگ جدید آبی تغییر خواهد یافت !   پروژه حبیبی عمومی می شود   رژه روز ارتش ایران در تاریخ 18 آپریل 2014 با حضور 4 فروند میراژ F-1 که به غلاف های بومی و تانک های سوختی آمریکایی تجهیز شده بودند برگزار شد. هواگرد ها در جنوب تهران و در حال پرواز در ارتفاع پست در رژه شرکت کردند ، 5 فروند از میراژ ها از مشهد به تهران منتقل شده بودند که یکی از جت ها در تهران باقی ماند تا در شرکت صنایع هواپیمایی ایران مورد بازسازی قرار گیرد .   شرکت صنایع هواپیمایی ایران بازسازی و بازیابی میراژ اف 1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 ) به شماره سریال 6201-3 را در ماه می 2014 به اتمام رساند، در حالی که می باید بازیابی چهارمین میراژ به شماره سریال 6203-3 را در ژانویه 2015 به اتمام برساند ،حال آنکه امروز ، چهار فروند میراژ F-1 ایی کیو ( F1EQ)، دو فروند ایی کیو 2 ( F1EQ-2 )، یک فروند ایی کیو 4 ( F1EQ-4 ) ، دو فروند ایی کیو 5 ( F1EQ-5 )، نه فروند ایی کیو 6 ( F1EQ-6 ) و هفت فروند بی کیو 3 (  F1BQ-3) را از نیروی هوایی ایران دریافت کرده و در وضعیت گوناگونی از تعمیر دارد.     همه 25 فروند جت تا سال 2020 به خدمت بازگردانده شده و در همین راستا برنامه اصلی موجود بر کاربری 18 فروند میراژ اف 1در اسکادران 102 ام تاکتیکی در نقش های دفاع هوایی و ضد کشتی استوار است .     مشاهده کنید لیست 25 فروند میراژ اف 1 عراقی که در سرویس ایران هستند        پایان منبع

قسمت چهارم ... ماموریت دریایی   دولت ( نظام جمهوری اسلامی )  ایران ماموریت حفاظت از خلیج فارس را به نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی واگذار کرد ، حال آنکه نیرو های دریایی و هوایی ایران موظف به حراست و تامین امنیت تنگه هرمز و دریای عمان شده بودند . تحت راهبرد جدید ( جمهوری اسلامی ایران) ، نیروی هوایی به تقویت و افزایش قابلیت ها و توان رزمی پایگاه دهم ( مشرف بر دریای عمان) به وسیله تجهیز این پایگاه به تعدادی از اف 4 دی های موجود روی آورده بود . در این هنگام پایگاه نهم تاکتیکی اف 4 ئی ها را به منظور انجام عملیات هشدار واکنش سریع (QRA) گماشته و محیا ساخته بود ، حال آنکه میراژ های F-1 به منظور شکل گیری یک اسکادارن جدید در این پایگاه اختصاص یافته بودند .   F-4D در پایگاه یکم تاکتیکی ( مهرآباد ) به شماره سریال 6714-3 و میراژ 6205-3 . آن ها عازم دزفول بودند که هر دو بعدا" در نمایشگاه هوایی همان پایگاه (وحدتی) در ایران شرکت کردند .   فروند میراژ آماده عملیات به تاریخ 10 ام تا 16 ام ماه می سال 2010 میلادی در پایگاه تاکتیکی دهم به منظور شرکت در رزمایش دریایی بر فراز دریایی عمان که ولایت 89 نامیده شده بود استقرار یافتند . در آن زمان به استثنای میراژ F-1 بی کیو 3 ( F1BQ-3 ) به شماره سریال 6407-3 ، 4 فروند میراژ عملیاتی دیگر در شرایط غیر استاندارد و سر رسید عمر عملیاتی نگهداری می شدند . تیم اورهال میراژ F-1 مشهد در روند بازسازی دو فروند میراژ F-1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 ) به شماره سریال های 6209-3 و 6210-3 تجدید نظر کرده و آنان را مسترد ساخت .اتمام برنامه اورهال به علت محدودیت های اعمال شده از سوی سازمان ملل متحد در پی تحریم های واصله از سوی این سازمان علیه ایران ، به تاخیر افتاد . این درحالی بود که شرکت صنایع هواپیما سازی ایران هنوز حتی قادر به تهیه تایر های میراژ های 6205-3 و 6403-3 هم نبود ، در حالی که سه فروند میراژ دیگر به شماره سریال های 6201-3 ، 6203-3 و 6204-3 از همدان به منظور بازسازی و طی دوره اورهال به شرکت صنایع هواپیما سازی ایران منتقل شده بودند .     در یکم دسامبر 2013 ، دو فروند میراژ اف 1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 ) به شماره سریال 6210-3 و بی کیو 3 به شماره سریال 6407-3 ، که از نوع بومی پایلون های داخلی آلکان همراه با تانک های سوختی رها شدنی به ظرفیت 275 گالن (1014 لیتر) برای اولین بار در پرواز بدون توقف 882 مایلی (1420 کیلومتری) از پایگاه دهم تاکتیکی (برادران دلحامد) مستقر در کنارک به سوی پایگاه یکم تاکتیکی شهید لشگری در تهران ، استفاده می کنند . هر دو جت به منظور بازسازی به تهران و شرکت صنایع هواپیمایی ایران مراجعه کرده بودند . پس از شکست های پیاپی شرکت صنایع هواپیمایی ایران در بدست آوردن قطعات یدکی شامل چتر ترمز ، پایلون ها ، لانچر ها و حتی موتورهای اسنکما آتار 9 کی 50 پروژه میراژ بسته شد تا در سال 2010 ملغی گردد .   نخستین میراژ بازسای شده توسط شرکت صنایع هواپیمایی ایران دلال های متعددی در آپریل 2011 یافته شد ، پس از آن که پروژه معلق شده بود ، توافق نامه ای توسط شرکت صنایع هواپیمایی ایران با این دلالان به منظور تهیه قطعات یدکی ضروری شامل 50 دستگاه موتور توربوجت آتار 9 کی 50 به امضا رسیده بود . شرکت صنایع هواپیمایی ایران بودجه مورد نیاز را دریافت کرده و محموله ای از 14 دستگاه موتور را به همراه قطعات یدکی ضروری سفارش داد ، که آن هم از فرانسه ، آفریقای جنوبی و لیبی وارد شد .     یک نما از مجتمع شرکت صنایع هواپیمایی ایران ، کارگاه شماره 1 در میانه سال 2011 میلادی ، تمامی هواپیما های نمایش داده شده مورد بازسازی قرار گرفته و مجددا" به نیروی هوایی ایران پیوستند . میراژF-1 دو سرنشینه 6403-3 ، هنگامی که میراژ F-1 ایی کیو 1 ( F1EQ-1 ) به شماره سریال 6202-3 در سال های دهه 1990 میلادی در پایگاه سوم تاکتیکی دیده شده بود رنگ استتار قدیمی آبی/ خاکستری را تن پوش خود داشت . شرکت صنایع هواپیمایی ایران حالا قادر بود که با دقت پروژه را مجددا" فعال کند ، متخصص فنی بازنشسته میراژ اف 1 در نیروی هوایی ایران به نام سرهنگ جی و تیم او بر روی میراژ 6205-3 کارکرده و این هواگرد در دسامبر 2011 آماده چک های تاکسی شد . جت 6205-3 نخستین پرواز بازبینی کاربردی [فنی] خود را در 10ام ژانویه 2012 به انجام رساند . عنقریب پس از تیک آف سرهنگ اچ متوجه قفل بودن الویتور ها (سکان های افقی) حین پرواز شد در حالی تنها در ارتفاع 300 پایی (91 متری) قرار داشت ، او در ادامه مجبور به انجام فرود اضطراری در فرودگاه مهرآباد شد . پس از قفل شدن الویتور ها سرهنگ اچ از زبانه های تِرایم برای صعود و فرود ارتفاع خود به منظور بالا و پایین راندن هواپیما استفاده کرد . دلیل بروز این حادثه نقص فنی [عملکرد ناقص] سامانه خلبان خودکار عنوان شده است .      میراژ F-1 ایی کیو 6 ( F1EQ-6 ) به شماره سریال 6212-3 (سابق 4651) در 16 اکتبر 1993 ملبس به رنگ استتار خاکستری تیره نخستین پرواز خود را در دستان سرهنگ بهروز نقدی در پایگاه پایگاه سوم تاکتیکی به انجام رساند . اف 1 نامبرده هم اکنون در حال گذراندن بازسازی در مشهد است .   11 روز بعد هواپیمای مورد نظر تست های فنی پروازی دیگری را به انجام رسانده و در نهایت با موفقیت همه آن ها را پشت سر گذاشت . این میراژ می توانست هم اکنون در حال آماده سای برای مرحله بعدی تست ها شامل اریابی پایلون ها و تانک های رها شدنی سوخت باشد .   ادامه دارد ...... منبع ترجمه

  قسمت سوم :    ***   بازگشت به زندگی  در ماه فبریه سال 2008 سر فرماندهی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران دستوری را مبنی بر حضور و مشارکت [این نیرو] در رژه روز ارتش آن سال ایران از ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران دریافت کرد . در آن زمان نیروی هوایی ایران در حال آماده سازی تعداد 140 فروند هواگرد شامل میراژ های اف 1 بود . در مقیاس کوچک 3 فروند میراژ اف 1 به شماره سریال های 6215-3 ، 6405-3 که میراژ 6405-3 برای بازسازی انتخاب شده بود . 4 نفر از خلبانان اف 5 از اسکادران تاکتیکی 27 ام انتخاب شده و فرصت آشنایی و آموش پروازی کوتاهی با میراژ در قالب یک گروه کوچک پروای در مشهد ، برای آنان گذاشته شد ! سه فروند میراژ در 17 ام آپریل 2008 در رژه شرکت کردند ، [که] خلبانان در اثر مه آلودگی هوا در پایگاه یکم تاکتیکی میدان دید خود را از دست داده و در کنار آن به علت خرابی و قابل استفاده نبودن سامانه ناوبری داخلی (آی ان اس) مجبور به انجام فرود اضطراری در فرودگاه بین المللی [امام] خمینی در جنوب تهران شدند . پس از این حادثه فرماندهان نیروی هوایی حالا درک کرده بودند که اگر قصد بازگردانی میراژ ها را به چرخه عملیاتی دارند ، این هواگرد ها [میراژها] نیاز به تعمییرات اساسی دارند . بدین منظور نیروی هوایی ایران درخواست بازگردانی و تعمییرات اساسی میراژ ها را در آپریل 2008 به شرکت صنایع هواپیمایی این کشور ارائه کرد ، [در این راستا] پروژه جدیدی تعریف شده و نام پروژه حبیبی را به خود گرفت . [گفتنی است] پیش از این تعمییرات اساسی و بازسازی یک فروند از میراژ های اف 1 بی کیو 3 به شماره سریال 6407-3 در مشهد شروع شده بود . در 25 ام نوامبر 2008 و در مرحله پایانی عقد قرارد بین نیروی هوایی و صنایع هواپیمایی ایران ، نخستین بار دو فروند میراژ [یکی] اف 1 ایی کیو 4 به شماره سریال 6205-3 (پیشین 4500 نیروی هوایی عراق) و [دیگری] اف 1 بی کیو 3 به شماره سریال 6403-3 از شیلتر های پایگاه مبدا خودشان ، پایگاه سوم [بعد از خروج از خدمت میراژ ها در این پایگاه ها نگهداری می شدند] به شرکت صنایع هواپیمایی ایران از طیق جاده [حمل با کشنده] انتقال داده شدند . یک تیم از مهندسین و تکنسین های شرکت صنایع هواپیمایی ایران که شامل تعدادی از پرسونل تعییر و نگهداری بازنشته اف 4 هم می شد موظف شده بودند تا به دقت یک استاندارد متمرکز را طی پروژه برای تعمییرات اساسی هواگرد ها به پیش برده و توسعه دهند . [در این هنگام] مدیرعامل شرکت هواپیمایی ایران درخواستی را به منظور بی خطر و ایمن سازی انجام پروژه برای سرژ داسو مدیر عامل گروه داسو [شرکت سازنده میراژ] ارسال کرد . با این حال به دلیل بروز مشکلات مالی انجام پروژه حبیبی به تاخیر افتاده بود ، اگرچه نخستین بودجه در سال 2010 به پروژه حبیبی اختصاص داده شد [اما] داسو هرگز کمک های فنی را برای شرکت صنایع هواپیمایی ایران فراهم نکرد . نخستین میراژ اف 1 تعمییر اساسی شده بصورت بومی در مارس 2009 و توسط نیروی هوایی در پایگاه مشهد کامل شد . در این نقطه حالا نیروی هوایی تعداد 5 فروند میراژ مناسب برای پرواز به شماره سریال های 6213-3 ، 6215-3 ، 6405-3 ، 6406-3 ، 6407-3 را در اختیار داشت سپس معاونت عملیات نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت که تمام میراژ های اف 1 را به پایگاه دهم تاکتیکی مستقر در کنارک (چابهار) منتقل و مستقر کند .   پایان قسمت سوم ... ادامه دارد    منبع ترجمه : زیرون

قسمت دوم    ********** میراژ F-1 ایی کیو 5 ( F1EQ-6 )، شماره سریال 6212-3 را از نیروی هوایی ایران دریافت کرده و نام خلبان (ایرانی) هم در پایین کاکپیت آن درج شد , (پس از آماده سازی مجدد) خلبان به منظور انجام نخستین پرواز تاکسی باند سریعی با آن داشت . در آگوست 1995 دو فروند از میراژ های F-1 بی کیو 3 ( F1BQ-3 ) نیز بازگردانده شده و برای آموزش دو تن از خلبانان (ایرانی) به نام های سرهنگ الهی و کاپیتان آ ( A ) مورد بهره برداری قرار گرفتند .   میراژ F-1 (به شماره سریال) 6407-3 نخستین (نمونه) تعمییر اساسی (اورهال) شده در بخشی از پروژه حبیبی بود . نشانه مخصوص (میراژ ها) نیز که بر روی دهانه هواکش موتور جنگنده (ایر اینتیک) نیز نقش بسته است یادآوری می کند که این نخستین اف 1 در حال اتمام تعمیرات است . در 24 ام آپریل سال 1997 چهار فروند (دیگر) از میراژهای F-1 به شماره سریال های 6212-3 ، 6215-3 ، 6403-3 و 6407-3 به پایگاه 9 ام تاکتیکی مستقر در بندر عباس به منظور حضور و مشارکت در تمرین ( رزمایش ) طریق القدس (راهی به اورشلیم - مربوط به خود متن ! ) فرستاده شدند (در حالی) که این رزمایش تحت فرماندهی ( آیت الله ) سید علی خامنه ای ، رهبر ( معظم انقلاب اسلامی ) ایران قرار داشت . در آن زمان تیم جهاد خودکفایی (نیروی هوایی ارتش )  میراژ F-1 ها را برای شلیک موشک AIM-9J سایدوایندر با نصب و الحاق ( بکارگیری ) لانچر ( همین موشک ) موجود در جنگنده F-14A موسوم به LAU-7A در بالک های نوک بال جنگنده سازگار و بهینه سازی کرده بودند ، ( این ایده ) در طی پروژه ابرار (سرزمین ها - مربوط به خود متن !) در همدان انجام شده بود ، ( گفتنی است ) طی همین پروژه ( توسط همان تیم) دو مخزن سوخت خارجی ( میانی ) متعلق به جنگنده F-5E/F برای نصب در زیر بال های میراژ به منظور حمل سوخت خارجی و به عنوان مخازن سوخت رهاشدنی ،  هر یک به ظرفیت 275 گالن آمریکایی (برابر با 1041 لیتر)  در نظر گرفته شده و مهیا شد . مابین سال های 1997 تا 1999 بیشتر از 6 فروند از میراژهای F-1  برای تجهیز یک اسکادران در پایگاه 14 ام مشهد بازگردانده شده و در اسکادران تاکتیکی 142 بکار گرفته شدند . این واحد زمانی فعال شده بود که مرزهای شرقی ایران مورد تهدید تروریستی طالبان و حمل و نقل قاچاقچیان ( مواد مخدر ) قرار گرفه بود . میراژ F-1 بی کیو 3 ( F1BQ-3 ) به شماره سریال 6403-3 دومین نمونه ای بود که توسط ( سازمان ) صنایع هوایی ایران تعمیرات اساسی شد و رنگ استتار آسیای صغیر II را دریافت کرد . اما در آپریل 2013 جانشین [معاونت] عملیات نیروی هوایی ایران به صنایع هوایی ایران رنگ استتار آبی و خاکستری را برای [این] میراژ ( 6403-3 ) سفارش داد که برای انجام وظیفه دفاع هوایی آن مناسب تر است . در 5 ام جولای سال 2001 میراژ F-1 ایی کیو 5 ( F1EQ-5 ) به شماره سریال 6217-3 (پیشین 4571 نیروی هوایی عراق) دراطراف مشهد سقوط کرد و خلبان آن سرهنگ ناصر حبیبی زوهام کشته شد [به شهادت رسید] . در این زمان 10 فروند میراژ در مشهد وجود داشت اما فقط [میراژ] 6217-3 توانایی انجام کامل ماموریت های محموله را دارا بود [در شرایط عملیاتی کامل قرار داشت] . جت های دیگر [عمدتا"] قابلیت انجام نیمی از ماموریت های محوله را دارا بودند و یا بطور کامل غیر عملیاتی شده بودند . [بررسی] این سانحه وجود نقصی در سیستم هیدورلیک [جنگنده ها] را به اثبات رساند . پس این وقوع سانحه تمامی فعالیت های پروازی میراژ های F-1 متوقف شده و اسکادران تاکتیکی 142 [مستقر در مشهد] هم منحل شد و [در نهایت] تمامی خلبانان میراژ بازنشسته شده و یا به [گردان های] F-5 منتقل شدند .   پایان قسمت دوم ... ادامه دارد    منبع ترجمه

    دوستان مسلط به زبان انگلیسی ، زحمت ترجمه رو بکشند تا امثال من که از لحاظ زبانی وضعیت خوبی نداریم هم بهره ببریم !

خدا رو شکر حسرت به دل نمردیم و چند خط حرف منطقی درباره جنگ هوایی ایران و عراق تو فضای نت فارسی دیدیم حدود دو سال قبل تو صحبت های خصوصی سوال چالش برانگیزی از برادر مصطفی پرسیدم که با تایید ایشون همراه شد : به نظر شما خلبانی که با تامکت به شکار فیشبد و فلاگر میره شجاع تره یا خلبانی که با فیشبد و فلاگر به مصاف تامکت میاد ؟!!! البته غلبه تبلیغات یک طرفه و پروپاگاند در فضای جنگی قابل درکه ولی 26 سال پس از اتمام جنگ دیگه باید از این فضای فانتزی خارج بشیم و واقعیات جنگ رو با نگاه عقل و منطق و واقع بینی به نظاره بنشینیم ! باور کنید اینجوری هنر و ارزش کار رزمندگان و قهرمانانمون هم بیشتر جلوه گر خواهد شد.

مقدمه تصور عمومی از نیروی هوایی عراق در سالهای جنگ، نیرویی آماتور، ترسو و بی کفایت است. نقش رسانه ها به خصوص سینمای جنگ و تمایلات ذهنی ما برای دون شمردن دشمن متجاوز در شکل گیری این برداشت بی تاثیر نبوده است، اما در حقیقت خلبانهای عراقی در شمار قابل ملاحظه ای از درگیریهای هوایی حریف دست و پا بسته ای نبودند، بارها اقدام به دور زدن شبکه دفاع هوایی کشور کردند و یا به انجام عملیات بمباران دوربرد در خاک کشورمان مبادرت ورزیدندکه بمباران نیروگاه نکا، رادار اسدآباد، پل راه آهن قطور خوی، مهمات سازی پارچین، پایانه نفتی لارک، فرودگاه شیراز، صنایع دفاع شیراز و پالایشگاه تهران از آن جمله اند. در حقیقت در ابتدای جنگ به دلیل آموزش بهتر و هواپیماهای پیشرفته تر، نیروی هوایی ایران علی رغم زمینگیری بخش بزرگی از ناوگان رزمی کشور بزودی توانست کفه ترازو را پس از دوره کوتاه نابسامانیهای ابتدای جنگ به نفع خود تغییر دهد. در ادامه جنگ اما عراق به جنگنده های مدرن و مرغوبتر میراژ و مدلهای جدیدتر هواپیماهای روسی نظیر Su-22M4 و MiG-21bis مجهز شد. همچنین دریافت تسلیحات هوشمند، تلوزیونی، لیزری و راداری، استخدام تانکر سوخترسان، تجهیز نمونه هایی از پرنده های روسی به پراب سوختگیری هوایی، اجازه استفاده از فضای عربستان و کویت، دسترسی به عکسهای ماهواره ای و اطلاعات راداری آواکسهای آمریکایی و ... یاری رسان عراق در جنگی نابرابر بود که در آن سوی میدان، ایران به کانابالایز کردن (اسقاط کردن هواپیما برای استفاده از قطعات آن بر روی هواپیماهای دیگر)، خرید هواپیماهای مستعمل چینی و پرواز با رادارهای ناقص روی آورده بود. اعزام دانشجو به فرانسه عراقیها را با استانداردهای بسیار مرغوبتر غربی و تاکتیکهای مدرن آشنا کرد، پادهای ECM قوی نظیر غلاف اخلالگر سایکامور و Buddy Refueling آنها را به اعماق بیشتر و بیشتری در خاک ایران در طول سالهای پایانی جنگ رساند. مهاجمان عراق بارها بدون برانگیختن شبکه دفاع هوایی ایران ماموریت خود را انجام و به بدون مزاحمت به درون مرزهای خود باز گشتند. با وجود بهره گیری از تمامی این امکانات و ابزار، عراق قادر به استفاده بهینه از این خوان گسترده نشد و کارنامه مناسبی برجای نگذاشت. در این سوی مرز اما تیزپروازان آسمان کشور و دلاوران نگهداری و تعمیرات در زیر تیغ تحریمها با تلاشی ستودنی و درخشان با حضوری حماسی و ممکن کردن بسیاری از ناممکنها، برگهایی زرین به افتخارات نیروی هوایی ارتش افزودند. از آنجا که جنگنده میراژ اف 1 یکی از نمادهای نیروی هوایی عراق در زمان جنگ با ایران به شمار می رفت، در مطلب پیش رو مروری داریم بر کارنامه این جنگنده در جریان جنگ هشت ساله. میراژ از لحاظ لغوی به معنای "سراب" است و نام این پست نیز بر این اساس انتخاب شده است : سراب بین النهرین پیشینه ورود میراژ به نیروی هوایی عراق نیروی هوایی عراق در دهه 1970، قرارداد خرید جنگنده‌های چندماموریته میراژ اف-1 را با فرانسویها امضا کرد و بین سالهای 1980 تا 1988، تعداد 93 فروند جنگنده شکاری بمب‌افکن میراژ اف-1 نوع EQ و 15 فروند نوع دوسرنشینه BQ را دریافت نمود که جمعا 108 فروند می‌شد. دست کم 21 جنگنده میراژ اف-1 نیز پس از حمله ارتش عراق به کویت و تحریمهای سازمان ملل بر ضد این کشور، هیچگاه تحویل نشدند. عراقیها میراژهای اف-1 را به صورت گسترده در جنگ هشت ساله با ایران به کار گرفتند. عراق، جنگنده‌های میراژ اف1 را در پنج مرحله زمانی دریافت کرد و بدین جهت نمی‌‌توان تمام ویژگیهای آنها را عین هم دانست. دو دسته نخستین میراژها، 32 فروند بودند که غلاف سوختگیری هوایی نداشتند. پس از مدتی، 61 فروند دیگر تحویل گشتند. آخرین دسته که 38 فروند بودند، برای حمل و پرتاب موشکهای ضدکشتی اگزوسه AM39 Exocet پیکربندی شدند. برخی منابع نیز گزارش کرده‌اند دسته 38 فروندی آخر، مجهز به رادار بهینه شده برای پرتاب موشک اگزوسه به نام Agave شده بودند (رادار جنگنده ضدکشتی سوپر اتاندارد) و برخی دیگر از منابع این ادعا را رد کرده و اظهار می‌دارند این دسته از میراژها رادار سیرانو 4 ام (Cyrano IVM) را در اختیار داشتند که برای پرتاب موشکهای اگزوسه، برخی دگرگونی‌های کوچک را پذیرا گشته بودند. از این دسته 38 فروندی، 18 فروند آخری دارای گیرنده اخطار راداری دیجیتال از نوع SHERLOC بودند. پیش از آن، گیرنده اخطار راداری نوع BF بر روی جنگنده‌های میراژ اف یک EQ نصب می‌شد. تمامی میراژهای اف1 عراقی، اعم از تک سرنشینه و دوسرنشینه‌، یک آنتن HF در قسمت دم خود داشتند. همچنین تمامی میراژهای ضربتی و شکاری نیروی هوایی عراق، قسمت رویشان با پوشش شکلاتی روشن و زیرشان قهوه‌ای روشن رنگ‌آمیزی شده بود. میراژهای اف یک EQ نیروی هوایی عراق که توانمندی پرتاب موشکهای ضدکشتی اگزوسه را داشتند، به صورت استتار دریایی درآمده و قسمت رویشان به رنگ آبی و قسمت زیرین بدنه‌شان، خاکستری روشن بود. میراژهای عراقی به طور معمول جنگ افزارهای ساخت فرانسه همچون موشکهای هوا به هوایMagic R-550 و Super 530، راکت‌اندازهای 68 و 100 میلی‌متری، موشکهای ضدرادار ARMAT و موشکهای لیزری هوا به زمین AS-30L به همراه غلاف لیزری ATLIS را حمل و استفاده می‌کردند. فرانسویها در سال 1988، برای مدتی از فروش موشکهای AS-30L به عراق خودداری کردند، زیرا عراقیها نوآوری به خرج داده و با استفاده از غلاف نشانه‌روی لیزری ATLIS توانسته بودند موشکهای روسی هدایت لیزری Kh-29L (نام ناتو = کج AS-14 Kedge) را برای حمل و پرتاب با جنگنده‌های میراژ اف1 سازگار کنند. عراقیها همچنین توانسته بودند غلاف سوختگیری هوایی میراژ F1C-200 را بر روی جنگنده‌های میگ-23 نصب کنند. میراژ وارد می شود در بین سالهای 1982 تا 1988، (سالهای پس از آزادسازی خرمشهر) جنگنده‌های میراژ F1-EQ عراقی به شدت درگیر نبرد شدند. ادعا شده که این جنگنده‌ها توانستند 35 جنگنده اف-4 و اف-5 و یک فروند اف-14 تامکت را در تاریخ 22 نوامبر 1982 سرنگون سازند. تعداد 7 میراژ F1-EQ در جریان این نبردها سرنگون شدند و تعداد زیادی از میراژهای آسیب دیده نیز درون هواپیماهای باربری Il-76 به فرانسه برده شدند تا تعمیر گردند. افزون بر اینها، میراژهای عراقی، به طور مرتب ماموریتهای هوا به زمین را بر ضد نیروهای ایرانی به انجام می‌رساندند و شمار زیادی موشک ضدکشتی اگزوسه را به سمت تانکرهای نفتکش در خلیج فارس که حامل نفت ایران بودند، شلیک کردند. هرچند اگزوسه بسیار دقیق بود، اما در مواردی عملکرد ناامیدکننده ای داشت. اگزوسه برای یافتن هدف، نیازمند شناورهای بزرگ بود اما گاهی اوقات نیاز بود تا به شناورهای کوچک نیز حمله شود. ترکیب موشک ضدکشتی اگزوسه و میراژ اف1 برای نیروی دریایی نابود شده عراق، حکم جایگزین را داشتند. در سالهای 1983 و 1984 پیش از ورود میراژهای جدید اف1 که توانایی حمل و پرتاب موشک اگزوسه را داشتند، عراقیها موشک اگزوسه را بر روی هلیکوپترهای فرانسوی سوپر فرلون و پنج فروند هواپیمای سوپر اتاندارد نصب کرده بودند. اما به دلیل تعداد اندک و برد کم هواگردهای پرتاب کننده اگزوسه، آنها نتوانستند در دوره زمانی یاد شده، تأثیر چندانی بر روند صادرات نفت جمهوری اسلامی ایفا کنند. میراژ عراقی در حال شلیک موشک اگزوسه با ورود نخستین سری از میراژهای ضدکشتی سری EQ5، روند جنگ نفتکشها به سرعت دگرگون گردید. میراژهای اف یک EQ5 و EQ6 از آخرین گونه رادار سیرانو 4 به نام سیرانو چهار ام (Cyrano IV-M) بهره می بردند. در این رادار جدید، یک حالت هوا به سطح ویژه شکار کشتی پیش بینی شده بود. سامانه پیشرفته ناوبری اینرسیایی ساخت SAGEM که امکان پرواز خودکار به سمت هدف را بر اساس داده‏های وارد شده در حافظه کامپیوتر سیستم می‏بخشید، نمایشگر سربالای ساخت Thomson-CSF و فاصله‏یاب لیزری از جمله تجهیزات میراژ اف یک EQ5 بودند. عراقیها ابتدا میراژ اف یک EQ5 را با یک موشک ضدکشتی اگزوسه در جایگاه میانی بدنه، و دو مخزن سوخت 1200 لیتری RP-15 در زیر هر بال به میدان می فرستادند. خلبان میراژ نیز به دلیل سنگینی هواپیما و نداشتن موشکهای هوا به هوا، می‏بایست به دور از چشم تامکتهای ایران پرواز کند. از سال 1985، عراقیها میراژهای خود را علاوه بر موشک اگزوسه و دو تانک سوخت، به دو موشک هوا به هوای مجیک دو R-550 (که از زوایای بسیار بازتری به سمت هدف پرتاب می‏شد و در برابر جنگ الکترونیک مصونیت بهتری نسبت به مجیک یک داشت)، غلافهای اخلاگر ECM و پرتاب کننده‏های Chaff/Flare مجهز ساختند. میراژها در سکوت کامل رادیویی و ارتفاع پست به نفتکشهای ایران نزدیک شده و پس از پرتاب موشک اگزوسه به سرعت از منطقه خارج می شدند. میراژها سعی می‏کردند پیش از پرتاب موشک اگزوسه، وارد نبرد هوایی با تامکتهای ایران نشوند و اگر هم به ناچار وارد درگیری می‏شدند، ابتدا تانکهای سوخت خود را رها می‏کردند تا سبک شوند، سپس با بهره‏گیری از موشکهای گرمایاب جدید R-550، وارد نبرد نزدیک هوایی با تامکتهای ایران می‏شدند. با برگزیده شدن ژنرال حمید شعبان به سمت فرماندهی نیروی هوایی عراق در سال 1984، این نیرو به جای پرسه زدن و نبرد در خطوط درگیری جبهه‏ها، به انجام ماموریت در عمق خاک ایران و عملیاتهای استراتژیک بمباران هوایی تغییر جهت داد. بدین ترتیب دگرگونی اساسی در زمینه تئوری‏های بهره‎گیری از نیروی هوایی عراق که مشابه اندیشه‏های ژنرال عدنان خیرالله (وزیر دفاع عراق، برادر زن و پسردایی صدام) بود به وجود آمد. ژنرال حمید شعبان به خوبی از توانمندی‏های میراژ اف یک EQ6 جهت عملی کردن تئوری خود سود برد. تحت فرماندهی این ژنرال عراقی، میراژهای اف-1 حملات ضربتی بسیار موفقی را در دوردست‏ترین نقاط ایران انجام دادند که انجام آنها پیشتر برای عراقیها در خواب و رویا امکانپذیر بود. به نظر می‏رسد بمباران پالایشگاه اصفهان در سال 1365، نخستین مورد از چنین حملاتی بوده است. روشهای نوین بکار رفته در این عملیات، مقامهای اطلاعاتی آمریکا را در حیرت فرود برد و آنها از عراق خواستند تا جزئیات این حمله را در اختیارشان بگذارد. اما صدام، پاسخ این درخواست را وابسته به دریافت اطلاعاتی از جزئیات حمله هوایی آمریکا به مقر معمر القذافی (دیکتاتور لیبی) دانست. در ساعت 13:58 روز 14 فروردین 1367، دو فروند جنگنده میراژ اف1 عراقی جهت بمباران پالایشگاه و نیروگاه برق اصفهان، وارد رینگ پدافند 23 م م و اسکای گارد پالایشگاه می‏شوند. میراژ لیدر هدف قرار گرفته و در محل سرنگون می‏شود و میراژ دوم که آسیب دیده بود، هنگام بازگشت به زمین برخورد می‏کند. در طی سال ماقبل (1366) نیروی هوایی عراق حملات ضربتی بسیاری از این دست انجام داده بود. حمله به تأسیسات مخابرات ماهواره ای اسدآباد همدان که در دو نوبت باعث خسارات بسیار سنگین و از کار افتادن آنتن‏های آن و تخریب کامل دستگاههای مخابراتی و قطع ارتباط ماهواره‏ای ایران گردید از آن جمله است. همچنین بمباران پالایشگاه تهران در بهمن 1366 که باعث شد دست کم یک هفته پالایشگاه در آتش بسوزد و تهران را ابری خاکستری فرا بگیرد و همچنین می‏توان به دو مرتبه بمباران نیروگاه برق نکا و بمباران نیروگاه برق رامین اهواز نیز اشاره کرد. خلبان اسیر میراژ اف1 عراقی که هواپیمایش در جریان بمباران پالایشگاه اصفهان هدف قرار گرفت و سرنگون شد. آخرین حمله هوایی میراژهای عراق به ایران، گمان می رود عملیات نابودسازی سایت رادار سوباشی در نزدیکی همدان باشد که در 4 امرداد 1367 هنگام جابه جایی بین دو شیفت انجام گرفت و بیشتر پرسنل هر دو شیفت، جان خود را از دست دادند. جنگ نفتکشها در ماههای پایانی سال 1366 و ابتدای سال 1367 به اوج خود رسید و هر روز عراقیها اعلام می‏کردند که به یک یا چند هدف بزرگ دریایی در خلیج فارس حمله کرده‏اند. سازمان بین المللی اینترکو تانکر در گزارش سال 1366 خود هشدار داد که میزان کشتیهای از دست رفته در جنگ نفتکشها به 10 میلیون و 186 هزار تن رسیده است. این در حالی بود که میزان کشتیهای غرق شده در جریان جنگ جهانی دوم، 24 میلیون تن بود. شرکت سرشناس بیمه لویدز در لندن که کشتیهای تجاری را در سراسر جهان بیمه حوادث می‏کند، نرخ بیمه خود را برای کشتیهای ورودی به تنگه هرمز تا 50 درصد افزایش داد. بر اساس برآورد کارشناسان این شرکت، درصد سالم ماندن ورود و خروج یک کشتی به خلیج فارس، به حدود 50 درصد رسیده بود. نیروی هوایی عراق از 29 آگوست تا یکم سپتامبر 1987، به مدت چهار شبانه روز پی در پی، به نفتکشها و تاسیسات نفتی ایران در خلیج فارس حمله برد و بدین ترتیب قیمت اجاره نفتکش در خلیج فارس به یکباره 3 برابر گردید. در جریان بمباران تأسیسات نفتی سیری که مهمترین ترمینال نفتی ایران پس از خارک بود، میراژهای عراقی 900 کیلومتر در عمق فضای ایران پرواز کردند که در مجموع رفت و برگشت، دست کم 1800 کیلومتر را در آسمان طی نمودند. در این حمله به بزرگترین نفتکش جهان با نام سی وایز جاینت (Sea Wise Giant) با 564739 تن نفت خام که در اجاره ایران بود و همچنین یک سکوی ثابت تلمبه نفت، خسارات بسیار سنگینی وارد شد. تأسیسات به شدت آتش گرفتند و شدت آتش‏سوزی به حدی بود که کارکنان شرکت نفت مجبور شدند همه نفتکشها را برای انجام عملیات امداد و خاموش کردن آتش از هم جدا کنند و همین مسئله، باعث اختلال جدی در کار صادرات نفت جمهوری اسلامی به خارج گردید. جنگنده‏های میراژ عراق، پس از پایان حمله به تاسیسات جزیره سیری، آنقدر سوخت داشتند که حمله‏ای نیز به تاسیسات زمینی جزیره سیری انجام دهند و آنها را با مسلسل به گلوله ببندند. پس از این حمله، جمهوری اسلامی نفتکشهای خود را بازهم دورتر برد و آنها را به آخرین نقطه خلیج فارس در تنگه هرمز و جزیره لارک منتقل کرد. به تاریخ 13 مهر 1365 (برابر 5 اکتبر 1987) میراژهای عراقی به تاسیسات جزیره لارک که در فاصله 1150 کیلومتری ساحل عراق (2300 کیلومتر رفت و برگشت) از خلیج فارس بود، حمله کردند و خسارات بسیار سنگینی به بار آوردند. در جریان حملات دوربرد میراژها عراقی به نیروگاه برق نکا در غرب مازندران که در سالهای 1986 و 1987 انجام گرفت، بخش بسیار بزرگی از تاسیسات این نیروگاه از بین رفت و خسارتهای فراوانی به سوئیچینگهای 230 کیلوولت آن وارد آمد. خلیج فارس منطقه‏ای بسیار گسترده و بدون هیچگونه نشانی مشخص ناوبری همچون کوه، جنگل و دره است. بدین جهت خلبانان عراقی برای پروازهای بسیار طولانی، نمی‏توانستند همانند پروازهای روی خشکی، از نشانی‏های مشخصی برای ناوبری درست بهره ببرند. برد رادارهای جستجو و مراقبت عراق نیز تا مرز کویت می‏رسید و پس از آن خلبانان میراژ بودند و صدها کیلومتر پرواز پیوسته بر روی آب که آنها با تکیه بر سامانه‏های پیشرفته ناوبری میراژ اف1 و آموزشهای بهتری که در فرانسه می‏دیدند، قادر به انجام آن می‏شدند. صدام در حال اعطای نشان به ژنرال حمید شعبان پس از درگیری فوریه 1988 (برابر 20 بهمن 1366) که در جریان آن سه فروند Mirage F1EQ5 توسط یک تامکت ایرانی سرنگون شدند، عراقیها تاکتیک حملات خود در خلیج فارس را تغییر دادند و میراژهای مسلح به اگزوسه را در پناه شکاریهای میگ-23، میگ-25 و در برخی موارد بمب افکن‏های سنگین Tu-22B به جنگ نفتکشها فرستادند. موشک اگزوسه با وجود دقت خوب و برد مناسب، برای شکار نفتکشها چندان مناسب نبود. این موشک اساسا فاقد توانایی لازم برای غرق کردن شناورهایی با وزن بیش از 8000 تن بود و تنها به آنها آسیب می‏زد و این در حالی بود که وزن بیشتر نفتکشها بیش از این مقدار بود. همچنین نفتکشها دارای جداره فولادی بسیار مقاوم و چندلایه بودند که این نیز خود به مانند یک زره ضخیم و نفوذناپذیر در برابر برخورد موشک اگزوسه عمل می‏کرد. به جز این باید رفتار عجیب نفت خام موجود در مخازن نفتکشها را نیز یادآور شد که شعله ناشی از انفجار سرجنگی موشک اگزوسه را خاموش می‏کرد. ژنرال حمید شعبان در پیشبرد اهداف خود و اجرای تئوری‏های جنگیش ناچار بود نظر موافق صدام را نیز داشته باشد. صدام که اساسا در امور نظامی صاحب نظر محسوب نمی شد، پافشاری زیادی داشت که پیش از انجام هر حمله هوایی، با وی مشورت شود؛ زیرا بیشتر دوست داشت اهداف سیاسی بمباران شوند. حمید شعبان در سال 1985 اندک مدتی پس از فرماندهی نیروی هوایی عراق، با کمک عدنان خیرالله صدام را متقاعد کرد که از اعمال نظر شخصی بر عملیاتهای نیروی هوایی عراق و گزینش اهداف دست بردارد و این کار را به شخص حمید شعبان واگذار کند. با باز گذاشتن دست فرماندهان نیروی هوایی عراق، کارایی این نیرو تا حد زیادی افزایش پیدا کرد. همین امر نیز به محبوبیت حمید شعبان بسیار افزود و بدین جهت نیز پس از پایان جنگ هشت ساله، حمید شعبان یکی از نخستین ژنرالهای عراقی بود که به دستور صدام از ارتش عراق تصفیه گردید. منبع

سینای عزیز خیلی مفید و عالی بود. البته به نظرم دیگر میراژها امروزه قابلیت رقابت ندارند. و جنگنده های نوین روسی و امریکایی و یوروفایتر از میراژها به مراتب بهتر هستند. در مورد خاطره ی خلبان عربستانی به نظرم می اید کمی غیر واقعی می نماید. 1 فروند ایگل با 3 فروند میراژ به داگ فایت می رسند و سپس در همان داگفایت 2 میراژ ساقط می شوند.. موضوعی که می باشد این است که خیلی احتمال کمی وجود دارد تا در این نبرد به داگفایت برسند و همین طور باید متذکر شد که خلبانان عراقی شاید از خلبانان ایرانی و غربی پایین تر بودند ولی نسبت به دیگر کشورهای عربی و جهان سومی سرتر بوده اند زیرا تجربه 8 سال نبرد و دست و پنجه نرم کردن با نیروی هوایی و خلبانان زبده ایرانی را داشته اند. به همین دلیل کمی عجیب می اید که یک خلبان عربستانی بدون تجربه از پس 3 خلبان با تجربه عراقی بر امده است. ان هم اینکه در ان زمان میراژها در اوج خود بوده اند و جنگنده ای کاملا مدرن. همه ی دنیا قاچاقچی وجود دارد اما گویا قاچاقچیان اطراف ایران خود یک ارتش هستند. دارای تانک و زرهپوش و ایگلا! شاید اگر انها را هدف قرار نمی دادیم امروزه به جای 2 ،3 میلیون معتاد در ایران باید 10 میلیون معتاد وجود داشت . کجای دنیا سراغ دارید با تانک و موشک به امر قاچاق مشغول می شوند!؟ شاید اگر برخورد نمی شد حتما به اسکاد نیز روی می اوردند! و پایتخت و شهرهای ایران را هدف قرار می دادند! خداوند روح همه ی کسانی که در مقابله با این اشرار به شهادت رسیده اند را قرین رحمت خویش قرار دهد.

[color=red]از اگزوست تا بمب های خردل :[/color] در زمان جنگ ایران و عراق و در مقابله با کردهای عراقی عراق از سلاح های غیر مجاز و غیر متعارف شیمیایی استفاده کرد. اف-1 های عراقی به حمل کننده بمب های 250 کیلوگرمی و پخش کنند ه های مواد شیمیایی 100 کیلوگرمی تبدیل شدند. در طول سالهای 1987-1988 کردهای عراق که به ایران جهت انجام عملیاتها کمک میکردند و در ازادی خرمشهر نقش عمده ای ایفا میکردند توسط اف-1 ها بمب باران شیمیایی شدند. نیروی های ایرانی هم بارها توسط اف-1 ها با عامل های خردل و اعصاب بمب باران شدند. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_4mbtnxx.jpg[/img][/align] [align=center][color=darkred]یک اف-1 عراقی در یک داگ فایت از ترس تامکت به درون اب فرو رفت! [/color][/align] در اوایل جنگ و به خدمت گرفته شدن اف-1 ها تعداد از دست رفته و نابود شده این مدل جنگنده تقریبا کم بود.تا اواسط 1983 تعداد 7 اف-1 نابود شدند که فقط یکی از انها در نبرد هوا به هوا در 1983 نابود شد. رفته رفته نیروی هوایی ایران با قرار دادهای سری با امریکا و اسرائیل مثل قرار داد جنجال بر انگیز ایران-کنتراس و دریافت قطعات مورد نیاز تامکتها و فانتومها و سیستم های پدافندی کمی از قدرت خود رو باز یافت و در همین زمان بو که تعداد نابودی اف-1 ها تا پایان جنگ بسیار سیر صعودی پیدا کرد.حدود 40 فروند اف-1 تا پایان جنگ نابود شدند که حدود 19 فروند انها توسط تامکتها مورد هدف قرار گرفتند.اکثر پیروزی های خلبانان تامکت با موشک های سایدو ایندر و اسپارو بود. [color=darkred]جالب اینجاست که یک فروند MIRAGE F-1EQ5 در یک داگ فایت با تامکت بر فراز خلیج فارس به علت ترس خلبان به درون اب فرو رفت و نابود شد![/color] [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_4xlhik6.jpg[/img][/align] [color=red]آخرین حملات به ایران تا نبرد طوفان صحرا:[/color] بلند ترین حمله توسط اف-1 ها در تاریخ 25 نایابر 1987 بر علیه پایانه های نفتی" لاراک" در انتهای تنگه هرمز صورت گرفت.این ماموریت را بهترین خلبانان عراقی انتخاب شده به انجام رساندند.انها تا هدف چیزی حدود 4000 کیلومتر پرواز کردند و در راه توسط چندین انتونف-12 سوخت رسانی و در راه برگشت مجبور به فرود در خاک عربستان سعودی شدند.در جزیره لاراک چندین ترمینال و در منطقه دریایی چندین نفت کش نابود شدند.تا پایان جنگ اف-1 ها توانایی سوخت گیری از ایلوشین-76 را بدست اوردند. در تاریخ 2 اوگوست 1990 حمله همه جانبه ارتش عراق به کویت اسکادران های اف-1 را مجبور کرد تا به پایگاه هوایی "علی سالم صباح" منتقل شوند. با اولین حملات عراق خلبانان کویتی به کابین خود رفتند و توانستند 15 جنگنده از اسکادرانهای 18 و 61 را به هوا بلند کنند و همگی به عربستان و بحرین فرار کردند. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/52znhw7.jpg[/img][/align] طبق اطلاعات نیروی هوایی کویت 6 اف-1 در جنگ وارد شدند و توانستند برعلیه 50 فروند هلیکوپتر میل-8 که حامل نیروی های مخصوص عراقی بودند و توسط هلیکوپتر های میل-25 و بو-105 به خوبی پوشش داده شده بودند حمله برده و تعداد 13 فروند انها رو منهدم کنند.12 فروند از این هلیکوپترها توسط موشکهای magic و یک فروند توسط تیربار منهدم شد. طبق اطلاعات رسیده خلبانان شیخ "جابر" همچنین موفق به نابودی یک فروند هلیکوپتر گازل نیز طی سه روز نبرد سنگین شدند. تعداد 8 فروند " اف-1" کویتی در اسمان منهدم شدند که 2 فروند در داگ فایت به زیر کشیده شدند.نیروی هوایی کویت به جز این در جنگ کار عمده ای نکرد و ما بقی اف-1 ها به دست عراقی ها افتاد. MIRAGE F-1 های عراقی در این نبرد نقش های تهاجمی و پوشش هوایی میگ-27 ها و سوخو-25 ها را داشتند. هنگامی که کشورهای غربی برای پاک کردن بدهی های خود به کویت به کمک این کشور و شروع به پیاده کردن نیرو در منطقه خلیجه فارس کردند پاریس هم تعدادی اف-1 به منطقه فرستاد.اولین گروه دو فروندی اف-1 های فرانسوی پس از پرواز از پایگاه هوایی "ایستر" در 3 اکتبر 1990 و سوخت گیری از دو فروند C-135FR خود رو به منطقه رساندند.در کل تعداد 12 فروند جنگنده شناسایی MIRAGE F-1CR از اسکادرانهای ER33 (مستقر شده در پایگاه هوایی ال-اهزا در کشور عربستان سعودی) و 8 فروند شکاری رهگیر از اسکادرانهای EC12 (مستقر در پایگاه هوایی دوهه قطر) به منطقه خلیج فارس جهت نبرد با نیروی هوایی عراق از طرف پاریس فرستاده شد.فرانسوی ها مستقیما بعد از فرود شروع به انجام ماموریت کردند در حالی که جنگ هنوز شروع نشده بود MIRAGE F-1CR شروع به پروازهای شناسایی بر فراز مرز عراق با کویت با کمک غلاف های فوق پیشرفته" تانپسون سی اس اف رفائل "کردند. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_67ilmjk.jpg[/img][/align] [align=center][color=darkred]MIRAGE F-1CR پس از بازگشت از یک ماموریت شناسایی-عملیات طوفان صحرا 1990 [/color][/align] تا شروع عملیات "طوفان صحرا " MIRAGE F-1CR های فرانسوی 442 صورتی پرواز بر فراز عراقی های اشغال گر انجام دادند.MIRAGE F-1 های رهگیر هم با پوشش دادن به MIRAGE F-1CR تعداد 637 پرواز در اطراف دوهه انجام دادند. با شروع شدن عملیات طوفان صحرا در 17 یانوار 1991 فرانسوی ها در روزهای اول جنگ جنگنده های خود رو برای انجام عملیات بر روی عراقی ها نفرستادند.از 26 همین ماه جنگنده های شناسایی MIRAGE F-1CR اماده شدند. از 5 فورال ماموریت مهمی به MIRAGE F-1CR ها داده شد: پیدا کردن سریع موشک های اسکاد عراقی [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/677jx1k.jpg[/img][/align] [align=center][color=darkred]یکی از مهمترین ماموریت های MIRAGE F-1CR های فرانسوی در نبرد طوفان صحرا پیدا کردن سکوهای اسکاد بود [/color][/align] کلا در طول عملیات طوفان صحرا MIRAGE F-1CR ها تعداد 114 صورتی پرواز انجام دادند. اف-1 های اطراف دوهه هم تعداد 150 صورتی پرواز برای تامین امنیت این شهر به انجام رساندند. در همین هنگام 12 فروند اف-1 هفتمین اسکادران نیروی هوایی قطر همراه با فرانسوی ها امنیت پایتخت را فراهم میکردند.همچنین همراه جنگنده -بمب افکنهای F-16C از اسکادرانهای 614 و 401 نیروی هوایی تاکتیکی امریکا تعدادی عملیات تهاجمی بر علیه عراقی ها در کویت انجام دادند.عراق در این جنگ تعداد 9 فروند اف-1 از دست داد .تعداد 8 فروند توسط ایگل های نیروی هوایی امریکا و یک فروند توسط EF-111 منهدم شد. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_6ezrq0y.jpg[/img][/align] [align=center][color=darkred]EF-111 هواپیمای جنگ الکترونیک امریکایی[/color][/align] این اتفاق جالب در 1991 روی داد.در این شب یک MIRAGE F-1EQ تنهای عراقی یک فروند EF-111 را مورد رهگیری قرار داد و به پشت ان رسید و موشک خود را بر روی ان قفل کرد.در همان هنگام با دیدن امواج رادار اف-1 عراقی توسط یانکی ها انها به سرعت به سمت پایین جهت فرار کردن از قفل راداری اف-1 عراقی شیرجه رفتند.اف-1 عراقی هم به دنبال انها شیرجه رفت ولی به علت تاریک بودن هوا و دید کم اف-1 عراقی درست با پوزه به زمین خورد و منهدم شد.شدت برخورد به حدی بود که حتی جنازه خلبان عراقی پیدا نشد. متحدین یک بار حمله MIRAGE F-1EQ5 های عراقی رو به ثبت رساندند. خلبان نیروی هوایی عربستان سعودی "سالح الشمرانی" ماجرا را این گونه تعریف میکند: از پایگاه خود با یک فروند F-15C جهت پوشش هوایی و گشت معمولی بر روی خلیج فارس بلند شدم.هنوز چند دقیقه ای نگذشته بود که سه فروند اف-1 عراقی رو بر روی صفحه رادار خود دیدم.با نزدیک شدن به اف-1 ها دیدم که یک فروند از انها در زیر خود موشک اگزوست حمل میکند و دو فروند دیگر کاور هستند.در همین هنگام وارد داگ فایت پر پیچ و خمی شدم و توسط دو موشک سایدو ایندر دو فروند انها رو منهدم کردم .یکی از انها اف1 حامل اگزوست بود. اف-1 سومی به سرعت به عراق بازگشت. [color=red]ماموریت: فرار به ایران [/color] در سال 1991 با خراب شدن اوضاع صدام در یک اقدام عجیب دستور داد تا تمامی جنگنده هایی که توانایی بلند شدن از زمین را دارند به ایران پناهنده بشوند. نیروی هوایی عراق با عجله و در حالی که هر چند ساعت تعدادی از جنگنده و بمب افکنهای خود رو از دست میداد هر هواپیمایی که توانایی پرواز داشت رو به کشوری فزستاد که چند سال قبل به مدت 8 سال با ان میجنگید.از اونجایی که عملیات با سرعت انجام شد تعدادی از جنگنده ها به علت نقص فنی در میان راه ساقط شدند. تعداد 148 فروند از انواع هواپیماها به ایران رسیدند و به سرعت به عللی نا معلوم تا پایان نبرد طوفان صحرا به فرودگاه مشهد در شرقی ترین نقطه ایران منتقل شدند. این 148 فروند هواپیما برای نیروی هوایی ایران که در ان دوران بیش از 20 فروند جنگنده عملیاتی نداشت همچون هدیه ای پادشاهانه از طرف صدام بود. IRIAF به سرعت با کمک مهندسین پاکستانی و روسی به بررسی این هواپیماها پرداخت. تعداد 11 فروند انواع میگ-23 بسیار مستهلک و قدیمی بودند و وارد خدمت در نیروی هوایی ایران نشدند. تعداد 44 فروند سوخو-20/22 هم به علت فقدان کمک روسیه در تامین قطعات و اموزش های پروازی عملیاتی نشدند که علت ان هم قدیمی بودن جنگنده و باز ایستادن خطوط تولید قطعات ان در روسیه میباشد و در حال حاظر در پایگاه های ایران کنار باندها به خواب ابدی فرو رفته اند.البته پروازهایی از سوخو-22 ها با رنگ امیزی در اطراف همدان و اصفهان به ثبت رسیده است و این جنگنده ها در مرز با عراق بارها توسط ایستگاه های مرزی دیده شد ه اند.امکان این هست این جنگنده ها با کمک گرجستان که به عملیاتی شدن هفت فروند سوخو-25 در سپاه پاسداران ایران کمک کرد عملیاتی شده باشند. تعداد 4 فروند میگ-29 و 24 فروند جنگنده های نو و تازه تحویل شده به نیروی هوایی عراق هم با کمک روسیه و اوکراین در نیروی هوایی ایران به خدمت در امدند .4 فروند میگ-25 هم به پایگاه هوایی اصفهان منتقل شده و درون شیلتر ها به خواب ابدی فرو رفته اند. تعداد 20 فروند MIRAGE F-1EQ و 4 فروند MIRAGE F-1BQ دو نفره ابتدا با کمک پاکستانی ها به پایگاه نوزه همدان منتقل شدند .حقیقت این است که صاحب جدید اف-1 ها هیچ عجله ای در عملیاتی کردن انها نداشت. استفاده از اولین 6 فروند اف-1 به سال 1992 باز میگردد.در ابتدا خلبانان پاکستانی که با همچین جنگنده هایی در ابتدای 1980 در لیبی پرواز میکردند به کمک ایرانی ها امدند.اولین خلبانان اف-1 ایرانی از خلبانان ورزیده فانتوم از پایگاه نوزه TFB-3 جهت اموزش دیدن با پاکستانی ها انتخاب شدند. در سال 1997 تمامی اف-1 ها به پایگاه هوایی جدید امام رضا TF-14 منتقل شدند و مستشاران پاکستانی به کشورشان بازگشتند.اموزش ها تمام شده بود. [color=red]ماموریت: پشتیبانی از نیروهای پلیس [/color] [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/6c6lnk9.jpg[/img][/align] [align=center][color=darkred]یک فروند MIRAGE F-1EQ و یک فروند MIRAGE F-1BQ در حال بلند شدن از باند پایگاه 14 تاکتیکی مشهد [/color][/align] هنوز چندی از ورود اف-1 ها به مشهد نگذشته بود که عملیات های این اسکادران شروع شد. پلیس و سپاه پاسداران ایران در یک درگیری واقعی با چند گروه بزرگ نظامی که ایران انها را باند بزرگ قاچاق مواد مخدر می نامید در مرز با افغانستان و پاکستان درگیر شده بود.این درگیری دیگر به یک جنگ بزرگ مبدل شده بود. چون نیروهای قاچاق چی حتی دارای تانک و موشک های زمین به هوایی "ایگلا " و سلاح های سنگین بودند.پلیس ایران چندین بار متحمل شکست سنگین شد و تعداد 2 فروند هلیکوپتر ایران یک فروند بل206 حامل فرماندهان پلیس و یک فروند AH-1J کبری سرنگون شد و تمامی خدمه کشته شدند و در این هنگام ارتش ایران وارد کارزار شد. در ابتدا یک فروند RF-4E فانتوم ایران از پایگاه 14 مشهد به اسمان بلند شده و به شناسایی مواضع قاچاق چیان اقدام کرد.تنها مدتی از فرود فتو فانتوم نگذشته بود که دو فروند اف-1 ایرانی از روی باند پایگاه مشهد بلند شدند و به سمت اهداف از پیش تایین شده راهی شدند.پس از بمب باران مناطق تایین شده تعداد 3 موشک "ایگلا" به سمت انان پرتاب شد که در طی این ماجرا یک فروند اف-1 به خلبانی "تیمسار حبیبی" مورد اصابت قرار می گیرد و به علت عمل نکردن صندلی پرتاب شونده در این عملیات کشته میشود. پس از این مدتی پروازهای اسکادران اف-1 ها متوقف شد. در این هنگام فرانسه طی سفر رئیس جمهور پیشین ایران به پاریس با موافقت کشورهای غربی تحت قرار داد کمک به ایران جهت بستن راه قاچاق مواد مخدر به غرب با فرستادن و فروش تعداد 50 فروند مدل پیشرفته MIRAGE F-1 و تامین قطعات یدکی موافقت کرد که به علل نا معلومی احتمالا کمبود بودجه نظامی از طرف ایران رد شد. در حال حاظر سرنوشت اف-1 ها در ایران در پرده ای از ابهام است.رادار این جنگنده ها طیق داده های کارخانه سازنده عملا نباید کار بکنند و از حظور انها در عملیات تهاجمی میتوان فهمید این جنگنده ها برای عملیات تهاجمی عملیاتی شده اند نه رهگیری.احتمالا این جنگنده ها با بمب ها و راکتهای بومی و ساخت امریکا که در ایران در حال استفاده میباشد سازگار شده اند.عملا میزان پرواز این جنگنده ها نسبت به سال 1996 سیر کاملا نزولی داشته که علت ان رو میتوان در کم بودن قطعات یدکی دانست.با وجود اینکه حدود سه فروند ایلوشین-76 در شب انتقال از قطعات اف-1 ها پر شده بودند ولی باز این قطعات برای 24 فروند اف-1 به مدت عملیاتی نگه داشتن 10 سال کاملا کم هست. [color=darkred]بالاخره در رزمایش ولایت 89 با ورود میراژها به صحنه نبرد ثابت شد که ایران توانسته علی رغم تمام مشکلات این جنگنده ها را عملیاتی نگه دارد.[/color]

-نبرد در برابر بهترینها-امید IRAF در سال 1980 عراق در حال برسی MIRAGE F-1 بود و با توجه به روابط گرم صدام با فرانسه در اواخر این سال با توجه به نا توانی جنگنده های روسی در رهگیری خلبانان ماهر ایرانی این جنگنده ها به سرعت وارد نبرد 8 ساله ایران و عراق شدند تا برگ برنده را به دست صدام بدهند. واقعیت این بود که میگ های روسی در مقابل جنگنده های به روز و خلبانان زبده ایرانی به اسباب بازی تبدیل شده بودند و هنگامی که چند فروند جنگنده و بمب افکن فوق پیشرفته روسی ان زمان یعنی میگ25 و توپولف-22 توسط خلبانان ایرانی حتی خلبانان اف-5 نابود شد زنگ خطر برای صدام به صدا در امد. حدود 4 فروند بمب افکن سنگین توپولف-22 توسط تامکتهای ایرانی از سالهای 1984 تا 1988 نابود شدند. البته اموزش خلبانان عراقی در شهرهای خارکف و کیف شوروی پیشین هم با کیفیت کمی انجام میشد که البته عجله نیروی هوایی عراق برای تحویل خلبان را میتوان باعث این امر دانست.به هر حال برای اموزش هر خلبانان عراقی تنها 80 تا 150 هزار دلار خرج میشد ولی در زمان شاه ایران برای هر خلبان ایرانی این رقم چیزی در حدود 2 میلیون دلار بود! که به راحتی میتوان علت زبده بودن پایلوت های ایرانی را دانست. در ابتدای ورود این جنگنده ها با توجه به ضعف شدید پدافند عراق در مقابل ایران فقط به صورت رهگیر استفاده میشدند.در مقابل ایرانی ها خلبانان عراقی از همه نوع سلاحی استفاده کردند ولی موشک "سوپر-530" به سلاح رایج این درگیری ها تبدیل شده بود. نیروی هوایی عراق عاجز از خلبانان ایرانی امید خود را روی فرانسه گذاشت. طبق اسناد وزارت دفاع عراق تا اواسط 1983 تعداد 35 فروند جنگنده ایرانی شکار جنگنده های عراقی شدند برای همین 35 شکار عراقی ها صدها موشک هوا به هوا از انواع جنگنده هایشان شلیک کردند که باز میتوان مهارت ایرانی ها رو در گمراهی موشک ها دریافت.البته تعداد موشکهای هوا به هوای شلیک شده رقمی بسیار بالاتر و نجومی تر بود!!! خلبانان MIRAGE F-1 عراقی در این سالها فقط توانستند نابودی 6 جنگنده ایرانی رو در حساب خود وارد کنند که این جنگنده ها شامل 2 فروند F-4E دو فروند F-14A یک فروند RF-4E و یک فروند F-5E بودند که البته فقط دو پیروزی انها توسط "سوپر-530 " بود. البته طبق اسناد غیر رسمی موشکهای سوپر-530 حامل MIRAGE F-1 های عراقی در سال 1988 یک فروند فانتوم و دو فروند تامکت رو هدف قرار دادند. یکی از خلبانان این جنگنده های MIRAGE F-1 عراقی که موفق به نابودی یک فروند فانتوم ایرانی شده بود خلبان عراقی " آ-سالم " بود که در دوران جنگ با ایران بیش از 300 پرواز با MIRAGE F-1خود بر علیه ایران داشت. سالم نبرد خود با فانتوم ایرانی رو چنین بیان میکند: در قالب یک دسته چها فروندی از جنگنده های MIRAGE-F1EQ4 برای پوشش و حفاظت از جنگنده های تهاجمی در حال عملیات به پرواز درامدیم.جنگنده من به 2 موشک "مازیک" و دو مخزن سوخت 1200 لیتری مجهز بود. در حین انجام ماموریت مورد تهاجم یک دسته از فانتومها قرار گرفتیم و یکی از فانتوم ها دو موشک به سمت من شلیک کرد که در اخرین لحظه برخورد با مانوری شدید و خطر ناک جان سالم بدر بردم.در این هنگام توانستم خودم رو به پشت یکی از فانتومها برسونم و سریعا اقدام به شلیک یک موشک "مازیک "کردم.موشک هم به سرعت از بدنه جدا شد و فانتوم رو تکه تکه کرد و خلبانان این فانتوم فرصت بیرون پریدن نیافتند و فانتوم به زمین برخورد کرد. 2-جنگ نفت کشها در برابر کمین گربه ها اصلی ترین جایگاه استفاده از MIRAGE F-1 های عراقی حمله به نفت کشها و پایانه های نفتی ایران بود.در اوایل ورود به خدمت این جنگنده ها فقط به هلیکوپترهای AS-321GV سوپر فریلون و جنگنده های سوپر اتندارد حامل موشک های ضد کشتی AM-39 اگزوست پوشش میدادند و عملیات تهاجمی نداشتند.اما در اواخر سال 1984 تعدادی از این جنگنده ها به موشکهای اگزوست مجهز شدند. اولین بار در 3 دکابر 1984 خلبان یک فروند MIRAGE F-1EQ5 برای اولین بار روی یک ناوچه ایرانی موشک خود را لاک کرد اما به دلایل نامعلوم (احتمالا اشکال در سیستم هدفگیری ناشی از ECM کشتی یا تامکت) موفق به شلیک نشد و به خانه بازگشت. اولین موفقیت در نابودی نفت کش در 14 فورال 1985 هنگامی که موشک اگزوست عراقی نفت کش "نپتونیا" رو نابود کرد توسط MIRAGE F-1EQ5 به دست امد. تا پایان جنگ و با فرسوده شدن IRIAF تحریم شده MIRAGE F-1EQ5 های عراقی بیش از 700 بار به اهداف دریایی ایران هجوم بردند که به علت پوشش خوب هوایی ایران توسط تامکت ها تنها 57 هدف نابود شدند که 44 هدف توسط موشکهای اگزوست-8 هدف توسط بمب سقوط ازاد -4 هدف با انواع سلاح ها -یک هدف توسط موشک AS-30L نابود شدند. که در صورت نبود تامکتها از سال 1985 صدور نفت ایران قطع و عملا ایران در جنگ فلج و راه پیروزی یک ساله عراق و اشغال ایران توسط عراق هموار میشد.و این همانجا ست که نقش یک سلاح برای امنیت یک کشور مشخص میشود .در صورتی که در اوایل انقلاب ایران دولت ایران قصد باز پس دادن تامکتها رو به امریکا داشت.غافل از اینکه همین سلاح ها در سال 1985 جلوی اشغال ایران توسط صدام را خواهند گرفت. تامکت های ایرانی در سال 1985 عملا جلوی اشغال ایران رو گرفتند به صورت معمول تنها یک موشک اگزوست در زیر بدنه MIRAGE F-1EQ5 های عراقی حمل میشد که در 17 یون 1987 عراق موفق شد با کمک فرانسوی ها دو موشک را بر روی هر MIRAGE F-1EQ5 خود به صورت تکی زیر هر بال جهت انهدام قویتر هدف نصب کند.اما در پرواز مشخص شد که جنگنده به فرامین خلبان خیلی سخت پاسخ میدهد و به هدفی راحت برای تامکتها تبدیل شده است.بنا بر این جنگنده دیگری به این مدل تبدیل نشد و احتمالا 3 تا4 فروند MIRAGE F-1EQ5 تبدیلی توسط تامکت های ایرانی نابود شدند. البته بد شانسی MIRAGE F-1EQ5 ها فقط بخاطر حمل دو تیر اگزوست نبود. در ساحل بحرین یک MIRAGE F-1EQ5 تنها در حالی که با سرعت 620 کیلومتر در ساعت و در ارتفاع 900 متری در حال پرواز بود برا ی خود هدف خوبی پیدا کرد! در ساعت 22/05 در فاصله 20 کیلومتری دو موشک اگزوست رو به سمت هدف رها کرد و خوشحال به خاطر هدف راحت و بدن پوشش تامکتها ی ایرانی و دریافت مدال افتخار به خانه بازگشت. غافل از اینکه این ناوچه ایرانی نبوده و ناو "استارک امریکایی میباشد.خدمه ناو در حالی که کاملا غافلگیر از حمله دوست خود شده بودند از طرف چپ مورد اصابت موشک قرار گرفتند.37 امریکایی در این حمله جان خود را از دست دادند و 22 نفر زخمی شدند. دولت عراق سریعا به امریکا اشتباه خود را توضیح داد و امریکا این توضیحات مبنی بر اشتباه گرفته شدن کشتی امریکایی با ناوچه ایرانی رو پذیرفت. خلبان خوشحال بجای دریافت مدال به پای چوبه دار رفت! در طول جنگ عراق صدها عملیات هوایی برای از کار انداختن پایانه نفتی حیاتی ایران "خارک" که پیروزی در جنگ به نابودی اون بستگی داشت طراحی و اجرا کرد.جالب اینجاست که این پایانه تنها 225 کیلومتر با خاک عراق فاصله داشت و در ان دوران قلب تپنده اقتصاد ایران که 99 درصد به نفت وابسطه بود میبود.عراق دهها بار برای نابودی این مجموعه حمله هوایی قدرتمندی کرد که هر بار با حظور تامکت های ایرانی شکست میخورد. فقط در طول 3 ماه در سال 1985 نیروی هوایی عراق 77 بار به این جزیره حمله برد.در این حملات جنگنده های MIRAGE F-1 هم به صورت شکاری رهگیر جهت پوشش و هم به صورت جنگنده تهاجمی به کار رفت. در حمله به خارک و نفت کشهای ایرانی عراق بارها از جنگنده های اجاره ای سوپر اتندارد استفاده کرد.حدود 4 فروند از این مدل جنگنده توسط تامکتهای کاور جزایر جنوبی ایران منهدم شدند. MIRAGE F-1 های عراقی علاوه بر بمب های سقوط ازاد و راکتهای معمولی هوا به زمین جهت حمله به این تاسیسات به موشکهای لیزری AS-30L فرانسوی و موشکهای روسی KH-29 مجهز شده بودند. پس شکستهای فراوان از نیروی هوایی قدرتمند ایران خلبانان عراقی با علم به اینکه IRIAF به شدت در حال تحلیل چه به خاطر قطعات و چه به خاطر اعدام های مکرر نیروهای متخصص پدافندی توسط جمهوری اسلامی است تاکتیک جدید نزدیک شدن به جزایر در ارتفاع پایین و لاک کردن و حمله از 8 کیلومتری و فرار را ابداع کردند. بعدها با تحویل اگزوست این حملات از فاصله 30 کیلومتری انجام شد.اما مشکل بزرگ عراقی ها این بود که برای مخفی ماندن از رادار های تیز بین تامکتها باید در ارتفاع بسیار پایین پرواز کرده و در همان ارتفاع موشک خود رو شلیک و فرار میکردند.و از انجایی که موشک اگزوست ابتدا رها شده و بعد موتور ان روشن میشود احتمال ان وجود داشت که موشک با سطح اب برخورد کرده و هواپیمای حامل هم نابود شود.که برا ی انجام این عملیات خلبانان عراقی دور از چشم تامکتهای کاور خود را به فاصله 30 کیلومتری رسانده بعد ارتفاع میگرفتند و شلیک میکردند و سپس در ارتفاع پایین به خانه فرار میکردند. خلبانان ایرانی به زودی دست عراقی ها رو خواندند و بلا فاصله بعد از اوج گیری MIRAGE F-1 برای شلیک روی اون لاک کرده و شلیک میکردند که یا موشک هدف قرار میگرفت یا خود جنگنده حامل.این روش عراقی ها هم بعد از مدتی لو رفت و دوباره تعداد زیادی جنگنده توسط تامکت ها نابود شدند.شدت نابودی MIRAGE F-1 ها توسط تامکت ها به حدی رسید که در یک روز 3 فروند MIRAGE F-1 توسط یک تامکت در داگ فایت نابود شدند. برای همین صدام بار دیگر به دنبال فرانسوی ها رفت تا به کمک او بیایند.این بار فرانسوی ها با تحویل سیستمهای ECM-ECCM قوی و تغییر نحوه شلیک اگزوست ها تلفات عراقی ها رو کاهش دادند. از 12 اگوست 1986 حملات به ترمینال "سیریی"(فکر کنم درست ننوشتم) که در 240 کیلومتری غرب ابو موسی شروع شد. چها فروند MIRAGE F-1 حامل موشک اگزوست از پایگاه خود بلند شدند و پس از سوختگیری از هواپیمای تانکر انتونف-12 روانه هدفی در فاصله 1300 کیلومتری شدند.پس از حمله به یک دسته نفت کش موفق به نابودی 3 نفت کش شدند و بدون تلفات به خانه بازگشتند. 3-از اگزوست تا بمب های خردل در زمان جنگ ایران و عراق و در مقابله با کردهای عراقی عراق از سلاح های غیر مجاز و غیر متعارف شیمیایی استفاده کرد. اف-1 های عراقی به حمل کننده بمب های 250 کیلوگرمی و پخش کنند ه های مواد شیمیایی 100 کیلوگرمی تبدیل شدند. در طول سالهای 1987-1988 کردهای عراق که به ایران جهت انجام عملیاتها کمک میکردند و در ازادی خرمشهر نقش عمده ای ایفا میکردند توسط اف-1 ها بمب باران شیمیایی شدند. نیروی های ایرانی هم بارها توسط اف-1 ها با عامل های خردل و اعصاب بمب باران شدند. در اوایل جنگ و به خدمت گرفته شدن اف-1 ها تعداد از دست رفته و نابود شده این مدل جنگنده تقریبا کم بود.تا اواسط 1983 تعداد 7 اف-1 نابود شدند که فقط یکی از انها در نبرد هوا به هوا در 1983 نابود شد. رفته رفته نیروی هوایی ایران با قرار دادهای سری با امریکا و اسرائیل مثل قرار داد جنجال بر انگیز ایران-کنتراس و دریافت قطعات مورد نیاز تامکتها و فانتومها و سیستم های پدافندی کمی از قدرت خود رو باز یافت و در همین زمان بو که تعداد نابودی اف-1 ها تا پایان جنگ بسیار سیر صعودی پیدا کرد.حدود 40 فروند اف-1 تا پایان جنگ نابود شدند که حدود 19 فروند انها توسط تامکتها مورد هدف قرار گرفتند.اکثر پیروزی های خلبانان تامکت با موشک های سایدو ایندر و اسپارو بود. جالب اینجاست که یک فروند MIRAGE F-1EQ5 در یک داگ فایت با تامکت بر فراز خلیج فارس به علت ترس خلبان به درون اب فرو رفت و نابود شد! ادامه دارد......... نویسنده: گلدن کراون

علی جان من خودم اطلاعاتی پیدا نکردم و این لیست هم در سایت Acig.org درج شده بود ! ولی چند وقت پیش Su-24MK به روسیه رفته بودند و توسط شرکت سوخوی تغییراتی در آن داده شد که شلیک موشک KH-58 یکی از این تغییرات بود که بعد شرکت سوخوی بخاطر این کار توسط آمریکا تحریم (موقت) شد ! در مورد نصب بر روی F-4 خبری ندارم که چگونه این کار انجام شده آیا اصلا این قابلیت را دارد یا ... در مورد آن مصاحبه هم عرض کنم پروژه منطبق کردن R-27 با F-14A فکر کنم بعد از پروژه هاوک لغو شد و فعلا تامکت ها از هاوک استفاده می کنند اما جدیدا خبرهایی از خرید AIM-54C و تعدادی قطعه تامکت از بازار سیاه هست اما در مورد تعداد خرید چیزی نمی دانم (به غیر از آن 10 فروند که از یک تاجر خریده شد) اگر این خبر صحت داشته باشد خوب مطمئنا AIM-54C برای تامکت بسیار بهتر و قابل اطمینان تر هست اما اگر هم بخواهند R-27 با F-14 تطبیق دهند که امکان پذیر هست بهتر است R-27EM خریداری شود (نمی دانم روس های می فروشند یا نه) چرا که این مدل بردی پیش از 100 کیلومتر دارد سرعتی پیش از 4 ماخ و قابلیت درگیری با اهدافی در ارتفاع 10 متری یا 30 کیلومتری را دارد !

alishahrag با سپاس از توضیحاتی دادی در مورد نصب موشک R-73 روی F-4 فکر کنم این کار انجام شده اما فعلا هیچ گونه منبع رسمی آن را تایید نکرده و در مورد موشک R-27 فکر نکنم این کار انجام شده باشد , این اطلاعات هم قبلا قرار دادم در مورد تسلیحات F-4 ولی باز هم در تاپیک قرار می دهم ! 20mm Vulcan AIM-7E R-73E (AA-11) PL-7 AIM-9P Kh-58 (AS-11) Zoobins Qadar C-802K AGM-65 LGBs Mk80 family bombs BL-77 cluster bombs rocket pods بعضی از سلاح های جدید که در لیست می بینید قابلیت نصب روی F-4 را نداشتند اما با تغییراتی که در رادار پرنده دادند آن را مطابق با این سلاح ها کردند ! لازم به ذکر هست در کاکپیت این جنگنده هم تغییراتی داده شده که بعضی از سیستم های آنالوگ برداشته شده و به جاش نمایشگر و سیستم های دیجیتالی قرار داده اند ! در مورد مقایسه R-73 هم شک نکنید که R-73 از بقیه موشک های هم رده خود برتر هست !

در مورد نصب آرچر روی اف-4 باید بگم شرکت میکویان در برنامه های گسترده ای که برای بهسازی میگ-21 ارائه داده امکان نصب موشک های R-77/R-27(R1/T1)/R-73E رو برای این جنگنده قدیمی فراهم آورده، از اونجا که مساله نصب آرچر روی اف-4 به چند سال پیش بر می گرده و در آون زمان بحث تحریم به این صورت امروز وجود نداشت ممکنه این کار با کمک روس ها صورت گرفته باشه که البته کلا اطلاعات زیادی از این طرح درز نکرده، اما منظور من اینه که وقتی آرچر، آلامو و آدر رو روی میگ-21 نصب می کنن (البته با تغییرات در میگ-21) نصب آرچر روی فانتوم هم نمیتونه مشکلی داشته باشه. ضمنا به نظر اکثر کارشناسان آرچر در کلاس خود یکی از بهترین ها است و ممکنه نصب آرچر روی فانتوم تا حدی بخاطر برتری اون نسبت به بقیه موشک های هم ردیف موجود در نیروی هوایی باشه و نه صرفا برای یکپارجه سازی، در زمینه نصب موشک R-27R بجای AIM-7 هم باید بگم اصلی نرین مساله تفاوت شکل و اندازه موشک آلامو با اسپارو هستش اما به نظر من یک راهکار مناسب میتونه نصب موشک PL-11 بجای Sparrow باشه (البته اگه چینی ها حاضر بشن چون در بخشهایی از کار این موشک احتمالا از اسرائیل و شاید روسیه کمک گرفتن) دلیل من هم اینه که این موشک خودش از روی Alenia Aspide ساخت ایتالیا طراحی شده که خود این موشک ایتالیایی مشتق اسپارو هستش و کلا PL-11 بیشتر به اسپارو نزدیکه (احتمال داره تطبیق اون با رادار فانتوم هم راحت تر باشه)، ضمنا این موشک شش سالی هست گواهی تولید گرفته و وارد خدمت هم شده! :| برای اطلاعات بیشتر: http://www.sinodefence.com/airforce/weapon/pl11.asp http://en.wikipedia.org/wiki/AIM-7_Sparrow http://eng.ktrv.ru/production_eng/323/503/527/?PHPSESSID=cb8f38c0b19e5deaf9d9c562f6891ad9 http://www.migavia.ru/eng/production/?tid=1&id=22 راستی این هم میگ-21 با آرچر و آدر:

در مورد موشک PL-7 باید عرض کنم که این موشک یک موشک صادراتی است و در چین به خدمت گرفته نشده، موشک هوا به هوای اصلی چین جهت نبردهای هوایی موشک PL-8 می باشد که چون همان پایتون 3 اسرائیلی است اجازه صدور آن را ندارد و دلیل ساخته شدن موشک PL-9 هم همین بود چون پاکستان که اصلی ترین متحد نظامی چین است از کارایی موشک PL-7 اظهار نارضایتی کرده بود، اما در مورد موشک PL-9 باید عرض کنم که این موشک هم در آزمایشات رضایت سازندگان رو اونطور که باید برطرف نکرد، در حال حاضر به احتمال زیاد برنامه ای برای ساخت موشکی برپایه PL-7 با جستجوگر بهتر و موثر تر شروع خواهد شد و موشک جدید هم قطعا برای صادرات خواهد بود تا بعنوان بخشی از جنگ افزارهای جنگنده FC-1 به خریداران ارائه بشه. در مورد بکارگیری موشک سایدوایندر برروی میراژ اف-1 باید عرض کنم که این کار کاملا امکانپذیر است، اما اینکه در مورد نصب موشک PL-7 برروی اف-4 ها و اف-5 های ایرانی و همچنین نصب موشک آرچر روی اف-4 های ایرانی قبلا صحبت هایی وجود داشت نشون میده که دست کم در حال حاضر امکان به خدمت گرفت فاطر بعنوان یک موشک عملیاتی در نیروی هوایی وجود نداره. انشا ا... با پیشرفت بیشتر نیروی هوایی در آینده بتونیم موشک فاطر رو هم بعنوان یک موشک خوب و توانمند روی جنگنده هامون ببینیم.

روابط ایران با فرانسوی ها روس ها تنها کسانی نبودند که در فروش تجهیزات نظامی به ایران تلاش می کردند. نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران در سال 2000 دست به آزمایش موشک های هوا به هوای R550 ماژیک ساخت فرانسه روی هواپیماهای میراژ F1EQ خود زده است. هواپیماهای میراژ F1EQ و F1BQ در سال 1991 با توافق بین دو کشور ایران و عراق برای جلوگیری از تخریب به وسیله نیروهای متحد از عراق به ایران فرستاده شدند. با کمک چندین خلبان پاکستانی و البته سه هواپیمای پر از قطعات یدکی میراژ ها که در همان زمان از عراق به ایران فرستاده شده بودند، نیروی هوایی هواپیماهای میراژ را در سال 1993 به خدمت خود در آورد. در ابتدا جنگنده های میراژ در پایگاه سوم شکاری نوژه نزدیک همدان مستقر شدند، اما به زودی به پایگاه جدید و تازه بازسازی شده مشهد یا پایگاه چهاردهم شکاری فرستاده شده و به خدمت صد و چهلمین گروه جنگنده های تاکتیکی در آمدند. علی رغم از دست رفتن یکی از میراژهای دو سرنشینه F1BQ نزدیک پایگاه مشهد در تابستان 2001 که به وسیله یک موشک دوش پرتاب قاچاقچی های افغانی مواد مخدر ساقط شده بود، بنا بر جدیدترین گزارشات بین 18 تا 20 فروند هواپیمای میراژ F1BQ و F1EQ در خدمت نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران می باشد. همانطوری که قبلاً گفته شد، هواپیماهای میراژ IRIAF نه تنها در مرزهای شرقی ایران فراوان دیده شده اند، بلکه نمونه های بسیاری از مشاهده آن ها بر فراز خلیج فارس نیز دیده می شود. با استناد بر اخباری که از منابع خبری نیروی هوایی فرانسه به دست می رسد، ایران در سال 2000 تعداد هزار فروند موشک ماژیک را از فرانسه برای خرید درخواست نمود. ایرانی ها از عملکرد عالی هواپیماهای میراژ و البته موشک های ماژیک در تست ها و خصوصاً درگیری های هوایی شبیه سازی شده بین این جنگنده و هواپیماهای پروازکننده در ارتفاع کم و هلیکوپتر ها بسیار شگفت زده شده بودند. منابع ایرانی اظهار می کنند که نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران از آزمایش این موشک ها و هواپیماهای میراژ نتیجه گرفت که موشک ماژیک جایگزین بسیار خوبی برای موشک های قدیمی AIM-9P2 سایدوایندر آمریکایی و R-73 آرچر روسی است. ظاهراً برای ایرانی ها نگهداری موشک های ماژیک و هواپیماهای میراژ بسیار آسانتر از نگهداری میگ MiG-29 ها و البته هواپیماهای قدیمی آمریکایی بود. در کنار اینها، عملکرد پروازی میراژ F1 همیشه در حد جنگنده مانورپذیر F-5 ارزیابی می شد، در حالی که میراژ جنگنده ای با قدرت بیشتر و البته مستعد تر برای نبردهای هوایی بود. فرانسه که از واکنش ایرانیان به آزمایش های موفق موشک های ماژیک MkII دلگرم شده بود، در همان سال پیشنهاد یک بسته تسلیحاتی شامل 62 فروند میراژ F1CT، پانصد فروند موشک R550 ماژیک و ضمانت تامین قطعات یدکی پنج یا ده ساله بسته به انتخاب را به ایران تقدیم کرد. این بسته همچنین شامل کمک های فنی و البته پشتیبانی از جهت حفظ میراژهای موجود در خدمت بود، اما تهران به دلیل عدم تامین بودجه مورد نیاز این خرید توسط دولت پیشنهاد فرانسوی ها را رد کرد. البته پیشبینی می شد ایران در سال 1997 در قبال ارائه کمکهای فنی و سرویس هواپیماهای سوخو 24 لیبی، تعداد قابل ملاحظه ای موشک های ماژیک از آنان در سال 1997 دریافت کرده بود. شاید عدم خرید از فرانسه به دلیل بی میلی حکومت ایران در سرمایه گذاری روی نیروی هوایی بود. همین مسائل سرانجام منجر به توسعه طرح موشک فاطر، موشکی بر پایه ی موشک AIM-9P2 سایدوایندر با بدنه و موتور قبلی منتها با اویونیک کاملاً جدید شد. شاید توسعه همین موشک جدید بود که خرید موشک های R550 ماژیک، موشک های سفارش داده شده R-73 و R-27 روسی را لغو کرد. دوست عزيز لطفا منبع را ذكر كنيد منبع : Air.Blogfa.com مترجم : آرمان سيداحمدي