انجمن بزرگ میلیتاری

مهمات مورد استفاده نیروی هوایی هند برای انهدام اهداف پاکستانی مهمات هدایت دقیق SPICE ، محصولی از رافائل پی نوشت: در دو حوزه آسیای جنوبی و جنوب غربی ، هر درگیری محدود و نیمه محدودی اتفاق افتاد ، اولین نیرویی که وارد صحنه شده ، نیروی هوایی بوده ،آن هم نه جتهای دهه 50 میلادی ، بلکه هر دوطرف ، در نوک پیکان دفاع یا حمله پیشرفته ترین جتهای در دسترس را بکار گرفتند ، خواب خرگوشی دوستان در نیروهای مسلح ، همچنان ادامه دارد ......

فارغ از رقابتهای سیاسی .......... حضرات جناحین ، گل به خودی نزنیم لطفا" .............

آذرخشی برفراز دمشق گمانه زنی بر سر کاربرد جتهای پنهانکار اف-35 در حمله به پایتخت سوریه براساس گمانه زنی های تازه که گفته میشود درپی انتشار جزییات جدید از حملات IAF در ژانویه 2019 در اختیار تحلیلگران گذاشته شده ، ظاهرا" نیروی هوایی اسراییل از جتهای جدید F-35A برای اجرای این حملات استفاده نموده است . دور جدید حملاتIAF به سوریه که به شکل رسمی ، انهدام مراکز تجمع نیروهای ایرانی بیان شده ، بهانه جدید تل آویو برای از میان بردن سرپلهای درحال پایه گذاری توسط ایران جهت هدف قراردادن سرزمین های اشغالی در آینده ، بشمار می آید . بااین حال ، دمشق ، این استناد را بطور کامل رد نموده و معتقد است که این حملات ، عمدتا" برای تضعیف حاکمیت دولت و تخریب سیستماتیک زیرساختهای سوری صورت می گیرد . نیروی هوایی اسراییل ، یکی از نخستین مشتریان جتهای پنهانکار اف-35 قرار دارد و به استثنای ایالات متحده ، تا کنون بیشترین ساعات پروازی رزمی برای اف-35 درجریان حملات به عمق خاک سوریه و همچنین گروه های شبه نظامی مستقر در نوار غزه را به ثبت رسانده ، این در حالی است که دفاع هوایی سوریه ، به ادعای این نیرو ، نزدیک به 30 موشک شلیک شده از سوی جتهای عبری را هدف قرار داده و سرنگون نموده ، اما بخشی از شلیکها ، از سد پدافند سوریه عبور و به تاسیسات نظامی این کشور آسیب رسانده است . از سویی دیگر ، برخی منابع معتقدند که حداقل یک دستگاه رادار چینی JY-27 نیز براثر این حملات از رده عملیاتی خارج شده ، ضمن آنکه حداقل یکدستگاه سامانه دفاع هوایی کوتاهبرد پانسیر سوری ، بطور کامل منهدم گردید . برخی از ناظران نظامی براین اعتقادقراردارند که پس از ماجرای شلیک یک تیر موشک اس-200 و ساقط شدن یکفروند جت اف-16 این نیرو در اوایل سال 2018 ، روند حملات IAF کند تر ، اما باشدت بیشتری برنامه ریزی میشود . در همان زمان ، تحلیلگران نظامی نزدیک به دولت سوریه ، براین اعتقاد قرارداشتند که گرچه اس-200 از میانه دهه 60 میلادی وارد خدمت در ارتش سوریه شد ، اما به نظر میرسد با کمکهای کره شمالی ، این سیستم ، هم اکنون میتواند با اهداف پروازی نسل چهارعبری ، درگیر شود . به همین دلیل ، IAF در ابتدای 2018 کاربرد مهمات دورایستا را در دستور کار خود قرار داد تا تهدید علیه جتهای رزمی این نیرو ، کاهش پیدا کند . بنابراین ، با توجه به اینکه دمشق ، بدلایل مختلف ، از جمله تجهیزات از رده خارج پروازی و همچنین کاهش شدید کمیت ناوگان ، قادر به ایجاد تهدید ، در ورای برد سامانه های دفاع هوایی موجود نیست ، طبیعتا" این مساله ، تضمینی کافی برای IAF بشمارمی آید . با این حال ، براساس آخرین گزارشهای نظامی منتشر شده ، لایتینیگهای نیروی هوایی آمریکا ، هنوز از آمادگی لازم برای ورود به یک درگیری تمام عیار برخودار نیستند . علاوه براین ، جتهای عبری ، بنابربرخی شایعات، هنوز از بازتابنده های راداری لونبرگ استفاده می کنند تا سیستم های دفاع هوایی روسی مستقر در سوریه نظیر اس-400 و اس-300 وی-4 که براحتی تمامی قلمرو سوریه و سرزمین های اشغالی را تحت پوشش خود دارند ، نتوانند قابلیتهای پنهانکارنه این جنگنده را تجزیه و تحلیل کنند . ناظران نظامی معتقدند که منعکس کننده های راداری لونبرگ ، بصورت چشمگیری ، قابلیت پنهانکارنه اف-35 را کاهش میدهند و این بدان معناست که بسیار بعید خواهد بود که جتهای مجهز به این سامانه ، برای حمله به عمق دفاع هوایی سوریه مورد استفاده قرار گرفته باشند ، به این دلیل که مشخصات پروازی اف-35 بدون قابلیت پنهانکارانه ، به گونه ای است که آسیب پذیری ان در برابر دفاع هوایی ، افزایش خواهد یافت ، هر چند این احتمال وجود دارد که اف-35 های مسلح به مهمات دورایستا ، در این عملیات ، استفاده شده باشد . برخی از تحلیلگران نظامی نیز معتقدند که در میدان نبرد سوریه ، قابلیتهای پنهانکارانه ، عملا" مزیت قابل توجهی برای IAF نخواهد داشت ، اما حسگرهای موجود برروی اف-35 ، از چنان ماهیتی برخوردارند که نیروی هوایی رژیم عبری می تواند از این شرایط برای ارزیابی قابلیتهای تهاجمی خود در مقایسه با سامانه های قدیمی تر عملیاتی نظیر F-15E و F-16I نهایت استفاده را ببرد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 بن پایه

لطف دارید تراست اف-404 : 48.9 کیلونیوتون بدون پس سوز ، 78/7 با پس سوز تراست آر-29 : 78/4 کیلونیوتون بدون پس سوز ، 112/8 با پس سوز تراست آ.ال .31 : 74/5 کیلونیوتون بدون پس سوز ، 122/5 با پس سوز تراست اف-110 : 78/4 کیلونیوتون بطور طبیعی ، به نظرم ارتباطی به مونتاژ موتور در داخل هند ندارد ، پیشرانه اف-404 بالذات همین توان را تولید می کند

ثمره نهایی شکوفه هندی رسیدن تجاس به قابلیت کامل عملیاتی (FOC) پس از 40 سال توسعه شرکت هوا-فضای هندوستان (HAL) و وزارت دفاع این کشور ، نزدیک به 40 سال پس از مطرح شده ایده اولیه جت رزمی LCA در اوایل دهه هشتاد میلادی ، سرانجام در بیستم فوریه 2019 ، موفق شد تا تاییدیه سازمان هواپیمایی کشوری هند را برای جنگنده تک سرنشینه و تک موتوره تجاس را دریافت کند و این بدان معناست که اینک ، تجاس قابلیت کامل عملیاتی را برای ورود بخدمت رزمی ، بدست آورده است . با توجه به این امر ، برنامه تجاس به یکی از طولانی ترین برنامه های در حوزه توسعه پبکربندی های نظامی برای یک نیروی هوایی در میان کشورهای جهان ، قبل از ورود بخدمت کامل رزمی تبدیل گردید . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، تاییده سازمان هواپیمایی کشوری هند برای تجاس ، بطور طبیعی ، نشان دهنده این است که این جنگنده بومی ، توسط خلبانان این کشور تستهای مختلف پروازی را پشت سر گذاشته و اینک آماده است تا در قالب اسکادرانهای عملیاتی ، سازمان رزم نیروی هوایی هند را تقویت نماید . بدین ترتیب ، ، طبق اخبار منتشرشده ، HAL قصد دارد تا حداقل 4 فروند جت تک سرنشینه / تک موتوره تا مارس 2019 را به نیروی هوایی هند تحویل دهد و این روند تا تشکیل یک اسکادران کامل ( 16 فروند ) ادامه پیدا خواهد نمود. علیرغم اینکه تجاس در ردیف پیکربندی هوایی نسل چهارم بومی قابل طبقه بندی است ، اما در واقع ، یک مکمل سبک بسیار پیشرفته برای جنگنده های میگ-29 و سوخو-30 روسی که سالها پس از شروع برنامه جت بومی در هند ، سفارش داده شد ، بشمار می آید ، مضاف براینکه بخش مهمی از زیرسامانه های اصلی تجاس ، غیر بومی بوده و این نیز ناشی از محدودیتهای شرکتهای هوایی هندی برای توسعه فناوری پیشرفته به نظر می رسد . قلب تپنده این جت بومی ، یک دستگاه پیشرانه F404 محصول شرکت جنرال الکتریک است که برای اولین بار ، در حدود 40 سال پیش (1978) به دنیای پیشرانه های هوایی معرفی شد ودر مقایسه با پیشرانه F-110 جنگنده اف-16 و یا پیشرانه AL-31 جت سوخو ،توان کمتری را تولید می کند ، ضمن اینکه ،تراست تولید شده توسط آن در کمال شگفتی ، چیزی کمتر از 40 درصد پیشرانه R-29 روسی است که از دهه هفتاد میلادی ، بر روی پیکربندهای هوایی نسل سوم هندی در خدمت رزمی قرار دارد . از سویی دیگر ، تجاس به یک رادار چند حالته محصول شرکت اسراییلی التا EL/M-2032 مجهز شده که میتواند با پاد جنگ الکترونیک محصول همین شرکت (EL/L-8222) بصورت یکپارچه ، بکار گرفته شود . در حوزه تسلیحات محمول ، تجاس بطور کامل به مهمات روسی R-77 مسلح خواهد شد نیروی هوایی هند سابقه قابل توجه در استفاده از این موشک در اختیار دارد. علیرغم امیدواری های بسیار زیاد محافل نظامی هندی در ادامه حیات پروژه تجاس ، این برنامه همچنان بامشکلات متعددی در حال دست و پنجه نرم کردن است ، ضمن اینکه نیروی هوایی هند درصدد است تا نسخه بروزرسانی شده و بسیار پیشرفته اف-16 ( F-21) را نیز بدلیل مشابهت وزن و ماموریتهای محوله به آن ، بخدمت بگیرد. این مشکلات در حال شکل فزاینده ای بخود گرفته که پیکربندی اف-16 نزدیک به 40 سال است که بصورت کاملا عملیاتی در خدمت ارتشهای مختلفی قرار گرفته و حتی زمزمه هایی مبنی بر خارج کردن گونه های از آن به گوش میرسد ، در حالی که تجاس همچنان در مراحل تست و ارزیابی قرار دارد و این در نوع خود ، یک رکورد محسوب می شود . در مقایسه ، نیروی هوایی پاکستان ، از سال 2007 ، جت رزمی JF-17 را وارد سازمان رزم خود نمود که یک جنگنده نیمه بومی با وزن مشابه محسوب میشود و به شکل موثری ، در همان نقش مد نظر هندی ها ، مشغول خدمت است . به همین دلیل ، برنامه تجاس ، ازیک برنامه فناور محور ، به یک برنامه برای اثبات برتری هند تبدیل شده و درصورت عدم موفقیت ، مایه شرمساری شدیدی برای این کشور خواهد بود . با توجه به این مساله ، این پرسش که آیا برنامه تجاس در خط تولید انبوه قرار خواهد گفت یا اینکه گونه های مشتق شده از آن (شامل Tejas Mk 2 و STOBAR ) نیز به این مرحله نزدیک می شوند یا خیر ، باید به انتظار نشست و مشاهده نمود . پی نوشت : 1- بن پایه 2- به ثواب نزدیکتر هست که سرنوشت یک برنامه ساخت جت بومی نسل چهار ، با وجود کمکهای خارجی با چندین برنامه های موازی موجود در کشور بدون کمک خارجی و تبدیل شدن یک برنامه فناور محور که می بایست تقویت کننده نیروی هوایی یک کشور باشد به یک برنامه با هدف رقابت تبلیغاتی ، مورد بررسی بیشتر قرار گیرد . 3- در این میان شاید نیروی هوایی پاکستان ، هوشمندانه ترین مسیر را برای تقویت توان رزم خود انتخاب نموده و با پیگیری دیپلماسی فعال دفاعی ، ضمن بهره گیری از کمکهای مالی سعودی ، در کنار کمکهای فنی چینی ها ، عملا یک گام جلوتر از نیروی هوایی هند در بومی سازی توان هوایی قرار دارد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

خلاصه قابلیتهای جت رزمی F-16 V بلاک 70 ( F-21) اویونیک سلاح ، مهمات ، فریب دهنده ها ، پاد جنگ الکترونیک ،پاد هدفگیری ، پاد شناسایی رادار آرایه فازی AN/APG--83 قابلیت رادار AN-APG-83

سوپروایپر در جنوب آسیا 144 فروند جنگنده بروزرسانی شده F-21 ، پیشنهاد لاکهید مارتین به نیروی هوایی هند در بیستم فوریه سال 2019 ، شرکت لاکهید مارتین ، از مذاکرات اولیه خود برای فروش حداقل یکصد و چهل و چهارفروند جنگنده چند ماموریته F-21 (F-16V Block 70 ) در قالب یک قرارداد بزرگ 15 میلیارد دلاری به نیروی هوایی ارتش هند ، رونمایی نمود که گفته میشود قرار است تا این جنگنده ،بصورت مشترک توسط لاکهید و شرکت صنایع پیشرفته Tata هند تولید گردد . باین وصف ، در حالی که این جت رزمی ، بطور کامل یک پیکربندی جدید محسوب می شود ، اما نگاهی دقیق ، تحلیلگران را بدین نتیجه خواهد رساند که F-21 ، در واقع ، طراحی جدیدی برای خانواده جنگنده آمریکایی اف-16 است که در حدود 41 سال قبل ( 1978) وارد خدمت رزمی گردید و بصورت فزاینده ای در نیروی هوایی ارتش ایالات متحده و متحدان آن بکار گرفته شد . ازیک نظر ، علت اصلی اصرار لاکهید در اصرار بر ادامه توسعه پیکربندی اف-16 و تبدیل آن به F-21 را بتوان در انتقادات مطرح شده توسط ناظران نظامی در خصوص قدیمی شدن طراحی اف-16 و عدم تناسب آن با شرایط رزم هوایی در قرن بیست و یکم ، به مانند نقدهایی که به برادر ناتنی آن ، یعنی جت دو موتوره اف-15 و اف-18 وارد می آمد ، دانست . یک نمونه برجسته از این انتقادات را می توان در تحلیل وزیر دفاع وقت سنگاپور(Ng Eng Hen) در اوایل سال 2019 جستجو نمود که به شکل رسمی اعلام نمود که اف-16 در سال 2030 یک جنگنده منسوخ و از رده خارج خواهد بود ، ضمن اینکه ژنرال مایکل هوستیج ، فرماندهی دپارتمان رزم هوایی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده نیز در اظهاراتی مشابه اعلام نمود که اف-16 و اف-15 تا سال 2024 در شمار پیکربندی های از رده خارج قرار خواهند گرفت . علیرغم جذابیت خرید اف-16 ، شاید نیروی هوایی هند بدلیل در اختیار داشتن یکی از قدرتمند ترین ناوگان رزمی دنیا ،بویژه برنامه ریزی های گسترده برای عملیاتی نمودن نزدیک به 300 فروند جنگنده سوخو-30 ، تمایل چندانی برای برای بخدمت گرفتن وایپرهای جدید نداشته باشد . با این حال ، خرید اف-16 توسط نیروی هوایی هند ، بشدت با وضعیت نیروی هوایی پاکستان مرتبط به نظر می رسد ، کما اینکه نیروی هوایی هند از ابتدای دهه هشتاد میلادی و بخصوص پس از جنگ کارگیل ، گسترش نیروی هوایی را در دستور کار خود قرار داد و بدلایل مختلف ، جنگنده سبک وزن میگ-29 را به سازمان رزم خود اضافه نمود . اما واقعیت آن بود که توانایی گشت هوایی فالکروم های هندی که با موفقیت هر چه تمام تر موجبات جلوگیری از حضور بی پروای فالکون های پاکستانی را فراهم آورد ، باعث شد تا تصورات فرماندهان ارشد هندی از اف-16 ، حتی در دهه 90 میلادی ، چندان مطلوب نباشد . به همین سبب ، لاکهید – مارتین ، یکی از پیشرفته ترین گزینه های در دسترس را به نیروی هوایی هند پیشنهاد نمود ، درواقع ، جت چند ماموریته F-21 ( و یابعبارت بهتر F-16V Block 70 ) دربسیاری از جهات ، شباهت بسیاری به گونه F-16E نیروی هوایی امارات خواهد داشت ، چرا که بطور قطع ، پیشرانه قدرتمند F-110 ،رادار آرایه فازی فعال و همچنین ترکیب بدنه با مخازن سوخت تطبیقی جدید برای دستیابی به برد بیشتر در آن مورد استفاده واقع شده ، ضمن آنکه نمایشگرهای نصب شده در این گونه جدید ، از آخرین فناوری های موجود بهره میبرد و این انتظار نیز می رود که نمونه های جدیدتر از موشکهای هوا به هوای AIM-120D بابرد 180 کیلومتر ، با آن سازگار شوند . اما بر خلاف F-16E ، گونه F-21 حداقل دو تیر موشک بیشتر را با خود حمل میکند و برای اجرای ماموریتهای دفاع از خود ، موشکهای AIM-9X را نیز در ردیف تسلیحات سازمانی خود ، خواهد دید . با توجه به این روند ، نمونه اف-21 ، به مانند F-15C سنگین تر از پیکربندی اصلی ، از آب درآمده ، هرچند ، درصد مرگباری آن در رزم هوایی ، به مراتب بیشتر از نسخه های فعلی اف-16 است . به اعتقاد ناظران نظامی ، متغییرهای متعددی برای به ثمر رسیدن تلاشهای لاکهید مارتین جهت عقد قرار داد وجود دارد و میتواند بر تصمیم طرفین ، تاثیر گذارباشد ، بدین معنا که اصرار مقامات تلاش لاکهید – مارتین ، برای به نمایش گذاشتن توانمندی های جتهای نسل++4 مسیر خوبی برای متقاعد کردن رده های ارشد تصمیم گیر برای حمایت از ایده مدرن سازی ناوگان موجود خواهد بود . به همین دلیل ، ویوک آل ، جانشین دپارتمان طراحی راهبرد و تجارت لاکهید – مارتین ، بشدت معتقد است که اف-21 ، بلحاظ سخت افزاری و نرم افزاری ، بطور کامل متفاوت از گونه های پیشین خواهد بود . این دقیقا" همان پیامی است که لاکهید- مارتین تلاش می کند تا با تغییر نام این جنگنده ، که دقیقا مشابه راهبرد روسیه در دهه 90 میلادی است ، به سایرین ارسال نماید ، چرا که صنعت جنگ افزارسازی ، به شکل فزاینده ای به صادرات متکی بود و تغییر نام سوخو-27 به سوخو-30 و سوخو-35 نیز به همین دلیل صورت می گرفت . در مجموع ، حتی درصورت علاقه هندی ها به این محصول جدید ، مشکلات متعددی نظیر تطبیق شبکه پشتیبانی فنی نیروی هوایی هند با محصولات آمریکایی ، در حالی که هندی ها گسترش ناوگان شرقی خود را در دستور کارقراردادند ،وجود خواهد داشت و این با توجه به پایین بودن هزینه عملیاتی جتهای جدید روسی و برخورداری از قابلیتهای پیشرفته ، عملا" به یک تصمیم بزرگ برای نیروی هوایی هند تبدیل شده است . پی نوشت : 1- این تاپیک ، حاصل بررسی و ادغام 25 تاپیک مشابه برای جنگنده اف-16 در انجمن وزین میلیتاری در یک بازه زمان 48 ساعته هست . 2- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

بسم الله الرحمن الرحیم با توجه به بررسی های صورت گرفته و نظرات مشورتی مدیران و کاربران انجمن ، تصمیم بر این گرفته شد تا برای آشنایی هر چه بیشتر دوستان با روند فعالیت تحریریه و عملیاتی تر شدن آغاز به کار آن ، طرح زیر آماده گشته و ارائه گردد . امید بر این است که تمامی مشرکت کنندگان در این طرح با حسن نظر ، نسبت به اجرای آن همت گذارند .  رسالت تحریریه : " ارتقای دانش نظامی در سطح جامعه (هدف گذاری عام ) در درجه نخست و ایفای نقش مشورتی در حوزه دفاعی برای نهاد ها (هدف گذاری خاص ) در درجه دوم برای انجام این رسالت چند گام انتحاب شده به شرح زیر : گام نخست : " رشد و تثبیت تولید محتوا در انجمن " گام های بعدی بعد از تحقق گام نخست به اطلاع دوستان خواهد رسید. محورهای اعلام مشارکت از سوی کاربران علاقه مند ساختار اعضا : تحریریه از 7 محور زیر تشکیل میشه: محور : نیروی زمینی و زیرمجموعه ها محور : نیروی دریایی و زیرمجموعه ها محور : نیروی هوایی و زیرمجموعه ها محور : پدافند هوایی و زیرمجموعه ها محور : موشکی زیرمجموعه ها محور : قدرت سایبری محور : تاریخ جنگ ، دکترین و استراتژی کاربران با توجه به علاقه و حوزه تخصصی خود میتوانند در یک یا چندمحور فعالیت نمایند. روند تولید محتوا : اعضای کارگروه ها میتوانن با مراجعه به منابعی که توسط تمامی افراد انجمن معرفی میگرد از قبیل : کتاب ، مجله ، رهنماهای نظامی ، پایگاه ها (سایت های خبری نظامی ، سایتهای تحلیلی نظامی ، اندیشکده ها و... ) به صورت فردی یا گروهی به تولید محتوا مبادرت ورزند. انواع محتوا: خبر کوتاه روزانه تاپیک موضوعی تاپیک تحلیلی ======================= پی نوشت : این پست برآیند همفکری ستاد تحریریه ( SET) پس از مشارکت دوستان علاقه مند در تاپیک،محسوب میشود ، در نتیجه از این پس ، صرفا" دوستان در همین تاپیک در محورهایی که اعلام شده و با توجه به علاقه مندی ، اعلام آمادگی نمایند .

معامله شیرین هندی- روسی پیشنهاد انتقال فناوری تولید جتهای میگ-35 در ازای سفارش انبوه این جنگنده از سوی هند هند بعنوان یکی از قدیمی ترین مشتریان سخت افزارهای نظامی روسی ، باهدف تکمیل ناوگان نیروی هوایی و همچنین گزینش یک هواگرد جدید نسل ++4 بعنوان مکملی برای اسکادران های برتری هوایی سوخو-30 خود که می بایست به عدد 300 فروند برسد ، به احتمال بسیار زیاد ، تعداد قابل توجهی از جت میگ-35 را به شرکت سازنده سفارش خواهد داد . در حال حاضر ، هند بیشتراز 100 فروند از جتهای رزمی MiG-29UPG و MiG-29K را در سازمان رزمی نیروی هوایی خود مورد استفاده قرار میدهد که بلحاظ کمی ، دومین جنگنده پرتعداد در این نیرو بشمارمی آید و درصورتی که این امر ، قطعیت پیدا کند ، طبیعتا" نخستین سفارش جت نسل ++4 محصول میگ خواهد بود . از یک نظر ، میگ-35 شباهتهای مشخصی را یا جنگنده سلف خود داشته و همین امر موجب میشود تا هزینه آموزش خدمه برای ورود به تایپ جدید ، به حداقل ممکن ، کاهش یابد . این در حالی است که بطور همزمان ، ارتش این کشور یک سفارش 135 فروندی از جت رافال فرانسوی را نیز به شرکت سازنده اعلام نموده ، اما نیازمندی های گسترده این نیرو برای یک پیکربندی رزمی چند ماموریته میان وزن و سبکتر نسبت به سوخو-30 های عملیاتی و همچنین هزینه بسیاربالای انتقال فناوری رافال به شرکت صنایع هوایی هند (HAL) که موجبات بروز اختلافات گسترده در میان مقامات تصمیم گیر گردید ، باعث شد تا بتدریج ، نگاه ها بسمت محصول روسی جلب گردد . بنابراین ، در حالی که به نظر می رسد ، میگ-35 یک پیکربندی رزمی قابل قبول برای تامین نیاز هند به یک جنگنده میان وزن خواهد بود و توجه به این نکته که هندی ها برای جایگزینی جتهای فرسوده وقدیمی خود ، تعدا د قابل توجهی از ان جت را می بایست به کار گیرند ، شرکت سازنده Russia’s United Aircraft Corporation (UAC) دریک اقدام غیر منتظره ، آمادگی خود را برای انتقال فناوری همزمان با فروش این جنگنده به هند اعلام نمود . استدلال شرکت سازنده در این اعلام آمادگی ، این بود که هند بدنبال یک جنگنده جدید است و با توجه به وضعیت نیروی هوایی ، سفارشی در حدود 100 فروند و به احتمال بسیار زیاد ، تعداد بیشتری پس از اجرای مرحله اول ، در میان خواهد بود ، به همین دلیل برای UAC این یک فرصت شگفت انگیز خواهد بود ، بویژه اینکه نیروی هوایی روسیه ، محصول میگ را به نفع پیکربندی های سنگینی تری نادیده گرفته و تمام تمرکز خود را برروی جتهای سنگین تری نظیر سوخو-30 و سوخو-34 نهاده است . با توجه به این مساله که میگ-35 در مقایسه ، هزینه های مراتب کمتری را نسبت به سوخو-35 در حوزه هایی نظیر هزینه هر پرانه ( سورتی ) پرواز رزمی و تعمیر و نگهداری داشته و در عین حال ، بعنوان یک جنگنده میان وزن ، حسگرهای بسیار پیشرفته و به تبع آن ، مهمات مدرن را در اختیار کاربر خواهد گذاشت، اما ترجیح نیروی هوایی روسیه ، باعث شد تا تولید جتهای سنگین تر خانواده سوخو-35 از سال 2014 ( در حدود 100 فروند تا حال حاضر ) در دستور کار روسها قرارگیرد ، در حالی که نسبت به محصول میگ ، روش محافظه کارانه تری در پیش گرفته شد . ایلیا تاراسنکو ، جانشین UAC در این خصوص ، ایلیا تاراسنکو ، جانشین UAC در خصوص تمایل روسها برای انتقال فناوری می گوید : " ما نه تنها از آمادگی کامل برای تولید جنگنده برخورداریم ، بلکه این اراده برای انتقال فناوری و اسناد لازم برای شراکت هند در ایجاد خط تولید در خاک این کشور وجود دارد . این مساله باعث میشود تا روند ارائه خدمات ، تهیه قطعات یدکی به یک استاندارد قابل قبول رسیده و این نیز به نوبه خود ، موجبات افزایش سطح عملکرد سیستم ، افزایش اطمینان پذیری رزمی ، مطلوبیت مالکیت کامل فناوری سلاح و سخت افزار نظامی را برای مشتری در پی خواهد داشت " به اعتقاد این مقام ارشد ، میگ-35 یک گزینه مطلوب برای نیروی هوایی هند خواهد بود ، چرا که در مقایسه با پیکربندی قدیمی میگ-29 تغییرات زیادی را بخود دیده و بطور کامل با الزامات نیروی هوایی منطبق است . به اعتقاد برخی ناظران نظامی ، این سیگنال جدید از سوی روسها ، تنها پس از آن ارسال شد که نیروی هوایی هند از قصد خود برای خرید تعداد افزون تری از جتهای MiG-29UPG بعنوان یک راه حل موقت برای گسترس سازمان رزم جتهای میان وزن خود تا عملیاتی شدن کامل ناوگان سوخو-30 رونمایی نمود . بنابراین ، اگر تا پیش از این تاریخ ، ادامه حیات برنامه میگ-35 ، نگرانی اصلی این شرکت روسی بشمار میرفت ، اعلام آمادگی برای انتقال فناوری ، طور قطع ، افزایش فروش و همچنین بازار یابی ساده تر محصول روسی را فراهم می نماید. صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : 1- بن پایه 2- این تاپیک ، حاصل ادغام چهار تاپیک مشابه در انجمن وزین میلیتاری است که تصاویر آن همگی بازیابی شدند . 3- دقت کنید که وقتی در ساختار یک سازمان مسلح ، ( در اینجا نیروی هوایی هند ) ، آینده نگری لازم وجود داشته باشد ، شرکتهای فروشنده ، گزینه های مطلوبی را به مشتری ارائه خواهند نمود .

عصر جدید برای جنگ افزارهای لیزری شرقی نمایش سامانه متحرک لیزری شکارچی خاموش پکن : شرکت چینی Poly Technologies پس از بررسی نیازمندی های بازار های تسلیحاتی ، از فرصت بدست آمده در جریان نمایشگاه بین المللی IDEX 2019 برای نمایش آخرین سامانه تسلیحاتی لیزری خود استفاده نمود . این سامانه جدید که در حال حاضر با شناسه شکارچی خاموش (Silent Hunter) شناخته می شود ،در ردیف fiber optic laser ها قرار می گیرد و براساس ادعای شرکت سازنده ، با توان خروجی 30 تا 100 کیلووات ، برد موثری در حدود 4 کیلومتر را در اختیار کاربر قرار میدهد . به اعتقاد ناظران نظامی ، این محصول چینی ، عمدتا" برای جستجو ، شناسایی و انهدام هواگردهای بدون سرنشین با ارتفاع پروازی پایین طراحی شده ، چرا که درجریان تستهای صورت گرفته ، لیزر فوق الذکر موفق شد تا یک هدف پروازی بدون سرنشین با بدنه فولادی به ضخامت 2 م.م را در 800 متری و همچنین یک بدنه به ضخامت 5م.م را در 1000 متری را با موفقیت منهدم کند . در مقایسه با سامانه های دفاع هوایی متعارف ، سایلنت هانتر چینی ، ویژگی های بارزی نظیر زمان واکنش بالا ، نرخ قابل توجه اهداف قابل ردگیری و قابلیت انهدام اهداف چندگانه را در اختیار دارد ، مضاف براینکه شکل طراحی این جنگ افزار به گونه ای است که می تواند تنها ظرف 6 ثانیه اولویت هدف را تغییر دهد و این به معنای صرفه جویی در هزینه ها ( 1 دلار برای هر شلیک ) است . علاوه بر این ، کل سیستم ، از حداقل قطعات لازم تولید شده تا تعمیرو نگهداری آن در شرایط رزمی ساده تر گردد . نمایندگان شرکت چینی مدعی شدند که این سیستم پدافند لیزری ، برای اولین بار در جریان اجلاس سران جی-20 که در سپتامبر 2016 در هوانگژو برگزار شد ، برای حفاظت از محل برگزاری مورد استفاده قرار گرفت پی نوشت : تفکیک شده از تاپیک اخبار نظامی صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام علیکم صبح زیبای دوشنبه ، بیست و نهم بهمن سال 1397 دوستان بخیر عطف به تحلیلهای دیروز در خصوص مصاحبه وزیر محترم امور خارجه با اشپیگل ، بخشی از مصاحبه ایشان در کنفرانس امنیتی مونیخ ، به پیوست این پست خدمت دوستان ارائه می گردد https://www.mashreghnews.ir/news/937936/فیلم-اظهارات-ظریف-درباره-برنامه-موشکی-ایران چند نکته : 1- علی علیزاده ، تحلیلگر ساکن لندن ، یک زمانی در توییتر خودش گفته بود ( نقل به مضمون ) ظریف را در طول مذاکرات با 5+1 دنبال می کردم ، علیرغم لبخندهای دیپلماتیک ، زمانی که بحث منافع نظام وسط بود ، چنان عصبانی میشد و واکنش نشان میداد که در نگاه ناظران بیرونی ، غیرقابل باور می نمود . 2- اگر چه نقد صریح و بدون تعارف به صحبتهای چند سال پیش ایشان در خصوص توان دفاعی ما همچنان به قوت خودش باقی هست و به نظرم ایشان یک عذرخواهی بابت آن مساله به ملت ایران و نیروهای مسلح بدهکار هستند ، اما اینکه در چنین کنفرانس هایی ، منطق بُرنده ایشان در یاد آوری خباثتها و نفاق طرف اروپایی در کمک به دیکتاتورهای کوتوله ای نظیر صدام حسین و تلاش برای خلق چنین ساختارهایی برای تحت فشار قراردادن جمهوری اسلامی ایران ، جای تقدیر و تشکر دارد . 3- مزیت حضور در چنین مجامعی ، در حالی که توان رسانه ای ما بدلیل سوء مدیریت و عدم وجود بسترهایی نظیر ماهواره های مخابراتی اختصاصی ، بسیار محدود هست ، نشان می دهد که در قرن بیست و یکم ، دیپلماسی عمومی ( Public diplomacy ) ، تا چه اندازه تامین کننده منافع ملی یک واحد سیاسی خواهد بود . پی نوشت : امیدوارم که این موارد ، در حمایت از یک طیف سیاسی خاص تعبیر نشود ، چون در اینجا ، بحث بر سر منافع ملی جمهوری اسلامی ایران هست و نه دامن زدن به رقابتهای باندی و جناحی .

( سمت راست نمودار ، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران )

سلام علیکم غرب ، با احتمال قریب به 99/99 درصد یقین به ما جنگنده نخواهد فروخت ( حتی برای حفظ ظاهر ، پیشنهاد هم احتمالا نخواهد داد ) تحلیل بنده از صحبت وزیر محترم امور خارجه ، ارسال یک سیگنال به روسها و چینی ها است ( این مصاحبه در حاشیه کنفرانس امنیتی مونیخ انجام شد ) که مشغول یارکشی در سطح جهانی هستند که اگر پای میز معامله نیایید ، جناح متمایل به اروپا در ساختار اجرایی جمهوری اسلامی ، بالاخره با هر کم و کیفی گلیم خودش را از آب بیرون می کشد ، حالا یکسری دوستان واقعا تصور کردند که وزیر امور خارجه اطلاع ندارد که اروپایی ها برای خلع سلاح موشکی ما دندان تیز کردند ؟؟؟

سلام علیکم https://www.mashreghnews.ir/news/937533/ظریف-حرف-های-پنس-خنده-دار-است یک نکته جالبی که امروز در حاشیه کنفرانس امنیتی مونیخ به نظرم آمد ، این تحلیل وزیر محترم امور خارجه در مصاحبه با اشپیگل هست : خبرنگاران اشپیگل در ادامه به نگرانی طرف‌های اروپایی از برنامه موشکی ایران اشاره کردند. وزیر خارجه ایران در پاسخ گفت: «آیا ما باید در منطقه‌ای به شدت مسلح بی‌دفاع باشیم؟ اگر اروپا از اینکه ما موشک می‌سازیم شکایت دارد باید به ما جنگنده بفروشد. ما تجربه جنگی هشت ساله با عراق را داریم. ما در آن زمان هیچ چیزی برای دفاع از خود نداشتیم.» پی نوشت : اگر چه همه اطلاع داریم که بسیار بعید هست ، حتی بعد از رفع موانع برای خرید ، غربی ها ، بخصوص اروپایی ها ، برای نیروی هوایی ، سخت افزاری که به درد ما بخورد ، به ما بفروشند ، با این حال ، هر چند کمرنگ ، توپ به زمین اروپا افتاد ..

سامانه های پرواز (1) فناوری پرواز کور نشانگر افق مصنوعی به سال 1929 ، توسط المر اسپری به دنیای هوانوردی معرفی شد . این نشانگر ، زاویه حرکت هواگرد در زمان گردش و همچنین زوایای بالا یا پایین آمدن دماغه هواپیما را در مقیاس درجه نشان می دهد. نخستین پرواز کور انجام شده در این سال (1929) یک هواگرد دوباله به هدایت خلبان آزمایشگر ، جیمز دولیتل ، مجهز به ارتفاع سنجی بود که چیزی در حدود 20بار از نمونه های موجود در آن زمان دقیق تر عمل می نمود . برای جایگزینی نشانگر گردش عمودی یا افقی ، وی "افق نمای مصنوعی " را ابداع نمود که وقتی هواگرد به طرفین گردش می نمود ، یا به بالا یا پایین میرفت ، وضعیت هواپیما را برای خلبان به نمایش در می آورد .

بخش دوم بااین حال ، جنگنده سوئدی Gripen E از نقاط قوت قابل توجهی برخوردار بوده که می تواند از آن برای اعمال یک برتری قابل ملاحضه در برابر فلانکر های روس استفاده نماید . Meteor نخستین ویژگی متمایز گونه E ، تسلیح آنها به موشکهای هوا به هوای اروپایی Meteor و به احتمال بسیار زیاد مهمات آمریکایی AIM-120D است که به شکل قابل توجهی قابلیت مانور پذیری و مرگ آوری افزون تری در مقایسه با R-77 روسی و حتی گونه R-27ER که سلاح استاندارد فلانکرهای روسی است دارد ، را در اختیار این سوئدی تنها !!!! خواهد نهاد . از سویی دیگر ، روسها برای خنثی سازی تهدیدهای پیش رو ، مشغول تهیه مقدمات لازم برای تولید انبوه مهمات پیشرفته هوا به هوای K-77 هستند که مشابهت کاملی با آخرین موشکهای غربی موجود ، خواهد داشت ، اما این موشک برای نسل بعدی جتهای روسی ، نظیر سوخو-57 یا میگ-35 در نظر گرفته شده و بعید به نظر می رسد که روسها قصد داشته باشند تا این مهمات پیشرفته را در آینده نزدیک با فلانکرهای موجود تطبیق دهند . به همین دلیل و با توجه به قابلیت ابرمانورپذیری موشک اروپایی (Meteor ) ، مسلح شدن گریپن به این موشک ، می تواند به یک چالش جدی برای فلانکرها تبدیل گردد . دومین دلیل موجود برای افزایش سطح مرگ آوری گریپن ، تجهیزآن به سامانه های پیشرفته جنگ الکترونیک و همچنین رادار آرایه فازی با کمترین تشعشعات خروجی است که بقاء این جت رزمی را در برابر حملات فامد از سوی جتهای روسی ، افزایش خواهد داد ، هر چند آخرین نسخه های فلانکرهای تحویلی به نیروی هوایی روسیه نیزبه سامانه های جنگ الکترونیک بسیار پیشرفته ای مجهز شده اند که پیش از این امتحان خود را در رزم هوایی برفراز آسمان سوریه پس داده و حتی به اعتقاد برخی ناظران نظامی ، تهدید عمده ای را متوجه جتهای نسل پنجم نیروی هوایی ارتش ایالات متحده که فناوری حسگرهای آنها دهها برابر جت سوئدی است ، نموده اند . با این وصف ، گرچه هر دوطرف ( فلانکر و گریپن ) تاکید بسیار زیادی بر استفاده از سیستمهای جنگ الکترونیک و راداری برای بهبود وضعیت بقاء رزمی خود دارند ، طبیعی است که تلاش اصلی دو طرف ماجرا ، بر انهدام هدف متخاصم در برد فراتر از میدان دید بصری متمرکز شده باشد . بااین وجود ، گفته میشود که نیروی هوایی روسیه هم اکنون به شکل خاص بر روی بهبود توانایی های رزمی خود در محدوده میدان دید بصری ، تمرکز داشته و این بدان معنی است که مزیت گریپن در دو حوزه ابعاد کوچک و همچنین ارتفاع پروازی پایین تر ، دیگر به مانند گذشته اهمیت نخواهد داشت . با توجه به تمامی این موارد و هزینه های قابل توجهی که تاکنون برای جدید ترین نمونه گریپن صرف شده ، نیروی هوایی سوئد در حال حاضر تمامی تلاش خود را برای بهبود هرچه سریعتر تسلیحاتی و نرم افزاری محصول بومی خود خواهد نمود . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

پادشاه سوئدی دربرابر درنای خاکستری روسی آیا جنگنده گریپن E توانایی مواجهه با خانواده جنگنده های عملیاتی سوخو ( 27 ، 30 و 35) را دارد ؟؟!!! بخش نخست سوئد ، بعنوان یکی از واحدهای سیاسی شمال اروپا ، به تقریب در شمار یکی از فعال ترین کشورهای تولید کننده سلاح ، بویژه هواگردهای رزمی قرار داشته که سابقه آن به نیمه قرن گذشته میلادی بازمیگردد . بااین وصف ،اخیرا" فرمانده نیروی هوایی سوئد ، طی اظهاراتی ، مدعی گردید که جنگنده چند ماموریته Gripen E ، که درقالب یک هواگرد رزمی نسل +4 قابل دسته بندی است ، یک وزنه قابل توجه به منظور مقابله با جتهای رزمی برتری هوایی خانواده فلانکر ، بویژه گونه های برگرفته ازآن ، نظیر سوخو-30 و سوخو35 خواهد بود . با توجه به این مساله ، برخی از تحلیلگران نظامی معتقدند که فلسفه اولیه طراحی این جنگنده اروپایی ، بطور دقیق برای ایفای چنین نقشی ، تعریف ودر خط تولید قرار گرفت و از یک نظر ، یک پیکربندی ایده آل برای ورود به حوزه رزم هوایی با فلانکرهای روسی است . طبق اطلاعات موجود ، از خانواده معظم جنگنده های فلانکر(بازه زمانی دهه نود میلادی ، تا کنون ) 600 فروند هواپیما تولید شده که هنوز تعداد قابل توجهی از آنها در خدمت بوده و در واقع ، پایه و بنیاد قابلیت رزم هوایی نیروی هوایی روسیه را تشکیل میدهند . این درحالی بود که گرچه روسها بر پایه تهدیدات موجود و تحلیل چالش های آینده ، موفق شده بودند تا یک پیکربندی رزمی هوایی را برای مقابله با جنگنده های اف-15 ایگل نیروی هوایی ایالات متحده توسعه دهند ،اما با ظهور نسل جدید جتهای برتری هوایی در نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( اف-22) ، چالش بزرگتری در پیش روی آنها قرار گرفت و طبیعتا" پاسخ متقابل نیز با توسعه گونه سوخو-35 داده شد . سوخو-27 اس ام.2 اما کشورهای کوچکتری نظیر سوئد، در قاره اروپا بودند که در مقایسه با ایالات متحده ، فاصله به نسبت نزدیکتری با اتحاد شوروی و سپس روسیه فدرال داشته و این به معنای تهدید افزون تر بود ، به همین دلیل شرکت معظم ساب ،پس از یک تجربه موفق ( ساب-37 ویگن ) طراحی یک جت رزمی سبک چند ماموریته را در دستور کار خود قرار داد که محصول نهایی آن، جنگنده ریزنقش و زیبای JAS-39 گریپن محسوب میشود . گریپن ، بنابر تحلیل های موجود از سوی ناظران آمریکایی ، یک هواگرد رزمی در کلاس جت اف-16 قابل طبقه بندی است ، اما این هواگرد بدلیل قیمت خرید پایین تر ، در عین سرعت و ارتفاع پروازی کمتر و همچنین برد حداقلی حسگرهای مورد استفاده در آن ، بطور قطع پایین تر از جنگنده های برتری هوایی نظیر اف-15 یا سوخو-30 قرار خواهد گرفت . اما با معرفی جدیدترین گونه این جنگنده سوئدی (Gripen E ) که نمونه کارآمد تری از نسخه اصلی محسوب میشد ، برخی از ناظران نظامی ، آن را با نمونه بهینه سازی شده F-16V مورد مقایسه قرار میدهند . بااین وصف ، بدلیل وجود شبهات بسیار در خصوص قابلیتهای نمونه اولیه گریپن در مقایسه با همتای آمریکایی آن ، برخی براین اعتقاد قراردارند که جت آمریکایی ، در تمام حوزه ها براین هواگرد اروپایی ، برتری مطلق خواهد داشت . بلحاظ تاریخی ، جتهای چند ماموریته سبک (Light multirole fighters) در طول تاریخ رزم هوایی ، همواره در برابر هواگردهای رزمی تخصصی برتری هوایی ، ضعف قابل توجهی را از خود نشان داده اند ، چنانکه رونددرگیری های هوایی میان اریتره – اتیوپی و همچنین درگیریهای هوایی در خلیج پارس نشان داد ، جتهای رزمی برتری هوایی نظیر سوخو-27 و اف-15 حاکم مطلق آسمان در برابر جتهای سبکتر از خود بوده اند. مضاف براینکه در طول جنگ ایران و عراق ، نیروی هوایی ایران بااستفاده گسترده از ابررهگیر اف-14 تامکت ، دربرابر جتهای سبک تر میراژ اف-یک ( با نسبت شکار 53.3 درصد ) در برابر ساقط شدن هر فروند تامکت ( ادعای 3 تا 5 فروند از سوی منابع عراقی ) عملا" به حاکم مطلق آسمان تبدیل گردید . دراین میان، شرکت سازنده گریپن ،مدعی است که این هواگرد رزمی ، گرچه به تقریب 50 درصد رانش به وزن هواگرد روسی را در اختیار دارد و طبیعتا" به شکل قابل ملاحضه ای کُند تر بوده و ارتفاع پروازی پایین تری را داراست ، می تواند براحتی در برابر جتهای روسی ، قد علم کند ، که این ادعا موجب میشود که یک علامت سئوال بسیار جدی ( با توجه به سابقه تاریخی ذکرشده ) در اذهان ایجاد گردد . ازیک سو ، نیروی هوایی روسیه ، بخش عمده ای از ناوگان فلانکرهای موجود خود را در قالب برنامه های مختلف ، بروزرسانی نموده ( تبدیل تعداد قابل توجهی از سوخو-27 های قدیمی به استاندارد Su-27SM2 ) و همزمان ، برنامه های متنوعی را برای توسعه سامانه های رزمی +4 برای گونه سوخو -35 شامل اویونیک کاملا" جدید ، پیشرانه های کاملا نوسازی شده و همچنین اضافه نمودن رادار Irbis-E در دست اجرا دارد .این مساله بدان معنی خواهد بود که گریپن ، حداقل در ظاهر امر ، هیچ مزیت فنی قابل توجهی را دربرابر فلانکرهای ارتقاءیافته نخواهد داشت . رادار Irbis-E ژنرال نیروی هوایی سوئد ، ماتس هلگسون در خصوص قابلیتهای جت سبک چنین معتقد است : " گریپن ، بویژه گونه E ، عمدتا" برای ورودبه عرصه رزم هوایی با فلانکر طراحی شده ، ما در اینجا یک کمربند سیاه برای سوخوهای روسی در اختیار داریم " . F-404 AL-31 F-414 این درحالی است که سرمایه گذاری سوئد بر روی فناوری جتهای رزمی بسیار اندک به نظر می رسد و اما برخی نیز ، براین اعتقادند که تولید تعداد قابل توجهی از گریپن ، می توان یک چالش بسیار بزرگ برای سوخو-27 در مقایسه با سایر جتهای سبک نظیر میگ-29 یا اف-16 بوجود آورد . شرکت ساب نیز برای صرفه جویی در هزینه های تولید ، با یک انتخاب هوشمندانه ، بسمت خرید امتیاز پیشرانه موفق جنرال الکتریک F404 سوق یافت ، اما برای گونه E ، پیشرانه به مراتب قدرتمند تر جنرال الکتریک F414 بعنوان گزینه نهایی انتخاب گردید ، هرچند ، توان تولید شده توسط این موتور ،هنوز قابل مقایسه با اندازه رانش تولیدی پیشرانه های توربوفن AL-31 سوخو یا موتور F110 جنگنده اف-16به نظر نمی رسد . علاوه براین ، جت سوئدی ، هنوز وابستگی زیادی به موشکهای غیر بومی ( موشک AIM-120C) با برد 105 کیلومتر دارد که با کمی ارفاق ، توانمندی مشابهی با R-77 های روسی را ارائه می کند . ES-05 رادار آرایه فازی این جنگنده نیز با شناسه ES-05 محصول شرکت ایتالیایی لئوناردو است که این انتخاب ، بیشتر با هدف صرفه جویی در هزینه های تحقیق و توسعه این فناوری بصورت بومی صو.رت پذیرفته است . پی نوشت : 1- ادامه دارد ............... 2- تصاویر پستهای قدیمی بازیابی شد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

طبق اطلاعات موجود ، شش اسکادران فعال را نیروی هوایی پاکستان در اختیار دارد نزدیک به 50 فروند JF-17A Block 1 نزدیک به 50 فروند JF-17A Block 2 برنامه ریزی صورت گرفته برای بخدمت گرفتن 250 فروند را هم دارند ، دوتا سقوط داشته ، بلاک 3 را هم ظاهرا قصد سفارش دادند برای جایگزینی نزدیک به 160 فروند میراژ3 و5 تا 2025

بخش جلویی جنگنده چینی - پاکستانی JF-17 بلاک3 مجهز به رادار آرایه فازی LKF601E محصول انستیتو چنگدو که ظاهرا بهشکل اختصاصی برای نیروی هوایی پاکستان توسعه پیدا کرده تصاویر ،؛ برگرفته از فایل ویدئویی منتشر شده از نمایشگاه هوایی چین پی نوشت : برای مقایسه با برخی از محصولات وطنی

معرفی نسل جدید JF-17 جهش نیروی هوایی پاکستان برای دستیابی به مهمات پیشرفته هوا به هوا گزارشهای منتشرشده از سوی منابع چینی – پاکستانی حاکی از آن است که گونه کاملا" جدیدی از جت رزمی JF-17 ( محصول مشترک چین و پاکستان ) احتمالا" در نیمه دوم سال 2019 نخستین پرواز خود را انجام خواهد داد . به اعتقاد ناظران نظامی ، بلوک3 از جنگنده JF-17 فناوریهای کاملا جدیدی را بخود خواهد دید که شامل یک رادار آرایه فازی و احتمالا" یک جستجوگر مادون قرمز و یک پیشرانه قدرتمند تر خواهد بود . رادار آرایه فازی چینی که گزینه اصلی رادار بلوک 3 جت پاکستانی - چینی خواهد بود برخی نیز در این میان ، معتقدند که پاکستان وچین بصورت مشترک در حال توسعه فناوری پوشش های جذب امواج رادار هستند تا امکان کشف این جنگنده ها در بردی فراتر از دید چشمی به حداقل ممکن ، کاهش یابد ، هر چند چنین مطلبی تا کنون به تایید نرسیده است . با توجه به این موارد ، هزینه های توسعه و تولید بلوک سوم از این جت چینی-پاکستانی ، بسیار افزون تر از گونه فعلی آن که هم اکنون در خط تولید قرار دارد ، خواهد بود ، اما همچنان در مقایسه با هزینه تولید یا خرید جتهای نسل 4+ مشابه ، محصول کاملارقابتی بحساب می آید ، ضمن اینکه کیفیت الزامات و استانداردهای بالای مربوط به حوزه تعمیر و نگهداری و همچنین هزینه های پایین صرف شده برای آن ، وجه تمایزی مشخص برای این جنگنده به نظر میرسد . موشک AIM-120D و AIM-120C به اعتقاد برخی منابع پاکستانی ، نیروی هوایی این کشور اشتیاق فراوانی برای تطبیق سیستم جنگ افزاری بلوک 3 جت JF-17 با موشک پیشرفته هوا به هوای PL-12 که هم اکنون سلاح سازمانی بلوک2 این جنگنده محسوب میشود را از خود نشان میدهد . این اشتیاق از آنجا ناشی میشود که به گفته برخی تحلیلگران ، موشک چینی ، درواقع یک گونه آنالوگ از موشک آمریکایی AIM-120C بحساب می آید که در ردیف تسلیحات اصلی نیروی هوایی آمریکا و چند کشور دیگر قرار دارد . J-10C بااین وصف ، موشکهای به نسبت پیشرفته تری نظیر مهمات هوابه هوای اروپایی Meteor ، مهمات K-77 روسی و یا حتی AIM-120D آمریکایی ، قابلیتهای به مراتب بیشتری را برای ورود نیروی هوایی پاکستان به درگیری های هوایی فراتر از دید ( فامد ) فراهم می کند و این مساله روی کاغذ ، توانمندی مشابهی نظیر موشک هوابه هوای فکور-90 ( با برد ادعایی 300 کیلومتر ) نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران و همچنین مهمات موجود در لیست خرید نیروی هوایی هند (Meteor و K-77) را در اختیار پاکستانی ها قرار خواهد داد . در کنار موشک فوق الذکر ، نمونه های دیگری از محصولات چینی نظیر موشک PL-15 که مهمات محمول جتهای نسل آینده نیروی هوایی چین ( J-10C و J-20) خواهد بود ، نیز از گزینه های بالقوه پاکستانی ها بشمارمی رود ، مضاف براینکه احتمال خرید موشک PL-12D با پیشرانه های رمجت ، توانمندی های افزون تری را در مقایسه با موشکهای فعلی در حال خدمت نیروی هوایی پاکستان ، در اختیار این کشور قرار خواهد داد . K-77 در کنار علاقه پاکستان به خرید این هواگرد رزمی ، قصد این دو کشور برای صادرات محصول فوق الذکر می تواند به یک گزینه جذاب برای مشتریانی که به خرید این پیکربندی ابراز علاقه نموده اند ، تبدیل گردد . بعنوان مثال ، نیروی هوایی مصر ، بدلایل سیاسی و حتی نظامی ، دسترسی لازم برای خرید موشکهایی نظیر AIM-120D را ندارد ، طبیعتا" درصورت علاقه برای خرید این جنگنده ، مسیر برای دستیابی به طیف متنوعی از موشکهای جدید نظیر PL-15 یا PL-12Dباز خواهد شد و این به معنای تغییر در قابلیتهای رزم هوا به هوای مصری ها است . در همین راستا ، گفته میشود که قاهره ، سیگنالهای لازم را برای خرید این جنگنده چند ماموریته ارسال نموده و به ترتیب ، کشورهایی نظیر میانمارو مالزی نیز در شمار خریداران قرارخواهند گرفت . در نهایت امر ، نقطه ابهامی نیز وجود دارد که آیا چین تمایلی برای صادرات گسترده این محصول خواهد داشت یا اینکه اصولا این پیکربندی می تواند با موشکهای فوق الذکر تطبیق یابد یا خیر ، تنها آینده بدان پاسخ خواهد داد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9 پی نوشت : چند نکته از این متن قابل برداشت هست : 1- تمام کشورهای منطقه ، بسرعت یک جهش قابل ملاحضه را در حوزه نیروی هوایی دارند تجربه می کنند و این هشدار قابل ملاحضه ای برای ما محسوب میشود 2- کشورهای منطقه ، بسرعت بستر لازم را برای همکاری های مشترک فراهم می کنند و این خو.د به معنای فعال شدن ساختار سیاسی این کشور ها در حوزه دیپلماسی دفاعی است. 3- بر خلاف تصور موجود ، کشورهایی نظیر مصر ، علیرغم دسترسی برای خرید سخت افزارهای هوایی غربی ، بشدت درصدد ایجاد تنوع در ناوگان هوایی رزمی خود هستند و این گرچه در جای خود ، مشکلات لجستیکی مهمی را در پی خواهد داشت ، اما تاثیر آن در زمان بحران ، قابل لمس به نظر میرسد . 4- چین بعنوان یک قدرت نوظهور نظامی ، پیوسته در حال توسعه توان هوایی خود است و این به شکل موازی در کنار توسعه موشکی صورت می گیرد که برای ما یک الگوی عبرت آموز خواهد بود . 5- امنیت ، یک پدیده دسته جمعی است و واحدهای سیاسی ، بیش از گذشته درصدند تا با ایجاد پیوندهای منطقه ای ، ارتباطات امنیتی و نظامی گسترده ، در برآیند موضوع ، قدرت خود را افزایش دهند که طبیعتا این مساله در سیاست گذاری های حوزه امنیت ملی جمهوری اسلامی می بایست مورد توجه قرار گیرد . 6- استراتژی نگاه به شرق در وزارت امورخارجه ، حداقل در حوزه دیپلماسی دفاعی ، می بایست با توجه بیشتری دنبال شود . 7- شاید بحث و بررسی خرید این هواگرد رزمی برای نیروی هوایی ( با توجه به ژن شرقی این جنگنده و عدم وجود ملاحضات سیاسی خاص ) جالب توجه باشد. بن پایه

تعامل 1 تعامل 2 تعامل 3 بوید استدلال می کند که چنین ساختاری یک " سیستم ارگانیک" انعطاف پذیر ایجاد می کند که به سرعت خود را با شرایط هماهنگ میکند. با این حال، او اشاره کرد که هر سازمان بسیار غیرمتمرکز ، ناگزیر باید دارای، سطح بالایی از اعتماد متقابل و یک چشم انداز مشترک از تجربیات به دست آمده قبلی باشد. ستاد فرماندهی باید بداند که سربازان قادر به ایجاد یک طرح خوب برای انجام یک هدف خاص هستند و نیروها هم باید بدانند که ستاد آنها را بدون دلیل به اهداف خاص هدایت نمی کند. حلقه OODA پی نوشت : این مباحث در میلیتاری به شکلهای مختلف انجام شده ، بااین حال همچنان روی بررسی ایده مفهومی " عقلانیت انقلابی" تاکید دارم .

جنگ افزار غربی برای فلانکرهای هندی برنامه ریزی نیروی هوایی هند برای تجهیز جتهای برتری هوایی Su-30MKI به موشکهای هوا به هوای ASRAAM نیروی هوایی هند ، بعنوان یکی از سه نیروی نخبه هوایی منطقه جنوب آسیا ( در کنار نیروی هوایی پاکستان و نیروی هوایی ایالات متحده مستقر در جزیره گوام / م ) از ابتدای سال 2000 میلادی تاکنون ، راهبرد نوسازی گسترده ای را با سفارش و خرید جنگنده های چند ماموریته سوخو-30 در پیش گرفته است و براساس برنامه ریزی های فعلی ،این نیرو قرار است تا با بخدمت گرفتن نزدیک به 300 فروند از این جت رزمی ، یکی از توانمند ترین ناوگان برتری هوایی منطقه را بکار گیرد. در این میان ، هر چند پیکربندی اصلی جنگنده های Su-30MKI طبق توافق بعمل آمده ، بصورت مشترک در روسیه و هند ( تحت مجوز ) تولید می شوند ، اما سامانه ها و زیرسیستم های این جنگنده در طول زمان ، به شکل مستمر ، بروزرسانی های جدیدی را بخود دیده ، تا جایی که در مقایسه با نمونه های اولیه مونتاژ شده در خاک هند ، این جت رزمی ، سامانه های اویونیک و همچنین جنگ الکترونیک پیشرفته ای را هم اکنون بصورت عملیاتی ، بخود می بیند ، ضمن اینکه جتهای فروخته شده به هند ، به جدیدترین مهمات روسی ، نظیر آخرین گونه موشکهای هوابه هوای R-77 مسلح شده و حتی برای ارتقاء این جنگنده ها ، نیروی هوای این کشور از قصد خود برای تطبیق مهمات غیر روسی ( به شکل خاص موشکهای هوابه هوای پیشرفته کوتاه برد / ASRAAM) محصول بریتانیا خبرداده است . موشک هوابه هوای بریتانیایی ASRAAM ، بنا بر تحلیل برخی از کارشناسان نظامی ، معادل موشک آمریکایی AIM-9 سایدویندر و موشک روسی ویمپل R-73 است ، که هم اکنون بعنوان یک سلاح استاندارد در خدمت ارتشهای مختلف قراردارد . این موشک گرچه بطور خاص برای درگیری های هوایی در برد کوتاه طراحی شده ، اما توانایی آن برای انهدام اهداف در بردهای بیشتر ( 25 کیلومتر و فراترازآن ) ، بدان اجازه میدهد تا با ارائه قابلیتهای بیشتر نسبت به موشکهای مشابه ، گزینه ای ایده آل برای تسلیح جتهای رزمی باشد . اما بر خلاف ظاهر پرشکوه این موشک ، قیمت نهایی تولید هر تیر موشک اسرام ، در مقایسه با نمونه های آمریکایی یا روسی ، رقم بالاتری را نشان میدهد ،اما در مقایسه با هزینه تولید آخرین گونه سایدویندر (AIM-9X) که مانورپذیری به مراتب افزون تری را در اختیار کاربر می گذارد ، پایین تر به نظر میرسد . این مساله ، سوء ظن هایی را در محافل نظامی بوجود آورده که آیا نیروی هوایی هند ، بدلایل سیاسی ، موشک ASRAAM را انتخاب نموده ، یا اینکه مختصات فنی این موشکها هستند که موجبات تمایل نیروی هوایی هند را فراهم آورده است ؟!!!! از یک نظر ، شبیه سازی درگیری های هوایی میان جتهای سوخو-30 نیروی هوایی هند و جنگنده های یوورفایتر نیروی هوایی بریتانیا ، حاکی از آن بود هواگرد گران قیمت اروپایی ، حریف چندان قابل تاملی برای سوخوهای هندی بشمار نخواهد آمد و این خود دلیلی موجه برای عدم انتخاب این جنگنده از سوی هند بود . بااین وصف ، یک جفت ( 2 فروند ) جنگنده Su-30MKI که تحت لیسانس در مجموعه صنایع هوایی هندوستان (Hindustan Aeronautics ) تولید شده بودند ، تحت یکسری تغییرات نرم افزاری قرارگرفتند تا بتوانند موشکهای بریتانیایی را حمل و تست کنند و این رویداد ، پس از ورود بخدمت جت انگلیسی/ فرانسوی جگوار ، دومین تجربه نیروی هوایی هند در تطبیق مهمات مشابه بحساب می آید . پس از تغییرات نرم افزاری ، آزمایشگاه ملی هوا- فضای هند (NAL) نیز متعهد شده است که ارزیابی های مربوط به پایداری آیرودینامیک موشک را در تونل باد مستقر در بنگلور ، به انجام رساند . بدین ترتیب ، نیروی هوایی هند ، پس از استرالیا، به دومین کاربر موشکهای ASRAAM ، تبدیل خواهد شد و این کارنامه بسیار ضعیف موشک اسرام در مقایسه با نمونه های مشابه آمریکایی و روسی را کمی تا قسمتی بهبود خواهد داد ، هر چند ، همچنان مبحث هزینه بالای تولید این موشک ، در معرض قضاوت تحلیلگران قرار دارد . پی نوشت : معنای دقیق دیپلماسی دفاعی در سراسر این سطور بوضوح قابل بررسی است. بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

سلام علیکم تاپیک تهدیدات وجود دارد http://www.military.ir/forums/topic/21598-اخبار-مرتبط-با-تهدیدات-امریکا-و-اسراییل/?page=56

اندر احوالات یار مهربان راست‌گو ترین، بی‌توقع‌ ترین و همیشگی‌ ترین دوست برای هرکسی، کتاب است... مارک تواین

خط باریک سرخ