موشکDelilah یک موشک الکترو اپتیکال می باشد که در اسرائیل و توسط صنایع نظامی این رژیم (IMI) به منظور هدف قرار دادن اهداف متحرک و غیر متحرک ساخته شده است.موشک Delilah نام سری موشک های گوناگون اسرائیل می باشد که توسط IMI ساخته شده اند.این موشک در اصل به عنوان یک تله هوایی ساخته شده بود، اما در دهه 1990 نوع تهاجمی و ضربتی از این موشک عرضه شد که توسط F-16 ها و F-4E های آپگرید شده ، که نقش جنگنده های هجومی را ایفا می کردند ، استفاده می شد.نوع ضد رادار این موشک از نوع هواپرتاب می باشد. این گونه از نیمه دهه 60 میلادی وارد خدمت شد. وظیفه این نمونه یافتن سایت های راداری در هنگامی بود که این رادار ها در حال کار بودند و با این کار آنها را یافته و نابود می کرد. Delilah-1 این گونه از نوع هواپرتاب می باشد و در رده موشک های کروز قرار می گیرد . این موشک دارای یک موتور توربو جت بود و این موتور توربوجت به آن این امکان را می داد تا با درنگ کردن درست به خوبی هدف قرار دادن اهداف متحرک ، اهداف با استتار بسیار خوب را نیز مورد هدف قرار دهد.که این ویژگی این موشک را به یک موشک ایده آل برای نابودی سایت های سام تبدیل کرده است.این موشک دارای بردی برابر 150 کیلومتر است و توانایی نابود اهداف ، چه دریایی و چه زمینی را دارد.هدایت خودکار به کار رفته درآن به خوبی سیستم های هدایتی INS/GPS می باشد که به موشک امکان انجام ماموریت های خود اتکا را می دهد.این موشک توانایی تطبیق با سرهای جنگی گوناگون را دارد و نیز می تواند توسط بسیاری از هواگرد ها حمل شود.این موشک توانایی شلیک از هواگردها ، بالگردها یا لانچر های زمینی را دارد. اندازه جمع و جور این موشک به آن این امکان را می دهد که توسط بالگردهای سیکورسکی UH-60A و SH-60B حمل شود.این موشک سر جنگی کوچک ولی موثر حمل می کند که به آن امکان هدف قرار دادن و نابودی اهداف با کمترین خطر را می دهد.این موشک نخستین بار توسط اسرائیل در جولای و آگوست 2006 ، یعنی درجنگ با لبنان، استفاده شد.این موشک در این جنگ توسط F-16D پرتاب می شد. Delilah-2 این موشک با سرمایه گزاری چین درحال توسعه و ساخت توسط اسرائیل می باشد .این موشک از موتور Bet Shemesh Sorek 4 استفاده می کند که تراستی معادل 800 پوند ایجاد می کند. این ویژگی به موشک این امکان را می دهد که برد بیشتر و سر جنگی بزرگتری داشته باشد. Delilah-GL این موشک یک موشک زمین پرتاب می باشد که در اصل نوع تغییر یافته موشک کروز Delilah است و بردی معادل 250 کیلومتر دارد که ممکن است برد واقعی آن نباشد ، یعنی امکان دارد این موشک بردی بیش از 300 کیلومتر داشته باشد . این موشک با سر انفجاری متعارف 30 کیلوگرمی مسلح می شود اما توانایی حمل انواع دیگری را نیز دارد. این موشک توسط GPS هدایت می شود و توانایی گشت در منطقه جنگی را قبل از تایید هدف دارد. مترجم :Phantom3 استفاده از این مطلب تنها با ذکر نام مترجم و لینک به سایت Military.ir مجاز می باشد.

به همین راحتی نیست .میدونید که این کشور چقدر بزرگه و از هر جاییش میشه موشک شلیک کرد ! اگر این موشک و یا هر موشک دیگه ای تهدیدی بود بر علیه ایران بود توی جنوب لبنان میتونست جلوی شلیک موشک رو بگیره . با اونهمه پهباد ماهواره و ساعتها پرواز بعید میدونم 10 تا موقعیت پرتاب موشک از حزب الله رو هم زده باشند . موش شلیک میشد و فقط شلیک دیده میشد و عملا هیچ چیزی برای هدف گیری وجود نداشت . حالا این موشک رو ببین > کجاست ! ؟ به نظرت موشکی میتونه اونجا برسه ! اصلا کی میتونه بفهمه ! با ماهواره که نمیشه تمام ایران رو براحتی گشت . با پهباد هم تا نیاد بالایی سر این موشک نمیتونه ببینش ! حالا به نظرت میتونه جنگنده اش بیاد و این جا رو با جی پی اس براش علامت بزارن موشک رو از 250 کیلومتری با 10 متر خطایی حداقلی شلیک کنه با 30 کیلو کلاهک !!! این سایت فقط 20 متر جلو تر بره هیچ خاکی بهش نمیرسه . تاز ه اگر بتونند جاشو پیدا کنند .

قسمت چهارم فیات سی.آر.42 در قسمت چهارم این سلسله از مقالات به معرفی یک دوباله ی معروف از کشور ایتالیا می پردازیم. فیات سی.آر.42 (ملقب به فالکو) در طی جنگهای داخلی اسپانیا به تعداد زیادی به اسپانیا فرستاده شد تا از دیکتاتوری فرانکو در برابر جمهوری خواهان دفاع کند. اشکالی که این هواپیما داشت این بود که به عنوان هواپیمایی که در سال 1938 طراحی شده، طرحی منسوخ برای نبردهای هوایی مدرن داشت اما درعمل ثابت شد که این هواپیما هیچ گاه در برابر جنگنده های یکباله حریفی دست و پا بسته نیست. فالکو با تعداد 1819 پرتعداد ترین هواپیمای جنگی ایتالیا در طی جنگ جهانی دوم بوده است. علاوه بر اسپانیای فرانکو، تعداد اندکی از آنها به بلژیک، سوئد و مجارستان فروخته شد. اتفاقا بهترین کاربر این هواپیما مجارها بودند که در جبهه ی شرق به ازای هر فروند سی.آر-42 که از دست دادند توانستند 12 فروند از هواپیماهای روسی را شکار کنند. طراحی طرح سی.آر-42 را می توان حاصل فرگشت جنگنده ی دوباله ی سی.آر-32 دانست. نیروی هوایی موسیلنی در طی جنگهای داخلی اسپانیا سی.آر-32 را به صورتی وسیع بکارگرفت و موفقیتهای زیادی نیز با آن کسب کرد. موفقیتهای سی.آر-32 سبب شد تا کمپانی فیات تصمیم بگیرد که با اضافه کردن سوپرشارژر، یک دستگاه موتور رادیال خنک شونده با هوا و یک ملخ 3 پره طرح سی.آر-32 را به یک هواپیمای مدرنتر تبدیل کند. هرچند که سی.آر-42 یک دوباله بود اما برخلاف دوباله های جنگ جهانی اول ظاهری مدرن داشت. چارچوب و اسکلت هواپیما را با فلز ساخته بودند، موتور آن دارای پوشش فلزی بود و چرخهای ثابت هواپیما در محافظ قرارگرفته بودند. بال بالایی سی.آر-42 بزرگتر از بال پایینی آن بود(مشابه طرح موفق هنشل در همان سالها) و سطح بالها با پارچه ای که توسط آلومینیوم و فولاد تقویت شده بود پوشیده شد. در نتیجه ی این تغییرات سرعت و نرخ صعود فالکو افزایش چشمگیری یافت و چابکی آن غیرقابل تصور شد. بزرگترین نقطه ضعف سی.آر-42 فقدان بیسیم و زره بود. کمپانی فیات بلافاصله پس از اعزام سی.آر-42 به جبهه ی اسپانیا شروع کرد تا طرح آن را بهبود بدهد. فیات نمونه های شب پرواز و پشتیبانی نزدیک این هواپیما را توسعه داد و همچنین یک نمونه ی دو نفره به عنوان هواپیمای آموزشی ساخت. پیشرفت بعدی طرح سی.آر-42 استفاده از یک دستگاه موتور بنز 12 سیلندر با توان 1000 اسب بخار بود که می توانست با آن به سرعت 518 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. این طرح هم به دلیل اینکه دوران دوباله ها به سر آمده بود کنار گذاشته شد اما باید دانست که این هواپیما سریعترین هواپیمای دوباله ی تاریخ هوانوردی تا به امروز است. تعداد حقیقی سی.آر-42هایی که ساخته شدند هنوز هم به درستی معلوم نیست اما تخمین زده می شود که 1819 فروند از این هواپیما ساخته شد که 140 فروند آن به کشورهای دیگر صادرشدند. تاریخچه ی عملیاتی فیات سی.آر-42 در ماه می 1939 وارد خدمت شد. یکسال بعد که ایتالیا به جنگ جهانی دوم پیوست تعداد 300 فروند از آنها در خدمت نیروی هوایی ایتالیا بودند. این هواپیما تا روز تسلیم ایتالیا در جنگ در خط تولید بود و حتی پس از تسلیم ایتالیا نیز تعداد 63 فروند از آنها تحت نظارت نازی ها ساخته شدند. زمانی که ایتالیا به متفقین تسلیم شد تنها در حدود 60 فروند از آنها در وضعیتی بودند که بتوانند پرواز کنند. آغازجنگ با آغاز حمله ی آلمان به فرانسه تعدادی از سی.آر-42 ها برای کمک به لوفت وافه اعزام شدند و در چند نوبت فرودگاه های فرانسه را بمباران کردند یا به مسلسل بستند و تعدادی از هواپیماهای فرانسوی را بر روی زمین از بین بردند. خلبانان ایتالیایی توانستند در حدود 8 فروند هواپیمای فرانسوی را در هوا شکارکنند و البته 5 فروند هواپیماها را هم در طی نبردهای هوایی از دست دادند. در طی نبرد بریتانیا نیز سی.آر-42 ها شرکت داشتند اما تفلات زیادی به آنها وارد شد. در روزهای 11ام و 23ام نوامبر 1940 سی.آر-42ها دو حمله به بریتانیا انجام دادند. با وجود سرعت کم، کابین بدون سقف، فقدان بیسیم و حمل تنها دو قبضه مسلسل ثابت شد که ساقط کردن آنها بسیار دشوار است. آنها در برابر جنگنده های یک باله ی بریتانیایی حریف دست بسته ای نبودند و هاریکنها و اسپیتفایرها را به ستوه درمی آوردند. با وجود تیرهایی که به سی.آر-42 ها اصابت می کرد ضعف گلوله های کالیبر 0.303 بریتانیایی ها بسیاری از آنها را نجات می داد. با فرارسیدن زمستان سی.آر-42ها به مدیترانه بازگشتند. از سوی دیگر در روز سوم جولای 1940 ،و در آسمان جزیره ی مالت، فیاتها برای اولین بار با هاریکن روبرو شدند. خلبانهای بریتانیایی به زودی فهمیدند که این دوباله های به ظاهر منسوخ هنگام مانور کردند به راحتی می توانند هواپیماهای مدرنشان را ضربه فنی کنند و برای فرار از دست فیاتها باید بر سرعت هواپیماهایشان تکیه کنند. مانورپذیری و چابکی بالای سی.آر-42 سبب شد تا سرویسهای اطلاعاتی بریتانیا به خلبانان جنگنده ی این کشور اخطار بدهند تا فالکوها را چندان دست کم نگیرند. اتفاقا اولین خلبان بریتانیایی ،ستوان گیتر کیبل، در آسمان مالت توسط یکی از سی.آر-42 ها شکار شد و این شکار اولین پیروزی ثبت شده ی فیاتها بر هارکین ها است. خلبانان بریتانیایی مدافع مالت بهترین چاره را در درگیر نشدن و پرواز در ارتفاع بالاتر از سی.آر-42 ها یافتند. پروازهای شبانه با آنکه سی.آر-42 بیسیم و رادار نداشت اما به عنوان جنگده ی اصلی شب پرواز نیروی هوایی ایتالیا انتخاب شد. اولین بار در شب 13-14 آگوست 1940 سروان گئورگیو گرافر توانست یک فروند بمب افکن آرمسترانگ بریتانیایی را در طی حمله به تورین رهگیری کرده و به سمت آن شلیک کند. این بمب افکن به شدت آسیب دید و زمانی که سعی می کرد به پایگاهش بازگردد سقوط کرد. آفریقا در سال 1940 سه اسکادران از سی.آر-42 ها در مناطق اشغال شده توسط ایتالیایی ها در اتیوپی، اریتره و سومالی مستقر بودند. جنگهای هوایی در پاییز 1941 آغاز شد و اغلب فالکوها با بمب افکنها و یا هواپیماهای شناسایی بریتانیایی روبرو می شدند. جنگنده های دشمن زمانی دیده می شدند که حمله ای به فرودگاه هایشان صورت می گرفت. پرواز فالکوها در شرق آفریقا سبب شد تا لویجی بارون ، با 16 شکار، بهترین تکخال جنگ جهانی دوم با هواپیماهای دوباله بشود. آرولدو سوفریتی هم با همین هواپیما توانست در مکان دوم قرار بگیرد. فالکوها تعداد زیادی از هواپیماهای بریتانیا و نیروی هوایی آفریقای جنوبی را هم در هوا و هم بر روی زمین نابود کردند. در این دوره در حدود 6 فیات از بین رفتند و یک دوجین از آنها آسیب دیدند. در شمال آفریقا نیز ایتالیایی ها 127 فروند فالکو در اختیار داشتند. در ابتدا آنها در برابر گلاستر گلادیاتورها و هاوکر هارت ها قرار گرفتند. در روز 8 آگوست 1940 در یک نبرد سنگین 16 فروند فالکو در برابر 14 گلادیاتور قرار گرفتند. درانتها، 4 فروند فیات سقوط کردند و 4 فروند دیگر مجبور به فرودشدند. ایتالیایی ها ادعا کردند که 5 فروند ،و شاید 7 فروند، گلادیاتور را به زمین کشیده اند. این نبرد نشان داد که گلادیاتورها از فالکو ها در نبرد هوایی برتر هستند به ویژه که آنها دارای بیسیم بودند و می توانستند حملات خود را با هماهنگی بیشتری انجام بدهند. به علاوه، در ارتفاعات پایین گلادیاتورها برتر و در مانورها افقی از فالکوها سر بودند هرچند که مشخصات پروازی فالکو برتر از گلادیاتور بود. نواخت تیر مسلسلهای برونینگ نصب شده بر روی هواپیماهای بریتانیایی هم 2.5 برابر بیشتر از مسلسل برتای نصب شده بر روی فالکوها بود و می توانست خطری جدی برای هواپیمای ساخت فیات ایجاد کند. اما در انتها، در اینجا هم تجربه ی خلبانان کهنه کار ایتالیایی سبب شد تا بریتانیایی ها ،به ناچار، تاکتیکهای رزم هوایی خود را عوض کنند و به جای مبارزه ی رو در رو از ارتفاع بالا بر روی فالکوها شیرجه بزنند تا بتوانند آنها را غافلگیر کنند. با ورود هواپیمای پیشرفته تر ماچی سی-200 و مسراشمیتهای آلمانی تلفات ایتالیایی ها رو به کاهش نهاد. یونان زمانی که موسیلینی تصمیم گرفت تا با تبعیت از تاکتیک حمله ی برق آسا یونان را اشغال کاند فالکوها جنگنده ی خط مقدم ایتالیایی ها بودند. ایتالیا در این نبرد 64 فروند از 179 فروند جنگنده اش را به میدان فرستاد. برخلاف جبهه ی آفریقا، که فالکوها گلادیاتورها را از میدان به در کردند، در یونان این گلادیاتورهای نیروی هوایی یونان بودند که دست بالا را داشتند. گلادیاتورها ،علاوه بر بیسیم، کابین سرپوشیده داشتند که در هوای سرد یونان آسایش بیشتری برای خلبانانش فراهم می کرد. از سوی دیگر خلبانهای ایتالیایی که به جبهه ی یونان فرستاده شده بودند اغلب جوان و تازه کار بودند. در انتهای این نبرد ایتالیایی ها ادعا کردند که 162 فروند هواپیمای یونانی را در ازای 29 فرند فالکو شکار کرده اند. عراق در آوریل 1941 نیروهای بریتانیایی در پاسخ به کودتای رشیدعالی گیلانی وارد بصره شدند. آلمان و ایتالیا به طرفداری از کودتاچیان هواپیماهایشان را به عراق فرستادند. سی.آر-42هایی که به عراق فرستاده شدند دارای بیسیم و یک باک اضافی سوخت بودند و با آرم ارتش عراق پرواز می کردند. 11 فروند سی.آر-42 ،به همراه دو فروند بمب افکن، به عنوان جلودار در روز 23 می وارد عراق شدند. 6 روز بعد این جنگنده ها در آخرین نبرد هوا به هوای این کودتا شرکت کردند و با درگیر شدن با هواپیماهای بریتانیایی ادعا کردند که دو فروند گلادیاتور را ساقط کردند. در این نبرد یک فروند سی.آر-42 ساقط شد و 3 فروند دیگر آسیب دیدند و در عراق رها شدند. هرچند که کمکها متحدین کمکی به عراقی ها نکرد اما توجه دشمنانشان را از جبهه های دیگر به سوی خاورمیانه جلب کرد و آنها ناچار شدند تا برای کم کردن نفوذ متحدین عملا دست به اشغال سوریه و لبنان بزنند. 7 فروند سی.آر-42 باقیمانده به سختی خود را به ایتالیا رساندند. مجارستان اولین خریدار خارجی فالکو نیروی هوایی سلطنتی مجارستان بود. مجارها 52 فروند سی.آر-42 در سال 1938 سفارش دادند. آنها در نهایت تا سال 1941 72 فروند فالکو تحویل گرفتند و اولین بار آنها را در یوگوسلاوی بکارگرفتند و 2 فروند از آنها را از دست دادند. در روز 27ژوئن 1941 مجارها به روسیه اعلان جنگ دادند و فالکوهایشان را به شرق اعزام کردند و در همان روز یک فروند را با آتش ضدهوایی روسها از دست دادند. در روز یازدهم آگوست فالکوهای مجاری ،که 6 فروند بمب افکن را اسکورت می کردند، در بازگشت با جنگنده های روسی مواجه شدند و 5 فروند پولیکارپوف آی-16 را بدون هیچ تلفاتی به زیرکشیدند. مجارها از هواپیماهایشان در نقش پشتیبانی نزدیک هم استفاده می کردند و در نهایت اعلام کردند کرند که 25 فروند جنگنده ی روسی را در هوا و بر روی زمین هدف قرار داده اند در حالیکه تلفاتشان تنها 2 فروند هواپیما بوده است. بازمانده ی هواپیماها بعدتر در نقش هواپیمای آموزشی بکارگرفته شدند اما در انتهای جنگ یک اسکادران شب پرواز از آنها تشکیل شد اما هیچگاه عملیاتی نشد. بیشتر آنها در هنگام پروازهای آموزشی یا در اثر بمباران آمریکایی ها از بین رفتند و هیچ یک از جنگنده های مجاری در انتهای جنگ سالم نماند. بلژیک در سال 1939 بلژیک به خرید سی.آر-42 متمایل شد و 40 فروند از آنها را خریداری کرد. در زمانی که آلمان به بلژیک حمله کرد در حدود 24 تا 27 فروند از آنها تحویل داده شده بودند. اگرچه بلژیک خلبانهای خوبی داشت اما آنها نتوانستند در برابر مسراشمیتهای آلمانی کاری از پیش ببرند. آنها از روز اول تهاجم آلمان وارد کارزار شدند و به یک گروه از بمب افکنهای آلمانی حمله کردند و یک فروند از آنها ناچار به فرود اضطراری شد. اندکی بعد مسراشمیتها ضدحمله ی خود را برعلیه فیاتها شروع کردند اما قدرت مانوربالای آنها سبب شد تا در امنیت به پایگاهشان بازگردند. خلبانهای بلژیکی در آن روز 4 فروند شکار دیگر را ادعا کردند در حالیکه اشتوکاهای لوفت وافه دست کم 14 فروند از فالکوها را بر روی زمین هدف قراردادند. بلژیکی ها در 35 نوبت پروازی 5 تا 7 فروند هواپیمای آلمانی را ساقط کردند و تنها 2 فروند تلفات داشتند. رکورد ادعایی خود آنها 13 فروند می باشد. از سرنوشت باقیمانده ی هواپیماهای نیروی هوایی بلژیک خبری به دست نیامد. سوئد هر چند که سوئد یک کشور بی طرف در حاشیه ی اروپا بود اما با شروع جنگ آنها هم شروع کردند به تجهیز نیروی هوایی خود و 72 فروند سی.آر-42 از ایتالیا دریافت کردند. جنگنده های سوئدی دارای بیسیم، یک زره در پشت سرخلبان و اسکی های فرود بود. در انتهای سال 1942 تعداد 8 فروند از آنها در اثر سانحه از بین رفتند و یک سال بعد 17 فروند دیگر نیز به تلفات سوئدی ها اضافه شد. در مجموع نیروی هوایی سوئد بیش از 30 فروند از فالکوهایش را در اثر سوانح مختلف از دست داد. با پایان جنگ باقیمانده ی این هواپیماها به بخش خصوصی واگذارشد و بعضی هم به عنوان هدف تیراندازی بکار برده شدند. لوفت وافه پس از متراکه ی جنگ توسط موسیلینی، آلمانها بسیاری از هواپیماهای ایتالیا را ضبط کردند که در میان آنها تعدادی سی.آر-42 دیده می شد. بعضی از هواپیماهای غنیمتی به واحدهای آموزشی لوفت وافه واگذارشدند. آلمانها به فیات دستور دادند تا 200 فروند فالکو برایشان بسازد تا آنها را در پروازهای شبانه یا بر ضد پارتیزانها بکاربگیرند. در نهایت فیات توانست 150 فروند سی.آر-42 به لوفت وافه تحویل بدهد که 112 فروند از آنها عملیاتی شدند. فالکوها در فوریه 1944 بر علیه سربازان متفقین ،که در آنزیو پیاده شده بودند، بکارگرفته شدند و ثابت شد که فالکو به عنوان یک بمب افکن شب پرواز هواپیمای خوبی است. آخرین شکار دوباله در آوریل 1944 تعدادی از واحدهای آلمانی در زاگرب و کرواسی به جنگنده های فیات مجهز شدند یا واحدهایی که آنها را از قبل در اختیار داشتند به این مناطق مأمور شدند. در شب 8 فوریه 1945 قرار شد تا ده فروند از فالکوهای لوفت وافه به یک فرودگاه ،که در اختیار پارتیزان ها بود، حمله کنند. در آخرین لحظه دستور رسید تا این هواپیماها به سمت شمال غربی بروند و در آنجا مورد حمله ی پی-38 های آمریکایی قرارگرفتند. آمریکایی ها توانستند 3 فروند دوباله ی فیات را ساقط کنند ولی دو فروند از هواپیماهای خودشان نیز به پایگاهش بازنگشت. یکی از خلبانهای آلمانی ادعا کرد که یک فروند پی-38 را هدف قرار داده است. هرچند که این ادعا تأیید نشد اما می توان آن را آخرین پیروزی یک دوباله در تاریخ نبردهای هوایی محسوب کرد. خود آمریکاییها در گزارشهای خود علت سقوط این دو فروند را اصابت به زمین ذکر کرده اند. کاربران ایتالیا، اسپانیا، آلمان نازی، بریتانیا، بلژیک، جمهوری مستقل کرواسی، سوئد ،مجارستان نجات یافتگان تعداد 4 فروند از سی.آر-42 ها امروزه در موزه های هوایی باقیمانده اند. موزه هایی که صاحب این گنجینه هستند عبارتند از موزه ی نیروی هوایی سلطنتی[بریتانیا]، موزه ی نیروی هوایی سوئد، موزه ی جنگنده ها در بریتانیا، موزه ی نیروی هوایی ایتالیا مشخصات فیات سی.آر-42(فالکو) خدمه 1نفر طول 8.25متر عرض بال 9.70متر ارتفاع 3.58متر سطح بال 22.4متر مربع وزن خالی 1782 کیلوگرم حداکثر وزن 2295کیلوگرم پیشرانه 1 دستگاه موتور فیات 14 سیلندر رادیال به توان 840 اسب بخار حداکثر سرعت 441 کیلومتر/ساعت برد 780 کیلومتر سقف پرواز عملیاتی 10210 متر(33500 پا) نرخ اوج گیری 11.8متر/ثانیه تسلیحات سری اول:1 قبضه مسلسل 7.7 میلیمتری سری های بعد: 2 قبضه مسلسل 12.7 میلیمتری+2 قبضه مسلسل 12.7 میلیمتری در زیربال 2 بمب 200 کیلوگرمی در زیر بال ترجمه و تحقیق رضا کیانی موحد منبع http://wars-and-history.mihanblog.com/post/1639

منبع: تحولات جهان اسلام به نظر برنامه ها برای کشورها از مدتها پیش چیده میشه. حتی اگر هدف به روشنی هم ترسیم نشده باشه ( از اونجا که عربستان متحد امریکاست و همیشه هم نگرانی داره از یمن، طی توافقی هر کدوم تقسیم کار میکنند، یکی طبق یک برنامه بلندمدت و به بهانه هایی کشور هدف را خیلی نامحسوس از توانش تهی میکنه حالا با تحریم، با وعده، با تهدید، از در دوستی و ... ( در حالیکه داره در راستای توافق کشور متحدش (اینجا عربستان) خلع سلاح تدریجی میکنه تا در آینده امکان حمله را فراهم کنه حتی اگر حمله قطعی هم نشده باشه شرایطش را مهیا کنه که هر وقت خواستند اقدام کنند، شاید بن سلمان با داشتن همین اطلاعات خبر از فتح چند روزه صنعا میداد با اعتماد به نفس ) و دیگری هم (عربستان) سعی میکنه از طریق پول و سیاسی ببینه میتونه تحت سلطه بگیره حاکیت را یا خیر؟ و اگر نشد که متحدش براش شرایط هجوم را اماده کرده در صورت لزوم. حالا این وسط نقش افراد و شاه مهره های دشمن را در اون کشور نباید فراموش کرد. به نقش “عمار محمد عبدالله صالح” (برادرزاده علی عبدالله صالح) در این خیانت بزرگ به کشورش دقت کنید به عنوان یک نفوذی. علی عبدالله صالح هرچند در ابتدا مخالفت میکنه ولی از طریق عمار محمد عبدالله صالح مجابش میکنند که تن به این خفت و خیانت بده به کشور خودش. هرچند معلوم شد درس نگرفته بوده و هرچند در ابتدا شورید بر این دست خیانت ولی باز هم از همین طریق در دامی افتاد که پایانش مرگ بود.

پدافند جدید یمنی ها رونمایی شد موشک ها R-27 وR-73 وR-77 زمین پایه

حافظه تاریخی ملت ایران اطلاع دارید این رویداد واقعی هست !!!!!! در۱۲ اردیبهشت سال ۸۰ ، رهبر معظم انقلاب که به استان گیلان سفر کرده بودند، دیداری با جوانان گیلانی داشتند . در آن جلسه دختر خانمی، نوشته‌ای را خواند و از احساساتش نسبت به جوانان حزب الله لبنان و فلسطین گفت و اینکه الگوی ما آنها هستند! رهبر انقلاب هم در صحبت‌های خود اشاره‌ای به این خانم کردند و به او گفتند آن جوان لبنانی و فلسطینی الگوی خودش را جوانان ایرانی می‌داند! و بعد خاطراتی را از لحظه شهادت حسین املاکی تعریف کردند که برای همه ما جالب و شنیدنی بود: «شهید املاکی شما؛ جانشین لشکر گیلان، که توی میدان جنگ شیمیایی زدند و خودش هم آنجا در معرض شیمیایی بود. بسیجی بغل دستش ماسک نداشت، شهید املاکی ماسک خودش را برداشت بست به صورت بسیجی همراهش! قهرمان یعنی این! البته هر دو شهید شدند. هم املاکی شهید شد و هم آن بسیجی شهید شد، اما این قهرمانی ماند اینها که از بین نمی‌روند. زنده‌اند، هم پیش خدا زنده‌اند، هم دردل ما زنده‌اند و هم در فضای زندگی و ذهنیت ما زنده‌اند.»

بهترین جنگ افزار مشهور است که گفته میشود ، بهترین سلاح ، جنگ افزاری است که هرگز استفاده نشود اما با احترام ، با این جمله مخالفم !!!! بهترین سلاح ، جنگ افزاری است که فقط یکبار استفاده گردد تونی استارک ،مردآهنی .قسمت یکم

بسمه تعالی مسیحیان اوانجلیست در آمریکا و دشمنی مذهبی آنان با ایران مقدمه: پس از دستور ترامپ برای ترور سپهبد سلیمانی در فرودگاه بغداد اخباری در رسانه های غربی منتشر شد که مایک پمپئو و میک پنس افرادی بودند که ترامپ را برای این ترور تحریک کردند. وقتی سابقه ی این افراد را مورد مطالعه قرار می دهیم متوجه می شویم که این افراد جزو مسیحیان اونجلیست در آمریکا هستند که دشمنی مذهبی با ایران دارند. این مقاله برای شناخت بهتر این گروه مذهبی خطرناک و قدرتمند در ایالات متحده است. مسیحین اوانجلیست چه کسانی هستند؟ مسیحیان اوانجلیست شاخه ای از مسیحیان پروتستان هستند که به مسیحیان صهیونیست نیز مشهور هستند امروزه حدود یک چهارم از رای دهندگان در آمریکا را تشکیل میدهند و تاثیر زیادی بر ساختار قدرت در ایالات متحده دارند. این مسیحیان معتقد هستند برای حضور مجدد حضرت مسیح در زمین باید زمینه سازی کنند و مهم ترین زمینه سازی آنها گردآوری مجدد یهودیان در فلسطین و تشکیل حکومت برای آنان و حمایت از آنان است که موجب میشود تحولات ظهور مسیح واقع شود. اهمیت بیت‌المقدس و اسرائیل برای آنها، به باورهایشان دربارۀ «معبد سوم» برمی‌گردد. از دهه ۷۰ پس از میلاد مسیح و زمانی که رومیها «معبد دوم» را در اورشلیم از بین بردند، هیچ معبدی متعلق به یهودیان در مسجدالاقصی وجود ندارد. اما بر اساس اعتقاد اوانجلیست ها، پیش گویی‌هایی که در کتابهایی مانند دانیل، متیو، کتاب آخر عهد جدید و نامه دوم به تسالونیکیان آمده است، معبد سوم «Tribulation Temple» در بیت‌المقدس ساخته خواهد شد و ساخت این معبد، آخرالزمان را به ارمغان خواهد آورد. آنها جنگ و ویرانیِ بزرگ برای رسیدن به مرحلۀ ظهور را موضوعی اجتناب ناپذیر می‌دانند و بر این اساس حتی با برخی از اقداماتی که در سطح بین‌الملل برای برقراری صلح جهانی انجام می‌شود، مخالفند. اوانجلیست ها هر کدام چندین رسانه ی دیداری و شنیداری دارند و افکار آخرالزمانی، مخالفت با کمونیست، طرفداری از اسراییل، دشمنی با اسلام را در آنها تبلیغ می کنند. چرا مسیحیان صهیونیست؟ دیدگاه آخرالزمانی این مسیحیان بدین گونه است که باید اسرائیل یهودی تشکیل شود و بعد از آن جنگ آرماگدون به رهبری حضرت مسیح و اوانجلیست ها به وقوع خواهد پیوست. خوبها و بدها در کل جهان وارد یک جنگ مرگبار جهانی شده و نهایتا نیز خوبها پیروز خواهند شد. ولی از آنجایی که در پایان این جنگ، اوانجلیسم بر جهان حاکم خواهد شد، به منظور بروز هر چه سریع تر این جنگ، اسرائیل باید بزرگ تر شود و سپس نیز مسیحیت بر کل جهان حاکم شده و قیامت بر پا خواهد شد.اینطور که به نظر میرسد، آخرالزمان اوانجلیسم با اهداف یهودیان صهیونیست ها همپوشی دارد. از اینرو به اوانجلیست ها مسیحیان صهیونیست نیز گفته میشود. نقش آنان در تحولات منطقه ی غرب آسیا: علاوه بر دولت ترامپ، دولت های ریگان و بوش از روسای جمهور سابق آمریکا نیز از مسیحیان اوانجلیست بودند و اکثر کارهایی که در دوران این دولت ها انجام شد از جمله جهانی سازی، مبارزه با کمونیزم، حمله به عراق و افغانستان و لیبی و سوریه و...، دشمنی با ایران و... را از کارهای پشت پرده ی اوانجلیست ها در ساختار کاخ سفید می دانند که به عقیده ی اوانجلیست ها زمینه را برای بازگشت حضرت مسیح آماده می کند. حضور در دولت ترامپ: این افراد جزو حامیان اصلی ترامپ در انتخابات بودند و حتی برای پیروزی ترامپ دعا برگزار میکردند!!! تصمیم دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا مبنی بر به رسمیت شناختن بیت‌المقدس به عنوان پایتخت اسرائیل و همچنین تصمیم به انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به این شهر و معامله ی قرن از کارهای این گروه در دولت ترامپ است. حامی اصلی تمامی دشمنی ترامپ با توافق هسته ای آمریکا با ایران و تنش هایی که دولت ترامپ با ایران در این مدت ایجاد کرد نیز بر طبق نظر تحلیل گران این مسیحیان اوانجلیست هستند. دشمنی مذهبی با ایران: چون ایران حامی بزرگ فلسطین و مخالف اسرائیل است این مسیحیان ایران را دشمن مذهبی خود دانسته و تمامی تلاش خود در زمینه های مذهبی و فیلم سازی و تبشیری و سیاسی و نظامی علیه ایران تنظیم کرده اند. از فعالیت های آنان در صنعت فیلم سازی ببرجسته نمایی داستان "استر" ست که در آن استر دشمنان یهود را در امپراطوری پارس نابود میکند. گفته می شود دو فیلم 300 که دشمنی تمدنی غرب علیه امپراطوری پازس را به تصویر می کشد نیز از فعالیت های اوانجلیست ها بوده است. گزارش vox از فعالیت های این فرقه : https://www.aparat.com/v/kyiBn نویسنده mehdipersian اقتباس یا درج مطلب تنها با ذکر نام نویسنده و آدرس سایت مجاز است. تقدیم به ساحت مقدس حضرت ولی عصر (عج) و شهید سپهبد سلیمانی. ==================== https://www.trt.net.tr/dari/brnmh-h/2018/08/09/wnjlysm-w-ylt-mthdh-mrykh-1029032 https://farsi.euronews.com/amp/2017/12/12/why-evangelists-support-trump-decision-on-jerusalem-capital-of-israel

بسمه تعالی با سلام جنگنده ي تجاس دروازه ي ورود هند به صنعت هوانوردي معرفي و تاريخچه : هندوستان کار بر روي ساخت جنگنده ي تهاجمي سبک ( Light Combat Aircraft LCA ) را از سال 1983 آغاز نمود .در سال 2003 اين هواپيما تجاس ( به معناي تششع و پرتو ) نام گذاري شد و اعلام گشت به عنوان جنگنده ي تهاجمي و چندمنظوره ي سبک و ارزان قيمت ، جايگزين ناوگان قديمي ميگ 21 ها مي شود .صنايع هواپيماسازي هندوستان ( HAL ) و آژانس توسعه ي هوانوردي هندوستان ( ADA ) به عنوان مشارکت کنندگان اصلي ، طراحي و ساخت اين هواپيما را بر عهده گرفتند .تجاس اولين پرواز رسمي خود را در 4 جولاي 2001 انجام داده و برنامه ريزي ورود به خدمت آن براي سال 2010 در نظر گرفته شده است . برخي از قسمت هاي اصلي و ويژگي هاي طرح : _ انتخاب بال دلتا _ سيستم کنترل ديجيتالي پرواز با سيم fly by wire _ اويونيک توسعه يافته _ استفاده ي گسترده از مواد سبک کامپوزيتي _ نمايشگر هاي ديجيتالي چند منظوره ي کابين _ رادار چند حالته multi - mode _ FLIR system , laser designator pod _ سيستم هاي ناوبري اينرسيايي ring laser gyro _ سيستم هاي ارتباطي مقاوم در برابر جمينگ روند آغاز طرح : برنامه ي ساخت تجاس با تاخير هاي زيادي مواجه شد که باعث شد تکميل آن يک دهه ي ديگر تمديد شود .اولين بار در سال 1990 مشکلات ناشي از نبود تکنولوژي ساخت برخي از قسمت هاي حساس هواپيما ، باعث توقف پروژه شد .اينگونه شد که هندي ها به منظور به دست آوردن و تثبيت تکنولوژي هاي اوليه ي ساخت جنگنده ، شروع به ساخت 2 جنگنده ي ساده تر و در واقع تثبيت کننده ي توانايي اين کشور کردند( همانند آنچه که نيروي هوايي ايران انجام داد که طي آن جنگنده هاي آذرخش و صاعقه تنها به جهت تثبيت تکنولوژي براي ساخت يک جنگنده ي پيشرفته در کلاس اف18 انجام داده است ) اولين نمونه از اين هواپيما در سال 1995 رونمايي شد ولي اندکي نگذشت که به دليل مشکلات ناشي از سيستم هاي کنترل پرواز و استفاده ي نامطلوب از مواد کامپوزيتي در بدنه ، هواپيما زمينگير شد .مشکل بعدي سر راه اين هواپيما در سال 1998 رخ داد . در اين زمان بود که آزمايشات هسته اي هند ، آمريکا را وادار کرد تا مجازاتي را عليه هندوستان وضع کند و اين چنين شد که موتور هاي جنرال الکتريک توربوفن انتخابي براي تجاس با نام F-404 به هند صادر نشد . همچنين شرکت لاکهيد مارتين هم از همکاري در رابطه با سيستم کنترل پرواز اين هواپيما منع شد .اين تنبيه ها سبب شد هندي ها به جهت دستيابي به فناوري هاي مورد نياز و بومي سازي آن ها ، سرمايه گذاري هاي زيادي کنند و در نهايت تلاش ها به ساخت موتور داخلي kaveri انجاميد . اولين نمونه از سري جنگنده هاي اثباتگر فناوري هند با نام ( TD-1 (Technology Demonstrator در سال 2001 به پرواز در آمد . مدل بعدي آن TD-2 و مدل هاي ديگر نظير PV-1 / 2 / 3 نيز پس از آن آزمايش شدند . آزمايشات ديگر به سرعت ادامه يافت و در نهايت نمونه ي درياپايه ( PV-4 ) و آموزشي( PV-5 ) نيز تست شدند .قرار است آزمايشات تسليحات سري جنگنده هاي تجاس نيز امسال انجام پذيرد اما به نظر نمي رسد تجاس به طور کامل تا سال 2010 ، رسما وارد خدمت شود . انواع مدل هاي تجاس : _ LCA-TD-1:اولين پيش نمونه ي توليدي با موتور جنرال الکتريک F404-F2J3 _ LCA-TD-2:دومين پيش نمونه ي اثباتگر فناوري _ LCA-PV-1 and PV-2:مدل اوليه ي تک سرنشينه _ LCA-PV-3:نمونه ي بسيار شبيه به مدل اصلي که قابليت سوخت گيري هوا به هوا را دارد . _ LCA-PV-4:نوع درياپايه ي تک سرنشينه _ LCA-PV-5:پيش نمونه ي دو سرنشينه و آموزشي _ Tejas:مدل اصلي ساخته شده براي نيروي هوايي هند _ Navy model:مدل دريايي با بهينه سازي هايي مثل تقويت ارابه ي فرود و طراحي مجدد بدنه به جهت انطباق با ناوهواپيمابر _ MCA:طرح ابتدايي ساخت جنگنده ميان وزن با قابليت هاي پنهانکاري و داراي موتور مجهز به تغيير دهنده هاي بردار رانش مشخصات اصلي : خدمه : يک نفر قيمت پايه : 21 ميليون دلار طول : 13.20 متر عرض : 8.20 متر ارتفاع : 4.40 متر مساحت بال : 38.4 متر مربع وزن خالي : 5500 کيلوگرم وزن معمولي : 8500 کيلوگرم وزن حداکثر هنگام برخاست : 12500 کيلوگرم وزن سوخت : 3000 ليتر ( داخلي ) 4000 ليتر ( خارجي ) حداکثر وزن تسليحات در هنگام بارگذاري : 4000 کيلوگرم نيروي محرکه : يک دستگاه موتور General Electric F404-F2J3 يا F404-IN20 turbofan ( مدل اوليه ) GTRE GTX-35VS Kaveri turbofan ( مدل اصلي ) کشش : (F404-F2J3 : 18,100 lb (80.50 kN (F404-IN20 : 18,700 lb (83.18 kN (GTX-35VS : 20,200 lb (89.86 kN حداکثر سرعت : 1.8 ماخ در ارتفاع 11 کيلومتري سقف پرواز : 15250 متر برد : 850 کيلومتر نرخ اوجگيري : نامعلوم آستانه ي محدوديت g جي : 9+ / 3.5- تسليحات : يک عدد مسلسل 23 ميليمتري GSh-23 داراي 220 تير فشنگ موشک هاي هوا به هوا شامل R-77/AA-12 Adder, R-73/AA-11 Archer, BVRAAM موشک هاي هوا به زمين شامل بيش از 2 موشک کروز يا موشک ضد کشتي بمب ها شامل انواع بمب هاي هدايت ليزري ، سقوط آزاد ، سنگر شکن داراي 8 مقر خارجي براي نصب انواع موارد فوق کاربران : نيروي هوايي هند / اسکادران دريايي نيروي هوايي هند منبع: دوست خوبم سهیل عزیز http://www.partizan.parsiblog.com نظریه: با توجه به رقابت تسلیحاتی بین دو کشور هند و پاکستان به نظر میرسد که پروژه جیان اف-17 تندر که مشترک بین چین و پاکستان است نیز در راستای این رقابت صورت گرفته است . از نظر سطح و کلاسبندی نیز دو جنگنده تجاس و تندر هر دو برای پشتیبانی نزدیک و علیه اهداف زمینی در نظر گرفته شدند ولی در مقایسه سطح به سطح به نظر میرسد که جنگنده تندر چینی،پاکستانی در کل نسبت به رقیب هندی خود برتری تکنولوژیکی بیشتری داشته باشد. یا علی مدد. نجف47

بسم ا... در خصوص سامانه های خاص ( غیر از جهت یابهای رادیویی مثل اشعه لورنز یا اشعه GEE) که روی جنگنده های دوباله نصب شده باشد چیزی رصد نشد ولی در بمب افکن های سبک آلمانی ، بمب افکن دورنیر DO-17Z به یک سامانه مادون قرمز مجهز بود

در مورد موشک لبیک یک (هدایت پذیر کردن راکت نازعات) راکت هدایت شونده لبیک-۱ را اگر خاطرتان باشد در تصاویر رونمایی آن دستگاه تست GPSوگلوناس دیده میشود. مسئله این است که جی پی اس و گلوناس در حالت غیر نظامی که در دسترس عموم است ... در ارتفاع بیش از ۱۸ کیلومتر و سرعت ۵۱۵متتر بر ثانیه غیر فعال میشود از طرف دیگر راکت در سطح لبیک۱ با توجه برد که دارد احتمالا سرعتی در حدود ۲ ماخ داشته باشد که خارج از دسترس gps و glonass است اما سوال اینجا است که چگونه توانسته اند این مشکل را حل کنند؟ جواب سوال فوق راز نقطه زنی تسلیحات ایرانی است. اما اگر فرضیه سوال یعنی استفاده از gps و گلوناس غیر نظامی اشتباه باشد یعنی از نمونه نظامی آنها استفاده شده باشد مسئله دسترسی به کد های دسترسی به این سامانه مطرح است،کد هایی که در عمل نقش کلید را ایفا میکنند و بصورت متوام تغییر میکنند. اطلاعات خیلی زیادی از نحوه کاکرد عملیاتی جی پی اس نظامی در دسترس نیست یعنی اینکه کد های دسترسی به چه شکل به گیرنده gps انتقال پیدا میکنند تا سلاح ها عملیاتی شوند سوال دیگر نحوه انتقال این کد ها به متحدان ایالات متحده است که از تسلیحات هدایت شونده امریکایی استفاده میکنند؟ بنظر میرسد محدودیت سرعت و ارتفاع جی پی اس غیر نظامی بر روی گیرنده ها ایجاد میشود و اگر گیرنده را خودمان بسازیم این محدپدیت برداشته میشود. شخصی بنام اندرو هُلم آموزش ساخت گیرنده جی پی اس را با جزییات کامل منتشر کرده است. http://www.aholme.co.uk/GPS/Main.htm خوب بنظرم مسئله حل شد یعنی برای نقطه زنی از گیرنده ها تولید داخل جی پی اس و گلوناس غیر نظامی استفاده شده اگر جی پی اس غیر نظامی به هر دلیلی غیر فعال بشه گلوناس جایگزین شده و اگر آن هم نباشد LPS استفاده خواهد شد. استفاده از ژیروسکوپ و شتاب سنج ها دقیق هم میتواند به تنهایی به سلاح هایی که زمان رسیدن به هدف کوتاه تری دارند مورد استفاده قرار بگیرد(مانند موشک های بالستیک کوتاه برد و میانبرد) و دقت قابل قبولی ارائه کند. --------------------------------- ۱)یکی از موارد جالب در راکت لبیک-۱ نزاجا استفاده از کانارد Bowtie است و جالب تر اینکه پروفیل این کانارد در ریشه بصورت گوه ای است و در انتها گرد میشود. ۲)به هندسه کانارد دقت کنید مشخصا از ریشه کانارد تا انتهای آن پروفیل از حالت گوه ای خارج میشود و لبه حمله آن پخ میشود. ۳)قبل از هرچیزی به صحبت های یوزی رابین در مورد این راکت قابل توجه, میگه که این نوع کانارد ها برای اولین بار در راکت های ایرانی و حتی نمونه های خارجی استفاده شده و نشون دهنده اینکه ایرانی ها بصورت خود اتکا توانایی طراحی دارن و احتمالا هدف افزایش مانور بوده. https://www.timesofisrael.com/iran-unveils-kit-to-convert-artillery-rockets-into-guided-missiles/ ۴)اینبار با استفاده از انسیس فلوئنت یک تحلیل CFD دوبعدی تقارن محوری انجام دادم از مش تطبیقی هم برای ریز کردن شبکه در نقاطی که تغییرات فشار زیاد است استفاده کردم. سرعت پنج ماخ و شرایط هوا در ارتفاع ۲۰ کیلومتر را به عنوان شرایط مرزی در نظر گرفتم. ۵)بر روی تصویر کانتور عدد ماخ محل و شکل تقریبی کانارد را رسم کردم همینطور که مشاهده میکند عدد ماخ در ریشه کانارد کمتر از انتهای آن است . ۶)خب حالا چرا طراحان این کیت هدایت کانارد Bowtie رو انتخاب کردن؟ در کتاب Tactical Missile Designگفته شده که این نوع کانارد سطح مقطع راداری کمتری داره و نیاز به تغییر زاویه کمتری برای اعمال کنترل داره(استفاده از اکچواتور های ساده تر) پس میتوان گفت دلیل پخ شدن پروفیل کانارد در انتهای آن جدا کردن شوک از کانارد و کاهش انتقال حرارت است. پ .ن https://ir.sputniknews.com/politics/201911035423819-نشنال-اینترست-ایران-صاحب-سامانه-موشکی-بی-نظیر/ ناشنال اینترست اطلاع داد که ایران به تازگی از سامانه ای رونمایی کرده است که موشک های زمین به زمین غیر هدایت شونده را به موشک های نقطه زن تبدیل می کند. به گزارش اسپوتنیک، مایکل پک در ناشنال اینترست در این خصوص نوشت. سامانه «لبیک» به واحد‌های نقطه زن راکت‌های جامد فاتح ۱۱۰ شباهت دارد، اگرچه سطوح کنترل مثلثی آن وارونه شده اند. این کیت هدایت کننده بین موتور راکت و کلاهک متصل میشود تا بتواند پرتابه را به سمت هدف خود هدایت نماید. هفته نامه دفاعی جین طبق تصاویر رژه نظامی ایران در اوایل این ماه چنین تحلیلی ارائه کرد: «سامانه لبیک شبیه به واحد‌های نقطه زن راکت‌های جامد فاتح ۱۱۰ به نظر می‌رسد، اگرچه سطوح کنترل مثلثی آن وارونه شده اند. این کیت هدایت کننده بین موتور راکت و کلاهک متصل میشود تا بتواند پرتابه را به سمت هدف خود هدایت کند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که میتوان از این سامانه برای شلیک راکت‌های توپخانه‌ای زلزال نیز استفاده کرد». بسیاری از کارشناسان نظامی اسرائیل از این خبر ابراز نگرانی کرده اند. آن‌ها اشاره می‌کنند که گروه نیابتی ایران یعنی حزب الله حدود ۱۵۰ هزار راکت در زرادخانه خود ذخیره کرده است. در حال حاضر بیشتر این راکت‌ها تسلیحات معمولی غیر هدایت شونده هستند. یوزی رابین، کارشناس مسائل دفاعی در مصاحبه با روزنامه تایمز اسرائیل بیان داشت: «البته ایرانی‌ها در طول سال‌های گذشته در حال کار بر روی این نوع سامانه‌ها بوده اند و این موضوع برای ما غافل گیر کننده نیست. پیش از این ایران کیت‌های هدایت شونده برای خانواده موشک‌های فاتح ۱۱۰ را تولید کرده بود». وی افزود: «اما بدون تردید آیرودینامیک باله‌های این سامانه جدید به نظر می‌رسد و نمونه آن در ایران یا کشور‌های دیگر مشاهده نشده است. به عبارت دیگر، ایرانی‌ها به جای کپی کردن سیستم‌های خارجی اقدام به طراحی یک سامانه جدید کرده اند و این موضوع نشانه افزایش اعتماد به نفس آن‌ها است. هدف از طراحی آیرودینامیک جدید افزایش قابلیت مانور راکت‌های ارتقا یافته است» اگر ایران موفق شود یک راکت غیر هدایت شونده را به یک موشک نقطه زن مبدل سازد آنوقت سطح کارایی راکت به مقدار قابل توجهی افزایش می یابد. ایران انواع مختلفی از سیستم‌های راکت انداز دارد که براساس طراحی‌های قدیمی شوروی سابق تولید شده اند. اما چرا اسرائیل نگران است؟ در صورتی که ایران سامانه‌های تبدیل راکت‌های غیر هدایت شونده به موشک‌های نقطه زن را در اختیار حزب الله قرار دهد، تمام نقاط استراتژیک اسرائیل از جمله پالایشگاه ها، پایگاه‌های نظامی و نیروگاه‌های برق در تیر رس نیرو‌های حزب الله قرار می‌گیرند. twitter.com/FieldMarshalPSO

تغییر در استراتژی نیروی دریایی روسیه تسلیح آدمیرال کوزنتسف به موشکهای فراصوت ضد کشتی Zircon و ایجاد پتانسیل برای تبدیل شدن به قاتل حامل های هواپیمابر بخش نخست در میانه دهه هشتاد میلادی ( 1985 ) صنایع نظامی دریایی اتحاد شوروی ، به سفارش نیروی دریایی ارتش سرخ، شناور رزمی آدمیرال کوزنتسف را بعنوان لبه آفندی نیروی دریایی این کشور برای ابتدای دهه نود میلادی ، طراحی و در خط تولید قرار داد . درآن زمان ، تصور این بود که عملیاتی شدن این حامل رزمی ، شکاف عمیق میان حامل های سبکتر کلاس کیف که در قالب یک آرایش سنگین تسلیحاتی ، به یک زرادخانه از موشکهای کروز و همچنین سامانه های سطح به سطح مسلح شده و جتهای رزمی مستقر درآن ، تنها بعنوان یک عامل ثانویه ، می بایست مورد استفاده قرار گیرند ، را جبران نموده وبه جای آن ، ابر حامل های هواپیمابر کلاس اولیانوفسک به مانند حامل های کلاس نیمیتز نیروی دریایی ایالات متحده ، بصورت اختصاصی و بدون سیستم های تسلیحاتی اضافی ، تنها ماموریت حمل جنگنده ها را بر عهده گیرند . کلاس کیف با این وصف ، آنچه که حامل های کلاس کوزنتسف را به یک نمونه جالب تبدیل نمود ، ترکیب قدرت هوایی مستقر در دریا با زرادخانه موشکی قابل توجه موجود درآن بود . جنگنده های حامل این شناور ، قابلیت پرواز از سکوی پرش اسکی مانند آن را داشتند که درمقایسه با جتهای عمود پرواز مستقر درآن ( یاک – 38 ) عملکرد بهتری را علیرغم محدودیتهای وزنی به نمایش می گذاشت ، هر چند ، کیفیت استفاده از منجنیق های بخار هنوز بصورت بی همتایی ، در شناورهای رزمی ادامه داشت . یاک – 38 ( کد ناتو : فورجر ) با این وصف ، سامانه های موشکی مستقر بر شناورهای کلاس کوزنتسف بدلیل طراحی قابل ملاحضه و وجود فضای بیشتر نسبت به شناورهای کلاس کیف ، باعث شده بود تا پتانسیل انهدام شناورهای رزمی دشمن در بردهای غیرقابل باوری ، در اختیار نیروی دریای روسیه قرار گیرد . اما فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در اکتبر 1990 ، بدان معنا بود که نیروی دریایی روسیه ، تا اطلاع ثانوی ، تنها یک فروند از شناورهای کلاس کوزنتسف را در خدمت خواهد داشت . علاوه براین ، بدلیل کمبود شدید بودجه ای ، نیروی دریایی از عملیاتی نگاه داشتن 4 فروند حامل کلاس کیف عاجز شده و برنامه تولید کلاس اولیانوفسک نیز بطور کامل لغو گردید . اما بدلایل مشخص ، ارتش این کشور در طول دو دهه گذشته به انحاء مختلف ، در تلاش بود تا تنها شناور کلاس کوزنتسف را بطور دائم در حال عملیاتی قرار دهد ولی کمبودهای بودجه ای ، مانع از توسعه کامل جنگنده های جدید ، سامانه های پیشران پیشرفته تر و زیرسیستم هایی که می بایست جایگزین سامانه های قدیمی تر گردد ، شد . وضعیت نیروی دریایی این کشور تا جایی دچار بحران شد که خدمه توانایی نگهداری مستمر پیشران این شناور که بسیار مستعد نقص فنی بود ، را نداشتند و حتی پس از بروز بحران سوریه و اعزام این شناور به مدیترانه ( سال 2016 ) نیروی دریایی روسیه مجبور شد ، جنگنده های حامل این شناور را برای اجرای عملیات رزمی ، به پایگاه های زمینی منتقل نماید . از سویی دیگر ، اگر چه قابلیتهای رزمی جتهای MIG-29K و SU-33 شگفت انگیز به نظر می رسید ، اما عملکرد این حامل شناور ، در مقایسه با همتایان آمریکایی و حتی چینی خود ، به شکل قابل ملاحضه ای پایین تر نشان می داد . مضاف براین ، نمایش ضعیف اسکادران های این حامل رزمی ، قدیمی شدن سامانه های موشکی نصب شده روی این کشتی جنگی نیز موجبات غافلگیری فرماندهان روسی را فراهم آورد . در نتیجه ، کوزنتسف بدلایلی که ذکرآن رفت ، از یک حامل هواپیمابر مسلح به موشکهای کروز ، به یک شناور با پتانسیل بسیار محدود شده رزمی تبدیل گردید . مجموع این موارد باعث شد تا آدمیرال کوزنتسف به مرز بازنشستگی از حضور در خط مقدم نبرد نزدیک شده و احتمالا به یک ناو آموزشی برای نیروی دریایی روسیه تا زمان ورود شناورهای جدید ، تبدیل گردد . با این حال ، برخی ناظران معتققدند که روسها درصددند تا با احیای برخی قابلیتهای این شناور ، ازآن بعنوان یک سکوی موشکی برای پشتیبانی از ناوگان خط مقدم دریایی این کشور ، استفاده نمایند . بدین معنی که برخلاف پیش بینی های صورت گرفته برای جایگزینی سوخو-35 های جدید به جای سوخو-33 های فعلی ، سرمایه گذاری احتمالی بر روی ارتقاء سامانه های الکترونیک و پیشران این حامل متمرکز گردد . اما این تغییرات ، درصورتی که نیروی دریایی این کشور مجددا" تصمیم به اعزام کوزنتسف به خط مقدم نبرد را داشته باشد ، کافی نخواهد بود . اما با فناوری های جدیدی که قرار است به این شناور اضافه شود ، این مساله قابل پیش بینی است که پتانسیل رزمی آدمیرال کوزنتسف به یک کشتی جنگی مهلک ، با یک جهش ، به سطح قابل قبولی خواهد رسید . پی نوشت : 1- ادامه دارد .... صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

مدت ها بود که در رسانه خبری از موشک سجیل 2 نبود .. در این مدت حتی در سایت میلیتاری هم شبهه بوجود اومد که تحت همکاری با افریقای جنوبی ساخته شده و احتمالا همکاری قطع شده و .. تا اینکه بعد از این حوادث ، در مستند داستان اقتدار شبکه افق دوباره دیده شد اطلاعاتی که ازش منتشر کردن دومرحله ای سوخت جامد ( با کلاهک جداشونده - 3 مرحله ) 17.5 متر طول 125 سانتی متر قطر وزن کل 23600 کیلو گرم وزن سرجنگی 650 کیلوگرم سرعت در فاز نهایی (شایدم ورود به جو ) 4300 متر بر ثانیه 4300 متر بر ثانیه - معادل - 15480 کیلومتر در ساعت - 14.57 ماخ تراست مرحله ی اول موتور سوخت جامد 58 تن سوخت جامد مرکب بر پایه رزین های HTPB (پاتریوت پک 3 توانایی مقابله با اهدافی با سرعت 1600 متر بر ثانیه رو داره و s300 pmu2 توانایی مقابله با اهدافی با سرعت 2800 متر بر ثانیه !) چهار زایده کنار استیج دوم موشک ، احتمالا موتور پالسی هست که کار هدایت موشک در خارج از جو رو انجام میده برخی تو میلیتاری هم گفتن که موتور پالسی برای تولید تراست لحظه ای هست در زمان جدایش مرحله اول و دوم از هم که به یکدیگر برخورد نکنه تصاویر زیبا از سجیل 2 .. چندتاشو از دوست گرامی جناب crazyinventor گرفتم این هم مدل سه بعدی خودم از موشک سجیل 2

خودرو رزمی اینده ارتش هند هند به تازگی یک خودرو زرهی جدید را به عنوان نسل اینده خودور های رزمی خود معرفی کرده است. این خودرو زرهی جدید براساس خودرو رزمی پیاده نظام بی ام پی-2ساخته شده است. شاسی این خودرو برخلاف نمونه اصلی بزرگتر است و تعداد چرخ های جاده ای ان 7 عدد میباشدکه یکی بیشتر از نمونه اصلی است.بخشی از زره بدنه نیز با تغییراتی همراه بوده است خصوصا بخش جلوی با نمونه بی ام پی -2 متفاوت است. اما به نظر نمیرسد این تغییرات با افزایش حفاظت بدنه همراه بوده است. برجک رزمی نیز جدید ساخته شده است. این برجک رزمی مجهز به توپ احتمالا 30 میلیمتری و یک پرتابگر دوتایی موشک ضد زره مجهز است. این برجک رزمی فقط یک سایت نظارتی الکترواپتیک دارد که به نظر میرسد توپچی وفرمانده باید به شکل مشترک از ان استفاده کنند. این خودرو زرهی مجهز به دو واتر جت جهت شناوری در بخش پشتی بدنه است. به طور کلی طرح خودرو زرهی هند ها چیزی فراتر از یک بروز سانی برای خودرو رزمی پیاده نظام بی ام پی-2 نیست و حتی در مولفه های مانند، حفاظت، نظارت و تحرک مشکلات اساسی دارد و یک طرح خام می باشد. قطعا یک پلتفرم زرهی نسل آینده ویژگی ها مشخصی دارد که طرح هندی ها فاقد آن است. بدنه این خودرو رزمی جدید در مقایسه با خودرو رزمی پیاده نظام بی ام پی-2 طویل تر است. در مقایسه با خودرو رزمی پیاده نظام بی ام پی-2 در بخش حفاظت هیچ پیشرفتی مشاهده نمیشود برجک رزمی این خودرو زرهی نیز بسیار ساده است و از لحاظ سیستم های نظارتی بسیار ضعیف است این خودرو زرهی مجهز به دو واتر جت است. هند در حال حاضر در بخش خودرو های دوزیست و عملیات های ابی - خاکی وابسته به بی ام پی-2 هست. بی ام پی-2 در مواجه دراب های عمیق و خروشان دچار مشکل خواهد شد و نمی تواند عملیات های ابی - خاکی را به شکل مستقل انجام دهد. در نتیجه هندی ها سعی کرده اند با تغییراتی این خودرو ها را برای نیاز خود سازگار کنند که شواهد نشان می دهد در این بخش موفق نبوده اند. نسل اینده خودور های رزمی هند در مقایسه با خودرو رزمی پیاده نظام بی ام پی -2 این کشور چیزی برای ارائه ندارد. پ . ن : هند یک قدرت اقتصادی با نیروی کار زیادی است.در بخش روابط خارجی نیز به طور گسترده با کشور های شرقی و غربی در ارتباط است و به راحتی می تواند فناوری های مورد نیازخود را به دست آورد. اما همان طور که مشاهده می کنید هند از لحاظ صنایع دفاعی پیشگام نیست حتی با کمک دیگر کشورها و پشتوانه اقتصادی هند به عنوان یک کشور نوآور و صاحب سبک در بخش دفاعی شناخته نمی شود. برنامه ریزی ها شلخته و فساد های سازمانی ازجمله دلایلی هستند که موجب میشوند سرمایه های مادی و معنوی یک کشور در بخش دفاعی با وجود منابع قدرتمند هرز بروند.

پلتفرم زرهی جدید ژاپن ارتش ژاپن از سال 1989 از خودرو رزمی میتسوبیشی تایپ 89 استفاده می کند اما به تازگی صنعت دفاعی ژاپن در حال کار بر روی یک پلتفرم زرهی زنجیر دار جدید هستند. این پلتفرم جدید زرهی ژاپن قرار است برای ساخت و توسعه نسل جدید خودروهای زرهی استفاده شود. به علت استفاده یکسان از قطعات اصلی مانند سیستم تعلیق ،پیشرانه ، گیربکس ، بخش حرکتی و ... بخش دفاعی ژاپن با هزینه کمتر میتواند خودروهای زرهی با کاربری های گوناگون (نفربر، خودرو رزمی پیاده نظام، فرماندهی، خمپاره انداز و... ) را با برای ارتش ژاپن بسازد. هنوز بخش صنعت دفاعی ژاپن اطلاعات فنی از این پلتفرم زرهی منتشر نکرده است. پلتفرم جدید زرهی ارتش ژاپن که در پشت سر آن خودرو رزمی تایپ 89 قرار دارد پ.ن 1 : ژاپن در سال های قبل از طراحی و آزمایش یک پلتفرم زرهی چرخدار 8x8 برای جایگزینی با نفربر تایپ 96 نیز خبر داده بود. پلتفرم زرهی چرخدار 8x8 جدید ژاپن پ . ن 2: ژاپن یک جزیره در اقیانوس آرام با مساحت ۳۸۷۰۰۰ کیلومتر مربع است این کشور در حال ارتقا توان بخش زرهی خود است. ایران کشوری است که از سه سمت دارای مرز زمینی است و مساحت آن ۱٬۶۴۸٬۱۹۵ کیلومتر مربع می باشد. با وجود چنین وضعیت جغرافیای بخش دفاعی ایران در حال حاضر فاقد یک پلتفرم زرهی مدرن است و تاکنون به شکل رسمی برنامه ای برای معرفی یک پلتفرم زرهی ارائه نشده است.

خوب این موتور توربوفنه حدود هزار پاوند تراست تولید می‌کنه کنترل گر الکترونیکی داره مصرف سوخت ویژه حدود 0.84 lb/lbf داره کافیه رو یه موشک کروز نصب بشه همین الان باید منتظر چیزی مثل تاماهاوک عربی باشیم. هرچیزی که داشتیم و نقطه قوت بود رو دارن بهش میرسن و نقطه ضعف ماهم هنوز نقطه ضعفه سناریوهای دوستان هم درمورد حمله های پرتعداد رو که یک طرفه در نظر میگیرند رو هم از همین الان برای عربستان هم در نظر بگیرید. معلوم نیست بچه های ما این چندسال با موتور طلوع چه کار میکردن؟ یا چرا بعد از کپی برداری موتور اف۵ مشتقات توربو فن و توربو پراپ ازش ندیدیم.

همین حرف ها رو سال ۸۸و ۸۹ در مورد نیروی زرهی ایران و آینده درخشان ایران با تولید انبوه صاعقه خونده بودم

تصاویری از جنگ جهانی دوم آنتون داستلر ، ژنرال آلمانی لحظاتی پیش از اعدام به عنوان جنایتکار جنگی امتناع یک مرد تنها از ادای احترام به پیشوا نیروهای آلمانی در استالینگراد - 1942 استفاده سربازان ژاپنی از اسرای هندی به عنوان تمرین هدف زنده

تصاویر قدیمی از لبنان و جنگ های داخلی آن بستن خیایان با گونی های سیب زمینی و پیاز - سال 1975 اولین خودروی دست ساز زرهی در صفوف مقاومت لبنان - سال 1975 جنگجویان حزب فالانژ لبنان در پشت سنگر - سال 1975 دانش آموزان شیعه دبیرستانی بعد از دیدن آموزش های استفاده از اسلحه - سال 1979 سمیر جعجع در حال اهدای مدال به یکی از نیروهای شبه نظامی اش - سال 1985 تظاهرات اعضای حزب الله در مقابل سفارت مراکش - سال 1986

به نام خدا بحران دوم موشکی کارائیب ؟ به گزارش منابع خبری :دو فروند بمب افکن استراتژیک Tu-160 Blackjack نیروی هوایی فدراسیون روسیه پس از پروازی 10000 کیلومتری از پایگاه هوایی انگلس(Engels) و پرواز بر فراز اقیانوس اطلس و پس از دوبار رهگیری توسط جنگنده های ناتو در روز دوشنبه در فرودگاهی در نزدیکی کاراکاس به زمین نشستند. نکته حائز اهمیت این است که وزارت دفاع روسیه بیانیه ای در خصوص مدت استقرار این بمب افکن هاو تسلیحات آنها انشار نداده است و بعضی تحلیگر ها بر این باورند که این دو بمب افکن احتمالا حامل موشک های کروز هسته ای و یا موشک های کروز ضد کشتی اند . این دو بمب افکن اخیرا اقدام به پرواز گشتی ده ساعته ای بر فراز کارائیب با اسکورت و همراهی جنگنده های F-16 و Su-30نیرو هوایی ونزوئلا کرده اند. این سومین سری از این گونه پرواز های بمب افکن های Tu-160 است که در سال های 2003 و 2008 نیز به انجام رسیده بود. این اقدام واکنش شدید وزیر امور خارجه آمریکا مایک پمپئو را به دنبال داشته که در بیانیه خود اعلام کرد :(( "دولت روسیه بمب افکن های خود را به آن طرف دنیا به ونزوئلا فرستاده است . مردمان روسیه و ونزوئلا باید این اقدام را به صورتی که هست ببینند : دو رژیم فاسد در حال ولخرجی بودجه های مردمی و ساکت کردن و سرکوب آزادی و حقوق آنها . در حالی که مردم آنها در عذاب اند ".)) که این سخنان واکنش شدید دمیتری پسکوف سخنگوی کرملین را به دنبال داشت " این یک حرکت غیر دیپلماتیک از طرف وزیر امور خارجه ایالات متحده است . این یک اتهام جدی به سمت دولت رروسیه است و ما بر این باور هستیم که این یک بیانیه مناسب نبود . در رابطه با هزینه های عمومی ما مخالف این امر هستیم . به علاوه این یک بیانیه نا بجا از طرف کشور است که با نصف بودجه نظامی خود توانایی سیر کردن آفریقا را دارد . ما به دنبال ادامه گفتگو ها با همکاران خود هستیم و امید به امادگی هرچه زودتر واشینگتن داریم." پ.ن: سخن ها نقل شده نظرات شخصی مترجم نیست. صرفا برای میلیتاری منابع:https://www.youtube.com/watch?v=OkbFkc3ykrI در دیدئو ببینید 2.http://www.thedrive.com/the-war-zone/25469/russian-tu-160-bombers-fly-10-hour-caribbean-patrol-from-venezuela-drawing-ire-from-u-s 3.https://thebarentsobserver.com/en/security/2018/12/two-tu-160-bombers-flew-over-barents-sea-deployment-venezuela

بدون شرح !!!!!!!!!!!!!!! متن زیر ، بخشی از نریشن شهید آوینی در سری مستند "روایت فتح " ( دفتر سوم / علمدار ) هست ، دقت کنید که این مستند در اواسط دهه 70 شمسی تولید و پخش شده و پیش بینی و متن عجیبی هست .... "یادگار شهید حسین خرازی ، پسری است که پس از شهادت پدر به دنیا آمده و نامش را آنچنان که وصیت کرده بود ، "مهدی" گذاشتند ... "مهدی جان ، پیش از آنکه تو بزرگ شوی که اسلحه بدست بگیری و عَلَم پدر شهیدت را برداری ، "نجف و کربلا" آزاد شده است ، اما این قرن ، قرنی است که حق در آن به حاکمیت خواهد رسید ... آینده در انتظار توست ......................

با سلام      تایگرهای تبریزی    قلم و مُرکّبی وجود ندارد که توان لازم را برای تشریح کامل جانفشانی های شما در 8 سال  دفاع مقدس بر روی کاغذ بیاورد . باشد که قدردان ایثارگری ها و از خود گذشتگی های این عزیزان باشیم          آلرت پایگاه دوم شکاری - تبریز 1360 از راست بالا: شهيد غزاني -شهيد اردستاني - زماني پور - شاه بابا - بوش بيشه نشسته: بزرگي - حجازي - قوامي - شهيد حبيبي جلو: محسن باقر - حسين پور     پی نوشت :    به احترام خون این شهیدان که قطره قطره در جای جای این پهنه جغرافیایی ریخته شده ،  کاری نکنیم که موجبات خوشحالی دشمن را فراهم آوریم .

سرعت موشک رو نزده بودند ؟ و اینکه به نظر میرسه موشک نباشه بیشتر همون پهباد انتحاری آر پی وی براش مناسب تره . موشک گرانی هم باید باشه راستی من هم میتونم مشابهش رو درست کنم ! اگر کسی خواست تا براش بگم چطور تمام قطعاتش رو توی بازار تهران البته پیدا کنه .....

مشکل شکار سایت های موشک بالستیک با لانچر متحرک ... همیشه شناسایی اون بوده ! نه زدنش ! یعنی اگه بتونن شناسایی کنن و در زمان مناسب در جای مناسب (نزدیک هدف) باشند ... صدها موشک بهتر و دقیقتر و قوی تر در اختیار دارند ... اونم آمریکاییه امتحان شده ! احتیاجی به این جک و جونورا ندارن ! ولی مشکلشون اینجاست که نمیشه ÷یداش کرد ! اگرم بر فرض که بشه ... تا برسن بالا سرش یا از اون مکان خارج شده ... یا توی تونلی چیزی مخفی شده یا استتار میشه ! البته اگه برتریه هوایی رو به دست بگیرن و آسمان امن ایجاد کنن یه مقدار کار مشکل میشه ... که البته با توجه به وصعت ایران ... زیاد مشکل جدی نخواهد بود !

دهه 1950 قطعا براي ايالات متحده دهه سرعت بود چرا كه تحقيقات نيروي هوايي ايالات متحده و سازمان ناسا كه در آن زمان (NACA) يا National Advisory Committee for Aeronautics نام داشت بر روي اين پديده متمركز شده بود چرا كه سرعت را راه نفوذ به آسمان دشمن ميدانستند. هواپيماي تحقيقاتي ـX_1 در سال 1947 توانسته بود ديوار صوتي را بشكند و هواپيماي D_558-II نيروي دريايي در تاريخ 20 نوامبر سال 1953 توانسته بود به سرعت 2 ماخ برسد. به زودي هواگردهاي ديگري نيز توانستند به سرعتهاي 2.4 و 3.196 ماخ برسندكه اينها چالشي جديد براي طراحان صنايع هوايي و شركتهاي هواپيما سازي به حساب ميامدند. در حالي كه طي سالها يكي از وسايل مهم براي متخصصين آئروديناميك تونل باد بود اما آنهاهيچ گاه نميتوانستند اثر گردش هوا دور هواگرد را در اين دهه به كمك تونل باد در سرعتهاي چند برابر صوت محاسبه كنند. اين متخصصين طرح هاي تئوريكي داشتند اما آنها به جاي تاييد اين فرضها هواپيماي ميخواستند كه به طور واقعي بتواند در اين سرعت پرواز كند. در سال 52 ناسا هدفش را هواپيمايي قرار داد كه بتواند در سرعتي بين 4 تا 10 ماخ پرواز كند و بين 19 تا 20 كيلومتر از زمين ارتفع بگيرد.(اين طيف سرعت را بعدا Hyper sonic نامگذاري كردند.) در 30 سپتامبر 1955 شركت هواپيما سازي North American تحت پروژه MX-1226. به عنوان طراح و مجري طرح برگزيده شد طرحي كه بعد ها X_15 نام گرفت. X-15 بدنه اي بسيار بلند و بالهايي كوتاه به همراه دمي با شكل غير متعارف داشت. پيشرانه اين هواپيما دو موتور راكتي XLR99 ساخت شركت Reaction Motors بود كه هريك قدرت كشش 253544 نيوتون و به عبارتي 57000 پوند را داشتند. اين موتور از محلول آمونياك و اكسيژن مايع در قسمت پيشرانه و پروكسيد هيدروژن در قسمت توربو پمپ كه وظيفه پمپاژ سوخت به پيشرانه را داشت استفاده ميكرد. اين راكت (موتور راكتي) همانند يك موتور معمولي جت قابل تنظيم بود وداراي اهرم كنترل قدرت يا throttle بود و اولين از نوع خود به شمار ميامد كه خطر جاني براي كاربر خود نداشت.(بر عكس موتور هاي راكتي آلمان در جنگ جهاني دوم كه فوق العاده خطرناك بودند.) چون اين هواپيما قرار بود در ارتفاع زياد كه فشار هوا در آن بسيار كم است پرواز كند پس مكانيزم هاي معمول براي كنترل آن كافي نبودند و هواپيما براي هدايت پذيري بهتر به يك راكت كوچك در دماغه مجهز شده بود كه در زمان مانور به كمك آن مي آمد. X-15 اولين هواگردي بود كه از اين نوع سيستم كنترلي بهره ميبرد و در همان سالهاپس از اين هواپيما اين روش در بعضي هواگرد هاي ديگر مثل فضاپيماي Mercury نيز استفاده شد. عليرغم كار زيادي كه روي اين پرنده انجام گرفته بود طراحان آن بزرگترين چالش پيش روي اين هواپيما را دماي بسيار زياد پوسته بدنه هنگام برخورد با هوا در سرعتهاي چند برابر صوت پيش بيني ميكردند كه ممكن بود به نابودي آن بينجامد. دماي قسمت بالايي بدنه ممكن بود به 238 درجه سانتي گراد و دماغه به 671 و بقيه اجزا به 666 درجه برسد براي همين طراحان تصميم گرفتند كه از آلياژ دماي بالايي استفاده كنند كه Inconel X شناخته ميشد و برعكس اكثر مواد موجود در برابر دماهاي زياد از خود تغيير شكل نشان نميداد اما كار با آن بسيار سخت بود. در نهايت بالهاي اين پرنده از لايه هاي تيتانيوم ساخته شد و بر روي آن پوششي از Inconel X داده شد ولي خلاف روش معمول اين بالها روي بدنه اصلي سوار نشدند بلكه به آن قفل شدند.(با پيچ و مهره) X-15 اولين پرواز آزمايشي خود را در تاريخ 8 ژوئن 1959 به صورت گلايد ( بدون استفاده از موتور) انجام داد. براي اين كار اين پرنده از زير بال يك B-52 كه براي همين كار روي آن اصلاحاتي انجام شده بود و از آن به عنوان "mothership." ياد ميشد پرتاب شد. اين هواپيما اولين پرواز خود با موتور را در تاريخ 17 سپتامبر همان سال انجام داد به اين صورت كه وقتي از B-52 رها شد خلبان Scott Crossfield موتور راكتي را روشن كرد و پرنده را به سرعتي معادل 0.79 ماخ ميرساند و پس از قرار گرفتن در ارتفاع مطلوب با حداكثر قدرت حركت كرد تا سرعتش به چند برابر صوت رسيد. طي اولين سالهاي پرواز اين پرنده متخصصين آئروديناميك اين هواپيما را به عنوان مدل Hyper sonic تاييد كردند . اين مدل براي طراحي موشك ها و فضاپيماها مثل فضاپيماي سري Space Shuttle. بعدها مورد استفاده قرار گرفت. به خاطر تواناييش در رسيدن به سرعت و ارتفاع زياد اين پرنده سكوي آزمايشي مفيدي براي ساير تحقيقات بود. پس از تست هاي اوليه پروازي اين پرنده شروع به حمل مجموعه ريز شهاب سنگ و سپر حرارتي كرد كه براي پروژه آپولو و چند طرح ديگر مورد استفاده قرار گرفت. تقريبا براي 6 سال آخر خدمتش ديگر آن نقش هواپيما هاي سري X را بر عهده نداشت اما تمام برنامه هاي تكنولوژيكي كه براي آزمايش آنها به سرعتهاي بالا نياز بود را پشتيباني ميكرد. اين هواپيما در پيش قدم در استفاده از مواد مختلف در بدنه بود همان طور كه پيش قدم در تكنيك هاي ساخت اين مواد نيز به شمار مي آمد. موتور راكتي آن براي توسعه موتور هاي راكتي مثل موتور اصلي Space Shuttle لازم بود. آلياژ Inconel X هم براي بعضي قسمتهاي كليدي اين فضاپيماها به كار رفت. X-15 اولين هواپيمايي بود كه يك شبيه ساز براي آن در نظر گرفته شده بود. خلبان روي زمين بود و اتفاقاتي كه قرار بود در آيندهاي نزديك برايش در هوا رخ دهد را تجربه ميكرد كه در آن زمان شيوه جديدي به شمار ميرفت اما در حال حاضر به يك امر رايج تبديل شده. اين هواپيما تكنولوژي هاي وابسته به پروازهي پر سرعت را را بسيار توسعه داد به طوري كه بعدا اين تكنولوژي ها با صنايع هواپيما سازي و موشك سازي و برنامه هاي فضايي تركيب شدند. اما در طي اين مدت چه اتفاقاتي براي اين هواپيما كه فقط 3 فروند از آن ساخته شد افتاد؟ در 9 نوامبر سال 1962 نقص موتور خلبان Jack McKay را مجبور به فرود اضطراري در منطقه Mud Lake, Nevada كرد كه در هنگام اين فرود ارابه فرود( در اين هواپيما فقط چرخ جلو وجود داشت و در عقب دو اسكيت به جاي چرخ وجود داشتند.) متلاشي شده و باعث كنده شدن هواپيما از زمين ميشود. خلبان زنده ميماند اما به خاطر جراحات وارده از پرواز بازنشسته ميشود. پس از اين حادثه كه براي شماره 1 اتفاق افتاد شماره 2 هم براي يك سري تعميرات اساسي و تغييرات راهي كارخانه ميشود كه در فبريه سال 1964 هنگام بازگشت به پايگاه داراي بدنه اي بلندتر و تانكر هاي سوخت خارجي بود. در آخرين پرواز اين هواپيما به خلباني سروان William Knight اين پرنده 6.7 ماخ سرعت گرفت و ركوردي جهاني را به ثبت رساند. اما هواپيماي شماره 3 به خلبانيMichael J. Adams حين پرواز در ارتفاع 186000 فوتي اقدام به شيرجه كرد كه هنگامي كه فشار به 15G رسيد سازه ديگر قادر به مقاومت نبود و اين هواپيما متلاشي شد و خلبانش نيز جان سپرد. اما در ميان اين 3 فروند شماره 2 سريع ترين با 6.7 ماخ سرعت و شماره 3 بلند پرواز ترين با پروازي معادل 354200 فوت به شمار مي آمدند. اين هواپيما در 24 اكتبر سال 1968 رسما بازنشسته شد و از بين دو فروند باقي مانده شماره يك در موزه ملي هوا و فضا در واشينگتون و شماره 2 در موزه نيروي هوايي در ديتون آيداهو نگهداري ميشود. مشخصات فني( شماره 1 ) نقش: هواپيماي تحقيقاتي شركت سازنده:North American پيشرانه: دو موتور راكتي XLR-99 ساخت Reaction Motors طول:50 ft. 3 in. عرض بالها: 22 ft. 4 in. ارتفاع: 11 ft 7 in. حداكثر وزن برخاست: 31,275 lb سرعت:4,104 mph سقف پرواز:354,200 ft (براي شماره 3) شماره 2 (پس از اعمال تغييرات) : طول: 52 ft. 4.5 in. عرض بالها: 22 ft. 3 in. ارتفاع:12 ft. 1 in حداكثر وزن برخاست:56,132 lb سرعت: 4,520 mph سقف پرواز: 314,750 ft http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G1.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G2.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G3.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G4.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G5.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G6.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G7.jpg http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G9.jpg شبيه ساز:http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G10.jpg شماره 1 بعد از سانحه:http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28G8.jpg http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/x-15_5.jpg http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/x-15_1.jpg http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/x-15_2.jpg http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/x-15_8.jpg http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/x-15_7.jpg اين هم يك كليپ از اين هواپيما:http://www.dailymotion.com/video/x3zdkn_x15_tech به نقل از: http://www.centennialofflight.gov/essay/Evolution_of_Technology/X-15/Tech28.htm و http://www.globalaircraft.org/planes/x-15_hyper.pl مترجم: Blaze استفاده از مطالب فوق با درج لينك سايت ميليتاري و نام مترجم بلا مانع است.