UAV kent 2.0 concept: عملیات تن ماهی تاپیک پیش رو حاصل جمع آوری اطلاعات از منابع اوپن سورس و تحلیل های شخصی بر اساس آن می باشد بخش اول: روزی روزگاری در یمن اخیرا شاهد حمله ای بهت آور به پالایشگاه بزرگ بقیق در عربستان با ظرفیت پالایش 6.8 میلیون بشکه نفت در روز و تعدادی دیگر از تاسیسات نفتی مرتبط با آن بودیم که قیمت جهانی نفت را با شوکی 20 درصدی مواجه کرد، در پی این حمله حدود نیمی از تولید نفت عربستان و 5 درصد از کل تولید نفت جهان مختل شد. ساعاتی پس از این حمله جماعت انصار الله یمن مسئولیت این حمله را بر عهده گرفتند. گرچه حوثی ها این حمله به این پالایشگاه که در منطقه شمال شرق عربستان در نزدیکی سواحل خلیج فارس، جنوب شرق راس تنوره و غرب بحرین قرار دارد را از نوع پهپادی اعلام کردند، ولی برخی شواهد از حمله و مهمتر از همه تصاویری که از یکی از موشک های به ظاهر فیل شده در مسیر منتشر شد، حاکی از آن بود که دست کم بار اصلی این حملات بر عهده ی موشک های کروز بوده است. این حمله را می توان موفق ترین و خسارت بار ترین و یکی از دوربرد ترین حمله حوثی ها به عمق خاک عربستان دانست که در آن تعداد قابل توجهی موشک کروز شلیک شده بود. از دیگر ویژگی های شاخص این حمله آنچنان که در تصاویر مشخص است دقت بالای اصابت ها در برخورد به تاسیسات حیاتی پالایشگاه است که قطعا ناشی از وجود نوعی سیکر فاز ترمینال برای برخورد دقیق با اهداف از قبل برنامه ریزی شده است. این حمله گرچه پرتعداد ترین حمله ی با موشک کروز توسط حوثی ها بود که در بحث برد و تعداد شلیک در نوع خود در بین تمامی قدرت های نظامی خاور میانه بی رقیب بود، اما اولین حمله با موشک کروز توسط یمنی ها نبود. بخشی از بقایای موشک های ظاهرا فیل شده در این حمله (گفته می شود 3 موشک از میان 7 موشک کروز شلیک شده قبل از رسیدن به محدوده ی هدف سقوط کرده است): اما در طی چند ماه قبل هم در دست کم 2 حمله به فرودگاه های ابها و جیزان اثراتی از بکار گیری موشک کروز اما در شلیک های تکی یا کم تعداد دیده می شد. حمله به فرودگاه جیزان به صورت ترکیبی با پهپاد های انتحاری و ظاهرا تعداد اندک یا حتی تنها 1 موشک کروز استفاده شده بود، در تصاویر مربوط به حمله تعدادی اثرات برخورد که با اثرات تخریبی پهپاد های انتحاری مطابقت دارد دیده می شد که دارای دقت بالایی نبودند و نیز نابودی کامل یک سیلوی بزرگ، در صورتی که نابودی آن سیلو در اثر برخورد موشک کروز باشد، تنها شدت انفجاری کلاهکی حتی 500 کیلوگرمی آن حجم از تخریب را توجیه نمی کند، به نظر می رسد انفجار ثانویه ای مربوط به مواد یا تجهیزات انبار شده در آن سیلو (مانند مهمات) آن حجم از تخریب را به بار آورده باشد. در حمله به فرودگاه ابها، موشکی به سقف سالن فرودگاه برخورد کرد و پس از عبور از سقف قسمتی از انرژی انفجار درون قسمت سالن فرودگاه تخلیه شد که به زخمی شدن 26 تن انجامید. از نکات این برخورد با توجه به فیلم ها و تصاویر مربوط به حادثه، شدت انفجار می باشد که با موشک های کروز بزرگی که عموما حدود 500 کیلوگرم سرجنگی دارند مطابقت ندارد و به نظر دارای اثری به مراتب ضعیف تر است. این مساله نظریه ی استفاده انصار الله از موشک های کروز ایرانی مشتق شده از موشک KH-55 را با تردید جدی مواجه می کرد. از سوی دیگر سعودی ها نیز بر اساس برخی قطعات باقی مانده از آن موشک از جمله بخش هایی مطعلق به موتور که موتوری از نوع مینی توربوجت با اصالت ساخت در جمهوری چک با عنوان TJ-100 عنوان کردند که ایران موشک کروز دیگری به نام "یا علی" که در رسانه های حکومتی داخلی تنها معدود تصاویری از مراحل تست و توسعه آن منتشر شده است و ظاهرا موشکی کوچکتر از سومار است که برد 700 کیلومتری برای آن عنوان شده است، را برای این حمله در اختیار حوثی ها قرار داده است. اما از میان تصاویری که خود عربستان از بقایای این موشک منتشر کردند شواهد غیر قابل انکاری به دست امده بود که این فرضیه را کاملا رد می کرد، قطعه ی مورد نظر آنچنان که پیشتر برادر عزیز seyedmohammad نیز اشاره کرده بودند کاملا با سازه ی موشک یا علی متفاوت است و در برابر بسیار شبیه قطعه ای در قسمت دم موشک سومار است. در اینجا پارادوکسی وجود داشت، در یک سوی قطعات برجای مانده از موشک کاملا متفاوت با کروز کوچک یاعلی و کاملا مشابه سومار بود، از طرف دیگر اثر انفجار با سرجنگی حدود 500 کیلوگرمی اساسا مطابقت نداشت و نیز موتور TJ-100 با توان تولید حدود 1.3 کیلونیوتن تراست در برابر موتور MS400 مورد استفاده در خا-55 که حدود 4 کیلونیوتن تراست تولید می کند، کاملا فاقد توانایی لازم برای به پرواز دراوردن موشکی همچون سومار بود. تصاویر مربوط به حمله به فرودگاه ابها: بقایای مربوط به موشک کروز مورد استفاده انصار الله : اندک زمانی بعد انصار الله در نمایشگاهی از تسلیحات جدید خود رونمایی کرد که دارای 2 عضو شاخص بود، پهپاد انتحاری جدیدی معروف به شاهد X و یک موشک کروز به نام قدس. این موشک شباهت غیر قابل انکاری به موشک هویزه داشت با این تفاوت که کوچکتر بود و البته به نظر می رسید که وارونه بر روی استند قرار گرفته است. از تفاوت های این موشک با هویزه به غیر از ابعاد کوچکتر آن استفاده از بال ثابت به جای بال جمع شونده درون بدنه بود که می توان آن را به یکی از 2 دلیل زیر نسبت داد: اول آنکه این کار به دلیل ساده تر کردن ساخت و منتاژ موشک با توجه به امکانات محدود انصار الله و کاهش هزینه های مربوطه صورت گرفته است، کما اینکه نصب موتور به صورت خارجی (خورجینی) به مانند هویزه بر خلاف خا-55 که پیشران ابتدا در داخل بدنه قرار دارد و در فاز کروز به بیرون آن منتقل می شود نیز با همین رویکرد و کاستن از پیچیدگی های مکانیکی صورت گرفته است. البته در برابر این رویه در مورد موتور در هویزه و قدس در بال، قرار دادن این موشک ها در لانچر های چندتایی را دشوار یا اساسا نشدنی می سازد. دلیل دوم را می توان به آن نسبت داد که نسخه ی نمایش داده شده در واقع تنها یک ماکت است و در نسخه ی واقعی بال ها جمع شونده هستند. موشک قدس نمایش این موشک هم مساله تشابه قطعه قسمت دم با خا-55 و موشک های مشتق شده از آن را توجیه می کرد، هم قدرت تخریب کمتر آن و نیز قطعات مربوط به پیشران را. اما اینکه ایران به عنوان منشا مفروض این تسلیحات چرا در موازات موشک یا علی، موشک کروز کوچک دیگری را توسعه داده است، این موشک چه تفاوت های عملکردی با یا علی دارد، و اساسا دارای چه قابلیت ها و بردی ست کماکان در حاله ای ابهام قرار داشت. از انجایی که فرودگاه های ابها و جیزان در فاصله ی کمی نسبت به مرز های یمن قرار داشتند برخی منابع بردی نهایتا چندصد کیلومتری را برای این موشک تخمین می زدند، اما با حمله ی اخیر به بقیق و یا مفروض دانستن یمن به عنوان مبدا شلیک، شاهد بردی در حدود 1000 کیلومتر هستیم! سوالات زیادی در مورد این موشک کماکان بی پاسخ باقی ماندند ... موتور TJ-100 و اطلاعات مربوط به آن، برخی منابع اذعان داشته اند که نسخه ی بومی این موتور در ایران به نام طلوع-10 تولید می شود: بخش دوم: در اعماق سوراخ خرگوش پاول نومنکو دانشمند اوکراینی متولد 9 سپتامیر 1965 در کیو است، که عضو آکادمی مهندسی دانشگاه ملی هوا فضای اوکراین-موسسه ی هوانوردی خارکیف[1] می باشد. نومنکو در سال 2003 عنوان بهترین کارفرما را به عنوان مدیر عمومی از سوی کمپانی هواپیما سازی دولتی خارکیف (KSAMC) را دریافت کرد. وی توانست از سوی مجله تخصصی هوانوردی آمریکایی "Aviation Week and Space Technology" نشان Laureate را برای موفقیت در پیشبرد پروژه ی [2]An-140 که اولین هواپیمای مسافربری بود که در دوران استقلال اوکراین پس از فروپاشی شوروی طراحی و ساخته شده بود را دریافت کند. وی نویسنده ی طرح های پژوهیشی متعدد آکادمیک و نیز دارای ابتکاراتی در حوزه ی توسعه و تولید هواپیماهای با سرنشین و بی سرنشین است، و توانسته پتنت هایی را در کشور های اوکراین، روسیه، آمریکا، اتحادیه اروپا و نیز ایران ! ثبت کند. از ایشان در ایران دست کم 8 پتنت رسمی به شرح زیر ثبت شده است: قفسه چمدان هواپیما کابین مسافری هواپیمای AN-140 قفل سریع قفل کابین برای AN-74 پوشش دریچه اضطراری برای AN-74 بلوک مسافر انفرادی برای AN-74 عنصر قفسه چمدان برای AN-74 روش ساخت عناصر هواپیما دستگاه محافظ پنجره هواپیما بخشی از زندگی نامه: وی در سال 1982 از کلوزکی لیسوم واقع در کیف فارق التحصیل شد و پس از آن راهی دانشگاه ملی هواوفضا – مؤسسه هوانوردی خارکیف شد، و توانست در سال 1988 با رتبه ممتاز به عنوان مهندس مکانیک از این دانشگاه فارق التحصیل شود. نومنکو کار خود را به عنوان استاد در سایت تولیدی کارگاه منتاژ نهایی کارخانه هواپیما سازی خارکیف شروع کرد. در این زمان KSAMC تولید انبوه هواپیمای An-72 را در دست اقدام داشت. آنتونوف-72 به دلیل ویژگی های پروازی منحصر به فرد اش، سادگی تعمییر و نگه داری و توانایی نشست و برخاست اش بر روی باند های نیمه آماده، تبدیل به بستری برای خانواده ای کاملا جدید از هواپیماهای چند منظوره ی An-72 / 74 ملقب به " SUV پرنده" شد. An-72 InterAMI در اگوست 1990، در شب فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، نومنکو کمپانی KSAMC را ترک کرد تا شرکت خصوصی خودش را با نام InterAMI تاسیس کند. معروف ترین پروژه این شرکت تولید مشترک تلویزیون های آمیترون با همکاری سامسونگ در سال های 1992 تا 1995 و تولید پلیمر بر اساس فناوری کمپانی آلمانی ADM Isobloc در سال های 1994 تا 2004 بود. این شرکت در سال 1996 با کمپانی KSAMC وارد همکاری شد که حاصل آن شرکت تخصصی "KSAMC Trading House" بود که به بازاریابی تخصصی انواع مختلف هواپیمای An-74 در بازار های بین المللی اختصاص داشت، فعالیت های این شرکت در دورانی که اوکراین در میانه ی بحران اقتصادی غوطه ور بود به فروش 12 فروند An-74 به ایران منتج شد. InterAMI در سال 1999 دپارتمان مهندسی خود را تحت عنوان InterAMI-Interior راه اندازی کرد که وظیفه ی آن طراحی و توسعه بخش های داخلی هواپیما و بالگرد به ویژه برای هواپیما های An-74 و An-140 بود. InterAMI-Interior توانست تغییرات اساسی را در طراحی های قدیمی شوروی سابق در بخش های داخلی هواپیما بر اساس فناوری های جدید غربی که در بازار رقابت پذیرتر بودند، ایجاد کند. پروژه ی بعدی پاول نومنکو به عنوان مدیر InterAMI تاسیس ایرلاین جدید Aeromist-Kharkiv در سال 2002 بود. این ایرلاین تبدیل به یکی از اولین شرکت هایی شد که در پرواز های داخلی و بین المللی به کشور های عوض اتحادیه اروپا، ارمنستان، آذربایجان و روسیه از هواپیمای An-140 استفاده کرد و این استفاده تا سال 2007 ادامه داشت. ایرلاین Aeromist-Kharkiv توانست از کمپانی KSAMC مجوز نمایش عمومی An-140 را در نمایشگاه های هوایی بین المللی بدست آورد. An-140 هوافضا از اواخر دهه ی 90 پاول نومنکو نقش مستقیمی را در پروسه تولید انبوه هواپیما های An-140 و An-74TK-300 که توسط مجتمع فنی علمی هوانوردی آنتونوف طراحی شده بود، ایفا کرد. در طی سال های 2002 تا 2007، نومنکو فرایند تولید هواپیما های: هواپیمای منطقه ای An-140-100 (2004)، هواپیمای تجاری An-74TK-300D (2004)، هواپیمای چند منظوره ی An-74T-200A (2004–2005)، هواپیمای تجاری An-140 VIP (2004)، را در کمپانی KSAMC رهبری می کرد. در پی ابتکار وزارت حمل و نقل اوکراین، به اولین هواپیمای An-74TK-300D شماره ی رجیستری مخصوصی داده شد که حاکی از آن بود که رئیس جمهور اوکراین از هواپیمایی ساخت اوکراین استفاده می کند. پس از انتقال مالکیت این هواپیما به دولت اوکراین در سال 2004، کد رجیستری UR-LDK (L.D. Kuchma) به آن اعطا شد و ملقب به نام UR-YVA (اختصار نام ویکتور یوشچنکو) گردید. نام این هواپیما در سال 2012 به نام بی طرفانه ی UR-AWB تغییر کرد. اولین پرواز آزمایشی An-74T-200A – دسامبر 2004 خارکیف هواپیمای An-74TK-300D در مرحله ی منتاژ نهایی- خارکیف 2003 نسخه ای از هواپیمای An-74 به نام An-74T-200A که در آن حرف A سرواژه عبارت "Arabic" بود در سال 2003 از سوی کمپانی KSAMC در مناقصه ای برای نیروی هوایی مصر با هواپیماهای C-27J Spartan (لاکهید مارتین)، هواپیمایی از شرکت ایتالیایی Alenia Aeronautica، هواپیمای CASA C-295 از سوی کمپانی EADS وارد رقابت شد که در نهایت با پیروزی کمپانی اوکراینی همراه بود که در پی آن نیروی هوایی مصر در ابتدا 3 فروند و نهایتا در مجموع 6 فروند از این هواپیما سفارش داد. از سال 2012 پاول نومنکو برای تعدادی از کمپانی های اروپایی در پروژه های هواپیما های سرنشین دار و بی سرنشین در حوزه ی استفاده از سامانه های پرواز با سیم[3] پرواز با فیبر نوری[4] در کنار سیستم های کنترل کامل موتور دیجیتال (FADEC) ، به عنوان مشاور همکاری می کند. القصه ... ایشان دارای وبسایتی شخصی به نشانی naumenko.info می باشد که در آن به ارائه ی توضیحاتی در مورد پروژه های کاری، مقالات اکادمیک، طراحی ها و سایر موارد مرتبط با صنعت هوانوردی می پردازد که در میان آنها برخی طرح ها و پروژه های مرتبط با حوزه ی نظامی و جنگ افزاری نیز وجود دارد. در پستی منتشر شده در 12 فوریه ی 2015 در مورد طرحی مفهومی از سوی ایشان این چنین آمده است: مهندسین شوروی موشک کروز X-55 (Kh-55) “Kent” [5] را در پاسخی به موشک آمریکایی BGM-109 Tomahawk ساختند. موشک و همچنین اصلاحاتی که بر روی آن اجرا شد از رقیت آن سوی اتلانتیکی اش از جهت راه حل های طراحی و نیز مشخصات فنی برتر بود (نظر نویسنده متن اصلی). این مساله انتقال خط تولید موشک X-55 را از کمپانی هواپیما سازی دولتی خارکیف در اوکراین را به صنایع ماشین سازی Vyatka در کیروف واقع در روسیه در سال 1986، چند سال قبل از فروپاشی شوروی در سال 91 را توضیح می دهد. بر اساس اطلاعات منتشر شده از سوی رسانه های روسی تولید این موشک کماکان در صنایع مستقر در کیروف ادامه دارد. ایده ی فنی موشک X-55 را می توان به عنوان پهپادی که پس از اجرای ماموریت به پایگاه خود باز می گردد توسعه داد، که می تواند جایگاه مناسبی را در بازار پهپاد های چند منظوره ی پر سرعت که می تواند به سرعت 800 کیلومتر بر ساعت برسد، بدست آورد. با استفاده از یک هواپیمای در حال پرواز به عنوان بستر لانچ هواپایه و همچنین قابلیت برگشت به هواپیمای مادر پس از اجرای ماموریت، این جنگ افزار می تواند ماموریت های نظارتی، ارسال محموله تا وزن 100 کیلوگرم به محدوده ی هدف و نیز ماموریت های رزمی را به شیوه ای امن، سریع و ارزان انجام دهد. اصلی ترین تفاوت میان پهپاد (سلاح گشت زننده) با X-55 استفاده از متریال کامپوزیتی پایه کربنی مدرن، موتور مینی توربوجت TJ-100 ساخت جمهوری چک، و سامانه ی FADEC[6] و طول عمر 3600 ساعت پرواز ، همچنین مجهز بودن به سیکر گردان الکترواپتیکال در نوک موشک است. مقایسه ی طرح کنت2 با موشک خا-55 همانطور که مشاهده می کنید، ابعاد و استایل طراحی، نوع موتور مورد استفاده، توان رسیدن به برد های بلند، وزن محموله ی قابل حمل به عنوان سرجنگی و متناسب بودن آن با اثر تخریبی موشک های کروز انصار الله، و نیز پیش بینی شدن سیکر یا سنسور الکترو اپتیکی در دماغه این موشک گشت زننده یا پهپاد قابل استفاده مجدد (بر حسب نوع ماموریت) که دقت بالای اصابت موشک های کروز به تاسیسات پالایشگاه بقیق آنچنان که در تصاویر آمده ست را، توجیه می کند، کاملا با موشک قدس، طراحی آن و مشخصات و اجزا و عملکرد آن از هر نظر تطابق دارد. هرچند در تصاویری که انصارالله از موشک قدس منتشر کرد هیچ تصویر واضحی از دماغه موشک منتشر نشد، ولی با زوم کردن در برخی تصاویر می توان اثری از قطعه ای محدب با رنگ متفاوت در نوک موشک را دید که می تواند پوشش سرامیکی سیکر الکترو اپتیکال باشد، البته از آنجا که نحوه استفاده از این موشک نه به عنوان پهپادی با ماموریت نظارتی، شناسایی با امکان استفاده مجدد، بلکه به عنوان سلاحی دوربرد با جثه کوچک و لجستیک ساده تر و متناسب جنگ های نا متقارن، و نیز بسیار ارزان تر از موشکی چون خا-55 می باشد، از سنسور با قابلیت چرخش به طرفین در دماغه استفاده نشده است و تنها توانایی جلونگری را داراست. در ادامه توضیحات این پروژه این چنین آمده است: نوآوری ها: هواپیمای آنتونوف 74 به دلیل ویژگی های پروازی خوب آن و تاریخچه عملیاتی طولانی و موفق اش، از جمله در نقش نظامی به عنوان هواپیمای مادر و بستر لانچ در نظر گرفته شده است. قرار گیری موتور ها بر روی بال فضای مناسبی را برای حمل این هواگرد در زیر بال ها فراهم می آورد. Kent 2.0 می تواند به سیستم کنترلی غیر ماهواره ای مجهز شود که از طریق اپراتوری درون هواپیمای مادر کنترل و هدایت شود. نمای برش خورده و مشخصات این موشک: به واسطه ی چنین سیستمی می توان تا تعداد 8 موشک/پهپاد را از هواپیمای مادر تا شعاع 100 کیلومتری به صورت مستقل کنترل کرد. با استفاده از ایستگاه های بین راهی با مختصات جی پی اس این پرنده می توند پرواز طولانی تری را به مدت 2 ساعت و تا برد 1500 کیلومتر به انجام برساند. همچنین این پهپاد/موشک قادر است تا در ارتفاع پروازی کمتر از 50 متر و با سرعت 0.7 ماخ به انجام ماموریت پبردازد و در زمانی که به شعاع 100 کیلومتری هواپیمای مادر برسد می تواند اطلاعات جمع آوری شده توسط سنسور های الکترواپتیکی خود (یا سایر سنسور ها) را به هواپیمای مادر مخابره کند. قیمت تولیدی هر فروند Kent 2.0 رقمی ما بین 400 تا 500 هزار دلار تخمین زده می شود که به میزان قابل توجهی از قیمت 1.59 میلیون دلاری موشک تاماهاوک که قابلیت استفاده مجدد را ندارد نیز ارزان تر است. البته گرچه اطلاعات مربوط به قیمت X-55 در سطح عمومی منتشر نشده است ولی ظاهرا نسباتا در سطح قیمت همتای آمریکایی اش است. پاول نومنکو در کنار موتور TJ-100 در جریان تست این موتور در کیف در تاریخ 13 فوریه ی 2015 ====================================================================================================================== با توجه به سابقه طولانی همکاری های فنی پاول نومنکو با ایران از جمله در پروژه های خرید و به روز رسانی هواپیماهای آنتونوف-74، پروژه ی ایران 140، و نیز پتنت هایی که خصوصا در ایران به ثبت رسانیده است، فعالیت وی در شرکتی که سابقا تولید کننده ی موشک خا-55 بوده، دسترسی احتمالی وی به این موشک و اجزای آن در اوکراین، دسترسی قطعی وی به نمونه اصلی موتور TJ-100، توان و دانش فنی او و شرکت اش در تولید زیر سیستم های مورد نیاز برای این موشک ها از جمله در مورد سیستم های کنترل موتور، و طراحی های او حول پروژه های نظامی، خصوصا مورد یاد شده مربوط به 4 سال قبل، به نظر شواهد و احتمالات قابل توجه و به سختی! قابل انکاری در مورد نقش او در انتقال برخی قطعات، فناوری ها، و سامانه ها به ایران و نیز همکاری های فنی مستمر او با بخش نظامی ایران وجود دارد. و دست کم در مورد موشک قدس، به شکل غیر قابل کتمانی موشک قدس را می توان نسخه تولیدی با تغییرات جزئی از طرح Kent 2.0 دانست. ======================================= 7mmt کلیه ی حقوق محفوظ است شادی ارواح طیبه ی شهدای گمنام صلوات [1] دانشگاه ملی هواوفضا – مؤسسه هوانوردی خارکیف در سال ۱۹۳۰ تأسیس گردید و یکی از معروف‌ترین دانشگاه‌های اوکراین در شهر خارکیف است. [2] آنتونوف 140 که در ایران به هواپیمای ایران 140 در هنگام پرواز و همان آنتونوف 140 در هنگام سقوط معروف است. [3] Fly-by-Wire [4] Fly-by-Optics control system [5] AS-15 'Kent' نام گذاری ناتو برای موشک خا-55 بود [6] full authority digital engine control

بسم ا... اول باید ببینیم که اصولا " ایگل در چه شرایطی متولد شد سال 1967 ، نیروی هوایی ارتش سرخ دو نمونه جدید از جتهای رزمی خودش را به دنیا معرفی کرد ، یکی میگ-23 و دومی میگ-25 . تاآن زمان جنگنده خط مقدم نیروی هوایی و دریایی ، جت افسانه ای اف-4 بود که بدلایل مختلفی ، قابلیت ایجاد برتری هوایی محلی ( local air superiority) بر فراز منطقه نبرد را جلوی جتهای جدید روسی نداشت ( بخصوص در برابر فاکس بت ) با توجه به اینکه در آن زمان نیروی هوایی و دریایی جداگانه نیازمندی خودشون را اعلام می کردند ، نیروی هوایی برای کسب برتری هوایی از بین پیشنهاداتی که شده بود ، طرح مک دانل را قبول کرد ( شاید به این دلیل که خاطره خوبی از فانتوم به جا گذاشته شده بود که محصول همین شرکت بود . ) اصل تئوری پایه نیروی هوایی این بود که هر طرفی در جنگ آینده بتواند برتری هوایی را به نفع خودش بر گرداند ، 50درصد پیروزی را بدست آورده . در حوزه فنی هم تجربه کار با جتهای تک موتوره اف-105 در ویتنام نشان داد که چقدر یک هواگرد دو موتوره می تواند ضریب بقاء را در صحنه نبرد هوایی ( چه بر اثر اصابت موشک دشمن یا نقص فنی یکی از موتورها ) را افزایش بدهد . در مجموع تجربه فانتوم ، نیروی هوایی را برد بسمت ایگل و حداقل تا الان اثبات شده که حرکت درستی بوده این انتخاب . چون پیکربندی ایگل ، بخوبی ( تا جایی که اطلاع دارم ) ارتقاء ها و بروزرسانی ها را به نمایش گذاشته در خصوص تامکت هم که خوب دیگر کامل مشخص هست ، نیروی دریایی به هواگردی نیاز داشت تا نقش دفاع از ناوگان را فراتر از قابلیتهای اف-4 به نمایش بگذارد ، طرح های مختلفی هم از طرف شرکتهایی مثل نورث آمریکن راک ول ، ال تی وی ، جنرال داینامیکس ، مک دانل و گرومن ارائه شد که درنهایت با سرمایه گذاری دقیقه 90 ایران ، طرح گرومن انتخاب شد که مثل نیازمندی نیروی هوایی ، یک هواگرد دو موتوره بود که می بایست از ناوگان در برابر سیل موشکهای کروز ضد کشتی و بمب افکن های روسی حامل آن ، دفاع کند . سلاح اصلی اش هم موشکهای فینیکس بودند . فلسفه نیروی دریایی برای انتخاب تامکت این بود که ناوگروه های هواپیمابر ( CBG) قابلیت دفاع از خودشون را باسامانه ای نصب شده روی حامل های شناور دارند ولی اتکاء روی این مساله به معنای تمرکز روی یک سیستم دفاعی واکنشی ( منتظر بودن برای حمله دشمن / شلیک موشک کروز ضد کشتی ) شده و تمام شبکه دفاعی به برد این سامانه ها نیازمند میشد ( یعنی اگر زمانی روسها موفق میشدند فراتر از برد این سامانه های دفاعی ، موشکهای خودشون را شلیک کنند ، ان وقت درصد خطر برای ناوگروه بیشتر میشد ) اما وجود یک ناوگان هوایی به منظور ایجاد یک چتر دفاعی مستقل از سامانه های دفاعی نصب شده روی ناو باعث میشد تا زمان واکنش و همچنین ضریب هوشیاری برای دفاع در برابر تهدید افزایش پیدا کند . به همین دلیل تامکت از بطن همین نیازمندی بیرون آمد و متولد شد . در خصوص انتخاب تامکت توسط نیروی هوایی ایران ، جدای ملاحضات سیاسی ،و حاشیه ای .، این را باید در نظر داشت که نیروی هوایی ایران بعنوان یکی از مهمترین شاخه های ارتش ، می بایست همزمان با دوتهدید بزرگ (شوروی ) و کوچک ( عراق ) روبرو میشد ، به همین دلیل برای دور نگه داشتن هر دو نیروی هوایی متخاصم در زمان بحران از زیر ساختهای نظامی در زمین به یک سکوی هوایی مسلح به مهمات دوربرد نیاز بود که درآن زمان ،تامکت واجد این شرایط بود . و صد البته تاریخ نشان داد که انتخاب بسیار درستی هم بود . البته داستان این دو فقره طرح ، طولانی تر از این 4 خط هست ولی اینکه چرا ایران تامکت را انتخاب کرد ، دلایل مختلف فنی ، نظامی و حاشیه ای و در نهایت زرنگی شرکت سازنده در زمان معرفی این دو محصول به شاه ایران را شامل میشود که درزمان خودش میشود روی ان بحث کرد .

این حرفی هست که پنج سال هست داریم برای ساختار دفاعی جمهوری اسلامی می زنیم ولی هنوز گوش شنوایی ، حتی در جامعه وب فارسی برای منعکس کردنش پیدا نشده !!!! ===================== معامله قرن از دید روسها ( اسپوتنیک فارسی )

مدت ها بود که در رسانه خبری از موشک سجیل 2 نبود .. در این مدت حتی در سایت میلیتاری هم شبهه بوجود اومد که تحت همکاری با افریقای جنوبی ساخته شده و احتمالا همکاری قطع شده و .. تا اینکه بعد از این حوادث ، در مستند داستان اقتدار شبکه افق دوباره دیده شد اطلاعاتی که ازش منتشر کردن دومرحله ای سوخت جامد ( با کلاهک جداشونده - 3 مرحله ) 17.5 متر طول 125 سانتی متر قطر وزن کل 23600 کیلو گرم وزن سرجنگی 650 کیلوگرم سرعت در فاز نهایی (شایدم ورود به جو ) 4300 متر بر ثانیه 4300 متر بر ثانیه - معادل - 15480 کیلومتر در ساعت - 14.57 ماخ تراست مرحله ی اول موتور سوخت جامد 58 تن سوخت جامد مرکب بر پایه رزین های HTPB (پاتریوت پک 3 توانایی مقابله با اهدافی با سرعت 1600 متر بر ثانیه رو داره و s300 pmu2 توانایی مقابله با اهدافی با سرعت 2800 متر بر ثانیه !) چهار زایده کنار استیج دوم موشک ، احتمالا موتور پالسی هست که کار هدایت موشک در خارج از جو رو انجام میده برخی تو میلیتاری هم گفتن که موتور پالسی برای تولید تراست لحظه ای هست در زمان جدایش مرحله اول و دوم از هم که به یکدیگر برخورد نکنه تصاویر زیبا از سجیل 2 .. چندتاشو از دوست گرامی جناب crazyinventor گرفتم این هم مدل سه بعدی خودم از موشک سجیل 2

در اون مقطع اولیه اصلا اف 14 و اف 15 قابل مقایسه نبودند یعی ترکیب موشک فینیکس و رادار AWG9 پتانسیلی به اف 14 می داد که از 150 کیلومتری هواپیمای دشمن رو به عدم بفرسته ولی اف 15 فرسنگ ها دور از این شرایط بود پیش بینی درسته ولی پیش بینی خطرات و ایران با پلنی که داشت تصمیم داشت که نیروی هوایی اش در سال 1372 با ترکیبی از یک رهگیر قدرتمند مثل اف 14 و جنگنده هایی سبک مثل اف 16 و متوسط مانند اف 15 و اف 18 به نهایت ظرفیت و قدرت تهاجمی برسه نه سال 1359! انقلاب ایران موردی بود که پیش بینی نشده بود و وقتی انقلاب با جنگ ایران - عراق و تحریم تسلیحاتی ایالات متحده همراه شد، مسئله زیر و رو شد. اگه اف 15 بجای اف 14 در جنگ می بود با توجه به مچ بودنش با اف 4 قدرت تهاجم ایران بسیار افزایش می یافت و می تونستیم جنگ هوایی که در دو سال اول در اون قوی بودیم رو بیشتر پیش ببریم ولی هر طور حساب کنیم با اف 15، فاقد اون برتری روانی بودیم که با داشتن جنگنده ای که در حد یکی مینی آواکس میسر میشد.

این صحبت زنده یاد سپهبد آذر برزین مصداق تمثیل فیل در تاریکی مولانا است و اینکه هر کسی دست روی قسمتی از قضیه می زاره و بقیه صورت مسئله رو پاک می کنه. اگه در گفتگوی با سپهبد آذربرزین یکی از بزرگان نیروی هوایی که سابقه کار با اف 14 رو داشت مثل جناب مهرگان فر یا جناب شهرام رستمی حضور داشت، بحث میتونست مفیدتر باشه که البته این امکان وجود نداشت. در باب مقایسه اف 14 یک رهگیر تمام عیار بود و اف 15 یک جنگنده برای کسب برتری هوایی. در ابتدای امر این خرید برای مقایسه با میگ های 25 اتحاد جماهیر شوروی بود ، در مقابله با شوروی وجود یک رهگیر تمام عیار واقعا حس میشد چون اف 4 نتونسته بود در مقابل میگ 25 کاری از پیش ببره. در زمان جنگ تام کت با ترکیب رادار قدرتمند و موشک مرگبار فینیکس به تنهایی در نقش یک مینی آواکس که وظیفه ی رهگیری و محافظت از آسمان ایران رو بر داشت، سربلند در اومد و مقایسه پیروزی تام کت در مقابل طیف وسیعی که از جنگنده ها از نسل های مختلف از میگ 21 تا حتی میگ 29 ( که البته احتمال پیروزی اف 14 مطرحه و قطعی نیست) و میراژ اف 1 موید این موضوعه ، نکته جالب این ماجرا این بود که گاهی به خاطر مشکل اقتصادی حتی در مصرف فینیکس هم صرفه جویی میشد و با یک قفل راداری هم ماموریت جنگنه عراقی کنسل و هم مهماتی از اف 14 خرج نمیشد و اف 14 حتی دستش این قدر باز نبود که با تعدادی مرگبار از فینیکس در مقابله با جنگنده های بعثی حاضر بشه. تا اینجای کار اف 15 به نظرم نمی تونست در جنگ به اندازه اف 14 موثر باشه، اگر چه اف 15 پتانسیل تهاجمی بالاتر و البته مانور پذیری و پیشرانه خیلی بهتری نسبت به اف 14 داشت ولی فاقد رادار قدرتمند اف 14 و یا توانایی استفاده از فینیکس بود و در مجموع در زمینه دفاعی و دفاع از آسمان ایران که بخصوص در سالهای آخر جنگ هم اهمیتش مشخص شد، در حد اف 14 نبود. ما در این ظرف زمانی با جنگنده هایی غالبا دارای یک تک وظیفه روبرو بودیم و هنوز زمان به سمت استفاده و اهمیت دادن به جنگنده های چند منظوره نرفته بود. وقتی ما در باغ اما و اگر رو باز کنیم خیلی گزینه های دیگه هم ممکنه در اون موقع کارایی خوبی در زمان جنگ می داشتند از جمله جنگنده تهاجمی قدرتمند اف 111 که میتونست اهرم عالی برای اعمال فشار بر حکومت وقت بعثی باشه ولی در سالهای بعد کارایی نداشته باشه . در این دوره نکته قابل عرض از بنده این بود که تام کت پازلی از یک نیروی هوایی قدرتمند بود و نه تموم اون. ترکیب اف 14 ، اف 15 و اف 16(ویا اف 20 و یا بعدتر که مطرح شد اف 18) در منطقه بی رقیب میشد ولی وقتی ما بمب افکن متوسط و سبک رو نداریم و تنها پازل این نقشه اف 14 میمونه کار کمی سخت میشه هرچند با همین محدودیت باز اف 14 مفید بود، اگر اف 14 رو برداریم و باز اف 15 رو در این نقش قرار بدیم همین نقائص البته به شکل دیگه ای بروز پیدا می کنه. حال از جنگ فاصله بگیریم و روی تکامل جنگنده ها تمرکز کنیم. اف 14 جنگنده ای بود که مشکل بزرگی در پیشرانه اش داشت که البته این مشکل حل شد. دغدغه های دیگه اف 14 جثه بزرگ این جنگنده بود که با میل به داشتن رادارگریزی و یا داشتن درجاتی از رادارگریزی و همچنین مانورپذیری که اف 14 از این حیث هم چندان قوی نبود، تکمیل میشد در صورتی اف 15 مانورپذیری عالی و پتانسیل بالایی برای ایفای نقش یک جنگنده تهاجمی داشت. اف 15 با گذر زمان روز به روز در حیطه تکامل قرار داده شد در صورتی هرچه قدرتمندتر کردن اف 14 بعد از ظهور جنگنده مهیب اف 14 دی متوقف شد که ای کاش ادامه پیدا می کرد و در صورت رفع نقص های اف 14 اونوقت میشد در مورد شرایط حال این دو جنگنده که انگار ملاک مقایسه ( نه شرایط دهه 70 میلادی) بحث کرد.

با توجه فیلم ، تورنادوی سعودی چف و فلییر هم رها میکنه اما موثر واقع نمیشه و بعد سعی میکنه مانور فرار بگذاره و از پس سوز استفاده کنه که باز هم موفق نمیشه،. علی القاعده این یک اقدام سنتی در برابر موشک هست، چون مستقیما استفاده از پس و مانور فرار باعث بالا رفتن اثر حرارتی میشه جنگنده ها سعی میکنند خودشون رو پشت فلییر قایم کنند، ولی بعد از فلییر بسرعت با پس سوز تخت گاز میرن که موشک رو جا بگذارن. این مورد موفق نبود! که اون هم از چرند بودن تورنادو هست. تو این مانورها نسبت رانش به وزن و قدرت موتور ها تعیین کننده است، برای مثال تورنادو در برابر ایگل؛ تورنادو با نسبت رانش به وزن 0.77 2 موتور با تراست 76 کیلونیوتن+پس سوز اف 15 با نسبت 1.07 دو موتور با تراست 105 کیلونیوتن+پس سوز نتیجه اینکه: مانور فرار برای اف 15 راحتتر هست. و اضافه کنم؛ از اونجایی که سرعت موشک های حرارتی کم هست اف 15 بسرعت قادر خواهد بود دیوار صوتی رو بشکنه و بسرعت ماخ 2 و ارتفاع مناسب نزدیک بشه(چون موشک سطح به هوا هست مانور عاقلانه اوج گرفتن با شیب ملایم هست). بنابراین باید نرخ اوجگیری این دو هم مقایسه بشه که به نقلی؛ برای تورنادو .... 76 متر بر ثانیه برای اف 15 .... 250متر ثانیه

سلام و درود دوستان با توجه به فیلم ساده و بدون دید حرارتی که از ساقط شدن تورنادو منتشر شده، از لحظه شلیک تا اصابت به هدف حدودا ۲۲/۵ ثانیه طول کشید (۲۲/۵ ثانیه عذاب آور، پر استرس و مشقت بار برای خلبانان و افسر رادار کنترل هواگرد سعودی). این عدد مارو به فاصله هواگرد تا نقطه شلیک میرسونه. اگر سرعت موشک (به صورت میانگین) ۱/۷۵ ماخ باشه فاصله تا هدف حدودا ۱۳ کیلومتر بوده اگر سرعت موشک (به صورت میانگین) ۲ ماخ باشه فاصله تا هدف حدودا ۱۵ کیلومتر بوده اگر سرعت موشک (به صورت میانگین) ۲/۵ ماخ باشه فاصله تا هدف حدودا ۱۸/۵ کیلومتر بوده اگر سرعت موشک (به صورت میانگین) ۳ ماخ باشه فاصله تا هدف حدودا ۲۲ کیلومتر بوده اگر سرعت موشک (به صورت میانگین) ۳/۵ ماخ باشه فاصله تا هدف حدودا ۲۶ کیلومتر بوده اگر سرعت موشک (به صورت میانگین) ۴ ماخ باشه فاصله تا هدف حدودا ۳۰ کیلومتر بوده نظر این حقیر اینه که با توجه به فیلم سرعت موشک حدودا ۲ برابر سرعت هواگرد هست، سرعت هواگرد حدود ۱/۵ تا ۲ ماخ بوده با توجه به روشن بودن پس سوز حداقل برای ۲۲/۵ ثانیه. پس سرعت موشک حدودا ۳ تا ۳/۵ ماخ باید باشه. فاصله نیز ۲۲ تا ۲۶ کیلومتر بوده. باید دید آیا یمنی ها به موشک مورد استفاده اشاره میکنن یا خیر که بعید میدونم اعلام کنن. اگر به برد بیشتر و سرعت بالاتر دست پیدا کنن خیلی عالی میشه. البته ابزار شناسایی هم مهمه در برد بالا. فعلا که ما به همین اندازه نا امن کردن آسمان هم راضی هستیم. به امید پیروزی های بیشتر. حزب الله هم الغالبون

سلام به همگی دوستان . یه مدت نسبتاً طولانی در سایت حضور نداشتم . ایشالا که همه خوب و سلامت و شاد باشند .   میخواستم این موضوع رو در تاپیک سوریه مطرح کنم ولی با خودم گفتم نباید شیرینیه پیروزی های اخیر تحت الشعاع این مساله قرار بگیره و نوار شادی و خوشحالی توی اون تاپیک قطع بشه . خدا رو شکر تاپیک با همین موضوع در سایت موجود هست .     حتما در مورد حمله راکتی اسرائیل به پایگاه نظامی در نزدیکی دمشق آگاهی پیدا کرده اید .   سایت دیفنس آپدِیت در مقاله ای با قاطعیت عنوان کرده که حمله ها با استفاده از راکت اِکسترا ساخت گروه صنعتی IMI انجام شده . برد این راکت 150 کیلومتر عنوان شده و در خانواده خودش عضوی متوسط محسوب میشه .                   عضو بزرگتر این خانواده راکت پردتور هاک با برد 250 کیلومتر هست که اسرائیل میتونه از پایگاه های دورتری هم پرتابش کنه . و یا موشک هوا به سطح اسکای اسنایپِر که از روی فالکن ها پرتاب میشن .                    متاسّفانه توانایی سامانه های اس-300 در مقابله و رهگیری این راکت ها بسیار بسیار اندک هست . از طرف دیگه موشک های رهگیر سامانه اس-300 قیمت بالایی دارند و عملاً توجیه اقتصادی نداره که برای نابودی راکت هایی در این کلاس استفاده بشن .    موشک استانِر و نوع جدید اون که توسط ریتئون با نام اسکای سِپتور در حال توسعه هست ، مناسب ترین راه برای رهگیری و نابودی این رده از راکت های هدایت شونده هستند .   در پایان سایت دیفِنس آپدیت این حمله رو پیامی روشن و قاطع به سوریه و هم پیمانانش قلمداد کرده . پیامی که روسیه باید اون رو جدّی بگیره و یه فکر اساسی برای سامانه هایی مثل ویتیاز ، پَنتسیر و ...... داشته باشه .    http://defense-update.com/20161208_israels-precision-rockets.html

اریحا رسیدن بهش راحت تر هست ولی موقعیت جسرالشغور سخته و نیاز به محاصره و دور زدن کوهستان دارد بهترین راه گرفتن اریحا و ایجاد پاکت جنوبی هست تا بتوان مناطق جنوبی ادلب رو ازاد کرد و راه رو برای جسر الشغور مهیا کرد از سمت شمال هرگونه پیشروی که باعث بشه جاده ادلب به سمت ترکیه قطع یا مختل بشه به نفع ماست در هر دو قسمت میشه با بمباران های ضد جاده، ارتباط عقبه رو از تروریست ها گرفت و راه رو برای پیشروی باز کرد

با توجه به تراست سجیل ، شخصا احتمال زیادی میدم، ماهواره بر ذولجناح مبتنی بر همین سجیل باشه.

تمام این مناطق یا توسط ارتش ومقاومت پاکسازی شده ویا مسلحین تخلیه کردن عصر امروز هم یه حمله سنگین دیگه به اطراف کفر حلب توسط مسلحین صورت گرفت که دوباره شکست خوردن . سوریها اعلام کردن ضربات سنگینی به مهاجمین وارد کردن منتظر انتشار بیشتر تصاویر هستم انشا ا.. ما بقی اخبار در پست بعدی

بسم الله........ 27 بهمن 1397 خسارتهای وارده به نیروهای ائتلاف در شرق استان صنعا

بحث علاقه اصلا مطرح نیست بحث قابلیت ها هست که دو کلاس متفاوت براش تعریف شده برای اینکه این تفاوت رو بهتر متوجه بشیم باید داستان طراحی اف 14 رو بیاد بیاریم قبل از اینکه اف 14 بوجود بیاد رادارش و موشک فونیکس طراحی شد هدف برتری هوایی و شکار قبل از رسیدن هدف به محل حساس بود درخواست طراحی از نیروی دریایی اومده بود اهمیت این رادار برای نیروی دریایی بسیار مهم بود چرا که امنیت ناوها و ناوهای هواپیمابر رو در مقابل شوروی تامین می کرد و عملا یک آواکس جنگی محسوب میشد ولی اندازه رادار و وزن موشک ها بگونه ای بود که جنگنده ای از پس اون برنمی اومد، حتی اف 15 هم برای این رادار انتخاب شد ولی نتونست انتظارات و وزن مورد تقاضا رو پاسخگو باشه بدنبال این قضیه جنگنده ای توسط شرکت گرومن طراحی شد با بال های متحرک که خود این بال ها هم داستانی دارد و فلز تیتانیوم تنها عنصری بود که تونست بار این بال ها رو بدوش بکشه اما این قضیه بدون مشکل هم نبود مشکلات مالی بشدت تولید این جنگنده رو تحت تاثیر قرار داد که شاه اومد و کمک مالی اش این جنگنده رو نجات داد ---------------------------- در مورد صحبت های سپهبد آذربرزین باید گفت که صحبت های ایشون درست است ولی در مورد دفاع هوایی یک نکته رو کم گفت دفاع هوایی که اف 14 ایجاد می کند با دفاع هوایی که اف 15 ایجاد می کند متفاوت هست برتری هوایی که اف 14 ایجاد می کند برد و وسعت بسیار بیشتری دارد عملا شما با یک آواکس طرف هستید و این قابلیت اف 14 بود که در جنگ مدام مورد استفاده قرار گرفت یعنی برای آسمان ایران آواکس جنگی خریده شده بود اون هم ایرانی که پر از کوهستان و نقاط کور راداری بود من رد نمی کنم که شاید خرید اف 15 به مصلحت تر بوده است ولی تجربه جنگ تحمیلی نشان داد اف 14 انتخاب بدی هم نبوده و کارایی خود را به خوبی نشان داده است نمی تونیم هم بگیم اگر اف 15 بود چه می کرد و چه نمی کرد

لحظه اجکت و خروج هر دو خلبان تورنادو عربستان سعودی بعد از برخورد موشک پدافندی اگر خبر دستگیری دو خلبان توسط حوثی ها واقعیت داشته باشه یک امتیاز دیگر در کنار ساقط کردن این جنگنده برای حوثی ها محسوب خواهد شد.

سلام عقب جلو نیست . شما از نرم افزاری استفاده می کنید که برای زبان هایی که از راست به چپ هستند بهینه نشده و ترتیب صفحات را به صورت زبان های از چپ به راست نشان می دهد .

در مورد اجزای surface to air cruise missile یا SACM موتور میکروجت و ورودی هوا و نازل همگرا سیکر مادون قرمز - ( استفاده از فیلتر کاهنده ی نور مرئی ) دستگاه فشار سنج - ارتفاع سنج ژیرسکوپ عمودی احتمالا فیوز مجاورتی لیزری مثه این ماژول احتمالا سیستم تزریق سوخت و کنترل سوخت و اشتعال احتمالا مخزن سوخت به همراه درایور ها و اسپید کنترلر های موتور میکروجت

اینا یه موشک ساختن با این تعریف: کروز باشه، سبک باشه، قابل حمل توسط نفر باشه(کروز دوشپرتاب!)، سر راه که داشت میرفت هدف رو بزنه اگر تونست جنگنده های تو راه رو هم بزنه!! انگلیسیش میشه این: surface to air cruise missile یا SACM

ماشالله کار فاخر با ارزشی هست دست همه شما درد نکنه میخوام چاپ و جلدش کنم

واقعا از نظر گرافیک عالی هست از نظر علمی که قبلا تو بحث و نظرها بهش پرداخته شده است کسانی که پای کار بودن هم از دل مایه گذاشتن و هم از خلاقیت اگر بشه این مجله رو برای سطوح فرماندهی فرستاد، حتما شاهد تغییراتی هرچند اندک در ساختار دفاعی کشور باشیم

از کوزه همان برون تراود که در اوست. درباره این موضوع تو همین انجمن کم دروغ گفته شد از سوی عده ای خاص؟ پستهای بنده هم که همه از همان روز نخست پاک شد. خدا راشکر که تک تک ادعاهایی که داشتم درست از آب درآمد !

ردپای "قدس 1" در تهران بیش از یک هفته از حملات به تاسیسات آرامکو در ابقیق و خریص می‌گذرد. گرچه ابهامات بسیار زیادی در مورد این حمله وجود دارد، اکنون اطلاعات بیشتری در مورد تسلیحات بکار رفته در حمله حوثی ها موجود است. عربستان سعودی در یک کنفرانس خبری بقایای 18 فروند پهپاد و هفت موشک کروز را که به سمت این دو تاسیسات نفتی شلیک شده بود به نمایش گذاشت. با وجود اینکه عربستان هنوز این موشک‌های کروز را به عنوان موشک‌های کروز ایرانی "یاعلی" معرفی می‌کند اما بقایای بدنه و موتورهای TJ100 ساخت کشور چک، نشان می‌دهد نوع موشک به کارگرفته شده شباهت زیادی با موشک "قدس1" حوثی‌ها دارد. رمز و رازهایی در مورد قدس1 وجود دارد. طراحی کلی آن، پیشران و زمینه سیاسی، همه‌ی آن‌ها به ایران به عنوان منشا این موشک اشاره دارند اما هنوز هیچ اثری از آن را در ایران ندیده‌ایم یا حداقل این طور به نظر می‌رسد. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در فوریه 2018 در دانشگاه امام حسین (ع) نمایشگاهی از دستاوردهای صنعتی دفاعی خود برگزار کرد که توسط اعضای این دانشگاه ساخته بود. در بخشی از این نمایشگاه، تلوزیون ایران چندین مدل تونل باد را نشان داد این مدل‌ها عبارت بودند از: سیستم های موشکی صیاد، موشک بالستیک ذوالفقار، یک کروز ضد کشتی و یک موشک کروز که یادآور موشک کروز "یاعلی" است. و در آخر مدل تونل باد کروزی دیگر که شباهت چشمگیری به "قدس 1" دارد. از آنجا که سومار و قدس1 در طراحی کلی کاملا شبیه هم هستند (گرچه از نظر اندازه بسیار متفاوت هستند) می توان فرض کرد که صرفا شبیه به موشک معروف سومار ساخته شده است. با این حال نگاه دقیق‌تر به برخی از ویژگی‌های مدل تونل باد نشان می‌دهد که این موشک شباهت بیشتری به قدس 1 دارد. اولین نکته‌ای که باید در نظر گرفت موقعیت بال است. سومار از بال‌های میانی تاشونده استفاده می‌کند اما قدس1 درای بالهای‌ ثابتی است که در پایین بدنه موشک قرار داد. (ظاهرا حوثی‌ها موشک را به صورت وارونه به نمایش گذاشته‌اند.) این ویژگی که در دنیای موشک‌های کروز بسیار نادر است در مدل تونل باید نیز قابل مشاهده است. یکی دیگر از تفاوت‌های بسیار مهم بین سومار و قدس در شکل انتهایی بدنه دو موشک است. قسمت عقب بدنه سومار گرد است اما انتهای موشک قدس1 شبیه به تیوبی است که به یک مخروط کوتاه منتهی می‌شود. باز هم مدل تونل باد به قدس 1 نزدیکتر است تا سومار. حتی اگر انتهای آن کمی پهن تر از موشک حوثی‌ها به نظر برسد. دماغه دو موشک نیز از لحاظ شکل متفاوت هستند سومار دارای دماغه کاملا گرد است اما قدس 1 از دماغه ای تیز برخوردار است. . به دلیل وضوح پایین فیلم‌های موجود از مدل تونل باد نمی‌توان با اطمینان بالا قضاوت کرد اما به نظر می‌رسد دماغه مدل تونل باد به قدس1 نزدیکتر است نسبت به سومار. این شباهت‌های گسترده نشان‌دهنده‌ی این است قدس 1 یکی از کروزهای زمین به زمین سپاه پاسداران است که حوثی‌ها آن را ساخت یمنی معرفی کرده‌اند. با توجه به نبودن تصاویر کامل قدس 1 از روبرو و بدون داشتن زاویه، اجبارا دو عکس را که از زاویه روبرو و تقریبا بدون هیچ زاویه‌ای گرفته شده بود در هم ادغام کردم تا طول موشک به دست آید. با توجه به قطر 34 سانتی متری قدس 1 برای طول آن، عدد 440 سانتی متر به دست ‌آمد که این عدد بسیار نزدیک به UAV Kent 2.0 با اندازه 436 سانتی متر می‌باشد. البته این اختلاف 4 سانتی متری قابل چشم پوشی است. تفاوت اصلی بین قدس 1 و UAV Kent 2.0 همان اختلاف در محل نصب بالهاست. که در بالا در حین بررسی تفاوتها بین سومار و قدس 1 ذکر شد. با تشکر از جناب bds110 بابت ارائه منبع

سلام علیکم -    هرچند جایگزینی " تامکت کبیر" به این آسانی هایی که گفته می شود نیست ( با توجه به اینکه بعید هست حتی با ورود سوخوها روسی ، دست از سر  پرنده های غربی برداشته شود )  اما نگاهی به  خانواده  محترم  مستطاب ، سوخو-30 که احتملاً لباس IRIAF برتن خواهد کرد ( هر چند ...... ) خالی از لطف نخواهد بود .        با همه شرایط ، فعلاً مجبوریم  ......     بهتر نیست بحث فنی سوخو-30  به این تاپیک برده شود !!!!!    جنگنده - رهگیر- SU-30SM

ببینید استفاده از واژه کُپی در این سطح بالا از لبه فناوری هیچ جایگاهی نداره و فاقد هر گونه مفهوم علمی و منطقیست . البته کاملا آشکار است که آمریکا در 3 حوزه پنهان کاری راداری و حرارتی ، طرح های بال پرنده و هوش مصنوعی و فناوری هدایت و کنترل خودکار از کشورهای اروپایی نظیر فرانسه و بریتانیا و به طور کلّی از دیگر کشورهای جهان ، دهه ها جلوتر است و فاصله بسیار معنادار و غیر قابل انکاری دارد.   حتی شاید جالب باشه بدونید که بعضی از تحلیل گران نظامی معتقد هستند بسیاری از فناوری های کلیدی پهپاد تارانیس بریتانیایی توسط صنایع آمریکایی تامین شده و دلیل اون رو معادلات سیاسی میان دو دولت آمریکا و بریتانیا عنوان کرده اند . همین مساله رو میتونیم به پهپاد نئورُن فرانسوی تعمیم بدیم .   ولی این نکته رو هم باید توجه داشت که آمریکا هرگز حاضر نخواهد شد که طرح هایی از قبیل X-47B ، فانتُم رِی ، سِنتینِل و یا RQ-180 خودش رو به صورت حاضر و آماده به کشورهای اروپایی بده ، حالا به هر بهانه و توجیهی که مثلا میتونه تقویت اعضای اروپایی ناتو در برابر روسیه باشه.   بحث کُپی سازی در مورد کشوری مثل چین که سابقه ای طولانی در دزدی و سرقت فناوری و راهزنی اطلاعاتی دارد بیشتر مطرح هست تا کشورهای هم پیمان و دوست آمریکا.

با تشکر از رضا کیانی عزیز ... مطلب جالبی هست ... اما نمیشه شرایط جغرافیایی و بحث زمان رو در نظر نگرفت !... از عمده دلایلی که برخی کشورها مثل فرانسه خیلی زود اشغال شدند و برخی اصلا مقاومت نکردند مسایل جغرافیایی و اولویت های زمانی هیتلر در دستیابی به زمین جنگ بود ! . اگر آمریکا و انگلیس تونستند در این جنگ موفق باشند علتش ناتوانی هلیتر در دستیابی به خاک این کشورها بود ! هیتلر هیچ وقت نمیتونست هم در آفریقا بجنگه هم در روسیه و هم حمله ساحلی به خاک کشوری مثل آمریکا داشته باشه ! ضمن اینکه انگلستان روسیه و آمریکا همگی ابرقدرت های نظامی محسوب میشدن و تمامی کشورها و سرزمین هایی که اشغال شدن بخاطر مسیر های دستیابی سریع زمینی بود خصوصا روسیه ! ...