با خوندن این تاپیک بیشتر این سوال برام پیش میاد که چرا چند گردان انداز 160 میلیمتری (با گلوله های حدودا 40 کم کیلوگرمی) در پشتیبانی خط خمپار خودی تو سوریه تشکیل نشده، همونطور که هیچگاه صحبتی از استفاده از گلوله های هدایت پذیر توپخانه در سوریه نشده، و فقط می نالیم که چرا ارتش سوریه آتش پشتیبانی فراهم نمی کنه.

سوریه که تکلیفش معلومه، اما روسیه رو بر چه اساسی تصور کردید که دلش برا نیروهای تحت امر و فرماندهی ما میسوزه و برامون تجهیز می کنه؟ و با توجه به شناختی که از نیروهای مسلحمون در رزمایش ها و خدمت سربازی و این چند ساله تو سوریه بدست آوردیم می تونیم بگیم: هیچ جای تعجب نیست که ایران نیروهای تحت امرشو اینچنین بدون تجهیز و پشتیبانی کافی فرستاده تو دل دشمن، اگه غیر از این باشه باید تعجب کرد.

حتی اگر اینطور که شما می گی باشه، باز در اونصورت اون فرماندهی که به آتش توپخانه یا هوایی ای اتکا می کنه که بارها در میدان عمل اثبات شده قابل اعتماد نیست و باعث تلفات نیرو ها میشه، به کل زیر سوال هست. در ضمن چرا وقتی شرایط اینطوریه برای آتش پشتیبانی باید متکی به نیروی هوایی یا توپخانه سنگینی که شاید دسترسیش محدود و تحرک نیرو ها رو بگیره، متکی باشیم چرا نمیریم سراغ توپخانه چالاک اما به لحاظ حجم آتش سنگین مثل خمپارانداز های سنگین 160 میلی متری و راکت های کالیبر بالا مثل فلق و یا حتی سبکتر که با خودروهای سبک مورد استفاده نیروهای تابعه ایرانی قابل جابجایی هست. برای هدایت آتش هم میشه از پهپاد های سبک استفاده کرد. قطعا در عملیات تهاجمی کارایی یک نیروی هوایی مجهز اون هم برای اقدام در عمق دشمن رو نداره ولی اگه به درستی و در حجم کافی استفاده بشه در شرایط دفاعی می تونه نیروی مهاجم رو کاملا زمینگیر کنه. اگه نیروهای در خط مقدم ما به آتش پشتیبانی مستقلی اینچنین در حجم کافی مجهز باشن شرایط دفاع برای اونها خیلی مساعدتر خواهد شد.

فرق ما با یه کشوری مثل آمریکا اینه که اونا چند تا ملوانشون اشتباهی وارد آبهای ما میشن بعد یه روز آزاد میشن، اونا از همون موقع دارن تحقیق و بررسی می کنن که چرا این مشکل پیش اومد تا از رخدادن مجددش پیش گیری کنن. ما این همه جوونمون تو یه حمله با بی درایتی شهید میشن و یه شکست بد می خوریم، اونوقت از مسولین بلند پایه نظامیمون مثل سردار نقدی میان می گن واقعه خان طومان مسله بزرگی نیست و بیخود بزرگش کردن این چیزا تو جنگ طبیعیه، و این طور شکست ها و این طور شهید دادن ها باز هم در آینده تکرار و تکرار خواهد شد. متاسفانه به نظر میاد نهاد های نظامی ما نه خودشون در دل خودشون ساز و کار نقد و بررسی خودشون رو دارن، و نه در عرصه رسانه چون از توان و مسولین نظامیمون یه بت مقدس ساختیم، امکان نقد وجود داره. عرصه رسانه که بماند، شما تو همین سایت میلیتاری بیاید از مثلا سردار سلیمانی انتقاد کنید در همین رابطه ، چرا که بالاخره مسول نهایی این نیروها و عملیات برون مرزی ایشونند، ببینید چه تاخت و تازی بهتون میشه. ان شالله که بنده اشتباه کرده باشم.

این سبک اعلام ورود اس -300 در ایران مشابه سبک رونمایی مثلا غیر رسمی چینی ها از برخی تجهیزاتشون هست، عکسهای ظاهرا آماتور از تجهیزات  در حال توسعه از منابع غیر رسمی در فضای اینترنت منتشر میشه،    این فیلمبرداری توسط العالم توسط دوربین شاید موبایل تو اتوبان و هر چند ظاهرا یک رونمایی و اعلان غیر رسمی هست ولی مشخصه که کاملا تعمدانه توسط مسئولین مربوطه برنامه ریزی شده. 

حضور نوهد در سوریه به نظر من نه به جهت تاثیر گذاری بر روند جنگ سوریه و نه کاملا تبلیغاتی بلکه به منظور تجربه اندوزی در میدان واقعی نبرد هست که حالا می تونه بهره برداری تبلیغاتی هم ازش کرد.

  تمام صحبت های شما کاملا درست هست. بنده هم به شخصه این مسائلی که مطرح کردید رو دیدم.   ولی اشتباه رو با اشتباه نباید جبران کرد، همون جایی که ایراد داره باید به فکر رفعش افتاد. و البته مسئله سر خود ارتش یا سپاه نیست، از بالاتر باید این مشکل حل بشه.    با این وضعیت الان یک سری وظائف به ارتش و سپاه محول شده که وظیفه اصلیشون نیست و خوب این خواه یا ناخواه انرژی و تمرکز اونها رو از وظائف اصلیشون منحرف می کنه.  اتفاقا در شرایط فعلی این وظائف جدید ارتش و سپاه در توسعه محصولات شده اهم بر وظایف اصلیشون و الان پز و افتخار ارتش و سپاه شده رونمایی این سلاح یا اون سلاح اتفاقا تو همین فروم هم دوستان بر این اساس این نیروها رو ارزیابی و تعریف و تمجید و یا شماتت می کنن، در حالی که نباید مساله ارتش و سپاه این چیزها باشه.    انرژی مثلا بخش تحقیقات ارتش به جای اینکه سالیان سال صرف طراحی و توسعه ذولفقار بشه و حالا برسه اول راه که چطور تولید انبوهش کنم نهایتا باید صرف این بشه که شرایط و تاکتیک های نبرد رو برای تانک اصلی میدان نبرد ارزیابی کنه، تانک ها و فناوری های مرتبط مدرن دیگر کشورها و دشمنان احتمالی رو ارزیابی کنه، سامانه های ضد تانک مدرن روز دنیا رو بررسی کنه و نهایتا الزامات و خواسته های خودشون رو از یک تانک مطابق با نیازهای داخلی و با توانایی با مقابله با تهدیدات به روز رو برای سازندگان تعریف و ارائه بده.   اتفاقا در حال حاضر میبینم همین بخش یعنی تعریف الزامات یا طراحی مفهومی اولیه تسلیحات بومی دچار کاستی هست. چرا که اونی که قراره طراح باشه درک صحیحی از شرایط فعلی نبرد نداره اونی هم که نیروی عملیاتیه شناخت صحیحی از فناوری های روز تسلیحاتی دنیا نداره، همون سازنده خودش گاها با ایده برداری موردی یه چیزی توسعه می ده حالا از کاربر میخواد که بیاید اینو استفاده کنید. سفارش و تعریفی از سوی کاربر برای طراح به اون شکل سازمان یافته وجود نداره. 

    حالا چرا وقتی یک مرکز بازآماد برای تانک تی 72 هست یکی دیگه ایجاد کنند؟   این درگیری نیروهای رزمی عملیاتی ما در امر تحقیق و توسعه محصول، خودش میتونه آفتی به حساب بیاد اونم وقتی که یک نهاد جدا بدین منظور لحاظ شده.   به نظرم بهتره، تمرکز تحقیقات و مطالعات  نیروی عملیاتی باید صرف تحقیقات مربوط به تاکتیک های نبرد و شناخت، کاربری، نیازسنجی و تعریف و پیشنهاد تسلیحات باشه، نه توسعه تسلیحات.    الان فکر می کنید چند درصد از فرماندهان و نیروهای عملیاتی ما نسبت به تسلیحات دشمنانشون شناخت کافی دارن؟    آره اگه ما یک نهاد مستقل جهت توسعه و تولید تسلیحات در نظر نگرفته بودیم، این مسئله قابل قبول بود.   ولی الان مثلا نیروهای عملیاتی نزاجا از اساسی ترین تجهیزات انفرادی مناسب محرومن، این نیرو باید توانش جاهای دیگری که وظیفه تعریف شده برای اون نیست،  تقسیم بشه. 

رونمایی از پروتوتایپ تانک کرار که احتمالا نمونه ارتقا یافته تی 72 باشه، ابهامی رو در رابطه با ظرفیت تولید انبوه تانک در ایران که پیش از این در مورد تولید انبوه ذولفقار مطرح بود رفع نمی کنه.   اما معامله تی 90،  شاید قراره امکان انتقال فناوری جهت ایجاد زیرساخت های لازم به منظور تولید انبوه تانک اصلی میدان نبرد بومی حالا چه کرار و یا ذولفقار و یا تانک بومی سومی که معجونی از این دو و یا سه (تی 90)  باشه رو فراهم بیاره.    اینطور که از مصاحبه ها برداشت میشه، کرار پروتوتایپیه که هنوز آزمایش میدانی از سوی نیروی عملیاتی نشده، و ذولفقار هم که پروتوتایپیست که هنوز تولید انبوه نشده و البته ضعفهای مشخصی هم داره، در صورت رفع مشکل تولید انبوه، رقابت و بررسی دو محصول متفاوت (کرار و ذولفقار)  از دو تیم مختلف، در صورت هدایت درست می تونه نتیجه مطلوبی برای تولید انبوه گزینه نهایی داشته باشه. 

  قرار نیست جنگ جهانی سوم اتفاق بیفته، ترکیه جنگنده روسیه رو مستقیما زد، جنگ جهانی سوم اتفاق افتاد؟ خیر. ترکیه جنگنده روسیه رو زد به ضرر ما شد؟ به عکس عزم و پشتیبانی روسها برای پیشروی در جبهه شمالی سوریه خیلی جدی تر شد. یا خیر روسیه رو با ترکیه که رقیب منطقه ای ما هست درگیر کرد؟ و باعث شد ترکیه برای اقدام در خاک سوریه خیلی دست به عصا و محدود و محطاط بشه؟ فکر می کنید اگه ما تنها تو سوریه مشغول بودیم و به این حجم از پیشروی در سوریه می رسیدیم، آمریکا و ترکیه و متحدینش و امثالهم اینقدر تامل می کردن برای ورود مستقیم به سوریه؟   الان عربستان خودش یه جا دیگه تو یمن درگیر جنگ هست، اگه به این صراحت بیاد نیروهای مخالف رو به تجهیزات پدافندی مجهز کنه، اون موقع  فکر می کنید روسیه هم وای می ایسته نگاه می کنه؟    ما که درگیر تقابل با عربستان هستیم، یکی دیگه مثل روسیه بیاد طرف ما تو این تقابل قرار بگیره بد میشه؟ دست روسیه برای انجام اقدامات علیه عربستان خیلی باز تر از ماست.   ضمن اینکه روسیه هم هیچ موقع دوست ما نبوده و به دنبال منافعش هست، اگه هم جایی کنار ما قرار گرفته به دنبال منافعش بوده پس بهتره ما هم تا جایی که می شه از همکاری با روسها به دنبال منافع و بهره برداری از اونها باشیم.    و در نهایت در اختیار گذاشتن دوشپرتاب ها می تونه بیشتر از اینکه در وضعیت نظامی سوریه تغییر جدی بذاره، احتمال استفاده اون علیه اهداف غیر نظامی و چه بسا علیه خود نیروهای وابسته به غرب در آینده وجود داره بنابراین همونطور که تو پست قبلی هم اشاره کردم اصل قضیه خیلی بعیده اتفاق بیفته خصوصا که آمریکا و غربیها هم نمی تونن اعتماد کنند که این تجهیزات پس فردا علیه پرنده های غیر نظامی خودشون استفاده نشه، پس به این راحتی اجازه نخواهند داد که کشوری مثل عربستان این تجهیزات رو در اختیار نیروهای درگیر سوریه قرار بده که معلوم نیست کی به کیه.

ما اگه می تونستیم تا حالا این کارو کرده بودیم شایدم تا حالا تا جایی که تونستیم انجام دادیم. اما اصل قضیه فکر نمی کنم درست باشه چون این یعنی اعلام جنگ عربستان به روسیه، چون در حال حاضر نه ما آنچنان حضور موثر و جدی رو در آسمان سوریه داریم نه خود ارتش سوریه، که بعیده همچین اشتباهی رو مرتکب بشن، خصوصا با توجه به رفت و آمد دیپلماتیک اخیر بین این دو. اگه هم واقعا این اشتباه رو مرتکب بشن ما باید خوشحال باشیم، چرا که در این صورت یه ابر قدرت جهانی با مهمترین دشمن منطقه ای فعلی ما درگیر میشه.

تا کنون هیچ شواهد گفته یا نقل قولی که اشاره بر توسعه کرار توسط سپاه داشته باشه منتشر نشده، ولی طوری که دوستان تو میلیتاری بحث می کنند گویا پیش فرض بدیهی هست این موضوع.

تسنیم به نقل از اسپوتنیک و اون هم به نقل از یک منبع داخلی ناشناس اعلام کرده که احتمالا قرارداد سوخو در سفر هفته دیگر وزیر دفاع به روسیه امضا میشه. http://www.tasnimnews.com/en/news/2016/02/11/998311/iran-russia-likely-to-sign-su-30-warplane-deal-next-week-source

برداشت من از صحبت های وزیر دفاع، در مجموع مثبت و امیدوار کننده بود، برخلاف قبل ترها ، صحبت ها بیشتر منطقی و صریح و کمتر تبلیغاتی و پروپاگاندا میومد. حالا بماند اون اس 300 رو که گفتن قدیمی جدید نداره. سوالی که پیش میاد اینه که جناب پوردستان از پروژه کرار خبر نداشتن؟

به طور کلی یک دلیلش این می تونه باشه که به نظر نمیاد به قول دوستمون MR9، آینده پژوهی سیستماتیک مبنای توسعه تسلیحات ما باشه، و شاید حتی حال پژوهی! بیشتر به نظر الگوبرداری نمونه ای (موردی) و اگه سطحی بالاتر رو فرض کنیم به صورت جزیره ای این کار صورت می گیره و نه جامع. ( توضیح اینکه ارجاع به جناب MR9، منظور صرفا استفاده از عبارت آینده پژوهشی هست که ایشون چند بار بهش اشاره کردن، وگرنه بنده اطلاعی از نظر ایشون نسبت وضعیت آینده پژوهی در حال حاضر در کشور ندارم. )

  تو این بلبشویی که تو سوریه هست معلوم نیست روابط کردها با ارتش سوریه و مخالفین اون به چه شکل هست خصوصا الان که ارتش و کردها به همسایگی هم رسیدن و تضاد منافعشون به تدریج پدیدار میشه.   با توجه به برخی خبر ها مشخص نیست پیشروی های اخیر کردها در مناطق تحت تصرف مخالفین ارتش در شمال حلب، زد و بندی بین کردها و مخالفین هست و یا خیر ؟ در جهت منافع ارتش سوریه هست یا خیر در تقابل با منافع ارتش؟   وضعیت در حال حاضر کمی مبهم هست، ولی در آینده نزدیک، معلوم میشه شرایط به چه شکل خواهد بود.   به هر صورت با توجه به شرایط ارتش سوریه به نفعش خواهد بود که با کردها توافق کنند 

  اتفاقا بعید می دونم مشکل تولید انبوه تانک در ایران مشکل توپ و موتورش باشه، چون هر دو این موارد به هر حال به شکلی حالا تحت لیسانس یا بومی ظرفیت تولیدش وجود داره و نهایتا امکان وارداتش هم هست.    من خیلی نسبت به امکانات تولید کارخانجات مربوط به تولید تحت لیسانس تی 72 اطلاعی ندارم که این تولید در چه سطحی بوده، ولی فکر کنم مشکل تولید انبوه تانک در ایران بیشتر تولید انبوه متریال زره و تولید بدنه و شاسی باشه . 

  والا اصل منبع Armed Forces Journal International مربوط به June 1994 ، صفحه 45 ذکر شده که متاسفانه امکان دسترسی آنلاین به این ژورنال موجود نبود و من خودم هم دنبالش رفتم ولی نتونستم این منبع رو چک کنم، دقیقا به همین دلیل بود ابتدای جمله اون کلمه "گویا" رو گذاشتم. ولی این موضوع در گروه گوگلی sci.military  و در تاپیک نقطه ضعف تاو (Tow Weakness) توسط عضو گروه (با آدرس did@uncvx1.oit.unc.edu)  همراه با آدرس منبع ذکر شده، شاید اگه با این بنده خدا تماس بگیرید بتونید اطلاعات دقیق تری دریافت کنید.    ویرایش:  البته اطلاعات بیشتری رو در مورد جمر های IR عراقی در جنگ خلیج فارس در همون گروه و در تاپیک  QUESTION: IR Decoy Grenades می تونید پیدا کنید.  در این تاپیک از سوی کاربر  ttelenko@phoenix.net نقل شده  که این جمر ها ساخت چین بوده و عملکرد مناسبی نتونسته در مقابل تاو داشته باشه به این علت که تاو علاوه بر اینفرارد، اولتراویولت UV هم منتشر می کرده و با یک یک آپدیت نرم افزاری اینطور به کامپیوتر هدایت تاو فهمونده بودن که منبع نورهایی که همراه IR، نور UV منتشر نمی کنه رو نادیده بگیره. 

این IR jammer چیز چندان جدید عجیبی نیستند، گویا بعد از جنگ خلیج فارس فرانسوی ها متوجه وجود تعداد زیادی از چنین دستگاهی روی تانک های عراقی میشن و بعد از آزمایش هایی در سال 1991_2 به این نتیجه می رسن این وسیله می تونسته با میشه گفت کور کردن دوربین کامپیوتر سامانه هدایت روی لانچر، باعث اختلال عملکرد موشک هایی مثل HOT و تاو بشه که بعد از اون فرانسوی ها موشک های HOT 3 و MILAN 3 رو توسعه می دن که منبع نوری پشت موشک در اون ها اشعه پالسی و کدگذاری شده رو تولید می کنه. لامپ های زنون در تاو های جدید هم اشعه کدگذاری شده تولید می کنند. ولی گفته میشه در صورتی که جمر قدرتمند و طول موج مناسب و صحیح باشه باز هم میتونه باعث اختلال سیستم هدایت این موشک ها بشه. جالب و سوال برانگیز اینه که عراقی ها از این سامانه استفاده نکرده بودن (یا نتونسته بودن). در حال حاضر بسیاری از موشک های ضد تانک از روش هدایتی SACLOS یا semi automatic command line of sight استفاده می کنند که بسیاریشون در این روش از همین مکانیزم تعقیب منبع نوری پشت موشک بهره میبرن، و البته تعدادی دیگه مثل کورنت از مکانیزم بیم رایدینگ. سامانه اشتورا هم به همین ترتیب عمل میکنه، هر چند یک سامانه مشابه به لحاظ ظاهری تو تجهیزات رونمایی شده اخیر در ایران مشاهده شد ولی شخصا فکر می کنم منشا این وسیله روسی باشه چون مدت زیادی هست که زرهی سوریه طعمه تاو میشه ودر این مدت ایرانیها تو نبرد حضور مستقیم داشتن ولی شاهد پیدایش این وسیله در نبردها نبودیم اما چند ماه پس از حضور روسها حالا شاهدش هستیم خصوصا که روس ها سالهاست تجربه توسعه و عملیاتی کردن این گونه سامانه رو داشتن. مگر اینکه فرض بگیریم توسعه این سامانه برای ما ایرانی ها زمان برده تا الان. خصوصا با توجه به شباهت ظاهریش به وسیله ایرانی رونمایی شده ویرایش: جمر مورد بحث: سامانه ایرانی رو نمایی شده سه ماه و نیم پیش: البته خوب پر روشنه که با هم تفاوت های بارزی هم دارن.

من هم به همین دلیل گفتم باید مسیر دسترسی ترکیه به مناطق تحت سلطه قطع بشه، اگه اونها به بهانه مبارزه با داعش وارد سوریه بشن، روس ها و بقیه نمیتونن متعرضشون بشن چون خودشون هم به همین دلیل در ظاهر وارد شدن، پس باید مسیر این حمله مسدود بشه، عراق هم که تا کنون اعلام کرده اجازه ورود نیروی زمینی بیگانه رو به خاکش نمیده.

بهترین کار برای خنثی سازی ورود احتمالی ترکیه و عربستان به سوریه به بهانه مقابله با داعش، اینه که نیروهای ائتلاف بشار، روسیه، ایران، سریعتر در جبهه شمال شرقی حلب به سمت باب رفته و از اونجا به سمت منبج پیشروی کنند و بخشی از مناطق تحت سلطه داعش در همسایگی ترکیه رو با قسمت جنوبی جدا کنند. در این صورت ائتلاف احتمالی ترکیه عربستان آمریکا یا باید از مناطق کردنشین ورود کنن که بعید می دونم این اتفاق بیفته، یا اینکه از مناطق تحت سلطه ائتلاف ایران روسیه عبور کنن که قطعا همچین اجازه ای بهشون داده نمیشه و بعید میدونم با ائتلافی شامل روسیه درگیر بشن، عراق هم بهشون اجازه ورود نمیده.

ترکیه و عربستان می تونن به بهانه جنگ با داعش وارد سوریه بشن (قسمتهایی که در تسلط داعش هست) و بخشی از اون رو گرو بردارن مشکل سنگین و قابل ملاحظه ایم براشون پیش نمیاد و ( در مورد ترکیه خصوصا اگه با کردها درگیر نشه) و نیازی هم نیست با نیروهای ائتلاف و متحدینش درگیر بشن. درگیر باتلاق و ویتنام و امثالهم هم نمیشن، اگه قراره کشوری درگیر همچین مسایلی بشه ایران خواهد بود که مستقیما درگیر جنگ با نیروهای مورد حمایت اونهاست. ولی اونها هیچ موقع خودشون رو در گیر ائتلافی که توش روسیه باشه نمی کنن، همون سهمشون از سوریه از سرزمین های تحت سلطه داعش براشون کافی خواهد بود. اگه کردها تونستن به راحتی تا نزدیک منبج بدون مشکل پیشروی کنن اونها هم می تونن. ضمن اینکه روسیه هم متعرضشون نخواهد شد.

  این IRIS که بالا سمت چپ تصویر ارسالی پهپاد نوشته احتمالا ربطی به جمهوری اسلامی ایران و یا شاهد نداره؟  تصاویر ارسالی قبلی از پهپاد های روسی و ایرانی موجود هست بشه مقایسه کرد؟

در اینکه موشک ها از جمله موشکهای بالستیک نمی تونه جایگزین ناو شه شکی و بحثی درش نیست، چرا که ناو خودش می تونه پلتفرمی برای شلیک موشکهای کروز و حتی بالستیک کوتاه بردتر و کم هزینه تر باشه و یا حتی لانچ پهپادهای رزمی.   حقیقت اینه که ماهیت تهدیدات پیش روی کشور تغییر پیدا کرده:    یه زمانی فقط بحث تحمیل افزایش هزینه تهاجم یک ابرقدرت فرامنطقه ای مثل آمریکا در خلیج فارس و دریای عمان بود، تمرکز بر توسعه موشک ها و قایق های تندرو  کوچک و زیردریایی های کوچک بود.    در اون سناریو توسعه ناوهای بزرگ و یا حتی هواپیمابر خصوصا با توجه به نقایص زیرسامانه های لازم همچون پدافند هوایی و یا هواپیما کاملا مردود بود و همگی بر این موضوع تو همین سایت ها صحه می ذاشتند.   ولی الان بحث تقابل با تهدیدات منطقه ای پیش اومده.    به عنوان مثال برای پشتیبانی هوایی از نیروهای خودی و یا مورد حمایت در تنگه باب المندب و دریای سرخ، نیاز به ناوها و زیردریایی های بزرگتر و البته مجهز چه به لحاظ توان سطحی و چه سطح به هوا هست ...   و حتی ناو هواپیما بر، چرا که برای پشتیبانی هوایی در چنین مناطقی حتی در صورتی که نیروی هوایی به جنگنده های دوربرد هم مجهز بشه باز به دلیل فاصله سواحل خودی تا منطقه، در صورتی که به پشتیبانی هوایی در اون منطقه نیاز بشه، ممکنه تا رسیدن جنگنده ها کار از کار گذشته باشه و دیر شده باشه و نیز با توجه به در نظر گرفتن این نکته که شاید زمان هایی نیاز به گشت جنگنده ها در منطقه برای مدتی باشه.  ولی خوب صد البته در شرایط فعلی ما برای آسمان خود کشور هم جنگنده مناسب نداریم.    طراحی جدید ناو لقمان اون رو به پلتفرم با طراحی به روزی برای ناوشکن های آتی تبدیل کرده.    البته ضعف پدافند دریاپایه نیروهای دریایی تاکنون به دلیل مشکل تامین سامانه های پدافندی مناسب بوده و نه ناو پلتفرم اون و اگه هم قرار باشه از این ناو به عنوان ناو تخصصی پدافندی استفاده بشه قطعا بایستی پدافند دوربرد دریاپایه برای اون توسعه داده بشه.    ولی در حال حاضر ناوهای کوچک  و موجود ما به پدافند نقطه ای و کوتاه برد خصوصا ضد کروز و یا دیگر تسلیحات رها شده از پلتفرمهای هوایی مثل جنگنده و یا دریایی بیش از هر چیز دیگه ای احتیاج دارن و البته با کامپوننت های موجود در کشور میشه سامانه هایی رو توسعه داد که وضعیت رو نسبت به شرایط فعلی بهبود قابل ملاحظه داد. 

خیلی خوبه که طراحیش رو تغییر و به روز کردن