گرچه این سبک کلاه کاملا تقلیدی از کشورهای غربی هست، ولی اگر به مراسمات و تشریفات محدود بشه، خیلی هم جذابه. اما تو صحنه رزم، گذاشتن این کلاه بعلاوه رعایت نکردن بدیهیات استتار، بیشتر نشان از جهل و عقل گریزی یه نیرو هست.

اسکورت کاروان ارتش در دیرالزور توسط بالگردهای ارتش سوریه . نزدیک یکسال است هوانیروز سوریه تحت نظر روسها درحال بازسازی و کسب اموزشهای لازم است . به طور مثال پیش از این ما به ندرت شاهد اسکورت نظامیان سوری توسط بالگردهای ارتش دراین ارتفاع بودیم و بیشتر بالگردهای گازل نقش اسکورت کاروانهای سوریه ان هم شامل مقامات سیاسی و نظامی را برعهده داشتن سرانجام با وساطت بزرگان شهر طفس درعا و حضور نظامیان روسی توافق شد ارتش وارد این شهر شده و مسلحین شهرهم با تحویل دادن سلاح و تعهد به زندگی خود بپردازند . ارتش نیروهای نسبتا زیادی را در داخل شهر مستقر نموده تا در صورت دست به سلاح بردن دوباره مسلحین امادگی مقابله را داشته باشد . هر چند با وجود مسلحین سابق در هر منطقه نباید انتظار ارمش پایدار را در کوتاه مدت داشت حمله ناشناس در نزدیکی ابوکمال بدون تلفات حمله پهپادی به خودروی مسلحین در لاذقیه

ULAQ اولین شناور بدون سرنشین (USV) ترکیه آزمایش های دریایی را آغاز می کند ULAQ توسط کشتی سازی ARES و Meteksan Defense توسعه یافته است. این Armed Unmanned Surface Vehicle (AUSV) در واقع، اولین نمونه از پلتفرم ULAQ است که وارد دریا می شود و آزمایشات دریایی خود را آغاز می کند. این پلتفرم با برد حدود 400 کیلومتر برای ماموریت هایی مانند شناسایی ، نظارت ، اطلاعات ، حفاظت از تأسیسات استراتژیک عملیاتی می شود. این پلتفرم هم اکنون مجهز به سیستم تسلیحاتی با چهار موشک Cirit و دو موشک L-UMTAS است. که تا اواخر امسال مورد آزمایش قرار می گیرد. همچنین بیان شده پس از اتمام آزمایشات نمونه اولیه؛ نسخه های نظارت و اطلاعات، مین گذاری و عملیات ضد زیردریایی، جستجو و نجات و اطفاء حریق آماده تولید خواهد بود. منبع

با سلام خدمت دوستان. در یکی از کانال های تلگرام ویدئویی منتشر شد با عنوان "کلیپی منتشر شده توسط روابط عمومی نیروی هوایی ارتش" که در دو قسمت در این کانال قرار گرفته. لینک پست کانال مورد نظر https://t.me/Military_Tweet/560 این کلیپ نکته هایی داره که مهمترینش صحنه برخورد دقیقه پرتابه ای با سرعت بالا و قدرت انفجاری بسار زیاد هست. البته دو دفعه این این صحنه نمایش داده میشه که قبل از دفعه اول صحنه شلیک موشکی مانند ماوریک پیش از صحنه برخورد نمایش داده میشه که به نظر مربوط که پرتابه ی دیگری است. سرعت برخورد بسیار زیادتر از بمب هواپرتابی مانند قاصد ۱ و ۲ است. دو احتمال از طرف این حقیر وجود داره، اول اینکه موشک کروز قاصد ۳ است و یا بالستیک هواپرتاب. البته نظر حقیر قاصد ۳ است. ولی سرعت و زاویه برخورد موشک شباهت زیادی با بالستیک ها دارد. نظر شما دوستان چیست؟ با تشکر از دوست عزیز @worior بابت تصویر

رنگ سیاه بر طبق روال قدیم ، مخصوص هوابرد بود اما با فرماندهی جدید نزاجا به طور کلی تمام روتین های پوششی منجمله رنگ کلاه بره و نوع لباس استتار افسران کادر تغییر و تحول پیدا کرد اما تغییری بی اساس. استفاده از کلاه بره در رزمایش ها بیشتر انسان را یاد یک سری حسرت های جوانی فرماندهان می اندازد، که ای کاش ما هم در قدیم، عضوی از نیرو مخصوص یا حتی هوابرد بودیم.یا استفاده از لباس طرح woodland برای افسران کادر همزمان با شروع فرماندهی جدید نزاجا،عقب گردی تاریخی بود که از لباس طرح IRANIAN DESERT DPM به طرح قدیمی تر و نامناسب تر Woodland انجام شد.بحث لباس استتار نیروی های نظامی، بحث مهمی هست که متاسفانه بیشتر زمان ها در کشور ما بر اساس علم و منطق انتخاب صورت نمیگیرد. البته ۲ رنگ کلاه بره دیگر هم در کشور استفاده میشود: ۱-آبی آسمانی (کم رنگ) که مخصوص یگان UN کشور هست. ۲-رنک مارون(زرشکی) که بر سر تعدادی از اساتید آموزش کشور از جمله اساتید مرکز پیاده شیراز دیده میشود.

مگه ما اصلا سیاست داریم که بلند مدت یا کوتاه مدت باشه؟

تو خود حدیث مفصل بخوان..... http://irdiplomacy.ir/fa/news/2000015/برتری-سیاستگذاران-ترکیه-در-تضعیف-اقتصادی-ایران البته این سرتیتر اشتباهه باید مینوشت سیاست گذاری کلی بلند مدت اشتباه و فاجعه ما که باعث تضعیف ما و تقویت رقبا و دشمنان شده...

احتمالا

با سلام برابر قوانین و دستور ارتش چهار نوع کلاه بره دارد. 1- رنگ سبز- نیروی مخصوص 2- رنگ سیاه/سورمه ای - نیروی ضربت و یا تفنگدار دریایی 3-رنگ خاکی- تکاور 4- قرمز- زرهی با توجه به شرکت تیپ 37 زرهی شیراز یا مرکز آموزش شیراز در مانور فوق و حضور نفرات پایور و وظیفه گردان پیاده مکانیزه از این نوع پوشش استفاده نموده اند.

بله، رسانه های عبری/عربی هم روش خیلی مانور دادند. احتمال کم با توجه به همین عکس بالا و تعدد پهپادهای آمریکایی در اون منطقه (از مرزهای عارق گرفته تا خود ادلب) شاید برونسپاری عملیات های صهیونیستها ضد مقاومت هست یا حالا ناامن سازی کریدور عراق و سوریه که همین حملات یکی از دلایل اصلی غیرعملیاتی بودن این کریدور میتونه محسوب بشه (به همراه کارشکنی های هراق و بهانه های امنیتی برای عدم اجازه عبور و مرور تجاری) یا اینکه به احتمال بیشتر صهیونیستها در مناطق کردی در اتاق عملیات های آمریکایی حضور دارند و برخی پهپادهای به ظاهر امریکایی توسط همین ها کنترل و هدایت میشند و عملیات های خاص میکنند در خط مرزی بین مناطق کردی تا حلب. احتمال کمتر هم هدایت از سرزمین های اشغالی است که بعید هست چون نیاز به عبور از مناطقی داره که برای یک پهپاد صهیونیستی ریسک محسوب میشه و اینها هم اصلا دلشون نمیخواد رد پای واضحی (البته الان هم واضحه ولی منظور با مدارک فیزیکی هست) به جا بزارند.

رنگ کلاه قرمز مغایر با اصل استتار هست و خیلی مشخص هست ولی سبز این‌مورد راخیلی کمتر داره.

بنظرتون اصلا ما دنبال خرید بخصوص برای نیروی هوایی بودیم و نشده؟ من فکر میکنم بیشتر به عظم ما برای تقویت برمیگرده مبالغ سنگینی پول در بانک های چینی داریم که میتونیم از محلش خرید انجام بدیم حتی میشه از طریق بازار سیاه و یا شرکت های فناوری کوچک که در تمام دنیا رشد کردن به تکنولوژی ها لازم برای طرح های داخلی و یا ارتقا موجودی فعلی دست زد ولی ایا بنظر شما خواست و تلاش و مدیریت لازم برای بهبود وضعیت موجود هست؟ یا مثل حوزه تجهیزات فردی که هنوز با اینکه تولید داخل هست نیتی برای تجهیز وجود نداره !.!. بودجه داخلی شاید بگید نیست وقتی دارن پول چاپ میکنن و به تورم لجام گسیخته موجود دامن میزنن خوب اینم روش یعنی اهمیت حوزه نظامی از فلان‌نهاد تبلیغاتی و بیسار نهاد حفظ یاد خاطره فلان‌شخص که الا ماشالله هم‌زیاد هستنو یا صدا و سیما بدون مخاطب بی اهمیت تره؟!؟

تانک اصلی میدان نبرد تی -80 ، چهل وپنج سال خدمت رزمی آیا برای این هیولای زرهی مجهز به پیشرانه توربین گازی ، آینده ای وجود دارد ؟!! سال 2021 ، چهل و پنجمین سالگرد ورود بخدمت تانک اصلی میدان نبرد تی-80 به سازمان رزم ارتش شوروی و سپس ارتش روسیه فدرال بشمار می رود که بنا بر اعتقاد برخی ناظران نظامی ، یکی از توانمند ترین طرح های زرهی روسی در دوره جنگ سرد بشمار می رفت و در زمان خود ، چندین ویژگی مشخص را نسبت به همتایانش در اختیار داشت . این تانک در واقع امر ، به نوعی ، یک نسخه برگرفته از طرح قدیمی تر تی-64 بشمار می آمد ،اما بر خلاف تی-72 که نمونه ای سبکتر و ارزان تر از تی-64 محسوب می شد ، تی-80 یک تانک سنگین تر (بسته به نوع تا 45 تن ) و گران تر نام گرفت . این نمونه به مانند تی-64 و برخلاف تی-72 ، به شکل اختصاصی برای ارتش شوروی طراحی و به تولید رسید و تازمان فروپاشی اتحاد شوروی هرگز برای صادرات ارائه نگردید . اما تی-80 به نخستین تانک علمیاتی روسی تبدیل شده بود که به یک پیشرانه توربین گازی بعنوان نیروی محرکه اصلی مجهزمی گردید که آن را برای عملیات در سخت ترین شرایط آّب و هوایی (بخصوص آب و هوای سرد ) مناسب می نمود ، در حالی که مصرف سوخت این پیشرانه ، باعث میشد تا قابلیت تحرک کمتری ( در مقایسه با همتایان خود که مجهز به پیشرانه های دیزلی بودند ) داشته باشد . علاوه براین ، تی-80 نخستین تانک روسی پس از تی-64 و تی -72 بود که به یک توپ کالیبر 125 م.م بدو خان با قابلیت شلیک موشکهای ضد زره و مهمات عادی مجهز می شد . از جمله ویژگی های خاص تی-80 ، اضافه شدن یک بارگذار قابل اطمینان (Korzina autoloader) به این تانک بود که تعداد خدمه را به 3 نفرکاهش می داد . با این حال ، صنعت زرهی روسیه با معرفی نمونه T-80BVM که توانمندترین نسخه تی -80 تا کنون بشمار می رود ، در طول چهار دهه پس از معرفی این گونه ، جلوه تازه ای از فناوری زرهی در شرق را به نمایش می گذارد . در واقع ، گونه اخیر تی-80 به نوعی کاراکترهای تانک اصلی میدان نبرد تی-90 را به ارث برده که از جمله آن میتوان زره های واکنشی Relikt ، توپ اصلی بهبود یافته کالیبر 125 م.م 2A46M ، سامانه های کنترل آتش جدید ، زره ترکیبی پیشرفته ، پیشرانه بهبود یافته و سایت شلیک PNM Sosna-U برای تیرانداز را نام برد . با توجه به موارد پیش گفته ، هم اکنون نزدیک به 330 دستگاه از نمونه BV و 150 دستگاه از نمونه BVM هم اکنون در ارتش روسیه مشغول خدمت است ،در حالی که بطور همزمان ، روند تحویل نسخه استاندارد BVM به ارتش همچنان ادامه دارد . از سویی دیگر ، در دهه هشتاد میلادی ، نزدیک به 3000 دستگاه از نمونه تی -80 به استاندارد BV و تعدادی نیز به نسخه B ارتقاء یافته بودند که هم اکنون بحالت ذخیره قرار دارد که ناشی از وضعیت اقتصادی روسیه پس از فروپاشی و تطبیق ارتش این کشور با وضعیت حاضر یعنی یک نیروی زرهی کوچکتر بشمار می آید . با این حال ، عملکرد به نسبت مطلوب این تانک در اقلیم سخت بویژه در قطب شمال ، باعث شده تا اعتماد خدمه روسی بدان افزایش دوچندان یابد ،درحالی که فروپاشی اتحاد شوروی ، باعث شد تا برنامه ارتقاء جاه طلبانه این تانک بخصوص تسلیح آن به یک توپ قدرتمندتر کالیبر 152م.م بسرعت لغو گردد . این درحالی است که ارتش روسیه با توجه به هزینه های تعمیر و نگهداری بالای این تانک ، ترجیح داد تا تانک سبکتر تی-90 را بعنوان گونه مدرنیزه سازی شده ای از تی-72 بیشتر مورد توجه قرار دهد . اما با بهبود نسبی وضعیت اقتصادی در قرن جدید ، روسها روی برنامه سنگین تی-14 متمرکز شدند ، هر چند تا این تاریخ ، تعداد محدودی از این تانک وارد خدمت شده است . در سمت مقابل ، پس از فروپاشی اتحاد شوروی و بازشدن فضا برای صادرات سلاح ، فروش گونه تی-80 به کره جنوبی ، تایلند ، مصر ، پاکستان و یمن برای مقاصد رزمی و همچنین چین و بریتانیا برای مقاصد تحقیقاتی در نوع خود جالب توجه به نظر می رسید . در حوزه جمهوری های مستقل شده از اتحاد شوروی ، اوکراین بعنوان یکی از وارثان صنعت زرهی از امپراتوری شوروی ، تولید این تانک را در مقیاس محدود ادامه میدهد ، اما همچنان با مشکلات بسیاری برای عملیاتی نگاه داشتن آنها روبروست ، به همین دلیل ، بالاجبار به همان نمونه های قدیمی تر تی-64 بسنده نمود . با تمامی این اوصاف ، مناسب بودن تی-80 با اقلیم روسیه ، بدان معناست که حداقل تا سال 2040 این تانک بخدمت خود ادامه می دهد و پس از آن نیز احتمالا با ارتقاء های بیشتر در حوزه زره ، حسگرها و تسلیحات به رده های دوم و سوم نیروی زمینی منتقل خواهد شد . پی نوشت : 1- بن پایه مترجم : MR9 /صرفاً برای میلیتاری

بسم ا... ویدئو کلیپ از نیروهای مسلح ارتش شوروی با موسیقی متن Lenin Is Young Again https://www.aparat.com/v/jmXzK

بسم ا... در باب اهمیت قدرت هوایی اگر آسمان در اختیار و کنترل ات قرار ندارد ....... به جنگ نرو ...!!!! ژنرال چاک هورنر ( فرمانده وقت نیروی هوایی ائتلاف در جنگ دوم خلیج فارس - 1990 )

بخش دوم ..... برخورد مستقیم نظامی ایران و اسراییل : بطور همزمان ، در حالی که در بازه زمانی 2018-2017 حملات اسراییل به اهداف کاملا مشخص ایرانی در خاک سوریه ، به شکل واضح و با شدت زیاد در جریان بود ، واحدهای سپاه قدس ایران نیز در حال آماده سازی های اولیه برای واکنش نظامی به منظور ایجاد بازدارندگی متقابل و همچنین افزایش هزینه حملات مهاجمان ، بود و براساس اطلاعات موجود ، چندین بار مستقیما" اهداف اسراییلی را مورد حمله قرارداد . این مساله بدان معنا بود که برای نخستین بار و پس از چندین دهه خصومت غیر مستقیم میان اسراییل و ایران ، ضربه های رد و بدل شده ، صورت مستقیم بخود گرفته بود . روزمه مایکل هرزوگ ، نویسنده مقاله با شروع فوریه 2018 ، نخستین برخورد مستقیم در سوریه ، زمانی که ایران رعین ناباوری همگان موفق شده یکفروند هواپیمای بدون سرنشین مسلح را از مبداء پایگاه هوایی تی-4 در مرکز سوریه به درون خاک اسراییل نفوذ داده و در آنجا هدف آتش متقابل واحدهای پدافند قرار گرفته و ساقط گردید ، رقم خورد . درپاسخ ، نیروی هوایی اسراییل نیز موقعیت استقرار خودروی کنترل و فرماندهی پهپاد فوق را در پایگاه هوایی سوریه کشف و علاوه بر منهدم کردن آن ، به ده ها هدف سپاه قدس در سوریه حمله نمود ، هر چند در جریان این حملات ، حداقل یک فروند جنگنده اف-16 هدف آتش شبکه دفاع هوایی سوریه قرار گرفت و ساقط گردید . چهارماه بعد ، در مه 2018 ، احتمالا در پاسخ به حملات تلافی جویانه اسراییل ، عناصر مسلح ناشناس ، حداقل 32 فروند راکت گراد را داخل خاک سوریه به سمت اهدافی در بلندی های جولان تحت کنترل اسراییل شلیک نمود که چهار فروند از این موشکها پس از عبور از مرز رهگیری شده و منهدم شدند . متقابلا" نیروی هوایی اسراییل با طراحی عملیاتی موسوم به "خانه پوشالی" ( House of Cards) ، صدها هدف دیگر ،از جمله زیرساختهای ایجاد شده توسط ایرانی ها را در سوریه مورد حمله قرارداد . در بیست و یکم ژانویه 2019 ، واحدهای موشکی منتسب به سپاه پاسداران ، یکفروند موشک دقیق میانبرد را در روشنایی روز و از مبداء پایگاه نظامی ارتش سوریه در جنوب دمشق بسمت ارتفاعات هرمون واقع در بلندیهای جولان ، شلیک کردند ، در حالی که موشک فوق ،توسط آتشبارهای پدافند هوایی گنبد آهنین رهگیری ومنهدم شد . درواقع ، روند شلیکهای موشکی ایران ، پاسخی بود به حملات مستمر نیروی هوایی اسراییل از دسامبر 2018 تا ژانویه 2019 به زیرساختهای نظامی ارتش سوریه که اینک تا حدودی در اختیار ایرانی ها گذاشته شده بود . بااین وصف ، پاسخ اسراییل به این سری حملات ... در تمامی موارد ذکر شده ، انچه که در وهله نخست به نظر میرسد ، این است که اسراییل اطلاعات مشخصی از روند برنامه های توسعه نظامی ایران در سوریه در اختیار داشته که این مساله بدان معناست که حملات اسراییل ، تمامی بسترهای آماده شده برای ایران به منظور مشروعیت دادن به اقدامات دفاعی و آفندی را هدف قرار داده است و این به شکل خاص ، زیرساختهای نظامی در حال آماده شدن ایران را مد نظر قرار میداد . در حالی که نیروی هوای اسراییل ، به شکل همزمان ، در تلاش بود تا بتدریج شبکه لایه لایه دفاع هوایی سوریه را بازکرده و سرفرصت ، تک تک عناصرآن را از میان برده و یا تضعیف نماید . گادی ایزنگوت در اواخر ژوئن 2019 نیز دوتیر راکت از سوریه بسوی ارتفاعات هرمون شلیک شد که موشک نخست در خاک سوریه سقوط نمود و دومی بدون ایجات خسارت در سرزمین های اشغالی فرود آمد . اگر این حمله به ایران منتسب نشد ، اما اجرای آن به گروه های تخت الحمایه ایران نسبت داده شد ،در حالی که همزمان با این رویدادها ، تنشها میان ایران و ایالات متحده نیز به اوج خود رسیده بود و گفته میشود که حتی برنامه ای برای حمله به اهداف ایرانی – سوری نیز در دست بررسی قرار داشت . با این حال ، یکی از مهمترین حملات مهم اسراییل علیه مجموعه های منتسب به ایران و حزب ا... در اول ژوئیه 2019 به ثبت رسید . اثر گذاری حملات اسراییل بر روند منازعه : در واقع ، مقامات امنیتی اسراییل براین باورند که عملیات نظامی مستمر اسراییل ، نقش اصلی را در خنثی نمودن برنامه های بلند مدت ایران به منظور تبدیل سوریه به یک جبهه نظامی قدرتنمند ضد اسراییلی بر عهده دارد . علاوه براین ، برخی از ناظران صحنه عملیات در سوریه معتقدند که این حملات میتواند در طولانی مدت ، روند جریان را به شکل موثر بر ضد ایران برگردانده و از تشدید احتمال درگیری مستقیم جلوگیری نماید . در نهایت ، ایرانی تا حال حاضر از انتقال و استقرار جتهای رزمی خود در خاک سوریه خودداری نموده اند و از سویی دیگر ، هنوز کنترل سامانه های روسی متعلقبه ارتش سوریه نیز در اختیار آنان قرار نگرفته است ، به همین دلیل اشراف اطلاعاتی در بخش جنوبی سوریه ، برای عناصر اطلاعاتی ایرانی در ضعیف ترین حالت ممکن قرار گرفته ، جایی که برای ایجاد بسترهای کسب اطلاعات به شکل موثر هنوز راه زیادی می بایست پیموده شود . بر همین اساس ، ایران مستمرا" در حال برنامه ریزی برای اعزام نیرو ، تعیین ماموریتها براساس مدل عملیاتی تعریف شده در سوریه است ، این الگو بیشتر بر نیازمندهای خاص ، شامل : 1-ایجاد بستر لازم در طول زمان برای طراحی واکنش متقابل در برابر حملات اسراییل ( با توجه به توسعه عملیاتی رزمی ایران در سوریه و نیازمندی به سامانه های دفاع هوایی پیشرفته ) 2-کاهش فاصله با قابلیتهای رزمی ارتش اسراییل ( در شمال وشرق سوریه ) 3- انتقال زیرساختهای استراتژیک منتقل شده به سوریه به مناطقی با درجه اهمیت کمتر نظامی ، غیر متمرکز کردن پتانسیل های نظامی 4-انتقال همه سامانه های رزمی و دپوهای تسلیحاتی به زیرساختهای ایجاد شده زیرزمینی و پنهان نمودن این زیرساختها تحت پوشش ارتش رسمی سوریه و صنایع دفاعی این کشور . در واقع ، بخش عمده ای از تحلیلگران امنیتی اسراییل براین باورند که جنبه اصلی برنامه ایران در سوریه ، تلاش برای انتقال عناصر اصلی "پروژه دقیق" این کشور در سازه های زیرزمینی یا استتار شده در لبنان ، تمرکز منابع برای ارتقاء این برنامه از یک پروژه محدوده به یک خط تولید کامل صنعتی ،افزایش پروازهای تجاری و همچنین فعال شدن خطوط دریایی ایران به لبنان و همچنین ایجاد یک ساختار نظامی کامل در عراق ، شامل تسلیح و آموزش شبه نظامیان شیعه بشمارمی آید . این مساله ، تا بدانجا برای مقامات ارشد اسراییلی ، پراهمیت بشمار می رود که در دسامبر 2018 ، مدیر اطلاعات ارتش اسراییل اظهار داشت که " عراق بشدت زیر کنترل سپاه قدس ایران قرار گرفته " و این کشور اکنون براحتی میتواند ، برنامه های بلند مدت خود را به مانند آنچه که در سوریه انجام شده ، در عراق نیز پیاده کند که بطور مستقیم ، امنیت اسراییل را نشانه گرفته است . به اعتقاد این مقام امنیتی ، استقرار ذخیره قابل توجهی از این موشکها در عراق ، نه تنها اسراییل ، بلکه یگانهای رزمی ارتش ایالات متحده ، عربستان سعودی و تحت شرایط خاصی ، اردن را نیز تهدید می کند . از آنجایی که ارتش سوریه کنترل بخشی از ارتفاعات جولان را در تابستان 2018 به لطف کمکهای بیدریغ ایران و ورود عناصر رزمی وابسته به آن از شورشیان مسلح ، مجددا" بازپس گرفت ، بلافاصله ، حزب ا... لبنان بدلیل تجربه افزون تر در خصوص گسترش توان رزم بواسطه استفاده از نیروهای محلی، مامور شد تا نیروی انسانی مورد نیاز را از مردم محلی ، بخصوص روستاهایی نظیر الخدر ( al-Khadr) در شمال جولان به منظور زمینه سازی برای حرکتهای آینده ، استقرار سامانه های تسلیحاتی و تهیه برنامه های عملیاتی فراهم نماید . اما از اکتبر 2017 ،هر دوبازوی عملیاتی حزب ا.. در جنوب سوریه ، توسط مدیریت اطلاعاتی فرماندهی جنوبی ارتش اسراییل مورد رصد قرار گرفت و درنهایت در مارس 2019 در یک کنفرانس مطبوعاتی ، در اختیار رسانه ها قرار گرفت . در کنار جنبه های نظامی ، تهران بر این باور است که میتواند بواسطه طرح ریزی یک نقشه دقیق واستفاده از ظرفیتهای فعلی سوریه ، بخش عمده ای از مشکلات ناشی از تحریم های ایالات متحده را دور زده و ازاین طریق ، بتواند با دستی گشاده تر ، برنامه های خود را سوریه پیش برد . در این میان ، گرچه مهمترین عامل مهار ایران در سوریه را می توان در اعمال فشار نظامی دانست ، اما الزاما" جلوگیری از به ثمر رسیدن طراحی تهران را نمی توان در حوزه بکارگیری سخت افزار نظامی جستجو نمود . بدین معنی که چالش میان ایران و اسراییل را نمی توان بدون در نظر گرفتن نقش مرکزی روسیه در سوریه و همچنین فشار اقتصادی ایالات متحده بر ایران مورد تجزیه و تحلیل قرار داد . به اعتقاد برخی ناظران سیاسی ، حضور روسیه ، ایران و اسراییل را مجبور ساخته تا حرکات خود را با دقت افزون تری مورد محاسبه قرار دهند ، ضمن اینکه نقش ایالات متحده نیز باعث شده تا ایران در اجرای نقشه جامع خود ، با جسارت بیشتری نسبت به گذشته ، عمل نماید . زاخاریا باومل نظامی صهیونیست که در جریان درگیری های نبرد 1982 جسدش در خاک سوریه باقی ماند رقص با خرس روسی : براساس آنچه سیر تحولات در سوریه نشان میدهد ، مجموعه تحلیلگران اسراییلی از ابتدای بحران و پس ازحضور نظامی روسیه در جنگ داخلی سوریه ،با رصد محیطی مملوء از بازیگران متفاوت بین المللی ، منطقه ای و محلی که گاها" منافع متضادی را دنبال می نمودند ، براین اعتقا د قرار داشتند که اولویت نخست سیاست خارجی می بایست ، گفتگو در بالاترین سطح با مهمترین بازیگرخارجی این صحنه ، یعنی روسیه صورت گیرد . در واقع امر ، اسراییل و روسیه ، مواضع متفاوتی رادر خصوص ایران و سوریه و همچنین سیاستهای ایالات متحده در قبال ایران داشتند که بطور مشخص ، حول محورهای ذیل قابل تبیین می بود : 1-روسیه ، ایران و سایر گروه های مسلح حاضر در سوریه ، در کنار هم برای ابقای ساختار حکومتی اسد وارد جنگ شدند و در این میان ، ایران ، نقش محوری را برای پیشبرد این هدف بازی می کند ، وظیفه ای که بنا برخی تحلیل ها ، روندی ارزشمند برای روسیه بشمار می آید . 2- هر دوکشور ( ایران و روسیه ) هدفی مشترک را دنبال می کنند وآن خروج کامل ایالات متحده از سوریه و کاهش نفوذ این کشور در منطقه است . 3- روسیه از ابتدای خروج ایالات متحده از توافق هسته ای و اعمال استراتژی فشار حداکثری بر ایران همواره به این روند معترض بود . 4- روسیه ، تامین کننده اصلی تسلیحات برای ایران است و دو کشور خارج از مساله سوریه ، منافع همپوشان دیگری ، نظیر تلاش برای محدود کردن نفوذ سیاسی ایالات متحده در اسیای میانه و همچنین همکاری در چهارچوب های اقتصادی اوراسیا را دنبال می کنند . در عین حال ، اسراییل با موشکافی قابل توجهی ، منافع متضاد و واگرای موجود میان ایران و روسیه را در حوزه سوریه مورد شناسایی قرار داد و بصورت ماهرانه ای مانور خود را برای افزایش شکاف در این مورد برنامه ریزی نمود . حقیقت امر آن است که در گفتگوهای دوجانبه میان اسراییل و روسیه که از اواخر 2015 آغاز شده ، چند هسته اصلی برای نیل به یک درک مشترک برای ادامه مسیر ، بوجود آمده است . در ابتدای امر ، روسیه برای طرف مقابل تصریح نمود که بدلیل عدم وجود اراده یا توانایی سیاسی و یا هردو ، اقدامی برای قطع دسترسی حضور نظامی ایران در سوریه نخواهد کرد و این حضور را بعنوان یک چالش بلندمدت برای خود که به معنای پذیرش نقش ایران و ایجاد یک ارتباط پایدار سیاسی بشمار می آید ، مورد پذیرش قرار داده است . بدین معنی که روسیه آمادگی کامل خود را برای اعمال نفوذ به منظور جلوگیری از گسترس نفوذ طرف ایرانی ، به نمایش گذاشت . بعنوان مثال ، روسها بخوبی از نفوذ خود برای عدم ایجاد دسترسی به ایران برای کنترل یک اسکله واقع در بندر طرطوس، درست در مجاورت پایگاه دریایی ارتش این کشور ، استفاده نمود . فراتر از این مساله ، به شکل کاملا غیر محسوس ، ارتش اسراییل ، بر مبنای همین گفتگوها ، آزادی عمل کاملی برای هدف قرار دادن موقعیتهای نظامی ایران در خاک سوریه را تا زمانی که نیروهای مسلح و ثبات حکومت سوریه را دچار خطر نکند ، بدست آورد . درواقع ، روسها با متعهد شدن به این توافق نانوشته ، موجب شدند تا ایران مجبور شود تا حضور نظامی خود را در نزدیکی مرز به حداقل برساند و تنها پس از فروکش نمودن جنگ ، این ارتش رسمی سوریه باشد که اجازه استقرار درآن را بدست آورد . متقابلا" برای تضمین این تعهد ، ارتش روسیه ، بخش عمده ای از پلیس نظامی خود را به این منطقه حائل اعزام نمود ، هر چند در بسیاری از موارد ، ارتش روسیه ، مانع از حضور عناصر نظامی ایرانی که با یونیفرم ارتش سوریه در این مناطق ، بخصوص جنوب سوریه تردد دارند ، نشده است . اما با افزایش حالت مخاصمه میان ایران و اسراییل در بازه زمانی 18-2017 ، توافق نانوشته میان اسراییل و روسیه به شکل غیر قابل باوری تحت فشار قرار گرفت و شکافها میان دو طرف ، افزایش پیدا نمود . از یک سو ، ستاد ارتش روسیه ، افزایش رصد خطر برای نیروهای اعزامی خود به سوریه را غیر قابل قبول میدانست . این واقعیت که نیروهای ایرانی ، براساس محاسبات خود ، بخش عمده ای از دارایی های نظامی خود را در مجاورت موقعیت استقرار واحدهای روسی مستقر نموده بودند تا در برابر حملات هوایی ارتش اسراییل ، مصونیت بیشتری را در اختیار داشته باشند ، موجب شد تا در سپتامبر 2018 ، یک بحران شدید میان روسها و ارتش اسراییل پدید آمده و همین امر باعث شد تا جلسات از پیش برنامه ریزی شده میان این دو ، برای چندماه به تعویق بیافتد . این بحران را میتوان مملوء از تناقضاتی دانست که در محیط امنیتی خاورمیانه ، سالهاست که وجود دارد . از یک سو، اسراییل به شکل مستمر ، توانایی ها نظامی حزب ا.. را که در ارتباط مستقیم با "پروژه دقیق" بود ، هدف قرار میداد که درست زیر بینی روسها در شمال غربی سوریه قرار داشت ، از سویی دیگر ، شبکه پدافند ارتش سوریه ، یک فروند پرنده شناسایی IL-20 روسی را به زعم مهاجم بودن ساقط نمود و نزدیک به 15 پرسنل روسی در این میان کشته شدند و روسها نیز مقصر اصلی ماجرا را نیروی هوایی اسراییل دانست که با پوشش قرار دادن پرنده روسی ، مبادرت به اجرای عملیات تهاجمی می نمودند .( در واقع به اعتقاد نویسنده متن ، ادعای روسها ، دروغ بوده . م ) . از طرفی دیگر ، روسها با تحویل سامانه اس-300 به ارتش سوریه ، که پیش ازاین با فشار ایالات متحده و اسراییل ، صدور آن متوقف شده بود ، اسد را موردتشویق قراردادند. بااین حال ، دلایل مختلفی ممکن است بر این نوع نگر روسها ، موثر واقع شود . نخست اینکه در حوزه ساختار دفاعی ارتش روسیه ، هنوز نگرش نامطلوبی در خصوص اسراییل وجود دارد که احتمالا تمایل نخواهند داشت مسئولیت کامل ساقط شدن هواگرد روسی را توسط سامانه های دفاع هوایی محصول این کشور توسط متحدشان را قبول کنند . علاوه براین ، روسها به شکل روزافزون ، نسبت به دامنه ، ماهیت و استمرار حملات هوایی ارتش اسراییل به خاک سوریه واکنش عصبی نشان میدادند و به شکل کاملا هوشمندانه ای ، از این رویداد ( سقوط ایلوشین روسی ) استفاده کردند تا ضمن محدود کردن آزادی عمل توافق شده با اسراییل ، مکانیزم جدیدی را برای ادامه آنچه که "اقدامات تامینی / ایمنی " نامیده میشد ، طراحی نمایند . دراین زمینه ، مقامات ارشد دفاعی اسراییل براین باورند که جهت گیری متفاوت روسیه نسبت به گذشته در خصوص مقصر جلوه دادن اسراییل را می توان در قالب تاکتیک جدید روسها برای پیشبرد روند تفاهم احتمالی با ایالات متحده در زمینه خروج احتمالی از سوریه و سایر مسائل بین المللی دانست . در همان زمان رسانه های عبری گزارش داده بودند که مسکو قبل از ساقط شدن هواگرد شناسایی خود برفراز مدیترانه ، تماسهای نزدیکی را با اسراییل به منظور گفتگو با ایالات متحده برقرار کرده بود . به اعتقاد کارشناسان امنیتی عبری ، روسها براین تمایل قرارداشتند که در ازای ایجاد فشار برایران به منظور کاهش فعالیتهای خود و گروه های نزدیک به ان در سوریه و همچنین خارج کردن بخش قابل ملاحضه ای نیروهای خود ، روند اجرای تحریم های اقتصادی از سوی ایالات متحده منجمد گردد . با این وصف ، تل آویو بدلیل عدم تمایل در خصوص محدود کردن تحریم های اقتصادی بر علیه تهران ، این پیشنهاد را نپذیرفت ، اما مقامات تل آویو معتقدند که دولت ترامپ ، به احتمال بسیار زیاد ، قبل از خروج کامل نیروهای آمریکایی از سوریه (دسامبر 2018) بتدریج علاقه خود را به معامله با روسها ، اعلام کند . اما پی آمد حادثه ایلوشین روسی را می توان در اضافه شدن برخی الزامات و مکانیزم های جدید به "اقدامات تامینی " توافق شده میان اسراییل و روسیه جستجو نمود . این موارد شامل اطلاع رسانی ارتش اسراییل قبل از اجرای هر گونه حمله هوایی ( چند دقیقه قبل از اجرای بمباران ) ، تعریف واضح از مناطق هدف توسط نیروی هوایی اسراییل و مشخص شدن نقاط و موقعیتهایی بود که هر گونه حمله به ان به مثابه نقض توافق منتهی شده ، کانالهای ارتباطی میان دو ارتش و... می گردید . تمامی این موارد در چهارچوب یک یادداشت رسمی تفاهم شده میان طرفین و در امتداد تفاهم امضاء شده میان روسیه با ایالات متحده و ترکیه در خصوص ترکیه به امضاء طرفین رسید . این تفاهم نامه ، یک جنبه بسیار مهم را بخود می دید و آن عدم توقف کامل حملات اسراییل به خاک سوریه بود و برآیند کلی آن ، تحت فشار قراردادن بیشتر ایران برای کاهش فعالیتهای نظامی ، خودداری از استقرار موقعیتهای استقراری خود در نزدیکی پایگاه های روسی و به طور کلی محدود سازی فعالیتهای نظامی این کشور در سوریه بشمار می رفت . نتیجه کلی و برآیند روند فوق الذکر نشان می داد که اززمان ساقط شدن هواگرد روسی ، اسراییل موفقیتهای قابل ملاحضه ای را برای احیاء زمینه های مشترک کاری خود با روسیه در حوزه مسائل سوریه از جمله بهبود سازو کار هماهنگی های نظامی بدست آورده است ، چنانکه در اخرین دیدار نتانیاهو در مسکو( 4 آوریل 2019 ) ، وی با یک استقبال غیر معمولی ، شامل اجرای مراسم کامل نظامی ، تحویل باقی مانده جسد سرباز ( زاخاریا باومل / Zechariah Baumel) که در جنگ 1982 کشته شده و محل دفن آن توسط واحدهای روسی کشف شد ، روبرو گردید . ضمن اینکه در مذاکرات مستقیم میان دو طرف ، موافقت کلی درخصوص خروج نیروهای خارجی از سوریه صورت گرفت ولی نتیجه نهایی آن هرگر افشاء نشد. این درحالی است که به رسمیت شناخته شدن حاکمیت اسراییل بر ارتفاعات جولان از سوی ترامپ که بسرعت توسط روسیه رد شد ، به احتمال زیاد در فرایند فوق الذکر مشکلاتی ایجاد خواهد کرد. بدیهی است از زمان آغاز بحران در سپتامبر 2018 میان این دو بازیگر صحنه بین المللی ، اسراییل ، به شکل محسوسی اقدامات نظامی خود در سوریه را کاهش داده بود که این امر را بطور مستقیم می توان به محدود شدن تحرکات ایران در سوریه تحت فشار مشترک روسیه و اسراییل مرتبط دانست ، اما مقامات تل آویو همچنان مشتاق است که ضمن کاهش تنشها با روسیه ، میزان دقت در اجرای عملیات خود در داخل خاک سوریه را به حداکثر میزان خود برساند . در این میان ، بشار اسد بعنوان محور حرکتی بازیگران حاضر در سوریه ، بصورت توامان نگاه ویژه ای به ایران و روسیه دارد و در این مدت ، براین تلاش بوده تا با اجرای مانورهای ماهرانه میان این دو بازیگر ، فضای حرکتی خاصی را برای خود پدید آورد که این روند ، در رقابت آرام همراه با تنشهای مقطعی میان ایران و روسیه برای دسترسی به منظور استفاده از بنادر سوریه ، منابع طبیعی و دستیابی به پروژه های زیربنایی سوریه کاملا قابل مشاهده است که در برخی مواقع ، اصطکاکهای میان عناصر تحت کنترل ایران و بخش هایی از ارتش سوریه تحت حمایت روسیه به خشونت نیز منتهی میشود . با این وصف ، در حالی که اسد هنوز به حمایتهای نظامی و اقتصادی ایران بسیار وابسته است ، احتمالا" از نفوذ رو به گسترش ایران ، رضایت نداشته و به براساس تحلیل های موجود از منابع اطلاعاتی اسراییلی و غربی ، حملات مستمر اسراییل را بعنوان ابزاری برای رد درخواستهای ایران مورد استفاده قرار میدهد . با این وجود ، این ابهام هموراه پیش روی تحلیلگران امنیتی اسراییل وجود دارد که روسیه تا چه اندازه می تواند این انتظارات را تحقق بخشد ؟ در این خصوص ، برخی معتقدند که روسیه در جریان جلسات 3 جانبه ، بارها اعلام نموده که پتانسیل کافی برای ایجاد یک اهرم فشار موثر بدون کاهش قابل توجه تحریم های ایالات متحده برای وادار کردن ایران به خروج از سوریه را در اختیار ندارد . علاوه براین ، روسها انتظار دارند که در قبال اعمال فشار برایران ، اسد بعنوان تنها دولت رسمی در سوریه مورد پذیرش قرار گرفته و همه نیروهای خارجی در یک بازه زمانی از این کشور خارج شده و درنهایت تحریم های ایالات متحده علیه این کشور ( روسیه ) لغو گردد تا شرکتهای روسی توانایی شرکت در فرآیند بازسازی سوریه را داشته باشند . بطور طبیعی چنین انتظارانی موجب شده تا امکان تحقق آن از سوی اسراییل و ایالات متحده بعید به نظر برسد . نتیجه این مذاکرات ، هر چه باشد ، اسراییل قصد متوقف نمودن آنچه که مربوط به تامین منافع حیاتی امنیت ملی خود است را ندارد ، در عین اینکه ، تحلیل غالبی وجود دارد که تامین این منافع در همکاری مشترک با روسها نهفته است و این بستر را بوجود می آورد تا همچنان حملات مستمر بر علیه اهداف ایرانی در سوریه ادامه پیدا کند . پی نوشت : 1- ادامه دارد ............ 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9 

روسیه، سوریه و گسترش نفوذ روسیه در حال گسترش باند فرودگاه حمیمیم در سوریه هست تصاویر ماهواره ای که از پایگاه هوایی حمیمیم سوریه بدست آمده نشان می دهد که یکی از دو باند اصلی این فرودگاه حدود 1000 فوت ( 300 متر ) گسترش داده شده است. این باند جدید این امکان را فراهم می کند که هواپیماهای بزرگتر و با بار بیشتر و حتی بمب افکن ها نیز در این پایگاه مستقر شوند. این پایگاه هوایی یک دارایی با ارزش در خارج از روسیه است که نقشی استراتژیک در گسترش فعالیت های نظامی در خاورمیانه، شمال افریقا و شرق دریای مدیترانه دارد. این پایگاه دارای دوباند موازی شمالی-جنوبی است. از همان ابتدای ورود نیروهای روسی به این پایگاه تغییرات آغاز شد تا امکان پشتیبانی از پرواز بالگردها فراهم شود. همچنین اضافه کردن یک پارکینگ 819000 فوت مربعی (تقریبا 90000 متر مربعی) که در سال 2016 صورت گرفت. همچنین تعدادی آشیانه سخت (مستحکم) در گوشه شمال غربی که در پاسخ به تهدید پهپاد ها و دیگر سلاح هایی که امکان دارد، تلفات و خسارتی وارد کند در سال های 2018 تا 2019 ساخته شد. بر اساس تصاویر ماهواره ای بدست آمده، باند غربی که حدود 9500 فوت (3100 متر) طول داشت، به حدود 10500 فوت (3400) افزایش داده شده است. همچنین به نظر میرسد که یک تاکسی (مسیر دسترسی) هم در حال ساخت است تا انتهای شمالی دو باند را بهم متصل کند. با توجه به فعالیت هایی که در شمال باند غربی دیده میشود، ممکن است این باند حدود 750 فوت (250متر) دیگر هم طولانی تر شود. [تصویر ابتدای متن] در حال حاضر پرواز های زیادی به این پایگاه می شود که از جمله آن ها پرواز An-124 است. قطعا وجود یک باند طولانی تر می تواند کمک کند تا در فصول گرم سال و همچنین میزان بار بیشتری توسط این هواپیما در هر پرواز منتقل شود. همچنین طول اضافی باند حاشیه ایمنی بهتری را برای شرایط رد شده پرواز فراهم می کند. و با توجه به اینکه هواپیما های ترابری روسی مجهز به سیستم سوخت گیری هوایی نیستند، این پایگاه می تواند نقش یک نقطه میانی را برای پرواز بسوی لیبی را داشته باشد. بازسازی و گسترش باند غربی این پایگاه امکان استقرار هر یک از سه نوع بمب افکن روسی Tu-22M3 ، Tu-95MS و Tu-160 را فراهم می کند. همان طور که در سال 2016 برای مدتی تعدادی از بمب افکن ها در ایران مستقر کرد. حضور این بمب افکن ها در کنار حضور هواپیمای گشت دریایی Tu-142 و پرواز آن ها بر فراز مدیترانه مزاحمت های فراوانی را برای جبهه جنوبی ناتو ایجاد می کند. چون این هواپیماها مجهز به موشک های کروز اهداف بسیاری را در مدیترانه و جنوب اروپا در تیرس خود خواهند داشت. روسیه در چند سال اخیر علاقه خود را برای استقرار بمب افکن های خود در نزدیکی مرز ها نشان داده و گاهی اوقات با پرواز های مستقیم به ونزوئلا ایلات متحده آمریکا را ازار میدهد. از دیگر هواگرد هایی که در حمیمیم حضور مستمر دارند میتوان به آواکس A-50 و هواپیمای جاسوسی IL-20 اشاره کرد که در پارکینگ شرقی این پایگاه مستقر شده اند. در طول بازسازی و گسترش باند غربی میتوان پیش بینی کرد که برنامه ای مشابه برای باند شرقی نیز اجرا شود، و سایر ساخت و ساز ها در بقیه نقاط پایگاه نیز دنبال شود. اگرچه جغرافیای محلی گسترش این مکان را دشوار کرده است. صرف نظر از جزئیات این گسترش و بازسازی، چیزی که اهمیت دارد افزایش نقش این پایگاه در استراتژی های کرملین است. درست است که جنگ در سوریه هنوز ادامه دارد ولی شرایط نسبتا پایداری پدید آمده که اجازه می دهد برنامه هایی با چشم انداز طولانی مدت در سوریه دنبال شود. کرملین قصد دارد در دهه های آینده در حمیمیم بماند و از طریق آن برنامه های نظامی خود را در خاورمیانه ، شمال افریقا و دریای مدیترانه را دنبال کند. که این موضوع باعث افزایش نگرانی ناتو می شود. منبع

بسم الله........ 10 بهمن 1399 عملیات ارتش سوریه در منطقه بادیه (بیابانهای حمص و دیرالزور) بعد از تلاش داعش برای نا امن کردن جاده تدمر به دیرالزور و همچنین جاده اثریا (در مثلث رقه حماه حلب) نیروهای ارتش سوریه با کمک مقاومت و پشتیبانی هوایی روسیه یک سری عملیات را برای پاکسازی بخشهای الوده در مثلث تدمر دیرالزور والمیادین اغاز کرده است . این مناطق به علت بیابانی و خالی از سکنه بودن و نداشتن راهای ارتباطی برای چند سال است که به پناهگاه داعش تبدیل شده است وو تاکنون چندین بار توسط ارتش و متحدین پاکسازی شده اما هر بار به علت عدم مکان استقرار نیرو در این مناظق دوباره داعش شروع به بازسازی خود کرده . در یک ماه گذشته نیروهای داعش بیشتر به انجام عملیات کمین و کار گذاشتن تله های افنجاری بر سر مسیر نیروهای ارتش روی اوردن تا انجام حملات مستقیم به طور مثال در انفجار یک تله انفجاری در چهل روز گذشته بر سر مسیر کاروان اتوبوس های ارتش 28 نظامی سوریه کشته شدن در اخرین حملات در دو هفته پیش هم 5 نیروی تیپ فلسطینی قدس به شهادت رسیدن . ارتش سوریه در عملیاتهای اخیر خود به جای استقرار در این مناطق الوده که کاری پر هزینه وتلفات است عملیات بکاو بکش رو اغاز کرده است . یکی از تفاوت های عملیات اخیر استفاده پررنگتر از پشتبانی هوایی است بالگردها و جنگنده های روس وسوری است تا کنون 90 سورتی پراوز برای عملیات شناسایی اسکورت وشکار داعش انجام داده اند این پشتیبانی کار نیروهای ارتش را به مراتب راحتتر کرده است به طور مثال در یکی از حملات جتهای سوخو 24 در منطقه اثریا 13 عضو داعش به هلاکت رسیده اند نقشه مقداری قدیمی است . وبیشر مناطق هاشور زده مد نظر است

بسم ا... حالا شما را نمی دونم ولی وقتی نگاه اشتباه به روند و وضعیت ، با توجیه غیرقابل باور "نوکری برای ایالات متحده" قرار هست ماست مالی بشود ، چه انتظاری دارید که روند بسمت بهبود پیش برود ؟ ما غیر از رژیم عبری ، 191 کشور در دنیا داریم و این با کمی تخفیف به معنای 191 نیروی هوایی در مقیاس و کمیت های مختلف هست .. حالا سئوال این هست ، کره شمالی که دارد بسمت نوسازی نیروی هوایی می رود ، نوکر آمریکاست ؟؟ چین که از دهه نود به این سمت همزمان با توسعه بالستیک و پهپادی خودش ، ابتدا با خرید و بعد برقراری ارتباط درست و همکاری مشترک ، بسمت تولید جتهای نسل 5 واقعی ( و نه روی کاغذ ) حرکت کرده ، نوکر آمریکاست ؟؟ روسیه که با جهت دادن درست به میراث شوروی ، بتدریج دارد وضعیت خودش را بهبود می دهد نوکر آمریکاست ؟؟ چرا سعی میشود که وضعیت نابهنجار را با عبارتهای شاذ ، شاخدار و دست گذاشتن روی مخاصمه فعلی میان ایران و ایالات متحده و تحریک احساسات یک طیف خاص ، تا حد کوچه و بازار نزول بدیم ؟!!! نمونه هایی از این دست ... نیروی هوایی کره شمالی بدنبال خرید سوخو-35 آیا کره شمالی بدنبال تقویت نیروی هوایی به منظور مقابله با جنگنده های پنهانکار نیروی هوایی ایالات متحده است ؟! افزایش قابلیتهای رزم دریایی اژدهای سرخ تسلیح جتهای دریاپایه J-15 به موشکهای کروز YJ-91 کوسه های الکتریکی برای اژدهای دریایی رونمایی از جتهای ویژه جنگ الکترونیک J-15D/J-17 پی نوشت : 1- قبل از این که با دست گذاشتن روی احساسات مخاطب با استفاده از کلماتی مثل "آمریکای تروریست " و "نوکری " که میشود این را عیناً برای چین تروریست بیولوژیک و ارباب روسیه یا کره شمالی ( که بخشی از همین فناوری موشکی در ابتدا از همین کره شمالی اخذ شده ) برای طیف مقابل استفاده کرد ( بدلیل ارتباط به نسبت خوب فعلی با شرق ) معترف باشید که بخشی از مسیری که امدید اشتباه بوده و باید تغییر کند . 2- حساب بخش سیاسی ماجرا بین ما و آمریکایی ها ،از حوزه فنی جداست . این دوتا را با هم اشتباه نگیرید.

بسم ا... نکات خوبی را ذکر فرمودید ولی چند نکته در این جا قابل ذکر هست 1- برتری هوایی با به اصطلاح Air supremacy به هیچ عنوان یک مفهوم مطلق نیست . از ابتدای پیدایش قدرت هوایی تا به امروز ( از 1916 تا 24 ژانویه 2021) هیچ نیروی هوایی (به استثنای 2 دوره که یکی چند ماه آخر جنگ دوم جهانی و دومی نبرد بر سر دره بقاع ) مدعی کسب برتری هوایی مطلق نبوده ، حتی نیروی هوایی ایالات متحده با وارد کردن نیروی استراتژیک بمباران خودش در ویتنام که منجر به تلفات دهشتناک می شد ، بازهم موفق نشد تا شبکه پدافند هوایی ویتنام شمالی را که از مستشاران روسی استفاده می کرد و مرتب تقویت می شد ، را بطور کامل از رده عملیاتی خارج کند و طبق تعاریف خودشون ، چیزی به اسم برتری هوایی در معنای مطلقی که مد نظر شماست دست نیافتی هست به دلایل مختلف ... حتی برای نیروی هوایی ایالات متحده ... 2- در سوریه هم بطور دقیق همین مساله قابل بررسی هست . نیروی هوایی سوریه از ابتدای جنگ حضور موثری را به نمایش نگذاشت و شبکه پدافند زمینی اش که مبتنی بر چینش به شیوه روسی بود ( یعنی توان هوایی اش روی ساختار و بستر پدافند زمین پایه قرار می گرفت ) یا بدلیل فرار پرسنل اش و یا عملیات نظامی گروه های شورشی بسرعت دچار فروپاشی شد و تا همین الان که صحبت می کنیم ، حتی با وجود تحویل اس-300 موفق نشده دوباره کمر راست کند ، به همین دلیل فضای آسمان این کشور دربست ، در اختیار کشورهای حاضر درآن قرار گرفت .. یعنی از شمال ترکها ، از جنوب اسراییل ، از غرب و به موازات ساحل مدیترانه ناتو و از شرق روسها ) . بطور طبیعی ، کشوری که نتواند فضای هوایی خودش را در حداقل شرایط حفظ کند ، عملاً فشل و از کار افتاده است و بطور متقابل ، وقتی از روسها خواسته شد که وارد سوریه شوند ، منطق نظامی حکم می کرد که اول توان هوایی وارد بشود تا بعد از کسب اطمینان از پدید آمدن شرایط حداقلی در حوزه امنیت آسمان منطقه نبرد ، نیروی زمینی وارد عمل بشود که این امر هم اتفاق افتاد و مستند هم هست روند فوق الذکر . به دلایل مختلفی بنده فعلا ( و نه درآینده ) با این مساله مخالفم . امروز که داریم با شما صحبت می کنیم ، دو تا واژه جدید در ادبیات نظامی دنیا وارد شد که به ترتیب حملات شبکه ای (network attack ) و جنگ غیر جنبشی ( non-kinetic warfare) روی ان اسم گذاشتند و به شکل خلاصه ، تلاش برای شکست دادن یا ازکار انداختن یگانهای نظامی دشمن بواسطه اقدامات الکترونیک قابل بررسی هست . بطور طبیعی ، منطق نظامی حکم می کند که در میدان عمل دشمن مسلح به قابلیتهایی فراتر از توان رزمی خودمون با احتیاط بیشتری عمل کنیم تا درصورت وارد آمدن تلفات احتمالی ، خسارت روانی حاصل از آن در حداقل وضعیت قرار داشته باشد روی این فرموده شما ، نقد قابل توجهی وجود دارد . ما خیلی دوست داریم با سر وصدا و تبلیغات و ... یک کاری را انجام بدیم ، در حالی که حضور پرنده های سرنشیندار سیگنت / الینت ، نیازی به سرو صدا کردن و پرچم تکون دادن و اینکه آی ملت ما اینجا هستیم و داریم کسب خبر می کنیم ، ندارد ،در حالی که وقتی شما یک رادار با حجم بزرگ را به سوریه می برید ، با علم به اینکه می دونید حریف هیچ خطر قرمزی در حمله به زیرساختهای شما ندارد ( مثال بارزش صدها حمله اسراییل به ما در سوریه و تعداد مشخصی شهید اعلام شده و اعلام نشده هست ) ، مسیر را در درجه نخست برای شناسایی کامل قابلیتهای خودی و در درجه دوم شکستن قُبح حمله به واحدهای نظامی رسمی ایرانی ( و نه مستشاری ) را هموار خواهید کرد ... در حالی که برای هواگردهای سرنشین دار که ویژگی بارز انها ، تحرک هست ( برخلاف رادارها زمین پایه ) این مساله مصداق پیدا نمی کند ، کما اینکه حریف سالهاست از این حربه دارد بر علیه ما استفاده می کند و حداقل در افکار عمومی ( تحلیلگران نظامی وب فارسی ) این مساله چندان مورد توجه قرار نگرفته است . بعنوان مثال ، در سپتامبر 2007 نیروی هوایی عبری یک مجموعه ساختمانی را در 400 کیلومتری شمال شرقی دمشق ، بمباران کرد ( 5 سال قبل از شروع جنگ داخلی ) . اولین کاری هم که قبل از این حمله انجام داد ، زدن و از کار انداختن شبکه دفاع هوایی سوریه در تل ابیض بود . خوب ، بطور طبیعی ، ما به تنهایی و بدون پشتیبانی ( که به معنای حضور رسمی در سوریه هست و ان هم تبعات سیاسی و همچنین هزینه های مالی بیشتری را می طلبد ) چه شکلی فقط رادار را به سوریه می برید و ان را تبدیل به سیبل ثابت برای iaf می کنید ؟؟ بنده اصولا هیچ اعتقادی به ارسال نیروی هوایی به هرتعداد و به هر کیفیتی به سوریه ندارم ، به دلایل مختلف ، ولی وقتی شما روزانه ده ها پرواز به اصطلاح تجاری به سوریه دارید از دالان های هوایی مشخص ، درصورت وجود چنین هواگردهایی که بدون علائم مشخصه ویژه ( به معنای اینکه داد نزنیم ، ایهالناس ما در سوریه حضور این شکلی داریم ) و درسکوت کامل و پنهانکاری محض اطلاعاتی ( مشخصه اصلی عملیات الینت و سیگنت ) مبادرت به کسب اطلاعات از تحرکات دشمن کنیم ( کاری که همه طرفهای درگیری دارند ان را انجام می دهند ) پی نوشت : غرض از این متن به نسبت مفصل ، این هست که انصاف را در تحلیل شرایط قائل بشیم ( البته منظور جنابعالی نیست و کلی عرض کردم ) . حریف ، بدون تعارف ، محدوده قدرت مشخصی را دارد به نمایش می گذارد و دست کم گرفت این قدرت ، زیبنده نیروی مسلحی که قرار هست با اینها دست به یقه بشود ، نیست ... تجربه بیشتر از 300 سال تاریخ نظامی مدون شده تا جایی که اطلاع دارم ، این را به ما یاد میدهد . ما قادر نیستیم و نخواهیم بود که قدرت هوایی را در ابعاد مختلف خودش ، نادیده بگیریم .

حتی روسها که با حداکثر تکنولوژی هوایی و راداری اونجا هستن، ادعایی نسبت به کنترل آسمان سوریه و حتی منطقه بالای سر خودشون در حمیمیم رو ندارن، جنگنده اشون رو ترکها انداختن. آمریکا انگلیس، فرانسه و دیگرانی که اونجا هستن به اتکای محور ترکیه، اسراییل، مدیترانه وا عراب هستن و از طریق ناتو و بودجه فراوان پشتیبانی میشن. نصب رادار از سوی ما یه اقدام پیشدستانه برای هشیاری در داخل ایران هست. یه رادار ماوراء افق در سوریه میتونه کل فرودگاه های اسراییل رو پوشش بده. اینکه کی فعال میشن کی جنگنده بلند میشه و کی فرود میاد. اما اینکه نیروی هوایی یا رادار فرضی ما با هر چینشی میتونه موثر باشه؛ اگر شما تضمین میدید که جنگنده و آواکس فرضی ما رو نزنن! رادار زمینی ما رو هم نمیزنن. و این از طریق فناوری به تنهایی بدست نمیاد. باید یه توان عظیم نظامی اقدامات برون مرزی ما رو پشتیبانی کنه تا کسی جرات دست زدن به تجهیزات ما رو نداشته باشه. بعبارتی دیگر؛ یک نیروی هوایی ارسالی؛ نهایتا میتونه ترکیبی از 30 تا 40 فروند جنگنده، سوخترسان، ISR و رادارهوابرد و از این تعداد شاید 9 تا 20 فروند جنگنده مولتی رول تمام عیار باشه. این در برابر چیزی که در نزدیکی مرزهاش در سمت اسراییل و یا ترکیه و یا ناوگان آمریکا در مدیترانه هست، با حتی برتری تکنولوژیکی هم عددی محسوب نمیشه و عاقبتی بهتر از این، یعنی کم آوردن در برابر توان موشکی همسایگان نخواهد داشت! جنگ هوایی بماند:

تحویل اولین خودرو زرهی AMPV به ارتش آمریکا شرکت BAE Systems اولین خودروی چند منظوره زرهی (AMPV) که باید به ارتش ایالات متحده امریکا تحویل شود ، را به نمایش گذاشت. خودروهای زرهی AMPV جز یکی از برنامه های مدرن سازی ارتش آمریکا به حساب میاید. مدیر برنامهAMPV در شرکت BAE Systems گفت: "نهایی کردن اولین نمونه AMPV برای تحویل ، نقطه عطفی برای این برنامه و ارتش ایالات متحده امریکا است." AMPV برای پاسخگویی به مأموریت های ارتش در تیم های رزمی تیپ زرهی (ABCT) و برای جنگ های نوین آینده طراحی شده است. خانواده AMPV که توسط ارتش به عنوان یک اولویت اصلی برای حفاظت و بقا انتخاب شده است ، ناوگان بسیار زنده و متحرک از وسایل نقلیه را در اختیار ارتش قرار می دهد. خانواده AMPV قرار است جایگزینی برای نفربرهای زرهی قدیمی M113 ارتش آمریکا باشند. با توجه به قرار داد ارتش امریکا با BAE Systems بیش از 450 دستگاه از خودروهای AMPV ساخته و تحویل ارتش امریکا خواهد شد. AMPV در نقش خودرو فرماندهی اولین وسیله تحویل شده و سنگ بنای استراتژی نوسازی شبکه ABCT ارتش امریکا است. این مدل با بهره گیری از افزایش ابعاد بدنه، حفاظت ، قدرت، قابلیت خنک ساز ی، انعطاف پذیری بالا و ظرفیت فرماندهی، کنترل، ارتباطات و قابلیت های رایانه ای که فراهم می کند موجب تسهیل فرمان ماموریت دیجیتال در میدان نبرد خواهد شد. انواع دیگر در خانواده AMPV ارتش امریکا عبارتند از: GPV : در نقش یک نفربر زرهی MV : در نقش خمپاره انداز جهت پشتیبانی در عملیات تهاجمی سریع AMEV : امکان درمان فوری یا جا به جایی زخمی ها در میدان نبرد AMTV : یک اتاق عمل کوچک سیار جهت مراقبت های ویژه از سربازن زخمی اولین خودرو زرهی AMPV اماده تحویل به ارتش امریکا در نقش فرماندهی پ. ن : ارتش امریکا به سرعت در حال نوسازی و یا بروز رسانی خودروهای زرهی خود است و برنامه های گسترده و متنوعی را دنبال میکند طرح های مانند به خدمت گرفتن جدیدترین نسخه تانک های ابرامز، به خدمت گرفتن یک تانک سبک ، به خدمت گرفتن نفربرهای دوزیست ACV، به خدمت گرفتن نسخه جدید خودروهای رزمی برادلی یا یک جایگزین برای آنها ، تحقیق و توسعه بر روی نسل بعدی خودروهای رزمی NGCV

T-80BVM در ناوگان شمالی روسیه 26 دستگاه تانک T-80BVM به ناوگان شمالی روسیه تحویل داده شد و بین تیپ 61 ام پیاده نظام نیروی دریایی و تیپ 200 ام مستقل پیاده/ مکانیزه تقسیم شدند. این تانک های جدید در منطقه پچنگا در امتداد مرز نروژ و فنلاند مستقر خواهند شد. تانک ها T-80BVM توسط کارخانه Omsktransmash در شرق سیبری به روز رسانی شده اند. به گفته دفتر مطبوعاتی وزارت دفاع روسیه سربازان این تیپ ها به طور کامل آماده استفاده از تانک های T-80BVM هستند زیرا از سال 2018 این تیپ ها آموزش های لازم جهت استفاده از تانک های T-80BVM را پشت سر گذاشته اند. تانک T-80BVM در حقیقت نسخه به روزرسانی شده تانک T-80BV است که در سال 2017 معرفی شد. نسخه به روز رسانی شده T-80BV به جای زره واکنشی قدیمی کنتاکت -1 مجهز به زره های واکنشی رلیکت شده است. علاوه بر این در بخش کناری شاسی علاوه بر زره کناری از لایه های پلاستیکی نیز استفاده شده است. برای حفاظت از بخش پیشرانه و پشت برجک نیز زره های قفسی نصب شده اند. همچنین مانند همه ی ادوات زرهی روسی مانند تانک های تی -72 بی 3، بی ام پی -3 و ترمیناتور که به تازگی به زره های واکنشی جدید در کناره شاسی مجهز شده اند تانک های T-80BVM نیز این قابلیت را دارند که به این زره های واکنشی در بخش کناره شاسی مجهز شوند. زره های واکنشی جدید به نام "زره های واکنشی نرم" شناخته می شوند. این زره های واکنشی به شکل بسته های در کناره بدنه خودرو ها زرهی نصب می شود و عمکلرد آنها مشابه دیگر زره های واکنشی است. زره های واکنشی نرم می تواند باعث افزایش حفاظت این خودرو ها در بخش کناری شود خصوصا در نبردهای شهری که تهدیدات ضد زره می تواند بخش های مختلف تانک ها را تهدید نمایید. خودرو پشتیبانی تانک ترمیناتور (سمت راست) و تانک تی -72 بی 3 مدل 2016 (سمت چپ) مجهز به زره های واکنشی نرم تانک T-80BVM مجهز به بسته های زره های واکنشی نرم تانک T-80BVM مجهز به پیشرانه توربین گازی GTD-1250TF با قدرت 1250 اسب بخار است. البته برخی منابع گزارش کرده اند پیشرانه تانک T-80BVM در حقیقت مدل بروز رسانی شده GTD-1250TF را دارد. از جمله ویژگی های این پیشرانه توانایی روشن شدن در دمای -40 درجه سانتی گراد است. این ویژگی برای نیروهای ناوگان شمالی روسیه که در مناطق سردسیر فعال هستند بسیار مهم خواهد بود. همچنین سیستم بارگذار خودکار در تانک T-80BVM نیز به روز رسانی شده است که قابلیت استفاده از مهمات جدید را به این تانک داده است. مهمات جدید شامل 3BM59 "Svinets-1" و مهمات 3BM60 "Svinets-2" خواهد بود. البته هنوز اطلاعات کاملی در مورد این مهمات منتشر نشده است اما گفته می شود این مهمات از نوع مهمات اورانیوم ضعیف شده هستند. برخی منابع گزارش می دهند مهمات 3BM59 قابلیت نفوذ به زره 830 میلیمتری در فاصله 2000 متر با زاویه برخورد 0 درجه و یا نفوذ به زره 410 میلیمتر با زاویه برخورد 60 درجه را نیز دارد. همچنین مهمات 3BM60 نیز قابلیت نفوذ به زره 740 میلیمتری در فاصله 2000 متر با زاویه برخورد 0 درجه و یا نفوذ به زره 350 میلیمتر با زاویه برخورد 60 درجه را خواهد داشت. این نسخه تانک T-80 مجهز به سیستم نظارت و هدفگیری چندکاناله Sosna-U برای توپچی است. این سیستم نظارتی مجهز به تصویر برداری حرارتی و کامپیوتر بالستیک است. وجود سایت Sosna-U نشان از بهبود سیستم کنترل آتش و دید بهتر توپچی در تانک T-80BVM نسبت به نسخه T-80BV است. به شکل کلی هدف از به کارگیری تانک های T-80BVM در ارستا حفظ توانایی های رزمی ارتش این کشور است با توجه به اینکه که کشورهای ناتو خص,صا کشورهای حوزه اروپا در بخش زرهی در برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت در حال ارتقا این نیروهای خود هستند روسیه نیز نمی خواهد در این بخش عقب بماند. با توجه به شواهد پیرامون تاخیر در تحویل تانک های آرماتا به ارتش روسیه، به نظر می رسد برای اینکه نیروهای نظامی این کشور توانایی های رزمی خود را همچنان در سطح مطلوبی حفظ نمایند به کارگیری تانک های تی-90، تی-80 و تی -72 به روز رسانی شده از اولیت های جدید نیروهای رزمی این کشور است. سیستم نظارت و هدفگیری چندکاناله Sosna-U سیستم نظارتیSosna-U در تانک T-80BVM برجک تانک T-80BV(سمت راست) برجک تانک T-80BVM(سمت چپ) - در به روز رسانی تانک T-80BVM با حذف سیستم نظارتی 1G42 تانک T-80BV سیستم نظارت و هدفگیری چندکاناله Sosna-U جایگزین شده است. علاوه بر این به نظر می رسد علاوه بر سیستم نظارت Sosna-U تانک T-80BVM به یک سایت نظارتی دیگر نیز برای توپچی مجهز شده است. موقعیت قرار گیری هر دو سایت نظارتی تانک T-80BVM در مقایسه با تانک های T-80 سری B و U نیز به طور کلی متفاوت است. ارتش روسیه بخش اول تانک های T-80BVM را در امتداد مرز نروژ و فنلاند مستقر کرده است. بیشتر کشورهای اروپایی مجهز به تانک های قدرتمند لئوپارد هستند- کشور فنلاند در حدود 200 دستگاه تانک لئوپارد در اختیار دارد که از این 200 دستگاه 100 دستگاه انها مدل 2A6 است.

http://www.sepahnews.com/index.php/component/k2/item/5951-تصاویر-رونمایی-از-۱۰-فروند-بمب-افکن-سوخو-۲۲-بهینه-سازی-شده-و-ارتقا-یافته-نیروی-هوافضای-سپاه.html

سلام علیکم 1- امان از بی پولی 2- یک عده ای معتقدند که "پاد " ناشناس " نصب شده روی سوخو-22 های سپاه ، غلاف هدفگیری الکترواپتیکی / فروسرخ عقاب-11 هست که در اصل برای فانتوم های نهاجا توسط صنایع اپتیک ایران تولید شده 3- فیترهای عراقی فراری به ایران برای حمل غلاف نشانه گذار ATLIS سیم کشی شده بودند ( که در اصل برای میراژ اف- یک ) بود . 4-فیترهای عراقی ، می توانستند غلاف جنگ الکترونیک SPS-141 را هم حمل کنند ، ( که یک زمانی برای سامانه های هاوک ما دردسر درست کرده بود ) 5- دقیقا ً 43 فروند فیتر به ایران فرار کردند که تا اینجا یکی ساقط شده ....