تصویری از پهباد فطرس و موشک های هلفایر طور!!!

درود بر استاد گرامی جناب MR9. این عکس بسیار زیبایی که شما گذاشتید بسیار گفته ها دارد. نویسنگان خارجی احتمالا با منطق خودشان فکر کرده اند که چون تامکت با چند دقیقه پرواز به محدوده 200 کیلومتری ریاض می رسد پس می تواند ترافیک هوایی آنجا را تعطیل کند. درحالیکه اصولا سیاست ما حفظ برتری هوایی برون مرزی نیست با این تعداد هواپیما. همانطوری که در متنهای خودشان هم آمده کاسبی هر چه بیشتر هم همیشه از اهداف غربی ها است. درود بر جناب skyhawk فقط در تهران ده ها پروژه ساخت سیکر در حال اجرا و خاتمه یافته وجود دارد و سیکرهای موجود هم با تغییرات در تراشه های FPGA و نرم افزارهای Embedded آنها مرتب در حال بروز رسانی و تغییر هستند. واضح است که نویسندگان مقاله اهداف fund rising هم داشته اند. خوبی ترجمه مقالات اینها آن است که به ذهنیت اینها پی می بریم. برای مثال بیش از 6 ماه است که در خلیج فارس ناو هواپیمابری دیده نشده است و میلیتاری واچ هم یک مقاله زده بود در مدح ناو هواپیما بر با این تیتر : کوسه سفید در استخر پیراناها (پیرانا ماهی گوشت خوار و کوچکی است که در دسته های بزرگ تهاجم می کنند و قادرند یک فیل را در مدت کوتاهی به استخوان سفید براق تبدیل بکنند) اگر ابراز نظر های زیر مقالات آنها را هم بخوانید می بینید که چقدر آدمها شبیه به هم هستند!!! و این ابراز نظرها چقدر آشنا است. نه نشنال اینترست و نه میلیتاری واچ هیچ کدام به برد 300 کیلومتری اشاره نکرده اند و برد 300 را برای R-33 روسی بیان کرده اند و برد فکور را 220 کیلومتر در نظر گرفته اند اما گفته اند که منابع ایرانی آنها برد فکور را 300 کیلومتر می دانند و احتمال داده اند که با کمک روسها در تغییر فرمول سوخت برد این موشک بیشتر هم می شود که در راستای اهداف بزرگنمایی و fund-rising اینها است. در مورد برد بلند هم با ظهور متئور و PL-15 استاندارد برد بلند به بالای 400 کیلومتر ارتقاء یافته که فقط با موشک های رمجت و یا موشکهای hit-to-kill و یا ترکیب اینها قابل دستیابی است. پس با توجه به اظهارات وزرای دفاع سابق مبنی بر تلاش برای دستیابی به موشکهای ضد ناو فراصوت، و تجربه چینی ها در این زمینه هیچ بعید نیست که در آینده نه چندان نزدیک ما شاهد نسخه ای رمجت از موشک استاندارد هم باشیم که ابتدا به عنوان ضد ناو هوا به سطح و سطح به سطح و در نهایت به صورت هوا به هوا مشابه PL-15 ساخته بشود.

کلا هزینه کردن برای جت آموزشی در حالی که ناوگان اصلا جت رزمی مناسب نداره ، از منطق به دور هست .... اگر به دنبال کسب تجربه بودن ، همون آذرخش و صاعقه کافی بود به شرطی که « مستندسازی دقیق » در پروژه انجام می شد و تجربیات به صورت مدون در می آمد .... همان طور که گفتم ، تمام رونمایی هایی که پیش یا پس از تحریم ها انجام می شود ، اساسا چیزی جزء هارت و پورت تبلیغاتی نیست ... در مورد نیروی هوایی هم ، اگر واقعا قصد بهبود اوضاعش رو داشتن ، در این 30 سال پس از جنگ ، حداقل خود اف 4 ها رو به روز رسانی می کردن و یک و یا دو تا عکس از کاکپیت دیجیتال و رادار اف 4 های به روزرسانی بیرون می دادن ... پی نوشت : 1- ادعای به روزرسانی اف 4 را نکنید !!! مطمئنا نشان دادن یک عکس از کاکپیت به روز رسانی شده یا یک عکس از رادار به روز رسانی شده ، آنقدرها هم شامل حفاظت اطلاعات نمی شود 2- صحبت از « صرفه ی اقتصادی نداشتن به روز رسانی اف 4 » نکنید ، چون اینجور که پیداست ، تا زمانی که خودشون سقوط نکنند ، در خدمت خواهند بود !!! ( 2040 -2050 ) 3- صحبت از پروژه های موهوم نکنید 4- گفته های تقوایی در مقایسه با گفته های « مسئولین » به حقیقت نزدیکتر است ....

اگه از قاهر فیلم ۴k سینمایی ۱۰ هم بسازند ، تا زمانی مه تحویل انبوه و عملیاتی نشه ،برای نیروهای نظامی ما وجود خارجی نداره ....

درود به دوستان گرامی ظاهرا این رونمایی فکور تفاوتی که با رونمایی های دیگر داشته این هست که هیچ کدام از منابع خارجی در حقیقت آن شک نکرده اند و تحقق آن را به کمک مستقیم روسیه و چین به ایران ربط داده اند (مدعی هستند که ایران نسخه هایی از فینیکس و حتی خود تامکت را در اختیار روسیه قرار داده در سالهای دور و نتیجه این همکاری مشترک موشک R-33 (Amos) روسی است که ابتدا بردی حدود 120 کیلومتر داشت و با بهبود ترکیب دانه های سوخت به برد 300 کیلومتر دست یافت و بعدها روسها این تکنولوژی را به صورت کاهش یافته به ایران منتقل کرده اند (خیال پردازی های منابع غربی .م.)) و البته آن را یک دارایی مهم برای ایران می دانند که خطری برای جنگنده های پیشرفته نسل 5 و آخرین نسخه های ایگلها ندارد ولی برای جنگنده های کشورهای منطقه خطرناک است و حالا شروع کرده اند در مورد افزایش تعداد تامکتهای قابل پرواز، ابراز نگرانی کردن و اینگونه از خبر بهره برداری کرده اند که کشورهای منطقه باید زود تر به جنگنده های نسل 5 مجهز بشوند، آمریکا اف-22 های بیشتری را در امارات و عربستان و ... مستقر بکند، با اسرائیل همکاری نزدیکی داشته باشند تا مهارتهای آنها برتری ایران را خنثی بکند یا اینکه اقداماتی انجام بشود که تامکتها قادر به پرواز نباشند!!! ( به نظر می رسد باید سطح حفاظت از تامکتهای روی زمین بالاتر برود.م.) زیرا تصور می کنند که اگر تامکتها قادر به پرواز نباشند این موشک بی اثر می شود. به عبارت دیگر قبول کرده اند که ایران قادر است به تعداد نا محدود از موشک فکور تکثیر بکند اما قادر نیست که حامل آن را تکثیر بکند. موشکی که برد موثری 4 برابر AIM-120B با برد 75 کیلومتر (که بیشتر متحدین آمریکا و خود واحدهای آمریکایی به آن مسلح هستند) و سه برابر AIM-120C برد دارد، این توانایی را به ایرانی ها می دهد که خطر آفرینی های راحتی در مقابل جنگنده های خاور میانه ای داشته باشند بدون اینکه در تیر رس قرار بگیرند. البته نبود یک موشک مشابه متئور اروپایی (که قرار است از سیکر با آرایه فازی فعال ساخته شده از ترانزیستورهای گالیوم-نیترید بهره ببرد) یا موشک چینی PL-15 که از موتورهای رمجت استفاده می کنند و برد بسیار بلند حدود 400 کیلومتر دارند (به دلیل استفاده از هوای موجود در آسمان به جای اکسیدایزر و در نتیجه افزایش مقدار سوخت و سبکتر شدن موشک در حالیکه موشکهای سوخت جامد معمولی باید اکسیدایزر را هم با خود حمل بکنند) در زرادخانه آمریکایی ها و کنسل شدن پروژه نسخه جدیدتر موشک آمرام با برد بلندتر باعث شده که آمریکایی ها در مورد توانایی های موشکی دشمنانشان کمی بزرگنمایی کنند تا بودجه های دفاعی را افزایش بدهند اما این حقیقت که سیاست پنتاگون در طول 60 سال گذشته همواره تولید هواگرد جدید تر به جای تولید مهمات جدید بوده است ثابت می کند که بهره وری پنتاگون در برتری هوایی متناسب با هزینه کرد او نیست. کاملا قابل مشاهده است که هنگامی که ایگلها به خدمت وارد شدند فقط جنگنده ای قویتر و سریعتر و فرمان پذیرتر از فانتوم بودند اما همان مهمات را استفاده می کردند تا اینکه آمرام ها در دهه 90 وارد میدان شدند و به ایگلها شخصیت دادند. به همین ترتیب تا زمانی که رپتورها کماکان مجبور به استفاده از مهمات ایگل ها هستند نباید انتظار داشت که کیفیتی خیلی بالا تر از آنها و در حد توانایی های خود بروز بدهند. راهبردی که دشمنان آمریکا معکوس آن را می روند. قسمتی از نگرانی آمریکایی ها هم بی راه نیست زیرا منابع آمریکایی از اثر جمر های فعال روسی با استفاده از تکنولوژی DRFM (digital-RF-Memory) بر اساس monopulse-trackbreaking-jammer روی موشکهای آمرام نگران هستند. این جمر تعداد برخورد موشک آمرام را به کمی بیشتر از نصف کاهش می دهد. تکنولوژی که حتی برای ایران هم جدید نیست و روسیه بعد از فروپاشی شوروی و دستیابی به کارخانه های ساخت تراشه خارجی و تراشه های غربی همزمان با مدرن سازی سیکرهایش به آن روی آورده است. شاید ریشه مشکل از آنجا شروع شد که پاتریوتها در نبرد آزادی کویت یک فروند تورنادو و یک فروند اف-18 را به اشتباه سرنگون کردند درحالیکه اساسا روی شبح موشکهای عراقی لاک کرده بودند!! نه روی هواپیما های خودی و سیستم RWR هواپیما های خودی هم لاک شدن روی آنها را نشان نمی داد و باعث کشته شدن کروهای پروازی قربانی گردید. بررسی موضوع که در گزارش MIT آمده نشان می دهد که وجود تعداد زیاد سایتهای پدافندی و رادار در منطقه باعث شده بود که میزان آلودگی الکترومغناطیس در منطقه بالا رفته و شکاری های خودی در معرض سایه های رادارهای درگیری و سرچ متعدد قرار بگیرند و انعکاس راداری آنها برای سایتهای دیگر ghost-target ایجاد بکند که اکوی راداری مشابه اکوی ضعیف راداری موشکهای بالستیک داشتند. هنگامی که خدمه پاتریوت با دستپاچگی با شبح موشک عراقی درگیر می شدند (سرعت زیاد موشک وقت زیادی برای پرسنل باقی نمی گذاشت) و بلافاصله برای آن موشک فایر می کردند، به دلیل اینکه شبح مفروض اکوی راداری نداشت، موشک پاتریوت روی مود هومینگ سوئیچ می کرد و سیستم هومینگ موشک پاتریوت انعکاس ناشی از پرنده های خودی را به عنوان یک منبع خوب انتشار تشخیص داده و به جای اینکه به سمت شبح موشکهای عراقی برود به سمت هواپیمای خودی میرفتند. این نکته که سازنده پاتریوت و آمرام عملا یکی است و اندیشه ها و الگوریتمها و زیر سیستمهای تکراری در هر دو سیستم وجود دارد، باعث شده که روش DRFM و انواع ghosting علاوه بر پاتریوت های قدیمی روی آمرام هایی که زیر ساخت آنها به دهه 90 باز میگردد موثر باشد و آمریکایی ها را بر آن دارد که به طرح مفهومی آمرام آینده قابلیت Dual-trajectory بدهند و این موشک علاوه بر رادار فعال دارای سیکر حرارتی هم باشد تا این تهدیدات جدید را خنثی بکند. یک سری از کارشناسان هم با فرض خطا رفتن موشکها برای نمونه آینده آمرام قابلیت hit-to-kill درخواست کرده اند تا هر شکاری بتواند تعداد خیلی بیشتری موشک حمل بکند که برد و سرعت بیشتری دارند ولی به دلیل حذف سر جنگی اندازه و وزن کمتری دارند. بن مایه: موشکهای فکور و تاثیر آنها در بالانس دفاعی منطقه خلیج فارس http://militarywatchmagazine.com/article/70308 تکنولوژی رمجت http://www.dtic.mil/dtic/tr/fulltext/u2/259432.pdf MIT security study program April, 20, 2004 https://nationalinterest.org/blog/buzz/iran-has-cloned-americas-phoenix-missile-27292 چرا تامکتهای بیشتر خبر بدی برای بدخواهان تهران است http://militarywatchmagazine.com/article/70899 مهمترین دارایی نیروی هوایی ایران؟ موشک مرگبار هوا به هوای فکور به تولید رسید http://militarywatchmagazine.com/article/70790 https://nationalinterest.org/blog/the-buzz/the-us-militarys-top-guns-the-air-have-big-weakness-14065 در یک مراسم رونمایی 6 تیر موشک 450 کیلویی بومی که شباهتی به AIM-54 فینیکس داشتند به نمایش گذاشته شد. پیش از این نسخه ای از این موشک در مراسم سالانه رژه سپتامبر سال 2013 نمایش داده شده بود. ایرانی ها اعلام کردند که این موشک فکور-90 نام داشته و یک موشک هوا به هوای هدایت شونده است. با وجود عدم پشتیبانی تجهیزات آمریکایی ایرانی ها که از 1979 تاکنون وجود دارد آنها تلاش زیادی برای آماده به خدمت نگاه داشتن ناوگان خود کرده اند که در این بین آماده به خدمت نگاه داشتن تامکتها به دلیل اینکه تنها استفاده کننده آنها ایران است و قطعات آن قابل خرید از بازار سیاه نیست، از همه مشکل تر بوده است. گفته می شود که به کمک دیگران ایرانی ها روی هر کدام از تامکتها دست کم 250 تغییر کلی و ارتقاء انجام داده اند از جمله تهیه رادار جدید (ادعای منابع غربی .م.)، صفحات نمایش، سامانه های جنگ الکترونیک و دیگر اویونیک مهم! و حالا هم فکور-90 به عنوان سلاح اصلی فامد. فکور-90 که گفته شده قابلیت انجام مستقل لاک راداری روی هدف دارد نه تنها با قابلیتهای فینیکس برابری می کند بلکه با توجه به پیشرفت تکنولوژی در مواردی از آن نیز عبور کرده است. در حالیکه منابع غربی برد آن را 220 کیلومتر تخمین می زنند که با بهبود ترکیبات دانه های سوخت افزایش نیز می تواند بیابد، برد فینیکس فقط 180 کیلومتر بود. فکور-90 قادر به ادامه مسیر به سمت هدف بدون استفاده از رادار شکاری پرتاب کننده آن بوده و با توجه به برد آن و نبود رمجتهای متئور و PL-15 در خط تولید، ایران بعد از روسیه مجهز به R-33 و R-37 دارای دور برد ترین موشک هوا به هوا شده است. با توجه به سرعت 5 ماخ (بیشتر از فینیکس) و برد بلند اگر با استفاده از تکنولوژی امروزی دقت آن حتی هنوز در حد فینیکس دهه 70 هم باشد، این موشک برای کشوری که برای دفاع هوایی به سایتهای پدافندی زمین به هوا متکی بوده است یک جهش محسوب می گردد. امیر حاتمی وزیر دفاع ایران در این مراسم اعلام کرد که این موشک قابل استفاده توسط شکاری های دیگر نیز هست. از دیدگاه ما یکی از این کاندیدها شکاری صاعقه است که با توجه به محدودیتهایش حداکثر دو تیر موشک می تواند حمل بکند. اف-15 های سری SA به AIM-120C با برد 105 کیلومتر مجهز هستند و AIM-120D هایی که اختصاصی برای اف-22 در حال توسعه هستند برد 180 کیلومتر دارند که کماکان بسیار کمتر از برد موشکهای فکور است. در نسخه ایرانی فینیکس به خاطر استفاده از تکنولوژی نوین وزن سیستم هدایت 30 درصد کاهش یافته و باعث حدود 15% افزایش برد بیشتر در نتیجه وزن کمتر و امکان افزایش میزان سوخت شده است و از یک سیکر پیچیده ایرانی با قابلیت آشیانه یابی استفاده می کند که قبلا نمونه ای از آن در موشک سامانه مرصاد استفاده شده بود. افزون بر این ایرانی ها نسخه بومی یک نوع رادار هوایی آرایه فازی پسیو را نیز نمایش داده اند که قابلیت کشف اهداف پنهان کار و موشکهای کروز را در برد بلند دارد که مکمل بسیار خوبی برای یک موشک برد بلند است. این رادار هوایی احتمالا از مهندسی معکوس و افزودن به قابلیتهای رادار توانمند هیوز AN/APG-71 (این رادار نسل بهبود یافته AWG-9 تامکتهای مدل D است .م.) بدست آمده است. ( http://militarywatchmagazine.com/article/70308 ) (امیدوارم که این ادعا بزرگنمایی غربی ها صرفا برای fund-rising نباشد.م.) ترکیب این رادار با موشک فکور و پلتفرم تامکت، ترکیبی را ایجاد کرده که عملا یک دارایی عمده را برای ایرانی ها زنده کرده است. با احتساب تورم قیمت هر فروند تامکت چیزی حدود 150 میلیون دلار تخمین زده می شود یعنی قیمتی دو برابر سوخوی 35 که ایرانی ها حتی قادر به پرداخت هزینه خرید سوخوی 35 با بودجه دفاعی اندک خود نیستند و تامکت بعد از اف-22 گرانترین جنگنده دنیا محسوب می شود!! ایرانی ها آن قدر از پلتفرم تامکت راضی هستند که از سال 2010 به این طرف به صورت جدی پی گیر پس گرفتن یک فروند تامکت باقیمانده درآمریکا هستند (آمریکا که هرگز لاشه آن را هم به ما نمی دهد ظاهرا بیشتر هدف محکوم کردن آنها و گرفتن غرامت است.م.) با این موشک ایرانی ها می توانند با پرواز در نزدیکی مرز ایران شکاری های سعودی را بر فراز ریاض هدف قرار بدهند و یا با نفوذ در آسمان عراق ایگل های اسرائیلی را در آسمان خودشان مورد تهدید قرار بدهند.

پیشتر در روز صنعت دفاعی مراسم میگرفتند، بنابراین فرض این بود که یک روز قبل یا بعد روز صنعت دفاعی که امسال تعطیله مراسم گرفته میشه و محصول جدید معرفی میکنند. اما نمایش پرواز قاهر با اجزای مورد استفاده(مثل پیشران و اویونیک) هم بسیار جالبه. بر اساس شواهد موجود(ساختار لانچر)باور هات لانچ محسوب میشه. احتمالا در انتهای شهریور و روز پدافند هوایی رونماییش کنند. چندی پیش در چت روم به دوستان گفتم که با پایان داستان برجام و افزایش تهدیدات محدودیت نمایش دستاوردها و اقتدار دفاعی برداشته میشه. فقط خدا کنه در زمینه تحقق بودجه دفاعی مشکل سازی نکنند تا دستاوردها به مرحله تولید انبوه هم برسند.

دستیابی ایران به تکنولوژی ساخت سامانه دفاع نزدیک و تجهیز یک به یک شناور های جمهوری اسلامی با فالانکس بومی https://www.tasnimnews.com/fa/news/1397/05/27/1805121/اختصاصی-اولین-ناوشکن-ارتش-به-فالانکس-ایرانی-تجهیز-شد-دفع-حملات-به-شناورها-با-سامانه-دفاع-نزدیک

ایران در سه استان سوریه 30 هزار واحد مسکونی خواهد ساخت. قبلا هم سفیر سابق ایران در سوریه خبر ساخت شش نیروگاه برقابی را داده بود.

سلام علیکم برای ثبت در تاریخ و در خصوص ادعای مشتق شدن قاهر از شفق رونمایی از برنامه شفق ، 1381 شمسی رونمایی از برنامه قاهر : 14 بهمن 1391 پی نوشت : 1- از ابتدای این دو برنامه تا حال حاضر ، بیشتر از 16 سال می گذرد ، شانزده سال کار برروی زیرسیستم ها ، رادار ، اویونیک ، سامانه های تسلیحاتی ، پیشرانه ، بدون حتی یک بار پرواز آزمایشی و سه بار تغییر ماموریت برای یک جت نسل پنجم !!!! ، 2- عطف به برنامه "لاوی " نیروی هوایی اسراییل ( باتمام پشتیبانی های آشکار و پنهان ) ، شروع : دسامبر 1986 ، پایان : اوت 1987 شیمون پرز ، اوت 1985 ، ماک-آپ کابین لاوی 3- پروژه مشابه ترکها: هواگرد جدید از سرزمین ماه و ستاره ، پرواز جدیدترین جت تهاجمی ترکیه تا سال 2022

بله صحبتهاي وزير دفاع رو تازه خوندم البته صحبت از تنها يك جنگنده شده كه پشتيباني نزديك هم هست و قطعا چيزي هم جز قاهر نيست با توجه به رونمايي سامانه ي اصلي باور ٣٧٣ تا پايان سال كه البته كلد لانچ هم خواهد بود وهمينطور قول عزيزان نيروي دريايي در تحويل زير دريايي فاتح و ناوشكنهاي سهند و دنا و تعمير دماوند تا پايان سال در مجموع سال جالبي در پيش رو خواهيم داشت

سلام و عرض ارادت این خبر بسیار مسرت بخشه و خارج از تصور! چون به هر حال اصطلاحا بازارش یک محدوده مشخصی داره. ایکاش این فعالیت ها به حوزه اویونیک هم گسترش پیدا کنه.

تا جایی که بنده دیدم تنها یک رادار کوچک در رسانه های داخلی نمایش داده شده که احتمالا جهت استفاده در کرار رهگیر(از سیکر های فعال)توسعه پیدا کرده. مورد دیگر اینکه مبنای برد ۳۰۰ کیلومتری فکور چیه؟ درسته که صنایع دفاعی ایران به سوخت پرتوان تری دست پیدا کردند و نمودش رو در ارتقای برد صیاد۳(بدون تفاوت ابعاد نسبت به صیاد۲) و موشک فاتح ۳۱۳ و ذوالفقار میشه دید اما هیچ نشونه ای برای استفاده از این سوخت در فکور وجود نداره. چیزی که از شواهد میشه برداشت کرد اینه‌ که موتور هاوک رو از لحاظ طولی حدودا یک متر کوتاه کردند تا امکان بکار گیریش در فکور میسر بشه، مشخص نیست که سوخت مورد استفاده رو هم تغییر داده باشند. این تغییر منجر به کاهش زمان سوزش و فعالیت موتور میشه که برد رو کاهش میده اما وزن پائین موشک فکور نسبت به هاوک میتونه این مشکل رو جبران کنه و بنابراین بهتره موشک فکور رو یک موشک AIM-54 A با برد حدود ۱۳۰ کیلومتر و سرعت حدودا ۳ الی ۴ ماخ محسوب کنیم که به سیکر فعال و بردهای الکترونیکی بروزتر مجهز شده. و الا با وجود داشتن فکور با برد ۳۰۰ میلومتر و سرعت ۵ ماخ ساخت موشک مقصود برد بلند توجیهی نداشت! مگر اینکه پروژه مقصود یک موشک برد بلند با جثه ای مشابه اسپارو و آلامو باشه که هیچ شواهدی بر وجود این فناوری در ایران دیده نشده.

متن زیر گفته های وزیر دفاع هست که از کانال ایروسنتر نقل میکنم. "یک هواپیمایی که مراحل ساخت خود را در صنعت طی کرده که در روز صنعت دفاعی [۳۱ مرداد] به پرواز در می‌آید و مردم شاهد پرواز یک جنگنده خواهند بود. در ۳۱ مرداد یک رونمایی از دستاوردهای دفاعی خواهیم داشت. در حوزه موشک‌های بالستیک و کروز کار خوبی را انجام داده‌ایم؛ تانک کرار در مرحله بهره برداری در دستان نیروهای دفاعی است." بر این اساس ممکنه رونمایی از یک هواپیمای جدید در روز سه شنبه انجام بشه(چون روز صنعت دفاعی تعطیل هست)و پس از اون در ۳۱ مرداد، پرواز کوثر یا قاهر هم رسانه ای بشه.

ببینید این پروژه ها در ظاهر موازی کاری محسوب میشن. در حالی که صاعقه حاصل کار جهاد خودکفایی نهاجاست که در ادامه تعمیر و اورهال تایگرها سعی کرد سازه و بدنه تایگر رو مهندسی معکوس کنه که اینکار رو کرد اما آمریکا جلوش رو گرفت و نهاجا مجبور شد بدون امکانات تغییرات سازه ای ایجاد کنه که مشکل ساز شد. شفق که حاصل همکاری بین ایران و روسیه و از صاعقه پیشرفته تر بود مثل صاعقه در اثر سنگ اندازی آمریکا معلق شد. به نظر میرسه مالکیت معنوی طرح شفق(اینتگرال)به روسیه تعلق داره و باید دید که آیا وزارت دفاع اجازه داره بدون روسیه در این طرح دخل و تصرف کنه؟ برای مثال ما در پروژه برهان که نمونه سبکتر(و با موتور ضعیفتر)شفق آموزشیه، یک سری تغییرات سازه ای میبینیم که احتمالا در راستای دور زدن محدودیت ها انجام شده. قاهر هم به اعتقاد بنده نمونه ای تغییر یافته از شفق رزمی محسوب میشه که برای اهداف خاصی تولید شده. اینها همگی جنگنده سبک محسوب میشن که اگر در زمان خودشون به نتیجه میرسیدند موازی کاری دیده نمیشد. حالا طبیعی هست که ما به یک جنگنده نیمه سنگین نسل ++۴ مانند میگ ۳۵ یا نسل پنجم مانند جی ۳۱ احتیاج داریم که اینها به هیچ عنوان موازی کاری محسوب نمیشن.

برای ان دسته از دوستانی که قصد دارند از خلاصه وضعیت خبرداشته باشند مبحث فاکتورهای نسل 4-5 دسته بندی قاهر در کدام نسل ؟؟؟ نیاز حال حاضر نیروی هوایی ماهیت نیاز سنجی برای قاهر ادعاهای مربوط به نسل پنجمی بودن قاهر یک نمونه مطلوب از همکاری شرکتها در تولید یک جت رزمی پیشرفته سرانجام تلخ برنامه های جاه طلبانه مباحث تکمیلی مربوط به قاهر و مقایسه ان با برنامه های مشابه ادعای نسل 5 و بعد تبدیل شدن ان به نسخه های پایین تر مجدد یاد آوری برنامه های گذشته مفهوم استاندارد برتری هوایی ماجرای تسلیحاتی که وجود خارجی ندارد تاسف بار ترین پستی که از ابتدای حضور در میلیتاری ارسال کردم و این نتیجه چنین برنامه هایی هست نیازهای عملیاتی فوری ماهیت فرماندهی در قرن بیست و یکم نادرست بودن شیوه تعریف برنامه قاهر قاهرو تصمیم سازی سطوح حاکمیتی پی نوشت : متاسفم که قرار هست بعد از 4 دهه تجارب تلخ در جمهوری اسلامی از جنگ و تحریم تا شرایط فعلی اقتصادی ، مجبور شدیم که چرخ را مجدد اختراع کنیم !!!!! که طبیعتا اثبات می کند که چرا بخش بزرگی از تحلیلهای نسل جدید ان هم در دهه دوم قرن بیست و یکم و در استانه ورود به سال 1400 شمسی به چنین وضعیتی ختم شده !!!!

سلام متاسفانه قسمت عمده انجمن از کار افتاده است و البته با هر تلاش جدید این از کار افتادن مضاعف تر می شود . آغاز داستان هم از زمانی بود که انجمن واگذار شد و ظاهرا الان خصولتی ؟! است متاسفانه هیچ کسی هم خواهان درست کردن آن نیست

محرمانه به شیوه اتحاد جماهیر شوروی مکان یابی مجموعه محرمانه آزمایشات تسلیحات لیزری در روسیه مسکو : براساس رصد تصاویر ماهواره های تجاری که در آوریل 2018 ثبت شده بود ، تحلیلگران نظامی به این نتیجه رسیده اند که ارتش روسیه ، مشغول توسعه نسل جدیدی از سامانه رزمی لیزری Peresvet در ناحیه نظامی "ایوانو" نزدیک پایگاه موشکهای قاره پیمای تیکووو (Teykovo ) است . به گفته کارشناسان وب سایت militaryrussia.ru ، زیرساختهای تست این سامانه جدید در مختصات (عرض جغرافیایی 56.898855 و طول جغرافیایی 40.578283 ) که ناحیه ای همجوار ایوانو ، نزدیک پایگاه موشکی شماره 2426 جمعی لشکر 54 موشکهای استراتژیک گارد ارتش فدرال روسیه ، مشاهده شده ، در حالی که این پایگاه موشکی پیش از این به لانچرهای جاده ای موشکهای بالستیکی قاره پیمای توپول مسلح گردیده بود . سامانه لیزری Peresvet یکی از پیشرفته ترین و در عین حال ، محرمانه ترین سامانه های رزمی ارتش روسیه بشمار میرود و طبق اخبار منتشر شده در رسانه های داخلی این کشور ، دو ماموریت اصلی دفاع هوایی و دفاع موشکی را برعهده خواهد گرفت . رییس جمهور روسیه در جریان سخنرانی خود در یکم مارس سال جاری میلادی خاطر نشان نموده بود که روسیه پیشرفتهای قابل توجهی در فناوری تسلیحات لیزری را بخود می بیند و هم اکنون این سامانه ها در حال تحویل به واحدهای نظامی است . این اظهارات ، همزمان با انتشار یک فایل ویدئویی که در آن به نظر می رسد یک پیکربندی سنگین سوار بر یک کِشنده که بخش اصلی این سلاح جدید را تشکیل میدهد ، صورت پذیرفت . پوتین در ادامه این سخنرانی چنین ادامه داد که" من قصد ندارم تا جزییات بیشتری را بیان کنم ، اما کارشناسان اطمینان دارند که با ورود این جنگ افزارها به سازمان رزم ارتش ، ظرفیت دفاعی روسیه افزایش خواهد یافت " در 19 ژوییه 2018 ، وزارت دفاع روسیه ، با انتشار یک ویدئوی جدید ، به شکل محدود ، برخی از تجهیزات و سخت افزارهای این سلاح را در اختیار عموم قرار داد .این ویدئو ، یک واحد نظامی ارتش روسیه را به نمایش گذاشته بود که به حداقل دو دستگاه سامانه لیزری Peresvet و خودروهای فرماندهی و پشتیبانی مجهز بودند . با این حال ، ماموریت اصلی این جنگ افزار هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد ، اما گفته میشود که در ابتدا ، نقش این سامانه ، بیشتر "کورنمودن" تجهیزات اپتیکی مهاجمان است که در گذشته گونه هایی متنوعی از آن توسط اتحاد شوروی توسعه پیدا نموده بود . پی نوشت : تفکیک شده از تاپیک اخبار نظامی / صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

توی خواب میتونند ببینند. خود روسیه به دعوت ما اونجاست اون هم روی هوا نه زمین

سلام براستاد عزیز ضمن تشکر از زحمات و توجه مستمر به میلیتاری

اگر میتونستیم! توانش رو داشتیم و میخواستیم!، که بریم سراغ چیزی به اسم drfm هیچ کدوم از دلایلا ها و اسپایک های اسراییل اهداف فوق حساس ایران و سوریه رو بسادگی بدون هیچ گونه مزاحمت الکترونیکی منهدم نمیکرد. سادگیش در همین حده... https://www.youtube.com/watch?v=SVrdgdN1HF0

ویژه برنامه سپاه پاسداران به مناسبت اورهال جنگنده های سوخو۲۲ ۹۷/۵/۲۲ http://www.telewebion.com/episode/1869997 --- طبق گفته فرمانده هوافضای سپاه بین فیترها و پهپادها لینک ارتباطی ایجاد شده به نحوی که جنگنده میتونه از فاصله حدودا ۳۰۰ کیلومتری با پهپاد ارتباط داشته باشه و از اطلاعاتش بهره ببره.

درود به دوست گرامی با توجه به نام گذاری فکور به عنوان موشک هوا به هوای میانبرد و ترجمه مخفف آمرام بد نیست که سر گذشت آمرام را بررسی کنیم. موشک آمرام به بیش از 36 کشور فروخته شد و هواگردی که بتواند آن را مغلوب بکند می تواند به برتری هوایی 36 کشور صدمه جدی بزند. پلتفرم فینیکس برای رفع نیاز نیروی هوایی آمریکا مورد توجه قرار نگرفت زیرا این پلتفرم به رادار AWG-9 بسیار وابسته بود و آمریکایی ها دنبال موشکی بودند که به همه هواپیماهای دیگر قابل اتصال باشد (در رونمایی فکور هم جمله مشابهی شنیدیم) . آمرام محصول مشترک صنایع هیوز و ریتیون یعنی سازندگان فینیکس و هاوک بود! روی کاغذ قرار بود بتواند 52 جی را تحمل بکند و نسل جدیدش هم در دوره اوباما به دلیل نبود بودجه تعطیل شد. پروژه آمرام به دلیل ناپایداری محصول و افزایش هزینه ها و قیمت تمام شده در سال 1984 متوقف شد و در سال 1985 به کوشش گاسپار واینبرگر (همان که گفت باید موجودیت ملت ایران را نابود بکنیم) دوباره احیا شد. تا سال 1984 ، 8 تیر موشک تست شده بود 5 تا توسط ریتیون و 3 تا توسط هیوز که نتایج نا امید کننده ای داشتند و کل پروژه هم دست کم 2 سال تاخیر داشت. توجه شما را به این نکته جلب می کنم که در دهه 60 زمانی که فینیکس ساخته می شد اصولا نرم افزار کمترین نقش را در کیفیت محصول داشت به مرور این نقش در دهه 80 به 20 درصد رسید و امروز این نقش بیش از 80 درصد است. وقتی که سخت افزار یک موشک معمولی می تواند دست کم 25 جی فشار را تحمل بکند، پس سخت افزار جنگنده فراصوت شانسی در مقابل سخت افزار یک موشک معمولی هم ندارد و اگر هم با شدت جی بالای 10 مانور بکند، احتمالا سرنشین های خود را می کشد. بنابراین اهداف فراصوت دارای قابلیت مانور فقط موشکهای بالستیک، کروزها و پهپادهای فراصوت را شامل می شوند فعلا نه جنگنده های سرنشین دار. ظاهرا قبل از انقلاب آمریکایی ها یک بار این کار را در شمال ایران انجام دادند تا کارایی موشک فینیکس را بر علیه میگ 25 برای ما تست بکنند. ایران در اساس تامکت را فقط برای دور کردن میگ های 25 و نیاز به طول کوتاه باند برای نشست و برخاست خریده بود و برای اینکه فینیکس بتواند با این پرنده درگیر بشود، تامکت باید پروفیل پروازی خیلی خاصی را بکار می گرفته که در مصاحبه با تیمسار گران قدر شهرام رستمی (از معدود افرادی که آموزش پرواز با آن پروفایل مخصوص مغلوب کردن میگ 25 را دیده بودند و هنوز در خدمت نیرو بودند) تا حدودی شرح داده شده است که البته کار ساده ای نبوده و در شکار میگ 25 که ایشان مطابق دستورالعمل آمریکایی ها انجام دادند بکارگیری این پروفیل پروازی در ارتفاع بالا باعث شد که افسر RIO صندلی عقب ایشان دردهای بسیار وحشتناکی را در ناحیه گوش متحمل بشود و صدمه ببیند. بسیار نیکو بود که ما همین کار را البته بدون اینکه خیلی ارتفاع بگیریم و خلبانهای نایاب را صدمه بزنیم، این بار در جنوب و وسط خلیج فارس انجام می دادیم تا پیام های خوبی داشته باشد. اما پرواز های فراصوت فرسودگی جنگنده را بشدت افزایش می دهد و در شرایط فعلی چندان معقول نیست. هر چند یک نوع پرتابه هدف فراصوت از قبل از انقلاب در نیرو موجود است اما تستهایی که روی فکور رسما اعلام شده با استفاده از پهپاد کرار بوده که با سرعت نزدیک به صوت پرواز می کند. که البته تستهای استانداردی هم هست. همانطور که در گزارش پروژه تحقیقاتی RS8A در تاریخ 1993 نوشته سرهنگ دوم John.R.Ward به نام Beyond "Integrated Weapon System Management" Acquisition in Transition آمده است. http://www.dtic.mil/get-tr-doc/pdf?AD=ADA276791 این گزارش که به مشکلات موشک آمرام و پدیده Missile-ghosting در نبود تفکر تجمیع مدیریت سامانه های مدیریت تسلیحات هواپیما پرداخته است. تجربه مشکلاتی که در اتصال این موشک پیشرفته به هواگردهای قدیمی (ایگل و فالکون و ...) پیش آمد (که تا نزدیکی کنسل شدن کل پروژه آمرام پیش رفت) منجر به ایجاد استاندارد MIL_STD_1760 گردید. در مورد استانداردهای سری MIL باید بگویم که بر خلاف استاندارد های سری IEEE و ISO که هدف اصلی آنها در انحصار گرفتن بازار با افزایش هزینه برای ورود رقبای جدید (که موقعیت شرکتهای متفق در استاندارد به خطر نیافتد) بوده و هدف فرعی بالا بردن کیفیت است، استانداردهای سری MIL همگی هدف اولیه افزایش حداقل کیفیت را دارند و ضامن منافع شرکت یا شرکتهای خاصی نیستند. تست های موشک آمرام روی اف-15 به عنوان اولین پلتفرم و اف-16 به عنوان دومین پلتفرم (اف-16 به دلیل missile ghosting و استفاده از یک واسط دیجیتال برای خوراندن فرامین نا همتراز دو طرف به یکدیگر و کندی ناشی از آن (چقدر این روش آشنا است) ) نا موفق بودند. تستهای عملیاتی موشک آمرام بر اساس الزاماتی که در طراحی مفهومی آن آمده بوده به این گونه بوده که باید 4 تیر موشک متوالی برای 4 هدف که با سرعت نزدیک به صوت پرواز می کنند پرتاب بشود سرعت خود شکاری هم باید زیر صوت باشد در حالیکه شرایط محیطی با ECM سنگین همراه باشد. به عبارت دیگر برای آمرام یک تست پرتاب 4 تیر تقریبا هم زمان برای 4 هدف در محیط جنگ الکترونیک شدید تعریف شد. این ECM سنگین توسط هواگردهای دیگری که در نزدیک میدان تیر پرواز می کرده اند باید تامین می شده است. در دوم آگوست 1989 یک فروند ایگل تحت هدایت خلبان تست کاپیتان بن جاپلین، 4 تیر موشک آمرام را بار کرد و از پایگاه فلوریدا به پرواز درآمد. تیر موشک اول توسط مانور پهپاد منحرف شد و 3 تیر دیگر هم دقیقا به همان جایی رفتند که رادار اف-15 به آنها می گفت که بروند ولی هر 3 تیر خطا رفتند زیرا رادار اف-15 نتوانست بین هدف واقعی و هدفهای تقلبی که ناشی از وجود ECM در محیط نبرد بودند هدف واقعی را تشخیص بدهد. خطا رفتن تیر اول را با یافتن یک باگ در نرم افزار رادار ایگل بر طرف کردند و برای حل مشکل ECM هم یک بهبود جدید برای همه رادارهای ایگل ارائه شد. در تست دوم (یک روز خوب در ماه مه 1990) که اگر ناموفق می بود کل پروژه با خطر کنسل شدن مواجه بود دو تا از پهپادها را هم به پاد ECM مجهز کردند تا شدت ECM را تشدید و متفاوت بکنند، این بار سه موشک به هدف برخورد مستقیم کرد و یکی از فاصله ای مرگبار نزدیک هدف عبور کرد. این بار نیز خلبان با سرعت 650 نات (حدود 0.9 سرعت صوت) در پرواز بود و پهپادها با سرعت نزدیک به صوت. کاپیتان جاپلین چند ثانیه بعد از پرتاب آخرین موشک، با یک مانور سنگین از منطقه عملیات خارج شد و موشک آمرام با اتکا به رادار فعال داخلی خودش و داده هایی که قبلا توسط رادار ایگل به آن داده شده بود با موفقیت به سمت هدف واقعی رفت. این موفقیت باعث شد که پروژه آمرام که در پیش بینی مسیر حرکت هدف از فیلتر کالمن استفاده می کند( https://calhoun.nps.edu/bitstream/handle/10945/41427/14Mar_Osborn_Adam.pdf?sequence=1&isAllowed=y )کنسل نشود. پروژه ای که از 1978 بر مبنای تجربه موشک فعال راداری AIM-7B که به دلیل مشکلاتی کنار گذاشته شده بود شروع شده بود و قرار بود دو برابر اسپارو قدرت رزمی و قیمتی نصف آن داشته باشد. نیروی هوایی بسیار خوش بینانه اعتقاد داشت با استفاده از آمرام قدرت نابودگری ایگل ها دو برابر و قدرت فالکون ها 6 برابر می شود. در میانه دهه 90 میلادی 40 تیر موشک آمرام در 12 ماموریت تست پرتاب شدند و نتایج و قابلیت اطمینانی فراتر از انتظار از خود نشان دادند. بهبود ها و استاندارد سازی های توسعه نرم افزار روی شکاری ها به جایگاهی رسید که موشکی که روی بلاک های مختلف اف-16 برای هماهنگ شدن بسیار پر مسئله بود در یک نبرد واقعی در ساعت 2220 به وقت محلی روز 27 دسامبر سال 1992 موفق شد یک فروند میگ 25 عراقی را منهدم بکند.

سلام مجدد حالا سئوال بنده این هست که چرا بودن در کنار این 191 واحد به معنای تسلیم شده ؟؟؟ ؟آیا همه این 191 واحد تسلیم آمریکا شدند ؟؟ آیا این بزرگنمایی بیش از حد آمریکایی ها نیست ؟؟ قطعاً اطلاع دارید که حتی آمریکایی ها هم برای پیشبرد راهبرد خودشان با محدودیت روبروهستند و اینطور نیست که هر چه دلشان خواست انجام دهند . دنیای ما روی یک اصولی پیش میرود که اگر چه زیاد به نفع مانیست ( مقصر هم خودمان هستیم که در طول سالها قدرت سازی اصولی نکردیم ولی انها کردند ) ولی همین چهارچوب برای یک واحد سیاسی مثل امریکا هم محدودیت دارد ( مثالهای ان هم بسیار فراوان هست ) نکته همین جاست ، ما ، ایالات متحده را یک قدرتی بدون حد و مرز و بدون محدودیت تصور می کنیم . در حالی که این شکلی نیست . خود انها هم اگر تحلیل ها و تفسیرهای شان را رصد بفرمایید ، به این نکته واقف هستند ولی ظاهرا ما براین باور نیستیم . این مشکل هم باز به خود ما برمی گردد ، ساختار آموزشی ما ، از کار افتاده و قدیمی هست ، تولید دانش آن بسیار اندک هست ، همه دنبال مدرک هستند و نتیجه طبیعی آن ، همین وضعیت هست که می فرمایید . انتظار هم نباید داشت وقتی صنعت ما هیچ ارتباط کار آمدی با دنیا ندارد ( حالا این ارتباط صرف به معنای مونتاژ یا خرید نیست ، بلکه تعامل هوشمندانه مثل چین هست ) یک مرتبه جت نسل 5 تولید کند ، حتی چینی ها هم که سالها از ما جلوترند ، هنوز ادعای چندانی در این زمینه ندارند . مشکل ما ، نه ایدئولوژی هست ، نه اسلام هست و نه رهبری ، مشکل ما اول در ساختارهای کهنه ما ، بعد در عدم اراده در نوسازی این ساختار باید باشد . وقتی ساختار بهینه باشد ، مهندس ، دکتر ، کاردان فنی ، نظامی ، استاد دانشگاه و ... تولید می کند که دغدغه اول آن ، پیشبرد کشور به جلو است . این افراد تربیت شده در ساختار بهینه شده ، هرگز دنبال نمایش نیست ، استاندارد ایجاد می کند ، طبق همان استاندارد ، پروژه تعریف میشود ، اصولی و منطقی ، برنامه را جلو میبرد و در نهایت محصولی را ارائه می کند که هم باعث افتخار هست و هم موجب تقویت قدرت کشور در همه ابعاد .

بسم الله الرحمن الرحیم       خانواده تسلیحات هوا به سطح سدید برای اولین بار با نمایش لانچر 4 فروندی این سلاح در زیر بالهای بالگرد رزمی شاهد 285 رسانه ای شد , اما ماهیت آن تا  زمان رونمایی از پهپاد رزمی شاهد 129 همچنان در هاله ای از ابهام قرار داشت. در طی نمایش نمونه رزمی این پهپاد , شاهد 129 با پرتاب یک تیر موشک سدید , این سلاح را از وضعیت یاد شده خارج نمود و آن را به یکی از جلوه های موفق در زمینه توسعه تسلیحات داخلی مبدل ساخت.       این سلاح هوا به سطح بر اساس موشک ضد زره آمریکایی تاو که در صنایع موشکی منتظر المهدی وزارت دفاع ایران با نام توفان تولید می شود , توسعه یافته است. موشک تاو یا توفان , موشکی ضد زره با وزنی در حدود 20 کیلوگرم و از نوع تسلیحات هدایت سیمی می باشد که توسط لانچرهای سطحی و هواپایه (تاو کبرا) مورد استفاده قرار می گیرد . نمونه های مختلفی از این سلاح به تولید رسیده و در برخی نمونه ها , مانند موشک توفان 5 , سیستم هدایت سیمی از پشت موشک حذف شده و بنابر گزارشات موجود , سیستم "هدایت نیمه خودکار سوار بر پرتو لیزر" جایگزین آن شده است. نمونه های مختلف این سلاح , از توان نفوذی مابین 400 تا 900 میلیمتر  در زره , برخوردار می باشند و در نمونه های جدید تر آن برد موشک در حالت پرتاب از سطح در حدود 3500 الی 4500 متر می باشد که به نظر می رسد در حالت پرتاب از لانچر های هواپایه و در صورتی که سیستم هدایت سیمی آن حذف شود , برد موشک میتواند افزایش یابد.  این سلاح با گذشت زمان طولانی از زمان طراحی و ساخت آن , همچنان اثرگذاری خود را حفظ کرده و عملکرد خوبی در میدان نبرد از خود به جای گذاشته است که برای نمونه میتوان به سابقه استفاده از این سلاح توسط تروریست های حاضر در کشور سوریه بر علیه خودروهای زرهی و نفرات ارتش این کشور اشاره کرد.      موشک تاو     نمونه های تولید شده از موشک تاو در ایران        پیدایش موشک سدید موشک تاو در هر دو مدل سطحی و هواپایه با قفل کردن سایت اپتیکی بر روی هدف به وسیله اپراتور سلاح و ارسال فرامین به موشک توسط سیم متصل به لانچر , کنترل و هدایت می شود که روشی ارزان قیمتی برای هدایت پذیر کردن تسلیحات محسوب می شود , اما علی رغم ارزان بودن این روش , محدودیت های خاص خود را نیز داراست و بکار گیری آن بر روی تسلیحات هواپایه در زمان  فعلی توجیه ناپذیر می باشد و حتی در تسلیحات ضد زره سطحی نیز , این روش در حال منسوخ شدن می باشد! بر همین اساس برای استفاده از موشک توفان در هواگردهای سرنشین دار و بدون سرنشین ایرانی , در سیستم هدایت این سلاح بازنگری صورت گرفت و نمونه اولیه موشک سدید از افزودن جستجوگر تلوزیونی بمب هدایت شونده قاصد به قمست دماغه موشک تاو و حذف بخش هدایت سیمی از پشت این موشک به وجود آمد! در اولین پرتاب آزمایشی موشک سدید که رسانه ای شد , این موشک از نوع هدایت تلوزیونی و از داخل تیوب به سمت هدف پرتاب شد و در فاصله چند متری از هدف فرود آمد , این دقت برای یک موشک ضد زره چندان مناسب نمی باشد , اگرچه احتمال عبور موشک از داخل هدف (خصوصا اگر هدف با مواد ضعیفی مانند پارچه و الیاف مشابه ساخته شده باشد) نیز محتمل می باشد. اما با توجه به نوع سیکر این موشک که مشابه سیکر بمب قاصد می باشد می توان منشاء اصلی این دقت پائین را استفاده از این سیکر تلوزیونی (و احتمالا قطعات و کد های نرم افزای) بمب قاصد دانست! در بمب هدایت شونده قاصد از سرجنگی 2000 پوندی بهره گرفته شده است که شعاع تخریب بالایی دارد و می تواند ضعف در زمینه دقت سیکر را پوشش دهد!   صحنه برخورد موشک سدید     http://www.aparat.com/v/8Wrax   سیکر تلوزیونی سدید 342      سیکر بمب هدایت شونده قاصد     در نمایشگاه هوافضای سپاه , چندین مدل متفاوت از این سلاح با سیکر های جدید به نمایش در آمد که تشخیص دقیق آنها به دلیل کیفیت پائین تصاویر موجود  چندان امکان پذیر نمی باشد اما  به طور کلی به نظر می رسد از انواع سیکر های تلوزیونی , حرارتی و  لیزری می باشند.         دقت سدید 342 در نمونه جدید     سیکر تلوزیونی در نمایشگاه کیش       سیکر سلاح جدید پهپاد حماسه     با وجود ساده و ارزان بودن سیکر های تلوزیونی اما این نوع سیکر ها ضعف هایی نیز در زمینه عدم تمایز بین اجسام و افت بازدهی در شرایطی با نور کم و شب هنگام را دارا می باشند. برای حل این مشکل به نظر می رسد در یکی از انواع سیکر های قابل نصب بر روی سدید , از پوشش دماغه ای به رنگ دودی استفاده شده که احتمالا یک نوع فیلتر مادون قرمز برای حذف نورهای مرئی می باشد که تنها نور مادون قرمز را از خود عبور می‌دهد و به این ترتیب تصویری در طیف مادون قرمز از اشیاء و اجسام تولید می شود که پردازش تصویر و همچنین قفل بهتر بر روی اهداف را بهبود می بخشد.           فیلتر مادون قرمز   عکاسی با فیلتر مادون قرمز     ---     همچنین یک نوع سیکر دیگر با پوشش جیوه ای رنگ , برای این سلاح تولید شده که با توجه به مقایسه با نمونه های مشابه به نظر می رسد از سنسور تصویر ساز حرارتی (IIR) بهره می برد.     سیکر بمب هدایت شونده GBU-53     سیکر موشک Nag     پاد Tigereye, IRST      فرم متفاوت و رو به پائین پوشش سیکر      فرم بارگزاری بالگردها و پهپادهای نیروی هوافضای سپاه       پیشران موشک تاو یا توفان یک سلاح با مکانیزم پرتاب گرم از داخل تیوب می باشد که این کار به وسیله یک پیشران راکتی استوانه ای شکل در قسمت انتهایی موشک انجام می شود و پس از رسیدن موشک به فاصله امن از لانچر , پیشران اصلی که در قسمت میانی بدنه قرار دارد فعال شده و نیروی پیشرانش موشک را تا رسیدن به هدف تامین می کند. در موشک سدید نیز این مکانیزم به همان صورت مورد استفاده قرار گرفته است و نازل های پیشران در قسمت میانی بدنه قابل روئیت می باشند. به نظر می رسد این نمونه از سدید برای کاربردهای ضدزره توسعه یافته است و بر همین اساس , این سلاح در آینده بیشتر توسط بالگردهای هوافضای سپاه مورد استفاده قرار خواهد گرفت.     اشاره به موشک فایر اند فورگت سدید 361 در کاتالوگ بالگرد شاهد 216   نمونه های دیگری از سلاح هوا به سطح سدید نیز طراحی و تولید شده است که فاقد پیشران می باشند و صرفا با گلاید فاصله بین هواگرد تا هدف را طی میکنند و یک نوع سلاح هواسر محسوب می شوند که اولین نمونه از این سلاح , سدید 342 نامگذاری شده است. مشخصه ظاهری این نمونه ها , نداشتن نازل پیشران در قسمت میانی بدنه و دارا بودن قطعه ای دوکی شکل در انتهای موشک می باشد. همچنین این نمونه ها به وسیله دو قلاب در قسمت بالای بدنه به صورت مستقیم به پایلون متصل می شوند و در برخی نمونه های سدید 342 , از بالک های میانی ثابت استفاده شده است. این نمونه از سدید با توجه به حذف پیشران و آزاد شدن فضاهای مختص آنها در بدنه سلاح , توان بالقوه ای برای پذیرش سرجنگی ثانویه و افزایش میزان تخریب را دارا می باشند , اما تا به حال شواهدی مبنی بر انجام این کار دیده نشده است. به نظر می رسد دلیل اصلی حذف پیشران در این نمونه ها , از بین بردن علائم صوتی و حرارتی حاصل از فعالیت پیشران می باشد که می تواند پیش از رسیدن سلاح به هدف , موجب کشف سلاح شده و موفقیت علمیات را تحت تاثیر قرار دهد! اهمیت این مسئله در خصوص استفاده از تسلیحات هوا به سطح بر علیه گروه های تروریستی بیشتر و بهتر درک می گردد! بر همین اساس بمب هدایت شونده سدید 342 را می توان سلاحی ایده آل برای مقابله گروه های ترورسیتی به شمار آورد که در صورت پرتاب از پهپادی با ارتفاع پروازی بالا میتواند موجب غافل گیری اهداف شده و ماموریت را با موفقیت به انجام رساند.     تفاوت ظاهری موشک و بمب هدایت شونده سدید     نازل بوستر موشک سدید     قسمت انتهایی بمب هدایت شونده سدید 342       نمایی از خانواده سدید     خط تولید این سلاح       در نمونه هایی از این بمب هدایت شونده برای جبران کاهش برد ناشی از حذف پیشران , بالک های میانی حذف شده و به جای آنها بالک هایی ثابت با اندازه ای بزرگتر تعبیه شده که طول پرواز و گلاید افزایش یابد.      سدید 342 با بالک های جمع شونده و ثابت     شیوه قرار گیری سدید 342 در زیر بال های پهپاد شاهد 129     پرتاب آزمایشی بمب هدایت شونده سدید 342 از پهپاد شاهد 129 http://www.aparat.com/v/m2dFj هدف قراردادن تروریست های حاضر در سوریه با بمب هوا به سطح سدید http://www.aparat.com/v/V8dkY       خانواده تسلیحات هوا به سطح سدید را می توان به دو گروه اصلی دارای پیشران و فاقد پیشران تقسیم نمود که برای بالگردها و پهپادهای هوافضای سپاه توسعه داده شده اند و از تنوع بالایی در زمینه نوع جستجوگرهای هدفیابی برخورداند.  نمونه بدون پیشران این سلاح با نام سدید 342 , را می توان اولین بمب کم قطر ایرانی (Small Diameter Bomb) محسوب کرد!  این سلاح در بین تولیدات صنایع دفاعی ایران , یکی از معدود تولیداتی محسوب می شود که بیشترین توسعه را پذیرا شده و احتمالا همچنان نمونه های جدیدتری از آن در آینده معرفی خواهند شد. برای مثال بمب هدایت شونده سدید 342 میتواند مشابه موشک Spike NLOS و بمب هدایت شونده GBU-44/B Viper Strike , به بالهای تاشونده بلند تر جهت افزایش زمان گلاید در آسمان و به تبع آن افزایش میزان برد , مجهز شود که اعمال کردن چنین تغییراتی  بر روی سدید 342 , با توجه به حذف پیشران آن امکان پذیر می باشد و میتواند در جهت افزایش برد سلاح و همچنین دور نگه داشتن هواگرد از محدوده خطر و غافلگیری بیشتر دشمن , بسیار موثر واقع شود.     موشک SPIKE   Spike NLOS     Viper Strike     موشک RED ARROW 10A     همچنین موشک سدید میتواند پایه ای برای ساخت موشک شلیک کن و فراموش کن (اصطلاحا fire and forget) سطح به سطح ضد زره (مانند FGM-148 Javelin) شود که علاوه بر بالا بردن قابلیت های یگان های ضد زره نیروهای مسلح , میتواند در زمینه مقابله با خودروهای انتحاری گروه های تروریستی تکفیری مورد استفاده قرار گیرد. برای نیل به این هدف می توان از موشک سدید 361 بهره گرفت.     FGM-148 Javelin       مولف :Skyhawk   استفاده از مطالب این تاپیک در صورت درج منبع , بلا مانع می باشد.  

درود به دوستان گرامی چند سئوال دارم: 1. این بابک تقوایی کیست و از کجا دسترسی به برخی از این عکسها دارد که ما نداریم؟ 2. چه دلیلی دارد که این بابک تقوایی همه پیشرفتهای ما را به چینی ها نسبت می دهد؟ 3. منابع چینی که این بابک تقوایی دارد چرا اطلاعات ایران را برایش رله می کنند؟ اینقدر که این بابک تقوایی گفت همه چیز چینی است که من خودم هم شک دارم که نکند من و بقیه دوستان میلیتاری هم چینی هستیم و در خواب خود را ایرانی می پنداریم و انقریب است که یک نفر ما را بیدار بکند و ببینیم که همه دارند چینی حرف می زنند دور و برمون.