امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

برای ثبت در حافظه تاپیک حالا اگر فردا روزی یکهو امثال بابک تقوایی ها روشن شدند! و شروع کردند به نقل از منابعشون مقاله سرایی و مصاحبه گرایی به یاد داشته باشیم که مصاحبه هایی که در چند وقت اخیر کار شد حتما یکی از منابعشون هست ولی صداش را در نخواهند اورد و با ترکیب اطلاعات این مصاحبه ها با اطلاعات مغشوش و غلط و دروغ و برخی منابع دیگه برای خودشون منبع اطلاعاتی و خبر محرمانه جور خواهند کرد.

 

اگر اطلاعات در داخل کشور به شکل درستش و به وقتش و گسترده خودمون روش کار کنیم و به نظر و سمع! مخاطبان برسونیم هم از جذابیت های فوق العادش استفاده کردیم، هم خودمون صحیح و شجاعانه تاریخ را مرور کردیم، هم فرماندهان و سیستم ضعف ها را بدون واسطه خواهند دید و بازتابشون را و هم دست امثال این سوء استفاده گران را خواهیم بست با رسانه های اونوری.

 

 

  • Like 4
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

سرتیپ دوم شهرام حسن‌نژاد:

قرار نیست پهپاد جای جنگنده را بگیرد

سرتیپ دوم شهرام حسن‌نژاد با اشاره به اینکه شرایط منطقه عملیاتی یک نوع برداشت و عملکرد را به ما دیکته می‌کند گفت: پرنده‌های بدون سرنشین چه از نظر ساخت و نگهداری و چه از نظر آموزش خلبانان‌ تفاوت‌های زیادی با هواپیماهای باسرنشین دارد اما نباید فراموش کرد که قرار نیست چیزی جای چیز دیگری را بگیرد.+ فیلم صحبت ها.

منبع خبرگزاری جمهوری اسلامی ۲۴ مهر ۱۴۰۰

 

 

ویرایش شده در توسط 41148
  • Like 2
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بسم ا...

 

 یا ا....

 

احتمالا بالاخره بعد از 42 سال نیروی هوایی ارتش یک تکانی بخودش دارد می دهد

 

;)

 

امیدواریم

 

1631286858_0382667_1631286670_9310791Su-

 

 

10-19-2021_9-14-55_AM.jpg  10-19-2021_9-17-58_AM.jpg

 

راست : سال 1400  چپ : سال 1394

 

جنگنده‌‌های سوخو 30 در راه ایران

 

 

پی نوشت :

البته باز هم بخش دفاعی مشرق نیوز اینقدر حرفه ای نبود که یک تصویر درست بگذارد ، به جای آن رفته سوخو-24 را گذاشته وسط خبر :lol:

 

 

 

 
 
  • Like 2
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یعنی رویاهمون به واقعیت تبدیل میشه؟

خرید جت اموزشی هم در دستور کار هست؟

----

 

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در بعضی منابع غیر رسمی حرف از خرید سوخو 35 و میل 28 و تولید مشترک سوخو 30 هم شده. باید دید چقدر درست در می آید و مهم تر از آن روسیه این سفارشات را به درستی انجام میدهد یا نه

 

  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

از هواپیماهای ترابری نظامی و آواکس و سوخت رسان هم نباید غافل شد

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

فارغ از اینکه تو این چند دهه ارزوی نوسازی ناوگان رزم هوایی رو داشتیم

شایعاتی خوشایند ولی غیر واقعی زیاد بود از خرید میراژ تا میگ 35 و فانتوم های یخ زده 

این بار هم که خبر خرید میاد به تجربه زیاد نمیتونیم خودمون رو دلخوش کنیم و فقط سعی میکنیم امیدوار باشیم و از ذوق دوستان لذت ببریم 

 

با فرض صدق قول روس ها در معامله گفته شده 

خرید سوخو 30 از روسیه یا جی 10 از چین این سوال را مطرح میکند که با جنگنده های فعلی چه باید کرد؟

اف 14

اف 4 

اف 5

سوخو 22

میگ 29

سوخو 24 

میراژها 

 

چرا که بحث اموزش ، هزینه نگهداری و موارد مشابه مطرح است. 

در نگاه کلی ایران نیاز به 300 الی 500 فروند جنگنده نیاز هست که بعید است محقق شود 

در صورت چنین اتفاقی می توان به کنار گذاشتن جنگنده های دیگر فکر کرد

در غیر اینصورت جنگنده های فعلی تنها به نقاطی با سطح ماموریت پایین تر ارجاع می شوند 

 

 

اوج تهدیدهای ما در مرز ترکیه و سواحل خیلج فارس خودنمایی می کند 

و مناطق حساس ما هم شامل پایگاه های تهران و اصفهان هست 

در شرق کشور از چابهار تا بیرجند که سطح تهدید ها کمتر هست ولی حضور لازم و ضروری است

 

 

از لحاظ دسته بندی جنگنده ها بر حسب هزینه نگهداری و اموزش 

دست اول : اف 14

دست دوم : اف 4، اف 5، میگ 29

دست سوم: سوخو 24 و سوخو 22 

دست چهارم: میراژها 

 

نکته ای که بسیار مهم هست و دوستان به اون اذعان دارند یکنواختی جنگنده ها جهت کاهش هزینه اموزش و تعمیرات هست 

پس نکته اول بهتر هست که جنگنده ها تقریبا یک دست باشند و سوخو 30 و جی 10 گزینه های مطلوب تری هستند 

 

نکته دوم، تخصیص جنگنده های پیرتر به مناطق غیرحساس هست که سبب میشه ناوگان های اف 5 و اف 4 نیازهای ان مناطق را به طور کامل مرتفع کنند 

 

نکته سوم، هزینه اورهال جنگنده های تعداد محدود بالا و شاید غیر صرفه باشد

در صورت تصمیم برای کنار گذاشتن جنگنده های دست پایین تر بهتر است با یک بروزرسانی به بخش اموزش سپرده شده یا به کشور دوست اهدا شود

برای این منظور تجربه سپاه و ارتش در اورهال سوخو 22 بسیار مهم است

اینکه جنگنده هایی مثل میراژ را با یک بروزرسانی مشابه سوخ 22 ها برای نیروهای متحد مقاومت اماده کنیم و در محل هایی مثل سوریه استفاده کنیم 

اینکار علاوه بر کمک به نیروهای متحد سبب افزایش دانش بر سیستم های کلیدی جنگنده و ساخت بسته های ارتقایی برای بقیه جنگنده ها خواهد شد 

 

به هر حال باید توجه داشت که ارتقا این جنگنده ها در 10 سال اینده از سمت سازنده انجام نخواهد شد و خود ما باید این کار را انجام بدهیم

 

  • Like 2
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 hours قبل , MR9 گفت:

البته باز هم بخش دفاعی مشرق نیوز اینقدر حرفه ای نبود که یک تصویر درست بگذارد ، به جای آن رفته سوخو-24 را گذاشته وسط خبر :lol:

یک بار هم که مدیر میلیتاری به مشرق استناد کرد نتونستن حفظ آبرو کنند icon_cheesygrin

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بسم ا...

البته بزرگان سایت بهتر میدونند . به نظر بنده

باید یه برنامه جامع برای نوسازی نیروی هوایی داشت.این برنامه هم فقط خرید جنگنده نیست .شاید با خرید شروع بشه ولی به تدریج باید تمام سطوح رو در بر بگیره(آموزش  جذب نیرو  زیرساخت  وغیره) . برای خرید هم تمام پرنده ها عمرشون سر اومده اینکه تا حالا حضور دارن دیگه از غیرت بچه های این نیرو نشات میگیره.شاید با  یه جنگنده چند منظوره مثل سوخو30 اس ام شروع کنن .همزمان برای پرنده های ترابری و رادارهوایی و آموزشی هم تنها گزینه امروز خریده فارغ از تلاش برای ساخت البته اونم باید به کمک یه کشور دیگه چه با انتقال تکنولوژی یا ساخت مشترک باشه تا هرچه زودتر به نتیجه برسه.

باید همزمان از چین هم غافل نشد مثل خرید هواپیما های ترابری .تا شاید اگه روسها تاقچه بالا بزارن از این ور به در بسته نخوریم.

 

و در آخر که اول باید فکری براش کرد بودجه نظامی کشوره که نتنها  جواب گو نیست بلکه مشکل اصلی اونه اونم به مجلس برمیگرده باید 2 یا چند برابر بشه. انشاالله

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 hours قبل , mehdipersian گفت:

در بعضی منابع غیر رسمی حرف از خرید سوخو 35 و میل 28 و تولید مشترک سوخو 30 هم شده. باید دید چقدر درست در می آید و مهم تر از آن روسیه این سفارشات را به درستی انجام میدهد یا نه

 

سوخو 30 سطخ مقطعش را هندی ها 15 متر مربع اعلام کردند جنگنده ای با این سطح مقطع را شما با تایفونها و رافال ها اعراب مقایسه کنید با سطح مقطع حدود 1 متر مربع که مجهز به موشک های امرام و متئور هستند 

تسلیحات هوا به هوای روسیه ( ار 73/ار 77) عملکرد ضعفی داشتن که هندی ها دنبال AIM132 و استرا برا جایگزینی با اونها هستند 

تو درگیریهای اخبر هم ( تو کارگیل و بمب باران مقر جیش محمد ) هندی ها از میراژ استفاده کردند 

حتی سوخو 35 هم رادارش قدیمی شده 

جی 10 سی و جی 31 رای ما بهتر از هر جنگنده روسی هستند

تو بحث بالگرد بر خلاف جنگنده بالگردهای روسیه  عالی هستند

 

  • Like 2
  • Upvote 3
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

والا واسه منی ک از سال 2007 - ۲۰۰۸ منتظر رونمایی شفق هستم و بعدشم خبر خرید 250 فروند سوخو-30 هرروز در رسانه ها دست ب دست میشد  و تا الانی ک هیچ خبری نشده و وضعیت فعلی نیروی هوایی رو همه میدونن ،  ازین دست خبرا هیجان انگیز نیست

 

حقیقتا تا تیک آف این جنگنده هایی ک در خبرها هس رو در پایگاههای شکاری کشور خودمون نبینم باور نمیکنم 

 

 

  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

نکته ای که مهمه تسلط کامل تو بسته های ارتقایی جنگنده در داخل هست

این چیزی که دیگران به ما نمیدن

بسته های ارتقایی شامل 

رادار

ایونیک 

جنگ الکترونیک 

و کنترل تسلیحات هست

 

اگر ما بتونیم به این موارد مسلط بشیم 

دیگه بیشتر بحث چابکی موتور و بدنه جنگنده مطرح میشه که میشه بصورت برون سپاری تهیه کرد

  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یک گمانه زنی تکرار شونده هم هست که صحبت از خرید 50 تا 70 فروند سوخو-35 و حدود 30 یا 40 فروند یاک و البته تعداد نامعلومی جی 10 میکنه و سوخو-30 را خریدش را کاملا رد میکنه. در کنار میل-28

 

در این مرحله که انتخاب چندانی نداریم باید تمام تلاش را برای خرید بکنیم. یک نوسازی ابتدایی ضروری است ولو با قربانی شدن برخی اهداف در خرید، هرچند دیگه نباید به قدری باشه که به ضد هدف نوسازی تبدیل بشه.

در کنارش حتما باید طرح های بومی دنبال بشه چون این مسیر همچنان ادامه داره.

 

ما در حوزه نیازهای اساسی در دورنما الان یکی موشک های مافوق صوت هست و دیگری همین بخش هوایی و موتور جنگنده.

  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, majid363 گفت:

سوخو 30 سطخ مقطعش را هندی ها 15 متر مربع اعلام کردند جنگنده ای با این سطح مقطع را شما با تایفونها و رافال ها اعراب مقایسه کنید با سطح مقطع حدود 1 متر مربع که مجهز به موشک های امرام و متئور هستند 

تسلیحات هوا به هوای روسیه ( ار 73/ار 77) عملکرد ضعفی داشتن که هندی ها دنبال AIM132 و استرا برا جایگزینی با اونها هستند 

تو درگیریهای اخبر هم ( تو کارگیل و بمب باران مقر جیش محمد ) هندی ها از میراژ استفاده کردند 

حتی سوخو 35 هم رادارش قدیمی شده 

جی 10 سی و جی 31 رای ما بهتر از هر جنگنده روسی هستند

تو بحث بالگرد بر خلاف جنگنده بالگردهای روسیه  عالی هستند

 

این سطح مقطع مربوط به سوخو 30MK است نه sm . سوخو 30sm نسل 4.5 تلقی میشه و حتما سطح مقطع راداری اون رو کاهش دادند. بسیار احتمال داره که به دنبال sm2  باشند. این مدل رادار سوخو 35 رو داره. این رادار چون اسکن ارایه غیر فعال است یک سطح از اخرین تکنولوژی روز پایین تر است ولی از ان طرف برد بسیار بلندی دارد که جزو دوربرد ترین رادارهای هوا به هوا جهان است. سوخو 35 یک رادار باند ال برای مقابله با رادارگریزها دارد و دو رادار کناری و حتی عقبی که ادعا میشود پوشش 360 درجه به ان می دهد که تنها هواپیمای جنگنده است که مانند اواکس پوشش 360 درجه دارد. ما نمی دانیم هواپیمایی که انها در نظر دارند تهیه کند چه اپشن هایی دارد. شاید هم سوخو 30sm می خواهند. اگر هم سوخو30 و هم 35 بخرند احتمالا سوخو 30 را برای بیشتر نقش تهاجمی و 35 را برای نقش پدافندی در نظر گرفته اند یعنی بیشتر به دنبال نقش بمب افکن ان هستند. 

j10 جنگنده بسیار خوبی است. ولی نفش جنگنده نیمه سبک را دارد. شاید بعدا بتوان موشک pl15 انرا به سوخو هم تطبیق داد. ولی خود روس ها دارند رو چند نمونه موشک هوا به هوای موثر کار می کنند. کلا فعلا اظهار نظر سخت است چون معلوم نیست جنگنده با چه امکاناتی را قصد خرید دارند. 

ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Like 2
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام خدمت شما

40 minutes قبل , sasasasa گفت:

این سطح مقطع مربوط به سوخو 30MK است نه sm

سوخو 30sm یک بروز رسانی برای سوخو 30 هست و نه مدل جدید آن . هدف اصلی اون هم بازار هند الجزایر مالزی و بقیه کشور هایی هست که سوخو 30 خریدند

یکی از مشکلات سوخو 30sm بحث استقرار موتور جدید al41 روش هست یعنی بدنه جدیدی طراحی نکردند و رو همون بدنه می خوان موتور جدید نصب کنند و گرنه مشکل موتور را نداشت ( فکر کنم موتور al41 حدود 4 درصد از موتور al31 قطر بیشتری داره ) 

منبع

رادار پرتوان هم مشکلات خودشو را داره هر چه توان بیشتر بشه سیستم های شناسایی دشمن زودتر می تونن حضور جنگنده دشمن را احساس کنند 

آگر قرار هست جنگنده روسی بخریم سوخو 35 با یک مدل رادار ارایه فازی فعال ( اسمشو یادم رفته) که 1000 ماژول فرستنده گیرنده داره و همزمان 30 هدف را می تون شناسایی کنه و با 6 تا درگیر بشه برای ما خوب هست 

 

  • Like 1
  • Upvote 3
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.