بسم ا... یوروکوپتر تایگر

نمونه ای از تحریف واقیعات و حقیقت و جهت دهی محتوا و دروغ پردازی ذیل مقالات غیرمرتبط و جا انداختن روایت دلخواه را میشه در این مقاله نیوزویک (بعد اینها شدند بت ازادی و بیان حقیقت و بدون تحریف برای برخی در داخل) که به ظاهر داره پیشنهاد غیر تنش زایی میده را مشاهده میکنیم (رسانه های ما هم بدون هیچ توضیحی عینا به خیال اینکه موضع ایران را تقویت میکنه ترجمه میکنند و کم کم با تکرار برخی عبارات ذیل روایات، روایت دلخواه جا میفته و برای همین میبینیم مثلا یک استاد سیاسی داخلی هم جای جانی و قربانی را عوض میکنه (اگر تعمدا ندونیم) ) توجه کنید به پاراگراف بالا، اول گزاره رویکرد ایران تهاجمی شد را مطرح میکنه و برای مصداق هاش هم مواردی را ذکر میکنه. نکته جالبی که وجود داره و همه ما شاید بدونیم (چون به وقتش تحلیل شده) اینه که مصداق ها همه با حذف علت بیان شدند گویا به خودی خود و در قدم اول رخ دادند در حالیکه با اطلاعاتی که ما داریم و حتی خودشون هم به شکل جزیره ای بهش پرداختند میدونیم تقریبا تمام مصداق های نام برده شده واکنشی بودند نه تهاجمی. یعنی طرف مقابل یک اقدام تهاجمی علیه ایران انجام داده و ایران مجبور به پاسخ شده. 1.حملات ضد کشتی های ایران: حملات متقابل در خلیج فارس 2.حملات به نفت کشهای ایران برای فلج کردن جریان صادرات نفت توسط ر.صهیونیستی: حملات متقابل ایران در دریا 3.توقیف نفت کش ایرانی توسط انگلیس: توقیف نفت کش انگلیسی توسط ایران 4.حملات ضد تاسیسات عربستان: اولا به اعتراف خودشون از مبدا یمن احتمالا و ثانیا در پاسخ به تهاجم غیرانسانی سعودی به یمن و شاید در پاسخ به شیطنت عربستان در دریای سرخ و ادعای بن سلمان برای جنگ را به داخل ایران کشاندن و چند حمله تروریستی در ایران و ... 5. حمله ضد کشتی غیرنظامی(!) صهیونیستها (واژه پردازی را ببینیم، در مورد ایران کشتیها کشتیهای قاچاقچی هستند (در حالیکه تجاری و در حال اقدام بازرگانی هستند) ولی در مورد رژیم صهیونیستی حتی واژه تجاری را استفاده نمی کنند چون بار همدلی واژه غیرنظامی بیشتر هست و مخاطب از کشتی کروز و مسافری گرفته تا ده ها کشتی دیگه به ذهنش متبادر میشه)) : در حالیکه به گفته معاون اول قبل از اون که باز یک اقدام تدافعی و پاسخ حداقلی ما بوده 200 حمله به کشتی های ایران انجام شده توسط این رژیم و ما مجبور به پاسخ بودیم.* جالبه رسانه های به اصطلاح آزادشون هم گویا در یک مقام استعماری و استکباری اصولا حتی حق دفاع را هم قائل نیستند (نویسنده یعنی واقعا انقدر پرته از ماجراها؟!) و حرکت دفاعی یک کشور را ضد کشورهای همسو تهاجم فرض میکنند بای دیفالت! یعنی اصلا چه معنی داره کشوری که تحت تجاوز/حمله/تحریم قرار گرفت برای ازادی/دفاع/یا دور زدن تحریم تلاش کنه. که تلاشش برای ازادی از اشغالگری؛ تروریسم، برای دفاع در برابر حملات؛ تنش زایی و تهاجم و برای دور زدن تحریم؛ قاچاق و قانون شکنی(!) تعبییر و تفسیر میشه. * با توجه به رخدادهایی که بعدا فاش شد دلایلش در موضوعات اخیر، کم کم به این نتیجه میرسیم شاید که تمام اقدامات ایران که تهاجمی جلوه داده شده در سال های اخیر در واقع پاسخ به یک اقدام خصمانه بودند که در رسانه ها هرگز فاش نشده و بهش پرداخته نشده (با رویکرد غلط پنهان سازی خود ما و البته با جریان قدرتمند رسانه ای غرب که وقتی فاش هم میشه اینطور همه چیز را در روز روشن و با وقاحتت تحریف میکنه با حذف بخشی از ماجرا)

بسم ا... ما هم اینجا هستیم که این بحث ها در چهارچوبی که مشخص شده ، انجام بشود ، علت تفاوت بین میلیتاری و رسانه های دیگر بطور دقیق همین هست . ما نه ساختارشکن هستیم و نه متملق .. میلیتاری روند را دارد بررسی می کند ، بدون اینکه به کسی یا جایگاهی توهین بشود . جا انداختن این روند ، مشکل بود ولی انجام شد ... حالا انهایی که منتقد واقعی هستند ، می تونند از این فرصت استفاده کنند .

اگر ستاری، یا احمد کاظمی یا طهرانی مقدم موفق شدن به خاطر این نبود که سیستم اون ها رو قبول داشت یا نه به خاطر این بود که مدیر میدانی بودن، یعنی به جای نشستن پشت میز و دستور کتبی دادن، میرفتن و واقعیت میدان رو لمس می کردن و با توجه به واقعیت رفتار می کردن برای مثال مدیرکارخانه تا کنار کارگرها نره نمیفهمه شرایط کاریشون چجوری هست و نظراتش رو مبتنی بر واقعیت میکنه و اگر ادم درستی باشه سعی میکنه شرایط کاری شون رو بهتر کنه سواره چه داند از پیاده شهید کاظمی از نگاه شهید طهرانی مقدم مدیریت میدانی شهید کاظمی به روایت شهید طهرانی مقدم لینک شهید سلیمانی نمونه یک مدیر میدانی : نیروی انسانی با شعور و عملگرا: قسمت 5 مدیر باشعور لینک ---------------------------- البته اینها که گفتم فقط بخش انسانی مدیریت هست در بخش اجرا، مستند سازی، استانداردسازی ها، و ثبت و مدون کردن اطلاعات و تجربیات بخش های دیگری هستند که به شدت در صنایع نفت و گاز این رویه سازی ها رو می بینیم

بالاتر عرض شد و وقتی شما مثل بنزین یا بورس ، این حوزه را هم مطالبه می کردید به شکل درست آن ، آن وقت از اساس ، مسیر تغییر می کرد .

جالبه امریکا با تمام تکذیبها و عادی جلوه دادن ماجرا (تامین خوراک شبکه های فارسی زبان و البته برخی سیاسیون داخلی برای معمولی جلوه دادن اتفاق و کاستن از بار روانیش برای سیاست های ضد افکار عمومی ایران) درست چند روز بعد از توقیف این نفت کش (3 آبان که هنوز افکار عمومی هیچ کدام از طرفین اطلاع نداره و در موقعیتی نادر خودش امریکا و رسانه هاش هم بر خلاف همیشه چیزی درز ندادند حتی در حد یک اشاره) چندین بار بدون مقدمه برخی مسئولانش از ازادی کشتیرانی در خلیج فارس و تنگه هرمز میگند و تاکید میکنند همچنان بر این عملیات و ائتلاف و هدف استوار هستند و البته مانور بمب افکن بی-1 را برفراز دریای عمان و خلیج فارس و منطقه به نمایش میگذارن. شاید اگر سپاه ماجرا را فاش نمیکرد ترجیح میدادند این واقعه هیچ وقت برملا نشه در موقیعت فعلی چون همانطور که گفته شد تمام اثراتش را هم کنار بزاریم تاثیر منفی روی کشورها و نفت کش هایی میداشت که با امریکا قرار بود در اینده باز با تطمیع و تهدید همکاری کنند در تحریم نفتی و دزدی نفت ایران. حالا باز اصرار دارند ما فقط تماشا میکردیم و اصلا اتفاقی نیفتاده و رسانه های فارسی زبان و همین سیاسیون داخلی کارشناس نظامی! شده هم که نشانه روی کلت یک پاسدار از صد کیلومتری به ناو امریکایی را در بوق و کرنا تنش زایی معرفی میکردند و صدها بار از زوایای مختلف تحلیل و تفسیرش میکردند حالا چسبیدن ناوهای امریکایی به چند سانتی متری قایق های سپاه را اتفاقی معمولی و در راستای تماشا و گردش و بزرگنمایی سپاه! تحلیل میکنند. جالبه حتی گویا ویتنام هم بهش دستوراتی داده شده بود که بهتره ماجرا را فاش نکنی و سر و صدا نکنی بر خلاف همیشه و تحریک کشورها برای سرو صدا که کشتیمون را ایران دزدید و کشتی رانی را به خطر انداخت و .... (مقام پنتاگون جالب بود میگفت کشور مالک نفت کش را خوب میشناسیم )

یادمون نمیره در رزمایش چند سال قبل در همین منطقه میراژ ها از روی مثلا یک هدف رد میشدن و زیرشون بر روی زمین ، با تروکاژ سینمایی بشکه های فوگاز و بنزین منفجر میکردن که یعنی بمب باران کرد و رفت ...............! یعنی حتی نتونستن یه لانچر یا پایلون ساده بمب سقوط ازاد روی این هواپیماها نصب و عملیاتی کنن که دست به این آبروریزی ها میزنن .

با سلام یه نکته بسیار جالب در این ماجرا ، نحوه تطمیع خدمه نفتکش توسط آمریکایی هاست . گویا در ماجرای اولین ارسال محموله های نفتی ایران به ونزوئلا ، آمریکایی ها از طریق ایمیل به خدمه ی هر چهار کشتی پیشنهاد رشوه به میزان 5 میلیون دلار برای هر نفر و اعطای شهروندی آمریکا برای خود و خانواده شان میدهند ، از چهار فروند کشتی اعزامی ، خدمه و کاپیتان دو کشتی کاملا ایرانی بوده و خدمه و کاپیتان دو کشتی خارجی بودند . کاپیتان و خدمه کشتی توقیف شده در عملیات اخیر ، تطمیع شده و با قبول رشوه محموله را دربست در خاک آمریکا به آمریکا تحویل میدهند یعنی اصلا توقیفی درکار نبوده ! بلکه خدمه این کشتی با خیانت محموله را تسلیم آمریکایی ها کردند ! کشتی دیگر خارجی فقط به لو دادن مسیر اکتفا میکند و خدمه دو کشتی ایرانی با پایداری از دادن اطلاعات و محموله به آمریکایی ها امتناع میکنند . این وطن پرستی خدمه ایرانی برای آمریکایی ها گرون تموم میشه و اسامی خدمه هر دو کشتی ایرانی بعنوان نفرات تحریم شده به کشورهای هم پیمان آمریکا و اروپایی فرستاده میشه تا از ورود آتی اونها به این کشورها جلوگیری بشه . متاسفانه خانواده کاپیتان یکی از کشتی های ایرانی هم در نروژ ساکن بودند و خود کاپیتان هم ساکن آنجا بوده که به دلیل این تحریم مسخره ، از اون موقع تا کنون نتونسته به دیدار خانواده ش در نروژ بره ! جا داره از تمامی خدمه هر دو کشتی ایرانی که با وطن پرستی و رشادت در این ماجرا آینده بین المللی شغلی خودشون رو بخطر انداختند ، بعنوان قهرمان تقدیر بشه .

بسم ا... نمونه کار یکی از اساتید بال در بال فانتوم 1:48 در بال یک فروند فانتوم 1:1

    مقدمه :   به اعتقاد ستاره رزم زرهی ، ژنرال هاینز گودریان ، " رسیدن به جبهه ، نیمی از پیروزی است " و حقیقتاً این جمله در سراسر نبردهای دوران معاصر ، از نبرد وردن در نخستین جنگ جهانی تا کورسک در جبهه شرقی ، نرماندی در شمال غربی اروپا ، نبرد کورال سی  ، عملیات سقوط ( طرح تهاجم به سرزمین اصلی ژاپن در جنگ دوم که هرگز اجرا نشد ) ، عملیات پیاده شدن در  اینچون ( جنگ کره ) ، جنگ 1991 خلیج پارس ، مصداق پیدا کرده و بدون شک در آینده نیز اثبات خواهد شد .   این مقدمه بسیار کوتاه و شاید با ارتباط اندک به متن اصلی ، یک مساله را به فرماندهان محترم نیروی های مسلح ( ارتش جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ) که مخاطب اصلی این سطور هستند ، به شکل جدی یاد آوری می کند که " قدرت هوایی " جزء جدایی ناپذیر صحنه عملیات رزمی در قرن بیست و یکم بوده و خواهد بود .   طبیعتاً همه این عزیزان ، نقش  بی بدیل ناوگان ترابری تاکتیکی C-130  نیروی هوایی را در سالهای دفاع مقدس در پشتیبانی از جبهه های حق علیه باطل به یاد دارند . در نتیجه ، از فرماندهان محترم انتظار بسیار جدی وجود دارد که با اتکاء به این تجربیات ارزشمند که حاصل 2920 روز عملیات رزمی و خون 300000 شهید است ، مسئولیت خود را در بروز نگاه داشتن این دارایی های ارزشمند با جدیت بیشتری ایفا نمایند .     انشاا....   اسب بارکش نیروی هوایی :     به شکل مشخصی ، ناوگان هرکولس های نیروی هوایی ارتش ج.ا.ایران ، یک امتیاز مثبت برای واحدهای نیروی زمینی ، بویژه یگانهای هوابرد محسوب می گردد .براساس اطلاعات موجود ، هرکولس های پایگاه هوایی شیراز عمدتاً برای رفع نیازمندی های دو گردان هوابرد سیصد و یکم و سیصد و دوم نیروی زمینی که بعدها در هم ادغام شده و در سال 1976 با عنوان جدید تیپ 55 نیروهای ویژه  تجدید سازمان یافتند ، به این پایگاه اختصاص پیدا کردند ، در حالی که تیپ 23 نیروهای ویژه ، کار خود را از ابتدا با این پرنده ها و از مبداء پایگاه تهران ، آغاز نمود .         کاپیتان جواد حسینی ، 1962 ، ورود نخستین C-130B به ناوگان نیروی هوایی    در این زمان ، پس از آنکه سردار محمد داوودخان ، نخست وزیر اسبق افغانستان ، پسرعموی خود ، محمد ظاهر شاه را دریک کودتای بدون خونریزی به سال 1973 سرنگون نمود ، خود را رییس جمهور افغانستان اعلام کرد ، پهلوی دوم  در مورد وقوع این کودتاها در کشورهایی نظیر عربستان و کویت ، بشدت دچار نگرانی شد ، بنابراین ، نیروی زمینی ارتش بسرعت دست به تشکیل واحدهای ویژه هوابرد به منظور استقرار در پایتخت زد تا در صورت کودتا در این دوکشور ، این واحدها بسرعت به منطقه اعزام گردند .    به این ترتیب ، این واحدها تشکیل و مسلح شدند . با آغاز دهه 70 میلادی ، واحدهای هوابرد ارتش ایران ، در یک اقدام  غیرقابل پیش بینی ، وارد عملیات ضد شورش در ظفار عمان ، مابین سالهای 1972 تا1978 گردید و تا قبل از وقوع انقلاب اسلامی ایران در بهمن 1357 ، برای اجرای عملیات رزمی در آسیا ، خاورمیانه و شمال آفریقا ، همواره در حال آماده باش رزمی قرار داشت .      فرودگاه مونیخ ، 1354 شمسی      فلسفه تشکیل این واحد نظامی و نگاه داشتن آن در حالت آماده باش دائمی ، با کودتای 1977 پاکستان که در جریان آن ، رییس جمهور وقت این کشور ( ذوالفقار علی بوتو) توسط رییس ستاد ارتش پاکستان ( ژنرال ضیاء الحق) از کار برکنار گردید ، به اثبات رسید . در جریان این کودتا ، بوتو بازداشت شد ، اما سرویس اطلاعاتی وقت ایران به پهلوی دوم هشدار داد که  برنامه  اعدام بوتو ، در دستور کار قرار دارد ، در نتیجه ، وی به واحدهای ویژه تیپ 23 هوابرد فرمان داد تا مقدمات نجات بوتو را فراهم آورند . با این دستور ، واحدهای هوابرد ویژه ارتش ایران ، با استفاده از یک فرودگاه دورافتاده در نزدیکی دریاچه نمک  ( فرودگاه کوشک نصرت ) برنامه نجات بوتو را تمرین نموده تا فرمان اجرای عملیات صادر گردد . اما وقوع انقلاب اسلامی در بهمن 1357 ، موجب توقف تمام برنامه ریزی ها شد و بوتو نیز در سال 1979 اعدام گردید .   پس از پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن 1357 ، دو یگان نخبه نیروی زمینی ( تیپ های 55 و 23 هوابرد ) بدلیل شرکت معدود عناصر خائن  در کودتای ژوئیه 1980 " کودتای  نقاب" دستخوش تغییرات وسیعی شد که موجبات تضعیف آن را فراهم نمود .   اما با شروع جنگ تحمیلی و حمله ناجوانمردانه  ارتش بعث عراق ، پرسنل متعهد ،  حرفه ای و وطن دوست این دو یگان نخبه ، با استفاده از حمّیت دینی و ملی ، دست به بازسازی سازمان رزم این یگانها زده تا از تجربه آنها در جنگ با متجاوزان بعثی استفاده گردد ، تاجایی که بخشی از سازمان رزم تیپ 55 هوابرد ، برای مبارزه با اشغالگران قدس ، به سوریه و لبنان اعزام شدند ، اما پس از مدت کوتاهی به این واحد دستور بازگشت داده شد تا روی جنگ با عراق متمرکز شوند .   پس از پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ، لشکر 23 هوابرد ( قبلاً تیپ 23 هوابرد ) در قالب تیپ 65 هوا-دریا (نوهد ) مجدداً سازماندهی شد و بسرعت برعلیه عناصر تروریستی مستقر در غرب کشور ( پژاک ) ، طالبان ( درشرق) و تجزیه طلبان جنوب شرق وارد عمل گردید که در این میان پشتیبانی همه جانبه اسکادران های ترابری تاکتیکی یازدهم ، دوازدهم و هفتاد و دوم  ، را در پشت خود حس می نمود .     هرکولس های نیروی هوایی ارتش ، ستون فقرات پشتیبانی رزمی در دفاع مقدس بشمار می آمدند      این دو یگان نخبه نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران ( تیپ 23 و 55 هوابرد ) سالانه تمرینات متعددی را برای حفظ آمادگی خود بویژه برای مقابله با حوادث تروریستی نظیر گروگانگیری ، اجرا می نمایند . براساس روند آموزشی ، پرسنل نظامی ، با هرکولس های ترابری  از مبداء تهران ،به منطقه  آموزشی منتقل می شوند ، در حالی که عناصر دشمن فرضی با استفاده از بالگردهای ترابری ، به محل درگیری منتقل و به انتظار آنها می نشینند . بعنوان مثال ، در یک تمرین نظامی ، در حالی که یکفروند C-130H ( رجیستر 4893-5) جمعی اسکادران 12 ترابری تاکتیکی ، پرسنل تیپ 65 نوهد را به  یک جاده کویری دورافتاده ، منتقل می نماید ، بالگردهای هوانیروز نیروی زمینی ( دوفروند بالگرد بل 214 به رجیستر 4898-6 و 4898-6  ) قبل از آن ، با انتقال یکسری خودرو و مسدود کردن جاده ، نقش واحدهای دشمن را بر عهده گرفته بودند . پس از پایان تمرین نیز ، همه واحدها به پایگاه هوایی " جاسک" منتقل شدند .       هرکول های پشتیبانی پارسی     نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، یکی از بزرگترین کاربران پرنده های ترابری تاکتیکی  سی-130 هرکولس در  جنوب غربی قاره پهناور آسیا بشمار می رود و به همین سبب ، همواره نیمی از ناوگان 35 فروندی موجود این نیرو که در سه اسکادران حمل و نقل تاکتیکی ( TTS) و دو پایگاه اصلی و مستقل توزیع شده است ، در حال آماده باش کامل برای اجرای ماموریتهای محوله است .   ماموریت این پرنده های ترابری ، عمدتاً شامل حمل و نقل تاکتیکی برای واحدهای مختلف نیروهای مسلح ، انتقال پرسنل و تجهیزات نظامی ، بارریزی هوایی ، اجرای ماموریتهای امداد هوایی ، تخلیه پزشکی ، پشتیبانی از ماموریتهای  حوادث غیر مترقبه است . علاوه براین وظایف متعارف ، ناوگان هرکولسهای نیروی هوایی ، اجرای ماموریتهای کمتر شناخته شده اطلاعات سیگنالی بر فراز ایران ، عراق و سوریه بر علیه تروریسم را بر عهده دارد .     با توجه به ماموریتهای سنگین محوله به این ناوگان که در طول جنگ ایران و عراق ، دچار فرسایش بسیاری شد ، در فوریه 2008 ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ارتش ، قراردادی را با شرکت صنایع هوایی ایران (IACI) برای بروزرسانی و ارتقاء هرکولس های موجود در سازمان رزم نیرو را تحت عنوان پروژه ستاری ، منعقد نمود .   اگر چه اطلاعات کمی در این زمینه منتشر شده ، با این حال شواهد و قرائن نشان می دهد که این پروژه شامل نصب و راه اندازی رادیوهای HF و U/VHF که تحت امتیاز صنایع الکترونیک ایران تولید می شد ، بعلاوه یک نمایشگر چند کاره (MFD) با قابلیت استفاده از نقشه های متحرک و همچنین یک رادار ارتفاع سنج با منشاء روسی ، می گردید . با گذشت دو سال از شروع پروژه ، یعنی در 26 سپتامبر 2010 ،نخستین فروند از پرنده ارتقاء یافته ، ( یکفروند C-130E به رجیستر 8514-5)  جمعی اسکادران 11 ترابری تاکتیکی ، در مراسمی با حضور فرمانده وقت نیروی هوایی و وزیر دفاع به پرواز در آمد .     بنابر اعتقاد برخی منابع ، رادیوی جدید ، عمدتاً بعنوان تجهیزات اضافی و درپی درخواست خلبانان نصب شد ، در حالی که نمایشگرهای چندکاره (MFD) عمدتاً برای نمایش داده های پیشرانه  و به شکل  موقت در بخش بالایی  پنل اصلی قرار گرفت . بطور مشخص ، بدلیل تنگناهای موجود ، صنایع هوایی ایران ، برای حل یکسری گلوگاه های حساس ، قرار دادی را بایک شرکت اندونزیایی منعقد نمود تا مشکلات اتصال و ارتباط میان نمایشگرهای چند کاره را با پیشرانه برطرف نماید .  دومین MFD  نیز که برای تسهیل وظایف ناوبر این پرنده نصب گردید ، قابلیتهای جدیدی از جمله یک نقشه متحرک با توانایی استفاده از GPS را برروی یک صفحه نمایشگر رنگی که همزمان توانایی نمایش داده های رادار دیجیتال هواشناسی را داشت ، برای خدمه فراهم می آورد .   در ادامه برنامه ، دومین پرنده ( یکفروند C-130E به رجیستر 8544-5)  جمعی اسکادران 11 تاکتیکی ، در 13 سپتامبر 2008 وارد مجموعه IACI گردید و بعنوان دومین هواپیما برای اجرای ارتقاءهای پیش گفته در قالب پروزه ستاری انتخاب گردید و با انجام مراحل پیش گفته شده ، نخستین پرواز موفقیت آمیز آن در 13 سپتامبر 2011  توسط خلبانان آزمایشگر ، صورت گرفت .   با روندی که بیان شد ، شرکت صنایع هوایی ایران ، در یک قالب منظم ، هر دوسال ، حداقل یکفروند از هرکولس های نیروی هوایی را بروز رسانی و در اختیار کاربرانش قرار می دهد . علاوه برآن ، مراکز تعمیر و نگهداری صحرایی ناوگان C-130 E نیروی هوایی که در دو پایگاه یکم و هفتم تاکتیکی این نیرو مستقر هستند ، هر سال ، حداقل دو هواپیما را اورهال نموده و چک لیستهای  را براساس سختگیرانه ترین استانداردها اجرا می نمایند .     نمای کابین هرکولس به رجیستر 8517-5   این جریان با پایان یافتن ارتقاء سومین هرکولس نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ( یکفروند C-130E به رجیستر 8517-5)  جمعی اسکادران ترابری تاکتیکی یازدهم ، در سپتامبر 2012 ادامه پیدا نمود و چهارمین فروند ( یکفروند C-130E به رجیستر 8541-5) جمعی اسکادران دوازدهم تاکتیکی ، نیز در دسامبر 2013 به شرکت  طرف قرار داد تحویل گردید . علاوه برآن با آغاز نوامبر 2014 ، ارتقاء یکفروند دیگر از این پرنده های کهنسال ، ( C-130E به رجیستر 8552-5) پایان یافت و به اسکادران دوازدهم تحویل شد و سرانجام ، 8 سال پس از آغاز  این بروزرسانی ها ، در مارس 2015 ، یکفروند C-130E به رجیستر 8513-5  جمعی اسکادران هفتادو دوم ترابری تاکتیکی به شرکت صنایع هوایی ایران تحویل شد تا براساس قرار دادهای امضاء شده ، کار ارتقاء صورت گیرد .   با شدت یافتن آتش جنگ در سوریه و بروز نشانه های جدید از حضور نامحسوس و غیررسمی عناصری از واحدهای مسلح ایرانی برای مقابله با تروریسم افراطی در این کشور جنگ زده ، صنایع هوایی ایران ، کار بروزرسانی و ارتقاء هرکولس های نیروی هوایی را با توجه به نقش راهبردی آنها در این نبرد ، شتاب بیشتری داد ، بطوریکه  ، به شکل همزمان ، دوفروند هرکولس ( یکفروند C-130E به رجیستر 8507-5 جمعی اسکادران یازدهم  و یکفروند C-130H به رجیستر 8538-5   جمعی اسکادران 12 ترابری تاکتیکی) بسرعت در اکتبر 2015 و آوریل 2016 ارتقاء و تحویل داده شد .         یکی از خلبانان هرکولس مستقر در پایگاه یکم  در خصوص چگونگی پرواز هرکولس ارتقاء یافته ( 8514-5) چنین توضیح می دهد :   " شتاب هواپیما ، تا حد زیادی ، به لطف پیشرانه های جدید ، بهبود پیدا کرده ، این مساله بویژه در سرعتهای پایین و در زمان تقرب نهایی برای اجرای نشست و برخاست های تاکتیکی و سریع در باندهای کوتاه ، خودش را نشان می دهد . با این حال ما نمی توانیم به اطلاعات نمایش داده شده در نمایشگرهای دیجیتال اعتماد کنیم و به نشانگرهای آنالوگ قدیمی ، اطمینان بیشتری وجود دارد . چنانکه از دو نمایشگر نصب شده ، یکی همواره از سرویس خارج هست و دیگری نیز اطلاعات نادرستی را ارائه  می کند ، من نمی دانم که چرا نیروی هوایی بیشتر از دو میلیون دلار برای نصب این نمایشگر ها هزینه نموده است !!!!! علاوه برآن ، هرکولس تست شده ( رجیستر 8514-5) در طول پرواز با مشکلات فنی متعددی مواجه شده  و این مساله موجب نگرانی است . بعنوان مثال از این هواپیما در یک پرواز طولانی از تهران تا جزیره خارک در خلیج پارس مورد استفاده قرار گرفت . هنگامی که خدمه برای بازگشت به تهران آماده می شدند ، پیشرانه شماره 4  در زمان راه اندازی دچار نقص فنی شد . در گذشته این مساله براحتی قابل رفع بود ولی در این مورد ، بیشتر از 15 ساعت به انتظار قطعه یدکی بودیم تا پرواز با ایمنی انجام گردد . شخصاً هیچ مشکلی با رادیوهای جدید ندارم ولی برخی از خدمه هنوز به این تجهیزات جدید اعتماد ندارند و هنوز از تجهیزات قدیمی استفاده می کنند"         ادامه  دارد ..............................   منبع : AirForces.Monthly..July.2016  ، صفحات 40-36     پی نوشت :   متاسفانه نویسنده این مطلب ، در یکی از بخشهای این مقاله و بر  خلاف روح حاکم بر یک بررسی علمی / تاریخی ، مطالبی را بیان نموده که مغایر با قوانین بشمار می رود . این نکته به این دلیل بیان شد که  خواننده پس از مراجعه به  متن اصلی ، دچار شبهه نگردد .    این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ، بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود .  در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .   :rose: مترجم( با اندکی تلخیص)  : MR9     :rose:

ببینید در درس مدیریت استراتژیک میگن مدیریت ذاتیه یعنی مثلا هر کسی نمیتونه مدیر باشه باید تو ژنش مدیریت باشه الان تمام مدیران میانی منظورم فرماندهان پادگان منطقه پدافندی و... برابر دستور ستاد کل میان رودر رو با حتی سربازان وظیفه صحبت میکنن همیشه هم یک نفر با دوربین کنارشونه و اینهارو ضبط و به سلسله مراتب ارسال میکنه رئیس کلانتری در سرقت به عنف باید در صحنه حضور داشته باشه اینها دستور هستن و اجرا میشه پس چرا مدیریتشون نتیجه نمیده دو تا علت مدیران نه بر اساس لیاقت بلکه بیشتر براساس وفاداری انتخاب میشوند حالا چند تا از این مدیران وفادار دارای لیاقت هم هستن این میشه نمونه های عالی مثل احمد کاظمی تهرانی مقدم و ستاری که البته گفتم اینها جوانان کشتی طوفانی ای بودند که کسی خیال ناخدایی نداشت اما مطمئن باشید در همین زمان چ افرادی در حد همین افراد هستند لیکن در ارتش و .... (در سپاه کمتر)کنار گذاشته میشوند چون با تملق و چاپلوس نیستند مورد دوم فساد دوست عزیز مدیران صندلی و میز خود رو بخاطر رانتهایی که بدست میاورند دوس دارن واگرنه شما بیا مسئولیت هارو بدون رانت ایجاد کن ببین کسی میاد مسئولیت بگیره همه فرار میکنن میگن مدیریت بدون سود چ فایده ای داره و .... این از مورد اولم مهم تره یعنی مدیران به فکر دزدی هستند واگرنه مدیران الان هم وفادار هستن هم دانا انا هدفشون کسب سود و درامد ودزدیه پس راه رسیدن به هدف رو که در مسیر مستقیم یه متره صد هزار کیلومتر میکشونن

دوست عزیز مدیریت یک علمه در کشور های پیشرفته مثلا ژاپن اگر یک پروژه با استفاده از هزینه عمومی نتیجه نده مدیر عذر خواهی میکنه استفا میده سرافکنده میشه در کشور های جهان سوم اگر مدیر رو با سیم بکسل از میزش جدا کنید جدا نمیشه بنظرتون علت چیه؟ شاید گفتن این مطلب اینجا درست نباشه اما یک مثاله برای دونستن وضعیت کل کشور در مدیریت چهل مدل واکسن رو نمایی شد هر کدوم میلیون ها میلیارد ها و .... بودجه دریافت کرد و در نهایت واکسن برکت که قول 50میلیون دوز واکسن تابرج 5الی 6الی 7(بنابر روایت های مختلف)را داده بود شد یک پروژه شکست خورده اگر این اتفاق در چین و ژاپن اتفاق افتاده بود کل مدریت بهداشت زیر رو میشد اما در کشور ما حتی کسی از طرف باز خواست نکرد که این همه بودجه کجا رفت صرف چی شد بنظرم ایران خودرو ایسم و نحوه مدریت اون در تمام ارکان کشور وجود داره و علت اونم یک چیزه در کشور ما با توجه به نوع نگاه مدیریت قبل از علم باید به سیستم وفادار باشه اما چون این وفاداری دارای ترازو نیست هر کسی دیگری رو خائن نشون داده و راه رو برای مدریت خودش باز میکنه اگر امثال ستاری در مدیریت موفق شدن بخاطر این بود که سیستم باور داشت این شخص وفاداره و هرداروی تلخی رو از دست این مدیر میگرفت اما الان شما مطمئن باشید مدیر دانا با کوچکترین انتقاد حذف میشه و مدیران نالایق به راحتی با تملق و چاپلوسی بالا میان و با رسیدن به میز مدیریت با استفاده از چسب ..... و تنها نتیجه این مدیران چند شو تبلیغاتی و تمام .راهکار: 1-شفافیت در همه عرصه ها نیاز به شفافیت داریم از ارای مجلس تا پروژه های مختلف نظامی و.... 2-نرم افزار محور شدن در تمامی مراحل

سلام و وقت بخیر در مورد تایپ غربی که دوست عزیزمون اشاره کردن در کمال تعجب در خود نیرو این پرنده در تایپ شرقی طبقه بندی شده است....! اما در مورد امکان حمل به کارگیری تسلیحات غیر هدایت شونده با توجه به یک اصل ساده و کلی اعضای ناتو تمامی اعضا توان این را دارند در مواقع نیاز از تسلیحات مشترک استفاده کنند منوط به داشتن پالون ...لانچر و یا بمب رک مربوطه و فرانسه هم یکی از اعضای اصلی ناتو است اما صحبت بر سر لانچر ...پایلون و یا بمبرک لازم هست که میشود با اندکی مطالعه و تحقیق و هزینه و صد البته خواست و مدیریت درست در زمان نسبتا کم برای ان یا از موجودی سایر پرنده ها استفاده کرد با بروزرسانی و تطابق و یا به صورت ویژه از اول برای ان ساخت .... اما چرای قضیه در این است که خود نیرو هم انرا هنوز به عنوان یک جنگنده قبول نکرده است و از ان گذشته بودجه ای ندارد برای اینکار و خواستی هم نیست ...به خصوص که اکثر بودجه مربوط به این پرنده قاعدتا برای خرید قطعات از بازار سیاه هزینه میشود کلا بودن این هواپیما در نیرو بیشتر برای پر کردن تعداد کم پرنده های از دست رفته است و نه نقش شش دنگ رزمی مثل همان اف۴ دی هر چند در دهه نود میلادی شایعاتی بود از پیشنهاد فرانسه برای فروش تعدادی قابل توجه از میراژهای اف ۱ سی ار خودش به ما با پشتیبانی فنی و تعداد قابل توجهی مژیک و اگزوست که در دوره پر بار اصلاحات به خاطر عدم ایجاد تنش در منطقه.....! به شکل عجیبی رد شد مانند ان شایعه دادن امتیاز میگ ۲۹ کی و خرید ناو هواپیما بر و .... بماند

پهپاد سیمرغ نیروی دریایی ارتش پهپاد سیمرغ همان پهپاد شاهد 129 می باشد که در خدمت نیروی دریایی ارتش بوده و در رزمایش با استفاده از بمب‌های هوشمند و نقطه‌زن موفق به انهدام یک هدف متحرک شناوری در آب‌های دوردست با استفاده از بمب‌های هوشمند و نقطه‌زن تماما ایرانی شد.

سلام و وقت بخیر جسارتا خدمت دوستان عزیز و فرزانه متذکر بشوم که نصب یک سلاح با توانایی حمل و شلیک و استفاده از ان فرق دارد در مورد عکسهایی که در سطح نت دیده میشود زیاد جدی نگیرید هر مدل لانچری یا پایلون و یا بمبرکی را میشود به صورت نمایشی بر روی زمین نصب کرد البته با کمی حوصله و سلیقه ....اما بین نصب با لود تفاوت زیادی هست در نصب فقط روی حامل میبندیم اما در لودینگ اول حامل باید باسلاح چه از نظر سخت افزاری و چه نرم افزاری هماهنگ شوند و بعد از چندین نوبت تست نصب و چکهای متوالی برقی و مکانیکی بر روی زمین تازه اجازه تست پروازی داده میشود و خود انهم فرایند وقتگیر و طولانی هست تا بخواهد نظر عملیات ...بازرسی... کیو سی ...فرماندهی ... و از همه مهمتر گردان جنگافزار را تامین کند و بعد از تایید پروژه و تامین بودجه کلی بر روی سایر پرنده ها اعمال گردد این شو اف های تبلیغاتی را جدی نگیرید تا زمانی که ان پرنده با سلاح مربوطه پرواز رزمی انجام ندهد و فیلمش را ندیدید بیخیال این مسایل باشید در زمینه میراژها هم حرف زیادی نمیماند قبلا دوستان همینجا خیلی شفاف این مساله رو توضیح دادن به امید نیروی هوایی در شان این کشور

بسم ا... وقتی می فرمایید ، کار جزیره ای ، یعنی اصلا کاری انجام نشده ، چون به مرحله عمل درنیامده وانسجامی ندارد ، پس اصولا در چهارچوب یک برنامه قابل تامل و موثر قابل دسته بندی نیست پی ال -7 ها هیچ وقت در نیرو محبوب نبودند ، تا جایی که خدمه استفاده از همون سایدویندرهای قدیمی را ترجیح میدهند ( بخصوص برای اف-5 ) با توجه به اینکه میراژها هرگز مسلح دیده نشدند ، متاسفانه نمیشود این را تایید کرد و طبق قاعده " اگر ببینیم ، میشود باور کرد " به این موضوع نباید زیاد استناد کرد

چنگالهای تیز ققنوس برنامه تبدیل موشکهای هوابه هوای دوربرد فینیکس به گونه سطح به هوا موشک هوابه هوای دوربرد AIM-54 فینیکس برای 4 دهه متوالی ،جنگ افزار اصلی ناوگان جتهای برتری هوایی اف-14 تامکت نیروی دریایی ایالات متحده ( و هم اکنون نیروی هوایی ایران ) بشمار می رفت و می رود ، ولی کمتر کسی اطلاع دارد که نیروی دریایی ارتش آمریکا ، در مقطعی ، درصدد بود تا نسخه متفاوتی از این موشک مشهور را برای شلیک از روی شناورهای رزمی مستقر نماید. در واقع پروژه ناکام Sea Phoenix ضمن تبدیل موشک ، شامل نصب مجموعه کاملی از رادار هدایت آتش AWG-9 بر روی شناورهای رزمی بود که حتی تا مرحله شلیک آزمایشی نیز پیشرفت نمود . ابعاد غول آسای موشک دوربرد هوابه هوایی AIM-54A در مقایسه با خدمه حاضر در تصویر کاملا مشخص است مفهوم اولیه فینیکس دریاپایه ، در اواسط دهه هفتاد میلادی بعنوان جایگزینی مناسب برای نسخه های اولیه سامانه دفاع هوایی دریاپایه سی اسپارو ( نسخه ای از موشک هوابه هوای AIM-7) پیشنهاد گردید . درآن زمان ، فینیکس هواپایه ، به همراه اف-14 های نیروی دریایی در خط مقدم درگیری مستقر بودند و مجموعه سامانه کنترل آتش قدرتمند AWG-9 نیز در پشتیبانی این دو قرار می گرفت تا تهدید اصلی بر علیه ناوگروه های هواپیمابر یعنی موشکهای کروز ضد کشتی نیروی دریایی ارتش شوروی و بمب افکن های حامل آنها را خنثی نماید . آنتن و سامانه AWG-9 جنگنده اف-14 با این حال ، منشاء موشک فینیکس را می توان فراتر از برنامه ترکیبی اف-14 و آگ ناین دانست ، چرا که پیشتر ازاین ، برنامه AAM-N-10 نیروی دریایی و گونه طراحی شده برای نیروی هوایی یعنی موشک GAR-9 وجود داشت ،اما در نهایت دچار ناکامی گردید . بدین ترتیب ، به منظور پر کردن شکاف تهدید موشکهای کروز روسی ، یک برنامه طراحی جدید به منظور جایگزین نمودن این موشکها توسط شرکت هیوز به سال 1962 آغاز شد که نخستین موشک تولید شده در این برنامه در 8 سپتامبر 1966 از یکفروند هواگرد NA-3A اسکای واریور برفراز میدان تیر موشکی نیروی دریایی در اقیانوس آرام شلیک گردید که در نهایت امر با تبدیل شده به برنامه AIM-54A و ترکیب با پروژه اف-14 ، به سال 1974 عملیاتی شد . تست موشک فینیکس علیه یک هدف پرنده QF-4 سال 1983 اما در حالی که ترکیب اف-14 و فینیکس با پرواز از روی عرشه اوهواپیمابر قرار بود تا یک لایه محافظتی برای ناوگروه های هواپیمابر ایجاد کند ، برنامه سی فینیکس بر روی خود ناو نصب میشد تا یک حلقه دفاعی محکم ولی نزدیکتر اما همچنان دوربرد را در برابر هر گونه هواگرد یا موشک کروز مهاجم ایجاد نماید تا اگر موشکی از لایه اول ( تامکت- فینیکس ) عبور نمود ، بتوان از ناوگروه دفاع نمود . براساس برنامه طراحی شده ، نیروی دریایی می بایست بر روی هر ناو ، سه سامانه (پرتابگر) نصب می نمود تا پوشش 360 درجه برای شناور فراهم شود ،اما هرکدام از این پرتابگرها ، بطور مستقل قادر به عملیات بودند که شامل یک لانچر 12 تایی برای موشک فینیکس ، یک رادار AWG-9 بعلاوه کنترل ها و نمایشگرهای مختلف برای کار با آن بود . نخستین تست موشک فینیکس ، سال 1966 براساس طراحی اولیه ، تکنسین های نیروی دریایی و شرکت سازنده ، انتظار نداشتند که نصب سی فینیکس بر روی ابرحامل های هواپیمابر یا سایر شناورهای رزمی مشکلات زیادی ایجاد کند . براساس داده های شرکت هیوز که مسئولیت تولید رادار و موشک را بصورت توامان داشت ، چیزی در حدود 27 جزء از 29 جزء سامانه اصلی را می شد به کشتی اضافه کرد بدون اینکه نیازی به تغییرات زیاد داشته باشد . درواقع ، گونه دریایی فینیکس مزیتهای قابل توجهی از جمله توانایی درگیری با چندهدف بطور همزمان را در اختیار داشت . ازاین گذشته ، AWG-9 می توانست تا 24 هدف را بطور همزمان و بصورت اسکن در حالت جستجو کشف و شش هدف را براساس اولویت انتخاب و با آن درگیر شود . راست : لود سنگین تامکت ، شش تیر موشک فینیکس که گفته میشود در این آرایش ، مانور پذیری اف-14 تا حدودی کاهش می یافت چپ : لود استاندارد تامکت ( اف-14 جلویی ) ، 4 تیر فینیکس ، دو تیر اسپارو و دوتیر سایدویندر ( نیروی هوایی ایران ) بدین ترتیب ، در حالی که اف-14 تنها شش تیر فینیکس با خود حمل مینمود ( در سنگین ترین لود ممکن ) و 4 تیر موشک در حالت عادی ، نسخه دریاپایه بصورت بالقوه میتوانست با اهداف بیشتری وارد نبرد گردد .علاوه براین ، موشک AIM-54 حتی در حالت دریاپایه نیز عملکرد بسیار چشم گیری از خود نشان می داد . بدین معنی که موشک در حالت هواپایه ، با سرعتی در حدود 4.3 ماخ می توانست در یک برد 72.5 مایل دریایی با هدف درگیر شود ،و اگر چه در نسخه دریاپایه ، این مقدار کمتر می بود ،اما همچنان سلاح مرگباری بشمار می رفت . مراحل بارگذاری موشک RIM-7P در مقام مقایسه ، موشک AIM-7F اسپارو ، هواپرتاب ، بردی در حدود 38 مایل دریایی دارد که این رقم برای موشک RIM-7P سی اسپارو به 14 مایل می رسد . با این وجود ، علیرغم کاهش برد فینیکس دریاپایه ، بدلیل وزن سنگین 1000 پاوندی آن ، واضح بود که عملکرد بسیار بهتری از سی اسپارو به نمایش می گذاشت . در نبردهایی که در بردهای نزدیک بوقوع می پیوست ، فینیکس هواپرتاب از رادار فعال خود استفاده می کرد که این برای نسخه دریاپایه نیز صدق می نمود در حالی که گفته شده حداقل برد درگیری فینیکس دریاپایه چیزی در حدود 2 ناتیکال مایل می بود . مراحل بارگذاری موشک RIM-7P برنامه نهایی شده برای نصب ترکیب سی فینیکس و AWG-9 بر روی شناورهای رزمی چندان با نمونه هواپایه تفاوت نداشت ، اما قرار بود پس از تایید اولیه ، قابلیتهای بیشتری بدان اضافه گردد. در شکل نهایی شده طرح به سال 1977 ، قراربود تا به موشک فینیکس یک بوستر اضافه شود تا کاهش برد تا حدی جبران گردد که این احتمالاًهمان تغییراتی بود که هیوز می بایست انجام میداد . شلیک موشک RIM-7P در جریان تستهای صورت گرفته در مرکز آزمون های نیروی دریایی در چاینالیک کالیفرنیا ، گونه استاندارد سی فینیکس مسافت 13.5 مایلی را در 90 ثانیه طی نمود ، هر چند عملکرد موشک در حوزه هایی نظیر مرحله جداشدن از پرتابگر و جنبه های ایمنی آن مورد بررسی قرار نگرفت ،در حالی که بطور همزمان ، چهاردهمین نسخه مجموعه AWG-9 ویژه دریا نیز در حال تولید بود . پی نوشت : 1- ادامه دارد 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

زیر سطحی های سامورایی زیردریایی TYPE C3 دفاتر طراحی زیرسطحی های ارتش ژاپن ، برای رفع نیازمندی نیروی دریایی سلطنتی این کشور به یک شناور زیر سطحی با کارایی بالا ، دست به طراحی مجدد زیردریایی های کلاس C1 و C2 زدند که نمونه جدید ، با مجهز شدن به پیشرانه های قوی تر ، و با کاهش تعداد لوله های شلیک اژدر و مسلح شدن به یک توپ با کالیبر بزرگتر ، قادر بود تا به بردهای بیشتری برای اجرای ماموریتهای دوربرد دریایی در اقیانوس آرام دست یابد . با این حال ، بدلیل دشواری تولید پیشرانه های دیزلی پرتوان در زمان جنگ ، فقط سه نمونه از این زیر سطحی به نیروی دریایی ژاپن تحویل شد . زیردریایی I-52 این سه فروند نیز بتدریج و بدلیل نیاز شدید نیروی دریایی ، به اسنورکل های ویژه ای مجهز شدند و حتی زیردریایی از همین کلاس با شناسه I-53 ، برای حمل شش اژدر " کایتن " ارتقاء یافت . علیرغم ویژگی های منحصر بفرد این زیر سطحی ، بدلیل کمبود مواد خام مورد نیاز ، قرارداد ساخت 17 فروند زیردریایی کلاس C3 و 25 فروند زیردریایی کلاس C4 ، از سوی ارتش این کشور لغو گردید . اما سه زیردریایی تولید شده ، در بازه زمانی خدمت خود ، موفق شدند تا 16 کشتی تجاری و شناور لجستیکی نیروی دریایی ارتش آمریکا را به ظرفیت 80660 تن ، به قعر آبهای اقیانوس آرام روانه کنند . راست : زیردریایی I-53 چپ : اژدرهای تایپ کایتن با این وصف ، سرنوشت این سه زیردریایی ، بسیار جالب بشمار می رفت . زیرسطحی I-52 ، دربیست و چهارم ژوئن 1944 و در 800 مایلی جنوب غربی جزایر آزروس ، در حالی که محموله ای ارزشمند ، شامل لاستیک ، طلا ، گنه گنه و تعدادی از مهندسان ژاپنی (که در فرانسه اشغالی ، دوره های مربوط به پرنده های جت را دیده بودند ) ، را حمل می نمود ، توسط جنگنده های ناوهواپیمابر USS BOGUE منهدم شد . زیردریایی I-53 ، از جنگ ، جان سالم به در برد و در سال 1946 ، به جزیره GOTO ، عقب نشینی نمود . زیرسطحی I-55 نیز تنها 3 ماه قبل از پایان جنگ ، یعنی در 14 ژوئیه 1944 ، در حوالی جزیره سایپان ، توسط دو ناوشکن اسکورت نیروی دریایی ایالات متحده ، یو اس اس گیلمر و یو اس اس ویلیام .سی. میلر ، کشف و منهدم گردید . مشخصات : تعداد واحدهای ساخته شده : 3 فروند شناسه واحدهای ساخته شده : I-52/I-53/I-55 بازه زمانی تکمیل شناورها : 1944-1943 ظرفیت جابه جایی : 2564 تا 3644 تن پیشرانه : دو دستگاه پیشرانه دیزل ، هریک بقدرت 4700 اسب بخار سرعت : 17 نات برد : 2100 ناتیکال مایل تسلیحات : 6 قبضه اژدر 533 م.م 2 قبضه توپ کالیبر 50 م.م 19 اژدر ذخیره حداکثر غوطه وری : 100 متر خدمه : 94 نفر شامل افسران و درجه داران پی نوشت : 1--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

با سلام ، لطفا این واتر مارک های روی عکسهارو کوچکتر کنید ، هیچ چی از خود عکسها مشخص نیست !

منتخب رزمایش مدافعان آسمان ولایت-1400 https://www.aparat.com/v/z94uS/منتخب_رزمایش_مدافعان_آسمان_ولایت-1400_-_ایما_مدیا

جنس آلمانی این قسمت :زیردریایی پس از پایان جنگ جهانی دوم و تا قبل از بحران برلین ، حق مسلح سازی مجدد از آلمان جدید التاسیس فدرال سلب شده بود ، اما پس از آغاز علنی جنگ سرد ، روند مسلح سازی ارتش آلمان غربی بتدریج آغاز گردید . با شروع این کار ، برنامه مسلح سازی نیروی دریایی و بویژه نیروی زیر سطحی این کشور در دستور کار قرار گرفت ، در نتیجه عملیات بیرون کشیدن دو فروند زیردریایی کلاس XXIII با کد بدنه U-2365 و U-2367 از عمق دریای بالتیک شروع شد. در ژوئن و آگوست 1956 هر دو زيردريايي از عمق بيش از 50 متري بيرون كشيده شدند. هر چند اين زيردريايي­ها در اعماق بالتيك به مدت 11 سال در معرض زنگ‌زدگي بودند، اما هر دو زيردريايي با كمال تعجب در وضعيت خوبي قرار داشتند و در كمتر از يكسال كارخانه هوالتز.ورك در بندركيل مبادرت به تعمیر اساسی آن نموده و تقریباً این دو را در شرايط اصلي خودشان، به نيروي دريايي فدرال واگذار كرد. تنها تغییر ایجاد شده ، در بخش سینه این زیردریایی براي نصب تجهيزات جديد ردياب آكوستيك صورت گرفت . سرانجام در 15 اگوست 1957، زيردريايي به نام «هاي» (كوسه)U-2367 و در 1 اكتبر 1957 زيردريايي به نام هخت (اردك ماهي)U-2365 براي نيمه دوم عمر خود، عازم ماموريت شدند.

داستان دراماتیک نیروی دریایی اندونزی و شناور تریماران شناور جنگی اندونزی (KRI) GOLOK-688 ، ساخته شده توسط شرکت PT Lundin Industry Invest (شرکت چند ملیتی ) دیروز طی مراسمی به این نیرو تحویل شد. نیروی دریایی اندونزی گفته است که KRI GOLOK-688 اولین محصول شناور ساخته شده از مواد کامپوزیتی است، و دارای پنهانکاری ، وزن پایین و کاهش خستگی و افزایش مقاومت در برابر خوردگی است. بنابراین، این کشتی را می توان به عنوان یک طرح توسعه به عنوان یک نمونه اولیه از یک کشتی تریماران ارائه کرد.دریاسالار یودو گفت که ساخت کشتی Trimaran قطعا معنای بسیار استراتژیک برای ما دارد.این شناور دارای طول کل 63 متر است. عرض 16 متر، ارتفاع 18.7 متر و وزن 53.1 تن دارد. این تریماران دارای سرعت بالا 28 گره و سرعت کروز 16 گره است. این مجهز به یک توپ 30 میلیمتر و تفنگ 12.7 میلیمتری است و می تواند 25 عضو خدمه را حمل کند. Range : 2,000 nmi (3,704 km; 2,302 mi) Armament : 1 × AK-730 CIWS _ 4 × C-705 SSM در واقع این شناور دومین در کلاس خود یعنی Klewang است. اولین تریماران ساخته شده به نام Kri Klewang، در سال 2012به اب انداخته شد ، اما به طرز عجیبی تنها چهار هفته پس از به اب اندازی دچار حریق شده و کاملا تخریب شد. https://navalpost.com/pt-lundin-launches-kri-golok-688-trimaran-for-indonesian-navy/ https://defbrief.com/2021/08/21/indonesia-launches-futuristic-trimaran-warship-golok-688/ https://defbrief.com/2021/08/21/indonesia-launches-futuristic-trimaran-warship-golok-688 https://en.wikipedia.org/wiki/Klewang-class_fast_attack_craft/

پی نوشت :  بازیابی تصاویر و اصلاح تاپیک گالری شکاری - بمب افکن اف-4 فانتوم-2 /29 مرداد 1400 خورشیدی

بُرشی از روند توسعه سازمان رزم واحدهای تفنگدار دریایی ناخدا هوشنگ صمدی در کتاب خاطرات خود بنام "تکاوران نیروی دریایی در خرمشهر می نویسد: سال 1357 باید آمادگی پیدا می کردیم که به عنوان تک یگان سازمانی در ارتش پرچم مخصوص داشته باشیم. پرچم را باید از دست شاه می گرفتیم. بنابر این برای مراسم دریافت پرچم از هر لحاظ باید آمادگی پیدا می کردیم. پرسنل باید به لحاظ آموزش های نظامی، عملیات نمایشی، وضع ظاهری و آراستگی و هماهنگی های لازم برای رژه در مقابل پهلوی دوم آماده می شدند. پرچم تکاوران را ناخدا فیوزی از دست وی دریافت کرد. او پس از دیدن سان به اتاق توجیه (بریفینگ) آمد. دریاسالار حبیب اللهی فرمانده نیروی دریایی و معاونین نیرو هم همراه وی بودند.ما در دفتر فرماندهی گردان تکاوران یک برد بزرگ داشتیم که روی آن نقشه ده سال آینده خودمان را ترسیم کرده بودیم. بر اساس آن نقشه قرار بود تا سال 1366 و ظرف ده سال، تکاوران را از یک گردان به سه لشگر افزایش بدهیم. در این مدت باید در همه پایگاه های نیروی دریایی در بوشهر، خرمشهر، چاه بهار، بندرعباس و حتی عسلویه و جزایر ایران در خلیج فارس تکاور مستقر می کردیم. مسئول تشریح برنامه ده ساله به پهلوی دوم هم من بودم. من به عنوان فرمانده گردان تکاوران دریایی، شروع کردم به گزارش دادن و تشریح برنامه ده ساله خودمان. حدود دو ساعت حرف زدم و درباره برنامه های روزانه، کوتاه مدت و بلندمدت گردان تکاوران برای او و همراهانش صحبت کردم و گزارش دادم. در این مدت پهلوی دوم ایستاده بود و به دقت به گزارش های من گوش می داد. صحبت هایم که تمام شد، وی گفت: "آقای ناخدا چرا ده سال؟ برای بعد از مرگ من می خواهید؟". دستپاچه شدم. گفتم: "خدا نکند قربان!!!!! شاه گفت: "بکنیدش پنج سال. پنج سال دیگر به همان جا برسیم". - اطاعت می کنم قربان! فرمانده نیروی دریایی هم احترام نظامی به جا آورد و گفت: "اطاعت می شود قربان" شاه بازدیدی کرد و سوار هلی کوپتر شد و رفت. تا شاه رفت، تیمسار حبیب اللهی همراه معاونانش آمدند به دفتر من و گفت: "این برد را می کنید پنج سال". جانشین نیرو که جزء همراهان بود گفت: "تیمسار کار مشکلی نیست. می خواهیم سالی هزار نفر بگیریم، از این به بعد دو هزار نفر می گیریم. در سال می خواهیم دویست تن تجهیزات بگیریم، چهارصد تن می گیریم. می شود پنج سال". تیمسار حبیب اللهی گفت: "هر کاری می خواهید بکنید. همین جا می مانید، کارها را می کنید و تحویل ناخدا می دهید و بعد برمی گردید تهران". در کمتر از 48 ساعت بُرد ده ساله را به پنج ساله تبدیل کردند. بر اساس برنامه ریزی جدید قرار شد تا سال 1362 ایران سه لشگر تکاور داشته باشد. البته کمی بعد و با شروع انقلاب اسلامی در ایران، همه برنامه ها متوقف شد و آن طرح رویایی ناتمام ماند ....

اینها هم مثل تاواریش ها سیستم all in one تولید کردن