یه موشک هدایت فعال راداری رو با موشک کروز سومار تا نزدیکی هدف هدایت کنیم با رادار های OTH و در نزدیکی هدف سیکر موشک فعال شه .. میشه از سیکر های حرارتی هم استفاده کرد حتی یا اینکه موشک تو یه محدوده کوچیک دور بزنه یک ساعتی .. هر کی اومد بره سراقش ! خوشحال میشم نظر دوستان رو بشنوم

    با سلام خدمت کاربران و مدیران گرامی سایت میلیتاری همانطور که همه دوستان مستحضرند، کشور ما با تهدید جدی بیگانه مواجه هست و این تهدید هم چیز جدیدی نیست. دشمن هم از هر راه و روشی برای ضربه زده به ما استفاده می­ کند که یکی از راهها تهدید نظامی است. یکی از آن چیزهایی که تهدید نظامی را از بین برده یا لااقل آن را کمرنگ و کم ­توان می­ نماید، توان بازدارندگی نظامی است که خود از مولفه هایی تشکیل می ­شود که الان قصد نداریم به آنها بپردازیم؛ اجمالا، یکی از چیزهایی که مانع از بروز یک جنگ یا تهاجم علیه کشوری می شود این است که شما بر روی کاغذ امکان وقوع جنگ را از بین ببرید؛ یعنی دشمن را به نتیجه ای برسانید که در صورت وقوع جنگ با شما به هر روی او پیروز نبرد نخواهد بود. این روش عالی و کم هزینه در طول تاریخ بارها و بارها استفاده شده و کارایی خود را اثبات نموده است. همین روش، پس از پایان جنگ تحمیلی در راهبرد مقابله با آمریکا، به نوعی در دستور کار ایران دیده می ­شد (و می­ شود).   در راستای یکی از راهبردهای اجرای این استراتژی، شما باید تک تک عوامل قدرت سخت طرف مقابل را شناسایی کرده و برای مقابله با هر یک راهکار، راهکنش، یا راهبردی ارائه نمایید که منجر به ضعف کلی یا عدم کارایی آن عامل/عوامل گردد. پس از این شرح مختصر، کم کم می توانم مبحث را برای شما باز نمایم؛ همانطور که می دانید، آواکسها، تانکرها و بمب افکنهای سنگین دوربرد در هوا و ناوهای هواپیمابر بر روی دریا، از عوامل اصلی قدرت سخت آمریکا هستند، به طوری که نیروی هوایی آنها بدون آواکس و تانکر و بمب افکن سنگین و نیروی دریایی آنها بدون ناوهواپیمابر هیچ نوع قدرت نمایی کلان و استراتژیکی نخواهد داشت و بیشتر به نیروی هوایی و دریایی بلژیک یا هلند( صرفنظر از تعداد) شبیه خواهد بود. از جمله تهدیدات سخت استراتژیک در حوزه منافع دفاعی ایران، همین 4 قلم جنگ افزار نام برده شده(آواکس، تانکر، بمب­ افکن سنگین و ناوهواپیمابر) هستند که در واقع اصلی ترین عوامل تهدید ما-چه در بعد جمع آوری اطلاعات، چه در بعد تدارکات سوختی به جنگنده های دشمن و چه در بعد حمله مستقیم و یا فراهم نمودن پایگهای سیار بر روی دریا برای تهاجم به ما- به شمار می روند. خب طبیعی است که ما در مورد زمان صلح صحبت نمی کنیم، در زمان یک جنگ احتمالی، و با توجه به برنامه بکارگیری تجهیزات دورایستا در سازمان رزم دشمن –که برد برخی نمونه های آنها حتی به 1000 کیلومتر می­ رسد- و یا موشکهای کروزی که از مثلا بی 52 ها و بی-1 ها امکان شلیک دارند و برد آنها به 1600 کیلومتر (وحتی بیشتر)بالغ می­ شود و پروژه های پیچیده و پیشرفته ­ای نظیر LRASM و OASuW ؛ اگر چنانچه روزی کشور در معرض خطر جنگی قرار بگیرد؛ با توجه به اینکه در نبرد با ما به نوعی دشمن تمامی پتانسیل خود را پای کار خواهد آورد و از تهاجمی همه جانبه و با بهره گیری انبوه از تجهیزات و تسلیحات استفاده خواهد کرد، لذا دفع خطر استراتژیک در اولویت اول و مهم کشور است که باید به آن توجه شود.   شاید در اینجا این سوال برای خواننده مطرح شود که زمانی که چند بی 52 ، ده ها موشک کلکم را به سمت مراکز استراتژیک ما شلیک کنند، دیگر چه کاری می توان انجام داد؟ چرا که به هر حال با بهترین سیستمهای پدافندی نیز تعدادی از آنها به اهداف خود دست خواهند یافت و تکرار این روند در روزهای بعد، کم کم باعث از بین رفتن زیر ساختهای استراتژیک و نظامی و اقتصادی کشور شده و نتیجه را به نفع دشمن رقم خواهد زد.   پاسخ این است که از اساس باید جلوی شلیک آن موشکها گرفته شود، به حال همیشه زدن هواپیمای حامل تسلیحات از زدن تک تک تسلیحات آن مطلوبتر و بهتر است؛ ولی چگونه؟ زمانی که بمب افکنهای دشمن بتوانند از فاصله 1600 کیلومتری مرز ما، صنایع و تجهیزات مرزی ما را تهدید کنند؛ یا از همین فاصله بر علیه نطنز و اصفهان و اراک و تهران شلیک و فرار داشته باشند؛ یا آواکسهای آنها تا فاصله 700 کیلومتری –ودر حالی که در عمق فضای کشورهای همسایه در امنیت خاطر هستند- تمامی تحرکات له یا علیه هوایی را رصد کنند؛ یا تانکرهای آنها بدون دغدغه در فاصله مثلا 500 یا 300 کیلومتری مرز انتظار جنگنده هایی را بکشند که برای بمباران اعماق خاک ایران رفته و تشنه سوخت هستند؛ یا ناو هواپیمابر آنها -بدون دغدغه موشکهای ضد کشتی معمول ایران- در 500 کیلومتری مرز آبی ما لنگر انداخته باشد؛ امنیت ما کامل نیست و از نظر استراتژیک امکان خطر و حمله وجود دارد. حال اگر بتوان –حداقل بر روی کاغذ- این 4 وسیله مهم نظامی دشمن را از کار انداخت یا از کاربرد خارج و بی اثر نمود؛ آنگاه می توان از شدت تهدیدات استراتژیک علیه کشور نیز کم کرد و خطر جنگ را برای مدتی دیگر از سر کشور دور نمود.       برای این منظور، ایده ­ای که چندان چیز خاصی هم نیست به ذهنم رسید که با توجه به برد 2000 کیلومتری (برد اعلام شده) موشک سجیل، اگر بتوان نمونه ضد ناو یا نمونه ضد پرنده های کم سرعت  (که مثالهایی از آنها رفت) آن را طراحی و تولید نمود -با توجه به تجربه موفق خلیج فارس- آنگاه فاصله تهدید نظامی علیه ایران از حدود 250 تا 300 کیلومتر فعلی (هوایی و دریایی) از مرز، به حدود 1800 تا 2000 کیلومتر افزایش می­ یابد؛ مضافا اینکه اگر هم در این حالت امکان تهدیدی باقی بماند بیشتر در حد اهداف مرزی خواهد بود و اهداف عمقی از امنیت بسیار بالاتری برخوردار خواهند بود.   این طرح یک پیش مقدمه مهم دیگر هم دارد؛ رادارهای او تی اچ، که در واقع با کمک سیستمهایی مانند ایی اس ام و سیگینت و الینت تکمیل کننده حلقه اطلاعات پیش اخطاری ای هستند که منجر به واکنش سریع در برابر حملات پیش دستانه دشمن و دفع آنها خواهد شد.   در واقع شاید 10 و یا 5 سال قبل اصلا چنین طرحی قابل ارائه نبود ولی امروزه با توجه به پیشرفتهای صورت گرفته در حوزه رادارهای او تی اچ و سیستمهای شناسایی الکترونیک می ­توان برای موشک سجیل چنین نقشی را تعریف نمود. سنسور شناسایی هدف موشک می تواند از نوع راداری یا تصویر ساز مادون قرمز باشد که در فاز ابتدایی و میانی به جهت پرهیز از آسیب دیدن آن با روکشی ضد حرارت پوشیده می شود.   در فاز ترمینال و در حالی که موشک حدود دو سوم یا یک دوم فاصله 800 کیلومتری آپوگی (نقطه اوج ارتفاع دستیابی موشک) خود را طی نموده و به فاصله 400 تا 200 کیلومتری زمین رسیده، سنسور هدفیابی موشک فعال شده و به جستجوی هدفی می پردازد که منطقه حدودی آن از سوی رادار او تی اچ شناسایی و اعلام شده است؛ پس از پیدا کردن هدف و انجام قفل راداری/تصویری، موشک مسیر خود را به سوی هدف اصلاح و رهسپار آن می شود. موشک (یا سرجنگی جدا شده آن) در این زمان با سرعتی بین 3 تا 5 ماخ راهی هدف خود می شود.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10133/Sejil_20a.jpg][/url]   این موشک بدلیل اینکه از زاویه ای حمله می کند که زاویه ای معمول در حملات ضد هواپیما و ضد کشتی نیست، توان انجام حملات مخفیانه را بخوبی داراست، ضمن اینکه بدلیل اینکه موتور موشک روشن نیست بازتاب فعال مادون قرمز نیز ندارد.   از دیگر مزایای این روش توان انجام حملات از اقصی نقاط خاک کشور و حتی حملات کانتینری توسط کشتی های کانتنر بر می باشد.   به عنوان مثال، بی 52 هایی که از دیگو گارسیا راهی شلیک موشک به بندر عباس شده اند، قبل از اینکه به فاصله 1600 کیلومتری بندرعباس برسند -با هشدار رادار OTH که از 3000 کیلومتری ایران آنها را زیر نظر دارد- از فاصله 2000 کیلومتری در خطر حمله سجیل خواهند بود.   یا مثلا تانکرهای سوخت رسان دشمن در یک جنگ، تا فاصله 2000 کیلومتری مرز امکان حضور و گشت زنی دائم را ندارند چرا که در معرض این خطر هستند و یا آواکسهای دشمن نه تنها توان کسب اطلاعات از اعماق خاک ایران، که حتی توان کسب اطلاعات از مرزهای هوایی و زمینی ایران و خلیج فارس و دریای مکران را نیز از دست خواهند داد (با توجه به برد 700 کیلومتری رادار آنها و برد 2000 کیلومتری سجیل)، همچنین ناوهای هواپیمابر که اکنون در زمان جنگ احتمالی برای احتراز از خطر موشکها خلیج فارس باید در 300 کیلومتری مرز مستقر شوند آنگاه اجبارا به 2000 کیلومتری کوچ خواهند نمود آن هم در حالی که این فاصله در رفت و برگشت برای هواپیماهای مهاجم به 4000 کیلومتر بالغ می شود که آن را باید گذاشت در کنار دشواری حضور سوخترسانها در این فاصله (به دلیل ذکر شده).   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10133/Sejjil-2.jpg][/url]   حالا این شمایی کلی از ایده بود و مطمئنا نظرات موافق و مخالفی درباره آن شکل خواهد گرفت، خوشحال می شود که دوستان نظرات خود را بیان نمایند و با هم مباحثه شیرینی در این باب داشته باشیم. یا علی اردتمند-MOHAMMAD   مقادیری عکس در ویرایش اضافه گردید.

مقدمه : به بهانه حمله مجدد اسراییل به سوریه ( دی 1399 خورشیدی ) که گفته میشود نزدیک به 40 نفر تلفات را در پی داشته ، بصورت گذار ، روند عملکرد IDF به سال 2020 در سوریه مورد بررسی قرار می گیرد ، جایی که ماهیت عملکرد طرفهای درگیر از ابتدای شروع مخاصمات در سوریه ، همواره به نوعی با شوک و بُهت ، همراه بوده است . ایران و رژیم عبری ، نبرد برای کسب برتری نظامی : در طول نزدیک به 9 سال از آغاز جنگ داخلی بین المللی در سوریه ، نیروی هوایی ارتش اسراییل(IAF) بیشتر از 300 حمله هوایی را بر علیه اهداف ادعایی متعلق به سپاه پاسداران و شبکه نیروهای شبه نظامی وابسته به آن ( موسوم به شبه نظامیان فراملی شیعه / شبکه تهدید ایرانی ITN) در سوریه انجام داده است . با این حال برخی تحلیلگران جنگ داخلی سوریه براین اعتقادند که حملات هوایی مستمر اسراییل با یک هدف اصلی ، یعنی جلوگیری از تثبیت حضور ایران در سوریه و جلوگیری از ایجاد یک مسیر امن به منظور انتقال تسلیحات پیشرفته به حزب ا... و سایر نیروهایی که امنیت رژیم عبری را مورد تهدید قرار میدهد ، صورت می گیرد . پل لجستیکی ایران به سوریه و گذرگاه ابوکمال برخی ناظران براین باورند که این مسیر به یک نقطه تعادل در منطقه برای ایران تبدیل شده است با توجه به این مساله و براساس اطلاعات موجود ، از ابتدای سال 2020 تا ماه مه همین سال ،نیروی هوایی عبری 14 عملیات هوایی را در سوریه انجام داده که در جریان این حملات ، چیزی در حدود 23 موقعیت مختلف در سراسر خاک سوریه به غیر از شمال شرقی این کشور را مورد هدف قرار گرفته است . از میان 14 حمله فوق ، 5 حمله در یک بازه زمانی دو هفته ای میان 20 آوریل تا 4 ماه مه رخ داده که این امر نشاندهنده افزایش فعالیت شبکه تهدیدات ایران بوده است . هر قدر هم شرایط تغییر کند ، عکس العمل به آن مشابه خواهد بود ... بررسی روند حملات هوایی اسراییل به استان های قنیطره ،سویدا ، درعا و دمشق ، بخوبی این تحلیل را در اختیار کارشناسان نظامی قرار میدهد که شاخه عملیات خارجی سپاه پاسداران ( سپاه قدس / IRGC-QF) علیرغم اطلاعات طرف روسی ، همچنان در نزدیکی مرزهای شمالی اسراییلی با شدت هرچه تمام تری ، به فعالیت خود ادامه می دهند و اسراییل نیز با کاهش یا افزایش این تحرکات ، حملات هوایی خود را تنظیم می کند . به اعتقاد منابع اطلاعاتی غربی ، گستره وسیعی از نیروهای شبه نظامی ، استخوان بندی قدرت ایران در سوریه را تشکیل میدهد در واقع ، سراسر بخش جنوبی سوریه در طول 9 سال گذشته ، به منطقه اصلی عملیات هوایی ارتش اسراییل تبدیل شده ، چرا که مبداء قریب به اکثر محموله های تسلیحاتی سپاه که به قصد تحویل به حزب ا... درلبنان یا حماس در غزه ارسال می شود ، از اطراف دمشق صورت می گیرد . این درحالی است که اگر چه بلندی های جولان همچنان در اشغال IDF قرار دارد ، اما تل آویو در طول این 9 سال ، نگرانی خود را از اینکه در کنار جولان ، محور جنوبی سوریه تبدیل به یک سکوی پرش دوم برای ایران جهت هرگونه عملیات غافلگیرانه شود ، پنهان نکرده است . نگرانی اسراییل از گسترش سریع نظامی ایران در سوریه آنچنان عمیق است که فرودگاه بین المللی دمشق (DAI) جایی که هواگردهای ترابری سنگین نیروی هوا- فضای سپاه ، خطوط هوایی غیرنظامی وابسته به این نیرو و گاهی هواگردهای نیروی هوایی ایران ، موشک ، سلاح ، مهمات و اقلام نظامی را به یگانهای مستقر در سوریه تحویل می دهند نیز از حملات مستمر IAF در امان نمانده است . اما در حالی که فرودگاه دمشق به یک هدف روتین برای نیروی هوایی رژیم عبری تبدیل شده ، حمله هوایی 13 فوریه 2020 به برجسته ترین و درواقع نقطه اوج این بمباران ها تبدیل گردید ، چرا که پس از چند سال تردید ، IAF یکی از قرارگاه های سپاه پاسداران ( بنا بر ادعای نویسنده . م ) را در ساختمانی سه طبقه در نزدیکی بخش ورودی فرودگاه را مورد حمله قرار داد که به دلیل اهمیت آن ، زیر پوشش گسترده رسانه ها قرار گرفت . ابوکمال ، نقطه جدید فشار اسراییل علیه ایران : حدود مرزی میان سوریه و عراق پس بازپسگیری شهر ابوکمال توسط سپاه پاسداران از عناصر داعش در اواخر سال 2017 به نقطه جدیدی برای حملات نیروی هوایی اسراییل تبدیل گردید . این شهر بدلیل موقعیت ژئواستراتژیک ، یک نقطه پراهمیت در پل لجستیکی ایران است که تا لبنان ادامه پیدا می کند وگفته می شود که تمامی تسلیحات ایرانی ارسال شده به مقصد جنوب لبنان یا غزه ، می بایست از این گذرگاه عبور نماید . در سال 2019 ، ایران پس از مدتها بررسی شرایط منطقه ، یک ابر انبار زیرزمینی با شناسه پادگان امام علی (ع) را برای ذخیره محموله هایی که بصورت مستمر وارد سوریه می شد ، تاسیس نمود ، در حالی که همزمان با این تحرکات ، واحدهای بسیج مردمی سوری به همراه یک نیروی 60 نفری از شبه نظامیان عراقی متمایل به ایران ، مسئولیت حفاظت از این مجموعه و تمامی محور مرزی میان سوریه و عراق را برعهده گرفته بودند . گسترش ماموریتهای محوله به این نیروها ، بعدها موجب شد تا عناصری از کتائب حزب ا.. ، سازمان بدر ، النجباء ، عصائب اهل الحق و گردان های امام علی (ع) در قالب بسیج مردمی ، نیز وارد عمل شده و نقش بسیار مهمی را در حفظ منطقه بسود ایران بازی کنند . سایر شبه نظامیان تحت حمایت ایران نیز شامل تیپ 313 (سوری ) ، لواء فاطمیون ( هزاره های شیعه افغانستانی ) ، لواءزینبیون ( شیعیان زیدی پاکستانی ) نیز حضور بسیار فعالی را از خود به ثبت رسانده اند . بدین ترتیب سازمان های اطلاعاتی عبری تخمین می زنند که شبکه شبه نظامیان ایران شامل 6200 نیروی رزمنده است که در حوزه جغرافیایی دره رودخانه فرات مستقر و ان را تحت کنترل کامل دارند . موقعیت پادگان امام علی (ع) بنا بر ادعای منابع اطلاعاتی عبری آیا این موقعیت ، یک نقطه محوری برای ایران محسوب میشود یا اینکه تنها یک سیبل ثابت فریب دهنده برای جذب حملات IAF و منحرف نمودن اذهان تحلیلگران اطلاعاتی اسراییل است!!!! بطور طبیعی ، این منطقه ، شامل گذرگاه ابوکمال ، به کانون تمرکز برنامه ریزان نیروی هوایی عبری درآمده و در سال 2020 ، در سه بازه زمانی متفاوت ( ژانویه ، مارس و مه ) مواضع سپاه پاسداران را در شرق سوریه مورد هدف قرار دادند . در ژانویه 2020 ( بطور دقیق حدود یک سال پیش . م ) جنگنده های عبری یک کاروان ناشناس را در حومه ابوکمال بمباران کردند که در نتیجه این حمله ، 8 شبه نظامی عراقی کشته (شهید) شدند ، در حالی که به ادعای تل آویو ، این کاروان موشکهای خاصی را می بایست به حزب ا... تحویل می داد . در همان زمان نیز،یک انبار دپوی سلاح در منطقه فوق بشدت بمباران گردید . در 11 مارس 2020 ، زیرساختهای بسیج مردمی سوریه در حومه ابوکمال مجدداً مورد حمله قرار گرفت که به شکل خاص ، پادگان امام علی(ع) هدف از قبل برنامه ریزی شده ای بود که در مجموع سه حمله به این منطقه ، چیزی در حدود 48 شبه نظامی عراقی و ایرانی کشته (شهید ) شدند . در واقع ، ستاد مشترک ارتش عبری ، به این نتیجه رسیده بود که حفظ فشار بر گذرگاه لجستیکی ابوکمال برای محدود کردن آزادی مانور واحدهای ایرانی در سوریه بسیار ضروری است و برای نمایش اراده معطوف به هدف ( کاهش مانور عناصر ایرانی در این منطقه ) نیروی هوایی فارغ از بُعد مسافت ، موظف است تا منطقه را تحت پوشش خود قرار دهد . به همین دلیل در بازه زمانی سال 2020 ، حداقل 5 بار مواضع ایران در منطقه فوق مورد هدف قرار گرفت . شیوه کاربرد مهمات اسپایس محصول رافائل رافائل مدعی است که این مهمات جدید قابلیت شلیک در شرایط همه گونه آب و هوایی ( روز / شب ، آب و هوای نامطلوب ) را با استفاده از دو جستجوگر CCD / IIR و همچنین الگوریتم های پیشرفته تطبیق منظر ، را در اختیار کاربران خواهد گذاشت . به گفته مقامات این شرکت ، جستجوگر Spice در نزدیکترین فاصله ممکن ، هدف را شناسایی و آن را به شکل کاملا هوشمند با دیتای موجود در حافظه خود ، مطابقت داده و به همین دلیل ، خطای احتمالی ناشی از اخلال در GPS را تا حد ممکن ، کاهش دهد . سپاه قدس ، انتقال زیرساختها به زیرزمین : برخی ناظران نظامی براین اعتقادند که حملات فزاینده IAF به زیرساختهای سپاه پاسداران موجب شده تا فرماندهان این نیرو بسرعت تسهیلات و تاسیسات حیاتی خود را برای محاظت در برابر حملات هوایی به زیرزمین منتقل کنند . بدین معنی که پادگان امام علی (ع) در حالی بعنوان یک هدف ثابت تقویت شده برای نیروی هوایی عبری ، به بزرگترین مرکز دپویی سپاه در سوریه تبدیل شده که بسرعت مراکز پیشرفته تری در سراسر خاک سوریه در حال ایجاد است . آنچه که ارزیابی های خسارت منطقه نبرد (BDA) از بمباران های آوریل 2020 نشان میدهد ، نیروی هوایی عبری ، چیزی در حدود 9 مرکز ذخیره سازی را در شمال منطقه پالمیرا بمباران نموده که به احتمال بسیار زیاد مقصد نهایی جنگ افزارهای ارسال شده زمینی از طریق ابوکمال یا پایگاه هوایی تیاس بوده است . در حدود یکهفته بعد ، در بیست و هفتم آوریل 2020 ، اسراییل تاسیسات مشابهی را در پایگاه هوایی مِزِه در دمشق مورد هدف قرار داد که تحلیل ها حاکی از آن بود ورودی این تاسیسات آسیب دیده ولی اینکه بخش زیرزمینی آن نیز آسیب دیده یا خیر ، مشخص نگردید. پایگاه هوایی مِزِه تحت کنترل کامل دپارتمان اطلاعات نیروی هوایی ارتش سوریه است که مهمترین شریک نیروی قدس سپاه در عملیات بر ضد شورشیان مسلح و اسراییل بشمار می رود . ناظران نظامی بر این اعتقادند که درصورت ادامه ساخت دپوهای زیرزمینی توسط ایران ، نیروی هوایی اسراییل بتدریج بسوی مهمات سنگرشکن سنگین خواهد رفت . از انجا که برد این نوع پرتابه ها ، نسبت به موشکهای کروز کمتر است ، جنگنده های نیروی هوایی اسراییل بالاجبار می بایست به هدفهای خود نزدیکتر شوند و همین امر ، آنها را در برابر سامانه های دفاع هوایی سوری قرار خواهد داد. مهمات نفوذ کننده جی بی یو-39 بعنوان مثال ، براساس شیوه استاندارد نیروی هوایی عبری ، موشکهای کروز دلیله از فاصله 250 کیلومتری قابل شلیک است و درمقایسه ، مهمات GBU-39 علیرغم قطر کمتر ، بدلیل حمل یک سرجنگی بزرگتر (4 برابر)، در شرایط ایده آل ، می تواند از فاصله 64 کیلومتری رها شود . از سویی دیگر ، مهمات نفوذ کننده BLU-109 با کلاهکی به وزن 874 کیلوگرم ، نیازمند رها سازی از بردی نزدیکتر را دارد ، ضمن اینکه حمل این مهمات ، سطح مقطع راداری جنگنده حامل را افزایش خواهد داد و ضمن کاهش قدرت مانور و برد پروازی ، شبکه دفاع هوایی سوریه را برای رهگیری آن در موقعیت بهتری قرار می دهد . جنگنده F-16I مسلح به مهمات دوهزار پاوندی BLU-109 سنگرشکن ، سلاح اصلی نیروی هوایی عبری برای اجرای حملات علیه تاسیسات زیر زمینی اما برخلاف تصور ایده آل سطور بالا ، حملات غیر قابل باور نیروی هوایی عبری بر علیه اهدافی در نزدیکی حمص و شعیرات و درست در محدوده برد سامانه اس-300 سوری ، باردیگر ، برتری هوایی ارتش عبری را در آسمان سوریه ، به رُخ دوطرف کشاند . با این وصف ، در حالی که عوامل توپولوژیک و تاکتیکی در آنالیز عملکرد شبکه دفاع هوایی سوریه دخیل هستند ، اکنون مشخص شده که روسها اگر چه سیستم اس-300 را به سوریها ، هدیه داده اند ، اما کاربرد آن را بر علیه جتهای عبری ممنوع نموده اند . بعنوان مثال ، در 31 مارس 2020 ، نیروی هوایی عبری ، فرودگاه نظامی شعیرات را مورد حمله قرار داد که در جریان آن ، بخشی از باند پرواز تخریب ، سامانه های کنترل ترافیک هوایی پایگاه منهدم و یک انبار که ستاد ارتش اسراییل مدعی استفاده از آن بعنوان انبار سلاح توسط نیروهای ایرانی بود ، منهدم شد ، هر چند سوریها بلافاصله باند فرودگاه را ترمیم و با جایگزینی سیستم های ترافیک هوایی ، ظرف دو هفته رفت و آمد هوایی در شعیرات از سرگرفته شد . اما این پایان کار نبود ، در یکم ماه مه ، حمله دیگری از سوی اسراییل ، این بار در نزدیکی حُمص موجبات تخریب یک مجموعه دپویی نظامی ( به ادعای IDF) را فراهم آورد که در پی آن یک زنجیره انفجارات صورت پذیرفت و محوطه بطور کامل نابود شد . مسلح سازی و تجهیز حزب ا... ، همچنان ادامه دارد : سه روز بعد از حمله به حُمص ، در چهارم ماه مه 2020 ، نیروی هوایی عبری به یک مرکز تولید موشک در الصفیره ( منطقه ای در جنوب حلب) حمله بردند که براساس ادعای مقامات اطلاعاتی IDF ، یکی از سه مورد تاسیساتی است که متعلق به مرکز مطالعات علمی و تحقیقاتی سوریه بوده و احتمال می رود که مرکز توسعه تسلیحات WMD ارتش سوریه باشد . این مرکز از دهه ها پیش ، به شکل سنتی ، تولید موشکهای اسکاد و عوامل شیمیایی را برای ارتش سوریه ، برعهده داشته و مقامات تل آویو اکنون معتقدند که این مرکز بطور کامل تحت هدایت ایران ، مسئولیت تولید انبوه مهمات هدایت دقیق برای حزب ا... و سایر گروه های نظامی قرار دارد . بر همین اساس ، گفته می شود که در سال 2016 ، ایران در پاسخ به حملات مستمر نیروی هوایی عبری به سوریه ، یک طرح بسیار گسترده را برای انتقال فناوری مهمات هدایت دقیق به حزب ا... آغاز نمود ، بدین معنی که به جای قبول ریسک تحویل موشکهای آماده به حزب ا... ، خط تولید کیت های بروزرسانی به منظور بهینه سازی موشکهای سازمانی این گروه نظامی را در سوریه ایجاد نمود . در نتیجه ، با هدایت و کنترل عملیاتی ایران ، مهندسان حزب ا.. شیوه تولید تسلیحات پیشرفته را دریافت می کردند . این گروه با استفاده از این فناوری ها ، بیشتر از 150 هزار تیر موشک قدیمی خود را در قالب یک برنامه از قبل تعیین شده ، به مهمات هدایت دقیق تبدیل کرده ومی کنند . خطر این برنامه برای تل آویو چنان بود که در سال 2019 ، ارتش اسراییل ، اطلاعات مربوط به 4 سایت تولید موشک را منتشر کرده و معتقد بودند که برنامه ایران در حال رسیدن به نتیجه نهایی است . بخش اطلاعاتی ارتش اسراییل در آن زمان معتقد بود که تمامی فعالیتهای مربوط به برنامه گسترده ایران برای توسعه نفوذ خود در سوریه ، بویژه ساخت تاسیسات نظامی زیرزمینی ، تحت هدایت ژنرال سلیمانی ( سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی ) است و به احتمال زیاد ، ترور وی در فرودگاه بغداد ، با هدف ایجاد اخلال در این برنامه صورت گرفته است . با این وصف ، حملات هوایی اسراییل پس از این دوره زمانی ، شاهدی بر ادامه دار بودن برنامه موشکی ایران در سوریه است . اگر این تحلیل واقعیت داشته باشد ، ارتش اسراییل ، روزهای سختی در آینده پیش روی خود خواهد داشت ، اگر چه احتمالاً گزینه های قابل تاملی را نیز برای پاسخ ، در اختیار خواهد گرفت . پی نوشت : استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

فوریت طرح مشخص بود. حتی فراتر از فوریت بود نیاز ایران که مجبور کرد واقعا کار فوق العاده ای مجموعه ارتش در این زمان کوتاه و به عنوان اولین تجربه انجام بده. همانطور که اشاره شد بعد از ماجرا یا بهتره بگیم بهانه کرونا حتی عمان به عنوان یکی از معدود بنادری که در محدوده دریای سرخ به ناوهای ایرانی اجازه پهلودهی میداد امتناع کرد و ناوگان ایرانی با تک ناو خارک شرایط بسیار سختی داشت برای ماموریت محوله در محافظت از کشتی های ایرانی که در دریای سرخ احتمالا با همکاری چندین طرف تهدید میشدند. و پرسنل خارک هم نیاز به بازیابی داشتند در کنار خود خارک که مجبور بود بازگرده برای دوره های بازیابی و چک و ... و در این وسط بازگشت ناوگان به بنادر ایران هم زمانبر بود و هم با توجه به کمبود ناوگان خلا ایجاد میکرد در مسیر حمایت از کشتی ها. همچنین در مورد یکی از پرسنل کشتی ساویز که با توجه به وضعیت حادش مجبور به اعزام به بندر جده شد اون هم در اون موقعیت فوق حساس و روابط ما و ...هم درنگ کنیم درک میکنیم چرا تاسیس یک بیمارستان کامل با تمام بخش های تخصصی برای ناوبندر مکران در نظر گرفته شده. گفته میشه ایران حتی با یکی از کشورهای حاشیه دریای سرخ برای استفاده از یک پایگاه دریایی به منظور پهلوگیری ناوگانش برای بازیابی و شارژ تجهیزات و اذوقه و سوخت به توافق نزدیک شده بود که با ورود مستقیم امریکا و عربستان اون کشور صرف نظر کرد و برای ایران شرایط سخت تر از گذشته شد. به شوخی و جدی از فواید تحریمها گفته شده، به نیمه پر لیوان نگاه کنیم شاید این مورد هم باعث بشه با تقویت ناوگان دریایی به اشکال متفاوتی که قبلا نیازش را حس نمیکردیم پس سراغش نمیرفتیم هر چه بیشتر لااقل در منطقه و همجوارش حضور داشته باشیم. یکی از جذاب ترین قسمتهای این جزیره های شناور همون نقش رله پهپادی و مدیریت مجموعه های دورایستاست برای کشوری که دسترسی به ماهواره نداره فعلا. پ ن: به یاد دارید حتما زمانی حتی سیاسیون به ظاهر با تجربه و البته یک طیف وسیع جناحی و دنباله روان رسانه ایشون تنها به خاطر اینکه طیف مقابلش عملی انجام داده بود؛ رابطه با جیبوتی را چقدر مسخره کردند در نهایت سطحی زدگی و عملکردی سخیف و تحقیر کردند؟ کشور بسیار بسیار کوچک جیبوتی منتهی در یک موقعیت استراتژیک در دهانه دریای سرخ.

محدودیت برد ۲هزار کیلومتر موشکی ابدی نیست فرمانده نیروی هوافضای سپاه تصریح کرد: قدرت و توان موشک ما را می‌توان در اظهار نظرهای دشمنانمان دید. هیچکس ما را به محدودیت برد 2هزار کیلومتر مجبور نکرده چون ما بر سر توان موشکی با کسی صحبت نمی کنیم. این تصمیم خودمان بوده است و این برد برای ما ابدی هم نیست. گفتگوی فرمانده نیروی هوا-فضای سپاه با المنار

سجیل عماد

یک بار جایی خوندم که در بعضی دانشگاه های سطح بالای دنیا بعضا تو امتحانات ریاضی یک سوال که یک مسئله که ریاضی دانها نتوانستند حل کنند میدهند. دانشجویان بخصوص دانشجویان در حال افتادن به درو دیوار میزنن تا نیفتن. تو این به در و دیوار زدنها بعضا بعضی از مسایل حل شده است. و یا ایده ای دادند که منجر به حل مسئله شده. ما هم در بخش هوایی همین وضع دانشجوی در حال افتادن رو داریم. دوستان ایده هایی میدن که یکوقت دیدیدشوخی شوخی اصلا جنگ های هوایی را دگرگون کرد

مقالتون عالی بود ولی بازم نمیدونم چرا حس میکنم فوق تکنولوژی چیز دیگه ای بوده نه بخث دقت دقیقا خودتون هم اشاره کردین که ایران اون زمان شهاب ۳ رو داشته ایا نمیتونه در مورد سامانه های پدافندی باشع یا راداری ؟؟؟ چون اون زمان واقعا دستمون خالی بود . ۲ الی ۳ نکته اینجا مهمه : اول طبق مقالتون ایران به دنبال خرید از یک سامانه روسی بوده ایا اصلا ربطی به بحث دقت داشته ؟؟؟ دوم :بحث بعدی این هست که ما با پرتاب ماهواره نور ثابت کردیم که ماهواره بر ما بهتر و پیشرفته از نمونه های قبلی بوده چرا اینو میگم چون در مدار بالا تری و دور تری ماهواره قرار میگیره پس فرضیه برد زمین به زمینی که دوستمون تو پستای قبلی با نمدنه کره شمالی قیاس کردن شاید امروز دیگه تغییر کرده بازم نمیگم اون زمان مشابه نبوده ولی اعتقادم این هست که نبوده چون اگر اشتباه نکنم پرتاب موفق کره شمالی سال ۹۴ میشه یعنی یجورایی اولین پرتاب موفقشون و نهایت کاری که تونستن بکنن این هست که سرود ملی خودشون رو دریافت کردن از فضا پس اصلا تو ماهواره و حتی ماهواره بر ایران با کره شمالی قابل قیاس نیست نه بخاطر خود ماهواره بلکه بخاطر خود ماهواره بر . ۳.به برد موشک تاکتیکی ما نگاه بندازید که چطور و باچه سرعتی از ۱۵۰ کلیومتری به ۱۰۰۰کیلومتری میرسه این بحث موشک تاکتیکی هست که به نظر من بسیار میتونه پیچیده تر از بالستیک باشه( البته شاید هم اشتباه میکنم) ۴. نکته اخر چی شد که ایران دیگه موشک بالستیک رونمایی نمیکنع ؟؟؟؟؟ ایا محدود شده ؟؟؟ یا بلکه چراغ خاموش دیگه به بخش کمتر رسانه ای برد میپردازه ؟؟؟ اتفاقا برعکس دوستان این روند و بحث دقت موشکی هست که پیچیده هست و نه بحث برد ،برد موشکی که با انجام تغییرات کمی در طول و سوخت میتونه تغییر کنه ایا ایران خودش رو مسخره میکنه که یه موشک تاکتیکی به جهان معرفی میکنه که ۱۰۰۰ کیلومتر برد داره بنده کع همچین فکری نمیکنم واقعا منتظر موشک های برد بلند نه ۵ تا ۱۰ هزار بله ۱۰ الی ۱۵ هزار ایرانی هستم چرا به یقین مطمئنم که ایران با برد ۵ تا ۱۰ هزار کیلومتر مشکلی نداره برای ساخت موشک با همین موشک تاکتیکی ارزان قیمت ۱۰۰۰ کیلومتری چه کار ها که نمیشه کرد . بازم من اطلاعات دقیق ندارم و اعادی ۱۰۰درصدی ندارم ولی خوب اینم تحلیله و نمیشه بهش استناد کرد . یا علی

امروز مشرق خبری گنگ گذاشته که جای دیگه ای من ندیدم و البته عکسش هم به نظر تکراری است ولی به هر حال: نکته ای که وجود داره اینه مثل همیشه شاید دوستان با خبرهای متناقضی قبلا روبرو شده باشند و عددهای مختلف که اگر عجول باشیم سریع به ضعف و اغتشاش مدیریتی و حتی دروغگویی و ... متهم میکنیم فرماندهان را ولی به نظر در این مورد یک پاسخ منطقی میتونه وجود داشته باشه. در مورد رادار قدیر ما عددهای مختلفی را شنیدیم و رونمایی های متعددی. یکی از اخرین عددها هشتمین نمونه قدیر اعلام شد به بهره برداری رسید و اینجا صحبت از چهارمین مورد شده. احتمالا دوستان هم میدونند که در واقع این تفاوت به قدیرها و رزونانس ها برمیگرده. ما از روس ها طبق شواهد چهار رادار رزونانس ان خریداری کرده بودیم با قراردادهای قبلی (تور و اس-300) مهرماه اعلام شد تا کنون سه رزونانس نصب شده. پس این خبر مشرق مربوط به رزونانس چهارم هست احتمالا (عکس البته مشخصه قدیر نیست) که در مجموع با خبر قبلی مورد قدیر میشه نهمین مورد رادار این کلاس! همراه با قدیرها. یعنی 5 قدیر ساخت ایران و 4 رزونانس روسی تا به حال نصب و عملیاتی شده. نکته مبهم همچنان سپهر هست. ما سال 91 یا 93 خبر راه اندازی یک قطاع ازش را داشتیم ولی تصویر واضحی تا حالا ندیدیم ازش و البته در یک حدسی احتمالا از خانواده همین قدیر هست با تغییراتی نه در کلاس رادارهای برد فوق بلند کیهانی مرسوم.

انتظار می رود کره جنوبی امسال موشک بالستیک زیر دریایی پرتاب از زیر دریایی های 3 هزارتنی خود پرتاب کند موشک زیر دریایی پرتاب کره جنوبی برپایه موشک Hyunmoo-2B در حال توسعه است با برد 500 کیلومتر در نسخه 3 هزارتنی زیر دریایی مجهز به 6 سیلو پرتاب موشک هستند که در کلاس 4 هراز تنی به 10 سیلو افزایش پیدا می کند نسل بعدی زیر دریای کره جنوبی احتمال مجهز به پیشران هسته ای خواهند بود ساخت زیر دریایی 3 هزار تنی کره جنوبی Ahn Mu https://www.aparat.com/v/I56uP منبع موشک های بالستیک خانواده Hyunmoo https://en.wikipedia.org/wiki/Hyunmoo https://en.wikipedia.org/wiki/ROKS_Ahn_Mu اطلاعات بیشتر https://www.navalnews.com/event-news/madex-2019/2019/10/madex-2019-dsme-on-track-with-kss-iii-batch-2-submarine-program-for-rok-navy/

اگر در اون سال به این اندازه از پیشرفت دقتی در بحث موشکی رسیده باشیم قطعا و قاعدتا ساخت موشک های قاره پیما اونقدر نمیتونه سخت بوده باشه چه بسا در حال حاضر واقعاو نه در حد غلو جزو بهترین دارنده های موشک های تاکتیکی جهان هستیم برد موشکی که با سوخت بیشتر و ترکیب سوخت بدست بیاد که به راحتی ایران توانایی ساخت اون رو داره قطعا هم داره . بحث بعدی که از نظر من مسخره هست اینه که میگن ایران از کره شمالی کمک میگیره برای پرتاب ماهواره یا ساخت موشک شاید اون اوایل، بله کمک گرفته ولی ایا تا همین الان کره شمالی تونسته ماهواره به فضا بفرسته حتی با کمک های چین و روسیه ؟؟؟؟؟ نکته جذابی نیست ؟؟؟؟ این بدبختا که سال هاست دارن تلاش میکنن بحث مسخره کردن نیست بحث قیاس واقعی هست قطعا ایران هم کمک گرفته ولی خوب خودش هم یه چیزایی رو داشته . نکته بعدی دیگه خود سردار داره عملا میگه برد معنایی نداره دوست عزیزمون نمیدونم چرا میخاد بچسبونه به قضیه دقت. و این نکته مهم هست که در اون زمان ما احساس خطر بیشتری میکردیم بالاخره ۱۴ سال پیش امریکا کجا و ما کجا ؟؟؟؟ اصلا بحث دقت خیلی به میان نبود بحث تعداد و کمیت بود اگر یادتون باشه همیشه تهدید های ما با تعداد بالای موشک بوده اما امروز واقعا فرق کرده ........ نکته بعدی معرفی شهید کاظمی به عنوان عنصر اصلی سازمان هوافضا کشور هست شاید خیلیا نمیدونستن و این مهمه که اینجا بحث یک مجموعه هست نه یک شخص یک مجموعه موفق به ساخت موشک و چه بسا زیر ساخت های بقای اون در هنگامه نبرد هستن واقعا فکر زیبا و درازمدتی داشتن سردار کاظمی نابغه اصلی ایشون بودن که از همون ابتدا به فکر حفظ و بقا موشک ها بودن در هنگام نیاز . یا علی

تماشای همین فیلم در آپارات https://www.aparat.com/v/6maox

خودروی شناسایی رزمی جگوار ( قسمت سوم) خودرو جگوار (Jaguar EBRC) در برنامه عقرب ارتش فرانسه یک خودروی زرهی 6x6 شناسایی رزمی است. طبق برنامه عقرب خودروی جگوار قرار است جایگزین 3 خودروی زرهی ارتش فرانسه یعنی خودروی شناسایی رزمی AMX-10RC، خودروی زرهی ERC-90 Sagaie و نفربر زرهی VAB نسخه موشک انداز HOT شود. فرانسه در زمینه تولید خودروهای شناسایی رزمی پیشگام و صاحب سبک بوده است. از نظر تاریخی خودروهای شناسایی رزمی فرانسه خودروهای زرهی چرخدار سبک چابک با اسلحه های قدرتمند بودند که برای شناسایی و پشتیبانی آتش کاربرد داشتند. در نتیجه خودرو رزمی شناسایی جگوار علاوه بر تحرک پذیری بالا و مجهز به سامانه های نظارتی دور برد در نقش شناسایی، باید بتواند در نقش پشتیبانی آتش نیز ظاهر شود. طبق قرار داد اولیه وزارت دفاع فرانسه با صنایع نکستر(Nexter)، تالس (Thales) و بخش دفاعی رنو (Renault) برای ساخت خودرو رزمی شناسایی جدید، این شرکت ها باید در مجموع 248 دستگاه خودرو جگوار را به ارتش فرانسه تحویل دهند. با تصحیح قرار داد، سفارش های ارتش برای این خودرو به 300 دستگاه رسید. ارتش فرانسه در طی تست های اولیه انجام شده بروی جگوار، این خودرو رزمی را برای مناطق کوهستانی و شهری مناسب توصیف کرده است. قیمت هر دستگاه جگوار زیر زیر 1 میلیون یورو است. یکی از علل پایین نگه داشتن قیمت استفاده از قطعات کامیون های تجاری از جمله در بخش شاسی و موتور است. سیر تکامل خودروهای شناسایی رزمی فرانسوی خودروی جگوار که قرار است با 3 خودرو ی زرهی ارتش فرانسه AMX-10RC ، ERC-90 Sagaie و نفربر زرهی VAB نسخه موشک انداز HO جایگزین شود جگوار به یک برجک دونفره ساخت شرکت CTA به نام T-40 مجهز است. سلاح اصلی این برجک یک توپ 40 میلی متری است. شرکت دفاعی CTA با مشارکت صنایع دفاعی Nexter فرانسه و صنایع BAE Systems انگلیس با هدف تولید توپ های اتوماتیک 40 میلمتری و مهمات Cased Telescoped تاسیس شده است. توپ 40 میلیمتری جگوار با نام CTA 40 قابلیت شلیک مهمات متنوعی در کاربری ها مختلف مانند ضد زره، شدید النفجار، ضد موانع و ضد هوایی را دارد. جگوار می تواند توپ خود را در جهت عمودی 75 درجه بالا ببرد. که به آن اجازه می دهد تا با اهداف هوایی در ارتفاع پایین درگیر شود. حداکثر برد این توپ 1500 متر و نرخ آتش ان 200 گلوله در دقیقه است. توپ 40 میلیمتری جگوار به تجهیزات کنترل توپ (GCE) مجهز است. وظیفه این بخش افزایش دقت آتش خصوصا در هنگام حرکت است. بخش GCE به ژیروسکوپ، شتاب سنج، واحد کنترل الکترونیکی، نرم افزار تصحیح بالستیک و... جهت افزایش دقت شلیک مجهز است. توپ 40 میلیمتری جگوار برخلاف خودروهای شناسایی پیشین ارتش فرانسه که به توپ های 90 میلی متر و 105 میلی متر با نرخ اتش پایین مجهز هستند نرخ اتش بالاتری خواهد داشت. از همین رو توپ 40 میلیمتری جگوار برای نبردهای نامتعارف و درگیری های کم شدت مانند نبرد های شهری مناسب تر خواهد بود. سلاح ثانویه این خودرو یک مسلسل 7/62 میلی متری است که در بالای برجک قرار دارد. این مسلسل با یکی از سیستم های نظارتی پانوراما فرمانده خودرو یکپارچه شده است. در سمت راست برجک پرتابگردوتایی برای موشک های هدایت شونده MMP در نظر گرفته شده است. موشک ها در داخل یک محفظه ای قرار دارند. در صورت نیاز و برای انجام آتش، پرتابگر موشک ها را تا زاویه حدود 45 درجه از محفظه بلند میکند. موشک MMP قابلیت شلیک کن - فراموش کن دارد همچنین دارای قفل قبل از پرتاب و هدایت خودکار است. حداکثر برد این موشک هدایت شونده 4000 متر است. جگوار به 4 پرتابگر نارنجک دودزا در هر طرف برجک مجهز است. همچنین دو پرتابگر نارنجک دودزا نیز در هر طرف عقب بدنه خودرو نصب شده است. جهت آشنایی و توضیحات بیشتر در مورد مهمات Cased Telescoped ، توپ CTA 40 و بخش بارگذار و سیستم مدیریت مهمات توپ CTA 40 تاپیک زیر را مطالعه کنید : جایگاه سلاح کنترل از راه دور در سمت چپ برجک موشک هدایت شونده MMP (سمت راست) پرتایگر دوتایی موشک های هدایت شونده MMP در سمت راست برجک در حالت اماده به شلیک (سمت چپ) جگوار دارای یک شاسی چرخدار 6x6 و برجک نصب شده در مرکز بدنه است. شاسی جگوار مجهز به فرمان پذیری چرخ عقب و سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک است. این خودرو زرهی دارای موتور دیزل با قدرت 500 اسب بخار موتور یا جعبه دنده اتوماتيك است. حداکثر سرعت جگوار در جاده 90 کیلومتر بر ساعت است. به لطف مخزن سوخت 465 لیتری حداکثر برد آن 800 کیلومتر است. 70 درصد اجزای خودروی زرهی چند منظوره گریفون با خودروی شناسایی جگوار مشترک است. در نتیجه هزینه و پشتیبانی از این خودروها را برای ارتش فرانسه آسان تر و ارزان تر میکند. با در نظر گرفتن محدودیت های نگهداری در شرایط عملیاتی و رزمی یکی از قابلیتی های جگوار نگهداری و پشتیبانی بسیار خوبی آن است. به طوری که حذف و نصب واحد پیشرانه در کمتر از 4 ساعت انجام می شود. وزن جگوار در حدود 25 تن است که به نسبت به خودروهای شناسایی رزمی قدیمی ارتش فرانسه به طور قابل توجهی سنگین تر خواهد بود اما حفاظت از خدمه بهبود یافته است. بر خلاف خودروهای شناسایی رزمی نسل قبل ارتش فرانسه که قابلیت دوزیست بودن را داشته اند جگوار فاقد این قابلیت است و برای عبور از آب های عمیق نیاز به تجهیزات مهندسی دارد. علاوه بر 8 پرتابگر نارنجک دودزا در بخش جلویی برجک 4 پرتابگر در بخش عقبی بدنه تعبیه شده است جگوار مجهز به سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک است که میتواند درشرایط مختلف تغییر ارتفاع بدهد سطح حفاظتی جگوار با خودرو زرهی گریفون برابر است. در نتیجه بدنه وبرجک جگوار استاندار حفاظتی NATO STANAG 4569 سطح 4 را خواهد داشت. به این معنی که جگوار میتواند در برابر مهمات 114×14.5 میلیمتری ضد زره در فاصله 200 متری باسرعت 911 متر بر ثانیه، ترکشهای توپخانه ای و انفجار 10 کیلوگرم ماده منفجره در زیر بدنه و چرخ ها مقاوم کند. علاوه بر این در صورت نیاز میتواند زره های ماژولار را برای افزایش سطح حفاظتی بر روی آن نصب کرد. جگوار دارای سه خدمه شامل راننده ، فرمانده و توپچی است. راننده در مرکز جلوی بدنه نشسته است. دید راننده توسط بلوک های دید پانوراما که بر روی دریچه محل قرار گیری راننده قرار دارد تامین می شود. همچنین در سمت چپ دریچه راننده یک دوربین نظارتی برای راننده نیز تعبیه شده است. توپچی جگوار در سمت راست برجک و فرمانده در سمت چپ قرار دارد. خدمه خودرو میتواند برای در صورت نیاز از یک دریچه اضطراری که در سمت چپ بدنه قرار دارد برای خروج از خودرو استفاده کنند. توپچی مجهز به دو دید نظارتی است. یکی از سامانه های نظارتی توپچی، سامانه نظارتی ماژولار PASEO ساخت شرکت فرانسوی Safran الکترونیک است. این سامانه نظارتی برد در حدود 15400 متر دارد. قابلیت تصویر سازی حرارتی و پردازش تصویر جهت هدف یابی سریع اهداف را نیز دارد. همچنین این سامانه نظارتی با سامانه های مدیریت نبرد هماهنگ است به طوری که تصویر و دید یک سامانه نظارتی میتواند با دیگر واحد های نظامی به اشتراک گذاشته شود. سیستم نظارتی بعدی توپچی مربوط به سامانه کنترل آتش SAVAN 11 ساخت شرکت فرانسوی Safran الکترونیک است. این سیستم کنترل اتش جهت شلیک اتش دقیق به کامپیوتر کنترل آتش یکپارچه مجهز است. فرمانده در جگوار مجهز به دو سیستم نظارتی با دید پانوراما برای نظارت دور برد و شناسایی هدف است. سیستم نظارتی ماژولار PASEO فرمانده با مسلسل 7.62 میلیمتری هماهنگ شده است. دریچه اضطراری برای خروج خدمه در سمت چپ بدنه قرار دارد. چگوار مجهز به سیستم آنتارس(Antares) ساخت شرکت تلاس است. آنتارس یک سیستم آگاهی موقعیت با پوشش 360 درجه است. این سیستم به شکل بلادرنگ (real time) در روز/شب تصاویر با کیفیت از محیط اطراف در اختیار خدمه قرار دهد. همچنین انتارس به سیستم هشدار قفل لیزر نیز مجهز است. جگوار به سیستم مکان یاب محل شلیک صوتی مجهز است. این سیستم با کمک چهار آرایه صوتی محل شلیک را مکان یابی و بروی نمایشگر به خدمه نشان خواهد داد. جگوار همچون دیگر خودروهای رزمی در برنامه عقرب ارتش فرانسه به سیستم های مدیرت میدان نبرد یعنی سیستم اطلاعات نبرد عقرب (SICS) مجهز است تا بتواند اطلاعات لازم را با تمامی واحدهای رزمی به اشتراک بگذارد. این سیستم امکان انتقال و اشتراک اطلاعات توسط سیستم ارتباطی Thales Contact را فراهم می کند. همچنین جگوار به سیستم های مخابراطی PR4G و TRC 9310 B/C نیز مجهز است. خودرو شناسایی رزمی جگوار برای افزایش حفاظت دارای سیستم تشخیص موشک ، سیستم اخلالگر مادون قرمز و سیستم اخلالگر رادیویی جهت مقابله با بمب های کناره جاده ای است. علاوه بر این این خودرو به سیستم های دیگری همچون سیستم تهویه مطبوع، سیستم حفاظت ش.م.ر، سیستم کنترل باد لاستیک مرکزی (CTIS) مجهز است. سیستم مکان یاب محل شلیک صوتی (سمت راست) سیستم آگاهی موقعیت آنتارس مجهز به قفل لیزری (سمت چپ) اجزای خودرو زرهی جگوار : 1- سامانه نظارتی ماژولار PASEO هماهنگ شده با مسلسل 7.62 میلیمتری در اختیار فرمانده 2- سیستم مکان یاب محل شلیک صوتی 3 - دید نظارتی پانوراما فرمانده 4- پرتابگر دوتایی موشک ضد زره MMP 5 - سیستم آگاهی موقعیت آنتارس مجهز به قفل لیزری 6- سامانه نظارتی ماژولار PASEO توپچی 7- توپ 40 میلیمتری CTA 40 8- دید نظارتی سامانه کنترل آتش SAVAN 11 توپچی 9 - دریچه راننده به همراه بلوک های دید پانوراما 10 - دوربین نظارتی راننده با تحویل 42 دستگاه خودروهای شناسایی رزمی جگوار به ارتش فرانسه در سال 2020، ارتش فرانسه تست های لازم بر روی این خودرو را آغاز کرد. از جمله این تست ها ، تست تحرک پذیری در زمین های ناهموار، دقت اتش توپ 40 میلیمتری و سوار و پیاده شدن از کشتی های تدارکاتی کلاس میسترال فرانسه و لندی کرافت بود. قانون برنامه نظامی 2019-2025 فرانسه تسریع در تحویل وسایل نقلیه عقرب را تعیین کرده است که 50 درصد از 300 جگوار که وزارت نیروهای مسلح سفارش داده است باید تا سال 2025 تحویل داده شوند. این بدان معنی است که ارتش تا پایان سال 2024 باید 150 دستگاه جگوار در اختیار داشته باشد. تست دقت آتش توپ 40 میلیمتری چگوار ( سمت راست) تست تحرک پذیری جگوار در زمین های ناهموار ( وسط) تست پیاده و سوار شدن جگوار از شناورهای آبی - خاکی مشخصات کلیJaguar (جگوار) شرکت های سازنده : صنایع نکستر (Nexter)- تالس (Thales) - بخش دفاعی رنو (Renault) سفارش داده شده توسط : فرانسه - بلژیک سال ورود به خدمت : 2020 در ارتش فرانسه خدمه : 3نفر وزن : 25 تن طول : 7/3 متر عرض :3متر ارتفاع : 2/6 متر تسلیحات : توپ 40 میلیمتری CTA 40 - مسلسل 7/62 میلی متری - موشک ضد زره MMP حداکثر سرعت در جاده: 110 کیلومتر بر ساعت برد : 800 کیلومتر قدرت پیشرانه : 500 اسب بخار  حداکثر سرعت در جاده : 90 کیلومتر بر ساعت منابع : 1 2 3 نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است

در زمان جنگ عراق 200 موشک بالستیک به ایران زد، تونسته بود تهران رو بزنه. شعار جنگ جنگ تا پیروزی موشک زدن جا دیروزی! از اثرات روانی سنگین حملات موشکی صدام به شهرهای ایران بود. میخواستن فرودگاه دزفول رو بزنن ولی چون دقت موشک پایین بود، میخورد نزدیک شهر بعضا به خود شهر. ایضا در مورد تهران وضعیت همین بود، سرهای جنگی رو عراقی ها سبک کرده بودن که موشک برسه به تهران، وحشت زیادی این موشک ها در تهران ایجاد کردن. ایران در برابر 50 موشک به عراق زد، اما قصدش بیشتر پاسخ متقابل و متوقف کردن اقدام موشکی صدام بود. موشک هیچ حد و مرزی نداشت، هیچ پدافندی مانعش نبود و برد تقریبا کافی داشت. متن اون پژوهشکده اسراییلی تا حدودی درسته، بخصوص اینکه در اسراییل برای موشکهایی با نیم کیلو سرجنگی شهرها به وحشت میفتن و مردم به پناهگاه ها فرار میکنن. موشک های حزب الله باعث توقف جنگ در روز 33 شده. موشک های صدام 3000 متر خطا داشتن. در زمان حمله آمریکا به عراق در 1991، صدام 750 فروند جنگنده داشت و 28 لانچر بالستیک.(برآورد اولیه 33 لانچر بود) اما هیچ کاری با جنگنده هاش پیش نبرد، تقریبا هیچ کاری. نقش نیروی هوایی عراق در گرفتن تلفات از ائتلاف رو بررسی کنید! اگر چیزی باشه. ولی یه موشک بالستیک 28 کشته و 100 زخمی در عربستان بجا گذاشت در حالی که موشک رو هم در آسمان زده بودن. بنابراین آیا میتونیم اینطوری نتیجه گیری کنیم که نیروی هوایی هم نمیتونه جنگی رو برنده باشه؟!! خیر. اما اینها برای قدیم هست. هم در مورد نیروی هوایی و هم در مورد موشکی، اون چیزهایی که برنده رو تعیین میکنند: - سطح فناوری (کیفیت، دقت، برد و ..) - توان اطلاعاتی (قدرت کشف و شناسایی، isr، c3i و ...) - برتری عددی (بخصوص در موارد بالا) - و موارد دیگر مثل جئوگرافی و .. حالا دستور العمل عملیات تهاجمی در 1991، در گزارش نهایی به کنگره و DoD CONDUCT OFFENSIVE OPERAWNS TO: • Neutralize Iraqi National Command Authority • Eject Iraqi Armed Forces from Kuwait • Destroy the Republican Guard • As Early As Possible, Destroy Iraq's Ballistic Missile, NBC Capability • Assist in the Restoration of the Legitimate Government of Kuwait https://archive.org/details/ConductofthePersianGulfWarFinalReporttoCongress/page/n133/mode/2up Iraqi Centers of Gravity In addition to these weaknesses, the Coalition had identified Iraq's centers of gravity. First was the command, control, and leadership of the Saddam Hussem regime. If rendered unable to direct its military forces, or to maintain a firm grip on its internal population control mechanisms, Iraq might be compelled to comply with Coalition demands. Second, degrading Iraq's weapons of mass destruction capability would reduce a major part of the threat to other regional Istates. This meant attacking the known Iraqi nuclear, chemical and biological (NBC) warfare production facilities along with various means of delivery- principally ballistic missiles and long-range aircraft. The third of Iraq's centers of gravity was the Republican Guard. Eliminating the Guard in the KTO as a combat force would reduce dramatically Iraq's ability to conduct a coordinated defense of Kuwait or to pose an offensive tnreat to the region later. : حتی نیروی هوایی با 750 فروند جنگنده رو عددی به حساب نیاوردن، در حالی که عراق در اون زمان میگ 29 و میراژ اف 1 داشت که از دید آمریکایی ها نسل 4 محسوب میشدن تو همین متن به DoD در جایی با اف 15 مقایسه. ولی محور تهاجم به نیروی هوایی عراق صرفا از بین بردن بمب افکن ها بوده. تو این متن فوق که برای عملیات تهاجمی هست اصلا چیزی در مورد حذف نیروی هوایی عراق میبینید؟! آمریکایی ها مرکز ثقل تهاجماتشون رو گذاشته بودن روی زیرساخت های ارتباطی، پادگان ها و موشک های بالستیک. حالا بیایید برگردیم به 1991 و تو ارتش صدام یه تغییر بدیم؛ 28 لانچر رو بکنیم 300 لانچر. مثل وضعیت ایران در اوایل 2000 دقت رو از 3 کیلومتر بکنیم 50 تا 100 متر و یا حتی 200 متر. و تعداد شلیک ها به ائتلاف رو از 41 عدد و به اسراییل از 45 عدد بکنیم 600 عدد...

مفهوم هزینه-فایده فقط یک مفهوم عملیاتی اونم در سطح نظامی نیست. فشار صنعت فشار اشتغال فشار بازگشت و یا حفظ سرمایه فشار رقابت وگرنه میشه اصلا کل جنگ رو داد به هوش مصنوعی و تجهیزات خودکار و این امکان هم از دهه 90 وجود داشته. - فشار صنعت؛ میگه اگر بخوام جنگ رو با یک روش بسیار جدید اجرا کنم، مثلا همه اش هلیکوپتر باشه(که این تجربه شده) این همه خطوط تولید تانک و نفربر رو چکار کنم؟ اصلا میتونم این همه هلیکوپتر تولید کنم؟ یا اینکه چون میتونم مقدار زیادی موشک تولید کنم بزار همه اش رو با موشک انجام بدیم! - فشار اشتغال؛ میگه جنگ اگر به توسعه اشتغال و یا کاهش بیکاری منجر نشه، راه انداختنش(نه تحمیلش) جنگ بر علیه خود هست. بنابراین فشار صنعت تبدیل به فشار تولید از سوی نیروی کار میشه! - فشار سرمایه؛ هم اینه که میگه جنگ رو میشه به روشهای مختلف انجام داد! و برای من بانکدار، خزانه دار، سرمایه دار و ذینفع، مهم اینه که چقدر باید سود یا ضرر کنم. الان مثلا 1500 فروند جنگنده رو از رده خارج کنیم، یا این 4000 تا تانک رو کل اهداف رو با موشک کروز بصورت دورایستا محقق کنیم؟! کدوم یکی از این ها حاشیه سود بیشتری داره و یا اشتغال طولانی تر و حفظ سرمایه بلند تری ایجاد میکنه؟ تو آمریکا ایالات ها پول میگذارن روی هم برای خودشون جنگنده میخرن یا کشتی جنگی سفارش میدن. - فشار رقابت؛ یعنی یه طوری بجنگیم که بتونیم به سایر رقبا هم خودی نشون بدیم، همون تلاش برای اقتدار ملی و ... در مورد فشار سرمایه یه نکته جالبتر هست؛ بشدت بر شکل جنگیدن موثره. یعنی مدیر جنگی باید حساب کنه که چقدر به صنعت برای تولید جدید فشار وارد میکنه، چند سرباز باید استخدام کنه، و اینکه هم میتونه با تلفات بجنگه و هم بدون تلفات! گرچه آمریکا سیاست سختگیرانه تلفات صفر در بخش نیروی انسانی داره. ولی؛ در خارج از خانه میجنگند. تهاجمی میجنگند. جذب سرباز براشون سخته و بیشتر اوپراتور استخدام میکنند تا سرباز. حالا نظر من؛ بیشتر جنگ های این اواخر از نظر تکنیکی در اجرا، رسوندن مقداری قدرت انفجاری به نقطه ای مشخص بوده... خام ترین تعریف. تمام سیستم های دیگه، نظیر پشتیبانی، اطلاعاتی، مخابراتی، تکنولوژی، سایبری و ... در خدمت مفهوم فوق بودن.

متن مرتبط با پژوهشکده بگین سادات هست The Begin-Sadat Center for Strategic Studies . یه مقدار چون میخواستن از موشک ها در اسراییل ترس ایجاد کنن، اینطوری غلو کردن. منتهی از این بحث بعنوان مخمر استفاده میکنیم. ----- یه آمار از پرتاب های بالستیک یمنی و پدافند عربستان

خیلیا از من میپرسن که برای چی تاریخ می خونم؟ من هم عموما جواب می دم که برای درس گرفتن از گذشته... ظاهرا جواب معقولی هست ولی راستش یه جورایی دروغه... یعنی خب نمیشه از گذشته درس گرفت به این علت ساده که وقایع گذشته تکرار پذیر نیستن... ممکنه یه واقعه تاریخی مشابه یه واقعه قبل از خودش روی بده ولی حتی یه تفاوت کوچیک باعث می شه که نتایج اولی نسبت به دومی کلی تفاوت داشته باشه... حقیقت ش اینه که من تاریخ می خونم چون دوس داریم چیزهایی رو ببینم که در دیدار اول چندان به چشم نمیان... مثل بعضی نقاشیا که وقتی می بینی مثلا شکل یه دختر جوون هست ولی وقتی 180 درجه می چرخونی تبدیل به تصویر یه پیرزن میشه... یعنی دوست دارم یه چیزهایی رو از منظری ببینم که بتونم خط و ربطشون رو به چیزهای دیگه پیدا بکنم.... حالا همه اینها رو گفتم که به قول قدیمیا تاریخ رو فاتحین می نویسن... البته منظورشون تاریخ جنگها و نبردها بوده.... یعنی وقتی که جنگ رو بردی عموما اون روایتی رو بهش گوش می دن که تو داری تعریفش می کنی... مثل همین فیلم کلاشنیکوف( توجه کنید که کلاشنیکوف درسته نه کلاشینکوف) که در سال 2020 روسها درستش کردن... یه قهرمان جنگ که تبدیل به یه مخترع و طراح سلاح میشه و سلاحی رو طراحی می کنه که فقط با یه صفت می شه اون رو مشخص کرد: سلاح قرن! واقعنی کلاشنیکوف سلاح قرن بیستم هست... هیچ تفنگ خودکاری نتونسته بهش برسه... خیلی تفنگها ساخته شدن که از کلاشنیکوف دقیقتر هستن... خیلیا سبک تر هستن... بعضیا گلوله قوی تری دارن... بعضیا برد بیشتری دارن.... در مجموع تک به تک که مقایسه کنید خیلی تفنگها نسبت بهش سر هستند ولی وقتی مجموعا حساب کنید کلاشنیکوف یه سر و گردن از همه بالاتر قرارداره: خوش دست، قدرمتند، نواخت بالا، سادگی در ساخت و تولید، برد مناسب، دقت مناسب و ... خلاصه.... اگر قرن بیستم رو بخواهیم بهش اسمی بدیم باس اسمش رو بذاریم قرن کلاشنیکوف.... اما درباره فیلم... فیلم یه روایت تاریخی از مجروح شدن کلاشنیکوف رو نشون می ده که در ایام مرخصی سعی می کنه یه مسلسل دستی خوب طراحی کنه و در نهایت کارش به یه دفتر طراحی اسلحه می رسه و ادامه داستان.... اما چیزی که برای من تاریخ دان مهم هست همون خط و ربط هاست... در ابتدای فیلم یکی از همرزمان کلاشنیکوف به دلیل گیرکردن مسلسل دستی ش در یه درگیری با آلمانها تیر میخوره و این میشه انگیزه برای کلاشنیکوف که یه مسلسل دستی بدون ایراد بسازه... واقعیت چی بوده؟ من نمیدونم ... شاید روایت فیلم درست باشه... فیلم داستانش رو با تلاشها و اراده و فعالیت شبانه روزی کلاشنیکوف جوان پی می گیره و داستان رو تا کسب پیروزی اون ادامه میده... اما اون چیزی که فیلم روایت نمی کنه و مورد علاقه من هست همون خط و ربطهاست... اینکه ایده ساخت سلاح هجومی کلاشنیکوف از دیدن یه سلاح هجومی آلمانی به اسم STG44 به ذهن کلاشنیکوف می رسه هیچ جایی در فیلم نداره. حقیقت اینه که سلاح هجومی STG44 در زمان خودش یه انقلاب در تولید مسلسل های دستی بود. سلاحی که حتی امکان داشت روش دوربین دید در شب وصل کنید، قابلیت شلیک تکتیر و رگبار داشت، خشاب ش راحت عوض می شد و .... همین سلاح در جبهه شرق خوش درخشید و تعدادی از اون هم به دست ارتش سرخ افتاد.... من نمیگم که کلاشنیکوف نعل به نعل از طرح آلمانها کپی برداری کرده.... اون آدم خلاقی بود و خلاقیتش رو توی طراحیش میشه دید اما از این نکته هم نباید غافل شده که به هرحال طرح سلاح آلمانی روی اون تأثیر گذاشت.... حقیقتی که هیچ گاه در فیلم دیده نشد.

شلیک نخستین موشک از ناوشکن پنهانکار زوموالت واشنگتن : نیروی دریایی ایالات متحده ، با شلیک نخستین موشک استاندارد-2 (SM-2) از یکی از سلولهای پرتاب عمودی ، بطور رسمی ، این شناور پنهانکار را بحالت عملیاتی درآورد . برنامه زوموالت ، یکی از بحث برانگیزترین پروژه های تاریخ نیروی دریایی ایالات متحده بشمار می آید که بلحاظ پیچیدگی و گستره فناوری های بکار رفته درآن ، تنها با طرح های مشابه در طول جنگ سرد قابل مقایسه است ، به همین دلیل این برنامه با مشکلاتی مختلفی از جمله عملکرد حسگرهای مورد استفاده تا سامانه های پیشرانش و تسلیحات نصب شده درآن ، مواجه گردید که منجر به لغو 90درصدی سفارشات و تحویل تنها 3 فروند به نیروی دریایی این کشور گردید . این برنامه بیش از شش سال از برنامه اصلی خود دچار عقب ماندگی است و آخرین رقم ارائه شده برای تولید هر کشتی ، چیزی در حدود 8 میلیارد دلار محاسبه شده است . ناوشکن های کلاس زوموالت ، در حال حاضر ، گران ترین شناور رزمی عملیاتی دنیای معاصر به استثنای ابرحامل های هواپیمابر کلاس جرالد فورد که حدود شش برابر بزرگتر هستند ، بشمار می آیند و انتظار می رود که قبل از ورود به خدمت رزمی ، یک رادار جدید را دریافت نمایند . با این حال ، نخستین فروند از این ناوشکن ها ، اولین شلیک رزمی خود را 9 سال پس از نصب ، در 21 اکتبر 2020 ، به انجام رساند که از یک گونه منحصر به فرد موسوم به SM-2 BLOCK III AZ منطبق شده با سامانه راداری جدید این شناور بشمار می آید .نیروی دریایی ارتش ایالات متحده ، با اعلام این خبر ، مدعی است که گونه جدید SM-2 موفق شد تا شبیه سازی شلیک یک موشک کروز ضد کشتی را رهگیری کند . کاپیتان مت شرودر ، مدیر برنامه زوموالت ، در خصوص پیامدهای این شلیک معتقد است : " آزمایش موفقیت آمیز امروز ، نه تنها توانایی این شناور رزمی را برای دفاع از خود ، افزون می کند ، بلکه گام مهمی درجهت تست سامانه رزمی پیشرفته این کلاس از کشتی های جنگی خواهد بود ، جایی که خدمه نخستین زوموالت عملیاتی و جوخه توسعه عملیاتی در کنار هم ، مشغول همکاری مشترک برای رساندن این شناور به سطح کامل رزمی هستند" در این زمینه ، افسر فرمانده این کشتی ، کاپتیان گری کِیو در خصوص اهمیت این آزمایش می گوید : " این شلیک ، نقطه عطفی در بلوغ قابلیتهای عملیاتی زوموالت محسوب میشود که نشان دهنده همکاری نزدیک خدمه کشتی ، طراحان و همچنین برنامه نویسان است تا در نهایت به عملیاتی شدن کامل شناور منتهی گردد . این روزی است که نیروی دریایی ، سالهاست انتظار آن را داشت " این درحالی است که در طرح اولیه ، قرار بود تا دو سامانه توپخانه ای پیشرفته برای ایفای نقش بمباران ساحلی روی این شناور نصب گردد ، بدلیل مشکلات فنی متعدد ، از طرح حذف گردید و به جای ان هر ناوشکن به هشتاد سلول پرتاب عمودی موشکهای سطح به هوا و کروز مسلح گردید . با توجه به حجم اعلام شده جابه جایی این شناور ، این محموله در ردیف "متوسط" مهمات قابل حمل توسط زوموالت قرار می گیرد که در مقایسه با ناوشکن های رقیب کلاس آرلی بروک و شناورهای تایپ 05 چینی کمتر خواهد بود . با این حال ، موشکهای قابل حمل توسط این کلاس شامل SM-2 BLOCK III AZ ، موشکهای کوتاهبرد RIM-162 و همچنین پرتابه های کروز توماهاوک بلاک 4 می تواند نقش ضد کشتی این شناور را با محدودیت روبرو نماید . اما با وجود استقرار موشکهای کروز و همچنین پرتابه های سطح به هوا ، قدرت آتش این شناور به میزان قابل توجهی بهبود یافته است . پی نوشت : 1-بن پایه 2- صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

خب ظاهرا در دقیقه ۱:۱۰فیلم تبلیغاتی رزمایش فردا یک موشک پدافندی جدید مورد تست قرار گرفت(شایدم هم تست هدف قرار دادن این موشک توسط باور ۳۷۳ باشه) این موشک با توجه به کیفیت فیلم احتمالا از نوع فاتح است.(همان سامانه علم الهدی مورد اشاره). نام این موشک با توجه به بنر ها سدید۶۳۰ است. حالا باید صبر کنیم ببینیم فردا شاهد استفاده از این موشک خواهیم بود یا فقط این یک تست برای باور۳۷۳ است.

با تشکراز برادر عزیز @bds110

آیا ماشین جنگی ایالات متحده باید نگران باشد ؟!!!! گمانه زنی های جدی در خصوص تسلیح بمب افکن های تاکتیکی H-6N به موشکهای بالستیک هواپرتاب "قاتل ناوهواپیمابر " پکن : در نوامبر 2019 ، نشریه چینی موسوم به " Modern Ships " ، طرحی دیجیتالی را به چاپ رساند که در آن یک تیر موشک بالستیک ضد کشتی ناشناس برروی یک فروند از آخرین گونه بمب افکن میان وزن H-6N نصب شده بود . به گفته تحلیلگران نظامی ، این رویداد ، درواقع امر ، واکنشی از سوی ارتش چین به روند رو به رشد مخاصمه در شمال شرقی آسیا ، بخصوص ، حضور پرشدت ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده محسوب می گردید . بااین وصف ، طرح دیجیتالی فوق الذکر ، براساس تجربیات قبلی ، نمونه ای بزرگتر از موشکهای خانواده اسکاد روسی یا خانواده موشکهای آمریکایی MGM-140 بشمارمی آمد و برخی گمانه زنی ها ، این پرتابه ناشناس را نسخه ای مشتق شده و بزرگتر از موشک چینی DF-21D دانستند . سامانه موشکی زمین به زمین تاکتیکی MGM-140 ناظران براین باورند که موشک جدید چینی درواقع نوعی پرتابه سوخت جامد فشرده شده بلحاظ طراحی است و گرچه در مقایسه با موشکهای "قاتل ناوهواپیمابر " زمین پایه ، کوچکتر به نظر می رسد اما بدلیل استفاده از سوختهای ترکیبی جدید و هواپرتاب بودن ، انرژی پتانسیل جنبشی و گرانشی قابل توجهی را برای حمله به اهداف بزرگی نظیر ناوگروه های هواپیمابر خواهد داشت . علاوه براین ، گونه N از بمب افکن H-6 نیروی دریایی/ هوایی چین نیز به شکل انحصاری بعنوان یک پیکربندی رزمی برای حمل موشکهای بالستیک تغییر نقش یافته ، بهسازی های مشخصی را بخود دیده و بدلیل تطبیق پذیری ، قابلیت اطمینان رزمی و سهولت تعمیر و نگهداری ، گرچه درسال 1959 اولین پرواز خود را انجام داده است ، اما ، به احتمال زیاد همچنان درسالهای پس از 2020 نیز به ماموریتهای محوله خود ، ادامه می دهد . با توجه به تمامی این موارد ، ظاهرا ارتش آزادیبخش خلق چین ، سرمایه گذاری سنگینی بر روی توسعه سلاح های پیشرفته ضد کشتی شامل پرتابه های کروز YJ-18 ، YJ-100 ، و گونه در دست طراحی YJ-XX برای ناوشکن های جدید نیروی دریایی تا موشکهای بالستیک DF-21D و گونه ضد شناور DF-26 که دومی بعنوان یک موشک میان برد شناخته شده و توانایی انهدام اهداف دریایی را در بیشتر مناطق شرق و جنوب و شرقی آسیا را دارد ، را هدفگذاری نموده است . در حوزه موشکهای بالستیک ، ارتش چین بسرعت در حال بهبود توانایی های گونه DF-21D در حوزه تحرک ( به منظور افزایش بقاء پذیری ) و همچنین حوزه برد بوده و و علاوه براین ، با معرفی پهپادهای شناسایی خانواده WZ-8 ، پتانسیل هدفگیری اهداف در دریا را برای خود ، حداقل بر روی کاغذ ، را افزایش می دهد . در واقع امر ، این سلاح بالستیک هواپایه به ارتش چین اجازه میدهد تا شناورهای رزمی سنگین نظیر ناوهای هواپیمابر ، ناوشکنها و ... را در فواصل دور مورد هدف قرار دهد و این مستقیما" به معنای تقویت قابلیتهای منع دسترسی حریف در شرق آسیا محسوب خواهد شد . در نتیجه ، اضافه شدن بمب افکن های مسلح به پرتابه های بالستیک به نیروی دریایی / هوایی ، به معنای خطر بیشتر برای ناوگان دریایی مهاجم/ مهاجمان احتمالی است . گزارشهای اطلاعاتی موجود نشان میدهد که عملیاتی شدن کامل ناوگان بمب افکن های H-6N میتواند پتانسیل یک عملیات آفندی به مراتب موثرتر و بزرگتر را برای این کشور به ارمغان آورد . پی نوشت : 1- منبع 2- خوب هست دقت به استراتژی ارتش چین بعنوان یک قدرت هسته ای و تمرکز آنها بر روی افزایش قابلیتهای مرگ آور متعارف بعنوان ابزار نخست برای پاسخ متقابل به دشمن . 3- برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR)

به نظر منم تنها راه استفاره از سجیل یا هر موشک برد بلند بالستیکی اسنه که ابتدا موشکو به سمت مکان حدودی هواپیمای دشمن پرتاب کنیم.در فاز نهایی که کلاهک در حال سقوط هست بتونیم چندتا موشک کوچکتر فعال ضد هوایی رو از داخلش رها کنیم. حالا که برد موشک های پدافندی به اون نقاط نمیرسه از سجیل به عنوان حامل استفاده کنیم.البته واقعا نمیدونم امکان پذیره یا نه.

موشک بالستیک میانبرد ضد ناو چیز جدیدی نیست و چین قبلا این ایده ( df-21) رو عملی کرده! اما ایده استفاده از سجیل برای نقش ضد آواکس/سوخترسان جالبه! حتی شاید بشه در مرحله دوم موشک به جای سرجنگی از ۲ الی ۳ موشک مجزا استفاده کرد! یا مثلا موشک فکور/فینیکس هم میتونه یکی از گزینه ها باشه!

اولین مسئله کشف آواکس هست ، بعد رهگیری ، سپس قفل موشک ، بدین ترتیب هر چقدر که برد بیشتر میشه امکان چنین کارهایی کم میشه و قوت جنگ الکترونیک دشمن بیشتر ....   ما باید سنسور های دشمن رو از کاربندازیم ابتدا به امر ؛ چشم در برابر چشم ؛ اخلالگر در برابر آواکس    The Krasukha-4 has the range for effectively disrupting low Earth orbit (LEO) satellites and can cause permanent damage to targeted radio-electronic devices.       یک ایده خوبی که برای سجیل یا شهاب هست ، نظارت عمقی بر دریاست ، البته این کار با موشک های سبکتر هم قابل اجراست ؛     https://en.wikipedia.org/wiki/KH-7_Gambit       من هنوز نتونستم حرف نجار رو در مورد ارتفاع پروازی 800 کیلومتری برای سجیل درک کنم  ،..     این هم گزینه ای هست که در برابر GPS بخصوص نسل سوم باید بهش فکر کنیم ؛