درود به دوستان گرامی این موضوع خیلی پیجیده است و باید چند نگاه به آن کرد. نخست اینکه ترکیه که هر ماهواره ای را بخواهد برایش پرتاب می کنند چه نیازی به این صنعت دارد دوم آیا ترکیه بنیه علمی یک کاربر را دارد سوم عملکرد زیر ساخت علمی ما چرا راضی کننده نیست چهارم چاره ما چیست؟ در مورد نخست باید بگم که اینها به دنبال قدرت هستند و تسلیحات نه استفاده صلح آمیز زیرا بر خلاف ما مشکلی در استفاده از ماهواره ندارند. اما در حالت خوشبینانه ممکن است برای ایجاد شغل برای خروجی دانشگاههای خود به چنین اقدامی دست زده باشند. در مورد دوم باید بگویم سر هم کردن یک ماهواره ساخت دیگران وقتی که شما فقط می خواهید کاربر آن باشید درست مانند استفاده از یک PC است و کار ساده ای است فقط خیلی گرانتر و شیکتر است. در سال 1981 ایران اولین ماهواره خود را از محلی در نزدیکی بندر عباس به فضا پرتاب می کرد که با وقوع انقلاب این برنامه به کلی تعطیل شد و متخصصین فراوانی که برای آموزش به خارج رفته بودند یا باز نگشتند و یا بعد از بازگشت با آنچنان برخوردهای عجیب و غریبی روبرو شدند که متواری شدند و امروز در ناسا و جی پی ال ... هستند. ما در دبیرستان معلم فیزیکی داشتیم که در اروپا تخصصی در مورد سوخت موشک را خوانده بود که بعد از انقلاب از زور بی کاری و بی پولی معلم حق التدریس شده بود. یا پروفسور کیا که پسا دکترای مکانیک سیالات داشت و مدتی در ناسا کار کرده بود بعد از انقلاب با وجود اینکه اخلاق مداری نمونه بود به دلایل عجیب و نا معلوم بر ما از دانشگاه پاکسازی و 2 سال در تهران راننده تاکسی بود تا اینکه به آمریکا رفت و در پروژه Pathfinder که بر روی مریخ نشست نقش کلیدی داشت ولی هنگام مصاحبه ها معاون آمریکایش در جلوی دوربینها درحالیکه یک تابلو با آرم HP پشت سرش بود ظاهر می شد تا برای ایرانها تبلیغ نشود. در مورد سوم به عنوان کسی که هم از دانشگاههای ترکیه خبر دارم و هم از داخل باید موارد زیر را بگویم 1. ما اکنون در مرحله توسعه کمی هستیم و نه کیفی و این دلیل اصلی پیشرفت کند ما در همه عرصه های علمی است. مدیران ما که عموما وزنه علمی درستی برای پستی که اشغال کرده اند ندارند مرتب فشار می آورند که مقاله چاپ کنید (چاپ مقاله قبل از ثبت patent یعنی از دست رفتن حق کپی رایت) وگرنه چنین و چنان می شوید. فقط به فکر نمایش هستند پژوهشگاه می سازند که در آمریکا هم کم نظیر است (پژوهشگاه نفت ، نیرو و...) اما نمایشی است و پرسنل منتخب جذب شده هم افرادی بی انگیزه که به فکر سکوی پرتاب به سمت غرب هستند و نه کار پژوهشی مدیرانش هم به فکر ... و 4 تا دونه آدم با انگیزه را هم که وجود دارند یا فراری می دهند و یا کارهایی به آنها واگذار می کنند که روح علمی آنها کشته شود. وزیر علوم اعلام می کند که هر دانشکده که کمتر از 50 دانشجوی دکترا دارد دلیلش کم کاری رئیس آن است!!!! معلوم است که این مدل مدیر فقط دنبال آمار سازی و توسعه کمی است. می روند در حضور رهبر انقلاب و پز می دهند که ابر رایانه ملی ساخته اند که در زمان خودش جزو TOP 500 (البته همان روز هم چک کردیم و درست نبود هیچ بنچمارک معتبری هم ارائه نکردند) بوده ولی همان روزی که رو نمایی کردند وقتی مجری پرسید با این کامپیوتر چه می کنید، صدایشان می لرزید و جوابی نداشتند که بدهند!!!! زیرا اصولا هدفشان از این کار هم نمایش بود. در غیر این صورت خیلی سریع و در یک کلمه می توانستند بگویند "نفت".(شبیه سازی ذخایر نفتی اولین استفاده تجاری از ابر رایانه ها بوده است) 2. ترکیه مدتها است که به دنبال توسعه کیفی است و فقط دانشکده کامپیوتر دانشگاه حاجت تپه دارای 50 استاد تمام با شهرت بین المللی است. (کل استاد تمام های یکی از بهترین دانشگاههای تهران 10 تا نمی شود و شهرت داخلی هم ندارند چه برسد به بین المللی) در عوض دانشجوی دکترا را ما در دانشگاههای تهران به عنوان مراقب می گذاریم سر جلسات امتحان!!!!! و هر جا کارمند کم می آوریم از آنها استفاده می کنیم!!! بسیاری از منابع مورد نیاز ما در اینترنت IP ایران را که می بینند بلاک می شوند اما برای ترکها باز است و اگر هم بسته باشد دولتشان برای دور زدن امکانات ویژه در اختیارشان می گذارد. درعوض 2 تا دونه ف ی ل ت ر شکنی را هم که ما استفاده می کردیم دولت خودمان (استاد اسدی و نه مارادونا) نابود کرده و فقط یکی دوتا کار می کند که امکان عوض کردن متناوب IP را به شما نمی دهند. 3. سایتهای مقالات بین المللی برای دانشگاههای ما بسته است. 4. اگر ما تحت این تحریم های عجیب و غریب نبودیم لازم نبود که علم فضایی را از ابتدا در ایران ایجاد بکنیم و می توانستیم که ماهواره های مورد نیازمان را به کمک اروپا و چین و ... به فضا پرتاب کنیم و منابع محدود خود را صرف علومی می کردیم که تازه بوده و به راحتی می توانستیم در آنها سر آمد شویم که در مواردی هم این کار را کرده ایم(مثل سلولهای بنیادی و نانو و ...) حالا که تحریم هستیم گسترش این علم از نان شب هم واجبتر است و به امنیت ملی بستگی دارد. 5. حرکت ما در دانش فضایی فاقد هم افزایی است و موازی کاری در آن زیاد دیده می شود. 6. مدیریت ارشد ایرانی اصولا اعتقادی به دانش داخلی ندارد. هر وقت مریض سخت می شوند سر از اتریش و انگلیس و آلمان در می آورند و در صنعت هم زیمنس و آلستوم را پرستش می کنند. دقت کنید. نمی آیند پژوهشکده جلوبرنده ها را درست بکنند. می آیند پژوهشکده موتورهای توربوفن می سازند!!!! چه کسی گفته موتور توربوفن بهترین نوع جلو برنده برای قرن 21 و 22 است؟!؟!؟ اگر گاهی هم خارجی مفیدی در صنعت ما ظاهر می شود آنچنان برخوردی با وی می کنند که انگار جاسوس است، نیازی به تخصص او نیست و با هزینه کمتر همان کار را می توانند بهتر انجام بدهند!!!! 7. در منابع تاریخی از امپراطوری ایران به نام امپراطوری مهندسی نام برده می شود زیرا همواره مهندسان در ایران مورد احترام بوده اند و از تمام دنیا برای امنیت و آسایش به ایران می آمدند. اما امروز حال و روز مهندسان درآمد کمتر از راننده تاکسی را نشان می دهد که اسف بار است. ایران اولین کشور تاریخ است که اقدام به مهندسی زمین و ساخت کانالهایی مانند کانال سوئز و غیره می کند و می دانید که جهان امروز را فقط با مهندسی زمین که علمی ایرانی است می توان نجات داد. 8. مدیران دستورات خنده دار زیادی صادر می کنند که باعث پراکنده شدن افراد درست می شود. در یک پروژه کوچک که قرار بود درون این ماهواره های سبک دستگرمی قرار بگیرد یکی از دوستان من پیشنهاد می کند که از تراشه با هسته ARM ساخت Freescale استفاده بشود که فورا گفتند باید ثابت کنی این تراشه سابقه پروازی دارد!!!! (تراشه یا طراحی درون آن است که باید شرایط هوافضا داشته باشدو برای ایجاد سابقه است که این میکرو ماهواره ها و بالنها را به فضا می فرستند) خوب وقتی مدیر اینقدر گیج باشد آدم قاطی این جور کارا نشه بهتره. یا باید یک برنامه سریال قدیمی را موازی و قابل اجرا بر روی کلاستر می کردیم و ظرف یک سال موفق به موازی کردن برنامه قدیمی شده بودیم که آمدند گفتند این که چیزی نیست ما فلان نرم افزار قفل شکسته موازی را داریم!!!! در واقع فرق بین ساختن و استفاده کردن را نمی دانند. درست مثل این است که یک بی سواد بنز سوار را با طراح بنز یکی بدانید. در مورد چهارم باید بگویم که به دولتها امیدی نیست و باید بنیادی مثل محک از وقوفات مردم علاقه مند به آینده علمی ایران تشکیل داد تا اینها با مدیریت درست و تزریق پول سطح تکنولوژی کشور را بالا برده و تحریمها را بی اثر بکنند. قطعا هر ریالی که در این نوع مراکز صرف پژوهش شود 10 برابر نتایج علمی بهتری ایجاد می کند تا مراکز دولتی مشابه و ضمن اینکه بهانه تحریم را هم از خارجی ها می گیرد. برای مثال در آزمایشگاهی که من در دانشگاه دارم اگر خودم وسیله ای خریدم و به آزمایشگاه اضافه کردم که هیچ و اگر این کار را نکنم باید با اسیلوسکوپ و تراشه و منبع تغذیه 34 سال پیش کار بکنم. باید تبلیغ وسیعی انجام بدهیم و ثروتمندان را به وقف سرمایه برای بنیادی اینچنین تشویق کنیم. به نظر من راه شرافتمندانه دیگری نیست. کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من!!!

پهپاد قشنگی است. معلوم هم هست در ساختش ظرافت بکار رفته. به هر حال دلیلی ندارد که دشمنان خونخوار خود را بی سواد فرض کنیم. اسرائیل خلیج پارس هم می تواند دانشمند وارداتی و داخلی داشته باشد. معلوم است که وقتی مغزهای خود را صادر میکنیم و دستمان از 4 تا سند اینترنتی هم به مدد "استاد اسدیها" بسته است و 10 شاهی پول تحقیق هم نداریم، اوضاع بهتری نباید داشته باشیم.

اکثر اینها کارهای تکراری است که قبلا انجام شده. فکر میکنم منظورشون بهبود کارهای انجام شده یا کارهایی در این ردیف بوده نه خود کارها. بعضی از کارها هم اصولا انجامش برای دانشجو قانونی نیست. کسی که نمی تواند در خانه دوش پرتاب بسازد که باید برود بنیاد نخبگان شاید اونجا امکاناتی باشد. به هر حال لیست جالبی بود و معلوم بود توسط نظامی ها تهیه نشده است. مثلا برای بهبود راکتهای منحنی زن اشاره به افزودن سامانه GPS یا مسیریابهای نسبتا دقیق و ارزان درون آن نشده است.

[quote name='Electro_officer' timestamp='1373434968' post='320610'] [quote name='worior' timestamp='1373385849' post='320555'] مهدی جان روایات غلط زیاد هستند ! و مقصر اصلی هم خود نیروهای مسلح که در اسم گذاری بی بندوبارند ...؛ [/quote] وقتی خود وزارت دفاع که مثلا باسوادهای ما درش جمع شدند اینجوری آدرس غلط میدهند دیگه چه میشه گفت! یکی از دوستان میگفت این سایت برا صادرات محصولات هست ولی فکر نمیکنم اینطور باشد! بفرما: [color=#ff0000][b]ناوچه موشک‌انداز[/b][/color] ذوالفقار! [url="http://mod.ir/content/%D9%86%D8%A7%D9%88%DA%86%D9%87-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2-%D8%B0%D9%88%D8%A7%D9%84%D9%81%D9%82%D8%A7%D8%B1"]http://mod.ir/conten...-انداز-ذوالفقار[/url] یکی نیست بگه شما اصولا تا به حال ناوچه موشک انداز دیدی!؟ [quote name='cheka' timestamp='1373390678' post='320569'] رادار موج میلیمتری این موشک روی باند 95 گیگاهرتز کار میکنه، این رادار برد کمی نسبت به فرکانس های کمتر داره چون موج فرکانس بالاش زودتر تضعیف میشه و تو شرایط آب و هوایی بد عملکردش کاهش پیدا میکنه اما در برد متناسب دقت (Resolution) بالایی داره و کلاتر رو بخوبی پس میزنه . [/quote] فکر میکنید تو شرایط شرجی خلیج فارس این رادار کارایی خوبی خواهد داشت؟ به نظر میرسه مشکل اصلی ما در مواجهه با تسلیحات لیزری هست نظر شما چیه؟ دوستان این تاپیک همانطور که از اسمش پیداست بررسی تهدیدها و راهکارهاست کم کاری نکنید. [/quote] درود به دوستان فرکانس 95 گیگاهرتز برای تولید میدان درد هم استفاده می شود. بنابراین یک ناو هواپیمابر با آن منابع قوی تولید انرژی خود می تواند از این فرکانس استفاده کرده در اطراف خود تا فاصله نسبتا خوبی میدان درد ایجاد بکند و از نزدیک شدن قایقهای تندرو، هواگردها وهرچه که با نیروی انسانی کنترل می شوند به خود جلوگیری بکند. صرف نظر از تمام تسلیحات مختلفی که مخصوص نابودی تاکتیک قایقهای تندروی ما ساخته شده اند، یکی از مشکلاتی که معمولا دیده نمی شود کیفیت دریا است. از آنجایی که ما ته مظلوم عالم هستیم، باید در خاک خودمون مدافع باشیم و دشمن از 20000 کیلومتری بیاد و هر وقت که دلش بخواهد بر علیه ما جنگ شروع بکند. اگر من فرمانده ناوگان دشمن بودم با توجه به اینکه هواشناسی دقیقی از من پشتیبانی می کند ساعتی را برای شروع جنایتهای جنگی خود انتخاب می کردم که دریا دارای امواجی باشد که قایقهای تندرو نتوانند کارایی داشته باشند ولی ناوهای من به راحتی اهداف خود را دنبال بکنند. به همین راحتی. چرا عاقل کند کاری که باز آورد پشیمانی؟؟؟ تاکتیک قایقهای تندرو دیگه قدیمی شده و باید به شکل نوینی مورد استفاده قرار بگیرد. شاید بهترین تاکتیک این باشد که قایقهای تندرو خاصی بسازیم که بتوانند چند متر زیر آب بروند و اینها را توسط یک زیردریایی که در عمق خیلی بیشتر است به سمت اهداف برده و در نزدیکی آنها با سرعت از عمق خارج شوند (مثلا با استفاده از بوستر راکتی) و حمله را آغاز بکنند یا اینکه در مناطقی خاص همواره تعدادی قایق در عمق کم کمین کرده باشند. از این تاکتیک برای فرار هم می توان استفاده کرد. البته ضد این تاکتیک هم ساده است اما برای چند بار اول می توان بر روی غافلگیری دشمن حساب کرد. در واقع ما نیاز به تجهیزی داریم که ترکیبی از قایق تندرو، زیردریایی و هواناو باشد تا بتواند در آبهای خروشان هم به ماموریت ادامه دهد یا حداقل جان پرسنل را با به زیر آب رفتن حفظ بکند. بنابراین نیاز به تسلیحات خاص اینگونه ماموریتها هم داریم که مشابه هیچ محصول خارجی نخواهند بود. باید در این زمینه فکر کرد و سلاح نوینی ابداع کرد که ضمن توانایی برای حمل پرسنل و تجهیزات، بقاپذیری خوبی هم داشته باشد. به هر حال دیر یا زود با حمایت آمریکا کشورهای نوظهور تقلبی حاشیه جنوبی دریای پارس، به ما حمله خواهند کرد و ما باید برای باز پس گرفتن جزایر و بنادر خود برنامه داشته باشیم.

[quote name='100' timestamp='1373011422' post='319879'] سلام .... البته امروزه شرکت های بزرگ و گردن کلفت برای مهندسی نرم افزار مدل های فرآیندی قدیمی رو رها کردند و به سمت مدلهای فرآیند رسمی ریاضی می روند که عملا همه چیز از یک منطق شدید ریاضی پیروی می کنه و احتمال خطا بسیار کم می شه .... از این مدل فرآیندی بیشتر در صنایع حساس استفاده می شه .... ( اگه کسی یک منبع در این مورد داره ، برام بفرسته .... ) .... جدیدا هم پیدا کردن منبع سخت شده ، هم فیلتر هستند و هم از اون طرف تحریم !!!! حتی source code الگوریتم رمزنگاری AES که برای همه آزاده برای ما تحریمه ... بقیه سایت ها هم که فیلتر هستند .... هی روزگار .... البته به شخصه خودم رو بگم من تو دانشگاه هیچی یاد نگرفتم به جزء همون ترم اول که یکم با اصول برنامه نوسی آشنا شدم .... [/quote] درست می فرمایید ما نمی دانیم مارادونا را بگیریم یا استاد اسدی را. کتاب خوبی در این زمینه : Formal Methods for industrial critical systems, by Stefan Kowalewski, Marco Roveri کنفرانسهای SEFM هم قابل دانلود است اگر استاد اسدی ها بگذارند. http://extabit.com/file/27au30tamtgfj/Software_Engineering_and_Formal_Methods.pdf

[quote name='aamm' timestamp='1372851447' post='319488'] [quote name='EMP' timestamp='1372844650' post='319463'] [quote name='cheka' timestamp='1372836034' post='319430'] شما لطف دارید وارجوی عزیز ، من خودم طرفدار بکارگیری سیستم های هوشمند کنترل تو هواپیما و اتومبیل و غیره هستم ... اما وقتی که اثبات بشه استفاده از چنین فناوری ای بیشتر از ضرر سود خواهد داشت! بله بیشمار هواپیما در اثر خطای انسانی سانحه دیده اند اما میتونیم ادعا کنیم سیستم کنترل یکپارچه ی کامپیوتری یک هواپیما بدون خطاست (خطای نرم افزاری و سخت افزاری) ؟ لایتنینگ نشون داد از نظر خطا شاید این حجم از اطلاعات رو نشه با سرعت مناسب توسط برنامه ها و سخت افزار موجود مدیریت کرد و یک حالت پیش بینی نشده یا یک باگ در نرم افزار کافیه که کل سیستم رو با مشکل مواجه کنه این در مورد سامانه های پدافندی هم ذکر میکنه ، کشف و پردازش سیگنال ، ردیابی ، اولویت بندی ، بررسی شرایط محیطی ، درگیری همزمان با اهداف که در حالت پیک شاید به بالای صد فروند برسن کاری نیست که یه کامپیوتر در ابعاد معقول (نه یک ابرکامپیوتر!) قادر به انجام همزمان و مطمئنش باشه . البته در حال حاضر و با سرعتی که توان پردازش کامپیوترها در حال افزایش هست احتمالا در آینده ی خیلی نزدیک این احتمالات سخت افزاری قابل صرف نظر میشوند. [/quote] مدارهای آنالوگ و الکترومکانیکی پایداری ، مقاومت در مقابل اختلال و اطمینان خاص خودشان را دارند. اما امروزه ما به این مدارها برای خواصشان نیاز نداریم. اصولا نمی شود رادار داشت و دیجیتال نداشت. اگر آریان-5 در اولین پرواز منفجر می شود یا F-35 مشکلات متعدد دارد، مشکل بیشتر مدیریتی است تا مهندسی!!! عیوب مدارهای آنالوگ کم شمار نیست. مدارهای آنالوگ هر 6 ماه تغییر مشخصه می دهند (به عبارت دیگر عمرمفیدشان همین قدر است) و نسبت به خیلی از پدیده های طبیعی حساسیت دارند و دچار تغییر کارکرد می شوند. به قول یکی از دوستان مدارهای آنالوگ به موجودات زنده شبیه هستند حتی برخی برای آنها احساس قائلند!!!! هنگامی که اپراتور آنها مشوش باشد خوب کار نمی کنند و ... !! مدارهای دیجیتال پر فرکانس نیز در ذات خود دچار حالتهایی شبیه مدارهای آنالوگ شده اند برای همین اطمینان آنها پایین آمده چون از ذات دیجیتال خود دور شده اند و پدیده هایی همچون پاور اینتگریتی و ترمال اینتگریتی و ضعف و عدم آگاهی اکثر مهندسین الکترونیک در ساخت مدار چاپی (که مداری نهفته است) و فهم صحیح قانون اهم!!!! با اینکه ریاضیاتشان عالی است، کارکرد آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. کارکرد یک مدار آنالوگ شبیه دومینو است و کافی است یکی از عناصر میانی درست کار نکند تا کل کار مختل گردد. اگر می بینید که مدارهای دیجیتال دچار مشکل می شوند، دلیل ذات آنها نیست دلیل مهندسانی است که با ذهنیت آنالوگ و الکترونیک به دیجیتال وارد می شوند و در واقع به جای طراحی سنکرون و مهندسی بر مبنای رعایت دقیق اصول timing و رعایت اصول DI و PI و TI و SI و FT اقدام به پیاده سازی یک مدار دیجیتال بر مبنای سعی و خطا و با متدولوژی آسنکرون می کنند. طبیعی است که چنین مداری وابسته به تاخیر قطعات شده و رفتاری کاملا آنالوگ از خود بروز می دهند، همواره صدها باگ نهفته دارند و با یک سرد شدن یا گرم شدن رفتاری متفاوت دارند و فاجعه آفرین هستند. امروزه استانداردهای نظامی برای طراحی دیجیتال وجود دارد که در مکانهایی ماند مترو و نیروگاه های برق و ... باید رعایت شود و مداری که این استانداردها را به درستی رعایت بکند و وجود این استانداردها در آزمایشگاههای اکرودیته مربوطه تایید شود به هیچ وجه هنگ نمی کنند و در صورت هنگ شدن یک یا چند تا از پردازنده ها هیچ اخلالی در کارکرد مدار رخ نمی دهد. در مورد نرم افزار هم حتی در ایران آزمایشگاههای متعدد ملی تست نرم افزار وجود دارد که بدیهی است که نرم افزار دانشگاهی ساختن با نرم افزار صنعتی و نظامی و هوا فضا ساختن فرق دارد و اگر ما یک مهندس برق را گذاشتیم که برنامه بسازد نباید انتظار داشته باشیم که این برنامه درست کار هم بکند، باگ نداشته باشد و اصول مهندسی نرم افزار امن را هم رعایت بکند. هر کسی که 2 خط C می نویسد که برنامه ساز نیست. متاسفانه تمام صنعتی که من در 22 سال گذشته با آن درگیر بوده ام به دست همین افراد بوده و بارها شاهد بوده ام که مداراتی در حال تولید انبوه هستند و در جاهای مهم نصب می شوند که هیچ استانداردی ندارند که هیچ، مملو از غلط های وحشتناکی هستند که در یکدیگر ضرب شده اند و طراحان آنها هم فارغ التحصیلان 3 دانشگاه شریف و تهران و پلی تکنیک بوده اند و در جواب من که این طرح چرا اینطور است فقط می گویند که ما تاپ هستیم پس مدار ما کار می کند و" جواب می دهد"!!!! اینها هیچ سپهری از تست و استاندارد و سخت افزار دیجیتال و نرم افزار ندارند فقط از جاهای معروفی مدرک دارند همین. اگر مداری در F-35 هنگ کرده و مشکل ساز شده که بسیار برای من جای تعجب است، نشانگرایراد مدیریتی خرج نکردن واستفاده از طراحان ارزان (یا واردات طراح از جهان سوم) در این پروژه است. بروز پدیده هنگ منجر به خرابی تنها می تواند ناشی از حماسه آفرینی یک مهندس الکترونیک بی تجربه وعدم رعایت حداقل استاندارد و عدم انجام تستهای استاندارد و نبود یک ناظر در پروژه یا دزدی در پروژه بوده باشد و همین و بس. هنگ کردن به معنی بار شدن دستورالعملی است که توسط پردازنده قابل تفسیر نیست و یا کنترل اجرای دستورالعمل پردازنده به یک نا کجا آبادی در فضای حافظه رفته که در آن دستورات بی معنی بار شده یک حلقه بی نهایت را شبیه سازی کرده اند. برای جلوگیری از آن هم ما 2 نوع واچ داگ تایمر داریم هم نرم افزاری هم سخت افزاری که سخت افزاری هم به صورت داخل تراشه ای است (که استاندارد نیست) و هم بیرون تراشه ای. در صورت هنگ شدن پردازنده، این تایمر یا سیستم را ریست می کند یا یک روتین امن را اجرا و سپس ریست می کند و در این حین سیستم از خرابی یکی از پردازنده ها مطلع شده و فرامین آن را بی تاثیر می کند و فرامین صحیح پردازنده های سالم را که به موازات آن در حال کار هستند جایگزین می کند. بدیهی است که سخت افزار و نرم افزار امن هزینه ای 5 برابر سخت افزار های معمولی را دارد اما برای سیستمی که با جان پرسنل یا سامانه های بسیار گران قیمت مکانیکی در ارتیاط است ، ناچیز حساب می شود. یک مدار دیجیتال که درست طراحی شده باشد، 10 میلیون ثانیه عمر دارد و در صورت بروز خطا خود را به راحتی بازیابی کرده بدون اینکه کمترین اخلالی در کارکرد سیستم پیش بیاید. حتی ما استاندارد 1149.5 را داریم که اگر در سیستم دیجیتال رعایت بشود، در صورت بروز تخریب عمدی و فیزیکی هم سیستم خود را بازیابی کرده آن مقداری که از سیستم باقی مانده به کار مطمئن خود ادامه می دهد. در کل برای پردازش صدها هدف در یک رادار نظامی هیچ راهی جز استفاده از مدارهای دیجیتال که درست طراحی شده باشند نداریم و این مدارها به هیچ وجه کمبود توان پردازشی ندارند زیرا برای کار خاص ساخته شده و همه فیلترهای پردازش سیگنال که نیاز به سرعت بالا دارند، بر روی FPGA ها بنا شده و به صورت موازی کار می کند و از این باب هیچ مشکلی نه در داخل و نه در خارج از ایران وجود ندارد. البته دیجیتال می تواند بر روی اکسید سیلیسیم بنا نشود و برود بر روی اکسید لیتیم بنا شود. به عبارت دیگر نیازی نیست که حتما مدار الکترونیکی باشد، می تواند فتونیکی باشد برای طراح دیجیتال تفاوتی نمی کند. [/quote] با سلام خدمت دوست گرامی این چیزایی را که شما می گید در مورد طراحی مدارها هیچ جا آموزش نمی دهند این حقیر یک ده سالی هست تو کار طراحی و برنامه نویسی سخت افزار هستم خیل چیزها تجربی یاد گرفتم بعضی چیزا هم هست حین کار می فهمیم بعضا بعضی از کامپایلر های میکرو کنترلرها ایراد دارند مثلا چند وقت پیش برنامه ای نوشته بودم سخت افزار خطا میداد بعد از کلی تلاش تازه فهمیدم کامپایلر مورد نظر در رقم اعشاری زیاد دچار خطای اساسی می شود اما در کل حرف بنده اینکه تو دانشگاههای ما مهندس بودن را یاد نمی دهند و اصلا در مورد کار عملی اگر خودت چیزی یادگرفتی که وگرنه هیچی آموزش نمیدهند ولی تو کشورهای دگه اینجور نیست مثلا من با یک کارخانه کوچک چینی برخورد داشتم که 4 یا 5 تا مهندس جون داشت و صدها کار R&D اساسی و بازاری درست حسابی انجام داده بودند واقعا حیرت میکردم چرا کار اینها اینقدر درست هست و بی عیب ونقص سیتم آموزشی ما ایراد اساسی داره؟؟ [/quote] متاسفانه دانشگاههای ما بعد از انقلاب برای ساخت paper درست شده اند نه مهندس. اخیرا هم وزارت علوم دستور داده چند تا از آزمایشگاههای مهندسی در مقطع لیسانس حذف شود که تیر خلاصی دیگر است. اساتیدی هم که بعد از انقلاب جذب شده اند بر مبنای تعداد paper و .... گرفته شده اند و تجربه صنعتی ندارند. واحد های کار آموزی هم که شوخی هستند. دانشجوی بد بخت را می فرستند به شرکتهایی که FPGA طراحی می کنند بدون شبیه سازی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! و به کارشون افتخار هم می کنند خوب دانشجوی بد بخت فکر می کند حتما کار اینها درست است و این کار غلط را ادامه می دهد و اگر درستش را ببیند با آن مخالفت خواهد کرد!!!!!!!! در مورد کامپایلر میکروکنترلرها: خوب مشکل اینجا است که ارتباط درستی با سازنده کامپایلر وجود ندارد و شرکت داخلی هم به دلیل وجود محصول آماده و تحریم ها در ساخت کامپایلر سرمایه گذاری نمی کند. اما همین کامپایلرهای نصفه نیمه میکرو کنترلر، دارای راهنمای خطا و اسناد مربوط به مشکلات خود هستند اما مشکل مهندسهای ما اینه که بدون اینکه اسناد کامپایلر را بخوانند یک ضرب شروع به برنامه سازی با آن می کنند که نتیجه آن همین می شود که گفتید. ممکن است در یک تغییر ورژن ساده در یک کامپایلر شرکت Freescale مدل تعریف Stack به کل تغییر بکند و شما که مدتها است با ورژنهای قبلی کار کردین به خیال اینکه برنامه مطمئنی دارید با کامپایلر جدید کار بکنید و حسابی گیج بشوید و نفهمید که از کجا خورده اید. به همین ترتیب برای دیگر سازندگان مثل CodeVision و ImageCraft و .. صادق هست. شرکتهای بزرگی مثل میکروسافت و اینتل هم مرتب آخرین باگهای کامپایلرهای خود را منتشر می کنند و معلوم است که اگر کسی این اسناد را نخواند ممکن است در یک پروژه خاص گیر بیافتد اما اینها مربوط به مراحل قبل از تولید است. هنگامی که طرح برای تولید می رود باید تستهای سنگین محصول نهایی و استانداردها را پاس کرده باشد و خطایابها به جان نرم افزار و سخت افزار افتاده باشند و همه حالتهای ممکن را با استفاده از ابزار تست خودکار یا حتی به صورت دستی برای سیستم به وجود آورده باشند و تیم طراحی قبل از تولید اولیه همه باگها را رفع کرده باشد. در دانشگاههای آمریکا و اسپانیا و ایتالیا هم که من از آنها خبر دارم مثل دانشگاههای ما این چیز ها درس داده نمی شود اما مهندسان آنها خودشان پی گیر هستند و workshopهایی از طرف صنایع معتبر در محل دانشگاه ترتیب می دهند. اینها به مدرک نمی نازند (به جز خروجیهای دانشگاه هاروارد) و شرکتها هم که افراد را استخدام می کنند بلافاصله برایشان دوره آموزشی می گذارند و سپس از آنها استفاده می کنند. مشکل ما این است که شرکت ریشه داری در ایران وجود ندارد. یک سری مدعی جمع شده اند و فروششان وابسته به رانت است و نه به کیفیت محصول در نتیجه این چیزی که شما می گویید بوجود آمده که آدم وقتی عکس مدارهای اینها را که در سایتشان برای تبلیغ گذاشته اند را می بیند می تواند 10 تا عیب مرگ بار را با چشم تشخیص بدهد!!!!!!!!! [quote name='Electro_officer' timestamp='1372853244' post='319495'] ضمن تشکر از جناب فرخ خان بابت ایجاد این تاپیک. به به... اساتیدی داشتیم ما اینجا خودشون رو رو نمیکردند! جناب EMP و aamm شما که ماشالله باتجربه هستید خوبه تو تاپیکها بیشتر شرکت کنید امثال بنده رو راهنمایی بفرمایید. جناب aamm بنده اندک حضوری تو محیطهای صنعتی داشتم آنچه در دانشگاه به دانشجو می‌آموزند با آنچه در صنعت در جریانه مث فاصله ابتدایی تا دبیرستان است! دانشگاه فقط الفبا را می‌آموزد. بنده حقیر به سبب ضعف علمی و حتی تجهیزاتی دانشگاه (ما به عنوان مهندس مخابرات یک اسپکتروم آنالایزر در دانشگاه نداشتیم!) خودم با هزینه شخصی وارد دنیای دیجیتال شدم و کم و بیش دارم کار میکنم ولی دانشگاه هیچ چیز بدردبخوری به من نیاموخت! و آن نکات فنی هم که به دست آورده‌ام با مطالعات جانبی یا تجربیات عملی بوده! مثلا در محیط شبیه‌سازی میکرو کارکرد صحیحی دارد اما وقتی طرح را عملیاتی میکنم با چندین مشکل مواجه میشوم که تنها با آزمون و خطا متوجهشان میشوم. [/quote] درود در طراحی مدار دیجیتال آزمون و خطا بسیار خطرناک و نا پسندیده است. باید ریشه مشکل کشف و رفع بشود. در یک طراحی Top Down هم پیدا کردن مشکل کاری ساده تر است. در بسیاری موارد مشکل از مدارچاپی است که خودش مداری نامرئی است. یادم می آید یکی از دانشجویانم ربات گرانی داشت که بعد از مدتی حرکت می سوخت و بعد از کلی سوزاندن کل سخت افزار به تجربه فهمیده بود که وقتی با چسب اکواریوم روی قطعات را می پوشاند دیگر نمی سوزند!!!! خوب این به نظر شما یک راه حل مهندسی است؟ این یعنی حل مشکل با ضرب کردن یک منفی در آن که بسیار متداول است. درست آن بود که دو طرف مدار ایشان با یک صفحه فلزی پوشش داده می شد و منفی باطری را به این صفحه وصل می کردند و همه کابلهای ورودی خروجی شیلد و فیلتر شده تا ضمن حل مشکل EMI و Fringing مشکل ESD مخرب برطرف بشود.

[quote name='cheka' timestamp='1372836034' post='319430'] شما لطف دارید وارجوی عزیز ، من خودم طرفدار بکارگیری سیستم های هوشمند کنترل تو هواپیما و اتومبیل و غیره هستم ... اما وقتی که اثبات بشه استفاده از چنین فناوری ای بیشتر از ضرر سود خواهد داشت! بله بیشمار هواپیما در اثر خطای انسانی سانحه دیده اند اما میتونیم ادعا کنیم سیستم کنترل یکپارچه ی کامپیوتری یک هواپیما بدون خطاست (خطای نرم افزاری و سخت افزاری) ؟ لایتنینگ نشون داد از نظر خطا شاید این حجم از اطلاعات رو نشه با سرعت مناسب توسط برنامه ها و سخت افزار موجود مدیریت کرد و یک حالت پیش بینی نشده یا یک باگ در نرم افزار کافیه که کل سیستم رو با مشکل مواجه کنه این در مورد سامانه های پدافندی هم ذکر میکنه ، کشف و پردازش سیگنال ، ردیابی ، اولویت بندی ، بررسی شرایط محیطی ، درگیری همزمان با اهداف که در حالت پیک شاید به بالای صد فروند برسن کاری نیست که یه کامپیوتر در ابعاد معقول (نه یک ابرکامپیوتر!) قادر به انجام همزمان و مطمئنش باشه . البته در حال حاضر و با سرعتی که توان پردازش کامپیوترها در حال افزایش هست احتمالا در آینده ی خیلی نزدیک این احتمالات سخت افزاری قابل صرف نظر میشوند. [/quote] مدارهای آنالوگ و الکترومکانیکی پایداری ، مقاومت در مقابل اختلال و اطمینان خاص خودشان را دارند. اما امروزه ما به این مدارها برای خواصشان نیاز نداریم. اصولا نمی شود رادار داشت و دیجیتال نداشت. اگر آریان-5 در اولین پرواز منفجر می شود یا F-35 مشکلات متعدد دارد، مشکل بیشتر مدیریتی است تا مهندسی!!! عیوب مدارهای آنالوگ کم شمار نیست. مدارهای آنالوگ هر 6 ماه تغییر مشخصه می دهند (به عبارت دیگر عمرمفیدشان همین قدر است) و نسبت به خیلی از پدیده های طبیعی حساسیت دارند و دچار تغییر کارکرد می شوند. به قول یکی از دوستان مدارهای آنالوگ به موجودات زنده شبیه هستند حتی برخی برای آنها احساس قائلند!!!! هنگامی که اپراتور آنها مشوش باشد خوب کار نمی کنند و ... !! مدارهای دیجیتال پر فرکانس نیز در ذات خود دچار حالتهایی شبیه مدارهای آنالوگ شده اند برای همین اطمینان آنها پایین آمده چون از ذات دیجیتال خود دور شده اند و پدیده هایی همچون پاور اینتگریتی و ترمال اینتگریتی و ضعف و عدم آگاهی اکثر مهندسین الکترونیک در ساخت مدار چاپی (که مداری نهفته است) و فهم صحیح قانون اهم!!!! با اینکه ریاضیاتشان عالی است، کارکرد آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. کارکرد یک مدار آنالوگ شبیه دومینو است و کافی است یکی از عناصر میانی درست کار نکند تا کل کار مختل گردد. اگر می بینید که مدارهای دیجیتال دچار مشکل می شوند، دلیل ذات آنها نیست دلیل مهندسانی است که با ذهنیت آنالوگ و الکترونیک به دیجیتال وارد می شوند و در واقع به جای طراحی سنکرون و مهندسی بر مبنای رعایت دقیق اصول timing و رعایت اصول DI و PI و TI و SI و FT اقدام به پیاده سازی یک مدار دیجیتال بر مبنای سعی و خطا و با متدولوژی آسنکرون می کنند. طبیعی است که چنین مداری وابسته به تاخیر قطعات شده و رفتاری کاملا آنالوگ از خود بروز می دهند، همواره صدها باگ نهفته دارند و با یک سرد شدن یا گرم شدن رفتاری متفاوت دارند و فاجعه آفرین هستند. امروزه استانداردهای نظامی برای طراحی دیجیتال وجود دارد که در مکانهایی ماند مترو و نیروگاه های برق و ... باید رعایت شود و مداری که این استانداردها را به درستی رعایت بکند و وجود این استانداردها در آزمایشگاههای اکرودیته مربوطه تایید شود به هیچ وجه هنگ نمی کنند و در صورت هنگ شدن یک یا چند تا از پردازنده ها هیچ اخلالی در کارکرد مدار رخ نمی دهد. در مورد نرم افزار هم حتی در ایران آزمایشگاههای متعدد ملی تست نرم افزار وجود دارد که بدیهی است که نرم افزار دانشگاهی ساختن با نرم افزار صنعتی و نظامی و هوا فضا ساختن فرق دارد و اگر ما یک مهندس برق را گذاشتیم که برنامه بسازد نباید انتظار داشته باشیم که این برنامه درست کار هم بکند، باگ نداشته باشد و اصول مهندسی نرم افزار امن را هم رعایت بکند. هر کسی که 2 خط C می نویسد که برنامه ساز نیست. متاسفانه تمام صنعتی که من در 22 سال گذشته با آن درگیر بوده ام به دست همین افراد بوده و بارها شاهد بوده ام که مداراتی در حال تولید انبوه هستند و در جاهای مهم نصب می شوند که هیچ استانداردی ندارند که هیچ، مملو از غلط های وحشتناکی هستند که در یکدیگر ضرب شده اند و طراحان آنها هم فارغ التحصیلان 3 دانشگاه شریف و تهران و پلی تکنیک بوده اند و در جواب من که این طرح چرا اینطور است فقط می گویند که ما تاپ هستیم پس مدار ما کار می کند و" جواب می دهد"!!!! اینها هیچ سپهری از تست و استاندارد و سخت افزار دیجیتال و نرم افزار ندارند فقط از جاهای معروفی مدرک دارند همین. اگر مداری در F-35 هنگ کرده و مشکل ساز شده که بسیار برای من جای تعجب است، نشانگرایراد مدیریتی خرج نکردن واستفاده از طراحان ارزان (یا واردات طراح از جهان سوم) در این پروژه است. بروز پدیده هنگ منجر به خرابی تنها می تواند ناشی از حماسه آفرینی یک مهندس الکترونیک بی تجربه وعدم رعایت حداقل استاندارد و عدم انجام تستهای استاندارد و نبود یک ناظر در پروژه یا دزدی در پروژه بوده باشد و همین و بس. هنگ کردن به معنی بار شدن دستورالعملی است که توسط پردازنده قابل تفسیر نیست و یا کنترل اجرای دستورالعمل پردازنده به یک نا کجا آبادی در فضای حافظه رفته که در آن دستورات بی معنی بار شده یک حلقه بی نهایت را شبیه سازی کرده اند. برای جلوگیری از آن هم ما 2 نوع واچ داگ تایمر داریم هم نرم افزاری هم سخت افزاری که سخت افزاری هم به صورت داخل تراشه ای است (که استاندارد نیست) و هم بیرون تراشه ای. در صورت هنگ شدن پردازنده، این تایمر یا سیستم را ریست می کند یا یک روتین امن را اجرا و سپس ریست می کند و در این حین سیستم از خرابی یکی از پردازنده ها مطلع شده و فرامین آن را بی تاثیر می کند و فرامین صحیح پردازنده های سالم را که به موازات آن در حال کار هستند جایگزین می کند. بدیهی است که سخت افزار و نرم افزار امن هزینه ای 5 برابر سخت افزار های معمولی را دارد اما برای سیستمی که با جان پرسنل یا سامانه های بسیار گران قیمت مکانیکی در ارتیاط است ، ناچیز حساب می شود. یک مدار دیجیتال که درست طراحی شده باشد، 10 میلیون ثانیه عمر دارد و در صورت بروز خطا خود را به راحتی بازیابی کرده بدون اینکه کمترین اخلالی در کارکرد سیستم پیش بیاید. حتی ما استاندارد 1149.5 را داریم که اگر در سیستم دیجیتال رعایت بشود، در صورت بروز تخریب عمدی و فیزیکی هم سیستم خود را بازیابی کرده آن مقداری که از سیستم باقی مانده به کار مطمئن خود ادامه می دهد. در کل برای پردازش صدها هدف در یک رادار نظامی هیچ راهی جز استفاده از مدارهای دیجیتال که درست طراحی شده باشند نداریم و این مدارها به هیچ وجه کمبود توان پردازشی ندارند زیرا برای کار خاص ساخته شده و همه فیلترهای پردازش سیگنال که نیاز به سرعت بالا دارند، بر روی FPGA ها بنا شده و به صورت موازی کار می کند و از این باب هیچ مشکلی نه در داخل و نه در خارج از ایران وجود ندارد. البته دیجیتال می تواند بر روی اکسید سیلیسیم بنا نشود و برود بر روی اکسید لیتیم بنا شود. به عبارت دیگر نیازی نیست که حتما مدار الکترونیکی باشد، می تواند فتونیکی باشد برای طراح دیجیتال تفاوتی نمی کند.

[quote name='nepton' timestamp='1372531494' post='318778'] یعنی اینقدر نیروی هوایی عربستان رو کشک میدونید که همینجوری بیان و بمباران کنن و برن!!!!!!!!!! والا من یکی دارم شاخ درمیارم. اینجور باشه مثل آب خوردن میتونن بیان کشور خودمونم بمباران کنن دیگه اینجور نیست. آمریکا با اون توان بالاش در جنگ الکترونیک خسارت دید تو جنگ خلیج فارس. چه برسه به روسیه. البته صحت این خبر در روزهای آینده مشخص میشه. حالا یه نکته فرض کنید این تهدید علیه ما بود اونوقت چی؟ ایالات متحده تا به الان با اون نیروی هواییش جرات پاقدمی در حمله هوایی به ایران رو به خودش نداده. حالا آیا نیروی هوایی ما مجهزتره یا نیروی هوایی عربستان؟ [/quote] هر گونه بی ثباتی در منطقه ما برای وارد کنندگان نفت مصیبت و برای صادر کننده نفت مثل روسیه موهبت است. آمریکا اگر فعلا در ایران دخالت نکرده به دلیل ترس از توان دفاع هوایی ما نیست. بلکه از این می ترسد که در ذهن ایرانی ها به عنوان دشمنی که به خاک ایران حمله کرده طبقه بندی شود و دیگر هیچگاه بخشیده نشود. علاوه بر این فعلا آمریکا به نفت نیاز دارد و این نیاز تا 5-6 سال دیگر هم ادامه دارد. پس دلش نمی خواهد که قیمت نفت از 100 دلاری که تنظیم کرده خیلی بیشتر شود با این قیمت نفت صنایع جایگزین کننده نفت اقتصادی است و جان می گیرند بدون اینکه دیگر صنایع نابود شوند. در ضمن تجربه و روانشناسی نشان داده که اعراب در صورت درگیر شدن با دشمنی که از آن می ترسند 100 درصد بازنده هستند و نمی توانند از 5% توانایی خود هم استفاده بکنند. اینها فقط در ضعیف کشی و بریدن سر کودکان و اسرا شجاع هستند پس از نظر تحلیل گران نظامی کل نیروهای هوایی کشورهای جدید التاسیس گوگولی عربی فقط برای جنگیدن با ایران مناسب است و نه هیچ کشور دیگر. این مهم در فوتبال هم نمایان هست. بهترین تیم تاریخ عربستان با تاکتیکهای مخصوص نا جوانمردانه خود 4 گل به ایران می زند ولی در جام جهانی از آلمان 8 گل می خورد. اعراب وقتی که به ما می رسند شجاع می شوند زیرا از نظر روانی خود را برتر می دانند برای همین با تمام قدرت می جنگند اما در مقابل اروپایی ها موشی بیش نیستند. اما برای ایرانی ها فرقی نمی کند که با چه قدرتی می جنگند. از این رو است که به ما Imortals لقب داده اند. اگر این تحدید روسها بر اثر مصرف زیاد الکل نباشد با هوشمندی که از این قوم سراغ دارم باید دید که چه سیاست پیچیده ای در پشت آن نهفته است. شاید این فرمانده قصد دارد در انتخابات بعدی ریاست جمهوری روسیه کاندید شود و این یک زمینه سازی برای کسب شهرت در بین مردم روسیه است.

نمي شه كتاب را در دسترس ما هم بگذاريد ؟! درود به دوست گرامی ببخشید. جایی بودم که دسترسی به اینترنت نداشتم. این لینک زیر را استفاده کنین کتابهایی را که گفتم پیدا می کنین. http://www.filefactory.com/file/6lfcb26uzqex/n/bk_rar امیدوارم که به دردتون بخوره و ارزش داشته باشه. در ضمن برای باز شدنش ک ل م ه ع ب و ر هم می خواهد که plasmaradar هست .

در فصل پنجم کتاب Secrets of Anti-gravity Propulsion در مورد تولید هوای یونیزه در اطراف B2 و خواص آن پرداخته شده است. در فصل هفتم چاپ دوم کتاب radar and laser cross section Engineering ، در مورد انواع روشهای radar cross section reduction بحث شده است. همینطوری که در این کتاب دوم می توانید ببینید، پلاسمای سرد (ناشی از بار الکتریکی شدید که بطور طبیعی و مصنوعی در اطراف هواپیما می تواند وجود داشته باشد) می تواند برای بعضی فرکانسها (بسته به کیفیت پلاسمای بوجود آمده) جذب کننده خیلی خوبی باشد. کتاب Stealth Warplanes نوشته ریچاردسون هم کتاب جالبی است وعکسهای فوق العاده ای دارد و در فصلهای انتهای کتاب به طراحی رادار گریز و تسلیحات ضد آن پرداخته است.

در این مورد یک کتاب هست که 2-3 سال پیش دانلود کرده بودم. اگر اسم کتاب را پیدا کردم برای غنی سازی این تاپیک اضافه می کنم.

انگلیسی ها موشکی را برای نابودی دسته های قایقهای تندرو حمله ور به ناوها طراحی کرده بودند به نام [b] برايمستون[/b] که جناب مهدوی در تاپیکی آن را معرفی کرده بودند. [url="http://www.military.ir/forums/topic/23285-%D8%B4%D9%84%D9%8A%D9%83-%D8%A2%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%8A%D8%B4%D9%8A-%D9%85%D9%88%D9%81%D9%82-%D9%86%D9%85%D9%88%D9%86%D9%87-%D8%AC%D8%AF%D9%8A%D8%AF-%D9%85%D9%88%D8%B4%D9%83-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%8A%D9%85%D8%B3%D8%AA%D9%88%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D9%8A/"]http://www.military....برايمستون-به-ي/[/url] جالب است که انگلیسی ها چون دسته هایی از قایق تندرو را نیافته بودند در دریا فقط بر روی یک قایق و در خشکی بر روی خودروهای دولتی حکومت قذافی در لیبی استفاده کرده بودند که موفقیت آمیز بود. ایده شما با اینکه متفاوت است اما به این موشک نزدیک است. استفاده از موشکهای پدافند هوایی با هدایت راداری برای نابودی تانک بدون هیچ تغییر غیر ممکن هم نیست فقط مشکل دیده شدن در رادار و غلبه بر کلاتر خشکی است که نسبت به کلاتر دریایی قابل صرف نظر است. اگر سایت در یک دشت پهن قرار گرفته باشد امکان زدن تانک با هاوک هم وجود دارد!! اگر درست یادم بیاد در یکی از مناطق جنگی ایران و عراق یک سایت پدافند موشکی هاوک که در معرض پیشروی سریع عراقی ها و نابودی یا به غنیمت گرفته شدن توسط آنها و اسارت پرسنل قرار گرفته بوده (در ابتدای جنگ) با تانکهای زرهی عراقی درگیر می شود و شدت انفجار تانکهای پیشگام عراقی به حدی بوده که پیشروی عراق در آن محور به کل متوقف می شود. مطمئن نیستم ولی فکر کنم که محل درگیری هم در نزدیکی دزفول قبل از صدور فرمان تخلیه پایگاه چهارم شکاری بوده است. بعدها در ادامه جنگ با عراق در کلاسهای آموزشی پدافند موشکی درس می دادند که با هاوک تانک هم می شود زد!!! اما هیچ وقت این حادثه تکرار نشد و در حد نقل قول اساتید به صورت افسانه باقی ماند. بد نیست حالا که سالها از جنگ می گذرد، صحت این گفته ها تحقیق شود. اما قطعا زدن تانک با سیستم راداری صرف محدودیتهایی فراوانی به ایده تحمیل می کند که مزیت آن را کم رنگ می کند.

درود 1. جنس دماغه شکاری ها از فایبر گلاس نیست. این جنس دقیقا Kevlar هست که در ساخت جلیقه های ضد گلوله هم کاربرد دارد. kevlar نام تجاری para-aramid synthetic fiber است. 2. همانطوری که در یکی از پستهای قبلی گفتم، امپدانس هوا 377 اهم است و انعکاس راداری ناشی از عدم تطبیق و یکنواختی محیط انتقال است. حال باید دید که مخزن سوخت شکاری که درونش مانند لانه زنبور با یک ماده سبک شبکه بندی شده است، چه امپدانسی دارد. اگر این با هوا متفاوت باشد انعکاس ایجاد می کند. یعنی اگر امپدانس آن مانند کوه مگا اهم باشد باز هم انعکاس داریم اگر کیلو اهم هم باشد باز انعکاس داریم. خود مایع سوخت به دلیل مقاومت بالای اهمی انعکاس خواهد داشت. 3. گذاشتن مخزن سوخت در آن بالا صرف نظر از افزایش خطر برای خلبان، کمکی هم به نیروی برا نمکند در حالیکه فلصفه هواپیماهای جدید اینه که بدنه هم به بالها کمک بکند و در واقع بدنه امتداد بال بلشد. اما کار نشد ندارد. اگر یک اتاق آنتن در دسترس باشد می شود که انواع مختلفی از مخزن و سوخت و افزودنی را ساخت و تست کرد. من فکر می کنم که جذب یا پراکنده کردن عملی تر است شاید خواندن کتاب زیر به شما کمک بکند. [b]Frequency Selective Surfaces: Theory and Design by Ben A. Munk[/b]

درود امواج ماکرو ویو راداری هنگامی که در هوا منتشر می شوند، در مدیایی حرکت می کنند که امپدانسی برابر 377 اهم دارد. انعکاس راداری وقتی رخ می دهد که این امواج به یک مانع با امپدانس متفاوت بر خورد می کنند. این عدم تطبیق امپدانس محیط انتقال است که علت اصلی انعکاس راداری است. حال اگر هلمنت خلبان فلزی باشد این عدم تطبیق شدت زیادی دارد و انعکاس خوبی رخ می دهد که در رادار به خوبی دیده می شود. از این روی است که از شیشه های پوشش داده شده با نانوذرات طلا برای پراکنده کردن امواج راداری باید استفاده بشوند. برای اینکه این موضوع را آنهایی که مثل من هستند و مخابرات نمی دانند بهتر درک کنند یک مثال می زنم. فکر کنید که یک سطل آب را به یک پنجره می پاشید که بسته است. به احتمال زیاد مقدار زیادی آب به سمت خودتان بر میگردد و شما خیس می شوید. یا در یک زیردریایی با بدنه فولاد آلیاژی هستید و با تپانچه خود یک گلوله فولادی شلیک بکنید، به احتمال زیاد گلوله چندین بار به دیوارها برخورد می کند و کمانه میکند تا اینکه متوقف شود و به احتمال زیاد شما و دیگر افراد حاضر در این زیر دریایی را به شدت زخمی خواهد کرد. حال اگر پنجره باز باشد و توری بسته باشد، تقریبا همه آبی که ریخته ایم، از آن عبور می کند و ما خیس نمی شویم و انعکاسی رخ نمی دهد. در مثال زیر دریایی اگر یک لایه جذب کننده انرژی جنبشی گلوله بر روی دیواره زیر دریایی قرار بدهیم، انرژی گلوله قبل از رسیدن به دیواره صلب گرفته می شود و انعکاسی وجود نخواهد داشت. بنابراین هواپیمایی به کل نا مرئی از دید رادار خواهد بود که در تمام اجزای خود هم امپدانس اهمی برابر با 377 اهم داشته باشد و امواج میکروویو از درون آن عبور کنند. به دلیل این که این کار سخت بوده، در حال حاضر از انحراف امواج و در صورت عدم توانایی در انحراف آنها، از جذب این امواج برای رادار گریزی استفاده می شود. خوب حالا چرا هواپیماها انعکاس به این شدیدی دارند؟ شور بختانه اکثر هواپیماهای ما دارای بدنه فلزی هستند این بدنه فلزی به دلیل دوام، خواص الکترو استاتیک خوب و استحکام فلز انتخاب شده است. برای اینکه یک بدنه فلزی که در آسمان پرواز می کند از شر برخورد صاعقه در امان باشد، (بخصوص هنگام نشست و برخاست که بدنه فلزی آن می شود مسیری برای برخورد صاعقه به زمین) این بدنه فلزی باید در بدترین نقاط خود مقاومت الکتریکی کمتر از 2 میلی اهم داشته باشد. چنین بدنه ای است که باعث می شود در صورت برخورد صاعقه با آن، صاعقه از بدنه (که زمین تمام مدارهای الکترونیکی هواپیما هم هست عبور بکند و خسارت و سوراخ شدگی و انفجار شدیدی را باعث نشود (اگر چه که در محل ورود و خروج صاعقه سوراخ شدگی معمولا رخ می دهد)) اگر به درب هواپیما ها توجه کنید متوجه می شوید که درب دارای گسکت های فراوانی است تا هنگام بسته شدن ضعف اتصال اهمی به بدنه را جبران بکند در صورت خرابی یا حذف این گسکتها به عنوان قطعات اضافی دست و پا گیر توسط تکنسینها!!! هنگام برخورد صاعقه احتمال انفجار و کنده شدن درب هواپیما وجود دارد. زیرا جریانی بیش از 5000 آمپر در بدنه به راه می افتد و بر روی هر مقاومتی که در مسیر ببیند تبدیل به حرارت می شود. این بدنه بسیار هادی باعث می شود که امواج میکروویوی که به آن برخورد می کنند شدیدا دچار عدم تطبیق امپدانس شوند و انعکاس خوب راداری تولید بشود. خوب حالا ما چرا بدنه را کاملا از کامپوزیتی نمی سازیم که این مشکلات دیگر نباشد و انعکاس راداری هم کمتر بشود؟ این برای خود من هم سئوال هست ولی چند تا جواب نصفه نیمه که برایش ساخته ام از این قرار است. 1. بدنه کامپوزیتی فاقد خاصیت بدنه فلزی ( جمع شدن بار الکترو استاتیک در نقاط تیز فلز) است و بر خلاف بدنه فلزی که با آنتن های فراوان کوچکی که در پشت بال و سکان و دم هواپیما قرار دارد قادر به تخلیه شدن در هوا نیست و خطر انفجار ناشی از تخلیه شدن آنها بر روی مخازن سوخت و تسلیحات به شدت وجود دارد. (در یک گزارش آمده بود که یکی از مشکلات F-35 آن است که در صورت پرواز در هوای ابری به مدت 45 دقیقه دچار مشکلات شدید الکترو استاتیک می شود!!!) حتی در هواپیما های فلزی چنین مشکلی وجود دارد. بیاد داشته باشید که تخلیه الکترو استاتیک درون یکی از مخازن سوخت (مخزنی خالی از سوخت ولی دارای بخار سوخت )علت بروز اولین سانحه منجر به انفجار برای هواپیمای 747 در جهان بود. این هواپیما یک جت کارگو متعلق به نیروی هوایی شاهنشاهی و حامل ابزار غنی سازی اورانیوم برای شرکت اوریدیف (متعلق به ایران آن زمان) در فرانسه بود. 2. شاید امپدانس بدنه کامپوزیتی به 377 اهم نزدیک نیست و باز هم انعکاس زیاد ایجاد می کند 3. شاید بدنه کامپوزیتی انعطاف کافی ندارد و شکننده است 4. بدنه کامپوزیتی جاذب خوبی برای امواج نیست و نیازمند استفاده از رنگها و چسبها و پوشش مخصوص جاذب است مانند F22 5. در یک هواپیما با بدنه کاملا کامپوزیت مدارهای حساس پرنده باید دارای شیلد مخصوص به خود بوده و زمین پرنده هم با کابلها و نوارهای مسی گسترده تامین شود که کیفیت تجهیزات الکترونیک را کاهش می دهد.

[right]درود به دوستان گرامی[/right] [right]این هم یکی دیگر از تحریمهای خطرناکی است که با راهنمایی عوامل داخلی اعمال می شود.[/right] [right]دوستی زرتشتی داشتیم که به تازگی فوت شده اند. ایشان هنگامی که در امریکا درس می خوانده پایان نامه ایشان در مسیری تعیین می شود که ایشان احساس می کند که نتیجه آن ممکن است که برای آینده ایران خطرناک باشد. به همین دلیل تحصیل را رها می کند و به کشور باز می گردد اما کم نیستند افرادی ظاهر الصلاح و جای مهر به پیشانی که در لیست مشاوران آمریکا قرار دارند.[/right] [right]برای آمریکا و غرب فرقی نمی کند که چه حکومتی در ایران حکومت می کند تمام بهانه گیری های ایشان فقط برای بودن ما به عنوان یک کشور مقتدر است. منافع آنها ایجاب می کند که ما نباشیم همین. بنابراین تاریخ دوباره تکرار خواهد شد و وارثان امپراطوری روم بارها تلاش خواهند کرد تا ما را نابود کنند و سورناهایی هم پیدا خواهند شد که رویاهای آنها را در هم بکوبند بنابراین روا نیست که قبل از اینکه در یک جنگ واقعی نابود شویم، از نگرانی بیمار روانی گردیم. ما باید فقط وظیفه خود را انجام بدهیم و در لحظه حال زندگی کنیم همین.[/right]

سئوال از دوستان دانشمند میلیتاری مطابق قوانین ژنو تکلیف این دو خلبان اسیر از نظر حقوقی چیست؟ آیا این دو مزدور حساب می شوند یا اینکه کشور سوریه در شرایط نه جنگ نه صلح با اسرائیل است و حکم حقوقی این افراد پیچیده تر از این حرفها است؟ با توجه به اینکه در روزهای آینده احتمالا سوریه شاهد تجاوزات هوایی بیشتری خواهد بود، شورای امنیت و روسیه در این شورا با توجه به مداراک غیر قابل انکار بدست آمده چگونه با اسرائیل برخورد خواهند کرد؟ آیا روسیه از سامانه های پیشرفته دفاع هوایی خود در سوریه استفاده خواهد کرد یا کماکان توپهای الکترو اپتیک ساخت ایران هستند که مشغول دفاع از مظلوم می باشند و همانند فانتومهای ترک اینبار جنگنده صهیونی را به زیر کشیده اند؟ آیا از نظر قانونی ایران مجاز است که به سوریه سیستمهای پدافند موشکی بفروشد تا هم در یک محیط واقعی بر روی جنگنده دشمن تست شوند و هم از مظلوم دفاع شود؟

[quote name='Goebbels' timestamp='1367652887' post='310649'] [quote] سلام .... نباشه هم باید بسازیم .... مگه ۶۰ سال پیش موشک هوا به هوا بود ؟ نبود مجبور شدن بسازند .... ما هم باید بسازیم .....[/quote] علیک سلام نیازی نیست بسازیم ، شما صرفا یک نمونه غربی یا شرقی رو به بنده معرفی کن همین برای بنده کفایت میکنه! و اینکه چطور قراره موشک مجهز به هدایت حرارتی ، خودی را از دشمن تشخیص دهد! دوست دارم از مکانیزم این تشخیص اطلاع کسب کنم! حالا یا توسط شما یا دوستان! این سوالات بنده برای مچ گیری و از این قبیل صحبت ها تعبیر نشود یک وقت! چون حقیقتا دلم میخواد بدانم چگونه میتوان دوست و دشمن را به یک موشک هدایت حرارتی شناساند و دوستان در این زمینه چه طرحی میتوانند ارائه کنند؟! [/quote] خدمت دوست دانشمندم عرض کنم که اصولا شناخت دوست از دشمن برای موشک هوا به هوا معنی ندارد و نباید چنین توانایی داشته باشد. این شناخت به عهده افسر فایتر کنترلر بر روی زمین و در موارد بسیار بسیار بسیار نادر به عهده خلبان است. بارها اهدافی به خلبانان داده شده است برای نابودی که خلبان با تجربه از روی پروفیل پرواز جنگنده و سرعت و سمت آن متوجه شده که هواپیما خودی است و از ماموریت باز می گردد اما صدمه دیده و قادر به بر قراری ارتباط با خودی نبوده است. در ضمن در جنگ هوایی ممکن است که بخواهیم هواپیمای خودی را هدف قرار بدهیم ویا جنگنده ای که کد خودی را پخش می کند. این سیستم نباید درون موشک مزاحم انجام ماموریت شود. افزون بر این با اینکه در جنگ ایران و عراق سیستمهای راداری ما مجهز به IFF بودنداما هیچگاه برای شناخت دوست از دشمن از آنها استفاده نشد و به محض روشن کردن چنین سیستمی عملیات لو می رفت برای همین علاوه بر وجود احتمال اینکه کدهای ما توسط از ما بهتران در اختیار عراقی ها قرار گرفته باشد، این سیستم IFF ما برای الینت های دشمن یک منبع خوب شناسایی بود. این تنها افسر رادار بود که باید می دانست در چه منطقه ای نباید نیروی خودی وجود داشته باشد پس اگر هدفی هست، دشمن است. در واقع سخت ترین مسئولیت افسر رادار علاوه بر انجام محاسبات دقیق و سریع و رساندن شکاری خودی به سمت و زاویه و ارتفاع و سرعت مناسب، تشخیص این بود که آیا یک هدف نا معلوم در صفحه رادار در میان یک روز سخت و شلوغ پر از درگیری وتلفات و پدافند در مقابل تهاجم های دسته های پروازی چندین فروندی، واقعا دشمن است یا خیر. این مهم در مورد شکاری های عراقی که از بمباران اهداف عمقی ایران باز می گشتند بسیار سخت تر بود و یک اشتباه کافی بود که شکاری گشت منطقه غرب به اشتباه شکاری گشت تهران را بزند و بر عکس. در مورد موشکی که پردازش تصویر حرارتی بکند خوب موجود است و این روش انتخاب شده زیرا هدایت تلویزیونی دستی برای اهداف سریع کاربرد خوبی ندارد و در شب هم که تصویری وجود ندارد جز تصویر حرارتی. اما باز هم ما باید بتوانیم هواپیمای خودی را بزنیم زیرا در این صورت دشمن از فانتوم برای حمله استفاده می کند و موشکهای ما هم با آن کاری نخواهند داشت.

[quote name='elo' timestamp='1367161827' post='309646'] خیر گلم پیکان که خدا رحمتش کنه پراید هم که این روزا گرونتر از این حرفاست که بیاریمش تو صنعت هوا فضا!!! اما از شوخی گذشته فقط حدس زدم که میتونن ( میتونن ) و نگفتم که اینطوریه میشه با این وسایل کارکرد چون ساخت راداری و سیستمهایی د رحد سیستمهای خود فوینیکس به نظرم خیلی دوشاره اینه که گفتم اگر فرض کنیم که تونسته باشن خودشو الگو برداری کنن که بهتره در غیر اینصورت کار جواب داده شده شاهین و شلمچه هم میتونه مفید باشه یادمون هم نره میشه از تجربه سجیل هم استفاده کرد( اگر، و اگر و اگر از سیستمهای شلمچه و شاهین استفاده کرده باشن ) در ضمن همه اینها یه حدسه یه هندونه دربسته و حدس من و شما اگر میخوای بهش حال بدی برو بالاتر از پرادو و بنز و بی ام و و ایودی و فراری و [/quote] درود به دوست گرامی خیر ساخت راداری در حد رادار موشک فینیکس که الکترونیک آن متعلق به دهه 60 میلادی است کار دشواری نیست. کار دشوار کپی کردن دقیق به دلیل نبود هیچ یک از قطعات اولیه در خطوط تولید کارخانه های سازنده است. اگر عملکرد موشک کپی شده باشد کار به مراتب آسانتر است و به گفته تیمسار نصیرزاده نزدیکتر. اگر کاری که با موشک C-802 شد با فینیکس هم شده باشد این موشک فکور یک موشک باهوشتر از فینیکس اصلی است. اما اگر بخواهند عینا کپی کنند کار بسیار دشوار می شود. دانش الکترونیک امروزی موجود در کشور به مراتب از دانش دهه 60 شرکت هیوز بالاتر است و ساخت موشک باهوشتر از فینیکس کاری سخت نیست ولی کار دشوار جمع آوری و مدیریت این دانش و هدایت آن به سمت یک محصول مطمئن است. کار دشوار آن است که مهندسین الکترونیک را مجبور کنی از نرم افزارهای مدرن طراحی استفاده بکنند و استانداردهای هوا فضا را رعایت بکنند و کارفرما هم بتواند این استانداردها را تست بکند و اصولا زیر ساخت این تستها را فراهم بکند و کار را درست تحویل بگیرد. یک اشتباهی که از طرف کارفرماها در صنعت مرتب رخ می دهد این است که اگر محصولی را در محل اصلی گذاشتند و درست کارکرد و این درست کارکردن چند هفته ادامه داشت می گویند که محصول مناسب است که اصلا اینطور نیست و ممکن است یک اشتباه نهفته در ماههای آینده فاجعه به بار آورد. برای مثال اگر جنگنده به ضرورت در داخل ابر CB قرار بگیرد و یک صاعقه به هواپیما برخورد بکند آیا الکترونیک این موشک داخلی تحمل میدان الکتریکی ناشی از عبور 5000 آمپر از بدنه خود یا بدنه هواپیما را دارد؟ آیا بر اثر یک دشارژ الکتریکی سلسله اتفاقاتی منجر به عملکردن سر جنگی مهیب آن رخ نمی دهد؟ آیا در مقابل اختلالات ناشی از گوشی های همراه و نشتی رادار خود هواپیما و استارت مجدد موتور هواپیما در آسمان و موتورهای دیزل استارترها و ... مداری مطمئن طراحی شده است؟ آیا مدارهای ساخته شده تحمل افزایش دمای درونی موشک را به بیش از حد دمای خدمتی دارند؟ آیا این مدارها سرد کار می کنند یا اینکه خنک کننده نیاز دارند؟ به عبارت دیگر آیا غرور مهندسان اجازه داده است که این مدار استانداردهای EMC را رعایت کرده و مشکلات Power-Integrity, Data-Integrity, Thermal-Integrity آن بررسی و حل شود یا فقط مشکل Signal-Integrity آن حل شده است. اگر موشک اصلی فینیکس بر اثر یکی از موارد بالا دچار مشکل شود (که البته خوبی الکترونیک دهه 60 این بود که به این موارد اختلال مقاوم تر است) هیچ کس هیوز را مقصر نمی داند و پرسنل استفاده کننده محکوم می شوند و مثلا می گویند خلبان نباید در ابر CB پرواز می کرد اما در مورد موشکهای وطنی بلا فاصله سازنده داخلی محکوم می شود حتی اگر خطای انسانی رخ داده باشد (مثلا همان مونتاژ اشتباه یکی از باله ها که دوست تیز بینمان به درستی به آن اشاره کردند(چنین مونتاژ اشتباهی آنهم در روز رژه 2 چیز را نشان می دهد که اولی آن است که باله را طوری بهسازی نکرده اند که مونتاژ اشتباه آن ممکن نیاشد و فقط کپی کرده اند و دوم اینکه حتی یک نیروی انسانی با تجربه نیز می تواند چنین اشتباه مهلکی را بکند.)) با اطمینان خدمت شما عرض می کنم که ساخت چنین موشکی نه تنها ممکن است بلکه امکان افزودن ویژگی های زیر به همین پلتفرم موجود فکور کاملا وجود دارد.(اگر که از ابتدا در آن دیده نشده باشند) 1. افزودن قابلیت پرش فرکانسی رندام واقعی به رادار فکور (که فکر می کنم باید داشته باشد زیرا رادارسازهای داخلی معمولا رادار بدون پرش فرکانسی اصلا نمی سازند) 2. افزودن قابلیت آشیانه یابی جمینگ و کارکرد رادار در مود پسیو که جنگنده دشمن از نزدیک شدن موشک خبر دار نشود 3. .... ارتقا های زیر هم برای همین پلتفرم امکان پذیر است: 1. افزودن ردیابی تصویری مادون قرمز علاوه بر راداری فعلی برای ایجاد قابلیت Dual Trajectory در نزدیکی هدف و کاهش احتمال تاثیر پذیری از جنگ الکترونیک 2. افزایش سرعت موشک با بهبود پیشرانه و افزودن طبقه بوستر به آن 3. حذف باله ها و استفاده از تغییر زاویه خروجی موتور به جای آنها 4. بهبود جنس بدنه برای تحمل سرعتهای بیشتر 5. بهبود سوخت موشک به نحوی که خط دود کمتری از خود به جا بگذارد 5. ....

آمریکایی ها اساتید نبرد هوایی در ابعاد مختلف هستند و بیشترین تجربه را هم دارند. برای همین به نظر من راهبرد آنها تنها در مقابل تعداد زیاد پهبادهای کاذب و شکاری که نیاز به باند هم ندارند و از نا کجا به سمت دسته های پروازی و مراکز تجمع آنها یورش می برند آسیب پذیر خواهد بود یک پهباد ساده کرار با نصب رفلکتور می تواند یک F-14 به نظر آید و به میان دشمن زده کل آرایش نظامی او را بر هم بزند. بعد از درگیر شدن آنها با پهبادها و وارد کردن خسارات زیاد به خودی توسط آنها است که شکاری های پراکنده آنها اهداف خوبی برای پدافند و شکاری های با تجربه و چراغ خاموش ما خواهند بود. علاوه بر این موشکهای هوا به هوای داخلی به دلیل نا شناخته بودن برای آنها، قدرت برنامه ریزی عملیاتی درست را از آنها خواهد گرفت و مهمترین برگ برنده و تامین کننده امنیت ملی ما خواهند بود. افزون بر این در صورتی که جنگ به روز دوم برسد و ما ضربات اولیه را به خوبی تحمل کرده باشیم، آنگاه خلبانان آمریکایی از ترس کشته شدن با موشکهای هوا به هوای ما (احتمال زنده ماندن خلبان در صورت هدف واقع شدن توسط آنها خیلی کم است) عملکرد ناقصی از خود به نمایش خواهند گذاشت و کم کم اگر بیش از یک ماه دوام آوریم احتمال پیروزی نظامی هم وجود دارد. اما باید احتمال مورد حمله واقع شدن توسط موجودات دست آموز آمریکا را بالاتر دانست. بالاخره این همه اسلحه که خریده شده به زودی بر علیه ما استفاده خواهد شد. آمریکایی ها با هوش تر از آن هستند که نیروهای خبره خود را در جنگ بزرگی با ایران به کشتن بدهند. یک بار دیگر تعدادی از دست آموزانشان را به جان ما خواهند انداخت و از آنها حمایت تدارکاتی خواهند کرد. مشکل درگیری با این مزدوران هم این است که برای درگیری با این افراد استراتژی خاصی متصور نیست و اینها سالها است که در استانهای مختلف ما سرمایه گذاری های امنیتی و ... کرده اند و خطر آنها برای ما قطعا از آمریکا بیشتر است. امیدوارم که هیچ وقت جنگی رخ ندهد زیرا تلفات طرفین جبران ناپذیر خواهد بود. همین الان کمبود افراد دست پاک و باهوشی که در طول 8 سال جنگ اهریمنان از ملت ما گرفتند در شغل های حساس کاملا احساس می شود.

درود به جناب سهیل. شما که این همه زحمت می کشید. لطفا این طراحی ها را با استفاده از CATIA یا PTC CREO انجام دهید تا بعد از آن با استفاده از نرم افزار FloEFD که روی این دو ابزار طراحی می نشیند بتوان یک شبیه سازی اساسی روش انجام داد. هر سال در آمریکا یک مسابقه طراحی هوافضا اعلام می شود و ابزارشون هم FloEFD است زیرا با استفاده از این ابزار یک مهندس معمولی مثل من هم که از معادلات دیفرانسیل و CFD و مش بندی نمی خواهد سر در بیاورد می تواند به راحتی یک شبیه سازی کاملا حرفه ای در سطح اول جهانی انجام بدهد.موضوع سال 2012 این مسابقه در آمریکا طراحی پهباد بوده و چند سال قبل هم طراحی قسمتی از یک هواپیمای مسافر بری. اگر در سایت علاقه مند کافی باشد حتی می توان مسابقه مشابهی در ایران هم راه انداخت. مثل روبوکاپ که الان مود شده و همه دارند روبات می سازند (که خیلی هم خوبه) می توان مسابقه ای راه انداخت که کاربرد عملی بیشتری برای کشور و مسابقه دهندگان داشته باشد و حداقل دانشجویان هوا و فضا و علاقه مندان دیگرلذت ببرند.

در مورد کروز زمین به زمین چند روش هدایت وجود دارد. 1. روش پردازش تصویر 2. روش پردازش توپولوژی مسیرمثل سان برن 3. روش استفاده از مختصات GPS مثل توماهاوک. 4.روش هدایت مستقیم ماهواره ای توسط اپراتور انسانی-ماشینی در جنگ اول با عراق چند فروند موشک بدون اینکه عمل کند در ایران فرود آمد و تا به حال باید تمام نقاط ضعف آن بیرون آمده باشد. برای از کار انداختن تهاجم موشکهای کروز راههای بسیار ساده و عملی و البته بسیار قدیمی وجود دارد. برای مثال در جنگ یوگوسلاوی به پیشنهاد یک فیزیک دان روس تعداد زیادی اجاق ماکروویو را با درب باز به سمت آسمان روشن کردند و این باعث اخلال در موشکهای آمریکایی شد!!!! این بار هم باید به دنبال فیزیک دانها بروید و از آنها برای ابراز نظر کمک بطلبید نه مهندسین. در جنگ دوم جهانی با پرتاب وی 1 های آلمانی به لندن موشکهای کروز متولد شدند. و انگلیسیها پس از دریافت ضربه سنگین اولیه دو راه حل را برای این موشکها توسعه دادند که کار آمد بود راه حل اول این بود که مسیری که ممکن بود از آن سمت موشکها پرتاب شوند را به چندین مربع تقسیم کردند و در هر مربع یک اسپیدفایر به گشت هوایی مشغول شد که به مجرد نزدیک شدن موشکها اسپیدفایرها با آنها درگیر شده و آنها را نابود می کردند. برای تشخیص موشکها هم از یک سری شیپور وارونه در شب و هوای ابری و دیده بان در روز استفاده می کردند. با استفاده از این ابزار صدای وی 1 ها را می شنیدند و اعلام خطر می کردند. بدیهی است که این روش برای کروزهای سوپرسونیک کاربرد ندارد اما اکثر کروزهای جنگ اول با عراق ساب سونیک بودند. ما نیز در این ارتفاعات می توانیم اقدام به برقراری گشت هوایی با هواپیمای PC-7 یا پهباد بکنیم و .... . به نظر من بهترین راه تشخیص موشکهای کروز استفاده از هواپیمای مشابه 707 مجهز به رادار پایش زمینی موج میلیمتری و سامانه الکترواپتیک مجهز به سیستم پردازش تصویر نور مرئی و مادن قرمز و سیستم الینت و پرواز در ارتفاع 55000 پا برای نداشتن احتمال برخورد با پروازهای مسافر بری است چیزی در حد همون آواکس خودمون. اگر چنین چیزی هنوز آماده نشده است می توانیم از بالنها برای بردن سیستمهای الکترواپتیکی و راداری به ارتفاع 55000 و خیلی بالاتر استفاده بکنیم.(مانند بالنهای هواشناسی که در کشور موجود بوده است) راه حل دوم این بود که تعداد بسیار زیادی بالن را به هوا فرستاده بودند و در بین بعضی هم تورهای بزرگ فولادی دیده می شد. این بالن ها برای هر شکاری مخصوصا انواع پر سرعت مناطق ممنوعه و بسیار خطرناک برای پرواز به حساب می آمدند و می آیند. بعضی از کابلها هم مجهز به بمبها و فیوز مجاورت بودند. حضور این بالنها به نحوی برای مردم محسوس بود که در جنگ دوم مردم عادی انگلستان می گفتند که اگر این بالنها نبود، جزیره انگلستان زیر بار وزن آرتشهای آمریکا که به جزیره انگلستان برای تجاوز به نرماندی آمده بودند، غرق می شد!!!! بنابراین آسمان انگلستان به نحوی پسیو مین گذاری شده بود. ارتفاع بالنها مرتبا تغییر می کرد و اداره اطلاعات عملیات نیروی هوایی آلمان ترجیح می داد که خلبانها را طوری توجیح کند که از این مناطق پرواز نکنند. در مورد موشک کروز اونطوری که من می دونم در ارتفاع زیر 50 متری به پرواز در می آیند تا در رادارها دیده نشوند. بنابراین کافی است هنگامی که وضعیت قرمز اعلام می شود یا به صورت پیوسته در اطراف مناطق حساس جنگلهایی از بالانهای متصل به زمین با طول متغییر برپا کنیم و موشکهای کروز به این جنگلها برخورد خواهند کرد و با هزینه بسیار کمی نابود می شوند. و قسمتهایی را هم باز بگذاریم تا توپهای الکترو اپتیک بتوانند برای تفریح هم که شده اهدافی برای درگیری داشته باشند. روش انگلیسیها آنقدر کارامد بود که آلمانها ترجیح دادند که پرتاب وی 1 را متوقف کنند و به جای آن از وی 2 مهار نشدنی استفاده بکنند. من دلیلی نمی بینم که این روش باز هم جواب ندهد. روش دیگر ایجاد اختلال برای رادارهای توپولوژی و GPS است که با کمک جمرهای ارزان قیمت ممکن است و باید با روشهای دیگر ترکیب بشود تا جواب خوبی بدهد. روش دیگر تغییر توپولوژی جغرافیایی مسیر های محتمل برای موشکها در وضعیت قرمز است که با استفاده از اسقرار و ضد استقرار دیکوی های بسیار عظیم ممکن است که ایده ای هالیوودی است. البته برخورد اکتیو با موشکهای سوپر سونیک کروز آسان نیست و بهتر است که با آنها به صورت پسیو برخورد بشود. در مورد کروز دریایی نیروی دریایی روشهای مفیدی برای منحرف کردن موشکهای اگزوست استفاده می کرد که باید کماکان کارایی داشته باشد. کافی است ناوهای سنگین با تعداد فراوانی قایق تندروی اسکورت که دیکویهای مخصوص حرارتی راداری را یدک می کشند اسکورت بشود تا خیال ناوی ها تا حدودی راحت بشود. کروز های دریایی در مراحل نهایی پرواز هدف اصلی خود را انتخاب کرده و در ارتقاع زیر 7 متر به سمت آن پرواز می کنند و قبل از برخورد سعی می کنند که به زیر کشتی در محل آبخور برخورد بکنند. حتی در صورت هدف قرار گرفتن در نزدیکی کشتی، تخریب شدیدی ایجاد می کنند به ویژه کروزهای سوپرسونیک. بهترین راه مقابله با آنها این است که کاری بکنیم که اصلا منفجر نشوندو یا منحرف بشوند به سمت دیکوی ها.

[quote name='132' timestamp='1361801208' post='302042'] جناب EMP از این که جواب دادین ممنون ،اما سطح فناوری صنعت نفت چقدره و مثلا میتونید یه عدد تخمینی در رابطه با میزان داخلی سازی اون بگید . ویه سوال دیگه اینکه اون توربین که قراره راه اندازی بشه چیه(منظورم قیمت ، کاربردو...)؟ممنون [/quote] درود فکر نکنم حتی در آمریکا در مورد هیچ صنعتی بتوان به میزان سطح داخلی سازی اشاره کرد و آمار دقیق داد برای اینکه صنعت مرتب در حال تغییر است و دیگران نایستاده اند که ما به آنها برسیم. چیزی که در صنعت نفت فعلا دیده نمی شود ابتکار بنیادی است. نه در ایران در دیگر کشورها هم خیلی با احتیاط در این موارد رفتار می شود. به دلیل بازار محدود نفت از نظر زمانی، تنها ایده هایی در این صنعت موفق می شوند که بلافاصله قابل اجرا باشند و ایده های انقلابی و پر هزینه چندان مورد توجه قرار نمی گیرند. در مورد قطعات مکانیکی، خوب همه چیز در داخل کشور قابل ساخت است اما باید دید صرفه اقتصادی هم دارد یا نه. در مورد توربین نفهمیدم که منظور شما چیست اما در این صنعت توربینهایی برای نیروگاههای اختصاصی موجود در پالایشگاهها و .... وجود دارد و توربینهایی هم برای پمپاژ نفت در خطوط لوله و توربینهایی هم به عنوان موتور نفت کشها. همچنین رباتهایی برای حفر کانال زیر زمینی برای خطوط لوله و رباتهایی که درون لوله ها حرکت می کنند که نقایص لوله ها را گزارش بدهند. همچنین در بخش الکترونیک هم انواع وسایل مخابراتی و سیستمهای کنترلی و نظارتی وجود دارد که عموما سطح تکنولوژی آنها بالاتر از سطح تکنولوژی 5 سال پیش ایران نیست ولی امروزه بسیاری از این قطعات وارد می شوند به انواع دلایل از جمله دلایل اقتصادی. جالب است که بدانید اولین پردازشهای موازی تجاری انجام شده در دنیا برای صنعت نفت انجام شده است. در بحث اکتشاف هم باید بتوانید اف اف تی هایی با نقاط بسیار زیاد (16 میلیون نقطه) از سیگنالهای لرزه نگاری بگیرید تا مخزن را بهتر تشخیص بدهید که نیاز به پردازش موازی دارد. پروژه ای هم که ما بر روی آن کار می کنیم در صورتی که توسط شرکت نفت تایید شود و برخی افراد معلوم الحال کارشکنی ها را تمام بکنند و تامین بودجه بشود در لبه تکنولوژی دنیا قرار دارد و دیگران باید بیایند و از ما خرید بکنند. در مورد توربینی که می گویید بنده اطلاعی ندارم. کلا هر دستگاهی که نقدینگی آن تامین شود در این صنعت دستیافتنی است و تکنولوژی بالایی نیاز ندارد. فقط در بخش پایین دستی (پتروشیمی و ....) بر می گردد به سطح دانش کاربردی شیمی و نانو تکنولوژی کشور که بنده در این زمینه نظری ندارم فقط می دانم که پتنتهای خوبی ثبت شده و به کشورهای خارجی هم واگذار شده است!! همین الان ایران ریگ خشکی را می سازد که از ریگ آمریکایی بهتر جواب داده است!! و سابق بر این روزانه چند صد هزار دلار اجاره می شد.

صنعت نفت ایران سابقه 100 ساله دارد و دارای بهترین تکنسینها است اما در رده مهندسی با وجود دانشکده های بسیار پر سابقه و معتبر شاهد اداره فیلدهای نفتی توسط متخصصین رشته های متفرقه هستیم. به عبارت دیگر متخصصین نفت ایران در تمام دنیا پراکنده هستند. در یک کلام به نظر من در صورت ادغام صنعت نفت در وزارت نیرو سطح تکنولوژی در صنعت نفت کمی بالاتر خواهد رفت (حداقل مدیران وزارت نیرو فرق DCS و SCADA را می دانند) اما این دو وزارت خانه به هیچ وجه با صنعت دفاعی ما قابل مقایسه نیستند. شوربختانه اهمیت این دو وزارتخانه به اندازه صنعت نظامی جدی گرفته نشده است که با وجود انواع وحوش که ما را احاطه کرده اند قابل درک است. یادم می آید کارآموزی داشتم که رتبه تک رقمی کنکور بود و برق-نفت می خواند. این دانشجوی من نفت را فقط جهت دو رشته ای بودن و استفاده از مزایای شرکت نفت می خواند و نمرات خوبی در نفت نداشت اما وقتی که به خارج از کشور برای ادامه تحصیل رفت متوجه شد که اهمیت رشته نفت خیلی بیشتر از رشته برق است به همین دلیل الان در حال گرفتن دکترای نفت است نه برق. در داخل کشور هم متخصصین خوبی داریم مشکل نفت بیشتر سرمایه اولیه و مدیریت به ویژه مدیریت میانی و بدنه کارشناسی است نه چیز دیگر. یادم می آید سالها پیش در پژوهشگاه نفت یک دستگاه گران قیمتی خریده بودند ولی نرم افزار آن را نخریده بودند با زحمت نرم افزار آن را تهیه کردم اما گفتند که کار نمی کند. به محل پژوهشگاه رفتم و دیدم که کابل اتصال دستگاه اشتباه است. نقشه درست را کشیدم دادم دستشون و گفتم بدین تکنسین همین الان درست کنه زیرا من همراهم ابزار ندارم. گفتند ساعت اداری تمام شده رفتند خونه. من هم خیلی خوشحال از اینکه مشکل کشور را حل کردم و وجودم به یک دردی خورده رفتم خونه. 3 سال بعد فهمیدم که اینها در گروه اکترونیکشون یک پروژه 2.5 ساله تعریف کرده اند به نام ساخت کابل اتصال این دستگاه به کامپیوتر که باعث افسردگی من شد. بله پژوهشگاه نفت بزرگترین پژوهشگاه خاور میانه است اما در 2 پروژه ای که من از آن خبر دارم ضعیفتر از یک دانشجو ساده عمل کرده است. بنابراین اراده مسئولین وجود دارد زیر ساخت هم وجود دارد فقط مدیریت میانی در این صنعت فاجعه زیست محیطی است.

[quote name='DEXON' timestamp='1361704069' post='301806'] [quote] این مقدمه را گفتم تا بدانید که خیانتی که امروز عربستان در حق ما می کند به زودی منجر به صدمه دیدن شدید مخازن آنها خواهد شد[/quote] دوست عزیز تا 10 سال دیگه تمام چاه های نفتی حداقل خاور میانه از حالت سود دهی خارج میشن و تا 30 سال دیگه چیزی به نام نفت که ارزش استخراج داشته باشه تو خاور میانه یافت نمیشه ( نه اینکه اصلا نفت پیدا نشه) کشوری فسقلی مثل قطر روزانه به دلیل سرمایه گذاری فوق العاده خارجی داره چندین برابر ما از مخاذن مشترک استخراج می کنه و به مدد تکنولوژی جدیدی که در اختیارش قرار دادن جدیدا توانایی حفر چاههای مورب هم بدست اورده که بر تعداد مخاذن مشترکش با ما اضافه کنه! این یک بازی هست که انتهاش مشخص هست در انتها هر کسی که نفت بیشتری به پول یا صنایع سنگین یا حتی صنعت توریست تبدیل کنه برنده هست حالا اگر این کار باعث بشه چند میلیارد دلار نفت هم حروم بشه زیاد مهم نیست (با توجه به درامد نفتی عرب ها) اینجا فقط سرعت استخراج حرف اول اخر میزنه به محیط زیست یا حفاری اصولی و خیلی چیزهای درست دیگه متاسفانه توجه نمیشه اینکه هیچ کس از ما نفت نخره به دلیل اینکه صنایع ما توان حظم این مقدر نفت ندارن خود به خود باعث کاهش تولید ما میشه از اون طرف هم به طوری ذاتی به دلیل قابل مقایسه نبودن سرمایه گذاری خارجی روی چاه های اونا با ما و مسئله تحریم و نبود تکنولوزی لازم و خیلی مسائل دیگه با ادامه این روند در پایان مسابقه و دیدن تابلو نتایج (مقدار بهره برداری هر طرف) نتیجه بسیار اسف باری شاهد خواهیم بود... [/quote] قسمتی از فرمایش شما درست است اما اینکه می فرمایید صنعت داخلی توان مصرف تولید نفت ایران و تبدیل آن به محصولات بهتر را ندارد، درست نیست. اینکه در این جهت تلاش درستی نشده واقعیت است ولی وقتی مدیران ارشد مجبور شوند، آن وقت شاهد ظهور صنعت ریشه دار تری خواهیم بود. پروفسور شاخت در طول کمتراز 3 سال بین 1934 تا 1937 آلمان را از یک کشور ورشکسته که باید به تمام دنیا غرامت می پرداخته و 10 میلیون بی کار داشته و بقیه کارگرانش هم در تشکلهای کمونیستی مشغول اعتصاب بودند بدون اتکا به منابع اولیه تبدیل به اقتصاد اول جهان کرد پس اینکه بگوییم نمی شود فقط علتش بی کفایتی ما است. اینکه می فرمایید که تا 10 سال دیگه چاههای خاور میانه از سود دهی خارج می شوند درست نیست. تنها مخازنی که استخراج از آنها با نرخ اشتباه انجام می شود و مخازنی که توسط برادران همسایه بر اثر تزریق آب در حال تخریب هستند دچار مشکل خواهند شد که برای آنها هم با کار مهندسی می شود روشهای نوینی ابداع نمود. برای مثال استخراج بی رویه نفت در منطقه مسجد سلیمان به دلیل روش ابتدایی آن منجر به فروکش کردن زمین در بسیاری از نقاط شده. و بنابراین ورود به مسابقه تاراج منابع زیر زمینی منطقی نیست. در مورد قطر این شیخ نشین و شیخ نشینهای مشابه همگی در حال تخریب منابع گازی و نفتی ما هستند. و بسیار بهینه است که ما به جای استخراج از مخازن داخلی کشور فقط از مخازن مشترک استخراج بکنیم تا بتوانیم قسمتی از سهم خود را بازیابی کنیم. در مورد زدن چاه مورب در مورد قطر فکر نمی کنم نیازی به این کار باشد زیرا در میان مخزن مشترک بین ما و قطر یک گسل بزرگ وجود دارد که مخزن را به دو نیم تقسیم می کند و قطر با سوء استفاده از حسن همجواری تمام چاههای خود را در مرز با ایران ایجاد کرده و از نیمه خود استفاده نمی کند و نیازی به زدن چاه مورب ندارد. در ضمن شرکت غارتگر توتال داده های لرزه نگاری را در اختیار قطر قرار داده و برای ما تنها در عمق بسیار کم اقدام به حفر چاه کرده ولی برای قطریها در عمق بسیار بیشتر و این به معنی مهاجرت نفت به نفع قطر است. کلا نه ژاپنی ها نه ایتالیایی ها و نه فرانسوی ها و .... هیچ کار مثبتی به نفع مخازن ما نکرده اند. در ضمن توتال خودش قادر به حفر چاه هم نبوده و تنها هزینه ها را تامین کرده (با گرفتن وام بانکی از بانکهای فرانسه بعد از بستن قرار داد با ایران) و کلیه حفاری های سمت ایران این شرکت توسط شرکت ملی حفاری خودمان با مدیریت توتال انجام شده است. بنابراین، اینجا می فهمیم که این مسئولین یا برادران قطری نیستند که باعث صدمه دیدن سرمایه های ملی شده اند این بانکهای ما هستند که با ندادن وام کافی و به جا با عث شده اند که پای شرکتهای خارجی به این منطقه و غارت آن باز شود و در عوض سرمایه خود را در بازار دلالی و ... به کار انداخته اند. به یاد داشته باشید که اگر وام به موقع بانک ملی نبود امروز جنگنده افسانه ای F-14 وجود نداشت. بانک ملی این روزها چه می کند؟! به چه میزان صنایع حیاتی مار را پشتیبانی کرده است؟ بانکهای دیگر چه می کنند؟

درود به دوستان به این ذوب شدن شکاری بر اثر حرارت خروجی موتور در مقاله مجله فلایت اینترنشنال هم اشاره شده که اینقدر توهین آمیز بود که نیازی به پاسخ دادن به آن نبود. ولی برای تکمیل فرمایشات دوستان باید عرض کنم که 1. بدنه شکاری های پنهان کار از جنس آلومینیوم نیست که در دمای خروجی موتور دچار مشکل بشود و یا این دمای شدید را به دیگر قسمتهای پرنده و مخازن سوخت و سیستم ابزار دقیق منتقل بکند. 2. موتورهای شکاری های پنهانکار دارای سیستم ساده سردکننده هوای خروجی هستند که اگر در گوگل عبارت Stealth-jet-engine را جستجو کنید به بلوک دیاگرام یک روش ساده سرد کنندگی می رسید. بنابراین هوای داغ خروجی موتورهای جت در این شکاری ها توسط هوای سرد که از کمپرسور سرد موتور و یک فن بیرونی تامین می گردد، ساندوئیچ شده است و حرارت کمی به بدنه منتقل می شود و این روش جنگنده را برای موشکهای حرارتی هم نامرئی می کند. علاوه بر این بر روی سطح بلیدها هم سوراخهایی ایجاد شده که به محفظه کمپرسور سرد راه دارند و هدف از ساخت آنها ایجاد یک لایه هوای نسبتا سرد بر روی بلیدها است تا از خوردگی آنها در مقابل دما/فشار بالای درون کمپرسور داغ کاسته بشود. دمای درون موتور جت هم بسیار کمتر از دمای خروجی نازل راکتها است. معمولا حداکثر دمای درون موتور حدود 1100 تا 1200 درجه کنترل می شود و فشار درون موتور هم کمتر از 700 پی اس آی است. مشکل دیگر موتورهای پنهانکار، جریان پیوسته خروجی براده های فلزی ناشی از خوردگی درون موتور است که باید آنها را به نحوی پراکنده یا حذف کرد که اکوی راداری نداشته باشند. جالب است که در یک مقاله خوانده بودم که هنگامی که موتور در معرض خطر شکستن بلید و صدمه دیدن شدید است، میزان این فلوی خروجی براده ها به نحوی محسوس تغییر می کند که در نیروی هوایی آمریکا از این روش برای تشخیص مشکل موتور و فرستادن آن برای اورهال قبل از شکستن بلید در آسمان استفاده می شود اما هرجه می گردم آدرس مقاله را پیدا نمی کنم. (پیری و هزار درد و مرض) این روش در نیروگاههای گازی ما هم کاربرد دارد که اگر آدرس مقاله را کسی از دوستان دارد لطفا مرا هم خبر کند زیرا مدیران ارشد بدون داشتن مدارک و اسناد معتبر اقدام به تصویب تعریف پروژه تحقیقاتی نمی کنند. در مورد رادار هم قبلا تکنولوژی رادار های کوچک مخصوص موشکها در ایران بومی شده و احتمالا کماکان نیز در بهبود آنها می کوشند. اما رادار جنگنده با موشک این فرق را دارد که باید به نحوی باشد که هنگام انجام جنگ الکترونیک توسط آن مختل نگردد و نشت میکرویو آن به نحوی نباشد که برای سیستمهای پسیو و الینت دشمن قابل شناسایی باشد در ضمن نیازمند یک سیستم خنک سازی مطمئن است (زیرا رادار جنگنده بر خلاف موشک چند ده ثانیه عمر ندارد و باید بتواند ساعتها بطور پیوسته کار بکند) که کار را سخت و حجیم می کند. بنابراین حتما برای این جنگنده یک رادار خاص در حال تحقیق و توسعه می باشد. به هر روی این پلتفرم تا زمان نهایی شدن تغییرات زیادی خواهد کرد و در حال حاضر فقط باید از این طرح و طرحهای دیگر حمایت مالی و معنوی کرد. در مورد حفاظت شکاری ها از موشکهای جدید راداری-حرارتی هم بهتر است بر روی ساخت دیکوی ها بهتر متمرکز شویم که خیلی ارزان و راحت یک موشک چند میلیون دلاری را از کار بیاندازیم. اگر موشکهای دشمن به سیستم پردازش تصویر راداری و حرارتی مجهز می شوند ما هم می توانیم دیکوی هایی تولید کنیم که اکوی راداری و حرارتی کاملا مشابه با هواپیمای اصلی داشته باشند و به این ترتیب با چند صد دلار جان خلبان خود را حفظ کنیم.