RedArmy

تاپیک جامع بررسی جایگاه زرهی ایران در آسیای جنوب غربی

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

دوستان چند وقت پیش یک ویدئو از یک کارخانه بسیار پیشرفته تانک سازی ایران فکر کنم تی 72 بود قرار داده بودند که الان هی چی گشتم نتونستم پیدا کنم، اگر بشه دوستان آدرس اون ویدئو رو دوباره قرار بدند تا بهتر بشه در این مورد قضاوت کرد
به نظر من وضع انجوری ها هم که دوستان گفتند خراب نیست و ایران هم داره یه کارهایی در حد توان انجام میده

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
الان که داشتم یه نگاهی به موتور های مختلف تانک ها مینداختم تو این زمینه کشور اوکراین موتورهای خوبی تولید کرده
تانک type 99 هم از یه موتور اوکراینی 1200 اسب بخاری استفاده میکنه
همین موتور هم برای تانک k-1 اسفاده شده
الان فرض کنیم اصلا نیروی هوایی وجود نداره بعنی آسمونی نیست
به نظر بنده احتمالا تانکهایی که مد نظر ما(اینجا) هست اون قدر که هزینه و وقت می بره در برابرش قدرت رزمی بالایی نمیده

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
شما منبعی در این زمینه دارین؟
نیروی هوایی مهمه. ولی همه چیز نیست. بازم میگم ما فقط نباید برای جنگ با آمریکا آماده بشیم. همین الان آذربایجان داره تانک های اوپلوت سفارش میده یا عراق داره آبرامز میخره. تانک ذوالفقار هم تا زمانی که کار جدی روش انجام نشه به هیچ جایی نمی رسه.
[/quote]
منبع در چه زمینه!؟ در این که این موتور تو کشور وجود داره که شکی نیست ،هست!؟ در مورد تانک های عراق هم باید بگویم m1a1 های دوانگرید شده غربی توانایی بسیار کمی دارد و فکر نکنم T72S های ما کار سختی در مقابل آنها داشته باشند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=#0000cd]از اسپهبد (امید) عزیز تشکر می کنم که بحث خوب و مفیدی رو راه انداختند. انشاالله در این تاپیک به نتایج خوبی هم برسیم.

به نظر من برای اینکه بدانیم چرا سازمان رزم ما به سمت ساخت تجهیزات زرهی مدرن نمی رود ، ابتدا می بایست وظایف و عملکرد و سازمان رزم نیروهای زرهی را در کشورهای مختلف مورد بررسی قرار داد و ابتدا به این نتیجه رسید که سازمان رزم نیروهای زرهی ایران ، با توجه به تهدیدات بالقوه ای که دارد ، بیشتر شبیه به کدام کشور است و می بایست شبیه به کدام کشور باشد.

سه کشور را مثال می زنم :

1- آمریکا

2- رژیم صهیونیستی

3- شوروی سابق

نیروی زمینی ایالات متحده ، بخشی از سازمان رزم ارتش به شمار می رود و تقریبا حالت استقلال ندارد. یعنی به طور هماهنگ با نیروهای دریایی و هوایی عمل می کند. در سازمان رزم ارتش آمریکا در هر نبردی که پیش می آید ابتدا نیروی هوایی وارد معرکه می شود و آسمان دشمن را برای پیشروی نیروهای زرهی امن می کند. پس از آن هم هر جا که مانعی سنگین و مستحکم در مقابل پیشروی نیروهای زرهی این کشور پدید آید ، بلافاصله نیروی هوایی قدرتمند حاضر می شود و موانع پیشروی را از بین می برد. پس همانطور که می بینید نیروی زمینی ایالات متحده کاملا وابسته به نیروی هوایی است و تقریبا در نبود آن قابلیت های حمله های سریع و عمقی را از دست می دهد. در نیروهای زرهی ایالات متحده هیچ گونه خودروی پدافند هوایی کوتاه برد و میان برد وجود ندارد (نظیر تانگوسکا و پانتسیر) چرا که نیروی زمینی ایالات متحده نیازی به این گونه خودروها ندارد و ساپورت هوایی سنگین نیروی هوایی برای نیروهای زرهی کافی به نظر می رسد.

قوای زرهی رژیم صهیونیستی در عین حالیکه قادر به اجرای عملیات هماهنگ با نیروی هوایی خود است ، می تواند به طور کاملا مستقل نیز وارد عمل شود. قوای زرهی سنگین این رژیم در کنار توپخانه سنگین و پرتحرک و همچنین وجود سیستم های متعدد پدافند هوایی به منظور ساپورت هوایی نیروهای زرهی ، این قابلیت را پدید می آورد که بتواند به طور مستقل به انجام ماموریت بپردازد.

شوروی سابق با دارا بودن دهها هزار تانک فعال ، سنگین ترین نیروی زرهی را در جنگ سرد دارا بود. شوروی سابق بیشتر بر روی نیروی زمینی و زرهی خود تکیه کرده بود تا نیروی هوایی. دهها هزار تانک در مرزهای غربی شوروی (بیشتر در اوکراین) صف کشیده بودند تا در صورت تبدیل جنگ سرد به جنگ گرم به سمت اروپای غربی سرازیر شوند. این نیروهای کاملا مستقل از نیروی هوایی بودند.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

متاسفانه ذهنیت نادرستی در بین دوستان در زمینه تجهیزات زرهی وجود دارد و آن اینکه گاها تصور می شود که سرمایه گذاری ، طراحی و تولید انبوه برای ساخت تجهیزات زمینی و زرهی مثل تانک و نفربر ساده تر و آسانتر و البته کم هزینه تر از نیروی هوایی و دریایی است. درحالیکه اگر ما طرح های سرمایه گذاری نیروهای زرهی کشورهای مختلف را مورد بررسی قرار دهیم می بینیم که اصلا اینطور نیست. ژاپن برای طراحی و تکمیل تانک قدرتمند تایپ 10 خود بیش از 15 سال زمان صرف کرده است. تانک های مدرن غربی مثل مرکاوا ، چلنجر ، آبرامز و ... بیش از 10 سال زمان صرف طراحی و تولید انبوه آن شده است. هزینه های صرف شده نیز اغلب رقم هایی بیش از 1 تا 2 میلیارد دلار بوده است. پس نباید تصور کرد که سرمایه گذاری و تولید انبوه تجهیزات زرهی کار ساده ای است و می توان ظرف مدت یک یا دو سال آنرا به انجام رساند.

ما برای داشتن یک نیروی زرهی قوی و نسبتا مستقل (شبیه به نیروی زرهی رژیم صهیونیستی یا روسیه فعلی) کار دشوار ، پرهزینه و البته طولانی در پیش رو داریم. شوروی سابق نباید برای ما الگو باشد. چرا که این نوع نیروی زرهی امروزه نه تنها برای ایران ، بلکه برای هیچ کشوری کارآیی کامل ندارد. بلکه باید الگوی نیروی زرهی ما چیزی شبیه به نیروی زرهی رژیم صهیونیستی و یا روسیه باشد. یعنی قابلیت انجام عملیات مستقل را داشته باشد. اگر ما بتوانیم تانک ها و نفربرهای مطمئن و کارآمد در کنار سیستم های اسپاگ نظیر تانگوسکا در اختیار داشته باشیم ، ضعف ما در زمینه نیروی هوایی قدرتمند نیز پوشش داده می شود. یک نیروی زرهی مطمئن و کارآمد برای کشور ما می بایست حداقل دارای 6 لشکر زرهی کامل ، که هر لشکر متشکل از حداقل 300 تانک مطمئن و امروزی (نه تانک های دهه 70 و قبل از آن) و حداقل 100 تانک سبک پشتیبانی (مثل همان تانک های قدیمی و به روز شده دهه 70) در کنار گردان های پدافند هوایی متحرک (اسپاگ ، مثل تانگوسکا) و تیم های شکار تانک می تواند نیاز ما را به یک نیروی زرهی مطمئن و کارآمد که [b][size=5]هم قابلیت دفاع و هم قابلیت حمله[/size][/b] را داشته باشند را تامین کند. متاسفانه زمان ، هزینه و فناوری لازم برای داشتن چنین نیرویی با توجه به بودجه نظامی محدود و البته فناوری موجود در کشور و با در نظر گرفتن تهدیدات موجود عملی نیست. همانطور که گفتم هزینه های طراحی و سرمایه گذاری تولید انبوه برای تولید ادوات زرهی در مقیاس وسیع ، هرچند به نسبت نیروی هوایی و دریایی کمتر است ، اما در مجموع هزینه و مدت زمان کمی را نیز در بر نخواهد داشت که این با در نظر گرفتن تهدیدات فعلی عملی نخواهد بود.

به نظر من تاکید بیش از حد بر روی نیروهای مسلحی که بیشتر در نقش دفاعی تجهیز شده اند کار درستی نیست و سازمان رزم ما می بایست به درجه ای رسیده باشد که هم توان دفاع همه جانبه و هم توان حمله همه جانبه را حداقل به کشورهای همسایه را دارا باشد. متاسفانه به جز نیروی موشکی ما ، هیچکدام از نیروهای ما توان حمله گسترده به کشورهای همسایه را ندارد. (به عنوان مثال با کدام نیروی زمینی به ترکیه یا عراق یا آذربایجان باید حمله کنیم؟؟ با کدام نیروی هوایی باید به کشورهای همسایه حمله کنیم؟؟) نیروهای مسلح ما باید بر روی قابلیت های حمله بسیار بیشتر از شرایط فعلی آماده و مهیا شوند. دشمن ما هم همیشه آمریکا نیست. همین کشورهای همسایه ما کم برای ما شاخ و شانه نمی کشند. زمانی که امکان داشتن نیروی هوایی قدرتمند (نه صرفا نیروی موشکی ، بلکه ساخت جنگنده) برای ما به این زودی ها وجود ندارد (به نظر من با توجه به شرایط فعلی حداقل 20 سال آینده) ما باید بر روی نیروی زمینی بیشتر متمرکز شویم. وجود یک نیروی زمینی قدرتمند و البته مستقل از نیروی هوایی می تواند هم در مقابل تهدیدات حالت دفاعی به خود بگیرد و هم حالت حمله و هجومی را نیز برای نیروهای مسلح ما فراهم آورد. متاسفانه بعضی از دوستان تصور می کنند که نیروی زمینی بدون داشتن نیروی هوایی قدرتمند هیچ کاری نمی تواند انجام دهد. این درست نیست. یک نیروی زمینی قدرتمند و مستقل از نیروی هوایی می تواند به خوبی در میدان نبرد مقاومت کند و تا حد زیادی می تواند دارای بازدارندگی لازم برای نیروی هوایی دشمن باشد. البته باز هم وجود نیروی زرهی قدرتمند نیاز به نیروی هوایی را از بین نمی برد. اما می تواند تا حد زیادی کاستی های هوایی را نیز پوشش دهد.[/color]

[color=#0000cd]اما اینکه چرا ایران هنوز هم تجهیزات زرهی مدرن نساخته ، به نظر من علت بیشتر برمی گردد به بودجه نظامی محدود و تهدیدات منطقه ای و فرامنطقه ای ما. متاسفانه بخش عمده ای از بودجه نظامی نیز صرف برنامه های موشکی می شود که البته آن هم بازدارندگی کاملی برای ما نخواهد داشت (متاسفانه)[/color]

[color=#0000cd]باز هم به نظر من برای داشتن نیروی زرهی قدرتمند بهتر است ما بر روی طرح هایی که امتحان خود را پس داده اند بیشتر متمرکز شویم. مثلا برای داشتن یک ifv قدرتمند (که جای خالی آن به شدت حس می شود و برای ساپورت تانک ها به شدت به آن نیاز داریم) می توان از طرح BMP 2 استفاده کرد. آپگرید BMP 2M مثل تصویر زیر[/color]

[color=#0000cd][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/4%7E176.jpg"]http://gallery.milit...rpics/4~176.jpg[/url][/color]

[color=#0000cd][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/2%7E242.jpg"]http://gallery.milit...rpics/2~242.jpg[/url][/color]

[color=#0000cd][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/3%7E205.jpg"]http://gallery.milit...rpics/3~205.jpg[/url][/color]

[color=#0000cd]مجهز به چهار موشک کورنت (هرچند در حد برادلی نیست) می تواند نیاز ما را به یک IFV قدرتمند برطرف کند.[/color]

[color=#0000cd]در مورد تانک و نفربر هم همینطور.[/color]

[color=#0000cd]استفاده از چنین طرح هایی هم می تواند زمان لازم برای داشتن یک نیروی زرهی قدرتمند را کاهش دهد و هم می تواند باعث صرفه جویی هزینه ای شود.[/color]




[b][size=6][color=#0000CD]تاپیک منتقل شد.[/color][/size][/b]
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
برادر اسپهبد عزیز اگه اون تاپیکی که برادر محمد لینکشو گذاشته مطالعه کنید البته دوباره ، مطمئنم نظرتون در مورد توانایی ما در ساخت موتورهای دیزل عوض میشه ...!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به چندعلت: يکي ضعف در پشتيباني هوايي دو استراتژي بر مبناي حمله يک قدرت فرا منطقه اي مانند آمريکا يا ناتو که نيروي زرهي واقعا کاري در برابر برتري هوايي مطلق اونها نميتونه انجام بده(ديدن سرنوشت عراق و درس گرفتن از اون) و سومي که مهمتر از بقيه هست نبود بودجه! چرا که اکثر بودجه رو فعلا فعايت موشکي و اتمي ميبلعه.
ساختن موشک در تيراژ بالا و ساختن سانريفيوژ و مراکز اتمي در زير زمين و غيره ديگه جايي براي کارهاي ديگه باقي نميزاره....

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
البته
[quote name='Stuka' timestamp='1341841723' post='259564']
به چندعلت: يکي ضعف در پشتيباني هوايي دو استراتژي بر مبناي حمله يک قدرت فرا منطقه اي مانند آمريکا يا ناتو که نيروي زرهي واقعا کاري در برابر برتري هوايي مطلق اونها نميتونه انجام بده(ديدن سرنوشت عراق و درس گرفتن از اون) و سومي که مهمتر از بقيه هست نبود بودجه! چرا که اکثر بودجه رو فعلا فعايت موشکي و اتمي ميبلعه.
ساختن موشک در تيراژ بالا و ساختن سانريفيوژ و مراکز اتمي در زير زمين و غيره ديگه جايي براي کارهاي ديگه باقي نميزاره....
[/quote]
البته بودجهٔ هسته‌ای ایران در مقایسه با بودجهٔ نظامی چندان قابل توجه نیست. کافی است نگاهی به ردیف بودجهٔ دستگاه‌های مختلف بیندازید: سازمان انرژی اتمی در حدود چهارصد میلیارد تومان در سال بودجه دارد در حالی که فقط بودجهٔ سالانهٔ وزارت دفاع به هفت هزار میلیارد تومان می‌رسد (که باید بودجهٔ سپاه و ارتش را نیز به آن افزود که در مجموع به بیش از بیست هزار میلیارد تومان می‌رسد). برخلاف تصور رایج، سایت نطنز بنا به تخمین کارشناسان خارجی سرجمع بیشتر از ۲۵۰ میلیون دلار هزینه نداشته است. در کل فکر نکنم در طول تاریخ ایران بیشتر از ۳ میلیارد دلار برای برنامهٔ هسته‌ای (شامل بوشهر) هزینه شده باشد.
در ضمن فکر کنم بیشترین ردیف بودجهٔ دستگاه‌های نظامی، مثل همهٔ کشورهای دیگر، دادن خرج پرسنل باشه. فقط سازمان تأمین اجتماعی نیروهای مسلح (زیرمجموعهٔ وزارت دفاع) بیش از پنج هزار میلیارد تومان بودجه‌ش هست.
به نظر من با توجه به بودجهٔ نظامی محدود ایران، عاقلانه‌ترین راه اینه که هزینهٔ جنگ رو برای دشمن بالا ببریم تا اصلاً حمله نکنه (اصل بازدارندگی). هیچ وسیله‌ای به ارزانی موشک این کار رو انجام نمی‌ده چون می‌تونه علیه زیرساخت‌های اقتصادی دشمن (یا همکاران دشمن) طوری استفاده بشه که حتی فکر ضرر اقتصادی‌ش رو هم نتونن بکنن. یعنی جنگ براشون غیر قابل پیش‌بینی می‌شه و همین باعث می‌شه تا حمله نکنند. ولی تانک و نفربر این خاصیت رو ندارند و بیشتر کاربرد رزمی دارند تا بازدارندگی، رفتارشون خیلی غیرقابل‌پیش‌بینی نیست و دشمن تجربهٔ زیادی در مقابله با اون‌ها داره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بجز بحث وجود پوشش هوایی بعلت عدم سیاست هجوم و حمله از سوی ایران، بیشتر توان روی سیستم های دفاعی گذاشته شده و برای حملات محدود تانکهای تی 72 درنظر گرفته شده است
اگر دشمن حمله نفراتی کند نفرات بهترین راه کار مقابله هستند که فکر نکنم کسی مثل ما از حجم نیرو استفاده کند
از سوی دیگر در صورت حمله دشمن باز ماشین های سبک و کوچک مجهز به ضد تانک و نفرات مجهز بهترین خطوط هستند که با حمایت کبری ها می توانند جلوی دشمن بایستند
که در نهایت تانکهای سبک و قدیم کمک نفرات خواهند بود و در صورت نیاز تی 72 ها اقدام به تک و رخنه در خطوط دشمن می کنند

در رژیم پهلوی نیز سیاست بر مبنای خریدتانک و حجم زیاد زرهی مثل شوروی نبود
و شاه برای مقابله با خرید ها سنگین زرهی صدام اقدام به خرید کبری و تسلیحات ضد تانک نمود و در آغاز جنگ انها اثر خود را نشان دادند بویژه کبری ها که به عنوان اجل تانکهای عراقی ازشان نام برده می شد
حال این سیاست هنوز در برنامه است

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام از بحث خوبی که راه انداختی ممنونم

[quote]
چیزی که ذهن منو یه مدت به خودش مشغول کرده اینه که ما اصلا توانمون در زمنیه ی ساخت تجهیزات زرهی چقدره. نقاط قوت و ضعفمون چیه و چه طور میشه برطرفشون کرد. چرا ما با جود این که سال هاست در این زمنیه فعالیت می کنیم هنوز نفربر های مدرن نساختیم؟
[/quote]
بحثی که شما مطرح کردید ، از نظر توانایی ساخت نیروی زرهی جالبه ، اما از این نظر که ما واقعا نیاز به تسلیحات زرهی داریم یا نه ... جالب نیست
در برخورد با توانائیهای نیروهای زرهی نباید دچار افراط شد.
غرب در زمان جنگ سرد دچار همین افراط کاریها شد و برای مقابله با لشگرهای متعدد زرهی شوروی به دنبال ساخت کلاهک های بیشتر هسته ای رفت . بعد از چند سال ، در بازنگریهای خودشون به این نتیجه رسیدن که به سادگی می توانستند با ساخت تسلیحات ضد زره کارآمد جلوی ایجاد هزینه های سنگین و اضافی را بگیرن .

شاید بهتره اینطور بپرسیم که آیا ما نیاز به توانایی زرهی داریم یا نه ؟آیا اصلا چنین نیازی احساس می شه ؟
جواب شما خیره !
هشت سال جنگ تحمیلی ، دارای پیروزیهای زیادی بود که بدون تکیه بر نیروهای زرهی آنچنانی بدست آمد . تکیه اصلی بر روی نفرات پیاده بود ( سیل نیروی انسانی) و نیروهای زرهی بیشتر حکم پشتیبان را داشتند . این قضیه آنچنان صدام را آزار داد که در طیف تسلیحاتش انواع تسلیحات را علیه پیاده نظام می بینید : مین ها ، بمبهای خوشه ای و علی الخصوص تسلیحات شیمیایی .

تنها موردی که بدون اتکا به تسلیحات کشتار جمعی جلوی نیروی پیاده ایرانی رو گرفت تانکهای t-72 بودن که بعد از جنگ ، سریع ایرانیها رفتن دنبالش ! اما جنگ خلیج یک و دو پیش اومد و با توجه به نتایج اون ، نه تنها نیاز به یک نیروی زرهی قدرتمند دچار چالش جدی شد بلکه تکیه صرف به نیروی زمینی زیر سوال رفت و عدم هماهنگی نیروهای زمینی و هوایی را مطرح کرد.

بعد از اون ایران به دنبال سیستمهای موشکی با بردهای مختلف رفت تا بتونه از موشکها به عنوان یک عامل برتری در صحنه نبرد و همچنین یک عامل بازدارنده استفاده کند .
این استراتژی تا حدودی جای خالی نیروی هوایی به عنوان توپخانه هوایی را پر کرد.

ایرانیها همچون گذشته چندهزار سالشون عاشق اصول غافلگیری هستن .
غافلگیری نیروهای زرهی رژیم اشغالگر قدس با موشکهای کورنت در نبرد با حزب الله و عدم توانایی نیروی هوایی این رژیم در نابودی موشک اندازهای حزب الله انعکاسی از تغییر تاکتیکهای نیروهای ایرانیست .

حال اگر می شود هر MBT را با استفاده از انواع موشک های زمینی و هوایی نابود کرد یا از کار انداخت ، با مین ها جلوی پیشروی منظم آنها را گرفت ، با گلوله های سنگین توپخانه و با هدایت لیزری هدف قرار داد و.... برای مقابله متقابل چه نیازی به MBTهست ؟

البته نیاز به یک نفربر زرهی چابک جهت جابجائی سریع نیروهای پیاده بسیار احساس می شود که با توجه به وضعیت جغرافیایی ایران ما بیشتر احتیاج به یک دژپرنده داریم .
  • Upvote 1
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام
البته من در مورد ساخت فعلا نظری ندارم ولی ...

باید همین تانک های تی 72 موجود رو یک بروز رسانی جدی کنیم ...

برای مثال یه برجک جدید براشون طراحی کنیم ... حتی می تونیم از طرح کلی برجک ذوالفقار هم براش استفاده کنیم ....

زره اضافی و جدید روش نصب کنیم ... سعی کنیم تسلیحاتش رو بهبود ببخشیم و ...

اینجوری حداقل می تونند جلوی تانک های کشورهای همسایه دوام بیارند ....

......................................................................................................

البته باید دید با ورود پهباد ها و احتمالا قابلیت حمله به نیروهای زرهی که به دست خواهند آورد و همچنین نیروهای توپخانه برد بلند ( با بردی حداقل بیش از 20 کیلومتر ) و لیزری ، آیا همسایگان ما می تونند نیروی زرهی وارد خاک کشور کنند یا نه !؟

البته منم با داشتن یه نیروی زرهی خوب موافقم .... کی هست که مخالف باشه !؟
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]حال اگر می شود هر MBT را با استفاده از انواع موشک های زمینی و هوایی نابود کرد یا از کار انداخت ، با مین ها جلوی پیشروی منظم آنها را گرفت ، با گلوله های سنگین توپخانه و با هدایت لیزری هدف قرار داد و.... برای مقابله متقابل چه نیازی به MBTهست ؟
[/quote]

اما اگه خواستیم بعد از دفاع یه حمله هم داشته باشیم اونوقت با چی به قلب دشمن نفوذ کنیم؟

الان قرار داد ساخت تحت لیسانی ما برای تی 72 تموم شده و فکر میکنم در این مورد هم ما با روسیه مشکل پیدا کردیم و قرار داد به طور کامل اجرا نشد و همه ی تانکها تولید نشدن.
بازم میتونیم هودمون بدون اجازه ی روسیه از تی 72 ها بسازیم؟
چون اون تعدادی که اون زمان تولید شده که واقعا کم هستن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote] [color=#0000cd]باز هم به نظر من برای داشتن نیروی زرهی قدرتمند بهتر است ما بر روی طرح هایی که امتحان خود را پس داده اند بیشتر متمرکز شویم. مثلا برای داشتن یک ifv قدرتمند (که جای خالی آن به شدت حس می شود و برای ساپورت تانک ها به شدت به آن نیاز داریم) می توان از طرح BMP 2 استفاده کرد. آپگرید BMP 2M مثل تصویر زیر[/color]

[color=#0000cd][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/4%7E176.jpg"]http://gallery.milit...rpics/4~176.jpg[/url][/color]

[color=#0000cd][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/2%7E242.jpg"]http://gallery.milit...rpics/2~242.jpg[/url][/color]

[color=#0000cd][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/3%7E205.jpg"]http://gallery.milit...rpics/3~205.jpg[/url][/color]

[color=#0000cd]مجهز به چهار موشک کورنت (هرچند در حد برادلی نیست) می تواند نیاز ما را به یک IFV قدرتمند برطرف کند.[/color]

[color=#0000cd]در مورد تانک و نفربر هم همینطور.[/color]

[color=#0000cd]استفاده از چنین طرح هایی هم می تواند زمان لازم برای داشتن یک نیروی زرهی قدرتمند را کاهش دهد و هم می تواند باعث صرفه جویی هزینه ای شود.[/color]
[/quote]

من هم با علی اقا موافقم

بهتر بجای اینکه روی mbt سرمایه گذاری کنیم این روش انتخاب کنیم درسته بقا پذیری تانک در میدان جنگ نداره ولی امتحان خودش پس داده و توانایی ضربه زدن به تمام mbt روز جهان داره و با رویکرد نظامی ما که جنگ نا متقارن هست همخوانی بیشتری داره در حالی که تی 72 ما هر چغدر هم که اپ گرید بشن بازم در توانایی شون در مقابل m1a1 دانگرید شده عراقی سوالاتی جدی وجود داره اما با استفاده از این روش حداقل میشه مطمئن شد که در مقابل این نوع تانک به خوبی توان پاسخ گویی داریم ...
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
چرا حرف تو دهن من میذارین؟ من که چند بار گفتم بیشتر منظورم نفربر بود تا تانک. :angry:
من دارم میگم حتی اگه یه چیزی شبیه برادلی بسازیم میتونیم در حملات ازش استفاده کنیم و گرچه جای تانک رو نمیگیره، اما خیلی بهتر از هیچیه. اگه هنوز روشن نشده باز هم میگم بیشتر بحث من روی نفربر ها و مشتقاتشونه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=#0000ff]مهدی عزیز

متاسفانه با بخش عمده ای از نظر شما مخالفم. با اجازه شما به بررسی جزء به جزء نظر شما می پردازم.[/color]

[quote]غرب در زمان جنگ سرد دچار همین افراط کاریها شد و برای مقابله با لشگرهای متعدد زرهی شوروی به دنبال ساخت کلاهک های بیشتر هسته ای رفت . بعد از چند سال ، در بازنگریهای خودشون به این نتیجه رسیدن که به سادگی می توانستند با ساخت تسلیحات ضد زره کارآمد جلوی ایجاد هزینه های سنگین و اضافی را بگیرن .[/quote]
[color=#0000ff]اینطور نیست. ساخت تسلیحات هسته ای توسط آمریکا در واقع پاسخی بود به آزمایش سلاح هسته ای جدید از سوی شوروی. کما اینکه آمریکا هم هر زمان سلاح هسته ای جدیدی را آزمایش می کرد ، مدتی بعد شوروی نیز سلاح هسته ای جدید خود را آزمایش می کرد. در واقع آزمایشات هسته ای آمریکا به منظور مقابله با قوای زرهی شوروی نبود. از اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 آمریکا به منظور مقابله با قوای زرهی شوروی به سمت ساخت تسلیحات و جنگ افزارهای ضد تانک رفت که نتیجه آن تولد نسل جدید تسلیحات و جنگ افزارهای ضد تانک ، مثل هلیکوپترهای کبرا و آپاچی ، وارتهاگ تاندربولت ، موشک های ضدتانک مثل تاو و ... شد.[/color]

[quote]هشت سال جنگ تحمیلی ، دارای پیروزیهای زیادی بود که بدون تکیه بر نیروهای زرهی آنچنانی بدست آمد . تکیه اصلی بر روی نفرات پیاده بود ( سیل نیروی انسانی) و نیروهای زرهی بیشتر حکم پشتیبان را داشتند . این قضیه آنچنان صدام را آزار داد که در طیف تسلیحاتش انواع تسلیحات را علیه پیاده نظام می بینید : مین ها ، بمبهای خوشه ای و علی الخصوص تسلیحات شیمیایی .[/quote]
[color=#0000ff]حقیقتا از این صحبتتون تعجب کردم. متاسفانه در دوره جنگ تحمیلی ما به واسطه نداشتن تجهیزات زرهی مناسب بود که اینهمه نیروی پیاده را دستی دستی به سمت مسلخ گاه فرستادیم. چون چاره ای جز این نداشتیم. اگر ما در آن زمان یک خودروی قدرتمند ATGM زرهی داشتیم ، آیا آنوقت اصلا لازم بود که اینهمه افراد قربانی شکار تانک شوند؟؟ هزاران نفر از رزمندگان ما در حین شلیک آر پی جی توسط تانک های عراقی شهید شدند. صدها نفر از رزمندگان با انجام عملیات انتحاری و از جان گذشتگی خود را به تانک های عراقی می رساندند و آنرا منهدم می کردند و خود نیز شهید می شدند. در آن زمان ما چاره ای جز آن نداشتیم. اما حالا که در سال 1391 قرار داریم آیا چنین کاری معقول است؟؟ اگر خدای ناکرده جنگی بین ایران و (به عنوان مثال) ترکیه رخ دهد ، آیا باید سیل پیادگان مان را به جلو بفرستیم تا دسته دسته کشته شوند؟؟ آیا جان این افراد نباید برای ما ارزشی داشته باشد؟؟ متاسفانه کمتر کشوری در جهان وجود دارد که به موازین اخلاقی و انسانی پایبند باشد. حالا فرض کنیم که همین ترکیه علیه ما از تسلیحات غیر متعارفی مثل سلاح های شیمیایی و میکروبی (هسته ای اش بماند) استفاده کند ، آنوقت چطور؟ باید دسته دسته نیروهای ما به خاطر نداشتن خودروی زرهی مناسب کشته بشوند؟؟[/color]

[color=#0000ff]اگر ما در همان جنگ با عراق تجهیزات و خودروهای زرهی مناسبی در اختیار داشتیم ، نه جنگ اینقدر طول می کشید و نه اینقدر تلفات می دادیم.[/color]

[quote]تنها موردی که بدون اتکا به تسلیحات کشتار جمعی جلوی نیروی پیاده ایرانی رو گرفت تانکهای t-72 بودن که بعد از جنگ ، سریع ایرانیها رفتن دنبالش ! اما جنگ خلیج یک و دو پیش اومد و با توجه به نتایج اون ، نه تنها نیاز به یک نیروی زرهی قدرتمند دچار چالش جدی شد بلکه تکیه صرف به نیروی زمینی زیر سوال رفت و عدم هماهنگی نیروهای زمینی و هوایی را مطرح کرد.[/quote]
[color=#0000ff]دقیقا همین طور است. اما جنگ خلیج فارس نباید برای ما به عنوان الگویی بر کارآیی و یا عدم کارآیی نیروی زرهی قرار بگیرد. یادمان باشد همانقدر که قوای زرهی عراق در این نبرد ناشیانه عمل کردند ، قوای زرهی نیروهای ائتلاف بسیار عالی وارد عمل شدند.

به نظر من بزرگترین علت اینکه بیشتر دوستان تصور می کنند که امروزه نیروی زرهی دیگر کاربرد سابق خود را ندارد ، این است که تقریبا بعد از جنگ جهانی دوم در بخش عمده ای از نبردهای بزرگ آمریکا حضور داشته است و همانطور که می دانید سازمان رزم ارتش آمریکا هم بیشتر بر روی نیروی هوایی تکیه دارد. این است که بیشتر دوستان تصور می کنند که نیروی زرهی کاربرد و اهمیت خود را از دست داده است. واقعیت امر این است که کشوری که سیاست و استراتژی کلی آن بر حمله به کشورهای دیگر است ، الی الابد محتاج یک نیروی زرهی قدرتمند است. چرا که نیروی هوایی هرچقدر هم که قوی باشد و هرچقدر هم که گسترده عمل کند ، لاجرم باز هم باید در نهایت نیروی زمینی و زرهی وارد عمل شوند و کار پاکسازی نهایی و تصرف اراضی مورد حمله واقع شده را برعهده بگیرند. نمونه بارز آن هم همان جنگ خلیج فارس بود. ابتدا نیروی هوایی نیروهای ائتلاف ، پایگاه ها و اهداف استراتژیک خود را در عمق خاک عراق نابود کرده و ارتباطات کلی عراق را از بین بردند. پس از آن پیشروی زمینی آغاز شد. صدها دستگاه آبرامز و چلنجر و ای ام ایکس نیروهای ائتلاف به سمت مرکز عراق یورش بردند و ظرف چند روز شهرهای بزرگ عراق را محاصره و اشغال کردند. واقعیت امر این است که این نیروی زمینی است که تمام کننده کار است. نیروی زمینی است که پس از حمله هوایی وارد عمل می شود و کار در دست گرفتن اراضی را برعهده می گیرد. اگر کشوری قویترین نیروی هوایی را هم در اختیار داشته باشد ، باز هم برای تصرف کامل یک منطقه نیازمند نیروی زمینی و زرهی است.[/color] [color=#0000ff]همیشه و همه جا هم نمی شود از نیروی هوایی استفاده کرد. مثلا برای مقابله با یک گروهک مثلا 50 نفره که در ارتفاعات کوه ها پناه گرفته اند ، نیروی هوایی توانایی مدیریت کامل آنرا ندارد و می بایست نیروی زرهی و زمینی در این گونه موارد وارد عمل شود. موارد متعددی از نبردها را می توان نام برد که در آن نیروی هوایی توانایی مداخله را ندارد.[/color]

[quote]غافلگیری نیروهای زرهی رژیم اشغالگر قدس با موشکهای کورنت در نبرد با حزب الله و عدم توانایی نیروی هوایی این رژیم در نابودی موشک اندازهای حزب الله انعکاسی از تغییر تاکتیکهای نیروهای ایرانیست .[/quote]
[color=#0000ff]در این رابطه اونقدر حرف زدم که حقیقتا دیگه روم نمیشه در اینباره حرف بزنم.[/color]

[quote]حال اگر می شود هر MBT را با استفاده از انواع موشک های زمینی و هوایی نابود کرد یا از کار انداخت ، با مین ها جلوی پیشروی منظم آنها را گرفت ، با گلوله های سنگین توپخانه و با هدایت لیزری هدف قرار داد و.... برای مقابله متقابل چه نیازی به MBTهست ؟[/quote]
[color=#0000ff]هر هواگرد را هم می توان با تسلیحات پدافندی از بین برد. خب پس چه نیازی به نیروی هوایی است؟؟
همچنین هر شناور را هم می توان با موشک های ضد ناو نابود کرد. پس آیا باید نیروی دریایی را بوسید و کنار گذاشت؟[/color]

[color=#0000ff]در جهان امروز برای هر جنگ افزاری پاد آن نیز ساخته شده است. اما هر یک کاربرد خاص خودشان را دارند. یعنی به عنوان مثال سامانه اس 300 برای جلوگیری از نفوذ پرنده های دشمن به خاک خودی طراحی شده است و به این منظور استفاده می شود. اما زمانی که ما بخواهیم اهداف معینی را در عمق استراتژیک خاک دشمن نابود کنیم ، آنوقت دیگر اس 300 به درد مان نمی خورد. بلکه بمب افکن است که در اینجا به داد ما خواهد رسید. هر سلاحی کاربرد خودش را دارد. تسلیحات پدافندی و همچنین تسلیحات ضد زره وظیفه مقابله با نیروهای پیشروی دشمن را برعهده دارند. ولی نمی توان از آنها انتظار حمله داشت. یعنی شما بدون داشتن خودروهای زرهی مناسب و تنها با داشتن نیروی پیاده که مجهز به کورنت و جاولین و اسپایک هستند ، نمی توانید به عمق خاک دشمن پیشروی کنید. شما با اس 300 نمی تونید عمق خاک دشمن رو بمباران کنید. هر سلاحی کاربرد خودش را دارد. [/color]

[quote]البته نیاز به یک نفربر زرهی چابک جهت جابجائی سریع نیروهای پیاده بسیار احساس می شود که با توجه به وضعیت جغرافیایی ایران ما بیشتر احتیاج به یک دژپرنده داریم .[/quote]
[color=#0000ff]دقیقا با این حرفتون موافقم. در جنگ خلیج فارس برادلی های ارتش آمریکا بیش از آبرامز ها تانک های عراقی را شکار کردند. نیاز ما به یک خودروی نفربر IFV با تسلیحات سنگین و نیمه سنگین ضد تانک است که خودش هم زرهی نسبتا قوی داشته باشد.[/color]

[color=#0000ff]بهترین گزینه هم همان BMP 2M است که تصاویر آنرا در پست قبلی گذاشتم. [/color]

[color=#0000ff]البته در کنار قوای زرهی قدرتمند می بایست فکری هم برای توپخانه با قدرت و تحرک و برد بالا کرد. آتش توپخانه دقیق ، قدرتمند ، دوربرد و با تحرک بالا می تواند بخشی از وظایف نیروی هوایی را انجام دهد.[/color]
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[size=5]با خوندن نظراتت کلی حال می کنم علی آقا [/size]
[size=5]فکر کارشناسی شده می دی خوشم می یاد [/size]
[size=5]حالا این ifv با قدرت نابودی mbt های مدرن که ازموشک های جدید بهره مند باشند در ایران ساخته شده؟؟[/size]
[size=5]شاید هم ساخته شده رو نمی کنند[/size]
[size=5]در یک نبرد احتمالی دیگه سربازهایی که در یک نفربر نشستند باید از دست تک تیراندازها[/size] امنیت داشته باشند

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط 951
      تاپیک جامع تحولات زرهی در نیروهای نظامی ایران
       
      با سلام
      این تاپیک برای ثبت نظرات و پیشنهادات علمی و عملی در خصوص تجهیز نیروهای زمینی ایران به یک تانک اصلی میدان نبرد برای جنگهای نوین ایجاد گردیده است .
       
       
      پلتفرم های موجود در نیروهای نظامی ایران به شرح زیر میباشند که هر کدام میتوانند در صورت برخورداری از مشخصات لازم بستر ی برای توسعه تانک اصلی میدان نبرد برای کشورمان باشند .
       
      ام۴۷ پاتون
       

      ام۴۷ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که با پیشرفت طرح تانک ام۴۶ پاتون در اوایل دهه ۱۹۵۰ ساخته شد. این تانک به عنوان تانک اصلی نیروی زمینی و تفنگداران دریایی و جایگزین تانک‌های ام۴۶ و ام۴ شرمن وارد ارتش آمریکا شد اما در این ارتش در هیچ جنگی شرکت نکرد.
      ام۴۷ تنها پس از چند سال با ساخت تانک پیشرفته‌تر ام۴۸ پاتون از استاندارد خارج شد و در اختیار متحدان آمریکا قرار گرفت و در جنگ‌های متعددی از جمله توسط اردن در جنگ شش‌روزه علیه اسرائیل، توسط پاکستان در جنگ‌های هند و پاکستان، از سوی ترکیه در حمله سال ۱۹۷۴ ترکیه به قبرس، توسط ایران در جنگ ایران و عراق و در خدمت استقلال‌طلبان کروات در جنگ استقلال کرواسی شرکت داشت.
       
      ام۴۸ پاتون
       

      ام۴۸ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که سومین و آخرین تانکی به شمار می‌رفت که به نام ژنرال جرج پاتون فرمانده سپاه سوم ایالات متحده در جنگ جهانی دوم و از هواداران کاربرد تانک در میدان نبرد، نامگذاری شد. البته ام۶۰ تانکی که بعد از ام۴۸ طراحی و تولید شد هم به طور غیر رسمی ام۶۰ پاتون نامیده می‌شود. طراحی ام۴۸ بر اساس پیشرفت و توسعه ام۴۷ پاتون تانک متوسط قبلی آمریکایی ها صورت گرفت و شباهت ظاهری زیادی با آن دارد اما از نظر ساختار کلی تانکی متفاوت و مستقل است.
       
      ام۶۰ پاتون
       

      ام۶۰ پاتون نخستین تانک رزمی اصلی آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۰ تولید شد و سال‌ها مورد استفاده آمریکا و متحدان آن در جنگ سرد قرار داشت. ام۶۰ هرچند در ارتش آمریکا با ام۱ آبرامز جایگزین شده اما استفاده از آن هنوز در بسیاری از کشورها ادامه دارد.
      طراحی ام۶۰ بر اساس تانک متوسط ام۴۸ پاتون صورت گرفت که تا پیش از تولید ام۶۰ تانک اصلی ارتش آمریکا بود. پیشرفت‌های ام۶۰ نسبت به‌ام۴۸ شامل استفاده از توپ نیرومندتر ۱۰۵ میلی‌متری به جای توپ ۹۰ م‌م ام۴۸، استفاده از چرخ‌های آلومینیومی به جای فولادی، زره قوی‌تر و ضخیم‌تر، موتور دیزلی قوی‌تر با توان ۷۵۰ اسب بخار، و افزایش برد عملیاتی به ۴۸۰ کیلومتر می‌شد.
       
      چیفتن
       

      چیفتن (به انگلیسی: Chieftain) نوعی تانک اصلی میدان نبرد بریتانیایی است که از سال ۱۹۶۵ وارد نیروی زمینی بریتانیا شد. هنوز نیز در نیروهای مسلح اردن و ایران از آن استفاده می‌شود.
      طراحی چیفتن بر پایه گروهی از تانک‌های بریتانیایی انجام شد که از ماتیلدا ام‌کا ۲ در سال ۱۹۳۹ (با توپ ۴۰ میلی‌متری) آغاز شده و با تانک‌های کرامول (۵۷ و ۷۵ میلی‌متر)، کومه (۷۶ میلی‌متر) ادامه یافته و در پایان به تانک موفق سنچوریون (۷۶، ۸۳ و ۱۰۵ میلی‌متر) می‌رسد. چیفتن با پیشرفت این طرح ساخته شده و جایگزین تانک متوسط سنچوریون و تانک سنگین کانکوئرر به عنوان نخستین تانک اصلی میدان نبرد نیروی زمینی بریتانیا شد. تولید تانک چلنجر ۱ که بر پایه پیشرفت تانک چیفتن صورت گرفته بود از سال ۱۹۸۳ آغاز و در سال ۱۹۹۵ به‌طور کامل جایگزین چیفتن شد. تولید چلنجر ۲ هم در سال ۱۹۹۸ با توسعه چلنجر۱ آغاز شد. چیفتن از پیشرفته‌ترین تانک‌های عصر خود به‌شمار می‌آید که قدرتمندترین توپ و سنگین‌ترین زره را در بین همه تانک‌های آن هنگام را داشت. اما در برابر آن، توانایی تحرک و سرعت آن کاهش یافته بود.
       
      تی-۵۵
       

      تی-۵۴ یا تی ۵۵ نوعی تانک اصلی میدان نبرد ساخت شوروی است که نخستین پیش‌نمونهٔ آن در سال ۱۹۴۵ تولید شده و تولید انبوه آن از سال ۱۹۴۷ آغاز و به سرعت به مهمترین تانک جنگی ارتش سرخ شوروی و کشورهای عضو پیمان ورشو و بسیاری از کشورهای دیگر دنیا تبدیل شد.
      تی-۵۴ بیش از هر تانک دیگری در طول تاریخ تولید شده و برآورد می‌شود که در حدود ۸۶ تا ۱۰۰ هزار دستگاه از مدل‌های مختلف آن در کشورهای مختلف تولید شده باشد. این تانک از زمان آغاز تولید خود تاکنون شاهد بهینه‌سازی‌ها و اصلاحات متعددی بوده‌است. تی-۵۵ مهمترین بهینه‌سازی تی-۵۴ به شمار می‌رود که در سال ۱۹۵۸ وارد ارتش شوروی شد؛ برخورداری از سیستم محافظتی در برابر حملات اتمی-میکروبی-شیمیایی، حذف تیربار قسمت راننده، نصب موتور قوی‌تر (۵۲۰ به ۵۸۰ اسب بخار) و افزایش ظرفیت مهمات توپ اصلی تانک (از ۳۴ گلوله به ۴۳ گلوله) مهمترین تفاوت‌های آن بودند. این تانک علاوه بر شوروی در لهستان، چکسلواکی، چین (با عنوان تایپ ۵۹) هم تولید می‌شد.
       
      تی-۶۲
       

      تی-۶۲ نوعی تانک رزمی اصلی ساخت شوروی است که بر اساس پیشرفت طرح تانک‌های خانواده تی-۵۴/۵۵ طراحی شده و تولید آن از سال ۱۹۶۱ آغاز شد. این تانک به تدریج جای تانک‌های تی-۵۴ را در واحدهای زرهی و موتوری ارتش سرخ گرفته و تولید آن در شوروی تا سال ۱۹۷۵ ادامه یافت، تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ با تانک‌های مدرن‌تر تی-۶۴، تی-۷۲ و تی-۸۰ در خطوط مقدم ارتش شوروی جایگزین شد.
      تی-۶۲ نخستین تانکی بود که از توپ بدون خان استفاده می‌کرد. تفاوت‌های اصلی این تانک با تی-۵۴ شامل شاسی طولانی‌تر و عریض‌تر، توپ بلندتر و پرقدرت‌تر و بدون خان ۱۱۵ میلی‌متری می‌شوند.
       
      تی-۷۲
       

      تانک تی-۷۲ یک تانک اصلی میدان نبرد است که تولید آن از اوایل دهه ۱۹۷۰ در شوروی آغاز شد. این تانک شباهت‌هایی با تانک قدیمی‌تر اما پیشرفته‌تر تی-۶۴ دارد. تی-۷۲ پس از تانک دیگر شوروی‌ها؛ تی-۵۴/۵۵ پرتیراژترین تانک تولیدشده پس از جنگ جهانی دوم است و در مجموع بیشتر از ۲۵ هزار دستگاه از آن ساخته شده و کماکان برای مشتریان خارجی تولید می‌شود که توسط ده‌ها کشور مورد استفاده قرار گرفته‌است. تانک تی-۹۰ مدل توسعه‌یافته تی-۷۲ و جدیدترین تانک ارتش روسیه محسوب می‌گردد. سلاح اصلی این تانک، یک قبضه توپ بدون خان کالیبر ۱۲۵ میلی‌متری از نوع ۲A46M است.
       
       
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.