من موندم چطور نيروي هوايي امريكا حاضر شد هورنت رو جايگزين F-14 کنه! هورنت درسته هواپیمای خوبی هست،ولی هیچ وقت به پای تامکت نمیرسه!

تو اين تاپيك چه خبره؟؟؟ :D :D

پاکستان در ماه آوريل 1999 يک فروند موشک Ghauri 2 يا Hatef 6 را آزمايش کرد که يک نسخه بلندتر از موشک Ghauri 1 بود و داراي حداکثر برد معادل 2500 کيلومتر بود. ممکن است که موشک شهاب ۴ شبيه Ghauri 2 باشد. پيشرفت و توسعه شهاب ۴ هنوز واضح و شفاف نيست، اگرچه اسرائيليها معتقدند که اين موشک تا سال 2001 وارد خدمت خواهد شد اما تا جولاي 2001 هيچگونه آزمايش پروازي نداشته است. ايرانيها اعلام کرده اند که در حال طراحي يک وسيله براي پرتاب ماهواره هستند و موشک شهاب ۴ ممکن است اولين نامزد و وسيله براي براي انجام اين ماموريت باشد.هرچند به جزئيات بيشتري در اين باره اشاره نشده است.اما ايرانيها به خوبي به اين مساله واقفند که اجراي اين برنامه بدون عقد قرارداد با هيچ شرکت خارجي بسيار سخت و طاقت فرسا خواهد بود. گزارشهاي رسيده حاکي از آن است که ايران توسعه برنامه موشکي ديگري با عنوان شهاب ٤ را در دستور کار قرار داده است. اين برنامه در سال 1997 شناخته شد. گزارشهاي مختصري از منابع اسرائيلي حاکي از آن است که ايران در ساخت موشک شهاب ٤ از متحد قدرتمند و مخصوصش يعني روسيه کمک گرفته است . آنها معتقدند که تکنولوژي ساخت موشک شهاب ٤ برگرفته از يک نوع موشک بالستيکي ميان برد روسي به نام SS-4 Sandel يا همان R-12 که براي اولين بار در سال 1958 وارد خدمت شد . هر چند اين مساله توسط ايران و روسيه کاملا مخفي نگاه داشته شده است. گزارشهاي رسيده از داخل ايران حاکي از اين است که ايرانيها در حال برنامه ريزي براي توسعه يک موشک بالستيکي با بردي معادل 4000 کيلومتر هستند که وسيله بسيار مناسبي براي پرتاب ماهواره مي‌باشد و اين شايد سر آغاز طراحي و ساخت شهاب ٥ يا ۶ باشد. آنچه ممکن به نظر مي‌رسد اين است که شهاب ٥ بر اساس موشک Taepo-dong 1 به عنوان يک وسيله پرتاب فضايي (SLV) طراحي و ساخته خواهد شد. برخي گزارش‌ها نشان مي‌دهد كه موشك «شهاب 4» بر اساس ويژگي‌هاي موشك «SS-4» ساخت شوروي تهيه شده است. گزارشهاي ديگر حاكي است كه موشك «شهاب 5» با برد بيشتر نيز وجود دارد كه بر اساس ويژگي‌هاي موشك Tapeo Dong يا SS-4 ساخته شده است. مي‌گويند اين موشك تا 4 هزار كيلومتر برد دارد و بيش از يك تن مواد را مي‌تواند حمل كند. ايران ممكن است دو برنامه موشكي ديگر شامل سيستم‌هاي دوربردتر داشته باشد كه گزارش‌هاي متعددي در خصوص حداكثر برد آن مطرح است بردهايي كه اين گزارش‌ها ذكر كرده‌اند، عبارتند از 3650 كيلومتر،‏ 4500 تا 5000 كيلومتر‏، 6250 كيلومتر و ده‌هزار كيلومتر. به نظر مي‌رسد كه ايران موفق به دستيابي به جزييات فناوري و طراحي موشك روسي SS-4 شده است. موشك SS-4 كه به موشك R-12 يا Sandal نيز معروف است، يك موشك روسي قديمي با سوخت مايع است كه براي اولين بار در سال 1959 به خدمت گرفته شد و احتمالاً به عنوان اجراي بخشي از پيمان IRBM نابود شده است. اين موشك بسيار بزرگ است و فناوري آن به اوايل دهه 1950 مربوط مي‌شود، البته بين سال‌هاي 1959 و 1980 دوبار نوسازي شده است. خطاي اين موشك 2 تا 4 كيلومتر و حداكثر برد آن دو هزار كيلومتر است و معنايش اين است كه فقط با يك كلاهك اتمي يا يك سلاح بيولوژيكي نزديك به مرگباري سلاح‌هاي هسته‌اي كارايي دارد. در عين حال فناوري كلي موشك SS-4 نسبتا ساده و نزديك به 1400 كيلوگرم وزن دارد. گزارش‌هاي فزاينده‌اي وجود دارد كه نشان مي‌دهد ايران ممكن است از تكنولوژي‏هاي روسي براي توسعه موشك‌هاي دوربرد خودش كه با بردهاي 2000 تا 6250 كيلومتر استفاده كند. منابع اطلاعاتي اسرائيل و آمريكا گزارش داده‌اند كه ايران در حال توسعهء موشك‌ «شهاب 4» با برد ۳000 كيلومتر است و مي‌تواند تا حدود 2000 پوند مواد حمل كند و خطاي آن حدود 2400 متر است. برخي از برآوردها نشان مي‌دهد كه سيستم اين موشك سال 2004 تا 2005 عملياتي خواهد شد. معاون وزارت خارجه در امور خاور نزديك در 28 جولاي 1998 گواهي داد كه آمريكا برآورد مي‌كند اين سيستم هنوز جهت تقويت موتورها و سيستم هدايتي خود نياز به كمك خارجي بيشتري دارد. =============== منبع

در مورد نابودي پايگاه هاي اسراييل با موشك فجر و شهاب ما مشكلي نداريم.ولي من برام يه چيزي تو ابهامه.اين كه موشك ها ميتونن در فاز اوليه،از پدافند پاتریوت عراق رد بشن؟؟ بله در حال حاضر ساخت بمب اتم برای ایران کاری نداره(با توجه به این که ایران در حال تکمیل 3000سانترفورژ است)من فکر میکنم بهترین روش مقابله با فشار های روانی و تهدید ها سلاح نفت میباشد.به طور مثال بستن تنگه هرمز یا کم کردن میزان صادرات و در نتیجه افزایش شدید قیمت نفت و اعتراضات کشورها... بابا به کی بگم اسراییل در جنگ عراق قطعاتی از هواپیما های F-14رو بطور پنهانی به ایران میفرستاد چراش رو دیگه نمیدونم (به طور مثال باتری های حرارتی موشک فینیکس)در مورد این موضوع در وبلاگ ایر میتونید پیدا کنید. در مورد جنگ فرعی و اینکه هند و چین علاقه دارن به ایران حمله بشه مطالبی رو خوندم لطفا در این مورد هم بحث کنند.

مبحث جالبیه در حال حاضر اسراييل نه توان مالي اين كار رو داره و نه ميتونه از بمب اتمي استفاده كنه.چون در صورت اينگونه حملات،ایران از سلاح های شیمیایی و بیولوژیکی استفاده میکنه و با توجه به اینکه اسراییل کوچیکه و بخش اعظم جمعیت آن در تل آویو قرار داره :D ! هیچ وقت ایکارو نمیکنه. استفاده موشکی هم نمیتونه علیه تاسیسات ایران کارساز باشه.چون موشک های سری جریکو اسراییل اصلا دقیق نیستند(با توجه به این که تاسیسات ایران در زیر زمین واقع شده :) ) تنها امیدی که در حال حاضر برای اسرائیل باقی مانده مشخص شدن نتیجه مذاکرات تهران مسکوست...!!:D من فکر نکنم اسراییل خودش به تنهایی دست به چنین کاری بزنه :cry: :D

اين مطلب رو خودم هم گفتم.جاش هم اينجا نيست. :D واقعا موشك جالبيه. اين موشك در هنگام حركت از خود حباب هايي متصاعد ميكنه تا دور خودش هاله اي ايجاد كنه.بدين ترتيب ميتونه با سرعت بسيار سريع حركت كنه... :D

در خلال عمليات‌هاي حفاظ صحرا و توفان صحرا، نيروي دريايي آمريكا، 288 فروند موشك كروز توماهاوك را به سمت اهدافي در خشكي پرتاب كرد كه هشتاد درصد اين پرتاب‌ها موفقيت‌آميز بودند.موشك توماهاوك موشكي بسيار دقيق مي‌باشد؛ به گونه‌اي كه پس از طي مسافت 1600 كيلومتر، سرجنگيِ 454 كيلوگرمي آن، در برخورد به هدفِ از پيش تعيين شده تنها 3 متر خطا دارد.با توجه به اين مسأله و دقت بسيار بالاي موشك‌هاي كروز، جمهوري خلق چين، در چند سال اخیر تلاش‌هايي را براي به دست آوردن فنّـاوري موشك‌هاي كروز آغاز كرده است. به علاوه، در طول جنگ خليج فارس در سال 1991، چيني‌ها دريافتند كه استفاده از سلاح‌هاي نظامي به صورت مستقيم براي ايجاد چالش در مقابل آمريكايي‌ها كارساز نيست. با توجه به اين مسأله، داشتن ذخيره‌‌ي موشك‌هاي كروز، چين را توانا خواهد ساخت تا بدون درگير ‌شدن در كشمكش‌هاي بزرگ و حساس با ايالات متحده، بر تصميمات اين كشور تأثير بگذارد. همچنين موشك‌هاي كروز، قابليت اصابت دقيق را براي ارتش چين ايجاد خواهند كرد كه براي چيني‌ها بسيار ارزان‌تر از تعليم نيروهاي هوايي مدرن تمام خواهد شد. از ويژگي‌هاي اين موشك‌ها اين است كه به تعمير و نگهداري كمتري نسبت به ناوگان هواپيماي جت مدرن نياز دارند؛ براي اهداف زميني و هوايي مناسبند؛ نسبتاً ارزان و قابل اطمينان بوده و اجزاي آسيب‌پذير كمتري دارند. استفاده از موشك‌هاي كروز، بر خلاف هواپيماهاي جت نظامي ريسك سياسي زيادي در بر ندارد. چرا كه در هواپيماهاي نظامي، در صورت به اسارت گرفته شدن خلبان، احتمال لو رفتن اطلاعات و نيز افزايش فشار سياسي دشمن وجود دارد. تلاش‌هاي چين براي كسب و به كارگيري موشك‌هاي كروز، باعث ايجاد اختلال در نظم و توازن قدرت در منطقه خواهد شد. روبرت والپول، افسر اطلاعات ملّي در زمينه‌ي برنامه‌هاي راهبردي و هسته‌اي، در كنگره‌ي آمريكا اظهار داشت كه «ممكن است ما نتوانيم در مقابل حملات موشك‌هاي بالستيك و يا موشك‌هاي كروز آمادگي لازم را به دست آوريم. در هر صورت توسعه‌ي موشك‌هاي كروز اهداف زميني، جزء فنّاوري‌هاي دو‌منظوره است.» كسب و به‌كارگيري موشك تكنولوژي‌هاي موجود در بازار تجاري، بسياري از موانع براي توليد انبوه موشك‌هاي كروز را از ميان برداشته است. مي‌توان گفت كه در حال حاضر بسياري از قطعات استفاده شده در موشك كروز با هواپيماهاي تجاري مشترك هستند. شركت‌هاي سازنده‌ي بدنه‌‌ي موشك كروز، همان تكنولوژي‌هاي ساخت هواپيماهاي سبك را به كار مي‌برند. از اين رو كشوري مانند چين كه توانايي ساخت هواپيماهاي سرنشين‌دار را دارد، به آساني مي‌تواند موشك‌هاي كروز را نيز توليد كند. چين همچنين در حال تلاش براي به دست‌آوردن اين سيستم‌ها از طريق خريدهاي مستقيم و توسعه‌ي بومي است. خريد مستقيم: بهترين گزينه براي به دست‌آوردن تكنولوژي موشك‌هاي كروز، تهيه‌ي سيستم كامل اين موشك‌ها از كشوري ديگر است .مركز اطلاعات هوايي ملّي آمريكا،‌ برآورد كرده كه تا پايان اين دهه، حداقل 9 كشور قادر به توليد موشك‌هاي كروز اهداف زميني خواهند بود. همچنين برخي از اين كشورها، به دليل كاهش بودجه‌ي صنايع نظامي‌شان و براي حفظ اين صنعت پيچيده، موشك‌هاي كروز خود را براي صادرات عرضه خواهند كرد. افزايش سريع فروشندگان موشك‌هاي كروز باعث خواهد شد كه چين نيز به زودي وارد بازار خريد شده و موشك‌هاي لازم را از اين طريق كسب كند. موشك‌هاي خريداري شده قابليت اصابت دقيق و سريع را براي چيني‌ها ايجاد خواهد كرد و همچنين قدرت آنها را در منطقه تثبيت مي‌كند. در سال 1989 در اثر بروز برخي حوادث سياسي، فروش نظامي خارجي ايالات متحده به چين قطع شد. از آن پس چيني‌ها به روسيه رو كردند و تلاش نمودند تا سيستم‌هاي جنگ‌افزاري رايج خود را از اين كشور خريداري نمايند. از همين رو تجهيزات و قواي نظامي چين براي آمريكايي‌ها ناشناخته است. همچنين ارتش آزادي خلق چين استراتژي دِنگ زياپينگ- استراتژي پنهان‌سازي قابليت‌ها به منظور بيشينه كردن گزينه‌ها در آينده - را تدوين كرد. بنابراين، تشخيص تمام و كمال برنامه‌‌هاي اكتساب موشك كروز چين نسبتاً مشكل است. هرچند مطبوعات آزاد اظهار كرده‌اند كه چين موشك مافوق صوت «ماسكيت كا اچ - 41» روسي را كه يك موشك كروز ضد ناو مي‌باشد، خريداري كرده است. از قابليت‌هاي ماسكيت كا اچ - 41، به عنوان موشك كروز ضد ناوِ هوا پرتاب، مي‌توان به اين موارد اشاره كرد كه اين موشك، داراي برد 250 كيلومتر بوده و مي‌تواند با بيش از 2 برابر سرعت صوت (ماخ 2) به ناوها حمله كند؛ حداكثر 200 كيلوگرم بار را حمل كرده و مي‌تواند مانوري معادل 10 برابر جاذبه‌ي گرانش براي مغلوب ساختن سيستم‌هاي پدافندي ناوها را به اجرا در آورد. كا اچ - 41 مي‌تواند سپر موشكي دريايي ايالات متحده را مغلوب سازد و سيستم‌هاي پدافند ناو را به هم بريزد. اين مسأله، تهديدي جدي براي ايالات متحده است. چرا كه بر اساس پيش‌بيني‌ها، سپر دفاع موشكي دريايي، نقش كليدي و مهمي را در صحنه‌ي سناريوهاي نظامي آينده‌ي ايالات متحده ايفا مي‌كند و از همين روست كه ايالات متحده و ژاپن تلاش زيادي براي توسعه‌ي آن دارند. جنگنده‌ي سوخو-27 و هواپيماهاي رهگير دوربرد سوخو-30 مجهز به كا اچ - 41، به چين اين توانايي را مي‌دهد تا ناو هواپيمابر ايالات متحده را غرق سازد. در حال حاضر نيروي دريايي ايالات متحده فقط به دفاع در برابر چنين توانايي‌هايي محدود شده است. چين قصد دارد تا موشك كروز ضد ناو مافوق صوت «ياخونت اس‌اس-ان-26» را براي مستقر كردن در ناوشكن‌هاي جديد به دست آورد. اين موشك داراي برد 300 كيلومتر است و در ارتفاع 5 متر از سطح دريا پرواز مي‌كند، كه قادر است پدافند ناو‌ها را مغلوب كند. اين موشك همچنين مي‌تواند توسط هواپيماي رهگير سوخو-30 حمل شود كه اين مسأله سبب تقويت سلطه‌ي هوايي ارتش آزادي خلق چين بر فراز تنگه‌ي تايوان و ديگر نواحي مورد مشاجره‌ي جنوب چين خواهد شد. چين همچنين در حال تلاش براي به دست آوردن موشك كروز ضد ناو «كلاب 3 ام 54» روسي است كه مي‌تواند توسط پرتاب‌كننده‌هاي عمودي از سطح ناو يا لوله‌هاي پرتاب موشك زيردريايي‌ها پرتاب شود. به علاوه، اين موشك داراي برد 300 كيلومتر است و در سرعت مافوق صوت پرواز مي‌كند تا به هدف برخورد كند. اگر چين روند به دست آوردن قابليت‌هاي بيشتر موشك‌هاي كروز را ادامه دهد، به زودي توانايي تهديد سياسي، نظامي و اقتصادي در تايوان، ژاپن و ديگر كشورها را به دست خواهد آورد. توسعه‌ي بومي: چين در حال تلاش براي توليد بومي موشك‌هاي كروز براي حمل محموله‌هاي متعارف و غيرمتعارف است. توسعه‌ي بومي موشك‌هاي كروز، كاري زمان‌بر، تلاشي هزينه‌بر و از نظر فنّي چالش‌انگيز است، اما اين فرصت را براي چين به وجود مي‌آورد تا قابليت‌هاي فنّي و صنعتي خود را بالا ببرد و بتواند مايه‌ي مباهات و غرور ملّي گردد. بزرگ‌ترين چالش براي توليد موشك‌هاي كروز،‌ به دست آوردن اجزاي حساس و اساسي اين موشك‌ها است. البته، بسياري از فنّاوري‌هاي مهمي كه در توليد موشك‌هاي كروز مورد استفاده قرار مي‌گيرند، در بازارهاي تجاري موجود هستند‌ و بسياري از اجزاي موشك‌هاي كروز، قطعات دوكاره (دومنظوره) هستند؛ كه هم كاربرد نظامي و هم كاربرد غيرنظامي دارند. از اين موارد مي‌توان به ساختار بدنه‌، سيستم‌هاي پيشرانش، و سيستم‌هاي هدايت در موشك‌هاي كروز اشاره كرد كه اجزاي اساسي هواپيماهاي تجاري نيز هستند. به دليل آنكه هواپيما‌هاي سرنشين‌دار از نظارت‌هاي صادرات معاف هستند، سيستم‌هاي ناوبري اينرسي، كنترل پرواز، موتورهاي جت، مواد پنهان‌كاري، نرم‌افزارها، و تكنولوژي‌هاي طراحي شده براي هواپيماهاي نظامي و غيرنظامي مي‌تواند به راحتي به موشك‌هاي كروز انتقال يابد. نبود تخصص در يكپارچه‌سازي و مهندسي سيستم مي‌تواند توانايي چين را براي رسيدن به نتايج تكرارپذير در هنگام كار بر روي سيستم‌هاي پيچيده محدود كند. اگر چه ايالات متحده، براساس توانايي‌اش در يكپارچه‌سازي سيستم‌هاي پيچيده، به عنوان پيشتاز در جهان مطرح است، اما كشورهاي ديگري نيز وجود دارند كه اين توانايي را دارا هستند كه اجاره كردن اين سيستم‌ها از آن كشورها كار چندان مشكلي نيست. به عنوان مثال، چين مي‌تواند از شرايط اقتصادي نامطلوب روسيه سود برده و تخصص‌هاي فنّي را در ازاي پرداخت وجوه قابل توجهي خريداري كند. از اوايل دهه‌ي 1990 در حدود 1500 دانشمند و تكنسين روسي در سازمان دفاع چين مشغول به كار بوده‌اند. گذشته از اين، ايالات متحده هر سال بيش از 63000 دانشجوي چيني را تربيت مي‌كند كه بسياري از آنها در رشته‌هاي مهندسي و علوم مشغول تحصيل هستند..امروزه، عناصر و استعدادهاي لازم براي توليد بومي موشك كروز داراي جايگاهي خاص در چين مي‌باشد. بر اساس گزارش مركز اطلاعات هوايي ملّي، چين قادر خواهد بود كه در طول اين دهه، انواعي از موشك‌هاي كروز را توليد كند. چين، پيش از اين، در سال 1995، برخي از موشك‌هاي كروز را با كمك روسيه و اسرائيل توسعه داده است. همچنين اين كشور فنّاوري ساخت موشك‌هاي كروز روسيه را به دست آورد. چين، در اين راستا، تيم طراحي روسيه را كرايه كرد و آن را به شانگهاي برد و با كمك آنها توانست به فنّـاوري كاهش مشخصه‌ي حرارتي و راداري دست يابد. اين مسأله همچنين به طور غير مستقيم سبب توسعه‌ي مواد جاذب رادار در اين كشور شد. اين مواد، مشخصه‌ي راداري موشك‌ها را تا %50 كاهش مي‌دهند. چين با كمك صنايع تي‌.اِي.اِي.اس رژيم صهيونيستي، موشك كروز ضد ‌تشعشع هواپرتاب دليلا را كه 400 كيلومتر برد دارد توسعه داد. اين موشك داراي ظرفيت حمل بار 54 كيلوگرم بوده و خطاي آن كمتر از 91 متر مي‌باشد. اين موشك كروز ضد رادار مي‌تواند سايت‌هاي پدافند موشكي تايوان و رادار‌هاي هشدار سريع را از كار بياندازد. علاوه بر اين، چين، در حال توسعه‌ي دو موشك كروز دوربرد است. اولي بر اساس موشك كروز هواپرتاب روسي «كا اچ -65 اس ‌اي» پايه‌ريزي شده است. توان اين موشك توسط موتور توربوفن تأمين مي‌شود؛ بردي در حدود 600 كيلومتر دارد و مي‌تواند 410 كيلوگرم بار را حمل كند. «كا اچ - 65 اس ‌اي» به چين كمك مي‌كند تا به هدايت و ناوبري، طراحي‌هاي پنهان‌كار، و موتورهاي با كارايي بالا و پيچيده در حد كيفيت غربيِ آن برسد. اين نوع موشك، با افزايش ظرفيت حمل سوخت مي‌تواند تا 3000 كيلومتر برد داشته باشد. گزارش‌هاي ديگر نشان از آن دارد كه چين، همچنين در حال كار بر روي موشك كروز اهداف زميني با برد 1500 تا 2500 كيلومتر به كمك تكنسين‌هاي روسي است. اين موشك داراي سيستم ناوبري اينرسي، سيستم موقعيت‌ياب جهاني، و سيستم ناوبري مبتني بر پستي و بلندي‌هاي زمين براي برخورد به اهداف خواهد بود. چين فنّـاوري‌هاي توان‌افزا را از هر كجا كه بتواند كسب مي‌كند. به گزارش تايپه‌تايمز، چين براي به دست آوردن دو موشك كروز توماهاوكِ عمل نكرده‌ي آمريكايي، چندين ميليون دلار به القاعده پرداخت كرده است. اين موشك‌ها درخلال حمله‌ي ناگهاني سال 1998 به اردوگاه آموزش تروريست اسامه بن لادن در افغانستان شليك شده بودند. اگر اين گفته درست باشد، با توجه به توان بالاي چيني‌ها در مهندسي معكوس، مهندسان چيني هم‌اكنون بعضي از تكنولوژي‌هاي موشك كروز دوربرد امروزي را يافته‌اند و احتمالاً به زودي شاهد موشكي نظير توماهاوك در ساختار نظامي چين خواهيم بود. دومين موشك دوربردي كه چين در حال توسعه‌ي آن است، موشك ضد ناو « واي جِي-83 » است. اين موشك از مشتقات موشك كروز ضد ناو « سي - 802 » مي‌باشد كه داراي 250 كيلومتر برد بوده و مي‌تواند هنگام پرواز، اطلاعات هدف را دريافت كند. اين موشك همچنين قادر به پرواز با سرعت مافوق صوت است. اين توانايي‌ها سبب شده تا دفاع در مقابل اين موشك براي ناوها بسيار مشكل باشد. واي جِي-83 اين قابليت را دارد كه بر فراز افق به نيروهاي دريايي ايالات متحده و هم‌پيمانانش حمله كند. متخصصان نظامي چين بر اين عقيده‌اند كه واي جِي-83، دوربردترين موشك كروز اهداف زميني در آن گوشه‌ي جهان (شرق دور) است. همچنين مقامات وزارت دفاع بر اين باورند كه واي جِي-83 بخشي از تلاش مستمر چين در توسعه‌ي موشك‌هاي دوربرد است كه قابليت ضربه زدن به نيروهاي دريايي و مخصوصاً ناوهاي هواپيمابر ايالات متحده را دارد. واي جِي-83 با برد 250 كيلومتر به ارتش آزادي خلق چين اين قابليت را مي‌دهد كه در جايي خارج از محدوده‌ي سيستم‌هاي پدافند دريايي ايالات متحده آمريكا پرتاب شود. از ديگر قابليت‌هاي واي جِي-83 اين است كه مي‌تواند از هوا، كشتي، و از لوله‌هاي پرتاب موشك زيردريايي‌ها پرتاب شود. به‌علاوه، جِي‌اچ-7 مي‌تواند به موشك‌هاي واي جِي-83 ‌مجهز شود كه هر ‌دوي آنها به صورت بومي توسعه يافته‌اند. مجموعه‌ي واي جِي-83 و جِي‌اچ-7، امكان نمايش قدرتي با بيش از 1900 كيلومتر برد را براي ارتش آزادي خلق چين ايجاد مي‌كند. اين برد، براي عبور از عرض تنگه‌ي تايوان كافي است و مي‌تواند حمل و نقل تجاري و تأسيسات نظامي تايوان را به خطر بياندازد. اين موشك‌ها معمولاً به كلاهك‌هاي با قابليت انفجار بالا مجهز شده كه بعد از نفوذ به بدنه‌ي كشتي منفجر مي‌شوند. موشك‌هاي كروز ضد ناو تقريباً قوي‌ترين سلاح‌هاي دريايي هستند و استفاده از آنها نيروي دريايي قدرتمندي را براي چين ايجاد خواهد كرد. موضوع مورد توجه ديگر اين است كه ارتش آزادي خلق چين در نمايشگاه هوايي نوامبر 2002 زوهاي، 25 حامل موشك كروز اچ-6 را به نمايش گذاشت. هر حامل اچ-6 مي‌تواند به چهار واي جِي-83 مجهز شود. از جمله قابليت‌هاي ديگر اين حامل‌ها اينكه مي‌توانند عمليات شناسايي دريايي را انجام دهند؛ محاصره‌ي دريايي را اطراف تايوان اجرا كنند و همچنين مي‌توانند موشك كروز را هدايت كرده تا به پايگاه‌هاي ايالات متحده در اوكيناوا برخورد كند. آمريكايي‌ها نيز با تجهيزات موجود به آساني نخواهند توانست از پايگاه‌هاي خط مقدم خود در برابر اين تهديدِ ناشي از حامل‌هاي اچ-6 دفاع كنند. در سوم مارس 2003، پايگاه‌هاي نيروي هوايي ارتش آزادي خلق چين تأكيد كردند كه با حفظ استراتژي اين ارتش - استراتژي «بهترين دفاع، حمله خوب است» - در نظر دارند براي افزايش قابليت تهاجمي چين در مواقعي كه تايوان اظهار استقلال كند، بمب‌افكن‌هايشان را به منظور حمل موشك كروز، تغيير دهند. تلاش چين براي تكثير موشك‌هاي كروز چين، همچنين، در نظر دارد تا در راستاي به دست آوردن موشك‌هاي كروز از طريق خريد مستقيم و توسعه‌ي بومي آنها، جنگ‌افزارهايش را از طريق صادرات و همكاري با كشورهايي كه قصد تبديل موشك‌هاي كروز ضد ناو (اِي.اس.سي.ام) كوتا‌برد به موشك‌هاي كروز اهداف زميني دوربرد (ال.اِي.سي.ام) را دارند بسط و توسعه دهد. اين كشور در همين راستا، موشك‌هاي كروز خود را به شرق و جنوب آسيا و همچنين به خاورميانه صادر كرده است. موضوع مورد توجه ديگر اين است كه موشك‌هايي همچون موشك‌هاي دوربرد سي-802 و موشك‌هاي كروز ضد ناو كوتاه‌بردترِ سي-801، به ايران صادر شده است. در سال 1996، ايران موشك‌هاي سي-802 را در جزيره‌ي قشم، در مركز تنگه‌ي هرمز مستقر كرد. از آنجا كه نفت خليج فارس از تنگه‌ي هرمز عبور مي‌كند، برد موشك‌هاي سي-802، اين توانايي را به ايران خواهد داد تا بتواند جريان فراورده‌هاي نفتي جهان را در هنگامي كه كشمكش‌هايي در آينده رخ دهد، متوقف كند. لازم به ذكر است كه فروش موشك‌هاي چين، شامل بخش سيستم كنترل نمي‌شود. زيرا چين عضو رژيم تكنولوژي كنترل موشك‌ها، كه يك سازمان داوطلبانه براي پيشگيري از گسترش برخي از موشك‌هاي كروز و بالستيك است، نمي‌باشد. كشورهاي كمتر توسعه‌يافته مشتاقند تا موشك‌هاي «اِي.اس.سي.ام» را به موشك‌هاي «ال.اِي.سي.ام» تبديل كنند. زيرا تكنولوژي‌هاي «ال.اِي.سي.ام» از نظر تجاري دسترس‌پذيرند. (در سراسر جهان تقريباً 75000 «اِي.اس.سي.ام» وجود دارد) «اِي.اس.سي.ام» و «ال.اِي.سي.ام»ها داراي تكنولوژي‌هاي شبيه به هم هستند. البته فقط چند تغيير كوچك براي تبديل موشك‌هاي «اِي.اس.سي.ام» به موشك‌هاي «ال.اِي.سي.ام»‌ لازم است. موشك‌هاي كروز اسكيل ورم «اِي.اس.سي.ام» چين (اچ واي-1، اچ واي-2، اچ واي-3، اچ واي-4)، داراي ظرفيت بالا و طراحي آسان، كه قابل مقايسه با «اِي.اس.سي.ام»هاي مدرن مانند اگزوسِت فرانسه هستند، به راحتي مي‌توانند به «ال.اِي.سي.ام»‌ها تبديل شوند. اگر هدف افزايش برد باشد، تغيير در قدرت توربوجت اچ‌ واي-4، آسان‌ترين راه براي تبديل «اِي.اس.سي.ام» به «ال.اِي.سي.ام» است. اچ واي-4 داراي برد 150 كيلومتر است و ظرفيت حمل بار 500 كيلوگرم را دارد و در ماخ 8/0 در سطح دريا پرواز مي‌كند. معمولاً بسياري از كشورها، اين موشك را در زرادخانه‌هايشان دارند. كشورهايي كه قصد چنين كاري را دارند به راحتي مي‌توانند اچ واي-4‌ها را با تكنسين‌هاي فنّي چين، به «ال.اِي.سي.ام» تبديل كنند. تحليل‌هايي كه توسط مؤسسه‌ي تحقيقاتي «پسيفيك سييِرا» انجام شده است نشان مي‌دهد كه مي‌توان دقت اچ واي-4ها را توسط جايگزيني سيستم‌هاي الكترونيكي و خلبان خودكار حجيم اچ واي-4، با مجموعه‌هاي هدايت آي ان اس/ جي پي اس جامع، تا كمتر از 100 متر افزايش داد. اين عمل، همچنين فضاي اشغال شده‌ي داخلي را كاهش مي‌دهد كه اين به نوبه‌ي خود سبب افزايش ظرفيت سوخت و در نتيجه، افزايش برد موشك مي‌گردد. لازم به ذكر است كه افزودن دو مخزن سوخت كوچك، برد اچ واي-4ها را تا 700 كيلومتر افزايش مي‌دهد. تبديل «اِي.اس.سي.ام»هاي كوتا‌برد به «ال.اِي.سي.ام»هاي دور‌برد عملّي مهم تلقي مي‌شود. «ال.اِي.سي.ام»هاي با برد 500 كيلومتر، ايران را توانا خواهد ساخت تا تأسيسات بندرگاهي و نفتي را در منطقه‌ي خليج فارس هدف قرار دهد. همچنين، با برد 700 كيلومتر، كره جنوبي مي‌تواند اهدف كليدي را در ژاپن مورد حمله قرار دهد. البته چيني‌ها فقط به فكر انتقال اين موشك‌ها نيستند و مهارت و تخصصي كه در اين زمينه به دست مي‌آيد برايشان اهميت دارد؛ انجام چنين كاري كشورهايي مانند ايران و كره‌ي جنوبي را توانا خواهد ساخت تا موشك‌هاي كروز پيشرفته‌تر را به صورت بومي توليد كنند. اين تلاش‌ها، قدرت ايالات متحده را در مناطق مختلف جهان به چالش خواهد كشيد و مداخله‌‌ي اين كشور را در كشمكش تنگه‌ي تايوان، دشوارتر خواهد كرد. ===================================== Avia.ir

خوب حتما كسي نميدونه ديگه.چرا اينقدر اصرار ميكني؟؟!!:D :D :) :D :cry:

ابته.كاملا مسلمه كه روسيه در ضمينه موشكهاي ضد هوايي و موشكي از امريكا جلوتر افتاده. حتي طوري كه در امريكا هيچ موشكي مشابه اس300 وجود نداره. موشك هاي زمين به زمين جديد روسيه نيز مثل Topolو...سر تا پا با موشکهای امریکایی فرق دارن. به لیست زیر توجه کنید: کاملا مشخصه که موشک های روسی بر امریکایی برتری دارند. :D روسیه: ss-18: 11.000km ss-19: 10.000km ss-24: 10.000km ss-25: 10.500km ss27: 10.500km ss-n-18SLBM: 6.500/8.000 ss-n-20SLBM: 8.300km ss-n-23SLBM: 8.300km امریکا:Minuteman II: 9.650km MX Peacekeeper: 9.650km Tridenr I/C-4 SLBM: 7.400km Tridenr II/C-5 SLBM 4.400km

جالب بود.از اين امريكايي هاي بي وجدان همه چي برمياد.اين هم يكيش بود :D از ادمين محترم هم تقاضا دارم تگها را اصلاح كند. :D

در سال 1984 اتحاد جماهير شوروي(روسيه فعلي) به صورت همه جانبه اي به ساخت موشك هاي ضد كشتي كه قابليت پرتاب از كشتي-زيردريايي-هواپيما و يا سكوهاي ساحلي را داشتند اقدام كرد. كه نتيجه اين تلاش همه جانبه موشك "Uran" يا "Kh-35" در نسخه هوايي و "3M24" در نسخه دريايي شد.اين موشك در نگاه اول شباهت بسيار زيادي به موشك هارپون داشت به همين سبب به اين موشك لقب هارپونسكي دادند. در "Kh-35" كه نسخه هوايي اين موشك است برد ان به 150 كيلومتر(95 مايل) هنگام پرتاب از ارتفاع ميرسيد. با استفاده از سيستم هدايت موشك در زمان پرواز,اين موشك در ارتفاع 15 متري از سطح اب پرواز ميكند و رادار جستجوي موشك در مرحله نهايي فعال ميشود كه موشك در ارتفاع 5 متري از سطح اب قرار دارد.كلاهك اين موشك بعد از قرار گرفتن در مسير هدف به صورت گلوله اي از اتش در ميايد كه وزني برابر با 90 كيلوگرم دارد.طبق شايعات و شنيده ها موشك "Kh-37" كه موشكي براي حملات زميني است از سيستم هدايت تلوزيوني يا جستجوي مادون قرمز استفاده ميكند. در "3M24" كه نسخه دريايي اين موشك است از بوستر كمكي RATO در هنگام پرتاب استفاده ميشود كه بردي تقريبا 130 كيلومتري(80 مايلي) به اين موشك ميدهد.اين موشك بر روي ناوچه هاي موشك انداز و ناوچه هاي جنگي قرار ميگيرد.نسخه پرتاب زميني اين موشك "3M24" در حال تكامل ميباشد و معروف است به "3M24M"(يا "3M24E1" در مدل صادراتي). از سيستم ناوبري ماهواره اي GLONASS براي هدايت موشك در زمان پرواز استفاده ميشود.مسير ياب رادارفعال و جستجوگر مادون قرمز در حال تكامل هستند.در مدل هاي بعدي با استفاده از سوخت بيشتر برد اين موشك به 250 كيلومتر(155 مايل) ميرسد. در نسخه اي از "3M24" كه از كشتي هاي جنگي يا زير دريايي ها پرتاب ميشود طول به 4 متر افزايش پيدا كرده و فاقده بوستر سوخت جامد بوده و به صورت كلي وزني برابر با 600 كيلوگرم دارد. =========================================================== مشخصات: طول بال:93 سانتيمتر طول:3.75 متر وزن كلي:480 كيلوگرم وزن كلاهك:90 كيلوگرم سرعت:مادون صوت نوع رادار:رادارفعال- مادون قرمز ========================================================= ============== منبع

عكس هاي جالبي اند . ببينيد :D ==============================

اين خبر رو هم ديروز شنيدم.خیلی جالبه ،تمام هواپیماهایی که حمله کردن،همه از رده خارج و قدیمی بودن و احتمالا مقدار زیادی بمب بر سر ناو ریختن. بله.با بمب اتمی میتوان ناو را پودر کرد،طوری که از ناو چیزی جز خاکستر باقی نماند.ما هم ميتونيم به جاي بمب اتمي،از موشک های C802K-2 و KH29 به صورت زیاد استفاده کنیم. موشکC802K-2شکارچی ناوهاست و از فاصله ی 120 کیلومتری شلیک میشه

خوشتون اومد. يه مطلب هم درباره ي سري ناو هاي هواپیمابر کلاس نیمیتز از (CVN 68) تا (CVN 77) دارم که بعدا براتون میزارم.ولی خوب خیلی زیاده و وقتش رو ندارم. فعلا تا بعد. :D

GSLV نخستسن وسیله پرتاب سنگین هندوستان ==================================== GSLV نخستین وسیله پرتاب سنگین هندوستان است که برای در مدار قرار دادن ماهواره های زمین آهنگ طراحی شده است . پرتاب موفق GSLV در 18 آوریل 2001 دستاورد بی نظیری برای صنعت فضایی هندوستان به ارمغان آورد . بدین ترتیب هند به جمع کشورهای آمریکا ، روسیه ، چین ، ژاپن و موسسه فضایی اروپا پیوست . و توانایی در مدار قرار دادن ماهواره های مخابراتی سنگین را که برای ارتباطات پیشرفته استفاده می شود بدست آورده است . ========================================================== محموله اولین پرتاب این وسیله ماهواره 1540 کیلوگرمی بود که هرچند این ماهواره آزمایشی 1000 کیلوگرم کمتر از آنچه که پیش بینی میشد وزن داشت ولی این مساله از ارزش پیشرفت حاصله در صنعت فضایی هندوستان نمی کاهد . GSLV وسیله پرتاب سه مرحله ای است مه مرحله اول آن دارای چهار بوستر جانبی سوخت میباشد که در PSLV (وسیله پرتاب ماهواره قطبی) به عنوان موتور اصلی استفاده می شود . در مرحله دوم GSLV نیز از موتور مشابهی استفاده میکند اما مرحله سوم آن دارای موتور سرمایشی با سوخت هیدروژن و اکسیژن مایع است .برای مرحله سوم پرتاب کننده موتوری با 7/5 تن رانش مورد نیاز است . استفاده از چنینی موتورهایی برای وسایل پرتاب ماهواره ای که برای پرتاب ماهواره های زمین آهنگ مورد استفاده قرار میگیرد ضروری است . ====================================================== ====================================================== ظهور GSLV بدان معنی است که هندوستان دیگر برای قرار دادن ماهواره های مخابراتی وسنجش از دور در مدار زمین آهنگ به پرتاب کننده خارجی متکی نیست . ولی هنوز این سوال باقی است که آیا این پرتابگر می تواند به عنوان وسیله پرتاب تجاری با موفقیت وارد بازار شود یا خیر . زیرا در حال حاضر به اندازه کافی پرتاب کننده در بازار تجاری پرتابکننده های ماهواره وجو دارد ونیازی به نمونه مشابه نیست . در کل حتی اگر بازار پرتاب نیاز به چنین وسیله ای نداشته باشد ولی از این حیص که هندوستان با ساخت این وسیله پرتابی در راه بومی کردن فناوری فضایی کشور خود قدمی بزرگ برداشته هیچ شکی نیست و این امر امید برای پیشرفتهای بسیار بیشتر را در صنعت فضایی برای هندوستان به ارمغان آورد . ======================================================= ======================================================= موشک Astra موشک آسترا یک موشک هوا به هواست که توسط هندوستان توسعه یافته است . این موشک اولین موشک هوا به هوای هندوی است و برد آن 15 الی 80 کیلومتر است . این موشک در 9 مارس سال 2003 تا 12 می همان سال با موفقیت مورد آزمایش قرا گرفته است . سازمان پزوهشی و توسعه دفاعی هندوستان این موشک را برای هواپیمای Mirage 2000 ، MIG-29 , ، Sea Harrier ، Su-30 و LCA طراحی کرده است . این موشک یک موشک سوخت جامد است و تمامی قسمت های آن در هندوستان ساخته شده است . مشخصات استرا: اولین آزمایش: 9 می 2003 بیشینه سرعت :4 ماخ جرم: 154 کیلوگرم سرجنگی:15 کیلوگرم سوخت :جامد طول بال: 254 میلیمتر طول کل : 3570 میلیمتر قطر :178 میلیمتر ================================= منبع:وبلاگ هوانوردي قرن21 مجله هوا فضا شماره12

درسته دوست عزيز.اون خبر رو هم وزير دفاع در يك كنفرانس خبري مطرح كردند كه خودم هم از تلويزيون ديدم :D

اينا رو هم ببينيد :D

دستت درد نكته داوود.ماوريك واقعا موشك مفيدي است. اينارو هم ببينيد ،بد نیست :D

خيلي جالب بود.دستت درد نكند :D

چندی پیش در مانور نظامي بزرگ ايران، چندين سلاح جديد مورد آزمايش قرار گرفت که نمایشي از توانمندیهای دفاعی ايرانيان را در معرض دید جهانیان قرار داد. مهمترین سلاح آزمایش شده اژدری بود به نام HOOT که با سرعت بیش از 100 متر بر ثانیه به هدف خود اصابت می کرد. در واکنش به آزمایش این سلاح جدید، برخي منابع نظامي غرب مدعی شدند که سلاح مذکور همان موشک «اشکوال روسی» است که مشخصات مشابهی با HOOT دارد. این ادعا، هم از سوی مقامات ایرانی و هم از سوی مقامات بلند پایه فدراسيون روسیه تکذیب شد. مقاله حاضر به معرفی موشک اشکوال می پردازد. هنوز در مورد مشخصات اژدر HOOT اطلاعات کافی از سوي مقامات ايراني، منتشر نشده است. ساختمان اشكوال در سال 1995، خبرهايي منتشر شد مبني بر اينكه روسها يك موشك زيرسطحي غيرهدايت شونده توسعه داده اند كه سرعت آن به طور فوق العاده اي از سرعت موشك هاي دیگر این رده بيشتر است و هيچ نمونه مشابه غربي نيز ندارد. از همان هنگام از اين موشك با عنوان اشكوال، در منابع نام برده شد. ويژگي مورد توجه اين موشك سرعت فوق العاده بالاي آن در نزديك شدن به هدف است كه عملاً شانس زيادي براي شناورهاي سطحي و زيرسطحي براي فرار از اين موشك باقي نمي گذارد. اين موشك را مي توان در دسته اژدرهاي روسي كلاس BGT طبقه بندي نمود. اين سيستم تسليحاتي احتمالاً در اوايل دهه 90 ميلادي طراحي شده و به توليد رسيده ودر سال 1995 كه علني شده چندين سال از به خدمت گرفته شدن آن مي گذشته است. آغاز كار بر روي اين سيستم تسليحاتي به دهه 1960 ميلادي برمي گردد. درآن زمان به موسسه تحقيقاتي NII-24 به سرپرستي ميخائيل مركولوف، ماموريت داده شد تا براي مقابله با زيردريايي هاي هسته اي دشمن متخاصم، بر روي يك موشك زير سطحي فوق سريع مطالعه كند. اين موسسه بعدها با ادغام در چندين موسسه تحقيقاتي ديگر به سازماني تبديل شد كه اكنون «گروه توليدات علمي Region» خوانده مي شود. تحقيقات گسترده اين مجموعه تحقيقاتي بر روي مسئله «كاويتاسيون» باعث شد تا اين مجموعه بتواند به ساخت موشكي فوق سريع و منحصر به فرد دست بيابد. مدل اوليه موشك اشكوال، غيرهدايت شونده بود كه به نظر مي رسد يك ضعف براي اين موشك محسوب مي شود. گرچه اين ويژگي، موشك را از خطر جم شدن (Jamming) مصون نگه مي دارد. با اين وجود روس ها اعلام كرده اند كه مدل هدايت شونده اين موشك را نيز توسعه داده اند كه براي اين منظور پس از آنكه مسيري را با سرعت زياد طي نمود، سرعت خودرا كاهش مي دهد تا موقعيت هدف را شناسايي و به سمت آن، مسير خود را تصحيح نمايد (هدايت آشيانه يابي). پس از سال 1995، كه روس ها در نمايشگاه دفاعي ابوظبي مدل غيرهدايت شونده اشكوال را به نمايش درآوردند كار را بر روي توسعه يك مدل پيشرفته تر از اين موشك ادامه دادند كه اولاً از سرجنگي غيرهسته اي (معمولي) برخوردار بود و هم قابليت هدايت و رديابي هدف را داشت و بدين ترتيب به نحو قابل ملاحظه اي كارايي آن نسبت به مدل بيشين افزون تر بود. روسها اولين بار اين مدل را در سال 1998 آزمايش كردند. شركت سازنده اين موشك، مدلی صادراتي از آن را نيز توسعه داده و آن را اشكوال اي نامگذاري كرده است. روسيه اين موشك را در نمايشگاه دفاعي ابوظبي در سال 1999 عرضه كرده و بازاريابي آن را آغاز نمود. اين مدل به گونه اي است كه پيش از پرتاب آن لازم است تا موقعيت هدف و سرعت و جهت حركت آن به اتوپايلوت (سيستم كنترل خودكار) موشك داده شود. پس از آن موشك پرتاب شده و به عمق بهينه خود مي رود. سپس موتورها را روشن كرده و به سمت هدف روانه مي شود. نكته قابل توجه در اين مدل آن است كه اين مدل مجهز به سيستم هدايت آشيانه ياب نيست. سرجنگي پرقدرت اين موشک بسيار پرقدرت است و طبق برآورد مقامات نظامي فدراسيون روسيه، 2 فروند از اين موشکهاي مي تواند يک ناو هواپيمابر در کلاس Nimitz را غرق کند. امريكايي ها در سال 2000 تلاش كردند تا با استفاده از عوامل امنيتي و جاسوسي خود به تكنولوژي و اطلاعات اين موشك دست پيدا كنند. ماجرا از اين قرار بود كه در آوريل سال 2000 ميلادي سرويس امنيتي فدرال روسيه يك بازرگان آمريكايي به نام پوپ را دستگير و متعاقب آن اعلام نمود كه فرد مزبور تلاشهايي در جهت سرقت اطلاعات محرمانه علمي از روسيه داشته است. وي كه افسر بازنشسته نيروي دريايي بود عمده تلاش خود را بر روي دستيابي به اطلاعات مربوط به تسليحات درياپايه متمركز كرده بود. اندكي بعد سرويس امنيتي روسيه اعلام كرد كه پوپ تلاش كرده تا به نقشه هاي موشك اشكوال دست پيدا كند و وي در حالي دستگير شده كه در يك جلسه غيررسمي با يك دانشمندان روسي كه در ساخت اين موشك سهيم بوده ملاقاتي داشته است. بلافاصله پس از دستگيري پوپ شخص ديگري به نام «دانيل هاوارد كيلي» در روسيه بازداشت شد. كيلي در آن زمان رئيس يك مركز تحقيقاتي در آمريكا بود كه سالهاي متمادي در زمينه توسعه اژدرهاي متفاوت فعاليت داشت. طبق ادعاي منابع امنيتي روسيه پروفسور كيلي به مسكو آمده بود تا براي گرفتن اسناد «اشكوال» به «پوپ» مشاوره فني دهد. اظهارات كيلي به عنوان شاهد مورد استفاده روسها قرار گرفت و وي پس از اثبات ادعاي منابع امنيتي روسيه به آمريكا بازگردانده شد. پوپ پس از 8 ماه حبس و با وجود محكوم شدن به 20 سال حبس با نظر مساعد «ولاديميرپوتين» به خاطر ملاحظات انساندوستانه آزاد شد. وي مبتلا به سرطان استخوان بود. منابع امنيتي ايالات متحده ادعا كرده اند كه موشك اشكوال مدل اوليه كه از سرجنگي هسته اي بهره مي گيرد يك موشك انتحاري است. چرا كه هم هدف و هم زيردريايي كه موشك از آن شليك مي شود با هم از بين مي روند. البته روسها اين ادعا را رد كرده اند با استناد به اين موضوع كه ساختار دوجداره مستحكم زيردريايي هاي روسي توانايي تحمل موج فشاري شديد ناشي از انفجار هسته اي زير آب را دارد. یک تصویر گرافیکی از موشک اشکوال مشتريان: طبق گفته منابع روسي، در اواسط دهه 50 ميلادي حدود 40 فروند از اين موشك از نوع صادراتي آن (اشكوال-اي) با سرجنگي متعارف به چين تحويل داده شد. مدلهاي مختلف موشك اشكوال الف-مدل اوليه: اين مدل همانطور كه گفته شد غيرهدايت شونده است. از سرجنگي هسته اي برخوردار بوده و بردي در حدود 16(؟) كيلومتر دارد. ب-مدل بهبود يافته: اين مدل همان مدل اوليه است كه از سرجنگي متعارف درآن استفاده شده و سيستم هدايت بر روي آن نصب شده است. ج-اشكوال-اي: مدل صادراتي موشك اشكوال كه به جاي سيستم هدايت از يك اتوپايلوت بهره مي گيرد و لازم است قبل از شليك، موقعيت، سرعت و جهت حركت هدف به آن داده شود. اين مدل داراي سرجنگي معمولي بوده و مشخصات فني آن در قسمت مشخصات فني موشك در همين نوشتار آمده است. مدلهاي ديگر: اطلاعات بسيار اندكي از ادامه تحقيقات بر روي اين موشك تاكنون منتشر شده است. شايعات، سرعت اين موشك را حتي تا 720 كيلومتر بر ساعت نيز عنوان مي كنند و حتي برخي منابع برد مدل بهبود يافته اين موشك را تا 100 كيلومتر نيز ذكر نموده اند. به هرحال اطلاعات رسمي و منتشر شده اي در اين رابطه موجود نيست. مشخصات فني موشك: اشكوال يك موشك زيرسطحي سوخت جامد است كه با بهره گيري از پديده سوپركاويتاسيون قادر است با سرعتهاي بسيار بالايي (3 تا 4 برابر اژدرهاي معمولي) به سمت هدف روانه شود. اين موشك با توليد حبابهاي بخار كه از نوك دماغه و پوسته خود خارج مي كند لايه اي از گاز در اطراف خود شكل مي دهد و بدين ترتيب خود را از تماس مستقيم با آب و پساي قابل ملاحظه ناشي از آن دور مي كند. اين موشك قابليت پرتاب از روي شناور و يا زيردريايي در عمق 100 متري را دارد. با سرعت حدود 50 نات (93 كيلومتر بر ساعت) كپسول پرتاب خود را ترك مي كند. با فرو رفتن در آب و رسيدن به عمق مناسب، موتور خود را روشن كرده و به سمت هدف راهي مي شود. از چالش هاي فني توسعه چنين موشكي مي توان به كاويتاسيون اشاره نمود كه لازم است ميزان حبابهاي كاويتاسيون براي حفظ و پايدار نگهداشتن لايه گاز اطراف موشك ونيز رسيدن به كمترين پسا كنترل شود. در همين رابطه توجه به تداخل گازهاي خروجي از راكت و نيز سطوح كنترل موشك با لايه گاز ايجاد شده در اطراف آن، پيچيدگيهاي اين مساله را روشن تر مي سازد. به ويژه زمان شروع به كار موتور و شرايط گذار (Transision) ناشي از آن از اين حيث قابل توجه است. سيستم هدايت چنين موشكي نيز با چالشهاي خود روبرو است. تغيير محيط سيال اطراف موشك، شكست امواج و نيز سرعت خودموشك از مواردي است كه هدايت آن را با مشكلات عديده اي مواجه مي سازد. ---------------------------------------------- منبع:Air21.blogfa.com

این ها رو هم ببینید تانک T72

آره. fi_lone_ranger

بله.چند ماه پیش آلمان، یورو فایتر را جانشین F4 کرد.البته از ظاهر شبیه میگ میاد.این طور نیست؟ :D

با تشكر از شما دوستان :D عكس هاي جالبي بود و دستتون درد نكنه. آره من هم از اين عكس داشتم ولي بهش دقت نكرده بودم :D دم متخصصان هوا فضاي ايراني گرم