[quote]اگه اف 22 توسط رادارهای زمینی موج بلند کشف بشه میشه با اف 5 مسلح به موشک هدایت الکترواپتیکال (تصویر ساز حرارتی)نابودش کرد![/quote] [quote] OLS-35 که روی سوخو 35 و میگ-35 ( اگه اشتباه نکنم) نصب هست برای ردگیری هدف از پشت برد آشکار سازی، حدود 70-90 کیلومتر و برای درگیری با هدف از روبرو بردی حدود 40-50 کیلومتر برای اهداف بدون پس سوز داره. البته مطمئن نیستم که این اعداد و ارقام برای هدفی مثل اف-22 هم صدق کنه.[/quote] خوب وقتی شما ابزارهایی مثل رادار نبو، یا مطلع الفجر2 رو دارید که یک رپتور رو در فاصله حداقل 300 کیلومتری شناسایی می کنه، و با لینک کردن این رادار به هواپیمای جنگندتون حتی با اف7 هم می تونید حداقل یک تیر موشک R-27ET به سمت رپتور مهاجم شلیک کنید، چه دلیلی می تونه داشته باشه سرمایه گذاری هنگفت و کلان برای رادارهای و اویونیک گرانقیمت برای یک جنگنده؟ هزینه کردن روی توانایی های ضد اخلال رادارهای زمین پایه، موشکهای دوربردتر و مقاوم تر دربرابر جمینگ عقانی تر نیست؟ البته این کار رو امریکای ها نخواهند کرد چون زمینی برای پشتیبانی ماشین جنگیشون ندارن.

یه سوال چجوری میشه بدون استفاده از رادار با یک یا چند فروند F-22 رو از فاصله 130 تا 150 کیلومتری درگیر شد؟

[quote]پانته آ [/quote] پانته آ بهرام؟

اخوی اون لانچر نیست، سیستم حمل و نقله و لی متحرک کردن لانچر می تونه یه چیزی مثل همون باشه M-ATF جان من تو یکی از مصاحبه ها به صراحت از تحرک پذیری این سیستم شنیدم، در مورد سام2 یا بهتر بگیم صیاد هم نمونه لانچر های متحرکش تو پرتابگرهای موشک فاتح یا خلیج فارس استفاده میشه

خیلی بدبینید دوستان این موشک فقط 8 تن وزن داره، چه چیزی باعث میشه که نشه روی یک کامیون سنگین یا یک کمر شکن مجهز به جکهای بالانس سوارش کرد؟ شما تجربه پدافند رو در مساله سام 2 و هاوک و رپیر و تمام متحرک کردن این سایتها فراموش کردید گویا، از SA-2 تا SA-5 شوروی در شرایطی بود که به تحرک سیستم های پدافندی اهمیتی نمی داد، و به همین دلیل این سیستمها ثابت بودند همگی این دلیل نمیشه که اینها ذاتا ثابت باشند، در ضمن ما امروز یک مفهوم قدرتمند ضد-سلاح به اسم سعیر در کنار تورام1 ها مون داریم و خود این یعنی بقا پذیری بیشتر ...

علی جان، اسنایپر ها رو من برای فضای جنگ شهری و فواصل کمتر از 400 یا 500 متر عرض کردم، با 3 یا 4 شلیک قبل از اینکه تانک جهت شلیک رو متوجه بشه به نظرم میشه کارتریج ها یا سنسور ها رو زد، اون هم نه شرایط تحرک، زمانی که تانک مثلا در برابر یک موضع پدافندی خودی می ایسته و در حال درگیر شدن با یک ساختمان چند طبقه یا مجموعه ای از کانالهای زیر زمینیه، البته اسنایپر های 20 میلی متری رو علیه نفر برها و خودروهای زرهی هم میشه استفاده کرد بجای موشکهای ضد زره، نکته دوم اینکه کلاهکهای ترموباریک فقط حرارت ایجاد نمی کنن، فشار چند هزار کیلوپاسکالی ناشی از این انفجارها هر انتن یا لنزی رو در یک مسافت قابل قبول خرد خواهد کرد به نظرم. یک مورد مهم دیگه خصوصا در مورد سیستم های راداری مثل [b]تروفی [/b]وجود داره، اینها در واقع یک میدان مغناطیسی ایجاد می کنن و با مرتعش شدن این میدان اتوماتیک یک کارتریج رو در همون جهت شلیک می کنن حالا در نظر بگیرید یک محیط شهری رو کلی قطعات اهنی، لوله، در و دیوار، و هر جسمی تقریبا، این احتمال وجود داره که در یک شهر کاملا سیستم فشل بشه، و البته یک نکته دیگه، میشه موشکهایی با فیوز تاخیری، درست کرد که مثلا نیم ثانیه بعد از اولین ایمپکت منفجر بشن، یا از سیستمهایی شبیه تاو2 بی استفاده کرد، چه به صورت حمبه از بالا و چه بصروت حمله از روبرو، یعنی وقتی چاشنی عمل میکنه، یه پرتابه پر انرژی شکل یافته به سمت تانک شلیک بشه، و یک سوال مهم، تاثیر پروب موشکهای ضد تانک این وسط چیه؟ یعنی هرچند شلیک اون کارتریج دینامیک پرواز موشک رو م تحت تاثیر قرار میده، اما اگر سر جنگیموشک حتی در کنار تانک و نرسیده به اون منفجر بشه، آیا امکان داره که سنسورها از بین برن؟

[quote]راستي دوستان دقت كرديد كه سيستم هاي دفاع فعال با چه شتابي در حال گسترش و توسعه هستند؟ اكثر كشورهايي كه تانك هاي مستقلي طراحي كردند يك سيستم دفاع فعال APS نیز طراحی کرده اند. این سیستم ها نه تنها در تانک ها بلکه در خودروهای سبکتر نیز استفاده می شوند. سیستم FCLAS که یک سیستم دفاع فعال می باشد تنها 140 کیلوگرم وزن دارد و قرار است تا سال 2015 تمامی امرپ های آمریکا به این سیستم مجهز شوند. با گسترده شدن استفاده از چنین سیستم هایی کار مقابله با یگان های زرهی به مراتب دشوارتر خواهد شد.[/quote] علی جان شما یک نکته خیلی خیلی مهم رو از یاد می برید، استفاده از این سیستمها یعنی حذف نیروی پیاده از اطراف زرهی و این هرچقدر هم که تانک پریسکوپهای به روز داشته باشه، یعنی کوری زرهی دشمن، ضمن اینکه این سیستمها با ECM قابل مقابله هستند، البته راه های مقابله خیلی بیشتره، استفاده از اسنایپر های کالیبر بالا برای هدف قرار دادن سنسورها قبل از پرتاب موشک استفاده از گلوله های خمپاره، خصوصا خمپاره های 60 نفر پرتاب، یا با فیوزهای مجاورتی برای از بین بردن سیستمهای حفاضتی در گام اول، استفاده از 107 م م های 8 تایی برای اعمال یک براژ اولیه و از بین بردن حتی خود زرهی استفاده از شلیکهای متوالی و با فاصله کم که سیستم رو گیج می کنه و عملا رهگیری رو بسیار مشکل می کنه استفاده از موشکهای ضد زره با کلاهک های ترمو باریک در حمله اول باقصد از بین بردن تجهیزات الکترونیکی مستقر روی تانک

آقا این بسم الله واقعا تشکر داره، ایده عالی بود، استفاده میشه، از مطلب هم ممنون

اشتباه لپی بود، آلامو منظورم بود

1- لطفا بچه بازی در نیارید، اون چیزی که به عنوان صاعقه نشون میدن اگر یک پرنده رزمی بود اول استتارش رو عوض می کردند، پروتوتایپی که ارزش چند صد هزار تومن رنگ رو نداره، ارزش اویونیک چند میلیاردی هم نداره طبیعتا 2- از کی تا به حال یک هواپیمای بدون رادار موشک هدایت راداری نیمه فعال حمل می کنه؟ 3- کولاک کرد نهاجا با اون آدر زیر بال تامکت

[b]اینقدر درگیر رادار آرایه فازی شدین که ندیدید در واقع دو ورژن ارتقا برای این رادار نمایش داده شده[/b]

اینبار احتمالا C-802 رو با دندانهای کوسه پینت می کنند

هو اول النور در ابتدای دهه 90 و با معرفی جنگنده F-117 Night Hawk نیروهای پدافندی جهان با مفهوم جدیدی به نام پنهانکاری آشنا گشتند. فناوری پنهانکاری در زبان ساده مجموعه اقداماتی است که در یک سیستم ( مانند هوا پیما یا کشتی) برای جلوگیری از کشف آن سیستم به وسیله سامانه های راداری یا اپتیکی طرف مقابل صورت می پذیرد. در مقام پنهانکاری از دید رادارهای دشمن، فناوری پنهانکاری شامل دو تکنیک عمده است، نخست طراحی خاص هندسه بدنه جنگنده برای انحراف امواج راداری به طوری که امواج منعکس شده از جنگنده به سمت رادار دشمن باز نگردند و دوم استفاده از موادی که انرژی امواج راداری را به در بدنه جنگنده به گرما تبدیل کرده و از بین می برند، در فناوری پنهانکاری متداول در جهان تکنیک نخست مسئول کاهش 80 درصدی سطح مقطع راداری و تکنیک استفاده از مواد جاذب انرژی رادار مسئول کاهش 15 تا 20 درصد باقی مانده هستند ( سطح مقطع راداری هیچ جنگنده ای واقعا به صفر نمی رسد). فناوری پنهانکاری در درگیری های سال 1999 در بالکان، با انهدام یک فروند جنگنده F-117 و وارد شدن آسیبهای شدید به یک فروند دیگر در اثر شلیک موشکهای هدایت راداری، ضعفهای مهمی از این سامانه ها آشکار گشت. از جمله مهمترین این ضعفها آسیب پذیری این جنگنده ها در برابر رادارهای با طول موج بسیار بلند بود. جنگنده F-117 سرنگون شده در دهه 60 و اوایل دوران موشکهای پدافندی زمین به هوا اکثر این سامانه ها از رادارهای با طول موج بلند ( باندهای VHF وUHF یا اصطلاحا باندهای متریک) برای شناسایی جنگنده های دشمن در فواصل دور استفاده می نمودند که با توجه به دقت نسبتا پائین این رادارها به دلیل فرکانس پائین به تدریج و در طی دهه های 80 و 90 با رادارهای با طول موج کمتر و با فرکانس بالاتر ( و در نتیجه دقت بالا تر) جایگزین گردیدند. در در گیری های بالکان مشخص شد که انحناهای خاص بدنه جنگنده های پنهانکار تنها در برابر امواج با طول موج کوتاه کار آمد می باشند و امواج با طول موج بلند به راحتی قادر به شناسایی این جنگنده ها هستند. با بررسی نتایج تجاوز و لشگر کشی ناتو به بالکان و تحلیل نتایج آن توسط سه رقیب استراتژیک غرب یعنی ایران، روسیه و چین رادارهای قدیمی باند متریک از انبارها خارج شده و اینبار با استفاده از تکنولوژی های نوین مانند مدارهای حالت جامد، پروسسورهای پیشرفته و پر سرعت و قطعات دیجیتالی دقت این رادارها و توانایی مقابله آنها با جنگ الکترونیک دشمن به شدت افزایش یافت. رادارهای قدیمی باند متریک همانطور که اشاره شد نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران هم به سرعت به استفاده از این سیستمهای راداری روی آوردند، استراتژی نیروهای مسلح بر مبنای خریداری تعدادی از پیشرفته ترین رادارهای جهان مانند رادارهای آرایه فازی نبو ( ارتفاع بالا) و کاستا (ارتفاع پائین) برای رفع نیاز فوری و انجام پژوهش های داخلی برای ساخت رادارهای بومی ( که منجر به تولید رادارهای پیشرفته داخلی مانند رادار مطلع الفجر با برد 250 کیلومتر گردید ) بنا شد. فارغ از مشخصات فنی این رادارها این رادارها دارای سه ویژگی منحصر به فرد ذاتی هستند که ارزش خارق العاده ای به آنها در میدان نبرد میدهد: رادار مدرن نبو 1-عدم توانایی جنگنده های دشمن در اخلال الکترویکی: اخلال الکترونیکی یا جنگ الکترونیک به صورت معمول با تولید امواج مشابه امواج رادار دشمن و اشباع رادار رهگیری کننده صورت می پذیرد ( مانند عمل نور فلاش دوربین عکاسی که با تولید نور زیاد برای دقائقی موجب کوری موقت چشم می گردد). اما برای تولید امواج باند متریک به آنتنهایی با پهنای چندین متر نیاز است، و جنگنده های عادی دشمن کیان اسلامی مانند EF-18G گراولر که برای کور کردن رادارها در هنگام حمله استفاده می شوند به صورت ذاتی قادر به حمل این آنتنها ( به دلیل حجم بالای انتن) نیستند و ایجاد اخلال در این رادارها تنها از هواپیماهای بسیار بزرگ مانند نمونه های تغییر یافته هواپیمای C-130 ساخته است، با تجه به بزرگی این نوع هواپیما ها و شرایط خاص پروازی آنها مانند مانور پذیری کم و سطح مقطع فوق العاده بالا که به راحتی طعمه موشکهای زمین به هوا می گردد، از هواپیما هایی مانند C-130نمی توان در عملیتهای تهاجمی ضربتی استفاده نمود چون اولا موجب از بین رفتن اصل غافلگیری گردیده و ثانیا به سرعت رهگیری و منهدم می گردند. لذا استفاده از این رادارها باعث می شود تا استفاده از جنگ الکترونیک (به عنوان چشم امید ایالات متحده در صحنه نبرد) در یک حمله ضربتی ( برای مثال به تاسیسات هسته ای ) منتفی گردد. جنگنده های جنگ الکترونیک 2-عدم توانایی موشکهای ضد رادار در رهگیری این رادارها: یکی از مهمترین تاکتیکهای نیروهای غربی برای غلبه بر پدافند هوایی و اجرای حملات هوایی استفاده از موشکهایی مانند AGM-88 HARM میباشد. این موشکها با ردیابی امواج راداری منبع این امواج که رادار پدافندی است را رهگیری کرده و با اصابت به آن سیستم پدافندی را نابود می سارند، در این موشکها هم به دلیل اندازه بسیار بزرگ انتن مورد نیاز برای رهگیری رادارهای باند متریک، رهگیری این رادارها امکان پذیر نمی باشد لذا امکان سرکوب پافند دفاع هوایی خودی با استفاده از این رادراها منتفی می گردد. شلیک یک موشک ضد رادار از یک جنگنده F-16 3-امکان شناسایی اهداف کوچک: آخرین راه نیروهای غربی برای غلبه بر سیستمهای پدافندی و اجرای حملات ضربتی استفاده از تسلیحات دور ایستا مانند موشکهای کروز با برد زیاد یا بمبهای بالدار با برد بلند می باشد، اما با توجه به طول موج بلند رادارهای متریک این بمبها و موشکهای کوچک که از فواصل دور پرتاب می ردند در برخورد با امواج این رادارها به دو قزبی هاب بزرگ تبدیل شده و امواج را به شدت به سوی رادار بر می گردانند، لذا رادارها علاوه بر توانایی در گیری با این بمبها و موشکها می توانند بین 10 تا 15 دقیقه قبل از اصابت به نیروها و واحدهای خودی هشدار دهند و با جابجایی واحدها مانع از برخورد شوند. یک موشک کروز کوچک درحال پرواز

موشکهای ضد رادار یا به عبارت بهتر "ضد تشعشع" هرچند بر خلاف تصور عموم قادر نبودند و نیستند تا با یک شلیک یک سایت موشکی زمین به هوای پیشرفته را از صحنه نبرد خارج سازند، اما به هر حال از جنگ ویتنام و پیدایش موشکهای AGM-45 شرایک، تا نبرد عراق در سال 2003 یک کابوس وحشتناک برای نیروهای پدافند هوایی به شما می رفتند؛ بعد از جنگ بالکان و اثبات توانمندی سیستمهای پایه راداری برای در امان ماندن از آسیب موشکهای ضد رادار، در آخرین گام معرفی مفهومی با نام LPI به عنوان اختصاری برای عبارت Low Probabilty of Interception Radar یا رادارهایی با احتمال رهگیری پائین اخرین امیدها را هم برای استفاده موثر از موشکهای ضد رادار در صحنه های نبرد نوین نقش بر آب کرد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/ORD_AGM-88E_AARGM_Launch_F-18D_lg.jpg[/img] شلیک موشک د رادار AGM-88 هارم همانطور که از نام این رادارها پیداست، رادارهای LPI رادارهایی هستند که احتمال رهگیری انها توسط سیستمهای ESM بسیار پایئن است، در واقع رادارهای LPI را می توان رادارهای پنهانکار نامید. با توجه به مشخصه بارز رادار مبنی بر ارسال سیگنال، در ابتدا پنهانکاری رادارها ناممکن به نظر می رسد اما در حقیقت این امر با استفاده از تکنیک های خاص امکان پذیر است. تکنیک هایی که برای پنهان کردن یک رادار از گیرنده های راداری به کار میرود از قرار زیر است: 1- استتفاده از آنتنهای عریض تر و یا آنتنهای آرایه فازی برای حداقل سازی تشعشعات رادار در خارج از راستای رادار 2- استفاده از حداقل توان خروجی رادار برای اجرای ماموریت 3- اجرای رژیم کنترل تشعشع و روشن نمودن رادار تنها در زمان مورد نیاز 4- استفاده از تکنیک کمپرس سازی امواج، با این روش امواج در پیک های زمانی کوتاه در یک ناحیه از فضا تجمیع می شوند که این روش علاوه بر امکان ایجاد هزاران نوع موج در یک فرکانس مشخص امکان تشخیص رفتار رادار و ثبت آن که لازمه پروسه رهگیریست را از سیستم ESM دشمن سلب می نماید 5- افزایش پهنای باند رادار و متمرکز کردن انرژی امواج رادار در یک بازه فرکانسی گسترده تر، این روش انرژی متمرکز روی هر فرکانس را کاهش می دهد لذا رهگیری رادار برای سیستمهای دشمن سخت تر می گردد 6- گسترده تر کردن مشخصه های سیگنال مانند فرکانس، فرم سیگنال و فرکانس تکرار سیگنال و جهش نامنظم و بی برنامه بین فرمهای مختلف رادار برای عوض کردن امضای رادار و جلوگیری از رهگیری آن رادارهای LPI تا کنون در هیچ میدان رزمی حضور نداشته اند اما آزمایشات واقعی در شرایط رزمی نشان می دهد این رادارها یک دردسر واقعی برای عملیاتهای سرکوب دفاع هوایی می باشند، در واقع آزمایشات یک موسسه بریتانیایی نشان می دهد یک رادرا معمولی که در حالت عادی با استفاده از گیرنده های عادی با حساسیت منفی 60 دسی بل در برد 250 کیلومتری قابل کشف است تنها با استفاده از تکنیکهای کنترل انرژی مفهوم LPI برد کشف خود را به کمتر از 3 کیلومتر کاهش می دهد، چنین راداری برای سیستمهای پیشرفته اخطار راداری در جنگنده ها با حساسیت منفی 40 دسی بل غیر قابل شناسایی خواهد بود. استفاده از یک رادار LPI سه تاثیر عمده بر صحنه نبرد دارد: 1- ابزارهای جنگ الکترونیک مانند جنگنده های گراولر و یا پراولر دشمن را از کشف سیگنال رادار و ایجاد اخلال در آن عاجز می نماید 2- در صورت قفل راداری روی یک هدف مشخص، هدف از تشخیص قفل راداری سیستم LPI ناتوان خواهد بود و قل از اجرای هرگونه مانور اهتراز یا جنگ الکترونیک غافلگیرانه طعمه موشک خواهد شد، 3- رادار با توجه به امضا های متفاوت و کاهش برد رهگیری به کمتر از برد موشکهای زمین به هوا برای موشکهای ضد رادار غیر قابل رهگیری خواهد بود [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/EA-18G_at_Whidbey_April_2007%7E0.jpg[/img] رادارهای LPI یک دردسر جدی برای جنگنده های اخلالگر مثل گراولر خواهند بود [b]رادارهای LPI در ایران[/b] از کشوری با سیستم رسانه ای و سیستم حفاطت اطلاعاتی نظامی مثل ایران بیان دارا بودن مفهوم LPI توسط رادارهای تولید داخل بسیار بعید است، اما در رادارهای ساخته شده یا بهینه سازی شده در ایران یک نکته برجسته وجود دارد. تمرکز اصلی در ارتقا یا تولید این رادارهای قبل از آنکه به اندازه رادار، نوع دیشها و سایر مشخصه ها باشد به دیجیتال سازی رادار و استفاده از قطعات و زیر مجموعه های جدید برای یک پارچه کردن مفاهیم اطلاعاتی در رادارها است، و این درحالی است که مفاهیم LPI به جز یک مورد یعنی اندازه دیش برای کنترل برون ریزی های رادار هیچکدام مفاهیم سخت افزاری نیستند. در بدبینانه ترین شرایط یعنی لحاظ نکردن مفاهیم LPI در رادارهای ساخت داخل رادارهای موجود با توجه به خروجی ها و کنترل گرهای دیجیتالی به سرعت می توانند به رادارهای LPI تبدیل گردند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/mersad6.jpg[/img] کنترل تملم دیجیتال رادارهای سیستم پدافندی مرصاد در این میان اما یک رادار داخلی قابل توجه است، رادار آرایه پلنار سیستم دفاع ضد کروز مصباح که جدیدا معرفی گشته و عکسهای بسیار محدودی از آن موجود است با توجه به ساختار ارایه های پلنار که تمام واحدهای گیرنده و فرستنده را در یک آرایه خود به صورت مجتمع دارند و هر واحد می تواند در یک فاز خاص به اجرای مامورت بپردازد دارای خاصیت ذاتی LPI هستند زیرا هر قسمت از انرزی رادار معطوف یک فاز و یک نوع سیگنال خاص می شود لذا جمع بندی این سیگنالهای ضعیف متفاوت و با امضای متفاوت برای سیستمهای شناسایی بسیار سخت خواهد بود. طبق سخنان فرمانده نیروی دریایی رادارهای نصب شده بر روی نسل اینده ناوچه های کلاس جماران از نوع رادارهای آرایه پلنار خواهد بود. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/radar_m_2.jpg[/img] رادار سیستم مصباح آخرین مورد قابل توجه در باره رادارهای LPI در ایران به یک رادار نسبتا قدیمی بر می گردد، رادار کاشف، نمونه تولید تحت لیسانس رادار باند S چینی YLC-6. این رادار در ایران یک توات بسیار مهم دارد. این رادار در داخل کشور به یک گیرنده جدا مجهز شده این گیرنده علاوه بر اینکه می تواند امواج منحرف شده توسط پنهانکارها را تشخیص دهد با قرار گرفتن در فاصله ای مناسب می تواند برد رادار را افزایش دهد و با این شیوه امکان کشف رادار را کاهش دهد، به عبارت بهتر اگر یک سیگنال عادی کاشف برای رادار از 150 کیلومتری و برای ESM دشمن با همان حساسیت رادار از 300 کیلومتری قابل شناسایی باشد، با قرار دادن این گیرنده ها در 200 کیلومتری فرستنده اصلی کاشف، می توان سیگنال برگشتی از جنگنده دشمن را در دهها کیلومتر قبل از انکه به حوضه تشخیص راداری برسد کشف نمود. این شاید ابتکاری ترین راه برای LPI سازی هر نوع راداری در جهان باشد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/8o01il063rgiok8n6v7%7E0.jpg[/img] گیرنده های سیستم کاشف نتیجه گیری: امروزه شناسایی امواج پنهانکار در دستور کار متخصصین پردازش سیگنال جهان است، کسی از فردای علم پردازش سیگنال خبر ندارد لذا نمی توان برای تشخیص رادارها یک حکم قطعی داد، اما قطعا در نبردهای آینده گزاره ای به نام قفل کردن روی رادار و استفاده از موشکهای ضد تشعشع علیه رادارها بی معنی خواهد بود، و شاید به همین دلیل است که نیروی های هوایی بلوک غرب به سمت استفاده از شبکه های یک پاچه اطلاعاتی و ترکیب شناسایی به وسیله ابزارهایی چون Joint STAR و بمبهای دور ایستای JASSM و GBU-39 برای عملیاتهای اینده سرکوب دفاعی حرکت می کنند. ابزارهایی که قطعا به اندازه موشکهای ضد رادار در صحنه نبرد تاثیر گذار نخواهند بود. [color=darkblue]منتقل شد به الکترونیک هوایی LAST-WAR[/color]

عکس رو ضمیمه صفحه قبل گذاشتم از یه منبع دیگه اون KH-31 می تونه LPI ها رو بگیره؟

شرمنده سعی کردم، لامصب شیپینگ همه چی رو بسته نمیشه پ.ن: از یه منبع دیگه [img]http://imagery.vnfawing.com/archive/Weapons/AGM-88/p0233.jpg[/img]

توAUS هست ابراهیم جان، چه طور؟

این مقاله تکست ضعیفی داره، برای عموم نوشته شده نه دوستانی که از مسائل مطلع هستند چند وقت پیش برای یکی از سایتهای خبری نوشتمش .. بعد ترسیدن ملت، گفتن حفا میاد به جرم افشای اطلاعات محرمانه می گیردمون!

نرخ پاکسازی این نوع مین ها برای نیروی دریایی امریکا و انگلیس در سال 2003، 1.97 مین در هر روز برای هر کشتی مین جمع کن بوده .... این نوع مین ها ( شایدهم MV ها ؟) با راکت لانچر هم میشه پرتاب کرد، حالا حساب کنید 3 تا 4 هزار مین چند روز این تنگه کوچولو رو می بنده!

[b]یاد آوری[/b] اولین نیروی دریایی جهان که موفق به انهدام موشکهای ضد کشتی به وسیله توپهای پدافندی شد نیروی دریایی ایران بود. این تجربه در خلال عملیات آخوندک توسط ناو جوشن بدست اومد و طی اون با استفاده از یک توپ 20 میلی متری ( یا 40؟ ) یک تیر موشک استاندارد منهدم شد، هرچند ناو با شلیکهای بعدی موشک هارپون منهدم شد نکته مهم اینجاست که توپ هدایت بصری بود و نه اتو ماتیک، حالا فجر 40 هم اگر با هدایت راداریش یا اپتیکالش بتونه با یک موشک کروز تو کلاس هارپون ( که ما برای تست بهترین مشابهش یعنی نور رو هم داریم) درگیر بشه و ساقطش کنه، فرق آنچنانی بین این توپ و فالانکس نیست؛ فجر همون کاری رو که قراره یک فالانکس انجام بده به نظر من انجام میده، چون هر دو سیستمها با بیشتر از یک موشک در هر حمله نمی تونن درگیر بشن البته فالانکس یک مد درگیری اتوماتیک، یک رادار هشداری، و یک سیستم جمع و جور تر و بدون نیاز به رادارهای اصلی کشتی داره که این خیلی مزیت واسش ایجاد می کنه اما در بعد توپ یکی هستند، چون یک کار رو می کنند

قطعا عراق این کار رو کرده ما تو ایران هم این کار رو کردیم و می کنیم و خواهیم کرد اما سر اون سام2 باید یه خورده پهن تر بشه و حداقل یک قسمت صاف با شیشه مات بشه توش دید

قدرت مساوی سلاح نیست

بسیار عالی بود عرفان عزیز ولی به نظرم اون سام2 مجهز به حسگر حرارتی نیست

سه نمونه از سوتی های این نوشتار ( حالا ما تحلیل دقیق و احتمالات نخواستیم): [b]در مورد موشکهای کروز ضد کشتی:[/b] کلا وجود موشک رعد رو رد می کنه و در نظر نمی گیره، [b]در مورد قایقهای تند رو:[/b] اونها رو فقط محدود به راکت و تیربار میدونه و کلا شناورهایی مثل کلاس پیکاب یا چاینا کت یا حتی اژدر افکن ها رو هم نادیده می گیره [b]در مورد پدافند هوایی: [/b] در مورد وجود سیستمهای موشکی Sa-6 ایشون شک داره و میگه هنوز حضورشون اثبات نشده [b]یکی نیست بگه ضعیفه تو رو چه به بحث نظامی برو شوور داریت رو بکن![/b]

[quote]کسی در مورد AN/SLQ-32 نظری نداره ؟![/quote] نظر حقیر H.O.J یا استفاده از موشکهای مجهز به حسگرهای فروسرخ، رادارهای موج میلی متری LPI هست عزیز برادر